Olivier Tijd voor alweer topic 4! Hier waren jullie gebleven: http://i293.photobucket.com/albums/mm67/es_passion/Banners/Elizabeth.png Liz wordt abrupt aan de kant geduwd door Robertus, die zijn geliefde Faith wil helpen. Aww, wat lief, ze zijn echt een perfect stelletje, lijkt het wel. Van een afstandje blijft ze even staan toekijken hoe hij haar eerst de vernieling in helpt en dan de verbetering (xD), maar hoort dan een brul, die aardig veel op het stemgeluid van Dermot lijkt. Als deze even later komt aanlopen, glimlacht ze even lief naar hem en geeft hem een knuffel. "Niet weer gaan flippen zoals vanochtend, hè," zegt ze zacht. Dat wil Liz niet meemaken; zo'n demonische Dermot. Desondanks is ze heel erg blij dat hij nog leeft, en niet is verbrand in het huis. Verbaasd kijkt Liz naar binnen als Faith de deur open doet. Het leek nog helemaal intact... Geen roetsporen, geen rook, geen halve brokken hout. "Wat is dit voor flauw geintje?" mompelt ze droevig. "Eerst ons doodsangst aanjagen, en vervolgens het huis weer bewoonbaar maken...?" ----------------------------------- Legolas http://www.freewebs.com/banners12/jup.jpg Dermot kalmeert een beetje als Liz hem een knuffel geeft en negeert het stomme gevoel van geluk in zijn buik. Plots is de brand weg, en het is net of er niets is gebeurd. What.The.F*ck Hij kijkt naar Liz als die droevig iets mompelt en slaat een arm rond haar schouder. "Ze zijn echt aan het spelen met ons..." mompelt hij tegen niemand in het speciaal. Hij voelt hoe de woorden "Ik wil hier weg" op zijn lippen komen, maar dat is nogal afgezaagd om te zeggen. Ze zullen er maar het beste van moeten maken. Hij stapt terug naar binnen en kijkt rond. er is niets veranderd, het is net of er niet eens een brand is geweest. Dermot zucht en gaat naar de keuken om de ijstkast te plunderen. Hij vindt daar nog een stuk kaas, een potje chocomousse en een banaan. Met die dingen gaat hij aan tafel zitten en begint zijn maaltijd. Dit zuigt echt wel... Maar ach, niets aan te doen zeker? http://img231.imageshack.us/img231/2231/gordonzt3.jpg Gordon kijkt even geïrriteerd naar Robertus als die hem opzij duwt. En dan verprutst hij het nog allemaal ook, nota bene! Schandalig. Hij schudt zijn hoofd en gaat ook verwonderd terug naar binnen. "Wat is er hier gebeurd?" mompelt hij en beseft dat hij misschien toch maar moet beginnen te geloven dat spookhuizen echt wel bestaan. Wie of wat heeft Chris dan vermoord? Hoe is zijn broer hier aan zijn einde gekomen? Peinzend staat hij daar in de gang. ----------------------------------- miss_sweet http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/faith110.png Faith fronst even bij Robertus' woorden dat ze van geluk mogen spreken. Het is maar wat je geluk noemt. Ergens diep vanbinnen is ze wel een beetje teleurgesteld. Ze is natuurlijk opgelucht dat iedereen de grote brand heeft overleeft, maar het kleine beetje hoop waaraan ze zich had vastgeklampt is nu verdwenen. Het huis is leefbaar en nu is er geen enkele reden meer om hun toch maar vrij te laten. Damn. Ze volgt het voorbeeld van Dermot en stapt achter hem de hal in. Maar ze blijft even stilstaan als ze Gordon peinzend in de hal ziet staan. "Hey." zegt ze om zijn aandacht te trekken. "Dat was heel lief wat je daarbuiten deed voor me. Ik wist niet dat je ook wat helerspreuken kon?" Ze blijft hem eventjes zwijgend aankijken en éindelijk weet ze waar ze hem van herkent. Ze heeft hem dan nog niet zo heel vaak gesproken sinds hij er was, maar hij deed haar altijd aan iemand denken, alleen kon ze het niet goed plaatsen. Chris natuurlijk. De gelijkenissen zijn zo groot dat ze zich verbaasd dat het haar nu pas opvalt. "Alles goed met je?" vraagt ze terwijl ze hem even onderzoekend aankijkt. Hij leek ver weg te zijn met zijn gedachten. "Afgezien van de omstandigheden dan..." voegt ze er snel aan toe. Het is wel begrijpelijk dat het met niemand echt goed gaat, of dat nu op mentaal of lichamelijk gebied is. ----------------------------------- Legolas http://img231.imageshack.us/img231/2231/gordonzt3.jpg Gordon draait zich om als Faith hem aanspreekt en hij zet een kleine glimlach op en knikt. Hij gaat het niet direct aan Faith vragen ofzo, dat zou nogal té onsubtiel zijn. "Ja hoor, alleen is dit huis wel om gek te worden, niet?" zegt hij met een glimlach en gaat op de traptrede zitten. "Er zou hier zelfs iemand kunnen sterven..." zegt hij, iets serieuser. ----------------------------------- jilly-ann http://i203.photobucket.com/albums/aa95/xJill91/Banners/madison-1.png Madison loopt Faith achterna als deze naar het huis toeloopt. Waar is alle rook gebleven? Haar mond valt letterlijk open als ze ziet dat alles er precies uitziet als voor de brand die los gebarsten was. Hoe kan dat? Alhoewel het haar niet echt zou moeten verbazen. Alles kan immers in de Mansion. Voorzichtig loopt ze naar binnen toe en doet de deur van de woonkamer open om te zien dat alles gewoon in orde is. Ze kijkt Faith vragend aan. Er is iets mis met het huis en toch niet met haar? Een drankje zou er vast wel in kunnen nu, maar na het incident met David doet ze het niet. Ze heeft al genoeg problemen veroorzaakt door te drinken en al helemaal met Jack. "Zeg dat niet te hard," zegt ze tegen Gordon. "Je weet nooit wie het hoort." Zeker de laatste tijd niet als je net denkt dat alles goed is. ----------------------------------- miss_sweet http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/faith110.png Faith gaat naast hem op de trede zitten en glimlacht verdrietig. "Ja, dat is wel het minste wat je kunt zeggen." Ze schudt haar hoofd en zucht. Ze kijkt even op als ze hoort wat Madison zegt en zwijgt even. Wie weet zou dat nog eens waar kunnen zijn... Ze trekt een pijnlijk gezicht als Gordon het over sterven heeft. Dat brengt al die slechte gebeurtenissen weer voor haar ogen. En het ergste van al, hoe moet ze hem uitleggen van Chris, áls hij ernaar vraagt. "Er zijn al meerdere mensen vermo- gestorven." Het is beter de waarheid te zeggen, in plaats van iedereen altijd te willen beschermen door te liegen, daar helpt ze niemand mee. Ok, een deel van de waarheid dan. "Waarschijnlijk is de kans groter dat we allemaal hier doodgaan, voordat we een oplossing vinden om te ontsnappen." mompelt ze pessimistisch. Je zou voor minder zo gaan denken, na alles wat ze meegemaakt hebben. ----------------------------------- trijntjuh http://i228.photobucket.com/albums/ee3/Trijn1990/Finnerd1.png Finn knippert ongelovig met zijn ogen als Bertje vage en ongelovige antwoorden geeft. Hij wil Bertje weer grijpen- O wee als je wegloopt!- maar ziet hem vlug naar Faith toe rennen. Finn kijkt hulpeloos rond, wil het op het gillen zetten van onmacht en wil zich net weer laten zakken als Martin tevoorschijn komt. Niet mijn lieve lieve lieve lieve- Finn stop, dit is klef- lieve lieve Amy! 'Ze is inderdaad alleen maar uit bewustzijn.' Finn kijkt Martin aan, drukt net niet een zoen op zijn wang van vreugde- Dat doet ie niet, want Finn is een man, puh- en wil het op het lopen zetten. 'Zag je dat?' Hoort hij Martin met ontzette ondertoon vragen. Finn blijft staan, kijkt opzij naar Martin en volgt dan twijfelend zijn blik om niets merkwaardigs aan het huis te merken. Het zag er weer dood normaal uit, geen streepje rook komt er nog uit alle gaten, laat staan een vlammetje. Hij laat zijn blik ongelovig op het kasteel rusten en trekt dan een gezicht. 'Wat is dit voor crap?!' briest hij, totaal over zijn toeren, trekt zijn toverstok en knalt een boom met wortel en al uit de grond. 'O wee als je mijn leven helemaal verneukt hebt! IK HEB AL GENOEG!' Gilt hij naar het huis. Yeah, Finn is turning into a Blond Hulk. (En krankzinnig aan het worden. xD) Hij kijkt even ziedend rond en rent dan naar Amy, om zich vlug bij haar te hurken. Finn bijt aarzelend op zijn lip en heft haar hoofd zachtjes op. '...Schat?' Fluistert hij en drukt een zoen op haar voorhoofd. 'Laat me niet achter in dit gekkenhuis.' Hij kijkt vluchtig op en merkt Lily een paar meter verder. '...Gaat het?' Vraagt hij met bezorgde ondertoon. ----------------------------------- Miseria http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/amyban10.pngAmy ligt halfdood te creperen op het gras voor het brandende huis - like, iedereen negeert haar :'( - wat btw toch niet uitmaakt, want ze is bewusteloos. Maargoed. Ze ligt daar dus. Ze weet zeker dat ze dood is. Langzaam opent ze haar ogen, en ziet Finn, die net een zoen op haar hoofd drukt. Oh yeah, ze is dood, en dit is de hemel. Maar hey- ze voelt zich heel slapjes en breekbaar... in de hemel hoor je je toch juist goed te voelen? Ze barst uit in een flinke hoestbui, en klampt zich vast rond Finns nek. "Finn," zegt ze met een hele hese stem en een flauw glimlachje. Yay, Amy leeft weer =D Daar zaten we allemaal zo op te wachten. ----------------------------------- Legolas http://img231.imageshack.us/img231/2231/gordonzt3.jpg Gordon kijkt Faith met een frons aan als ze zegt dat er al meerdere mensen zijn gestorven hier. En hij kijkt Madison zeggen dat hij het maar niet te luid moet vermelden. Like... ze zijn zo bang van het huis en wat er in schuilt. Misschien maar terecht ook... Gordon staat recht en steekt zijn handen in zijn zakken. Zou hij het vertellen? Nee dan komt hij zo zwak over. Of toch wel? "Hebben jullie Chris gekend?" vraagt hij met zo weinig mogelijk emotie, maar kan er niets aan doen dat het wat bitter klinkt. ----------------------------------- Glauces http://i293.photobucket.com/albums/mm67/es_passion/Banners/Elizabeth.png Ze zijn zeker aan het spelen met ons, denkt Liz vermoeid, terwijl ze het huis weer binnenstapt. Ze kijkt even met argusogen om zich heen. Zijn er écht geen verborgen spoken of balken die naar beneden vallen? Is dit geen fata morgana, een illusie? Maar nee, alles ziet er weer precies zo uit als eerder, er is zelfs geen brandschade. Ze werpt even een blik op de open haard en ziet daar haar lollypapiertje nog rondslingeren, van de lolly die ze vanmorgen had gegeten. Ze zucht even, bukt en slentert naar de keuken om het weg te gooien. Ze grijnst als ze Dermot ziet zitten met zijn leuke maaltijd - like, banaan en chocolade, wat een geweldige combinatie... Liz hoort haar maagje knorren, duikt ook even in de koelkast - niet helemaal natuurlijk ^^ - en haalt er een bloedrode appel uit. Tevreden kijkt ze er even naar. Precies dezelfde kleur als haar lolly's, goedgekeurd! Liz gaat naast Dermot zitten, blijft even naar hem kijken en neemt dan een hap uit haar appel. "Vind je dat nou een lekkere combinatie?" grijnst ze; ze kan het niet laten. ----------------------------------- Miseria http://i289.photobucket.com/albums/ll203/LaCygneMalefique/6.png Murder needs no ghost come from the graveRobertus stapt de hal binnen, en blijft zwijgend - en nogal doelloos - voor Faith en Gordon staan. Hij kijkt Faith even aan bij haar opbeurende woorden. "Zeg dat nou niet," antwoordt hij met verrassend kalme stem, zelf nog vol vertrouwen dat ze er wegkomen. "We vinden heus nog wel een oplossing. Geloof me." Hij glimlacht even flauwtjes. Zijn gezicht vertrekt als Gordon naar Chris vraagt. Like, fck... fckfckfck... Hij schraapt even zijn keel, en kijkt weg. "... niet echt goed," mompelt hij zo onverstaanbaar mogelijk. Lalala, die dude hoeft niks van de moord te weten. Waarom wil hij bovendien iets over Chris weten? Is hij een vriend, ofzo, of- OH NEE! Ineens begint Robertus de gelijkenis te zien, en hij verstart. Het. Is. Zijn. Broer. Ohneeohneeohnee Bertje is in deep sjit x_X ----------------------------------- jilly-ann http://i203.photobucket.com/albums/aa95/xJill91/Banners/madison-1.png Madison glimlacht flauwtjes naar Gordon als hij vraagt of ze Chris gekend hebben. Natuurlijk hebben ze die gekend, waarom vraagt hij zomaar uit het niets die rare vraag? Alhoewel Madison het er liever niet over wilt hebben vind ze toch dat Gordon het recht heeft op de waarheid. Hij moet immers wel voorbereid kunnen zijn. "Ik denk dat we van Chris als enigste kunnen zeggen dat we weten hoe en wanneer hij vermoord is," zegt ze met een sombere blik. Ze gaat echter niet vertellen dat het Bertje is die Chris vermoord heeft. Bertje heeft al genoeg blikken meegemaakt en lang nog niet iedereen is over hun wantrouwen heen over hem. "Al was bij Chris de doodsvloek denk ik wel de makkelijkste vermoorde, bij de rest was allemaal bloed te vinden. Eigenlijk is hij best rustig gegaan." OOC; Chris is gewurgd I know, maar Madison heeft niet gezien dat hij gewurgd is en heeft Chris alleen van een afstandje gezien toen hij dood was, dus nam ze aan dat het de doodsvloek was. ----------------------------------- miss_sweet http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/faith110.png Faith glimlacht flauwtjes als Robertus zegt dat ze dat niet moet zeggen. Ze kan er niks aan doen maar het kwam er gewoon vanzelf uit, hoewel ze de hoop ook niet zo snel wil opgeven. Ze knikt als hij zegt dat ze een oplossing zullen vinden, maar toch gelooft ze het niet helemaal. Faith trekt een moeilijk gezicht bij Gordons vraag, dit had ze al verwacht. Ze zwijgt even om haar volgende woorden zorgvuldig uit te kiezen en de waarheid grotendeels te vervormen omdat dat het beste is voor iedereen. Maar het is al te laat als ze Madison uitgebreid hoort vertellen wat er volgens haar is gebeurd. Ze kijkt snel even opzij naar Robertus en geeft dan zo onopvallend mogelijk een por in Maddie's zij. "Shht." mompelt ze verwijtend. "We hebben echt heel veel spijt van wat er gebeurd is." zegt ze snel. "Maar er was niks meer wat we konden doen." Ze schudt verdrietig haar hoofd en gaat wat beschermend dichter bij Robertus staan. "Het is niemand zijn schuld." Laat dat duidelijk zijn. ----------------------------------- Machoefeltje Lily Lily kijkt zwijgend naar het huis dat weer in perfecte staat is. 'Wat voor zever is dit nu weer?' Lily trekt even een nijdig gezicht. 'Rothuis!' Vloekt ze inwendig. Lily kijkt opzij als Finn een woede-aanval krijgt en een boom uit de grond knalt. Zwijgend ziet ze hoe Finn zich om Amy bekommerd. Lily onderdrukt de neiging om Finn aan te vliegen en slikt. Ze sluit even haar ogen om het gevoel te laten wegtrekken. 'Sinds hij met die roze del is, kijkt hij nog niet eens naar je!' Fluistert een stemmetje in haar hoofd maar Lily probeert dit zo goed en zo kwaad mogelijk te negeren. 'Komaan! Ben jij nu echt minderwaardig tegen over Barbie?' Lily schudt haar hoofd en probeert aan iets anders te denken. 'Waarom vermoord je die blondekop of Barbie niet? Dan ben je er vanaf...' Lily krabbelt plots overeind, mompelt een welgemeende "Auw!" als ze weer vergeet dat ze door haar enkel gezakt is, en strompelt onhandig naar de deur toe. Ze moest weg van Finn en Amy of ze zou foute dingen doen! Ze strompelt langs de mensen in de gang en laat zich in de zetel in de woonkamer vallen. Daar staart ze even verdoofd naar het haardvuur. Van waar kwamen plots die gedachten? ----------------------------------- Miseria http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/amyban10.pngAmy kijkt vreemd op als ze Lily een harde 'auw' uit hoort slaken. Ze kijkt haar een tijdje na als ze wegstrompelt. Nog traag, net weer bij bewustzijn moeten haar hersenen nog op gang komen, dus heeft ze het feit dat het huis niet meer in de fik staat niet door. Ze omhelst Finn opgelucht. Het laatste wat ze zich kan herinneren, is dat verstikkende gevoel, en het gevoel dat ze dood zou gaan, wat angstaanjagend sterk was. Ze laat een kleine snik ontglippen - het gevoel hebben dat je dood zou gaan, dan was ze er een paar minuten geleden gewoon niet meer geweest, had ze Finn nooit meer gezien en hij haar niet, dan had ze nooit terug naar huis gekund, pappie nooit meer gezien, niks niet... Ze vermant zich onmiddelijk en kijkt Finn glimlachend aan. Maar ze leeft nog, yay! =D "Wat is er gebeurd?" vraagt ze hem met hese stem. Ok, even op een rijtje zetten; er was brand, in haar kamer, en ze verloor het bewustzijn. Ok, dat kan Amy nog volgen. Nu ligt ze buiten, weg van het vuur, in Finns armen. Dus... hij heeft haar gered? OMG WAT HELDHAFTIG VAN HEM! Ze glimlacht breder. "Heb jij me gered?" vraagt ze hem blij. Aww, haar held <3 Ze kijkt op naar het huis, en beseft nu pas dat hij niet meer in de fik staat. Ok, nu wordt ze wel bang. Ze drukt zich wat dichter tegen Finn aan. http://i289.photobucket.com/albums/ll203/LaCygneMalefique/6.png Murder needs no ghost come from the graveRobertus slikt, en draait zich weg. Hij verstijft als hij Maddie hoort. MADDIEWATDOEJENOU x_x Hij luistert zwijgend en gespannen toe hoe ze Gordon hem ervan verzekert dat hij makkelijk gestorven was. Yeah, right. Doodsvloek zou inderdaad rust in vrede zijn, maar dat wurgen was niet makkelijk. Hij zwijgt echter wijselijk. Wat aangesterkt door Faith die dichter bij hem komt staan, haalt hij even diep adem en schraapt zijn keel. "Chris is... door ongelukkige omstandigheden omgekomen," mompelt hij dan. "Niemand wilde hem... jeweetwel... dood hebben... H-het is-... i-" Stik, had hij toch bijna 'ik' gezegd "- niemand heeft hem ooit willen vermoorden." Hij haalt even in een nerveus gebaar zijn hand door zijn haar. ----------------------------------- Kevin. Ooc: Nieuwe banner gemaakt door de enige echte Gen =D http://i201.photobucket.com/albums/aa156/Zoontje_2007/Martin2.png Martin kijkt toe als zowel Finn als Faith ook opmerken dat het huis er nog staat zonder dat er iets gebeurd is. Maar als die twee het hebben gezien, zullen de andere dat ook wel hebben gedaan. Vervolgens krijgt Finn een woede-aanval krijgt en daardoor laat hij een boom uit de grond knallen. Uiteindelijk besluit hij om het voorbeeld van de anderen te volgen. Buiten was niks meer te zien. Langzaam en voorzichtig komt Martin terecht bij de voordeur. Éénmaal in de woonkamer laat hij zich in de stoel tegenover Lily zakken. ''Gaat het?'' vraagt hij aan haar. ''Zo'n brand is niet niks.'' komt er achteraan. Nee, dat bleek wel. ----------------------------------- jilly-ann http://i203.photobucket.com/albums/aa95/xJill91/Banners/madison-1.png Madison kijkt boos naar Faith als deze een por in haar zij geeft. Wat heeft ze nou weer gedaan? Langzaam begint het tot haar door te dringen. Gordon mag niet weten dat Chris vermoord is door Bertje. Bertje wordt helemaal zenuwachtig en voor Faith haar weer boos kan aankijken of haar weer in haar zij kan porren wijst ze naar de deur van de woonkamer waar Lils net doorheen gekomen is en schuifelt richting de deur. Tijd om te ontsnappen! (OOC: God wat heb ik ineens een déjà vu :P ) "Ik ga kijken hoe het met Lily is," zegt ze heel onschuldig. Voor iemand ook maar tijd kan vinden om te protesteren loopt ze met grote en snelle passen naar de deur toe en doet hem daarna snel achter haar dicht. Ze loopt naar Lils toe, ze is er nu immers toch, en kijkt bezorgd naar haar toe. Ze heeft Lily heus wel zien waggelen als een pinguïn. Ze is heus niet blind (ze ziet alleen niet dat Gordon en Chris familie zijn). Ze gaat naast Lily zitten en kijkt bezorgd naar haar voet die al een stuk dikker geworden is. "Gaat alles wel goed?" vraagt ze voorzichtig. Ze pakt haar toverstok en zegt een spreuk die Faith al zo vaak bij haar gebruikt heeft om haar voet te helen. "Praten kan opluchten en het zal alleen bij mij blijven, ik vertel niks aan de andere." Met een glimlach kijkt Madison Lils bemoedigend aan. Maar voor Lily ook maar antwoord kan geven loopt Marty de kamer in en gaat tegenover Lily zitten. Ook hij is bezorgd om Lily, wat maar beter is. Madison zou niet weten wat ze gedaan zou hebben als Jack ineens met een ander iets zou doen, ook al is het uit at the moment. Ze glimlacht ook naar Marty toe. "Hopelijk komen er niet nog meer branden," zegt ze zuchtend. "Het had niet veel gescheeld of we waren dood geweest." ----------------------------------- Machoefeltje Lily Lily staart zwijgend naar het haardvuur terwijl ze het gevoel heeft dat er iemand ligt te wroeten in haar hoofd en gedachten. Ze probeert zich er echter zo goed mogelijk voor af te sluiten. Als Maddie plots binnenkomt in de woonkamer en naast haar ploft, wordt ze uit haar gedachten gehaald. Wat misschien nog niet zo slecht is, voor ze zich verliest in haar gedachten. Ze glimlacht als Maddie haar enkel geneest. "Bedankt, Maddie..." Zegt ze en kijkt dankbaar op. Als Lily de volgende woorden van Maddie hoort, twijfelt ze even maar zwicht bij de bemoedigende blik. Misschien is het zo slecht nog niet om te vertellen wat er gebeurt is, wie weet lucht het haar inderdaad op. Echter, als Lily wil reageren, komt Martin binnen. Lily houdt haar mond dan weer en kijkt hoe Martin tegenover haar gaat zitten. Ze knikt als hij vraagt of het gaat. "Ja... Het gaat. Geschrokken en een verzwikte enkel maar dat laatste heeft Maddie net opgelost." Reageert ze stilletjes. 'En dat ik niet meer heb dan mijn enkel, komt dankzij David... Waar is hij trouwens?' Ze staart eventjes naar de grond. Zo'n brand was inderdaad niet niets. 'Misschien kan je Barbie en Blondie opsluiten in een kamer en deze in brand steken... Finito probleem...' Zegt het stemmetje in haar hoofd. Lily schudt lichtjes geschrokken met haar hoofd. Wat is er aan de hand?! Ze probeert te doen alsof er niets aan de hand is en hoopt dat Martin of Maddie niets gemerkt hebben. ----------------------------------- Legolas http://img231.imageshack.us/img231/2231/gordonzt3.jpg Gordon kijkt met een frons naar Faith, Madison en Robertus als die om de beurt het woord nemen en duidelijk iets verbergen. Hij merkt de blikken op die Faith naar haar zus stuurt en dat maakt hem alleen maar geïrriteerder. "Jullie weten meer..." zegt hij serieus en staat dan recht. "Maar jullie willen het niet vertellen, fine... Vroeg of laat kom ik het toch te weten." zegt hij, alsof hij een brood staat te kopen bij de bakker. Alriiight, tijd voor de emo-talk. Gordon draait zich om en kijkt naar het plafond. "Hoe zouden jullie je voelen als iemand die je zó door en door kent. Iemand waar je alles mee kan delen... Dat die gewoon dood gaat en je weet niet hoe of wie of wat?" zegt hij en schraapt zijn keel om de controle van zijn stem terug te krijgen. Nu niet emotioneel worden, Gordon. "En dan kom ik hier, voor uitleg. En weigeren om een volledige uitleg te geven. En dan verwachten jullie van mij dat ik me erbij neer leg." gaat hij verder met een grote frons op zijn gezicht. "Sorry, maar dat kan ik niet." ----------------------------------- miss_sweet http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/faith110.png Faith krijgt een beetje medelijden met Robertus die zich heel nerveus begint te gedragen. Ze legt even een hand op zijn schouder en glimlacht geruststellend, als het aan haar ligt hoeft hij zich geen zorgen te maken. Maar het is wel begrijpelijk dat hij het ongemakkelijk vindt om erover te praten, het is en blijft wel een moord plegen, wat de omstandigheden ook waren geweest. Ze heeft een sterk vermoeden dat Gordon het niet zal vergeten als een ongelukkig voorval als hij weet dat Robertus Chris vermoord heeft. Zwijgend luistert ze naar wat Gordon te vertellen heeft en voelt echt met hem mee. Het dringt nog eens tot haar door dat het niet zomaar moorden zijn, maar dat het voor vele mensen een groot verlies is. Ze heeft niet eens meer door dat Maddie ondertussen is gevlucht. "Het spijt me echt heel erg van Chris." zegt ze zacht. "Maar de enige waarheid is dat hij nu dood is. En ik weet dat het moeilijk te aanvaarden is en dat je het gevoel hebt dat je zijn dood moet wreken. Maar bedenk dat je daar niemand mee helpt, en vooral Chris niet." ----------------------------------- Miseria http://i289.photobucket.com/albums/ll203/LaCygneMalefique/6.png Murder needs no ghost come from the graveRobertus slikt, en vermant enigzins als hij Faiths hand voelt. Hij kijkt aarzelend op naar Gordon. "N-nee... natuurlijk niet..." fluistert hij. "Maar-" Hij pakt Faiths hand even, steun zoekend, en geeft er een klein kneepje in. Hij schraapt al zijn moed bijeen en besluit het maar te bekennen. "Ik... Ik heb Chris vermoord..." Hij zwijgt even, en durft Gordon niet aan te kijken; hij heeft nota bene zijn bróér vermoord. "Ik wilde het niet," mompelt hij dan erachteraan. "Ik werd gedwongen. Ik... ik verkeerde onder de Imperius." Hij staart naar de best wel interessante muur, Faiths hand nog steeds vasthoudend. "Ik weet niet wie of wat mij ertoe dwong," gaat hij verder, even slikkend. "of waarom. Maar h-het is gebeurd..." Hij blijft wegkijken, vurig hopend dat Gordon hem niet ineens aanvliegt ofzo. ----------------------------------- Legolas http://img231.imageshack.us/img231/2231/gordonzt3.jpg Gordon draait zich om als Faith hem aanspreekt en kijkt haar serieus aan en denkt na over haar woorden. Hij was niet van plan om Chris te wreken, hij zou toch waarschijnlijk vermoord zijn door zo'n geest, spook, whatever. Dan komt Robertus erbij en de aap komt uit de mouw. Hìj heeft zijn broer vermoord? En geen eng, vies, slijmerig,stinkend spook? God... Zijn gezicht is een en al verbazing, maar hij herstelt zich vlug naar zijn serieus gezicht. Er spant een spiertje aan zijn slaap.µ "Right..." mompelt hij, draait zich om en stapt de trap op. Hij moet dit even verwerken... http://www.freewebs.com/banners12/jup.jpg Dermot begint aan zijn verukkelijk maal van kaas, chocomousse en banaan als Liz binnenkomt. Hij kijkt haar even met speelse ogen aan als ze naast hem komt zitten en vraagt of hij dat een "lekkere" combinatie vindt. "Het is eten." zegt hij schouderophalend als hij de hap heeft doorgeslikt, legt zijn hand op haar bovenbeen en komt dichterbij hangen. "Maar ik ken iets veel lekkerders, hoor." ----------------------------------- Miseria http://i289.photobucket.com/albums/ll203/LaCygneMalefique/6.png Murder needs no ghost come from the graveRobertus staat daar maar, te wachten tot hij op de een of andere manier gefolterd wordt door Gordon die demonisch wordt omdat hij zijn broer heeft vermoord ofzo, maar er gebeurt niets. Langzaam en voorzichtig kijkt hij op, en hij kijkt Gordon na als die gewoon wegloopt. Hij slikt. Dat was het? Dat zit hem helemáál niet goed. Hij zucht, en laat Faiths hand voorzichtig en met tegenzin los. "Ik... ik ga maar even kijken... ofzo..." Zorgen dat hij zichzelf niet afmaakt. Robertus loopt naar boven, en duwt voorzichtig de deur naar zijn kamer open. "...Gordon?" Hij stapt voorzichtig naar binnen. "Het spijt me, het spijt me écht," mompelt hij. "Ik weet hoe het is om een familielid te verliezen." Hij denkt even kort aan Jasprina, maar concentreert zich dan weer. "Ik wilde het niet, écht niet..." mompelt hij, naar de muur starend - deze is ook al zo interessant! Ö ----------------------------------- miss_sweet http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/faith110.png Het laatste wat Faith had verwacht was dat Robertus zou toegeven. Maar dat doet hij nu dus wel? Ze voelt hoe hij haar hand vastpakt en ze houdt hem stevig vast bij wijze van steun. Dat is echt heel eerlijk en moedig van hem. Zwijgend kijkt ze van de één naar de ander, terwijl ze al vreest voor de reactie van Gordon, maar die blijft uit. Hij reageert bijna niet. Faith knikt goedkeurend als Robertus hem achterna gaat. Nu de waarheid toch aan het licht was gekomen was het beter dat ze het uitpraten. Ze gaat op de onderste trede van de trap zitten en staart voor zich uit. Er gaan verschillende gedachten door haar heen en ze blijft braafjes zitten, want ze heeft niet echt behoefte om zich onder de mensen te begeven. ----------------------------------- Glauces http://i293.photobucket.com/albums/mm67/es_passion/Banners/Elizabeth.png Liz kijkt hem even droog aan als hij zegt dat het eten is. Wat een ontdekking toch weer, de hersentjes worden hier steeds beter. Ze moeten nog oppassen dat ze niet té goed worden, straks komen de zombies hun hersens wéér opeten, en dat is nou ook niet helemaal de bedoeling... Ze grijnst geamuseerd als hij opmerkt dat hij wel wat lekkerders weet. "Je bent niet erg subtiel vandaag, hè?" glimlacht ze, terwijl ze wat dichter bij hem kruipt, haar hand op zijn schouder legt en haar gezicht opzettelijk dicht bij het zijne brengt. "Waar dacht je aan dan?" vraagt Liz hem onschuldig, ze is het eten alweer helemaal vergeten. Haar appel ligt lusteloos - met een hap eruit - op de tafel; hij zou eigenlijk precies in Robertus' verzameling passen, bedenkt ze zich ineens. Jeetje, Liz, wat heb je vandaag toch? ----------------------------------- Legolas http://www.freewebs.com/banners12/jup.jpg Dermot grijnst als Liz dichterbij komt hangen met haar gezicht. Like, daarnet waren ze bijna dood en nu zit hij hier weer met haar te "vozen". "Ik kan wel iets verzinnen." zegt hij en begint haar stevig te zoenen, alsof ze niet in de keuken zijn maar eerder op hun kamer ofzo. Hij legt zijn handen haar schouders en wordt steeds wilder in... zijn handelingen. Ergens voelt het slecht om zo zonder romantiek te kussen , maar zo heeft hij het altijd gedaan, dus ja. http://img231.imageshack.us/img231/2231/gordonzt3.jpg Gordon zit op zijn bed als Robertus in zijn kamer komt en hij kijkt hem met een frons aan. Waarom loopt hij hem nu achterna? En waarom probeert hij zich goed te praten? Denkt hij echt dat je het zo beter maakt? "Ok, blijf kalm, blijf kalm. Hou je emoties onder bedwang." denkt hij, staat recht en stapt naar zijn koffer waar hij een foto van Chris' dochtertje uithaalt. Daarna stapt hij naar Robertus die naar de muur zit te staren. Like... Be a man... Gordon propt de foto in Bertjes handen. "Je kan zeggen wat je wil. Het is jouw schuld dat dit meisje haar vader niet meer kan zien. En zeg niet dat het je spijt, zo maak je het alleen maar erger." zegt hij emotieloos. Hij gaat echt niet vechten hoor, dat is wat laag. Hoe breek ik iemand, les 1. ^^ ----------------------------------- Miseria http://i289.photobucket.com/albums/ll203/LaCygneMalefique/6.png Murder needs no ghost come from the graveRobertus volgt zwijgend Gordons handelingen en laat het fotootje in zijn hand geduwd worden, hoewel hij er niet naar kijkt. Hij luistert zwijgend naar Gordons woorden. Meisje? Vader? Dan pas kijkt hij naar de foto, en zijn hartje breekt. Hij kijkt sprakeloos naar het kleine meisje, dat lief naar hem lacht. Hij voelt hoe een zware last op zijn schouders begint te drukken. Hij heeft de vader van een klein meisje vermoord. Harteloos, zonder enige emotie. Zonder enige reden. Het fotootje nog steeds in zijn handen, kijkt hij op naar Gordon, van zijn stuk gebracht. Nee, Bertje gaat niet huilen - deze keer niet - maar heeft wel een fikse brok in zijn keel. "Wat moet ik dan?" fluistert hij. ----------------------------------- Legolas http://img231.imageshack.us/img231/2231/gordonzt3.jpg Normaal is Gordon helemaal niet zo gemeen, maar dit is nu waar hij goed in is. Hij kan iemand helemaal oppeppen en zich goed laten voelen, maar het tegenovergestelde is ook zeker waar. En het werkt heeft hij door, ergens vindt hij het wel erg, maar deze kerel heeft zijn broer vermoord... Wat hij dan wel moet doen? Vraagt hij nu net wat hij dan wél moet doen? Hij haalt een wenkbrauw op. "Er is niets meer dat je kan doen... Buiten uit m'n buurt blijven." zegt hij zonder emotie en kruist zijn armen. "En eens goed nadenken over wat voor een persoon je wel niet bent." voegt hij er nog koel aan toe na een doodse stilte. "Ga nu maar weg." ----------------------------------- Miseria http://i289.photobucket.com/albums/ll203/LaCygneMalefique/6.png Murder needs no ghost come from the graveRobertus blijft Gordon sprakeloos aankijken. Hij slikt, en zoekt nog iets om ertegenin te brengen, maar zo'n moord ís niet goed te praten, ook al was hij onder de Imperius. Hij laat zich als een klein jongetje door Gordon de les lezen, en laat zijn hoofd hangen. Hij draait zich langzaam om en verlaat de kamer, de deur achter zich sluitend. Hij loopt zijn kamer in en laat zich langzaam op bed zakken met een verschrikkelijk minderprettigheid. Hij staart zwijgend naar zijn handen in zijn schoot. Stel je voor dat als hij en Faith een kindje krijgen, een klein dochtertje, en BAM, ineens wordt hij vermoord door een wildvreemde zonder reden. Dan zien zijn dochtertje en Faith hem nooit meer. Nou zal hij niet de beste vader zijn die een kind zich kan wensen, maar toch, een vader blijft een vader. Hij staart naar het fotootje dat hij nog steeds in zijn handen heeft en slikt. Wat is hij een rótmens... Ooc: *glompt Bertje* ----------------------------------- trijntjuh http://i228.photobucket.com/albums/ee3/Trijn1990/Finnerd1.png Finn bijt op zijn lip als Amy enige reactie toont. 'Godzijdank.' Mompelt hij, opgelucht en wel en haalt een zwakke glimlach boven. Hij kijkt zwijgend naar haar, heeft half het gevoel dat al haar woorden langs hem gaan tot de laatste zin er komt. 'Heb jij me gered?' Finn knippert met zijn ogen, niet goed wetend wat hij tegen zijn Roze Suikerspin moet zeggen- want hij heeft haar like niet gered maar iemand anders wel- en hij aarzelt even. 'Ik...Ik heb je gezocht, ja.' Antwoordt hij dan waarheidsgetrouw en helpt haar met enige moeite overeind. 'Laten we naar binnen ga-' Begint hij al mompelend, tot er een groot gekraak achter hen ontstaat. Hij sluit zijn ogen, met een bang gevoel in de maag, en kijkt dan huiverend om. ----------------------------------- Miseria http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/amyban10.pngAmy glimlacht, niet meteen uit zijn woorden afleidend dat hij haar niet gered heeft, en laat zich overeind helpen door hem. Ze draait zich verbaasd om als ze een luid gekraak hoort. Ze slaakt een ijzige hoge gil als ze ziet hoe een boom langzaam steeds verder naar hen buigt, in snelheid toenemend. Dus dit was het dan. Finn heeft haar uit de brand gered, en nu worden ze verpletterd onder een boom. Ze sterft in Finns armen. Vaarwel, wrede wereld! Er rolt een traantje van angst over haar wang en ze zet haar nagels diep in Finns schouders, maar is te verstijfd van angst om ook maar iets te kunnen doen. ----------------------------------- Vivian. http://i212.photobucket.com/albums/cc120/myone1102/david.jpg ooc: sorry voor het niet posten en de lameheid van deze post. Na een tijd buiten te hebben gestaan, loopt ook David weer naar binnen. Hij moest eens niet zo in gedachten verzonken raken steeds, nou was hij de groep alweer kwijt. Inwendig foeterend loopt hij naar binnen, naar de woonkamer, om zich bij het haardvuur te gaan opwarmen. ----------------------------------- miss_sweet OOC: *duwt Gen weg en knuft Bertje* http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/faith110.png Faith tikt met haar voet op de grond en legt verveeld haar kin in haar handen. Ze staart afwezig door de lege gang en vraagt zich af waarom het zo lang duurt. Er zou toch niks gebeurd zijn. Gordon zou Robertus toch niet pijn doen... Misschien was zijn kalmte alleen maar schijn zodat hij hem uiteindelijk kon laten boeten voor wat er met Chris is gebeurd eenmaal ze alleen waren. Nu begint ze toch wel een beetje, een beetje veel, ongerust te worden. Ze staat op van haar veilige plekje op de trap en loopt naar boven toe. Ze wil eigenlijk meteen naar Gordon toe gaan, maar ziet dan de open deur van Robertus' kamer. Als ze in de deuropening staat, ziet ze hem daar verslagen zitten. Zwijgend stapt ze zijn kamer binnen, gaat dicht tegen hem aan zitten en slaat troostend haar armen om hem heen terwijl ze hem stevig knuffelt. Ze ziet een foto in zijn handen en kijkt er kort even naar. Maar haar aandacht wordt getrokken door het meisje dat zo gelukkig lacht op de foto. Zonder hem los te laten, neemt ze de foto in haar handen en ze weet het nu wel zeker. "Ik ken dit meisje." ----------------------------------- Miseria http://i289.photobucket.com/albums/ll203/LaCygneMalefique/6.png Murder needs no ghost come from the graveRobertus kijkt niet op als Faith binnenkomt, en blijft naar de foto staren. Hij sluit heel eventjes zuchtend zijn ogen als ze hem knuffelt, maar opent ze daarna weer. Hij verstijft als Faith meedeelt dat ze dat meisje kent. Nee, nee, néé, niet zij ook al! Hij heeft geen idee hoe goed Faith Chris' dochtertje heeft gekend, maar nu heeft ze haar vast ook al pijn gedaan. Hij laat zijn hoofd hangen, terwijl de brok in zijn keel begint te groeien. Hij is een verschrikkelijk mens, hij heeft iemand vermoord, en nu is dat lieve kleine meisje vaderloos. Hij had nog helemaal niet nagedacht over dat soort dingen nadat hij Chris vermoord had, maar nu hij eraan denkt; zelfs als Chris geen dochtertje had gehad, was het onvergeefbaar geweest. "Het is Chris' dochter..." mompelt hij haast geluidloos, zonder Faith aan te kijken. "Zijn dochter..." Hij zucht. Arme Bertje voelt zich minder prettig =( ----------------------------------- miss_sweet http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/faith110.png Faith aait even over zijn hoofdje en legt dan verdrietig haar hoofd op zijn schouder terwijl ze wat afwezig met de foto in haar handen speelt. Ze verstijfd plots als Robertus vertelt dat het Chris' dochter is. Het valt haar op dat ze hetzelfde blonde haar en lief gezichtje heeft. Ze reageert niet meteen omdat ze bang is wat ze ook zal zeggen hij zich alleen maar nog slechter gaat voelen. Ze kan het niet verdragen om hem zo verdrietig te zien en gaat lichtjes met haar vinger over zijn arm. "Iliana Edwards." zegt ze zachtjes. Ze haalt haar hoofd weer van zijn schouder en kijkt hem aan. "Zo heet ze. Ze is nog geen jaar oud en ligt al een tijdje in het St Holisto wegens een chronische ziekte. Het is echt een schat van een baby die amper huilt. Ik ben niet haar heler, maar ik heb wel al meerdere verhalen gehoord over hoe dapper haar moeder was om haar eigen leven op te geven zodat ze haar kindje kon redden." Ze zucht eventjes. "Nu weet ik eindelijk waarom Chris me zo bekend voorkwam." mompelt ze Faith zwijgt en wil iets te zeggen om hem minder schuldig te laten voelen, want het was tenslotte helemaal de imperius die hem dwong een moord te plegen. "Voel je alsjeblieft niet slecht." zegt ze somber. "Je hebt dit zelf ook nooit gewild." ----------------------------------- Miseria http://i289.photobucket.com/albums/ll203/LaCygneMalefique/6.png Murder needs no ghost come from the graveDe scherfjes van Robertus' hartje breken ook nog eens in duizend stukjes als Faith vertelt wie het meisje is. Moeder dood? Chronische ziekte? Oh nee... oh nee oh nee oh nee... Het arme kind begint haar leven al zo slecht met zo veel tegenspoed, en nu heeft hij het kleine beetje hoop uit haar leven weggerukt. Neeee ): Hij legt zijn hoofd zwijgend op Faiths schouder, glazig voor zich uitstarend. "Het is mijn schuld," fluistert hij, ondanks Faiths woorden. "Het is allemaal mijn schuld. Chris, Gordon, dat kindje... Iliana... Ik heb hun levens verwoest..." Hij hangt slapjes tegen Faith aan met een gigantisch schuldgevoel. ----------------------------------- Kevin. http://i201.photobucket.com/albums/aa156/Zoontje_2007/Martin2.png Hij kijkt op als hij Madison hoort. Ze klonk ook al bezorgd en dat is terecht. Maar uiteindelijk hoort Martin haar woorden. Natuurlijk had ze gelijk, het scheelde maar een haartje of ze waren inderdaad allemaal dood. ''Ik hoop het ook.'' geeft hij eerlijk als antwoord. Maar wie weet, wat ze nog allemaal staat te wachten. Na alles wat ze al hebben moeten overwinnen. Daarna komt er een antwoord van Lily. Ze was alleen maar geschrokken en had een verzwikte enkel. Dat laatste was door Madison verholpen. ''Gelukkig maar.'' geeft hij als reactie. Alhoewel, er wel weer één gedachte in zijn hoofd zat. Waar was Melody? Buiten was ze niet en de laatste keer dat Martin haar zag was toen er gepraat moest worden met hem. Ooc: Beetje lame. ----------------------------------- miss_sweet http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/faith110.png Een traantje blinkt in haar ogen en ze knippert om het weg te werken. Ze legt haar hoofd tegen de zijne als hij op haar schouder komt liggen en strijkt liefkozend door zijn haar. Het breekt haar hart om hem zo te zien wegkwijnen in het schuldgevoel en zelfmedelijden. Een tijdje blijft ze zo zwijgend zitten, niet wetend hoe ze hem moet laten inzien dat hij toen onder de imperiusvloek verkeerde en gedwongen werd te handelen tegen zijn weten in. Het blijft nog steeds een moord maar het kan zijn schuld toch niet zijn als hij gebruikt werd als een poppetje om het vuile werk van iemand anders op te knappen Faith wil iets zeggen als troost, iéts om hem toch een beetje beter te laten voelen, maar ze beseft dat wat ze ook zegt het toch niet gaat helpen. Ze omhelst hem en wrijft over zijn rug. "Ssht." fluistert ze en houdt hem stevig vast. "Het is niet jouw schuld." Ze kan het niet helpen dat ze ook een traantje moet laten. "Het is niet jouw schuld." herhaalt ze. Ze gaat hem nooit meer loslaten als hij zo emo blijft doen want dat kan ze echt niet aanzien. "Het was inderdaad een tragisch ongeluk, maar je mag jezelf niet blijven kwellen. Je moet beseffen dat het de vloek was die je dwong dat te doen. Als jij niet was uitgekozen Chris te-... vermoorden, dan had dat evengoed ik kunnen zijn die het moest doen." ----------------------------------- Glauces http://i293.photobucket.com/albums/mm67/es_passion/Banners/Elizabeth.png Liz glimlacht als Dermot haar kust, maar ze deinst algauw een beetje terug. Hij is wel erg... ruig bezig nu, ze zitten nota bene in de keuken. Er zou bij wijze van spreken iemand zómaar binnen kunnen lopen, en ze heeft niet zo'n zin om op deze manier betrapt te worden, ook al weet iedereen wel wat er aan de hand is. Ze maakt zich voorzichtig los en kijkt hem een beetje verwijtend aan. Iets rustiger kan ook wel," zegt ze zacht, terwijl ze wat verlegen om zich heen kijkt en zijn blik ontwijkt. Ze wil eigenlijk niet echt weten wat hij nou denkt of gaat zeggen, maar ze heeft er geen behoefte aan om zo in de keuken te zitten. ----------------------------------- Miseria http://i289.photobucket.com/albums/ll203/LaCygneMalefique/6.png Murder needs no ghost come from the graveRobertus drukt Faith stevig tegen zich aan en begraaft zijn gezicht in haar nek. Hij zucht even en laat zich troosten. Het helpt wel zeker, hij voelt zich wel al een beetje beter (: "Jij bent te sterk om je zomaar over te laten nemen door de Imperius," mompelt hij in haar haardat ze niet bruin gaat verven. "En hij is wel dood nu. Door míjn handen." Hij zucht even, geen zin om Faith los te laten. Ze is zo zacht en warm en suuperlief <3 Hij drukt een klein kusje in haar nek. ----------------------------------- miss_sweet http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/faith110.png Faith voelt zich warm en veilig als hij haar dicht tegen zich aandrukt en aait zachtjes en troostend over zijn hoofdje als hij zijn gezicht in haar nek verbergt. Een tinteling gaat door haar lichaam als ze een kusje in haar nek voelt en er verschijnt een waterig glimlachje op haar gezicht. "Nee, niemand is sterk genoeg om zich te verweren tegen die vloek, daarom is het ook illegaal. Maar ik begrijp wat je bedoelt. Het duurt vast een tijdje voor je het zelf beseft, maar ik ben ervan overtuigd dat je niet zo schuldig bent als je denkt. Het blijft natuurlijk een verschrikkelijke gebeurtenis, net zoals dat ook is met alle anderen die hier vermoord zijn." Ze zwijgt en laat hem even alles bezinken. Ondertussen dwalen haar gedachten weer af naar de brand en hoe iedereen er godzijdank levend vanaf is gekomen. Maar er zou vast een volgende slachtoffer zijn, het is alweer veel te lang 'rustig' geweest maar daar moet ze niet aan denken. Ze zou het nooit overleven als er Robertus of Madison iets zou overkomen. Of zelfs alle anderen waar ze steeds dichter naar toe begint te groeien, zoals bijvoorbeeld Dermot... Onbewust denkt ze weer aan het momentje dat ze alleen was met hem, telkens weet hij haar weer te charmeren. Opnieuw begint ze zich toch wel schuldig te voelen tegenover Robertus en duwt hem zachtjes en voorzichtig van zich af. Het had niet veel gescheeld of ze lag nu in de armen van Dermot in plaats van Robertus, de brand was dan toch ergens goed voor geweest, hmm... Faith doet een poging tot een glimlachje en vervloekt zichzelf voor wat er in haar hoofd omgaat op een moment als deze, maar ze kan er niets aan doen. Ze kijkt hem eventjes zwijgend aan en onderdrukt haar eigen schuldgevoelens. "Voel je je al een beetje beter nu?" vraagt ze lief. ----------------------------------- trijntjuh http://i228.photobucket.com/albums/ee3/Trijn1990/Finnerd1.png Finn kijkt met grote angstogen, verlamd door de inwendige schreeuwen in zichzelf, naar de boom. Ik ga er aan, dit is het, ik ga er- DOE IETS! Finn kijkt haastig opzij naar Amy, en gooit zich met haar de grond in om daarna een pijnlijk gezicht te trekkenen een schreeuw te slaken als de boom recht op zijn linkerbeen belandt. Hij draait zijn hoofd vlug om, richt zich meer op om aan zijn been te kunnen sleuren terwijl de tranen in zijn ogen staan van de pijn. 'Haal...Die...-' Hij haalt diep adem, en gaat hakkelend verder: 'Boom - van mij!' Hij laat zich languit neervallen, slaat een arm over zijn ogen en snikt het geluidloos uit. ----------------------------------- Miseria http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/amyban10.pngAmy slaakt een hardere gil als Finn haar op de grond werpt, en komt onder Finn terecht, maar de boom mist haar. Ze kruipt onder Finn vandaan en knielt paniekerig bij hem. "Finn, Fi- Boom, weg, weg, eh..." Ze grijpt chaotisch en paniekerig naar haar staf, en trekt hem dan. "W-w-wingardium Levioossssa!" stottert ze, nog trillerig en geschrokken van dat plotse ongeluk. De boom is zwaar, en het duurt een tijdje en kost haar veel moeite voor ze de boom ook maar een stukje de lucht in krijgt. Ze ondersteunt haar pols en concentreert zich volledig. Zo gauw als hij ook maar een paar centimeter de lucht in is, laat ze hem naast Finn neerploffen, eventjes naar adem happend. Ze knielt weer bij Finn, die lijkbleek ziet, en aait hem voorzichtig, met natte, plakkerige wangen, over zijn blonde bolletje. "L-leef je nog?" snikt ze. http://i289.photobucket.com/albums/ll203/LaCygneMalefique/6.png Murder needs no ghost come from the graveRobertus glimlacht mistroostig. Hij haalt weer even diep adem, en is lichtjes teleurgesteld als ze hem loslaat. Hij voelde zich zo prettig in haar armen ): Hij knikt zwijgend als ze vraagt of het gaat. Hij pakt haar hand en speelt lichtjes met haar vingers. ----------------------------------- miss_sweet http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/faith110.png Met een klein glimlachje kijkt ze toe hoe hij met haar vingers speelt. Ze is tevreden dat het haar gelukt is om hem ietsje op te beuren want aww hij mag niet verdrietig zijn. En hoewel ze zich nog steeds een beetje slecht voelt door eerder genoemde omstandigheden is ze niet van plan om zich anders te gedragen. Ook al gaan er gedachten als "eigenlijk is hij veel te goed voor mij" door haar heen, ze drukt die naar de achtergrond. Dat is voor later als ze alleen is in haar kamer, dan kan ze wel piekeren over wat voor een slecht mens ze is. Ze wil niet dat Robertus zich nog eens zorgen om haar gaat maken als ze opeens afstandelijk gaat doen. Ze zucht en sluit eventjes haar ogen door plotse vermoeidheid maar opent die snel weer en sluit haar hand om de zijne. "Wat wil je nu doen?" Ze besluit het eventjes ergens anders over te hebben zodat hij wat afgeleid geraakt. ----------------------------------- Miseria http://i289.photobucket.com/albums/ll203/LaCygneMalefique/6.png Murder needs no ghost come from the graveRobertus glimlacht flauwtjes als Faith haar hand om de zijne sluit. Aww, ze is zo lief, hij is zo dol op haar <3 Wat hij nu wil doen? Wegkwijnen in zijn kamertje en Gordon vooral ontwijken? :3 "Misschien dat we zo maar beter... verder kunnen zoeken naar een uitweg, ofzo," mompelt hij. "Of ons in ieder geval bij de rest van het volk begeven." OMG BEL DE KRANT ROBERTUS DOET VRIJWILLIG SOCIAAL. Hoewel hij er ook wel veel zin in heeft om gewoon de hele tijd alleen met Faith te zijn en alleen maar te liggen en lamlendig te zijn en haar te knuffelen O: Hij kijkt even aarzelend naar Faith, eigenlijk niet echt goed wetend wat hij nu wil doen. ----------------------------------- miss_sweet http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/faith110.png Faith knikt als hij voorstelt om wat sociaal te gaan doen, misschien is dat maar beter dan kan hij zijn gedachten wat verzetten. Hij heeft zijn hartje uitgestort en als hij nu wat meer bezig gaat houden met een ontsnappingsplan ofzo dan gaat hij er een tijdje niet meer aan denken. Met die gedachte vrolijkt ze zelf ook een beetje op, staat op en trekt Robertus ook overeind. "Hey." begroet ze de mensen in de woonkamer en neemt dan plaats in een zetel tegenover Maddie en Lils. En... toen was de inspiratie op :') ----------------------------------- Legolas http://www.freewebs.com/banners12/jup.jpg Dermot kijkt haar met een frons aan als ze hem loslaat en hem verwijt dat hij te ruig bezig is. Like... What the f*ck? Hij kijkt haar een tijd gewoon aan, terwijl zij net zijn blik vermijdt. "Ik heb je de vorige keren niet horen klagen hoor." bromt hij met die frons, staat recht en loopt naar de ijskast waar hij een flesje water uithaalt. Waarschijnlijk doet ze zo omdat ze weet dat ze zelf niet zo'n fantastische kusser is. "Is het weer de tijd van de maand ofzo?" merkt hij droog op terwijl hij het flesje opendraait. Hij neemt een slok en kijkt Liz aan, wachtend op haar antwoord. ----------------------------------- Glauces http://i293.photobucket.com/albums/mm67/es_passion/Banners/Elizabeth.png Liz voelt Dermots ogen op zich branden en krijgt het plotseling héél erg warm. Met rode wangen kijkt ze hem weer aan, net als hij wegloopt en een paar niet bijster aardige opmerkingen maakt. Onmiddelijk komt er een vervelend gevoel in haar buik op; aan de ene kant is ze gewoon boos op hem omdat hij zoiets stoms zegt, maar aan de andere kant wou ze dat ze het niet had gezegd. Ze vindt het helemaal niet leuk om hem zo te zien, en om eerlijk te zijn wil ze hem gewoon aanraken, of knuffelen... "Euh..." hakkelt ze - Liz is niet zo geweldig in directe confrontaties. Ze kijkt hem verlegen recht in zijn ogen, vastbesloten om niet hélemaal als een bang muisje over te komen. Dan komt haar nijdigheid plotseling de hoek om kijken. "Nee, het is niet de tijd van de maand," snauwt ze. Ze zucht eventjes. Eigenlijk is het ook te belachelijk voor woorden dat ze zo reageert op een opmerkinkje, maar ze is nu snel geirriteerd. Ze wil gewoon écht weg hier. Ze gaat dan wat zachter, en totaal niet nijdig, verder; "Maar we zitten hier in de keuken, en ik heb liever niet dat iemand ons ... zo ziet." Oh, wacht, nu ging hij natuurlijk zeggen dat ze dan wel naar zijn kamer konden... maar om nou echt te zeggen dat ze vindt dat hij wel wat zachter aan met haar kon doen? Zal ze het doen? Mmmnee, eerst even zijn reactie afwachten. ----------------------------------- Legolas http://www.freewebs.com/banners12/jup.jpg Oeh, Liz bijt van zich af. Dermot is helemaal niet van zijn lood geslagen. Hij is niet geïntimideerd door haar hoor, ook al doet ze zich stoerder voor dan ze is. Oh, het is niet de tijd van de maand... Wat dan? Humeurwisselingen? Dat is ook vaakvoorkomend bij vrouwen. Hij zal op een dag misschien een handleiding voor vrouwen schrijven en dat uitbrengen en superveel geld verdienen. Jup, een gat in de markt. En dan komt de aap uit de mouw, ze is verlegen... Oooooooooooh, cute... Ze is zo anders dan de andere meisjes die hij buiten het huis date. Met een glimlach stapt hij naar haar toe. "We kunnen altijd naar jouw kamer gaan, als je dat beter vindt." ----------------------------------- Glauces http://i293.photobucket.com/albums/mm67/es_passion/Banners/Elizabeth.png Liz kijkt fronsend naar Dermot als hij met een glimlach op haar afstapt. Like, dit is toch helemaal niet grappig? Dat vindt zij tenminste niet... maar zijn glimlach vindt ze wel heel erg mooi. Een beetje verlangend kijkt ze naar hem, maar dan komt haar voorspelling uit. Ze vernauwt haar ogen en aarzelt even, maar besluit om het dan toch te zeggen. "Dermot..." - mmm, wat een mooie naam was dat toch, Dermmmoot... Nou niet af gaan wijken, Liz - "Euh... ik zou het wel beter vinden," bekent ze, want eigenlijk wil ze het best wel heel graag. "Maar... ik, eh, ik voel me een beetje een gebruiksvoorwerp zo," fluistert ze nauwelijks hoorbaar. "Daarnet leek het wel alsof je puur met me zoende om het zoenen, en dat voelt niet helemaal goed bij mij." Ze bijt even op haar lip, hopend dat ze hem niet heeft gekwetst, of dat hij nu echt boos zou worden en niets meer met haar te maken wilde hebben. God, wat heeft ze gezegd? Misschien is dit wel het einde... Nee, alsjeblieft niet. ----------------------------------- Legolas http://www.freewebs.com/banners12/jup.jpg Dermot kan in het begin een kleine lach niet onderdrukken, wat ze zegt vindt hij in het begin nogal belachelijk. Maar ergens voelt hij een gevoel van medeljden voor haar. Wat hij vreemd vindt, misschien moet hij nog eens met Finn praten, die weet meer over gevoelens dan hem. Maar dat is niet zo moeilijk. Hij kijkt haar even met een serieuze blik aan en kruist zijn armen. Dan kijkt hij naar de grond en zegt iets wat hij nog nooit tegen een vrouw heeft gezegd. "Sorry, ik had me moeten inhouden." mompelt hij en voelt zijn oren rood worden. What.The.F*ck. is er met hem aan de hand? ----------------------------------- Glauces http://i293.photobucket.com/albums/mm67/es_passion/Banners/Elizabeth.png Liz werpt voorzichtig een blik richting Dermot, en ziet dat hij glimlacht. Oh jeetje, daar zullen we het hebben. Zat ze in het oog van de storm, en werd hij zometeen boos? Of vindt hij het gewoon grappig? Nee, dat laatste kan ze zich niet voorstellen, zo zal hij nou ook wel niet zijn. Maar hij kijkt haar serieus aan, en Liz kijkt gespannen terug. Dan biedt hij zijn excuses aan. Ze moet een glimlach onderdrukken, hier had ze eigenlijk niet op durven hopen. En aww, wat lief, zijn oren worden rood. Het leek erop dat Dermot dus wel degelijk íets voelde... Liz gaat voor hem staan en kijkt hem weer recht in zijn ogen. "Het geeft niet," zegt ze zacht. "Het is al goed, al hoop ik dat je zoiets niet weer doet." Ze kijkt op naar hem en stopt een verdwaalde pluk haar achter haar oor. Voorzichtig pakt ze zijn hand en glimlacht even. ----------------------------------- Miseria http://i289.photobucket.com/albums/ll203/LaCygneMalefique/6.png Murder needs no ghost come from the graveRobertus laat zich overeind trekken en loopt achter Faith aan naar beneden, naar de woonkamer. Hij knikt even kort als begroeting naar de mensen in de woonkamer, en gaat als een mak hondje naast Faith zitten. Hij kijkt zwijgend naar zijn handen. En... toen was ook Gens inspiratie op :') ----------------------------------- Legolas http://www.freewebs.com/banners12/jup.jpg Dermot zucht als Liz zijn hand vastneemt en hem recht in de ogen aankijkt. Hij gimlacht terug en geeft haar een klein kusje om haar daarna haar weer los te laten. Als ze zacht wilt, krijgt ze zacht, puh. Hij krabt even in zijn haar en schraapt zijn keel. Hij moet Finn zien te vinden. "Ik laat je wel eventjes met rust." mompelt hij met een knipoog en verlaat zonder nog iets te zeggen de keuken. Hij is wel een beetje teleurgesteld, in het begin leek Liz hem wel een hevige. Dat ze hem op zijn wang sloeg bijvoorbeeld toen hij pas in het huis was. maar ach. Dermot gaat de woonkamer even binnen, glimlacht naar de rest die daar zit, maar er is geen Finn te bekennen. Hij gaat dan maar de woonkamr weer uit en gaat de trappen op naar de kamers, ook geen Finn te zien... God, waar is hij dan? :S Dermot gaat de trappen weer af en gaat terug naar buiten waar hij eindelijk Finn ziet. Hij ligt daar op de grond en... Amy is er ook bij. Hij stapt dichterbij en ziet dat Finn... er niet zo goed uitziet. Hij ziet de boom zweven. "F*ck, is die boom op je gevallen?" vraagt hij, en er klinkt bezorgdheid in zijn stem. Oh god, geen bezorgdheid, doe er iets aan! XO "Klungel..." mompelt hij. ----------------------------------- miss_sweet http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/faith110.png Het is nogal stil in de woonkamer en dat begint op haar zenuwen te werken. Ze had verwacht dat iedereen zich ondertussen hier verzameld had en dat er dus genoeg afleiding zou zijn. Ze glimlacht eventjes gemaakt naar de mensen in de woonkamer bij gebrek aan beter en kijkt dan opzij naar Robertus. Als ze ziet hoe hij daar stilletjes naar zijn handen staart voelt ze weer een steek van medelijden en legt haar hand op de zijne. Maar Faith wordt afgeleid als Dermot de woonkamer binnenkomt, onbewust knijpt ze net iets te hard in Robertus' hand en kijkt snel weer weg. Het is eigenlijk niks voor haar om zo te reageren, maar ze weet met zichzelf geen houding meer in het bijzijn van Dermot. Gelukkig gaat hij alweer weg en hoeft ze niks te zeggen. Nu begint ze zich nog meer ongemakkelijk te voelen en als ze merkt dat ze zowat de hand van Robertus plet laat ze snel weer los. "Sorry." mompelt ze met een nep glimlachje. De stilte in de woonkamer helpt echt niet en ze zucht zachtjes. Boooring. ----------------------------------- Glauces http://i293.photobucket.com/albums/mm67/es_passion/Banners/Elizabeth.png Hmm, Dermot kust haar wel zachtjes nu. Dat is eigenlijk stukken beter, bedenkt Liz glimlachend... Ware het niet dat hij haar al snel weer loslaat en de keuken uitloopt. Misschien heeft ze hem toch wel een beetje afgeschrikt, of erger, teleurgesteld. Ze kijkt even treurig - dat mag, want ze is lekker toch alleen in de keuken - en besluit dan om zich niet langer als een kluizenaarster terug te trekken, maar zich onder het volk te begeven. Ze slentert langzaam naar de woonkamer en ploft daar op de bank neer. Ze grabbelt diep in haar zak naar nog een lolly. Godzijdank, ze heeft er nog een ----------------------------------- trijntjuh http://i228.photobucket.com/albums/ee3/Trijn1990/Finnerd1.png Finn probeert te onderdrukken dat hij nog meer als een klein kind ligt te huilen. Hij haalt diep adem, doet zijn arm weg en kijkt witbleek naar Amy die eindelijk in actie schiet. "W-w-wingardium Levioossssa!" Hij snakt naar adem als het gewicht van zijn been verdwijnt, gaat met een ruk recht zitten en grijpt naar zijn been. Licht verwijtend met betraande ogen richt hij zijn blik een paar seconden op de boom en snuift dan. Like stomme klote prutboom! F*ck, is die boom op je gevallen?" Hij kijkt ontzet opzij naar Dermot en trekt een gezicht. 'Nee, hij was op men been aan het humpen!' "Klungel..." Hij tast met enige moeite naar zijn stok die aan het porren is in zijn achterzak en haalt hem dan tevoorschijn, terwijl hij Dermot negeert. Finn mompelt een spreuk en voelt de pijn langzaamaan uit zijn been verdwijnen. Godzijdank... Hij krabbelt met enige moeite overeind, schudt aarzelend met zijn been en glimlacht als de pijn volkomen verdwenen is. Hij draait zich dan om naar Dermot. 'Je mag de boom anders wel lenen hoor voor je pleziertjes.' ----------------------------------- Legolas http://www.freewebs.com/banners12/jup.jpg Dermot rolt met zijn ogen als Finn weer een enorm leuke opmerking maakt. Als Finn weer in zo'n bui is hoeft het voor hem ook weer niet hoor. Zonder nog iets te zeggen draait hij zich om en stapt terug naar het huis. "F*cking Finn, daarstraks deed hij waarschijnlijk alsof hij me wou helpen. F*ck, hij zat me waarschijnlijk gewoon vierkant uit te lachen." denkt hij en bereikt bijna de deur. ----------------------------------- trijntjuh http://i228.photobucket.com/albums/ee3/Trijn1990/Finnerd1.png Finn kijkt met een onschuldig gezicht op naar Dermot in afwachting op zijn reactie. Hij knippert verwonderd met zijn ogen als Dermot zijn ogen rolt en daarna schoorvoetend naar het kasteel toeloopt. Wat doet ie nou? O.o Misschien wil hij je gewoon spreken, Finnerd. Right. Hij krabbelt snel overeind, kijkt even om naar Amy en zet de achtervolging dan in. Finn kan nog net Dermot bij zijn arm grijpen en hem licht ruw omdraaien zodat ze elkaar aankijken. ----------------------------------- miss_sweet Abott. Tevreden legt hij zijn veer neer en bekijkt de kleine stukjes perkament met iets van trots in zijn ogen. Zijn ultieme plannetje gaat uiteindelijk in werking treden. Haast opgewonden leest hij alle namen nog eens opnieuw en vouwt de twaalf stukjes perkament op. Nu is de vraag wie zo sterk en verstandig is om het daadwerkelijk te doen. Hij werkt de kleine details in de uitleg nog wat bij en overleest het de laatste keer: Er is één manier om het huis te verlaten. Onderaan dit stukje perkament staat een naam geschreven van iemand in dit huis, jouw taak is die persoon te vermoorden! Als je daarin slaagt, ben je vrij om het huis te verlaten. Dit is de enige kans om hier weg te geraken, wees dus wijs en doe wat er gevraagd wordt. Dit is slechts een eenmalige kans is. Je hebt twee weken de tijd om deze persoon te vermoorden. Hij neemt zijn wand en zorgt ervoor dat alleen degene waarvoor de brief bestemd is de inhoud kan lezen. Dan laat hij de brieven verdwijnselen naar iedereen zijn kamer op een plaats waar het duidelijk zichtbaar is voor de desbetreffende persoon. Let the games begin OOC: credit voor dit hip ideetje gaat naar Legolas ^^ Zometeen krijgt iedereen een PB met wie je moet vermoorden. Maar je weet dus niet wie jouw personage moet vermoorden, want dat maakt het meer spannend. Is jouw perso in staat om een moord te plegen om zelf het huis te kunnen verlaten? ^^ ----------------------------------- Miseria http://i289.photobucket.com/albums/ll203/LaCygneMalefique/6.png Murder needs no ghost come from the graveRobertus kijkt even vreemd op als hij Faith hard in zijn hand voelt knijpen. Dermot komt kort eventjes binnen, maar Bertje legt geen link. Hij staart naar het raam, want de mensen in de woonkamer zijn sááí en stil. Dit was niet de afleiding die hij in gedachte had. Het was nog levendiger in zijn eentje, op zijn kamer. Hij overweegt even om weer terug te gaan, maar besluit dan toch maar te blijven, zijn doorzettingsvermogen tot socializen zwaar betreurend. Buiten is de schemering al bijna volledig verruild tot de nachtelijke duister. Zijn maag knort, misschien dat hij zo maar wat eten haalt, of dat er iemand op het idee komt om voor de hele groep eten te maken. Zo lang ze hém maar niet vragen, of ze willen allemaal voedselvergiftiging oplopen. Hij kijkt even glazig naar de andere mensen. http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/amyban10.pngAmy schrikt lichtjes als Finn ineens omhoog schiet. Ze krabbelt op, klaar om hem te ondersteunen en naar de almachtige Faith te brengen, maar- hij heeft zichzelf al geheeld =D Ze kijkt beide Dermot en Finn geïrriteerd aan. Zeg, ga eens een andere keer grappig doen, ze zijn net bijna doodgegaan ja! Ze werpt nog een laatste blik op Finn, maar hij is heus wel veilig, en hij wil vast even alleen zijn met zijn geliefde Dermot. Ze zucht, stapt langs hen naar binnen, en gaat naar haar kamer om zich op te frissen. Ze kijkt nieuwsgierig naar het briefje op haar kussen. Wat was dat? Ze pakt het, vouwt het open en leest het. Van schrik laat ze het briefje vallen. WAT? Ze moet WAT om hier weg te komen? Ze grijpt naar haar borst, alsof ze daarmee haar hart terug haar borstkas in kan dwingen. Nee, d-dit... dit kan ze niet! Maar-... als het de enige manier is om weg te komen... ----------------------------------- Legolas http://www.freewebs.com/banners12/jup.jpg Dermot wodt ruw aan de arm getrokken door Finn en draait zich om. even kijkt hij de blondekop kwaad aan en zcuht daarna. Hij voelt zich tegenwoordig zo kwetsbaar en dat is allemaal de schuld van Liz. God, dit is zo sh*t. Hij ziet Amy naar binnen gaan en kruist zijn armen. Misschien lachte Finn hem niet uit, waarom is hij hem anders achterna gelopen. "Wil je nu wel praten dan?" vraagt hij met een frons en kijkt hem niet aan maar kijkt naar een zeer mooie appelboom in de tuin. Het is een tijdje stil en Dermot voelt weer de drang naar een sigaret, maar hij laat het maar even. ----------------------------------- CharlieWemel http://i34.tinypic.com/i42xwy.png Na de brand was Jack naar buiten gelopen en tot ieders verbazing was het huis weer in oorspronkelijke staat hersteld. Na een geirriteerde blik loopt hij weer naar binnen en gaat naar de keuken om wat te drinken. Na een paar minuten loopt hij naar zijn kamer en meteen nadat hij een geluid hoort, ziet hij een brief op zijn bed liggen. Er is één manier om het huis te verlaten. Onderaan dit stukje perkament staat een naam geschreven van iemand in dit huis, jouw taak is die persoon te vermoorden! Als je daarin slaagt, ben je vrij om het huis te verlaten. Dit is de enige kans om hier weg te geraken, wees dus wijs en doe wat er gevraagd wordt. Dit is slechts een eenmalige kans is. Je hebt twee weken de tijd om deze persoon te vermoorden. Like, OMG! Hij kan het huis uit =D het enige probleem is dat hij er iemand voor moet vermoorden. Eigenlijk heeft hij niks tegen deze persoon, maarja. Met een simpel spreukje gaat de brief in vlammen op en verdwijnt het as. Neuriënd gaat hij naar beneden en doet de deur naar de woonkamer open. Ah, gezellig. Zijn minst favoriete persoon op dit moment zit er ook. Gewoon negeren. Hij ploft neer op een zetel en haalt een boek tevoorschijn. Om de paar minuten werpt hij een hatelijke blik op Maddie ^^ OOC; Vaag, ik moet best wel inkomen. Ik ga weer actief worden want mijn schoolwerk gaat goed en de privéomstandigheden thuis zijn ook beter =) ----------------------------------- trijntjuh http://i228.photobucket.com/albums/ee3/Trijn1990/Finnerd1.png Finn kijkt licht aarzelend naar Dermot, en bijt vertwijfeld op zijn lip. Hij weet niet wat hij van Dermot moet verwachten. Afwachtend laat hij zijn blik op Dermie rusten. Die hem natuurlijk straal aan het negeren is, en een ander voorwerp veel interessanter vindt. Net op het moment dat Finn hem een por tegen zijn borst wil geven, zegt de player eindelijk iets. Hij kijkt even opzij als zijn prinsesje passeert en gooit haar een vluchtige glimlach toe. "Wil je nu wel praten dan?" Finn trekt desondanks een wenkbrauw op, slaat zijn armen over elkaar en haalt diep adem. 'Ik kan het moeilijk ruiken, hé.' Begint hij ontzet en zucht. 'Wat is er dan?' ----------------------------------- Legolas http://www.freewebs.com/banners12/jup.jpg Dermot zucht en blijft nog steeds naar de appelboom kijken. Wat gaat hij nu eigenlijk tegen Finn zeggen? En wat voor nut heeft het eigenlijk? Hij voelt zich gewoon gek, moet hij daarom met Blondie gaan praten? Crap, was hij maar nooit naar dit stom huis gekomen... Hij steekt zijn handen in zijn zakken en haalt zijn schouders op als Finn vraagt wat er nu eigenlijk is? "Dunno... Over wat je de vorige keer zei. Is er een manier om dat.. dat gevoel tegen te houden?" Dermot vindt het maar niets, dit verliefde gevoel. Dan komt zijn tong los en vertelt hij zonder gêne wat er daarnet allemaal in de keuken is gebeurd met Liz. En hoe rot hij zich wel niet voelde als ze zei dat hij haar respectloos behandelde en dat hij dat nog nooit heeft meegemaakt. Hij kijkt Finn nog steeds niet aan, bang dat hij een grijns op zijn gezicht zou ontdekken. "Ik ben hier nog niet klaar voor... Ik wil mijn oude leven terug, you know..." Dermot kan het niet meer laten en steekt dan toch maar een sigaret op, het kalmeert hem. Hij neemt een trek, blaast de rook uit en kijkt dan eindelijk naar Finn. "Dude, wat moet ik doen?" ----------------------------------- miss_sweet http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/faith110.png Faith kijkt eventjes schuldbewust als Robertus vreemd opkijkt en richt haar ogen in haar schoot. Damn you, Dermot! Het is allemaal zijn schuld. Het is allemaal zo perfect met Robertus, waarom moet hij ertussen komen. Ze zucht en glimlacht kort naar Jack die de kamer binnenkomt en gaat dan weer verder met in het niets staren. Eigenlijk is deze saaiheid best wel rustgevend, eindelijk eens geen spanning, gewonden of enge dingen, gewoon helemaal niks doen. Met een glimlachje blijft ze zwijgend zitten. Na een tijdje is ze, ondanks haar redenering dat het rustig is, toch wel behoorlijk verveeld. Ze vouwt haar handen krampachtig in haar schoot als ze weer begint te piekeren doordat ze niks te doen heeft. Faith wordt nog gek hier en voordat ze het uitschreeuwt van frustratie besluit ze maar stilletjes weg te gaan. "Ik ga- euh... even iets doen." zegt ze vaag tegen Robertus en gaat snel de woonkamer uit. Op de gang leunt ze met haar rug tegen de muur en haalt diep adem om te kalmeren. Niet aan denken, Faith! Dermot boeit niet, Robertus wel, zo simpel is het. Ze zucht, schudt haar hoofd en gaat op de onderste trede van de trap zitten. Was het maar zo simpel ): ----------------------------------- jilly-ann http://i203.photobucket.com/albums/aa95/xJill91/Banners/madison-1.png Madison voelt elke keer een steek door haar hart gaan als Jack haar hatelijk aankijkt. Ze voelt zich zo schuldig! Ze wilt helemaal niet dat Jack boos op haar is en als het allemaal goed komt zal ze nooit meer één druppel alcohol drinken. Daar zou Faith vast heel blij mee zijn. Als Faith de kamer uitloopt staat Madison ook op. Ze kan er niet tegen dat Jack haar elke keer zo aankijkt. "Ik ga kijken of Faith misschien hulp nodig heeft," zegt ze met onvaste stem, die ze daarna in gedachte vervloekt. Zo snel als ze kan loopt ze de kamer uit en gaat naast Faith zitten op de onderste trede van de trap. Ze twijfelt even, normaal zegt ze alles tegen Faith maar sinds ze in het huis zijn heeft ze steeds minder contact met Faith en lijkt ineens niet meer zo vanzelfsprekend dat ze alles aan haar zus verteld. Toch kan ze de tranen niet lang meer tegenhouden. "Hij haat me," zegt ze tegen Faith, terwijl ze tegen haar zus aanleunt. "Hij wilt vast niks meer met me te maken hebben en ik kan niet eens zeggen dat het nergens op slaat." ----------------------------------- Machoefeltje http://img.photobucket.com/albums/v241/Hermie/Lily5.png Lily zit zwijgend voor zich uit te staren naar de haard. Er komen een aantal mensen de woonkamer in en Lily werpt een vluchtige blik en glimlach op hen. Ze heeft verder niets te doen en slaat de armen over elkaar. Het stemmetje in haar hoofd houdt gelukkig al een tijdje zijn mond. Als Faith de woonkamer verlaat, kijkt Lily even op. Het valt haar op hoe stil het in de woonkamer is en van de ene op de andere moment wordt ze daar lastig van. Ze krabbelt overeind met een onrustig gevoel. "Ik ga even wandelen." Ze had genoeg van het stil zitten en het stille gedoe in de woonkamer. Ze loopt langs Faith en Maddie die op de trap zitten. Ze zegt echter niets tegen hen en loopt naar haar kamer. Ze ploft neer op haar bed en kijkt even naar de foto van haar en Finn die op haar nachtkastje staat. 'Wat is dat?' Denkt ze als ze een stuk opgevouwen perkament tegen de kader ziet staan. 'Toch geen het-spijt-mij-brief van Finn hé?!' Denkt ze erachter en rolt haar ogen. Ze neemt het perkament en vouwt het open. Met steeds groter wordende ogen leest ze wat er op staat. Ze trekt lijkbleek weg als ze de naam leest. "Ik moet WIE vermoorden?!" Denkt ze ontzet. 'Bingo... Vrijheid' Nog geen twee tellen later. 'Maar kan ik dat wel?' Ze staart zwijgend naar het perkament. Wat een prijs voor vrijheid... ----------------------------------- trijntjuh http://i228.photobucket.com/albums/ee3/Trijn1990/Finnerd1.png Finn probeert Dermots blik op te vangen, niet dat het lukt. De boom blijft interessanter voor Dermot, wat Finn wel lichtelijk irritant vind. Heeft Dermot dan niet geleerd dat oogcontact vermijden tijdens een gesprek onbeleefd is?!...Nuja, het is wel Dermot. >D Finn staakt zijn gedachten als Dermot eindelijk schor begint te vertellen. "Dunno... Over wat je de vorige keer zei. Is er een manier om dat.. dat gevoel tegen te houden?" Hij kijkt even onbegrijpend naar zijn haat-liefde vriendje maar glimlacht dan bevestigend als teken dat hij mee is. Dan begint Dermot te vertellen over de situatie met Liz, hoe ze reageerde- typisch een meisjesreactie- en dat hij dit nog nooit meegemaakt heeft. "Ik ben hier nog niet klaar voor... Ik wil mijn oude leven terug, you know..." Finn kijkt zwijgend naar Dermot die een sigaret opsteekt en haast opgelucht uitademt. Hij zwaait even met zijn hand als de rook in zijn gezicht komt. "Dude, wat moet ik doen?" Finn bijt op zijn lip, terwijl hij zijn woorden zoekt. Wat moet hij dan in godsnaam vertellen tegen Dermot. Hij is dokter Phill niet, weet je. Dermot is verliehiefd, nanananana- 'Waarom wil je je oude leven in godsnaam terug dan? Vind je het dan niet leuk om te weten dat iemand er voor je is? Dat er een persoon van je houdt?' Hij kijkt Dermot even onbegrijpend aan. 'Ok ja...Drank, seks en rock roll is wel fun.' Mompelt hij, met een dromerig gezicht terwijl hij terug denkt aan zijn 18-19-20jaar zijn. 'Het komt wel in orde,' hij glimlacht even. 'Maar als je perse dat leventje terug wilt, nou dan weet je evengoed als ik wat je moet doen daarvoor.' ----------------------------------- Kevin. http://i201.photobucket.com/albums/aa156/Zoontje_2007/Martin2.png Martin kijkt toe als eerst Faith de woonkamer binnenkomt. Daarna komen ook Robertus, Dermot en Liz hun gezelschap houden. Maar er valt een wel heel ongemakkelijke stilte. Wat ook logisch is. Ze zaten nog altijd vast in het huis en ze hebben net een brand overleefd. Genoeg redenen dus. ''Ik ga ook maar mijn benen strekken.'' geeft hij aan, terwijl hij opstaat. Daarna komt Martin langs Faith en Maddie die op de trap zitten. Maar zijn mond doet hij niet open. Die twee hadden hun zustermoment nodig. Éénmaal boven in zijn kamer ligt er een stukje perkament op hem te wachten. Met als inhoud: Er is één manier om het huis te verlaten. Onderaan dit stukje perkament staat een naam geschreven van iemand in dit huis, jouw taak is die persoon te vermoorden! Als je daarin slaagt, ben je vrij om het huis te verlaten. Dit is de enige kans om hier weg te geraken, wees dus wijs en doe wat er gevraagd wordt. Dit is slechts een eenmalige kans. Je hebt twee weken de tijd om deze persoon te vermoorden. Een kans om het huis te verlaten wou hij met twee handen aangrijpen. Maar een moord ervoor plegen? Zou hij dat kunnen? Verslagen laat Martin zich op de grond zakken. Wat te doen nu? ----------------------------------- Glauces http://i293.photobucket.com/albums/mm67/es_passion/Banners/Elizabeth.png Zwijgend staart Liz in het vuur, in gedachten verloren. Ze merkt niet eens op dat er verschillende mensen weggaan, maar het kan haar ook weinig schelen. Ze zuigt op haar lolly, denkend over de situatie. Ze zitten nog steeds opgesloten in het huis, en het ziet er voorlopig ook niet naar uit dat ze hier weg kunnen. Ze zucht even; waarom was ze uberhaupt hiernaartoe gekomen? Haar lolly is op. Ze grabbelt in haar zak naar een nieuwe, maar hij is leeg. Ze trekt haar wenkbrauw even op, staat op en slentert de kamer uit zonder verder nog iets te zeggen. In de gang ziet ze Faith en Maddie, maar die lijken het druk genoeg met elkaar te hebben. Ze beklimt de trap, loopt haar kamer in en begint wat in haar koffer te rommelen naar nieuwe lolly's. Opeens valt haar blik op een stukje perkament, dat akelig geel afsteekt tussen al het rood. Voorzichtig pakt ze het en leest de inhoud. Liz trekt bleek weg, alle warmte verdwijnt uit haar gezicht. Snel gooit ze haar koffer dicht, ploft op haar bed en verfrommelt het stukje papier. Iemand vermoorden om hier weg te komen? Ze haalt haar toverstok uit haar broekzak, draait hem rond. Zwijgend richt ze hem op het perkament, dat in vlammen opgaat. Zou ze hetzelfde kunnen doen met diegene die ze moest vermoorden? Liz betwijfelt het, ze ziet zichzelf nog geen moord plegen. Wat is dit trouwens voor mindf*cking spelletje... ze wou dat ze nooit naar dit huis was gekomen. Ze rekt zich even uit en staat op het punt om naar beneden te gaan. Maar... wie weet zat daar wel degene die háár moest vermoorden. Jezus, wat een paranoia gebeuren zou dit worden. Mmm. Voorlopig besluit ze toch maar even te gaan socializen. Misschien is de kans dat iemand haar vermoordt wat kleiner als diegene haar graag mag...? Ofzo? Even later loopt ze de woonkamer weer in. "Ik ga koken," verkondigt ze. "Nog meer vrijwilligers?" ----------------------------------- miss_sweet http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/faith110.png Faith volgt Madison met haar ogen als die naast haar komt zitten en glimlacht zwak. Maar ze voelt een steek in haar hart als haar lieve zusje in tranen uitbarst. Verward en een beetje geschrokken slaat ze troostend een arm om haar schouders en probeert haar te sussen. Ze moet wel eventjes haar hersenen pijnigen over wie Maddie het heeft, maar beseft dan bijna onmiddelijk dat het vast Jack is over het gebeuren van gisterenavond. "Hey..." Ze strijkt wat haar uit haar gezicht en keert haar hoofd naar zich toe zodat ze haar moet aankijken. "Hij haat je vast niet. Je hebt een fout gemaakt en iedereen maakt wel eens fouten." Ze knikt overtuigend en denkt meteen aan haar en Dermot. "Probeer met hem te praten en het uit te leggen. Zeg dat het je spijt en dat je niet wilt dat hij boos op je is. Geloof me, hij kan vast niet weigeren bij je lieve gezichtje." Ze glimlacht flauwtjes en knuffelt haar zusje. "Maar eerst moeten die traantjes weg." Ze veegt een traan van haar gezicht en kijkt haar medelevend aan. "En nu wil ik een glimlachje zien. De Madison die ik ken laat zich niet zo makkelijk doen. Je kan het goedmaken en dat ga je ook doen." Faith kijkt een paar keer opzij als verschillende mensen langs hun naar boven gaan, maar besteedt er verder geen aandacht aan. Ze kijkt terug naar Madison en glimlacht bemoedigend. ----------------------------------- Legolas http://www.freewebs.com/banners12/jup.jpg Dermot luistet aandachtig naar wat Finn te zeggen heeft. Hij lacht hem niet uit, maar wil hem helpen. Hij haalt zijn schouders op als hij vraagt waarom hij zijn oude leventje terug wel en of hij het niet leuk vindt dat hij nu iemand heeft om van te houden en die ook van hem houdt. Hij weet het gewoon niet! Dat is nu net het probleem. Hij voelt er zich ongemakkelijk bij, want echt verliefd is hij eigenlijk nooit geweest. Dermot fronst en kijkt naar de grond als die zegt da er dan maar één oplossing voor is. Maar dat kan hij toch gewoon niet? Liz zomaar dumpen? Waarom niet? Hij heeft er al meer dan eentje gedumpt hoor, zonder reden meestal. Dermot zucht, neemt nog een trek van zijn sigaret en schudt zijn hoofd. "Ik weet het niet, dude... Echt niet." mompelt hij en kijkt dan een achter zijn schouder om te zien of er niemand naar buiten is gekomen en hun gesprek aan het afluisteren is. Dan kijk hij terug naar Finn. "Ik kijk wel hoe het afloopt, dit is gewoon allemaal... nieuw voor mij." concludeert hij met een knik. Dan valt er weer een stilte en Dermot kijkt hem dan toch met een halve glimlach aan. 'Bedankt." Nooit gedacht dat hij dat tegen Blondie ging zeggen, maar ach. Hij is op het moment wel vriendelijk tegen hem. ----------------------------------- Miseria http://i289.photobucket.com/albums/ll203/LaCygneMalefique/6.png Murder needs no ghost come from the graveRobertus kijkt Faith even onderzoekend aan als ze met een nogal vaag excuus de kamer verlaat. Wat is er toch met haar aan de hand? Oh, wacht- het zullen de hormonen zijn. Een tikje opgelucht met die oplossing laat hij zich een stukje onderuitzakken in zijn stoel. De woonkamer is echter leeg aan het bloeden, en nog steeds doodstil. Ok, dit was niet de afleiding die hij voor ogen had. Hij knikt eventjes glimlachend naar Liz als ze zegt eten te gaan maken. Yay, dan is er straks wél afleiding! Hij staat op, en besluit tot die tijd dan maar wél in zijn kamertje te gaan zitten kniezen. Hij staat op, loopt naar zijn kamer, en vindt daar een briefje. Verbaast opent hij het en leest het. WAT? Nee! Hij wil niet nog een keer moorden! Hij gooit het briefje geschrokken weg, alsof het gloeiend heet is en hij zijn vingers eraan brandt. Maar hij wil wél echt weg daar. Hoe gaat hij dat doen? Moet hij die persoon dan toch vermoorden? Hij denkt aan Chris en zijn conflict net met Gordon. Misschien moest hij het toch doen. Zo wanhopig is hij inmiddels wel aan het worden. Wat als het echt de enige manier is? Hij zou het op een ongeluk laten lijken. Niemand zou er ooit achter komen dat hij de moordenaar was. Misschien zou hij de persoon wel laten verdwijnen, dan komen ze er überhaupt nooit achter dat die persoon dood is. Ja, dat zou hij doen. Gedachten verzetten... moet gedachten verzetten... misschien toch maar helpen met koken, ook al brengt hij daarmee iedereen in levensgevaar... Hij loopt naar beneden en helpt Liz zwijgend. ----------------------------------- Legolas http://img231.imageshack.us/img231/2231/gordonzt3.jpg Gordon zucht als Robertus braafjes de kamer uitgaat en stapt naar zijn bed. Hij laat zich daar neer ploffen en staart zwijgend naar de muur. Dat zijn broer gewoon koel is vermoord door iemand die hier in het huis zat. En niet door een monster, dat kan er bij hem nog altijd niet in. Hij staat recht en gaat weer naar zijn koffer, die nog steeds openstaat. Hij ziet er een stuk perkament in liggen... Dat lag er daarnet nog niet. Met schijnbare kalmte leest hij het door en slikt. Dit is ziek... Hij schudt zijn hoofd, maakt een prop van het zieke briefje en gooit het op de grond. Waarschijnlijk een of andere grap. Gordon gaat uit zijn kamer en gaat naar de keuken waar hij Liz en... Robertus treft. Die laatste negeert hij, maar hij glimlacht vriendelijk naar Liz. "So, wat maak je?" vraagt hij aan haar. "Kan ik helpen?" ----------------------------------- Glauces http://i293.photobucket.com/albums/mm67/es_passion/Banners/Elizabeth.png Liz rammelt een beetje met de pannen, maar is er in gedachten helemaal niet bij. Ze glimlacht vaagjes naar Robertus als die haar komt helpen, maar aangezien hij heerlijk zwijgzaam is en zij er ook geen behoefte aan heeft te praten, zegt ze geen woord en gaat ze rustig verder met aardappels schillen. Een beetje vertwijfeld kijkt ze ernaar. Wat je allemaal wel niet met een toverstok kunt... Mensen om zeep helpen bijvoorbeeld. Ze schrikt van haar eigen gedachten, zo is ze toch helemaal niet? Toch? Oh, daar is Gordon. Yay voor alle helpende mannen hier in huis, dat is nog eens iets anders dan thuis. "Ach, niks bijzonders," glimlacht ze. "Vlees, gekookte aardappelen en groente..." Ze maakt een half gebaar naar haar pan met geschilde aardappelen en grijnst. "Tuurlijk kun je helpen, graag zelfs... Misschien kun je de boontjes doppen?" xDDD ----------------------------------- Miseria http://i289.photobucket.com/albums/ll203/LaCygneMalefique/6.png Murder needs no ghost come from the graveRobertus is afwezig starend de aardappels aan het schillen - godzijdank is Liz ook niet zo spraakzaam, anders had hij zich nota bene op het gesprek moeten concentreren - als Gordon binnenkomt. Hij kijkt kort even op, maar zo gauw als hij merkt dat hij het is, kijkt hij vlug weg, terwijl zijn maag zich in een knoop legt. Great. Hij slaakt een redelijk wijverig kreetje als hij zichzelf in de vingers snijdt, en springt op; hij kan nog net voorkomen dat zijn bloed op de aardappelen valt. "... ik staak mijn hulp even," mompelt hij zachtjes en haast onverstaanbaar tegen Liz, door de vinger in zijn mond. Hij houdt zijn vinger even onder de kraan om het bloed weg te spoelen, heelt het sneetje en gaat zwijgend aan de tafel zitten. ----------------------------------- trijntjuh http://i228.photobucket.com/albums/ee3/Trijn1990/Finn1-2.png Finnerd. Finn glimlacht als hij een dankjewel krijgt van Dermot. Hij kan het bijna niet geloven, maar dat verbergt hij wijselijk. Hij legt even zijn hand op Dermots linkerschouder. 'Maakt niet uit.' Finn geeft een kleine schouderklop en laat Dermot dan weer los om langs hem te passeren en zo naar het kasteel toe te lopen. Hij onderdrukt een zucht terwijl hij zich afvraagt of zijn vader zich eigenlijk wel druk zou maken vanwege dat hij nog steeds nog niet thuis is. Finn kan niet echt een reactie tevoorschijn halen, terwijl hij de trap opslentert. Wie weet mistten ze het buitenbeentje van de familie helemaal niet. Finn bijt onwillekeurig vertwijfeld op zijn lip terwijl hij het onaangename en verdrietige gevoel in zijn maag probeert te negeren. Hij komt schuifelend zijn kamer in, sluit de deur en gaat er dan tegen leunen om dan maar uiteindelijk voor zich uit te staren. Finn heeft nu gewoon zin om gezellig op café met vrienden te zitten met een koele pint en er op los te lullen over totaal niet boeiende onderwerpen. Hij staakt zijn gedachten als hij een klein briefje opmerkt op zijn kussen. Wie zou er hem nu schrijven? Amy? Dat hij verwacht wordt op haar kamer? Hij grijnst lichtjes, loopt naar zijn bed toe, pakt het briefje en plooit het vlug open. Algauw verdwijnt Finns grijns en in de plaats puilen zijn ogen bijna uit terwijl hij de regels telkens opnieuw en opnieuw leest. Ik moet wat? mompelt hij verbluft. Hij scheurt zijn blik dan los van de regels, en kijkt angstig rond alsof hij schrik heeft dat hij elk moment betrapt kan worden. Finn grijpt vlug zijn stok en verbrandt het briefje, terwijl zijn hart wild bonkt. Hij kan zijn ogen niet geloven. Versuft laat hij zich op het bed zakken en staart naar zichzelf, aangezien er recht een spiegel voor zijn neus hangt. 'Je bent geen moordenaar.' sist hij tegen zichzelf. Vrijheid, Finn... Ongelovig schudt hij zijn hoofd en gaat met een hand door zijn haar. Je moet je haasten, Finn...Voordat iemand anders je grijpt. Opnieuw schudt hij zijn hoofd en slikt terwijl er allerlei gedachten door zijn hoofd gaan. ----------------------------------- Legolas http://www.freewebs.com/banners12/jup.jpg Dermot blijft nog even zijn sigaret staan op te roken als Finn al weg is en hij staart in de verte, denkend aan de situatie waarin hij nu in verkeert. Hij gooit na een paar minuten het peukje op de grond en dooft het. Daarna draait hij zich om en gaat terug naar binnen. Nee, hij gaat niet naar zijn kamer om daar het briefje te vinden^^ want hij ruikt al de heerlijke aroma's die vanuit de keuken komen. En stiekem heeft hij wel honger. Hij komt de keuken binnen, glimlacht even en stapt naar het fornuis waar Liz staat. Snel pakt hij een boontje en neemt er een hap van. "Wat eten we?" vraagt hij onnodig. ----------------------------------- Glauces http://i293.photobucket.com/albums/mm67/es_passion/Banners/Elizabeth.png Liz ziet wel hoe Robertus in zijn vinger snijdt, en moet ondanks de situatie toch grinniken. Ergens had ze het al zien gebeuren, maar goed... Beter weinig of minder hulp en eetbaar eten, dan kannibalenvoer "Als je zo doorgaat hebben we straks niks meer te eten," grapt ze, om de sfeer toch gemoedelijk te houden. "Nah... aardappels, vlees en boontjes." ----------------------------------- jilly-ann http://i203.photobucket.com/albums/aa95/xJill91/Banners/madison-1.png Madison glimlacht flauwtjes naar Faith toe als deze zegt dat ze het moet uitpraten. "Straks wilt hij niet met me praten," zegt ze onzeker. Ze haat het om onzeker te zijn. Ze haat het om verliefd te zijn, al vind ze het aan de andere kant ook leuk. Ze knuffelt Faith nog een keer als ze ziet dat bijna iedereen de woonkamer uit gegaan is en wegloopt. Ze kijkt vragend naar Faith. "Zal ik nu met hem gaan praten of zal hij nog te boos zijn?" ----------------------------------- miss_sweet http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/faith110.png Faith glimlacht als Maddie haar knuffelt en knikt bij haar vraag of ze nu met Jack moet gaan praten. "Ja, je kan het beter achter de rug hebben. Dan weet hij meteen dat je er echt spijt van hebt en het wil proberen goed te maken." Ze staat op van haar favoriete plekje op de trap, trekt Maddie overeind en knikt in de richting van de woonkamer. "Hij is de enige die ik nog niet heb zien passeren. Dus dit is je kans om hem alleen te spreken." Met een bemoedigend glimlachje geeft ze haar zusje een duwtje in de rug en knikt geruststellend. Ze voelt zich al een beetje beter dat ze Maddie wat heeft kunnen helpen en omdat ze hun gesprekje niet wil storen gaat ze maar niet terug naar de woonkamer. Faith hoort stemmen opkomen uit de keuken en besluit daar eens een kijkje te gaan nemen. Ze stapt de keuken binnen en ziet dat Liz al aan het koken is. "Hey." zegt ze in het algemeen en ziet Robertus aan de tafel zitten. Voor ze gaat zitten drukt ze een klein kusje op zijn wang en neemt dan plaats naast hem. Ze laat haar blik door de keuken gaan en ziet dat Gordon al een handje meehelpt. Ze glimlacht eventjes naar Liz. "Als je nog hulp nodig hebt, moet je het maar zeggen." Ze werpt kort een blik op Dermot en kijkt dan zwijgend voor zich uit. ----------------------------------- jilly-ann http://i203.photobucket.com/albums/aa95/xJill91/Banners/madison-1.png Madison knikt en loopt naar de woonkamer toe onder bemoediging van Faith. Ze zucht diep voor ze de deur open doet en binnen wandelt. Jack zit nog steeds op de plek waar hij is gaan zitten sinds ze weg gegaan is. Ze schraapt haar keel om de brok in haar keel weg te werken, alleen heeft het geen enkel nut. "We moeten praten," zegt ze zachtjes. Ze gaat tegenover Jack zitten en probeert oogcontact met hem te maken. Het liefste wil ze naar de grond staren gewoon omdat het dan veel makkelijker is om excuses aan te bieden omdat je geen non-verbale reactie ziet. Toch zet ze stug door. "Ik had gisteravond nooit David moeten zoenen en ik heb er nu zo'n spijt van. Als ik gisteravond nuchter was geweest had ik hem nooit gezoend! Ik hou van je." ----------------------------------- CharlieWemel http://i34.tinypic.com/i42xwy.png Jack kijkt verstoord op uit zijn boek als hij voetstappen hoort, maar kijkt meteen weer in zijn boek als Madison binnen komt lopen. Als ze zegt dat ze moeten praten, lacht hij schor. "Wij moeten praten? Ik denk eerder dat jij moet praten, jij hebt heel wat uit te leggen." Zo. Nu afwachten wat er zou komen. Hij ziet hoe Maddie af en toe naar de grond wilt kijken maar dan toch weer in zijn ogen kijkt. Aw, wat is ze lief, daar kan je niet boos op blijven toch? De laatste worden van Maddie komen zo overtuigd. Ze is gewoon zo lief. "Maddie," hij word weer schor en drukt haar tegen zich aan. "Ik hou ook van jou. Zorg dat het nooit meer gebeurt." Hij pakt haar hand en sleurt haar mee naar boven. "Je moet wel iets doen om het goed te maken." Ieuw, Jack is een perv. Maarja, de rest heeft het allemaal al een aantal keer met elkaar gedaan x'D ----------------------------------- Miseria http://i289.photobucket.com/albums/ll203/LaCygneMalefique/6.png Murder needs no ghost come from the graveRobertus kijkt glimlachend om als Faith binnenkomt en een kusje op zijn wang drukt. Aww <3 Hij onderdrukt de neiging om haar op schoot te trekken en gewoon voor de neus van de anderen te gaan kleffen, puh. Ok, hij kan het niet weerstaan. Met het excuus dat het goeie afleiding is voor zijn gedachtes, pakt hij haar hand, en drukt een kusje in haar nek. Blozend, met een verlegen glimlachje, fluistert hij iets in haar oor wat jullie kleine kindjes niet mogen lezen ^_^ Hij glimlacht onschuldig en gaat weer rechtzitten, alsof er niets aan de hand is. http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/amyban10.pngAmy staart nog even voor zich uit, voor ze besluit om de kamer te verlaten. Haar gedachtes verzetten. Finn! Hem moet ze hebben. Ze ziet de deur naar zijn kamer half open staan; Finn zit op zijn bed. Ze duwt de deur voorzichtig open. "Hey," begroet ze hem met een flauw glimlachje, en ze gaat liefjes naast hem zitten, haar hand - met geen verdere bedoelingen! - op zijn been leggend. ----------------------------------- trijntjuh http://i228.photobucket.com/albums/ee3/Trijn1990/Finn1-2.png Finn staart zwijgend voor zich uit, in gedachten verzonken. Hij slikt terwijl hij het gevoel heeft dat miljoenen mensen hem in de gaten aan het houden zijn. Hij heeft wel ooit eens big brother gekeken- een of ander dreuzelprogamma waarin iedere kijker de deelnemers kon bekijken en zien wat ze deden...Dag en nacht- misschien was dit ook wel iets! Intiütief kijkt hij de kamer rond op zoek naar camera's. Alsof tovenaars zoiets achterlijks als camera's gebruiken. Finn, je begint paranoïa te worden... Hij slaakt een schreeuw als hij iemand naast zich hoort, en daarna een hand op zijn been. Finn grijpt de persoon bij haar nek en duwt ze met een ruk languit neer op het bed om daarna met een panisch gezicht te merken dat het Amy is. Hij verslapt vlug zijn greep als Amy wild sputtert en naar adem snakt. 'Omg, het spijt me!' ----------------------------------- Machoefeltje http://img.photobucket.com/albums/v241/Hermie/Lily5.png Lily staart zwijgend naar het briefje. "Dat kan ik niet..." Fluistert ze tegen zichzelf. 'Vrijheid, Lily, vrijheid!' Lily slikt en neemt haar toverstok. Ze verbrandt het briefje en staart naar de as die op de grond valt. Ze krabbelt overeind en loopt de kamer uit. Ze wist niet waar haar hoofd stond en besluit haar gedachten te verzetten. Ze loopt haar kamer uit en vindt de meerderheid van de mensen in de keuken. Ze ploft er zwijgend neer en kijkt iedereen even aan. Ze slikt als ze beseft dat ze met al deze mensen in dit huis een band ontwikkelt heeft. 'Ik kan het echt niet... En zeker niet...' "Zal ik... Zal ik de tafel alvast zetten?" Vraagt ze dan maar en slikt de krop in haar keel weg. Ze loopt naar de kast om de spullen eruit te halen. ----------------------------------- Legolas OOC: *edit* whoops, iemand was me voor ^^ http://www.freewebs.com/banners12/jup.jpg Dermot glimlacht even als Liz toch allemaal opsomt wat ze gaan eten. Hij knikt naar Lily als die zegt dat ze de tafel gaat zetten en wil haar helpen "Ik help je wel even, Lils" Wauw, hij lijkt wel de perfecte huisvader nu XO Nah, hij heeft gewoon honger. Hij zet de tafel en als hij een bord en bestek bij Faith legt kan hij het niet laten om even snel te knipogen. Zo, nu alleen nog de glazen. Hij neemt de glazen uit de kast en zet ze op tafel. Tadaaa, een gedekte tafel voor alle HM-inwoners. Kunnen ze eindelijk nog eens gezellig samen eten.^^ Dermot gaat over Faith zitten en slaat zijn armen over elkaar. Zoou Robertus nog steeds kwaad op hem zijn? Waarschijnlijk wel... Achja, niets aan te doen. Nu alleen nog maar wachten op Liz' verukkelijke maaltijd! ----------------------------------- jilly-ann http://i203.photobucket.com/albums/aa95/xJill91/Banners/madison-1.png Madison voelt haar hart sneller kloppen als Jack haar dicht tegen zich aandrukt en haar excuses aanneemt. Hij haat haar helemaal niet! Ze glimlacht naar hem als hij tegen haar zegt dat ze het nooit meer moet doen. Dat wil ze hem best beloven. "Ik zal nooit meer alcohol drinken, zodat ik niet meer normaal kan nadenken," beloofd ze hem plechtig. Ze laat zich naar boven trekken en grijnst dan naar Jack als ze zijn woorden hoort. Ze weet wel dingen om het goed te maken. =D Ze doet de deur van haar kamer open en laat hem op haar bed vallen. Zonder dat ze merkt dat haar moordbriefje op de grond valt (sorry, dat zou teveel het gevoel verpesten). Madison klimt behendig haar bed op en gaat boven Jack hangen terwijl ze hem zoent. Steeds verder gaat ze naar beneden toe ^^. Van zijn mond, naar zijn nek steeds weer lager. ----------------------------------- Miseria http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/amyban10.pngAmy schrikt als Finn haar ineens aanvalt, en slaakt een klein kreetje, net iets te zacht voor de rest om te horen want ze mogen niet binnenvallen. Ze probeert zichzelf los te worstelen, zich van hem af te duwen, maar hij is behoorlijk sterk. Ze snakt paniekerig naar adem, als hij hem godzijdank al loslaat. Ze schiet omhoog, en deinst lichtjes achteruit, over haar keel wrijvend. "Wat was dat nou weer?" vraagt ze geschrokken, half angstig. Wat was er aan de hand met hem? '.' ----------------------------------- CharlieWemel http://i34.tinypic.com/i42xwy.png Jack lacht een beetje zenuwachtig als Maddie hem op het bed laat vallen en hem langzaam steeds lager zoent. Hij zoent haar terug en trekt haar helemaal tegen zich aan. "Ik hou van je," fluisterd hij weer zachtjes in haar oor. Hij doet zijn eigen shirt uit en daarna langzaam die van Maddie. En hier stoppen we, meer details hoeven we niet te melden x) "Dat was ech-" Hij schrikt als hij een brief op de grond ziet liggen die hem bekend voorkomt. Snel stapt hij uit bed en schuift de brief gauw onder het bed. "Even wat drinken hoor." Vaag lacht hij nog even en neemt dan een glas water. ----------------------------------- trijntjuh http://i228.photobucket.com/albums/ee3/Trijn1990/Finn1-2.png Finn doet zijn handen in elkaar en slikt terwijl hij probeert te kalmeren. Lichte zweetdruppels gaan over zijn hoofd, terwijl hij zich nog steeds bekeken voelt. Met de rug van zijn hand veegt hij de druppels weg. "Wat was dat nou weer?" Hij kijkt met een kinda geforceerde glimlach om en bijt op zijn lip. 'Sorry, ik was geschrokken.' Mompelt hij verontschuldigend. Hij krabbelt voorzichtig naar haar toe en drukt een zoen op haar lippen. '...Nu we toch alleen zijn.' Fluistert hij in haar oor. '...schaken?' ----------------------------------- Glauces http://i293.photobucket.com/albums/mm67/es_passion/Banners/Elizabeth.png Liz maakt ongeduldig het hele kookgebeuren af, want stiekem vindt ze het toch wel heel erg lang duren. Gelukkig komen er steeds meer mensen naar de keuken en wordt het wat gezelliger. Yay, een maaltijd met de HM-familie. Alhoewel, familie... Meteen zwerven de gedachten over moorden weer door haar hoofd, maar snel bant ze ze weer uit, zet de pannen op tafel en gaat naast Dermot zitten. Voorlopig zitten ze hier even en is alles (nog) goed. Ze begint eten op te scheppen bij iedereen - zo hoort dat immers - en als ze daarmee klaar is, gaat ze weer zitten. "Zo. Ik hoop dat ik jullie niet vergiftig ofzo," grapt ze, niet in de gaten hebbend wat ze eigenlijk zojuist heeft gezegd. ----------------------------------- Miseria http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/amyban10.pngAmy kijkt Finn nog steeds een beetje panisch aan. What the hell, waarom zou hij van haar moeten schrikken? Zou hij ook zo'n briefje gekregen hebben? Zou hij bang zijn dat zij hem moet vermoorden? Zou hij háár moeten vermoorden? Nee, natuurlijk niet Amy, doe niet zo debiel. Ze kalmeert een beetje, en glimlacht flauwtjes bij zijn zoen. Ze slaat haar armen voorzichtig om zijn middel, en kijkt hem eventjes lief aan. "Beloof je me dat je me niet zal wurgen?" pruillipt ze. Ze drukt een paar kleine kusjes op zijn mond. ----------------------------------- trijntjuh http://i228.photobucket.com/albums/ee3/Trijn1990/Finn1-2.png Finn bijt op zijn lip en gaat met een vinger over Amy's wang. "Beloof je me dat je me niet zal wurgen?" Desondanks moet hij lachen en schudt zijn hoofd. 'Beloofd...' Hij krabbelt meer op haar, met een veelbetekende grijns, en trekt het laken half over hen. Even kijkt hij haar zwijgend aan, en laat zijn ene hand over haar lichaam gaan. Dit wordt leuk... ----------------------------------- miss_sweet http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/faith110.png Faith glimlacht verbaasd als ze een kusje in haar nek krijgt maar ze vindt het helemaal niet erg, integendeel zelfs. Als ze hoort wat hij in haar oor fluistert begint ze hevig te blozen en slaat haar ogen neer. Ze blijft zijn handje vasthouden en kijkt hem met verliefde oogjes aan. Maar ze wordt opnieuw afgeleid door Dermot die knipoogt, ze kijkt hem serieus aan en vindt het eigenlijk alleen maar irritant. Ze gaat echt niet laten merken dat ze hem stiekem wel een beetje leuk vindt. Het is irritant dat hij met haar gevoelens speelt terwijl hij een vriendin heeft en zij is gelukkig met Robertus. Dus expres om hem eens duidelijk te maken dat ze niks voor hem voelt - ook is dat niet helemaal waar, maar dat mag hij niet weten - schuift ze dichter naar Robertus toe. Ze kijkt Dermot kort aan als hij tegenover haar gaat zitten en geeft een kneepje in Robertus hand. Ze drukt een zoentje op zijn lippen. "Je bent lief." fluistert ze. Ze glimlacht nog eventjes en werpt een dodelijke blik op Dermie. Pff, take that! Alsof er niets gebeurd is schept ze met een permanent glimlachje eten op haar bord en begint aan haar avondeten. ----------------------------------- Legolas http://www.freewebs.com/banners12/jup.jpg Dermot glimlacht naar Liz als die zegt dat ze hoopt dat ze niemand vergiftigd. Dat zal wel niet, zolang dat het goed smaakt is het niet erg^^ Hij merkt hoe Faith plots nogal vijandig reageert op zijn knipoog en hij kan het niet laten om een klein grijnsje op zijn gezicht te zetten. Ze ziet hem zooo hard zitten en het is zooo duidelijk. Hij kijkt even wie er aan de tafel zit en beseft dat er een heel aantal mist. Hij staat recht. "Ik ga even kijken waar de rest blijft." zegt hij me een ^^-face en gaat naar boven. Even zien, Finn was er niet. Hij blijft aan diens deur staan en klopt er hard op voor hij er binnen gaat. Hij zwiert de deur open. "Aan tafel^^" zegt hij happy en ziet Finn dan met Amy in bed liggen. Helemaal niet gegeneerd kijkt hij hen aan. "Hey, het is etenstijd, kom op!." zegt hij nog, draait zich om en gaat de kamer weer uit, de deur laat hij open. Dan gaat hij naar Jacks kamer, maar besluit om maar niet meteen binnen te gaan. Jack zou hém wel eens kunnen opeten in plaats van Liz' boontjes... Dermot klopt op de deur. "Errr... Jack? Het is etenstijd..." ----------------------------------- Miseria http://i289.photobucket.com/albums/ll203/LaCygneMalefique/6.png Murder needs no ghost come from the graveRobertus, die - om Ke- Dermot maar even te sparen - Dermots knipoog niet gezien heeft, kijkt hoogrood naar zijn bord dat opgeschept wordt door Liz, met een klein glimlachje. Hij kijkt verrast opzij als ze dichterbij komt zitten en zijn hand vastpakt. Hij glimlacht verlegen bij haar kus en woorden, en moet zich nu wel heeel erg inhouden. Niet in het openbaar, Bertje "^_^ Hij begint met een onschuldig gezichtje aan zijn avondeten, stiekem zijdelings naar Faith kijkend, zijn ogen steeds van haar naar het eten flitsend, en weer terug, proberend haar blik op te vangen. Lalala... ♪ http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/amyban10.pngAmy glimlacht, giechelt lichtjes als Finn de dekens over hen heentrekt en sluit genietend haar ogen. "Laten we hier gewoon de hele avond blijven liggen," fluistert ze met een glimlachje. Ze heeft helemáál geen zin om terug naar de rest te gaan. Gewoon hier blijven liggen en naast hem in slaap vallen >: Ze slaakt een geschrokken kreetje als ze een stem hoort, schiet omhoog en trekt de dekens op, ze panisch voor zich houdend. Ze kijkt Dermot verontwaardigd aan. Hoe durft hij zomaar binnen te lopen! Een beetje gegeneerd wacht ze tot hij wegloopt, en kijkt dan giecehelend naar Finn. "We worden verwacht," mompelt ze met tegenzin. ----------------------------------- jilly-ann OOC: Ik kan net zo goed posten terwijl ik wacht tot mijn moeder eindelijk de telefoon ophangt zodat ik kan stofzuigen xD Sorry dat het een lame postje is :P http://i203.photobucket.com/albums/aa95/xJill91/Banners/madison-1.png Madison wilt zich net met een tevreden glimlach tegen Jack aan nestelen als hij alweer het bed uitgaat. Verbaasd kijkt ze naar hem toe als hij zegt dat hij even wat moet gaan drinken. Heeft ze soms iets verkeerd gedaan? Ze heeft nog nooit gehad dat iemand na het schaken alweer het bed verliet. Oké er was dan wel die ene keer dat Faith hen bijna had betrapt... Ze glimlacht toch naar Jack toe, gewoon omdat ze niet wilt dat hij denkt dat ze hem raar vind. Ze staat op en loopt naar Jack toe terwijl ze hem een kusje in zijn nek geeft. Daarna legt ze haar hoofd op zijn schouder. ----------------------------------- Vivian. http://i212.photobucket.com/albums/cc120/myone1102/david.jpg David loopt naar zijn kamer en ziet daar tot zijn grote verbazing een brief liggen. Wat is dit? denkt hij. Het moest niet gekker worden, post in dit vervloekte huis. Als hij zijn naam erop ziet pakt hij hem met trillende vingers en begint hem zenuwachtig te lezen... Nee! Neee! Dat kon hij niet, echt niet. Maar wou hij hier dan tot in de eeuwigheid opgesloten blijven? Hij voelt zich compleet verscheurd; kon hij leven met de gedachte een moord te hebben gepleegd op een van de mensen die voor hem als een soort familie waren geworden? Anderszijds, hij had niet zo'n heel sterken band met zijn beoogde slachtoffer. Zou hij...? Als hij daarna een etenslucht ruikt, gaat hij terug naar beneden. Toch wel fijn dat hier mensen zijn die aan dat soort dingen denken, flitst het door hem heen. Zou de rest ook zo'n brief hebben gehad? Hij gaat aan tafel zitten, maar heeft niet veel zin iets te gaan zeggen. Zou er iemand hem willen en kunnen vermoorden? ----------------------------------- miss_sweet http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/faith110.png Faith kijkt niet op van haar bord als Dermot voorstelt te gaan kijken waar de anderen blijven en werpt dan snel eventjes een blik opzij. Haar EETlust is ondertussen wel een beetje gestild en ze prikt wat afwezig met haar vork in het vlees zonder echt te eten. Lichtjes blozend kijkt ze vanuit haar ooghoeken naar Robertus en vangt zijn blik op. Met een verlegen glimlachje kijkt ze weer naar bord. Ze voelt zijn ogen haast op zich branden en een beetje gevleid blijft ze voor zich uitkijken. Ze neemt een klein hapje, nog één en nog één ^^ "Hmm... dit is allesbehalve vergiftigen hoor." zegt ze glimlachend tegen Liz. "Het is weer erg lekker." Ze kijkt even naar de open deur. "Ik vraag me af waar de anderen blijven. Het duurt toch niet zolang om naar beneden te komen." Ze fronst en haalt dan haar schouders op. Al snel heeft ze genoeg en schuift haar bord opzij. Ze neemt een slokje water en haar ogen flitsen weer opzij. Ze leunt wat achterover en besluit te blijven zitten omdat het wel sociaal is naar de anderen toe, ook al is ze snel klaar omdat ze amper heeft gegeten. Met een schattig glimlachje kijkt ze naar Robertus en legt stiekem haar hand op zijn been. ----------------------------------- Miseria http://i289.photobucket.com/albums/ll203/LaCygneMalefique/6.png Murder needs no ghost come from the graveRobertus bloost als hij Faiths blik vangt. Hij blijft met een onschuldig gezicht eten, en knikt bevestigend als Faith zegt dat het lekker is. Hij snakt naar adem als hij haar hand voelt op zijn been, prikt net mis in een aardappel waardoor deze van het bord afschiet en de tafel over sjeest. Hij schraapt even blozend zijn keel, zijn ogen schieten weer even in de richting van Faith, en richt zich op een nieuwe aardappel. Na een tijdje schuift ook hij zijn bord wat opzij. Hij legt zijn hand op Faiths hand en speelt stiekem onder tafel met haar vingers. Ok, tijd om weg te wezen. Hij zoekt nog naar subtiele woorden, een excuus. "Nou, wij- ik- gaan even-" Hij staat op, pakt Faiths hand en sleurt haar gewoon mee. Dan maar onsubtiel. Op de gang glimlacht hij ondeugend en drukt Faith tegen zich aan. "Sorry," zegt hij met onschuldige oogjes. "Ik kon me niet inhouden." Hij drukt een kus op haar lippen. ----------------------------------- miss_sweet http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/faith110.png Faith houdt met moeite haar lach in als ze merkt hoe hij reageert door simpel haar hand op zijn been te leggen en grijnst lichtjes. Ze glimlacht gelukzalig als ze na een tijdje zijn hand op de hare voelt en kijkt een beetje dromerig voor zich uit. Jammer dat ze hier moeten blijven zitt- Ze glimlacht nog snel verontschuldigend naar Liz voordat Robertus haar onsubtiel de gang op trekt. Ze lacht zachtjes als hij haar tegen zich aandrukt <3 en gaat even met haar vinger over zijn wang bij zijn woorden. Haar lippen vormen een glimlach als hij haar kust. Ze kijkt een tijdje in zijn mooie ogen en zucht eventjes. Ooh, wat houdt ze toch van hem. Ze laat haar ogen even door de lege gang glijden en trekt hem dan achter het hoekje. Ze bijt op haar lip en neemt zijn hand vast waarmee ze haar vingers met de zijne verstrengelt . Ze sluit haar ogen en kust hem, dit keer langer terwijl ze zachtjes in zijn hand knijpt. Langzaam opent ze haar ogen weer en kijkt hem met lieve puppyoogjes aan. "Je had me niet moeten meesleuren." zegt ze met een kleine grijns en drukt een kusje in zijn nek. "Want-" Kusje op zijn wang. "Je maakt me helemaal gek." Ze drukt nog een kusje net achter zijn oor en laat hem weer los met een zacht beetje in zijn oor. Ze kijkt Robertus een lange tijd zwijgend aan zonder zijn hand los te laten. "Ik hou van je." zucht ze. ----------------------------------- Machoefeltje Ooc: *Zoekt excuses om niet verder te werken aan haar taak omdat ze met haar gedachten ergens anders zit* http://img.photobucket.com/albums/v241/Hermie/Lily5.png Lily knikt als Dermot haar helpt met de tafel te dekken. Een paar minuten later zitten ze dan ook neer en wordt het eten opgeschept door Liz. Voor een paar tellen kijkt ze Liz zwijgend aan als ze grapt dat ze hoopt dat ze hen niet vergiftigd. 'Dat zou wel makkelijk zijn om hier weg te komen...' Schiet het onwillekeurig door haar heen. Lily schrikt zelf van haar gedachten, sinds wanneer is ze zo wantrouwig? 'Nou, dat briefje...' Snel neemt Lily haar bestek en begint te eten. "Vergiftigen of niet, het is lekker..." Zegt ze tegen Liz en stilletjes eet ze dan verder. Ze kijkt even op als Dermot de rest gaat halen en David een paar minuten later binnenkomt. Ze glimlacht eventjes kort naar hem. Ze was hem nog steeds dankbaar dat hij haar heelhuids uit het huis had gekregen toen het in brand stond. Lily kijkt op als een paar tellen later Faith en Robertus heel onsubtiel de keuken verlaten. Ze slaat haar ogen op. 'Die gaan er ook veel vandoor de laatste tijd.' Bedenkt ze bij zichzelf. 'Niet bepaald zo sociaal...' Nou niet dat Lils veel zin heeft om te praten, maar het blijft het principe zeker? Ze laat haar blik langs de mensen aan tafel gaan. Weer moet ze aan het briefje denken. Het blijft een hoge prijs voor vrijheid... En twee weken duren zo lang... Een afschuwelijke gedachte dringt plots door. 'Zou iemand ook mij moeten vermoorden?!' Lily trekt lijkbleek weg. Ze trekt net geen panisch gezicht en kijkt even alsof er plots iemand van de tafel zou recht springen en haar de keel oversnijden. Ze krijgt het benauwd en om zich maar snel een houding te geven, neemt ze haar glas en neemt een slok water, waar ze zich - om het compleet te maken- nog eens in verslikt ook. Een hysterische hoestbui dringt zich op. ----------------------------------- Miseria http://i289.photobucket.com/albums/ll203/LaCygneMalefique/6.png Murder needs no ghost come from the grave Ooc: pas op, gedetailleerd. Op verzoek van Es. XDRobertus glimlacht en sluit genietend zijn ogen als ze haar vinger over zijn wang laat glijden. Hij bijt op zijn lip als ze hem achter een hoekje sleept, en kust haar gepassioneerd terug. Het komt niet echt bij hem op dat ze zo goed als midden in de gang staan en er elk moment iemand binnen kan lopen ... Hij glimlacht onschuldig als ze zegt dat hij haar niet mee had moeten sleuren. Like, hell yeah >D Hij snakt naar adem en klampt zich aan haar vast bij het kleine beetje in zijn oor. Wie maakt wie nou weer gek? O: Hij haalt wat gejaagd adem en drukt haar zachtjes, maar stevig tegen de muur. Hij drukt zichzelf dicht tegen haar aan. "Ik ook van jou," fluistert hij. Hij laat zijn hand over haar been onder haar rok Ja ze heeft een rok/jurk aan glijden, haar lang en intens kussend. ----------------------------------- miss_sweet http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/faith110.png Faith kan niet meer nadenken als hij zich aan haar vastklampt en ze zijn gejaagde adem in haar oor voelt. Het volgende moment staat ze met haar rug tegen de muur en voelt zijn lichaam tegen de hare gedrukt. Ze heeft geen besef meer voor plaats en tijd en glijdt met haar vingers door zijn haar. Een warm gevoel tintelt door haar lichaam en ze snakt naar adem als zijn hand over haar been glijdt. Maar daar heeft ze geen aandacht meer voor en ze kust hem gepassioneerd terug terwijl ze met haar vingers door zijn haar woelt. Ze legt even haar hand op de zijne die zich ondertussen op haar bovenbeen bevindt en trekt zich eventjes terug om oogcontact te zoeken. Ze blijft hem met een lichte glimlach zwijgend aankijken en laat haar hand dan op zijn riem rusten. ----------------------------------- Miseria http://i289.photobucket.com/albums/ll203/LaCygneMalefique/6.png Murder needs no ghost come from the graveRobertus doet zijn riem open, Faith weer hevig kussend, en gets teh parteh started ^_^ "Ik hou van je," fluistert hij. Hij doet een stapje achteruit, doet zijn broek dicht ("^^) en knuffelt haar dan weer. <3 ----------------------------------- miss_sweet http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/faith110.png Faith slaat haar armen stevig om zijn middel als hij tegen haar aanleunt en strijkt met een verliefd glimlachje door zijn haar. Ze legt even haar hoofd tegen de zijne als hij op haar schouder komt liggen. Aww, he's just perfect <3 Met een gelukzalig glimlachje en lichte blosjes op haar wangen kijkt ze eventjes toe als hij een stapje naar achter zet. Maar hij knuffelt haar snel weer, tevreden en nog steeds op haar droomwolkje slaat ze haar armen om zijn nek en knuffelt hem terug. Desnoods moeten ze haar weg komen trekken, want ze laat hem nooit, nooit meer los. ----------------------------------- Kevin. http://i201.photobucket.com/albums/aa156/Zoontje_2007/Martin2.png Martin steekt gauw met behulp van zijn wand het stukje perkament in brand. Niemand mocht de inhoud te zien krijgen. Het liefste zou hij het ook willen vergeten. Maar zou dat nog kunnen? De gedachte dat er iemand vermoord moest worden om het huis te mogen verlaten bleef in zijn hoofd steken. Maar dat zou Martin natuurlijk nooit kunnen. Maar hoe zit het met de anderen? Hebben zij ook zo'n stukje perkament gekregen? Uiteindelijk komt Robertus de kamer binnen en gaat zo gauw mogelijk weer weg. Ow en de stem van Dermot is te horen met de boodschap dat het eten klaar is. Martin staat op en gaat dan naar beneden naar de keuken. Éénmaal daar laat hij zijn bord opscheppen door Liz. De sfeer zou nu heel anders worden. ----------------------------------- Glauces http://i293.photobucket.com/albums/mm67/es_passion/Banners/Elizabeth.png Liz heeft de neiging om Dermot met een pruillipje na te kijken als hij weggaat, maar ze houdt ze zich in - klefheid is tenslotte ook niet alles, wel? In plaats daarvan prikt ze de boontjes op haar vork en brengt ze ze naar haar mond, glimlacht als ze een complimentje krijgt en houdt zich verder een beetje afwezig. Ze grijnst kort als ze ziet dat Robertus Faith meetrekt, die kon zich blijkbaar niet langer inhouden... nou ja. "Gaat het?" vraagt ze bezorgd aan Lily, die nogal hoest. Dat zou pas een echte anticlimax zijn, als er iemand om zou komen doordat diegene zich verslikt xD. Daarna eet ze haar bord leeg en blijft zwijgend zitten, kijken of iemand nog iets boeiends te melden heeft - en of Dermot snel terugkomt, natuurlijk <3 ----------------------------------- trijntjuh http://i228.photobucket.com/albums/ee3/Trijn1990/Finn1-2.png Finn grijnst lichtjes, terwijl ze gretig in elkaar opgaan. Net als hij zijn broek wil openwerken, hoort hij iemand aan de trap gillen dat het eten klaar is. Hij trekt een gezicht als hij Dermots stem herkent. Finn mompelt iets en kijkt zwijgend naar Amy. They are like bezig?! Hij onderdrukt een zucht, krabbelt dan van Amy af en doet zijn kleren goed. Partypooper... ----------------------------------- Machoefeltje http://img.photobucket.com/albums/v241/Hermie/Lily1-1.jpg Lily haalt diep en haast moeizaam adem. Ze mocht niet doodgaan! Dan kon ze ... niet meer vermoordden om hier weg te raken -als ze daar toe in staat was tenminste- en maakte ze het iemand wel heel gemakkelijk. Ze knikt als ze Liz hoort vragen of het gaat. "Ja, het gaat wel weer." Brengt ze lichtjes moeizaam uit. "Ik had me verslikt." Ze ademt zo rustig mogelijk en komt uiteindelijk weer op adem. Ze staart even naar de nog lege plaatsen aan tafel. "Waar blijft de rest toch?" Vraagt ze dan maar om de stilte te verbreken. "Hebben die geen honger ofzo?" 'Of zijn ze moorden aan het beramen?' Lily schudt even haar hoofd. Stomme gedachten! ----------------------------------- Miseria http://i289.photobucket.com/albums/ll203/LaCygneMalefique/6.png Murder needs no ghost come from the graveRobertus sluit zijn ogen en geniet van het moment. Hij geeft haar een lange kus, en streelt dan met verliefde oogjes haar wang. Als ze nou gewoon niet meer sociaal hoefden te doen, gewoon wegwezen, een LEGE kamer zoeken XD en gewoon samen gaan 'slapen' *kijkt Sad aan*. Hij moet onwillekeurig even lachen om hun - euh, vreemde positie. Hij fluistert iets liefs in haar oor Gen heeft geen inspi voor letterlijke woorden en streelt haar wang weer. http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/amyban10.pngAmy krabbelt het bed uit, en kleedt zich weer aan. Nou zeg, stomme Dermot D< Ze slaat haar armen even glimlachend om Finn heen en geeft hem een klein kusje. Dan pakt ze zijn hand om hem mee naar beneden mee te sleuren. Ze gaat met een onschuldig gezichtje aan tafel zitten, blij dat ze haar gedachtes tenminste eventjes heeft kunnen verzetten. XD ----------------------------------- miss_sweet http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/faith110.png Faith blijft hem met een schuin hoofdje aankijken als hij zijn ogen sluit en glimlacht als hij haar wang streelt. Op dit moment is gewoon alles perfect en heeft ze geen zorgen of twijfels in haar hoofd of gedachten, alleen maar Robertus. Ze kust hem terug en gaat even met haar vingers over zijn lippen. Wat zou hij nu denken, gaat het door haar hoofd. Als hij lacht, werkt het zo aanstekelijk dat ze zachtjes meelacht. Ze heeft een klein vermoeden wat er zo grappig is als ze beseft in wat voor situtatie ze zich bevinden en grijnst eventjes. Bij zijn lieve woordjes houdt ze onbewust even haar adem in en straalt helemaal. Zijn vingers op haar gezicht voelen gewoon perfect aan en ze zet haar handen rond zijn benen en trekt hem nog dichter tegen zich aan. "Ik weet je zwakke plekje nu." fluistert ze in zijn oor en strijkt er met haar lippen langs. Met een klein grijnsje kijkt ze hem hopeloos verliefd aan. "Ik hoop dat je dit niet gepland had omdat we plots wel heel snel weggingen." zegt ze glimlachend. "Maar als dat wel zo was dan is het je allang vergeven." Eigenlijk hoort hier nu een wenkbrauwwiebel bij, maar dat zou ongepast zijn xD Ze durft het niet luidop te zeggen, maar eigenlijk vond ze het best wel spannend. Want nu ze eindelijk terug een beetje in de realiteit is teruggekeerd, beseft ze pas dat ze zich in een gang op de benedenverdieping bevinden. Maar dat gaat ze het momentje niet laten verpesten. Ze laat haar handen van zijn benen naar omhoog glijden en kust hem dan in zijn hals. "Je bent perfect." zucht ze. There, she said it : D ----------------------------------- Miseria http://i289.photobucket.com/albums/ll203/LaCygneMalefique/6.png Smexy BertjeRobertus glimlacht als hij nog dichter - voor zover dat nog mogelijk was - tegen Faith aangedrukt wordt. Hij snakt naar adem en klampt zich aan Faith vast als hij haar lippen langs zijn oor voelt strijken. Niet. Zijn. Plekje. Misbruiken. ! o.o Hij lacht even zenuwachtig. "Stel je voor, ik die zoiets als dit zou plannen..." HAHAHA, GRAPPIG! Nee, daar hebben we onze liefste Gen voor. XD Hij verstijft even als Amy langsloopt, maar die lijkt hen niet te zien Gen was namelijk vergeten er iets over te schrijven en hij kijkt weer met een opgelucht glimlachje naar Faith <3 Hij haalt zijn hand door haar haar en sluit even genietend zijn ogen. Hij glimlacht gevleid. "Jij bent perfecter," fluistert hij blozend, en heeft er eigenlijk meteen een beetje spijt van. Niet omdat ze niet perfect is, maar omdat het zo kinderachtig klonk x'D Als hij nog meer voetstappen hoort jullie mogen verzinnen van wie wordt hij met een ruk teruggetrokken in de realiteit. "Misschien moeten we een kamer ofzo zoeken," mompelt hij met een "^^-gezichtje, meteen al spijt hebbende dat hij het moment verpest heeft. ----------------------------------- trijntjuh http://i228.photobucket.com/albums/ee3/Trijn1990/Finn1-2.png Finn glimlacht even vertederd als hij een zoentje krijgt. Hij trekt net geen gezicht als hij haast als een hondje aan een leiband wordt meegesleurd door Amiepooh. Hij haalt een klein grijnsje boven als ze de eetkamer in komen. Geen haar die nog iemand vertrouwd in deze kamer, nuja behalve Lily dan...En zijn Amy...En Dermot ergens ook wel. Finn probeert geen argwanend gezicht te trekken, ploft zich neer op een nog vrije stoel en schept dan op nadat hij een kom heeft dichter getrokken. 'Zo...' Begint hij om de stilte te verbreken. 'Het eten ziet er geweldig lekker uit.' Straks zit er vergif in... Finn laat zijn ogen even rondflitsen maar merkt dat iedereen die nog aan het eten is nog steeds springlevend is. Hij aarzelt even maar neemt dan toch een hap omdat zijn maagje rommelt. ^^" ----------------------------------- Legolas ooc: lame maar ik moest XD http://www.freewebs.com/banners12/jup.jpg Dermot gaat terug naar beneden als hij iedereen heeft geroepen en gaat terug naar de keuken. Hij gaat terug naast Liz zitten, schept zijn bord goed vol en begint te eten. Aaaawwww, ze zijn nu een grote familie, wat leuk^^ Ergens is het weer te mooi om waar te zijn, straks gebeurt er toch weer het een en het ander... ----------------------------------- miss_sweet http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/faith110.png Faith gaat lichtjes met haar vinger langs zijn nek en lacht zachtjes als hij duidelijk maakt dat het niet gepland was. Aaaah, wat is hij lief. Ze glimlacht nogmaals bij zijn blozende woordjes en geniet van het intense en warme gevoel van hem zo dicht tegen zich aan <3 Faith heeft de voetstappen niet eens door, omdat ze haar ogen niet van hem kan afhouden, en nergens anders aandacht voor heeft. Maar als hij dan voorstelt om een kamer te zoeken, knikt ze glimlachend. "Het begint al laat te worden." zegt ze peinzend. Met stralende oogjes neemt ze zijn hand vast en trekt hem mee naar boven. Ze wil eigenlijk meteen al naar haar kamer gaan, als ze zich bedenkt. Straks zou Lily ook willen slapen en misschien vindt ze het niet zo leuk dat Robertus in hun kamer blijft. Fronsend blijft ze in de gang staan en laat haar blik over de verschillende kamerdeuren gaan. Op het einde van de gang vindt ze een lege kamer en doet die open. "Dan hoeven we Martin of Lils niet te storen." verduidelijkt ze glimlachend. Faith loopt alvast binnen en ploft neer op het bed. Ze wrijft in haar ogen en beseft nu pas hoe moe ze eigenlijk is. Ze laat zich languit op het bed vallen en sluit even haar ogen. ----------------------------------- Miseria http://i289.photobucket.com/albums/ll203/LaCygneMalefique/6.png Murder needs no ghost come from the graveRobertus laat zich glimlachend naar boven trekken. Hij knikt als ze hem naar een lege kamer trekt, like yay! =D Robertus besluit - aangezien ze nu toch in een SLAAPkamer zijn en het al best laat is, en Faith overduidelijk ook moe is - zich maar alvast om te kleden. Hij trekt zijn nachtgewaad aan, en gaat dan naast Faith liggen. Hij glimlacht, en laat zijn vinger langs haar kaak glijden. Hij kust haar even, om haar dan weer los te laten en met verliefde oogjes naar haar te kijken. http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/amyban10.pngAmy denkt bij het oppakken van haar bestek niet na over de mogelijkheid of het vergiftigd zou zijn, en begint vrolijk te eten. Hmm, James kan beter koken, maar 't is te eten. Ze glimlacht desondanks mierzoet en eet keurig haar bordje leeg. Ze legt stiekem een hand op Finns been onder tafel. Na een tijdje schuift ze haar bord een beetje aan de kant als ze klaar is. "Dus." Ze kijkt liefjes opzij naar Finn. ----------------------------------- miss_sweet http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/faith110.png Faith blijft met gesloten ogen liggen als het bed wat naar beneden zakt doordat Robertus naast haar komt liggen. Haar lippen vormen een glimlach als ze zijn vinger op haar gezicht voelt en het bekende tintelende gevoel kruipt weer door haar lichaam. Ze geniet stilletjes van zijn kus en opent uiteindelijk haar ogen om te zien hoe hij lief naar haar kijkt. Ze blijft een tijdje dromerig in zijn ogen staren en dwingt zich dan uiteindelijk om zich ook klaar te maken om te gaan slapen. Het is weer veel te laat geworden. "Ik ben zo terug." fluistert ze en met een stralend gezichtje verdwijnt ze in de badkamer. Ze neemt een snelle douche en verruilt haar kleren voor een nachtkleed. Heel eventjes laat ze haar handen op haar buik rusten en droomt een beetje weg. Ze schudt glimlachend haar hoofd en besluit snel verder te doen. Haastig tovert ze haar haar droog en borstelt het nog. Met een laatste blik in de spiegel loopt ze de slaapkamer weer binnen. Ze kruipt onder de lakens en nestelt zich tegen Robertus aan. Een tijdje blijft ze stil en geniet gewoon van het vredige moment en de kalmte. Ze keert haar hoofd naar hem toe en strijkt met haar vingers over zijn lippen voordat ze hem een zoentje geeft. "Weetje." begint ze peinzend. "We hebben dit nog niet echt besproken... Maar heb jij bijvoorbeeld al nagedacht over het geslacht van ons kindje." Wauw, dat klinkt zo schattig. Óns kindje... OOC: zo.. gespreksstof ----------------------------------- Miseria http://i289.photobucket.com/albums/ll203/LaCygneMalefique/6.png Murder needs no ghost come from the graveRobertus knikt glimlachend als Faith zich klaar gaat maken. Hij rekt zich een beetje languit en sluit even zijn ogen, haast wegdoezelend. Hij luistert met een klein glimlachje naar het kletterende water dat hij uit de badkamer hoort komen en het zachte gerommel van Faiths activiteiten. Hij glimlacht naar haar als ze weer binnen komt. Hij slaat zijn armen om haar middel als ze zich tegen hem aan nestelt en sluit weer even zijn ogen. Zijn mondhoekjes krullen om bij haar zachte kusje. Hij opent zijn ogen en kijkt Faith peinzend aan. "Nou... we weten het dan ook pas een dag..." zegt hij met een klein lachje. Hij denkt even na en laat zijn hand over haar buik glijden. "Hmm... het kan een jongen of een meisje zijn..." merkt hij snugger op. "Ik zou het niet weten. Ik weet ook niet wat ik liever zou willen... Misschien dat ik stiekem op een meisje zou hopen..." ... aangezien hij weet hoe vervelend jongetjes kunnen zijn. But then again, misschien is zijn zoontje wel net zo'n mietje als hijzelf, dan zou het nog wel mee kunnen vallen. "Jij dan?" ----------------------------------- Glauces http://i293.photobucket.com/albums/mm67/es_passion/Banners/Elizabeth.png Liz begroet vrolijk de anderen als ze binnen komen lopen en gaan zitten. Helaas zijn Bertje en Faith hem ondertussen alweer gesmeerd, anders zaten ze werkelijk eens met z'n állen aan tafel. Zelf heeft ze haar bord al leeg, en aangezien ze geen zin heeft om in haar eentje door het huis te dwalen, blijft ze lekker zitten. Stél je toch eens voor dat iemand haar achterna zou komen en haar zou doden... Nerveus kijkt ze de tafel rond. Zou een van hen werkelijk in staat zijn om een ander te vermoorden? Wie van hen had de opdracht gekregen om háár te vermoorden? Ze slikt even. Ze zou het niet bepaald prettig vinden om vermoord te worden, en vooral niet door Bertje met al zijn... enge scalpels enzo. en glimlacht als Dermot weer terug is en begint te eten. Gaap, eigenlijk verveelt ze zich een beetje. Daarom begint ze vast gedeeltelijk met afruimen en laat wat zeep in het sop glijden. Yay voor afwassen. Gelukkig maakt de kraan dit keer geen rare geluidjes - kennelijk school er toch geen monster van Loch Ness in het meer. Ze gaat op het aanrecht zitten en kijkt de anderen aan. "Dus - uhm... gaan we vanavond nog iets doen?" verzint haar inspiratieloze brein.(of eigenlijk dat van Esther xD) ----------------------------------- Machoefeltje http://img.photobucket.com/albums/v241/Hermie/Lily1-1.jpg Lily kijkt op als ze Finn en Amy ziet binnenkomen. Ze ontwijkt hun blikken, ze kon hun bloed nog steeds wel drinken. Vooral dat van Amy dan. Ze zwijgt en slaat haar armen over elkaar. Ook Dermot komt een paar tellen later weer binnen. Lily kijkt op als Liz begint met af te ruimen. Ze krabbelt ook overeind om Liz te helpen. Ze gaat tegen de kast leunen als Liz erop gaat zitten en ze kijkt naar de groep. Ze kijkt even opzij naar Liz als die vraagt of ze nog iets gaan doen. "Geen idee..." Zegt ze. "Ik wil wel iets doen, maar ik zou niet weten wat." Vult ze zich lichtjes nutteloos aan. Ze slaat haar armen over elkaar en kijkt naar de groep. ----------------------------------- Kevin. http://i201.photobucket.com/albums/aa156/Zoontje_2007/Martin2.png Het eten smaakte erg goed en als hij klaar is schuift hij zijn bord een beetje aan de kant. Vervolgens komen Finn en Amy eindelijk binnen. Zou die laatste weten dat hij het was die haar uit de brand heeft gered? Of niet? Uiteindelijk is ook Dermot weer terug. Zonder Robertus en Faith. Even later gaat het gesprek over ze zouden kunnen gaan doen. ''We zouden weer een potje fluimstenen kunnen spelen.'' stelt Martin dan maar voor. Bij gebrek aan iets beters. ''Maar het is al laat, dus we kunnen beter naar ons bed gaan.'' komt er achteraan. Ooc: Het is tijd voor iedereen om slaapie te gaan doen =D ----------------------------------- miss_sweet http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/faith110.png Faith luistert vertederd naar Robertus en knikt begrijpend. Ze glimlacht als ze zijn hand over haar buik voelt gaan. Wat lief dat hij meteen zo geïnteresseerd reageert. Als hij uitgesproken is, raakt ze een beetje in gedachten verzonken en kijkt dan peinzend voor zich uit als hij haar mening vraagt. Ze heeft werkelijk géén idee. "Hetzelfde, denk ik." glimlacht ze. Het is een beetje een ontwijkend antwoord, omdat "ik weet het niet" niet zo gepast en nogal ongeïnteresseerd zou klinken. Ze zwijgt en gaat lichtjes met haar vinger over zijn arm. Faith legt haar hoofd knusjes tegen zijn schouder aan en begint al een beetje weg te doezelen als ze plots het piepend geluid hoort van de deur die opengaat. Ze schrikt en zonder het te beseffen gaat ze in een reflex plots rechtop zitten. Maar ze ontspant een beetje als ze ziet dat het Jacky is. Met een opgelucht glimlachje kijkt ze toe hoe Jacky naar binnen trippelt en als hij dicht genoeg is pakt Faith hem van grond op en legt hem tussen haar en Robertus. "Wat schattig." zegt ze vertederd en aait het hondje <3 ----------------------------------- Miseria http://i289.photobucket.com/albums/ll203/LaCygneMalefique/6.png Murder needs no ghost come from the graveRobertus glimlacht en sluit zijn ogen als Faith haar hoofd tegen zijn schouders aanlegt. Zo kan hij binnen no time in slaap vallen... Oogjes toe, en *snip*, binnen 5 minuten weg... Tótdat de deur krakend open zwaait. Uit zijn halve slaap verschrikt komt hij een beetje overeind, maar laat zich weer op zijn rug vallen als het Jacky blijkt te zijn. Hij kriebelt het beestje achter de oren als hij door Faith tussen hen in gelegd wordt. Jacky maakt een zacht, genietend grommend geluidje en nestelt zich in een gemakkelijke positie tussen hen in. Hij legt zijn hoofd tegen Robertus' schouder en kwispelt met zijn staartje, zijn ogen gesloten. Aww, dat vindt zelfs Bertje wel lief <3 http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/amyban10.pngAmy kijkt de anderen eventjes aan als die een klein gesprekje beginnen. Fluimstenen? Like ew, dat is zóó'n kneuzensport. Ze rolt even met haar ogen, en richt zich tot Finn. "Je wil vast wel bij mij slapen, hè?" vraagt ze hem met puppy-oogjes, het feit dat Lily aan tafel zit negerend. Ze werpt een blik op Liz. "Dat vind je vast niet erg, toch?" vraagt ze, met grote lieve oogjes, zonder valsheid in haar stem. ----------------------------------- miss_sweet http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/faith110.png Met slaperige oogjes kijkt ze toe hoe Jacky zijn hoofdje tegen Robertus' schouder legt en geeft hem een aai over zijn snuitje als hij met zijn staartje kwispelt. Faith richt zich wat op en over Jacky heen geeft ze Robertus nog een nachtzoentje. "Slaapwel." fluistert ze vermoeid, gaat weer tegen hem aanliggen aan en legt dan half haar arm over Jacky heen. Met nog steeds een klein glimlachje op haar gezicht belandt ze in dromenland ^^ ----------------------------------- Glauces http://i293.photobucket.com/albums/mm67/es_passion/Banners/Elizabeth.png Bwah, Fluimstenen... dan gaat ze inderdaad nog liever naar bed. Eigenlijk komt het nog op hetzelfde neer, aangezien ze Fluimstenen behoorlijk saai vindt, denkt ze grijnzend, terwijl ze met haar benen heen en weer zwaait - een tic die ze sinds haar jeugd nooit af had kunnen leren. Dan vraagt Amy of ze het erg vindt dat Finn bij haar komt slapen. Hell yeah, natuurlijk vindt Liz dat erg! Zij wil er echt niet bij zijn als zij twee in één bed liggen. Pling, er gaat een lampje branden. Dan gaat ze zelf toch ergens anders slapen? Bij Dermot bijvoorbeeld... "Neuh, vind ik niet erg," glimlacht ze. "Tenminste... mag ik dan bij jou slapen?" vraagt ze met puppy-eyes aan Dermiepooh. Ghehehehe ----------------------------------- Miseria http://i289.photobucket.com/albums/ll203/LaCygneMalefique/6.png Murder needs no ghost come from the graveRobertus glimlacht bij het vertederende zicht. Hij kust Faith terug bij zijn nachtzoentje. "Weltrusten," fluistert hij, en hij aait haar even. Hij blijft even toekijken hoe ze in slaap valt en dan hoe ze slaapt, voor zijn ogen zelf dicht beginnen te vallen. Jacky duwt even zijn zachte snuitje tegen zijn wang, Robertus vergeefs wakker houdend. Hij krabbelt bovenop zijn borst en gaat daar liggen, zijn kin over zijn pootjes leggend, op en neer bewegend op Robertus' ademhaling, die steeds trager wordt. ----------------------------------- Legolas http://www.freewebs.com/banners12/jup.jpg Dermot eet rustig zijn eten op, het is echt heerlijk. Hij kijkt al etend de mensen aan als die allemaal iets enorm onnuttig zeggen. Het meest nuttige komt van Martin die zegt dat ze met de fluimstenen kunnen spelen. Right, en daarna nemen we allemaal onze speelgoedbezem en sjeezen als de beesten, yeah! Hard core... Wat nu als ze eens een mega org... Of nee, daar zal niet iedereen mee eens zijn... Hij eet rustig door, legt zijn vork en mes op zijn bord als hij klaar is en legt zijn handen op zijn buik. Dermot laat een diepe zucht. "Oh my god, dat was great." zegt hij en legt weer zijn hand op Liz' been. "Je mag wel eens meer koken." zegt hij met een glimlach en geeuwt. Misschien heeft Martin wel gelijk en moet iedereen eens gaan slapen. Omg, iedereen gaat bij iedereen slapen vanavond XO Is het schaakkampioenschap vandaag? Waarom wist hij daar niets van? Gelukkig wil Liz ook bij hem blijven, oeh yeah. Let's get some action ^^ Dermot staat recht als ze vraagt of ze bij hem mag blijven. "Tuurlijk, c'mon." zegt hij, neemt Liz bij de hand. Hij glimlacht nog even naar de rest die in de keuken zit. "Goeienacht." zegt hij vriendelijk en gaat met Liz naar zijn kamer. Eenmaal daar laat hij haar los en gaat naar zijn koffer om zijn douchegerief al te nemen. Het stukje perkament ziet hij niet liggen, in de haast. "Ik ga eerst even douchen, be right back." zegt hij, geeft haar een kusje op haar neus, gaat de badkamer in en doet de deur niet op slot. Just in case... Hij doet zijn kleren uit en stapt in de cabine. ----------------------------------- Glauces http://i293.photobucket.com/albums/mm67/es_passion/Banners/Elizabeth.png Oeh yay, ze mag bij Dermot slapen. Eigenlijk was het ook wel gek geweest als hij had geweigerd, maar dat laten we even buiten beschouwing. Met een glimlach zwaait ze nog even naar de anderen en wordt dan meegenomen naar boven. "Oké, tot zo," grijnst ze, als hij haar een kusje geeft. Ze gaat op het bed zitten en kijkt om zich heen. Shalala, oké, saai. Ongeduldig tikt ze wat met haar voet, gaat even bij het raam staan en probeert uit of deze kamer ook geschikt is voor ijsberen (de conclusie is ja, voor de geinteresseerden ^^ Het werkwoord ijsberen dus, hè, mensen). Dan besluit ze dat het wel lang genoeg heeft geduurd, stapt naar de douche en merkt dat hij open is. Met een ondeugend gezichtje steekt Liz haar hoofd om de hoek. "Ben je al bijna klaar?" vraagt ze, waarna ze de deur weer dicht doet. Daarna gaat ze voor het raam staan en tuurt de duisternis in. De bomen wiegen zachtjes heen en weer, de maan schijnt niet en het is akelig stil. Snel wendt ze haar blik weer af; straks liepen er nog monsters buiten, die hen wilden vermoorden. Moord... Ze zucht even en gaat op het bed zitten met haar handen in haar haar. Ze wil hier zo hard wég. ----------------------------------- jilly-ann http://i203.photobucket.com/albums/aa95/xJill91/Banners/madison-1.png Als Madison ziet dat Jack zijn water op gedronken heeft pakt ze het glas uit zijn handen en zet het neer. Ze pakt zijn hand beet en sleurt hem weer het bed op. Zo is het veel beter! Ze ziet door het raam dat het alweer donker aan het worden is en ze gaat met haar hand door Jack's haar heen. Lekker zacht. Ja sorry, ik zie het verband ook niet met dat het donker word :'). En stiekem is dit vulling ^^ Ze sluit haar ogen voor een ogenblik en laat ze dan weer open gaan, terwijl ze met een glimlach naar hem toekijkt. "Blijf je hier vannacht?" vraagt ze liefjes. Ze wilt nooit meer ruzie met hem krijgen! Ze kruipt langzaam maar zeker dichter tegen hem aan. ----------------------------------- Legolas http://www.freewebs.com/banners12/jup.jpg Dermot hoort Liz de deur opendoen en draait zich vlug om. Ha! Zie je wel, ze kan hem niet weerstaan. Hij wist wel dat ze mee ging douchen. Maar nee, ze steekt enkel haar hoofd door de deur of het nog lang duurt en gaat daarna terug weg. Tgg... Hij blijft nog een tijdje onder de douche staan om nog eens na te denken over Liz. Heeft Finn gelijk? Heeft hij Blondies indirecte boodschap begrepen? Namelijk dat hij moet opgroeien en moet leren om écht van iemand te houden? Hij schudt zijn hoofd terwijl hij onder het warme, stromende water staat. Waarom is dit zo damn moeilijk? Vlug gaat hij uit de douche, droogt zich af en doet een boxershort aan om daarna terug naar de kamer te gaan. Misschien moet hij nu écht gewoon eens lief doen, maar... Hoe doe je dat nu precies zonder bijbedoelingen... Hij ziet haar daar zitten op het bed en hij gaat naast haar zitten. Ze ziet er in gedachten verzonken uit... "Alles ok?" ----------------------------------- CharlieWemel http://i34.tinypic.com/i42xwy.png Jack schrikt op uit zijn gedachte als Maddie hem weer op het bed trekt. Hij grijnst en streelt liefdevol haar haar. Als ze vraagt of hij vannacht bij haar blijft schrikt hij. "Is het al zo laat. Ik heb niet eens wat gegeten, jij ook niet trouwens!" Met een zwaai van zijn toverstok (en néé, niet díé toverstok maar gewoon zijn toverstok waarmee hij- tovert xD) sommeert hij wat broodjes. "Het is niet echt romantisch, maar op dit moment heb ik gewoon honger." Hij pakt een broodje van het bord en geeft er een aan Maddie. "Tuurlijk blijf ik hier vannacht. Alles beter dan met onze Blonde Koning en die gast- waarvan-ik-de-naam-ben-vergeten op een kamer te moeten slapen. Jij bent natuurlijk véél beter" ----------------------------------- Glauces http://i293.photobucket.com/albums/mm67/es_passion/Banners/Elizabeth.png Liz zit nog precies hetzelfde met haar handen in het haar als Dermot de badkamer eindelijk uitkomt, naast haar gaat zitten en vraagt of alles wel ok is. Ze glimlacht even naar hem, wel heel lief dat hij het vraagt. "Oh... Het gaat wel goed, hoor. Ik wil hier alleen zo graag weg." Ze speelt even met haar haar, kijkt hem aan. "Maar dat zal iedereen wel hebben," mompelt ze schouderophalend. "Niks om je zorgen over te maken, in ieder geval." Ze leunt tegen hem aan en sluit even haar ogen. Toch wel fijn om te weten dat er iemand om haar geeft - waarschijnlijk, dan. Ze hoopt heel erg van wel, maar je weet het natuurlijk maar nooit... ----------------------------------- jilly-ann http://i203.photobucket.com/albums/aa95/xJill91/Banners/madison-1.png Madison glimlacht naar Jack toe als deze brood sommeert. Hij is ook zo lief als hij bezorgd doet. Ze neemt dankbaar het broodje aan en begint ervan te eten. Gelukkig wilt Jack blijven slapen, want dan weet ze zeker dat haar vannacht niks zal overkomen. Jack is daar om haar te beschermen en het is gewoon heel veel leuker >D. Als het eten op is, pakt Madison haar toverstok en zorgt ervoor dat het verdwijnt. Ze nestelt zich weer tegen Jack aan en geeft hem een kusje op zijn mond. Ze is moe geworden en met moeite weet ze een gaap te onderdrukken. "Weltrusten," fluistert ze in zijn oor en doet dan haar ogen dicht. ----------------------------------- Machoefeltje http://img.photobucket.com/albums/v241/Hermie/Lily1-1.jpg Lily kijkt even naar Martin die zegt dat het misschien beter is om te gaan slapen. Traagjes en bedenklijk knikt ze. Dat was misschien wel een goed idee. Ze kijkt zwijgend toe hoe Finn en Amy samen gaan slapen en hoe Liz bij Dermot mag slapen. "Jaaah..." Mompelt ze en ze slaat haar ogen op. Ze kijkt de rest nog eventjes zwijgend aan. "Bon, ik ga ook slapen." Zegt ze dan maar en verlaat ook de keuken. 'En hopen dat niemand mij vannacht komt vermoorden.' Ze loopt de trap op en haar kamer in. Ze ziet het lege bed van Faith en vermoed dat deze dan wel bij Robertus zal slapen. "Ocharme Martin dan." Denkt ze met medelijden. Ze rekt zich uit en laat zich op haar bed vallen. Na een paar minuten kleedt ze zich om en kruipt onder de wol. Tot haar grote verbazing, voelt ze zich snel moe worden en valt ze na nog een paar minuten in een diepe slaap. ----------------------------------- Legolas http://www.freewebs.com/banners12/jup.jpg Dermot krijgt die kriebel weer in zijn buik als Liz tegen hem aanleunt en hij probeert het niet te negeren, maar het leuk te vinden. Hij zwijgt even een tijdje met een arm rond Liz' schouders. "We willen hier allemaal wel weg, maar we moeten er maar het beste van maken, zeker?" zegt hij, en herhaalt hiermee eigenlijk de woorden die iemand nog niet zo lang geleden heeft gezegd.Hij durft eigenlijk niet meer de eerste stap te zetten naar een.. schaakwedstrijd met Liz, wie weet wijst ze hem weer af. Wait... heeft hij dat nu echt gedacht? Waar is de Dermot die daar geen moer om geeft? Ach... misschien komt die nog wel eens terug... Hij begint het wat koud te krijgen en hij kruipt onder de dekens. Hij klopt naast zich en kijkt met een glimlach naar Liz, hopend dat ze wel wil... ----------------------------------- miss_sweet http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/faith110.png Faith voelt iets kriebelen aan haar neus en nog slaperig draait ze zich op haar zij. Maar ze voelt het opnieuw en opent dan half haar ogen om te merken dat Jacky zijn pootje op haar gezicht heeft gelegd en haar met grote puppyoogjes aankijkt. En ondanks dat ze nog verder wil slapen kan ze een klein glimlachje niet onderdrukken. Ze pakt het hondje op en legt hem naast zich terwijl ze hem over zijn vachtje aait. Ze ziet dat Robertus nog slaapt en een beetje vertederd blijft ze hem aankijken. Aaaaah, hij ziet er zo schattig uit als hij slaapt. Ze wil hem niet wakker maken dus blijft ze stilletjes liggen en probeert nog wat verder te slapen maar het wil niet lukken. Met een zuchtje kijkt ze naar Jacky die nu op haar buik ligt. "Stout hondje. Je moest me laten slapen." fluistert ze. Ze glimlacht flauwtjes en aait hem nog eens. Hij kijkt haar weer met die lieve oogjes aan en ze smelt haast bij dat lieve aanblik. ----------------------------------- Kevin. http://i201.photobucket.com/albums/aa156/Zoontje_2007/Martin2.png Martin glimlacht even als hij ziet hoe eensgezind de anderen weer zijn. Aangezien eerst Finn en Amy gaan slapen en gevolgd door Liz en Dermot. Daarna gaat Lily ook richting bed. Laat hij haar voorbeeld maar volgen. De keuken word verlaten door Martin. Met de gedachte dat niemand hem hopelijk vannacht komt vermoorden. Hij loopt de trap op naar boven en zijn kamer in. Waar het lege bed van Robertus duidelijk te zien. Het vermoeden is er dat deze dan wel bij Faith zal slapen. Na zijn pyjama te hebben aangetrokken, vallen de ogen van Martin dicht. [...] Een nieuwe dag was aangebroken! Wat ging de tijd toch snel. Langzaam gaan zijn ogen open en is Martin klaarwakker. Gauw trekt hij schone kleren en gaat richting de woonkamer. Daar waar het nog stil is. Was hij de eerste die al wakker is? ----------------------------------- Miseria http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/amyban10.png Ooc: Trijn, hoop niet dat je het erg vindt dat ik Finn even meetrek xDAmy kijkt Finn glimlachend aan. "Kom," giechelt ze, waarna ze Finns hand pakt en hem meesleurt naar boven. Ze doet de deur dicht en begint zich vrolijk om te kleden. Ze geeft Finn een nachtzoentje en kruipt dan in bed. Yay ^^ ... Amy knippert even slaperig, haar ogen proberen aan de duisternis te wennen. Versuft en slaapdronken probeert ze zich te oriënteren. Ze kijkt verward op als ze handen voelt, als iemand haar vast probeert te grijpen. Ze slaakt een kreetje als haar pols stevig vastgegrepen wordt - althans, dat probeert ze. Er komt geen geluid over haar lippen. Ze probeert te schreeuwen, maar haar stem is weg. Ze probeert te zien wie hij vastpakt, maar ziet slechts de silhouet. Ze voelt stof over haar ogen vallen, tegen haar slaap drukken, ze probeert zich te verzetten, maar wordt dan geblinddoekt, stilletjes gillend, van haar bed gelicht. Ze schopt en slaat, maar de onbekende persoon heeft haar te stevig vast. Ze wordt ergens heengebracht, hoort de voetstappen van de persoon, en na een tijdje snijdt de kille nachtwind door haar heen. Haar hart klopt ergens in haar keel als de persoon halt houdt. Ze hoort het water van het meer kalmpjes kabbelen. Ze voelt hoe ze omhoog geduwd wordt, even in de lucht vliegt, en dan het stille wateroppervlakte verbreekt met een luide plons. De immense kou van het water snijdt door haar heen en verlamt haar. Ze probeert omhoog te komen, aan het oppervlak, maar de kou belemmert haar, de blinddoek schakelt haar oriëntatie vermogen uit, en ze weet niet wat boven of beneden is. Ze vecht nog een laatste maal, voor ze haar bewustzijn verliest... http://i289.photobucket.com/albums/ll203/LaCygneMalefique/6.png Murder needs no ghost come from the graveJacky kijkt Faith met grote puppy oogjes aan, bedelend om nog meer aaitjes. Hij rolt om, laat zijn tong tevreden hijgend uit zijn bek hangen, en springt dan bovenop Robertus. Die gromt slaperig, en draait zich weer om. Jacky zet zijn poten in zijn borst en begint te duwen. Robertus trekt vermoeid een oog open. Jacky begint blij te blaffen en op en neer te springen. Robertus krabbelt een beetje rechter op, en wrijft in zijn ogen. "Ssst, af, je maakt het hele huis nog wakker," zegt hij met een flauw glimlachje, en hij geeft Jacky een aai over zijn bol. Hij kijkt opzij, en geeft Faith - die al wakker is - glimlachend een kus. "Goeiemorgen, lieverd," zegt hij vrolijk. ----------------------------------- Glauces http://i293.photobucket.com/albums/mm67/es_passion/Banners/Elizabeth.png "Ja, laten we er maar het beste van maken," glimlacht Liz flauwtjes. Met Dermot in de buurt kon dat nooit zo moeilijk zijn... Opeens slaat de angst haar om het hart. Het zou toch niet zo zijn dat hij haar moest vermoorden? Nee, belachelijke gedachte, Liz, zo denk je niet over hem. Ze rilt even, het is best wel koud zo. Ze grijnst als Dermot naast zich klopt en kruipt dan onder de dekens tegen hem aan. "Dus..." fluistert ze, waarna ze haar lippen zachtjes op de zijne drukt. Mmm, dat is dan weer een van de betere kanten van Haunted Mansion... ... Liz gaapt even als ze de volgende morgen weer wakker wordt, rekt zich uit en draait zich dan om. "Goedemorgen," zegt ze zacht, terwijl ze met een vinger over Dermots wang gaat. Nananaaaa, dat kietelt lekker >D ----------------------------------- Legolas http://www.freewebs.com/banners12/jup.jpg Dermot wordt wakker met een vervelend gekriebel aan zijn wang. Het was vannacht nog leuk geweest, wel anders dan hij gewoon was... Maar dan nog. Hij doet rustig zijn ogen open als hij Liz hem hoort begroeten en ziet dat zij de bron is van het gekriebel. Vlug neemt hij haar hand vast, want... dat schattig gedoe van over zijn wang kietelen is wel een beetje irritant aan het worden. "Hi..." zegt hij met een glimlach en draait zich naar haar toe. Hij legt zijn hoofd terug op haar schouder neer en doet zijn ogen weer dicht. Hij is nog zoo moe... "Hoe laat is het?" bromt hij en is van plan om nog een paar uurtjes door te slapen. ----------------------------------- Glauces http://i293.photobucket.com/albums/mm67/es_passion/Banners/Elizabeth.png Liz grijnst als hij haar hand vastpakt en vraagt hoe laat het is, meneer hier is dus een uitslapertje. "Nog te vroeg, zou ik denken," glimlacht ze. Zelf is ze eigenlijk ook nog een beetje moe, misschien is het een goed idee om nu energie op te sparen, voor het geval dat ze later deze dag nog iets... engs mee gaat maken. Ze sluit haar ogen dus weer en dommelt een eind verder. Een tijdje later wordt ze weer wakker, en werpt haar blik op Dermot. "Oké... ik heb lang genoeg in bed liggen rotten," geeuwt ze. "Ik mag hier wel even douchen, hè?" Ze stapt uit bed, loopt naar de badkamer en even later staat ze onder de warme stralen. Ha, lekker, daar was ze wel even aan toe. Daarna trekt ze haar kleren aan, uhu. "Ga je mee ontbijten?" vraagt ze aan hem. Haar maagje zegt knorrrrrxD. ----------------------------------- miss_sweet http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/faith110.png Faith kijkt met een teder glimlachje naar Jacky die vrolijk speelt en daarbij ook Robertus wakker maakt. Ze lacht zachtjes als Robertus hem tot stilte maant en wrijft even vermoeid in haar ogen. Het is nog vroeg maar slapen lukt toch niet meer. Ze glimlacht als ze een kus krijgt en wenst hem ook een goeiemorgen. "Ik ga me alvast klaarmaken." zegt ze, en rekt zich even uit. Met tegenzin stapt ze uit het warme bedje en rilt bij de plotse kilte die haar meteen tegemoet komt. In de badkamer gaat ze onder de douche staan en nadat ze klaar is, trekt ze een donkerblauwe jurk met zwarte legging aan. Tevreden kijkt ze in de spiegel en steekt haar haar op, doet nog snel haar make-up, en na nog een kwartiertje is ze helemaal klaar. Ze loopt de kamer terug binnen en trekt plagerig de lakens van Robertus weg. "Ga je ook maar klaarmaken." zegt ze glimlachend en ploft neer op het bed. "Ondertussen dood ik de tijd wel een beetje met-" Ze kijkt de kamer rond maar ziet niks interessant, totdat haar oog valt op een boek dat op het nachtkastje ligt. Dat was haar nog niet opgevallen en ze is er van overtuigd dat ze het vannacht niet had gezien. "-Met lezen." maakt ze haar zin af. Nieuwsgierig pakt ze het boek op en draait het om. Oeh, interessant.... ----------------------------------- CharlieWemel http://i34.tinypic.com/i42xwy.png Jack geeft een kusje terug en geeft haar nog even een knuffel. “Slaap lekker,” fluistert hij terug. Hij draait zich nog even om, legt beschermend een arm om Maddie heen en valt daarna in slaap. "Oja, tuurlijk," hij was bij Maddie blijven slapen. Hij loopt zachtjes de trap af, maar hoort een paar kamers verder een hond blaffen. "Handig, nu word niet iedereen wakker ofzo?" Snel loopt hij door naar de woonkamer, waar hij Martin ziet zitten. "Zo, Marty, jij bent ook niet vermoord, zie ik." Zegt Jack schamper en hij loopt door naar de keuken om een ontbijtje voor hem en Maddie te maken. Met een paar broodjes en een glas Jus D'orange loopt hij terug naar Maddies kamer en gaat op het bed zitten. "Goeiemorgen prinses," Jack geeft haar een zoen en maakt haar zachtjes wakker. "Het word wel eens tijd dat je je bed uit komt hoor." Met een grijns geeft hij haar het drinken aan. OOC; OMG, dit is echt lame x'D ----------------------------------- Miseria http://i289.photobucket.com/albums/ll203/LaCygneMalefique/6.png Murder needs no ghost come from the graveRobertus glimlacht even flauwtjes en laat zich dan weer languit op bed vallen. Hij gaat nog lekker even slapen... Doodmoe, net of hij een nacht heeft doorgehaald. Hij kreunt lichtjes geïrriteerd als Jacky hyper op hem op en neer springt. "Jacky, af!" Jacky houdt zijn kopje schuin en kijkt hem vragend af, wild kwispelend met zijn staartje. "Lig dood!" Jacky laat zich vallen op het bed en gaat doodstil liggen, tongetje uit zijn bek. "Brave hond," zucht Robertus, en hij sluit zijn ogen weer, om weg te dommelen... "Hey!" Hij kijkt semi-verontwaardigd op als Faith de dekens wegtrekt. Jacky springt op en begint vrolijk te springen en te blaffen naar Faith. Hij krabbelt rechtop, drukt nog een kus op haar voorhoofd en loopt de badkamer in, waar hij begint te douchen. ----------------------------------- Legolas http://www.freewebs.com/banners12/jup.jpg Dermot ploft met zijn hoofd neer op Liz' kussen als deze rechtstaat en een douche gaat nemen. Hij reageert niet als ze vraagt of ze mag douchen want dat is nogal een vreselijke stomme vraag. Hij trekt de dekens nog eens goed en sluit zijn ogen terug. Niet veel later staat Liz terug in de kamer haar kleren aan te doen en dan vraagt ze of hij mee gaat ontbijten. Hij gaat op zijn rug liggen en wrijft in zijn ogen. "Nu? Nee bedankt..." bromt hij en geeuwt luid. ----------------------------------- Glauces http://i293.photobucket.com/albums/mm67/es_passion/Banners/Elizabeth.png Liz haalt haar schouders op, dan niet. "Slaap dan nog maar een lekker eindje verder," grijnst ze, waarna ze de kamer uitloopt, de deur zacht achter zich sluit en snel de trap afloopt. In haar zak houdt ze haar toverstok vast, je weet natuurlijk maar nooit... Al helemaal niet nu het gevaarlijke spelletje begonnen was. Achterdochtig werpt ze blikken om zich heen, maar het is nog stil. Kennelijk ligt iedereen nog in bed, en zijn ze niet van plan om eruit te komen. Ach ja... Ze loopt de woonkamer in en ziet daar Martin zitten, in zijn uppie. Goh, lekker gezellig. "Goedemorgen," gaapt ze. "Zullen we maar eens ontbijt gaan maken, of heb je geen honger?" Yay voor sociaal zijn, ofzo. ----------------------------------- miss_sweet http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/faith110.png Faith kijkt snel even op als Robertus opstaat en een kus op haar voorhoofd drukt waarbij ze eventjes glimlacht. Ze hoort de deur dichtslaan en bladert door het mysterieuze boek. Afwezig aait ze Jacky die vrolijk aan het blaffen en springen is. Met elke pagina die ze leest worden haar ogen groter en groter. Oh my... Wat is dit voor een sadistisch boek. De titel is misleidend, het is allesbehalve een roman, het zijn gewoon gedetailleerde manieren om iemand te vermoorden, de één nog gruwelijker dan de ander. Geschokt, maar ook een beetje geboeid bladert ze een paar pagina's verder en begint te lezen. Met een gezicht vertrokken van afschuw klapt ze het dicht en staart voor zich uit. Waar kwam dit boek vandaan en waarom is het haar nu pas opgevallen. Nu toch wel nieuwsgierig geworden slaat ze het weer open en leest naar de honderd verschillende wijzen om iemand te doden. Het meest vreemde van al zijn de manieren om het te doen met een zakdoekje. Als het allemaal niet zo eng was dan zou ze het misschien nog wel grappig gevonden hebben. Hoe komen ze er toch op. - Zet een zakdoek in brand en gooi het op je slachtoffer met de plakbezwering. Efficiënt en snel. - Besprenkel het met gif en overhandig het met een excuus. Vergeet daarna niet weg te gooien, niemand zal je verdenken. - Wurg iemand er mee. - Stop de zakdoek in het drinken van je slachtoffer zodat hij stikt. - ... IEW! Ze gooit het boek weg en staart geschrokken voor zich uit. Wat een geluk dat ze niemand moet vermoorden, bedenkt ze opeens. Maar arme Faith weet niet dat haar ook nog een brief te wachten staat. ----------------------------------- Miseria http://i289.photobucket.com/albums/ll203/LaCygneMalefique/6.png Murder needs no ghost come from the graveRobertus sluit even zijn ogen en laat genietend het warme water over hem heen stromen. Hij wast zich snel, en komt er dan onderuit. Hij droogt zich af, kleedt zich aan, en komt dan de kamer weer binnen. Hij lacht eventjes flauwtjes. "Heb je het boek al uit?" Hij pakt Faiths handen om haar overeind te trekken, omhelzen en een kus te geven. "Zullen we maar naar beneden gaan dan?" vraagt hij vrolijk. Hij werpt een blik uit het raam. "Het is prachtig weer, misschien kunnen we wel buiten ontbijten?" Hij kijkt Faith glimlachend aan. ----------------------------------- miss_sweet http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/faith110.png Ze kijkt even aarzelend op als Robertus vraagt of ze het boek al uit heeft. Overwegend kijkt ze hem aan, en schudt haar hoofd. "Het is niet mijn boek. Het lag hier op het nachtkastje. Best wel interessant als je op zoek bent naar manieren om iemand te vermoorden." zegt ze schouderophalend en glimlacht dan flauwtjes. "Niks voor mij dus." Faith laat zich overeind trekken en legt even haar hoofd op zijn schouder als hij haar omhelst. Ze gaat even met haar hand door zijn nog natte haren en glimlacht, meteen het enge boek vergetend. Ze kust hem terug en kijkt dan ook uit het raam als hij zegt dat het prachtig weer is. "Wauw, dat mag wel eens." zegt ze opgewekt. Alle dagen onweer is ook maar niks. Ze knikt als hij voorstelt om buiten te gaan ontbijten. "Maar laten we eerst eens gaan kijken wie er al wakker is." Met een grote glimlach trekt ze Robertus mee naar beneden. In de woonkamer ziet ze alleen maar Liz en Martin zitten. "Goeiemorgen." zegt ze met een ^^ -gezichtje. "Goed geslapen?" Veel te vrolijk voor zo vroeg in de ochtend neemt ze plaats in de zetel en kijkt dan met een glimlachje naar Liz en Martin. ----------------------------------- Kevin. http://i201.photobucket.com/albums/aa156/Zoontje_2007/Martin2.png Martin gaapt als Jack de woonkamer binnenkomt. De anderen zijn dus ook langzaam aan het ontwaken. Ow en voeg er een sarcastische opmerking van Jack bij toe. ''Ja, ik ben nog levend.'' geeft hij dan maar toe. Even later was hij weer weg. ''Jij ook een goeiemorgen.'' mompelt Martin als hij Liz opmerkt. ''Ja, dat is een goed plan.'' komt er achteraan. Maar dan is ook Faith er. Met de vraag of ze lekker geslapen hebben. ''Ondanks het feit dat we hier nog steeds vastzitten, ja.'' geeft hij als antwoord. Maar naar huis gaan zullen ze allemaal! Hopelijk zonder iemand te hoeven vermoorden. ----------------------------------- Miseria http://i289.photobucket.com/albums/ll203/LaCygneMalefique/6.png Murder needs no ghost come from the graveRobertus kijkt Faith even aan als ze over het boek vertelt. Moorden? Hmm, dat kan nog handig zijn. Robertus! Hij glimlacht, en laat zich mee naar beneden trekken. Hij knikt even als teken van goedemorgen aan de mensen in de woonkamer. "Ik ga even wat ontbijt halen," zegt hij, meer tegen Faith dan tegen de rest. Hij loopt naar de keuken en begint daar brood te smeren, voor hem en Faith. Omdat hij beseft dat het misschien niet helemaal sociaal is om alleen voor hem en Faith te maken, zet hij de spullen klaar op tafel voor de rest. Mooi dat hij niet voor iedereen broodjes gaat zitten smeren "^^ Hij neemt het bordje mee naar de woonkamer, en gaat aan de andere kant van Faith zitten, het bordje op de leuningen tussen hen in zettende. "Alsjeblieft," zegt hij met een vrolijk ^^-gezichtje. ----------------------------------- Glauces http://i293.photobucket.com/albums/mm67/es_passion/Banners/Elizabeth.png "Oh, ik heb heel goed geslapen," glimlacht Liz, terwijl ze terugdenkt aan de afgelopen nacht. Ze blijft nog even zitten, aangezien ze geen zin heeft om op te staan - het is nog ochtend, hè. Als ze Robertus de perfecte echtgenoot uit ziet hangen grijnst ze even onwillekeurig, en besluit dan toch maar naar de keuken te lopen om ontbijt te maken, aangezien Robertus natuurlijk alleen maar voor zichzelf en Faith brood smeert. Ze fluit een vrolijk wijsje terwijl ze de hagelslag op haar brood gooit, totdat de fluitketel haar eigen geluid overstemt. Ze laat de theepot boven 't vuur staan, zodat de anderen ook nog kunnen pakken, en gaat dan met haar ontbijt aan de keukentafel zitten, tegenover het raam, en kijkt naar buiten. Het is achterlijk mooi weer vandaag, de zon schijnt en de lucht is helblauw... Wat eigenaardig, eigenlijk, er zou toch niks gebeuren vandaag? Ze trekt even een wenkbrauw op, rekt zich uit en begint aan haar ontbijt. ----------------------------------- miss_sweet http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/faith110.png Faith knikt tevreden als Liz en Martin vertellen dat ze een goede nachtrust hebben gehad. Ondanks Martins nogal sarcastische opmerking die ze maar eventjes negeert, want ze gaat vandaag niks haar vrolijke humeur laten verpesten. Het beloofd een goeie dag te worden, en dat begint al met het prachtige weer. Ze glimlacht naar Robertus als hij zegt ontbijt te gaan halen. Ze staart dan uit het grote raam waar ze goed zicht op heeft vanuit haar zetel en raakt een beetje in gedachten verzonken. Faith kijkt pas op als hij al snel terugkomt met een bordje met broodjes en het tussen hen in zet. Ah, wat is hij toch attent en superlief. Ze kijkt eventjes naar Liz die weggaat en richt zich dan weer tot Robertus. "Dankje." zegt ze en pakt een broodje. Ze wil net een hapje nemen, als ze zich bedenkt. "Wil je nog steeds in de tuin ontbijten?" ^^ ----------------------------------- Miseria http://i289.photobucket.com/albums/ll203/LaCygneMalefique/6.png Murder needs no ghost come from the graveRobertus glimlacht, en knikt. Hij pakt het bordje en Faiths hand, en trekt haar mee naar buiten. In de hal wordt hij begroet door een luid blaffende Jacky, die blij om hem heen springt. Robertus loopt naar buiten, en gaat aan de tafel-die-toevallig-buiten-staat zitten, het bord neerzettend. Jacky springt hyper op en neer en rent over het gras. Vrolijk komt hij naar Robertus aandribbelen met een stok die drie keer zo lang is als hijzelf. Robertus pakt hem aan en gooit hem weg, richting het meer. Jacky rent er blij achteraan, maar begint bij de rand van het meer te piepen. "Raar beest..." denkt Robertus fronsend. ----------------------------------- Legolas http://www.freewebs.com/banners12/jup.jpg Dermot nestelt zich terug in zijn bed en gaat terug wat slapen. Wat is het toch fijn om nog gewoon wat te kunnen blijven liggen. Hij dommelt weer even in en wordt na een tijdje weer wakker. Jep, heel interessant. Dan staat hij op, doet propere kleren aan en fatsoeneert zijn haar. Hij kijkt even naar zichzelf in de spiegel, ziet dat het goed is en gaat naar zijn kamer om het pakje sigaretten uit zijn broek van gisteren te halen. Hij haalt het pakje eruit, oet het open en merkt dat het leeg is. "Damn." mompelt hij en gaat naar zijn koffer, daar liggen nog wel een paar pakjes in. Dermot doet de koffer open en ziet het stukje perkament liggen. Hij leest het en zijn ogen woren groot. Kan hij dan wég? Als hij de persoon die op zijn stuk perkament staat vermoord, kan hij dan weg? Dermot laat het briefje in vlammen opgaan met een zwiep van zijn wan, neemt een pakje sigaretten, steekt het in zijn achterzak en gaat dan naar beneden. Hij vindt Liz in de keuken. "Goeiemorgen." zegt hij, gaat achter haar staan, geeft haar een knuffel en een kusje in haar hals. Daarna laat hij haar los en gaa naast haar staan. Daar zitten Faith en Robertus. Hm... "Heb je ook geen zin om buiten te gaan zitten?" ----------------------------------- miss_sweet http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/faith110.png Faith is net klaar met een broodje en heeft nu haar elleboog op de tafel gezet terwijl ze met haar kin in haar hand glimlachend toekijkt naar Robertus en Jacky. Het zonlicht verblindt haar zicht een beetje, maar ze ziet hoe Jacky achter de stok aan rent en merkt dat er iets mis is als ze hem daar ziet blijven staan. Ze houdt een hand boven haar ogen en fronst haar voorhoofd. "Wat is er mis?" denkt ze luidop en kijkt even vragend opzij. Niet meteen het ergste verwachtend blijft ze gewoon zitten en richt haar aandacht weer op Robertus. Maar als Jacky na een paar minuten nog steeds aan het meer staat te piepen, besluit ze toch een kijkje te gaan nemen. "Ik zal wel even gaan kijken." glimlacht ze en staat dan op. Ze pakt nog een broodje van het bord en neemt er een hapje van. Bij het meer houdt ze halt naast Jacky en gaat gehurkt naast hem zitten. Ze aait hem geruststellend. "Wat is er, Jacky?" vraagt ze zachtjes terwijl ze hem eventjes knuffelt. Ze staat terug op en wil al weglopen als ze iets in het meer ziet drijven. Aan de rand blijft ze staan en probeert te onderscheiden wat het is. Haar broodje valt uit haar hand en valt dan met een plens in het water terwijl ze geschokt een hand voor haar mond heeft geslagen. Er ligt iemand(!) in het water. Maar het is veel te ver, ze zal zelf in het meer moeten. Niet eens beseffend dat ze Robertus op de hoogte moet stellen, schopt ze snel haar schoenen uit en zonder er nog bij na te denken duikt ze in het water. Jacky staat met grote, bange oogjes toe te kijken. Ze zwemt richting het lichaam en als ze grip heeft bekijkt ze snel even wie het is. Niet veel later staat ze terug aan de oever. Ze trekt Amy uit het water en legt haar op het gras. Kletsnat laat ze zich op haar knieën naast haar vallen en legt haar hoofd tegen Amy's borstkas om te kijken of ze nog leeft. ----------------------------------- Miseria http://i289.photobucket.com/albums/ll203/LaCygneMalefique/6.png Murder needs no ghost come from the graveRobertus, ook niet meteen het ergste denkend, zakt een beetje onderuit en geniet van zijn ontbijtje. Hij verslikt zich als hij ziet dat Faith het water in duikt - wtf? Hij springt op, en kijkt reikhalzend toe. Hij komt behoedzaam dichterbij, en blijft op een veilig afstandje staan als ze Amy het water uithaalt. Daar ligt ze, roerloos, bleek, haar doorweekte haren plakken aan haar wangen, haar ogen zijn gesloten, haar mond ligt half open. Ziet hij dat nou goed? Bewoog haar vinger? ----------------------------------- miss_sweet http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/faith110.png Faith hoort een zwakke hartslag en voelt een immens gevoel van opluchting door zich heengaan. Ze veegt het natte haar uit Amy's gezicht en kijkt haar bedroefd aan. Hoe kwam ze in hemelsnaam in het meer terecht. Haar blik valt dan op haar vingers die een beetje bewegen en weet nu zeker dat Amy niet dood is. "Amy?" zegt ze voorzichtig en slaat zachtjes op haar wang om haar tot bewustzijn te krijgen. Een eindje verderop ziet ze Robertus staan en wenkt hem dichterbij. "Amy!" probeert ze nog eens, deze keer wat meer dwingend. ----------------------------------- Legolas Gordon Gordon wordt traag wakker en blijft nog een tijdje peinsend in bed liggen. Vooral het briefje speelt door zijn hoofd. Zou hij iemand kunnen vermoorden, terwijl hij juist gisteren zo woedend was op Bertje dat hij zijn broer heeft vermoord? Zou hij dit iemand anders kunnen aan doen? Deze pijn? Hij schudt zijn hoofd, staat op, neemt een snelle douche en kleedt zich dan aan. Hij gaat naar beneden en gaat naar de keuken. Hij wenst Dermot en Liz een goedemorgen en kijkt dan ook door het raam. Hij ziet wat er daar afspeelt bij Faith, Amy en Bertje. "Wat is daar aan de hand?" vraagt hij en zonder op antwoord te wachten loopt hij vlug naar buiten. Gordon ziet dat Faith al bezig is en hij blijft bij het drietal staan, misschien kan hij zometeen helpen. ----------------------------------- Glauces http://i293.photobucket.com/albums/mm67/es_passion/Banners/Elizabeth.png "Goedemorgen," glimlacht Liz als ze een knuffel krijgt van Dermot. Ze trekt haar wenkbrauw op, buiten gaan zitten? Ach, waarom ook niet, het leek goed weer te zijn, toch? Ze begroet Gordon vriendelijk als hij de keuken inkomt, en plots weer verdwijnt. "Wat..." Ze vernauwt haar ogen, kijkt naar buiten en ontdekt dan dat Amy daar ligt. Was er tot nu toe uberhaupt al wel één ochtend geweest waarop er niks was gebeurd? Ze zucht even. "Zullen wij ook maar naar buiten dan?" zegt ze, pakt haar boterhammen in haar vuist en loopt naar het groepje mensen toe. "Wat is er gebeurd?" vraagt Liz zacht aan Robertus, die er ook een beetje bijstaat. ----------------------------------- Miseria http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/amyban10.pngAmy opent zwakjes haar ogen, en knippert voorzichtig in tegen het felle zonlicht. Ze heeft moeite met ademhalen, en voelt zich erg zwak en breekbaar. Alle geluiden om haar heen zijn zacht, alsof ze er ver vandaan staat. Ze hoort ergens in de verte haar naam, en er hangt een blonde waas over haar heen gebogen, maar niet blond genoeg om Finn te zijn. Finn! Waar is Finn? Ze wil hem roepen, maar krijgt geen geluid over haar lippen; de Zwijgspreuk werkt nog. Ze hoest lichtjes, en er komt wat water uit haar longen. Even verscherpt haar beeld, ze ziet Faith boven haar hangen, maar dan vervaagt alles weer, en zakt ze terug in bewusteloosheid. http://i289.photobucket.com/albums/ll203/LaCygneMalefique/6.png Murder needs no ghost come from the graveRobertus kijkt zwijgend toe en komt gehoorzaam wat dichterbij als Faith hem wenkt. Hij knielt bij Amy, die even grotere tekenen van leven vertoont, maar dan weer wegvalt. Hij kijkt om naar Liz. "... ik heb geen idee," antwoordt hij. Hij richt zijn blik weer op Amy, en knoopt de zakdoek om haar nek los. ----------------------------------- miss_sweet http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/faith110.png Faith kijkt half om als ze stemmen van de anderen hoort en richt zich dan weer tot Amy die langzaam bij bewustzijn komt. Haar ogen lichten op en ze wil net iets zeggen als Amy plots weer het bewustzijn verliest. Ze schrikt en pakt haar armen beet om haar weer wakker te schudden maar helaas, zoals ze eigenlijk al wist, werkt het niet. Automatisch grijpt ze naar haar wand in haar zak maar die heeft ze dus niet meer, deze ligt nog in haar kamer. "Ik denk dat ze door de schok het bewustzijn weer heeft verloren." zegt ze zacht en kijkt even opzij naar Robertus die inmiddels ook naast Amy neergeknield zit. Fronsend kijkt ze toe hoe hij de zakdoek om haar nek losmaakt. Dat was haar nog niet opgevallen. En ze had daarnet ook het gevoel gehad alsof Amy iets wou zeggen. Faith staat op en slaat haar armen over elkaar. Ze niest en bibbert nog een beetje na van het vrieskoude water. Haar kleren zijn kletsnat en door haar natte haar glijden er druppels water in haar nek. Ze kijkt even naar Robertus die nog steeds naast Amy zit en legt haar hand op zijn schouder om zijn aandacht te krijgen. "Mag ik je jasje even lenen?" vraagt ze verlegen. Het voelt net alsof ze niks aan heeft doordat haar jurk tegen haar lichaam aangeplakt zit. Ondertussen kijkt ze neer op Amy en vraagt zich af wat ze nu moet doen. Hoe moet ze haar weer bij bewustzijn krijgen en ervoor zorgen dat het zo blijft. "Ik vraag me serieus af hoe Amy hier terecht kwam. Dit kan nooit zomaar gebeurd zijn." zegt ze fronsend, en kijkt de anderen bedenkelijk aan. "Zou het misschien het werk van geesten zijn?" Maar ze betwijfelt of geesten Amy konden oppakken en in het meer dumpen. Hmm... ----------------------------------- Miseria http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/amyban10.pngAmy kreunt zonder geluid - hoe dat dan ook mogelijk moge zijn - en probeert haar ogen te openen. Finn, waar is Finn? FIIIINN, WAAR BEN JEE? AMY HEEFT JE NOODIIIIIG! Ze vecht tegen de bewusteloosheid die haar weer dreigt te overmannen. Ze opent haar ogen, geschrokken, met een ruk open en grijpt Robertus arm. Ze zet haar nagels diep in zijn vel en kijkt hem met grote ogen aan. "Finn," fluistert ze, met moeite, nog steeds moeizaam ademhalend. Er rolt een traantje van angst over haar al natte wang bij de herinnering aan wat ze die nacht meegemaakt heeft. Haar greep verslapt zich, en ze ligt weer slap op het gras. http://i289.photobucket.com/albums/ll203/LaCygneMalefique/6.png Murder needs no ghost come from the graveRobertus knikt, en geeft Faith zonder aarzelen zijn jasje. Stom dat hij daar zelf niet aandacht. Hij knielt weer neer bij Amy, en schudt even zijn hoofd. "Écht krachtige geesten kunnen dingen aanraken, en soms ook dragen, maar meisjes van 17..." zegt hij eerlijk. Hij schrikt als ze ineens zijn arm grijpt als een soort demoon en zijn ogen worden groot. Hij blijft haar zwijgend aankijken als ze weer verslapt, en kijkt dan half bleek op naar Faith. ----------------------------------- Legolas Gordon Gordon kijkt toe als Faith bezig is en schrikt even als Amy Bertje vastgrijpt en iets fluistert, hij kan alleen niet horen wat. Ok, dit is wel eng als er iemand zomaar uit haar bed kan worden gesleept... "Misschien moeten we haar naar binnen brengen..." zegt hij rustig en kijkt naar Amy, die er maar pips uit ziet. "Wie weet zit haar ontvoerder nog buiten..." ----------------------------------- miss_sweet http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/faith110.png Faith neemt dankbaar het jasje aan en slaat het om haar schouders. Zwijgend kijkt ze naar Amy terwijl er verschillende enge gedachten door haar heengaan. Ze komt terug in de realiteit als ze beseft door daar te blijven staan niks zal gebeuren. Faith gaat naast Robertus zitten en haalt opgelucht adem als Amy weer enig teken van leven vertoont. Ze kijkt verward toe hoe Amy plots vreemd reageert op Robertus en legt even geruststellend haar hand op zijn arm als hij haar geschrokken aankijkt. Waarschijnlijk is Amy gewoon verward en gedesoriënteerd. Faith knikt als Gordon voorstelt om haar binnen te brengen. "Levicorpus." Als ze de woonkamer binnenkomt, laat ze Amy in een zetel zakken en neemt plaats naast haar. Ze glimlacht flauwtjes en zwijgt even om alles te laten doordringen. "Weet je misschien nog wat er gebeurd is?" vraagt ze voorzichtig en kijkt dan voor eventuele verwondingen, maar gelukkig mankeert ze verder niks. Buiten het feit dat ze amper leeft nadat ze bijna verdronken is. Daar gaat haar rustige, zorgeloze dagje. ----------------------------------- Miseria http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/amyban10.pngAmy kreunt lichtjes als ze naar binnen gedragen wordt. Ze laat zich slapjes in de zetel hangen waar Faith haar in zet, hoofd slapjes tegen de leuning aan. Ze knikt, en begint met piepende ademhaling uit te leggen. "'s Nachts... werd vast... gegrepen... silencio... blinddoek... werd gedragen... ik denk... dat het een... man was... grote handen... droeg me... naar buiten... g-gooide..." Ze snikt even. "Water wasss... zo... ijskoud... h-het... verlamde... kreeg geen a-adem..." Ze rilt, van kou en angst bij de herinnering. Het was dóódeng. Ze krult op tot een bolletje, vechtend tegen de kou. http://i289.photobucket.com/albums/ll203/LaCygneMalefique/6.png Murder needs no ghost come from the graveRobertus draaft als een mak hondje achter Faith en Amy aan, en blijft even roerloos staan. "Ik... ga wel even... euh... iets warms halen, ofzo..." mompelt hij, niet goed wetend wat hij moet doen. Hij gaat naar de keuken en zet daar de fluitketel op. ----------------------------------- Glauces http://i293.photobucket.com/albums/mm67/es_passion/Banners/Elizabeth.png Liz blijft bij de mensen staan zonder iets te doen, ze weet ook eigenlijk niet hoe ze zou kunnen helpen. Zwijgend kijkt ze toe, arme Amy, 's ochtends vroeg is het meer vast superkoud om in te verdrinken. Anders ook wel, duh. Ze moeten hun wel steeds hebben hier, zeg... Gelukkig heeft Gordon de tegenwoordigheid van geest om te opperen dat Amy naar binnen wordt gebracht. Liz werpt nog even een blik op het meer en rilt. Het ziet er ook echt spookachtig uit, moet ze zeggen. Gauw loopt ze achter de anderen aan naar binnen. Gelukkig, Amy is weer in staat haar zoetgevooisde stemgeluid te laten horen. "Aww," zucht Liz als ze haar verhaal hoort. "Het zou ook eens niet, hè." Ze wipt even van haar ene voet op de andere, en besluit dan om nog even naar de keuken te gaan, waar haar kopje thee nog staat. In de keuken is Robertus bezig met water koken, en Dermot is er ook nog steeds. "Hee," begroet ze hen glimlachend, terwijl ze haar kopje thee pakt en haar handen eraan warmt. "Kan ik nog iets doen, denk je?" vraagt ze fronsend aan Robertus. ----------------------------------- miss_sweet http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/faith110.png Faith knikt af en toe terwijl ze aandachtig luistert naar wat Amy te vertellen heeft. Ze voelt een steek van medelijden door de moeizame poging om alles uit te leggen en het hele gebeuren moet waarschijnlijk zo angstwekkend geweest zijn. Faith legt even een hand op de hare en geeft er een zacht kneepje in. "Het is goed. Je bent veilig nu." Ze pakt een deken en legt het voorzichtig over Amy heen die rilt van de kou. Meer kan ze niet doen omdat haar verdomde wand nog steeds in haar kamer ligt. Ze kijkt even op, maar beseft dan meteen dat Robertus in de keuken verdween en even later is Liz ook weg. Dit is weer een zoveelste moordpoging geweest en Amy mag van geluk spreken dat ze niet dood is. Ze trekt Robertus' jas wat dichter om zich heen en trekt haar benen op. Rillend van de kou én de angst dat de dood zo dichtbij is voelt ze meteen hoe haar optimistische gevoel verdwijnt en plaats maakt voor de realiteit zoals die nu is. Faith dekt Amy nog wat beter toe en glimlacht flauwtjes. "Rust maar goed uit. Je hebt het nodig. Ik zal zo wat warme thee voor je halen." ----------------------------------- trijntjuh http://i228.photobucket.com/albums/ee3/Trijn1990/Finn1-2.png Ooc: Sorry guys, voor de paar dagen van HM negering! =O Finn glimlacht zwak als hij een nachtzoentje krijgt, nadat hij zich in het bed gelegd heeft en lieve Amy naast zich heeft. Hij onderdrukt een zucht, dankbaar dat er eindelijk een avond was zonder gevaar of enig andere stoorzenders. Even moet hij denken aan de moordbriefjes die iedere bewoner van het huis een slachtoffer gegeven heeft, maar algauw bant hij dit wanhopig uit zijn hoofd. Na enige aarzeling valt hij uiteindelijk in slaap. 'Goeiemorgen lieverd.' Mompelt hij, met een schaapachtig grijnsje terwijl zijn zicht enigszinds minder wazig wordt. Algauw trekt hij een gezicht als hij merkt dat Amy er niet meer ligt. Ze is al naar beneden gegaan zonder hem te wekken? Zelfs geen zoentje op de neus? =O Hij gaat meer rechtop zitten, sterkt zich uit en ziet dan een tiental haren van Amy op zijn bed liggen, dat ergens wel duidt op dat er vannacht iets met haar gebeurd is. Finn trekt licht bleek weg, staart vertwijfeld naar de haren die bij elkaar liggen- alsof Amy zoveel haar in een keer zou verliezen!- en hij krabbelt vliegensvlug recht om daarna de kamer uit te stormen, niet beseffend dat het allang te laat is en Amy al terug binnen is. ----------------------------------- Legolas http://www.freewebs.com/banners12/jup.jpg Dermot wil niet naar buiten, waarschijnlijk is het niet zo leuk daar. En hij neemt zich voor om vandaag alleen maar leuke dingen te doen, fijn hé? ^^ Hij ontbijt rustig en net als hij zijn laatste hap gedaan heeft komt de rest binnen. Eerst Robertus en daarna Liz, Faith en een vliegende Amy. Ze gaan naar de woonkamer. Hij glimlacht nog even naar Liz, veegt zijn mond af met een serviette en staat recht. "Dat zag er niet goed uit, ik zal maar eens gaan kijken." merkt hij droog op en gaat richting de woonkamer waar Faith samen met Amy zit. Hi... zegt hij rustig en blijft even daar in de deuropening staan. "Gaat het wat Amy?" Oeh wat klinkt hij vriendelijk en bezorgd^^Daarna gaat hij zwijgend naast Faith zitten en merkt dat ze trilt. Onwillekeurig legt hij een arm rond haar schouders. "Alles ok? Je trilt een beetje." zegt hij met een glimlachje. ----------------------------------- miss_sweet http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/faith110.png Faith staart een beetje voor zich uit en kijkt pas op als ze een bekende stem hoort. Oh god, wáárom haat dit huis haar. Hier heeft ze eventjes geen zin in. Maar desondanks kan ze een klein glimlachje niet verbergen als Dermot oprecht bezorgd is naar Amy toe. Ze reageert niet als hij naast haar komt zitten en houdt onbewust even haar adem in als ze zijn arm om haar schouders voelt. Dermot of niet, het voelt goed aan en ze heeft het meteen al wat warmer. "Ja hoor." antwoordt ze flauwtjes. Ze dempt haar stem een beetje om Amy niet te storen waardoor ze gedwongen dichter naar Dermot toe moet zitten. "Ik heb Amy in het meer gevonden waardoor ik zonder erbij na te denken in het water ben gedoken om haar eruit te halen. Ik was vandaag een keertje opgestaan met het gevoel dat het vandaag een goeie dag beloofde te zijn maar dat kan hier gewoon niet." zegt ze verdrietig. ----------------------------------- Legolas http://www.freewebs.com/banners12/jup.jpg Alright, ze komt al dichterbij zitten... Dat is een goed teken! Dermot luistert naar wat ze te zeggen heeft en knikt. Wel, hij weet wel een manier om haar op te vrolijken! Robertus doet zijn werk dúidelijk niet goed. Ok, wat nu? Een complimentje? Yeah, een complimentje will do nu^^ "Dat was wel moedig van je." zegt hij zacht en kijkt haar dan een kort moment aan en gaat dan met zijn blik naar Amy. Daarna kijkt hij Faith terug aan. "Weet je, misschien moet je zelf even naar je kamer gaan, om even tot rust te komen. Amy is veilig nu." gaat hij zacht verder. Ergens voelt hij die steek van schuldgevoel weer dat hij Liz weer gaat bedriegen. Damn it... Maar hij gaat hier mee door hoor! ----------------------------------- Kevin. http://i201.photobucket.com/albums/aa156/Zoontje_2007/Martin2.png Oeps, het klonk nogal sarcastisch realiseert Martin zich als hij Faith’s gezichtsuitdrukking ziet. Maar het is te laat om de fout te herstellen. Dus volgt hij iedereen die naar de keuken gaat ook maar. Daar aan tafel smeert hij een boterham met kaas en schenkt ook een glas sinasappelsap in. Nog voor hij aan zijn ontbijt kan beginnen horen zijn oren tumult uit de woonkamer komen. Niet beseffende wat er is gebeurd. Maar er achterkomen zou hij. En er is maar één maar om daar achter te komen. Dat is erop afgaan en laat dat nou zijn wat hij gaat doen. In de woonkamer ziet Martin hoe Faith en Dermot naast elkaar zitten. Ow en Amy zit met natte haren ook op een stoel. Zou ze in het meer hebben gelegen? Ja, dat was wel te zien. Aangezien Martin niet wil storen, gaat hij maar terug naar de keuken. Waar Robertus, Liz en Dermot ook zijn. Die eerste was water aan het koken. ''Wat is er gebeurd met Amy?'' vraagt Martin. ----------------------------------- miss_sweet http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/faith110.png Faith glimlacht en schudt haar hoofd. "Ik heb gewoon mijn instinct gevolgd. Dat zou ieder ander gedaan hebben." Toch is ze wel een beetje gevleid, maar ze kan nooit goed tegen complimentjes en reageert er slechts luchtig op. Ze kijkt twijfelend van Amy naar Dermot als hij zegt dat Amy veilig is en ze zelf een beetje tot rust moet komen. Hoewel Faith haar niet alleen wil laten, beseft ze dat hij wel gelijk heeft. Ze zit hier nog steeds kletsnat en straks wordt ze nog verkouden. Ze kan beter wat droge kleren aantrekken en dan terugkomen. "Okay." Ze staat op en legt even haar hand op Amy's schouder. "Ik ben zo terug." Met een dankbaar glimlachje naar Dermot omdat hij zo lief is om daar te blijven terwijl ze zich kan opfrissen, haast ze zich naar boven. Als ze bij haar kamer is, beseft ze dat Lils nog slaapt. Twijfelend blijft ze daar staan. Zou ze de kamer van Robertus mogen gebruiken? ----------------------------------- Legolas http://www.freewebs.com/banners12/jup.jpg Tss, ze heeft het weer fout verstaan, vrouwen moet je ook alles letterlijk zeggen. En als je het dan letterlijk zegt, vinden ze je een smeerlap of een viezerik. Het leven is hard. Hoe zou zijn perfecte vrouw eruit zien? Zeer simpel. Perfect lichaam, perfect karakter en met dezelfde ingesteldheid als hem. Dát zou nu nog eens leven zijn. Hij kijkt naar Amy en besuit dat die heus wel alleen kan blijven hoor. Hij staat recht, stapt naar haar toe en legt een hand op haar schouder. "Ben zo terug hoor." mompelt hij en gaat dan ook naar boven, eenmaal daar ziet hij Faith nog voor haar deur staan. Met een serieus gezicht stapt hij naar haar toe en gaat dicht bij haar staan. "Martin is bij Amy." liegt hij om haar gerust te stellen en gaat met een hand door haar haar. C'mon Faith! je weet dat je het ook wil! Dermot laat nu zijn handen rusten op haar onderrug en begint haar te kussen. Zachtjes duwt hij haar ondertussen naar zijn kamer. Wie zegt dat mannen geen twee dingen tegelijkerijd kunnen huh? Ok, nu kan hij oftwel een klap op zijn gezicht verwachten óf een leuke tijd met Faith^^ ----------------------------------- miss_sweet http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/faith110.png Faith staat nog een beetje te aarzelen en besluit dan toch maar een lege kamer te gebruiken om zich snel op te frissen. Maar voor ze nog maar een stap heeft verzet kijkt ze verbaasd naar Dermot. Moest hij niet bij Amy zijn? Ze knikt bij wijze van antwoord als hij zegt dat Martin bij Amy is. Maar wat doet hij hier dan. Het ongemakkelijke gevoel kruipt weer naar boven als hij veel te dicht komt staan en ze richt haar blik naar overal, behalve hem. Een tintelend gevoel ontstaat in haar buik als hij met zijn hand door haar haar gaat. Onbewust sluit ze haar ogen eventjes en opent ze meteen weer om hem haast smekend aan te kijken niks te doen waar ze niet aan kan weerstaan. Faith verstijft als ze dan zijn handen op haar rug voelt en kijkt in zijn ogen. Het gevoel van machteloosheid en angst dat ze nog geen minuut eerder voelde, verdwijnt allemaal naar de achtergrond als hij haar kust. Ze reageert niet meteen, en voelt hoe hij haar naar de kamer duwt. Het voelt net iets te goed aan en ze laat zichzelf niet toe om ergens aan te denken. Ze wil het. Ze wil dit. Ze kust hem uiteindelijk terug en voelt hoe haar benen het bed raken. Haar hartje gaat sneller kloppen en ze maakt de kus nog intenser terwijl ze hem mee het bed op trekt. ----------------------------------- Miseria http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/amyban10.pngAmy sluit even haar ogen en laat zich gewoon slap hangen. Ze glimlacht dankbaar als Faith haar een deken omdoet, dat lucht op. Ze knikt lichtjes als Faith zegt dat ze moet rusten. Hell yeah, natuurlijk doet ze dat. "Waar is Fi-" Oh, Faith gaat alweer weg. Helerskit halen, hopelijk? Ze knikt. Dermot gaat óók al weg? Heeft niemand dan medelijden met haar? D: Ze trekt haar beentjes op, opkrullend tot een bolletje. Fiihiinn, waar ben jeee T_T http://i289.photobucket.com/albums/ll203/LaCygneMalefique/6.png Murder needs no ghost come from the graveRobertus staart zwijgend naar het water dat in de ketel loopt, en kijkt om naar Liz. "Nee, denk het niet," antwoordt hij. Hij had niet eens door dat Dermot er was, en kijkt even kort op als hij naar Amy gaat. Hij pakt de fluitketel van het vuur als hij fluit en schenkt thee in de theepot. "Amy is in het meer gevonden," antwoordt hij Martin, voor hij met een dienblad naar Amy gaat. Hij kijkt verbaasd op als hij merkt dat Faith er niet meer is. "Waar is Faith?" vraagt hij fronsend, terwijl hij een kopje klaarzet voor Amy. "Naar boven," antwoordt Amy. "Naar boven?" Amy knikt. Hey, waar was Dermot eigenlijk? Oh nee... "En Dermot?" Hij kijkt haar vragend aan, thee inschenkend. "Ook boven," antwoordt ze. Fck. Met de theepot nog in zijn hand rent hij naar boven. "Amy is beneden," zegt hij haastig in het voorbijgaan tegen de nogal verwilderde Finn. Maar hij noch Amy is nu belangrijk. Hij duwt Faiths kamer open, maar daar ligt Lily nog te slapen. Oh, oeps. Nee. Hij gooit Dermots deur open, en ziet waar hij bang voor was. In een blinde woedeaanval rent hij op hen af en slaat Dermot hard op het achterhoofd met de theepot. ----------------------------------- trijntjuh http://i228.photobucket.com/albums/ee3/Trijn1990/Finn1-2.png Finn wil net de trap afstormen naar beneden, als Robertus de gang inkomt. "Amy is beneden," Hij knikt dankbaar, blij dat er iemand zegt waar ze is. Alhoewel, waarom zeggen ze het hem? Wie zegt er dat hij haar zocht? Wie zegt er dat hij haar voor een reden zocht? Evengoed kon hij weten waar ze was... Was ze eerder opgestaan dan hem. Er is iets gebeurd! Finn rent zo snel mogelijk de trap af, struikelt bijna bij de laatste trede en haalt diep adem. Daarna komt hij de kamer in- hijgend van de inspanning en in boxershort wat bijna een routine is geworden- en staart geschokt naar Amy die er als een miezerig hoopje ligt. ----------------------------------- Legolas http://www.freewebs.com/banners12/jup.jpg Hehe Alriiight, ze is dus helemaal van hem. Dermot laat zich meetrekken op het bed en kust haar hevig terug. Hij schopt zijn schoenen uit en trekt zijn t-shirt uit. Dan gaat hij weer boven op haar liggen en kust haar verder. "Ik wist wel dat je dit ook wou." zegt hij met een glimlach en doet dan verder. Maar het lachen vergaat hem snel als hij plots een zware klap op zijn achterhoofd krijgt. Daar kan je wel blind van worden hé XO Dermot rolt van Faith af en knijpt zijn ogen dicht van de pijn. Wie... Waarschijnlijk Robertus... Wat laf om iemand in de rug aan te vallen, en zéker op zo'n moment. Wacht maar totdat die sterretjes voor zijn ogen verdwijnen, dan zal Bertje er van lusten. Maar dat zal niet voor snel zijn , hij kreunt het uit van de pijn en voelt zijn achterhoofd bonzen. ----------------------------------- Miseria http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/amyban10.pngAmy kijkt verontwaardigd als Bertje óók al weg gaat. Ok, Robertus is nou niet bepaald het beste ziekenbezoek wat je je kan wensen, maar tóch, is er dan écht niemand die bij haar wil zitten? En niet eens een bedankje, dat ze hem vertelt heeft waar ze zitten! Maar goed dat hij haar wel thee heeft gegeven, puh. Met trillende handjes pakt ze het kopje op. Ze laat hem bijna uit haar handen vallen als ze Finn in de deuropening ziet staan, in zijn boxer - like usual. "Finn!" roept ze opgelucht. Ze voelt zich te slapjes om nu al op te staan, en dus blijft ze zitten "^^ xD ----------------------------------- Machoefeltje http://img.photobucket.com/albums/v241/Hermie/Lily1-1.jpg Lily ligt nog rustig te slapen en heeft geen besef van wat er allemaal aan de hand is. Maar algauw wordt haar nachtrust verstoord door Robertus die de kamer instormt maar binnen de tien seconden de kamer weer verlaten heeft. Gedesoriënteerd kijkt ze om zich heen, vaagjes beseft ze dat nog in het huis vast zit. De droom was dus effectief maar een droom. Ze zucht en krabbelt recht. Na een korte douche kleedt ze zich aan en gaat op weg naar beneden. Ze komt de woonkamer in waar Finn en Amy zitten, doorlopen! Binnen een paar tellen staat ze dan in de keuken waar ze Martin en Liz nog vindt. Ze ploft neer aan tafel en kijkt op. "Goeiemorgen." ----------------------------------- trijntjuh http://i228.photobucket.com/albums/ee3/Trijn1990/Finn1-2.png "Finn!" Finn loopt zo snel mogelijk naar haar toe, en gaat naast haar zitten. 'Wat is er in godsnaam met je gebeurd?' Hij trekt haar dichter, drukt een zoen op haar voorhoofd en kijkt ze dan zwijgend en vragend aan. Wie raakte er mijn suikerspin aan?! Finn kijkt op als hij voetstappen hoort, merkt dat het Lily is en hij bijt vertwijfeld op zijn lip. Eigenlijk zou hij nog eens met haar willen praten, gewoon haar stem horen. Ze waren like beste maatjes geweest, en nu geven ze elkaar geen blik meer die waardig genoeg is. Net als hij iets wil zeggen, rent ze vlug de kamer weer uit richting keuken. Finn onderdrukt een zucht, en richt zich dan weer naar Amy. ----------------------------------- miss_sweet http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/faith110.png Faith kust hem met gesloten ogen verder en heeft alleen maar aandacht voor Dermot. De opgestapelde gevoelens voor hem komen eindelijk los en het voelt alsof dit gewoon een keertje moest gebeuren. Ze kijkt hem even aan als hij zijn t-shirt uittrekt en alles verandert opeens als hij zegt dat ze dit ook wou. Eindelijk beseft ze waar ze mee bezig is en wat dit betekent. Ze weet helemaal niet wat ze wilt. Net als ze iets wil zeggen om het te stoppen voordat het te laat is, schrikt ze als Robertus plots in de deuropening staat. Snel gaat ze rechtop zitten en knoopt de bovenste knoopjes van haar jurk dicht. Ze schrikt als hij iets tegen Dermot gooit dat hard op zijn hoofd terechtkomt. Van schrik slaat ze even beschermend een arm om hem heen en kijkt hem een bezorgd aan. Maar als ze beseft waar ze mee bezig is, laat ze hem snel weer los en kijkt dan Robertus aan met een blik die meer zegt dan woorden. Het dringt tot haar door dat ze dit nooit meer goed kan maken. Nooit. "Ik-" fluistert ze, maar verder komt ze niet. Ze gaat voor Dermot zitten en zonder Robertus aan te kijken, zegt ze iets wat ze zelf niet eens gelooft dat dit is wat ze wil zeggen op een moment als deze. "Niet doen." Ze wil dat hij haar haat, ze verdient niet beter. ----------------------------------- Miseria http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/amyban10.pngAmy legt haar hoofd zachtjes snikkend, opgelucht, tegen Finns borst. "I-ik..." stottert ze. Ze haalt even diep adem. "B-ben ontvoerd en in het m-meer gedumpt..." Ze klampt zich vast aan Finn. Hij's lekker warm <3 Ze merkt het niet eens als Lily langskomt, en zet haar kop thee aan haar lippen. Hmm, dat lucht op. Ze nestelt zich beter tegen Finn aan. "Ooh, ik was zo bang," fluistert ze. http://i289.photobucket.com/albums/ll203/LaCygneMalefique/6.png Murder needs no ghost come from the graveRobertus kijkt walgend neer op Dermot. Hoe dúrft hij, stomme viezerik zonder shirt, zíjn Faith, alwéér, en zij, ZIJ! Hij kijkt haar kil aan als ze beschermend naar Dermot gaat doen. Oooh, wat jeuken zijn handen om die theepot ook naar háár te zwaaien- Wacht! Waar ben je in godsnaam mee bezig? Hij laat zijn handen zakken, en de theepot valt op de grond. Hij kijkt haar nog steeds zo kil als maar kan aan. Hij blijft zwijgen. "Wáárom?" ----------------------------------- Glauces http://i293.photobucket.com/albums/mm67/es_passion/Banners/Elizabeth.png "Goedemorgen," begroet Liz Lily vriendelijk als die de keuken inkomt. Rustig neemt ze nog een slok thee, en kijkt wantrouwig naar Robertus. Wat, Dermot en Faith zijn samen weg, terwijl ze net nog bij de arme Amy zaten? Achterdochtig zucht ze even. Ze zouden toch niet... Welnee, dat zouden ze allebei nooit doen. Alhoewel, met Dermot weet je het nooit. Ze moet zich bedwingen om niet met een hooivork achter Robertus aan te rennen, en blijft rustig zitten. Eens zien hoe dit af zou lopen. "De rest heeft niks spannends meegemaakt, hoop ik?" glimlacht Liz, terwijl ze het irritante wantrouwige gevoel in haar maag negeert. ----------------------------------- miss_sweet http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/faith110.png Van onder haar wimpers kijkt ze stiekem naar Robertus en zijn kille blik doet haar huiveren. Beschaamd en niet in staat een woord uit te brengen hoopt ze dat hij snel weggaat zodat ze die kille, verwijtende blik niet hoeft te zien én de situatie waarin ze zich bevindt. Als de theepot op de grond valt, springt ze van schrik een beetje opzij. Haar ogen worden automatisch getrokken naar Robertus, maar ze kan die kille blik niet verdragen. Dat doet haar meer pijn dan dat hij haar zou slaan. En dan die vraag... Ze kijkt even opzij naar Dermot en voelt een steek van medelijden door zich heengaan maar tegelijkertijd ook verwijt. Waarom heeft hij haar in deze situatie gebracht. Wat wil hij nu in feite van haar. Maar Faith weet dat ze hem niet kan beschuldigen voor dit. Ze had hem kunnen stoppen, ze had kunnen zeggen dat ze dit niet wou. Het had nooit zover moeten komen. Ze schudt haar hoofd als antwoord. Op dit moment weet ze echt niet wat ze moet zeggen of doen om de schade die ze heeft veroorzaakt enigzins te herstellen. "Ga weg." fluistert ze hees. Ze kan het niet aan om hem nu onder ogen te komen. Hij heeft het recht op een antwoord maar ze kan niks zeggen om het te verantwoorden. Maar toch voelt ze zich verplicht iets te zeggen of te doen. Faith staat op en gaat voor hem staan Met heel veel moeite kijkt ze hem recht in zijn ogen. "Ik- kan... niks zeggen om dit goed te spreken." Ze knijpt haar ogen dicht en een traantje blinkt in haar ooghoeken als ze weer opent en in die vetrouwde blauwe ogen kijkt die nu zo kil staan. Ze schudt haar hoofd. "Ik weet niet waarom." ----------------------------------- Miseria http://i289.photobucket.com/albums/ll203/LaCygneMalefique/6.png Murder needs no ghost come from the graveRobertus blijft Faith kil aankijken. Oooh, ze zwijgt? Ligt het aan hem soms? Houdt hij niet genoeg van haar? Is hij niet goed genoeg van haar? Is Dermot werkelijk beter dan hij? Hij begint haast te koken als Faith zegt dat hij weg moet gaan, weggaan? Hoe durft ze hém te zeggen dat hij weg moet gaan? Hij ademt zwaar. "Stom van me om te denken dat je van me hield," fluistert hij. Hij draait zich om, en loopt weg, de deur hard dichtslaand. Hij kan Faith écht een tijd niet meer zien nu. Hij loopt zijn eigen kamer binnen en doet die magisch op slot, zodat Faith ook met de Alohomora niet binnen kan komen. Hij trapt tegen het bed en vloekt, als hij zijn voet ermee bezeert. Hij laat zich erop vallen en haalt zijn handen door zijn haar. ----------------------------------- Machoefeltje http://img.photobucket.com/albums/v241/Hermie/Lily1-1.jpg Lily neemt een broodje en begint het te smeren. Ze neemt er een hap van en kijkt op als Liz vraagt of ze niets spannends hebben meemaakt. "Nope, het was een rustige nacht. Tot Robertus zo'n tien minuten geleden men kamer instormde en ik dus wakker werd." Zegt ze. Ze schenkt een tas melk in en neemt er een slok van. "Heb ik al iets gemist deze ochtend misschien?" Vraagt ze dan maar. Ooc: Lame, maar ik heb niets beters te doen. ----------------------------------- miss_sweet http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/faith110.png In eerste instantie wil ze hem meteen achterna lopen en heeft al spijt dat ze zo stom is geweest om te zeggen dat hij weg moest gaan. Maar ze bedoelde het goed en op dit moment denkt ze dat het beter is dat hij eerst wat afkoelt. Machteloos laat ze zich op het bed zakken en verbergt haar gezicht in haar handen. Ze is zo verward dat ze amper beseft wat er net allemaal is gebeurd dat ze het niet eens kan opbrengen om te huilen. Zijn woorden herhalen zich nogmaals in haar hoofd. "Stom van me om te denken dat je van me hield..." Faith kruipt het bed op en gaat verdrietig naast Dermot zitten. Ze is al vergeten dat hij waarschijnlijk nog pijn heeft. Langzaam begint het écht tot haar door te dringen wat ze heeft gedaan en dat Robertus haar dit waarschijnlijkt nooit kan vergeven. Ze zet haar nagels in zijn borst en drukt snikkend haar gezicht tegen zijn schouder. "Ik ben echt een vreselijk mens." huilt ze. ----------------------------------- Glauces http://i212.photobucket.com/albums/cc120/myone1102/david.jpg David, back in bizznizz *wenkbrauwwiebel* Die ochtend wordt David pas laat wakker. Verdwaasd wrijft hij in zijn ogen, gaat overeind zitten en werpt een blik naar buiten. De zon schijnt volop, de lucht is blauw, het ontbreekt er nog maar net aan dat de vogeltjes fluiten. Hij kijkt even naar het andere bed in de kamer; Dermot is natuurlijk allang weg, en dat is een uitslaper. Goh, dat wil best wat zeggen... Hij slaat de dekens van zich af en stapt onder de douche (zonder zijn pyjama aan, natuurlijk). Even later loopt hij frisgewassen en geurend naar lekkere zeep de trap af, de keuken in, waar hij Lily, Liz, Martin en Gordon (? xD) aantreft. "Goedemorgen," mompelt hij tegen iedereen, maar vooral tegen Lily. Hij gaat naast haar zitten, glimlacht en legt zijn hand op de hare. Het liefst zou hij haar vlug een kusje geven, maar aangezien hij een held op sokken is, doet hij het maar niet. "Lekker geslapen?" Wauw, David is vrolijk vandaag. Het feit dat hij nog iemand zou moeten vermoorden om hier weg te komen negeert hij maar even, want zodra hij daar aan denkt, voelt hij zijn knieen al knikken, bwah... http://i293.photobucket.com/albums/mm67/es_passion/Banners/Elizabeth.png Liz, gewoon Liz Liz kijkt Lily even verbaasd aan en trekt haar wenkbrauwen op. "Robertus stormde de kamer in? Hoe... waarom?" vraagt ze niet-begrijpend. Eigenlijk wil ze het gewoon niet begrijpen, maar heeft ze wel een vaag vermoeden. Diep binnen in zich voelt ze de woede al ontwaken, maar het blijft nog een beetje sluimerend, op de achtergrond. Ten slotte hoefde het helemaal niet te zijn wat ze dacht - of nee, niet dacht, vaag vermoedde. Ze zucht even en haalt haar hand door haar haar. "Ja, Amy is bijna verdronken in het meer," zegt Liz zacht, met een blik op Finn en Amy. "Maar het ziet er wel naar uit dat dat weer goed komt, gelukkig," vervolgt ze iets opgewekter. ----------------------------------- jilly-ann http://i203.photobucket.com/albums/aa95/xJill91/Banners/madison-1.png Madison word wakker doordat de kus geeft wat kietelt aan haar gezicht. Ze glimlacht als ze Jack ziet als ze haar ogen open doet. Hij is echt gebleven <3. Ze kijkt verbaasd naar het ontbijt dat hij gemaakt heeft. Wow, hij zorgt echt voor haar. "Ik ben wakker," zegt ze slaperig. Ze pakt dankbaar het drinken aan en neemt er een slokje van voor ze het terug zet op het dienblad. Ze stapt uit bed en pakt een paar kleren uit de kast. "Ik ben me even opfrissen," zegt ze haastig. Ze loopt de badkamer in en wast zichzelf snel en doet dan kleren aan. Ze loopt weer terug naar de slaapkamer en glimlacht naar Jack toe. "Je bent veel te lief voor me." ----------------------------------- Legolas http://www.freewebs.com/banners12/jup.jpg Dermot ligt daar te kreperen van de pijn en luistert met een half oor naar het geruzie tussen Faith en Robertus. Dan stormt Bertje kwaad de kamer uit en komt Faith bij hem liggen. Maar dat boeit hem op het moment niet want zijn hoofd doet enom veel pijn. Hij negeert wat ze zegt want de sterretjes voor zijn ogen zijn echt enorm vervelend... Dermot gaat recht zitten en voelt aan zijn achterhoofd, dat erg gevoelig is nu. Dat wordt sowieso een buil... Hij kijkt naar zijn hand en ziet dat er bloed aan hangt. "F*ck..." Hij schudt zijn hoofd en stapt het bed uit. Dan doet hij zijn schoenen terug en t-shirt terug aan. Zijn hoofd doet echt verdomd veel pijn. Eigenlijk wil hij zo snel mogelijk hiervandaan maar dat gaat even niet. Hij zet zich terug neer op het bed, neemt de handdoek van daarstraks van de grond en houdt dat tegen de wond op zijn achterhoofd. Misschien wil Faith het wel helen, maar hij durft niks tegen haar te zeggen, ze vindt hem nu waarschijnlijk een viezerik. Dermot krijgt een beeld van Liz in zijn hoofd die met een walgende blik naar hem kijkt en het doet hem een enorm groot schuldgevoel krijgen. ----------------------------------- miss_sweet http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/faith110.png Faith knippert een beetje verbaasd als Dermot haar totaal negeert. Ze kan nu wel een troostend woordje gebruiken hoor, ook al weet ze dat ze het toch niet verdient. Wat ze heeft gedaan, alwéér, en deze keer bewust is gewoon onvergeeflijk. Maar toch is ze een beetje teleurgesteld dat hij niet wat meer sympathie toont. Zwijgend kijkt ze hem aan terwijl ze veel moeite doet om haar traantjes tegen te houden, wat nog best lukt ook. Als ze hem naar zijn hoofd ziet grijpen en dan bloed op zijn hand ziet, heeft ze eindelijk ergens anders aandacht voor. Ze was al vergeten dat Robertus hem had geslagen. Ze wil haar wand pakken, maar beseft dat die nog steeds op haar kamer ligt. Haar blik valt op Dermots wand die ergens op de grond ligt, ze pakt het op en heelt de wonde op zijn hoofd. Een tijdje blijft ze daar zo zwijgend zitten en het liefst van al wil ze dat ze Dermot gewoon kon haten en hem de schuld geven van dit alles. Maar ze kan hem niet haten en ze weet dat ze net zo goed fout zat. Ze kijkt hem aan en haalt diep adem. Faith moet eindelijk tot een conclusie komen wat hij voor haar betekent en zij voor hem. "We moeten praten." ----------------------------------- Legolas http://www.freewebs.com/banners12/jup.jpg Dermot wrijft nog over zijn hoofd nadat Faith hem geheeld heeft en kijkt haar aan als ze zegt dat ze moeten praten. Zijn ze nu een koppel ofzo , die moeten praten. Als je een relatie zoals hen hebt moet je niet praten... Dan komt het fysieke op nummer één. Hij dacht dat Faith dat wel door had. "Over wat? Dat je vriendje een lelijke aggressieveling is?" mompelt hij en wrijft nog eens over zijn achterhoofd. "Dat krijgt hij trouwens nog terug, zometeen." ----------------------------------- miss_sweet http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/faith110.png Faith kijkt hem ongelovig aan en haar blik verstart als ze hoort wat hij zegt. Heeft hij werkelijk geen idee waar ze over moeten praten. Misschien over het feit wat dit te betekenen had terwijl ze beide al in een relatie zijn? Waarom hij telkens met haar flirt? Wat die kus te betekenen had? En zo kan ze nog wel eventjes doorgaan. Maar in plaats van daar iets van te zeggen gaat hij Robertus eventjes beledigen. Ooh, dat pikt ze niet hoor! "Praat niet zo over hem." Het komt er zachter uit dan ze bedoelt. "Het is mijn schuld dat hij zo reageerde." Als hij zo nodig kwaad moet zijn dan liever op haar dan dat hij Robertus erbij gaat betrekken. Ze negeert zijn laatste woorden. Hij gaat helemaal niks doen als het aan haar ligt, dat zegt hij nu gewoon omdat hij boos is, onterecht boos. Ze slaat haar armen over elkaar en kijkt hem teleurgesteld aan. "Over wat praten?" Ze schudt ongelovig haar hoofd. "Misschien over het feit wat dit te betekenen had." Als ze wil dat het ooit goedkomt tussen haar en Robertus moet ze haar eigen gevoelens eerst onder controle hebben, dus ze moét dit uitpraten. "Waarom kuste je me?" Zo. Hopelijk is dat letterlijk genoeg en snapt hij het nu wel. ----------------------------------- Legolas http://www.freewebs.com/banners12/jup.jpg Dermot kijkt haar met opgetrokken wenkbrauwen aan als ze vraagt waarom hij haar kuste. Hij haalt zijn schouders op, kijkt even naar de deur en dan weer naar haar. "Waarom?" Hij schudt weer zijn hoofd en haalt zijn schouders op. Zou hij het gewoon letterlijk zeggen zoals hij het denkt? Dat ze gewoon een enorm hete griet is en dat hij wel eens verder met haar zou gaan? Nee, dat zou fout overkomen. Misschien moet hij het wat verbloemen. "Omdat ik er gewoon zin in had?" zegt hij en kijkt haar zonder gêne aan. dat was ook zo bij haar. Tenminste dat denkt hij toch. ----------------------------------- miss_sweet http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/faith110.png Zijn antwoord is wel het allerlaatste dat ze verwacht had. Er knapt iets in haar en eindelijk begint ze het te beseffen. Hij heeft haar gewoon... gebruikt? Tranen van woede en ongeloof wellen op in haar ogen en ze blijft hem aankijken. "Dus... ik beteken helemaal niks voor je? Je voelt niks voor me?" Faith weet het antwoord al en ze wil hem de voldoening niet geven om voor hem in huilen uit te barsten, maar ze kan zich niet bedwingen. Ruw veegt ze met haar hand de tranen weg terwijl ze hem nog steeds ongelovig blijft aankijken. Hoe kon ze zo stom geweest zijn? Ze had echt gedacht dat hij ook iets voor haar voelde. Heeft ze voor dít haar relatie op het spel gezet. Ze was gewoon een speeltje voor hem. Ze slikt de brok in haar keel weg en wendt haar blik af. Het liefst zou ze het uitgillen van woede en frustratie, maar ze bedwingt zich en balt haar handen tot vuisten terwijl ze steeds meer woede voelt opborrelen. Ze betekent niks voor hem. En ze had nog gedacht dat zij gevoelens had voor hem. "Hoe..." zegt ze met opeengeklemde kaken van ingehouden woede. "Hoe durf je mij zo te gebruiken!" Ze staat met een ruk op en slaat zo hard ze kan met haar vuist in zijn gezicht. Ze trekt de deur open en rent zo hard ze kan naar haar kamer. Faith sluit de deur en laat zich met haar rug naar beneden zakken. Ze voelt zich zo gebruikt, gekwetst en nog eens een groot schuldgevoel dat op haar drukt. Het liefst van al wil ze gewoon dood op dit moment. ----------------------------------- trijntjuh http://i228.photobucket.com/albums/ee3/Trijn1990/Finn1-2.png Finn gaat met een hand door Amy's haar om ze troost te bieden. 'Alles is in orde nu.' Fluistert hij zachtjes tegen haar, met een kleine glimlach terwijl hij zich schuldig voelt omdat hij lekker lag te slapen terwijl zij worstelde voor haar leven. Wat voor vriendje is hij eigenlijk? Onbewust kijkt hij even naar de richting die uitkomt op de keuken, niet dat hij de keuken kan zien aangezien er een deur tussen zit. Finn onderdrukt een zucht, beseffend dat alles goed f*cked up is. Lily kwijt, bijna Suikerspinnetje dood, hij moet iemand vermoorden als hij hier weg wilt... En dit alles is begonnen omdat hij weg wou uit zijn ouderlijke huis, zich kon bewijzen naar zijn vader toe, geld winnen en het dan kunnen aftrappen. Hij zucht even terwijl hij moet denken hoe zijn leven kon geweest zijn, of hoe het nu zou zijn als hij hier niet zat. Zijn gedachten worden verstoord door een hoop gestommel dat van boven komt. Een doffe plof, een gedempt gilletje en een paar minuten later hoort hij gedempt een gesprek ontstaan dat allesbehalve gezellig klinkt. Hij richt zijn blik op naar het plafond, trekt een wenkbrauw op en hoort dan het gesprek prompt stilvallen. 'Wat is er daar nu weer aan de hand?' Finn kijkt een paar tellen opzij naar Amy, die rustig tegen hem aanleunt en legt ze dan voorzichtig neer. ' Rust maar een beetje uit, lieverd.' Hij drukt een zoen op haar kruin, glimlacht bemoedigend ook al voelt hij zich nu rot vanbinnen door bovenstaande situaties waar hij mee worstelt, en verlaat de woonkamer. Met een lichte aarzeling trotseert hij de treden van de trap en hoort het lawaai van daarnet gedempt uit een kamer komen. Finn loopt verward en tegelijkertijd nieuwsgierig naar de kamer toe, klopt voorzichtig tegen de deur aan en opent ze dan. 'Alles wel in or-' Hij zwijgt prompt als hij een woedende Faith voor een Dermot ziet staan die hysterisch naar zijn neus grijpt en het uitjammert van de pijn. ----------------------------------- Miseria http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/amyban10.pngAmy glimlacht opgelucht als Finn haar geruststelt. Eindelijk, iemand die wel echt bezorgd is, en om haar geeft <3 Ze wikkelt de dekens nog wat beter om zich heen en legt haar hoofd klappertandend wat beter tegen Finn aan. Natuurlijk is alles in orde nu, ze is bij Finn <3 Ze kijkt kort op naar het plafond als er gestommel klinkt en Finn er wat over vraagt. Geen idee, maakt het uit? Ho, wacht, wat doet hij nou? Ze kijkt hem een beetje vragend uit maar laat zich gedwêe neerleggen. Ze kijkt hem ongelovig na als hij gewoon weg gaat. Welja, laat Amy maar lekker daar creperen! Boos en teleurgesteld staart ze naar haar theekopje. http://i289.photobucket.com/albums/ll203/LaCygneMalefique/6.png Murder needs no ghost come from the graveRobertus zit met zijn handen in zijn haren op bed. Hoe kon ze? Beseft ze dan niet dat hij ook gevoelens heeft? Heeft ze zelf wel gevoel? Beseft ze niet wat ze anderen aandoet? Wat ze Liz aandoet? Wat ze hem aandoet? Is ze dan echt zo harteloos? Heeft ze überhaupt ooit wel van hem gehouden? Waarom Dermot? Is hij echt beter dan hij? Wat heeft Dermot dat hij niet heeft? Is hij liever voor haar? Houdt hij meer dan haar? Houdt hij überhaupt van haar? Hij kan het zich niet voorstellen. Maar waarom verkiest ze Dermot dan boven hem? En verdomme, ze krijgen een kind! Wat denkt ze wel niet? Wil ze het niet? Of wil ze het wel, maar niet met hem? Is hij echt zo erg? Is hij echt zo'n verschrikkelijke nietsnut dat ze liever een kind wil met Dermot nota bene? Is hij niet goed genoeg voor Faith? Hij is een mislukkeling, dat iemand zó diep zinkt naar iemand als Dermot, en Dermot boven hem verkiest. Zo is het genoeg. Hij dacht dat ze van hem hield. Hij zal haar dit nóóit kunnen vergeven. Ze speelde alleen maar wat met hem, zo voelt het. Hij zweert het af. Nóóit meer zal hij zich zo laten bedriegen. Nóóit meer. Hij zweert de liefde af. Wegkwijnen in zijn eigen huisje. Hij sterft lekker alleen als een mislukkeling met een zielige obsessie voor geesten. De enige liefde die hem nog niet zo heeft teleurgesteld. Hij heeft haar alweer veel te veel verwaarloosd door Faith. Hij gaat zich daar maar weer eens mee bezig houden, om zijn gedachtes te verzetten. Hij haalt zijn handen uit zijn haar en staart even glazig voor zich uit. Hoe zou het nu met Dermot zijn? Heeft hij hem hard geraakt? Hersenschudding, licht of zwaar? Bewusteloos? Dood? Zijn ogen glinsteren haast hoopvol. Nee, Robertus, zo mag je niet denken. Natuurlijk is hij niet dood. De klap was daar bovendien helemaal niet hard genoeg voor. Zou hij in staat zijn om Dermot te vermoorden? Hij weet het niet. Misschien wel. Zijn onbekende extremen zijn al uit hem gehaald. Misschien zit er wel nog een. Een koelbloedige moordenaar. Eentje die handelt uit wrok. Hij wil hier weg. ----------------------------------- Machoefeltje http://img.photobucket.com/albums/v241/Hermie/Lily1-1.jpg Lily kijkt op van haar boterham als Liz vraagt waarom Robertus de kamer kwam instormen. "Geen idee," Antwoordt ze waarheidsgetrouw, "Hij zocht Faith ofzo zeker?" Ze haalt haar schouders op. Dan hoort ze dat Amy bijna verdronken is en daar blijft ze eigenlijk haast onbeweeglijk onder. Ze kon immers niet doen alsof ze dat zó dramatisch erg vond. Ze moet immers niets hebben van Amy. 'Maar verdrinken... Das wel een beetje erg.' Lily reageert daar dan maar wijselijk niet op. Maar dan komt David binnen. "Goeiemorgen, David." Reageert ze vrolijk. Als ze zijn hand op de hare voelt, voelt ze haar hart ergens in haar keel kloppen. Ze slikt en glimlacht dapper en hoopt dat ze geen gigantische blos op haar wangen heeft (Wat waarschijnlijk wel zo is). "Ja, ik heb wel goed geslapen. Het was een rustige nacht." Zegt ze en glimlacht. Met haar vrije hand neemt ze de laatste hap van haar broodje en drinkt dan wat. In de verte hoort ze wat gerommel van een ruzie en geren op de overloop. Ze trekt een wenkbrauw op. "Is het nu weeral ergens zever?" Zucht ze. Dan beseft ze dat dat misschien niet zo'n slimme zet was vermits Liz in de keuken stond en Dermot, Faith en Robertus ontbreken. 'LOMP, LILY!' ----------------------------------- miss_sweet OOC: @ Robertuspost: *pinkt traantje weg* aww, Gen, dat heb je echt zo mooi beschreven D Ze reikt net uit naar de suikerpot, als Dermot binnenkomt. Hij glimlacht naar haar, maar ze glimlacht niet terug. Zwijgend staart ze hem aan, ziet hij er nu anders uit of niet? Zijn vraag negeert ze gewoon. Ja, wat zouden ze doen vandaag, duh. Huisgenoten redden van de dood, daar komt het in het kort op neer waarschijnlijk. ----------------------------------- Miseria http://i289.photobucket.com/albums/ll203/LaCygneMalefique/6.png Murder needs no ghost come from the graveRobertus zit nog steeds glazig voor zich uit te staren, verdronken in zelfmedelijde en pure woede, als hij uit zijn gepeins opschrikt door een zacht gekrabbel aan de deur en gedempt gejank. Hij staat op, en doet de deur van het slot. Hij knielt bij Jacky en aait hem even. Misschien is hij ook wel goede afleiding, en bovendien prettig gezelschap. Hij pakt Jacky op, en legt haast troostend zijn kopje op zijn schouder, aww <3 Ooc: ...nutteloos x'D ----------------------------------- miss_sweet http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/faith110.png Het moordbriefje was wel het laatste wat ze nodig had. Haar hoofd zit al vol met allerlei depressieve gedachten en daar komt nog eens een dilemma bij. Hoewel ze niet van plan was verdere aandacht te besteden aan het stukje perkament waarop staat dat ze iemand moet vermoorden voor vrijheid, kan ze het toch niet meteen uit haar hoofd zetten. Ze schudt haar hoofd, zucht diep en veegt de laatste traantjes weg. Faith kan het echt niet meer aan om hier te zitten opgesloten met haar schuldgevoel. Ze begint het benauwd te krijgen en het lijkt wel of de muren op haar afkomen. Misschien dat een beetje frisse lucht haar wat kan helpen. Ze heeft nog maar net een stap uit haar kamer gezet als ze recht tegenover Robertus staat. En omdat ze dat helemaal niet verwacht had schrikt ze toch wel. Ze herstelt zich meteen en blijft ongemakkelijk staan. Hij ziet er zo lief uit met Jacky in zijn armen. Ze beseft dat ze hem eigenlijk alleen maar zwijgend zit aan te staren en zoekt snel naar woorden om iets te zeggen. Misschien is dit niet zo toevallig en is dit haar kans om hem te kunnen spreken. Ze schraapt haar keel om zijn aandacht te krijgen en richt haar blik op Jacky voordat ze hem echt aankijkt waardoor ze zich meteen weer slecht gaat voelen. "Kunnen we misschien praten?" Haar stem klinkt aarzelend en onvast. ----------------------------------- Miseria http://i289.photobucket.com/albums/ll203/LaCygneMalefique/6.png Murder needs no ghost come from the graveRobertus krabbelt Jacky zachtjes achter de oren. Hij drukt zijn schattige natte snuitje in zijn nek, en hij voelt een klein likje. Met een flauw, half getroost glimlachje, geeft hij hem een aai over zijn bol en wil net weglopen, als de duer voor zijn neus openzwaait en... Faith eruit komt. Hij kijkt haar even zwijgend en emotieloos aan. Nee, ik wíl niet praten, je maakt het vast alleen maar erger! Maar wat als ze het juist beter maakt? Wat als het juist troostend is? Ik had het afgezworen! Probeer het nou... Hij kijkt haar even overwegend als kil aan, maar knikt dan zwijgend. Hij knikt naar zijn kamer - hij wil geen pottekijkers. Hij gaat haar voor en doet de deur achter haar dicht en op slot. Hij zet Jacky op de grond, die naast hem gaat staan en Faith aan blijft kijken. ----------------------------------- miss_sweet http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/faith110.png Faith stapt zwijgend achter Robertus zijn kamer binnen en hoort de deur met een klikje op slot vallen. Met enige moeite durft ze in zijn ogen te kijken, zo vetrouwd en toch zo afstandelijk en kil. Haar blik gaat eventjes naar Jacky die naar haar kijkt met grote oogjes, net alsof hij haar ook verwijtend aankijkt. Ze blijft een tijdje stil en denkt na. Wat moet ze in hemelsnaam zeggen tegen hem. Ze schaamt zich dood en kan hem niet eens kwalijk nemen als hij haar opeens zou beginnen uitschelden. Ze sluit onbewust even haar ogen, haalt diep adem en kijkt hem weer aan. "Ik weet dat ik een grote fout heb gemaakt." begint ze dan. "Ik weet dat je ik je geen enkele keus laat dan me te wantrouwen en te verafschuwen. Ik weet dat ik een slecht mens ben. En ik weet dat ik je pijn heb gedaan." Het is echt niet makkelijk voor haar om dit te zeggen en tranen vloeien over haar wangen, maar ze blijft hardnekkig doorgaan. Ze moet het zeggen. "Maar het doet ook pijn in mijn hart dat ik je heb gekwetst en zo ongevoelig en egoïstisch geweest ben. Ik weet niet wat ik dacht toen ik hem kuste. Hij betekent echt niks voor me. Weet alsjeblieft dat het nooit mijn bedoeling was om je zo te kwetsen. Het klinkt vast ongeloofwaardig, maar ik wist echt niet waar ik mee bezig was." Ze zwijgt even om alles te laten doordringen en om zelf haar stem weer onder controle te hebben. Dit is veel, veel moeilijker dan ze gedacht had. Hem recht in zijn ogen kijken en moeten vertellen waarom ze hem heeft bedrogen terwijl ze het zelf niet eens goed weet. "Ik weet niet wat ik nog meer kan zeggen opdat je me zou geloven hoe ontzettend veel spijt ik heb. Ik wou dat ik het ongedaan kon maken en dat we net zo gelukkig konden zijn als gisteren. En je zei dat ik niet van je hield, maar dat doe ik wel. Ik hou van je. Ik hou echt heel veel van je." Nu kan ze zich niet meer bedwingen en valt huilend op zijn schouder terwijl ze zich aan hem vastklampt. "Ik hou echt van je. Het spijt me. Het spijt me zo..." blijft ze maar herhalen. Het is niet echt haar beste zet om zo te reageren, maar ze kan niet meer helder nadenken. Ze kan hier echt niet tegen. Ze kan het niet verdragen dat hij haar een vreselijk en harteloos mens vindt. ----------------------------------- Miseria http://i289.photobucket.com/albums/ll203/LaCygneMalefique/6.png Murder needs no ghost come from the graveRobertus kijkt Faith zwijgend aan. Nu komt het, nu komt de verantwoording, nu probeert ze haar daad goed te praten, nu probeert ze hem ervan te overtuigen haar te vergeven, niet meer boos op haar te zijn, Dermot met rust te laten. Nu probeert ze alles goed te maken. Nu gaat ze hem uitleggen waarom ze het deed. Maar ze weet het niet? Hoe kan ze het nou niet weten? Ze heeft er niet over nagedacht. Ze heeft Dermot gewoon in een soort achteloze daad gekust. Het betekende niets. Wat betekent er nog meer niets voor haar? Het feit dat hij haar al een tweede kans had gegeven? Hij kijkt haar ongelovig aan. Haar verklaring dat ze er spijt van heeft en dat het haar pijn doet hem zo te zien komt nauwelijks aan. Net zo gelukkig als gister, hij vreest dat dat nooit meer zal gebeuren; hoe kan hij van iemand houden die zo onbetrouwbaar is? Straks blijkt zijn kind helemaal niet zijn kind te zijn. Straks is het blonder dan Faith. Of roodharig. Straks heeft het bruine ogen, in plaats van blauw; want genetica bepaalt dat er alleen maar blauw uit kan komen bij hen. Hij blijft roerloos stil staan als Faith zich aan zijn schouder werpt. Jacky blaft boos dat ze zo dichtbij komt, hem onbewust wegjagend door zijn plaats min of meer in te nemen. Robertus blijft stil staan, Faith niet aankijkend. Na een tijdje duwt hij haar weg. "Niet doen," fluistert hij, haar nog steeds niet aankijkend. ----------------------------------- miss_sweet http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/faith110.png Faith heeft hem stevig vast, bang om hem te verliezen, bang om de realiteit onder ogen te komen. Ze weet wel dat het gedaan is, alleen wil ze het niet beseffen. Ze sluit haar ogen en neemt zijn geur in zich op. Ooh, ze kan niet zonder hem. Hoe had ze ooit kunnen denken dat ze gevoelens kan hebben voor iemand anders dan Robertus. Hoe kon ze in zijn gezicht staan liegen dat het niks betekende, nu misschien niet meer, maar toen had het wel iets te betekenen voor haar. Met grote, bange oogjes kijkt ze hem schuldbewust aan als hij haar wegduwt. Hij kan haar zelfs niet meer aankijken, zoveel afschuw heeft hij voor haar. Ze moet de gehele waarheid zeggen, dat is nog haar enige kans. "Ik weet niet hoe ik ooit zo stom heb kunnen zijn om te denken dat ik iets voor hem voelde." Ooh, dit klinkt zo fout en dit maakt hem waarschijnlijk alleen maar nog bozer. Maar hij heeft recht op de waarheid. Eindelijk een antwoord op de waarom-vraag. En nu begint ze het zelf ook te beseffen nu ze eerlijk is tegenover zichzelf en tegen Robertus. Haar stem verlaagt zich tot een gefluister dat net hoorbaar is. "Hij heeft me gewoon gebruikt om in bed te krijgen en ik ben erin getrapt. Maar ik wéét nu dat hij niks voor me betekent. Echt niet. Het is gedaan, voorbij. Het is mijn schuld dat ik het zover heb laten komen voordat ik eindelijk besefte dat ik nooit van iemand anders kan houden omdat mijn hart van jou is. Alleen van jou. Dat weet ik nu." Ze zwijgt even omdat ze zich plots heel kwetsbaar voelt dat ze zo open is en gewoon al haar gevoelens blootgeeft. Ze zet weer een stap dichter in de hoop dat hij haar tenminste aankijkt. "Ik heb een fout gemaakt en dat valt niet goed te spreken. Ik heb je vertrouwen geschonden en veel pijn gedaan. Ik vraag niet eens van je om me meteen te vergeven." Ze kijkt even naar Jacky voordat ze behoedzaam nog een stapje dichterbij zet. Er is nog zoveel dat ze wil zeggen alleen heeft ze geen idee of hij zelfs maar één woord gelooft dat uit haar mond komt. ----------------------------------- Legolas http://www.freewebs.com/banners12/jup.jpg Dermot kijkt even rond als er niemand reageert op wat ze gaan doen. De sfeer is ook weer wat bedrukt. God, wat een saaie plaats hier zeg. Hij kan niet wachten totdat hij hier weg is. Dan kan hij misschien met Liz een leuk huisje zoeken en dan... Nee! Nee! Je gaat gewoon terug naar je vrienden en oude leven, daar ben je goed in. Maar ergens zou het wel leuk zijn, niet? Pff... keuzes. Hij staat recht en begint de tafel af te ruimen, in gedachten verzonken. Die gedempte sfeer hier heeft wel invloed op zijn humeur hoor... ----------------------------------- CharlieWemel http://i34.tinypic.com/i42xwy.png Jack geeft haar nog even een aai als Maddie zegt dat hij lief is. "Jij bent ook lief hoor. Het liefste wat er is." Slijmbal xO Hij sommeert een broodje en begint dat smakelijk op te eten terwijl hij naar Maddie kijkt. "Ehm, Maddie?" Lichtjes begint hij te blozen. "Wat vind je eigenlijk leuk aan mij? Ik bedoel, ik ben eigenlijk gewoon een zak." Bleeeeeh. Jack is vervelend =.=' ----------------------------------- Miseria http://i289.photobucket.com/albums/ll203/LaCygneMalefique/6.png Murder needs no ghost come from the graveRobertus krijgt haast een hartaanval als Faith bekent iets voor Dermot gevoeld te hebben. Althans, dat dacht ze. Ze- hè? Voelde ze nou wel of niet iets voor hem? Hij kijkt naar haar als ze dichterbij komt, half verward en half boos. Jacky kijkt haar schuw aan als ze weer dichterbij komt, maar doet niks dan een zacht gegrom laten horen. Robertus zucht. "Weet je, Faith," mompelt hij dan, weer van haar wegkijkend. "Ik... ik voelde me zo gelukkig. Ik hield van je, het voelde- het klinkt stom. Het voelde alsof ik met jou oud zou worden. Ik ben nog nooit gelukkiger geweest, al helemaal niet nu we een kind krijgen. En het is allemaal weg. In zo'n... 5 minuten? Het is allemaal kwijt, verpest." Hij kijkt haar met net niet tranende oogjes aan. "Heb je enig idee wat dat met mij doet?" fluistert hij. Hij lacht half, zachtjes. "Ik ben ook stom geweest," mompelt hij. "Jij bent nog veel jonger, jij moet nog leven." HIj verlaagt zijn stem tot een gefluister zodat Faith het net niet of misschien net wel kan horen. "Ik ben altijd al dood geweest," fluistert hij verbitterd. Hij schudt zijn hoofd en slaat zijn ogen neer. ----------------------------------- miss_sweet http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/faith110.png Verstijfd en niet meer in staat iets uit te brengen staart ze hem ongelovig aan. Haar onderlip trilt en tranen wellen op in haar ogen. Moedeloos en overmant door verdriet kan ze niks meer zeggen. Haar keel lijkt wel dichtgesnoerd te zijn. Hij HIELD van haar? Dat kan ze niet aanvaarden. Daar kan ze niet mee leven. En alles wat hij zei wist ze eigenlijk wel maar nu hij het luidop zegt en in de verleden tijd is het alsof een luchtbel die haar hoop gaf meteen doorprikt wordt doordat hij duidelijk maakt dat het nooit meer hetzelfde kan zijn. Faith antwoordt niet op zijn vraag. Wat ze ook zegt zal slechts verkeerd overkomen. Als ze zegt dat ze wel besef heeft hoeveel ze hem pijn heeft gedaan gelooft hij haar toch niet. En misschien weet ze dat helemaal niet. Misschien kan ze de pijn die hij nu voelt niet eens inschatten. Maar ze kan ook niet zeggen dat ze geen idee heeft wat het met hem doet, omdat ze dan liegt. Dus in plaats van iets te zeggen, zwijgt ze. Dat lijkt haar het beste, ook omdat ze te verward en ontmoedigd is om iéts te kunnen zeggen. Haar woorden en spijt zijn toch niets waard. Onbewust sluit ze even haar ogen als hij lacht, kil en humorloos, waardoor er een traantje over haar wang glijdt. Het breekt haar hart om te zien wat ze hem heeft aangedaan. Nooit zou ze hem verdriet aandoen, maar dat heeft ze wel gedaan. En nog geen één keer. De wanhoop is in haar ogen te lezen. Hij zal het haar nooit kunnen vergeven. Hij zal haar nooit vertrouwen. Hij heeft het al over dat het allemaal kwijt en verpest is. Ze schudt haar hoofd als hij zegt dat hij stom is geweest. "Nee, ík ben stom geweest. Ik heb iets wat perfect was kapot gemaakt. Het is allemaal mijn schuld. Alleen maar mijn schuld." De tranen lopen over haar wangen als ze zijn laatste woorden hoort. Overspoelt door wanhoop, medelijden en verdriet zet ze het laatste stapje waardoor er geen afstand meer is tussen hen. "Nee, zeg dat niet." fluistert ze. "Zeg dat niet. Ik-" Maar verder komt ze niet. Er is niks meer wat ze kan zeggen. Er is geen enkele manier. Maar het kan niet over zijn, want als dat gebeurt, is het deze keer voorgoed. Er is geen weg meer terug. Wanhopig neemt ze zijn gezicht in haar handen en keert zijn hoofd naar haar toe zodat hij haar hopelijk aankijkt. "Ik kan niet zonder je." snikt ze. "Neem alle tijd die je nodig hebt. Maar zeg niet dat je niet meer van me houdt." Ze schudt hevig met haar hoofd. Ze staat zo dichtbij dat ze zijn adem op haar gezicht voelt. Overrompelt door wanhoop kan ze zich niet bedwingen. "We kunnen dit oplossen. We houden van elkaar." Faith buigt zich naar hem toe en zonder erbij na te denken drukt ze haar lippen op de zijne. ----------------------------------- Miseria http://i289.photobucket.com/albums/ll203/LaCygneMalefique/6.png Murder needs no ghost come from the grave Ooc: Oi! De anderen mogen ook posten hoor (A)Robertus slikt even, en blijft naar de grond staren. Ondanks Faiths woorden blijft een klein stemmetje hem toefluisteren. Het is jouw schuld, als je niet zo stom was geweest... als je gewoon wat meer... Hij rilt onbewust als ze zijn hoofd in haar handen klemt. De warme aanraking van haar hand voelt ergens nog wel fijn, maar haar betraande gezicht waar hij nu noodgedwongen naar kijkt laat hem weer beseffen wat ze gedaan heeft. Nu breekt zijn hartje. Hij houdt wél van haar, hij wil haar niet kwijt, maar... wat ze heeft gedaan... Hij sluit zijn ogen als ze hem kust, maar kust haar niet terug. Hij blijft daar roerloos staan. Hij omhelst haar niet, hij duwt haar niet weg. Hij blijft gewoon staan, verscheurd tussen verdriet, woede, en het feit dat hij wél gewoon van haar houdt. Hij wíl haar weer kunnen vertrouwen, gewóón weer van haar kunnen houden, gewoon weer gelukkig met haar zijn, maar... hij wil ook niet riskeren dat ze weer zijn hartje breekt. Hij blijft daar staan, roerloos. ----------------------------------- trijntjuh http://i228.photobucket.com/albums/ee3/Trijn1990/Finn1-2.png Finn trekt een gezicht, als Faith gewoon langs hem weg gaat en Dermot ook al niet reageert. Dus gaan we lekker negeren, lijkt me?! Hij snuift diep, probeert geen kattige dingen uit te schreeuwen, haalt een geforceerde glimlach boven en gaat terug naar zijn kamer. Happy, happy, happy, HAPPY! >.< Met een grom laat hij zich op het bed vallen, slaat zijn armen over elkaar en gaat mokken omdat hij nog steeds in dit pokkenhuis zit, nog steeds ruzie heeft met Lily, en nog steeds iemand vermoorden wat hem nog steeds niet zint! xD Hij mompelt een paar onverstaanbare woorden, Dermot moet niet verwachten dat ik hem nog help, en zucht dan diep. Als je dan toch zo graag weg wilt, Finnerd...Vermoord dingske dan. Finn bijt op zijn lip terwijl hij weer aan het briefje moet denken waar zijn slachtoffer opstaat. Licht twijfelend gaat hij recht zitten, kijkt de kamer even rond, nog besluitend of hij naar de bib zou vertrekken of niet, en krabbelt dan uiteindelijk toch overeind. Even later laat hij zich met een zachte plof neervallen achter een tafeltje met een paar dikke, vuile en stoffige boeken. ----------------------------------- jilly-ann http://i203.photobucket.com/albums/aa95/xJill91/Banners/madison-1.png Madison glimlacht liefjes naar Jack als ze ziet dat hij moet blozen van zijn vraag. Hij een zak? Hoe komt hij er toch zo ineens op? ^^' Ze strijkt met haar hand zachtjes langs zijn wang voor ze met haar andere hand zijn hand beet pakt. Ze vindt het wel iets hebben dat hij zichzelf onzeker opstelt. Ze buigt zich naar Jack toe."Je bent geen zak tegen mij," fluistert ze in zijn oor. Ze knijpt even zachtjes in zijn hand en vervolgd dan: "Je bent gewoon jezelf bij mij en niet één of andere macho." Ze laat Jacks hand los om haar armen om hem heen te kunnen slaan. "Zullen we naar beneden gaan?" vraagt ze na een tijdje. ----------------------------------- miss_sweet OOC: @ Trijn: Faith negeerde hem niet, maar toen Finn binnenkwam was ze allang weg ^^ http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/faith110.png Hij kust haar niet terug. Hij zegt ook niet dat hij niet meer van haar houdt. Hij blijft daar gewoon... staan. Faith laat haar handen op zijn borst rusten en kijkt op in zijn ogen. Zwijgend. Alsof ze zijn gedachten probeert te lezen. Eindelijk begin het een beetje door te dringen. Eindelijk begint ze het te beseffen. Dit kan niet meer opgelost worden. Maar ze geeft niet zo snel op. Alleen kan ze nu niks meer doen. "Het spijt me." fluistert ze. "Je verdient beter." Ze laat hem los en gaat op een veilig afstandje staan met haar rug naar hem toe zodat hij niet moet zien dat ze alweer huilt. Dit wil ze niet. Dit heeft ze nooit gewild. Heel even blijft ze staan met haar hand op de deurklink. Ze hoopt stiekem nog dat hij haar gaat tegenhouden, iets gaat zeggen. Het is valse hoop maar dat is het enige wat ze nog heeft. OOC2: yay, korte post xD ----------------------------------- Machoefeltje http://img.photobucket.com/albums/v241/Hermie/Lily1-1.jpg Lily zucht en kijkt toe hoe Dermot weer de keuken inkomt en vraagt wat ze gaan doen. Ze reageert niet op hem, niet wetende wat ze moet antwoorden. Ze kijkt toe hoe hij begint af te ruimen. Eventjes kijkt ze opzij naar David, hij is weer stilletjes. Ze zucht en kruipt dan zelf ook maar overeind. Ze laat het water in de afwasbak lopen en doet er zeep bij. Zwijgend staart ze naar het water en ziet hoe het schuim zich vormt. Dan kijkt ze op en begint met de afwas. Ooc: Lame, maar ik heb echt niets te doen en kheb geen zin om Lily weer zo lang te laten liggen dat je denkt dat ze dood is. ----------------------------------- Kevin. http://i201.photobucket.com/albums/aa156/Zoontje_2007/Martin2.png Martin vangt nog gauw de woorden op van Robertus. ''Ze is wat?'' komt er dan vol ongeloof uit zijn mond. Zou dit betekenen dat de andere ook een stukje perkament hebben gekregen? Het leek er wel op. Uiteindelijk gaat Robertus lichtelijk boos naar boven achter Faith en Dermot aan. Wat niet zo veels goed zou betekenen. Even later komen ook David en Lily klaarwakker de keuken binnen. ''Goeiemorgen.'' zegt hij met een glimlach. Op de vraag of ze goed hebben geslapen knikt Martin alleen maar. Wanneer Dermot ook weer terug is, schiet er iets in zijn gedachten wat vergeten was. ''Heeft iemand gezien waar Melody is?'' vraagt Martin. ''Het lijkt wel alsof ze tijdens de brand verdwenen is.'' komt er achteraan. Wat ze al een keer was, maar toen kwam ze vanzelf weer boven water. Maar nu? Ooc: Zo, Martin is er ook weer =D ----------------------------------- Glauces http://i293.photobucket.com/albums/mm67/es_passion/Banners/Elizabeth.png Liz gaapt even, in de keuken hier gebeurt ook niet veel, behalve dan dat Dermot vrijwillig op gaat ruimen. Waarom is ze eigenlijk zo wantrouwig tegenover hem nu? Goed, Faith en hij waren tegelijkertijd weg en net hoorde ze wat geruzie, maar het kan net zo goed om iets anders gaan. Misschien zou ze beter nog even wat aardiger tegen hem doen... Als Lily begint af te wassen, staat ze op en neemt een theedoek, om mee af te drogen! :') Dan hoort ze Martins opmerking. "Ik weet niet waar ze is gebleven," zegt ze peinzend. "Al een hele tijd niet meer gezien inderdaad. Maar wie weet leeft ze nog..." Oeps, lekker pessimistisch, Lizje. Hier in huis weet je het nooit zeker, misschien had iemand haar vermoord. Ze zucht even. Ziet ze zichzelf al moorden? Haar toverstok brandt in haar zak, maar ze denkt niet dat ze het kan. Ze werpt voorzichtig even een blik op Dermot en glimlacht naar hem. "Nou, we zouden nog een feestje kunnen organiseren," grinnikt ze. "Maar ik weet niet of iedereen daar wel even blij mee zou zijn..." ----------------------------------- Miseria http://i289.photobucket.com/albums/ll203/LaCygneMalefique/6.png Murder needs no ghost come from the graveHet lijkt wel alsof de tijd stilstaat. Alsof alles even bevriest. Alsof er niets meer gebeurt, als ze daar gewoon staan, als Faith in zijn ogen opkijkt. Hij voelt haar ogen in de zijne branden. Weer die warme aanraking, die hem doet huiveren, en ergens stiekem wel fijn voelt. Hij verdient beter? Maar- Hij dacht dat hij niet goed genoeg voor haar was? Wat- Faiths pogingen het goed te praten, of haar verontschuldigingen aan te bieden maken hem alleen maar in de war. Ergens had hij verwacht dat ze zou komen om te bekennen dat ze van Dermot hield, dat hij beter was en dat ze hem daarom zou laten zitten. Dat ze eerst dacht dat hij de ware was, maar dat ze toch liever verdergaat met Dermot. Ergens had hij verwacht dat ze hem - subtiel of niet - zou vertellen en laten beseffen dat hij een nietsnut is. Maar het feit dat ze het juist omdraait, lucht hem niet op maar verwart hem juist. Hij kijkt haar zwijgend na, wachtend tot ze wegloopt en hij in zijn eentje, alleen, een poging kan doen om de knoop verwarde gevoelens uit de war te halen. Maar... ze loopt niet weg. Waarom staat ze daar, op het punt weg te gaan, maar gaat ze niet? Moet hij haar terug roepen? ... Waarom? Verwacht ze dat van hem? Maar-? Het liefst zou hij nu gewoon alleen blijven, het zelf uitzoeken, niet haar betraande gezicht meer te zien. Hij blijft zwijgend staan, en wacht tot ze wegloopt. ----------------------------------- miss_sweet http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/faith110.png Ze schudt haar hoofd. Hij gaat haar niet tegenhouden. Hij gaat niks zeggen waar ze stiekem op hoopt. Faith doet de deur van het slot, opent hem en kijkt nog even om naar Robertus. Ze sluit de deur achter zich als ze de gang oploopt. Als in een waas gaat ze naar haar kamer terwijl ze telkens opnieuw het gesprek in haar gedachten afspeelt. Ze merkt pas op dat ze in haar kamer is als ze bijna over een boek op de grond struikelt. Zuchtend raapt ze het op en bergt het veilig op. Ze laat zich languit op het bed vallen en sluit vermoeid haar ogen. Het heeft haar veel moeite en spanning gekost om het uit te leggen, proberen op te lossen, te zien wat ze aangericht heeft met haar egoïstische en ongevoelige daad. Na een hele tijd ligt ze daar nog steeds en staart naar het plafond. Ze moét haar gedachten even verzetten voordat haar hoofd ontploft. Zelfs het briefje waarop staat dat ze iemand moet vermoorden is afleiding nu. Ze pakt het stukje perkament uit haar nachtkastje en laat haar ogen over de naam glijden. Meer dan ooit wil ze hier weg. ----------------------------------- Miseria http://i289.photobucket.com/albums/ll203/LaCygneMalefique/6.png Murder needs no ghost come from the graveRobertus zucht, niet opgelucht maar haast opgelaten, als Faith uiteindelijk weggaat. Hij sluit even zijn ogen en blijft staan. Dan loopt hij naar het bed en laat zich er futloos op zakken. Hij laat zijn hoofd hangen en staart naar zijn handen op zijn schoot. Jacky springt op zijn schoot en duwt zijn natte snuitje in zijn gezicht. Afwezig aait hij hem, en laat zich achterover vallen om te liggen. Jacky gaat bovenop zijn borst liggen en legt zijn kopje in Robertus' nek. Robertus' gedachtes dwalen af naar ver, vér hier vandaan, kleine, stomme herinneringen, onbelangrijk en allang vergeten die weer boven komen, voornemens die hij met Oud en Nieuw had, kleine afspraken die hij was vergeten thuis en klusjes die hij nog moest doen. Waarom komen die dingen op de vreemdste tijdstippen? Ach, ze leiden hem af. Dan dwalen zijn gedachtes steeds verder richting het briefje met zijn slachtoffer. Hij moest en zou naar huis gaan. Zouden de anderen ook zo'n briefje hebben gekregen? Wie zou Dermot moeten vermoorden? ... Zou die persoon er ook werk van maken? ----------------------------------- miss_sweet http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/faith110.png Na veel getwijfel en nagedacht te hebben staat ze uiteindelijk op en voelt zich een beetje duizelig worden door de barstende hoofdpijn. Het was allemaal zo intens en deprimerend geweest waardoor ze zich nog steeds heel slecht voelt. Maar ze beseft ook dat door zich hier op te sluiten het er zeker niet beter op wordt. Ze loopt naar de badkamer en plenst water in haar gezicht. Het water helpt verkoelend en ze staart naar haar spiegelbeeld. Ze veracht zichzelf. Faith gaat naar beneden en loopt de keuken binnen. Iedereen is nog bezig met opruimen en afwassen. Misschien was hier komen toch niet zo'n goed idee, want ze wordt meteen weer met haar neus op de feiten gedrukt. Ze gunt Dermot geen blik waardig en gaat met een flauw, gemaakt glimlachje aan de keukentafel zitten. Ze heeft er de fut niet voor om een gezellig praatje te houden. Onder de tafel friemelt ze nerveus met haar handen en wenst dat ze toch maar op haar kamer was gebleven. ----------------------------------- Kevin. http://i201.photobucket.com/albums/aa156/Zoontje_2007/Martin2.png Martin kijkt bezorgd op als hij Liz hoort. ''Dan zullen de anderen haar ook niet hebben gezien.'' geeft hij uiteindelijk toe. Dat was een conclusie die makkelijk getrokken kon worden. Op haar laaste woorden had Martin geen reactie. Als er iets niet mocht gebeuren was het Melody die dood gevonden zou worden. Nee, we gaan er gewoon vanuit dat ze nog leeft. Dan komt ook Faith de keuken binnen. Alleen oogt ze lichtelijk nerveus? Hoe zou dat komen? ''Goeiemorgen, Faith'' zegt Martin dan maar. ''Gaat het wel?'' komt er voorzichtig achteraan als vraag. Yay, voor belangstelling tonen. ----------------------------------- Miseria http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/amyban10.pngAmy drinkt knorrig haar thee op. Stomme mensen die niet om haar geven en niet bij haar komen zitten. Puh. Om heel eerlijk te zijn geeft het wel een steekje in haar hart, dat niemand om haar lijkt te geven. Thuis, en ook op Zweinstein kreeg ze altijd volle aandacht. En nu... Ze schrikt van elk geluid om haar heen. Het feit dat ze alleen ligt in de kamer geeft haar de kriebels. Ze staat op en slaat de dekens dicht om zich heen. Als een soort cocon waggelt ze klappertandend naar de keuken. Tenzij er een heel complot tegen haar is, is ze bij de menigte wel veilig. Ze gaat zitten, en kijkt lichtjes verwijtend naar Faith, die 'zo terug' zou zijn D< ----------------------------------- Glauces http://i293.photobucket.com/albums/mm67/es_passion/Banners/Elizabeth.png Liz kijkt Martin vaag aan, hij leek wel bezorgd te zijn. Ze kijkt echter een beetje achterdochtig als Faith de keuken binnenkomt. Zij friemelt met haar handen en komt een beetje zenuwachtig over. Waarom doet ze zo? Misschien hebben Dermot en Faith toch wel... Welnee, vast niet. Toch tuurt ze stiekem eventjes naar Dermot - haar Dermot -, terwijl ze het laatste kopje afdroogt en in de kast zet. "Dat is ook weer gedaan," mompelt ze tegen niemand in het bijzonder, net als Amy de keuken binnen komt strompelen. Oh jeetje, ze ziet er nog niet bijster goed uit. Heeft ze nou net de hele tijd alleen in de woonkamer gezeten? Oeps, dat was niet erg sociaal. "Och, Amy," zegt Liz, terwijl ze op haar lip bijt. "Sorry... Gaat het alweer wat beter? Kan ik nog iets voor je doen, een kopje thee zetten of zo?" ----------------------------------- miss_sweet http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/faith110.png Ze wenst Martin ook een zachte, bijna onverstaanbare goeiemorgen en doet nog een poging tot een mislukt glimlachje. Ze knikt als hij vraagt of het gaat. "Ja hoor. Ik ben gewoon nog een beetje moe." Ok, lame excuus. Maar onder de omstandigheden kan ze niks beters verzinnen. Als ze opkijkt ziet ze Liz' ogen op haar branden. Zou ze het weten? Waarschijnlijk nog niet. De onzekerheid en schuldgevoelens knagen aan haar binnenste. Krampachtig vouwt ze haar handen in haar schoot. Ze kijkt eventjes naar Amy die binnenkomt en voelt een steek van medelijden bij het zien van het zielige beeld. Haar verwijtende blik ontgaat Faith niet. Het lijkt wel of ze niks meer goed kan doen. "Hoe voel je je nu?" vraagt ze met een schorre stem. Ze schraapt haar keel en herstelt zich enigzins. "Zat je daar helemaal alleen?" vraagt ze dan medelevend. Awww... Dat is ook niet zo moeilijk te raden. Ze was zelf "even" weggegaan, toen was ook Dermdinges weg en hij zei dat Martin bij haar was, maar die zit hier in de keuken. Ze richt zich tot Martin. "Jij was toch bij haar?" Ze kan de licht verwijtende ondertoon in haar stem niet verbergen dat hij hier in de keuken is komen zitten zonder zich iets aan te trekken van Amy. Als ze had geweten dat niemand bij Amy zou blijven, zou Faith haar in de eerste plaats nooit alleen gelaten hebben. ----------------------------------- Miseria http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/amyban10.pngAmy kijkt op, en schudt lichtjes haar hoofd. "Nee, bedankt," antwoordt ze Liz. "Robertus had al thee voor me gezet. Volgens mij heeft hij bovendien de theepot mee naar boven genomen, al heb ik geen idee waarom." Ze kijkt Faith en Dermot even raar aan, want die waren tenslotte net boven. Het ontgaat haar, of althans, ze negeert het lichtjes, dat Faith nogal... tsja... futloos, verdrietig? is. Ze haalt haar schouders op bij haar vraag. "Wel iets beter," mompelt ze. "En ja, nadat jij wegging is Dermot ook weggegaan. Robertus was er even kort maar ging daarna paniekerig naar boven." Ze kijkt niet-begrijpend naar Martin. "Hij is nooit bij mij geweest," zegt ze, zich er niet van bewust zijnde dat ze straks een ruzie gaat ontketenen, yay ^_^ ----------------------------------- Vivian. http://i212.photobucket.com/albums/cc120/myone1102/david.jpg De hele dag gaat een beetje als in een roes voorbij voor David. Met zijn gedachten is hij er niet bepaald bij. Dan maar vroeg naar bed, denkt hij. Terwijl hij rustig richting zijn slaapkamer loopt, wenst hij iedereen alvast weltrusten. Zonder ook maar zelfs zijn pyama aan te trekken, ploft hij in bed. Dan valt zijn oog op een glaasje water, wat op het nachtkastje naast hem staat. Stond dat er al? Ach, het kan vast geen kwaad, het is maar water.. Dorstig zet hij het aan zijn lippen, drinkt het glas leeg en zet het weg. Nog geen minuut later, voelt het of hij van binnen verbrand. Langzaam, tergend langzaam, verdwijnt het. Dan wordt zijn bewustzijn weggetrokken, de diepe, inktzwarte duisternis in, verder dan slaap hem ooit kon brengen.. ----------------------------------- Legolas http://www.freewebs.com/banners12/jup.jpg Dermot glimlacht even bij Liz' opmerking dat ze een feestje kunnen geven, dat is nu nog eens een idee. Wel zonder gayacties deze keer. Hij luistert naar hoe Martin en Liz bezig zijn over Mel, die blijkbaar spoorloos is. Whatever... Dan komt Faith binnen en hij merkt dat ze zijn blik mijdt. Ach, dat moet ze zelf maar weten hé. Dermot wordt wat rood als zijn leugentje dat Martin bij Amy zat begint uit te komen en hij schraapt zijn keel. "Ik moet even iets doen." mompelt hij en gaat richting de woonkamer. Crap, dit is niet goed. ----------------------------------- Glauces http://i293.photobucket.com/albums/mm67/es_passion/Banners/Elizabeth.png Elizabeth Liz kijkt even vreemd op als David de keuken alweer verlaat. Hij is net wakker en nu verdwijnt hij alweer. Waarom zou hij in godsnaam naar Haunted Mansion zijn gekomen, om de tijd hier te verslapen en vervolgens met een stapel goud te vertrekken? Nah... Dan blijkt ook nog dat het aan Martin ligt dat Amy alleen is gebleven - of juist niet. Met opgetrokken wenkbrauw kijkt ze toe hoe Dermot rood wordt en de keuken verlaat, en besluit hem lekker niet achterna te gaan. Nu heeft ze natuurlijk wel een kans om Faith te ondervragen. "Waarom nam Robertus eigenlijk de theepot mee naar boven?" vraagt ze fronsend aan Faith. "Ben je hem nog tegengekomen?" En zo ja, wat moest hij dan met een theepot? xO ----------------------------------- Kevin. http://i201.photobucket.com/albums/aa156/Zoontje_2007/Martin2.png Martin knikt als hij haar antwoord hoort. ''Vroeg naar bed gaan vanavond?'' geeft hij als voorstel. Een goede nachtrust doet wonderen. Maar dan horen zijn oren haar laatste opmerking. Hoe kon Martin bij Amy zijn als zij en Dermot dat al waren? Maar dat waren ze dus kennelijk niet? ''Ik kwam alleen maar kijken toen jullie twee bij haar waren.'' geeft hij dan als een eerlijk antwoord. ''Dus ja, wat Amy zei is waar.'' komt er achteraan. Vervolgens gaat David de keuken weer uit en begint Dermot rood te worden. Zo rood zelfs dat hij de keuken ook verlaat. Zou hij er meer van weten? Het leek er wel op. ----------------------------------- miss_sweet http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/faith110.png Faith knikt langzaam bij Amy's woorden en haar hand klemt zich om het glas water dat toevallig voor haar op tafel staat. Hij had het dus allemaal gepland. Het was niet zomaar geweest. Hij had het gepland om haar leven te verpesten. Met veel moeite beheerst ze zich om het glas water niet recht in Dermots gezicht te gooien. Nog nooit heeft ze zoveel afschuw gevoeld voor iemand en haar hartje is niet in staat om iemand te haten maar bij hem komt het toch wel aardig in de buurt. Wat een geluk dat Dermot weggaat, want ze kan hem gewoon niet meer zien. En alsof het allemaal nog niet erg genoeg is, gaat Liz nog wat subtiele vraagjes stellen. Faith is niet van plan om te liegen. "Ja, ik ben Robertus tegengekomen..." antwoordt ze met haar ogen gericht op haar glaasje water waar ze voorzichtig een slokje van neemt, voordat ze Liz weer aankijkt. ----------------------------------- Miseria http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/amyban10.pngAmy kijkt kort en ongeïnteresseerd op als David besluit een ochtend-/middagdutje te gaan doen. Ok, en nu gaat Dermot weg. BOEIEUH, hij's toch niet interessant (A). Of misschien wel, hier schuilt een sappige roddel O: En Amy zal hem eruit persen! >D Ze kijkt Faith lichtelijk geïrriteerd aan als ze niet antwoordt op Liz' vraag. "Wat moest hij dan met die theepot?" vraagt ze subtiel, met puppy-oogjes. "En waar is hij nu eigenlijk?" Ze kijkt even reikhalzend richting de hal, maar geen enge spookjager die er net zo dood uitziet als zijn obsessie. ----------------------------------- miss_sweet http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/faith110.png Faith zucht, duwt het glas water weg en kijkt overwegend van Amy naar Liz. Vervolgens naar Martin, Lils en Gordon. Oooh, teveel mensen. Dit is echt niet de beste plaats om even alles te gaan opbiechten. "Hmm.. ja... Dat moet je aan hem vragen, denk ik." antwoordt ze flauwtjes tegen Amy. Faith kijkt eventjes naar Liz en schudt haar hoofd. Waarom ze dat doet heb ik geen idee xD Waarschijnlijk omdat ze zich schuldig voelt en weet dat Liz het eigenlijk al weet en alleen bevestiging zoekt. En Faith gaat niks verzwijgen als ze vragen gaat stellen. Maar dan wel op een andere, minder drukke, plaats. ----------------------------------- Glauces http://i293.photobucket.com/albums/mm67/es_passion/Banners/Elizabeth.png Liz kijkt nieuwsgierig als Faith zegt dat ze Robertus wel is tegengekomen, maar verder niet op details in gaat. Tenminste, wil ze die details wel weten? Als ze als konijnen bezig waren geweest, liever niet nee ^^. Als er een ander koppel, concluding Faith en/of Dermot bezig was geweest, dan wel. Stiekem moedigt ze Amy in gedachten dus aan als die haar subtiele vragen stelt, maar Faith geeft nog steeds geen duidelijk antwoord. Hier is dus iets raars aan de hand, lijkt wel... Ze aarzelt even. Stel dat het echt waar was, wil ze het dan wel weten? "... Faith?" vraagt Liz zachtjes. "Kan ik je even, euh, spreken? Onder vier ogen?" Ze staat alvast op en maakt aanstalten om naar de gang te lopen. ----------------------------------- Legolas Gordon Gordon zit rustig aan tafel terwijl hij al de gesprekken meeluistert. Ach... meeluisteren. Laat ons zeggen dat hij het hoort, maar niet echt luistert. Hij zit met zijn gedachten bij de moord die hij kan plegen om hieruit te geraken. Zou hij het doen? Zo moeilijk kan het niet zijn... Maar het moet onopvallend gebeuren. Gif? Misschien is dat het makkelijkste, zo wordt hij niet zo snel verdacht. Damn Gordon, waar zit je met je gedachten. Je gaat toch niemand vermoorden, zo ben je niet. Of wel? Of, zou hij een moord doen enkel om hier uit te geraken. Voor zijn eigen bestewil weliswaar. Damn, dit is moeilijk. ----------------------------------- miss_sweet http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/faith110.png Faith knikt. Dit zag ze wel aankomen. Ze loopt achter Liz de gang op en blijft op een veilig afstandje staan, zonder enge afluisterde mensen. Ze blijft een tijdje stil en kijkt Liz ongemakkelijk aan. "Ik weet al waar je het over wil hebben." mompelt ze en laat haar blik door de lege gang glijden. Faith kijkt haar zwijgend en afwachtend aan. Awkward. ----------------------------------- Glauces http://i293.photobucket.com/albums/mm67/es_passion/Banners/Elizabeth.png Liz loopt met haar mee naar de gang en leunt dan zwijgend tegen de muur. Kennelijk weet Faith dus al wat ze wil gaan vragen, dat kan nooit veel goeds betekenen. Ze bijt even op haar lip. "Euh, ja... Het kan zijn dat ik het mis heb, hoor, maar is er nou iets gebeurd net? Met -" Ze zwijgt even en frutselt aan haar trui. "-Dermot en jou?" Ze heeft het gevraagd, er is geen weg terug meer. Nu zou ze - als het goed is - de waarheid gaan horen. ----------------------------------- miss_sweet http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/faith110.png Faith friemelt nerveus aan een los draadje aan haar mouw en durft Liz niet meer aan te kijken als ze dé vraag stelt. En hoewel ze wist dat dit haar te wachten stond, vindt ze het nog steeds moeilijk om te moeten vertellen hoe ze ontrouw is geweest. En Liz gaat haar vast niet meer willen spreken na dit. "Ik- euhm... Hij-" stottert ze. Ze haalt diep adem en kijkt haar recht in haar ogen. "Ja." zegt ze dan met een verrassend vaste stem. "Hij heeft me gekust en ik heb hem niet tegengehouden." Snel kijkt ze weer weg en voelt zich zooo slecht. Ze weet dat ze Liz nu echt heel erg kwetst. Maar Faith ging niet liegen. Nu ze toch bezig is, gaat ze maar het hele verhaaltje uit de doeken doen. Ze vertelt hoe Robertus hen betrapt had en over de befaamde theepot-aanslag. "Het spijt me." fluistert ze. ----------------------------------- Glauces http://i293.photobucket.com/albums/mm67/es_passion/Banners/Elizabeth.png Ergens wist Liz het ook al wel. Desondanks komt de klap hard aan. Het is dus echt zo, ze hebben gezoend. Zwijgend staart ze Faith aan. Faith, die met háár vriend bezig was geweest. Misschien waren ze nog wel verder gegaan dan kussen als Robertus niet binnen was gekomen, dat zal ze nooit te weten komen. Eerlijk is eerlijk, ze had niet achter Faith gezocht dat ze zoiets zou doen. Ze had haar altijd een leuke, spontane meid geleken - trouw aan Robertus. Ze waren zo'n perfect koppeltje, Robertus en zij. Met medelijden denkt ze aan die arme man, hij zal wel verschrikkelijk gekwetst zijn. In ieder geval heeft hij Dermot zijn hersens ingeslagen met een theepot... Met genoegen bedenkt ze even dat die theepot net van het vuur kwam en waarschijnlijk nog heet was, maar ze schrikt van zichzelf. Een gevoel van teleurstelling en verdriet vult haar. Teleurstelling in zowel Dermot als Faith, verdriet om Dermot en zichzelf. Goed, ze weet dat hij een player is, maar kennelijk betekent ze niet zoveel voor hem als ze eigenlijk dacht, en dat is wat haar het ergst kwetst. Eigenlijk zou ze boos op hem moeten zijn - en ook op Faith - maar het lukt haar niet, ze is alleen teleurgesteld. Ze haalt even diep adem, probeert zich in bedwang te houden. "Het... geeft niet," hoort ze zichzelf zacht zeggen. "Ik had moeten weten dat er zoiets zou kunnen gebeuren. Het maakt niet uit." Ze draait zich af van Faith en probeert de traan te verbergen, die over haar wang loopt. ----------------------------------- Legolas http://www.freewebs.com/banners12/jup.jpg Dermot zit in een zetel in de woonkamer en denkt na over wat hij nu wel niet gedaan heeft. Hij steekt een sigaret op en staart voor zich uit. Dat hij dit Liz heeft aangedaan, de enige vrouw waar hij ooit iets écht heeft gevoeld. Maar heeft hij het eigenlijk wel nodig? Pff, wat een mess... Hij speelt met de aansteker terwijl hij verder peinst. "Ik heb het echt verknald..." denkt hij en schudt zijn hoofd. Wat voor een eikel is hij eigenlijk wel niet. Zomaar zijn ... mannelijk geslachtsdeel achterna lopen. Hoe oud is hij? 18? Dermot blijft daar in de zetel zitten roken en hoopt dat hij nooit meer Liz, Faith of Robertus moet zien, wat redelijk onrealistisch is natuurlijk... ----------------------------------- CharlieWemel http://i34.tinypic.com/i42xwy.png Jack knikt vrolijk als Maddie vraagt of ze naar beneden zullen gaan. Maddie's antwoord was helemaal goed. Ze vindt hem lief! Yay! Hij doet de slaapkamerdeur open en loopt de trap af naar beneden om vervolgens met een big smile de keuken binnen te stappen en neuriënd aan de tafel te gaan zitten. "Zo, het zal wel weer een gezellig dag worden." Zegt hij in het algemeen en hij neemt een glas water.[/img] OOC; lameheid maar ik ben inspiloos en ik moest even posten van Jill ^^ ----------------------------------- miss_sweet http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/faith110.png Faith voelt zich nu echt verschrikkelijk. Liz' reactie is zo zacht dat ze zich nog meer beschaamd gaat voelen. Hoe kon ze iets doen waarvan ze wist dat ze zoveel mensen mee zou kwetsen. En bovendien gewoon alles zou verpesten. "Het- het geeft wel iets." fluistert ze verdrietig en kijkt naar Liz die nu met haar rug naar haar toe staat. Faith zet een stapje in haar richting en wil troostend een hand op haar schouder leggen maar haar hand blijft halverwege in de lucht hangen. "Nee, dat mag je niet zeggen." zegt ze dan als Liz zichzelf de schuld gaat geven. Ze moét het vertellen. Nu ze zo ver is gekomen, zal ze de gehele waarheid vertellen. Het moet voor eens en altijd gedaan zijn. En dat kan alleen maar als er geen geheimen meer zijn "Liz?" zegt ze voorzichtig na een lange stilte. "Het was niet de eerste keer..." Met rode wangetjes van schaamte slaat ze haar ogen neer en begint te vertellen over die ene avond op het feestje. ----------------------------------- Glauces http://i293.photobucket.com/albums/mm67/es_passion/Banners/Elizabeth.png Liz veegt zwijgend de tranen van haar wangen en hoort Faith zeggen dat het wel iets uitmaakt. Natuurlijk maakt het wel iets uit, maar ze kan haar niet kwetsen, ondanks dat zij Liz veel erger heeft gekwetst. Faith zal ook wel haar eigen problemen hebben met Robertus - al is Robertus meer vergelijkbaar met Liz, momenteel. Stil blijft ze staan en kijkt haar nog steeds niet aan. Pas als ze zegt dat het niet de eerste keer was, draait ze zich om. "Dat meen je toch niet," zucht ze. Wat is dit, een complot om Liz zo gek mogelijk te maken? Gefeliciteerd, dat is aardig gelukt. "Nou, dat feestje ging er wel wild aan toe," mompelt ze dan bedachtzaam. "Maar... nou ja, ik waardeer het dat je me alles eerlijk vertelt." Ze blijft nog even staan en doet een dappere poging tot een glimlach. "Ik ga maar eens met Dermot praten," zegt ze zacht, waarna ze zich omdraait en wegloopt. Liz vindt hem in de woonkamer. Zwijgend gaat ze tegenover hem zitten en zegt geen woord. Waarschijnlijk kan hij wel aan haar gezicht aflezen dat ze het weet. Laat hem maar lekker worstelen. >D ----------------------------------- Legolas http://www.freewebs.com/banners12/jup.jpg Dermot zit nog steeds in de woonkamer en ziet Liz binnen komen. Hij glimlacht naar haar, maar aan haar uidrukking te zien is het nu wel serieus. Ze weet het. Het is heel vervelend als ze over hem gaat zitten en hem aankijkt zonder ook maar iets te zeggen. Hij dooft zijn sigaret in de asbak op het salontafeltje. "Wat?" vraagt hij droogjes en zet een onschuldig gezicht op.Dit is enorm moeilijk voor hem want, dit heeft hij nog nooit gedaan. Zo'n gesprek over vreemdgaan. Want... dat is voor hem niet speciaal om vreemd te gaan. Je mag toch plezier hebben? Of niet? Dermot wéét gewoon dat Liz daar niet mee akkoord gaat. Er spant een spiertje aan zijn slaap en hij kijkt haar ook afwachtend aan. Die doodse stilte... ----------------------------------- miss_sweet http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/faith110.png Faith blijft verslagen staan en kijkt met tranen in haar ogen Liz ongelovig na. Dát was het? Ze had erger, veel erger verwacht. Maar Liz heeft niet eens haar stem verheft. Deze reactie doet haar nog meer pijn. Waarom kan niemand haar slaan, of schelden, of iets dergelijks. Die begrijpelijke reacties doen haar op de één of andere manier nog slechter voelen. Ze wil al terug naar haar kamer gaan, als ze plots aan Amy denkt. Faith kan haar niet voor een tweede keer in de steek laten. Ze moet haar helen ook al heeft ze allesbehalve zin in gezelschap nu. Ze stapt de keuken weer binnen en gaat zwijgend naast Amy zitten. "Je gaat je een stuk beter voelen nadat ik je geheeld heb." Dat doet ze dan ook en glimlacht dan heel zwakjes. "Nu kan je beter wat gaan rusten. Het moet vast een schokkende ervaring geweest zijn." ----------------------------------- Miseria http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/amyban10.pngAmy kijkt een beetje afwachtend van Faith naar Liz, als ze zich terugtrekken naar de gang. Damn. Amy wil de roddel ook weten =( Ze blijft zwijgend zitten. Niemand zegt wat, saaai. Wie zou er geprobeerd hebben haar te vermoorden? In ieder geval een vent, dat wist ze zeker. Dus, wie zijn er allemaal. Finn, Martin, Robertus, Gordon, Dermot, Jack, David... Finn, nee, natuurlijk niet! Martin, wat een mietje, alsof die zoiets zou doen. Robertus? Ze ziet hem er nog wel voor aan. Maar hij heeft haar geholpen toen ze er net uit was! Gordon? Ze weet het niet, hij leek haar geen type voor moorden. Dermot? Mogelijk. Misschien heeft hij wel net zo'n brief gekregen. En hij was nou niet bepaald behulpzaam. Jack? Ze kijkt even schuw naar opzij. Hmm... als hij haar echt zou proberen vermoorden, zou hij niet zo vrolijk zijn als ze nog leefde. David? Hahaha, da's nog een erger mietje dan Martin. Ze schrikt op uit haar overpeinzingen als Faith naast haar komt zitten. Ze glimlacht flauwtjes en dankbaar, en laat zich helen. Rusten? Okay! :'D "Dank je," fluistert ze, terwijl er een lichte steek van schuldgevoel door haar heen gaat. Ze staat op, en loopt naar boven. Ze laat zich op haar bed zakken, en sluit haar ogen. ----------------------------------- jilly-ann http://i203.photobucket.com/albums/aa95/xJill91/Banners/madison-1.png Madison grinnikt zachtjes als Jack ineens in een super goede bui is. Ze gaat naast hem zitten aan de tafel en merkt de gespannen stilte aan tafel. Ze pakt een kopje thee en ook wat brood en begint er rustig van te eten. Ze betwijfeld een beetje als Jack zegt dat het vast een leuke dag wordt. Aan de boze blikken te zien is de dag niet eens goed begonnen. Ze legt haar brood terug op haar bord als ze het gezicht ziet van Faith. O-oh. (Ik neem aan dat Faith in dezelfde kamer is omdat Amy dus ziet dat Jack vrolijk is (a) ). Met lood in haar maag kijkt ze haar zus aan. "Faith?" vraagt ze aarzelend. "Kan ik met je praten?" Ze voelt zich schuldig om het feit dat ze niet meer zoveel tijd heeft doorgebracht met haar zus als normaal. Normaal weet ze alles wat er gebeurd met haar. ----------------------------------- Glauces http://i293.photobucket.com/albums/mm67/es_passion/Banners/Elizabeth.png Liz kijkt toe hoe Dermot zijn sigaar dooft en doet alsof er niks aan het handje is. Ze gaat in kleermakerszit zitten en vouwt haar armen over elkaar. Ze slikt even, nu komt het er wel op aan. Die doodse stilte is ook niet bepaald prettig, al zal het vast beter zijn dan wat er nog komen gaat. "Ik denk dat je wel weet wat," zegt ze geirriteerd. "Jij en Faith, dat is er. Waarom heb je dat gedaan?" Ze zwijgt even en bedenkt dan dat ze waarschijnlijk een nogal voor de hand liggend antwoord als 'dat doe ik altijd' kan verwachten. Maar is ze dan echt niet speciaal voor hem? Gewoon een tijdelijk vriendinnetje, dat werd vervangen zo gauw als hij haar zat was? Dermot is zeker van plan om iedereen in Haunted Mansion te daten, zodat hij zich niet verveelt. Boos kijkt ze hem aan. Faith mocht dan ook wel schuldig zijn, maar op de een of andere manier heeft Liz het gevoel dat het toch voornamelijk aan hem ligt. ----------------------------------- miss_sweet http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/faith110.png Faith knikt als Amy haar bedankt en dan weggaat, waarschijnlijk om naar haar kamer te gaan. Ze legt haar elleboog op de tafel en laat haar hoofd op haar hand rusten. Het liefst wil ze hier zo ver mogelijk vandaan. Ze zucht en laat haar blik door de keuken glijden. Wat een stilte heerst er. Maar dat vindt ze niet zo erg, ze heeft toch niet veel zin om te praten. Ze kijkt op als ze haar naam hoort en Maddie vraagt of ze haar kan spreken. Meteen wordt ze ongerust. Dat voorspelt nooit iets goed. Ze zou zich toch niet weer in de problemen hebben gewerkt... Faith schuift haar stoel naar achter, staat op en verlaat voor de tweede keer de keuken terwijl ze even achterom kijkt of haar zusje komt. Op de gang leunt ze tegen de muur en kijkt Madison vragend en een tikkeltje bezorgd aan. "Waar wil je over praten? Gaat alles goed?" ----------------------------------- Legolas http://www.freewebs.com/banners12/jup.jpg Dermot haalt zijn wenkbrauwen op, die niet zo lang daarna een frons vormen. Hij haalt zijn schouders op als ze vraagt waarom hij het gedaan heeft. Waarom doe je zoiets? Moet daar een reden voor zijn dan? "Dunno... Omdat ik er zin in had zeker?" bromt hij, staat recht en rekt zich uit. Hiermee probeert hij Liz wijs te maken dat het hem niets kan schelen. Maar het tegendeel is waar... Ergens wil hij geen ruzie met Liz en ergens heeeeeel diep vanbinnen wil hij trouw blijven. Maar, dat is gewoon moeilijk voor hem. "Het was maar een avontuurtje met Faith, niks meer. Get over it." ----------------------------------- Glauces http://i293.photobucket.com/albums/mm67/es_passion/Banners/Elizabeth.png Liz kijkt hem wantrouwig aan als hij opstaat en zich uitrekt. Alsof hij niks beters te doen heeft, zeg. Hij probeert zeker de onschuld zelve uit te beelden. Net is ze niet boos geworden op Faith, maar nu ergert ze zich dood aan hem, vooral als ze zijn woorden hoort. Binnen een mum van tijd staat ze op en gaat tegenover hem staan, haar handen in haar zij. "Niks meer?" snauwt ze, terwijl ze haar stem verheft en probeert hem niet te slaan. "Hoe dacht je dat ik erover kan komen? Wie weet heb je nog wel meerdere avontuurtjes gehad, of heb je de volgende alweer gepland. Dat is achterbaks, Dermot. Achterbaks en ontrouw. Niet normaal voor de mééste mensen." ----------------------------------- Machoefeltje http://img.photobucket.com/albums/v241/Hermie/Lily1-1.jpg Lily ploft na de afwas weer terug neer aan tafel. Ze luistert zwijgend naar wat Amy en Liz te zeggen hebben en kijkt dan hoe Liz en Faith de kamer verlaten. Ze haalt haar schouders op en geeuwt. 'Het is weer zever... Maar ik trek het me niet aan.' Denkt ze en rekt zich uit. Ze staart even naar de tafel en zucht als niemand iets zegt. Dan komt Faith weer binnen en heelt ze Amy. En zo mist ze dat Faith weeral de keuken verlaat. Even blijft Lily bedenkelijk staren naar Amy. Niet omdat Amy haar interesseert! Verre van... Maar waar is Finn? Ze zou eens met hem moeten praten... Hij was wel al een tijdje haar beste vriend. En wilde ze dat echt verknallen omdat hij samen is met Suikerspin? "Kga eventjes wat rondlopen. Stilzitten is ook maar saaitjes..." Zegt ze dan maar. Ze krabbelt recht en loopt de keuken uit, de woonkamer vermijdend, vermits ze daar de stem van Liz hoort roepen. Ze slentert de trap maar op en zucht. Ze steekt even haar hoofd binnen in Finns kamer maar ziet hem daar niet. Ze loopt maar verder en komt uiteindelijk bij de bib. Ze steekt haar hoofd binnen en bijt op haar lip. "Finn?" Vraagt ze dan maar en luistert even of ze antwoord krijgt. ----------------------------------- Legolas http://www.freewebs.com/banners12/jup.jpg Dermot kijkt haar met enige ergernis op zijn gezicht aan als ze rechtspringt en hem lekker eens vertelt waar het op staat. Het doet pijn , ja heel veel zelfs maar hij probeert om het zo te laten lijken dat het hem niets kan schelen. Hij heeft geen idee waarom, om zichzelf te beschermen waarschijnlijk. "So? Er zijn wel meer mannen die ergens anders nog iemand hebben omdat ze meer nodig hebben dan hun vriendin kan of wil geven." snauwt hij terug. het is net of hij het zelf niet zegt. Zit hij nu ruzie te maken met haar? God... ----------------------------------- Glauces http://i293.photobucket.com/albums/mm67/es_passion/Banners/Elizabeth.png Oooh, nu zijn de poppen helemaal aan het dansen. Ze heeft Dermot ook boos gemaakt. Ze krimpt ineen als hij ook begint te snauwen, want zijn opmerking doet haar wel pijn. Omdat ze meer nodig hebben dan hun vriendin kan of wil geven... Dus nu ligt het aan haar? Het is allemaal Liz' schuld? Ongelovig kijkt ze hem even aan, niet in staat om zich zo snel te herstellen. Eigenlijk weet ze ook niet helemaal hoe ze moet reageren, ze weet alleen dat ze dit stom vindt en dat ruzie maken met hem slecht voelt. "Ik... Jij..." sputtert ze. "Dus je bedoelt eigenlijk dat je me niet goed genoeg voor je vindt? Ik dacht dat je anders was, Dermot, heel anders." Veel liever en niet zo achterbaks, Dermot. Maar dat spreekt Liz niet uit. In plaats daarvan voelt ze zich plotseling breken, de woede verdwijnt en verdriet komt weer in de plaats. Haar ogen worden merkwaardig vochtig, maar ze blijft hem verbeten aanstaren. ----------------------------------- trijntjuh http://i228.photobucket.com/albums/ee3/Trijn1990/Finn1-2.png Finn slaat met enige moeite een zwaar boek open, waardoor er een hoop stof ontsnapt. Instinctief sluit hij hij zijn ogen, en kucht lichtjes als het stof zich bij zijn adem grijpt. Dan wappert hij met zijn handen om het stof sneller te laten verdwijnen, en hij richt zijn blik daarna op het boek. Met een licht wit vertrokken gezicht staart hij naar een gruwelijke bijlage met daaronder een haast droge uitleg: Ballenknijper. Hij trekt een wenkbrauw op, sluit zijn benen onbewust meer alsof hij het bijna voelt, en slikt. Finn wil zich niet voorstellen hoe hij zonder verdoving en er van bewust zijn mannelijkheid zou verliezen om daarna dood te bloeden. O.o Hij slaat vlug de pagina om, net op het moment dat hij zijn naam hoort. Licht geschrokken slaat hij het boek dicht, hij wou alleen maar even nieuwsgierig in de boeken kijken. Niet dat hij iemand zou vermoorden hoor. =O Dan kijkt hij om, met een onschuldig gezichtje waar een schaapachtige grijns op verschijnt. 'Ja?' Licht verwonderd door het feit dat Lily spontaan tegen hem komt praten. Ze gaat hem toch niet komen schaken, hé? Of proberen te imponeren? Zijn hersenen en libido kunnen al die vrouwelijke charmes de laatste tijd niet meer aan. *Wenkbrauwwiebel* ----------------------------------- Legolas http://www.freewebs.com/banners12/jup.jpg Dermot kijkt Liz kwaad aan en merkt dat zijn woorden een grote impact hebben. Haar verwijtende blik verandert in een uitdrukking van verdriet en teleurstelling en ergens knakt er iets in hem. Waarom doet hij haar zo'n verdriet aan? Hij blijft haar met die frons aankijken en merkt dat ze echt bijna in huilen uitbreekt. Ze geeft écht zoveel om hem. En hij ook om haar, maar het is zo moeilijk voor hem om dat te zeggen. Dermot kijkt niet meer kwaad naar haar, maar met een verontschuldigende blik en zucht. "Sorry, dat had ik niet mogen zeggen..." mompelt hij en raakt haar arm even aan. "Wat moet ik zeggen om het goed te maken?" vraagt hij haast wanhopig en schudt dan zijn hoofd. Wake up Derm... Doe niet zo melig. "Dus ja, ik heb wat gehad met Faith... Maar ik zweer het je dat ik het liever niet had gedaan." Zo, dat is Dermottaal voor: "Ik zie je graag". Hopelijk vergeeft Liz het hem... ----------------------------------- jilly-ann http://i203.photobucket.com/albums/aa95/xJill91/Banners/madison-1.png Madison loopt met Faith mee de kamer uit als deze opstaat en teken geeft te willen praten. Ze glimlacht als Faith meteen vraagt of er wat met haar gebeurd is. "Met mij is alles goed, ik heb het bijgelegd met Jack." Dat hoorde haar zus gewoon te weten, toch? Daarna laat ze haar blik bezorgd over haar zus gaan. "Ik wil eigenlijk weten waarom jij zo verdrietig ben," bekent ze dan ook snel. Faith kan niet ontkennen dat er niks is, want daar kent Maddie haar veel te lang en te goed voor. ----------------------------------- Machoefeltje http://img.photobucket.com/albums/v241/Hermie/Lily1-1.jpg Lily bijt op haar lip als ze antwoord krijgt. Ze loopt wat verder de bib in en ziet Finn zitten. "Hey..." Zegt ze en glimlacht zwak. "Wat ben je aan het doen?" Vraagt ze als ze al de boeken ziet liggen. Ze ploft neer voor Finn aan tafel. Ze trekt een boek dichter en kijkt er even nieuwsgierig naar. "Hmm... Dit huis beschikt over een boel lugubere boeken..." Merkt ze maar teloops op. Dan kijkt ze op naar Finn. "Kan ik... Kan ik even met je praten?" Vraagt ze en bijt op haar lip. "Als ik je niet stoor tenminste..." ----------------------------------- Glauces http://i293.photobucket.com/albums/mm67/es_passion/Banners/Elizabeth.png Liz knippert koppig de tranen weg en is enigszins verbaasd als Dermot verontschuldigend begint te kijken - en oh my, vervolgens ook nog zijn excuses aanbiedt, voor zijn opmerking dan. Misschien is hij nog wel zo'n kwaaie niet - misschien... Ze kan niet ontkennen dat ze het een fijn gevoel vindt als hij haar arm aanraakt, ook al vindt ze eigenlijk dat ze nog boos op hem moet zijn. Diep binnenin is ze dat ook nog, maar stiekem wil ze niets liever dan dat alles weer goed is tussen hen. "Wat je moet zeggen?" zegt ze, terwijl ze een halve glimlach met moeite bedwingt. "Wat dacht je van: sorry Liz, ik zal het niet meer doen?" En ik houd van je, zoiets wellicht? Ze kijkt hem even aan, schudt haar hoofd. "Ik zal dit niet makkelijk vergeten, hoor," mompelt ze, terwijl ze haar armen weer vouwt. ----------------------------------- miss_sweet http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/faith110.png Faith zucht opgelucht als blijkt dat er niks mis is met Madison en ze zelfs bijgelegd heeft met Jack. "Ik ben blij voor je." zegt ze oprecht. Ze blijft stil als Madison vraagt waarom ze zo verdrietig is. Valt het echt zo hard op. Maar ze kan het niet aan om voor de zoveelste keer weer helemaal te moeten uitleggen. En ze weet ook dat ontkennen geen zin heeft omdat Madison maar gaat blijven doorvragen. "Gewoon..." mompelt ze en staart naar de grond. "Robertus en ik- Het gaat slecht. Oh Maddie, ik heb het gewoon verpest." zucht ze. ----------------------------------- jilly-ann http://i203.photobucket.com/albums/aa95/xJill91/Banners/madison-1.png Troostend legt Maddie haar armen om Faith heen als deze zegt dat ze het helemaal verpest heeft. Arme Faith <3. Ze drukt haar zus dicht tegen zich aan en vind het een beetje vreemd dat zij nu een keer voor haar zus zorgt in plaats van andersom. "Wil je erover praten?" vraagt ze bezorgd. Ze wilt Faith niet opdringen te gaan praten. Ze weet immers zelf hoe vervelend dat kan zijn als je het niet wilt. Daarbij kan ze ook geen advies geven als ze niet weet wat er gebeurd is. Trouwens, hoe erg kan het zijn? Ze hebben het wel over Faith hier! ----------------------------------- trijntjuh http://i228.photobucket.com/albums/ee3/Trijn1990/Finn1-2.png Finn glimlacht even als Lily voor hem neerploft. 'Je kan wel zeggen dat hier enge boeken staan, ja.' Antwoordt hij terloops en gaat eventjes met een hand over een ruwe kaft. Kan ik... Kan ik even met je praten?" Ze wil me spreken! Ö Finn staakt zijn handeling, kijkt met een kalme blik omhoog en knikt kort. "Als ik je niet stoor tenminste..." 'Nene, is goed. Ik was niet echt iets interessants aan het doen.' Hij haalt een glimlach boven en kijkt haar dan afwachtend aan. Finn probeert niet te grijnzen als haar trui een beetje van haar decouté blootstelt. 'Eigenlijk niet mis. Ze zijn alvast iets groter dan die van Amy.' Hij slaat zichzelf niet tegen zijn eigen hoofd, en wendt dan zijn blik af in afwachting tot ze iets zegt. ----------------------------------- Machoefeltje http://img.photobucket.com/albums/v241/Hermie/Lily1-1.jpg Lily glimlacht als Finn zegt dat hij met haar wil praten. Ze ontspant lichtjes en slikt. Ze wendt haar blik af en prutst aan haar mouw. Ze haalt diep adem en kijkt op naar Finn. "Nuja... Kwilde het hebben over..." Ze aarzelt even en haalt diep adem. "Over jou en Amy..." Ze weigert in Finns ogen te kijken. "Om op de essentie neer te komen..." Lichtjes aarzelend kijkt ze op en probeert Finn in de ogen te kijken. "Ik wil niet dat... Dat het gedoe tussen jou en Amy onze vriendschap zodanig verpest..." Ze zwijgt even en wendt haar blik weer eventjes af. Ze prutst aan haar ketting en glimlacht zwak. "Weet je nog dat je me deze gegeven hebt? En wanneer je me deze gegeven hebt?" Vraagt ze en kijkt op. "Ik wil op jou kunnen terugvallen als ik weer eens in zo'n situatie terecht kom." Ze zwijgt even en legt haar hand op die van Finn. "Ik zou graag willen dat je er voor me bent..." Fluistert ze. "En als ik daar voor... Suikerspin erbij moet nemen. Dan doe ik dat... Ik wil je niet kwijt." Zegt ze. "Jij weet wie ik echt ben en wat ik heb meegemaakt. En ik weet wie jij echt bent... En ik wil niet dat onze vriendschap om zeep gaat door dit..." Ze kijkt op naar Finn en slikt. "Je betekent veel voor me." ----------------------------------- Legolas http://www.freewebs.com/banners12/jup.jpg Dermot slaat zijn armen over elkaar als ze zegt dat hij zijn verontschuldingen moet aanbieden. Hij haalt zijn schouders op wordt wat rood en mijdt Liz' blik. Waarom maakt ze het zo moeilijk voor hem? Kan ze niet gewoon zeggen dat het gedaan is? "F*ck" mompelt hij, draait zich om en stapt een paar stappen weg van haar. Weer is er een doodse stilte waar hij zo blijft staan terwijl hij zijn woorden zoekt. "Je weet echt niet wat je met me doet..." bromt hij en schraapt dan zijn keel om die verdomde krop weg te krijgen. Het is allemaal haar schuld dat hij nu helemaal in de knoop ligt. Was er maar een manier om haar uit zijn hoofd te krijgen. Was er maar een manier om terug naar zijn oude leventje te gaan, waar hij zich veilig voelt.. ----------------------------------- Glauces http://i293.photobucket.com/albums/mm67/es_passion/Banners/Elizabeth.png Liz moet toegeven dat ze enigszins verbaasd is als Dermot van haar wegstapt en vloekt. Ze weet niet wat ze wel had verwacht, maar dit is toch wel erg vreemd. Ze aarzelt even, compleet niet wetende wat te doen. "Nee, dat weet ik inderdaad niet," zegt ze verward. Ze blijft even staan. Ze heeft de neiging om naar hem toe te stappen en hem een knuffel te geven, maar iets in haar zegt dat ze dat niet moet doen. Ze kan hem het toch niet zomaar vergeven, het is nogal wat. Ze loopt naar de deur van de kamer en werpt nog een blik achterom. Misschien moet ze hem maar even alleen laten, hij staat daar zo eenzaam. Ze slikt even, schraapt haar keel en besluit dan toch maar niks te zeggen en naar de keuken te lopen. Daar aangekomen gaat ze zwijgend aan tafel zitten, haar handen in het haar. Wat moet ze nu verder? ----------------------------------- miss_sweet OOC: ok, eigenlijk weet iedereen het al. Maar om het even 'officieel' te maken (thanks Jill & Es voor het idee =D) http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/faith110.png Faith voelt hoe alle verdriet weer naar boven komt als Maddie haar omhelst. Het voelt zo goed en vertrouwd aan. Dat beetje troost doet haar veel meer dan ze had kunnen denken. Ze legt haar hoofd op Maddie's schouder en begint huilend en aarzelend het hele verhaal voor de zoveelste keer te vertellen. Als ze is uitgesproken knuffelt ze Maddie stevig en geeft haar een dankbaar knikje. Gelukkig heeft ze haar zusje altijd nog <3 Faith laat haar uiteindelijk los en doet een dappere poging tot een glimlachje terwijl ze de tranen wegveegt. Ze blijft een tijdje zwijgend voor zich uitstaren, nadenkend. "Wat moet ik doen?" zegt ze dan hopeloos. "Ik denk niet dat hij me ooit kan vergeven..." ----------------------------------- Miseria http://i289.photobucket.com/albums/ll203/LaCygneMalefique/6.png Murder needs no ghost come from the graveRobertus zucht, en sluit zijn ogen. Hij aait afwezig Jacky, die zwijgend op zijn borst ligt. Hij overdenkt de dingen nogmaals. Zou hij het haar kunnen vergeven? Hij weet het niet, hij weet het oprecht niet. Zoiets valt niet te vergeven. Hij had haar al een tweede kans gegeven. En een dag later verkl**t ze het. Hij zucht verdrietig en intens teleurgesteld. Hij staat op, Jacky voorzichtig van zich afduwend. Normaal gesproken zou deze protesterend gejankt hebben, maar nu laat hij zich gedwêe wegduwen. Robertus haalt zijn hand zuchtend door zijn haar en loopt naar de badkamer om naar de wc te gaan. "Jacky?" "Waf!" "... waar is het bed?" "Wafwaf!" Robertus zucht. Dit is natuurlijk weer één of andere zieke grap. Echt, net wat hij op dat moment nodig heeft. Kribbig loopt hij naar beneden, Faith en Madison - vooral Faith - volledig negerend. Hij loopt naar de keuken, en slaat zijn armen over elkaar. "Ok, wie stal mijn bed?" vraagt hij geïrriteerd. http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/amyban10.pngNa wat als een eeuwigheid voelt, maar in werkelijkheid maar ongeveer een kwartier is, opent Amy haar ogen. Pfft, ok. Rusten is goed, vervelen niet. Ze gaat rechtop zitten, en kijkt verveeld naar haar nagels. Wat nuuu? Finn opzoeken? =D Met een blij gezicht staat ze op en loopt naar beneden, ervanuitgaande dat hij daar allang heen gegaan is. Ze kijkt Robertus eventjes vreemd aan als ze de keuken inloopt, en barst dan in lachen uit. "HAHAHAHA! IS JE BED GESTOLEN?" x'DD ----------------------------------- Legolas http://www.freewebs.com/banners12/jup.jpg Dermot hoort Liz de kamer uitstappen nadat ze maar iets wazigs zei, dat ze inderdaad niet weet wat ze met hem doet. Hij draait zich terug om en zucht. Waarom vindt hij het zo moeilijk? Waarom kan hij niet gewoon zeggen hoe graag hij haar wel niet ziet? Voor de rest heeft hij een grote mond, maar op dat vlak is hij toch wel heel zwak. Hij stapt ok de woonkamer maar uit en voelt zich enorm rot. Hij hoort tumult in de keuken, stapt ernaartoe en hoort nog net wat Bertje en Amy zeggen. Wie steelt er nu bedden? Dermot blijft daar tegen de deurframe staan. Hij ziet Liz daar zitten en hij krijgt weer een steekje in zijn buik. Hij laat haar echt afzien... Dan richt hij zich tot Robertus met een pestende grijns, ja pestend. Niet plagend, pestend. "Wie stal jouw bed? Niemand heeft nood aan jouw ranzig bed hoor." Ja, Dermot is in een bad mood. En dan wordt men wel eens onredelijk. ----------------------------------- Miseria http://i289.photobucket.com/albums/ll203/LaCygneMalefique/6.png Murder needs no ghost come from the graveRobertus kijkt chagrijnig om naar Amy, die hem gewoon uitlacht. Oooh, wat heeft dat mens toch een fragiel nekje, als hij gewoon zijn handen eromheen zou leggen, en -krak- ... "Nou, Robertus!" Wat? =.= Hij kijkt kwaad naar Dermot die een rotopmerking maakt. Hij springt net niet op hem af om hem een rotklap te geven - echt niet alleen maar om die opmerking van hoog niveau - maar bedwingt zich. "Ik ben tenminste niet zo'n goorlap als jij," sist hij ziedend, en hij spuugt in Dermots gezicht. ----------------------------------- Glauces http://i293.photobucket.com/albums/mm67/es_passion/Banners/Elizabeth.png Liz zucht even, ze weet niet echt wat ze moet doen nu. Dermot heeft zijn betere en zijn minder goede kanten, en dat heeft ze nu wel gemerkt. Maar dan komt Robertus de keuken binnen en hij is ook niet in een geweldig humeur. Zijn bed is weg? Whahaha, dat fleurt Liz' dag weer een beetje op, al hoopt ze niet dat haar bed ook weg is. "Je béd is weg?" grijnst ze daarom. "Wat een plaaggeest moet je daarvoor zijn, zeg..." Ze kucht even, tot zover het grappige gedeelte. Als Dermot de keuken inloopt, voelt ze iets vervelends in haar buik. Ze trekt haar wenkbrauw op en ontnuchtert gelijk, het is niet grappig meer. Ze aarzelt nog even in te grijpen als hij een rotopmerking maakt, maar als Robertus er ook nog agressief op reageert, springt ze op, gaat tussen hen instaan en probeert Dermot tegen te houden, die op het punt staat Bertje in zijn gezicht te slaan. "Kalmeer," sist ze. "Doe eens normaal, we hebben echt geen behoefte aan nog meer gewonde mensen, wel?" ----------------------------------- Legolas http://www.freewebs.com/banners12/jup.jpg Bah, die viezerik gaat ook nog eens in zijn gezicht staan spuwen... Dermot veegt het af en balt zijn vuist al om Bertje vol in zijn gezicht te slaan. Gelukkig komt Liz ertussen staan dus geeft hij Bertje maar een van zijn vuilste blikken. "Dude, poets je tanden eens..." mompelt hij terwijl hij nog steeds of zijn wang veegt. Dan kijkt hij naar Liz die zegt dat ze niet nog meer gewonden moeten hebben. "Tss, alsof ik die zieligaard aan zou vallen." oppert hij en haalt zijn wenkbrauwen op. Dan realiseert hij dat hij dicht bij Liz staat en weer krijgt hij die kriebel in zijn buik. STERF kriebel STERF!!!! God, het is zo irritant... "Moet hij maar niet als een baby komen zagen dat zijn bed weg is, die dude is high ofzo..." mompelt hij tegen Liz om daarna nog eens vuil naar Bertje te kijken. Dat Liz maar even blijft staan zo hoor... anders zou Bertje weer eens klappen kunnen krijgen. Waar is de theepot? ^^ ----------------------------------- jilly-ann http://i203.photobucket.com/albums/aa95/xJill91/Banners/madison-1.png Madison kijkt met een steeds verbaasder gezicht naar Faith toe als ze haar verhaal hoort. Ze is vreemd gegaan met Dermot! Nu voelt ze niet alleen medelijden voor Faith, maar ook stiekem voor Liz en Robertus. Alleen Faith is haar zus en ze zal nooit haar familie in de steek laten! "Ik denk dat je hem de tijd moet geven het te verwerken," zegt ze dan terwijl ze nadenkt. "Zodat hij zijn woede kan laten afkoelen." Zeker omdat het natuurlijk niet de eerste keer was dat het gebeurde. Die arme Bertje kan natuurlijk niet Faith blijven vergeven. Ze laat haar zus los en veegt met haar duim de tranen weg die op haar wangen rollen. Ze glimlacht bemoedigend, misschien zelfs wel moederlijk. "Hij zal het je denk ik wel vergeven," zegt ze liefjes. "Je bent zwanger van hem, je kent hem. Hij laat je niet in de steek met het opvoeden van het kind." ----------------------------------- Miseria http://i289.photobucket.com/albums/ll203/LaCygneMalefique/6.png Murder needs no ghost come from the graveRobertus zet zich schrap als hij Dermots opgeheven vuist ziet. Oooh, wat gaat hij die gast hard slaan zo D< Het is dat Liz ertussen gaat staan... Hij laat zijn armen naast zich hangen maar balt zijn handen woedend tot vuisten bij zijn opmerkingen. Smeerlap, sméérlap. Zijn laatste opmerking doet het hem; bovenin knapt er iets. Hij schreeuwt kwaad en vliegt op hem en Liz af. Hij duwt Liz ruw opzij en stort zich op Dermot. "VUILE KL**TZAK!" schreeuwt hij woedend, terwijl hij hem een harde vuistslag geeft. "HOE DURF JE, L*L!" "Hoe durf je zo'n achterbakse t*r*ngl**er te zijn, hoe dúrf je mijn Faith van me af te nemen," maar geen woord zegt hij hardop. ----------------------------------- Glauces http://i293.photobucket.com/albums/mm67/es_passion/Banners/Elizabeth.png Liz zucht, hij kan ook niet ophouden met rottige opmerkingen maken, blijkt maar weer. Ze zet haar handen in haar zij en wil hem eens flink de waarheid gaan vertellen, als Robertus haar ruw aan de kant duwt. Like... wtf? O ja, ze stond in de gevarenzone, da's waar ook. Ze voelt een steek als ze ziet dat Dermot een behoorlijk harde knal krijgt. Dit moet gestopt worden, dit moet gestopt worden, maar hoe? In paniek grijpt ze naar haar toverstaf, die in haar zak zit... Maar haar zak is leeg. Wat? Waar is haar toverstok heen? Ze weet echt zéker dat hij in haar zak zat. Later nog maar eens nakijken, dan. Ze krabt aan haar hoofd en ziet dan de pannen. "Bij gebrek aan een theepot," mompelt ze, waarna ze Robertus hard met het ding op zijn kop slaat. Ergens voelt ze zich wel schuldig, maar ze moet geweld voorkomen, toch? Toch een beetje verbaasd kijkt ze toe hoe hij knockout gaat. "Zo," zucht ze, waarna ze zich weer tot Dermot wendt. "Houd nu eens op met je rotopmerkingen." ----------------------------------- Kevin. http://i201.photobucket.com/albums/aa156/Zoontje_2007/Martin2.png Martin kijkt op als het gesprek gaat over wat Robertus met een theepot moest? Ja, dat vraagt hij zich natuurlijk ook af. Vervolgens gaan Liz en Faith naar de gang om met elkaar praten. Daarnaast gaat Dermot in zijn eentje naar de woonkamer. ''Dat zal best.'' komt er uit zijn mond als reactie op alweer een sarcastische opmerking van Jack. Daar opvolgend is er stilte. Tot Liz terug is. ''Gaat het?'' vraagt hij voorzichtig. Maar nog voor er een antwoord is, gaan Dermot en Robertus met elkaar op de vuist. Fijn, dat kon er ook nog wel bij. ''Stoppen.'' zegt Martin als hij beiden uit elkaar probeert te trekken. Maar dat hoeft al niet meer. Aangezien Robertus knock-out is geslagen. ----------------------------------- miss_sweet http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/faith110.png Faith glimlacht flauwtjes als Maddie de tranen op haar wang wegveegt en schudt haar hoofd. "Ik mag niet zo zwak zijn. Het is allemaal mijn schuld en ik moet daar dan ook de verantwoordelijkheid voor dragen." zegt ze vastberaden, aangemoedigd door Maddie's lieve troostende woorden. "Bedankt, zusje." Ze knuffelt Maddie weer en voelt zich al een stukje beter nu. Ze verstijfd plots als Robertus hen passeert maar hij negeert haar volkomen. Ze voelt een steek in haar hart en zucht. Desondanks blijft ze dapper glimlachen om Maddie ervan te overtuigen dat het alweer wat beter gaat, ook al is dat niet helemaal zo. Faith kijkt haar veelbetekenend aan als ze plots lawaai hoort opkomen van de keuken een paar stappen verder en als ze dan Robertus hoort schreeuwen haast ze zich snel naar de keuken. Verward kijkt toe als ze nog net ziet hoe Liz Robertus met een pan op zijn hoofd slaat. Wtf '.' "Liz!" Faith kijkt haar ongelovig aan en gaat snel naar Robertus toe die daar op de grond ligt. Als ze opkijkt en daar ook Dermot kwaad ziet staan begint de situatie een beetje door te dringen. Boos wendt ze zich tot Dermot. Waarschijnlijk is dit allemaal zijn schuld. Ze slikt haar woorden in en keert haar rug naar hem toe terwijl ze Robertus in een stoel helpt. In plaats van te wachten tot hij weer wakker wordt, wil ze hem een handje helpen. Maar haar wand is niet in haar zak. Damn. ----------------------------------- jilly-ann http://i203.photobucket.com/albums/aa95/xJill91/Banners/madison-1.png Madison loopt achter Faith aan, om de geluiden. Zij ziet echter alleen Robertus die bewusteloos is, maar komt door Faith erachter dat Liz erachter zit. Ze laat Faith uitrazen op Liz en wilt haar toverstok pakken voor Bertje, maar die is weg! Dus Maddie grijpt naar het andere middel om Bertje wakker te maken zonder magie te hoeven gebruiken. Ze pakt een glas uit de kast en vult deze met water. Vervolgens loopt ze naar Robertus toe en hurkt naast hem neer, voor ze de inhoud van het glas over zijn gezicht laat lopen. "Robertus, gaat alles wel goed?" vraagt ze bezorgd. Ze denkt niet dat hij nu zo blij met haar is, aangezien Faith haar zus is. "Zal ik je naar de bank helpen, dan kan ik naar je hoofd kijken." Ze wilt het voor hem en Faith niet moeilijk maken door ze opzettelijk met elkaar in contact te laten komen. ----------------------------------- Miseria http://i289.photobucket.com/albums/ll203/LaCygneMalefique/6.png Murder needs no ghost come from the graveRobertus wil zijn vinger om Dermots keel leggen om hem met veel geweld te wurgen, STOMME &()*&@$^&*%@$*^%@# maar dan voelt hij een harde klap, en ineens is alles zwart. "Hmmhmhuhmhuhmm," mompelt hij, Neanderthalers voor "Ja is goed." Met deze hoofdpijn heeft hij geen zin om eigenwijs en trots te gaan doen. ----------------------------------- jilly-ann http://i203.photobucket.com/albums/aa95/xJill91/Banners/madison-1.png Madison legt haar arm onder de schouder van Bertje en helpt hem naar de bank toe in de woonkamer. Ze loopt snel terug naar de keuken en pakt daar een bak met water en een schoon doekje. Daarmee loopt ze terug naar de woonkamer toe en hurkt weer naar hem neer. "Dit kan gaan prikken," zegt ze geduldig. Ze duwt zachtjes met het doekje op Bertjes hoofd en dept een beetje bloed weg (sorry, ik vind het Sue als er geen bloed zou zijn). Als het bloed een beetje weg is, kan Maddie eindelijk de wond zien en ziet dat deze niet zo heel groot is. "Als het goed is, moet de wond gewoon uit zichzelf kunnen helen." ----------------------------------- miss_sweet http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/faith110.png Faith kijkt met een opgelucht gezichtje toe als Robertus weer bij bewustzijn komt en Madison hem onder haar hoede neemt. Een lichte teleurstelling gaat door haar heen als ze beseft dat dit een excuus was om heel even weer bij hem te kunnen zijn ): Maar het is beter zo. Nog steeds een beetje verward en best wel geschrokken gaat ze aan de keukentafel zitten en zucht diep. Hopelijk viel de wonde nog mee. Ze heeft niet echt de kans gekregen om nog naar te kijken. Het lijkt zo aanlokkelijk om even in de woonkamer bij hem te gaan kijken, maar ze blijft gewoon zitten. "Wat had dat in hemelsnaam te betekenen." zegt ze dan maar luidop wat ze toch al de hele tijd zit te denken. ----------------------------------- Legolas http://www.freewebs.com/banners12/jup.jpg Dermot voelt hoe Bertje hem hard tegen zijn kaak slaagt en nauurlijk slaagt Dermot terug. Plos doet Liz iets waar hij haar nooit tot in staat achtte. Ze slaat Berje gewoon bewusteloos. Like... Go Liz! Hij kijkt haar met een frons aan. "Dat had je niet moeten doen..." mompelt hij en voelt aan zijn lip, die aan het bloeden is. Well... het blijkt dat Bertje toch nog klappen kan uitdelen. Hij kijkt nog even naarMartin die hem heeft tegengehouden en haalt evn zijn wenkbrauw op, waar zat die kerel zich mee te bemoeien? Dermot stapt naar de gootsteen terwjjl de rest Bertje aan het helpen is. Hij laat het water stromen en maakt met zijn handen zijn gezicht nat. Daarna neemt hij een glas en vult die met kraantjeswater. Hij gaat tegen de gootsteen aan leunen en kijkt de rest aan, Bertje wordt ondertussen naar de woonkamer gebracht. Hij neemt een slok water en kijkt dan naar Faith die vraagt waar dat nu weer op sloeg. "Je vriendje kreeg weer eens een woedeaanval..." zegt hij droogjes. "Oh sorry, je ex-vriendje natuurlijk." sneert hij erachteraan en beseft niet waat voor een ongelofelijke eikel hij aan het uithangen is. Alles is gewoon één grote warboel in zijn hoofd en dat is zijn schuld niet. ----------------------------------- miss_sweet http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/faith110.png Faith blijft stil als Dermot zegt dat Robertus weer een woedeaanval kreeg. Yeah, right. Ze gelooft er niks van. Waarschijnlijk heeft Dermot hem gewoon uitgedaagd. En als ze er bij was geweest zou ze hem nog stiekem aangemoedigd hebben ook. Terwijl ze dat allemaal zit te bedenken hoort ze zijn laatste opmerking waardoor ze onbewust haar handen tot vuisten balt. Ex-vriendje... WIE ZIJN SCHULD IS DAT, YOU SICK BASTARD! Het is niet omdat ze van plan is hem totaal te negeren dat ze hem zomaar alles laat zeggen tegen haar. Ze staat op en richt zich in haar volle lengte (wat heel klein is in haar geval xD) voor hem en slaat hem in zijn gezicht. Het kan haar niet eens schelen dat hij al pijn heeft. "Je hebt wel veel lef om zo'n opmerking te maken." zegt ze boos en duwt haar nagels nog verder in haar handpalm. "Dit is allemaal jouw schuld." ----------------------------------- Glauces http://i293.photobucket.com/albums/mm67/es_passion/Banners/Elizabeth.png Liz blijft even staan, maar er wordt al voor Robertus gezorgd, dus daar maakt ze zich verder ook niet druk om. De poppen zijn toch al aan het dansen, so... Dat wil echter niet zeggen dat Dermot verder mag gaan met stomme opmerkingen maken. Ze laat het even gebeuren, maar als Faith hem weer slaat, zucht ze. Ze stapt naar Dermot toe en trekt hem mee naar de gang. "Wat is er nu allemaal aan de hand?" vraagt ze zachtjes. "Ik heb je nog nooit zó agressief meegemaakt, afgezien van die ene keer. Kom, word nu eens rustig." Ze aarzelt even, en raakt dan voorzichtig zijn arm aan. ----------------------------------- Legolas http://www.freewebs.com/banners12/jup.jpg Dermot kijkt Faith kwaad aan nadat ze hem geslagen heeft en voelt ergens de neiging om teug te slaan. "Míjn schuld? Ik heb je nooit weten tegenpruttelen hoor." kaatst hij terug en rolt met zijn ogen. Tss, nu gaat Faith doen alsof ze er geen schuld bij heeft... Moet ze zelf maar niet zo ontrouw zijn! Gelukkig neemt Liz hem mee naar de gang, maar voor dat hij mee naar buiten gaat kijkt hij nog even naar Faith zonder dat Liz het kan zien en vormt het woord "sl*t" met zijn lippen en gaat dan mee met Liz. Haar vraag raakt duidelijk een gevoelige snaar want hij staart plots naar de grond en trekt zijn arm weg als ze hem aanraakt. "Dunno... Wat wil je als z'n gek met een theepot staat te zwaaien en als je daarna geslagen wordt door iedereen?" pruttelt hij nog tegen, maar ziet dan Liz' blik en beseft dat dat maar een mager excuus is. " En... En ... En ik kan niet rustig worden, Liz want hier is alles in de war." zegt hij overspannen en wijst naar zijn hoofd. Een lange stilte volgt weer. Dit gebeurt de laatste tijd meer dan hij wil... Dermot wrijft even met zijn hand over zijn wang en schraapt zijn keel weer om die krop weg tekrijgen. Hij gaat het echt nooit gezegd krijgen... Uiteindelijk weet hij toch iets eruit te krijgen, iets dat hem ergens wel oplucht. "Je weet niet hoe moeilijk dit is voor mij. Ik, ik, ik ben het niet gewoon... Snap je?" Ok, wat voor een onzin zit hij nu weer uit te kramen... Hij schraapt zijn keel nog eens en kijkt haar dan aan, de verwarring en wanhoop duidelijk in zijn ogen te zien. "Het is zó moeilijk om... om... god..." Dermot geraakt echt niet uit z'n woorden, wel best lastig als je het goed wil maken... ----------------------------------- Glauces http://i293.photobucket.com/albums/mm67/es_passion/Banners/Elizabeth.png Liz kijkt hem met opgetrokken wenkbrauwen aan - jeetje, dat doet ze de laatste tijd wel erg vaak, straks krijgt ze er nog rimpels van xD - als hij met zijn slappe excuusje komt. Alles is in de war? Wat kan er in de war war zijn dan? Ze staart hem even verward aan, maar het lampje begint te branden als hij zegt dat hij het niet gewoon is. Hij vindt het dus moeilijk om alleen haar te hebben, kennelijk. Wat een vreemd probleem, maar het is wel typisch iets voor hem, voor zover ze hem kent natuurlijk. Ergens heeft ze wel medelijden met hem, vooral omdat zijn blik echt wanhoop uitstraalt en hij niet uit zijn woorden komt. Ze zucht even. "Het is al goed," zegt ze zacht. "Maar probeer alsjeblieft wat vriendelijker te zijn... Dit is echt niet..." Ze slikt even. "Op deze manier doe je veel mensen pijn namelijk." Ze zwijgt even. Eigenlijk wil ze hem een knuffel geven, maar nu hij net zo afwijzend reageerde, durft ze niet meer en daarom wacht ze af. ----------------------------------- miss_sweet http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/faith110.png AAARRGGH! Faith kan hem wel vermoorden. Hoe dúrft hij! Ze heeft echt wel gezien wat hij geluidloos zei. Weer voelt ze verdriet opwellen omdat het haar pijn doet te beseffen dat hij nog gelijk heeft ook. Ze klemt haar beide handen om het aanrecht en sluit even haar ogen om weer rustig te worden. Dit heeft ze nog nooit gevoeld. Terwijl ze eigenlijk weet dat ze zelf net zoveel schuld heeft als Dermot, begint ze daar nu serieus aan te twijfelen. Hij was degene die telkens met haar zat te flirten. Hij was het die deed alsof hij om haar gaf. Hij was het die haar twee(!) keer heeft gekust. En Faith... zij was zo stom geweest om verliefd op hem te worden. Ze walgt van zichzelf dat ze ooit zulke gevoelens heeft gehad voor hem. Elke kans die hij nu krijgt laat hij niet voorbij om haar slecht te laten voelen. Ze haalt diep adem om zich enigzins te kalmeren. Nu ze ziet wat voor een persoon Dermot werkelijk is, snapt ze niet hoe ze ooit iets in hem kon zien. Hoe ze ooit had kunnen twijfelen tussen de perfecte Robertus en die zak. Argh, wat zou ze er op dit moment voor over hebben om hem... Weg, slechte gedachten! ----------------------------------- CharlieWemel http://i34.tinypic.com/i42xwy.png Jack kijkt het hele gebeuren tussen Bertus/Dermot met fronsende wenkbrauwen na. "Net als je denkt dat het niet gekker kan, gebeurt het toch." Hij staat op als Maddie Bertus meeneemt naar de woonkamer, maar loopt er niet achteraan. Bertusje is in goede handen en misschien kan Jack Faith een beetje kalmeren. Ofzo. "Faith?" Jack staat een beetje onzeker naast Faith en legt een hand op haar schouder. "Ga eerst even rustig zitten." Zachtjes drukt hij haar neer op een stoel en haalt een glas Pompoensap tevoorschijn. "Drink dit eerst even op, dan voel je je vast beter." Ah, ja, hoe moest Jack dit ook alweer aanpakken? :\ ----------------------------------- Miseria http://i289.photobucket.com/albums/ll203/LaCygneMalefique/6.png Murder needs no ghost come from the graveRobertus strompelt met hulp van Maddie naar de woonkamer en sluit zijn ogen. Aaauuuw, hooofdpiiiijn... zelfs als hij zijn ogen dicht doet ziet hij nog sterretjes. Hij kreunt lichtjes als Maddie het bloed wegdept. Auhauw O.o Hij knikt zwijgend als ze zegt dat het vanzelf moet helen, en zucht. Stomme, stomme Dermot. AAARGH! Hij legt zijn arm over zijn ogen en blijft daar met zijn knallende koppijn liggen. http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/amyban10.pngAmy smoort haar gelach als Bertje nogal chagrijnig blijkt te zijn. Maar come on, wie steelt er nou weer bedden XD En OEEH, BERTJE EN DERMOT GAAN KNOKKEN :'D Wauw, Bertje kan wel rake klappen uitdelen '^^ Ze slaat haar hand voor haar mond als Bertje KO wordt geslagen, half geschrokken, half geshoqueerd dat het Liz nota bene is, maar ook lichtelijk geamuseerd. Ze blijft zwijgend een beetje op de achtergrond staan, en volgt nieuwsgierig de gebeurtenissen. Oeh, interessant, ze krijgt eindelijk de roddel te weten. Bertje en Faith zijn uit elkaar... en dat is Dermots schuld. En nu is Bertje pissed op Dermot... OEH! Zou Faith...? Met Dermot...? Fáíth? ----------------------------------- jilly-ann http://i203.photobucket.com/albums/aa95/xJill91/Banners/madison-1.png Madison aarzelt of ze wel Bertje uit moet horen over Faith. Het is wel haar zus, maar Bertje is gewond. Uiteindelijk hakt ze de knoop door en besluit ze loyaal te blijven aan haar zus. Hoe vaak had die haar wel niet uit de problemen gehouden! Daarbij is Faith er kapot van. "Robertus?" vraagt Madison zachtjes. "Ben je erg boos op Faith of zou je het haar ooit kunnen vergeven?" ----------------------------------- Miseria http://i289.photobucket.com/albums/ll203/LaCygneMalefique/6.png Murder needs no ghost come from the graveRobertus slikt als hij Maddie hoort. Tsja, dat had hij eigenlijk wel kunnen verwachten. Hij laat langzaam zijn arm van zijn ogen glijden, en staart een tijdje naar het plafond. "Ik... Ik weet het niet..." fluistert hij. "Ik weet het echt niet. Ik weet niet of ik het haar wel kan vergeven." Hij zwijgt. Waaorm was hij net ook alweer niet eigenwijs? XO ----------------------------------- jilly-ann http://i203.photobucket.com/albums/aa95/xJill91/Banners/madison-1.png Madison slaat haar ogen toe, als ze merkt dat Bertje het moeilijk vind om erover te praten. Ze had het kunnen weten, maar nu is ze eenmaal toch al begonnen. Ze kon beter een moeilijk gesprek in één keer doen dan in 10 keer, toch? Daarbij is het beter om ze weer bij elkaar ye krijgen. Faith trekt het echt niet om een kind alleen op te voeden! "Maar je hebt nog wel gevoelens voor haar?" vraagt ze onzeker. Ze begint uit schuldgevoel aan haar nagels te prutsen. Arme Bertje, hij heeft vandaag al zoveel meegemaakt. "Ze heeft er echt zo'n spijt van." ----------------------------------- Miseria http://i289.photobucket.com/albums/ll203/LaCygneMalefique/6.png Murder needs no ghost come from the graveRobertus bijt op zijn lip. Ja... natuurlijk heeft hij nog gevoelens voor haar... Hij houdt van haar, en wil haar niet kwijt, ondanks wat ze gedaan heeft, maar-... Hij weet hoe het gaat. Madison gaat een uitgebreid verslag doen van hun gesprek, en als hij zegt dat hij van haar houdt... Wat als hij zich bedenkt? Hij wil haar geen valse hoop geven... "Ik kan op dit moment niets zeggen," mompelt hij schor, en hij wendt zijn blik af, naar- de rugleuning '^^ Oooh, wat een mooi en interessant bloemetjespatroon nu Ö ----------------------------------- Legolas http://www.freewebs.com/banners12/jup.jpg Dermot knikt zacht als ze zegt dat hij wat vriendelijker moet zijn, want dat hij zo mensen pijn doet. Een waarheid als een koe, zoals men dat in de volksmond zou zeggen. LIz heeft het hem blijkbaar al vergeven, wat enorm vriendelijk van haar. Hij steekt zijn handen in zijn zakken. "Het is gewoon, dat..." hij zucht en krabt even in zijn haar. Waarom is het zo moeilijk, zeg het gewoon. "Ik niet weet hoe ik met... dit gevoel moet om gaan, you know?" mompelt hij en is blij dat het er eindelijk uit is. Hij haalt zijn schouders op, mompelt nog een paar verware, onverstaanbare woorden en besluit dan om gewoon zijn mond te houden. Hij stapt wat dichter bij haar en doet dan waar hij wel goed in is, het lichaamlijke ^^ Dermot geeft Liz een knuffel en houdt haar zo vast. "Sorry..." fluistert hij en blijft haar zo stevig vasthouden, alsof ze nooit meer weg mag. Hij neemt het goede voornemen om vanaf nu trouw te blijven. Kijken mag, aankomen niet! Maar hij weet niet of het wel gaat lukken. Maar, hij weet wel dat hij alles voor haar wil doen. ----------------------------------- miss_sweet http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/faith110.png Faith zucht, sluit eventjes haar ogen en draait zich dan om naar Jack met een gemaakt glimlachje. Ze knikt als hij zegt dat ze moet gaan zitten. Dat is inderdaad wel een goed idee. Ze laat zich op de stoel duwen en neemt dankbaar het glaasje pompoensap aan. Nog steeds een beetje in de war, boos en verdrietig glijdt ze met haar vinger over het glas zonder echt te drinken. Gehoorzaam neemt ze een klein slokje en staart dan peinzend voor zich uit. Na een tijdje kijkt ze naar Jack en vindt het wel lief dat hij zich zo om haar bekommert. "Denk je dat ooit alles goedkomt?" Ze heeft hoop nodig. Bevestiging dat alles goed zal komen. Dat ze hier ooit weggeraken. Dat het nooit zover moet komen dat ze iemand zal vermoorden. En het belangrijkste van allemaal dat ze weer gelukkig kan zijn met Robertus. ----------------------------------- Glauces http://i293.photobucket.com/albums/mm67/es_passion/Banners/Elizabeth.png Liz wipt van haar ene op haar andere voet en is opgelucht als Dermot knikt. Hij realiseert zich dus wel dat hij net superlomp bezig was. Yay, ze is niet op een complete zak gevallen. Weer probeert hij een zin af te maken, en dit keer lukt het hem zowaar. Liz glimlacht zwakjes, dat had overduidelijk nogal wat moeite gekost. Ze doet net haar mond open om een antwoord te geven - ze weet niet echt wat, maar ach -, als hij plotseling dichterbij komt en haar een stevige knuffel geeft. Onbewust sluit ze haar ogen en drukt zich nog wat dichter tegen hem aan. Hij is lekker warm en zo groot, hij is haar teddybeer, puh. xD Ze wil hem niet meer loslaten, nu niet en nooit niet. Tenzij hij haar nog een keer zoiets flikt... Ergens is ze nog steeds geirriteerd en de volgende keer zal ze wat scherper opletten, neemt ze zich heilig voor. Op dit moment echter is alles goed zo. "Eigenlijk zou ik moeten gaan kijken hoe het met Robertus' hoofd is, hè," mompelt ze na een tijdje. Ergens voelt ze zich er wel schuldig over; hij is zo'n gekke kerel nog niet. Wie had kunnen denken dat zij, Liz, ooit nog iemand knockout zou slaan? ----------------------------------- jilly-ann http://i203.photobucket.com/albums/aa95/xJill91/Banners/madison-1.png Madison kijk bezorgd naar Robertus toe, als hij zijn rug naar haar keert. Normaal zou ze het als een belediging zien, maar ze kent Bertje langer als die dag. Daarbij hebben ze nu een best wel intiem gesprek. Voor Robertus dan, want zijn liefdesleven wordt besproken. "Erover praten kan opluchten, het is niet gezond als je alles opkropt," zegt Madison bezorgd. Ze snapt wel waarom hij niks zegt, als zij in zijn schoenen zou staan, zou ze waarschijnlijk ook niks hebben gezegd. "Als je niet wilt dat ik Faith iets vertel, dan zal ik dat ook niet doen." ----------------------------------- Miseria http://i289.photobucket.com/albums/ll203/LaCygneMalefique/6.png Murder needs no ghost come from the graveRobertus haalt even diep adem, en sluit zijn ogen. Nooz, hij wil hier niet over praten, hij wil gewoon wegkwijnen, da's veel makkelijker =( Maar- Bertje kropt altijd álles op, het zou een hele uitdaging worden om nu ineens alles eruit te gooien... Hij snottert even, en draait zich wat meer naar Madison toe. Hij kijkt niet naar haar nogm, though, maar naar het plafond, maar hey, het is een begin '^^ "Ik... ik weet niet..." mompelt hij, zijn ogen neerslaand. Doen? Gewoon alles eruit gooien in een woordenkots? Hij haalt diep adem. "IkhougewoonheelergveelnogvanFaithmaarhetgevoeldatikhaarnietkan vertrouwenennooithebkunnenvertrouwenennooitmeerzalkunnen vertrouwenknaagtzoaanme." Een kleine pauze. "Ik wil haar niet kwijt..." fluistert hij onhoorbaar. "Maar-... ikkanzoietsnietvergeven. Ik kán het gewoon niet." Hij schudt verdrietig zijn hoofd. ----------------------------------- jilly-ann http://i203.photobucket.com/albums/aa95/xJill91/Banners/madison-1.png Madison is stiekem verbaasd dat Bertje niet ontploft door de vele woorden die hij zo snel achter elkaar zegt zonder ondertussen adem te halen. Het duurt ook eventjes voor Maddie de woorden van Bertje ontcijfert heeft in haar hoofd. Ach, ze wist het wel! Hij houdt nog van Faith <3. Ze besluit Bertje hetzelfde advies te geven dat ze haar zus gegeven heeft. Tijd heelt alle wonden, right? "Geef het de tijd, denk erover na en verwerk het," zegt Madison kalmpjes. "Er is niemand die zegt dat je het nu met Faith moet goed maken, er is niemand die zegt dat het zelfs ook maar moet. Maar je moet het niet gaan opkroppen, helemaal niks. Als je ergens mee zit, kan je altijd naar me toe komen. Ik vind het niet erg om te luisteren." ----------------------------------- CharlieWemel http://i34.tinypic.com/i42xwy.png Jack gaat ook weer aan tafel zitten en kijkt zwijgend naar Faith. Als Faith na een lange tijd vraagt of alles goed komt, glimlacht hij zwakjes en klopt haar even op haar hand. "Tuurlijk komt alles goed. Robertus zal je heus wel vergeven en we komen vast snel uit dit huis. Denk ik." Go Jack, die laatste zin helpt haar vast =.=' "Tussen mij en Maddie is het ook goedgekomen," zegt hij dan zachtjes. "Denk je nou echt dat Bertusje nu ineens niet meer van jou houdt?" Hij schenkt haar nog een zeldzame glimlach en neemt dan een slokje van zijn eigen pompoensap en zucht. Zouden ze echt uit het huis komen zonder dat ze iemand moeten vermoorden? ----------------------------------- miss_sweet http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/faith110.png Faith luistert zwijgend naar Jacks woorden en knikt langzaam. Maar dat laatste weet ze niet zeker. Ze weet niet wát ze moet denken. Alles is gewoon één grote warboel. Dit is niet hetzelfde als in een dronken bui iemand zoenen. Ze kijkt hem even aan als ze zijn hand op de hare voelt en dwingt zich om een zwak glimlachje tevoorschijn te toveren. "Ik hoop dat je gelijk hebt." zucht ze. Ze vraagt zich af hoe het met Robertus gaat. Die klap kwam hard aan. Zou hij veel pijn hebben? Was het een serieuze wonde? Gaat het wel met hem? Eigenlijk wil ze gaan kijken. Gewoon heel eventjes. Nadenkend neemt ze nog een slokje van haar drankje en drinkt het dan leeg. Ze staat op en blijft Jack eventjes aankijken. Wat is hij toch lief bezig, eigenlijk. Dit is niet de Jack die ze dacht te kennen. Maar haar mensenkennis heeft haar wel meer in de steek gelaten. "Ik ben blij dat alles weer goed is tussen jou en Maddie." Ze schenkt hem nog een flauwe glimlach en loopt de keuken uit. Op de gang ziet ze Dermot en Liz in een innige omhelzing. Huh! ... Wauw, die heeft het makkelijk gehad. Veel te gemakkelijk. Snel gaat ze langs hun voorbij en kijkt de andere kant op alsof ze hun niet gezien heeft. Dit is zo niet eerlijk. Hij heeft Liz bedrogen, twee keer zelfs, en het dan nog eens verzwegen. En dan nog geen uur later staan ze te knuffelen? Faith loopt de woonkamer binnen. "Oooh." zegt ze zogenaamd geheel verbaasd bij het zien van Robertus en Madison "... Gaat het?" OOC: ik kon het niet laten *knippert lief met oogjes* ----------------------------------- Miseria http://i289.photobucket.com/albums/ll203/LaCygneMalefique/6.png Murder needs no ghost come from the graveRobertus staart somber voor zich uit. Ja, het luchtte wel op om alles nu kwijt te kunnen, maar... toch voelt hij zich nog steeds rottig. Desalniettemin mompelt hij een nauwelijks verstaanbaar "Dank je." Hij kijkt op als Faith binnen komt, en zucht onmerkbaar en huivert. Of het gaat? O___o Nee, natuurlijk niet, Liz heeft net zijn hersens ingeslagen :mad: "Oh... ja hoor..." mompelt hij, en hij laat - niet expres - een pijnlijke stilte vallen. ----------------------------------- Legolas http://www.freewebs.com/banners12/jup.jpg Dermot laat Liz los als ze vraagt of ze naar Robertus moet gaan. Waarom zou ze? De kerel heeft het zelf uitgelokt, hij moest maar sterk genoeg zijn om tegen zijn plagerijtjes te kunnen. "Waarom? Dat heeft toch geen nut?" zegt hij eerst, maar merkt dat dat weer een botte uitspraak is. Hij zucht en steekt zijn handen in zijn zakken. "Whatever, als je dat wil moet je het doen... Ik ga je niet tegenhouden." mompelt hij. ----------------------------------- Glauces http://i293.photobucket.com/albums/mm67/es_passion/Banners/Elizabeth.png Liz merkt op dat er iemand langsloopt. Ze slikt even als ze ziet dat het Faith is. Op de een of andere manier krijgt ze toch een beetje een slecht gevoel, Faith had waarschijnlijk ook in Dermot zijn armen gelegen, net als zoveel anderen... Heeft ze het hem niet te snel vergeven? Dermot laat haar weer los. Ze besluit dat ze toch even naar Robertus gaat kijken, straks is ze nog verantwoordelijk voor hersenletsel. "Ik ga toch maar even naar hem kijken," mompelt ze terug, waarna ze door de gang de kamer in loopt en in een stoel bij Robertus gaat zitten. Ze frunnikt even verlegen aan haar trui en schraapt dan haar keel. "Hoe gaat het ermee?" vraagt ze schuw. "Het spijt me hoor, ik had je liever helemaal niet geslagen - en vooral niet met een pan... Maar mijn toverstok was weg." Ze voelt even in haar zak. Nee, ze heeft het zich niet verbeeld, hij is écht weg. Liz kan zich nog goed herinneren hoe ze haar stok die ochtend in haar zak heeft gedaan, ze kan zich onmogelijk vergissen. "In feite is hij nog steeds weg," mompelt ze, terwijl ze zich plotseling heel wat minder op haar gemak voelt. Er zijn zoveel mensen in dit huis, en één van hen heeft de opdracht gekregen om haar te vermoorden. Eng. Heel eng. ----------------------------------- miss_sweet http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/faith110.png Het lijkt er niet echt op dat het gaat. Maar dat is niet zo verwonderlijk nadat hij op zijn hoofd is geslagen met een pan. Waarom wordt iedereen zo agressief. Als ze zo verdergaan, is het niet moeilijk dat ze elkaar straks uitmoorden zoals hun opgelegd wordt. De pijnlijke stilte wordt bijna onverdraaglijk, maar gelukkig komt Liz op dat moment binnen. Faith vindt het wel aardig van haar dat ze zich verontschuldigt en glimlacht flauwtjes. En nu Liz het vermeldt, ze heeft haar toverstok ook niet meer. Ze probeert te herinneren of ze vanmorgen wel in haar zak had gestoken, maar ze is er niet zo zeker van. Vanmorgen lijkt wel een eeuwigheid geleden. Toen was alles nog goed... Ze kijkt verdrietig naar Robertus. Eigenlijk wil ze vragen of ze zijn toverstok mag lenen om hem te helen, maar tegen hem praten lijkt zo ongemakkelijk nu. Zwijgend en een beetje in gedachten verzonken blijft ze hem aankijken. ----------------------------------- Miseria http://i289.photobucket.com/albums/ll203/LaCygneMalefique/6.png Murder needs no ghost come from the graveRobertus kijkt even op als ook Liz binnenkomt. Hoe stom het ook klinkt, écht boos is hij niet op haar... ook al deed die pan verdomd veel pijn ¬_¬ "Hmm... het... geeft niet..." mompelt hij met enige moeite. Nee, hij is niet boos, but still... xD Hij kijkt een beetje vreemd op. Hij wil een beetje rechtop krabbelen, maar gaat meteen weer liggen als hij merkt dat er vlekjes voor zijn ogen beginnen te dansen. Haar staf was ook al weg? Was die van Maddie niet ook weg? Althans, dat neemt hij aan, anders was de pijn nu vast wel al weg O.o In een soort reflex of automatisme grijpt hij naar zijn eigen broekzak, maar- hè? O___o Zijn staf is ook weg o________________O Hij wil er iets over zeggen, maar de hoofdpijn overmant hem, en dus ontspant hij en knijpt zijn ogen dicht, in de hoop dat de hoofdpijn snel over is. ----------------------------------- jilly-ann http://i203.photobucket.com/albums/aa95/xJill91/Banners/madison-1.png Madison staat op als Faith de kamer binnen komt. Het was te verwachten ze heeft Bertje toch vertelt dat haar zus om hem geeft. Als Liz ook de kamer binnen gaat, loopt Madison langzaam naar de deur toe. Robertus heeft het al druk genoeg met alleen zijn eigen gedachte. Ze wilt niet dat hij het nu te druk krijgt, Faith heeft ooit gezegd dat het slecht is. Op de gang ziet ze Dermot staan. Ze geeft hem een glimlachje, hij is immers niet alleen fout aan de 'tijdelijke' breuk van haar zus en Bertje. Ze loopt verder naar de keuken toe en gaat bij Jack staan. "Help je mee met opruimen?" vraagt ze liefjes. Normaal ruimt Liz op dus nu wilt Maddie het voor haar overnemen. ----------------------------------- Glauces http://i293.photobucket.com/albums/mm67/es_passion/Banners/Elizabeth.png Liz zucht lichtjes opgelucht. Gelukkig, Robertus is niet kwaad op haar omdat ze hem de hersens heeft ingeslagen, een pak van haar hart. Ze blijft nog aarzelend even zitten, en merkt op dat Robertus zijn toverstok ook niet heeft. HAHA Wat vreemd... In haar ooghoek ziet ze hoe Maddie de kamer verlaat, en plotseling realiseert ze zich dat ze hier alleen met Faith en Robertus zit. Misschien, zegt een stemmetje in haar hoofd, is het een goed idee ze even alleen te laten en je toverstok te gaan zoeken. Ze staat op, mompelt iets dat op een "Aju" lijkt en slentert de gang weer door, waar Dermot nog staat. "Heb jij je toverstok nog?" vraagt ze hem fronsend. "De mijne is weg, en die van Robertus ook... Dat bed was ook al weg. Een beetje vreemd, is het niet?" ----------------------------------- miss_sweet http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/faith110.png Haar peinzende blik verandert in een frons als ze ziet hoe Robertus ligt te creperen van de pijn. Een groot gevoel van medelijden overspoelt haar. Het is ook gedeeltelijk haar schuld. Dit alles zou nooit gebeurt zijn als... Faith zucht en zegt nog snel gedag tegen Maddie en Liz die plots besluiten weg te gaan. En toen was het weer stil... Ze vouwt haar handen in haar schoot en kucht opgelaten. Tsja, wat moet ze nu doen of zeggen. Ze voelt zich nog steeds zo beschaamd en slecht. En het laatste gesprek dat ze met hem heeft gehad is ook niet zo goed afgelopen. Van onder haar wimpers gluurt ze naar Robertus en ze zet alle twijfels opzij als ze merkt hoeveel pijn hij heeft. Ze staat op en gaat naast hem in de zetel zitten. Eventjes kijkt ze hem medelevend aan en steekt haar hand uit, maar trekt het snel weer terug. Ongemakkelijk tikt ze met haar voet op de grond, kijkt weer naar Robertus en vindt dat ze nu overdrijft. Hij zit hier te lijden terwijl zij het niet eens kan opbrengen om hem gerust te stellen. Met een teder, verdrietig glimlachje legt ze voorzichtig zijn hoofd op haar schoot en strijkt zachtjes door zijn haar. "Blijf gewoon liggen met je ogen dicht en probeer aan iets anders te denken." ----------------------------------- Miseria http://i289.photobucket.com/albums/ll203/LaCygneMalefique/6.png Murder needs no ghost come from the graveRobertus kan de puf niet opbrengen om Maddie en Liz ook nog na te kijken als ze weggaan. Noooz, why did you do that? ): Nu is hij alleen met Faith en dat is piiijnliiiiijk )': xD Hij voelt zijn hart in zijn keel kloppen als Faith dichterbij komt zitten, en hij slaat een slag over als het er even naar uitziet dat ze zijn hand vastpakt. Hij snakt naar adem als ze zijn hoofd op haar schoot legt, maar ontspant meteen weer. Gawd, dat voelt fijn... Hij sluit, half genietend - voor zover dat kan met barstende koppijn en een vriendin die vreemdgaat en op wie je stiekem nog boos bent - zijn ogen. Hmm, aan iets anders denken... bloemetjes... of bijtjes... of grasvelden :'D ----------------------------------- Legolas http://www.freewebs.com/banners12/jup.jpg Dermot blijft even op de gang staan wachten op Liz. Hij heeft geen nood aan die starende blikken van de anderen. Als Maddie uit de woonkamer komt verwacht hij ook een tirade van haar te verwachten, omdat ze de zus is van Faith natuurlijk. Maar tot zijn verbazing glimlacht ze naar hem. Hij glimlacht even terug en gelukkig is Liz daar snel terug. Ze vraagt of hij zijn wand nog heeft. Snel voelt hij in zijn zakken en merkt dat hij zijn wand ook niet kan vinden. Hij controleert zijn achterzakken ook eens, daarna zijn broekzakken nog eens en concludeert dat hij het écht kwijt is. Na een zucht kijkt hij Liz aan. "Die van mij is ook kwijt, dit is niet goed..." zegt hij en blijft even peinsend staan. Na een tijdje kijkt Dermot naar de deur van de woonkamer die nog openstaat en twijfelt of hij even zou gaan kijken. Hij neemt Liz bij de hand, hij durft niet alleen. Daarna stapt hij voorzichtig naar de deur, blijft buiten staan en kijkt stiekem naar binnen. Daar ligt Robertus op de schoot van Faith en nu pas beseft Dermot wat hij wel niet heeft gedaan. Hmmm... stof tot nadenken ^^ ----------------------------------- miss_sweet http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/faith110.png Awww <3 Faith voelt nu een grote drang om haar hoofdje tegen de zijne te leggen en gewoon wegdromen... Maar de realiteit is anders. En hard. Met haar vinger glijdt ze over zijn wang en kijkt tevreden toe als ze merkt dat hij al wat meer ontspannen is. Ze gaat met haar gezicht dichter naar hem toe zodat hij haar beter kan horen. "Alles komt wel goed. Dat zul je wel zien." fluistert ze. Niet echt de meest geschikte persoon die dat nu zou moeten zeggen, maar daar blijft ze niet bij stilstaan. De warme, rustige sfeer in de woonkamer en de warmte van Robertus doen haar heel eventjes alles vergeten. Het lijkt net zoals voor al dat gedoe. "Ik wou dat ik de pijn kon wegnemen." zegt ze na een tijdje. Ze doelt op zijn hoofdpijn die ze kon helen als ze haar toverstok had. Maar stiekem bedoelt ze ook die andere, hartverscheurende pijn. ----------------------------------- Miseria http://i289.photobucket.com/albums/ll203/LaCygneMalefique/6.png Murder needs no ghost come from the graveRobertus' ademhaling wordt steeds langzamer en ontspannener. Of hij het nou wil of niet, Faiths strelingen door zijn haar gaan als warme golven door zijn lichaam. Het maakt hem ergens binnenin verdrietig, omdat het zo vertrouwd en fijn voelt, en hij voelt dat alles anders zal zijn door haar ontrouw. Hij rilt even, niet onprettig, als ze zijn wang streelt. Wat komt er goed? Alles? Echt alles? Dus niet alleen de hoofdpijn? Ook hen? Ook de moorden die ze moeten plegen om hun normale leven weer op te pakken? Damn, hoofdpijn maakt van Bertje EmoBertje =( Hij zwijgt even bij haar dubbelzinnige laatste opmerking. Is hij er niet ook schuldig aan? Hij heeft het dan wel niet veroorzaakt, maar hij laat de pijn wel voortleven... Hij begint te twijfelen aan zichzelf. Was het naïef om na twee weken al te denken dat het voor eeuwig was? Gaat hij te snel? Is ze er nog niet klaar voor? ... Is hij er überhaupt wel klaar voor, heeft hij daar eigenlijk ooit wel over nagedacht? Hij opent zijn ogen en schrikt haast - haast - als hij direct in die mooie helderblauwe ogen kijkt. ----------------------------------- Glauces http://i293.photobucket.com/albums/mm67/es_passion/Banners/Elizabeth.png Liz kijkt bezorgd toe hoe Dermot zijn zakken controleert. Het blijkt dat hij ook al geen toverstok heeft. Een naar gevoel bekruipt haar en ze rilt even. Een aantal mensen in een vervloekt huis, zonder toverstokken. Hoe lang zou het duren voordat er iets mis zou gaan? Ze slikt even en is opgelucht als ze Dermots hand voelt. Ze knijpt er even zachtjes in en wordt dan meegenomen. Om de een of andere reden blijven ze voor de deur van de kamer staan. Liz werpt kort een blik naar binnen en merkt op dat Robertus en Faith het kennelijk weer redelijk met elkaar kunnen vinden. Desondanks vindt ze het een beetje onfatsoenlijk om zo stiekem naar binnen te staan kijken. "Derm," fluistert ze in zijn oor. "Het is hier geen poppenkast, je kunt niet zo blijven kijken... Die stokken liggen er toch niet." Zacht dwingend trekt ze hem mee naar de keuken, waar ze even in de kasten rommelt (je weet maar nooit), in de koelkast en de vriezer kijkt en natuurlijk ook, wat het meest logisch is, op tafel. "Hier zijn ze ook niet," constateert ze moedeloos. "Ik denk eigenlijk niet dat we ze gaan vinden. Iets zegt me dat evil mister Abott ze heeft verstopt, misschien wel op die freaky zolder..." ----------------------------------- miss_sweet http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/faith110.png Faith kan een klein glimlachje niet onderdrukken als hij zijn ogen opent. Ze wendt haar blik niet af en blijft zachtjes zijn wang strelen. Hij ziet er zo ontzettend lief uit. Nog steeds doet hij haar hartje sneller kloppen door gewoon naar haar te kijken. Ze heeft alleen maar aandacht voor Robertus en heeft niet eens door dat er zich mensen in de deuropening bevinden. Een tijdje blijft ze zo in zijn ogen kijken en haar gezicht is veel te dicht bij hem. "Heb je nog steeds veel pijn?" fluistert ze. Faith weet wel iets dat hem kan afleiden. Ze brengt haar gezicht nog dichter bij de zijne en kust hem voorzichtig en zachtjes <3 ----------------------------------- Miseria http://i289.photobucket.com/albums/ll203/LaCygneMalefique/6.png Murder needs no ghost come from the graveRobertus blijft in Faiths ogen staren. Hij straft zichzelf mentaal dat hij al zo snel aan haar toegeeft terwijl hij eigenlijk nog boos op en teleurgesteld in haar is. Hij voelt zijn hartje heel hard bonzen, en er gaan warme vlagen door hem heen bij elke streling. Hij wil net antwoorden, maar is te ademloos ervoor als hij merkt dat ze dichterbij komt. Toegevend aan het feit dat hij stiekem, héél stiekem misschien niet zo heel erg boos meer op haar is, kust hij haar terug. Hij sluit zijn ogen en krabbelt een beetje overeind, om haar beter te kunnen kussen. Hij legt zijn hand in haar nek en gaat zachtjes door haar haar. ----------------------------------- miss_sweet http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/faith110.png Haar lippen vormen een glimlach als ze voelt dat hij terugkust. Misschien is dit maar tijdelijke afleiding, misschien betekent het voor hem niets meer dan gewoon een kus. Maar wat het ook is het voelt zo enorm goed aan. Hij laat een tintelend gevoel in haar nek achter als ze zijn hand daar voelt. Ze trekt zich heel eventjes snel los en laat zich achterover in de kussens zakken waarbij ze Robertus meetrekt. Ze slaat haar armen om zijn nek en maakt de kus intenser ----------------------------------- Miseria http://i289.photobucket.com/albums/ll203/LaCygneMalefique/6.png Murder needs no ghost come from the graveRobertus snakt naar adem en zucht genietend. Hij dwingt zichzelf al zijn twijfels los te laten en er nu, al is het alleen maar voor nu, er gewoon voor te gaan. Hij laat zich meetrekken en kust haar terug. Even dringt het vreemde besef tot hem door dat Dermot dit ook gedaan heeft, en het is net alsof hij hem proeft in haar mond Ieuw xD. Niet echt natuurlijk, want anders stinkt Dermot wel heel erg uit z'n bek "^^ Na een tijdje verbreekt hij de kus, en blijft Faith gewoon een tijdje zo aanstaren. Hij gaat even met zijn hand door haar haar, en zucht dan. Hij neemt haar in zijn armen en omhelst haar stevig. Hij legt zijn hoofd op haar schouder en haalt even diep adem. "Beloof me," fluistert hij, "dat je me dat nooit, nóóít meer aandoet... Beloof het me..." ----------------------------------- miss_sweet http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/faith110.png Faith kan het gevoel niet eens beschrijven hoe goed en vertrouwd het voelt om in zijn armen te kunnen liggen. Als hij haar omhelst drukt ze zich dicht tegen hem aan en neemt zijn warmte in zich op. Met een smoorverliefde glimlach legt ze haar hoofd tegen de zijne als hij op haar schouder komt liggen. Like- awww <3 Meteen schudt ze hevig met haar hoofd als ze hoort wat hij zegt. Dit wil ze hem nooit, nooit meer aandoen. Natuurlijk niet. Ze houdt zielsveel van hem. Alleen van hem. Geen twijfels meer. Alleen Robertus. Ze duwt zachtjes zijn hoofd van haar schouder en neemt zijn gezicht in haar handen terwijl ze een beetje rechtop krabbelt. "Ik beloof het." zegt ze, en ze heeft die woorden nog nooit meer gemeend dan nu. Een tijdje blijft ze in zijn ogen kijken en herhaalt de woorden nogmaals. Hij moet weten dat het nooit meer gaat gebeuren. "Ik belóóf het." Ze drukt een zachte kus op zijn lippen en omhelst hem weer. Ze zucht tevreden. Maar voor ze helemaal van geluk en opluchting gaat beginnen stralen, moet ze zekerheid hebben. Misschien vergeeft hij het haar. Maar dat hoeft niet te betekenen dat hij er weer klaar voor is om verder te gaan. "Betekent dit dat...?" Ze maakt haar zin niet af, maar haar blik zegt wel genoeg. Hoopvol kijkt ze hem aan en inwendig wacht ze in spanning af. Als hij nu haar hartje breekt gaat ze echt heel veel verdriet hebben. ----------------------------------- Miseria http://i289.photobucket.com/albums/ll203/LaCygneMalefique/6.png Murder needs no ghost come from the grave Ooc: Oi! Waor is de rest? (A)Robertus kijkt Faith waterig aan als ze zijn hoofd tussen haar handen klemt en snottert als een klein jongetje dat zijn knie bezeert heeft. Een rilling van opluchting gaat door hem heen, als ze het belooft. Ze belooft het, ze belooft het. Hij klampt zich stevig vast aan haar, bang om haar weer kwijt te raken, als ze hem weer omhelst. Hij kijkt haar even zwijgend aan. Betekent het dat? Heeft hij het haar vergeven? Hij twijfelt. Hij is er niet zeker van of hij haar ooit wel zou kunnen vergeven. Maar misschien, accepteren dat het gebeurd is, dat het nooit meer zal gebeuren - dat heeft ze beloofd! - misschien dat hij dat wél kan. Hij knikt zwijgend, zonder er dieper op in te gaan. http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/amyban10.pngAmy trommelt even met haar vingers op de keukentafel. Nou, dat was ook weer saai. Maddie is afwassen, let her be, mooi dat Ames niet gaat helpen. Liz en Dermot zijn er ook weer, gezellig! :'D "Wat is hier ook niet?" mompelt ze verveeld, bij Liz' woorden. Maar voor Liz überhaupt de kans heeft gekregen om te antwoorden, springt Amy al op en rent naar buiten. Ze hoort een uil! EEN UIL! IEMAND HEEFT EEN BRIEF GESTUURD! Want god, wat is dat een gemis. Ze zitten daar nu al meer dan twee weken, 4 dagen meer dan ze er hadden moeten zitten, en niemand schrifjt iets? Ze had op z'n minst een brief per dag, of in ieder geval per 2 dagen van pappie verwacht. Misschien nog één keer in de week van James, en met een beetje geluk een kort bezoekje van Benda, de huiself. Maar nee hoor, geen van drieeën heeft ook maar iets van zich laten horen. Maar wacht... hebben de anderen wel brieven gehad? Nu ze er zo over nadenkt, volgens haar niet. Is iedereen hen vergeten? Ze speurt de lucht af - ze weet zéker dat ze een uil hoorde! - en ziet dan tot haar opluchting inderdaad een grote, bruine kerkuil in de lucht zweven. Opgewekt kwetterend vliegt hij het hek over, en-... stort naar beneden. Amy slaat haar hand voor haar mond; de uil kwettert, klagend van de pijn, en stort met een bloedgang naar beneden. Wat was dat? Hoe kan die uil ineens neerstorten? Verstijfd blijft ze in de deuropening staan. ----------------------------------- trijntjuh http://i228.photobucket.com/albums/ee3/Trijn1990/Finn1-2.png Finn glimlacht zwak als Lily haar zinnen begint te vormen tegen hem. Hij knikt kort als ze vraagt of hij nog weet waarom en wanneer hij haar die ketting had gegeven. Hij laat zijn blik even op de ketting rusten, terwijl ze er aan prutst. 'Natuurlijk weet ik dat nog.' Antwoordt hij en onderdrukt een zucht. Lily had toen ten tijde een moeilijke periode gehad, en was door een depressie in het ziekenhuis belandt. Finn had in die tijd echt gedacht dat ze het loodje zou leggen, ze zag er niet uit. Niets meer van leven zat er nog in dat broos lichaampje van haar. Hij had haar iedere dag bezocht en haar uiteindelijk die ketting gegeven als blijk dat hij er voor was en altijd er voor haar zou zijn. Hij wrijft even over haar hand als zij de zijne vastneemt. Met een zwakke glimlach luistert hij verder naar haar woorden, en voelt langzaam een gevoel van geluk door zich gaan. Wat houdt hij toch van haar. 'Lils, hoe kan je ook maar denken dat ik je in de steek zou laten?' Zegt hij al haast fluisterend en kijkt haar recht in de ogen aan. 'Ik heb je toch beloofd dat ik je ook maar nooit of te nimmer in de kou zou laten staan?' Hij zwijgt even, krabbelt recht en gaat dan naast haar zitten. 'En jij betekent ook veel voor mij. Je hebt geen besef hoeveel je voor me betekent.' Hij trekt haar dichter en drukt licht aarzelend een zoen op haar kruin. ----------------------------------- Miseria http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/amyban10.pngAmy blijft nog een tijdje zo, twijfelend, staan. Pas als ze nog een zwak kreetje van de uil hoort, rent ze naar de plek toe waar hij neergestort is. Het uiltje ligt daar, bloedend, zwakjes zijn pootje proberend te buigen, zijn vleugel ligt er in een uiterst vreemde hoek bij; alsof iets of iemand hem aangevallen heeft, maar wat? Om de stervende uil liggen nog meer uilen - dood. Amy slaat geschokt haar hand voor haar mond. Wat ís dit? Het valt haar op dat bij sommige uilen om de pootjes nog gewoon een touwtje zit, waar een brief aan zou hebben moeten gezeten. Alle brieven waren onderschept? Wie-? Ze stort zich op het kleine uiltje en redt de brief voordat ook maar iemand de brief nog kan onderscheppen. Ze bijt even op haar lip, maar het uiltje geeft het al op. Hij beweegt niet meer. Amy stapt aarzelend weg van het uilenkerkhof. Ze gaat zwijgend aan de keukentafel binnen zitten; eerst die brief lezen, dan de rest vertellen over de uilen. Ze keert de brief in haar handen; "Amy Elliot" staat er in hanenpoten geschreven. Amy herkent het handschrift, en haar hart springt op. James! Ze opent de brief en begint aandacht te lezen. "Mejuffrouw Amy, God, oh god, waarom horen we niks meer van u? Is er iets gebeurd? Hoe gaat het met u? Alstublieft, ik smeek het u, schrijf iets terug. Ik en Benda maken ons zorgen! Uw vader, mejuffrouw Amy, is gisteravond in zijn slaap overleden. Het spijt me. Het voelt alsof ik hem had kunnen redden, maar tegelijkertijd weet ik niet hoe. We weten niet waaraan hij gestorven is, wel weten we dat het een natuurlijke dood was. Uw vader wordt over 3 dagen begraven. Ik bid dat u thuiskomt en het u goed gaat. James"Amy's handen verslappen zich. De brief glijdt uit haar hand en zweeft even op een zuchtje wind dat door het keukenraam blaast, maar zakt dan naar de grond. Amy laat haar hoofd hangen, en staart naar een knoest in de tafel. Dan begint ze te snikken, steeds harder, en onregelmatiger. Ze legt haar hoofd in haar armen op tafel en begint hartverscheurend te huilen. ----------------------------------- miss_sweet http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/faith110.png Faith blijft hem zwijgend aankijken als hij knikt. Eigenlijk kan haar geluk niet op, maar ze beseft ook dat dit niet juist is. En zijn vage reactie op haar vraag maakt dat nog maar eens duidelijk. Als ze hem zo verdrietig ziet wordt ze nog maar eens geconfronteerd met wat ze gedaan heeft. Hoe kan hij haar vergeven als ze het zichzelf niet eens kan vergeven. Hoe kunnen ze ooit een toekomst hebben als hij haar niet eens kan vertrouwen - en ze betwijfelt of hij dat nu al kán. Het heeft tijd nodig. Het is duidelijk dat ze nog van elkaar houden, maar dat is niet genoeg. Een intens gevoel van verdriet overspoelt haar en ze vervloekt zichzelf voor wat ze gaat zeggen. Maar diep vanbinnen weet ze dat dit het juiste is om te doen. Ze trekt zich voorzichtig los uit zijn omhelzing en gaat rechtop zitten terwijl ze hem een tijdje zwijgend blijft aankijken. Ze wil dit niet zeggen, maar het moet als ze wil dat ooit weer alles goedkomt. "Ik hou van je." zucht ze en haar stem trilt een beetje. "Maar dat is niet genoeg. Hoe moeten we verdergaan als je me niet kunt vertrouwen of vergeven- áls ik het mezelf niet eens kan vergeven voor wat ik gedaan heb." Ze neemt zijn hand vast en geeft er een zacht kneepje in. "Ik denk-" Ze wendt even haar blik af en haalt diep adem voordat ze hem weer aankijkt. "Ik denk dat het beter is als we even wat afstand nemen van elkaar. Ik wil je weer kunnen aankijken zonder me schuldig te voelen. Ik wil dat je me weer kunt vertrouwen. Ik wil dat we weer die perfecte relatie kunnen opbouwen." Zoveel twijfels of dit misschien toch maar een slecht idee is. Maar voordat ze van gedachte kan veranderen staat ze snel op. Faith drukt nog een teder kusje op zijn wang en met pijn in haar hart verlaat ze de kamer. ----------------------------------- Machoefeltje http://img.photobucket.com/albums/v241/Hermie/Lily1-1.jpg Lily glimlacht zwak als ze Finn hoort zeggen dat hij haar nooit in de kou zou laten staan. Ze kijkt opzij als hij recht krabbelt en naast haar gaat zitten. Ze sluit haar ogen even als hij haar dichter trekt en een zoen op haar hoofd drukt. Ze zucht en bijt op haar lip. Ze kijkt op naar Finn. "Je bent een schatje..." Fluistert ze en glimlacht lichtjes. Ze slaat haar armen om hem heen en geeft hem een knuffel. Ze laat zich eventjes tegen hem rusten en staart voor zich uit. Een gelukkig warm gevoel nestelt zich in haar, ondanks dat ze dat probeert tegen te houden. ----------------------------------- trijntjuh http://i228.photobucket.com/albums/ee3/Trijn1990/Finn1-2.png 'Je bent een schatje...' Finn slaat zijn ogen naar beneden, terwijl hij begint te blozen. Crap... Hij vindt het altijd zo idioot als hij rood begint aan te lopen. Met een lichte aarzeling kijkt op als ze tegen hem gaat leunen, en hij slaat haar armen rond haar middel om daarna even zijn ogen te sluiten. Wat heeft hij dit stiekem gemist. Finn onderdrukt een zucht en laat ze dan los, terwijl hij hoopt dat hij al niet meer zo rood is. Hij kijkt haar zwijgend aan en glimlacht lichtjes. 'Ik vind jou ook wel lief hoor.' Hij grijnst en geeft ze dan een tik tegen haar hoofd. Ze is de ware, Finn. Houd je mond. -.-" Fine, dan niet...Mister Betweter! Ow yes, I am. Hij laat zijn blik op Lily rusten, en bijt vertwijfeld op zijn lip. ----------------------------------- CharlieWemel http://i34.tinypic.com/i42xwy.png Yay, Jack heeft mensen geholpen! Stiekem vindt hij het zielig voor Bertusje en Faith dat ze ruzie hadden, ze waren zo lief met elkaar. Zwijgend drinkt hij van zijn pompoensap en zit in gedachten verzonken tot Maddie in de keuken verschijnt. "Opruimen, wat gaan we opruimen?" Hij kijkt de keuken rond en ziet alleen een paar glazen op tafel staan. "Volgens mij is alles al weg hoor, ^^" zegt hij snugger en hij geeft Maddie een zoen. "Trouwens, hoe is het nu met Faith en Robertus?" ----------------------------------- Machoefeltje http://img.photobucket.com/albums/v241/Hermie/Lily1-1.jpg Lily glimlacht als ze een knuffel terug krijgt en zucht. Ze laat zich tegen hem rusten tot hij de knuffel verbreekt. Ze kijkt op naar hem als hij zegt dat hij haar ook lief vindt. Ze kijkt ontzet als ze dan een tik tegen haar hoofd krijgt. "Meneer Coolsaet!" Zegt ze ontzet. Ze kijkt hem zwijgend aan en steekt dan haar tong uit. "Neh!" Zegt ze triomfantelijk. Ze merkt dan zijn vertwijfelde blik op. Ze slikt en bijt op haar lip. Ze schuift lichtjes opzij van hem. Ze wil niet weer gekwetst worden als ... Ze kijkt hem zwijgend aan. "Misschien moet ik maar..." Zegt ze vertwijfelt terwijl ze echter niet weg wil. 'God, Lils, laat je niet meeslepen!' Gilt haar geweten op de achtergrond. ----------------------------------- trijntjuh http://i228.photobucket.com/albums/ee3/Trijn1990/Finn2.jpg Finn moet lachen als ze haar tong uit steekt. 'Volwassen hoor, Robins.' Antwoordt hij met een grijns en geeft haar een nieuwe tik. Hij heeft veel zin om haar in een wurggreep te steken en dan haar haar te verpesten, maar hij onderdrukt toch maar die behoefte. ^^" Het blijft een meisje. xD Dan merkt hij hoe ze hem even aankijkt en licht aarzelend meer van hem weg schuift. Damn, ze heeft mijn blik opgemerkt. "Misschien moet ik maar..." Finn haalt een glimlach boven, sterft haast vanbinnen, maar knikt dan toch. 'Ik ga dan maar eens beneden kijken.' Hij wil zijn toverstok trekken, maar die is plots spoorloos verdwenen. 'Waar is mijn stok nu weer heen?'' Mompelt hij half ontzet, en haalt dan maar zijn schouders op. Hij krabbelt recht, neemt de boeken en gaat ze weer op de juiste plaats leggen. Daarna kijkt hij een paar seconden om naar Lils en zwijgt. '...Ga je mee beneden kijken naar de anderen?' Hij loopt alvast de bibliotheek uit en slentert dan de trappen af, zoekend naar andere levende personen in dit huis. ----------------------------------- Machoefeltje http://img.photobucket.com/albums/v241/Hermie/Lily1-1.jpg Lily slikt als Finn instemt met haar onuitgesproken verzoek om weg te gaan. Ze zucht lichtjes als hij rechtkrabbelt om de boeken weg te leggen. Met haar ogen volgt ze zijn bewegingen en bijt op haar lip. 'Het had je kunnen lukken... Je had het kunnen doen...' Ze kijkt op als hij omkijkt naar haar maar geen woord zegt. Lily krijgt het haast van de verstikkende stilte maar dan vraagt Finn of ze mee naar beneden gaat. "Ik kom..." Fluistert ze haast. Stilletjes volgt ze Finn naar beneden en volgt hem op een afstandje. "De rest zal wel in de keuken zijn, waarschijnlijk. Of in de woonkamer." Zegt ze om iets te zeggen. ----------------------------------- Miseria http://i289.photobucket.com/albums/ll203/LaCygneMalefique/6.png Murder needs no ghost come from the graveRobertus kijkt Faith zwijgend en diep in de ogen aan als ze begint te praten. Neee =( Hij heeft het net kunnen accepteren =( Hij weet dat het zo inderdaad beter is. Hij kan er langer over nadenken. Alles laten bekoelen. Alles weer opbouwen. Hij knikt zwakjes, met een brok in zijn keel. Hij slaat zijn ogen neer als ze hem een kusje op zijn wang geeft. Hij wriemelt wat aan zijn mouw. Hij hoort haar voetstappen, en hoeft niet op te kijken om te weten dat ze weg is. Hij voelt zich leeg van binnen. Hij is haar kwijt. Met een minderprettigheid in zijn maag pakt hij een kussen van de bank en klampt zich eraan vast. Nu hij weer alleen is, wordt hij zich weer bewust van zijn hoofdpijn, die in een hevige vlaag weer terugkeert, en hij sluit zijn ogen. Misschien... ging hij inderdaad toch te snel. In alles. In het hele samenlevengedoe, in het boos worden, in het goeedmaken. Misschien is hij er zelf wel helemaal nog niet klaar voor. Hij zit zo in de knoop met al zijn gevoelens. Hij weet niet wat hij nou wil. Ja, wel, hij weet wél wat hij wil. Faith zoals ze vanochtend was. Betrouwbaar, lief en perfect. Waarmee hij op een kinderlijke manier kon wegdromen over de toekomst. Somber staart hij voor zich uit, terwijl zijn hoofd zachtjes en pijnlijk bonkt. http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/amyban10.pngAmy blijft ontroostbaar huilen aan de keukentafel. "Pappie," jammert ze. Wat moet ze nu? Ze heeft nu niemand meer. Ja, James, maar hij is slechts een werknemer. Met het overlijden van pappie moet hij nu opzoek gaan naar een nieuwe werkgever. Of zou Amy hem gewoon weer in kunnen huren? En god, wat moet ze zonder pappie. Ze was altijd samen met hem, alleen met hem. Hij heeft zo goed als helemaal alleen opgevoed, en nu is hij weg, dood, voor altijd. En Amy heeft niet eens afscheid kunnen nemen van hem. Ze heeft niet eens aan zijn sterfbed kunnen zitten, zoals ze dat wel hadden gedaan bij mama. En als ze hier niet snel wegkomen, kan ze op de begravenis niet eens afscheid van hem nemen. Ze móet hier weg, ze móet naar pappie, haar lieve pappie. Het voelt alsof haar hartje verbrijzeld is en diens scherven nu stekend en pijnlijk in haar longen prikken. Wat moet ze nou zonder pappie? =( ----------------------------------- Kevin. http://i201.photobucket.com/albums/aa156/Zoontje_2007/Martin2.png Martin zucht opgelucht als Robertus weer langzaam bij bewustzijn komt. Daarnaast is Dermot ook weer enigzins gekalmeerd. Alleen waarom gingen ze met elkaar op de vuist? Er moest een reden zijn. Uiteindelijk besluit hij om naar de woonkamer te gaan om zich daar te laten zakken in één van de fauteuils. Waarna hij in slaap valt. Na wat een eeuwigheid lijkt opent hij zijn ogen. Met als eerste wat hij ziet Robertus die zicht vast heeft geklampt aan een kussen in de bank tegenover hem. ''Robertus, gaat het?'' vraagt Martin maar voorzichtig. Er was iets, dat viel makkelijk te zien. Alleen wat? ----------------------------------- jilly-ann http://i203.photobucket.com/albums/aa95/xJill91/Banners/madison-1.png Madison glimlacht naar Jack toe als hij vraagt hoe het tussen Faith en Robertus gaat. Ach, hij geeft dus stiekem toch meer om de andere dan dat hij toegeeft. "Volgens mij gaat het wel goed komen," zegt ze vrolijk. Al houd ze zich wel aan haar belofte en zal niemand erachter komen wat Robertus haar allemaal verteld heeft. Die arme Bertje zit al genoeg in de knoop. Madison kijkt op als ze Amy hoort jammeren om haar vader. Ze loopt naar haar toe en ziet de brief liggen. Nieuwsgierig pakt ze hem op en leest hem vluchtig door. Waarna ze met medelijden naar haar toe kijkt. Arme Amy! Nu wilt ze nog meer uit het huis, het is vast niet leuk om je vaders begrafenis te missen! Ze gaat naast Amy op een stoel zitten en slaat troostend haar armen om haar heen. "Gecondoleerd," zegt ze zachtjes, omdat ze niet zo goed weet wat ze zeggen moet. "We vinden hopelijk wel op tijd een manier om dit huis uit te komen." ----------------------------------- miss_sweet http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/faith110.png Faith staat op de gang tegen de muur geleund en slaat in een opwelling boos en wanhopig met haar vuist tegen de muur. Auwtch. Met een pijnlijk gezicht trekt ze haar hand snel weg en schudt haar hoofd. Ze begint steeds meer spijt te krijgen van haar beslissing. Nu al. Maar ze moet accepteren dat dit het beste is momenteel. Zuchtend steekt ze haar handen diep in haar zakken en loopt de gang door. Ze glimlacht zwakjes wanneer ze Finn en Lils tegenkomt. Als ze de keuken binnenkomt valt haar meteen de deprimerende sfeer op en Amy die hartverscheurend aan het huilen is. Snel gaat ze aan de andere kant van haar zitten en kijkt even vragend naar Madison. Haar oog valt op de brief en ze pakt het vast. Haar hart slaat een slag over als ze de inhoud leest. Met veel medelijden en ongeloof legt ze in een troostend gebaar een hand op haar schouder. Er zijn geen woorden die haar op dit moment kunnen troosten. Ze kan zich niet eens voorstellen wat voor een schok dit geweest moet zijn. En nu ze erbij nadenkt, van waar komt die brief eigenlijk? Is het mogelijk om contact te hebben met de buitenwereld... Een klein lichpuntje van hoop begint te branden. Maar nu is Amy belangrijk. "Ik denk dat je beter even kunt gaan liggen. Het nieuws is... nogal overweldigend." Ze geeft een kneepje in haar schouder en glimlacht triest. ----------------------------------- Miseria http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/amyban10.pngAmy snikt luidruchtig en jammert het uit. Ooooooh, pappie! Wat- ze kan niet- hij is weg, voor altijd. Ze legt haar hoofd huilend tegen Maddies borst aan en snikt het uit. Ook al is Maddie zo goed als een volslagen vreemde - klein detail dat ze al 2 weken bij elkaar in huis wonen - het helpt ontzettend. Ze is natuurlijk nog lang niet getroost - ze betwijfelt of ze dat ooit zou zijn, ook al staat hij op uit de dood - maar ze heeft nu tenminste een schouder - of, euh, borst - om op uit te huilen. Amy trekt zich snikkend los van Madison en knikt bij Faiths woorden. "D-dank je," fluistert ze naar beiden. Ze volgt Faith naar boven, en laat haar gedachtes afdwalen, opzoek naar een manier om het huis te verlaten. Als ze bijna bovenaan de trap staan, begint haar iets te dagen. Ze kijkt aarzelend, met rode, gezwollen oogjes om naar Faith. Er is één manier om het huis te verlaten. Onderaan dit stukje perkament staat een naam geschreven van iemand in dit huis, jouw taak is die persoon te vermoorden! Als je daarin slaagt, ben je vrij om het huis te verlaten. Dit is de enige kans om hier weg te geraken, wees dus wijs en doe wat er gevraagd wordt. Dit is slechts een eenmalige kans is. Je hebt twee weken de tijd om deze persoon te vermoorden. Faith WilliamsAmy slikt. Ze kan het niet. Faith is te lief voor haar, ze heeft haar vanmorgen uit het meer gered, en nu komt ze haar troosten, haar helpen. Ze kan het niet, ze kán hét níet! En toch... ze moet naar pappie toe, ze moet weg, weg uit dit huis. Er is maar één manier. Ze zet aarzelend een stap in haar richting. Ze haalt even diep adem, en geeft haar dan een fikse duw. Ze slaat geschrokken een hand voor haar mond, als Faith met een hoop lawaai van de trap klettert. Geschrokken van haar eigen daad trippelt Amy naar beneden, en knielt neer bij Faith. Oh nee, wat heeft ze gedaan wat heeft ze gedaan wat heeft ze gedáán! Ze springt op en kijkt paniekerig en met tranende ogen om zich heen. Weg, ze moet hier weg. Ze rent hysterisch naar buiten, naar Abotts huisje, en begint hysterisch op de deur te rammen. "LAAT ME GAAN LAAT ME GAAN LAAT ME GAAAAN!" gilt ze jammerend. Ze laat zich snikkend en wanhopig tegen de deur glijden. http://i289.photobucket.com/albums/ll203/LaCygneMalefique/6.png Murder needs no ghost come from the graveRobertus zit zo in gedachten verzonken, dat hij Martin niet eens hoort of opmerkt. Hij trekt het kussen stevig tegen zich aan, voor zich uit starend. Hij schrikt pas op uit zijn overpeinzingen als hij een hoop tumult in de gang hoort. Wat was dat? '.' Lichtjes geschrokken - dat geluid is niet gezond! - springt hij op en gluurt om de deur. "Faith!" Hij rent naar het hoopje op de grond en knielt bij haar neer. Hij draait haar hoofd, opzoek naar haar gezicht. "Faith, kan je me horen?" roept hij paniekerig, geen idee hebbend hoe groot de schade is. "Faith!" Hij veegt haar haren uit haar gezicht en verlegt haar lichaam uit de vreemde hoeken die haar ledematen maken. Ooc: uiteraard met toestemming ^^ ----------------------------------- jilly-ann http://i203.photobucket.com/albums/aa95/xJill91/Banners/madison-1.png Madison loopt net iets later dan Amy en Faith naar buiten toe en ziet nog net dat Amy Faith van de trap afduwt. Verbaasd kijkt Madison toe hoe Amy dan weer de trap afholt en bij Faith neer knielt. Iets waarvan Madison vind dat ze het nu helemaal niet verdient. Madison kan pas weer bewegen als Amy al weer weg gestormt is. Snel loopt Madison naar Faith toe en vloekt luid omdat ze haar toverstok nergens kan vinden. Gelukkig is Robertus er alweer snel en weet ze dat Faith in goede handen is. Nu Faith in goede handen is, begint de woede pas echt in haar te koken. "Ze gaat eraan," mompelt ze kwaad. Ze staat recht, stormt het huis uit en rent met veel meer snelheid dan dat ze normaal kan achter Amy aan. Ze zijn zo goed voor haar geweest en dan is dit hun dank?! Niemand komt aan Faith zonder aan haar te komen, dat is één ding wat zeker is. Het kan haar niks schelen dat Amy hysterisch is en plots is ze ook alles vergeten over Amy's vader. "Amy Elliot!" schreeuwt Maddie kwaad als ze Amy als een hoopje tegen de deur van Abbot ziet. Ze dacht toch niet dat ze er makkelijk mee weg zou komen. Ruw pakt ze Amy bij haar kraag beet en tilt haar op. Ze balt haar hand in een vuist en haalt er meerdere malen mee uit. Ze is nog nooit zo kwaad geweest. "Je bent zo laag en verachterlijk!" Bij elk woordje beland een nieuwe vuist op Amy, waar ze haar ook maar raken kan. Het kan haar niet eens wat schelen dat ze Amy pijn doet. ----------------------------------- trijntjuh http://i228.photobucket.com/albums/ee3/Trijn1990/Finn2.jpg Finn komt net weer de woonkamer uit met Lily, als ze daar niemand hebben gevonden. Net op dat moment hoort hij een flauw geluid, een hoop gebonk en daarna de genadeslag waardoor Faith levensloos op de grond, voor de grote trap, blijft liggen met haar haar over haar gezicht. In een flits ziet hij Robertus naar haar toe lopen, rent Madison naar buiten terwijl ze een hoop dingen gilt. Hij hoort nog net hoe ze Amy's naam begint te schreeuwen voor iedereen die het maar horen wil-Amy?- en slaat waar ze maar kan. Finn kijkt even verwonderd naar het gehele tafereel, kan de helft er niet van geloven en rent dan langs Robertus en Faith naar buiten als hij vaag twee personen bij Abotts huisje ziet. Met enige kracht en geweld grijpt hij Madison, tilt haar op waardoor ze wild met haar benen spartelt en verwoed wil verder meppen, en sleept ze meer achteruit weg van Amy. 'Kalmeer!' gromt hij lichtjes. 'Het helpt niets van elkaar naar de hemel te helpen!' Onwillekeurig moet hij aan zijn eigen slachtoffer denken waardoor er iets in zijn maag begint te knagen. ----------------------------------- Machoefeltje http://img.photobucket.com/albums/v241/Hermie/Lily1-1.jpg Lily kijkt stomverbaasd als plots een hoop gebonk hoort, iemand hoort wegrennen en iemand hoort roepen. Als ze achter Finn de gang in komt ziet ze Faith onderaan de trap op de grond liggen met Robertus naast haar. "Omg, wat is hier gebeurt?" Vraagt ze ontzet. Ze loopt naar Faith toe en knielt langs de andere kant van Faith neer. Ze wil haar stok uit haar zak nemen maar merkt dat ze hem niet meer heeft. Even trekt ze een raar gezicht maar dan denkt ze dat ze haar stok wel in haar kamer heeft laten liggen. Ze bijt op haar lip en tikt lichtjes in Faiths gezicht. "Faith, komaan, wordt wakker." Ze hoort ondertussen een hoop geroep uit de tuin komen. Ze krabbelt overeind, kijkt even naar Robertus en zegt: "Kben zo terug. Blijf bij haar." Lily loopt naar buiten toe en ziet hoe Maddie, Amy haast verrot slaat en hoe Finn Maddie dan wegsleurt van Amy. 'Go, Maddie...' Denkt Lily onwillekeurig, maar dat gaat ze heus niet toegeven. Er van overtuigt dat Finn het wel aankan, loopt ze weer naar Faith toe. Ze knielt naast haar neer en bijt op haar lip. "We moeten haar bij proberen te brengen..." Het komt nog niet eens in haar op dat het wel erger met Faith kan zijn dan gewoon bewusteloosheid. ----------------------------------- jilly-ann http://i203.photobucket.com/albums/aa95/xJill91/Banners/madison-1.png Madison slaat in het wilde weg op Finn als hij haar in de weg staat om Amy te meppen. Hij doet mee met het verraad! Ze merkt al snel dat het niks helpt en zet zich met haar voeten af tegen zijn lichaam en strekt zich, zodat hij wel gedwongen is haar los te laten. (zo lang zijn, zijn armen dus écht niet!) Als ze op de grond ligt, krabbelt ze overeind en gaat weer naar Amy toe. Ze rent gewoon langs Finn heen en begint weer Amy te bewerken met haar vuisten. "Als Faith nu dood is, is het allemaal jou schuld!" roept ze kwaad. Amy mag best weten waar het op staat! En ze zal ook wel weten waarom ze haar slaat zonder dat ze het zegt. "Als Faith dood is, vermoord ik je, hoor je me?" Ze maakt zichzelf alleen maar nog woester en ze voelt de adrenaline door haar aderen heen pompen. Wat haar alleen maar nog meer energie geeft om Amy te slaan. Terwijl de tranen langzaam over haar gezicht loopt. Faith kan gewoon niet dood zijn! Ze kan niet zonder Faith. ----------------------------------- CharlieWemel http://i34.tinypic.com/i42xwy.png Jack kijkt naar Amy als ze een brief krijgt. Hij hoort hoe Maddie haar condoleert en Faith haar de raad geeft om even te gaan liggen. Als hij na een paar tellen een klap hoort, rent hij naar buiten om te kijken en ziet Faith bewusteloos, zo niet erger, op de grond liggen en Amy hysterisch wegrennen. Meteen sprint hij achter Amy, Maddie en Finn aan en ziet hij Finn probeert de twee hysterische vrouwtjes uit elkaar te halen xD Jack pakt Maddie vast en trekt haar mee. "Luister naar me," hij kijkt Maddie in haar ogen en probeert haar op haar gemak te stellen. "Faith overleeft het. Ze is misschien bewusteloos en heeft iets gebroken, maar dat kunnen we zo oplossen." Hij kijkt over zijn schouders heen naar Amy, die nog steeds tegen de deur aan ligt. "Haar vader is net overleden. Als hetgeen wat ik denk klopt, kan ze alleen dit huis uit door iemand te vermoorden. Diegene is waarschijnlijk Faith. Denk je dat ze het graag wilt? Ze wilt alleen naar haar vader." Hij pakt Maddie stevig vast en hoopt dat ze tot rust is gekomen. Vervloekt huis. ----------------------------------- Miseria http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/amyban10.pngAmy snikt luid, als een hoopje ellende tegen de deur liggend. Ze kijkt met grote angstoogjes op naar Madison, en weet een seconde voor ze geslagen wordt wat er gaat gebeuren. Ze gilt het uit van de pijn als Madison haar bewerkt, maar heeft niet de puf om zich te verzetten. Ze kreunt als Madison weggesleept wordt door Finn, en probeert op adem te komen, maar voor ze fatsoenlijk adem heeft kunnen halen stort Madison zich weeral op haar. Ze gilt weer, en weet nu zeker dat ze nu ook letterlijk in elkaar gaat storten. Ze hijgt als nu Jack Madison wegsleept, en verslapt volledig. Pappie. Weg. Dood. Faith. Ze kijkt met blauwe plekken, een gezwollen oog en een straaltje bloed langs haar mondhoek omhoog naar Finn, terwijl er een traantje over haar wang loopt. http://i289.photobucket.com/albums/ll203/LaCygneMalefique/6.png Murder needs no ghost come from the graveRobertus kijkt vluchtig op naar alle mensen die voorbijstormen, en fronst bezorgd als Maddie zegt dat ze eraan gaat. Wie gaat eraan? Door al het tumult dat volgt buiten weet hij het zeker; zijn Faith is geduwd. Hij neemt Faith voorzichtig in zijn armen en streelt zachtjes haar wang. "Faith, word wakker," mompelt hij schor, terwijl hij haar zachtjes wieg. "Word wakker, alsjeblieft." Hij kijkt in paniek op naar Lily. Hoe? Hoe moeten ze haar in godsnaam wakker krijgen? Wáárom is hij zijn staf nu kwijt? "Water," mompelt hij schor naar Lily. Oooh, Faith, word alsjeblieft wakker =( ----------------------------------- miss_sweet http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/faith110.png Met een verdrietig glimlachje wil ze Amy een troostende knuffel geven als deze bovenaan de trap stilstaat en dichterbij komt. Maar voor ze zelfs maar kan beseffen wat er gebeurt krijgt ze een harde duw en verliest haar evenwicht. Faith blijft heel even met grote ogen van schrik halverwege hangen voordat ze van de trap valt en bij iedere trede telkens vreselijke pijnstoten voelt. Het ergste is als haar hoofd een harde klap krijgt en alles duizelig en zwart wordt. Met een luide plof ligt ze levenloos onderaan de trap. Ze is dood. Tenminste, zo lijkt het wel... Vaag en in de verte hoort ze stemmen opkomen. Het lijkt net alsof elke bot in haar lichaam gebroken is. Haar zintuigen werken niet meer goed en ze wil iets zeggen alleen kan ze geen geluid uitbrengen. Met moeite probeert ze niet weg te zinken in de diepe duisternis en leegte. Half kreunend probeert ze te bewegen - wat niet echt gaat - en zich enigzins te oriënteren. Ze wil haar ogen openen, maar het lukt niet. Het voelt alsof alle kracht uit haar lichaam is weggezogen. ----------------------------------- Miseria http://i289.photobucket.com/albums/ll203/LaCygneMalefique/6.png Murder needs no ghost come from the graveRobertus wiegt Faith zachtjes. "Faith, hoor je me?" roept hij, nu wat harder. "Faith!" Hij legt zijn hand onder haar hoofd, en trekt hem geschrokken weer terug als hij in iets plakkerigs grijpt; bloed. Hij kijkt even snel paniekerig op naar Lily, maar richt zich dan weer tot Faith. Ze kan hier niet blijven liggen. Hij pakt Faith stevig vast, en tilt haar op. Eigenlijk wil hij haar op een bed leggen, maar dan zou hij haar naar boven moeten tillen, en móói niet dat hij nu die trap opgaat. Hij draagt haar naar de woonkamer en legt haar neer op de bank. Hij haalt zijn zakdoek uit zijn borstzak en tilt haar hoofd een stukje op. Hij dept voorzichtig een beetje van het bloed weg. Hij wil zoveel dingen tegelijk doen, water halen, haar helerskit, maar wil haar ook niet alleen laten. Hij pakt haar hand en geeft er een zacht kneepje in. ----------------------------------- Glauces http://i293.photobucket.com/albums/mm67/es_passion/Banners/Elizabeth.png Liz kijkt ontzet toe hoe Amy uilenpost krijgt - arm kind, is ze nu al wees? Geen vader en geen moeder meer. Ze fronst even, ze kan zich niet voorstellen dat zíj geen ouders meer zou hebben. Wat een traumatische ervaring. En wat er daarna gebeurt, tja... Misschien is het wel begrijpelijk dat Amy Faith de trap afduwt, maar alsnog volkomen gestoord. Zwijgend ziet Liz hoe Robertus haar naar de kamer verplaatst, en haar praktische kant grijpt even in. Ze haalt een kan uit de kast en vult hem met ijskoud water. "Weet jij misschien waar haar Helerskit ligt?" vraagt ze fronsend aan Dermot. "Dat kan misschien wel van pas komen... Alhoewel ik niet weet hoe ver we zullen komen zonder toverstokken." Een bittere ondertoon klinkt in haar stem en onwillekeurig leunt ze even tegen hem aan. Hopelijk kunnen ze wat doen voor Faith, zij had al zoveel voor hen allemaal gedaan. Het zou Liz een gigantisch schuldgevoel bezorgen, mocht Faith het nu niet overleven... Ze vermant zich en loopt met de kan water naar de woonkamer, waar ze de kan neerzet en gaat zitten. Ze durft zelf niet zo goed iets te doen, en waarschijnlijk is Robertus er nog beter in ook. Ze bijt even op haar lip, niet wetende wat te doen. ----------------------------------- Legolas Gordon Hij die binnenkort een nieuwe banner krijgt, lucky boy. Gordon zit in de keuken de saaie kerel uit te hangen en volgt de rest als ze naar de gang lopen, want daar is iets aan de hand. iedereen staat rond Faith, die door Amy naar beneden is gegooid blijkbaar... De moorden zijn begonnen... Misschien kan hij nu ook? Dan kan hij ook weg! Hij blijft een tijd twijfelend staan, maar stapt dan over Faith en gaat naar boven. Hij loopt de gangen door en ziet aan de muur een kruisboog hangen... Hing die daar daarvoor al? Misschien... God... Hij gaat het doen. http://www.freewebs.com/banners12/jup.jpg Dermot volgt Liz maar en staat er maar geschokt bij te staan als hij Faith ziet liggen. Omg, is dit nu zijn schuld? Wat als hij nu trouw bij Liz was gebleven en geen avontuurtje had gehad met Faith, dat ze dit niet moest meemaken? Dan moest ze geen troost zoeken bij andere mensen en waren ze gewoon met z'n allen in de woonkamer aan het bridgen terwijl ze een glas cola dronken. De ideale wereld zeg maar. God, dit is echt erg. Hij kijkt even naar Liz als die hem vraagt of hij de helerskoffer weet liggen en hij schudt zijn hoofd. Like... waarom zou hij dat moeten weten? Hij volgt Liz mee naar de woonkamer en ziet faith daar liggen, terwijl Robertus haar verzorgt. Hij twijfelt of hij zijn hulp zou aanbieden, aangezien Bertje hem niet zo mag... "Kan ik iets doen?" vraagt hij dan toch maar. ----------------------------------- Miseria http://i289.photobucket.com/albums/ll203/LaCygneMalefique/6.png Murder needs no ghost come from the graveRobertus kijkt dankbaar op naar Liz en pakt de waterkan. Hij laat een heel klein straaltje over Faiths gezicht stromen, en dept een beetje met de (schone kant van!) de zakdoek haar gezicht. Hij voelt iets van woede opborrelen als hij Dermots stem hoort, en verwijt het hele gebeuren aan hem. Maar hij dwingt zichzelf te kalmeren. "Haal haar helerskit," gromt hij. "Ik neem aan dat hij gewoon op haar kamer ligt." Like duhh, waar zou die anders moeten liggen "^^ xD ----------------------------------- Machoefeltje http://img.photobucket.com/albums/v241/Hermie/Lily1-1.jpg Lily bijt op haar lip als ze merkt hoe paniekerig Robertus is. Ze knikt als hij zegt dat hij water nodig heeft -Logisch, dat ze daar zelf nog niet heeft aan gedacht- en krabbelt recht. Robertus brengt Faith ondertussen naar de woonkamer en als Lily een kan met water wil gaan halen, heeft Liz dit al in haar plaats gedaan. Lily loopt Liz achterna, de woonkamer in en ziet hoe Robertus Faith probeert bij te brengen met het water. Ze knikt als ze hem hoort zeggen dat de helerskit waarschijnlijk gewoon op de kamer ligt. "Ja, ik weet die liggen. Ik ga wel." Zegt ze en rent de woonkamer weer uit. Ze snelt de trap op, passeert Gordon, maar schenkt geen aandacht aan hem. Ze loopt haar kamer in, kijkt even rond en merkt dat Faiths helerskit op. Ze neemt hem van de kast en rent de kamer weer uit. Met enige voorzichtigheid loopt ze de trap af. Ze komt dan de woonkamer weer in. "Ben ik weer. Hier is haar helerskit." Zegt ze en zet hem neer naast Robertus. Ze knielt er naast en opent hem. "Kweet wel niets van helen..." Zegt ze dan. ----------------------------------- Glauces Te laat. Ik post later nog wel een keer, verwijderen ging helaas niet meer. [a] ----------------------------------- miss_sweet http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/faith110.png Langzaam beginnen haar zintuigen weer te werken en hoort ze iemand haar naam roepen. Faith wil reageren maar heeft de kracht er niet voor. Haar keel lijkt dichtgesnoerd te zijn. Ze voelt hoe ze wordt opgetilt en even later ergens op een zachte plek ligt. Steeds meer geroezemoes wordt duidelijk. Ze knippert met haar ogen als het koele water over haar gezicht stroomt. Het wazige beeld begint steeds meer vormen aan te nemen en uiteindelijk ziet ze allemaal mensen rondom haar staan. "Robertus..." zegt ze met een schorre stem. "De baby..." Ze probeert iets meer rechtop te gaan zitten maar alles doet zo'n pijn. ----------------------------------- Legolas Gordon Met twijfel in zijn gezicht neemt Gordon de kruisboog van de muur en merkt dat het al geladen is: er ligt een roestige pijl op het moordwapen. Hij denkt nog eens aan het briefje en wie hij moest vermoorden, hij kan het nog zo voor ogen halen. Er is één manier om het huis te verlaten. Onderaan dit stukje perkament staat een naam geschreven van iemand in dit huis, jouw taak is die persoon te vermoorden! Als je daarin slaagt, ben je vrij om het huis te verlaten. Dit is de enige kans om hier weg te geraken, wees dus wijs en doe wat er gevraagd wordt. Dit is slechts een eenmalige kans is. Je hebt twee weken de tijd om deze persoon te vermoorden. Robertus Janszoon Gordon houdt het wapen stevig in zijn handen vast en loopt naar beneden. Hij gaat naar de deuropening van de woonkamer en blijft daar stil staan. Met waterige ogen mikt hij naar Bertje, die met zijn rug naar hem gericht staat. Wat is hij aan het doen? Dit is zo niet hem... Maar hij wil dit huis uit, en trouwens Robertus heeft zijn broer vermoord, rotzak. Gordon haalt de trekker over. De pijl schampt Lily om daarna recht in Robertus' rug terecht te komen. Hij merkt dat er op een of andere manier nogeen pijl op de boog is gekomen. Magic anybody? Hij schiet nog eens en merkt dat de pijl Berje weer treft. Hij mag hier weg... maar hij walgt van zichzelf dat hij dit heeft gedaan. Gordon laat het wapen vallen en loopt naar de gang waar hij de deur probeert open te doen. Maar, die gaat natuurlijk niet open... "Ga open..." mompelt hij en is bang dat er iemand hem achterna gaat komen. ----------------------------------- Miseria http://i289.photobucket.com/albums/ll203/LaCygneMalefique/6.png Murder needs no ghost come from the graveRobertus kijkt op als Lily terugkeert met de helerskit. "Dank je," mompelt hij, en hij opent hem. Hij begint er al in te rommelen, op zoek naar iets, met een duidelijk label of bijsluiter, ook al weet hij níets van helen, maar zijn aandacht wordt afgeleid door Faith. "Faith!" Opgelucht streelt hij even haar wang en pakt met zijn andere hand Faiths hand weer. "Sssshht..." maant hij haar, als ze schor klinkt en rechtop probeert te gaan zitten. "Het komt goe-" Hij snakt naar adem als hij een stekende pijn voelt, en knijpt onbewust hard in Faiths hand. En dan nog een. Hij durft zich niet te bewegen, maar voelt toch het scherpe ding - wat is het, een mes, een pijl? - tussen zijn ribben knarsen, vooral nu hij zo jachtig ademhaalt. Hij voelt zich licht worden in zijn hoofd, en zijn ogen rollen achter in hun kassen. Met een doffe plof valt hij op zijn zij. Ooc: yay, flauwvallen ^^ ----------------------------------- Machoefeltje http://img.photobucket.com/albums/v241/Hermie/Lily1-1.jpg Lily kijkt op als ze Faiths stem hoort. Een opgelucht gevoel trekt door haar heen en ze bijt op haar lip. Als Robertus opgehouden is met rommelen in de helerskit, neemt Lils die taak van hem over. Ze bijt op haar lip en bekijkt de flesjes. Ze snakt dan naar adem als ze iets puntigs en pijnlijks langs haar arm voelt schampen en laat het flesje dat ze vast heeft, vallen. In scherven valt het op de grond en een groene vloeistof verspreid zich over de grond. In een reflex grijpt ze naar haar arm en voelt de nattigheid van het bloed. Een pijnlijke kreun ontsnapt uit haar mond. Maar tegen wat zij heeft, is dat van Robertus nog niets. Ze kijkt geschrokken op als ze een doffe plof hoort en Robertus, die naast haar zat, omver valt. "Robertus!" Roept ze geschrokken uit, haar pijn is ze haast meteen vergeten. Ze wordt haast misselijk als ze de twee pijlen uit zijn rug ziet steken. "Omg..." ----------------------------------- jilly-ann http://i203.photobucket.com/albums/aa95/xJill91/Banners/madison-1.png Opnieuw wordt Madison weggetrokken van Amy, terwijl ze nog lang niet klaar is om Amy te verbouwen! Als ze klaar is met Amy, zal Lily haar vast ook een heel stuk leuker vinden... Dit keer wordt ze echter een heel stuk minder ruw weggehaalt en laat ze zich een beetje meeslepen omdat ze doorheeft dat verzetten toch geen zin gaat hebben. Haar hart maakt een sprongetje als ze merkt dat Jack haar deze keer weg gehaalt heeft. Jack's blik en woorden kalmeren haar toch enigszins, maar vergeven zal ze Amy niet kunnen. Daarvoor geeft ze teveel om Faith. Als Jack haar dan stevig beet houdt, kan ze de tranen die al zachtjes over haar wangen lopen niet langer tegen houden. "Zonder Faith ben ik net zo goed dood," zegt ze zachtjes, tussen het snikken door. Ze heeft haar hele leven op Faith kunnen vertrouwen. Ze legt haar hoofd op de borst van Jacks schouders zonder te stoppen met huilen. "Ik ben niemand zonder Faith, alleen zij kan me weerhouden stomme dingen te doen." Zoals dit... ----------------------------------- Glauces http://i293.photobucket.com/albums/mm67/es_passion/Banners/Elizabeth.png Liz staat net op het punt om ook de Helerskit te gaan halen, als Lily dat al doet. Een beetje nutteloos blijft ze bij Faith en Robertus zitten, ze weet niet zo goed wat ze moet doen. Als ze probeert haar te Helen, gaat het hoogstwaarschijnlijk fout vanwege haar grote onhandigheid. Ze bijt even op haar lip en zoekt in haar zak naar een lekkere bloedrode lolly, maar alweer kan ze er geen vinden. Dan ziet ze plotseling een pijl voorbij vliegen. Haar adem stokt, wie - of wat - is er in 's hemelsnaam nu zo imbeciel om er één af te vuren? Ze vernauwt haar ogen en zoekt naar de bron. Ze hoort nog wat voetstappen, maar het is haar onduidelijk wie het heeft gedaan. Pas daarna valt haar blik op Lily, wier arm bloedt en op - oh mijn God... Robertus. Ze knielt snel bij hem neer, maar hij is al flauw gevallen. Het bloed loopt langzaam bij hem weg, de twee pijlen steken luguber uit zijn lichaam. "Leeft hij nog?" fluistert ze ontzet, waarna ze voorzichtig haar hand in zijn hals legt. Zijn huid is nog een beetje warm, maar ze voelt niet echt een hartslag. "Ik voel zijn hartslag niet," mompelt ze bezorgd. "Maar dat kan ook liggen aan het feit dat ik helemaal niet goed ben in dit soort dingen." Liz slikt even en kijkt hulpeloos naar de anderen. Op dit soort momenten wenst ze dat ze wat daadkrachtiger zou zijn... Een gruwelijk gevoel bekruipt haar. Wie weet is zij hier op dit moment ook niet veilig. Als er één schaap over de dam is, volgen er meer... Enigszins met argusogen werpt ze een blik op de anderen. Toegegeven, ze zou niet snel denken dat zij een moord durven plegen, maar aan de andere kant: Amy en kennelijk nog iemand anders hebben toch een poging gewaagd. ----------------------------------- miss_sweet http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/faith110.png Faith ontspant een beetje en zakt weer onderuit in het zachte stof van de zetel. De sussende woordjes van Robertus helpen echt en ze sluit even haar ogen als ze zijn vingers over haar wang voelt. Heel eventjes vergeet ze zelfs haar pijn. Ze geeft een zwak kneepje in zijn hand en kijkt dan naar de anderen die er bezorgd bijstaan. Ze krijgt de kans niet meer om iets te zeggen. Plots wordt het allemaal heel chaotisch. Het flesje toverdrank dat Lily nog vasthad, valt uit haar hand en de groene vloeistof verspreidt zich over de grond. Robertus die naar adem snakt en hard in haar hand knijpt. Meteen krijgt ze een akelig gevoel. Er klopt hier iets niet. Maar ze kan niet goed zien doordat ze nog steeds ligt. Als Robertus op zijn zij valt en de twee pijlen in zijn rug duidelijk zichtbaar zijn, krijgt ze bijna een hartaanval. "NEEEE!" gilt ze. Haar eigen pijn en verwondingen meteen vergetend, springt ze recht waardoor het duizelig voor haar ogen wordt en een pijnstoot door haar lichaam dringt. Maar dat is niet belangrijk. Nu de situatie zich goed tot haar doordringt, voelt ze zich plots heel machteloos worden. Hij is dood. Haar adem stokt in haar keel als Liz zegt dat ze zijn hartslag niet voelt en haar vermoeden alleen maar bevestigd wordt. Nee, dat kan niet. Dat mag niet... Met bevende vingers voelt ze zijn pols en voelt een heel zwakke hartslag. Nog net voelbaar. "Hij- hij leeft nog." fluistert ze met een trillende stem. Druppels bloed van de wonde op haar hoofd sijpelen langs haar nek maar daar heeft ze geen aandacht meer voor. Krampachtig heeft ze haar handen stevig om Robertus' armen geklemt. Verward en nog steeds heel zwakjes kan ze niet begrijpen hoe dit gebeurd is. Ze haalt diep adem en bijt op haar lip tegen haar eigen pijn. "We moeten de pijlen eruit halen." brengt ze er moeizaam uit terwijl het huilen haar nabij staat. Hij mag niet doodgaan. Het mag niet... ----------------------------------- CharlieWemel http://i34.tinypic.com/i42xwy.png Onhandig klopt Jack Maddie op haar rug. "Gelukkig komt alles weer goed met Faith en gaat ze nog lang niet dood," fluisterd hij zachtjes. Hij weet niet of Faith eigenlijk wel of niet dood is, maar Maddie moet nu gewoon getroost worden. "Je moet even gaan zitten denk ik." Met zachte hand neemt hij haar mee naar de keuken, waar hij opnieuw wat drinken inschenkt. "Ik ga even kijken of- of-" tja, wat moet hij nu zeggen? 'Ik ga even kijken of ze dood is?' Nee, dat is niet zo handig. "Of ze nog geholpen moet worden." Handig Jack, héél handig. Hij loopt ongemakkelijk de keuken uit en ziet iemand op de grond liggen, maar Faith is het niet. "Waar denkt iedereen dat ze mee bezig zijn?" Buldert Jack van woede. Robertus kan hem opzich niet veel schelen, maar om elkaar nu uit te gaan moorden... Oh, god, wacht. Jack krijgt het door. Het briefje. Iedereen heeft een briefje gehad. Hij wordt wakker uit zijn gedachte en kijkt naar Faith en Robertus. "Ja, die pijlen moeten eruit." Hij zoekt naar zijn toverstok, maar voelt die nergens in zijn broek of shirt zitten, vast verloren buiten, die zoekt Jakc straks wel. "Lily! Faith! Jullie helpen Robertus. Ik kan zelf alleen kleine wonden genezen maar Faith lukt het natuurlijk wel." Hij zucht even en gaat dan verder. "Lily, jij kunt Faith vast helpen en ga anders Maddie halen, zodat ze weet dat Faith niet dood is. Ik ga achter diegene die dit gedaan heeft aan." In een flits is hij weg en wilt hij naar buiten lopen maar stuit in de hal op iemand die bij de voordeur staat. "Gordon? Wat doe je? Je weet toch dat je er alleen achter uit kan?" OOC; Hopelijk niet té voorspelbaar enzo. Maar Jack wilt ook wel eens een paar hippe acties doen en mensjes helpen enzo ^^ ----------------------------------- miss_sweet http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/faith110.png Faith trilt letterlijk van de angst en haar hersenen lijken wel verdoofd. Ze hoort amper wat Jack zegt en probeert zichzelf enigzins te kalmeren om Robertus te kunnen helpen. Haar greep rond zijn armen verslapt en ze duwt hem voorzichtig op zijn buik. Maar ze wordt steeds afgeleid door haar eigen pijn, ze neemt een pijnstillend toverdrankje in en focust zich weer op haar werk. Het aanblik van die pijlen in zijn rug en het bloed doet haar misselijk worden. Ze durft het niet. Als ze de pijlen eruit trekt kan hij doodbloeden. Maar er is geen andere manier... Ze klemt haar kaken op elkaar en sluit haar vingers om de pijl en met tranen in haar ogen trekt ze de eerste pijl eruit. Het bloed gutst er meteen uit en geschrokken verstijfd ze even. Maar al snel neemt ze verband en doet een poging om de wonde dicht te houden. "Liz... druk heel stevig op het verband. Hij mag niet teveel bloed verliezen." Als ze de tweede pijl eruit trekt valt haar de merkwaardige blauwe kleur op dat op de pijl kleeft samen met het bloed. Ze bekijkt het aandacht en snakt dan naar adem. Haar ogen worden groot van schrik. "Hij is vergiftigd." mompelt ze ongelovig. "De pijlen bevatten gif." Faith begint de moed te verliezen. Er is bijna geen kans dat hij dit kan overleven. Met haar ene hand drukt ze het verband op de tweede wonde en met haar andere hand rommelt ze op zoek naar een flesje met kleurloze vloeistof. "Het zal inmiddels in zijn hele lichaam verspreidt zijn, maar dit moet de werking van het gif vertragen." mompelt ze, eigenlijk meer tegen zichzelf. Ze probeert zo professioneel mogelijk te zijn terwijl ze het inwendig uitschreeuwt van de wanhoop. Ze keert zijn hoofd naar zich toe en laat een beetje van het kleurloze vloeistof in zijn mond glijden. "We moeten onze toverstokken vinden!" roept ze wanhopig en op het randje van hysterisch. Ze merkt niet eens op dat haar wonden ook geheeld moeten worden voordat ze flauwvalt van teveel bloedverlies. ----------------------------------- jilly-ann http://i203.photobucket.com/albums/aa95/xJill91/Banners/madison-1.png Madison schuift zenuwachtig op haar stoel. Waar is Jack nou? Hij zou toch kijken bij Faith en dan zeggen hoe het met haar gaat? Na een tijdje wordt ze te ongeduldig en staat op van de stoel. Bij de keukendeur aarzelt ze. Wilt ze wel weten hoe het met Faith is? Kan ze het wel aan als het slecht met haar gaat? Ze zucht even diep voor ze de deur open doet en ze naar de woonkamer loopt. Daar ziet ze dat Faith bij bewustzijn is. Opgelucht glimlacht Maddie, maar de glimlach verdwijnt al snel als ze Bertje bij haar ziet liggen. Het verband is helemaal rood van het bloed. Resoluut draait Madison zich om als ze de laatste woorden van Faith hoort. Toverstokken zoeken, iedereen is zijn toverstok dus kwijt en niet alleen zij! Ze weet al precies te bedenken wie de toverstokken verstopt heeft. Abbot. Het kan gewoon niet anders. Deze keer stormt ze weet het huis uit, op weg naar Abbots huisje. Waar Amy nog steeds voor de deur ligt. Madison probeert met moeite de brok in haar keel weg te slikken, maar echt schuldig voelt ze zich niet. Madison is ook veel te ongeduldig als ze Amy nog voor de deur ziet liggen. Ze pakt Amy bij haar arm beet en sleurt haar weer omhoog. Ze is zo bezig met haar plan om Abbot die toverstokken te laten geven, dat ze niet hoort dat het niet helemaal goed gaat met Amy's arm. Ze duwt Amy gewoon aan de kant. Hard bonst Madison op de deur van Abbot. Terwijl de andere al diverse keren problemen hebben gehad met Abbot, heeft Madison nog nooit aan zijn huisje geklopt. "Abbot! Doe die deur open, ik weet dat je onze toverstokken hebt en je moet ze nu terug geven!" schreeuwt ze boos tegen de gesloten deur. ----------------------------------- Miseria http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/amyban10.pngAmy kijkt snikkend op naar Finn, die roerloos voor haar staat. "I-ik..." snikt ze. "Ik b-ben geen mmmoordenaar... Ik - d-d-deed het vvvvoor p-pappie... Dat begrijp je toch wel?" Ze kijkt hem haast angstig aan. Ze heeft er zo veel spijt van, nu al, maar het is de enige manier. Ze moet écht naar pappie. Maar iedereen haat haar nu, ze weet het zeker. Ze walgen van haar. Ze snakt naar adem en zet zich schrap voor een nieuw pak slaag als ze Madison weer aan ziet komen. Ze voelt hoe haar hand zich om haar arm klemt, hoe ze omhoog wordt getrokken, en - krak - ... Ze voelt een snijdende pijn als een golf door haar arm gaan, en gilt het uit. Ze ploft een stukje verder neer, en grijpt naar haar arm, snakkend naar adem. De tranen die over haar wangen rollen zijn nu uit pure pijn, en ze bijt op haar lip om het te verbijten. Haar arm en haar schouders maken een hele rare hoek, een hoek die absoluut niet natuurlijk is. Ooc: yay, iedereen gewond! :'D Who's next? ^^ ----------------------------------- Legolas Gordon Gordon blijft op de deur staan rammen en probeert die nog steeds open te krijgen als Jack bij hem staat en hij draait zich betrapt om. Hij probeert zijn gezicht in de plooi te houden. Wat vrij goed lukt. Hij glimlacht even. "Ja, dat weet ik. Ik was even in de war... Ik ga even ... naar buiten dan." mompelt hij met een glimlach, knikt en stapt Jack voorbij. Pfieuw, dat ging maar net goed. http://www.freewebs.com/banners12/jup.jpg Dermot kijkt geschokt naar Robertus als die pijlen in zijn rug krijgt, maar herstelt zich vlug. Hij kijkt hoe de rest naar hem toe snelt en zich dan terug verspreiden, op zoek naar de toverstokken. Hij ziet hoe Faith flipt en besluit om het vanaf daar over te nemen. Hij stapt naar haar toe en dwingt haar zachtjes zonder iets te zeggen in de zetel. "Blijf zitten, alles komt wel goed." zegt hij serieus en stapt dan naar Liz. "Wil jij bij haar blijven zitten? Ze mag niet bewusteloos geraken, blijf tegen haar praten." mompelt hij tegen haar en knikt. "Dan blijf ik bij Robertus." gaat hij verder en stapt dan naar hem. Dermot trekt vlug zijn trui uit (anders zou die nog vuil kunnen worden :s) en gooit die achter de zetel. Hij had nog gezien dat Faith Robertus nog een soort anti-gif heeft gegeven, of toch zeker iets dat het gif moet vertragen. Daar hoeft hij dus geen zorgen over te maken, wat belangrijker is, is dat hij niet doodbloedt... Met een verband houdt hij druk op de twee wonden, dat is nu echt het enige wat hij kan doen. Damn, ze staan echt nergens zonder wand. "C'mon dude..." mompelt hij tegen Robertus. "Niet opgeven..." Dat er nu maar snel iemand met een wand komt. ----------------------------------- miss_sweet http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/faith110.png Faith wil eigenlijk niet bij Robertus weggaan, maar laat zich niettemin in de zetel duwen. Ze knikt zwakjes als Dermot zegt dat alles goedkomt. Hoewel ze daar helemaal niet zo zeker van is, voelt het ergens wel goed om dat te horen. Paniekerig kijkt ze toe naar Dermot die Robertus helpt. Dit is echt NIET goed! Hij gaat dood. Oh nee... hij gaat dood! Paniekerig legt ze haar handen voor haar ogen en durft niet meer naar hem te kijken. Ze begint zich licht in haar hoofd te voelen en merkt dat ze steeds meer bloed aan het verliezen is. Ze zoekt iets om het bloeden tegen te houden, maar merkt dat het verband al gebruikt wordt. Ze ziet een trui naast zich liggen en gebruikt het om het bloeden te stoppen, niet wetend dat het van Dermot is "Hij heeft geen hartslag meer!" ROBERTUS IS DOOD!!!!! Abott Abott, die zorgvuldig het luidruchtige gebeuren buiten volkomen negeert, grijnst zijn gele tanden bloot. Hij is erg gesteld op zijn rust en privacy, maar omdat hij dit eigenlijk wel verwacht had maakt het hem niks uit, want voorlopig gaat alles toch naar wens. Hij had niet verwacht dat het moorden zo snel zou beginnen, maar desondanks gaat het heel goed. Er zijn al vier pogingen geweest, maar ze mogen natuurlijk niet echt dood gaan. Dit is slechts het begin. Hij wil wantrouwen creëren en dit is de beste manier om het te doen. Als er iemand dan toch echt vermoord wordt is dat alleen maar mooi meegenomen. Zijn gedachten worden onderbroken door luid gebons op de deur. Hij lacht vreugdeloos en maakt het zich gemakkelijk in de zetel. Hij schudt zijn hoofd, staat dan op en trekt de deur open. Kalm kijkt hij neer op Madison en houdt zijn gezicht in de plooi. Hij is stiekem trots op zichzelf voor wat hij aangericht heeft en dat kan zijn humeur niet verpesten. "Ik weet niet waar je het over hebt." zegt hij emotieloos. "Ga maar terug in het huis kijken. Ik ben ervan overtuigd dat de toverstokken op jullie kamers liggen." Dat laatste zegt hij met extra nadruk. Want het zou helemaal niet meer zo leuk zijn als ze nu al dood gaan. Het wantrouwen, paranoia, de ruzies, de moordpogingen zijn natuurlijk veel spannender. Hij begint er steeds meer plezier in te krijgen en hun tijd komt nog wel. Maar niet nu. Hij is benieuwd hoe lang ze het zullen volhouden. ----------------------------------- Machoefeltje http://img.photobucket.com/albums/v241/Hermie/Lily1-1.jpg Lily kijkt haast als verdoofd toe. Wat is hier allemaal aan de hand?! Ze bijt op haar lip als blijkt dat het nog vergiftigde pijlen zijn ook. Lily hoort wat Jack zegt maar is niet meteen in staat om te bewegen. 'Maddie halen...' Ze krabbelt overeind als Maddie de kamer inkomt. Ok, dat gaan halen is ook niet meer nodig. Maddie rent dan naar buiten om hun toverstokken te gaan halen. Dermot duwt dan Faith in de zetel, voor deze zelf flauw valt. Ze kijkt toe hoe Dermot probeert de wonden te stelpen en ze bijt op haar lip. Ze negeert haar eigen pijn en kijkt op naar Dermot. "Moet ik overnemen?" Vraagt ze dan maar, kwestie van ook iets te doen te hebben. De pijn in haar arm negeert ze maar. Maar dat was verdorie een scherpe pijl... En dan gilt Fiath, die plots weer naast Robertus zat, dat Robertus dood is en Lily trekt bleek. "Neeh... Nee, dat mag niet!" Zegt ze ontzet opkijkend. ----------------------------------- Kevin. http://i201.photobucket.com/albums/aa156/Zoontje_2007/Martin2.png Martin volgt het lawaai en ziet Faith bewusteloos op de grond liggen. Maar dat is nog niet alles, aangezien Robertus ook op de grond valt. Met twee pijlen in zijn rug die kennelijk gif bevatten. Wat was hier aan de hand? Waren ze allemaal gek geworden? Of hebben ze net als hem een stukje perkament gekregen? Het leek steeds meer op dat laatste. Hij blijft stil toe kijken als Faith uiteindelijk weer op haar benen staat en een schokkende boodschap geeft. Robertus is dood? Nee, dat kan toch niet. Maar waarom leek het er dan wel op? ''Wie heeft dit op zijn geweten?'' vraagt Martin dan lichtelijk ontzettend. ----------------------------------- Glauces http://i293.photobucket.com/albums/mm67/es_passion/Banners/Elizabeth.png Liz doet braaf alles wat Faith zegt, maar is erg geschokt als blijkt dat er gif in zijn lichaam zit. Een naar gevoel bekruipt haar, ze wil dit niet meemaken, maar het moet wel, er zit niks anders op. Hun toverstokken zijn kwijt, stiekem denkt Liz dat het allemaal gewoon hopeloos is. Wat kunnen ze nu nog doen voor hem? Gelukkig gaat Maddie kennelijk al de toverstokken halen, dus gaat ze bij Faith zitten, zoals Dermot zei. "Faith..." mompelt ze, niet goed wetend wat te zeggen. "Het komt vast wel goed, blijf in ieder geval bij bewustzijn..." Ze slikt even moeilijk en durft nauwelijks naar Robertus te kijken. Het lijkt erop dat hij er écht erg aan toe is, misschien niet meer beter gaat worden. Ze heeft medelijden met die arme Faith, het moet zo erg zijn om je geliefde te verliezen. Ze bijt op haar lip, het lijkt wel alsof de tijd zelfs niet meer vooruit wil krúipen, totdat... Hij heeft geen hartslag meer? Verbijsterd kijkt Liz naar Robertus. Is hij dood? Dood, echt weg? Niet meer bij ons? Ze fronst, twijfelt nog even aan wat Faith zojuist zei, maar algauw ontnuchtert ze. Faith is een Heler, Liz, zij weet het allemaal wel. Zwijgend slaat ze haar armen om Faith heen en geeft haar een stevige knuffel. Ze heeft een brok in haar keel. Dit is de eerste keer dat ze iemand dood heeft zien gaan, en het is nog Robertus ook. Een enkele traan loopt over haar wang, en van binnen is ze verdrietig en geschokt - dat hij gestorven is, maar ook dat iemand anders hier in huis dat gedaan heeft - , maar ze wil het nog niet toegeven. "Wat moeten we nu doen?" mompelt ze uiteindelijk schor. ----------------------------------- jilly-ann http://i203.photobucket.com/albums/aa95/xJill91/Banners/madison-1.png Madison kijkt kwaad naar Abbot die zo rustig onder alle commotie lijkt. Als hij zegt dat de toverstokken vast op de kamers liggen worden haar ogen groot. Heeft hij ze op hun kamer gelegd?! Ze kijkt Abbot waarschijnlijk nog bozer aan en zonder na te denken trapt ze Abbot op zijn voeten. Daarna rent ze snel het huis in, om haar toverstok te halen. Als een speer rent ze de trap op, en trapt zowat de deur open in haar haast om binnen te komen. Verbaasd blijft ze in de deuropening staan. Op de plek waar normaal haar bed stond, ligt nu haar toverstok en... een briefje? Ze loopt naar haar toverstok toe en doet het briefje in haar broekzak zodat ze hem zo meteen kan lezen. Dan begint de ernst van de situatie weer tot haar door te dringen. Faith en Bertje zijn er ernstig aan toe! Meteen vliegt Madison weer naar beneden toe en kijkt verbaasd toe hoe levenloos Robertus eruit ziet. Ze ziet ook hoe paniekerig Faith is, en dus daarom onbevoegd te helen. "Faith, vertel me de spreuk waarmee ik Robertus kan helpen," zegt ze haastig tegen haar zus. Zodra Faith de spreuk zegt, richt Madison haar toverstok op Robertus en kijkt gespannen toe. ----------------------------------- Miseria http://i289.photobucket.com/albums/ll203/LaCygneMalefique/6.png Murder needs no ghost come from the graveRobertus snakt naar adem. Hij is verdoofd, hij is volledig verdoofd. Hij zucht van opluchting; net deed alles zo veel pijn, dat hij wenste dat hij dood was. Alles is donker. Pikzwart. Hij ziet niks. Er verschijnt een licht in de verte. Geschrokken houdt Robertus zijn hand voor zijn ogen, zijn ogen tot spleetjes knijpend tegen de felheid. Is hij dood? Is hij nu echt dood? Het doet hem verdriet dat het zo vroeg moest. Hij hield van zijn baan. Er was nog zo veel wat hij wilde onderzoeken. Wat hij nog moest ontdekken. Hij wilde genieten van zijn mooie, knusse huisje. Genieten van zijn magisch vergrootte tuin. Zich ergeren aan zijn bejaarde buurvrouw, en zich er tegelijkertijd door thuis en vertrouwd voelen. Wandelen in het park. Hij hield van zijn leven. Hij hield van Faith. Maar nu het tijd is om te gaan, zal hij gewoon gaan. Niet bang, maar toch met een lichte brok in zijn keel, loopt hij naar het licht. Als hij nog een hart gehad had, zou het in zijn keel gebonst hebben. Bij elke stap die hij zet, wordt hij onzekerder - is het echt wel al tijd? Het licht vervaagt. Robertus schudt hevig zijn hoofd, en begint te rennen. Nee, dat mag niet! Hij ziet het licht steeds faler en zwakker worden, tot hij weer wordt verzwolgen door de pikzwarte duisternis. Nee! Nee nee nee! Dit wil hij niet! Moet zijn ziel nu voor eeuwig rondzwerven op aarde, als een geest, welke hij zo lang heeft opgejaagd, dat wat hij verrassend genoeg nooit heeft gewild? Robertus kreunt van ellende en pijn. Wacht, pijn? Hij snakt weer naar adem, zijn ogen schieten open. Alles doet pijn, zo'n pijn. Zijn ogen schieten alle kanten op. Hij ziet Madison staan, met haar staf op hem gericht. Hij ziet Liz, met een glinsterend streepje op haar wang. Hij ziet Martin, die- tsja. Hij ziet Lily. Maar bovenal; hij ziet Faith. Hij leeft nog. ----------------------------------- CharlieWemel http://i34.tinypic.com/i42xwy.png Jack kijkt achterdochtig naar Gordon, maar al snel zet hij het van zich af. "Ik ken het probleem, ik wil soms ook door de voordeur heen en vergeet dat alleen de achterdeur open is." Hij loopt verder als hij zich ineens bedenkt waar hij ook alweer mee bezig was. "Trouwens," hij draait zich om en kijkt Gordon weer aan. "Jij hebt zeker ook niks vreemds gezien he?" Hij wuift zijn laatste vraag weg en mompeld 'laat maar.' Verderop hoort hij de stemmen van Faith, Maddie en de rest die nu bij Robertus staan. Hij loopt de trap op en gaat naar zijn kamer. "Waar moet ik nou zoe-" Nouja! Zijn toverstok ligt gewoon op zijn nachtkastje! Met twee treden tegelijk rent hij de trap af richting Robertus om de held uit te hangen. "Mijn toverstok lag gewoon op mjn nachtkastje!" Met vreemde blik kijkt hij naar het tafereel. Robertus die half-dood ligt, Maddie die Robertus net weer probeert te genezen en de rest die er omheen staat. "Nou, ik zie dat dit al opgelost word." Hij haalt zijn schouders op en tikt op Liz haar arm en op Faiths hoofd zodat hun wonden ook genezen. "Komt het weer goed met hem?" Vraagt hij lichtelijk bezorgd. OOC; Lame, maar ik heb al 3x opnieuw een post moeten maken omdat ik niks meer wist en dit vind ik wel goed genoeg ^^' ----------------------------------- miss_sweet http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/faith110.png Faith heeft het gevoel dat ze niet meer kan ademhalen en het lijkt net of haar hart stilstaat. De warme knuffel van Liz helpt ergens wel en ze legt haar hoofd tegen haar schouder, zoekend naar steun die ze nooit zal krijgen. Door de schok komt het niet eens bij haar op om te huilen. Het lijkt wel of ze nooit meer kan huilen. Alsof ook haar leven voorbij is. Met wijd opengesperde ogen staart ze glazig naar het lijk van Robertus. Ze houdt zo ontzettend veel van hem. Ze heeft niet eens de kans gekregen om het echt goed te maken. En nu zou dat nooit meer kunnen. Nu begint ze pas écht te beseffen dat hij dood is. Ze haalt moeizaam adem en snikt het het geluidloos uit. Ze trekt zich los uit Liz' omhelzing en legt huilend haar hoofd op zijn borst. Ze hoort vaagjes wat Maddie vraagt en mompelt de spreuk. Het zal niet werken. Niets zal werken... Een klein momentje denkt Faith dat ze het zich verbeeldt als het lijkt alsof ze een hartslag voelt. Ze haalt haar hoofd van zijn borst en kijkt dan recht in zijn ogen. Een beetje van slag en nog steeds niet goed beseffend blijft ze hem aankijken terwijl de tranen over haar wangen lopen. Niet in staat een woord uit te brengen, voelt ze een gevoel van opluchting en ongeloof door zich heengaan. Het snijdend gevoel in haar hart maakt plaats voor iets van geluk. Eindelijk begint het tot haar door te dringen dat hij niet dood is. HIJ LEEFT NOG! Een intens gevoel van opluchting stroomt door haar lichaam en ze kijkt niet eens op als ze een tikje op haar hoofd voelt en het plekje warm voelt worden. In een opwelling stort ze zich op Robertus en klampt zich stevig aan hem vast, niet eens doorhebbend dat hij veel pijn heeft en zij het nog erger maakt. "Ik- dacht- dat... dat je dood was." snikt ze en begraaft haar hoofd in zijn nek. "Je leeft nog. Je ben niet dood..." Ze blijft die woorden mompelen, om zichzelf ervan te overtuigen dat het echt waar is. ----------------------------------- Glauces Ooc: *test* http://i219.photobucket.com/albums/cc308/Glauces/bannerliz1.png Liz laat Faith los, die uit elkaar lijkt te scheuren van verdriet. Ze bijt even op haar lip, het is zó tragisch om dit te zien. Het is waarschijnlijk een moment dat ze de rest van haar leven zal onthouden, net als andere gebeurtenissen hier op deze vervloekte plek... Mochten ze er ooit nog in slagen het huis te verlaten, natuurlijk. Ze zucht even en leunt tegen Dermot aan, haar ogen gesloten. Eerst merkt ze dus niet op dat Robertus weer tekenen van leven vertoont. Verbaasd doet ze haar ogen open als ze Faith hoort snikken. Hij leeft nog? Liz vernauwt haar ogen en ziet dat hij inderdaad weer ademhaalt, dat hij naar hen kijkt. Snel veegt ze de traan van haar wang af en glimlacht. "Kennelijk komt het wel weer goed," antwoordt ze Jack droogjes. "Op je nachtkastje? Wat vreemd..." Liz kan zich absoluut niet herinneren dat ze hem daar neer heeft gelegd. Wat een flauwe grapjes worden hier toch telkens uitgehaald - alhoewel, grapjes kun je het niet meer noemen, het zijn meer gluiperige streken met kwaadaardige bedoelingen. ----------------------------------- Legolas http://www.freewebs.com/banners12/jup.jpg Dermot schudt zijn hoofd als Faith zegt dat Robertus dood is en probeert de krop in zijn keel door te slikken. Hij staat recht, zijn handen onder het bloed en zet een stap achteruit als Faith bij hem neerknielt. Hij haalt een hand door zijn haar, niet wetende dat hij zo bloed eraan afveegt. Het boeit nu ook allemaal even niet. Hij slaat zijn armen rond Liz' middel als ze wat droef bij hem komt staan. Dan verkondigt Faith dat Bertje níet dood is. Jah, wat is het nu? XO Er komen weer een paar mensen binnen, Jack, Martin en Maddison komen ook de kamer in om Robertus te helpen. Dermot laat Liz los en kijkt dan naar Robertus en Faith en is blij voor hen twee. Niet dat Bertje bijna dood is, in tegendeel. Het is weer zo'n nieuw gevoel. Hij is blij dat ze samen zijn... Wat vreemd. En hij is ook ergens blij dat er hier geen spiegel hangt, want hij hangt helemaal onder Bertjes bloed, jakkes. Maar zoals eerder geschreven: dat boeit nu ook allemaal even niet. ----------------------------------- trijntjuh http://i228.photobucket.com/albums/ee3/Trijn1990/Finn2.jpg Finn kijkt zwijgend naar Amy, die smekend en half als een stukje miezerigheid voor hem staat. Hij kan het niet geloven dat zij in zoiets in staat zou kunnen zijn. Dan jammert ze dat ze geen moordenaar is, dat ze het deed voor pappie. Dat begrijp je toch, Finn? Hij weet niet wat te zeggen, wendt zijn blik van haar af en draait zich dan om naar het kasteel om terug te lopen. Finn reageert niet als Madison weer aangestormt komt om Amy helemaal naar de wippen te helpen. Hij passeert zwijgend langs haar, alsof het verdoofd is in zijn hoofd. Hij hoort maar half de geluiden rond zich, terwijl hij het kasteel binnen komt en daar een hele hoop rumoer rond Robertus hoort. Met een doffe blik kijkt hij er naar, ziet Lily iets gillen terwijl Faith het op het snikken zet. Finn sluit zijn ogen even, gaat tegen de muur leunen en probeert alles van zich af te sluiten terwijl hij zich misselijk voelt komen van alle crap dat er in dit huis gebeurt en nog gaat gebeuren. Hij bijt verstikt op zijn lip, terwijl hij aan zijn slachtoffer moet denken, dankbaar dat het nog niemand is opgevallen. ----------------------------------- Machoefeltje http://img.photobucket.com/albums/v241/Hermie/Lily1-1.jpg Lily slikt terwijl ze haar tranen probeert te bedwingen. Robertus mag echt niet dood zijn... Maar dan komt Maddie binnen met haar toverstok en geneest ze Robertus. Een gevoel van opluchting stroomt door haar lichaam als Robertus toch nog leeft. Lily kijkt opzij als Jack haar arm geneest. "Dank je..." Fluistert ze in zijn richting en ze laat zich zakken in de zetel. Het wordt allemaal even teveel voor haar. Faith die van de trap wordt geduwd, Robertus die neergeschoten wordt... Djees, wat is er in godsnaam aan de hand? Is iedereen echt zo gek geworden dat ze effectief elkaar willen uitmoorden om hier maar weg te raken? Lily verbergt haar gezicht even in haar handen. Als ze opkijkt, ziet ze Finn staan. 'De ironie...' Ze glimlacht zwak naar hem en bijt op haar lip als Amy niet bij hem is. Ze vraagt zich af waar ze is, maar ze kan zich er niet toe aanzetten om te gaan kijken. Zo bezorgd maakt ze zich nu ook weer niet om Amy. Dan kijkt ze even naar de groep. "Wie... Wie heeft dit in godsnaam op zijn geweten?" Vraagt ze na een korte aarzeling. "Wie wil er nu in godsnaam Robertus dood?" ----------------------------------- Miseria http://i289.photobucket.com/albums/ll203/LaCygneMalefique/6.png Murder needs no ghost come from the graveRobertus snakt naar adem als hij overrompeld wordt door Faith. Hij wil haar wel knuffelen, en aaien, en geruststellen, maar daar is hij nu nog veel te zwak voor. "A-auw, niet zo hard huilen..." mompelt hij flauwtjes. Hij verbijt zich om de ergste pijn enigzins te verbergen, maar het voelt nog steeds alsof hij - alweer - doodgaat. Hij ademt moeizaam en sluit zijn ogen, terwijl hij zachtjes kreunt en het uitsnikt van de pijn. Hij heeft het gevoel alsof er een groot, gapend gat in zijn rug zit - wacht, zit dat er niet ook? Gawd, wat is doodgaan pijnlijk. Hij vecht met al zijn kracht om niet weer weg te glijden. http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/amyban10.pngAmy jammert het uit van ellende en pijn, als ook maar niemand haar komt helpen. Ze haten haar écht, zelfs Finn haat haar. Ze kijkt zachtjes jammerend naar Maddie en Abott, die ook maar geen poot uitsteekt. Ze blijft haar arm krampachtig vasthouden. Wat nu? Gewoon daar blijven liggen tot iemand haar komt helpen? Niemand komt haar helpen. Ze moet het zelf doen. Maar hoe? Ze weet niet hoe. Zelfs als ze haar staf zou hebben, zou ze niet weten hoe ze zichzelf zou moeten genezen. Ze heeft niemand meer, helemaal niemand. Zelfs Finn niet. ----------------------------------- miss_sweet http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/faith110.png Faith kijkt met een waterig, droevig halfglimlachje op als ze hoort wat Robertus zegt. Het komt eindelijk bij haar op dat hij zwaargewond is en ze hem haast verstikt, dus laat ze snel weer los. "Sorry." zegt ze verontschuldigend. Een beetje dwingend maar zachtjes neemt ze Madisons toverstok uit haar hand en begint zijn wonden te helen. Ze geeft nog een toverdrankje tegen de pijn en nog een laatste spreuk om het gif uit zijn lichaam te krijgen. Yay magie. Nadat ze klaar is ze blijft ze naast hem op de grond zitten. Nog steeds kan ze niet geloven dat ze daarnet werkelijk dacht hem te verliezen. Ze neemt zijn hand vast en strijkt door zijn haar terwijl ze hem vertederd aankijkt. "Helpt er iemand mee om Robertus in de zetel te leggen?" vraagt ze dan in het algemeen. Ze kijkt even bedenkelijk naar Lily als die vraagt wie dit gedaan kan hebben. Het valt haar op dat de enige mensen die ontbreken Amy (die haar van de trap duwde!) en Gordon zijn. Maar ze besluit haar mond te houden, want ze wil niet onnodig mensen gaan beschuldigen zonder bewijzen. Ze staat uiteindelijk op, veegt met haar hand de laatste traantjes weg en geeft Maddie haar toverstok terug. "En als jij me nu nog wil helen dan is iedereen terug in orde. Gelukkig..." Ze heeft die woorden nog maar net uitgesproken als ze Madisons bebloede handen ziet. Fronsend pakt ze haar hand vast en ziet dat haar knokkels openliggen. Faith kijkt haar verbaasd en vragend aan. ----------------------------------- Glauces http://i219.photobucket.com/albums/cc308/Glauces/BannerElizabeth2.jpg Liz kijkt even om zich heen, naar Robertus, die weer praat, naar Faith, die heel opgelucht is, naar Lily, die geheeld wordt en dé vraag stelt - wie heeft het het gedaan? Zoekend kijkt ze om zich heen, de enigen die niet aanwezig zijn, zijn Amy en Gordon. Fronsend zucht ze, eigenlijk durft ze dat niet hardop te zeggen. "Ik ga Amy even zoeken," mompelt ze dan, waarna ze de trap op rent en op haar nachtkastje haar toverstok weer vindt. Glimlachend houdt ze hem in haar hand, gelukkig is hij weer terug. Liz voelt zich een stuk zekerder met haar stok. Amy is niet op de eerste verdieping, niet op zolder... Buiten dan? Aarzelend loopt ze door de keuken, naar de achterdeur, en kijkt naar buiten. Tot haar schrik ziet ze Amy daar liggen, vlakbij Abotts huisje. Geschrokken rent ze naar haar toe en knielt bij haar neer. "Amy," zegt ze zacht, terwijl haar blik valt op de rare hoek die haar arm maakt. Ze wil vragen hoe het gaat, maar het lijkt haar wel logisch dat het niet goed met haar gaat. "Kun je lopen?" vraagt ze, terwijl ze Amy overeind helpt. ----------------------------------- Miseria http://i289.photobucket.com/albums/ll203/LaCygneMalefique/6.png Murder needs no ghost come from the graveRobertus laat zich dankbaar helen door Faith. Hij sluit even zijn ogen als ze zijn hand vasthoudt en haar hand door zijn haar haalt <3 Jah, til Bertje in de zetel, OBEY SUCKAAHHS! >D ... "Nee... het lukt wel..." mompelt hij met een zwak glimlachje. Hij krabbelt met érg veel moeite en gesteun op, en hijst zichzelf in de zetel. Hij kijkt eventjes lichtjes puffend naar de rest xD Ooc: en toen was de inspi op "^^ http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/amyban10.pngAmy snikt het - ja, nog steeds - uit, beseffend dat ze er alleen voor staat, terwijl er ook iemand anders is die op haar jaagt, als ze Liz aan ziet komen. Ze kijkt haar even verbijsterd aan. Daarna opgelucht, blij en dankbaar. "I-ik d-denk het wel," snikt ze, terwijl ze zich overeind laat helpen. Ze trekt een gezicht als er een pijnscheut door haar heen gaat, maar verbijt zich. Ze glimlacht even dapper naar Liz, ten teke dat het echt wel (niet) goed gaat. "H-... hoe gaat het met Fffffffaith?" vraagt ze dan voorzichtig, op fluistertoon. Ze durft het niet. Maar ze moet het weten. ----------------------------------- miss_sweet ... OBEY! :') http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/faith110.png Faith scheurt haar blik los van Maddie en haast zich naar Robertus om hem te ondersteunen als hij met veel moeite probeert recht te staan. Als hij dan gemakkelijk ligt, werpt ze Maddie een waarschuwende blik dat ze het niet hierbij gaat laten. Vervolgens gaat ze naast Robertus zitten en knikt even als Liz zegt dat ze Amy gaat zoeken. Nog steeds kan ze niet bevatten hoe Amy dat heeft kunnen doen. Ze had wel dood kunnen zijn. Echt... dood... '.' Ze laat haar blik over de mensen in de woonkamer glijden en blijft net iets langer hangen op de mysterieuze persoon die zij moet- Ze schudt haar hoofd en wendt zich weer tot Robertus. Zwijgend kijkt ze hem aan terwijl er talloze gedachten door haar hoofd gaan. Ze zucht en legt voorzichtig haar hand op de zijne. Gedachteloos drukt ze een kus op zijn voorhoofd. "Laat me nooit meer zo schrikken." zegt ze met een pruillipje. "Ik was zo bang." Onbewust knijpt ze hard in zijn hand en kijkt hem met van die lieve, verdrietige oogjes aan =D OOC: klefheid ftw ----------------------------------- jilly-ann http://i203.photobucket.com/albums/aa95/xJill91/Banners/madison-1.png Madison kijkt schuld bewust naar de grond als Faith haar waarschuwend aankijkt, dat ze het er niet bij laat zitten. Natuurlijk zou Faith het niet goed vinden wat ze gedaan heeft, waarom zou ze ook? Faith is gewoon veel te lief om dat soort dingen goed te vinden... Maar iemand moest toch voor haar opkomen? Vervolgens kijkt ze Lily met een smekende blik aan, of ze niks wil zeggen over Amy. Aarzelend kijkt ze naar haar handen en ze wilt Faith ook niet storen nu haar grote liefde bijna dood gegaan was. Zwijgend draait ze zich om en loopt naar de keuken toe. Aangekomen bij de keuken, draait ze de kraan op en laat haar vingers eronder gaan. Haar gezicht trekt samen van de pijn omdat het water prikt. Slim Maddie, voortaan moet je toch eerst maar denken voor je iets doet. Yeah right, alsof ze dat gaat volhouden, ze heeft dat nog nooit gedaan. ----------------------------------- Miseria http://i289.photobucket.com/albums/ll203/LaCygneMalefique/6.png Murder needs no ghost come from the graveRobertus glimlacht zwakjes en flauwtjes naar Faith, en geeft een heel zacht kneepje terug. "Ik kan niks beloven," mompelt hij schor. Hij legt zich wat gemakkelijker in de zachte kussens, en zucht opgelucht. Het drankje was slechts een pijnstiller dat heeft de almachtige Gen namelijk besloten, maar er is nog steeds wel degelijk pijn. Hij kijkt even rond. Wie zou er op hem jagen? Want er is geen twijfel mogelijk; de moordpogingen en doden die hoogstwaarschijnlijk zullen vallen, komen door de briefjes. Lily en Faith waren het - natuurlijk - niet, evenmin als Liz en Maddie. Dermot waarschijnlijk ook niet; zelf heeft hij hem niet echt opgemerkt toen hij op sterven lag, maar hij gaat er vanuit dat hij niet hier zou staan als hij hem niet zou hebben geprobeerd te vermoorden. Wie is er verder nog... Jack, Finn, Amy, Martin... Jack? Zou hij het doen? Zou Maddie hem dat ooit vergeven, als hij Robertus van Faith weg zou nemen? Finn? Hij ziet hem er nog wel toe in staat. Amy? Een seriemoordenaar? Hahahaha, zie je het al voor je :') Martin, nee, natuurlijk niet. Wacht, er is nog iemand. Gordon. Zou hij... na die preek die hij had gekregen over Chris? Gordon is er veel te kalm voor. Nee, het kan niet anders. Het moet Finn geweest zijn. Met een schuw oog kijkt hij in Blondie's richting. ----------------------------------- trijntjuh http://i228.photobucket.com/albums/ee3/Trijn1990/Finn2.jpg Finn opent zijn ogen, licht gekalmeerd van het hele gebeuren en haalt diep adem. Een gevoel van schuld gaat door zich heen. Maar ze weten het toch niet? Hij trekt zich meer los van de muur en kijkt met een doffe blik naar de groep. Ze hadden Robertus allemaal zo goed geholpen, en hij? Hij had er maar staan egoïstisch zijn. Zelfs zijn lieve Amy had hij de hand niet uitgestoken. Waarom? Finn weet het zelf niet. Hij laat zijn blik even op Robertus rusten. Waarom zou hij die knaap eigenlijk geholpen hebben? Hij heeft me willen vermoorden, en hij is gewoon eng. Net als hij een poging wil doen om toch een beetje solidair te doen ziet hij Robertus met een veelbetekende blik in zijn richting kijken. Finn trekt onwillekeurig een gezicht en blijft maar voor de zekerheid staan, nog niet beslissend of hij nu moet rennen of niet. ----------------------------------- miss_sweet http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/faith110.png Faith fronst, niet overtuigd door zijn woorden. Maar ze weet ook wel dat het nu eenmaal zo is en daar is niks aan te veranderen, helaas. Maar nu ze weet wie haar wil vermoorden is het wel een klein beetje toch een opluchting. Zo hoeft ze tenminste niet zo wantrouwig te zijn tegenover iedereen. Alleen hoopt ze dat Amy niet nog eens gaat proberen '.' En wie weet zitten er nog meer mensen achter haar aan. Iew, enge gedachte. Maar wie wilde Robertus dan vermoorden. Ze volgt zijn blik naar Finn en merkt hoe deze zich wat nerveus gedraagt. Het lijkt wel of iedereen schuldig kan zijn. ----------------------------------- Machoefeltje http://img.photobucket.com/albums/v241/Hermie/Lily1-1.jpg Lily zucht als niemand antwoord op de vraag die ze gesteld had. Enkel Faith had even naar haar gekeken. Maar ze wist dat de vraag door ieders hoofd speelde, hoe kon het ook anders? Ze slikt en zwijgt terwijl ze haar blik afwendt van Faith en Robertus die klef aan het doen zijn. Liz is ondertussen gaan zien waar Amy is en Lily glimlacht zwak als ze Maddie smekend naar haar ziet kijken en ze maakt een gebaar dat haar lippen verzegeld zijn. Ze kijkt Maddie na als deze naar de keuken loopt. Ze merkt hoe het gesprek tussen Robertus en Faith plots stilvalt en hoe Robertus even naar Finn kijkt, die zich onrustig begint te gedragen... 'Hij was het niet!' Wil ze zeggen, maar ze weet niet of dat zo'n slim idee is. Daarom blijft ze het gedoe zwijgend in de gaten houden en wacht tot er iets gezegd wordt. Als het nodig is, zou zij Finn wel verdedigen. Hij was het niet, dat kon gewoonweg niet. Niet Finn. Niet haar beste vriend. Finn is geen moordenaar... Toch? ----------------------------------- trijntjuh http://i228.photobucket.com/albums/ee3/Trijn1990/Finn2.jpg Finn schuifelt een beetje achteruit als een paar mensen de blik op hem laten rusten. Langzaamaan begint er iets in hem te dagen, en onwillekeurig trekt hij bleek weg en beginnen zijn handen lichtjes te transpireren. 'Als...Als jullie denken dat ik...' Begint hij hakkelend. 'Dan hebben jullie het goed mis.' Besluit hij als einde, en slikt even. Hij kijkt even naar Robertus, die nog steeds met grote argusogen naar hem kijkt, en bijt op zijn lip. 'Robertus, je weet toch..Waarom zou ik?' Waarom zou je niet?...Hij is mijn slachtoffer niet! 'Bertje, my man...' Zegt hij half lachend. ' Komaan. Ik ben het niet.' ----------------------------------- Miseria http://i289.photobucket.com/albums/ll203/LaCygneMalefique/6.png Murder needs no ghost come from the graveRobertus aarzelt. Is het Finn wel? Het kan niet anders... want... wie anders dan Finn zou het moeten zijn? Alles wijst naar hem! "Ik weet niet..." Maar zijn vermoeden, wordt alleen bevestigt als hij merkt hoe zenuwachtig Finn zich gedraagt. En zijn woorden komen absoluut niet verzekerend op hem over. Hij krabbelt enigzins recht, en kijkt Finn resoluut aan. "Ga... ga heen... en kom nóóit meer terug..." zegt hij met diepe Scar-stem. sorry, dat moest xDDD Hij weet het nu zeker. Het was Finn. Ooc: wat... lame, eigenlijk xDDD ----------------------------------- miss_sweet http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/faith110.png Faith kijkt van Robertus naar Finn, en terug. Haar voornemen van onschuldig tot het tegendeel is bewezen, is ze al helemaal vergeten. OMG! Sprakeloos staart ze Finn aan en nadat hij is uitgesproken wordt haar vermoeden alleen maar bevestigt. Ze legt beschermend haar hand op Robertus' arm, en doordat hij ook overtuigd is van zijn schuld weet ze het nu zeker. Door Finn was hij net op het randje van de dood geweest. Door hem heeft ze vreselijke angsten uitgestaan. Het had niet veel gescheeld of hij had nu dood geweest. Faith staat met een ruk op en ziet Jack nog met zijn toverstok in de hand staan. In een vloeiende beweging pakt ze zijn toverstok af en richt het op Finn. Ze bindt hem vast met onzichtbare touwen en duwt hem dan in een zetel. Ze kijkt hem ongelovig aan en schudt haar hoofd. Dit had ze echt niet verwacht van hem. Ze mocht Finn wel. Ondanks zijn problemen met Amy en Lils, was hij altijd lief en grappig. "Hoe kon je!" zegt ze boos en met Jacks toverstok op hem gericht. Ze voelt steeds meer woede opborrelen en stiekem voelt ze de drang om hem net zoveel pijn te laten voelen zoals hij Robertus pijn heeft gedaan. Maar ze probeert het te onderdrukken en blijft hem boos aankijken. ----------------------------------- trijntjuh http://i228.photobucket.com/albums/ee3/Trijn1990/Finn2.jpg Finn wil het net op het lopen zetten als hij merkt dat er een kille spanning hangt in de lucht. Hij draait zich vlug om maar Faith is hem te snel af, grijpt Jacks wand en voor Finn het door heeft zijn zijn handen aan elkaar gebonden en ligt hij er bijna omdat zijn benen ook tegen elkaar gebonden zijn. Finn trekt een gezicht en kijkt met een vertrokken blik op naar Faith die nijdig met de toverstok naar hem wijst. 'Ben je gek ofzo?' Briest hij lichtjes, en trekt dan een wenkbrauw op. 'Ik heb Robertus niets aan gedaan!' Hij probeert zijn handen los te werken, maar de touwen gaan alleen nog maar meer in zijn polsen snijden. ----------------------------------- Legolas http://www.freewebs.com/banners12/jup.jpg Dermot kijkt toe hoe Faith Finn vast neemt en hem in de zetel gooit. Ze bedreigt hem. Dit kan hij niet aanzien, hij stapt naar het tweetal toe en duwt Faith ruw weg. "Hey, stop. Je hebt geen bewijs dat hij het gedaan heeft." briest hij naar haar en had een wand op dit moment wel nuttig gevonden. ----------------------------------- Miseria http://i289.photobucket.com/albums/ll203/LaCygneMalefique/6.png Murder needs no ghost come from the graveRobertus kijkt enigzins verbaasd, maar zeker niet afkeurend toe hoe Faith Finn vastbindt. Hij klautert - met enige moeite - recht, en loopt op de twee af. Het begint hem nu allemaal te dagen, het is helemaal duidelijk... en zo logisch! "Je spande samen met Amy," zegt hij, vol ongeloof. "Je spande samen met Amy... om mij en Faith weg te vagen. Gewoon in één klap, boem, gedaan." Zijn stem blijft verrassend kalm, met een kille ondertoon, maar diep van binnen is hij ziedend. Even denkt hij aan zijn eigen slachtoffer, maar zijn opgefokte geweten wuift het geïrriteerd weg. Het gaat nu om Finn, die hem bijna vermoord heeft; die samenspande met Amy, die zijn Faith bijna vermoord heeft. Hij kijkt kwaad om als Dermot Faith ruw wegduwt - de bastard, hoe durft hij! En hij neemt het verdomme nog voor Finn op ook! "Blijf. Van. FAITH AF!" schreeuwt hij woedend, en met verrassend veel kracht voor iemand in zijn conditie. ----------------------------------- CharlieWemel http://i34.tinypic.com/i42xwy.png Jack merkt ook op dat Finn een beetje staat te draaien en ziet iedereen naar hem kijken. Als Robertus dat zegt dat Finn weg moet gaan, voelt Jack ineens dat zijn toverstok uit zijn hand word getrokken. "Faith!" Roept hij half geschrokken half verbaasd. Als Finn vastgebonden wordt en in de stoel word gezet, pakt Jack snel zijn toverstok weer terug. "Faith, ik weet niet zeker of je wel juist zit." Hij haalt even adem. "Kijk, als we alle mensen uit het huis even hierbij betrekken, kom ik tot de conclussie dat het iemand anders was." Met zijn arm maakt hij een gebaar naar Amy. "Amy was wanhopig, haar vader is overleden en ze duwde Faith van de trap. Faith was niet dood en niet ernstig gewond. Robertus, Liz en Lily waren toen bij haar. Amy rende naar buiten, Madison ging achter Amy aan en ik volgde Maddie. Buiten stond Finn bij Amy en ik was achter Madison aangegaan. Dermot kwam aanrennen toen Robertus werd neergeschoten, maar kan moeilijk op twee plaatsen tegelijk zijn geweest." Wooooow. Jack kan zo detective worden =). "Ik weet niet hoe het met jullie zit, maar het lijkt me onlogisch dat iemand van ons," Met zijn arm maakt hij nogmaals eengebaar maar ditmaal naar iedereen. "Het gedaan zou kunnen hebben." Hij verwijdert de touwen van Finn, en ploft op een andere zetel. "Gordon deed net een verwoede poging om het huis uit te komen en David heb ik ook al even niet meer gezien daarintegen..." ----------------------------------- Legolas Gordon Gordon stapt verder en beseft nu pas wat hij heeft gedaan. Wat... ongelooflijk dom. Geloofde hij nu echt dat ze hem nu gingen laten gaan? Heeft hij dit alles echt niet beter kunnen inschatten? Dit is gewoon een zieke actie van een verschrikkelijk ziek iemand... Ziek in zijn/haar hoofd dan wel. Dat hij dit niet heeft ingezien. Hij stapt terug, misschien dat hij zijn daden op een of andere manier toch nog kan verbeteren. Als hij de woonkamer nadert hoort hij Bertjes stem nog schreeuwen, hij is niet dood. Misschien dat hij dáárom het huis niet uit kan? Gordon komt de woonkamer binnen en ziet de chaos. Ok, tijd om even een klein stukje acteerwerk te doen. "Oh my god... Wat is er hier gebeurd?" ----------------------------------- miss_sweet http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/faith110.png Faith kan nog net haar evenwicht behouden en kijkt Dermot verwijtend aan. Ze negeert wat hij zegt en gaat weer dreigend voor Finn staan. Ze kijkt even opzij als Robertus voor haar opkomt. Ze knikt bevestigend bij zijn woorden en het begint allemaal duidelijk te worden als hij zegt dat Amy en Finn samenspannen. Ze klemt de toverstok beter in haar handen, met haar ogen gericht op Finn. Faith zucht diep als Jack haar roept en plots de toverstok uit haar handen pakt. Ze luistert naar zijn verhaal en beseft dat hij gelijk heeft. Nog steeds een beetje wantrouwig werpt ze een laatste blik op Finn. Als hij het niet is geweest, wie dan wel. "Waar was je daarnet?" vraagt ze aan Gordon, zonder antwoord te geven op zijn vraag. Faith is zichzelf niet meer '.' ----------------------------------- Miseria http://i289.photobucket.com/albums/ll203/LaCygneMalefique/6.png Murder needs no ghost come from the graveRobertus kijkt panisch, en haast - haast - geïrriteerd naar Jack, als die zijn verhaal doet. Hij gelooft het niet, hij gelooft er niks van - het móet Finn geweest zijn. David en Gordon, nee, natuurlijk waren zij het niet, ze zijn daar veel te rustig voor... trouwens, waar zijn ze überhaupt? Als Gordon vervolgens binnenkomt en geschrokken vraagt wat er aan de hand is, is het voor Robertus wel duidelijk; Finn is de dader, en zit in een groot complot tegen hem en Faith. xD. Dat betekent dat Jack ook in het complot zit! Met een krankzinnige blik kijkt hij naar Jack, en beseft in wat voor situatie hij zich bevindt. Iedereen is zijn vijand, hij kan niemand vertrouwen. Wie zou er nog meer in het complot zitten? Zouden er mensen niet in het complot zitten? Als een opgejaagd hert kijkt hij met grote bange Bambi-oogjes naar iedereen en deinst achteruit. Hij wil naar zijn staf grijpen, maar beseft dat hij die al een tijd niet meer heeft. Hij schudt, gespannen van de paranoia, heftig zijn hoofd, en merkt hoe hij op een gegeven moment tegen de muur loopt. Hij zit vast, ze kunnen hem elk moment aanvallen. ----------------------------------- trijntjuh http://i228.photobucket.com/albums/ee3/Trijn1990/Finn2.jpg Finn kijkt panisch van de een naar de ander, die hun zegje gaan doen terwijl hij daar vast zit gebonden. Like wtf?! 'WAT?!' Roept hij gefrustreerd als hij Robertus hoort zeveren dat hij zou samenspannen met Amy. 'Jij bent ziek in je hoofd!' Hij haalt licht opgelucht adem als hij Dermot hoort, en hij kijkt dankbaar even naar zijn nieuwe vriend. Nu weet hij wel zeker dat hij Dermot kan vertrouwen. Dan komt Jack op de proppen, en Finn wrijft over zijn polsen als hij los gemaakt is. 'Bedankt...' Mompelt hij naar Jack en frommelt de touwen van zijn voeten af. Dan kijkt hij nijdig op naar Robertus en Faith. 'Misschien spannen jullie wel samen?' Gromt hij met ingespannen woede en balt zijn vuisten even. O wee, als een van hen dichter komt...Hij mept ze. Mocht het Faith zijn, dan zelfs ook. He doesn't care she is a lady. PUH. ----------------------------------- miss_sweet http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/faith110.png Faith kijkt Finn een tijdje zwijgend aan en sluit even gefrustreerd haar ogen, voordat ze hem weer aankijkt. "Nee." antwoordt ze. "En ik had ook niet zo overhaaste conclusies moeten trekken." Ze zet een stap in zijn richting en duwt zijn gebalde vuisten naar beneden. Maar voor ze nog iets kan zeggen, wordt ze afgeleid door Robertus. Ze voelt een steek in haar hart en schrikt een beetje als ze ziet hoe hij plots vreemd begint te gedragen. Behoedzaam gaat ze naar hem toe en legt haar hand op zijn arm. Met haar andere hand keert ze zachtjes zijn hoofd naar zich toe en kijkt hem recht in zijn ogen. "Robertus?" ----------------------------------- Miseria http://i289.photobucket.com/albums/ll203/LaCygneMalefique/6.png Murder needs no ghost come from the graveRobertus begint nu écht in paniek te raken, steeds meer en meer beseffend in wat voor beklemmende situatie hij zich bevindt; doel van een complot, zonder staf, en letterlijk in een hoek gedreven. Zijn woede jegens Finn is als sneeuw voor de zon verdwenen, en heeft plaats gemaakt voor grote paranoia en een soort angst - welke alleen maar versterkt wordt als hij ziet hoe Finn boos wordt. Robertus ademt jachtig en zijn hart klopt in zijn keel; hij begint gek te worden! Normaal gesproken zou Faiths handeling hem gekalmeerd hebben, maar- ... wat als Faith ook in het complot zit!" "Nee, doe normaal! Natuurlijk zit Faith niet in het complot!" Goed, goed, Faith zit niet in het complot. Maar feitelijk kan hij niemand, behalve Faith, nog vertrouwen! Hij-... hij moet iets doen! Maar wat? Hij moet zijn staf hebben! Maar waar...? Hij moet ze stoppen! Maar hoe? Zijn pupillen vernauwen zich, terwijl er vlekjes voor zijn ogen dansen en alles begint te duizelen. ----------------------------------- Legolas http://www.freewebs.com/banners12/jup.jpg Dermot merkt hoe Faith hem negeert en haalt een wenkbrauw op. Tss wat denkt die sl*t wel? Hem zomaar negeren... Hij kijkt Jack met een nadenkende frons aan als die aan zijn theorie begint. daar zit wat in, heel wat... Maar één ding weet hij zeker: als iedereen door begint te flippen dan breekt de hel los. En daar gaat nummer twee door het lint. Robertus ontdekt dat je een muur niet omver kan lopen en valt op de grond. Great, juist wat ze nodig hebben... Hij richt zich tot Finn, Bertje boeit hem niet. En nee, dat is niet grof. het omgekeerde zou ook waar zijn. Zou Robertus er ook maar een klein beetje voor voelen om Dermot te helpen als die in grote nood was? Ik denk het niet. Maar dus, hij richt zich tot Finn. "Alles ok? Je weet maar nooit met die gekken hier." zegt hij met een knikje naar Faith en Robertus. ----------------------------------- miss_sweet http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/faith110.png Faith begint zich nu toch echt zorgen te maken om Robertus' vreemde gedrag. Zwijgend kijkt ze hem aan in de hoop dat hij iets gaat zeggen dat ze weet dat hij in orde is. Maar ze wordt nerveus door zijn gedrag en het lijkt helemaal niet goed te gaat met hem. Ze neemt zijn arm vast en trekt hem zachtjes maar dwingend mee, en duwt hem dan voorzichtig in de zetel. "Doe het wat rustig aan." zegt ze zachtjes. "Je bent nog zwak en het laatste wat je nodig hebt is nog meer stress. We zullen de dader wel vinden, maar voorlopig moet je rusten. Misschien kan je even gaan liggen?" Ze voegt er nog een flauwe glimlach aan toe, maar slaagt er niet in om een bezorgde ondertoon te verbergen. Ze draait zich om als ze hoort wat Dermot tegen Finn zegt. "Ik zou maar op mijn woorden letten want voor je het weet, word je om het minste of geringste vermoord. Of in ieder geval een poging tot..." Met een diepe zucht laat ze zich in een zetel vallen en zit letterlijk met haar handen in het haar. VERVLOEKT HUIS! ----------------------------------- Miseria http://i289.photobucket.com/albums/ll203/LaCygneMalefique/6.png Murder needs no ghost come from the grave Ooc: pssst, Tim, Bertje valt niet op de grond ^^Robertus laat zich nietsziend door Faith meeslepen, en hoewel zijn zintuigen enigzins verdoofd zijn, laat hij zich opgelucht in de zachte kussens van de zetel zakken. De vlekjes voor zijn ogen beginnen af te nemen als hij Faiths kalmerende stem hoort. Liggen, ja, dat klinkt aanlokkelijk... maar hij gaat nu echt niet liggen met al die psychopaten om hem heen, en hij kan ook niet veilig op zijn kamertje liggen - althans, veiliger dan in hun midden - want zijn bed is dus weg '.' Hij kijkt kwaad naar Dermot als die zich ineens zorgen begint te maken om Finn, de vuile moordenaar. Sinds wanneer kunnen die twee goed met elkaar opschieten? Hij móet zijn staf hebben, waar had Maddie de hare gevonden? Misschien lag de zijne daar ook! Robertus blijft onrustig in de zetel zitten, zijn oog schuw van de ene naar de andere glijdend. Hij moet iets doen, hij moet voor afleiding zorgen. Hij weet dat Faith liever heeft dat hij rust neemt, maar hij móet iets te doen hebben, zo kan hij niet de hele tijd zitten. Hij twijfelt nog een tijdje, maar springt dan op en sprint met een bloedgang weg, naar boven, in de hoop dat hij te snel is voor de moordenaar om hem achterna te komen. Hij sprint zijn kamer in, gooit de deur dicht en draait hem paniekerig in het slot - hoewel hij weet dat het magie niet tegen zal houden. Ok, tijd voor afleiding. Spookjagen :'D Misschien niet helemaal gepast op dat ogenblik, maar... wacht, het is ook niet helemaal mogelijk. Geen staf, remember Bertje? ¬¬ Hij bijt vertwijfeld op zijn lip en kijkt de kamer rond, die nu akelig leeg is zonder zijn en Martins bed. Dan valt zijn blik op zijn staf- ! Die op zijn nachtkastje ligt! What the-? Verbijsterd, maar opgelucht loopt hij ernaartoe en verzegelt de deur. Zo, nu kunnen ze tenminste niet meer bij hem komen. ----------------------------------- trijntjuh http://i228.photobucket.com/albums/ee3/Trijn1990/Finn2.jpg "Alles ok? Je weet maar nooit met die gekken hier." Finn kijkt om naar hem, haalt een zwakke glimlach boven, en knikt ter bevesting. 'Het gaat wel.' Ten minste een persoon die momenteel een beetje normaal tegen hem doet. Van de meest onverwachte mensen krijg je nog de meeste steun. Hij onderdrukt een zucht, krabt even in zijn haar en kijkt om naar Lily die er maar zwijgend bij staat. Maar dan worden zijn gedachten afgeleid door Miss Faith. "Ik zou maar op mijn woorden letten want voor je het weet, word je om het minste of geringste vermoord. Of in ieder geval een poging tot..." Hij trekt een gezicht, kijkt zwijgend hoe ze gaat neerzitten met Robertus naast haar en hij probeert zijn woede in beperkingen te houden. 'Ik denk niet dat Dermot iets verkeerd zei.' Sist hij nijdig naar haar, met een opgetrokken wenkbrauw. Als het kon schoten er nu bliksemflitsen uit zijn ogen om haar tegen de muur te knallen en haar achter te laten met fikkend haar. >D 'Want als er hier een gek zit, is het wel die sukkel-' Finn wijst naar Robertus, die net de kamer verlaat met een haastige sprint. 'En jij hoort er maar al te goed bij, kreng.' Zijn lichaam trilt van ingehouden woede. Yeah, Finn is pissed. =D ----------------------------------- Glauces http://i219.photobucket.com/albums/cc308/Glauces/BannerElizabeth2.jpg Liz laat Amy bijna vallen als zij over Faith begint. In alle chaos van net was ze compleet vergeten dat Amy ook een moordaanslag had gepleegd. Ze vernauwt haar ogen en kijkt haar wat chagrijnig aan. "Met Faith gaat het redelijk goed, ja," mompelt ze grimmig. "Robertus daarentegen..." Ze zucht even en brengt Amy met enige moeite naar het huis, de woonkamer in, waar ze verbijsterd om zich heen kijkt. Wat is hier nu weer aan de hand? Ze besluit zich er weinig van aan te trekken, aangezien het Amy is die nu even de aandacht nodig heeft. "Kan iemand even helpen?" Haar blik valt op Faith. Het is een beetje een ongemakkelijke situatie, nu moet Faith iemand helpen die pasgeleden een aanslag op haar heeft gepleegd. Ze slikt even en kijkt vaag om zich heen. Dit is écht een huis om gek van te worden. ----------------------------------- Machoefeltje http://img.photobucket.com/albums/v241/Hermie/Lily1-1.jpg Lily kijkt als versteend toe hoe ze Finn ervan beschuldigen Robertus te willen vermoord hebben. Ze kijkt ontzet op als Faith Finn vastbind. Maar voor ze kan reageren doen Dermot en Jack dat al. Het enige dat Lily op dat moment kan doen is bevestigend knikken. Lily kijkt om als Gordon dan plots binnenkomt en vraagt wat er gebeurt is. Ze doet nog niet eens de moeite om te antwoorden. Ze kijkt naar Finn die woedend aan het worden is en ze slikt. Nog steeds heeft ze echter geen woord gezegd, ze weet ook niet wat ze moet zeggen en kijkt zwijgend toe. Maar dan begint Robertus lichtjes te freaken en stormt hij er na een paar minuten met een sneltreinvaart vandoor. Ze kijkt dan naar Faith, Finn en Dermot waarbij ze meteen merkt dat Faith iets heel fout heeft gezegd naar Finn toe. Ze bijt op haar lip als ze ziet dat Finn echt pissed is nu en Faith uitscheld. "Finn..." Zegt ze aarzelend en loopt naar hem toe. "Laat het... Het is het niet waard..." Ze legt haar hand op zijn arm en kijkt hem eventjes aan. Ze probeert hem met haar blik tot bedaren te brengen, maar weet niet of dat haar gaat lukken, als Finn echt kwaad is... Achter haar hoort ze Liz binnenkomen met Amy. Ze kijkt nog niet eens om als Liz vraagt of iemand kan helpen. "Ik vind niet dat moordenaars verdienen geholpen te worden." Antwoordt ze koeltjes. ----------------------------------- miss_sweet http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/faith110.png Het gaat plots allemaal zo snel dat Faith het amper kan bijhouden. Robertus die wegloopt, wat heel slecht is voor iemand in zijn conditie. Ze kijkt eventjes zwijgend naar Finn als hij nog eens Robertus beledigt en haar uitscheldt. En waarvoor? Het was tegen Dermot gericht, en met die toestanden nu, was het gewoon de waarheid. Vervolgens komt Liz nog eens binnen en is dit de eerste confrontatie met Amy sinds die haar van de trap heeft geduwd. Waarom gaat alles zo fcking slecht. Eerst zij slachtoffer, dan Robertus bijna dood, vervolgens gaat bijna iedereen zich nog tegen Robertus en haar keren. En er wordt waarschijnlijk nog verwacht dat ze Amy moet helpen, waar ze trouwens geen idee van heeft wat er met haar gebeurd is. Het wordt allemaal gewoon even teveel en Faith barst in huilen uit. Ze kan er niks aan doen. Ze trekt haar benen op en probeert zich enigzins te bedwingen met iedereen in de kamer. "F- Finn. Ik had je inderdaad niet zomaar mogen beschuldigen. Maar ik was gewoon verblind door alles wat er gebeurde..." Dat moest ze even zeggen anders zou ze zich schuldig blijven voelen. Hoewel Finn het nu eigenlijk helemaal niet verdient na wat hij gezegd heeft. Ze zwijgt als Lily zegt dat moordenaars niet verdienen geholpen te worden, maar voelt ergens toch wel medelijden bij het zien van het zielige beeld van Amy. Ze knikt naar Liz en staat dan op om Amy in een zetel te helpen, zorgvuldig haar blik ontwijkend. ----------------------------------- Miseria http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/amyban10.pngAmy slikt en zucht even opgelaten als ze Liz' antwoord hoort; ze gaan haar dit nog lang niet vergeven. Misschien wel nooit. Ze weet niet hoe ze zich nu moet voelen; moet ze blij zijn, omdat Faith toch niet dood is, en gewoon in orde is? Of moet ze nu nog depressiever zijn omdat ze niet naar huis kan? Ze loopt zwijgend achter Liz aan, bang om iets te zeggen, en bang dat als ze wat zegt, wat dan ook, het hoe dan ook verkeerd zou vallen, en haar schuld alleen maar zou benadrukken. Als ze in de woonkamer aankomen, zakt ze bijna in elkaar als ze Faith ziet; ze weet niet of ze de confrontatie nu al aankan. Als Faith vervolgens in huilen uitbarst, kijkt ze wanhopig en smekend naar Liz, of ze haar los wil laten, of ze mag vluchten. Haar blik valt even op Finn, en er rolt een klein traantje over haar wang. Er gaat een steek door haar hart bij Lily's opmerking, maar beseft maar al te goed dat ze gelijk heeft. Ze verdient het helemaal niet. Maar dan komt Faith haar nota bene in een zetel helpen, en ze kijkt Faith met grote verbijsterde, rode en gezwollen oogjes aan. Doet... doet ze dit nou echt? "Het spijt me zo..." jammert ze oprecht. "I-ik... Ik was wanho-hopig, i-ik-..." Ze slikt, en doet de grootste moeite om niet in een luider gejammer en gesnik uit te barsten, en om haar vader te smeken. ----------------------------------- miss_sweet http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/faith110.png Faith reageert niet en zwijgend, met non-verbale spreukjes, heelt ze haar verwondingen. Ze kijkt Amy niet één keer aan en als ze klaar is gaat ze zonder iets te zeggen rechtstaan en draait zich om. Ergens heel diep vanbinnen begrijpt ze wel dat het vreselijk hartverscheurend moet zijn om in een brief te moeten achterkomen dat je vader is overleden en daarbij ook weten dat je niet aanwezig kan zijn op de begrafenis, zelfs geen laatste afscheid. Ze kan zich niet eens voorstellen dat haar vader iets zou overkomen. Maar dat verklaart het nog steeds niet goed. Ze kan Amy niet meer vertrouwen. En dat is nog wel heel zacht uitgedrukt. De drukte wordt plots overwelmend en daarbij maakt ze zich zorgen over Robertus die er in zijn eentje vandoor ging. Faith stapt de gang op en haalt opgelucht adem als haar rust en kalmte tegemoet komt. Ze loopt naar boven en blijft voor Robertus zijn kamer staan. Omdat ze de deur niet open krijgt, klopt ze aan. "Robertus, ben je daar? Ik ben het. Faith." ----------------------------------- jilly-ann http://i203.photobucket.com/albums/aa95/xJill91/Banners/Madje.png Madison stopt haar handen in een schone theedoek en doet met moeite de deur van de keuken open op zoek naar Faith. Ze kan zichzelf niet helen en Faith zou het toch waarschijnlijk het beste doen. Ze blijft echter verstijfd in de deuropening staan als ze Amy ziet. Voor het eerst na het gebeuren weer echt ziet. Heeft zij dat gedaan? Alhoewel ze zichzelf probeert te dwingen om zich schuldig te voelen voelt ze alleen maar een triomf. Ze heeft haar zus verdedigd. Haar blik verhard. "O," zegt ze koeltjes, voor ze haar stem ijskoud laat klinken. "Ik ga maar weg, ik wil niet in dezelfde kamer zitten met een moordenaar." Zonder Amy nog een blik waardig te gunnen, loopt ze de woonkamer weer uit. Ze is haar handen alweer helemaal vergeten en balt ze woedend toch vuisten, wat ze beter niet kon doen want nu voelt ze de pijn nog meer. Life's so unfair. Ze loopt naar boven toe om Faith te zoeken, maar als ze haar bezorgd ziet staan vlak voor de deur van Robertus wilt ze haar al niet meer storen. Alsof er niks aan de hand is loopt Madison Faith voorbij naar de bibliotheek en laat zich daar in een stoel vallen. ----------------------------------- trijntjuh http://i228.photobucket.com/albums/ee3/Trijn1990/Finn2.jpg Finn kijkt zwijgend naar Faith die huilend haar verontschuldingen aanbiedt. Het was nu ook niet de bedoeling om haar aan het huilen te brengen. -.-" Hij onderdrukt een zucht en haalt dan zijn schouders op als teken dat het al niet meer hoeft. Dan komt Amy de kamer in, die zorgt voor een doodse stilte in de kamer buiten het snikken van Faith dan, en hij laat zijn blik even op haar rusten. Heel dit huis en al de mensen erin zijn verappeltaarte up. Finn laat zich in de zetel zakken, staart met een vermoeide blik naar het plafond en haalt diep adem. 'Heeft iemand eigenlijk nog David gezien?' Vraagt hij dan in het rond, met een fronzend gezicht alsof het hem nu pas duidelijk wordt dat David verdwenen is. Finn laat zijn blik dan rusten op Faith die Amy, desondanks alles, toch gaat helpen terwijl Madison daarintegen het vertikt van in de kamer te blijven met Amy en de ruimte verlaat. ----------------------------------- Miseria http://i289.photobucket.com/albums/ll203/LaCygneMalefique/6.png Murder needs no ghost come from the graveRobertus blijft even midden in de kamer staan, zijn staf in zijn handen draaiend, blij dat hij hem weer heeft. Zijn blik valt even op het doodshoofd aan de onderkant. Zou hij hiermee een moord kunnen plegen? Hij schrikt op als hij geklop op de deur hoort, en springt in eerste instantie geschrokken weg. Maar als hij de stem van Faith hoort, loopt hij vlug naar de deur en opent die. Hij pakt haar hand, en sleurt haar zonder verder nog een woord te zeggen naar binnen, waarna hij de deur weer verzegelt. Zo gauw als hij er op toe gezien heeft dat de deur goed dicht zit, kijkt hij naar Faith. Hij ziet haar natte wangen, en kijkt haar bezorgd aan. "Gaat het?" vraagt hij fronzend. Wat is er net gebeurd? '.' "Is er iets aan de hand?" "Buiten het feit dat we allebei net dood gegaan zijn..?" http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/amyban10.pngAmy fluistert een zacht "Dank je" naar Faith als die haar tot haar eigen verbazing heelt, maar betwijfelt of ze het gehoord heeft. Ze blijft zwijgend in de zetel zitten, naar haar handen starend. Ze is zich bewust van de stilte die er nu door haar is gevallen, en krijgt de neiging om weg te gaan. Want wat doet ze hier nog? Maar dan nog steeds, als ze in haar kamertje blijft zitten kniezen lost dat ook niets op. Ze slikt, maar durft niet op te kijken naar de andere mensen. Er rolt een traantje over haar wang bij Maddie's opmerking; alweer beseft ze dat ze alleen maar de waarheid spreekt. Ze trilt, en doet moeite om niet in huilen uit te barsten - alweer. Ze is nu eindelijk een beetje gekalmeerd. ----------------------------------- Machoefeltje http://img.photobucket.com/albums/v241/Hermie/Lily1-1.jpg Lily kijkt naar Finn die niet reageert en laat hem maar doen. Ze ziet dan toe hoe Faith Amy toch helpt. Als het Lily was geweest, had ze het van zen lang zal zen leven niet gedaan. Ze zou nog eerder nog eens een mep tegen Amy's arm gegeven hebben. Ze kijkt Maddie na die er vandoor gaat. Lily vindt dat ze gelijk heeft en staart even naar de deuropening waar niemand meer staat. Lily ploft zwijgend neer in de zetel en wringt haar handen in elkaar. Ze kijkt op als Finn vraagt waar David is. "Geen idee, ik heb hem al lang niet meer gezien..." Zegt ze stilletjes. Dan staart ze zwijgend naar de grond en volgt het partroon in het tapijt dat op de grond licht. Ondertussen gaan er verschillende gedachten door haar hoofd, de ene al onlogischer dan de andere. Ze zucht diep. ----------------------------------- miss_sweet http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/faith110.png Faith kijkt Maddie fronsend na als ze zomaar zonder iets te zeggen voorbijloopt. Wat heeft Maddie uitgespookt dat ze haar zo probeert te ontwijken. Net als ze haar achterna wil gaan, gaat de deur open en trekt Robertus haar naar binnen. Meteen gaat de deur weer op slot en een beetje verdwaasd blijft ze even zwijgend toekijken. Hij is echt zichzelf niet. "Dat zou ik aan jou moeten vragen." zegt ze. Een beetje een ontwijkend antwoord. Maar ze wil hem ook niet nog eens gaan opschepen met haar kleine probleempjes. Ze kijkt hem onderzoekend aan en probeert erachter te komen wat er met hem scheelt. Hij maakt haar nerveus door zijn gedrag. Met een medelevende blik schudt ze haar hoofd. Aww, arme Robertus toch. Ze slaat haar armen om hem heen en knuffelt hem geruststellend. "We slaan ons er wel doorheen." zegt ze zachtjes en aait over zijn hoofdje om hem wat te kalmeren. ----------------------------------- Miseria http://i289.photobucket.com/albums/ll203/LaCygneMalefique/6.png Murder needs no ghost come from the graveRobertus kijkt in eerste instantie nogal verbaasd als Faith zegt dat ze dat beter aan hem kan vragen - hij's toch best normaal? "^^ - maar beseft dan dat hij net nogal paranoia is geworden. Hij haalt even diep adem, en probeert zichzelf enigzins te kalmeren. Als ze hem knuffelt, legt hij zijn hoofd op haar schouder en omhelst haar terug. Faiths aai en zachte stem kalmeert hem wél, en zijn ademhaling wordt weer wat rustiger, en de chaos in zijn hoofd begint te liggen. "Het is gewoon..." Hij zucht. "Ik wantrouwde nie- nou, ok, da's niet waar. Bijna niemand, voor... dit..." mompelt hij. "I-ik... dit is gevaarlijker dan spookjagen, Faith! En spookjagen is nou niet bepaald veilig... Ik bedoel..." Hij zwijgt even, zijn hoofd nog steeds in haar nek, zijn stem enigzins gedempt door haar haar. "De muren vliegen op je af. En straks ook de moordenaars, misschien wel letterlijk. Stel je voor dat er iemand dood gaat. Stel je voor dat het iemand lukt. Ik weet zéker dat we dan nóg niet weg mogen." Hij is zo overstuur, dat hij straal vergeet dat hij het met Faith eigenlijk nog niet over het briefje heeft gehad. Maar het is zo overduidelijk, zij móet er ook een hebben en weten waar hij het over heeft. ----------------------------------- miss_sweet tijdelijke banner, ik was toe aan vernieuwing xD http://img145.imageshack.us/img145/6619/faith2de6.jpg Faith glimlacht flauwtjes als hij zijn hoofd op haar schouder legt en luistert dan zwijgend en aandachtig, zonder hem te onderbreken. Nadat hij is uitgesproken, blijft ze een tijdje stil om alles goed te laten doordringen en te overdenken. Bijna onmiddellijk komt de naam in haar gedachten. Faith is er nog steeds van overtuigd dat ze het niet zou kunnen. Zelfs als ze dan zou ontsnappen, zou ze nooit kunnen leven met het grote schuldgevoel van een moord gepleegd te hebben. "Rustig maar." sust ze en haalt haar hand door zijn haar. "Ik begrijp wat je bedoelt. Het is een heel gevaarlijk spel - als ik het al zo mag noemen." Ze blijft zachtjes door zijn haar strelen terwijl haar gedachten weer afdwalen. Eigenlijk wil ze Robertus wel vertellen dat ze net zo'n brief heeft gekregen en over wie het gaat. Maar hij heeft er zelf ook niks van gezegd of over gevraagd, dus besluit ze het voorlopig maar niet over te hebben. "Denk je dat het zou helpen als we dit gezamenlijk bespreken met iedereen? Om zeg maar... tot een akkoord te komen om niet deel te nemen aan dit ziekelijke spel. We geraken hier ooit wel weg, maar niet op deze manier." ----------------------------------- Glauces http://i219.photobucket.com/albums/cc308/Glauces/BannerElizabeth2.jpg Liz bijt even op haar lip. Ergens is het ook wel zo dat moordenaars niet verdienen geholpen te worden, maar aan de andere kant is het wreed om Amy niet te helpen. Gelukkig Heelt Faith haar, al lijkt ze Amy grotendeels te negeren - niet meer dan normaal, natuurlijk. Ze kijkt op. "David? Geen idee," mompelt ze. "Hij ligt vast constant op bed, of..." - Of hij heeft de aanslag gepleegd? Durft ze die woorden uit te spreken? Zouden ze waar kunnen zijn? "Of hij heeft het huis mogen verlaten," vervolgt ze dan maar. "Al geloof ik niet dat hij een m-... moord zou kunnen plegen. Maar goed, dat dacht ik ook niet van anderen." Ze werpt even een duistere blik op Amy, die zit te kniezen in een stoeltje. Ze zou bíjna medelijden met haar krijgen... maar net niet helemaal. Liz' blik valt op Dermot. Nu de grootste chaos voorbij is, valt het haar pas op hoe hij eruit ziet. Er zit onder andere bloed in zijn haar, gatsie. "Als ik jou was, zou ik even gaan douchen," grijnst ze naar hem. ----------------------------------- Miseria http://i289.photobucket.com/albums/ll203/LaCygneMalefique/6.png Murder needs no ghost come from the graveRobertus blijft een tijdje zo staan, min of meer in Faiths armen, terwijl hij even genietend - voor zover dat kan - zijn ogen sluit, als ze haar hand door zijn haar haalt. Hij heeft heel goed door dat Faith de onthulling van haar slachtoffer een beetje ontwijkt, en hij is ergens wel opgelucht; hij is bang voor haar reactie als hij de zijne prijsgeeft. Robertus glimlacht zuur. "Met de huidige stand van zaken lijkt het me sterk dat we tot een akkoord kunnen komen," zegt hij hoofdschuddend, en hij laat Faith weer los. Hij kijkt even zwijgend naar een vlekje in het tapijt. "Zelfs als we tot een akkoord komen, zie ik sommigen -" *kuch Dermot en Fnn kuch* "- er nog wel voor aan om zich er niet aan te houden..." Hij fronst even niet begrijpend. "Het is niet alsof ik nu om aandacht vraag omdat ik bijna doodgegaan ben," mompelt hij. "maar waarom keerde iedereen zich tegen ons?" Hij kijkt Faith even met grote puppy-oogjes aan, maar kijkt dan verbitterd weer naar de vlek in het tapijt. ----------------------------------- Legolas http://www.freewebs.com/banners12/jup.jpg Dermot rolt zijn ogen als Robertus weg loopt en nog harder als Faith er achterna gaat. Die twee zijn echt gek, vooral die ouwe... Hij kijkt Finn even aan als die vraagt of iemand David nog heeft gezien en schudt zijn hoofd. Heeeeeeeey... Waarschijnlijk heeft híj het gedaan, duh. Het is zo logisch als iets. Dan zegt Liz dat hij er echt niet uit ziet. Well.. dat zegt ze niet met zoveel woorden, maar dat haalt hij er wel uit. Hij voelt zich plots heel vuil en gaat met zijn handen door zijn haar, wat het enkel nog erger maakt. "Be right back." zegt hij en snelt naar de badkamer. Gordon Gordon ziet hoe robertus dramatisch naar boven loopt en schudt ook zijn hoofd als Finn vraagt of iemand David heeft gezien. Hey! Hier is zijn kans om niet verdacht over te komen. "Het is echt wel duidelijk dat David het gedaan heeft. Waarom zou de moordenaar terugkomen?" merkt hij op met een staal gezicht. "We hebben geluk dat hij het nog niet zo goed heeft gedaan ook." voegt hij erbij. Ok, nu verdenkt niemand hem... Want anders zou híj wel eens de dode kunnen zijn... ----------------------------------- miss_sweet http://img145.imageshack.us/img145/6619/faith2de6.jpg Faith knikt afwezig als Robertus duidelijk maakt dat het toch niet zou helpen. Eigenlijk wel vrij logisch. Maar moeten ze dan niks doen en gewoon afwachten tot iedereen op zijn beurt afgemaakt wordt. Elke seconde op je hoede zijn, niemand kunnen vertrouwen... Ze fronst even bij zijn vraag. Hij heeft wel gelijk. Eigenlijk zou je toch wel een beetje medeleven en begrip verwachten na alles wat er gebeurd was. "Dat begrijp ik ook niet." antwoordt ze naar waarheid. Nu kan ze een hele zelfverzonnen theorie gaan hanteren waarom volgens haar de anderen zo reageerden, maar ze wil niks zeggen waar ze geen zekerheid over heeft. Faith kijkt in die grote, lieve puppyoogjes en kan een klein glimlachje niet onderdrukken als hij het volgende moment verbitterd naar de grond staart. "Maak je toch niet zo'n zorgen. En ik weet dat je daar alle reden toe hebt, door de omstandigheden. Maar het is niet goed voor je. Vergeet niet dat je het amper hebt overleefd daarnet. Je hoort te rusten en voorlopig nergens aan te denken." Ze slikt als ze terugdenkt aan hoe bang ze was geweest dat hij dood zou gaan. Faith valt stil. Plots wordt ze zich heel erg bewust van het feit dat ze alleen zijn. De laatste keer was dat toen ze had besloten wat afstand te nemen van elkaar. Inmiddels is er weer al zoveel gebeurd en is ze zelfs geconfronteerd met het gevoel van hem bijna te verliezen. Maar toch weet ze niet waar ze nu voor staan... Ze gaat op een stoel zitten en het valt haar op hoe akelig leeg het is in de kamer zonder de bedden. ----------------------------------- Miseria http://i289.photobucket.com/albums/ll203/LaCygneMalefique/6.png Murder needs no ghost come from the graveRobertus luistert zwijgend naar Faith, naar de vlek starend. Rust, hahaha, ja, dat zou hij graag hebben. Maar hoe in hemelsnaam moet hij in dit huis rusten, als bijna letterlijk om elke hoek gevaar op de loer ligt? Maargoed. Luisteren naar zuster Faith. Nergens aan denken. En toch, hij kan het niet helpen. Zijn hoofd zit te vol. Wat zou een hersenpan handig zijn op dat moment zeg. Hij laat zijn blik even op Faith rusten, en ook hem valt het hem nu op dat ze alleen zijn. Hij wil het niet. Hij wil niet dat ze nu "afstand van elkaar nemen". Het werkt niet, al helemaal niet toen hij haar net bijna kwijt was. Hij houdt te veel van haar. Hij weet niet goed wat te zeggen. Hij denkt aan te veel dingen, maar weet het niet in woorden uit te drukken. Misschien wel in daden. Zijn blik rust nog steeds op Faith. Eerlijk? Heel eerlijk? Ja, soms ziet hij wel een toekomst met haar voor zich. Maar als hij dat echt wil - en dat wil hij écht - zal hij ... al is het voor nu ... moeten vergeven en vergeten. Na een paar secondes aarzelen, loopt hij toch naar haar toe, buigt zich en drukt een tedere kus op haar lippen. ----------------------------------- trijntjuh http://i228.photobucket.com/albums/ee3/Trijn1990/Finn2.jpg Finn kijkt met een bedrukt gezicht terwijl hij naar de antwoorden van de andere luistert over David. 'Waar zou die knul toch zitten?' Hij trekt een gezicht terwijl hij doet alsof hij druk aan het denken is waar David zou zitten. Finn krabbelt dan maar recht, onderdrukt een zucht en wandelt de woonkamer een beetje door. Hij laat zijn blik dan op Amy rusten die er maar zielig bij zit. '...Elliot, kan ik je even spreken?' ----------------------------------- miss_sweet http://img145.imageshack.us/img145/6619/faith2de6.jpg Faith zit een beetje in gedachten verzonken voor zich uit te staren en glimlacht flauwtjes als Robertus dichterbij komt. Haast ademloos kijkt ze toe als hij zich naar haar toe buigt. En voor ze het goed en wel beseft krijgt ze een tedere kus op haar lippen. Ze kust hem terug en zit nu wel een beetje in een ongemakkelijke positie ^^' Ze verbreekt de kus en staat op om hem eventjes te omhelzen. Ze laat haar handen op zijn borst rusten en belaadt hem met kusjes, opgelucht dat hij nog steeds hetzelfde voor haar voelt én opgelucht dat ze hem niet kwijt is, waar ze nog geen uur geleden helemaal niet zeker van was. "Ik beloof dat je nooit meer reden zult hebben om aan me te twijfelen." fluistert ze, en zucht terwijl ze hem diep in de ogen kijkt. Nope, geen make up chess, want er mist een essentieel element. Namelijk het bed *lol* ----------------------------------- Miseria http://i289.photobucket.com/albums/ll203/LaCygneMalefique/6.png Murder needs no ghost come from the grave Ooc: morgen ben ik de hele dag niet beschikbaar (net als vandaag, eigenlijk...)Robertus sluit even genietend zijn ogen en laat zich bedwelmen door Faiths hele zijn. Haar kusjes, haar omhelzing, haar warmte, haar aanwezigheid, haar alles. Hij glimlacht even mistroostig bij haar woorden. "De twijfel lag meer bij mezelf," geeft hij eerlijk toe, op fluistertoon. Anyway, rust, dat had hij nodig. Hij trekt zijn staf in een poging om een bed te toveren - en nee, daadwerkelijk voor de rust, niet voor de make up chess xD - maar merkt dat hij - het niet kan O.o Hij zwaait geïrriteerd met zijn staf, maar er gebeurt niets. Sjongejonge, hij kan toch wel een bed tevoorschijn toveren? =.= Hij zucht, stopt zijn staf weer weg en laat zich op een stoel ploffen, opkijkend naar Faith. http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/amyban10.pngAmy zit diep in gedachten (en een hele hoop gesnik) verzonken in de stoel, als ze uit haar overpeinzingen getrokken wordt door Finn. Elliot? Oh my god, ze heeft iets gedaan. Oh ja, tuurlijk. Ze heeft net iemand geprobeerd te vermoorden, da's waar ook. Ze was het bijna vergeten. =.= Ze slikt, en staat op; ze merkt dat ze trilt op haar beentjes. Ze loopt zwijgend de kamer uit, de gang op, nerveus met haar vingers spelend. Ze doet een poging tot een dappere glimlach naar Finn, en vindt het al een hele prestatie dat ze haar mondhoeken ook maar een millimeter omhoog krijgt. Het opgevend, staart ze weer met haar rode gezwollen ogen diep bedroef naar de muur, half en half een uitfoetering van Finn verwachtend. ----------------------------------- miss_sweet http://img145.imageshack.us/img145/6619/faith2de6.jpg Faith kijkt heel stiekem geamuseerd toe als Robertus verschillende pogingen doet om een bed tevoorschijn te toveren. Ze voelt zich al een heel stuk beter, ondanks de omstandigheden, het lijkt net of er een last van haar schouders is gevallen. Ze glimlacht als hij op een stoel neerploft en met een kleine grijns neemt ze plaats op zijn schoot terwijl ze met haar vinger over zijn kaaklijn glijdt. "Je ziet er zo lief uit als je geïrriteerd bent." Ze legt haar hoofd op zijn schouder en geniet gewoon eventjes van het moment. "Misschien kan je beneden in een zetel gaan liggen?" stelt ze voor. "Of op mijn kamer..." Faith weet immers nog niet dat zich overal hetzelfde probleem voordoet. ----------------------------------- trijntjuh http://i228.photobucket.com/albums/ee3/Trijn1990/Finn2.jpg Finn kijkt zwijgend naar Amy, die met trillende beentjes en zware puppy oogjes in opgepofte oogkassen zitten, naar buiten strompelt. Hij laat zijn blik kort de ruimte rond gaan, en volgt haar dan met een onderdrukte zucht. Hij sluit de deur achter zich, kijkt even naar Amy die zwijgend tegen de muur aanleunt en bijt op zijn lip. Finn gaat dan voor haar staan, en steunt met zijn ene arm langs haar hoofd om haar daarna aan te kijken. 'Het spijt me van je vader.' Begint hij met een zwakke glimlach. 'En ik neem het je niet kwalijk van Faith...Ik wil hier even hard weg als jij.' Hij veegt haar tranen weg met een hand en zorgt er voor dat ze hem aankijkt. 'Maar ik had niet verwacht dat je haar zomaar van de trap zou duwen.' Hij wendt zijn blik af en mompelt dan de volgende woorden. 'Ikzoulievereenpuntzettenachterons, trouwens...' ----------------------------------- Miseria Ooc; nou, Finn, das niet lief hoor =o http://i289.photobucket.com/albums/ll203/LaCygneMalefique/6.png Murder needs no ghost come from the graveRobertus glimlacht flauwtjes bij Faiths - euh - "compliment". Hij slaat zijn arm weer om haar heen, en blijft een tijdje zo zwijgend zitten, ditmaal zonder stresserige gedachtes. Hij pakt even haar hand en kijkt haar pruillippend aan. "Wil jij dan bij me liggen?" vraagt hij met grote puppy-oogjes. Hij legt zijn hoofd tegen haar schouder aan en wacht tot ze opstaat, want anders kan hij ook niet opstaan XD http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/amyban10.pngAmy snakt even naar adem als Finn zo dichtbij komt. Oh, gawd, hij geeft haar zo de kriebels. Ze kan het niet opbrengen om dankbaar en/of mistroostig te glimlachen als hij haar condoleert. Ze legt haar hand tegen zijn borst, zoekend naar niet aanwezige steun. Ze sluit heel even kort als ze zijn handen op haar wangen voelt, voor heel even, héél even ademloos, en opent haar ogen weer. Maar. Ze kijkt hem ongelovig aan, en stort van binnen helemaal in. Nee! Nee nee nee! Ze blijft hem met betraande ogen aanstaren, met haar hand nog steeds op zijn borst, hem niet gelovend. Hij maakt een grapje, hij zit haar gewoon te plagen. Dat zou Finn niet doen, hij zou het niet uitmaken niet net nu ze zo breekbaar - of eigenlijk - al gebroken is. Ze drukt zich tegen hem aan, in tegenstrijd met zijn woorden hem knuffelend, op zoek naar een troostende kus, maar zo gauw als haar lippen de zijne raken, beseft ze het, dan dringt het pas echt goed tot haar door. Het is over. Ze is hem kwijt. Met trillende handen laat ze hem weer los, en staart een tijdje zwijgend naar de vloer. Ze probeert zich groot te houden, probeert de brok in haar keel weg te slikken. Maar het lukt niet. Met een luide snik die eruit floept haast ze zich naar boven, voor ze wéér in huilen uitbarst in het openbaar. Ze rent haast naar haar kamer, en wil op ed neerploffen, maar - die mist =.= Ze laat zich op haar knieën vallen op de plek waar haar bed had moeten staan, en snikt het uit. ----------------------------------- trijntjuh http://i228.photobucket.com/albums/ee3/Trijn1990/Finn2.jpg Finn wendt zijn blik af, terwijl hij haar hand op zijn borst voelt, en sluit zijn ogen voor een paar seconden. Vanbinnen borrelen er allerlei gevoelens die hij niet kan beschrijven. Hij richt zijn blik weer naar haar, en ziet hoe ze hem ongelovig aankijkt terwijl haar ogen weer vochtig beginnen te worden. Laat haar los... Hij kijkt haar haast verontschuldigend aan en slikt als ze zich tegen hem klemt en hem daarna op de mond zoent. Finn voelt de vochtigheid van haar tranen tegen zijn wangen aan, en hij verbreekt de zoen om daarna een stap achteruit te zetten als ze hem heeft los gelaten. 'Het spijt me.' Niet dat haar dat nu zal troosten. Hij kijkt haar zwijgend na als ze snikkend de trap oprent naar boven toe. Finn sluit zijn ogen, haalt diep adem, en mept dan plots uit het niets agressief met zijn vuist tegen de muur. ----------------------------------- miss_sweet http://img145.imageshack.us/img145/6619/faith2de6.jpg Faith glimlacht bij die grote puppyoogjes en haar ogen glinsteren een tikkeltje ondeugend. Ze staat op, trekt Robertus ook overeind en leent zijn toverstok even om de zorgvuldig gesloten deur te openen. Ze duwt de deur naar haar kamer open en blijft even verbaasd in de deuropening staan als het blijkt dat de kamer ook akelig leeg lijkt. Niettemin stapt ze binnen en fronst haar voorhoofd terwijl ze haar blik door de kamer laat glijden. "Ik denk niet dat je hier veel rust krijgt. Zullen we dan toch maar naar beneden gaan?" ----------------------------------- Kevin. http://i201.photobucket.com/albums/aa156/Zoontje_2007/Martin2.png Robertus leeft? Maar hoe kan dat? Was het een regelrecht wonder? Of waren de pijlen toch niet zo giftig als ze leken. Daarnaast bleef de vraag wie Robertus en Faith wouden vermoorden. Martin word uit zijn gedachten getrokken als hij zich realiseert dat iedereen zijn gang weer is gegaan. Uiteindelijk besluit Martin om naar boven te gaan. Daar blijkt de kamerdeur van Dermot en David nog open te staan. Voorzichtig besluit hij deze te openen en ziet dat die laatste lag te slapen. Alleen waren de bedden verdwenen. Opnieuw word de deur voorzichtig gesloten met de gedachte dat hij niet wist dat er opnieuw iets goeds mis was. Martin besluit vervolgens naar de bibliotheek te gaan. Éénmaal daar treft hij Madison aan. ''Gaat het?'' vraagt hij belangstellend. ''Het is alweer niet niks wat er is gebeurd.'' komt er achteraan. Ooc: Te lang niet gepost, dus daar is Martin weer. ----------------------------------- jilly-ann http://i203.photobucket.com/albums/aa95/xJill91/Banners/Madje.png Verbaasd schrikt Madison op uit haar gedachtes als Martin de bibliotheek binnen komt en tegen haar begint te praten. Ze denkt even na over zijn vraag. Ging het wel? Ze was Faith bijna kwijt geweest... Ze besluit eerlijk te zijn tegen Martin. "Ik weet het niet," zegt ze zachtjes, terwijl ze naar de grond staart. Er is vandaag teveel gebeurd. Faith bijna dood, Robertus bijna dood en Amy die gewond was door haar toedoen. Was ze wel helemaal eerlijk geweest? Niet dat ze daardoor ineens aardig gaat doen tegen Amy. Ze vindt niet dat deze het verdiend. Ze kan het wel begrijpen, maar het gaat om Faith. Haar eigen vlees en bloed, degene die haar altijd veilig gehouden heeft. Dat kan ze gewoon niet vergeven. "Gaat alles goed met jou?" vraagt Madison dan bezorgd. Martin zegt nooit zoveel, maar het zou best kunnen dat hij ergens mee zit, toch? Stille wateren hebben diepe gronden, of ze hebben gewoon niks te zeggen. ----------------------------------- Miseria http://i289.photobucket.com/albums/ll203/LaCygneMalefique/6.png Murder needs no ghost come from the graveRobertus loopt achter Faith aan als een mak hondje als ze naar haar kamer gaat, en kijkt even verbaasd als er bij haar - ook al geen bed staat? O.o Ok, wth? O.o Hij kreunt met tegenzin als ze voorstelt om naar beneden te gaan. Neeheee, daar zitten al die vervelende mensjes =.= Dan bedenkt hij zich dat er een tweede woonkamer is, en hij sjort zachtjes aan Faiths arm. "Ik denk dat we beter naar boven kunnen gaan," zegt hij, het woordje 'we' er zo onopvallend mogelijk tussenproppend. "^^ XD ----------------------------------- miss_sweet http://img145.imageshack.us/img145/6619/faith2de6.jpg Faith kijkt Robertus eventjes onderzoekend aan en merkt dat hij het helemaal niet ziet zitten om terug naar beneden te gaan. Ze knikt als hij voorstelt om naar boven te gaan. Het maakt haar toch niet zoveel uit. Ze heeft wel behoefte aan gewoon even rust. Ze glimlacht lief, en trekt hem dan mee naar boven. Het voelt een beetje vreemd om hier te zijn. Ze is amper tot niet in deze woonkamer geweest. Het oogt ongeveer dezelfde als beneden en merkwaardig genoeg brandt er al een haardvuurtje. Er hangen verschillende schilderijen aan de muren en ze blijft er even gefascineerd naar kijken. De kroonluchter geeft gedempt licht doordat hij half kapot is, wat afbreuk doet aan de best wel stijlvolle kamer. Ze glimlacht eventjes naar Robertus en neemt dan plaats in zetel dichtbij het vrolijk knapperend vuurtje. Ze schopt haar schoenen uit en legt zich wat makkelijker tegen de kussens aan. Aaah, wat rustgevend <3 ----------------------------------- Glauces Elizabeth is te lui om banner te zoeken Liz kijkt Dermot met een pruillipje na als hij gaat douchen. Nu zit zij hier beneden, en alles wat te doen valt, is speculeren over de moordenaar - David, misschien? Nah, hij is echt het type niet voor zoiets, laf watje. "Gelukkig niet, nee," mompelt ze vaagjes. Plotseling krijgt ze zin in een lolly. Liz voelt in haar zak, maar net als een uurtje eerder, is hij nog leeg. Ze zucht, overweegt even of ze te lui is om nieuwe te gaan halen of niet, en besluit dan toch maar te gaan. "Zo terug, denk ik," zegt ze droog, waarna ze opstaat en de trap oploopt naar haar kamer. Eenmaal daar trekt ze haar wenkbrauw nog eens op. Goed, de toverstokken zijn terug, maar waar zijn de bedden heen? Wie zou ze hebben weggenomen? Abott? Liz grijnst, ze wil niet weten wat Abott met zoveel bedden moet... Heeee, daar ligt Amy op de grond. Liz knielt bij haar neer. "Wat is er?" vraagt ze bezorgd. "Kan ik iets voor je doen? Wil je een glas water, of... euh, een lolly?" Nadat ze haar koffer overhoop heeft gehaald, op zoek naar haar zoveelste lading lolly's, steekt ze er tevreden een in haar mond, wachtend op Amy's antwoord. ----------------------------------- Miseria http://i289.photobucket.com/albums/ll203/LaCygneMalefique/6.png Murder needs no ghost come from the graveRobertus loopt achter Faith aan, en als hij in de tweede woonkamer aankomt wordt hij overrompeld door een warm, en haast veilig gevoel, ondanks de kapotte kroonluchter die macaber zachtjes heen en weer wiegt. Als Faith zich gemakkelijk op een zetel heeft genesteld, glimlacht Robertus even en draait zich naar de deur; hij trekt zijn staf en verzegelt hem zo onopvallend mogelijk. Hij wil Faith niet besmetten met zijn paranoia, één gek in dit huis is wel genoeg. Hij neemt plaats naast haar en zakt lichtjes onderuit. In een hoekje, op het vloerkleed, ziet hij Jacky liggen, wiens oortjes even omhoog gaan als hij activiteit opmerkt in de woonkamer. Hij kijkt op, en als hij hen ziet blaft hij eenmaal blij en kruipt wat dichterbij. Hij dribbelt naar hen toe en gaat op zijn rug liggen voor de zetel, rollend en bedelend om een aai. http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/amyban10.pngAmy ligt diep bedroefd op de grond te kniezen, als ze ineens de deur open hoort gaan. Ze schrikt zich dood, en draait zich om; het is Liz maar. Nou ja, maar... wie weet. Eerst was het ook alleen 'maar' Amy, maar ook zij bleek in staat te moorden. Amy krabbelt op, dwingt zichzelf tot bedaren en veegt haar tranen weg. "N-niks," mompelt ze, een beetje opgelaten naar de vloer starend. "Nee, dank je." Ze prutst wat nerveus met haar handen, en kijkt dan kort even op. "N-nou ja... misschien een lolly..." ----------------------------------- miss_sweet http://img145.imageshack.us/img145/6619/faith2de6.jpg Faith merkt niet eens dat Robertus de deur op slot doet en sluit eventjes haar ogen. De warmte en het zachte geluid van het knapperend haardvuurtje doet haar haast wegdoezelen. Met een glimlachje opent ze haar ogen als Jacky voor de zetel komt liggen. Ze aait hem over zijn snuitje en nestelt zich dan tegen Robertus aan. Eigenlijk zou het nu perfect zijn als ze zo een hele tijd zwijgend kunnen genieten van de tijdelijke onbezorgdheid - de stilte is haast geruststellend - maar dat zou saai zijn om te posten :') "Doet het nog veel pijn?" vraagt ze bezorgd, terwijl ze even met haar hand over zijn rug glijdt. ----------------------------------- Miseria http://i289.photobucket.com/albums/ll203/LaCygneMalefique/6.png Murder needs no ghost come from the graveRobertus slaat zijn arm om Faith heen, en kijkt even glimlachend naar Jacky, die hem met letterlijke puppy-oogjes aankijkt, bedelend om aangehaald te worden. Robertus is echter te lui om zich nu naar de kleine pup te buigen, en heeft bovendien Faith tegen zich aanliggen. Even lijkt het het perfecte leventje, een perfect klein gezinnetje haast, en vergeet hij dat hij in het huis zit. Hij haalt zijn hand door Faiths haar en sluit even zijn ogen, na een paar minuutjes al knikkebollend. Hij huivert even als hij haar vingers over zijn rug voelt. "Enigzins," zegt hij met een '^^-gezicht. Hij legt zijn hoofd tegen haar hoofd aan, en zwijgt weer. Dit is perfect, jammer dat ze met een stel psychopaten wonen. Hij wil naar huuuiiis =( Hij laat zijn vingers even over haar hand glijden. "Wat moeten we nou doen?" vraagt hij fluisterend. ----------------------------------- miss_sweet http://img145.imageshack.us/img145/6619/faith2de6.jpg Faith glimlacht als Robertus zijn hand door haar haar haalt. Ze staart in het niets en droomt een beetje weg, waardoor ze zelfs geen aandacht meer heeft voor Jacky. Aww, hij heeft nog steeds pijn. Wat eigenlijk niet meer dan normaal is na wat hij meegemaakt heeft. Het zal wel even duren voordat de pijn volledig weg is, helaas. Ze kruipt nog dichter tegen hem aan als ze zijn vingers over haar hand voelt glijden. "Niks." zegt ze zachtjes. Ze haalt haar hoofd van zijn schouder en drukt een kusje op zijn neus. ----------------------------------- Glauces http://i219.photobucket.com/albums/cc308/Glauces/BannerElizabeth2.jpg Goed, Amy wil haar dus niks vertellen. Liz' gedachten vliegen gelijk allerlei kanten op, van liefde tot dood en moord, maar ze besluit zich er verder niks van aan te trekken. Ze pakt een lolly uit de zak en geeft hem glimlachend aan haar. "Alsjeblieft... Ik ga weer, sterkte nog." Ze slentert een beetje over de gangen rond. Dermot zal nog niet klaar zijn met douchen, beneden is het saai... Ze loopt de trap op. In de tweede woonkamer is het vast lekker rustig, dan kan ze even tot zichzelf komen. Liz opent de deur en ziet dan Faith en Robertus, die aan het kleffen zijn. "Vinden jullie het erg als ik verder kom?" vraagt ze aarzelend. "Ik wil ook wel weer weggaan, hoor." ----------------------------------- Miseria http://i289.photobucket.com/albums/ll203/LaCygneMalefique/6.png Murder needs no ghost come from the graveRobertus glimlacht met een klein blosje als Faith een kusje op zijn neus drukt. Hihi, dat kriebelt '^^ Hij slaat zijn armen om haar heen en wil haar net passioneel kussen en overgaan op schaken rofl, grapje xDDD als Liz binnenkomt '=.= "Ehh... nee, natuurlijk niet," mompelt hij, blozend, enigzins - énigzins - gegeneerd, maar Faith niet van zich afduwend. Zijn arm blijft om haar heen gelegen. Hij probeert de blos weg te werken en glimlacht even beleefd naar Liz. ----------------------------------- miss_sweet http://img145.imageshack.us/img145/6619/faith2de6.jpg Faith is zo bezig met Robertus dat ze niet meteen opmerkt dat iemand de kamer binnenkomt. Pas als ze haar stem hoort, schrikt ze een beetje van het plotse doorbreken van de stilte. Oh, het is Liz, maar dat is niet erg want Liz is lief en zij mag storen. "Doe niet zo gek." glimlacht ze, instemmend met wat Robertus zegt. "Kom er gezellig bijzitten." Ze gaat weer recht zitten en voelt zijn arm nog om haar heen wat een fijn gevoel is. "We hebben maar gekozen om hier te zitten omdat het beneden nogal druk is." verduidelijkt ze. ----------------------------------- Glauces http://i219.photobucket.com/albums/cc308/Glauces/BannerElizabeth2.jpg Liz ploft op een andere bank neer en grijnst stiekem om Robertus, die nogal - bloost, maar desondanks net zo blijft zitten. Wat lief ziet dat er uit... Gelukkig maar dat zij twee niet uit elkaar zijn gedreven door het voorvalletje van eerder die dag. Ze krijgt even een naar gevoel in haar buik. Moest ze echt wel zo blij zijn met Dermot? Hechtte ze zich niet te veel aan hem? Straks flikt hij haar nog zo iets, dan zijn de poppen helemaal aan het dansen... Ze staart even uit het raam. Ze kan haar gevoelens niet ontkennen, ze is wel degelijk verliefd op hem. Dan pas merkt ze dat ze niet zo sociaal bezig is en glimlacht. "Ik had ook niet zoveel zin om beneden te zitten," bekent ze eerlijk. "Ik voel me niet meer zo veilig bij hun allemaal..." Oeps, is ze nou té eerlijk? ----------------------------------- Kevin. http://i201.photobucket.com/albums/aa156/Zoontje_2007/Martin2.png Martin zucht even als Madison uit haar gedachten schrikt door zijn aanwezigheid. Ja, dat was dus niet de bedoeling. Uiteindelijk hoort hij haar zeggen dat ze niet weet of het gaat. Geef haar is ongelijk, ze was bijna twee dierbaren kwijt geraakt. Vervolgens komt de vraag of het wel goed gaat met hem. Martin besluit om eerlijk te zijn. ''Ik weet het ook niet.'' begint hij dan. ''Sinds we opgesloten zitten, lijken de gebeurtenissen zich steeds sneller op te stapelen.'' komt er achteraan. Dan besluit Martin om te vertellen wat hem nog meer dwars zat. ''Daarnaast maak ik me alweer zorgen om Melody.'' geeft hij toe. ''Vooral nu ze na de brand onvindbaar is.'' Zo, dat was het moment van eerlijkheid. ----------------------------------- Legolas http://www.freewebs.com/banners12/jup.jpg Dermot komt frisgewassen uit de douche, droogt zich en kleedt zich terug aan. Hij doet nog wat gel in zijn haar, legt het goed en gaat dan naar zijn bedloze kamer waar hij zijn schoenen terug aan doet. Hij ziet zijn wand op het nachtkastje liggen en steekt het vlug in zijn zak. Daarna gaat hij de kamer uit en loopt terug naar beneden. Hij steekt een sigaret op en inhaleert lang, dat is nu kalmerend zeg. Ondertussen komt hij Finn tegen, die daar tegen een muur staat. "Hey dude, alles goed?" vraagt hij en blijft staan. ----------------------------------- miss_sweet http://img145.imageshack.us/img145/6619/faith2de6.jpg Faith knikt begrijpend als Liz vertelt dat ze ook niet veel zin had om beneden te zitten. Met al die toestanden de laatste tijd is iedereen wel toe aan een beetje rust en vrede. Maar dat is iets wat onmogelijk is hier. Het lijkt wel of er geen paar uur voorbij kunnen gaan zonder dat er iets moet gebeuren. Het enige wat er niet klopt aan het plaatje is dat er al een hele tijd geen lijk is gevonden. Maar het scheelde niet veel toen... "Nee, ik ook niet." geeft ze toe. "Het lijkt wel of niemand meer te vertrouwen is. Het voelt net aan alsof je elke keer over je schouder moet kijken. Net alsof je van het ene op het andere moment dood op de grond kunt vallen." Ze huivert bij die gedachte, maar het is wel de realiteit. Nu ze toch zo eerlijk bezig zijn, besluit ze haar kans te wagen. Ze aarzelt even en bijt vertwijfeld op haar lip voordat ze uitspreekt wat ze denkt. "Zouden jullie werkelijk... iemand-... van zijn leven beroven-" Iew, wat klinkt dat raar. "-Om hier weg te kunnen." Ze kijkt Liz even indringend aan en dan opzij naar Robertus. Nu kunnen ze besluiten om wijs hun mond te houden, maar stiekem is ze wel benieuwd. Vooral naar Robertus. Het is inmiddels wel duidelijk dat iedereen dergelijke brief heeft gekregen. ----------------------------------- trijntjuh http://i228.photobucket.com/albums/ee3/Trijn1990/Finn2.jpg Finn laat zijn hoofd tegen de koude muur rusten, haalt diep adem en probeert de pijn te negeren dat rond zijn vuist bonst. Hij onderdrukt een zucht, draait zich om zodat hij met zijn rug tegen de muur staat en wil zich net op de grond laten zakken als hij Dermot ziet afkomen. "Hey dude, alles goed?" Finn kijkt met een bedrukt gezicht op, reageert even niet en haalt dan zijn schouders op. '...Het gaat wel. I suppose.' Hij kijkt Dermot even aan, wendt zijn blik af, en staart naar het plafond. 'Gewoon...Ik wil hier weg. En ik ben daarnet een harteloze zak geweest maar voor de rest alles in orde hoor.' Finn haalt een zwakke glimlach boven, trekt zich van de muur los en krabt even door zijn haar. 'Maak je niet druk, ik red me wel.' ----------------------------------- Miseria http://i289.photobucket.com/albums/ll203/LaCygneMalefique/6.png Murder needs no ghost come from the graveRobertus knikt begrijpend bij Liz en Faiths woorden. Hij voelt Faiths ogen op hem branden als ze haar vraag stelt. Zou hij dat kunnen? Ja, dat kan hij. Hij slikt. Wil hij wel zó eerlijk zijn? "Nee," liegt hij, zacht mompelend, en zijn hoofd schuddend. Hij drukt Faith nog ietsjes steviger tegen zich aan. "Natuurlijk niet." Zou Faith ertoe in staat zijn? Hij weet het niet. Hij denkt van niet, maar als ze... Nee, natuurlijk niet, zelfs dán niet. En Liz dan? Hij weet het van haar ook niet... Ooc: kort en lame, maar ik moest van mezelf XO ----------------------------------- Legolas http://www.freewebs.com/banners12/jup.jpg Dermot kijkt Finn aan en krabt in zijn haar, hier is hij nooit goed in geweest... Misschien moet hij het wat luchtig houden. Zelf heeft hij geaccepteerd dat ze hier waarschijnlijk niet buiten geraken voor een tijdje. Dan kunnen ze er beter het beste van maken, niet waar? Hij neemt eerst nog een trek van zijn sigaret alvorens verder te gaan. "Ah, wil je hier weg? Waarom dat?" vraagt hij grappend met een grijns en geeft Finn even een klopje tegen de schouder. "We moeten het gewoon accepteren, dude... We kunnen er toch niets aan doen." zegt hij. "En... Iedereen doet wel eens gemeen. Dat is normaal." gaat hij verder en haalt zijn schouders op. Dermot halt het pakje sigaretten uit zijn achterzak en reikt het weer aan. Hij weet dat Blondie niet rookt, maar... hij zou het beter wel doen. Het lucht zo op. "Hier, probeer het eens. Het lucht op." ----------------------------------- trijntjuh http://i228.photobucket.com/albums/ee3/Trijn1990/Finn2.jpg Finn kijkt Dermot zwijgend aan, terwijl die een tevergeefse poging doet om hem op te vrolijken. Maar het is wel lief. Hij glimlacht even zwak en laat zijn blik afwezig door de ruimte gaan, gewoon omdat hij feitelijk alles wil vergeten. 'Iedereen doet wel eens gemeen?' herhaalt hij Dermie's woorden. 'Misschien wel ja, maar iemand dumpen terwijl ze net haar vader verloren is...' Hij slaakt een gefrustreerde zucht, en wil zichzelf liever blauw en bont slaan. 'Maar ik kon ze niet langer bijhouden. Ze is te kinds...' Hij richt zijn blik op Dermot met een 'je begrijpt het toch wel, hé?'- uitdrukking opgeplakt. "Hier, probeer het eens. Het lucht op." Finn laat zijn ogen een paar seconden vertwijfeld op het pakje met de kankerstokjes rusten. Hij had ooit een tijdje gerookt, en de verleiding is nu héél erg groot, maar hij zou het niet mogen...Straks is ie weer vers- F*CK IT. Hij trekt een sigaret uit het pakje en neemt de aansteker over van Dermot. 'Bedankt...' Mompelt hij terwijl hij de sigaret in de mond steekt en hem daarna doet branden. Hij neemt een diepe trek, sluit zijn ogen en blaast dan haast gelukzalig uit om uiteindelijk de aansteker terug naar Dermot te gooien die hem luchtig opvangt. ----------------------------------- Legolas http://www.freewebs.com/banners12/jup.jpg Dermot steekt het pakje terug weg en knikt als Finn zegt dat ze te jong is en daarna naar hem kijkt. Hij neemt nog een trek van zijn sigaret terwijl hij knikt. "Als het niet gaat, gaat het niet..." zegt hij en gaat dan op de onderste trede zitten van de trap terwijl hij verder rookt. "Het is beter zo dude, als je er genoeg van hebt moet je het stoppen." zegt hij en kijkt hem dan afwachtend aan. ----------------------------------- trijntjuh http://i228.photobucket.com/albums/ee3/Trijn1990/Finn2.jpg Finn glimlacht lichtjes nadat hij een nieuwe trek heeft genomen. "Als het niet gaat, gaat het niet..." Hij haalt zijn schouders op, terwijl hij Dermot met zijn ogen volgt, en blaast dan meer ontspannen zijn rook uit. 'Waarschijnlijk wil ze me nu liefst naar de hel verbannen, ofzo.' "Het is beter zo dude, als je er genoeg van hebt moet je het stoppen." Finn glimlacht even, en gaat tegen de trapleuning leunen terwijl hij Dermot zwijgend aankijkt. 'Misschien moet ik de ladies maar gewoon opgeven. Ze bezorgen alleen maar last.' Hij kijkt even op naar de trap, als hij meent stappen te horen, maar het is vals alarm. 'Homo worden ofzo.' Finn grijnst bij die gedachte en schudt dan zijn hoofd. ----------------------------------- miss_sweet http://img145.imageshack.us/img145/6619/faith2de6.jpg Faith is ergens toch wel opgelucht als Robertus nog maar eens bevestigd wat ze al verwacht had. Maar ook als hij het zou kunnen, zou hij dat toegeven? Nee, ze gaat hem niet wantrouwen. Hij is geen moordenaar. Punt uit. Het akelige gevoel door het nogal ongemakkelijke gespreksonderwerp verdwijnt al snel als hij haar dichter tegen zich aandrukt. Ze voelt zich meteen al een stuk veiliger en legt zwakjes glimlachend haar hand op zijn been. Haar aandacht gaat even naar Jacky die zijn plekje voor de bank opgeeft en naar Liz blaft. Ze heeft al spijt dat ze erover begonnen is en zegt maar het eerste wat in haar opkomt om niet zo subtiel van onderwerp te veranderen. "Ik vrees dat we 's nachts in de woonkamer moeten overnachten als het beddenprobleem niet snel opgelost geraakt." zegt ze peinzend. ----------------------------------- Miseria http://i289.photobucket.com/albums/ll203/LaCygneMalefique/6.png Murder needs no ghost come from the graveRobertus moet onwillekeurig even huiveren als hij Faiths hand op zijn been voelt, en glimlacht even naar haar. Arme Liz, misschien moet hij eens overwegen minder klef te doen in het openbaar '^^ Hij grinnikt even kort als hij Jacky op ziet springen en naar Liz ziet blaffen. Wild springt het kleine keffertje op en neer, proberend op Liz' schoot te springen, maar geeft het na een paar secondes op. Hij laat zich op zijn rug vallen en begint wild voor haar voeten te rollen, zoals altijd om een aai bedelend. Robertus slikt, en beseft dat Faith gelijk heeft over het beddenprobleem. Hij heeft nou niet bepaald zin om bij Dermot of Amy ofzo op dezelfde kamer te slapen '^^ Of bij zíjn onbekende moordenaar. Stel je voor dat er in zijn slaap een aanslag gepleegd wordt! "We hebben nu tenminste onze stokken terug," zegt hij dan, na een tijdje. "We kunnen tenminste voor enige bescherming zorgen." ----------------------------------- Glauces http://i219.photobucket.com/albums/cc308/Glauces/BannerElizabeth2.jpg Liz staart afwezig naar de meubels en wordt pas weer uit haar gedachten gewekt als Jacky - dat irritante hondje - tegen haar opspringt. Voor zover mogelijk deinst ze achteruit op haar stoel. Ze heeft het niemand verteld, maar stiekem is ze een beetje bang voor honden. Ze blaffen altijd zo eng, en ze hebben enge tandjes, en ze zijn gewoon eng, puh. Liz doet een poging tot een grijns, maar dénkt er niet aan het beestje te gaan aaien, brr. "Ik zou niemand kunnen vermoorden," zegt ze eerlijk. "Ik kan het niet op mijn geweten hebben, voor mijn eigen vrijheid. Natuurlijk wil ik hier wel weg, maar niet door... zoiets. Dan zit ik hier liever nog een tijdje opgesloten." Ze werpt even een vage blik op Robertus en Faith, die heerlijk aan het kleffen zijn. Stiekem verlangt ze een beetje naar Dermot, maar ze is te lui om hem te gaan zoeken, dus blijft ze zitten. "Toverstokken FTW," grijnst ze dan maar. "Misschien is het ook wel veiliger om met zijn allen te slapen, dan kan er niemand wegsneaken." ----------------------------------- Machoefeltje http://img.photobucket.com/albums/v241/Hermie/Lily1-1.jpg Lily kijkt op als ze alleen in de woonkamer overblijft. (Of dat vermoed ik toch) Ze staart naar het haardvuur. Het is zo stilletjes nu en ze bijt op haar lip. Ze hoort Finn en Dermot in de gang, maar begint er nog niet aan om naar hem te gaan. Ze had zo het gevoel dat zij en Finn uit elkaar aan het groeien zijn en dat wilde ze alles behalve. Ze was al zo lang bevriend met hem. Ze zucht terwijl ze aan thuis moet denken. Ze vroeg zich af hoe het daar zou zijn, of ze zich zorgen zouden maken. Of zouden ze haar al vergeten zijn? Nee, vast niet... Als ze eraan denkt, zucht ze diep. Ze wilde echt naar huis. Thuis... Ze moet onwillekeurig denken aan het briefje dat in haar zak zit. Ze kan het niet, echt niet... Alhoewel ze het moorden op zich wel zou kunnen, zou het niet lukken om de personen hier in huis te vermoorden. De band die ze ondertussen al mee ontwikkeld heeft, zou daar te sterk voor zijn. Of dat is toch wat ze zichzelf wijs maakt. Lily zucht diep en krabbelt overeind. Misschien moet ze maar eens even op zoek gaan naargezelschap voor ze depressief wordt van zichzelf. Ze loopt de gang in en kijkt opzij naar Dermot en Finn. "Is het een gezellig onderonsje?" Vraagt ze met een zwakke glimlach. Even glijdt haar blik naar de sigaret die Finn vast heeft maar ze zegt er niets van. ----------------------------------- miss_sweet http://img145.imageshack.us/img145/6619/faith2de6.jpg Faith luistert naar Liz en knikt dan langzaam. Eigenlijk is dat net hetzelfde bij haar. Nog liever hier vast blijven zitten, dan vrijheid en de rest van haar leven met een onmenselijk schuldgevoel moeten leven. Ergens heeft Liz wel gelijk dat het veiliger is, maar aan de andere kant is het net zo makkelijk om iemand in zijn slaap te doden als je toevallig net naast die ene persoon ligt en er zekerheid is dat de anderen toch slapen. Enge, enge gedachte. Ze schudt haar hoofd om letterljik haar gedachten eruit te schudden. Maar gelukkig is Robertus toch een beetje optimistisch. "Dat is inderdaad wel een voordeel nu." Hoewel, met een toverstok moorden is nog steeds makkelijker en efficiënter, misschien was het beter dat ze een tijdje toverstokloos bleven? Ok, Faith, stop met die pessimistische gedachten! '.' Ze glimlacht flauwtjes omdat ze de schijn wil ophouden dat ze helemaal niet zit te piekeren. "Ja, bescherming..." zegt ze dan flauwtjes bij Robertus' woorden. "Maar stiekem, voor mij, ben jij wel genoeg bescherming - zelfs zonder toverstok." fluistert ze in zijn oor als Liz even wegkijkt en kijkt dan met een glimlachje weer voor zich uit. OOC: ja, dat is expres meer klefheid dan nodig is *puh* ----------------------------------- jilly-ann http://i203.photobucket.com/albums/aa95/xJill91/Banners/Madje.png Madison glimlacht flauwtjes als Martin ook al niet weet of het goed gaat. Natuurlijk weet hij het ook niet, ze zitten opgesloten in het huis en in plaats van een bak geld als beloning gebeurd de ene nare gebeurtenis na de andere. Ze kijkt zwijgend naar haar handen maar kijkt al snel weg. Stomme theedoek. Madison slikt de brok in haar keel weg als Martin weer over Melody begint. Melody waarvan ze niet eens doorhad dat die weg was, terwijl ze nota bene op één kamer slapen. God, wat een goede kamergenoot is ze toch weer =.=. Ze kijkt naar Martin met medeleven. Zij weet tenminste waar iedereen is waar ze zielsveel om geeft. "Ik heb haar ook niet gezien," zegt ze zachtjes. "Ook niet toen we gingen slapen." Ineens komt er iets in haar op, waardoor ze bemoedigend glimlacht. "Volgens mij komt ze wel weer levend terecht, degene die hier achter zit wilt de lijken altijd meteen laten zien. Ik kwam ook na een aantal dagen terug. Levend, gewond weliswaar, maar levend." ----------------------------------- Miseria http://i289.photobucket.com/albums/ll203/LaCygneMalefique/6.png Murder needs no ghost come from the graveRobertus kijkt even zwijgend naar Jacky, die boos naar Liz blaft omdat hij geen aai krijgt. Het hondje blijft proberen Liz' aandacht te trekken, nog steeds tegen haar benen opspringend. Robertus glimlacht gevleid als Faith iets in zijn oor fluistert, net op het moment dat Liz wegkijkt. God, als dat waar zou zijn... Desondanks drukt hij een klein, 'geruststellend' kusje in haar haar, er niet eens meer op lettend of Liz kijkt of niet, maar zet zich dan wat socialer. Hij gaat iets meer recht zitten - zijn hand wel nog altijd om Faith heen - en leunt iets meer naar de andere kant dan Faith. Zo, genoeg socialiteit. Jacky geeft ondertussen de strijd op, en springt teleurgesteld op Robertus' schoot. Hij kijkt met grote puppy-oogjes op naar Robertus, welke flauwtjes glimlacht bij het toch nog best vertederende gezicht. Officieel heeft hij een hekel aan honden, maar Jacky is gewoon cute '^^ Hij geeft hem een aai over zijn bol, en zwijgt. Ooc: nutteloosheid... ----------------------------------- miss_sweet http://img145.imageshack.us/img145/6619/faith2de6.jpg Met een glimlachje vleit ze zich tegen Robertus aan als hij een kusje in haar haar drukt. Maar aww, hij kruipt al wat verder weg. Faith kijkt toe hoe Jacky weer bij Robertus springt en kijkt net zo vertederd naar die lieve, grote puppyoogjes. Ze kan het niet laten om hem te aaien en glimlacht dan even naar Liz, om ook wat sociaal te blijven. Maar ze is nu wel een beetje inspiratieloos. Dan maar zwijgen, ze kan niet eeuwig gespreksstof blijven verzinnen gewoon zodat ze niet stilvallen ----------------------------------- Legolas http://www.freewebs.com/banners12/jup.jpg Dermot schiet in de lach als Finn begint over homo worden en schudt zijn hoofd. Never. Dat gaat hij nooit worden. Enkel de drank kan hem zo ver drijven om iets met een man te doen, ach... Misschien is Finn daar wel geschikt voor. Dan komt Lily erbij en hij laat zijn blik ever over haar glijden. Eigenlijk... Is Lily ook wel niet mis... Maar misschien moet hij haar maar met rust laten want anders zou hij Finn wel eens serieus op de tenen kunnen trappen. "Sure, kom erbij, dan maken we er wel een gezellig triootje van." zegt hij lekker dubbelzinnig met een grijns en neemt dan nog een laatste trek van zijn sigaret om die daarna op de trap uit te duwen. Gordon Gordon blijft alleen over in de woonkamer en hij zucht. Hij is er vanaf gekomen, niemand verdenkt hem. Maar... Robertus is nog steeds niet dood en om hier weg te geraken... Moet hij dood... Hij blijft daar in de zetel zitten denken hoe hij het best zijn job kan afmaken. En hij zál het doen... ----------------------------------- Miseria http://i289.photobucket.com/albums/ll203/LaCygneMalefique/6.png Ghosts are transparant.Robertus zit in de woonkamer beneden, met een kussen ter ondersteuning van zijn rug, en staart afwezig naar buiten door het raam, langzaam erop toeziend dat de zon verdrongen wordt door de maan, en het huis opslokt in duisternis. Hij kijkt gefascineerd naar een parelwitte lichtbundel die de maan door het raam werpt naar binnen, waar macabare schaduwen uit ontstaan, in combinatie met de dansende vlam van de kaars op de staande kandelaar in de hoek, waardoor er een soort schouwspel of Grieks drama ontstaat van een gevecht tussen schimmen. Robertus laat zijn ogen over de houten muren glijden, opgeslokt in zijn eigen wereld. Een gezicht op de muur, met een knoest als mond, staart hem kwaadaardig aan en geeuwt of brult. De lichte, doorzichtige gordijnen dansen zachtjes op de avondwind, als een soort nachtjapon van een lang geleden heengegane, als een soort geest die er nog altijd rondwaart. Niet helemaal zeker waar hij zich nu bevindt - de realiteit, of zijn eigen wereld - blijft Robertus er even geïntrigeerd naar kijken, voor hij uit zijn gedachten opschrikt door Amy die in de deur staat. Ooc: meet Gen in male form. http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/amyban10.pngAmy ligt slapjes half op de grond en tegen de muur, op de plek waar haar bed eerst hoorde te staan. Ze staart, met opgedroogde tranen nog plakkerig op haar wangen, naar de deur tegenover haar. Ze heeft uren toegekeken hoe de schaduwen langzaam van plaats veranderden, over de muur glijdend, naarmate de zon meer en meer op het punt staat onder te gaan. Pas als het volledig donker is, besluit ze op te staan. Het is al donker, straks moeten ze slapen. Maar hoe doen ze dat zonder bedden? Ze heeft al geprobeerd het bed terug te toveren, maar om de één of andere reden - en ze snapt niet hoe - lukt het haar niet. Ze zal óf hier op de grond moeten slapen vannacht, óf ergens anders, en het is voor haar meteen wel duidelijk. Op de bank - de záchte bank. Mooi dat ze niet op die vieze, harde vloer gaat liggen. Ze loopt naar beneden, naar de woonkamer, enigzins aarzelend, bang voor de confrontatie met de rest, maar toch nieuwsgierig of zij het al gemerkt hebben, voor een oplossing gezorgd hebben. Ze blijft in de deuropening staan, haar hand op de houten deurpost leggend, en kijkt enigzins reikhalzend naar binnen, de donkere woonkamer. Er brandt een zwak licht van slechts drie kaarsjes, ver van elkaar verwijdend. Op het eerste zicht ziet ze niet eens dat er al iemand zit, maar als ze een stap naar binnen zet, maakt dat zo'n krakend geluid, dat een donker figuur in de verste hoek van haar verwijderd opkijkt, en haar doet schrikken. Dan ziet ze dat het "alleen maar" Robertus is, en ze kalmeert enigzins, toch nog niet volledig op haar gemak. ----------------------------------- Machoefeltje http://img.photobucket.com/albums/v241/Hermie/Lily1-1.jpg Lily moet lachen als Dermot dubbelzinnig aanstuurd op een triootje. Ze steekt plagend haar tong uit. "Zou je wel willen hé, Dermot." Zegt ze met een grijns. "Maar daar ga je mij niet voor strikken." Voegt ze er aan toe. Ze laat zich tegen de muur naast Finn rusten en staart naar de jongens. Ondertussen glijdt het zonlicht door de kamer. "Zeg..." Begint ze bedenkelijk. "Moeten we nu met z'n allen in de woonkamer slapen? Vermits we geen bed meer hebben?" Zegt ze met een licht vertrokken gezicht. Want dat ziet Lily niet echt zitten. Alhoewel... Als ze samen slapen, dan kan er niet veel gebeuren, toch? ----------------------------------- miss_sweet ... omdat HM ondertussen wel lang genoeg stil heeft gelegen (: http://img145.imageshack.us/img145/6619/faith2de6.jpg Faith zucht, staat op en klopt het stof van haar kleren. Ze slaat de voordeur dicht waardoor het plots merkwaardig stil wordt en er gedempte stemmen te horen zijn iets verderop in de gang. De deur heeft de koude wind buitengesloten, maar het is nog frisjes en ze rilt onbewust. Ze loopt de gang door en wil net blijven staan bij Finn en Lily, maar verandert meteen van gedachte als ze Dermot ook ziet staan. Dus in plaats daarvan glimlacht ze eventjes en gaat de woonkamer binnen. Ze negeert Amy die in de deuropening staat, en moet even wennen aan het donker. In het zwakke licht van de kaarsjes ziet ze Robertus zitten en ploft naast hem in de zetel. "Ik ben moe." zegt ze overbodig en met een flauwe glimlach leunt ze tegen hem aan. Ze werpt heel even een blik op Amy en kijkt dan snel weer weg, nog steeds van plan om te doen alsof ze niet bestaat. Het gebeuren zit nog vers in haar geheugen. ----------------------------------- Miseria http://i289.photobucket.com/albums/ll203/LaCygneMalefique/6.png Ghosts are transparant.Robertus blijft zwijgend naar Amy kijken in de deuropening, die zwijgend en haast angstig terugstaart. Oh, ze zal boeten. Al die ellende, het was allemaal háár schuld. Hij kijkt glimlachend naar Faith, als die langs haar loopt en naast hem komt zitten. Hij slaat zijn arm om haar schouder en knuffelt haar even. "Ik ook," geeft hij eerlijk toe, zijn hoofd tegen haar hoofd aanleggende en naar de dansende kaars starende. "Misschien dat we inderdaad in de woonkamer zullen moeten slapen. In dat geval kunnen we alles zo maar beter klaar gaan maken." Hij zwijgt nog even. Na een tijdje maakt hij zich van Faith los. "Laten we het hier klaar maken," zegt hij dan, en hij trekt zijn staf. Hij zwaait eenmaal waardoor er wat banken verschuiven en kussens verleggen. Nu was het in ieder geval een goed plekje om te slapen. "Ik ga me denk ik alvast omkleden," zegt hij zachtjes, drukt een kus op haar voorhoofd, en loopt naar zijn kamer om zijn nachtgewaad aan te trekken. http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/amyban10.pngAmy slikt als Faith langs haar loopt alsof ze lucht is. Ze weet niet wat ze erger vindt, de wind van voren krijgen of gewoon straal genegeerd worden. Ok, echt een goede band met Faith heeft en had ze niet, maar ze wil vooralsnog niet dat het zo gaat. Ze heeft er écht heel erg veel spijt van. Ze drukt zich tegen de muur naast de deur, en luistert stilletjes naar haar en Robertus. Als ze het over slapen in de woonkamer hebben, bijt ze even op haar lip. Normaal gesproken zou ze zich in het gezelschap van de rest van het huis veilig gevoeld hebben, maar nu zo'n beetje iedereen haar vijand is... weet ze niet of het echt wel een geweldig goed idee is om bijna letterlijk binnen handbereik te gaan liggen. En toch lijkt helemaal in haar eentje slapen nou ook niet zo'n goed idee. Als Robertus verkondigt zich om te gaan kleden, snelt ze zelf ook naar haar kamer. Ze kleedt zich om, wast haar gezicht en staart een poos naar haar verlepte spiegelbeeld. ----------------------------------- miss_sweet http://img145.imageshack.us/img145/6619/faith2de6.jpg Faith glimlacht gelukzalig, en sluit eventjes genietend haar ogen. Robertus doet haar altijd op haar gemak en veilig voelen. Ze zucht teleurgesteld als hij voorstelt om de kamer klaar te maken, omdat ze hier moeten overnachten. Eigenlijk heeft ze wel nood aan haar zachte, warme, ondertussen vertrouwde bedje. Maar ze beseft ook wel dat ze geen keus heeft. Ze kijkt dan zwijgend toe als hij plaats maakt om met zijn allen te kunnen slapen en knikt dan als hij zich gaat omkleden. Ze glimlacht flauwtjes als hij een kus op haar voorhoofd drukt en blijft een tijdje doelloos staan. Misschien is het een goed idee om de rest op de hoogte te brengen van de nieuwe slaapplek. Ze loopt de gang op en blijft staan bij Lily, Finn en Dermot staan, die de trap blokkeren. "Euh." zegt ze met een ^^" gezichtje, omdat ze zomaar het gesprek onderbreekt. "We zijn bezig de woonkamer te transformeren in een slaapplaats, aangezien we momenteel geen andere keus hebben." Ze glimlacht eventjes en haalt kort haar schouders op. "Dus misschien kunnen jullie helpen iedereen op de hoogte te stellen of alvast klaarmaken om te gaan slapen... tenzij je andere plannen hebt, natuurlijk." Dat laatste betwijfelt ze ten zeerste. ----------------------------------- Machoefeltje http://img.photobucket.com/albums/v241/Hermie/Lily1-1.jpg Lily kijkt om als ze Faith hun -niet echt lopende- gesprek onderbreekt. Ze knikt lichtjes als ze haar hoort. "Dat idee had ik ook al, om samen te slapen in de woonkamer." Zegt ze. Faith vraagt dan of ze de rest even op de hoogte kunnen brengen. "Nou, ik heb geen idee waar de rest is." Zegt ze bedenkelijk. "Iedereen is volgens mij de woonkamer beneden uitgelopen en waar ze dan naar toe zijn, geen idee." Lily aarzelt even en kijkt dan opzij naar Finn en Dermot. "Ik ga me al wel klaarmaken voor het slapen." Zegt ze en kijkt naar de jongens. "Komen jullie ook?" Ze loopt alvast naar boven en loopt haar kamer in om zich om te kleden. Tegelijkertijd neemt ze haar stok van haar nachtkastje, die daar nog steeds lag. Zo voelt ze zich een beetje zekerder. Lily drentelt dan vrolijk -in haar pyjama met konijntjes op xD- weer naar de woonkamer boven, waar ze volgens haar gingen slapen. Ze vindt daar Liz. "Hey Liz." Zegt ze vrolijk. Ze ziet hoe er al een beetje een plekje gemaakt is om te slapen. "Dat ziet er gezellig uit." Zegt ze met een grijns. ----------------------------------- Legolas http://www.freewebs.com/banners12/jup.jpg Dermot grijnst even naar Lily als die een reactie teruggeeft en haalt lachend zijn schouders op met een glinstering in zijn ogen. Hij kijkt even terug naar Finn en dan terug naar Lily. "Jammer." zegt hij met een grijns en kijkt achterom als hij Faith hoort. "Oh yeah sure... met z'n allen slapen huh?" zegt hij en de gekste gedachten komen in hem op. Hij knikt even naar Lily als die weg gaat n kijkt dan even terug naar Finn. "Kom, cheer up mate. We gaan gewoon lekker slapen, met de rest." zegt hij grappend en gaat dan zelf terug naar boven. Bij het voorbijgaan geeft hij Faith nog een pestende knipoog en gaat dan naar zijn kamer. Hij gaat naar de badkamer,verfrist zich en poetst zijn tanden. Daarna kleedt hij zich uit tot op zijn boxershort en neemt een deken uit de kast. Dan gaat hij zijn kamer uit. What? Hij slaapt altijd zo XO Hij moet zich toch niet aanpassen omdat hij met een hele groep mensen slaapt? Hij komt de woonkamer binnen en ziet Liz en Lily al. Zouden zij geen mooi schaakspelletje met drie kunnen doen? "So, waar wordt er hier geslapen?" vraagt hij met een ^^-face ----------------------------------- Glauces http://i219.photobucket.com/albums/cc308/Glauces/BannerElizabeth2.jpg Liz zit al in haar aardbeirode pyama op de woonkamer waar ze zullen gaan slapen. Ze staart een beetje afwezig uit het raam. Het is al donker, de wind ruist zacht door de bomen. Het licht van de maan schijnt volop naar binnen, het is een heldere nacht. Dat vindt Liz wel fijn, ze heeft het niet zo op duistere nachten - vooral niet in dit huis. Ze beeldt zich dan heel snel dingen in - het horen van voetstappen op de gang, en joelen van zogenaamde spoken op zolder, het huilen van wolven, buiten... Nee, Liz moet er niet al te hard bij na gaan denken. Door Lily wordt ze uit haar gedachten geschud. Vriendelijk lacht ze terug. "Hoi Lils, leuke pyama," grijnst ze. Het is inderdaad wel gezellig om eens een nachtje bij elkaar te slapen... 't zorgt ervoor dat Liz wat minder bang is. xD Maar dan komt Dermot binnen in zijn slaaptenue. Wat zeg ik, slaaptenue? Juist geen slaaptenue... Ze kan een grijns niet verhullen als ze naar hem - en zijn lichaam vooral - kijkt. "Overal, denk ik. Op de banken, op de vloer, enzo?" glimlacht ze. ----------------------------------- miss_sweet http://img145.imageshack.us/img145/6619/faith2de6.jpg Faith glimlacht naar Lily bij wijze van antwoord en kijkt dan even afwachtend naar de andere twee. Ze reageert niet als Dermot een opmerking maakt, ze kan hem al bijna horen denken. En blijkbaar gaat het niet zo goed met Finn, tenminste dat maakt ze een beetje op uit het gesprek. Maar dat zijn haar zaken niet dus doet ze maar alsof ze het niet gehoord heeft. Faith negeert Dermots knipoog en verbaasd zich stiekem over het lef dat hij heeft! Ze wacht tot hij weg is en gaat dan zelf naar boven, met een laatste glimlachje naar Finn. Als ze haar kamer binnen gaat, ziet ze dat Lily al weg is. Ze haalt een fatsoenlijke pyjama tevoorschijn en trekt die snel aan, voordat ze naar de badkamer gaat en haar haar los doet om het te kammen. Nog even haar make-up verwijderen en een nachtcrème op en Faith is klaar ^^ Ze loopt terug naar beneden, de woonkamer binnen en gaat bij Liz en Lily zitten. Onbewust gaat haar blik naar Dermot die er halfnaakt bijstaat. Ze doet moeite om niet met haar ogen te rollen en wendt haar blik snel af. "Dit kan nog gezellig worden." zegt ze flauwtjes. Ze neemt een paar kussens en maakt het zich wat gemakkelijker, in afwachting tot iedereen er is. ----------------------------------- Miseria http://i289.photobucket.com/albums/ll203/LaCygneMalefique/6.png Ghosts are transparant.Robertus loopt, in zijn nachtgewaad, naar de woonkamer, waar hij Liz, Lils, Faith en ... Dermot, die zo'n beetje in z'n nakie staat temidden van 3 vrouwen O.o aantreft. Hij glimlacht met enige moeite en schuifelt dichtbij Faith. "Dus." Hij legt zijn arm om Faith heen en kijkt de rest zwijgend aan. "En nu. Kussengevecht?" http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/amyban10.pngAmy bijt op haar lip, veegt haar gezicht af, en verlaat dan haar badkamer. Ze schuifelt voorzichtig in haar roze pyjamaatje naar de woonkamer, en blijft een beetje aarzelend in de deuropening staan. Er zijn al behoorlijk wat mensen die zich klaar hebben gemaakt. Na een paar secondes aarzelen loopt ze de woonkamer in en gaat zwijgend zitten op een bank, zonder dat ze het doorheeft een beetje gescheiden van de rest. ----------------------------------- Legolas http://www.freewebs.com/banners12/jup.jpg Dermot ziet Liz naar hem staren en Faith ook als zij niet veel later binnenkomt. Wat? Ze hebben het allebei toch al van dichterbij bekeken? ^^ Hij schudt zijn hoofd en gaat samen met zijn deken in de zetel zitten en legt het over zich. het is toch niet zo verschrikkelijk warm hier in de woonkamer. Hij gebaart met zijn hoofd naar Liz dat ze bij hem moet komen zitten en glimlacht. Dermot ziet Robertus binnenkomen met een... slaapgewaad... God... Dan slaap je beter met niets aan. Hij hoort zijn opmerking en draait met zijn ogen. "Ja laten we dat vooral doen. Nee, laat het maar Bertje. Zometeen slaat Amy je KO ofzo." grapt hij. "No offence" voegt hij er snel aan toe. Hij wil geen ruzie ofzo. ----------------------------------- Glauces http://i219.photobucket.com/albums/cc308/Glauces/BannerElizabeth2.jpg Liz kan een giechel niet onderdrukken als Robertus de kamer binnen komt gespookt in zijn sjieke gewaad uit de negentiende eeuw. Ze moet toegeven dat het wel bij hem past - waarmee we natuurlijk niet willen zeggen dat Bertje ook uit die tijd komt en dus bejaard is. Alhoewel... het heeft er misschien iets van weg. ^^" "Kussengevecht?" glimlacht ze. Is dat niet iets voor, euh, kinderen? Ze heeft er wel goede herinneringen aan, maar om elkaar nu te gaan verstikken met kussens en vervolgens de rest van de nacht knock-out te liggen, nee, daar heeft Liz ook niet zo heel veel zin in. "Liever niet eigenlijk," knipoogt ze, waarna ze naast Dermot neerploft en tegen hem aanleunt. Mmm, lekker warm... Van Liz mag de nacht oneindig duren, al is het natuurlijk wel een nadeel dat iederéén hier ligt. ----------------------------------- miss_sweet http://img145.imageshack.us/img145/6619/faith2de6.jpg Faith glimlacht als Robertus naast haar komt zitten en zijn arm om haar heen legt. Ze grijnst eventjes als hij het over een kussengevecht heeft. Maar die grijns verdwijnt al snel van haar gezicht als Dermot het - natuurlijk - niet kan laten om een typische opmerking te maken. Het komt bij haar helemaal niet over als een grapje. "Of Faith slaat Dermot KO." zegt ze met zo'n overdreven lief gezichtje - wat als grap opgevat kan worden, maar allesbehalve grappig bedoeld is. Niet iets wat ze normaal zou zeggen. Maar hij moet eens leren zijn mond houden en niet altijd tegen Robertus ingaan. Bovendien werkt hij haar toch al een hele tijd op de zenuwen. "Dus, andere voorstellen?" vervolgt ze dan met een ^^ -gezichtje, om het toch enigzins luchtig te houden. ----------------------------------- Machoefeltje http://img.photobucket.com/albums/v241/Hermie/Lily1-1.jpg Lily moet lachen als Liz haar complimenteerd met haar pyjama. "Tja, lievelingspyjama." Lacht ze en ploft neer naast haar. Ze kijkt op als Dermot dan halfnaakt binnenkomt. Haast onbewust staart ze hem even aan. 'Hey Lils!' Schreeuwt haar geweten ontzet en Lily wendt snel haar blik af. Ze heeft heus niet aan het staren geweest hoor ^^'. Hmm... Misschien had ik toch een andere pyjama moeten kiezen... Ah well ^^' Denkt ze bij zichzelf. Dan komen Faith, Robertus en Amy ook binnen. Een paar tellen later komt het voorstel tot een kussengevecht. "Om één of andere reden delf ik daar altijd het onderspit, dus laat het maar zitten."Grijnst ze en rekt zich even uit. Ze kijkt even naar Liz die naast Dermot ploft en tegen hem gaat leunen. Lily kijkt opzij als ze Faith hoort vragen of er nog andere voorstellen zijn. "Ik herinner mij van logeerpartijtjes ook nog truth or dare. Maar ik denk dat dat niet zo goed idee gaat zijn in dit geval..." Zegt ze bedenkelijk. Ze trekt een deken dichter en slaat het om haar heen. Ze wikkelt zich erin en heeft het op deze manier lekker warm. Ondertussen vraagt ze zich af waar Finn blijft. ----------------------------------- Miseria http://i289.photobucket.com/albums/ll203/LaCygneMalefique/6.png Ghosts are transparant.Robertus kijkt geïrriteerd op als Dermot weer zo nodig een rotopmerking moet doen. "Sjees, stripper," snauwt hij, doelend op zijn halfnaaktheid. "Het was maar een grapje. En het is Robertus voor jou, Róó bèr TUS!" Hij slaat chagrijnig zijn armen over elkaar, waarna zijn blik valt op DatRozeGeval. Fijn. http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/amyban10.pngAmy slikt, en luistert zwijgend naar Robertus en Dermot. Tough luck, moet zij natuurlijk weer binnenkomen als ze ruzie krijgen. Zolang ze hun aggressie maar niet op haar gaan afreageren. Onbewust knijpt ze hard in een kussen als ze opkrult op de bank, trillend. ----------------------------------- Glauces http://i219.photobucket.com/albums/cc308/Glauces/BannerElizabeth2.jpg Liz moet het toegeven, ze is toch lichtelijk geirriteerd omdat iedereen Dermot zo aan zit te staren. Hij is van Liz, suckahs! Van Liz! Mwhahahaha! Liz rules the world! xD Nee oké, ze vindt het gewoon niet zo leuk. "Truth or dare?" grijnst ze, op Lily's voorstel. Er komen meteen allerlei grappige gedachten bij haar op, waardoor ze het totaal niet kan laten even te grinniken. Het zou wel degelijk lachen zijn, mochten ze het spelletje echt gaan doen, maar zoals Lily al zei, waarschijnlijk zitten er ook nadelen aan. Maar misschien... misschien is dit een goed moment om af te spreken dat ze elkaar niet gaan vermoorden? Jammer dat ze een schijtluis is en het niet hardop durft te zeggen... "We kunnen ook gewoon gaan slapen," zegt ze droogjes. "Maar dat is niet zo gezellig, hè." Ze kruipt wat dieper weg in de deken, waarna haar blik op Amy valt. Arm kind, ze ziet er belabberd uit. "Amy? Gaat het wel?" Ze voelt zich ergens verplicht het te vragen, ook al heeft Amy vandaag aangetoond dat ze een moordenaar kan zijn. ----------------------------------- miss_sweet http://img145.imageshack.us/img145/6619/faith2de6.jpg Faith luistert stilletjes, zonder echt te reageren, en kijkt af en toe opzij naar Robertus. Ze wil iets zeggen om hem wat op te beuren, maar ze weet niet echt wat. Hoe moet ze hem zover krijgen om Dermot gewoon te negeren en gezellig mee te praten, of in ieder geval niet zo chagrijnig voor zich uitstaren, want dat vindt ze echt niet leuk ): Ze twijfelt en heeft dan de slechte gewoonte om nerveus met haar handen beginnen te friemelen. Ze kijkt even op als Liz naar Amy gaat en neemt dan toch een besluit. Ze fluistert iets in zijn oor en trekt hem dan mee de gang op. "Laat je toch niet zo doen door hem." zegt ze met een flauwe glimlach als ze veilig op de gang staan. "Hij is het gewoon niet waard." "Trouwens, het kussengevecht vond ik best wel leuk gevonden." grapt ze, om de situatie wat minder serieus te houden. Ze lacht zachtjes en gaat op haar tippen staan om hem een kus te geven. ----------------------------------- Miseria http://i289.photobucket.com/albums/ll203/LaCygneMalefique/6.png Ghosts are transparant.Robertus staart chagrijnig als een soort mannelijke Wednesday Addams voor zich uit. Stomme Dermot, stomme h**r. Puh. Het liefst zou hij hem een mep verkopen, al weet hij dat hij met Dermots lichaam en beroep toch wel zou verliezen, en hij er bovendien op het moment geen directe reden voor heeft. Hij bloost lichtjes bij Faiths gefluisterde woorden, en laat zich gedwêe meetrekken de gang op. Desondanks laat hij zijn hoofd hangen. Robertus gromt zachtjes. Nee, hij is het inderdaad niet waard, maar dan mag je je toch wel wreken? XO Hij snuift als ze zegt dat ze het kussengevecht toch wel leuk had, like, yeah, whatever, alsof het nu nog uitmaakt. Alle irritatie, woede en haat - dan vooral naar Dermot - verdwijnt echter even als ze hem kust. Opgelucht slaat hij zijn armen om haar middel en kust haar met gesloten ogen terug. http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/amyban10.pngAmy krijgt zowat een hartaanval als ze iemand haar naam hoort zeggen en kijkt verschrikt op. Ze houdt zich krampachtig vast aan haar kussen. Ze knikt spastisch met haar hoofd als Liz vraagt of het wel gaat. "Ja. Tuurlijk. Gaat prima." zegt ze nogal bedrukt, en ze krult op tot een bolletje. ----------------------------------- Legolas http://www.freewebs.com/banners12/jup.jpg Dermot kijkt Faith met een flauw glimlachje en een opgetrokken wenkbrauw aan. Yeah, alsof ze hem ooit KO zou kunnen slaan. Hij kijkt Robertus lachend aan als die hem een stripper noemt. Like... moet dat een belediging zijn? Strippers zijn cool, niet zoals iemand anders die Dermot kent... Hij kijkt Faith en Bertje na als die samen naar buiten gaan. Dan hoort hij Lily over de truth or dar en grijnst. "Ik vind het wel een leuk idee, het is beter dan te gaan slapen." zegt hij met een glimlach en kruipt zelf ook wat dieper onder het deken. Hij legt zijn kin op Liz' schouder en kijkt afwachtend naar de rest in de woonkamer. "So, wie begint?" ----------------------------------- miss_sweet http://img145.imageshack.us/img145/6619/faith2de6.jpg Faith trekt zich terug en gaat met haar hand door zijn haar. Ze kijkt zwijgend in zijn perfecte donkerblauwe ogen en probeert te achterhalen wat hij nu aan het denken is. Ze laat zachtjes haar vingers langs zijn nek naar beneden glijden over zijn borst en glimlacht met een ondeugende twinkeling in haar ogen. Haar stilzwijgen zegt meer dan woorden, dus zegt ze maar niks. Ze laat haar handen uiteindelijk rond zijn benen rusten en beseft plots dat dit de eerste keer is dat ze weer écht 'intiem' zijn nadat alles uitgepraat en vergeven is. Ze voelt kriebels in haar buik en kust hem in zijn nek. Ze strijkt met haar lippen langs zijn oor voordat ze blozend iets fluistert. Hihi, ok slecht idee. Abrupt laat ze hem los en probeert wat minder onweerstaanbaar te zijn :') Ze knikt in de richting van de deur van de woonkamer en leunt met haar rug tegen de muur, zodat er wat meer afstand is. "Gaan we terug naar binnen?" vraagt ze alsof er niks gebeurd is ^^' ----------------------------------- Miseria http://i289.photobucket.com/albums/ll203/LaCygneMalefique/6.png Ghosts are transparant.Robertus laat zich helemaal meeslepen door Faith, de hele wereld rondom hem gewoon vergetend. Hij kijkt haar liefdevol aan als ze zwijgend naar hem kijkt of kust haar gepassioneerd terug als ze hem kust. Er gaat een rilling door hem heen als ze hem in de nek kust en dan op HET PLEKJE. z'n oor. Hij wil haar net terugkussen, om haar vervolgens ergens heen te slepen waar ze konijnig kunnen doen :E als... ze los laat =o Met zijn mond nog halfopen ("Damnit, zo dichtbij!") blijft hij even nogal beduusd zo verstijfd staan. "Oh. Ja. Tuurlijk. Is goed," zegt hij met enige moeite. Dan glimlacht hij, pakt haar hand en trekt haar met een klein blosje de kamer weer in. ----------------------------------- miss_sweet http://img145.imageshack.us/img145/6619/faith2de6.jpg Faith nestelt zich in een comfortabele zetel met een deken en een heleboel kussens en trekt Robertus naast zich. Ze volgt het gesprek niet echt omdat ze toch niet weet waar het over gaat dus niet kan meepraten. Ze staart wat afwezig voor zich uit en haar ogen gaan stiekem telkens naar Robertus terwijl ze terugdenkt aan het 'momentje' in de gang. Ze had heus wel door dat hij een beetje teleurgesteld was maar... Maar wat eigenlijk? "Je hebt iets in je haar." fluistert ze in zijn oor en schuift subtiel dichter om het onzichtbare pluisje eruit te halen en drukt stiekem nog een kusje in zijn nek. Als ze terug op haar plaatsje gaat zitten kijkt ze naar hem op met schattige puppyoogjes. "Sorry." zegt ze zachtjes - nergens spijt van hebbend "Ik zal me gedragen hoor." glimlacht ze en knippert nog eens lief met haar oogjes. ----------------------------------- jilly-ann http://i203.photobucket.com/albums/aa95/xJill91/Banners/Madje.png Madison glimlacht naar Martin die nog steeds niks terug gezegd heeft. Misschien moet ze hem maar even alleen laten, dat wilde ze zelf net ook heel even. Niet dat ze het erg vond dat Martin kwam storen. Ze zet haar handen op de leuning van de stoel en tilt zichzelf eraan op. "Ik ga maar beneden kijken," zegt ze liefjes. Terwijl Madison naar beneden loopt denkt ze na over mogelijkheden uit het huis te kunnen, van het terrein af. Ineens komt het in haar op, dat ze het zelfs stom vind dat ze er niet een paar weken eerder opgekomen is. Aangezien ze niet bang is voor de gevaren (Madison ziet er geen eens gevaar in), vind ze het meteen een briljant plan van zichzelf. In de woonkamer aangekomen ziet ze iedereen zitten. Zou ze het meteen vertellen? Ze haalt haar schouders op en bedenkt dat het vast geen kwaad kan. Iedereen wil toch zo snel mogelijk weg, daarbij kan ze haar mond toch niet houden. "Ik heb een idee," zegt ze vrolijk. "Abbot had ons toch gezegd dat als we ons niet aan de regels hielden, we vrij waren om weg te gaan?" vraagt ze hoopvol. Ze weet zeker dat ze dat goed onthouden heeft van de eerste avond. "Wat nou als we zoveel mogelijk regels breken! Proberen in de kelder in te breken, het maakt niet uit dat het niet lukt zolang we maar genoeg geluid maken zodat Abbot weet wat we doen. Heel veel bij zijn huisje rondhangen en naar binnen kijken en Abbot om de raarste dingen storen, zoals een kopje suiker bijvoorbeeld." ----------------------------------- Miseria http://i289.photobucket.com/albums/ll203/LaCygneMalefique/6.png Eureka!Robertus blijft - zoals gewoonlijk na iets intiems - aanhoudend blozen, terwijl hij zich naast Faith laat ploffen. Hij vleit zich lichtjes tegen haar op, hoewel ze toch niks kunnen doen in het bijzijn van de anderen XD Er gaat weer een rilling door hem heen als ze hem stiekem kust, hihi ^_^ "Gedraag je," fluistert hij, zogenaamd streng maar met een glimlachje. Hij legt zijn hand stiekem op haar been. Hij kijkt even op (hand nog steeds op been) als Maddie binnenkomt, en fronst bij haar voorstel. Tssk, als zijn supergeweldig geniale katapult-actie niet werkt, waarom zou zoiets simpels en stompzinnigs dan wel werken? "Ik... ik weet niet," zegt hij bedenkelijk. "Abott lijkt me nou niet bepaald iemand die daar zachtzinnig mee omspringt. Ik denk dat we voor nu gewoon beter kunnen gaan slapen." Ooc: ja folks, slapen @@ Tis killy killy time @@ ----------------------------------- Glauces http://i219.photobucket.com/albums/cc308/Glauces/BannerElizabeth2.jpg Liz knikt vaag in antwoord op Amy. Kennelijk wil ze niet veel kwijt, moet ze zelf weten, het was alleen maar aardig bedoeld. Ze geeuwt even, stiekem is ze best wel moe. Ze nestelt zich nog wat dichter tegen Dermot aan en glimlacht als het konijnenkoppel de kamer even verlaat. Dat zou ze ook wel even met hem willen doen, ware het niet dat ze veel te lui is om daarvoor de kamer te verlaten. In plaats daarvan kust ze hem zachtjes op zijn wang. "Ik denk niet dat dat zo'n strak plan is, Maddie," grinnikt ze. "Abott verstaat vast iets anders onder "weggaan" dan wij - in stukjes, bijvoorbeeld, of als geesten..." Liz laat maar even achterwege dat ze een angsthaas is en het uberhaupt niet zou durven om al die regels te overtreden, ze hoopt dat dat niet van haar gezicht af te lezen valt. "Laten we maar gaan slapen," mompelt ze dankbaar op Robertus' voorstel. Goh, wat is hij subtiel vandaag eigenlijk. Ze geeuwt even, sluit haar ogen en zakt al half weg in slaap. ----------------------------------- miss_sweet OOC: hoog tijd om te gaan slapen dus iedereen naar bedje toe! Je kan eventueel met drie puntjes tussen haakjes werken =) http://img145.imageshack.us/img145/6619/faith2de6.jpg Faith kijkt met een onschuldig gezichtje naar Robertus als hij haar zegt te gedragen. Ze glimlacht en legt haar hand op de zijne die nu op haar been ligt en blijft zo braafjes zitten. Ze kijkt pas op als Madison de kamer binnenkomt en enthousiast haar idee begint te vertellen. Ze overweegt het één en ander en luistert dan naar wat Robertus en Liz erop te zeggen hebben. "Ze hebben gelijk, Maddie. Het is niet echt een waterdicht plan en bovendien nog eens gevaarlijk." Ze glimlacht flauwtjes als dit weer zo'n typisch idee van Madison blijkt te zijn. Zoveel mogelijk regels breken. Nee. Dat lijkt haar helemaal géén idee. Ze zucht opgelucht als Robertus voorstelt te gaan slapen. Dat wil Faith wel. Ze ziet hoe Liz al half in slaap valt en pakt er zelf ook een kussen bij. Ze legt haar hoofd op het zachte kussen en voelt meteen al slaap opkomen. Ze neemt het deken en legt het met een teder glimlachje half over Robertus heen en de andere helft over zich. "Slaapwel iedereen." Met haar wand dooft ze alle lichten als iedereen in de kamer een slaapplaatsje heeft gevonden en doet haar oogjes toe. ----------------------------------- Miseria http://i289.photobucket.com/albums/ll203/LaCygneMalefique/6.png Ghosts are transparant. Ooc: yeah, killy killy time >DRobertus gaat naast Faith liggen, een arm om haar heen liggen, drukt nog een klein kusje in haar haar en sluit dan zijn ogen. http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/amyban10.png Ooc: in samenspanning met ***, met toestemming om voor de moordenaar te handelen ^^Amy kijkt op naar Maddie. Ze weet het niet. Op dit moment neemt ze liever ook geen risico's. Dankbaar gaat ze in op Robertus' voorstel en krult op tot een bolletje. Niet veel later valt ze in slaap. "Amy..." Amy opent haar ogen. Iemand roept haar. Voorzichtig gaat ze rechtop zitten. "Amy..." Amy kijkt geschrokken op. Die stem herkent ze. Die stem herkent ze maar al te goed. "Pappie?" fluistert ze. Aarzelend staat ze op, en loopt naar de bron van het geluid. De voordeur in de hal staat op een kiertje, en er valt een streep wit maanlicht naar binnen. De nacht is stil, koud, en volledig windstil. Ze legt haar hand op de deur en tuurt naar buiten; niks te zien. Geen pappie. Teleurgesteld draait ze zich om; ze heeft het zich verbeeld. Maar dan hoort ze een geluid uit de tuin, die haar enerzijds angst aanjaagt, maar anderzijds nieuwsgierig maakt. Wat was dat? Voorzichtig loopt ze naar buiten, nog op haar blote voeten. Aan de rand van het meer drijft een kleine sloep. Amy fronst. Hoe komt dat daar? Lag het er wel al eerder? Maar dan wordt ze weer afgeleid door het geluid; een huilende baby. In het midden van het meer drijft een klein mandje, lijkt wel. Amy kijkt even geschrokken om zich heen als ze denkt een tak te horen breken, maar haar aandacht is al gauw weer op het mandje gevestigd. Wat moet ze doen? Ze háát kinderen, maar ze kan een baby toch niet zomaar laten creperen? Straks slaat het mandje om! Of komt het om van de honger! Of straks wordt het meegenomen door één of ander eng wezen! Maar anderzijds... wat als het één of ander eng wezen isEen val. Nog voor die gedachte goed en wel door haar heen kon gaan, kijkt ze vlug op, en ziet nog net een groot zwart ding op haar afvliegen, met wapperend gewaad. Ze krijgt nauwelijks tijd om te gillen of het ding onderschept haar en tilt haar, vliegend op topsnelheid, het bootje uit, het meer over. Amy gilt luid, en probeert zich los te worstelen, ondanks dat ze boven het meer vliegen. Ze geeft haar belager een stomp tegen de wang, waardoor deze af wijkt van koers, en in plaats van aan de overkant netjes te landen, met topsnelheid tegen een boom aanknalt. Amy kreunt van de pijn als ze op de grond valt, maar heeft verder geen tijd om zielig te gaan doen; nadat ze de belager zachtjes heeft horen vloeken, is hij opgesprongen en weer op haar afgestevend. Amy springt op en zet het op een rennen, tussen de bomen door. De moordenaar werpt zichzelf naar voren, en Amy voelt een vlijmscherpe stekende pijn in haar kuit, als de moordenaar zijn mes in haar been zet. Ze gilt, valt voorover en landt met haar slaap op een puntige kei. Alles wordt zwart. Ooc: Trijn, ik hoop niet dat je het erg vindt dat ik even heb gedaan alsof Finn al sliep xD Anders negeer je Amy maar, dan ligt ze gewoon weer in haar eigen bedje ^^ ----------------------------------- trijntjuh http://i228.photobucket.com/albums/ee3/Trijn1990/Finn2.jpg Finn is dan uiteindelijk maar naar boven gegaan, om zich om te kleden, en zich daarna bij al de andere te voegen die al in de woonkamer liggen. Hij zucht lichtjes, werkt zich tussen de anderen door, en gaat dan op een vrij plaatsje liggen. Hij kijkt zwijgend naar de andere mensen die langzaam aan het indommelen zijn. Even laat hij zijn blik op een slapende Lily rusten, en hij sluit zijn ogen dan ook om even later in slaap te vallen. [...] Finn murmelt iets in zijn slaap als hij vaag in de ruimte iemand hoort schuifelen met een snik. Verder hoort hij in de verte gerammel en dan een stilte om daarna iemand tegen zich te voelen aanliggen. Hij trekt een oog open en richt zijn hoofd meer op zodat hij kan zien dat het Amy is. Finn bijt op zijn lip als hij opgedroogde tranen op haar wangen ziet liggen, en trekt een medelijdend gezicht. Even aarzelt hij maar gaat dan met een vinger over haar wang. Hij drukt een zachte zoen op haar kruin en staart dan even het donker in. ----------------------------------- jilly-ann http://i203.photobucket.com/albums/aa95/xJill91/Banners/Madje.png Madison is ook gaan slapen (verzin zelf maar waar) maar ze ligt in ieder geval dicht bij Jack. Ze slaapt niet bepaald rustig en woelt erg in haar slaap. Opgesloten zitten helpt nou niet bepaald mee aan haar claustrofobie. Midden in de nacht wordt ze wakker ----------------------------------- miss_sweet http://img145.imageshack.us/img145/6619/faith2de6.jpg Faith ligt al een tijdje wakker en staart afwezig naar het plafond. Ze kijkt op als er wat gerommel te horen is en ziet dat Madison al wakker is. Ze kruipt voorzichtig weg, zodat ze Robertus niet hoeft te storen en staat dan op met nog half slaperige oogjes. "Goeiemorgen, Maddie." fluistert ze, en laat haar blik door de kamer glijden waar de rest nog ligt te slapen. Ze loopt de woonkamer uit naar boven en sluit de deur achter zich als ze in haar kamer is. Na een lange, relaxerende douche maakt ze zich snel klaar en loopt met een boek in haar hand terug naar de woonkamer. Met een glimlachje observeert ze de slapende mensen en gaat dan op het vensterbank zitten zodat ze genoeg licht heeft om te lezen. De zon schijnt fel door het raam waardoor ze vermoedt dat het niet lang gaat duren voordat iedereen wakker wordt =) ----------------------------------- Legolas http://www.freewebs.com/banners12/jup.jpg Dermot wordt wakker met Liz in zijn armen. Zo met z'n allen in de woonkamer slapen heeft ook z'n nadelen hoor... Iedereen kan alles zien en horen, very very lastig. Hij gaat rechtzitten en stapt uit de zetel, daarna legt hij het deken terug goed over Liz en kijkt haar even met een glimlach aan. Daarna draait hij zich om en ziet dat Faith en Maddie al wakker zijn. Hij geeuwt en krabt even aan zijn buik terwijl hij naar Faith kijkt. Hij rekt zich even aan en stapt dan naar Faith, om weer eens zijn eerste plagerijtje van de dag te doen. Ja, hij staat nog steeds in zijn boxershort en hij heeft gisteren Faith wel zien kijken. Duhuuusss... hehe * insert evil laugh here* Dermot gaat dicht bij Faith staan. "Faith, kan je even kijken naar m'n rug? Ik denk dat ik verkeerd gelegen heb ofzo, want het doet echt pijn. En m'n nek ook." zegt hij. "Kan je me geen massage geven ofzo?" ----------------------------------- miss_sweet http://img145.imageshack.us/img145/6619/faith2de6.jpg Faith is zo verdiept in haar boek dat ze niet eens in de gaten heeft dat Dermot naar haar staat te kijken. Ze kijkt pas op als hij veel te dicht bij haar komt staan. Met opgetrokken wenkbrauw blijft ze hem zwijgend aankijken. Als hij begint te praten, verandert haar uitdrukking van ongeloof, naar ontzet en uiteindelijk boos. Ze dwingt zichzelf lief te glimlachen en haalt even diep adem. "Tuurlijk." zegt ze. Ha! Dat had hij waarschijnlijk niet verwacht. Ze knikt in de richting van Robertus. "Later. Ik denk niet dat Robertus daar zo blij mee gaat zijn." vervolgt ze op fluistertoon. Ze schenkt hem nog een glimlach en leunt dan kort tegen hem aan. "En ga nu weg voordat er weer verkeerde conclusies getrokken worden." Ze slaat haar boek weer open en negeert Dermot verder. Als hij het zo wil spelen dan kan zij dat ook, puh. ----------------------------------- Legolas http://www.freewebs.com/banners12/jup.jpg Dermot kijkt verbaasd naar Faith als ze zegt dat ze het wel wil doen. Like... what? Wat een aangename verassing! Hij herstelt zich vlug en glimlacht. "Sure, kom maar zeggen wanneer." zegt hij en met een laatste knipoog gaat hij naar de gang, en gaat daarna naar boven om zich aan te kleden. Niet veel later staat hij terug in de woonkamer en stapt naar de zetel waar Liz nog steeds ligt te slapen. Dermot gaat naast haar zitten. "Wakker worden, beauty... Tijd op op te staan." fluistert hij in haar oor terwijl hij zachtjes over haar arm wrijft. ----------------------------------- Glauces http://i293.photobucket.com/albums/mm67/es_passion/Banners/Elizabeth.png Zacht gewrijf over haar arm, het kietelt. Liz wordt van een andere wereld naar de werkelijkheid gebracht, op een manier die ze allesbehalve onprettig vindt. Ze voelt het gefluister in haar oor, knippert met haar ogen en probeert scherp te stellen, zo vroeg op de ochtend. Ze rekt zich even uit en gaapt. "Goedemorgen," glimlacht ze naar hem. Ze steekt haar hand uit naar hem en streelt zijn wang, totaal niet in de gaten hebbend dat ze in de woonkamer zijn, met een hoop andere mensen, die misschien ook al wakker zijn. ----------------------------------- Machoefeltje Lily "Goeiemorgen." Zegt ze zachtjes om te laten weten dat ze wakker is, maar ook fluisterend om degene die slapen nog niet wakker te maken. Ze gaat voorzichtig overeind zitten en kijkt even de kamer rond. Haar blik valt op Amy die tegen Finn aan ligt te slapen. En dat is bevorderlijk voor haar humeur deze ochtend, niet dus. Lily haalt diep adem en wendt haar blik af. Ze slaat haar ogen op en staart even naar het plafond. Wauw, ze heeft de nacht overleefd. En er zijn geen aanslagen gebeurt! Of dat denkt ze althans... Ze slaat het deken om haar heen als ze nog geen zin heeft om op te staan. Zwijgend kijkt ze even naar Dermot die Liz tracht wakker te maken. Ze glimlacht lichtjes als Liz dan ook wakker wordt. Ze wendt haar blik dan af, omdat ze hen niet het gevoel wil geven dat ze aan het staren was ofzo. ----------------------------------- Legolas http://www.freewebs.com/banners12/jup.jpg Dermot glimlacht als Liz met haar hand over zijn wang gaat en krijgt het warm vanbinnen. Hoe doet ze dat toch iedere keer? Hij geeft haar eerst een klein kusje op de mond, maar gaat dan gauw over naar het ruwere kuswerk. Hij gaat op haar liggen en doet zo voort. Wat? XO Hij heeft zich de hele nacht moeten inhouden, wat wil je? En het vooruitzicht om een lekkere massage te krijgen maakt het er niet beter op^^ ----------------------------------- Glauces http://i293.photobucket.com/albums/mm67/es_passion/Banners/Elizabeth.png Liz glimlacht als hij haar kust, en zoent hem zachtjes terug. Het voelt helemaal goed, het kan niet beter, maar na een tijdje begint er toch iets aan haar te knagen. Oh, right, ze liggen in de woonkamer met z'n allen, de bedden waren weg... Ze slikt even en probeert zich te verzetten - dat is moeilijk, hoor. Uiteindelijk lukt het haar, zachtjes, maar toch lichtelijk dwingend, duwt ze hem van zich af. "Er zijn hier nog andere mensen," fluistert ze in zijn oor, terwijl ze een rode kleur krijgt. "Niet erg verstandig, op zich." Ze grijnst kort, kan het niet laten en drukt dan stiekem een kusje in zijn nek. ----------------------------------- miss_sweet http://img145.imageshack.us/img145/6619/faith2de6.jpg Faith kijkt Dermot stiekem na en reageert niet bij zijn knipoog. Ze had niet mogen instemmen, want ze had er meteen al spijt van. Dit mag niet de bedoeling zijn. Maar toch... hij heeft haar echt pijn gedaan en zijn gedrag heeft haar meer dan eens gekwetst, maar zou zij zich verlagen tot zijn niveau en mogelijk zelfs veel erger? Nu ze zover is gekomen, gaat ze er toch mee door. Als de situatie zich voordoet zal ze nog wel zien wat ze moet doen. Het zal in ieder geval zeker een massage zijn om nooit meer te vergeten ^^ Als ze ziet hoe Dermot met Liz bezig is, rolt ze met haar ogen. Liz verdient véél beter dan hem. Ze wendt haar blik af en klapt het boek dicht terwijl ze opstaat en de kamer rondkijkt waar stilletjesaan iedereen wakker begint te worden. Ze gaat in een zetel dichterbij zitten. "Goeiemorgen." glimlacht ze. "Ik zal het ontbijt maar gaan klaarzetten." Ze wil de kamer uitlopen als haar blik op Maddie valt en ze terug herinnert waar ze haar gisteren nog over wou spreken. "Maddie, kom je mee." zegt ze op een toon die meer dwingend dan vragend is. Ze loopt de kamer uit naar de keuken en legt alles klaar op tafel. Dan neemt ze plaats aan tafel en steunt met haar kin op haar hand. Ze pakt niks om te eten, want honger heeft ze niet echt meer. Op de één of andere manier dwalen haar gedachten telkens af naar Dermot en wat ze hem 'beloofd' heeft. ----------------------------------- Legolas http://www.freewebs.com/banners12/jup.jpg Dermot zucht als Liz hem van haar afduwt en luistert met een teleurgesteld gezicht naar haar reden. Wat? Mag de rest niet zien wat ze doen? Het is de natuur people! Dé Natuur! Ach... Hij kan Liz niet dwingen, maar ze kan zichzelf ook niet inhouden hoor! Hij kijkt haar nog even speels aan als ze hem in zijn nek kust en voelt zich net een bom die op elk moment kan barsten, dus is het maar beter dat hij even weggaat. Hij gaat rechtzitten, een klein beetje verder van Liz. Hij geeft haar nog een knipoog en kijkt dan naar de mensen die nog slapen. Zijn oog valt op Finn. Een grijns verschijnt op zijn gezicht en hij neemt zijn wand uit zijn broekzak. Hij richt op de blondekop en spreekt een ongeschuldige spreuk uit. "Levicorpus." fluistert hij en stapt naar Finns omgedraaide lichaam dat in de lucht hangt. "Goeiemorgen Blondie." zegt hij met een ^^face. ----------------------------------- trijntjuh http://i228.photobucket.com/albums/ee3/Trijn1990/Finn2.jpg Finn ligt nog uitgebreid te dromen over de bloemetjes en de bijtjes en heeft een klein grijnsje op zijn gezicht. Vaag is hij een beweging gewaar over zijn lichaam en hoort dan in de verte: 'Goeiemorgen, Blondie.' Finn wil over zijn borst krabben, een gewente als hij begint wakker te worden, maar beseft dan dat zijn armen wel heel slap en zwaar aanvoelen. En hoe hij ook probeert van ze goed te laten bewegen, het lijk wel alsof zijn lichaam naar de aarde toe wordt gezogen. Verdwaasd trekt hij zijn ogen open, trekt bleek als hij merkt dat alles ondersteboven staat, en slaakt een gilletje. In een reflex spartelt hij met zijn benen en dondert daardoor de grond in. Met een pijnlijk gezicht en in een verdomd rare houding- met zijn gat in de lucht, armen over elkaar geslagen en zijn gezicht half geplet in het tapijt- kijkt hij dan ontzet op en grijpt Dermots been waardoor die zijn evenwicht verliest en met een pijnlijke doffe knal op de grond belandt. 'Goeiemorgen, Dermot.' ----------------------------------- jilly-ann http://i203.photobucket.com/albums/aa95/xJill91/Banners/Madje.png Madison kijkt zwijgend naar alles toe. Faith laat zich toch niet weer gebruiken? Weet Liz het eigenlijk wel. Bijna ontsnappen de woorden uit haar mond, maar ze weet zich nog net in te houden. Liz vernederen voor het hele huis staat nou niet echt op haar lijstje van dingen die ze nog wilt doen. Ze kijkt uit het raam, omdat ze in het raamkozijn is gaan zitten en kijkt pas op als Faith haar naam zegt. De dwingende blik van haar zus zegt dat ze niet weigeren kan. Waarom wil Faith met haar praten? Ze kijkt naar beneden toe en dan ziet ze haar handen weer, waar nu korsten opzitten, of waar het nog niet helemaal geheeld is door haar bloedplaatjes. Ze knikt kort en loopt dan met Faith de keuken in. O jee, nu gaat ze het krijgen hoor. ----------------------------------- Miseria http://i289.photobucket.com/albums/ll203/LaCygneMalefique/6.png Ghosts are transparant. Ooc: Sad heeft btw het sollitopic al naar FFF verhuisd - ik ben nog steeds op zoek naar vervanger(s)Robertus draait zich met een lief klein glimlachje om, dromend van - euh, nou ja, best wel kleffe dingen, en nee, geen vieze dingen! zoals rondhuppelen in een bloemenveld ofzo, als hij overvallen wordt door iets... vies en slijmerigs, met een hondenadem. Hij trekt een oog open, en staat oog in oog met Jacky, wiens tong uit z'n bek hangt. Robertus veegt vol walging z'n gezicht af, terwijl Jacky blij opspringt en vrolijk blaft. Robertus staat met een geeuw op, en laat zijn blik rond de kamer gaan. Geen Faith =o Op de grond ziet hij een bloedspoor, en hij schrikt. Oh nee, Faith zal toch niet vermoord zijn! Hij springt op, en rent de gang op. Hoewel het bloedspoor naar buiten loopt, wil hij eerst binnen kijken; hij werpt een vlugge blik in de muziekkamer, om daarna naar de keuken te sjeezen. Daar vindt hij Faith, en hij haalt even opgelucht adem. "Euh, morgen," begroet hij haar en Maddie met een '^^-gezicht. "Ik, eh... ga me even opfrissen." Met een lichte blos loopt hij naar boven, naar zijn kamer, om een frisse douche te nemen en zich aan te kleden. http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/amyban10.png Amy schrikt wakker als Finn ineens ondersteboven naast haar ploft. In een reflex kruipt ze achteruit, maar haar been doet te veel pijn, en ze kreunt het bijna uit - ware het niet dat ze naar haar been grijpt en de pijn letterlijk en figuurlijk verbijt. Ze kijkt een beetje schuldig naar Finn, en legt haar hand over de pleister op haar hoofd. Ok, dit is dus het juiste moment om weg te sneaken en te doen alsof er niets aan de hand is. Ook al kan Amy op het moment alle hulp van de wereld gebruiken, wil ze nu niet zielig gaan doen - for once. Als haar blik op haar been valt, ziet ze dat haar hele verband alweer rood gekleurd is van het bloed, en dat er een bloedspoor achter haar aan op de grond ligt. Oeps... heel onopvallend. Ze werpt een schuwe blik om zich heen en doet een nogal zwakke poging om richting de deur te strompelen. Hoe ze de trap ooit op gaat komen, ze heeft geen idee. Als mensen het maar niet door krijgen =( ----------------------------------- miss_sweet http://img145.imageshack.us/img145/6619/faith2de6.jpg Faith zwijgt, en kijkt Madison eventjes onderzoekend aan. Haar ogen staan streng, maar ze vindt het ook niet leuk om boos op haar te moeten zijn, en als haar vermoeden klopt over wat er is gebeurd dan kan ze niet eens boos zijn. Faith is niet dom. Ze heeft ook wel gezien hoe Amy er aan toe was en dan toevallig Maddie die haar handen heeft verwond. Als dat zo is - waar ze vrij zeker van is - vindt ze het aan de ene kant wel heel lief dat haar zusje zo beschermend over haar is. Maar aan de andere kant wil ze niet dat Maddie zichzelf telkens in de problemen werkt, en iets gaat doen zonder aan de gevolgen te denken. Dit alles zit ze te overdenken waardoor de stilte nogal ongemakkelijk wordt. Haar blik verzacht als Robertus plots binnen komt vallen met een nogal verwarde uitdrukking op zijn gezicht. Ze wenst hem ook een goeiemorgen en glimlacht dan uitnodigend naar hem. Een beetje teleurgesteld kijkt ze hem na als hij zich gaat opfrissen. Niet eens een ochtendzoentje? ): Aww.. maar dat zal ze later wel inhalen "Ga je me nog uitleggen wat er gebeurd is?" ----------------------------------- jilly-ann http://i203.photobucket.com/albums/aa95/xJill91/Banners/Madje.png Madison pakt alvast spullen zodat niet iedereen weet dat ze nu een preek krijgt, Madison weet gewoon dat ze die gaat krijgen. Faith is meer een ouderlijk figuur voor haar geweest dat haar beide ouders samen. Ze kijkt op als Robertus binnen komt. "Hoi," zegt ze vriendelijk. Nu gaat Faith vast weer vergeten dat ze een preek moet geven (a). Jammer genoeg gaat Bertje meteen alweer weg. Nou ja! Zoals ze al verwacht had gaat Faith naar haar toe en pakt haar handen beet, zodat ze niet kan doen alsof er niks gebeurd is. Ze rukt zachtjes haar handen los en gaat verder met de tafel dekken om uit te stellen wat er gebeurd is. Ze kan het natuurlijk niet zeggen tegen Faith, maar ze weet zelf al dat ze niet tegen Faith kan liegen en ook niks voor haar kan verbergen. Ze zucht als ze klaar is en loopt dan weer naar Faith toe. "Ik was kwaad," zegt ze zachtjes. Wow, that was an understatement. "Zonder na te denken heb ik Amy in elkaar geslagen." Maar ze heeft er geen spijt van >D. ----------------------------------- Hermelien-fan http://i293.photobucket.com/albums/mm67/es_passion/Banners/Mel.png MelodyMelody staat in haar kamer en werpt nog een halve blik op de vrije ruimte die er nu is. Ze kijkt er even met een opgetrokken wenkbrauw naar en loopt vervolgens naar de kast om daar eens goede gepaste kleren uit te halen. Met een flauw glimlachje doet ze haar kleren aan en gaat vervolgens over op haar haar en make-up. Wanneer dat allemaal gedaan is kijkt ze nog eens goedkeurend in de oude versleten spiegel. Melody loopt haar kamer uit en sluit de deur achter zich, waarna ze de gang even doorloopt. Grotendeels van de slachtoffers van het huis waren beneden. Toch zou ze toch zweren dat ze wat mensen boven had horen komen. Er verschijnt een groter glimlachje om haar lippen wanneer ze recht op een kamer afstapt. Voorzichtig doet ze de klink omlaag en stapt ze snel naar binnen. Even stil doet ze de deur weer achter haar dicht en kijkt dan de kamer rond. Het geluid van stromend water - of prut - is te horen. Bingo. Onschuldig fluitend stapt ze naar de badkamerdeur toe, die ze heel langzaam opendoet. Ergens pakt ze een schone - nouja.. schoon ja - handdoek en begint er wat aan te plukken. "Robertus?" zegt ze dan haast romerig, terwijl ze tegen de muur aan staat geleund, met de handdoek in haar hand. Een bijna niet Melody-achtig glimlachje staat op haar gezicht. Afwachtend staat ze wat te plukken aan de handdoek. ----------------------------------- Miseria http://i289.photobucket.com/albums/ll203/LaCygneMalefique/6.png Ghosts are transparant.Robertus sluit even zijn ogen en geniet van het warme water. Hij pakt de zeep en begint zich te wassen, als hij voetstappen hoort. Op zijn hoede, wetende wat er allemaal zou kunnen gebeuren, heft hij zijn wapen: zeep. Ja, lach maar, zeep kan heel gevaarlijk zijn hoor! Als hij gewoon heel hard in de ogen van de belager wrijft... De zeep schiet uit zijn handen als hij een stem hoort. Wat- Melody? Hij trekt het gordijn een stukje opzij om tot zijn eigen schok te zien dat Melody niet langer vermist is - en hem overvalt onder de douche D: Geschrokken trekt hij de handdoek uit haar handen en slaat die om. "M-Melody?" vraagt hij. "Wat doe jij hier?" Hij fronst even. "Wat is er gebeurd?" Oh, wacht, nee hoor, hij is niet bezorgd '^^ Hij haat Melody natuurlijk nog gewoon @@ ----------------------------------- Hermelien-fan http://i293.photobucket.com/albums/mm67/es_passion/Banners/Mel.png MelodyEr verschijnt een lachje op Melody's gezicht als hij zo geschrokken - nah, zou het? - naar haar kijkt en de handdoek uit haar handen grist. "Wat ik hier doe?" herhaalt ze zijn vraag. "Hmm.. Ik dacht denk ik "laat ik Bertje eens even een bezoekje gunnen".. tis me het bezoekje wel hoor." zegt ze, terwijl een mondhoek omhoog krult. Melody 'bekijkt' hem eventjes - want ja, pfuh, het gordijn dekt niet alles - en negeert even z'n volgende vraag. "In Bertusnaam.. Al had ik toch wel meer van je verwacht.. maar zeker niet mis hoor.. voor een spookjager." zegt ze flauwtjes, waarbij ze hem weer aankijkt. "Als je zonodig wilt weten wat er gebeurt is.." fluistert ze dan haast geluidloos, terwijl ze even op haar lip bijt en een stap dichter bij hem doet. "Ik kwam binnen en jij stond - staat - onder de douche." zegt ze dan, gevolgt door een flauw glimlachje. Melody kijkt hem nog eventjes aan, waarna ze zich omdraait - oh en vergeet de haren vol parfum niet die in z'n gezicht flatsen.. right, never mind xD - en richting de deur loopt. Eenmaal bij de deur blijft ze echter staan en draait ze zich weer om. "Ben je nog van plan om uit de douche te komen?" ----------------------------------- Miseria http://i289.photobucket.com/albums/ll203/LaCygneMalefique/6.png Ghosts are transparant.Robertus kijkt Mel haast met een krankzinnig oogtrekje aan. What. The. F*ck. Hey, maar niet slecht. Hij betrapt zichzelf erop lichtjes te blozen. Hij kijkt haar - eh - "geïnteresseerd" aan als ze onthult wat er is gebeurd. Oh, right. Dat kon hij weten. '=.= Hij onderdrukt een niesaanval als hij aangevallen wordt door een gifwolk der parfum als ze haar - oeh, erg zachte haren =o - in zijn gezicht min of meer slaat xD Oh, hell yeah dat hij uit de douche komt, no way dat hij daar in z'n nakie blijft staan met Mel om de deur O.o Hij stapt uit de douche, bindt de handdoek voor de zekerheid wat steviger vast, je weet maar nooit xD en doet dan de deur open, want fck, z'n kleren liggen nog bij- eh, juist, Melody dus. Voorzichtig schuifelt hij naar binnen. ----------------------------------- Hermelien-fan http://i293.photobucket.com/albums/mm67/es_passion/Banners/Mel.png Melody .. go, go :3Melody moet erom grijnzen als ze vanuit haar ooghoeken ziet hoe hij z'n handdoek nog wat extra goed vast maakt. Alsof dat zou helpen zij er wat aan doen dat hij geen smaak had. "Weet je wat.." zegt ze dan maar met een licht grijnsje, waarna ze naar hem toeloopt. Ze blijft even voor hem staan en slaat vervolgens een sjaaltje - niet de roze lijkbesmette van hoe-heette-hij-ook-alweer-Miles - om z'n nek heen. Ze speelt nog even met de uiteindes en doet dan weer even afstand van hem, waarbij ze achter hem gaat staan - god, wat een afstand he :3 - en haar handen op z'n schouders laat rusten. "Je hoeft je echt niet in die duffe kleding te hijsen als je niet wilt hoor.. niemand die je dwingt.." glimlacht ze, terwijl ze haar handen geleidelijk naar beneden laakt zakken over z'n armen heen. Eenmaal bij z'n handoek stopt ze en laat ze haar handen op de rand van z'n handdoek hangen. En yay voor naaldhakken, zodat ze zelfs met haar kin op z'n schouder kan rusten. ".. en ik zal je zeker niet dwingen." fluistert ze met een flauw glimlachje bij z'n oor. ----------------------------------- Kevin. http://i201.photobucket.com/albums/aa156/Zoontje_2007/Martin2.png Martin glimlacht opgelucht naar Madison als hij haar opbeurende woorden hoort. Natuurlijk was Melody nog levend, ze was alleen maar mysterieus verdwenen. Ze zou vast wel boven water komen en nog sneller dan Martin zou denken. Vervolgens valt er wat men stilte noemt en besluit Madison bij de anderen te gaan kijken. Zou Martin dat ook moeten doen? Maar wie geeft hem de garantie dat er opnieuw geen moordpoging zal worden gepleegd? Niemand zou hem de garantie geven. Daarom vallen zijn ogen even later dicht, want ja, Martin heeft natuurlijk ook zijn slaap nodig. […] Wanneer er stemmen te horen zijn afkomstig uit de kamer van Robertus en hem die lijken op die van die eerste en Melody schrikt Martin wakker. Like, geen Houdini-act! Maar dan blijft toch nog de vraag hoe ze ineens uit het niets weer terug is. Daar zouden ze nog wel achter komen tijdens de grote confrontatie. Maar nu, hijst hij zichzelf uit de stoel en gaat richting naar beneden. Op naar de anderen! Dat houd in: Liz, Dermot, Finn en Lily. ----------------------------------- Miseria http://i289.photobucket.com/albums/ll203/LaCygneMalefique/6.png Ghosts are transparant.Robertus blijft enigzins op zijn hoede, als Melody - eh, zijn kleding uitzoekt. Of iets wat daar op lijkt. =.=' Met halfopen - nou ja, misschien kwartopen mond kijkt hij toe hoe Melody 'dingen' met hem doet, die niet goed zijn voor zijn arme hersentjes D: Een rilling gaat door hem heen bij haar aanraking op zijn arm, en zijn hartslag lijkt even te stoppen als ze haar handen om TEH_HANDDOEK legt. Hij trekt wit weg als ze haar kin op zijn schouder legt, en snakt naar adem als hij haar adem tegen zijn oor voelt kietelen als ze in zijn oor fluistert. Oh my god, don't fck with his mind! XO Hij draait zich om, recht tegenover - laat dat over eigenlijk maar zitten, recht tegen Melody dus - staande. Hij kijkt haar nog steeds met zijn mond een fractie open aan, en zwijgt een tijd. "Waar... ben je in godsnaam mee bezig?" vraagt hij ademloos. ----------------------------------- Hermelien-fan http://i293.photobucket.com/albums/mm67/es_passion/Banners/Mel.png MelodyMelody bijt eventjes op haar lip. Een ongeduldig glimlachje verschijnt om haar lippen wanneer hij zich omdraait en vervolgens recht tegen haar aanstaat. Ze blijft hem even stil aankijken wanneer hij zwijgt. "Ik ben niet de enige die bezig is.." fluistert ze met een haast onschuldige blik. "Dus waar ben jij mee bezig, Bertypooh :3" Melody blijft hem een poosje in z'n ogen aakijken, waarna ze haar blik naar z'n lippen laat glijden. "Weet je.. af en toe moet je gewoon niet denken, maar doen.. Zonder enige twijfel.." gaat ze verder, waarna ze hem weer recht aankijkt. "Want geef toe.. wat is het ergste dat er zou kunnen gebeuren in alle gebeurtenissen die er hier al zijn gebeurt.. Dood.. verderf.. wraak.." gaat ze in gedachtes verder, terwijl ze met haar gezicht steeds wat dichter bij dat van hem komt. "Dat laatste zou je misschien ook kunnen gebruiken.." Dan begint de afstand miniem te worden en vinden haar lippen al snel de zijne. ----------------------------------- Glauces http://i293.photobucket.com/albums/mm67/es_passion/Banners/Elizabeth.png Liz kijkt toch enigszins teleurgesteld Dermot na als hij bij haar weggaat, maar stiekem heeft ze het vermoeden dat het toch wel... beter is. Ze wrijft in haar ogen, eigenlijk is ze best wel moe, ondanks haar tamelijk goede nachtrust. Ze wikkelt zich nog eens lekker in de warme dekens en geniet, maar haar gezicht vertrekt tot een frons als ze ziet wat Dermot doet. Like, echt lekker handig, hoor. Ze vindt het eigenlijk z'n verdiende loon als hij zo pijnlijk op de grond neervalt en heeft geen zin hem te gaan helpen. Maar dan verlaat iedereen de kamer, en Liz haar maagje begint te knorren. Ze heeft haar lolly's hier niet, oh nee! Misschien is het een goed idee om eens te gaan ontbijten. Met het nodige gekraak staat ze op, en loopt naar Dermot, die nog steeds op de grond ligt. Ze knielt bij hem neer en trekt hem overeind. "Kom op, Derm," grijnst ze. "Zo erg heb je je toch niet bezeerd?" Ze zwijgt even. "Zullen we maar gaan ontbijten ofzo?" stelt Liz voor, maar ze neemt zijn hand al vast en sleurt hem mee naar beneden, waar ze de anderen aantreft. "Hey," begroet ze hen, op haar meest originele manier. ----------------------------------- miss_sweet http://img145.imageshack.us/img145/6619/faith2de6.jpg Faith zucht, en haar blik verzacht waardoor ze haar haast liefdevol aankijkt. Het mag dan nog verkeerd zijn wat ze gedaan heeft, maar ze kan het gevoel niet ontgaan dat ze ergens toch wel een beetje onder de indruk is. "Nee, Maddie." zucht ze. "Hoewel ik het waardeer dat je zo bezorgd bent om me, spreekt nog steeds niet goed wat je gedaan hebt. Je weet wel beter dan blindelings iemand in elkaar te slaan omdat je kwaad bent." Ze neemt haar handen weer vast en mompelt een spreukje zodat de wonden helen. "Het laatste wat ik nodig heb is me constant zorgen te hoeven maken waar jij uithangt. Je kan beter iets oplossen zonder geweld, en dat weet jij ook." Ze zwijgt even, laat haar weer los en kijkt haar dan even doordringend aan. "Denk er maar eens over na." zegt ze iets zachter. Ze draait zich om en loopt de kamer uit voordat ze zich bedenkt en Maddie knuffelt omdat eigenlijk haar zusje het alleen maar deed omdat ze zoveel om haar geeft en Amy het stiekem wel verdiende. Maar ze wil het zeker ook niet aanmoedigen. Ze loopt de gang op en werpt een blik in de woonkamer, maar geen Robertus. Wauw, die neemt zijn tijd wel. Met een kleine grijns op haar gezicht loopt ze door tot bij de trappen en besluit hem te 'verrassen'. Bij zijn deur blijft ze staan en zonder te kloppen opent ze de deur. Haar glimlach vervaagt en verstijfd blijft ze met haar hand op de deurklink staan. Haar ogen kunnen maar niet wennen aan wat ze ziet. Robertus... en Melody? Zonder een woord te zeggen, slaat ze de deur dicht en vlucht haar kamer binnen. Helemaal verward kan ze alleen maar met wijd opengesperde ogen in het niets staren terwijl het beeld Robertus en Melody die kussen steeds voor haar ogen flitst. ----------------------------------- Machoefeltje Lily "Jaah..." Zegt ze en schudt haar hoofd. "Jullie verzinnen ook de meest onmogelijke manieren om elkaar wakker te maken hé." Zegt ze droog. Dan valt Lily's blik op Amy die de kamer uitstrompelt. Ze trekt even een wenkbrauw op terwijl het vage idee dat ze Amy misschien moet helpen, zich door haar hoofd baant. Echt, Lily heeft daar niet zoveel zin in. Ze blijft bij het standpunt dat moordenaars geen hulp verdienen en daar gaat ze nu echt niet vanaf stappen. Al zegt haar geweten weer dat ze dat wel moet doen. Ze gooit het deken dat ze rond haar had gewikkeld van haar af en besluit zich te gaan aankleden. Haast met een schuldig gevoel loopt ze langs Amy. "KzalFaithhalen. Blijfzittenvoorjejenogmeerpijndoet." Mompelt ze nog net in het voorbij gaan naar haar, om haar geweten wat te sussen. Verder houdt ze zich er toch niet mee bezig? Ze steekt even haar hoofd in de keuken maar vind Faith daar niet. Ze gaat er vanuit dat Faith dan wel boven is. En vermits ze zich toch wilde gaan aankleden is dat best gemakkelijk. Ze loopt de kamer van haar en Faith binnen en ziet Faith met haar rug naar haar staan. Ze loopt verder de kamer in. "Ah hier ben je, Amy he-" Ze verstomt als ze Faiths blik ziet, haast alsof ze een spook gezien heeft. "Faith? Alles goed?" Vraagt ze dan ongerust en legt haar hand even op haar schouder. ----------------------------------- jilly-ann http://i203.photobucket.com/albums/aa95/xJill91/Banners/Madje.png Madison wil achter Faith aanlopen om te vragen of ze nu heel erg boos op haar is. Faith heeft namelijk daar niks over gezegd. Ze loopt naar boven toe en ziet nog net dat Faith snel wegloopt, bij de kamer van Bertje en niet zo langzaam ook. Snel gaat Madison naar de deur toe en trekt deze open. Madison ziet Melody met Bertje zoenen en zonder na te denken rent ze naar beneden toe en loopt kwaad naar Marty toe en begint hem te slaan. Hij is het vriendje van Mel dus het is allemaal zijn schuld... Nee hoor (a) Dat gebeurd helemaal niet ^^ (binnenpretje). Ze kijkt de kamer in en trekt snel de deur dicht. Ze kan nu niet haar woede weer de overhand laten nemen. Faith heeft gelijk, het is niet goed. Jammer genoeg. Ze loopt snel naar Faiths kamer en ziet daar Lily die al bij haar zus is. Arme Faith D=. Ze loopt naar Faith toe, en knielt aan de andere kant van haar neer dan Lily. Ze slaat haar armen om Faith heen. "Rustig maar," zegt ze kalmerend. ----------------------------------- miss_sweet http://img145.imageshack.us/img145/6619/faith2de6.jpg Faith houdt onbewust haar adem in en verstijft als de deur opengaat. Ze kijkt niet op of om en voelt een klein gevoel van opluchting als het niet Robertus blijkt te zijn, maar Lily. Het is één grote chaos in haar hoofd en ze hoort amper wat Lily zegt. Pas als ze een hand op haar schouder voelt dat ze opkijkt. Verward en nog steeds niet goed bevattend wat ze net heeft gezien, schudt ze langzaam haar hoofd. "Euh- nee." antwoordt ze naar waarheid en laat zich langzaam op het bed zakken. Hoe- wat- WAAROM? Talloze gedachten dringen zich in haar hoofd en ze weet niet meer wat te geloven of te denken. Eigenlijk wil ze het helemaal niet geloven. Krampachtig heeft ze de uiteinden van de lakens vast en schrikt lichtjes als de deur weer opengaat, maar ontspant dan een beetje als het Maddie blijkt te zijn. De troostende handeling helpt ergens wel, maar de teleurstelling en machteloosheid die ze voelt is sterker en ze kijkt met grote, vragende oogjes op naar Lily en Maddie alsof zij enig idee hebben wat ze moet doen. Want zelf heeft ze geen idee. Is deze relatie dan gewoon één groot spel? Net nu ze had gedacht dat alles achter de rug was, dat het uitgepraat en vergeven was. Heeft hij dit gedaan om zich te bewijzen. Dat hij net zogoed iemand anders kan krijgen. Was dit zijn manier om... Ze zucht en probeert die gedachten uit haar hoofd te bannen. Haar stem is slechts een gefluister als ze spreekt en ze betwijfelt of het zelfs hoorbaar is. "Ik had dit moeten zien aankomen." Ze slikt en wendt haar blik af naar de muur. ----------------------------------- Legolas Dermot - Even zonder banner Dermot valt op de grond als Finn hem op de grond legt (logica) en blijft even liggen. Hij ahd zijn scheenbeen wel een beetje pijn gedaan. Misschien had hij het ook wel verdiend... Hell no XO Dat was echt wel flauw van Blondie! Dermot staat recht als Liz hem rechthelpt en kijkt nog even kwaad naar Finn. "Doe wat aan je ochtendhumeur, je valt er enkel mensen mee lastig." bromt hij met een frons en gaat dan met zijn geliefde mee naar de keuken. Eenmaal daar gaat hij aan tafel zitten en trekt zich van niemand anders iets aan. Hij neemt een appel om te eten en staart dan voor zich uit. Damn, dit huis suckt zelfs nog harder met nog minder privacy... ----------------------------------- Machoefeltje http://img.photobucket.com/albums/v241/Hermie/Lily1-1.jpg Lily kijkt even om als Maddie dan ook binnenkomt en langs de andere kant van Faith knielt. Ze bijt even op haar lip en kijkt weer naar Faith. Ze ziet hoe Faith gedesoriënteerd voor haar uitstaart en bijt op haar lip. Lily wrijft even over Faiths arm om haar wat te troosten. Ze heeft geen flauw idee wat er gebeurt is, maar heeft wel heel sterk het gevoel dat het iets ergs moet geweest zijn. Anders zit je er zo heus niet bij. Dan hoort ze Faith fluisteren dat ze het had moeten zien aankomen. "Wat had je moeten zien aankomen? Wat is er gebeurt?" Vraagt Lily aarzelend, niet goed wetende of ze dat wel had moeten vragen. Ze kijkt even vragend naar Maddie om te zien of zij het weet. ----------------------------------- CharlieWemel Djek zonder Banner. Jack zit half versuft in de woonkamer. Wat een rotnacht zeg. Een paar mensjes lagen te snurken en er was bijna geen ruimte. Geeuwend rekt hij zich uit en pakt wat te drinken. Lalalalalaaaaaaaaaa. Hij kijkt wat rond en als dat saai begint te worden pakt hij een boek. Einde. ----------------------------------- Miseria http://i289.photobucket.com/albums/ll203/LaCygneMalefique/6.png Ghosts are transparant.Robertus blijft Melody een beetje - eh, een béétje? - verbijsterd aankijken. Wtf, wat gebeurt er? Hij verstijft als ze hem ineens kust, niet in staat om iets te doen, verward. WTFHELP! Hij loopt rood aan en er is paniek in zijn ogen te lezen. WAT IS ER GEBEURD MET DE MELODY DIE HEM HAATTE? XO Pas als hij geluid hoort van buitenaf kan hij weer iets doen; hij scheurt zich los en ziet nog net Faith, vlak daarna gevolgd door Madison wegstormen voordat de deur met veel lawaai dichtknalt. Oh nee! Oh nee oh nee oh nee! Wat denkt ze wel niet van hem? Hij duwt Melody met een walgend gezicht van zich af. "Wat wil je van me?" zegt hij met een hysterisch paniekstemmetje. Hij draait zich met een ruk om en begint zich vlug aan te kleden. Hij moet het goedmaken! ----------------------------------- miss_sweet http://img145.imageshack.us/img145/6619/faith2de6.jpg Faith scheurt haar blik los van de muur en kijkt Lily een tijdje zwijgend aan als ze vraagt wat er gebeurd is. Wat moet ze daar nu op antwoorden. Het is gewoon zo beschamend en ongelooflijk dat hun relatie alleen maar om bedriegen en vreemdgaan lijkt te gaan. Ze zucht diep en staart in haar schoot. "Melody is terug." zegt ze met een bittere ondertoon in haar stem, alsof dat duidelijk zou maken wat er aan de hand is. Maar meer wil ze op dit moment niet zeggen. Eigenlijk hoopt ze heel stiekem ergens nog dat er een verklaring voor is, maar ze weet dat het ijdele hoop is. Misschien moeten ze gewoon accepteren dat het niet voorbestemd is. Ze is echt moe van dit telkens opnieuw te moeten doen. ----------------------------------- jilly-ann http://i203.photobucket.com/albums/aa95/xJill91/Banners/Madje.png Madison weet niet zo goed of ze het wel zeggen moet tegen Lily. Aan de ene kant weet ze natuurlijk wel dat Lily te vertrouwen is, maar ze weet niet of Faith wel wil dat er meerdere mensen zijn die het weten. Daarbij weet Faith niet eens dat zij het weet. Blijkbaar wil Faith wel dat Lily het weet want ze zegt iets vaags erover. "Ze heeft Robertus en Melody zien zoenen," fluistert ze als verduidelijking naar Lily. Die is immers ook niet helderziend. Ze knuffelt haar zus nog even en laat dan los. "Wil je even alleen zijn?" ----------------------------------- Hermelien-fan http://i293.photobucket.com/albums/mm67/es_passion/Banners/Mel.png MelodyMelody hoort de deur open gaan en dichtklappen terwijl er een euforisch gevoel door haar heen gaat. Ergens spreekt een stemmetje haar echter wel enorm tegen. "Ew ew ew ew, ben je nou serieus met die gestoorde spookjager aan het zoenen, Melody? Ewewew die zag ik zelfs niet aankomen." Al snel wordt het stemmetje weer weggejaagt wanneer de overmacht Melody weer overneemt en Robertus haar van zich afduwt. Melody kijkt hem eerst even verward aan maar al snel verschijnt het glimlachje van eerder alweer naar boven. "Ik dacht dat dat onderhand wel duidelijk was?" zegt ze dan maar, terwijl ze haar nagels begint te bestuderen. "Een liefdesverklaring, begrijp je het nou nog niet? Na al die dagen." Juist. Ze wist dat mannen traag van begrip waren, maar zo traag.. godsamme zeg. Terwijl Robertus zich vliegensvlug begint om te kleden loopt Melody naar de deur toe, waar ze vervolgens tegenaan gaat staan. Ze slaat haar ogen neer en denkt vervolgens eventjes na. Wat gebeurde er eigenlijk ook alweer.. Ah, Faith en Madison. Faith. "Ik denk niet het nou nog het juiste moment is om er naartoe te gaan." zegt ze dan na een stilte. Doe geen dommere dingen. "Ze zal het nu al helemaal niet kunnen begrijpen, laten we zeggen; willen begrijpen." Melody sluit haar ogen eventjes en opent ze vervolgens weer, terwijl ze Robertus nog steeds strak aan blijft kijken met hetzelfde lachje. "Bovendien was het niet zo erg." zegt ze uiterst kalm. "Daarbij was jij niet de eerste, volgens mij, maar zij. Twee maal op rij." herinnert ze hem eraan. "Vanuit het andere opzicht bleek het ook niet erg te zijn. Of jouw reflexen zijn even slecht als je kledingsmaak." glimlacht ze flauwtjes - duhh, het was wel tha_kiss! - , waarna ze zich tegen de deur aan naar beneden laat zakken en het zich comfortabel maakt op de grond. ----------------------------------- miss_sweet http://img145.imageshack.us/img145/6619/faith2de6.jpg Faith heeft niet eens door dat Maddie wat naar Lils fluistert doordat ze diep in gedachten verzonken is. Pas als Maddie haar knuffelt, wordt ze teruggetrokken naar de realiteit en knikt dan bij haar vraag. "Ja..." fluistert ze eerlijk. "Als jullie het niet erg vinden." voegt ze er nog snel aan toe en probeert een dankbaar flauw glimlachje tevoorschijn te halen, wat mislukt. Dat neemt niet weg dat ze het lief vindt dat ze oprecht bezorgd zijn maar nu heeft ze echt geen zin in gezelschap. Ze kruipt naar het verste einde van het bed en gaat liggen met haar rug naar de deur. Ze pakt een kussen en drukt het stevig tegen zich aan terwijl ze vecht om haar tranen tegen te houden. Het lukt niet en al helemaal niet nu ze een besluit heeft genomen om er definitief een punt achter te zetten. ----------------------------------- Miseria http://i289.photobucket.com/albums/ll203/LaCygneMalefique/6.png Ghosts are transparant.Robertus trekt snel broek, overhemd, nog snel wat sokken, en kijkt dan Melody kwaad aan. Als ze het over Faiths overspel heeft, gaat er een steek door zijn hart. Een deel van hem schreeuwt wanhopig "Ze heeft gelijk!", maar dat deel is maar klein en heeft hij snel onderdrukt. Hij gaat voor haar staan en kijkt op haar neer. "Jij bent verknipt." Hij duwt haar ruw opzij en stormt naar buiten. Met nog kletsnatte haren, en de bovenste paar knoopjes in zijn haast nog open, rent hij naar Faiths kamer, waarvan hij vermoedt dat ze zou zijn. Hij gooit zonder nadenken de deur open, en als hij dan zwijgend in de deuropening blijft staan, bedenkt hij zich dat hij misschien wat tactvoller had kunnen zijn. Met een rotgevoel in zijn maag kijkt hij zwijgend naar Faith. "Ik kan het uitleggen," zegt hij met schorre stem. Aarzelend stapt hij naar het bed en gaat aan het voeteneinde zitten. Hij wil een geruststellende hand op haar leggen, maar durft niet. "Het was niet wat je denkt." Hij krijgt een brok in z'n keel als hij merkt dat ze huilt. "Je weet toch dat ik je zoiets nooit aan zou doen?" zegt hij met een licht wanhopige ondertoon. "Ik wilde het niet! Ik- ze stond daar ineens! Ik weet niet wat haar bezielde!" Hij legt nu wel zijn hand op Faith, slikkend. "Ze kuste me," zegt hij trillend. "Maar ik kuste niet terug. Alsjeblieft, Faith." ----------------------------------- miss_sweet http://img145.imageshack.us/img145/6619/faith2de6.jpg Faith blijft stil liggen en reageert niet als er opnieuw iemand binnenkomt en deze keer vermoedt ze dat het Robertus is. Ze sluit haar ogen als ze zijn stem hoort en sluit krampachtig haar vingers om het kussen. Het bed zakt een beetje naar beneden als hij gaat zitten en ze blijft koppig liggen met haar rug naar hem toe. Zwijgend luistert ze naar zijn uitleg en ergens voelt ze opluchting. Natuurlijk gelooft ze hem. Ze heeft geen reden om aan hem te twijfelen. Hij is altijd eerlijk geweest tegen haar. Maar het benauwde gevoel van schuldgevoelens steekt weer op toen hij zei dat hij haar zoiets nooit zou aandoen. Nee, maar zij wel. En meer dan één keer. Al die gevoelens keren terug en ze voelt zich eigenlijk alleen maar slechter. Een rilling gaat door haar heen als ze zijn hand op haar rug voelt. Hij maakt haar alleen maar nog meer verward. Ze was ervan overtuigd dat ze wist wat haar te doen stond. Een einde maken aan hun relatie, voor eens en altijd. Maar nu blijkt dat hij het zelf niet verwacht of gewild had en het eigenlijk een misverstand is. En ze gelooft hem. Wat moet ze nu doen? Doen alsof er niks gebeurd is en gewoon vergeten? Ze had zoveel verschillende gedachten en nu blijkt daar niks van waar te zijn. Integendeel, ze wordt alleen nog maar eens geconfronteerd met haar eigen ontrouw. Uiteindelijk draait ze zich om, om hem aan te kijken. Ze kruipt recht en gaat met enige afstand van hem zitten. "Ik geloof je." zegt ze serieus. In de doodse stilte die volgt kijkt ze hem zwijgend aan. ----------------------------------- Miseria http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/amyban10.png Amy kijkt paniekerig op als iemand iets tegen haar zegt. Ze kijkt Lily met een vreemd gevoel na wat ze niet helemaal kan plaatsen. Was Lily net nou een soort van behulpzaam? Soort van, als in: nee! Niet Faith! Snel strompelt Amy verder, Lily's gebod om te blijven staan negerend. Niet Faith! Ze zou haar niet onder ogen kunnen komen. Bovendien zou ze haar vast en zeker vragen wie dit gedaan had. Dat zou ze niet kunnen zeggen. Ze kan het niet. Wat als ze boos wordt? Of ze hen uit elkaar trekt? Wat als zij - of hij - wraak neemt? Nee, ze kan het niet. Ze kan Faith absoluut niet zeggen dat het Robertus was. http://i289.photobucket.com/albums/ll203/LaCygneMalefique/6.png Ghosts are transparant.Robertus voelt een intens gevoel van opluchting door zich heen gaan als Faith zegt dat ze hem gelooft. Hij wil haar nu het liefst knuffelen, zoenen, aaien, wat dan ook, maar gezien het feit dat ze zelf nog afstand houdt, durft hij ook niks te doen. Hij glimlacht zwakjes, en durft niet eens zijn hand op de hare te leggen nu. "Ik hou van je," fluistert hij, desalniettemin. Het komt gewoon door het huis. In het 'echt' zou zoiets niet gebeuren. Ze moeten hier weg, zo snel mogelijk weg. Dan kunnen ze normaal, samen leven. Proberen een normale, en innige relatie op te bouwen. Maar Amy is nog steeds niet dood. Hij had het mis. Schuldgevoel knaagt aan zijn maag, maar het feit dat Amy zijn Faith bijna probeerde te vermoorden, rechtvaardigt zijn daden enigzins. Zijn glimlach wordt wat zwakker. "Mag ik even gebruik maken van je badkamer?" vraagt hij bedrukt, en zonder op antwoord te wachten snelt hij er al heen en draait de deur in het slot, doende alsof hij misselijk is. Met een zucht doet hij de wcpot dicht en gaat zitten, zijn hand door zijn haar halend. Hoe moet hij Amy nu gaan vermoorden. http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/amyban10.png Amy lukt het uiteindelijk om boven te komen. Met rijkelijk vloeiende pijntraantjes hijst ze zich naar haar kamer en laat zich op bed ploffen. Ze wil hier weg. Misschien is het maar beter om gewoon dood te gaan, dan is alles voorbij. Ze grijpt naar haar been en jammert het nu mét geluid uit. Voorzichtig haalt ze het verband eraf, en onthult een grote, gapende en ontstoken wond. Dit is niet goed. http://i289.photobucket.com/albums/ll203/LaCygneMalefique/6.png Ghosts are transparant.En daar ligt ze dan. Naast Finn, wiens arm half over haar heen ligt. Robertus trekt zijn staf en spreekt een slaapspreuk over Finn uit; bij Amy zal het toch niet werken, gezien de ruwe fysieke handelingen haar meteen weer wakker zullen maken en de bezwering zou verbreken. Voorzichtig tilt hij Finns arm op en legt hem naast hem neer. Amy beweegt en kreunt lichtjes in haar slaap; Robertus houdt gespannen zijn adem in. "Silencio." Robertus stopt zijn staf weg, en pakt de zak- of, in dit geval, blinddoek uit zijn zak. Zo gauw als hij de lap over haar ogen laat vallen schrikt ze wakker, en er volgt een hele worsteling voor hij er überhaupt in slaagt om het doek vast te knopen. Hij tilt haar, verrassend gemakkelijk, licht als ze is, op, en draagt haar, zonder Finn wakker gemaakt te hebben, naar buiten. Hij ziet haar lichaam verstijven in het ijskoude water. Zwijgend blijft hij aan de kant toekijken hoe Amy langzaam maar zeker wegzakt in de zwarte duisternis. Hij zucht. Er was niets zwaarder dan een moord plegen, maar morgen maakt het niets meer uit; dan kon hij weg. Robertus kijkt naar zijn eigen spiegelbeeld in Faiths badkamer. Natuurlijk! Waarom doet hij niet waar hij goed in is! http://i48.servimg.com/u/f48/12/68/60/15/amyban10.png Amy hijst zich weer overeind en sleept zich naar de badkamer. Ze hijgt en steunt op de wasbak. Ze voelt het zweet over haar voorhoofd langs haar nek kruipen. Ze slaat haar ogen neer, en staart een tijdje naar haar trillende handen op de rand van de wasbak. Als ze opkijkt, ziet ze in de spiegel, achter haar schouder, een zwaar gehavende, soort ondode Robertus staan. Ze slaakt een gilletje, en kijkt geschrokken achterom; niemand. Ze heeft het zich verbeeld. Ze heeft het zich gewoon verbeeld. Belachelijk dat er een zombie-Robertus achter haar zou staan. Nog meer trillend dan eerder, draait ze zich weer naar de spiegel. Robertus staat daar nog steeds achter haar. Ze knippert eenmaal met haar ogen, en ineens staat hij dichterbij. Ze knippert nogmaals, en hij staat nog dichterbij. Ze wordt overmand door een intens gevoel van angst. Nogmaal knipperen, nog dichterbij. Nog meer. Nog meer. En nog meer. Ze durft niet meer te knipperen. Hij staat nu zo dichtbij, ze voelt hem haast in haar nek hijgen. Ze durft niet achterom te kijken, bang dat hij er nu echt staat. Ze probeert haar ogen open te houden, maar het lukt niet. Ze knippert een laatste maal, en haar spiegelbeeld is vervangen door dat van Robertus, die haar kil aankijkt. Ineens begint alles te schudden. De kraan draait open, en de gootsteen vult zich, niet met water, niet eens met de gore drab, maar met bloed. De spiegel begint te trillen aan de muur, alsof er een centrifuge aanstaat. De tegeltjes op de muren beginnen er nu af te vallen, en op de lege plekken druipt er bloed over de muur, alsof het wonden zijn. Uit de wasbak rijsen twee handen die Amy vastpakken en stevig vastklemmen. Zelfs als Amy niet te bang was om ook iets te doen, verstijfd van angst, had ze niet kunnen vluchten. Robertus blijft haar kil aan kijken, griezelig kalm. Dan heft hij zijn armen, en reikt naar haar uit. Zijn handen gaan door de spiegel, en niet veel later heeft hij Amy bij haar kraag te pakken. Amy is te bang om tegen te sputteren, om het zelfs maar uit te jammeren van angst. Ademloos laat ze zich meetrekken, de spiegel in. Robertus draait de deur van het slot, en kijkt nu glimlachend, wat vastberadener om haar op te vrolijken, naar Faith. "Zullen we iets gaan doen? Om onze gedachtes af te leiden?" stelt hij voor, een zoen op haar kruin drukkend. Ooc: monsterpost. ----------------------------------- Hermelien-fan http://i293.photobucket.com/albums/mm67/es_passion/Banners/Mel.png MelodyMelody kan alleen maar om al het gebeuren lachen wanneer Robertus haar ruw opzij duwt. Ze blijft nog even een poosje op de grond zitten en bekijkt haar zwartgelakte nagels wat. Wanneer haar dat begint te vervelen, besluit ze op te staan en nog even rond te kijken in de kamer. De kleren liggen wat op een hoopje, waar ze naartoe loopt om het vervolgens nog eens uit te zoeken en nog wat meer door de kamer te strooien. "Boring." verzucht ze dan, met haar handen op haar heupen naar de berg kleren kijkend. Met nog een laatste blik op de kamer sluit ze de deur weer achter zich en loopt ze alsof er niks gebeurt is naar beneden toe, richting de keuken. "Goodmorning." zegt ze met een flauw grijnsje, waarna ze zich naar het aanrecht begeeft en voor zichzelf even een kop koffie klaarmaakt. Vervolgens trekt ze zichzelf op en gaat ze op het aanrecht zitten. Ze kijkt de rest nog even met een flauw glimlachje aan, denkend aan de fun die ze nog gaat beleven, terwijl ze een flinke slok van haar koffie neemt en vervolgens een vies gezicht trekt. "Ik haat koffie." mompelt ze. Ach, daarbij haatte ze Robertus ook, en moet je zien wat daar net mee is gebeurt! Ha. Daarom neemt ze nog een flinke slok. Ah.. Robertus is dus een soort van.. koffie. Right. Melody bijt eventjes op haar lip wanneer ze een binnenpretje heeft en kijkt de rest dan weer onschuldig aan. Uhu, she's back ----------------------------------- miss_sweet http://img145.imageshack.us/img145/6619/faith2de6.jpg Faith knikt lichtjes als hij de vier woordjes zegt. Natuurlijk houdt ze ook van hem maar ze voelt zich nog steeds down en verward om fatsoenlijk iets te zeggen. Toch voelt het goed om het te horen. Haar hoofd zit namelijk vol met allerlei pessimistische gedachten die ik hier niet uitgebreid ga neerzetten omdat het a) herhaling is, b) post te lang wordt en c) geen zin heb "Wat had je in gedachten?" ----------------------------------- Miseria http://i289.photobucket.com/albums/ll203/LaCygneMalefique/6.png Ghosts are transparant.Robertus haalt zijn schouders op. "Ach, geen idee... wandelen, schaken? de letterlijke betekenis hiervan, niet de vieze" stelt hij voor. Met een beetje een zwakke glimlach pakt hij haar hand vast en trekt haar overeind. "Gewoon. Iets. Iets normaals." Hij laat zijn blik over de kamer gaan, maar kan er niets ter inspiratie vinden. Maar dan ziet hij een schaakbord wat een boeiende post he jongens XD liggen, en hij pakt het op. Stiekem, is hij heel goed in schaken (het bordspel!) maar natuurlijk laat hij Faith winnen, zoals het hoort ^^ Hij pakt het op, en houdt het voorstellend omhoog. ----------------------------------- miss_sweet http://img145.imageshack.us/img145/6619/faith2de6.jpg Faith kijkt overwegend als Robertus bepaalde suggesties doet. Het lijkt haar inderdaad wel goeie afleiding. Ze laat zich overeind trekken en glimlacht eventjes. Iets normaals voor de verandering mag wel eens. Ze pakt het spel uit zijn handen als hij het omhoog houdt en plaats het netjes op het bed terwijl ze alles klaar legt. "Ik ben wit." zegt ze, en lacht dan eventjes om haar plotse enthousiasme. Vroeger heeft ze het vaak met Maddie gespeeld, maar de laatste tijd had ze amper tijd voor. Ze gaat in kleermakerszit op het bed zitten en zet al een eerste zet terwijl ze eventjes glimlacht naar Robertus. Yay, schaken. ----------------------------------- jilly-ann http://i203.photobucket.com/albums/aa95/xJill91/Banners/Madje.png Madison laat Faith netjes alleen in haar kamer en loopt naar beneden toe. Ze gaat de keuken binnen en ziet daar Jack, Dermot en Liz (en als ik iemand ben vergeten ziet ze die ook). Ze herinnert zich meteen vanmorgen weer. Haar woorden zijn haar mond al uit zonder na te denken. "Dermot?" vraagt ze. "Kan ik je onder vier ogen spreken?" ----------------------------------- Legolas http://www.freewebs.com/banners12/jup.jpg Dermot kijkt af en toe eens op als er mensen binnenkomen en knikt eventjes. Hij hoort Melody klagen over koffie. Like... drink het dan niet. Wat een aandachtzoekerij toch... Maar nu je het over Melody hebt. Zij is ook wel niet mis. Hij laat zijn blik over haar lichaam glijden als ze op het aanrecht gaat zitten en moet dan opkijken als Maddie hem roept. Hij wil eerst een dubbelzinnige opmerking maken als: "Jij mag wel wat meer met me doen onder vier ogen" maar beseft dat Liz erbij zit en laat het dan maar. "Sure..." mompelt hij en gaat alvast naar de gang. ----------------------------------- jilly-ann http://i203.photobucket.com/albums/aa95/xJill91/Banners/Madje.png Madison loopt achter Dermot aan de gang in en slaat haar armen over elkaar heen in de hoop een klein beetje intimiderend over te komen. Ze denkt niet dat het gaat lukken, daarvoor geeft Dermot niet genoeg om de mening van andere, maar ze kan het proberen. "Ik vind niet dat je Liz aan het lijntje kan houden," zegt ze recht voor zijn raap. Ze vind het zo oneerlijk van hem dat hij dat doet. "Als je niks om Liz geeft moet je haar dat gewoon zeggen, in plaats van haar in de waan te laten." Ze neemt een hap lucht. "Ik heb je vanmorgen wel met Faith gehoord en ik vind dat je een keuze moet maken, je speelt met de gevoelens van Faith en Liz, dat is oneerlijk." ----------------------------------- Legolas http://www.freewebs.com/banners12/jup.jpg Dermot kijkt met opgetrokken wenkbrauwen naar Maddie als die intimiderend probeert te doen. Like... ze is twee koppen kleiner dan hem, hoe kan ze ooit intimiderend overkomen? Dan hoort hij haar en kan het niet laten om met zijn ogen te rollen. Waar bemoeit ze zich eigenlijk mee. "Je kletst uit je nek. ik speel met niemands gevoelens..." zegt hij met een klein glimlachje en slaat zijn armen dan over elkaar. Who's intimidating now huh? Mwuhahahaha! "Tenzij je iets kan bewijzen natuurlijk, en trouwens. Het zijn je zaken niet dus hou je er maar gewoon buiten." zegt hij op een koele, coole bodyguardtoon. ----------------------------------- jilly-ann http://i203.photobucket.com/albums/aa95/xJill91/Banners/Madje.png Madison kijkt boos naar Dermot als hij haar intimideerd en het hem nog aardig lukt ook! Niet dat Madison zich hierdoor nooit heeft laten wegslaan. Ze steekt haar vinger naar hem uit en tikt hem daarmee op de borst. Ooit had ze dat ergens gezien en het leek haar wel een beetje intimiderend. "Faith heeft zeker voor niks gehuild. Robertus en zij hebben zeker voor niks ruzie gehad?" vraagt ze sarcastisch. Een wenkbrauw gaat omhoog. "Faith zijn mijn zaken of je het nou wilt of niet, van Liz heb je gelijk, maar het neemt niet weg dat ik Liz aardig vind." Ze doet haar vinger weer omlaag. ----------------------------------- Miseria http://i289.photobucket.com/albums/ll203/LaCygneMalefique/6.png Ghosts are transparant.Robertus glimlacht, en zet de zwarte stukken aan zijn kant klaar als Faith verklaart wit te willen zijn. Hij doet een zet, een intelligent gezicht trekkend XD Hij probeert het spel zo lang mogelijk te rekken, voor zover hij kan, zodat ze zo lang mogelijk afgeleid zijn. Na een tijdje glimlacht hij, en stoot zijn koning om. "Verslagen," zegt hij. Hij trekt eventjes een pruillipje maar glimlacht dan weer. Hij legt zijn hand even in een soort geruststellend gebaar op Faiths knie, heel kalm, en tegelijkertijd vrolijk. "We gaan naar huis," zegt hij, vastberaden. Ja, ze gaan naar huis. Hij weet het zeker. Ze gaan naar huis nu Amy dood is. ----------------------------------- miss_sweet http://img145.imageshack.us/img145/6619/faith2de6.jpg Faith zit geconcentreerd met haar blik gefixeerd op het spel. Als hij uiteindelijk zijn koning omstoot, glimlacht ze triomfantelijk. Yes! Ze grijnst eventjes als hij zegt dat hij verslagen is. Duh, ze is hier goed in =D Het heeft in ieder geval wel geholpen want ze was zo bezig met het spel dat haar gedachten een hele poos afgeleid waren. Ze kijkt hem aan als hij zijn hand op haar been legt en zucht. Ze ruimt alles op, legt het op het nachtkastje en gaat gaat dan dicht tegen Robertus zitten met haar hoofd tegen zijn borst. Ze luistert naar zijn regelmatige hartslag en dat geeft haar een kalmerend gevoel. Ze vleit zich dichter tegen hem aan als hij zegt dat ze naar huis gaan. Dit is de eerste keer dat hij het zo letterlijk zegt en het klinkt bijna alsof hij er echt zeker van is. "Hoe weet je dat zo zeker?" vraagt ze somber, ervan overtuigd dat ze nog een hele poos vastzitten hier. ----------------------------------- Miseria http://i289.photobucket.com/albums/ll203/LaCygneMalefique/6.png Ghosts are transparant.Robertus glimlacht, en drukt Faith stevig tegen zich aan. Bij haar vraag zwijgt hij even, zijn hand door haar haar halend. "Ik weet het gewoon," fluistert hij. "Ik weet het zeker. Dan is alles voorbij." Hij slaakt een kreetje als hij een kakkerlak over de vloer ziet kruipen, en hij springt op, zo ver mogelijk van het insect wegkruipend over het bed. Zijn blik schiet naar Faith, en hij wordt rood. "Eh..." Voorzichtig kruipt hij weer wat dichter naar Faith, en drukt haar tegen zich aan, de levensgevaarlijke kakkerlak goed in de gaten houdend :3 ----------------------------------- miss_sweet http://i78.servimg.com/u/f78/12/68/60/15/f110.png by Gen =D Door zijn overtuigende woorden, begint Faith weer een sprankeltje hoop te krijgen. Hij lijkt er zo zeker van te zijn en ze voelt een intens gevoel van geluk als ze denkt aan het moment dat ze terugkeren naar de bewoonde wereld. Ze kijkt geschrokken op als Robertus een kreetje slaakt en volgt zijn blik. Op de vloer ziet ze een kakkerlak kruipen. Ze ziet hoe Robertus plots opspringt en ver wegkruipt. Ze onderdrukt een giechel en staat dan op om het insect in een zakdoekje te moffelen en uit het raam te gooien. Ze ploft weer op het bed en lacht zachtjes. "Het gevaar is geweken." plaagt ze. Ze neemt zijn hand vast en speelt met zijn vingers waarna ze hem aankijkt. "Heb je altijd zo'n afschuw gehad voor insecten?" vraagt ze neutraal. Gewoon omdat ze benieuwd is. ----------------------------------- Miseria http://i289.photobucket.com/albums/ll203/LaCygneMalefique/6.png Ghosts are transparant.Robertus zucht opgelucht als Faith de kakkerlak weghaalt, en wordt vuurrood als ze hem plaagt, ook al weet hij dat ze het niet kwaad meent. Hij kijkt zwijgend toe hoe ze met zijn vingers speelt, wat hem wel een beetje kalmeert. Hij haalt zijn schouders op bij haar vraag. "Ik heb ze nooit echt leuk gevonden," mompelt hij. "Eén van mijn oudere broers, Jacobus, had een verzameling insecten. Verschrikkelijk. Volgens mij is hij iets met insecten gaan studeren, al weet ik bij god niet wat hij doet." Hij zwijgt even, terugdenkend aan Billy de Boerenjongen. "Het komt eigenlijk omdat ik..." Hij huivert even. "Toen ik nog klein was, sloot een geest me op in een kast en vulde die met ins-secten," zegt hij dan zachtjes. "Z-ze kropen over me en- en- in me, en onder m'n h-h-huid, en-" Hij trekt zijn benen op en slaat zijn armen om zijn knieën, zachtjes wiegend, zijn best doende om het niet weer uit te jammeren zoals de kleine, 5-jarige Robertus dat had gedaan, bij die nare, nare herinnering. "Ik ben zelfs nog minder bang voor een demoon dan voor insecten," bekent hij eerlijk, het wel aan Faith toevertrouwend. "En geloof me. Demonen zijn je ergste nachtmerrie." Hij dwingt zichzelf enigzins te vermannen, maar blijft desalniettemin met opgetrokken knieeën zitten. ----------------------------------- miss_sweet http://i78.servimg.com/u/f78/12/68/60/15/f110.png Faith huivert bij de gedachte om opgesloten te zitten in een kast vol met insecten. Dat moet vast een vreselijke ervaring geweest zijn, vooral als kind. Ze heeft ergens gelezen dat als je als kind zoiets meemaakt het meestal lang bijblijft en een grote invloed kan hebben. Ze knikt als hij vertelt dat insecten zowat zijn grootste angst zijn. Het lijkt haar zelf een beetje merkwaardig, omdat ze zich dat niet kan voorstellen. Maar als ze hem dan zo kwetsbaar ziet zitten, houdt ze haar hoofdje schuin en voelt een stekend gevoel van medeleven. Ze slaat haar armen om hem heen en omhelst hem stevig. "Het is merkwaardig wat voor angsten wij mensen hebben." merkt ze op. Het lijkt zo onbenullig maar kan een enorm effect hebben. Ze laat hem weer los en haalt een stralende glimlach tevoorschijn. Stiekem vindt ze het wel lief dat hij bang is voor insecten, en zijn reactie was echt zo schattig <3 :') "Maar hier ben je veilig hoor." Ze laat eventjes haar blik door de kamer gaan, maar geen enge insecten meer. "Dicht bij mij." fluistert ze. Ze kust hem en laat haar hand over zijn been glijden. Het knaagt ergens nog wel dat ze hem heeft gezien met Melody, maar daar probeert ze niet meer aan te denken. ----------------------------------- Miseria http://i289.photobucket.com/albums/ll203/LaCygneMalefique/6.png Ghosts are transparant.Robertus begraaft zijn gezicht in haar schouder als Faith hem omhelst. Hij kijkt met grote oogjes als een klein jongetje op als ze naar hem glimlacht <3 Hij kust haar terug, ogen sluitend, en genietend van het tintelende gevoel. Zoenen met Faith is veel leuker dan met Mel, Mel bakt er niks van, tsskpfuh. Hij legt zijn hand in haar nek, en verbreekt na een tijdje de kus, terwijl hij haar liefdevol in de ogen staart. Hij nestelt zich weer tegen haar aan, en blijft dan zwijgend zo zitten. Ooc: oi, de rest mag ook posten D< Overigens ben ik morgen op vakantie, tot volgende week maandag, dan zal Bertje overgenomen worden door Ez (: ----------------------------------- Glauces http://i293.photobucket.com/albums/mm67/es_passion/Banners/Elizabeth.png Liz staart verveeld voor zich uit en neemt zo nu en dan eens een hap van haar broodje. Er gebeurt niet veel, het is gewoon de zoveelste dreigende dag in Haunted Mansion. Wanneer kunnen ze hier nu eindelijk weg? ... Tenzij ... zal ze de moord gaan plegen? Kan ze dat doen? Ze vernauwt haar ogen en bestudeert de houten tafel, haar gedachten bij degene die ze moet vermoorden. Manieren genoeg, vooral hier in dit huis. Zenuwachtig frunnikt ze aan haar kleren. Ze weet het gewoon niet, ze denkt niet dat ze ermee kan leven. Schuchter kijkt Liz op hoe Maddie en Dermot de kamer verlaten. Wat moet Maddie nu weer van Dermot? Wat gaat dit worden, de derde met wie Dermot... Neeuh, dat zal wel niet. Niet zo wantrouwig worden, Lizzie. Ze blijft alleen achter met Jack en kijkt hem bestuderend aan. Eigenlijk weet ze niet zoveel boeiends te zeggen, dus glimlacht ze maar vaag naar hem."Ik ben het zat hier," mompelt ze. ----------------------------------- miss_sweet http://i78.servimg.com/u/f78/12/68/60/15/f110.png Faith glimlacht als hij zich tegen haar aan nestelt en geniet van zijn warmte. Ze legt haar hoofd op zijn schouder en droomt een beetje weg. Na aan tijdje maakt ze zich los en drukt een kusje op zijn lippen. "Zullen we maar naar beneden gaan?" stelt ze voor. Niet dat Faith daar nu zoveel zin in heeft, maar de hele dag opgesloten zitten in de kamer is niet echt gezond en bovendien asociaal. Wat zullen de anderen denken? '.' Iets wat voor haar wel uitmaakt. Ze omhelst Robertus nog eens en sluit eventjes haar ogen terwijl ze hem in zich opneemt. Verliefdheid :3 Ze staat met tegenzin op en loopt naar beneden. In de hal ziet ze Maddie met Dermot staan. Haar blik verstart meteen en ze blijft abrupt staan. Hij mag niet misbruik maken van haar zusje!! Ze kucht om haar aanwezigheid duidelijk te maken. "Nu?" Het is er al uit voor ze er erg in heeft. Misschien is het maar beter. Ze moet het eindelijk eens achter de rug hebben. Ook al heeft ze geen flauw idee of ze het kan. Ze glimlacht flauwtjes naar Maddie en kijkt dan weer strak naar Dermot. Stiekem hoopt ze dat hij niet weet waar ze het over heeft. ----------------------------------- Legolas http://www.freewebs.com/banners12/jup.jpg Dermot blijft haar met opgetrokken wenkbrauwen aankijken als Maddie een vinger tegen zijn borst zet en verder gaat met hem de les te spellen. Pfft, zo intimederend is het niet hoor... Ze bemoeit zich met iets waar ze zich beter niet mee kan bemoeien... Dit zijn zijn zaken en niet de hare... "Ik zie Liz graag, alright?" zegt hij met een frons en dat was niet eens gelogen. "En het kan me niets schelen of je me gelooft of niet." gaat hij verder. Zijn probleem is gewoon dat de hele wereld vol zit met knappe vrouwen en dat hij daar gewoon niet genoeg van kan krijgen. De aandacht is ook een soort drug voor hem. Maar dat gaat hij niet tegen Maddie zeggen hoor, dat zou helemaal fout overkomen. "Niet iedereen is zo'n preutse tr*t als jou, you know..." flapt hij eruit. Goed zo Dermot, dát komt wel goed over... Gelukkig komt Faith eraan en zegt maar één woordje. "Nu?" Even moet hij nadenken over wat ze het heeft, maar al snel weet hij het. Le massage. *wenkbrauwwiebel* Zijn frons verandert al gauw in een glimlach en zijn ogen beginnen te glinsteren bij het vooruitzicht naar wat er komen gaat. "Ja, is goed." zegt hij, alsof het hem weinig kan schelen. "Waar?" Dermot is Maddie al lang vergeten en staat met zijn rug naar haar afwachtend naar Faith te kijken. Hopelijk geeft ze hem een goede massage XO ----------------------------------- jilly-ann http://i203.photobucket.com/albums/aa95/xJill91/Banners/Madje.png Madison kijkt Dermot boos aan als hij haar preuts noemt. Yeah right. Voor ze het kan tegenhouden komen haar gedachtes al weer eens uit haar mond. "Waarschijnlijk heb ik met meer mensen het bed gedeeld dan jij," zegt ze honend. Daarna slaat ze meteen haar hand voor haar mond. F*ck. Nu ze toch al dat gezegd heeft kan ze net zo goed de rest ook maar zeggen ter verdediging. "Ik ben waarschijnlijk eerder ontmaagd dan jij," zegt ze rustig. Ze gaat naar die woorden weg uit de gang, voor ze ook nog gaan uitflappen hoe jong ze wel niet was toen. Ze glipt snel de keuken in omdat die het dichtste bij is en geeft een glimlach aan Liz en Jack. "Alles goed?" vraagt ze met een glimlach. ----------------------------------- miss_sweet http://i78.servimg.com/u/f78/12/68/60/15/f110.png Faith heeft amper aandacht voor Dermot als ze hoort wat Maddie zegt. Met grote ogen van ongeloof staart ze haar aan. Dit wil ze allemaal niet weten over haar lieve, onschuldige(?) jongere zusje. Net als ze op het punt staat haar de les te spellen is Maddie er natuurlijk snel vandoor. Dat doet ze nu altijd! Geïrriteerd wendt ze zich weer tot Dermot. Ze moet moeite doen om niet met haar ogen te rollen als hij vraagt waar. Hij is blijkbaar wel enthousiast. Haar hart klopt in haar keel als ze beseft wat haar te doen staat. Ze laat haar blik door de lege gang glijden en trekt hem dan mee aan zijn hand, zonder iets te zeggen. Ze opent de deur van een random, lege slaapkamer zodat ze zeker niet gestoord worden. En als ze eenmaal binnen zijn sluit ze de deur magisch zodat het zelfs niet met een spreuk geopend kan worden, je weet maar nooit. Snel laat ze Dermot weer los en leunt met haar rug tegen de deur aan terwijl ze naar hem opkijkt. "Ik wil dat je uit de buurt van Madison blijft." zegt ze. Het voelt meer aan als een verplichting om het te zeggen, want straks maakt het toch niks meer uit. Nerveus friemelt ze aan een los draadje aan haar mouw. Ze maakt zich los van de muur en gaat op de rand van het bed zitten. Waar is ze in godsnaam mee bezig? ----------------------------------- CharlieWemel Jack Jack zit nog steeds een beetje te lezen, als Liz ineens tegen hem begint te praten. "Eh, ik denk dat iedereen met hetzelfde probleem zit nu." Zegt hij een beetje ongemakkelijk. Als er al iemand is die hier nu nog wil blijven, zijn ze geschift. Hij kijkt naar de deur als er iemand binnen komt. "Maddie!" Hij staat op en geeft haar een knuffel. "Waar was je al die tijd?" Vraagt hij lichtelijk ongerust. "Hier is alles goed hoor." OOC; Zwaar lame en echt een mislukte beginnerspost, maar ik doe weer mee (a) ----------------------------------- Legolas http://www.freewebs.com/banners12/jup.jpg Dermot volgt Faith naar de slaapkamer en grijnst als ze alle voorzorgen aan het nemen is. Ergens, heel diep vanbinnen voelt hij iets knagen. Alsof wat hij nu aan het doen is wel heel erg fout is. Dat gevoel wordt steeds groter en hij beseft hoe hard hij Liz wel niet aan het bedriegen is. Maar dan is er dat andere stemmetje dat zegt dat het helemaal niet bedriegen is, het is toch maar een massage? Maar... na een massage komt er vaak wel iets anders bij hem... Hij schudt het van zich af en draait zich om. Hij ziet daar Faith op het bed zitten en hij steekt zijn handen even in zijn zakken. Ok. Klik. Weg stemmetjes. Hallo player Dermot! Hij stapt naar haar toe, trekt alvast zijn t-shirt uit en gaat op zijn buik op het bed liggen waar Faith op zit. "Vooral mijn nek en mijn onderrug doen zo pijn. bedankt dat je dit wil doen. Gebruik maar goed veel massageolie." zegt hij met een glimlach en doet zijn ogen dicht. ----------------------------------- miss_sweet http://i78.servimg.com/u/f78/12/68/60/15/f110.png Faith kijkt zwijgend toe als Dermot zijn t-shirt uittrekt en op het bed gaat liggen waardoor ze gedwongen opzij moet schuiven. Het is nu te laat om te stoppen. Ze probeert zichzelf gerust te stellen met de gedachte dat het moet. Dat dit de enige manier is. Haar hartslag gaat onnatuurlijk snel terwijl ze langzaam in beweging komt. Haar handen trillen als ze haar schoenen uitdoet en op zijn rug gaat zitten. Ze doet het flesje massageolie open en heeft moeite om haar gedachten erbij te houden. In haar andere hand glinstert het lemmet van het mes in het felle licht. Met zachte hand begint ze langzaam te masseren terwijl ze weet dat het nu het moment is. Eén vloeiende beweging en het is gedaan. Voor altijd. Ze kan weg uit deze hel. Vroeger zou ze nooit gedacht hebben in deze situatie terecht te komen, maar alles is veranderd. Ze klemt haar hand om het grote slagersmes en weet dat het nu makkelijk gedaan kan worden. Hij ligt met zijn ogen gesloten en heeft geen idee dat zijn leven in gevaar is. Ze bijt op haar lip en knijpt haar ogen dicht. Haar hand gaat in de lucht en... het mes valt kletterend op de grond. Nee, ze kan het niet! Ze rolt op haar zij en schudt hevig met haar hoofd terwijl er paniek in haar ogen te lezen is. Niet te geloven dat ze het werkelijk ging doen! Zelfs Dermot, die ze steeds meer ging verafschuwen, toch kan ze het niet. "Ik kan het niet!" roept ze gefrustreerd tegen het huis terwijl er tranen van woede en wanhoop over haar wangen rollen. "Ik kan geen moord op mijn geweten hebben, zelfs al is dat de enige manier om hier weg te geraken." Ze durft hem niet meer aan te kijken en blijft hevig met haar hoofd schudden. Paniekaanval! O: ----------------------------------- Legolas http://www.freewebs.com/banners12/jup.jpg Dermot voelt Faiths zachte handen over zijn rug glijden en haalt een keer goed diep adem. Wat kan ze dat toch goed die Faith, ze heeft net handen van een engel. Dan hoort hij iets op de grond allen en voelt hoe Faith van hem afrolt. Hij gaat recht zitten, ziet het mes op de grond liggen en hoort wat Faith aan het zeggen is. Dermot springt van het bed af , grijpt zijn t-shirt en doet het per ongeluk achterstevoren aan. "WHAT THE HELL! Ben je gek geworden ofzo?!!!!!" roept hij kwaad, er spant een spiertje bij zijn slaap, zo kwaad is hij. "Ik vertrouwde je en je wou me daarnet gewoon al de hele tijd vermoorden?" roept hij verder, stapt naar het bed, pakt Faith bij de schouders en duwt haar ruw tegen de muur. Gewoon om even al die adrealine uit zijn lijf te krijgen. "Zieke tr*t!!!" Hij beseft dat hij nu zelf in staat is om haar te vermoorden dus loopt hij naar de deur. Die zit spijtig genoeg op slot. Hij voelt in zijn broekzak, maar zijn wand zit nog in zijn broek van gisteren. "Doe die f*cking deur open." zegt hij met een kwade blik op haar en ademt zwaar. ----------------------------------- miss_sweet http://i78.servimg.com/u/f78/12/68/60/15/f110.png Haar hele lichaam schokt als Dermot kwaad begint te roepen en haar hoofd lijkt wel verdoofd te zijn. Dat was echt op het nippertje. Ze was nog maar een seconde verwijderd van iemand vermoord te hebben. In eerste instantie wil ze zich beschermen als hij kwaad op haar afloopt maar het is al te laat als hij haar vastpakt en ruw tegen de muur duwt. De tranen stromen over haar wangen als Dermot tegen haar staat te roepen en onbewust heeft ze haar ogen gesloten. Ergens verwacht ze dat hij haar gaat slaan maar als dat niet gebeurt opent ze voorzichtig haar ogen en probeert haar stem terug te vinden. "Het- het spijt." fluistert ze hees. Ze laat zich langs de muur naar beneden zakken als hij haar loslaat. "Ik wilde het niet." huilt ze. "Maar- maar ik zag geen enkele uitweg en..." Ze slaat haar armen om haar benen en trilt letterlijk helemaal. Hij moét het begrijpen. Ze is geen moordenaar. Ze kan het zichzelf nooit vergeven als hij het niet kan. "Dermot... alsjeblieft.. je moet me geloven." zegt ze met smekende oogjes. "Het briefje- ik- je naam. Verliefd- maar jij- en en..." stottert ze. Niet in staat iets zinnigs uit te brengen. "Ik wilde het niet." Ze begint hardop te huilen en kan niks meer zeggen. ----------------------------------- Legolas http://www.freewebs.com/banners12/jup.jpg Dermot hoort haar wenen en draait met zijn ogen. Hij krijgt wel veel medelijden om haar zo te zien zitten. Misschien had hij haar wel wat te hard tegen de muur geduwd. Maar de woede en vooral ook schrik woeden nog altijd door zijn lichaam. Hij telt inwendig traag tot tien en probeert zijn ademhaling terug rustig te krijgen. Opeens voelt hij zich een vieze kerel. Waar is hij allemaal mee bezig? Het is allemaal z'n eigen schuld dat dit gebeurt. Als hij niet zo de player had uitgehangen was dit niet voorgevallen. Met tranen in zijn ogen draait hij zich weg naar de deur. "Het is al goed... Doe nu gewoon die deur open." weet hij nog uit te brengen en hoopt dat Faith snel die deur open doet. ----------------------------------- miss_sweet OOC: zoals een aantal al weten gaan we waarschijnlijk een tijdsprong maken van een maand. Waarom? Het is de laatste tijd nogal stil in HM en er gebeurt niet zoveel. In die maand kan er veel gebeurd zijn en anders gaat de tijdslijn in de RPG nogal traag met telkens hetzelfde routine van dag en nacht. Misschien gaat ook het keldermysterie binnenkort onthuld worden xD Maar ik wacht nog even. Als het zo stil blijft, dan gaan we dus een maandje verder maar dan weten jullie het nu al =) Voorlopig zijn we nog steeds bij dezelfde dag. http://i78.servimg.com/u/f78/12/68/60/15/f110.png Faith mompelt de spreuk waardoor de deur niet meer op slot is en snikt nog een beetje na. Het heeft geen zin om nu te huilen en zielig te doen, ze heeft deze keuze zelf gemaakt en moet er dan ook de gevolgen voor dragen. Maar de gedachte dat ze bijna een moord had gepleegd weegt zwaar door, op mentaal vlak. Ze staat op en gaat op het bed zitten. Haar blik gaat automatisch naar het mes dat nog steeds op de grond ligt en naar Dermot die bij de deur staat. Hoe kon ze ooit gedacht hebben om werkelijk in staat te zijn het uiteindelijk te doen. Na alles wat er gebeurd is, is ze zelf zover gekomen om iets te doen waar ze het meest voor vreesde. Dat het niet gebeurd is maakt het niet minder erg. Het had niet veel gescheeld of ze had hem vermoord. Eigenlijk is ze geen haar beter dan Amy. ----------------------------------- Glauces http://i293.photobucket.com/albums/mm67/es_passion/Banners/Elizabeth.png Liz leunt met haar hoofd in haar handen en hoort Jack iets vaags terugzeggen. Ja, vaagheid FTW, ofzo. Ze gaapt, staat op en trekt haar kleren recht. "Ik ga even..." - ja, wat? Weg van jullie, even kijken of er ergens anders wel iets te beleven is?. Ze laat de rest van de zin maar weg en verlaat de keuken. Doelloos slentert ze over de gangen en bestudeert haar omgeving aandachtig. Ergens doet het haar wel aan Zweinstein denken... Een glimlach vormt zich op haar gezicht, sweet memories. De beelden dringen zich voor haar op, de gezellige schilderijen, de oude gangen, de harnassen met de gevaarlijke wapens - gevaarlijke wapens? Mmm, misschien hebben ze hier ook wel... Dan kan Liz... Ja, kan ze dat? Weifelend blijft ze stil staan, terwijl ze aandachtig naar een schilderij staart. ----------------------------------- Legolas http://www.freewebs.com/banners12/jup.jpg Dermot slikt, doet de deur open en gaat naar buiten met een enorm grote krop in zijn keel. Het wordt zelfs hém allemaal wat teveel. Hij stormt de gang uit en de trap af. Hij probeert de tranen binnen te houden, wat ook best wel goed lukt. Met een hart dat tegen 500 per uur gaat komt hij beneden aan. En damn, daar ziet hij Liz staan. Zij was wel de laatste die hij wou zien. "F*ck." mompelt hij met tranen in zijn ogen en snelt vlug de andere kant uit. ----------------------------------- Glauces http://i293.photobucket.com/albums/mm67/es_passion/Banners/Elizabeth.png Liz kijkt verschrikt op als ze voetstappen hoort. Afgeleid kijkt ze om zich heen naar de bron van het geluid, en ziet nog net Dermot wegsnellen. Wat? Waarom loopt hij van haar weg? Misschien zit er wel iets achter... Ze aarzelt even, maar besluit dan dat ze er toch het fijne van wil weten. Nooit zal haar meer iets overkomen, en hem al helemaal niet. Liz snelt achter hem aan, want Dermot is ook nogal aan het haasten. "Dermot?" Ze roept hem, haar stem redelijk sterk, en bereikt hem eindelijk. Voorzichtig tikt ze hem op zijn schouder. "Is er iets?" ----------------------------------- jilly-ann http://i203.photobucket.com/albums/aa95/xJill91/Banners/Madje.png Madison glimlacht naar Jack als hij haar heel enthousiast een knuffel geeft en ze houdt hem lekker heel lang vast voor ze hem los laat. Ze grinnikt als hij vraagt waar ze geweest is. "Even kijken hoor," zegt ze grijnzend. "Van mijn slaapplek buiten ben ik naar de woonkamer gegaan, daarna naar de keuken, nog even naar Faiths kamer, weer naar de keuken, naar de gang en nu weer naar de keuken." De nieuwe ontmoetingsplek, de keuken =D. Ze mompelt nog snel een doei naar Liz als deze weg gaat. Oeh nu zijn ze alleen =D! Ze geeft Jack een zoen, want ze zijn nu toch weer alleen, dus ze is er ook niemand mee aan het irriteren. ----------------------------------- Legolas http://www.freewebs.com/banners12/jup.jpg Dermot vloekt binnensmonds als Liz hem achternaloopt en hem doet stoppen. Hij draait zich met tranen in zijn ogen om en steekt zijn handen in zijn zakken. "Niks, wat zou er moeten zijn." zegt hij en haalt zijn schouders op. Tegelijkertijd beseft hij dat het wel duidelijk is dat er iets is en hij kijkt even naar de grond. Hij is bang dat hij in tranen uitbarst als hij Liz aankijkt en dan is hij niet meer de tough guy als iemand hen ziet. Wat doet die vrouw toch allemaal met hem dat hij zo week wordt? XO Hij zucht en slikt de krop in zijn keel door. "Ik verdien jou niet zucht hij en schudt zijn hoofd. Er valt een vervelende stilte en besluit om maar door te gaan en alles te bekennen, er is geen weg terug meer. Hij zou het ook zijn verdiende loon vinden als ze hem zou dumpen nu. Dermot kijkt nog steeds naar de grond, hij kan het écht niet opbrengen om haar aan te kijken. "Daarnet gaf Faith me een massage en ik spartelde niet tegen, integendeel... En... toen na een lange tijd wou ze me vermoorden. Ze had het mes al klaar, maar ze kon het uiteindelijk niet doen. Ik wou dat ze het wel had gedaan want ik ben echt een rotkerel." zegt hij terwijl zijn oren rood worden van schaamte. SCHAAMTE?! Dérmot? Jawel. ----------------------------------- Glauces http://i293.photobucket.com/albums/mm67/es_passion/Banners/Elizabeth.png Liz blijft abrupt staan als ze de tranen in zijn ogen ziet. Okee, wat is hier aan de hand? Iets ernstigs? Afwachtend blijft ze staan, haar handen in haar zakken. Ze durft hem niet aan te raken, voor het geval dat hij gaat flippen. Je weet maar nooit... Ze fronst als ze Dermots verhaal hoort. Kan hij dan nooit eens ophouden met dat soort dingen? Waarom moest Liz nou een vrouwenverslaafde aan de haak slaan? Kan ze dan nooit iets goed doen? Ze kijkt hem kwaad aan, alhoewel haar woede iets minder wordt - en bijna verandert in shock - als ze hoort dat Faith hem heeft proberen te vermoorden. Allright, heel fijn. Nu kan ze hem tenminste fatsoenlijk de waarheid vertellen. "Je bent een rotkerel, ja," zegt ze bitter. "Dit doet pijn, weet je dat? Het is niet eens de eerste keer." Verwoed knippert ze de tranen in haar ogen weg. Ze haat het dat ze moet huilen, ze is zó kwaad! Ze kan hem dit niet nog eens vergeven. "Beschouw ons maar als voorbij," snauwt ze dan. Ze kijkt hem woest aan, ziet zijn rode oren, maar schenkt er verder geen aandacht aan en mept hem op zijn wang. Abrupt draait ze zich dan om en marcheert weg, de trap op, naar haar kamer, waar ze in de vensterbank gaat zitten. De tranen lopen over haar wangen en Liz veegt ze weg. Hij is het niet waard om tranen om te laten, Liz, dwingt ze zichzelf te denken. Het is al de zoveelste keer. Ze vernauwt haar ogen en kijkt uit het raam, naar de donkere bomen, al ziet ze eigenlijk niet echt iets. In gedachten is ze bij Dermot. Verschrikkelijk om hem te laten vallen, maar ze kon niet anders. Gelukkig leeft hij tenminste nog. ----------------------------------- miss_sweet http://i78.servimg.com/u/f78/12/68/60/15/f110.png Na wat een eeuwigheid lijkt, begeeft Faith zich uiteindelijk naar haar kamer. Haar hoofd lijkt wel te duizelen met al die verwarde en angstige gedachten. Alles lijkt in een waas te gebeuren en het liefst wil ze momenteel ergens anders aan denken. Eender wat. Zolang ze niet steeds geconfronteerd wordt met het drukkende zelfhaat gevoel. In haar kamer laat ze zich languit op het bed vallen en overloopt voor de zoveelste keer de gebeurtenis in gedachten. Aargh! Het liefst zou ze met haar hoofd tegen de muur rammen om rust te krijgen. Ze gaat naar de badkamer en draait de kraan open. Ze laat haar handen onder het ijskoude water en staart naar haar spiegelbeeld. Ze gooit het koele water in haar gezicht en draait de kraan terug dicht. Eigenlijk wil ze zich gewoon in haar kamer opsluiten. Zal Dermot het aan iedereen vertellen? Zullen ze haar allemaal verafschuwen? Ze moet Robertus vinden. Hij zal haar kunnen kalmeren. Hij zal luisteren en begrijpen. Tenminste, dat hoopt ze met heel haar hart. Ze gaat naar beneden en verstijft als ze Dermot in de hal ziet staan. Zal ze hem ooit nog onder ogen durven komen? Ze dwingt zichzelf naar de woonkamer te gaan en laat zich dan in een zetel ploffen. Ze legt haar hoofd tegen de zachte kussens en sluit haar ogen even. ----------------------------------- Hermelien-fan http://i293.photobucket.com/albums/mm67/es_passion/Banners/Mel.png MelodyMelody staat in de gang wat tegen een muur aangeleund. Met een hand speelt ze wat met haar haren terwijl haar ogen de verschillende passerende mensen volgt. "Who's next.." Na nog een poosje zo te hebben gestaan besluit ze toch maar weer in beweging te komen. Na nog wat treuzelen besluit ze toch maar naar de woonkamer te gaan. Veel anders was er toch niet te beleven tussen al die liefdesdilemma's hier. And oeh, ghosts love conflicts : D Uhum. Mel dus. Yay voor drama. Wanneer ze de woonkamer binnenstapt ziet ze Martin zitten. "Hi!" glimlacht ze zoetjes naar hem terwijl ze zich in een zetel laat zakken. Opmerkelijk onopmerkelijk gaat ze dan verder met het spelen van haar haar, terwijl ze af en toe een onschuldige blik op Martin werpt, naar hem glimlachend wanneer haar blik die van hem kruist. http://i289.photobucket.com/albums/ll203/LaCygneMalefique/6.png Ghosts are transparant.Bertje heeft de neiging om haast een pruillipje op te zetten wanneer Faith voorstelt om naar beneden te gaan. Maarmaar :3 "Ja, waarom ook niet." verzucht hij dan maar, waarna hij Faith al zwijgend nakijkt. Robertus blijft nog eventjes zitten en besluit dan Faith maar vast achterna te gaan. Maar zodra hij de kamer uitstapt is Faith alweer niet te vinden - aangezien Ez niet zoveel tijd heeft gehad deze week wel smaak - op te ruimen. ----------------------------------- Legolas http://www.freewebs.com/banners12/jup.jpg Broken Dit was het dan. Het enige meisje waar hij ooit iets serieus voor gevoelt heeft is hij kwijt. En het was allemaal zijn eigen schuld. Dermot kijkt haar nog even na als ze hem slaat en wegloopt maar beseft dat het nu niets meer uitmaakt als hij haar achterna loopt. Hij heeft het écht verprutst. En waarom? Voor een massage van een geschift mens dat hem eigenlijk gewoon wou doorboren met een scherp keukenmes. Wat voor een imbeciel is hij eigenlijk toch? En waarom wou Faith hem vermoorden? En waarom kon ze het niet? Al deze gedachten vliegen door zijn hoofd en Dermot weet dat hij dit snel moet melden wat dat kreng heeft gedaan. Hij stapt eerst naar de woonkamer en ziet daar Faith,Mel en Martin zitten. Hij heeft nog altijd de tranen in zijn ogen, zijn hoofd ziet rood van de adrealine en hij heeft het gevoel dat hij het liefst eens goed tegen de muur wil slaan. Zwaarademend staat hij daar in de woonkamer terwijl hij zijn woorden zoekt. Eigenlijk is het vrij simpel... Hij kijkt eerst kwaad naar Faith en wijst dan naar haar. "Faith heeft geprobeerd me te vermoorden." briest hij en begint in de kamer hevig te ijsberen. "Ik ben het zat, hou me alsjeblieft tegen want ik ga hier zometeen nog ongelukken begaan." zegt hij als hij stilstaat en leunt met zijn rug tegen de muur en zijn handen in zijn haar. Het is op dat moment dat Dermot instort, het wordt hem allemaal wat teveel. Hij zakt langs de muur naar beneden en zit op zijn hurken op de grond terwijl hij zijn gezicht in zijn handen verbergt. Waarom was hij nu weer naar hier gekomen? Hij had het moeten weten dat het totaal niet hetzelfde was als de buitenwereld. Hij had moeten weten dat er hier alleen maar slechte dingen kunnen gebeuren. Hij heeft hier wel Liz leren kennen, dat is waar. Maar hij is haar hier ook kwijtgeraakt. En al die tijd dacht hij dat hij taai, stoer en onverwringbaar was. Maar blijkbaar komt in het huis je ware aard boven. Het huis toont je hoe iemand echt is en accentueert daarenboven iemands slechte kanten... Geen enkel meisje wil een vaste relatie met een ontrouwe player, het is allemaal zijn eigen schuld dat dit gebeurt. Dermot wou enkel dat hij Liz nog kon vertellen over hoe hij er over nadacht om later samen te gaan wonen, om samen kinderen te krijgen, om samen gelukkig te zijn. Maar die dromen kan hij alvast opbergen in de diepste hutkoffer... Schokkend van het huilen zit hij daar op de grond gehurkt terwijl hij wou dat Faith in haar opzet geslaagd was. Is hij nu zo'n erge zak dat ze hem wil vermoorden? En Liz, hoe moet zij zich nu wel niet voelen? Het is allemaal zijn schuld. "Liz... Ik..."mompelt hij snikkend. Misschien is dit wel een belangrijke levensles voor Dermot en misschien ook wel niet. Wie weet geraakt hij zijn wilde haren nu wat sneller kwijt en beseft hij hoe gelukkig hij wel niet kan zijn met een vaste relatie. Laat ons zeggen dat dit voorval er in ieder geval voor heeft gezorgd dat hij begint na te denken over zijn daden. Een flapuit blijf hij, maar hij neemt zich voor om voortaan zorg te dragen voor zijn geliefde. OOC: laat ons zeggen dat de nacht mij inspiratie geeft ^^ ----------------------------------- Glauces http://i293.photobucket.com/albums/mm67/es_passion/Banners/Elizabeth.png Liz rilt even. De kou van buiten dringt door de ramen naar binnen en dat is niet bepaald prettig. Bovendien ziet het er buiten nogal creepy uit, dat vrolijkt haar ook niet op. Ze wrijft de tranen van haar wangen weg en dwingt zichzelf om niet meer te huilen. Het is allemaal zo onzinnig, ze kan beter iets nuttigs gaan doen, waarbij ze niet aan hem hoeft te denken. Het is toch over. Maar wat voor nuttigs valt er eigenlijk te doen? Ze kan zo gauw niets bedenken, maar ze weet wel dat ze niet in haar eentje moet gaan zitten treuren als een kluizenaar. Daarom loopt Liz naar de badkamer en wast ze haar gezicht, zodat je hopelijk niet meer kunt zien dat ze heeft gehuild. Vervolgens grijpt ze lolly's uit de zak, en stopt er een in haar mond. Daar heeft ze nu echt behoefte aan. Even later loopt Liz de kamer binnen, precies op het juiste moment natuurlijk. Faith zit er, en - o jee, Dermot. Hij... lijkt er ook erg mee te zitten, om het maar even zwak uit te drukken. Had ze wel naar beneden moeten komen? Aarzelend blijft ze in de deuropening staan, maar gaat dan toch op de bank zitten. Ze werpt een aantal twijfelende blikken op Faith en Dermot, maar ze weet eigenlijk niet wat en of ze iets moet zeggen... dus zwijgt ze maar. ----------------------------------- trijntjuh http://i228.photobucket.com/albums/ee3/Trijn1990/Finn2.jpg Finn loopt, niets vermoedend van de emo crap die hier al een tijdje aan de gang is, de hal door en loopt vrolijk fluitend de trap op. Eenmaal daar aangekomen wil hij verder lopen naar zijn kamer, om daar een heerlijk dutje te doen nu de bedjes terug staan want hij heeft wel nood aan een schoonheidsslaapje. xD (Valt het op dat zijn schrijfster melig is vandaag?) Maar dan bedenkt hij zich, omdat het like nog geen tijd is om te slapen, dus strompelt hij de trap weer af en wandelt de woonkamer in om daar- nuja, een raar onbekend dier dat de kamer aan het onderkotsen is?- gehuil aan te horen. Finn kijkt even verwonderd rond en knippert met zijn ogen als hij Dermot eenzaam en zielig tegen de muur ziet zitten met de handen voor de ogen. Finn richt zijn blik naar de andere aanwezig personen in de woonkamer en kijkt hen vragend aan. Maar niemand die meteen enige reactie geeft. Hij bijt op zijn lip, niet goed wetend wat te zeggen, en hurkt zich aarzelend naar zijn haat/liefde vriend toe. 'Dermot...Alles wel in orde, mate?' Wat een stomme vraag, sukkel! Finn trekt de handen weg van Dermot en kijkt hem vragend aan. Dan zonder enige aanstalt trekt hij Dermot dichter en geeft hem zwijgend een knuffel. ----------------------------------- Legolas ooc: laatste post in HM op HPF... it's sad... well ^^ ik hoop dat we met een leuk nieuw topic op FFF kunnen beginnen ^^ Nu nog even Emo-rpg'en hier^^ http://www.freewebs.com/banners12/jup.jpg Broken Awkward... Nu zit Dermot hier in een woonkamer vol met mensen te laten zien wat voor een peperkoeken hartje hij eigenlijk heeft. Damn. en het feit dat Finn aan hem komt vragen of alles in orde is maakt het er niet beter op. Hij geeft hem een dikke hug terug, wat op het moment zo troostend werkt . Zijn lichaam schokt van de ingehouden huilbui en hij voelt zich tot rust komen. Zonder iets te zeggen laat hij Finn los en staat recht, hij wil hier zo snel mogelijk weg. Iedereen vindt hem nu waarschijnlijk een watje. Hij stapt de woonkamer uit en hoopt stiekem dat Finn hem volgt, dan kan hij zijn hart weer eens uitstorten. Dermot gaat naar de keuken en gaat daar aan tafel zitten. Hij wil hier weg... ----------------------------------- Miseria http://i289.photobucket.com/albums/ll203/LaCygneMalefique/6.png Ghosts are transparant. Ooc: tijd voor mijn 'afscheidspost' op HPF :3Robertus zucht als hij zijn kamer eindelijk weer opgeruimd heeft, en loopt dan naar buiten. Hij steekt zijn handen in zijn zakken en overdenkt de moord die hij zojuist gepleegd heeft. God... Maargoed, hij heeft gedaan wat gedaan moest worden. Binnenkort mag hij hier weg. Bovendien verdíent ze het, blijft hij zichzelf vertellen, ze verdient het met haar moordpoging op zijn Faith. Traagjes loopt hij de gang uit, naar beneden. Hij kijkt wat vreemd op als hij Dermot... verdrietig? langs ziet lopen. Wat is er aan de hand? Zijn nieuwsgierigheid gewekt, loopt hij de woonkamer in, en ziet Faith... tsja... nogal wanhopig? in een stoel zitten. Hij kijkt verward naar de rest van de aanwezigen, geen clue hebbend van wat er aan de hand is, maar loopt dan, gedwongen door zijn instinct naar Faith, gaat naast haar zitten en legt een geruststellende arm om haar schouders. Later zal hij wel vragen wat er aan de hand is. Ooc: zoek de easteregg in mijn post... Haunted New Year aan iedereen :3 ----------------------------------- trijntjuh http://i228.photobucket.com/albums/ee3/Trijn1990/Finn2.jpg Finn probeert geen verwonderd gezicht te trekken als hij voelt hoe Dermot zich aan hem vastklemt. Hij kijkt even om naar de anderen en dan laat Dermot hem los. Finn krabbelt half overeind, ziet nog net de benen van Dermot in actie schieten en kijkt zwijgend hoe hij de kamer verlaat. 'Wat is er in godsnaam gebeurd?' Hij bijt vertwijfeld op zijn lip, maar verlaat de woonkamer dan en zet de achtervolging in. Algauw grijpt hij Dermot bij de arm, terwijl ze in de verlaten Hal staan bij de trap. Maar die trekt zich los, schudt zijn hoofd en loopt verder naar de keuken. Finn blijft een paar tellen staan, volgt hem dan en sluit de keukendeur achter zich. Ooc: Tommerd, vind het toch niet erg dat ik Dermie even een actie liet doen, hé? ^^" ----------------------------------- Kevin. http://i201.photobucket.com/albums/aa156/Zoontje_2007/Martin2.png Martin schrikt op uit zijn gedachten die niet heel interessant zijn als een bekende stem te horen is. Vervolgens ziet hij wie het is, Melody? Ze was dus echt terug. Het was geen luchtweerspiegeling. Alleen er leek wel iets anders aan Melody. Maar wat dan? ''Hoi.'' mompelt hij wat verbouwereerd terug. Wat moest hij in hemelsnaam zeggen? En waarom kwamen de juiste woorden niet op dit moment? En waarom moest ze nou zo zoetjes naar hem glimlachen? ''Wat wil je, Melody?'' vraagt Martin dan maar om de stilte te doorbreken. De vraag waar ze gebleven was kon wel wachten. -----------------------------------