Evanderia Protser Titel: De pijnlijke herinneringen blijven... Auteur: Evanderia Protser Onderwerp: Hedwig / Harry Potter De pijnlijke herinneringen blijven... Hedwig / Harry Potter Harry staat te wachten op zijn oudste zoon die graag alleen naar binnen wilde, omdat hij zichzelf oud en verstandig genoeg vond. Harry kijkt om zich heen en bedenkt dat hij hier eerder heeft gestaan. In gedachten verzonken ziet Harry zijn zoon niet aankomen, die uit de Braakbals Uilenboetiek komt... - flashback - Toen we weer voor de Apothekerij stonden, keek Hagrid op mijn lijst. "Alleen nog je toverstaf - o ja, en ik heb ook nog geen verjaarscadeautje voor je gekocht." Ik voelde dat ik rood werd. "Je hoeft echt niet-" "Ik weet dat ik niet hoef. Weet je wat, ik koop een beesie voor je. Geen pad, die zijn al jaren uit de mode, dan zou iedereen je uitlachen - en ik hou niet van katten, daar mot ik altijd van niesen. Je krijgt een uil. Alle leerlingen willen uilen, die zijn hartstikke nuttig. Ze bezorgen brieven en noem maar op." Twintig minuten later stonden we weer voor Braakbals Uilenboetiek, die donker was geweest en vol geritsel en felle ogen die fonkelden als juwelen. Ik had een grote kooi bij me met een prachtige sneeuwuil, die lekker zat te slapen met haar kop onder haar vleugel. Ik stamelde steeds bedanktjes en klonk net als professor Krinkel. "Ja, 't is goed, " zei Hagrid... James is bij zijn vader aangekomen en merkt niet dat Harry dagdroomt. "Papa, kijk!" Harry kijkt James aan, die trots zijn sneeuwwitte uil, met een gloednieuwe kooi omhoog houd. "Hoe vindt u mijn uiltje? Lijkt hij op uw oude uil, die was toch ook wit?" vraagt James nieuwsgierig aan hem. Harry slik een brok weg en kijkt z'n zoon aan: "Ja jongen, ze lijkt PRECIES op Hedwig... Al is deze wel iets jonger dan Hedwig was toen ik haar kreeg. Hoe wil je haar gaan noemen?" James kijkt zijn vader verbaasd aan en zegt dan zachtjes: "Als u het goed vindt wilde ik haar Hedwig noemen, dan leeft uw oude uil in mijn uiltje voort..." - flashback - Gegil en groene lichtflitsen: Hagrid schreeuwde en de motorfiets kantelde. Ik raakte ieder gevoel voor richting kwijt; ik zag straatlantaarns boven mijn hoofd, aan alle kanten werd geschreeuwd, ik klampte me uit alle macht aan het zijspan vast. Hedwigs kooi, de vuurflits en mijn rugzak glipten tussen mijn benen door- "Nee - HEDWIG!" De bezem viel tollend omlaag, maar ik slaagde er nog net in om een schouderband van mijn rugzak en de bovenkant van de kooi te grijpen toen de motorfiets opnieuw kantelde, zodat ze weer normaal vlogen. Kort-stondige opluchting en toen weer een groene lichtflits. De uil krijste en viel op de bodem van haar kooi. "Nee - NEE!" De motor spoot naar voren; ik ving een glimp op van gemaskerde Dooddoeners die alle kanten op vluchten toen Hagrid op volle snelheid door hun kring heen brak. "Hedwig - Hedwig -" Maar de uil lag roerloos en meelijwekkend als een stuk speelgoed op de bodem van haar kooi. Ik kon het niet bevatten en- "Papa..." vraagt James voorzichtig: "Papa, wat is er?" Harry kijkt zijn zoon weer aan en heeft nu tranen in zijn ogen: "Niks, ik dacht even terug aan vroeger. Waarom noemen we haar niet Wiggy, dat is afgeleid van Hedwig. Maar dan heeft ze toch haar eigen naam, gezien zij toch ook een andere uil is.." James keek hem stralend aan: "Ja papa, haar naam wordt Wiggy!" Hij rent naar zijn moeder, waarschijnlijk om het haar te gaan vertellen. Harry kijkt naar de stralende blauwe hemel: "Hedwig, ik mis je nog steeds..." EINDE 599 woorden -----------------------------------