[AF] Down To earth

Veer · Geplaatst: Wo Dec 14, 2005 16:55

Down To Earth
James & Lilly

Proloog: Het geheim

Niemand wist het, niemand.
Dat we elkaar niet konden uitstaan wist iedereen, maar niemand begreep waarom.
Alleen ik en hij, en zo moest het naar mijn mening ook blijven. Vraag me niet waarom, het was gewoon zo.
Het was tot nu toe een geheim gebleven, tussen ons beide. Al werd er tussen ons twee nooit een woord over gerept. Waarom?
Wat was het geheim. Het is pijnlijk voor me om erover te vertellen.
Het begon in ons eerste jaar.
We werden naar elkaar toegetrokken en waren tegelijkertijd ook elkaars tegenpolen. Zoals bij een magneet, als je ze goed legden trokken ze elkaar aan, lagen ze fout stoten ze elkaar af.
We werden een stel, we waren smoor op elkaar. We noemden elkaar bij de voornaam, nu niet meer.
Wat ging er fout vraag je je af? Ik zag hem een ander kussen, een stomme reden om het uit te maken. Maar het brak mijn hart. We waren pas 2 dagen samen, hadden nog niet eens met elkaar gekust.
Maar nu, 5 jaar later, lag alles anders.
Hij vervloekte me, had om de week een andere vriendin en was dé herrieschopper en grappenmaker tijdens de les. Elke keer lag iedereen strijk bij zijn opmerkingen terwijl ik me er aan dood ergerde.
Ik was de eerste geweest aan zijn grote lijst van veroveringen. Maar ik stond niet op de lijst, wist ik. Om een of andere reden hoorde ik niet thuis op die lijst. Ik werd niet gezien als een verovering.
Dat was goed.
Hij had mijn vertrouwen geschonden, mijn hart gebroken en me bedrogen.
Maandenlang heb ik men armen open gekerfd in de hoop dat die pijn de pijn van mijn gebroken hart zou overstemmen. Ik had me elke nacht in slaap gehuild.
Nooit had hij sorry gezegd, daarvoor was het nu immers te laat.
Naar mijn mening verdiende hij geen vergiffenis.
Het geheim, mijn geheim, zijn geheim, ons geheim.
Verzwegen tot het eind ter tijden…
Voorlopig toch.

Had eigenlijk nog willen wachtten maar ik heb genoeg getypt in word om een stukje door te kunnen.
Ik weet dat het helemaal anders is dan mijn vorige verhaal en dus een ander publiek zal aanspreken maar ik zou blij zijn met evengoede, desnoods betere, reacties.
Very Happy

.
Hopelijk is ie goed, dus reageren als ik verder moet gaan..
xxxxxxxxxxx
Veer

Veer · Geplaatst: Do Dec 15, 2005 19:53

Hoofdstuk 1: daarom denk ik niet

Als je dacht iets te weten, zat je meestal fout.
Als ik dacht dat de zon zou schijnen, regende het.
Als ik dacht dat ik een 10 op 10 had op een test, had ik een 0.
Als ik dacht dat iemand te vertrouwen was, bedroog hij me.
En als ik dacht de waarheid te weten, bleek het een leugen te zijn.
Daarom dacht ik niet.
Als Stef weer naar me glimlachten, glimlachte ik terug. Want als ik dacht dat hij me leuk vond, haatte hij me hoogstwaarschijnlijk.
Dus dacht ik er verder niet bij na, hij was toch mijn type niet.
Ik ging in een zetel zitten en sloeg mijn boek transfiguratie open om mijn les nog eens over te lezen.
‘Hoi evers’
‘Wat is er Potter’
‘Niets’
‘Rot dan op Potter, ik wil leren’
Hij ging weg en Andrew kwam naast me zitten, ‘Hoi Lilly’.
‘Hoi’.
‘Heb je iets te doen zaterdag?’
‘Hmm, ja, zweinsveld’
‘Ga je met iemand?’
Ik dacht even na, ik wou eerst met Alana gaan, om bij te praten.
Misschien kon ik wel een kans wagen met Andrew, zo erg zag hij er niet uit alhoewel hij een enorm groot ego had en vrij agressief was.
‘Nee, niet in het bijzonder!!’
‘Wil je dan afspreken? Om 12.00 aan de Grote Zaal?’
‘Ja, oke’
Hij stond weer op, ging naar zijn vrienden om hen op de hoogte te brengen…
Ik had een date, ik was opgewekt en Alana kwam naast me zitten om me uit te horen. Ze was jaloers maar blij voor me, zoals een vriendin moet zijn…

thanks voor de reacties aan
sirius_fan
_Lisz91
titillandus
meika
kiss4u
remus lupos
minkimonki
danlover
welovedraco

Very Happy

bedankt daarvoor, ben heel blij...
xxxxxxx
reacties?
xx Veer

Veer · Geplaatst: Vr Dec 16, 2005 13:05

Ik wachtte op hem, ik had net als alle andere dreuzelkledij aan gedaan. Als zelf een dreuzel had ik daar genoeg van. Ik droeg een jeans, donkerblauw topje en zilverkleurige riem. Ik had geen make up opgebracht en had ook geen oorbellen ingedaan.
Ik voelde me plots zenuwachtig, wie weet verwachtte hij allerhande dingen van me, misschien dacht hij wel dat we zouden zoenen. Iets waar ik helemaal geen zin in had.
Owh God, ik wou eigenlijk helemaal niet met hem uitgaan waarom had ik in godsnaam ja gezegd? Ik kon met hem meegaan en daarna gewoon weggaan.
Dat zou lukken, als hij mij in de steek zou laten was het doodnormaal maar als ik hem zou achterlaten was het een gigantische roddel.
Als een jongen mij dumpte was er niets aan de hand, maar dumpte ik hem, dan wist binnen de kortste keren de hele school het.
Hij kon met 20 meisjes uitgaan, maar ging ik met 20 jongens was ik een slet.
Hij was er, hij had een afschuwelijk lelijke T- shirt aan en glimlachte naar me.
‘Hoi, zullen we gaan?’
Ik knikte en volgde hem, hij nam mijn hand en ik zuchtte.
Ik haatte het als mensen mijn hand vastnamen, vooral als ik het niet wou dat hij het deed. We gingen lang enkele winkels en daarna iets drinken in de drie bezemstelen, alle leerlingen zouden er zijn.
James was er ook, hij had als date een verlegen meisje uitgekozen en was zo te zien niet echt geïnteresseerd in haar.
Zodra hij zag dat ik naar hem keek knipoogde hij.
Ik moest onwillekeurig glimlachen en wende mijn gezicht af. Ik had het me toch verbeeld.
Remus zat aan een ander tafeltje helemaal alleen te lezen met voor hem een flesje boterbier.
Hij was van de vier jongens de meest beschaafde. Al zag hij er vaak oververmoeid en sjofel uit. Sirius zag er niet echt erg uit, maar hij had in ieder geval minder dates dan James.
Wat niet zo verwonderlijk was aangezien hij haast even vaak als James moest nablijven. Remus haast nooit en Peter ook vele minder dan het tweetal.
Ik besteedde geen aandacht aan Andrew, hij was echt oersaai. Hij zei de hele tijd geen woord en als hij dan al iets zei was het over zo’n stom onderwerp als school.
Ik zuchtte, ik zocht niet zo’n jongen als hem, ik wou een vlotte kerel. Een waarmee je honderduit kon praten over allerhande dingen zonder dat het ging vervelen.
Iemand waarmee je kon discuteren over muziek, leraars of bepaalde spreuken.
Ik stond op en Andrew keek me verbaasd aan.
‘Sorry, maar ik heb wel wat beters te doen’ zei ik verveeld, zonder nog een woord te zeggen ging ik de drie bezemstelen uit en ging terug naar het kasteel…

geen reacties gekregne :'(
Was een kort stukje vorige keer maar heb toch graag reacties..
xxxx
Veer

Veer · Geplaatst: Za Dec 17, 2005 14:47

‘Wat, je bent het gewoon afgetrapt?’, Andrew had het niet goed opgenomen. Dat was het nadeel als je met iemand agressief en lichtgevoelig uitging op date.
‘Hmm, goed dat je daar achter bent gekomen’
‘Ongelooflijk gewoon’
De hele leerlingenkamer keek van hem naar mij.
‘Nouja, ik hoop dat je volgende meisje langer van jou gezelschap wil genieten’
‘Wat weet jij nou van meisjes’ schreeuwde hij kwaad, ik keek hem verbaasd aan en glimlachte.
‘Oke, ik wist dat je dom bent. Maar zo dom dat je mannelijk en vrouwelijk nog steeds niet van elkaar kan onderscheiden, dat is nog erger dan ik had gedacht’ zei ik, hij staarde me met open mond aan en wou reageren.
Ik gaf hem de kans niet en ging naar de meisjesslaapzaal.

Hoofdstuk twee: de brieven

Ik was verbaasd om een brief op mijn bed te vinden.
Ik bekeek hem achterdochtig en opende vervolgens de enveloppe om de brief te lezen.

bedankt voor de reacties aan minkimonki, Firebolt428 en de andere (weet naam nimeer:P)
xxxx
Reacties nog steeds welkom.
xxxx
Veer

Veer · Geplaatst: Za Dec 17, 2005 20:21

Lilly
Je weet het niet, maar ik hou van je.
Je bent fantastisch, maar ik durf het je niet te zeggen.
Ik zag je vandaag, ik durfde je niet te lang aan te kijken.
Was bang dat je zou zien hoe ik bloosde.
Je ogen zijn magisch, je haren betoverend, je geheel is onbeschrijfbaar betoverend.
Je zorgt ervoor dat ik uren naar je kan staren, als je niet omkijkt en me niet zou zien.
Ik hou van je.
Kusjes
.

Ik was sprakeloos, de brief was van een geheime aanbidder. Of daar leek het toch op.
Ik vroeg me af wie zo zou denken over me, als klassenoudste had ik veel mensen tegen me gekeerd door ze bij Anderling aan te geven als ze iets fout hadden gedaan.
Ik wierp opnieuw een korte blik en geeuwde, waarom wou ik weten wie de brief had gestuurd? Ik borg hem op in de lade van mijn nachtkastje en kleedde me om, als er meerdere brieven zouden komen zou ik wel nieuwsgieriger worden, maar nu niet.
Ik kroop in mijn bed en trok de dekens tot op mijn kin, het duurde een uur voor ik sliep…

De volgende ochtend was ik nieuwsgierig naar de afzender. Hoe zag hij eruit?
‘Lilly?’.
gedoe, ik zat in de les, wat vroeg Anderling ook al weer? Ik had niet opgelet, helemaal niet.
Ik keek even op de pagina in mijn boek in de hoop te zien waarmee we bezig waren.
‘Ik, ik begrijp het niet professor’ zei ik gauw, ze keek me met een twijfelende blik aan
‘Je begrijpt het niet?’ herhaalde ze mijn woorden.
Ik knikte, ze zuchtte en begon een hele uitleg te doen, ik hoorde het niet en was weer in gedachten verzonken.
Die avond lag er weer een brief op mijn bed…

bedankt voor de reacties aan Tineke en EnOer (ofzoiets)...
In een van de volge,de postjes gaat en zelfgeschreven gedicht staan getiteld :'meaningless'. Ik vind eht een mooi dus Very Happy

.
Reacties nog steeds welkom...
xxxxxxxxxxx
Veeeer

Veer · Geplaatst: Zo Dec 18, 2005 14:26

Wat is liefde?
Bestaat liefde? Is het niet gewoon lust?
Zwetende handen als ik je zie
Nerveus gestotter en kriebels in je buik.
Een plots geheugen verlies van wat je haar wou zeggen.
Ik zeg het foute
Ik begrijp het als je me zou haten.
Het bezorgt me rillingen als je naar me kijkt met je heldergroene ogen.
Perfectie bestaat niet, degene die dat ooit zei had jou vast nog nooit ontmoet…
Kusjes
.

Ik begrijp het als je me zou haten?
Hij begreep het misschien maar ik niet. Waarom zou ik iemand die zo’n brieven naar le schreef haten? Ik bezorgde hem rillingen?
Hij vertelde amper wat over zichzelf, ik glimlachte.
De slaapzaal was leeg en er heerste een doodse stilte.
Alana noemde hem mijn geheime aanbidder.

Brief 19, maart
Hoe weet je of iemand echt van je houdt?
Sommigen zeggen de blik in zijn ogen, anderen dat het iets is aan zijn manier van doen.
Of hoe hij je hand vasthoud.
Maar volgens zovele, en volgens mij, is het een kus.
Een zoen zegt 1000 woorden die je niet verwoorden kan.
En zelfs die kus kan ik je niet geven, het zou zoveel verklaren
Kusje
.

Vind het jammer dat ik geen reacties meer krijg Sad

Is die zo slecht??,
xxx
Veer

Veer · Geplaatst: Zo Dec 18, 2005 15:03

Ik borg de brief op, ging naar de inmiddels lege leerlingen kamer en ging in de zetel zitten. Het haardvuur knetterde zachtjes en ik nam mijn boek transfiguratie om een test voor te bereiden…
Een half uur later werd ik gewekt.
‘Hoi’
Het was James, Potter weer, hij kwam naast me zitten.
‘Wat doe jij hier?’ vroeg ik hem argwanend.
‘Kon niet slapen’
‘Owh’
‘Kijk, het spijt me’
‘Wat?’
‘Dat ik zo rottig tegen je doe, of je beledig enzo’ zei hij, hij ontweek mijn blik maar ik kon zijn silhouet net zien in het donker.
‘Waarom doe je het dan?’
‘Ik, ik wil niet afgaan bij mijn vrienden, begrijp je?’
Ik glimlachte, ik begreep hem en wist dat niemand wou afgaan bij zijn vrienden, zelfs ik niet.
‘Het is oke, ik bedoel, je kent de grenzen’ zei ik, het was gemeend, het stoorde me niet echt. Hij keek me aan en onze handen raakten elkaar.
Hij trilde.
‘Evers?’
De magie was verbroken, de tegenpolen werkten weer en ik stond op. ‘Ik ga naar bed’
‘Zou je…?’
‘Ik zeg niemand wat over ons gesprek’
‘Bedankt’
Ik ging naar bed…

De volgende dag had hij weer zijn oud gewoontes terug.
Hij was zoals altijd weer aan het praten in de les en Anderling ergerde zich dood omdat strafwerk nooit vat op hem had.
‘Potter!’ zei ze plots, de hele klas schrok op, ‘Naar voor in de klas’
James keek haar verbaasd aan en ik moest onwillekeurig glimlachen.
‘Waah?’ zei Potter verbaasd, hij staarde Anderling aan. ‘Hup Hup, je mag een gedicht voordragen’ zei ze, James stond op en begaf zich naar voor in de klas…

‘What's the sense of kissing you?
If I know you won't kiss back?
What's the sense of being with you?
If I know we're gonna break up?
What's the sense of falling in love?
If I know we're gonna hate?
What's the sense of missing you?
If I know we've never met?
What's the sense of thinking of you?
And hoping you think of me too?
What's the sense of falling in love?
If it's only causing this pain?
What's the sense of writing this poem?
If I know it won't change a thing??’

Very Happy

.
Reacties please. is al 300 maal gelezen... Smile

.
Maar nog geen reacties gekregen, snappet niet Crying or Very sad

xxxxxxxxxxx
Veer

Veer · Geplaatst: Zo Dec 18, 2005 21:10

De stilte in de klas was oorverdovend en Anderling stootte een onzekere ‘euh’ uit.
De bel ging en er klonk geschraap van banken, de leerlingen verlieten het lokaal en ik bleef verdwaasd zitten. Versteend, een magisch gevoel overspoelde me.
‘Evers, schiet op’.
Ik grabbelde mijn spullen bij elkaar, wandelde de gang op en trof daar James aan omringd door een bende meiden.
Hij wurmde zich bij de meisjes vandaan en kwam naast me wandelen.
Sinds wanneer verkoos Potter mijn gezelschap boven dat van een bende aantrekkelijke meisjes?...

kort stukje, sorry.
thanks voor de reacties aan meike, titillandus en die andere...
nog steeds reacties welkom
xxxxxxxx
Veer

Veer · Geplaatst: Ma Dec 19, 2005 13:18

Hoofdstuk drie: gesprekken

‘Hey Evers’ zei hij me.
‘Potter’
‘Hoe gaat ie?’
‘Best, met jou?’
‘Mwaa’
‘Voor wie was het gedicht?’
‘Iemand’
Ik had plots 100% aandacht voor hem, Potter vond een bepaald meisje leuk? Onvoorstelbaar.
‘Vertel eens over die “iemand”’
‘Ze is leuk’
‘En? Ga je met haar uit?’
‘Nee’
‘Waarom niet?’ vroeg ik verbaasd, James kon zowat alle meisjes krijgen die hij wou.
‘Ik durf niet’ mompelde hij, hij werd rood en staarde naar zijn voeten, ik keek hem verbaasd aan.
‘Meen je dat nu?’
Hij knikte beschaamd en keek me aan, Hij meende het echt.
‘Maar alles meisjes worden week van je’ zei ik verrast.
‘Niet allemaal…. Ik moet hier zijn’ zei hij, hij ging een lokaal binnen en ik wandelde verder naar Waarzeggerij.
Op wie zou Potter zijn? Dit was zo een roddel waarover ik al vertelde, als ik het een iemand zou vertellen dat Poter verliefd was wist meteen de hele school het.
Maar iets in me vertelde me dat ik het nooit aan een andere levende ziel zou vertellen. Hoe hard ik James ook haatte, ik wou zijn vertrouwen niet schenden, en het doorvertellen zou hem kwetsen… dat wou ik niet

xxxxxx
Veer
reacties??????????

Veer · Geplaatst: Di Dec 20, 2005 11:55

Hij was anders. Schelde me niet meer uit, was vriendelijk en praatte met me.
Telkens als ik opweg was naar een les kwam hij naast me lopen en praatte tegen me.
‘Hoi Evers’
Ik schrok op uit mijn overpeinzingen en keek hem aan, ‘Hoi’
‘Waar dacht je aan’
‘Brieven’ zei ik, zonder echt te weten waarom ik het hem vertelde deed ik de hele uitleg van de jongen die me schreef.
‘En? Je vind hem leuk?’ zei hij met een lachje, ik haalde mijn schouders op en zuchtte. ‘Ik weet niet echt’ verklaarde ik.
‘Omdat je hem niet kent? En je wil weten wie het is?’ vroeg hij, ik knikte en hoorde voetstappen achter me.
‘Potter en Evers! Te laat in de les? Nablijven. Om 17.00 aan mijn kantoor’ zei ze, ik keek haar verward aan…

Ik was kwaad op James, naar mijn mening was het zijn schuld dat ik moest nablijven. Als hij me niet had tegengehouden had ik niet moeten nablijven.
Mijn reputatie was besmeurd. Ik was klassenoudste en nu zat ik hier tegenover hem samen met hem een taak te maken.
‘Het spijt me’ fluisterde hij zacht, ik keek op van het perkament waarop ik net enkele regels had genoteerd en staarde zo recht in zijn ogen. Om een of andere reden kon ik niet kwaad op hem zijn.
‘Het is niets’ zei ik…
’s Avonds weer een brief.
Een gedicht…

reacties PLEASE
I beg you
pas nieuw stukje als ik vijf reacties krijg Razz

heb der maar 2 gekregne, van Lotia en dingeske...

xxxxxx
Veeeeeeeer
(bijna jarig, nog 11 daagjes)

Veer · Geplaatst: Wo Dec 21, 2005 12:10

‘Je lachte, ik bloosde
Je zag het niet

Als je zou huilen
Wil ik je troosten

Als je bang bent
Zou ik je angst willen verjagen

Als je door de gangen wandelt
Wil ik je hand vastnemen

Als je gered moet worden
Wil ik je redder zijn

Als je eenzaam bent
Wil ik je gezelschap houden

Als je wil praten zal ik naar je luisteren
Als je jou verveelt zal ik jou bezighouden

En als je gezoend wil worden…
Wil ik de moed hebben het te durven’

Een gedicht, hij kon dichten.
Ik zuchtte en liet mezelf achterover vallen op mijn bed en herlas de brief keek op keer opnieuw. De woorden herhaalden zich in mijn hoofd en ik droomde weg…

De volgende dag kende ik het gedicht nog steeds.
Het was een prachtig gedicht, het vertelde zoveel over hem maar toch zo weinig.
Het was mysterieus en helder duidelijk tegelijk.
Ik vertrok met Alana naar de les en luisterde naar haar nieuwste roddel.
‘Echt, ik zweer het. Volgens Sirius praat James alleen nog maar met jou. Hij is doodongerust en zegt dat James er ziek uit ziet. Ze hebben Sneep al meer dan een maand niet vervloekt. Kun je het geloven?’ vertelde ze opgewonden, ik schudde mijn hoofd ongeïnteresseerd.
Waarom zou James alleen met mij praten, en waarom liet ik het toe?
…

vier reacties, gioed dat ik goedgezind was anders was het niets geweest...
Rreacties please????
xxxxxxxxxx

Veer · Geplaatst: Vr Dec 23, 2005 14:47

Ik zag Potter de hele dag niet. Ik hoorde van Remus dat hij zich niet goed voelde en de hele tijd iets mompelde van ‘het verpest hebben’.
Ik was, naar mijn eigen verbazing, bezorgd om Potter.
Sirius was me komen vragen om met James te praten. Het feit dat ze Sneep al tijden niet meer hadden vervloekt kwelde hem overduidelijk en hij wou zijn beste vriend terug.
Ik beloofde hem met James te praten en vond hem in de leerlingenkamer.
Hij zat in de zetel voor het haardvuur en las een of ander boek.
‘Hoi, Lilly’ zei hij zacht, haast onhoorbaar maar toch zo helder en duidelijk.
‘Sinds wanneer noem je me weer bij de voornaam?’ vroeg ik verrast, hij haalde zijn schouders op en ik ging naast hem zitten.
‘Sinds nu, of zo lijkt het toch… Vind je Evers soms leuker om te horen?’.
Ik schudde heftig mijn hoofd en hij glimlachte even. Ik bestudeerde zijn gezicht, hij zag er moe uit en had wallen onder zijn ogen.
‘Vertel eens, wanneer is de laatste keer dat je hebt geslapen?’ vroeg ik, hij haalde weer zijn schouders op en ik zuchtte.
‘Voel je jou wel goed? Je ziet er ziek uit’ zei ik, ik vroeg me af waarom hij niets zei… hij begon te praten…
‘Je lachte, ik bloosde’. Mijn mond viel verbaast open en hij ging verder, ‘Je zag het niet’
Ik keek hem ontstelt aan, het gedicht, ik kende het zo goed ‘Als je zou huilen. Wil ik je troosten’.
‘James?’
‘Sorry’ mompelde hij, ‘Je begrijpt het niet’.
‘Nee, inderdaad. Ik begrijp het helemaal niet’ hoorde ik mezelf schreeuwen, ik stond op en keek hem aan, ‘Je had het kunnen zeggen’ fluisterde ik nog alvorens de trap op te rennen…

thnx voor de reacties
heb morgen geent ijd om te posten
ga anar eftenling
Very Happy

xxxxxxxx
veer

Veer · Geplaatst: Zo Dec 25, 2005 15:21

Ik keek naar mijn spiegelbeeld in de badkamer van de meisjesslaapzaal.
Ik had ook wallen, maar niet van een slaaptekort. Het kwam door het vele huilen. Waarom James? Ik haatte hem.
Of niet?
Had ik mezelf niet gewoon overtuig dat ik hem haatte?
Hij had mijn hart gebroken, ik heb nachten gehuild om hem, ik heb er littekens van overtuigde ik mezelf. Ik keek op de klok en besefte dat ik naar de les moest. Tussen mijn boek transfiguratie vond ik een briefje

‘Je kiest niet op wie je verliefd wordt… Het leven was zoveel mooier als het wel zo was’

Het kwam van James, wist ik. Hij was mijn “geheime aanbidder”. Iets in mijn hoofd praatte mezelf tegen. ‘Je haat hem helemaal niet’. Het was een stil, onduidelijk stemmetje dat die zin steeds herhaalde. En om een of andere reden wist ik dat het stemmetje, waarschijnlijk mijn geweten, gelijk had.
‘Je liet hem met je praten’ zei mijn geweten fluisterend, ‘vertelde hem wat je een ander niet durfde te vertellen’.
Ik probeerde het te negeren maar ’s avonds sprak het stemmetje nog steeds tegen me. Ik stond op, kroop uit bed en ging naar de leerlingenkamer.
Ik wist op voorhand al dat James er zou zitten.

Hoofdstuk 4: One word

‘Sorry’ mompelde James, hij wreef zijn handen in elkaar en keek radeloos naar het knetterende haardvuur. De leerlingenkamer was uitgestorven.
‘Daarom sprak je tegen me?’ vroeg ik, hij knikte onzeker.
‘Waarom? Wat wou je bereiken?’
‘Ik weet niet, hopen op vergiffenis?’. Hij stond behoedzaam op en kwam vlak voor me staan, zijn ogen waren hazelbruin en zo helder.
‘het is moeilijk, weetje?’ zei ik zachtjes, ik twijfelde of hij me had gehoord en ontweek zijn blik.
Een drang welde in me op. Een drang om te schreeuwen en tieren hoe hij me had laten huilen. Hoe pijnlijk het alles was geweest en hoe ik elke nacht naar de littekens op mijn armen keek en de pijn herbeleefde.
Maar in plaats daarvan barste ik in tranen uit en sloot hij zijn armen beschermend om me heen.
‘Ik wou je nooit kwetsen Lilly’, hij klonk haast wanhopig, ‘nooit, daarvoor hou ik teveel van je. Ik meen het, als ik de tijd kon terugdraaien’…

dankje voor de reacties.
xxxxxxxxxxxxxxxxxxx
Nog steeds welkom
ik verjaar over 6 daagjes Very Happy

xxx

Veer · Geplaatst: Ma Dec 26, 2005 12:27

De volgende dag wist iedereen dat ik in James’ armen in slaap gevallen was. Alsof iemand overal onzichtbare posters had opgehangen waar het opstond, maar ik zag ze niet hangen…
Iedereen dacht dat we een koppel waren, maar dat was niet zo. James had me wel gevraagd maar hij begreep me toen ik zei dat ik nog even moest denken.
Dit was dus zo een van de roddels waarover ik al vertelde, met en beetje geluk was dit na 2 weken al oud nieuws.
Maar ja, ik moest realistisch blijven…
Ik zou eigenlijk wel met James een stel willen worden maar iets vertelde me dat ik er nog niet klaar voor was.
…

Hij wandelde naast me op de hal en legde alles uit.
Hoe hij verliefd was geworden op me, waarom hij er niet kon tegen vechten.
‘Ik weet het’ zei ik met een lachje, ‘Ik ben perfect’.
Hij lachte en keek me aan, ‘Wie heeft je dat verteld?’.
Met opgetrokken wenkbrauwen keek ik hem aan en hij glimlachte nog steeds.
‘Jij!’
‘Ik? Wanneer dan?’
‘In een van je eerste brieven, ik formuleer: “Perfectie bestaat niet, degene die dat ooit zei had jou vast nog nooit ontmoet” dat heb jij eigenhandig geschreven’
‘Wel, dan heb je gelijk. Ik heb het gezegd, dus klopt het’.
Ik glimlachte, waarom had ik gezegd dat ik erover moest denken? Ik was smoor op hem.
Misschien omdat ik bang was opnieuw gekwetst te worden, omdat de tegenpolen weer zouden werken.
Er viel weer een stilte tussen ons tweetjes, onze voetstappen galmden door de haast lege gang en het magische gevoel overwelmde me opnieuw.
‘Lilly, Ik euhm… Weetje volgend weekend is het Zweinsveld’ zei James een beetje onzeker, ik keek hem aan, ‘Misschien, kunnen we eens samen gaan?’.
‘Vraag je me nu mee uit op een date, Jamesje?’ zei ik plagend, hij knikte blozend, ‘Hmm, wel. Oke dan, alleen maar omdat je het zo lief vraagt’. Hij keek plots verschrikkelijk gelukkig naar me en ik moest lachen.
‘Ik kan haast niet wachten’ zei ik glimlachend, hij bloosde nog harder dan daarvoor en ik glimlachte naar hem…

geen reacties Crying or Very sad

en ik doe nog zo men best om elke dag te posten

xxxxxxxxxxxxx
Veer

Veer · Geplaatst: Di Dec 27, 2005 19:34

Het was al een week geleden dat we samen naar Zweinsveld waren gegaan en sindsdien waren we steeds meer naar elkaar toegegroeid.
We wandelden vaker en vaker samen naar de lessen of naar de grote zaal en ik voelde me altijd beter als hij in mijn buurt was.
‘En? Heb je jezelf geamuseerd. In Zweinsveld toen?’ vroeg hij me onverwachts. Ik twijfelde, ik had me heel erg geamuseerd maar wist niet goed hoe het te verwoorden.
‘Ja’ zei ik, ‘Jij?’. Ik merkte plots hoe hees mijn stem wel niet klonk.
Zonder enige waarschuwing sloeg hij zijn arm om me heen, trok me tegen zich aan en kuste me op mijn voorhoofd.
‘Ja, ik ook’ zei hij glimlachend. Hij voelde dat ik me niet verzette tegen zijn greep en toen ik opkeek had hij een serieuze uitdrukking op zijn gezicht.
Ik voelde dat de sfeer was veranderd en verwachtte al wat hij ging vragen.
‘Lilly? Heb je nog nagedacht?’ vroeg hij, ik knikte, ‘En?’.
Ik probeerde het te zeggen maar mijn stem weigerde dienst, ‘Ja’ zei ik uiteindelijk.
…
1 Woord had ik gezegd, het was intussen 3 dagen geleden en ik keek naar de weerspiegeling in de ruit. Ik voelde me bedroefd, normaal was ik blij als ik in de zomervakantie mijn ouders terugzag.
Maar nu wou ik liever bij James zijn, we hadden nog steeds niet gezoend, besefte ik plots.
Alsof hij exact wist wat ik dacht drukte hij plots,zijn lippen op de mijne en glimlachte.
‘Had je dat ongeveer in gedachten?’ vroeg hij, ik keek hem verbluft aan en knikte een beetje verdwaasd.
‘Hmm’ zei ik stil, ik boog me naar hem toe en zoende hem terug, ik merkte dat hij dat niet had verwacht en glimlachte.
‘Lilly? Euhm. Men moeder heeft me uitgenodigd voor iets van haar werk en… wel, ze vind me oud genoeg geworden om een date mee te nemen’ zei hij onzeker, ik keek hem aan, ‘Ik dacht aan jou. Wat denk je? Het is over een tweetal weken’.
‘Ik zou dolgraag meewillen, als ik van mijn vader mag ten minste’ zei ik opgewekt.
…

bedankt voor alle reacties (zal aant einde van mn verjhaal alle namen eens posten)..
nog steeds welkom.
xxxxxxx