[AF] De vloek

~Cham~ · 5e jaars Verdiend: 49 Sikkels Woonplaats: Rotterdam

Stuk 68
"Dit vragen we niet vaak, jongen ." zei James na de les toen ze in de hal stonden . "Maar kom je samen met Parvati bij ons in de groep lunchen vandaag ?"
"Nee, sorry ." zei Harry . "Maar Parvati en ik lunchen graag alleen ."
"Maar jij bent zo cool !" zei Peter Pippeling tegen Harry .
"Jij bent een watje ." sistte Harry tegen hem .
Hij draaide zich om en liep met Parvati weg, terwijl ze nog gelach van James en Sirius hoorden .
"Jij bent echt cool, Harry !"
"Jij hebt Pippeling gedist, jongen !"

Parvati lachte en pakte zijn hand .
"Heb je nog wat ontdekt tijdens de les ?" vroeg ze .
"Ja ." zei Harry toen hij op het gras ging zitten . "Mijn moeder ziet mijn vader niet eens staan en ik moet hem daarmee helpen . Op voorwaarde als hij ons helpt ."
Parvati knikte .
"Je vader is leuk toen hij jong was ." zei ze .
"Wat bedoel je ?" vroeg Harry plagerig . "Je mag hem niet van mijn moeder afpakken, hoor . Zonder hen was ik niet eens op aarde gekomen ."
Parvati giechelde .
"Dat weet ik ook wel, joh ." zei ze .
Harry glimlachte en trok haar naar zich toe .
Hij had zijn armen om haar middel en kustte haar .
"Zo, Potter ." zei een stem . "Weer een ander ?"
Harry keek omhoog en keek in de ogen van zijn moeder .
"Je bedoeld James Potter ?" zei Harry .
Lily snakte naar adem .
"Sorry-" zei ze ademloos . "Van achteren leken jullie zo erg op elkaar en-"
"Dat geeft niet ." zei Harry . "Ik ben Harry . Harry Potter ."
"Toch wel een Potter ?" zei Lily en haar ogen versmalden zich .
"Je mag James niet, he ?" zei Harry .
"Nee ." zei Lily aarzelend . "Nee, ik mag hem inderdaad niet . "
"Kan je misschien een reden opnoemen waarom je hem niet mag ?" zei Harry .
"James is arrogant ." zei Lily meteen .
"Maar hij is toch niet arrogant tegen jouw ?"
"Nee, dat niet maar-"
"Geef hem dan een kans ." drong Harry aan .
Lily leek te twijfelen maar toen liep ze resoluut weg .
"Het word echt nooit wat ..." zei Harry verdrietig .
"Natuurlijk wel ." zei Parvati . "Waarom zit jij hier anders naast me ?"
"Ik vraag me weleens af of ik misschien een vergissing was geweest-"
"Nee, Harry " zei Parvati geschrokken . "Nee natuurlijk niet !"
Ze sloeg haar armen om zijn hals en drukte hem dicht tegen haar borst aan .
Harry voelde haar hart kloppen .
"Je bent lief-" zei hij .
"Jij ook ..."

"Op versiertoer, jongen ?" zei Sirius .
"Nee, doe niet zo gek ." zei Harry opgelaten .
"Sirius, dat is Harry's vriendin . " zei James . "Je kunt haar niet meer krijgen dus laat maar met rust . Ze is bezet ."
Sirius haalde zijn schouders op .
"Dat is dan heel mooi ." zei hij .
"He, kun je ons al naar Lucius Malfidus brengen ?" vroeg Harry aan James .
"Waarom willen jullie zo graag naar Malfidus ?" vroeg James .
"Dat zijn onze zaken, James ." zei Harry ongeduldig . "Maar breng ons erheen ."
Op dat moment ging de schoolbel .
"Komen jullie mee naar Bezweringen ?" zei de jonge Lupos .
Harry schudde zijn hoofd .
"Ik eh- Ik kom zo ." mompelde hij en trok Parvati mee .

"Is er iets ?" vroeg Parvati toen ze onder een boom stonden .
"Ja," zei Harry . "Ik denk echt dat ik een vergissing ben geweest, Parvati . Het werd nooit wat tussen mijn ouders ik denk het echt- en dat geeft me geen veilig gevoel -"
"Hier hebben we niks aan, Harry ." zei Parvati ongeduldig . "We zijn gekomen om erachter te komen waarom Lucius Malfidus zijn zoon altijd al gehaat had ."
"Daar kunnen we niet achter komen ." zei Harry .
"Ik denk dat het beter is als we terug gaan -" zei Parvati geirriteerd .
"Nee !" zei Harry . "Dit moeten we afhandelen ."
"Bekijk het maar ."
Parvati greep zijn amulet en bracht die van haar bijelkaar .

"Jullie waren nauwelijks vijf minuten weg, jongens !" zei Hermelien verbaasd toen ze Harry en Parvati voor hen zag staan .
"Dat was dan snel afgehandeld ." zei Cho .
Iedereen begon te klappen maar alleen Perkamentus leek te weten wat er werkelijk gebeurd was .
"Het was niet goed gelopen, he ?" zei hij ongerust .
Parvati wierp een nijdige blik op Harry en liep toen de grote zaal uit .
Iedereen keek nu naar Harry .
"Wat was er gebeurd ?" fluisterde Hermelien .
Harry haalde zijn schouders op .
"We hadden een les Transfiguratie gevolgd samen met mijn vader en zijn- vrienden ." zei hij .
Sneep leek even woedend naar hem te staren .
"En toen was het pauze en- " Harry begon te vertellen .
Te vertellen dat hij dacht dat hij vergissing was en dat Parvati terug wilde .
Terwijl hij dat vertelde luisterden professor Perkamentus, Anderling, Stronk, Sneep, Banning, Sinistra, Zwamdrift, en Hamilton aandachtig ...
zaten Ron en Hermelien aan zijn zijden en steunden Ernst, Hannah, Joost , Luna en Cho hem vreselijk goed .
"Maak je je maar geen zorgen, Harry ." zei Perkamentus . "Je was geen vergissing . Ik kan me voorstellen dat je dat nu denkt - Maar je hebt van je reis naar het verleden geleerd dat je ouders zonder jouw hulp of hulp van enig ander persoon ... dat ze toch vanzelf bijelkaar waren gekomen . Jij bent weg gegaan en toch ben je hier . Alleen maar dankzij jouw ouders ."
Harry knikte .
"Parvati en ik hadden al eens ruzie gehad maar tot mijn spijt herhaald alles zich ." vertelde hij neerslachtig aan iedereen .
Het kon hem niks meer schelen dat de leraren het ook hoorden !
"Maar nu is het definitief echt over tussen ons . Ik weet me helemaal geen raad meer ..."
...........

~Cham~ · 5e jaars Verdiend: 49 Sikkels Woonplaats: Rotterdam

Stuk 69
"Een geweldige kerst ." zei Harry zacht .
Ron, Ernst, Joost en hij zaten buiten op het muurtje en staarden naar Hermelien, Hannah, Luna, Cho en Parvati die langzaam door de sneeuw wandelden .
"Het valt allemaal wel mee, Harry jongen ." zei Joost . "Het was gister geweldig, niet waar ?"
"Jawel ." zei Harry niet echt overtuigend .
"Kop op, Harry ." zei Ron . "Je verdiend vast wel een beter iemand-"
"Ron !" sistte Hermelien die bij was komen staan . "Ben je nou zo erg tactloos ? Harry is nog verliefd op haar ."
"O ja ?" zei Harry grimmig .
"Ga weg, Hermelien ." zei Ernst . "Dit is mannen onder ons . Of ben je soms spion van die dames ?"
"Nee Ernst, doe niet zo belachelijk !" zei Hermelien woedend . "Ik heb het recht om Harry te helpen, ik ben zijn vriendin -"
"O ja ?!" zei Ron scherp . "Hoe bedoel je VRIENDIN ?"
Hermelien draaide zich nijdig om en liep weg .
"Laat haar, Ron ." zei Joost . "Ze is wat bazig maar een aardig meisje ."
Ron werd rood .
"Nou ja ..." mompelde hij .
"Maar zoals Ron al zei," begon Ernst . "Je verdiend een beter meisje-"
"Had ik gezegd dat het uit was tussen Parvati en mij ?" snauwde Harry .
"Eh- nee natuurlijk niet ." zei Ernst hij en de jongens waren allemaal verbaasd .
"Eerlijk gezegd dacht ik van wel ." zei Ron aarzelend .
"O ." was het enige wat Harry uit kon brengen .
De jongen zwegen een tijd en keken naar de meisjes die sneeuwballen naar elkaar gooiden en giechelden .
Harry zuchtte .
"Zulen wij ook maar wat nuttigs gaan doen ?" vroeg hij .
"Ja hoor !" zei Ron opgewekt .
"Laten we de meiden gaan bekogelen !" stelde Ernst voor .
Harry lachte .
Hij pakte wat sneeuw en maakte er een ronde bal van .
"HE, KIJK EENS !" riep hij .
Cho keek zijn kant op en kreeg de sneeuwbal in haar gezicht .
"HARRY ! IK KRIJG JE NOG WEL !" riep ze half lachend en propte een sneeuwbal onder zijn mantel .
Harry rilde en probeerde het eraf te halen .
"Het is nu oorlog ..." zei hij .

Al snel begon iedereen elkaar te bekogelen .
Cho en Hermelien hadden het blijkbaar op Harry gemund want ze mikten op zijn gezicht en propten sneeuw in zijn mantel .
Maar Harry sleog net zo hard terug .
Hij greep een sneeuwbal van Ron en wreef dat door Hermeliens haar .
"Harry !" gilde ze .
Cho grijnsde en hield haar om op te staan .
" 'k dacht het niet, he !" brulde Ron en bekogelde haar met drie sneeuwballen tegelijk .
Harry lachte en keek om zich heen . Zoekend naar een nieuwe slachtoffer ...
Plotseling zag hij het . Een meisje, eenzaam met haar mantel strak om zich heen, prachtige glanzende haar ...
Parvati . Harry maakte zo snel mogelijk eens sneeuwbal en mikte het tegen haar arm aan .
Ze draaide zich geschrokken om .
Harry lachte naar haar .
Maar haar ogen werden kil toen ze hem zag maar tegelijkertijd ook verdrietig .
Harry liep naar haar toe .
"Heb ik je veel pijn gedaan ?" fluisterde hij .
"Je weet best dat het nu definitief over is tussen ons, Harry ." zei ze kil . "Ik heb er spijt van dat ik ooit verliefd op je ben geworden . "
Professor Hamilton, van Verweer tegen de zwarte kunsten, kwam bij hen staan en keek lachend toe hoe Ron en Hermelien met elkaar worstelden .
Maar tot zijn spijt zag Harry dat Parvati haast kwijlend naar professor Hamilton staarde ...
Dit is duidelijk, dacht Harry verdrietig . Ze is al tijden verliefd op onze leraar ...
"Dat is goed ." zei hij nijdig tegen Parvati . "Fijn, prima ! ."
"Je weet best dat het niet gaat tussen ons !" sistte Parvati .
"Nee, eerlijk gezegd dacht ik van wel ." zei Harry . "Tot ik wist dat je verliefd was op een ander ."
"O ja ? " zei Parvati . "Op wie dan wel ?!"
"Vraag dat maar aan professor Hamilton ." zei Harry geirriteerd .
Met die woorden liep hij naar het kasteel .
Niet wetend dat Parvati hem verbouwereerd na keek .

"Ik weet dat het moeilijk voor je is Harry ." zei Ernst .
"Wil je er alsjeblieft over ophouden ?" zei Harry .
Hij voelde zich vreselijk en keek de jongens niet aan .
Dankzij hem zaten ze nu hier ...
De meiden waren nog buiten .
"Het is tijd om te gaan eten." zei Harry . "Zou je misschien de anderen willen halen, Ron ?"
Harry, Ernst en Joost zaten al samen met de leraren aan tafel toen Ron, Cho, Hannah en Luna naar binnen stormden .
"Parvati en Hermelien zijn meegenomen !" riepen ze in koor .
Harry schrok .
Kon het dan toch waar zijn ...?

~Cham~ · 5e jaars Verdiend: 49 Sikkels Woonplaats: Rotterdam

Stuk 70
Het werd doodstil in de Grote Zaal .
Harry stond op en liep weg .
"Harry, waar ga je heen ?" riep Ron .
Harry negeerde hem en versnelde zijn pas .

Hij gooide de eiken voordeuren open en liet zich buiten in de sneeuw op zijn knieen vallen .
"Het spijt me vreselijk dat we af en toe meer waren dan gewoon vrienden, Hermelien ." fluisterde Harry .
Hij liet zijn hoofd in de sneeuw zakken en voelde zich ijskoud worden ...
"Hoe bedoel je af en toe meer dan gewone vrienden ?" zei een ijzige stem .
Harry keek abrupt op .
"O," zei hij zacht . "Niks hoor ."
"Harry, vertel het me nou maar gewoon ." beveelde Ron .
"Weet je, " begon Harry aarzelend . "Laten we een eind gaan lopen ."
Ze wandelden langs het meer .
"Ik denk dat je dat gevoel wel kent," zei Harry zacht . "Dat je een goede vriendin hebt en dat er na lange tijd toch wel iets kan gebeuren . Toch ?"
Ron knikte .
"Dat klopt ." zei hij . "Maar als je bedoeld dat Hermelien en ik-"
"Nee, dat bedoel ik niet !" zei Harry geschrokken . "Maar je bent toch wel verliefd op Hermelien ?"
"Eh-"
"Je moet het me eerlijk vertellen, Ron ."
"Nou ja-"
"Luister Ron ." zei Harry nerveus . "Hermelien en ik hadden weleens hele hechte momenten gehad . Wij samen ."
"Wat bedoel je daarmee ?" vroeg Ron kil .
"Ik bedoel- Nou op vakantie had je jezelf laten verdrinken en was zij, Hermelien, helemaal overstuur . " vertelde Harry . "En toen ging ik haar troosten en- en nou ja ... de rest ging vanzelf ."
Rons' ogen versmalden zich .
"Bedoel je dat jij en Hermelien-"
"Nee, Ron . Je begrijpt het niet !" zei Harry . "Hermelien en ik hadden nooit wat moois samen gehad ... maar soms waren er momenten dat we elkaar- alsof we elkaars emoties konden voelen ."
Ron zweeg .
"Parvati was niet alleen fout, Ron ." zei Harry verdrietig . "IK was ook fout ."
"Maar Parvati dumpt je voor de tweede keer ." zei Ron .
"Dat kan me echt niks meer schelen ." zei Harry zacht .
"Het raakt je echt, he ?"
"Nee hoor . Nou, ja ..." Harry werd rood .
"Maar je was ook fout tegen mij, Harry ." zei Ron geirriteerd .
"Dat weet ik ook wel -"
"Je was oneerlijk tegen mij ." zei Ron woedend .
"Dat weet ik maar-"
"En Hermelien was dat ook ." zei Ron . "Het kan me niks schelen dat zij en Parvati weg zijn ."
"Hoe kun je zoiets over een vriendin zeggen ?" brulde Harry woedend . "En zij is niet zomaar een vriendin van ons, Ron !"
"Nee," zei Ron koeltjes . "Voor jouw is Hermelien inderdaad geen gewone vriendin ."
"Niet alleen voor mij !" zei Harry nijdig . "Maar Hermelien is voor ons allebei heel erg belangrijk !"
"DAT GELDT NIET MEER VOOR MIJ !" schreeuwde Ron .
"WEL WAAR !" brulde Harry net zo hard terug . "DIEP VAN BINNEN HOU JE ZELFS VAN HAAR !"
"JE PRAAT OVER NONSENS, HARRY -"
Harry draaide zich woedend om en liep naar binnen .

"Gaat alles goed met je, Harry ?" vroeg Cho onmiddelijk toen ze hem op de trap zag .
"Ja hoor ." mompelde Harry .
Hij was er kapot van dat Ron nu ook tegen hem was ...
"Als er iets is, Harry ." zei Cho . "Dan weet je dat ik klaar sta, he ?"
"Dat is heel lief van je, Cho ." zei Harry schor . Hij meende het . "Maar wil je me nu even alleen laten ?"
"Ja natuurlijk ." zei Cho een beetje teleurgesteld .
Harry raakte even haar hand aan voor hij naar boven ging .
Hij klom door het portretgat in de lege leerlingenkamer en ging naar zijn slaapzaal .
Hij had iemand nodig om mee te praten .... maar wie ? wie kon hij nu een brief gaan schrijven ...?
Plotseling wist hij het .
"Sirius," fluisterde hij geluidloos .
Maar hij wist dat het geen zin had .
Sirius had verteld dat het maar eenmalig was ...
Maar misschien was er nog een hoop ...?
"Sirius," zei Harry weer maar nu duidelijker . "Sirius, ik heb je vreselijk hard nodig ..."

"Dat weet ik, Harry ... Ik weet precies wat je nu wilt ..."

Weet je,
Het zal best wel kunnen dat ik plotseling dagen lang niet meer post Crying or Very sad

Want er is iets met onze internet verbinding .
Maar ik weet niks zeker dus ...
L8er !
Cham.

~Cham~ · 5e jaars Verdiend: 49 Sikkels Woonplaats: Rotterdam

Stuk 71
Harry deed zijn ogen open en keek verwilderd om zich heen .
Hij zag niemand ...
Maar hij durfde te zweren dat hij iemand had gehoord . Niemand minder dan Sirius ...
"Je had me ook gehoord, Harry . Het was geen verbeelding ..."
Harry schrok en liet zich op zijn bed vallen .
Hij sloot zijn ogen .
"Kom je nu naar me toe ...?"
Zijn ogen werden verlicht door een felle lichte kleur en opnieuw was het alsof hij in de hemel was beland .
Was er misschien toch wel een hoop om terug naar Sirius te gaan ...? dacht Harry opgewonden .
Hij kneep zijn ogen stijf dicht en voelde zijn geest omhoog stijgen .
Hij keek naar beneden en zag zichzelf op bed liggen .
Dit keer schrok hij niet . Het was hem gelukt ... Het was hem gelukt om Sirius te bereiken en nu ging hij naar hem toe ...

Zweinstein werd kleiner en kleiner ...
Na enkele seconden was Harry's geest al heel erg ver weg . Hij was al tienduizend planeten verder en belandde met een zachte plof op een diamanten grond .
Harry keek verbijsterd, maar ook verwonderd, rond .
Hij was in Sirius' wonderbaarlijke wereld beland . Spook achtige vogels zongen zachtjes liederen .
Een groot net hing boven, met in elk vierkant gat parels in verschillende kleuren .
Harry wandelde een klein stukje verder .
In het midden trof hij een groot wonderlijk vijfer aan . De bodem van de vijfer was bedekt met Goud zand, het water was helder ...
Er dreven honderden Waterlelies in de vijfer, in verschillende kleuren .
Er gaan dagelijks veel mensen dood op Aarde, dacht Harry verdrietig toen hij al die schitterende waterlelies zag .Sirius had gezegd dat je werd herboren uit een waterlelie op het moment dat je sterft op Aarde ...

Harry ging aan het rand van een vijfer zitten en keek verwonderd naar een Lelie dat langzaam openbarstte .
Een jong meisje van zijn leeftijd klom uit de grote Lelie en staarde glimlachend rond .
"Hallo ." zei het meisje met een heldere stem tegen Harry .
"Hoi ." zei hij verbijsterd .
Het meisje lachte en het viel Harry op dat ze een schitterende glimlach had ... maar lang niet zo mooi als die van Parvati ....
"Is deze wereld helemaal nieuw voor je ?" vroeg hij aarzelend .
"Ja," zei het meisje . "Ik was net op Aarde gestorven . "
"Oh," zei Harry . Hij wilde verder vragen . Maar was dat niet onbeleefd ...?
"Je wilt weten hoe ik ben gestorven ?" zei het meisje lachend .
Harry staarde haar geschrokken aan .
"Als je eenmaal dood bent beschik je automatisch de gave om gedachten te lezen ." legde ze uit .
"O oke ." zei Harry opgelaten .
"Nou, ik ben dus gestorven aan een ziekte . Een zware longontsteking dat ik een jaar geleden kreeg ..." vertelde het meisje .
"Ik vind het heel erg als mensen dood gaan ." fluisterde Harry .
"Jij hoort hier niet he ?" zei het meisje . "Jij bent iemand van de Aarde ."
"Ja," zei Harry . "Is dat erg ?"
"Nee hoor .Maar dan moet je wel heel erg bijzonder zijn om hier te komen ... Hoe heet je ?"
"Harry ." zei Harry . "Harry Potter ."
"Ik ben Chadey . Chadey Demjeguende ." zei het meisje .
"Demjeguende ?" herhaalde Harry vol ongeloof . "Is dit toeval ?"
"Hoezo ?" vroeg Chadey .
"Eh-" stamelde Harry .
Waar kende hij die naam ook al weer van .... ?
"Ken je toevallig Louisa Demjeguende ?" vroeg hij aarzelend .
Chadey lachte .
"Ja," zei ze . "Dat was mijn jongere zus ."
"Heb je tovenaarsbloed ?" vroeg Harry bijna geluidloos .
"Ja," zei Chadey . "Maar ik studeerde op een tovenaarsschool in Frankrijk . Beauxbatons ."
"Cool ." zei Harry .
"Ja dat was het zeker ." zei Chadey verdrietig . "Tot ik in mijn vierde jaar zat ... toen kreeg ik een Longontsteking en lag ik in het ziekenhuis . "
"Hoe oud ben je eigenlijk ?"
"Ik ben 17 . Jij ?"
"16 ." zei Harry .
"Maar ik moet nu gaan ." zei Chadey . "Ik moet me hier namelijk nog bekend maken bij de Heer ."
"De Heer ?" zei Harry niet-begrijpend .
"Ik moet nu gaan, Harry ." zei Chadey . "Sorry, maar ik hoop je snel te zien ."
Toen ze weg liep viel het Harry pas op dat ze een glinsterend licht roze jurk/gewaad droeg .
De spookachtige volges bleven maar zingen ...

"Harry ."
Harry draaide zich om en stond oog in oog met Sirius .
"Sirius !" riep hij .
"Alles goed met je jongen ?" vroeg Sirius lachend .
"J- Nee, eigenlijk niet zo heel erg goed ." zei Harry sip .
"Het is uit met je vriendin, he ?" zei Sirius .
"Dat ook ." zei Harry . "Maar Hermelien en Parvati zijn ontvoerd en ik heb ruzie met Ron ... en niemand wilt naar me luisteren en Kerstmis is dit jaar vreselijk en-"
"Ho !" zei Sirius . "Ik weet het allemaal al ."
"O ja ?"
" Ja ."
"Hoe kan dat ?"
"Wij beschikken over meerdere gave als we gestorven zijn ." antwoordde Sirius geheimzinnig .
..........

~Cham~ · 5e jaars Verdiend: 49 Sikkels Woonplaats: Rotterdam

Stuk 72
"Maar wat kan ik doen, Sirius ?" vroeg Harry hopeloos . "Ik vind het zo erg dat niemand me begrijpt -"
"Dat meisje ... Cho had toch haar hulp aangeboden ?" zei Sirius .
"Dat klopt ." zei Harry . "Maar ik weet niet of ik haar kan vertrouwen, ik bedoel- wij hadden een jaar geleden een eh- andere relatie gehad ."
"Ik weet dat het moeilijk is ." zei Sirius . "Maar ik heb zo'n gevoel dat Cho heel veel voor je kan betekenen . Zij kan je met heel erg veel dingen helpen . Jullie zijn nu niets meer dan gewoon vrienden en ik raad je aan dit zo te houden ."
Harry glimlachte .
"Dat zal ik zeker doen ." zei hij . "Ik heb op dit moment even genoeg van vrouwen ."
"Je word volwassen, Harry ." zei Sirius vaderlijk . "En volwassen mensen hebben erg veel dingen aan hun hoofd . Ik maak me zorgen om je ..."
"Dat is echt nergens voor nodig, Sirius ." zei Harry . "Ik ben alleen heel erg geschrokken dat Hermelien is ontvoerd ..."
"En Parvati ."
"Nee, nou ja ..." stamelde Harry . "Dat ook ."
"Harry," zei Sirius. "Ik kan je niet veel meer helpen nu ik niet meer leef in jouw wereld . Je moet hulp van Cho gebruiken ."
"Dat kan ik niet-" protesteerde Harry . "Zij en ik-"
"Ik weet zeker dat je dat wel kunt, Harry ." zei Sirius . "Het is nu tijd . Ga maar terug ."
"Maar Sirius, ik-"
"Tot ziens, Harry ."
"Dag ..."

Hij begon te zweven ...

"HARRY ! Gaat alles goed met je ?" zei een stem . "Je had je de hele ochtend al niet meer bewogen-"
Harry keek om zich heen en zag dat hij weer in zijn bed lag .
Ernst, Joost, Hannah, Luna, Cho en Ron stonden bezorgd naast zijn bed .
"Ja," zei Harry zacht . "Het gaat prima ."
Hij keek naar Ron die een vreemd geluid maakte .
Harry ging er vanuit dat dat 'Sorry' betekende en besloot maar te glimlachen .
"Er is iets gebeurd ." zei Ron schor . "Perkamentus had vannacht een brief van de Orde gehad . Ze hadden Parvati en Hermelien gevonden ... bewusteloos en gewond ."
Harry staarde naar zijn handen .
Was hij dan zo lang weggeweest ? De hele nacht ...?
"En nu ?"
"En nu had Perkamentus mij de opdracht gegeven jouw mee te nemen naar Londen ." antwoordde Ron .
"En hoe gaan we er dan heen ?" vroeg Harry .
"Met de collectebus ." zei Ron . "We gaan zonder begeleiding dus het is wel erg riskant - maar we kunnen niet anders . Perkamentus en de andere leraren moeten zich vandaag weer voorbereiden, vanavond komen de leerlingen terug . "
"O dat is ook zo ." zei Harry . "Laten we nu maar meteen naar Londen gaan ."

"Harry !" zei Sjaak Stuurman opgewonden . "Wat fijn dat je weer met ons mee rijd . "
"Ja, inderdaad ." zei Harry geirriteerd . "Maar ik zoek nu gelijk een plek uit voordat ik ziek word ."
Ron plofte op een bed neer, naast een man die er griezelig sjofel uit zag .
"Waar wil ie na toe, Harry ?" vroeg Sjaak .
"Naar Londen, graag ." zei Harry . "Grimboudplein ."
"Wrom mot je daar heen, Harry ?" zei Sjaak nieuwschierig .
"Dat gaat je niks aan ." zei Ron .
"En U reist met Harry Potter mee ?" zei Sjaak .
"Ja, dat klopt ." mompelde Ron .
"Breng ons maar gewoon zo snel mogelijk naar het Grimboudplein ." zei Harry die al gauw misselijk werd . "En stel geen vragen ."
"Ik had me voorgenomen nooit met de Collctebus te rijden, weet je nog ?" flusiterde Ron .
Harry lachte .
"We hebben geen keus ." zei hij .
"Alles beter dan dit ." zeurde Ron .
Harry keek uit het raam en zag landschappen weg flitsen .
Plotseling hoorde hij een knal en zag hij dat Ron per ongeluk het koffertje van de man naast hem had omgegooid .
"Sorry, meneer-" mompelde hij met rode oren .
Maar de man sprong overeind en richtte zijn toverstok op de mensen in de bus .
"STOP DE BUS !" brulde hij .
De bus stopte en iedereen keek beangstigend toe .
"Jullie blijven hier tot ik iemand heb doodgeschoten ." hij haalde een (dreulze) pistool tevoorschijn en richtte die tegen Harry's hoofd .

~Cham~ · 5e jaars Verdiend: 49 Sikkels Woonplaats: Rotterdam

Stuk 73
Iedereen in de Collectebus hield zijn/ haar adem in .
Ron wendde zijn gezicht af van Harry en wist blijkbaar niet wat hij moest doen .
Harry staarde naar het pistool tegen zijn hoofd en duwde het geirriteerd weg .
"Doe niet zo gek-" mompelde hij nerveus tegen de gewapende man .
"Wat zei je daar jochie ?" brulde de man . "Oh, oh, oh, Jij bent veel te bruut om nog te mogen leven ..."
Harry lachte honend .
"Hoor wie het zegt ." snauwde hij . "Maak dat je weg komt en laat de bus weer rijden, man . Ik heb haast ."
"En waarom heb jij en je maat zo'n haast ?" zei de onbekende man dood leuk .
Harry greep het pistool uit zijn hand en richtte die toen op hem .
De man snakte naar adem en viel op de grond .
"Vertel me wie je bent ." zei Harry dreigend .
"Dat kan ik niet-"
"Oh oh oh," deed Harry hem sarcastisch na . "Jij bent veel te bruut om nog in deze wereld te mogen leven, meneer . Ik ga je aangeven ."
"NEE !" brulde de man . "Alsjeblieft, Harry Potter ... NEE !"
"Waarom wilt U me dood hebben ?" vroeg Harry kil .
"Omdat mijn dochter gister was gestorven, jongen ... en ik had zo'n idee dat jij een bedreiging voor mijn andere dochter kon zijn . Ik ben werkelijk geen dooddoener als je dat denkt . " gooide de man het eruit . "Maar mijn jongste dochter is pas begonnen aan haar eerste jaar op Zweinstein en jij bent een van de beroemdste leerlingen op Zweinstein, ik wilde niet dat mijn andere dochter ook sterfde en had maar besloten -"
"Om mij dood te schieten omdat ik een verdachte was ." zei Harry koeltjes .
"Nee, dat is het niet ." zei de man hopeloos . "Mijn dochter was gestorven aan een longontsteking ."
Plotseling begon Harry's binnenste te bevriezen .
Was zijn dochter niet toevallig Chadey Demjeguende ...?
"Meneer," zei Harry toen een stuk beleefder . "Bent U niet toevallig meneer Demjeguende ?"
"Ja," zei de man met een flauwe glimlach . "Dat ben ik inderdaad ."
Harry knikte en hielp hem overeind .
"Ik ken uw dochter, meneer . " zei hij . "Louisa Demjeguende nietwaar ?"
Meneer Demjeguende knikte .
"En uw andere dochter was Chadey die op Beauxbatons studeerde . Klopt dat ?"
Meneer Demjeguende knikte opnieuw .
"Hoe weet je dat allemaal ?" vroeg hij met grote ogen .
"Ik eh- ik ken haar nog van heel erg lang geleden ." verzon Harry die rood werd .
"Kunne we weer gan rijde ?" vroeg Sjaak ongeduldig .
"Ja ." zei meneer Demjeguende .
Hij ging op zijn bed liggen en begon vreselijk nep te snurken .
Harry en Ron keken elkaar grijnzend aan en schudden toen hun hoofden .

Na een tijd hoorden ze allemaal opnieuw een knal en was meneer Demjeguende weer opgestaan met een pistool in zijn hand .
"Jullie zijn stom !" zei hij bulderend van het lachen . "Te stom om mij te geloven ."
"Dat was inderdaad stom van ons ." zei Harry grimmig .
"STOP DE BUS OPNIEUW !"
Er ging een diepe zucht in de bus en iedereen keek weer naar meneer Demjeguende hoe hij Harry nu vast greep bij zijn keel .
"Doe niet, Sukkel !" scholdt Harry en sloeg zijn hand weg .
"Ik ben inderdaad de vader van Louisa en Chadey ." zei meneer Demjeguende met een krankzinnige schittering in zijn ogen . "Maar ik ben ook een beruchte volgeling van de Heer van het duister ."
"Dat is allemaal heel erg mooi ." zei Harry verveeld . "Kunnen we nu verder rijden ?"
Hij snakte ernaar om Hermelien weer eens te zien ...
"Waarom vertel je ons dit ?" vroeg hij geirriteerd . "Als je een dooddoener bent, vertel je dit toch niet ?"
"Maar ik wel ." zei meneer Demjeguende lachend . "Jullie mogen het allemaal horen omdat ik straks hier de boel opruimt door alles op te blazen ."
"Mooi ." zei Harry . "Allemaal erg leuk bedacht, maar kun je ons nu even met rust laten ? Deze mensen hier zijn allemaal onschuldig en als je echt zo graag iemand mee wilt nemen neem je jezelf maar weg ."
"Nee," zei meneer Demjeguende . "Ik moet jullie allemaal doden ."
Harry voelde zijn woede omhoog komen .
Hij haatte deze man zo erg ...
Hij keek naar Ron en hun blikken kruistten die van elkaar .
Ron gaf een onopvallende knikje .
Harry pakte meneer Demjeguende bij zijn arm en gaf hem een harde stomp tegen zijn maag .
"Ik weet dat geweld helemaal niets bereikt-" zei Harry . "Maar ik kon het gewoon niet meer uithouden . IK WURG JE MET BLOTE HANDEN, MENEER !"
Ron greep meneer Demjeguende's haar en trok er aan alsof het touwtjes waren .
"Ik-wil-zo-snel-mogelijk-weg-" hijgde Ron .
Harry wist dat hij Hermelien wilde zien ...
Er wachtten mensen op hen ... twee gewonde mensen die veel voor hem betekenden ...
"LAAT DE BUS WEER RIJDEN !" schreeuwde Harry tegen Sjaak .
Ron bleef meneer Demjeguende vast houden tot hij werd geleverd aan Lupos en Tops die vermomd waren als twee agenten .

"Gaan jullie maar een voor een naar boven ." zei Lupos zodra ze binnen waren . "Anders word het veel te druk ."
"Ga jij maar eerst, Harry . " mompelde Ron .
Harry ging naar boven en klopte op de deur .
Hij wenstte vurig dat Hermelien en Parvati weer snel geneesden ....

Nog steeds leuk ?
Of opmerkingen over fouten ? Embarassed

PB me !
Cham

~Cham~ · 5e jaars Verdiend: 49 Sikkels Woonplaats: Rotterdam

Stuk 74
Harry schuifelde langzaam naar binnen .
Hij zag Hermelien met een diepe wond op een sofa liggen en Parvati met een bloed lip in een bed liggen .
Even ontmoetten hun ogen elkaar en voelde Harry zich weer net zo erg verliefd als toen .
Maar toen hoorde hij Hermelien zachtjes iets fluisteren en keerde hij zich naar haar toe .
"Hermelien," fluisterde hij over bezorgd . "Wat is er gebeurd ?"
Hermelien probeerde te glimlachen maar sloot haar ogen toen .
Harry voelde paniek opkomen .
Ging alles wel goed met haar ?
"Ik ben blij dat je gekomen bent, Harry ." zei Hermelien zacht .
Haar stem was warm en zwak .
"Ik denk dat ik het je een andere keer kunt vertellen ." zei ze . Haar gezicth vertrok van de pijn . "Maar ik voel me stukken beter nu ik jouw zie, Harry ."
"Hermelien," fluisterde Harry verdrietig . "Je wilt niet weten wat er allemaal vanmiddag gebeurde met Ron en mij in de Collectebus . We werden bijna gegijzeld ."
"Echt ?" Hermelien wilde rechtop zitten maar Harry hield haar gezicht tussen zijn handen .
"Ik ben zo blij dat ik jouw zie, Hermelien ." fluisterde hij .
Hij kustte haar voorzichtig .
Het kon hem niks meer schelen wat Parvati dacht ...
"Dit wilde ik al een hele tijd ..." fluisterde hij in Hermeliens' oor .
"Je bent echt een goede vriend, Harry ." zei Hermelien . "Je bent een grote tovenaar ."
Harry keek stiekem uit zijn ooghoeken naar Parvati en zag dat ze zich had verstopt onder haar warme dekens .
Hij keek Hermelien onzeker aan, die hem bemoedigend toe knikte .
Harry liep voorzichtig naar Parvati toe en ging op het rand van haar bed zitten .
"Parvati," zei hij schor .
Parvati draaide zich om en staarde hem verdrietig aan .
Haar ogen waren rood maar het was duidelijk dat ze had gehuild .
"Parvati, gaat alles goed met je ?"
"Ik-" zei Parvati zacht . Maar verder kwam ze niet .
Haar ogen vielen vermoeid dicht en Harry keek geschrokken naar Hermelien die gerust stellend haar hoofd schudde .
"Ze is moe ." zei ze zacht . "Het was eigenlijk helemaal niet zo goed wat je deed in het bijzijn van je eh- vriendin ."
"Het is uit ." zei Harry scherp .
"Maar toch," zei Hermelien schouderophalend . "Maar toch klopt het niet - het was niet prettig voor haar en nu is ze heel erg geshockt ."
"Dacht je dat ik het niet erg vond toen ik erachter kwam dat ze verliefd was op die engerd van een Hamilton ." beet Harry haar toe .
"Echt waar ?" zei Hermelien verrast . "Is Parvati verliefd op onze leraar ?"
"Ja ." mompelde Harry nors . "Ik laat Ron maar even binnen-"

Harry ging naar beneden en besloot maar alleen rustig aan de keuken tafel te gaan zitten met een beker kruiden thee .
Hij hoorde buiten vogels zngen en leden van de Orde in de woonkamer zachtjes praten .
Het interesseerde hem allemaal niet meer .
Hij voelde zich rot ... Hij voelde zich vreselijk omdat hij en Parvati ruzie hadden, maar ook omdat Hermelien nog steeds niet wilde vertellen wat er precies gebeurd was .
"Harry ?" zei een stem .
Harry draaide zich om en zag Tops in de deuropening staan .
"Kop op, Harry ." zei ze opbeurend . "Vertel mij maar wat er precies is ."
Ze ging naast hem aan de keuken tafel zitten en toverde een fles Boterbier voor zichzelf .
"Er is niets-" mompelde Harry .
"Jawel ." zei Tops . "Waarom zou je anders hier zitten ?"
"Ik wacht op Ron ."
"Dat kan toch ook bij ons in de woonkamer ?" drong Tops aan .
"Nee, ik wil even alleen zijn -" mompelde Harry .
"Ha !" zei Tops triomfantelijk . "Als mensen DAT zeggen is er altijd wel iets . Vertel op !"
Harry glimlachte flauwtjes .
"Het is een al een tijd geleden, maar het is uit tussen mijn vriendin en ik ." zei Harry zacht .
"Ik vind het ook altijd vreselijk als het uit gaat tussen mij en een vriendje ." zei Tops treurig .
Harry lachte .
"Heb je dan al heel erg veel vriendjes gehad ?" vroeg hij nieuwschierig .
Tops werd rood .
"Welnee, " zei ze opgelaten .
En Harry glimlachte .
Zij was degene die hem kon helpen ...

Laughing

~Cham~ · 5e jaars Verdiend: 49 Sikkels Woonplaats: Rotterdam

Mensen, sorry dat het zo lang duurde voor een stuk .
Maar ik had drie dagen achter elkaar proefwerken en SO's en toen moest ik gaan leren van me moeder ... Crying or Very sad

Maar hier is dan ein-de-lijk een stukje !

Stuk 75
Na een goed gesprek met Tops te hebben gehad liep Harry met een opgelucht gevoel de woonkamer in waar Lupos en mevrouw Wemel zaten .
"Harry !" zei mevrouw Wemel blij . "Kom erbij zitten, jongen . Gaat alles goed ? Ik ben zo blij je weer te zien ..."
"Hallo, mevrouw Wemel ." zei Harry beleefd . "Het gaat inderdaad erg goed met me . "
"Ja,maar ik had net van Ron en Remus gehoord dat jullie werden gegijzeld in de bus ?"
"Dat klopt . Het was maar goed dat alles zo goed was gegaan-"
"Je moet oppassen, Harry . Het was niet verstandig wat je deed ." zei Lupos .
"Dat weet ik ." zei Harry . "Maar ik had mezelf niet onder controle -"
"Dat moet je juist wel, Harry ." zei Lupos plotseling scherp . "Als je je zelf niet inhoud kunnen er vreselijke dingen gebeuren !"
"Dat weet ik- Ik ga maar eens naar Ron en Hermelien ." mompelde Harry opgelaten .
Mevrouw Wemel, Lupos en Tops keken hem bezorgd na toen hij naar boven liep .
Boven voor de deur bleef hij even staan .

"Parvati slaapt, Ron . Ze was hartstikke moe -"
"Is het inmiddels al goed gekomen tussen haar en Harry ?"
"Nee, nou- ik weet het eigenlijk niet ."
"Ze is echt niet eerlijk tegenover Harry geweest-"

Op dat moment haalde Harry diep adem en liep hij naar binnen .
"Harry !" zei Ron geschrokken .
Maar Hermelien lachte hem toe en ging rechtop zitten .
"Blijven jullie hier nog vanavond eten ?" vroeg ze hoopvol .
Ron schudde zijn hoofd .
"Perkamentus had gezegd dat we op school moeten eten . De leerlingen zijn dan weer terug en Perkamentus wilde geen toestanden ..." zei hij triest .
"Aha," zei Hermelien droog .
Het was duidelijk dat ze het vreselijk vond om hen te missen .
"Ron ! Ik wist dat je zal komen en had een paar nieuwe schoolgewaden voor je gehaald !" riep mevrouw Wemel onderaan de trap . "Kom ze eens passen !"
Ron werd rood en liep mompelend naar buiten .
"Harry," zei Hermelien en pakte zijn hand . "Ik- ik vind het zo jammer dat ik je een paar dagen moet missen ."
Harry zuchtte .
"Het moet, Hermelien ." zei hij geduldig . "Perkamentus wilde geen toestanden . En ik- ik wil ook geen toestanden meer, voorlopig niet . Geen toestanden meer met vrouwen ."
Hermelien giechelde .
Ze keek hem lachend aan en haakte haar vingers in de zijne . Ze trok Harry recht voor haar en sloeg haar armen om hem heen . Bezitterig .
"Mijn gevoelens voor jouw beginnen steeds sterker te worden, weet je ..." fluisterde ze .
Harry werd rood .
"Hermelien, dit kunnen we maar beter niet doen ." mompelde hij .
Hermelien liet hem abrupt los en draaide haar hoofd weg .
"Sorry ." fluisterde ze .
"Het spijt me ." zei Harry . "Maar ik moet nu gaan . Ik zie je nog wel op school - Dag, Hermelien ."
"Dag, Harry ."

"HARRY SNEL ! " brulde Ron .
Hij maakte de eiken voordeuren open en haastte zich naar de Grote Zaal .
"Jaja, ik kom al -" zei Harry geirriteerd .
Hij volgde Ron de Grote Zaal binnen die al vol zat van de opgewonden leerlingen .
"Hoi, Harry !" riep Louisa uitgelaten . "Fijne kerst gehad ?"
"Ja erg leuk ." zei Harry nijdig en keerde haar z'n rug toe .
Hij ging naast Ron en Daan zitten aan de tafel van Griffoendor en schepte wat Tomaten soep op .
"Hoe was jullie vakantie ?" vroeg Simon die tegenover hen zat .
"Erg leuk ." antwoordde Ron kordaat .
"Een gelukkig nieuwjaar trouwens ..."
"Dankje, jij ook ."
Harry luisterde maar half mee en dronk stilletjes zijn soep op .
"En jij, Harry ?" vroeg Marcel plotseling .
Harry werd gewekt uit zijn dagdroom en staarde verward naar Ron .
"Hoe was je vakantie ?" herhaalde Marcel .
"Eh- Pirma ." loog Harry . "Jullie ?"
"Dat hadden wij net al verteld, jongen ." zei Daan met opgetrokken wenbrouwen .
Harry haalde zijn schouders op .
"Waar is Parvati ?" vroeg Simon .
Harry beet op zijn lip en keek onopvallend naar Ron, die hem nerveus aan keek .
"Geen idee ." zei hij droog . "Ze zal wel wat later komen ."
Na hun grote avondmaal stonden Harry en Ron op en maakten aanstalten op weg te gaan .
"Harry ! Ron !" zei een stem .
Ze draaiden zich om en zagen Cho .
"He, Cho ." zei Ron .
Cho keek stiekem om zich heen .
"Hoe was het gegaan ?" vroeg ze bezorgd .
"Met Hermelien gaat het nu prima, weet je ." zei Harry . "Maar ik weet het niet precies hoe het nu zit met Parvati-"
"Wat was er gebeurd ?" zei Cho .
"Dat weten we niet ." zei Ron . "We hadden te weinig tijd om elkaar te kunnen praten ."
"O wat jammer ." zei Cho teleurgesteld . "Ik wil graag weten hoe het met ze gaat ..."
"Dat wil ik ook ." zei Harry .
"Cho, kom je mee ?" riepen een groepje meiden .
Cho zuchtte en draaide geirriteerd met haar ogen .
"Ik moet nu gaan ." zei ze zacht . "Dag, jongens !"
"Dag, Cho !"

Toen Harry in bed lag gingen er allerlei gedachten door hem heen .
Hij was boos op Parvati, maar ook bezorgd om haar ...
Hij had geveolens voor Hermelien, maar hij moest afstand van haar houden ...
Het was allemaal niet eerlijk .

~Cham~ · 5e jaars Verdiend: 49 Sikkels Woonplaats: Rotterdam

Stuk 76
Tien dagen na hun bezoek bij Hermelien en Parvati voelde Harry zich nog steeds beroerd als hij dacht aan Parvati ...
Maar hij had zich serieus voorgenomen om nooit meer wat met vrouwen te beginnen . Nooit ...? Althans, voorlopig niet .
Het was vreemd, elke keer als hij aan Hermelien dacht zag hij haar stralende gezicht weer voor zich en voelde hij zich vreemd ...
Maar als hij aan Parvati dacht, had hij een schuldgevoel . Had hij soms wat verkeerds gedaan ...?
Blijkbaar was op zijn gezicht te lezen wat hij dacht, want Ron klopte zachtjes op zijn schouder en bood hem een Chocokikker aan.
"Is er iets ?" vroeg hij aarzelend .
"Nou, ja ..." zei Harry . "Ik kan me eigenlijk niet meer zo goed concentreren op school omdat- nou ja-"
"Ja," zei Ron . "Het is Parvati he ?"
En Hermelien, dacht Harry stiekem . Maar dat zei hij niet hardop .
"Ja," zei hij zacht . "Parvati, jah-"
"Maak je je maar geen zorgen, Harry ." zei Ron . "Ik denk dat ze je bijna een brief gaat schrijven dat het haar spijt enzo ..."
"Ja ." zei hij droog .

Die avond was het alsof Ron in de toekomst kon zien .
Harry werd aangeschoten door twee uilen en het bleken twee lange brieven te zijn .

Lieve Harry,
Het spijt me dat ik zo rot tegen je deed .
Ik heb veel nagedacht deze dagen bij Hermelien .
Ze zegt de hele tijd maar dat ik het met je moest goed maken en dat je nog steeds met je gedachten bij mij zit .
Dat is echt niet nodig, Harry .
Ik was misschien wel hard tegen je maar misschien had je toch gelijk .
Ik ben inderdaad verliefd op een ander .
Maar op een dag, Harry wil jij me vast en zeker ook niet meer .
Je moet verder gaan met leven en je ogen open houden voor andere meisjes .
We hadden ons vergist ...
Wij zijn niet voor elkaar gemaakt .
Overigens vraag ik me af hoe het met je gaat op school ?
Ik wil graag met je omgaan zoals ik ook met andere doe .
Maar onthoud een ding ...
Tussen ons komt het nooit meer goed .
Liefs,
Parvati .

Harry slikte een brok in zijn keel weg .
Om een een of andere reden raakte deze brief hem behoorlijk .
Hij besloot maar Hermeliens brief te gaan lezen .

Lieve Harry,
Nadat je weg was gegaan heb ik Parvati zo vaak mogelijk aangespoord om jouw een brief te schrijven .
Het is vreselijk om zo dagen lang opgesloten te zitten zonder jouw en Ron ...
Wat er wel een meerdere malen gebeurd is kunnen we beter maar vergeten, nietwaar ?
Je zult vast erg gelukkig worden met Parvati .
By the way,
We komen zaterdag terug op school en dan kan ik je alles vertellen over wat er gebeurd was !
Groetjes,
van Hermelien Griffel .

"Harry, ik denk maar dat ik ga slapen !" zei Ron geeuwend hij stond op en wachtte ongeduldig op Harry die met open mond naar zijn brief staarde .
"Harry ?" zei Ron . Hij liep naar hem toe en las over zijn schouder mee . Zijn mond viel open van ontzetting en toen staarde hij vol ongeloof naar Harry .
"Wat ?" zei Harry geirriteerd .
"Hebben jij en Hermelien-"
"Nee, Ron !"
"Waarom staat hier dan-"
"Je vat het verkeerd op . We bedoelen niet wat JIJ bedoelde ..." legde Harry nijdig uit .
"O nee ?" zei Ron woedend . "Wat dan wel ?"
"Ik ga je dat niet eens vertellen als je dat zo vraagt !" snauwde Harry .
Hij gristte de twee brieven uit Rons' handen en liep met grote passen naar de trap die naar de jongens slaapzalen leidde .
"JIJ HEBT GEWOON EEN OOGJE OP HERMELIEN, HARRY ! EN NU PROBEER JE MIJ TE BEDRIEGEN ! NET ZOALS JE MET PARVATI HAD GEDAAN !" brulde Ron.
Alle leerlingen in de leerlingenkamer hielden geschrokken op met praten en staarden allemaal naar Harry .
"Ron," zei Harry koeltjes . "Het kan me niks meer schelen wat je denkt of wat je allemaal tegen de mensen verteld . Ik hou me erbuiten ... de wereld is toch zo droevig om in te leven . Ik sterf liever !"
En met die harde woorden liep hij naar boven .
Diep in zijn hart wist hij dat zijn vriendschap met Ron over was, net als zijn hechte relatie met Parvati ...
Het was definitief over .
Allemaal over .

~Cham~ · 5e jaars Verdiend: 49 Sikkels Woonplaats: Rotterdam

Stuk 77
"Meneer Potter !" bulderde de stem van Sneep plotseling door de klas .
Harry keek geschrokken naar Marcel die zijn hoofd schudde .
"Eh-" zei Harry . "Sorry ?"
Sneep kneep z'n ogen half dicht en sloeg met zijn vuist op zijn bureau .
"Ik vroeg waarom je huiswerk niet in orde is, meneer Potter !" bulderde hij .
Een paar leerlingen lachten .
Harry keek geirriteerd naar Ron, Daan en Simon die grinnikten .
"Het - het was gewoon niet af, meneer ." zei Harry met tegenzin .
"Aha ," zei Sneep triomfantelijk . "Helaas moet ik je strafwerk geven ."
"Ja, doe maar ." mompelde Harry, die geen flauw idee had wat Sneep zei ...
Hij was met z'n gedachten heel erg ver weg ...
Een paar leerlingen begonnen weer te lachen .
"Ik voel me niet goed, meneer ." klaagde Harry . "Ik denk dat ik maar naar madame Pijster ga ."
Voordat Sneep hem nog kon tegenhouden smeet Harry zijn boeken in zijn tas en vluchtte het lokaal uit .
Net toen hij bij het beeld was, van de gemaskerde harnas, hoorde hij twee bekende stemmen .

"Ik wil hem verrassen !"
"Ja-"
"Heb je hem nou een brief geschreven ?"
"Ja, dat wel maar-"
"Je was topch wel tactvol, he ?"
"Ik hoop het . Ik wachtte dagenlang op antwoord maar hij schreef maar niet en-"

Opdat moment liep Harry de hoek om .
"Harry !" riep hermelien stralend .
Het was maar een woord, meende Harry . Maar wat klonk er allemaal in : verrassing, opluchting, hartstocht .
Het kostte haar duidelijk moeite om zich beheersen omdat Parvati er was .
"Hoi, Hermelien- en Parvati ." zei Harry .
Zijn ogen ontmoetten even die van Parvati .
"Heb je onze brieven ontvangen ?" vroeg Hermelien opgewekt .
"Ja ." zei Harry .
"En ?" zei Hermelien .
"Ze waren erg- duidelijk en eh- definitief ." zei Harry met een blik op Parvati .
"Heb je nu geen les ?" zei Hermelien .
"Ik ben weg gelopen bij Toverdranken -" zei Harry aarzelend .
"Wat ? Harry ?!" riep Hermelien scherp . "Je spijbeld ?!"
"Zo zou je het kunnen noemen..."
Hermelien was ziedend . Ze tierde aan een stuk door over hoe belangrijk een fatsoenlijke opleiding was .
Maar Harry luisterde niet .
Hij en Parvati staarden elkaar strak aan .
"Ik- ik ga mijn spullen naar boven brengen ." zei Hermelien zodra ze het door had .
Toen ze weg was bleven Harry en Parvati elkaar nog steeds zwijgend aankijken .
"Hoe gaat het me je ?" vroeg Harry opgelaten .
"Het gaat goed," zei Parvati . "Maar het kon beter ."
"Oh," zei Harry droog . "Oke ."
Stilte .
"Hoe gaat het met jouw ?" vroeg Parvati .
"Ook goed ." loog Harry .
"Zullen we even gaan lopen ?" stelde Parvati voor .
Harry knikte wantrouwig .
Had ze een wraak-plan ...?

Harry en Parvati liepen buiten twee rondjes om het meer, wat Harry erg prettig vond .
"Harry," zei Parvati na een lange tijd . "Je zei dat het goed met je ging, maar ik ken je niet pas, Harry ... er is iets . Kan ik je ergens meer helpen ?"
Ja, dacht Harry bitter . Maak het weer aan .
Maar dat zei hij niet hardop .
"Nee ." mompelde hij .
Hun ogen ontmoetten elkaar opnieuw .
Harry zag zijn vage weerspiegeling in haar donkere ogen .
Hij strekte zijn rechterhand automatisch uit en raakte zachtjes haar wang aan .
We zouden elkaars minnaars kunnen zijn, dacht hij stiekem .
Maar plotseling wist hij weer wat realiteit was en trok z'n hand terug .
"Sorry-" mompelde hij .
"Harry," begon Parvati ernstig . "Zoals je al wist ben ik verliefd op een ander ."
"Hij is je leraar, Parvati !" protesteerde Harry .
"Hij is intelligent en charmant ." zei Parvati .
"Niet waar, hij gebruikt je alleen maar -"
"Dat heb je mis, Harry ." zei Parvati . "Hij wil me echt ."
Harry stem klonk fluisterzacht maar Parvati verstond elk woord .
"Ik wil je ook echt ."
"Dit is wat ik wil ." zei Parvati koeltjes . "Wat jij me biedt, wil ik niet ."
"Alsof ik dat niet begrijp !" snauwde Harry .
Hij stak over de brug en liet zich in het vochtige gras vallen .
"Harry !" riep Parvati aan de overkant .
Harry negeerde haar .
Hij kroop naar de rand van het meer en staarde verdrietig in het water .
Zijn gezicht weerkaatste terug : een sombere jongen met droevige ogen ...
Het schoolterrein was verlaten op hem en Parvati na .
"Harry !" riep Parvati nogmaals .
Dit keer had hij een besluit genomen .
Hij stond op en keek naar Parvati die hem geschrokken aanstaarde .
"Parvati !" schreeuwde hij . "Ik wil je niet meer ! Wat jij me biedt, wil ik niet !"

~Cham~ · 5e jaars Verdiend: 49 Sikkels Woonplaats: Rotterdam

Stuk 78
Weken later veranderde de zieke sfeer op Zweinstein geen centimeter .
Harry was daarom nog steeds woest op Ron die dit veroorzaakt had .
Ze zeiden geen woord en negeerden elkaar volkomen .
Hermelien had het vreselijk moeilijk maar, niet dat het Harry verbaasde, hing ze toch het meest van haar vrije tijd bij Ron en zijn nieuwe maten .
De enige mensen die hem steuden in deze moeilijke tijden waren Ernst, Joost, Hannah, Luna en Cho .
( "Wij zouden je nooit in de steek laten, Harry ." had Cho eerlijk verteld . "Wij lijden voor je als het noodzakelijk is !" )

Op een avond zat Harry nerveus tegenover de SVP leden, die hem strak en sommige zelfs nijdig aankeken .
"Eh-" zei Harry . "Hallo, allemaal ."
"Hoi, Harry ." zeiden een paar mensen .
De rest van de leden bleven zwijgen en staarden hem nijdig aan .
"Het was al een tijdje geleden toen onze laatste bijeenkomst plaats vond ." zei Harry droog . "Maar toch heb ik jullie hier bijeen geroepen, niet omdat ik jullie iets nieuws wilde leren, maar- maar omdat ik het een en ander wilde uitleggen ."
Een paar mensen trokken hun wenkbrauwen op en Parvati keek hem voor het eerst, sindst tijden, weer aan .
"Eh-" Harry keek hoopvol naar Cho .
"Toemaar-" fluisterde ze .
"Eh- Zoals velen van jullie weten- eigenlijk iedereen- is het uit tussen mij en- en een vriendin ." vertelde Harry .
Iedereen keek naar Parvati die vuurrood werd .
"Hermelien is mijn beste vriendin ." zei Harry . "Maar om een een of andere reden voelde dat anders aan toen we op vakantie waren op de Cruiseschip . En toen hadden we-"
"Er was echt niets gebeurd ." vertelde Hermelien snel . "Maar we hadden wel eh-"
"Elkaar gekust ?" zei Ron kil .
"Juist ." zei Hermelien met gebogen hoofd .
"Het was een vergissing ." zei Harry . "Weken geleden schreeuwde Ron nog dat ik hem en Parvati had bedrogen ... Zo erg was het dus niet, wat jullie allemaal dachten, maar ik ontken niet dat ik fout was ."
Een paar mensen knikten instemmend .
"Het was dus heel erg wat Hermelien en ik hadden gedaan- wat ik had gedaan ." zei Harry verdrietig . "Maar dit was niet de reden waarom het was uitgegaan tussen Parvati en mij . Ik hoop dat iedereen me nu begrijpt en dat we normaal met elkaar kunnen praten ."
"Wacht," zei Parvati zacht . "Jullie moeten niet allemaal denken dat Harry helemaal fout was, want- dat was hij niet . Oke, hij was inderdaad fout om achter mijn rug om met Hermelien te gaan zoenen, maar ik zat meer en meer fout ."
Harry draaide zijn hoofd zo snel dat hij zijn spier verrekte .
"Auw !" mompelde hij .
"Ik had een vergissing gemaakt, Harry ." vertelde Parvati . "De reden waarom het uit was tussen ons, blijft iets tussen ons. Oke ?"
"Oke ." zeiden de leden van de SVP .
"Maar wat we ook doen ." zei Harry . "Het komt waarschijnlijk nooit meer goed tussen ons . Er is te veel gebeurd, weten jullie dat ? Te veel ."
"Hij heeft gelijk ." zei Parvati . "Wij komen nooit meer bijelkaar . Nooit ."
Na deze uitspraken bleef het doodstil in de kamer van Hoge Nood .
"Maar goed," zei Harry schor . "Jullie kunnen gaan en we prikken samen nog wel een avond uit voor de SVP ."
"Sorry, Harry !" zeiden Daan en Simon in koor toen ze bij de deur stonden .
Harry zwaaide .
Het voelde goed nadat hij alles had verteld .
Hermelien, Hannah en Cho stapelden de kussens netjes op elkaar en bleven nog even kletsen in de hoek .
"Harry," zei Parvati .
Ze kwam dichterbij staan toen iedereen weg was .
"Je had het goed verteld, Harry ." zei Parvati . "Het was perfect ."
"Ja," zei hij kortaf . "Ja, bedankt ."
Meer kon hij niet uitbrengen . Er was echt veel te veel gebeurd tussen hen .
Parvati glimlachte en kustte hem op zijn wang .
"Welterusten, Harry ."
"Welterusten, Parvati ."

In de leerlingenkamer werd hij opgewacht door Ron en Hermelien .
"Ik denk dat we elkaar veel te vertellen hebben ." zei Hermelien koeltjes .
Ze gebaarde dat de jongens naast haar moesten komen zitten op de Sofa en bood hen een Bonbon aan .
"Er is veel gebeurd sinds we met elkaar voor het laatst echt met z'n drieen waren ." zei ze .
"Ja," zei Harry . "Inderdaad veel gebeurd . "
"Sorry, Harry ." zei Ron plotseling . "Sorry, dat ik je voor paal zette, het- het spijt me ."
Voor Harry was het voorlopig meer dan genoeg .
Hij glimlachte behoedzaam en sloeg Ron op zijn schouder .
"Het is goed, Ron ." zei hij . "Ik was echt fout . Je had gelijk ."
"Nee, Harry ." zei Ron schor . "Ik had niet mogen doen dat-"
"Nee, Ron . Het is goed . Hoor je me ? Het is echt goed ."
Ron grijnsde zenuwachtig en greep een Bonbon uit Hermeliens' hand .
Ze vertelden elkaar wat ze allemaal hadden gedaan en wat ze allemaal mistten in de weken dat ze elkaar negeerden .
Het was alsof Harry en Ron nooit ruzie hadden gehad . Het was een nieuw begin, waardoor hun vriendschap nog hechter was geworden .
"Kun je ons nu eindelijk vertellen hoe je ontvoerd was, Hermelien ?" vroeg Harry . "Op Kerst ochtend, was het nietwaar ?"
"Ja," zei Hermelien zacht . "Het was een marteling ..."

Oke, best een kort stukje .
Maar binnenkort meer !
-x-
Cham.

~Cham~ · 5e jaars Verdiend: 49 Sikkels Woonplaats: Rotterdam

Stuk 79 (Dit stuk verteld Hermelien aan Harry en Ron )

"We waren bezig met een sneeuwballen gevecht toen hij ons benaderde .
Een met mantel bedekte lang persoon .
"Griffel en Patil, komen met mij mee !" beveelde hij .
De man, of beter gezegd, de jongen die dat zei kwam me erg bekend voor .
Maar plotseling wist ik wie hij was . Het was mijn bloed eigen broer . Mijn half broer !
"Draco," zei ik kil . "Ik weet wel dat jij het bent ."
"Dacht 't niet !" zei de jongen verborgen onder zijn mantel .
Maar ik wist honderd procent dat het Draco was .
"Je bent niet onherkenbaar, Draco ." zei ik wat harder . "Wat wil je nou precies ?"
Cho wilde hem te lijf gaan maar Hannah en Luna hielden haar tegen .
Parvati was geschrokken, even als ik . We vroegen ons beiden maar een ding af ... Wat wilde Draco nu precies van ons ?
"Kom nu meteen mee !" brulde Draco .
Hij greep Parvati en mij bij onze middel en nam ons mee met een eh ... nogal krachtige spreuk, die zelfs voor mij onbekend blijft .
Het leek een warboel ... het was een hele warboel .

Ik werd wakker toen ik een vreemd geluid hoorde . Ik keek om me heen en zag dat ik in een bed lag ... een warme hemelbed, in een ronde kamer met donkere warme kleuren met vijf andere hemelbedden .
Ik hoorde Parvati en Draco tegen elkaar gillen en schreeuwen en besefte toen dat ik op de jongens slaapzaal lag van Zwadderich .
Ik schrok me een ongeluk en sprong uit bed .
Tot mijn ongeloof en afgrijzen ontdekte ik dat iemand me had geholpen met omkleden, terwijl ik buiten bewust zijn was !
Ik droeg een spijkerbroek en een rood shirt tot zover ik me kon herinneren .
Maar deze kleding stukken waren nieuw . Iets wat ik nooit zou hebben gekozen om aan te trekken .
Ik keek naar mezelf in de spiegel en zag een meisje in een kort wit rokje en een roze vest, dat nogal doorschijnend was .
"Aaaaaaaaaahw !" ik kon het niet helpen maar ik gilde het eruit .
"Hermelien !" zeiden Parvati en Draco in koor .
Ze stonden in de deur opening en mijn oog viel onmiddelijk op Parvati's kleding .
Ze droeg een super strak zwart jurkje, met een paar hoge zwarte laarzen eronder, waardoor haar benen super lang leken !
Haar haar dat altijd zo netjes was opgestoken hing nu glanzend over haar schouders .
Ze keek Draco nijdig aan en fronstte haar wenkbrauwen .
"Deze jongeheer wilt dat wij gaan dansen in een club ." zei ze scherp .
"Wat ?" zei ik verbijsterd .
Ik was echt geshockt . Maakte ze een grapje... ?
Het was alsof Draco mijn gedachten kon lezen .
"Nee, Hermelien ." zei hij met een stomme grijns . "Dit is geen grap van haar . "
"Waaat ?!" riep ik uit .
"Ik ken een eh- nogal wilde club in Londen, dames ." vertelde Draco . "Het is een dansclub voor 'dreuzels' . Ik heb geld nodig en daarom laat ik jullie twee dansen voor de mensen die daar komen . Ik heb het geld nodig ! Onthoud dit, hoor je me ? Ik wil het geld !"
Parvati trok haar wenkbrauwen omhoog .
"En waarom zouden wij dat voor je willen doen ?" vroeg ze uit de hoogte .
"Omdat jullie geen keus hebben ." lachte Draco .
"En waarom zouden we geld moeten verdienen op deze manier ? En niet achter een kassa ofzo ?" zei ik hoopvol .
"Nee, dit is een perfecte manier om snel geld te verdienen in weinig tijd . " zei Draco . "En het is amusant om ernaar te kijken natuurlijk ."
Hij trok Parvati naar zich toe en legde zijn hand in haar hals .
Ik keek uit mijn ooghoek naar zijn hand en zag, tot mijn afschuw, dat het naar Parvati borst ging .
"Auw !" Parvati maakte zich los uit zijn omhelzing en bedekte haar blote hals .
"Wat wil je, Draco ?" sistte ik . "Dit is vreselijk wat je doet . Je weet best dat Harry -"
"Het is toch al uit ." zei Draco triomfantelijk .
"Waarom heb je het geld nodig ?" vroeg Parvati behoedzaam .
"Ik wil het geld om wraak te nemen . Ik heb het nodig om ingredienten ervan te kopen !" antwoordde Draco .
Ik schrok me dood .
Ik wist vast en zeker dat hij Harry bedoelde .

Die avond hadden we geen keus .
Parvati en ik werden door Draco uit het kasteel gesmokkelt en gebracht naar een wilde Londense club .
Toen we daar aankwamen werden we allebei, Parvati en ik, in een klein hokje gedumpt, met andere meiden .
We moesten ons verkleden terwijl Draco om de minuut ons kwam controleren !
Vreselijk, echt vreselijk ...
We moesten wachten tot wij naar buiten mochten gaan .
Hoeveel meisjes kwamen nog terug nadat ze klaar waren met dansen ?
Ik vroeg me angstig af wat er gebeurde met meisjes die niet terug kwamen .
Werden ze soms ...?
Even later moesten Parvati en ik gaan .
We werden naar een lege bar begeleid door een vreemde jongen, die me erg aardig leek .
De muziek begon en ik staarde onzeker naar Parvati .
Mensen op de dansvloer begonnen te joelen en te fluiten .
Vooral het mannelijke publiek probeerden ons te betasten .
Parvati begon te dansen . Ze bewoog een beetje met haar benen en lachte zenuwachtig het publiek toe .
Ik besloot maar dat we geen keus hadden en dat ik haar voorbeeld maar moest gaan volgen .
De harde muziek knalde in mijn oren en al gauw kreeg ik het ritme te pakken .
Het was lekker om daar te staan in belangstelling, terwijl ik helemaal los kon gaan in mijn dans . Het was, en dat vind ik nog steeds, erg verslavend .
Ik kreeg van dezelfde jongen te horen dat ik een kwartiertje pauze mocht houden .

Terwijl ik aan de kant zat met de jongen en een flesje drank ( Ik had geen idee wat ik allemaal naar binnen goot ) keek ik naar Parvati die nog steeds danstte op de bar . Haar strakke jurkje stond haar zeker goed .
Een jongen, ik schat van een jaar of negentien, sprong op de bar en danstte met haar . Het was ongelovelijk intiem .
Ze had het vast heel erg heet (al betwijfelde ik dat dat door het dansen kwam of van de opwinding) want plotseling greep ze een glas water van iemand uit het publiek en goot dat over zich heen .
Wow ! Wat zag zij er sexy uit !
Dat vond de jongen zeker ook, want hij begon probeerde haar te kussen .
Ik kon het niet meer aanzien en besloot maar naar buiten te glippen .
Het werd veel te veel voor me .
Maar net toen ik buiten was werd er aan m'n arm getrokken .
Het was de jongen die de hele tijd bij me was ...
"He, eh- wat doe je hier ?" vroeg ik voorzichtig .
"Dat wilde ik aan jouw vragen !" z'n stem was scherp, maar erg aangenaam .
"Sorry," zei ik . "Ik wilde gewoon wat frisse lucht halen en-"
"Ik weet wel wat je wilt ." zei de jongen . Hij glimlachte . "Je bent door iemand gedwongen om dit te doen, he ?"
"Ja ." gaf ik toe . Om een een of andere reden vertrouwde ik hem . "Ik ben gedwongen door Draco Malfidus ."
'Ah," zei de jongen . "Ik ben ook gedwongen om meisjes de hele avond te begeleiden . Het was mijn vader die wilde dat ik spontaner werd -"
"Wat verschrikkelijk voor je -"
"Ja, dus ... is dat meisje daar, Parvati, een vriendin van je ?" vroeg hij .
"Ja," zei ik zacht . "Een hele goeie vriendin ."
"Ik zal haar even naar buiten halen . Oke ? " zei de jongen en hij liep naar binnen . "Ik heet trouwens Chad ."
Ik knikte en keek hoe hij naar binnen liep .
Hij heette dus Chad, ging het door mijn hoofd . Hij was dus Amerikaans ...?
Mijn hart klopte als een bezetene toen hij samen met Parvati naar buiten kwam .
"Ik was zo bang, Hermelien ." zei Parvati en omhelsde me . "Ik schaam me kapot !"
"Jullie kunnen gaan . " zei Chad . "Vlucht, naar buiten, meiden . Ga weg !"
"Bedankt, Chad ." zei ik . "Ik heb nog nooit zulke gevoelens voor iemand gehad ... als voor jouw en een goeie vriend van me . Bedankt voor alles ."
"Het was leuk om met je te kunnen praten, Hermelien ." zei Chad .
Ik staarde uit m'n ooghoeken naar Parvati en zag dat ze zich omgedraaid had en in het duister tuurde .
Ik lachte naar Chad en hij lachte terug .
Toen boog hij zich naar me toe en kuste me . Het was ook, O, zo'n heerlijk gevoel !
Ik tintelde door mijn hele lichaam en ging samen met Parvati weg .
We zwierfen s'nachts door griezelige straten van Londen en werden vaak aangetast of nog erger... plotseling inelkaar geramdt door jongeren .
We kwamen gelukkig Levenius Lorrebos tegen en waren meteen gered ... "

Sorry, dat het zo lang duurde voor een stuk ( mijn laatste post was al van 3 dagen geleden ! Shocked

)
Maar ik hoop dat jullie er van genoten hadden en reacties zijn nog altijd welkom !
Chammiej .

~Cham~ · 5e jaars Verdiend: 49 Sikkels Woonplaats: Rotterdam

Stuk 80
Harry slikte een paar keer nadat hij het verhaal hoorde .
"Wat verschrikkelijk allemaal voor je -" fluisterde hij schor .
Hermelien knikte .
"Was je- verliefd op die Chad ?" vroeg Ron voorzichtig .
Het bleef even stil .
"Ron," zei Hermelien . "Ik weet het niet precies . Maar ik kan alleen maar zeggen dat mijn gevoelens voor een jongen nog nooit zo heftig waren geweest . Zelfs niet voor jouw of- Harry ."
Harry voelde dat hij rood werd .
"Ik denk dat ik maar naar bed ga ." mompelde hij .
"Nee, Harry ." zei Hermelien bijna smekend . "Blijf alsjeblieft hier . Ik eh- wil je nog even spreken . "
"Maar-" protesteerde Ron .
"Graag alleen ." zei Hermelien met een blik op Ron .
Ron stond met tegenzin op en sjokte mokkend naar boven .
"Harry," zei Hermelien . Ze draaide zich om en keek hem recht aan . "Ik moet je wat vertellen ."
Harry wachtte af en luisterde aandachtig .
"Toen Chad en ik- " begon Hermelien opgelaten . "Toen we buiten waren- was er iets gebeurd ."
"Wat dan ?" zei Harry bijna geluidloos .
"We-"
"Wat dan ?"
Hermelien haalde diep adem en schudde driftig haar hoofd .
"Ik kan het je niet vertellen, Harry ." snikte ze .
Tranen rolden over haar wangen .
"Je kunt me alles vertellen, Hermelien ." zei Harry . "Alles ."
Hermelien probeerde te glimlachen .
"Hadden jullie gezoend ?" vroeg Harry .
Hermelien schudde verdrietig haar hoofd .
"Was het maar zo eenvoudig geweest, Harry ." zei ze . "Ik vertelde je dat ik drank op had . Ik geloof dat het alcohol was, En Chad- hij zag er zo- verleidelijk uit ."
Harry kreeg een brok in zijn keel .
"Vertel het me, Hermelien ..." fluisterde hij bezorgd .
Hermelien haalde diep adem .
"Harry, ik ben ontmaagd ." fluisterde ze zacht .
"Wat ?" zei Harry vol ongeloof .
Hij voelde zich zwak en hulpeloos . Hoe kon Hermelien nou zo dom zijn ...?
"Hermelien, " zei hij scherp . "Dat was erg onverstandig wat je deed !"
"Dat weet ik, weet ik ." zei Hermelien vol schaamte . "Ik weet het, Harry . Maar ik wist niet wat ik deed en die jongen, Chad leek zo'n aardige jongen ."
"Was hij dat dan niet ?" zei Harry scherp .
"Dat wel ." gaf Hermelien met tegenzin toe . "Maar hij leek ook erg onschuldig, wat dus niet zo was- "
"Wat bedoel je ?"
"Het was toch duidelijk dat hij veel meer ervaring had met dit soort dingen dan ik ?!" riep Hermelien uit .
"Ja, " zei Harry geschrokken . "Ja, natuurlijk ."
"Maar dit is het probleem niet ." ging Hermelien verder . "Ach, laat ook maar . Ik ben moe -"
Ze wilde opstaan maar Harry duwde haar weer in haar stoel .
"Vertel me alles, Hermelien ." zei hij .
"Harry, ik heb recht op privacey als ik dat wil ." beet Hermelien hem toe .
Harry liet haar onmiddelijk los .
"Ja, " zei hij . "Ik was alleen maar bezorgd om je . Ik ga- ook maar eens ."
"Welterusten, Harry ."
"Trusten ."

Januari ging snel voorbij en al gauw werd het Februari .
Op een frisse ochtend van Valentijnsdag voelde Harry zich vreselijk alleen en wenstte vurig dat Parvati hem zou komen halen .
Maar dat gebeurde niet .
Harry bleef op het muurtje zitten in een van de moestuintjes en staarde verdrietig naar stelletjes die op weg waren naar Zweinsveld .
Hij zwaaide naar Ernst en Hannah die gearmd langsliepen en lachte naar Joost en Cho die elkaars hand vast hielden .
Liefde was allemaal wel erg mooi, dacht Harry grimmig . Maar de ware zal hij nooit meer vinden .
"Harry !" zei Ron .
Hij kwam naast hem zitten en was in een opperst goed humeur .
"Waarom zijn we zo vrolijk vandaag ?" vroeg Harry .
"Harry, vandaag is het de dag van de liefde !" zei Ron dramatisch . "Waarom zit gij alleen hier ?"
Harry lachte .
"Omdat mijn geliefde ervandoor is gegaan met een ander ." grapte hij .
"Ja," zei Ron toen plotseling serieus . "Dat is vervelend ."
"Wat bedoel je ?" zei Harry .
"Nou, gewoon ." zei Ron . "Dat Parvati-"
"Ik ben haar allang vergeten !" loog Harry .
"Nee, dat ben je niet ." zei Ron . "Ik weet dat je nog van haar houd ."
Harry wist dat zelf ook wel .
Hermelien kwam traag aansjokken .
"Hehe ..." zei ze en veegde het zweet van haar voorhoofd af .
"Ben je ziek, Hermelien ?" vroeg Ron .
"Nee hoor ." zei Hermelien . "We hebben dit jaar alledrie geen Valentijn -"
"Dus laten we elkaars Valentijn zijn !" zeiden ze alledrie in koor .

De schooldagen werden voor Harry, Ron en Hermelien net zo gewoon als voor elk ander leerling hier op school .
Ze volgden keurig de P.U.I.S.T lessen, maakten netjes hun huiswerk en trainden ijvierig onder begeleiding van Katja Bell .
Maar om een een of andere reden had Harry het gevoel dat Hermelien iets voor hem verborgen hield . Iets wat hij en Ron niet mochten weten ...

De Winter vloog voorbij en het werd Lente .
In April begon Harry harder te werken dan ooit .
Hij wist dat de tentamens eraan kwamen en mikte op een P.U.I.S.T .
Ron daareentegen bleef relaxt en genoot van alle vrije momenten op school .
Maar hun kalmte en relaxt heid verdween op slag toen Hermelien hen huilend aanschoot op een avond .

Stuk 81
"Harry en Ron, ik moet jullie iets ernstigs mededelen ." vertelde ze .
Zij, Harry en Ron zaten op het gras en staarden naar de heldere hemel die donker begon te worden .
"Harry weet een deel ervan al ." zei ze . "Maar Ron, ik- Ik ben ontmaagd ."
"Door Harry ?!" riep Ron overdonderd .
Harry lachte en porde in zijn maag .
"Natuurlijk niet, joh ." zei hij nog steeds lachend . "Ik ben nog braaf ."
Ron lachte ook . "Maar wie heeft dat gedaan ?" vroeg hij toen .
"Chad ." antwoordde Hermelien kortaf .
"Dus al een hele tijd geleden ." zei Ron grimmig .
Hermelien knikte .
"Maar dat is het probleem niet ." zei ze zacht . "Ik ben namelijk eh- zwanger ."
"Zwanger ?" herhaalde Ron zachtjes .
Hermelien knikte .
Harry voelde de moed in zijn schoenen glijden . Waarom had Hermelien hem dit niet eerder verteld ? Waarom vertrouwde ze hem niet ...?
Dat laatste wat hij dacht had hij per ongeluk hardop gezegd .
Ron en Hermelien keken hem geschrokken aan .
"Ja, Hermelien ." zei Ron toen . "Waarom had je ons niet eerder in vertrouwen genomen ?"
"Het is heel erg ." zei Hermelien . "Ik dacht dat jullie het niet zouden begrijpen en-"
"Dus Chad is de vader ." zei Harry . "En je weet niet eens wie hij precies is ."
"Nee," zei Hermelien verdrietig . "Daarom ook . "
"Het is nu eind April, Hermelien !" riep Ron geschrokken . "Dat betekent- "
"Dat betekent dat je al vier maanden zwanger bent !" zei Harry .
"Dus dat de baby in September word geboren ?" zei Ron, terwijl hij het probeerde te berekenen .
Hermelien zei niets .
Ze wreef over haar buik en plotseling viel het Harry op dat het een stuk dikker is geworden nu ze een vest droeg, het was hem nooit opgevallen omdat ze haar buik altijd verborgen hield onder haar gewaad . Maar nu was alles zo duidelijk en ...
"Hermelien," zei hij plotseling . "Weten je ouders dit al ?"
"Nee," antwoordde ze droog .
En plotseling begon ze te huilen .
"Het is allemaal zo moeilijk ! " snikte ze . "Ik ben nog maar zestien en de kans is groot dat ik sterf tijdens de bevalling, omdat ik nog zo jong ben en-"
"Rustig maar, Hermelien ." zei Ron troostend . "Dat gebeurd niet ."
Hij sloeg zijn arm om haar heen en kuste op haar wang . "Rustig maar ."
"En wat als de baby geboren word ?" ging Hermelien door . "Dan moet ik voor de baby zorgen en kan ik mijn opleiding niet meer afmaken . Maar ik laat mijn kind nooit alleen achter - nooit ."
"Dat hoeft ook niet, Hermelien ." zei Ron zacht . "We hebben elkaar . Harry en ik kunnen je altijd helpen en-"
"Zie je het al voor je ?" grapte Harry . "Ik en babysitten ?"
Hermelien giechelde .
"Maar ik vind dat Chad dit moet weten ." zei ze toen . "Mijn kind heeft er later recht op om te weten wie zijn vader is ."
"Dat klopt ." zei Harry .
Plotseling was de geachte aan kinderen en ouder worden zo erg dichtbij, dacht hij . Het duurd niet lang, maar over een paar jaartjes wordhij waarschijnlijk ook vader ...?
"We kunnen voorlopig niets voor je doen, Hermelien ." zei hij kalm . "Maar je moet natuurlijk wel een brief naar je ouders schrijven en dit vertellen aan een van de leraren, professor Anderling lijkt . "
"Harry heeft gelijk ." zei Ron . "Dit blijft niet langer onders ons, Hermelien . Vroeg of laat weten de leerlingen van school het ook ."
Hermelien knikte . "Ik ga mijn ouders schrijven ." zei ze en stond vermoeid op .
"Moet ik je brengen ?" vroeg Ron .
Hermelien glimlachte en schudde haar hoofd .
Harry en Ron bleven in het gras liggen .
"Harry," begon Ron ernstig .
"Ja ?"
"Ik vind zestien erg jong ."
"Dat vind ik ook, Ron . Maar we kunnen niets doen ."
"Als ik die Chad ooit eens tegenkom-"
"Nee, Ron ." zei Harry geeuwend . "Hermelien was verliefd op hem en misschien is ze dat nog steeds . Ze hielden van elkaar ."
Een paar minuten lang bleven Harry en Ron zwijgend liggen .
"Het is allemaal de schuld van Malfidus ." zei Ron toen .
"Ja," zei Harry . "Als hij Parvati en Hermelien niet daarheen hadden meegenomen was er vast niks gebeurd ."
"Ja, ik heb hem nooit gemogen en-"
"Ik hoop dat alles oke is met Parvati ." zei Harry .
Hij stond op en zuchtte .
"Ik ga naar binnen . Kom je mee ?"
"Ja, ik kom ."

Harry voelde zich gestresst toen de tentamens steeds dichterbij kwamen .
Hij trainde samen met zijn team zo hard, omdat ze Dinsdag de finale tegen Zwadderich moesten spelen . En dan had je nog bergen huiswerk ...
Ron had het ook op een P.U.I.S.T gemund, hij luisterde zelfs zo aandachtig bij Geschiedenis van Toverkunst dat Hermelien zijn aantekeningen moest overschrijven om het allemaal bij te houden .
Maar hoe erg de spanning ook was, niemand was gespanner dan Hermelien .
Haar ouders namen het goed op toen ze hoorden dat hun, zestien jarige, dochter zwanger was . Maar ook hun waren eerst geschrokken .
Alle leraren waren inmiddels al op de hoogte, en wilde geruchten deden de ronde op Zweinstein over Hermelien .
"Harry," zei Hermelien op een middag wanhopig . "Ik wil niet meer op school zijn-"
"Je moet, Hermelien ." zei Harry . "Je MOET je opleiding afmaken . Dat zei je altijd al tegen mij en-"
"Dat weet ik ." snikte Hermelien . "Maar het is vreselijk om opmerkingen te negeren die vreselijk zijn . En die voornamelijk afkomstig zijn van mijn HALF BROER Draco Malfidus !"
"Alles komt goed, Hermelien ." zei Harry . "Dat beloof ik je ."
Maar geen van beiden wist dat Hermeliens kind later net zoveel gemeen als Harry zal hebben .

.....

~Cham~ · 5e jaars Verdiend: 49 Sikkels Woonplaats: Rotterdam

Stuk 82
April en Mei gingen voorbij en het was midden Juni toen ze examens moesten doen .
Het weer was verbluffend mooi, de lucht was altijd helder blauw en de hitte onbeschrijfbaar .
Harry, Ron en Hermelien hadden hun tijden zo goed ingedeeld dat ze altijd tijd hadden om te gaan relaxen .
(als ze s'ochtends wakker werden hadden ze twee uur de tijd voor omkleden, eten enz. , daarna hebben ze twee tentamens in de ochtend, dan de lunch pauze, anderhalf uur leertijd , weer een tentamen en dan s'avonds heel erg veel tijd om zich voor te bereiden voor hun volgende tentamen ...)
Harry liep over het gras met een Bezweringen boek onder zijn arm en streek nerveus door zijn haar . Hij vroeg zich af of de volgende tentamen moeilijk zal zijn ...?
"Harry ?" zei een zachte stem .
Harry draaide zich om en zag Parvati tegen een boom aan zitten .
"Ja ?"
"Kom even naast me zitten ." zei ze .
Harry deed dat .
"Ik ben niet meer verliefd op professor Hamilton . Ik wil nooit meer verliefd zijn !" zei Parvati zacht .
"Hoezo niet ?" vroeg Harry .
"Hij bood me een extra prive les aan gisteravond en toen-" Parvati trok een vies gezicht .
"Je bent toch niet-" begon Harry vol ongeloof .
Parvati schudde haar hoofd .
"Nee, " zei ze . "Zo dom was ik niet . Maar hij probeerde me wel aan te tasten ."
"Wat erg voor je, Parvati ." zei Harry .
Hij strekte zijn hand uit en haakte automatisch zijn vinger door de hare .
"Ik ben nog steeds verliefd op je, Harry ." zei Parvati .
Ze leunde tegen hem aan en liet haar hoofd op zijn schouder vallen .
"Wat ik allemaal zei tegen je- dat was echt een vergissing . Ik begrijp natuurlijk wel dat je me niet meer wilt enzo ... maar ik moet het je vertellen, Harry . Ik vertrouw geen enkele jongen meer . Ik ben en blijf voor altijd verliefd op jouw ."
Harry kreeg een brok in zijn keel .
Er was inderdaad veel gebeurd tussen hen, dacht hij verdrietig . Maar waarom was het zo gelopen tussen hen ...?
Hij ontdekte plotseling dat hij stiekem diep in zijn hart misschien toch wel ...
"Parvati," zei Harry schor . Hij legde zijn handen om haar middel en trok haar naar zich toe . "Ik vind het jammer dat het zo was gelopen tussen ons . Maar diep in mijn hart heb ik altijd al van je gehouden . Van je gehouden- als ik nog nooit eerder van iemand anders had gehouden ."
Parvati veegde een traan weg en glimlachte .
"Ik voel me zo- Oh, Harry ik kan je gewoon niet vertellen wat ik allemaal voor je voel ." zei ze . Ze ging op zijn schoot zitten en streelde zachtjes zijn hals . "Mijn gevoelens voor je blijven voor altijd branden . Voor altijd ."
Harry glimlachte .
Hij keek naar Parvati . Haar donkere verbluffende ogen ...
"Wauw ..." fluisterde hij .
"Inderdaad ." lachte Parvati . "Jij bent de mooiste persoon die ik ooit tegen ben gekomen . Van zowel de binnenkant als buitenkant ."
Hun hoofden waren geen centimeter van elkaar af .
Hun lippen raakten elkaar zachtjes aan . Langzaam boog Harry zich naar haar toe en kuste haar .
Een lange vertrouwde zoen, die hij maanden lang moest missen .
Plotseling hoorden ze geklap .
Harry en Parvati hielden abrupt op .
Ron, Hermelien, Ernst, Joost, Hannah, Cho, Luna, Ginny, Daan, en Simon (kortom : bijna alle leden van SVP dus ) .
"He, " zei Harry droog . Hij was vreselijk opgelaten omdat iedereen dit had gezien .
"We wisten wel dat jullie weer bij elkaar kwamen !" zei Ginny joelend .
"Jah, jullie waren zo erg verliefd op elkaar !" zei Cho lachend .
"Dat," zei Hannah . "Dat was overduidelijk !"
Harry trok Parvati weer naar zich toe en snoof haar geur op .
"Jullie passen echt goed bij elkaar ." zei Luna dromerig .
Harry keek haar aan en wilde wat zeggen, maar voor hij het wist plakte Parvati een zoen op zijn mond .
Toen ze klaar waren bleven ze nog een tijdje met hun hoofden dicht tegen elkaar aan zitten .
De rest waren stil geworden en vormden ook automatisch stelletjes .
Ernst en Hannah hielden elkaars handen vast en waren naast Harry komen zitten, Joost en Cho deden hetzelfde en fluisterden lieve woordjes tegen elkaar, Ginny en Daan keken elkaar lachend aan, Simon probeerde Luna te versieren en zelfs Ron en Hermelien gingen dicht tegen elkaar aan zitten tegen een boom .
Harry en Parvati lachten .
"Ik ben echt blij dat het zo gelopen is ." fluisterde Parvati .
"Ik ook ." fluisterde Harry schor .
Hij voelde zijn maag een slinger maken en heel erg gekriebel in zijn buik .
"Laten we maar naar binnen gaan ." stelde Simon voor . "De tentamens beginnen weer zo ."
Iedereen volgde hem naar binnen .
Iedereen behalve Harry, Ron, Hermelien en Parvati .
"Ik vind het zo erg fijn dat jullie weer samen zijn ." piepte Hermelien . "Jullie zijn echt voor elkaar gemaakt !"
"Weet je wat me is opgevallen," flapte Harry het eruit . "Dat ik dit jaar veel meer van die problemen heb, wat anderen ook hebben . "
"Tiener problemen ?" vroeg Hermelien .
"Zoiets ." zei Harry . "Ik denk dat hier iets achter zit . Voldemort is vast een sterker leger aan het krijgen . HIj heeft me het hele jaar met rust gelaten - op de dooddoeners na dan ."
"Ja," zei Hermelien peinzend . "Er zit vast wel iets achter of-" haar gezicht verstrakte terwijl ze angstig voor zich uit staarde .
"Wat denk je dat het is ?" vroeg Parvati zacht .
"Ik- Ik heb het !" gilde Hermelien . "Ik moet even naar de bieb -"
"Maar Hermelien," protesteerde Ron . "De tentamens beginnen over een half uurtje !"
Hermelien negeerde hem en zwaaide .
"Ik haat het als ze zo doet ." mompelde Ron nijdig .
"Ik hoop maar dat ze mijn raadsel kan oplossen -" zei Harry .

"Ik weet wat het is, Harry ." zei Hermelien plechtig .
Zij, Ron, Harry en Parvati (die maar niet van elkaar kunnen afblijven) zaten in het gras onder dezelfde boom .
"Er rust een Vloek op jouw, Harry ." zei Hermelien . "Al vanaf het eerste moment dat je Pompoensap dronk op Zweinstein na de vakantie ."
"Wat ?" zei Harry geschrokken .
"Er is iemand op Zweinstein die al een hekel aan je heeft vanaf het eerste moment ." legde Hermelien kalm uit . " Of het kan ook zijn dat hij of zij speciaal gestuurd is door Voldemort om je in de problemen brengen ."
"Hmm..." murmelde Ron . "Daar zit wat in ."
"Daar zit inderdaad wat in !" zei Hermelien scherp . "Het punt is dat we niet weten wie dat heeft gedaan . We kunnen natuurlijk -"
Ze stopte met praten en wreef pijnlijk over haar buik .
"Gaat het, Hermelien ?" vroeg Ron .
Hermelien knikte en kromp ineen . "Hij schopt-"
"Word het een HIJ ?" zei Parvati glimlachend .
"Nee," zei Hermelien . "Ik weet het eigenlijk niet ."
"Heb je al een naam bedacht ?" vroeg Harry om haar af te leiden .
"Ik heb er veel over nagedacht, weet je ." zei ze . "Als het een meisje word gaat ze 'Sophia' heten . Dat heb ik altijd al een mooie naam gevonden ."
"En als het een jongen word ?"
"Dan noem ik 'm 'Zachary' oftewel 'Zack' . Een Amerikaanse naam kan geen kwaad, omdat zijn vader dat ook is ." zei Hermelien met een waterige glimlach .
Harry glimlachte .
Ze zwegen een tijdje .
"Maar Harry," begon Hermelien weer . "Ik weet hoe je de dader kan opsporen ."
"Hoe dan ?"
"Eigenlijk heb jij dat al eens eerder gedaan ." zei Hermelien lachend . "Maanden geleden met Parvati terug in de tijd reizen, en in je derde jaar met mij ." voegde ze het eraan toe .
Harry grijnsde breed en keek naar Ron .
Hij had nog steeds geen flauw idee ...
"En hoe moet ik dan terug ? We hebben tenslotte geen Tijdverdrijver meer ..." zei Harry .
"Nee, dat is niet nodig ." zei Hermelien ongeduldig . "Die spreuk van Perkamentus tijdens Kerstmis . Dat is al voldoende ... ik heb die spreuk onder mijn controle en-"
"Wat ?" zei Parvati vol bewondering . "Kan jij dat echt ?"
"Ja," zei Hermelien zacht . "Maar dat doet er niet toe . Het gaat om mijn plan . Luister..."

Harry, Ron, Hermelien en Parvati stonden in een kring, in de lege leerlingenkamer van Griffoendor .
"Oke," zei Hermelien gespannen . "Het kan gevaarlijk zijn . Dus daarom lijkt het me beter als- als Harry alleen met Ron gaat ."
"Maar Harry kan niet alleen gaan !" protesteerde Parvati . "Ik ben bang dat hem iets overkomt en dan-"
"Rustig, Parvati ." zei Harry sussend . "Ik zal voorzichtig zijn . Dit is echt belangrijk en Hermelien heeft gelijk ... Het kan gevaarlijk zijn ."
"Maar waarom ga je dan ?" vroeg Parvati .
"Omdat ik het niet vertrouw ." zei Harry . "Voldemort heeft me niets gedaan dit jaar en als er inderdaad een soort eh- 'tiener-problemen' Vloek op me rust kan ik het beter onmiddelijk verbreken ."
"Je hebt gelijk ." gaf Parvati met tegenzin toe .
Het bleef een tijdje stil .
"Het is tijd ." zei Hermelien zacht .
Harry gaf Parvati vlug een zoen .
Terwijl Parvati met tegenzin zijn hand toch los liet, zag Harry dat zij en Hermelien hun tranen nauwelijks konden bedwingen .
"We komen zeker levend terug ." verzekerde hij hen . "Kom mee, Ron ."
Hij rukte Ron mee aan zijn arm en ging recht voor Hermelien en Parvati staan .
"Onthoud, jullie mogen niets van het verleden veranderen ." waarschuwde Hermelien . "Helemaal niets ! Begrepen ?"
"Ja ." zei Harry .
"Waarom niet ?" vroeg Ron geirriteerd .
"Omdat dat gewoon de regels zijn !" snauwde Hermelien .
"Wat heeft het dan voor zin om terug te gaan ?" zei Ron .
"Jullie moeten terug om te ontdekken WIE de vloek heeft gebrouwen in Harry's Pompoensap ." zei Hermelien ongeduldig .
"Wees voorzichtig, jongens ." zei Parvati mistroostend .
"Dat zullen we zeker doen ." zeiden Harry en Ron .
"Oke," zei Hermelien . "En deze amuletten moeten jullie samen brengen om weer terug te kunnen komen, he ? Harry weet hoe het werkt ?"
"Ja," zei Harry . "Ik heb ze weleens eerder gebruikt ."
"Goed ." zei Hermelien met een bezorgde blik op Parvati, die elk moment flauw kon vallen .
Ze mompelde een ingewikkelde spreuk en maakte mooie soepele polsbewegingen met haar toverstok .
Harry kneep zijn ogen dicht en kreeg onmiddelijk een hol gevoel in zijn maag .
Wat als ze dit niet overleefden ...?
En dat was zijn allerlaatste gedachte .

~Cham~ · 5e jaars Verdiend: 49 Sikkels Woonplaats: Rotterdam

Stuk 83
Met een knal belandde Harry middenin de hal op de eerste verdieping .
"Harry -" kreunde een bekende vermoeide stem .
"Ron !" zei Harry en wreef over zijn knie . "Waar ben je ?"
"Hier-" Ron kwam tevoorschijn en schudde wat stof uit zijn haar .
"Niet te geloven, het is gelukt ." mompelde hij .
"Ja," zei Harry . "Hermelien is een sterke heks ."
"Maar rond welke tijd is dit -"
"Dit," zei Harry . "Dit is aan het begin van het schooljaar . De leerlingen zullen zo wel komen ."
Hij had zijn zin nog niet afgemaakt toen er tweede en derde jaars langs liepen .
"Zo te zien is iedereen al aangekomen ." zei Ron grimmig .
"Ja, " zei Harry ook verbaasd . "Late we naar binnen gaan -"
Ze glipten tussen de tweede en derde jaars door, de Grote Zaal in .
"Wow !" fluisterde Ron, achter Harry .
De zaal zat helemaal vol van de leerlingen, die rumoerig op de eerste jaars wachtten .
"Kijk ! " zei Ron plotseling verrast . "Daar zitten wij !"
Harry keek naar de tafel van Griffoendor en zag zichzelf tegenover Hermelien zitten, tussen Ron en Louisa .
"Laten we onder de tafel schuilen ." sistte Harry tegen Ron .
Ze doken onopvallend onder de tafel van Griffoendor en bleven stoppen bij hun eigen voeten .

"Ik ben Hermelien Griffel ." hoorden ze Hermelien enthousiast zeggen tegen Louisa .
Ron grinnikte en Harry grijnsde breed .
"Wat was het toen gezellig, he ?" zei Ron zacht . "We hadden helemaal geen zorgen enzo ... "
"En Hermelien was nog maar een braaf meisje ." zei Harry .
Rons' gezicht vertrok onmiddelijk .
"Ik kan het me maar niet voorstellen dat ze-" fluisterde hij .
"Laten we dat maar vergeten, Ron ." zei Harry . "Ik vind het ook heel erg-"
Harry en Ron stopten onmiddelijk met lachen en keken naar de handen van Louisa die onder de tafel een bekertje verwisselde .
"Ik hoop het !" hoorden ze haar lachen .
Harry en Ron keken elkaar angstig aan .
"Dus zij is het ." fluisterde Harry .
"Maar waarom ?" zei Ron .
"Haar vader," zei Harry wezenloos . "Meneer Demjeguende was door en door slecht . Dit doet ze in opdracht van haar vader, in opdracht van heer Voldemort . "
"Maar waarom ?"
"Omdat ze me misschien hiermee volgend jaar ook kunnen lastig vallen ?" zei Harry . "Ja, ik MOET de Vloek verbreken . Zolang ik Pompoensap drink gaat de Vloek door tenzij-"
"Tenzij je minsten een drupel op Louisa's huid doet ." zei Ron . "Want dan gaat de Vloek door en word hij afgemaakt door Voldemort, maar gaat de Vloek door bij Louisa !"
Harry gaapte hem aan .
"Hoe weet jij dat allemaal zo goed ?" vroeg hij wantrouwig .
"Ik eh- " stamelde Ron . "Ik had 'Wraak plannen van grote tovenaars' geleend van Hermelien . Ik wilde wat spannends lezen in bed-"
Harry grinnikte .
"Dat is hartstikke mooi !" zei hij blij . "We nemen een bekertje Pompoensap van haar mee en druppelen het vanavond wel-"
"Oke ." zei Ron .
Hij haalde een flesje uit zijn zak en zoog met een soort rietje Pompoensap uit het bekertje van Louisa en liet daarmee zijn flesje vullen .
"Uitstekend, Ron !" zei Harry vol bewondering . "Echt heel erg goed ."
Ron werd rood en streek opgelaten door zijn haar .
"Nou ja..."
"Kom op," zei Harry . "We moeten nu naar de leerlingen kamer van Griffoendor gaan ."
Ze kropen onopvallend onder de tafel vandaag en glipten vlug de Grote Zaal uit .
"Ik kan het niet geloven dat Louisa dat had gedaan !" zei Harry terwijl hij met grote passen door liep . "Ik bedoel, ze leek altijd zo'n aardig meisje ."
"Ik heb haar nooit gemogen ." zei Ron hijgend . Hij moest Harry bijhouden door te gaan lopen met een sprintje . "Ik bedoel, zij wilde jouw relatie met Parvati kapot maken, ze loog veel te vaak en haaar vader had ons ook nog eens gegijzeld !"
"Dat was de schuld van haar vader, Ron ." zei Harry .
"Nee," zei Ron beslist . "Zij had er net zo veel mee te maken !"

Harry en Ron verscholen zich achter de boekenkast in de leerlingen kamer en snakten steeds naar adem toen er iemand binnen kwam .
En toen, was het zover .
Harry gaf Ron een stoot en wees naar Louisa die zich triomfantelijk maar ook vermoeid in een fauteuil liet vallen .
Ron wilde opstaan maar Harry hield hem tegen .
"We moeten er zeker van zijn dat ze blijft zitten ." sistter hij .
Na een minuut of tien gaf Harry een knikje en slopen de jongens geluidloos op Louisa af .
Harry greep Rons' flesje en liet een paar druppels vallen op Louisa arm .
"Gelukt !" sistte Ron grijnzend .
"Ja ." zei Harry . "Laten we terug gaan -"
Ze brachten hun amuletten samen en zagen een orkaan van kleuren en geluiden .
Harry kneep zijn ogen dicht en glimlachte .

"Zo !" zei Hermelien tevreden . "Dat ging best snel ."
"Ja, " zei Ron . "We weten wie het was ."
Harry liep naar Parvati toe en pakte haar hand .
"Het was Louisa ." zei hij kortaf .
"Wat ?" zeiden Hermelien en Parvati verbijsterd . "Echt ?"
"Echt ." zei Ron .
"En wat hebben jullie gedaan om de Vloek te stoppen ?" vroeg Hermelien nieuwschierig .
"De Vloek kan niet gestopt worden ." antwoordde Ron . "Dat is een hele klus ."
"Dus het was voor niets geweest ?" zei Hermelien teleurgesteld .
"Niet voor niets ." zei Harry lachend . "In plaats daarvan, de Vloek te stoppen, hadden wij de vloek omgedraaid en nu rust hij op- "
"Louisa ?" zei Parvati hoopvol .
"Juist ." zei Harry .
Hermelien glimlachte breed .
"En hoe hadden jullie dat voor elkaar gekregen ?" vroeg ze .
"Een Vloek dat in drank word gebrouwen kun je omdraaien," zei Ron . "door middel van een paar druppeltjes op de huid te doen van degen die het verdiend ."
"Hoe weet je dat allemaal ?" vroegen Hermelien en Parvati in koor .
"Ik eh- had je boek een keer geleend ." zei Ron .
"Echt ?" zei Hermelien stralend . "Je bedoeld ' Wraak plannen van grote tovenaars' ???"
Ron knikte .
"Wat goed !" joelde Hermelien . "Dat was geniaal van je, Ron !"
Ron werd nog roder .
Harry en Parvati begonnen te lachen .
"Gelukkig maar dat alles toch nog goed is gekomen ." zei Parvati . "Morgen is onze laatste tentamen -"
"Nee," zei Hermelien . "Ik moet nog uitzoeken wie Chad precies is ."

Wat vinden jullie ervan ...? Embarassed