[AF] Love Is Just Strange

-~Hermelien~- · Geplaatst: Za Dec 17, 2005 14:37

Hey allemaal.
Ja je hebt het goed gezien! Ik ben terug! En nu weer met een Lily en James verhaal. Omdat die Harry, Hermelien en Ron verhalen toch niet zo lekker gingen ga ik gewoon verder met de oude vertrouwde en mijn persoonlijke favoriete Lily en James. Misschien is het toch ook wel handig als je mijn verhaal Lily en James: Form Hate To Love leest want dat geeft wat meer informatie. Ik ga dus weer schrijven over de ruzie´s, de haat en natuurlijk ook de romances! Veel lees plezier,
Liefs,
Esmee.

Love Is Just Strange

Hoofdstuk 1
Lily Evers

Met een flinke geeuw werd Lily Evers wakker. Ze draaide zich om en sloeg zuchtend op de wekker. Lily stond op en wreef in haar ogen. Ze was moe! Maar ze moest toch naar school. Ze had eindelijk in groep acht. Over nog maar tien maanden zou ze dan eindelijk naar de Middelbare School gaan. Dan zou ze van “Hem” af zijn. Lily deed haar kleren aan en keek in de spiegel. Ze had lange rode haren en gifgroene ogen. Ze had een shirtje waar op stond: “Just Me” ze glimlachte. Streek haar spijkerbroek glad en liep naar beneden.
,,Goedemorgen Lily,” Lily werd altijd met open armen ontvangen door haar moeder, Rosa Evers. Rosa Evers had rode haren en blauwe ogen. Ze leek heel erg op Lily.
,,Goedemorgen mama,” zei Lily. Ze ging aan tafel zitten en pakte wat Cornflakes. Terwijl ze die opat zat haar moeder te praten tegen haar vader ze hadden het over de rekening. Lily luisterde met een half oor. Ze hoorde in elk geval iets over “de Middelbare school voor Lily” en “de opleiding van Petunia”. De klok sloeg acht uur. Ze moest naar school. Maar wou niet.
,,Lieverd,” zei Rosa Evers. ,,Je moet naar school.”
Lily haalde haar schouders op.
,,Geen zin,” zei ze.
,,Geen zin!” zei Lily´s vader. ,,Je gaat naar school Lily, nu onmiddellijk, je moet leren om goed te worden in te toekomst, geen zin! Zelf Petunia is niet zo brutaal tegen ons geweest!”
Lily werd rood. Haar ouders hadden gelijk. Zo brutaal mocht niemand zijn, Lily stond op en deed haar jas aan.
,,Doei!” zei ze nog en liep toen naar buiten. Ze pakte haar fiets en stapte op. Toen ze op de helft was zag ze hem “hem” fietsen. Hij haalde haar in en stopte naast haar.
,,Hey Evers!” zei hij, hij heette James Potter. Hij had zwart nogal warrig haar (wat Lily zeer onbeleefd vond, kon die jongen zijn haar dan niet kammen?) James Potter noemde Lily altijd “Evers” omdat ze een bloedhekel aan elkaar hadden. Alleen had James Potter een klein geheimpje, hij was al jaren smoor verliefd op Lily Evers. Niemand wist dat behalve hijzelf. En dat was al een geheim.
,,Hoi Potter,” zei Lily kil terug ze keek niet op of om ze bleef gewoon fietsten, niet harder noch zachter. Ze negeerde James.
,,Hallo! Hoe gaat het met jou,” vroeg James charmant.
,,Ach hou toch je kop!” zei Lily boos. ,,Denk je nou echt dat ik in je vieze spelletjes trap? Allemachtig! Hou je kop! Ik hoef jou niet!”
James trapte een beetje door en blokkeerde de weg voor Lily zodat die moest afstappen en verplicht was om naar James te luisteren.
,,Ik,” zei James. ,,Hoef jou ook niet!” James lachtte. ,,Nooit niet! Doei Evers.”
En weg was hij. Hij was op gestapt en was zeker al bijna bij school. Lily stapte ook op haar fiets en reed zo hard als ze kon de Oliviastraat uit. Ze reed de Rodestraat in en zwaaide naar wat bekende. Toen ze op school kwam stapte ze af en zette ze haar fiets tegen de muur. Ze keek een beetje rond en zag niemand staan. Niemand die haar, Lily Evers, aardig vond. Iedereen was in de ban van “James Potter”. Lily had eigelijk maar één echte vriendin in groep acht. Dat was Kyra Lorens. Kyra was bijna nooit op school. Ze was vaak ziek, zo zei ze. Maar Lily wist als enige dat Kyra doodleuk spijbelde. En Kyra´s ouders waren bijna tot nooit thuis dus ze kon rustig haar gang gaan. En Kyra had een grotere zus die ook vaak spijbelde. Dus die kon zich voor doen als de moeder van Kyra en haar, Kelly Lorens. Lily zou haar beste vriendin nooit verraden. Als ze dat zou doen had ze geen vriendin meer. Maar sinds kort dacht Lily iets meer na over Kyra. Waarom zou Lily Kyra nog dekken? Waarom zou Lily Kyra nog als vriendin beschouwen als ze er toch bijna nooit was.

-~Hermelien~- · Geplaatst: Ma Dec 26, 2005 14:49

Een klein stukje over James Potter!

ThanX to: Iedereen die me heeft ge PM´t en iets in het reacti topic heeft gezet!

Special ThanX to: Meika! Mijn echt fan, die bij mijn vorige verhalen ook al heel ethiosiast was!

Hoofdstuk 2.
James Potter

James Potter werd wakker in zijn nogal grote bed.
,,James!” werd er naast zijn oor geroepen. ,,Wordt nu wakker! Je komt nog te laat!”
Tina Potter zuchtte boos naar James en keek hem hoofdschuddend aan. Het was ook niet gek dat ze dat deed, dit was nou al de honderdste keer dat James zijn wekker niet zette en dus te laat kwam. Tina zuchtte nog eens diep terwijl ze kamer uitliep. James grijnsde in zijn kussen. Het was altijd leuk om zijn moeder te zien schreeuwen dat hij wakker moest worden, want meestal, meestal was hij toch al een tijdje wakker. Hij stond op en deed zijn kleren aan. Hij keek op zijn nachtkastje en beet op zijn lip. Op zijn nachtkastje stond een fotootje van een meisje met rood haar en licht blozende wangen, het meisje had groene ogen. Het meisje was ongeveer zeven jaar oud. Het meisje lachte naar James, die voelde hoe een traan over zijn wang liep en op de grond viel.
,,James!” schreeuwde Tina. ,,Kom nu onmiddellijk naar beneden!”

James fietste en fietste. Tot hij een meisje zag met rode haren. Hij reed wat harder en zei:
,,Hey Evers!”
Het meisje leek het niet te horen. Maar naar een tijdje zei ze:
,,Hoi Potter.”
,,Hallo! Hoe gaat het met jou,” vroeg James charmant. Hij keek het meisje lachend aan.
,,Ach hou toch je kop!” zei het meisje boos. James schrok een beetje. ,,Denk je nou echt dat ik in je vieze spelletjes trap? Allemachtig! Hou je kop! Ik hoef jou niet!”
James trapte een beetje door en blokkeerde de weg voor het meisje zodat die moest afstappen en verplicht was om naar James te luisteren.
,,Ik,” zei James. ,,Hoef jou ook niet!” James lachtte. ,,Nooit niet! Doei Evers.”
Hij stapte snel op en fietste naar school waar zijn beste vriend, Guus Kolendorp, al op hem wachtte.
,,James!” schreeuwde hij. Lachend stapte James af en liep naar Guus, gaf hem een High-five. James keek een beetje rond.
,,James,” zei een lieve verleidelijke stem.
,,Eva!” zei James blij. Hij tilde het meisje op en draaide een rondje, hij gaf haar een zoen op haar mond. Het meisje, Eva, had bruin lang haar en grote blauwe ogen. Eva was nu het derde vriendinnetje in groep acht van James, Lily had nog altijd luid geprotesteerd en meiden tegen hem op gezet, maar dat hielp niet. James versierde meisje naar meisje en geen één van die meiden had door dat hij het expres deed, zodat hij populair werd, geen of die meiden had door dat het een spel was, de meiden vielen als een blok voor hem, zoende hem en liepen nog geen dag later huilend bij hem weg. Eva keek James blij aan, blij dat zij zijn volgende doel werd. James keek over Eva´s schouder naar Lily die daar maar een beetje alleen stond. Kyra was vast weer ziek, die was vaak ziek. Lily, het meisje op de foto, op zijn nachtkastje.

-~Hermelien~- · Geplaatst: Za Jan 07, 2006 11:38

Geen reactie´s Crying or Very sad

Hoofdstuk 3.
Fight With Our Feelings.

Lily draaide haar hoofd weg toen ze James zag kijken. Kyra kwam dus niet, dat was wel duidelijk. En het vreemde was, dat school nog helemaal niet naar Kyra had gebeld. Niet dat Lily dat erg vond, dan had zij er in elk geval geen last van.
,,Hé Lily,” een meisje met lang stel blond haar en blauwe ogen keek lachend naar Lily, die zuchtte. Als er van dat soort meisjes kwamen dan kon Lily beter oppassen. ,,Waar is je vriendinnetje? Ziek? Is ze ziek van jou?” er kwam een heel groepje meiden bij staan die allemaal hard giechelde.
,,Nou,” fluisterde Lily onzeker. ,,Laat me met rust!”
,,Oh,” zei een meisje ze kwam dichterbij staan en gaf Lily een duw. ,,Is kleine Lily bang voor de grote meiden.”
,,Laat haar met rust!” geschrokken keek Lily op. James Potter keek boos naar de meiden die begonnen harder te giechelen ze begonnen om hem heen te lopen ze betasten hem op zijn buik en borst en James bleef kalm en keek naar Lily die tranen in haar ogen had. ,,Meiden, laat Evers met rust oké.”
,,Voor een kusje!” zei een meisje, de andere floten.
,,Zoenen, zoenen, zoenen,” riep het hele schoolplein. Lily´s ogen werden vochtig en rood.
,,Laat Evers nou maar met rust!” zei James.
Het meisje schudde haar hoofd. ,,Voor een zoen!” Lily begon te huilen.
,,Laat maar!” zei ze. ,,Laat maar en gaan jullie allemaal maar een beetje zoenen!” Lily was zo woedend dat ze dat gewoon weg moest krijgen! ,,Val dood!” het sprong er zo maar uit. Lily rende hard weg. Ze bleef bij de muur staan en gleed naar beneden. Tranen sprongen over haar gezicht.
,,Evers?” snikkend keek Lily op. James Potter stond voor haar. Hij keek niet boos maar ook niet blij, hij knielde naast haar en zei: ,,Wat is er?” hij zei het een beetje arrogant, alsof het hem helemaal niet uitmaakte wat er was.
,,We zijn uit elkaar, Potter, ben je dat soms vergeten?” zei Lily opstandig.
,,Nee,” zei James. ,,Dat ben ik niet vergeten, sterker nog, ik weet het nog als de dag van gister, toen jij het uitmaakte, je hebt nooit gezegd waarom eigelijk.”
,,Kom op nou, Potter,” zei Lily boos. ,,Alsof je dat niet weet, je weet donders goed waarom ik het heb uitgemaakt!”
,,Nee,” zei James kortaf, nátuurlijk wist hij waarom ze het had uitgemaakt, maar het was wel leuk om Lily te laten geloven dat hij het niet wist. Lily schudde haar hoofd en rende weg, ze vond James Potter een ongelofelijke eikel. James grijnsde. Toen de bel ging droogde Lily haar tranen en liep snotterend de klas binnen.
,,Kom binnen, kom binnen,” zei de juf, Judit en loosde Lily naar binnen, die pakte haar stoel en zette hem ergens neer, ze plofte neer. Ze zag de andere kinderen binnen komen, James, Guus gevolgd door Tom, een vriend van Guus en James en als laatste Suzanne de populairste van de school en mede James´ tweede vriendin. Ze gingen allemaal zitten en Judit keek de klas rond.
,,Goedemorgen,” zei ze. ,,Ik heb wat klachten gehad van het schoolbestuur het gaat over Lily en James.” Lily schrok, over haar, en natuurlijk die James. ,,Ze zeggen dat jullie ruzie hebben?”
,,Ja natuurlijk!” zei James. Iedereen lachte. ,,Wie wil er nou geen ruzie met Evers.”
,,Ruzie of niet! Jullie hoeven elkaar niet bij de achternaam te benoemen,” zei Judit boos.
,,Dat doen we al jaren,” zei Lily brutaal. Weer brutaal. ,,Waarom, hebben ze het er nu opeens over?”
,,Omdat jullie nu in groep acht zitten, dan hoort een groep netjes met elkaar om te gaan, geen ruzie, ik wil geen ruzie in de klas!”
,,Misschien niet ik klas, maar wel buiten de klas,” schreeuwde James. Het was een herrie in de klas van jewelste. Iedereen riep door elkaar.
,,Rustig!” zei Judit boos. ,,Allemaal rustig. Er is geen tijd voor geklets oké, vertel nou eens rustig wat er aan de hand is. Kalm en rustig, James?”
,,Nou,” begon James. ,,Evers ik bedoel Lily, heeft er wat op tegen dat ik aantrekkelijk ben en zij niet.”
,,Pardon?” vroeg Lily ontzet. ,,Niet aantrekkelijk? Jij bent natuurlijk hartstikke aantrekkelijk voor een hond!” die kwam hard aan. James´ gezicht was van staal.
,,Bedoel je dat honden mij leuk vinden?” glimlachte James poeslief.
,,Inderdaad ja,” zei Lily.
,,Nou, dat is leuk honden zijn namelijk mijn lievelings dieren wat een toeval!” zei James. Lily leek uit het veld geslagen maar kwam weer terug.
,,Oh wat leuk! Heb je er een leuke liefdes relatie mee?”
,,Hou je kop!”
,,Mooi niet!”
,,Dan moet je het zelf maar weten!” Lily stond op. James deed het zelfde.
,,Jij, Potter, jij denkt dat je alles kan! Maar je kan niks! Je bent een mislukkeling!” Lily duwde James tegen zijn borst die viel op de tafel. Hij zakte naar beneden en er verscheen een straaltje bloed. Lily sloeg haar hand voor haar mond en hoorde overal.
,,Oh, jij!”
,,Trut!”
,,Ga je schamen!”
,,Je bedoelt dat jij een mislukking ben!” Lily draaide zich om, ze was bang, heel erg bang. Tranen rolde over haar gezicht, ze keek nog even naar James die daar stil op de grond lag, ze rende hard weg, naar buiten en ging op het muurtje van de school zitten.

-~Hermelien~- · Geplaatst: Za Feb 11, 2006 10:08

ThanX voor de reactie´s en veel lees plezier. (Sorry dat het zo lang duurde Surprised

)

Hoofdstuk 4.
Het ziekenhuis

Huilen deed ze, ze huilde tranen met tuiten, ze voelde zich rot, ze stond op en liep een rond het plein, de koude wind blies in haar gezicht, ze schaamde zich en wou het liefst gewoon weg, gewoon nergens heen, ja, Lily en James hadden ooit wat, ooit, drie maanden lang, iets wat een leuke, romantische beginnende relatie, ze waren allebei Lily was negen, James tien. Jong, heel jong, en toen kwam er een blond slet op school, ze had zuiver blauwe ogen en borsten als die van een vijftienjarige, haar naam was Christel, elke jongen leek haar wel leuk te vinden, behalve James, zei hij, Lily herinnerde zich het nog goed, hoe dat meisje het schoolplein opkwam, lachend, ze leek wel een slet van vijftien, een dikke laag make-up, ze droeg lelijke witte doorzichtige hemdjes zonder BH, en wat bleek toen Rosa, de juf van groep zes, haar voorstelde. Ze was al veertien! Vier jaar ouder dan de meeste! Ze zei dat Christel een paar groepen had overgedaan, en dat ze nu eigelijk in de tweede hoorde te zitten, Christel versierde jongen naar jongen. En Lily wist het nog goed. Toen ze James versierde.

Terugblik

,,Oh James,” een sletterige stem kwam dichterbij. Lily giechelde maar James keek angstig. ,,James waar zit je?” Christel keek de hoek om. ,,Oh daar? Haha, zaten jullie lekker te kletsen?” Lily keek driftig om haar heen, ze moest hier weg, zo snel mogelijk.
,,Eh,” zei James. ,,Ja,we waren gewoon leuk aan het praten.” Christel glimlachte lief. Lily rende weg en keek hoe Christel zich tegen James drukte, hem zoende, hem streelde. Lily kreeg tranen in haar ogen toen ze zag hoe innig James terug zoende.

Eind Terugblik

Vreselijk was het, om hem zo te zien, zoenend met de vijand, niet lang daarna zette Lily er een punt achter, ze wou niet langer voorgelogen worden voor haar “bestwil” want dat zei James, om heel precies te zijn zei die: “Ik doe het voor je eigen bestwil, ik wil jou, jij wilt mij, maar ik wil ook nog andere meisjes.” Lily had er nachten, dagen lang van gehuild. De woorden opgeschreven en weer verscheurd. Tranen, Lily huilde. Ze vond dit niet leuk. Ze moest weer terug naar de klas kijken hoe het met James ging, maar ze kon het niet, ze kon niet opstaan ze leek vast gekleefd aan de bakstenen, toch, gek genoeg, lukte het haar om op te staan, haar haar achterover te strijken en met knikkende knieën de school in te lopen, het zat er natuurlijk dik in dat ze straf zou krijgen, langzaam deed ze de deurknop omlaag, zette een voet over de drempel en lachtte langzaam toen ze de klas in kwam, het leek zo snel te gaan, hoe iedereen keek hoe zij binnenkwam, hoe een meisje schreeuwend op haar afkwam en hoe ze een stomp in haar gezicht voelde.
,,Jij vuile trut!” zei het meisje. Lily begon nog harder te huilen ze kon wel door de grond zakken.
,,Laat me alsjeblieft met rust!” zei ze. Ze duwde iedereen op zij toen ze naar James liep en zakte daar neer. Zijn zwarte haar was viezig en zijn gezicht was vol bloed.
,,Lily,” zei Judit. ,,Wat heb je gedaan? Ik heb net het ziekenhuis gebeld, straks komen ze James ophalen.”
,,Nee,” kreunde Lily. ,,Nee! Wat heb ik gedaan?”
,,Je hebt hem in elkaar geslagen!” zei Eva. ,,Jij! Stom kind!”
,,Ik heb hem niet in elkaar geslagen!” schreeuwde Lily. ,,Ik heb hem alleen geduwd.” Toen ging de deur open, Lily keek om. Een man en een vrouw, waarschijnlijk verpleegsters, stonden in de deur opening.
,,James Potter?” zei de vrouw. Lily stond op en wees op James.
,,Daar mevrouw,” zei ze. De vrouw pakte James op en ze brachten hem naar buiten. Lily snoof, tranen sprongen in haar ogen. Ze rende naar buiten en zag nog net de ambulance wegrijden. Net, op dat moment, ging de bel, ze moesten naar huis. Snikkend pakte Lily haar fiets en fietste zo hard al ze kon naar huis, met de scherpe wind in haar gezicht en de tas op haar rug. Ze stopte bij haar huis en smeet huilend de fiets tegen de schutting. Voor ze de kans kreeg om naar binnen te lopen kwam een woedende Rosa naar buiten.
,,Lily Evers!” schreeuwde die. ,,Ik kreeg net een telefoontje, jij gaat nú mee naar het ziekenhuis, zonder commentaar.” Lily werd zonder pardon de auto in gesleurd en haar vader ging achter het stuur zitten. Hij mompelde dingen als: “Dacht dat we je goed opgevoed hadden” en “Nooit van je verwacht.” Toen ze uiteindelijk bij het ziekenhuis aankwamen gooide Lily´s vader zijn dochter bijna uit de auto en schreeuwde: ,,Je gaat maar lekker alleen en veel plezier! Ga je schamen!” Lily schrok en rende zo snel mogelijk het witte gebouw binnen.
,,Waar kan ik J…James Potter vinden?” vroeg Lily beleeft aan de blonde vrouw achter de balie.
,,Op kamer 132, dat is op eerste verdieping, wel stil zijn, hij slaapt nog,” zei die. Vol ongeloof schudde Lily haar hoofd en liep richting de lift…

-~Hermelien~- · Geplaatst: Zo Feb 12, 2006 15:41

Hoofdstuk 5.
Het échte begin

Lily drukte op het knopje om naar de eerste verdieping te gaan. Ze was zo ontzettend zenuwachtig, hoe zou hij reageren? Zou hij boos zijn? Of niet. Wat zou hij zeggen? Zou hij compleet veranderd zijn door de klap? Met verband om zijn hoofd bijna in coma? Zuchtend liep ze richting kamer nummer honderdtweeëndertig, daar lag hij, hij had geen verband op zijn hoofd maar zat een boek te lezen alsof er niks aan de hand was. Hij keek op en zei meteen: ,,Hey Evers!” Lily snakte naar adem en keek James bang aan. ,,Wat is er? Bang?”
,,Wat, wat is er met je?” zei Lily. ,,Ben je niet boos dat ik je bijna dood heb geslagen?”
,,Nee natuurlijk niet!” zei James. ,,Waarom zou ik?”
,,Nou ja, Potter! Wat is er verdomme met jou? Ik zou laaiend zijn als ik jou was!”
,,Gelukkig dan dat ik jou niet ben!”
,,Wat zeg je nou?” Lily schudde haar hoofd, dit kon ze echt niet geloven.
,,Luister,” zei James, hij legde zijn boek weg. ,,Ik weet hoe het komt, ik zou ook heel erg boos zijn maar alsjeblieft, het is je vergeven, als je tenminste met me uitgaat,” James knipoogde. Lily draaide snuivend haar hoofd weg.
,,Ik kan jou echt niet geloven! Ik moest me excuses aanbieden! Maar zo te zien heb je het geen eens nodig! Je hebt nog steeds je arrogante eigen!” boos rende ze weg. Ze had zo veel meer boosheid van James verwacht. Maar het kwam niet.

En zo kwam het, dat Lily James nog meer ging haten. Toen ze de brief van Zweinstein kreeg dacht ze dat ze voor haar leven van James bevrijd was, maar nee, James Potter was een puur bloed tovenaar, die ook naar Zweinstein ging. Nu zitten ze in het vijfde jaar, allebei in Griffoendor. James had drie vrienden: Sirius Zwarts, Peter Pippeling en Remus Lupos. Lily had ook drie vriendinnen: Channelle Westen, een meisje met lang blond haar en blauwe ogen, Kimberly Westen, het tweelingszusje van Channelle alleen waren ze totaal verschillend Kimberly had bruin haar tot haar schouders en grijze ogen. Dan had je nog Sterre Leendra een meisje met blond haar tot haar schouders en grote bruine ogen. Het echte verhaal begint als Lily en Kimberly in de bibliotheek van Zweinstein zitten.

-~Hermelien~- · Geplaatst: Ma Feb 27, 2006 12:24

Hoofdstuk 6.
Jij weer!

,,Het lijkt me wel,” zei Kimberly bedachtzaam. ,,Maar straks vind hij je echt leuk.” Lily keek op van haar veer en keek recht in het gezicht van een breed grijnzende Kimberly.
,,Kim,” zei ze. ,,Ik wéét dat hij míj leuk vindt, maar ík vínd hém níet leuk!”
,,Nee,” zei Kimberly. ,,Natuurlijk niet, maar eigenlijk ben je super verliefd op hem!”
,,KIM!” zei Lily boos. ,,Ik Ben Niet Verliefd Op James Potter!”
,,IBNVOJP,” zei Kimberly glimlachend.
,,Pardon? IBNVOJP?”
,,Ik Ben Niet Verliefd Op James Potter,” herhaalde Kimberly Lily.
,,Mooi dat het eindelijk tot je door is gedrongen.”
,,Goed! Jij je zin!”
,,Wat jij je zin?” een jongen met lang zwart haar en pikzwarte ogen kwam naast Kimberly zitten, die angstig weg schoof, de jongen had een best wel knap gezicht en zou je, als hij geen vrienden met James Potter was en geen Sirius Zwarts heette, best wel als vriendje kunnen aanvaarden.
,,Niks Zwarts!” zei Kimberly en ze schoof nog een eindje bij hem vandaan.
,,Beetje chagrijnig?” zei Sirius op een flinterige toon. ,,Ach ja, niks anders van jou verwacht Westen.”
,,Pardon?” zei Kimberly op een zeer eigendunk toon. ,,Ik ben nooit chagrijnig.” Lily glimlachte.
,,Nee,” zei Sirius. ,,Nooit, Westen, het kan me niet schelen, ik heb immers wel wat beters te doen dan naar jou te luisteren.” Kimberly deed haar mond open, ze keek heel boos.
,,Pardon!” zei ze. ,,Jij kwam hier zitten! Tegen mij praten niet ik!” Kimberly keek Sirius vuil aan.
,,Oh, sorry moest ik toestemming vragen?” vroeg Sirius en hij deed alsof hij heel geschrokken was.
,,Ja,” zei Kimberly snauwend. ,,Misschien is dat voor de volgende keer wel handig, ja!”
,,Ik zal er de volgende keer op letten,” zei Sirius grijnzend. Kimberly leek haar geduld te verliezen, Sirius stond snel op, heel leek blijkbaar al iets te verwachten. Kimberly pakte Lily´s boek af schreeuwde:
,,Jij! Rot Zwarts!” en rende achter Sirius aan. Met haar boek hoog boven haar hoofd. Lily keek hoe de twee de bibliotheek uitrende, zijzelf pakte chocolade uit haar gewaad en nam er een hap van, ze stond op en bekeek de boekenrijen, er stonden veel spannende boeken net toen ze er een wou pakken hoorde ze een woedende stem schreeuwen:
,,Mevrouw Evers! Ga daar onmiddellijk weg! Hoe durft u chocolade mee te nemen naar de bibliotheek! Kras op!” Lily wist niet hoe snel ze weg moest komen, ze pakte haar tas en sloeg die over haar schouder snel rende ze naar buiten waar het zonnetje heerlijk scheen. Aan het meer zaten Channelle en Sterre gezellig met zijn tweeën te kletsen. Channelle zat aan de waterkant met haar voeten in het water en Sterre lag op haar buik en werd gesteund door haar armen.
,,Ha dames!” riep Lily, de twee meiden keken om en zwaaide lachend naar Lily.
,,Lily!” riep Channelle. Ze deed meestal zo overdreven, ze was veel anders dan haar tweelingzus Kimberly, die veel rustiger was. Ook had Channelle een oogje (En niet zo´n kleintje ook) op Sirius Zwarts, die Kimberly niet kon luchten of zien. ,,Ik dacht dat je met m´n zusje in de bieb was?” Lily glimlachte, ook een verslaving van Channelle, Kimberly haar “zusje” noemen terwijl zij toch echt jonger was.
,,Ja,” zei Lily. ,,Je “zusje” was met mij in de bieb, toen kwam Zwarts, Kimberly boos, Kimberly zit nu Zwarts achterna, ik ben de bieb uitgestuurd omdat ik chocolade at.”
,,Hé!” zei Sterre, ze draaide zich naar Lily. ,,Geef mij ook eens een stukje!” Lily brak een stuk chocolade af en gooide die naar Sterre die hem ving. ,,Bedankt.”
,,Ik zou Sirius ook wel achter na willen zitten,” zei Channelle met een brede grijns.
,,Nou,” zei Lily terwijl ze naast Sterre ging zitten. ,,Volgens mij vind hij Kimberly toch leuker.”
,,Ja,” zei Channelle. ,,Helaas wel.”
,,Niet treuren Chan! Ook stukje?” vroeg Sterre die Channelle een stukje chocolade voorhield. Channelle glimlachte.
,,Nee, bedankt Ster, eet jij hem maar op, goed voor je humeur zeker nu je in je maandelijkse periode zit.”
,,Ja! Zeg het nog wat harder en de hele school weet het.” Sterre keek Channelle waarschuwend aan, die zoals gewoonlijk niks om die blik gaf.
,,Dat zou Anderling leuk vinden,” merkte Lily op.
,,Die zou het toch ook wel hebben?” vroeg Sterre.
,,Wat? Nee, die heeft al lang een overgang gehad!” zei Lily.
,,Ik zie het al voor me,” zei Channelle. ,,Anderling met haar broek omlaag allemaal bloedt.” Channelle deed de stem van Anderling na. “Oh ik ben een beetje ongesteld!” de meiden lachtte. ,,Lijkt me wel melig.” Lily haalde haar schouders op en geeuwde.
,,Ik ben een beetje moe,” zei ze. ,,Ik heb vannacht niet zo goed geslapen.”
,,Nee,” zei Channelle. ,,Ik werd steeds wakker door het luide gesnurk van Sterre.”
,,Ik snurk niet!” riep Sterre. Ze wilde Channelle een mep geven maar die boog zich net opzij zodat ze Lily bijna plette.
,,Hé!” zei die. ,,Ga eens van me af!” Channelle ging weer recht zitten en lachtte.
,,Jawel!” zei ze. ,,Je snurkt wel! Ik hoor het toch? Wat denk je wel? Dat ik dom ben?” Zo te zien wist Sterre maar één antwoord.
,,Ja,” zei ze droog. Channelle giechelde.
,,Nou ja,” zei Lily. ,,Laten we ophouden.” Ze slaakte een diepe zucht en pakte een boek uit haar tas. ,,Laten we maar Transfiguratie leren, Anderling vilt ons levend als ze merkt dat we er niks aan hebben gedaan.”
,,Evers!” riep iemand. Lily keek om en zag een jongen met zwart haar. James, James Potter.
,,Wat moet je Potter?” zei Channelle terwijl ze een stuk chocolade afbrak met haar tanden en dat opat.
,,Ik had het tegen Evers, Westen,” zei James. ,,Niet tegen jou.” Channelle kneep haar ogen dicht en duwde haar hand in het water, waarmee ze James nat spatte.

-~Hermelien~-

Hallo! Big hug en grote bedankjes voor die gene die een leuk PB'tje hebben gestuurd, sorry dat ik niet terug pb maar ik heb het zo druk! Nou hier een volgend stukje:

VANAF NU, BEVAT HET VERHAAL SPOILERS UIT DE HBP!

Hoofdstuk 7.
Een nare gebeurtenis

,,Heey!” gilde James boos. Channelle lachtte. James pakte haar op en met een plons belande ze in het water. Sterre lag proestend van het lachen op de grond. Lily bekeek met een glimlach het schouwspel.
,,Ik doe je nog wat, Potter!” gilde Channelle die boven water kwam. ,,Serieus! En dit keer kom je er niet onderuit!” Channelle klom het water kant op en greep James bij zijn middel. ,,Geef je over!”
James lachtte. ,,Mooi niet Westen.” Met een soepele beweging lukt het om uit Channelle´s houdgreep te komen en pakte haar vast bij beide armen.
,,Pestkop!” riep Channelle.
James lachtte zo hard hij kon. ,,Bang voor een beetje spanning Westen?”
,,Mooi niet,en laat me nu met rust!” Channelle gaf James een ferme duw zodat die op de grond lag. ,,Laat dat je straf zijn.”
James krabbelde op. ,,Oké, oké, je hebt je zin.” Hij keek Channelle poeslief aan. Channelle sloeg haar armen over elkaar en zei:
,,Waar zijn je vriendjes eigenlijk?”
James lachtte. ,,Remus is in de bibliotheek, Sirius weer ik niet en Peter, nou ja, die zit vast in Leerlingenkamer, en waar is je tweelingzusje Westen.”
Channelle grijnsde. ,,Daar komt ze aan, kijk aan! Samen met Sirius.” Lily keek om. Channelle had gelijk. Kimberly kwam woedend aanlopen en fronste haar wenkbrauwen toen ze James en de meiden zag. Ze plofte neer op het gras en keek Lily aan. Die keek op haar beurt weer naar Kimberly.
,,Hai,” zei ze zachtjes.
,,Hoi,” glimlachte Lily. ,,Wat is er?” Opeens sprongen er tranen in Kimberly´s ogen. Lily keek geschokt naar haar vriendin. ,,Kim?” Toen begon Kimberly te huilen, ze pakte Lily´s hand vast en loodste haar mee naar binnen. Lily begon zich binnen heel erg rot te voelen, wat was er gebeurd?

James keek om toen Kimberly en Sirius kwamen, Kimberly met een woedende blik en haar bruine haar dat om haar schouders danste, Sirius met een lacherige blik die keek naar James. James lachtte terug.
,,Hey maat!” zei Sirius. James lachtte.
,,Sirius!” James maakte een omhels gebaar, maar Sirius duwde James weg.
,,Hey!” zei James nep verontwaardigt. ,,Hou je niet meer van me.” Hij trok een droevige blik, Sirius stootte zijn gebruikelijke blaffende lach uit.
,,Nooit gedaan ook,” zei hij, hij ging naast Sterre zitten die wazig voor zich uit zat te kijken. Toen zag hij Lily en Kimberly weglopen.

Kimberly deed de deur van een leeg lokaal open en ging op een stoel zitten, ze staarde droevig voor zich uit. Lily sloot de deur met een zachte klik en pakte een stoel die ze voor Kimberly zette. ,,Kim?” vroeg ze zachtjes.
Kimberly boog naar beneden en kneep haar in haar haren. ,,Lil, hij, oh Lily.” Kimberly viel in Lily´s armen.
,,Sstt, meisje, het komt goed,” troostte Lily. ,,Wat is er gebeurd?” Lily voelde zich zo ontzettend rot, ze kon er echt niet tegen als er iets met haar vriendin was, en zeker niet met Kimberly. Die haalde diep adem en zei: ,,Hij…hij…we renden door de gangen, toen deed hij een deur open en trok mij erin, hij deed hem weer dicht en probeerde me te…zoenen, Lily hij heeft een poging gedaan tot verkrachting!”
Lily´s ogen werden groot. ,,Oh mijn god, Kimberly, gaat het wel?”
Kimberly snikte. ,,Het was zo eng, hij probeerde me bloes uit te doen en toen-” Kimberly stokte. Ze begroef haar gezicht in de trui van Lily. ,,Het was zo eng, hij fluisterde dat ik ‘m wel wou maar dat niet toe wou geven, hij kuste en zoende me overal terwijl hij me broek uit wou trekken, ik…” Kimberly zuchtte, Lily keek haar aan, dit was erg schokkend nieuws, ze had nooit een hoge dunk van Sirius maar dit? Dit was het toppunt van… ja van wat eigenlijk? En dan te denken dat zíj James al haatte, alleen omdat hij haar steeds uitvroeg. ,,Ik sloeg hem opeens en gaf hem een knietje, zo snel als ik kon deed ik me broek en shirt weer dicht en rende weg. Hij riep me nog na, hij zei: “Hier ga je spijt van krijgen meissie!”
Lily opende haar mond. ,,Lieverd, het is gewoon een eikel, ik snap ook niet waarom elk meisje op hem en James verliefd worden, hij is het niet waard, snap dat dan meisje.” Kimberly knikte stilletjes, terwijl ze met de rug van haar hand de tranen wegveegde, Lily omhelsde haar, ze voelde een warmte door haar maag woelen.
,,Bedankt, dat je ervoor me bent,” zei Kimberly zachtjes.
Lily glimlachte, ze liet Kimberly los. ,,Ik ben er altijd voor je!” Kimberly knikte langzaam, ze liep naar de deur en deed die open. Lily volgde haar, ze zag nog steeds de tranen in haar ogen staan toen Lily naast haar liep. ,,Hey meisje! Het komt wel goed,” zei Lily, ze sloeg een arm om Kimberly heen. ,,Rustig nou maar!” Ze liepen door de grote poort die de gangen van de tuin scheidde, ze liepen het pad op en liepen al snel naar het meer. Waar Sterre en Channelle zaten. Ze hadden Sirius en James zeker al weggewerkt. Channelle lag languit met een lolly in haar mond op het gras, terwijl Sterre zat en naar het water keek.
Toen merkte Sterre Lily en Kimberly op. ,,Hey meiden!” riep ze. Kimberly en Lily liepen lachend op hen af gingen hen zitten. ,,Waar waren jullie?” Kimberly vertelde het hele verhaal, met tranen weliswaar, maar toch met moed, die Kimberly nooit in haar stem had.
Channelle sloeg haar hand voor haar mond. ,,Oh mijn god, Kim!” Kimberly glimlachte naar Channelle. ,,Mijn god Kim!” Channelle stond op, pakte de handen van Kimberly, trok haar op en hield haar hand voor haar borst. ,,Hierbij zweer ik plechtig, dat ik alles, wat ik ooit over Sirius Zwarts heb gezegd, behalve dat wat slecht is, dat ik álles over hem terug neem!” Channelle glimlachte naar Kimberly en niet veel later omhelsde de zussen elkaar stevig.

-~Hermelien~-

Weekend! Eindelijk! Lekker niks doen, strakjes naar een verjaardag maar voor de rest heerlijk! Nou om het weekend is goed in te luiden een stukje! Ik kan weer de reacties beantwoorden, daar maak ik dan we tijd voor. Maar ik beantwoord geen berichtjes met: Je verhaal is echt super. Zeg eerst eens waarom? Dat zou ik veel leuker vinden. En daarbij heb ik nog een vraagje. Wie zou er misschien een plaatje willen maken met Lily en James. Met daarop: Just because love is strange I love you! Dat hoord wel een beetje bij het verhaal Wink

Ik hoop dat iemand zó lief is dat hij dat wil doen! (En als bedankje mag die gene een dag voor dat ik het stukje post het lezen Very Happy

) Goede deal? Nou genoeg geklest! Hier komt tie:

Hoofdstuk 8.
Niet goed genoeg

,,Hai meiden!” zei een stem niet veel later. Lily keek om. Een jongen met vuil bruin haar en grijze ogen kwam naast de meiden zitten. ,,Hoe is het?” hij glimlachte naar alle vier. Lily zuchtte. Remus Lupos, een lieve aardige jongen en een weerwolf. Toen hij Lily in vertrouwen nam, was Lily eerst geschokt maar wou er voor Remus zijn. Dat kon niet anders. Ze had hem gesteund met al het erge wat hij had meegemaakt. Lily was een hele goede vriend voor Remus geweest. Ze konden bij elkaar terecht. Maar het ging nooit verder dan een hechte vriendschapsband.
Kimberly zuchtte. ,,Je beste vriend…” weer stokte Kimberly. ,,Je beste vriend heeft me geprobeerd te verkrachten.”
Kimberly keek Remus aan. ,,James?” vroeg hij geschokt. Hij keek naar Lily. ,,Maar…ik dacht. Hè?” Remus schudde verbaasd zijn hoofd. Kimberly deed het zelfde. ,,Sirius dan?” vroeg Remus. Kimberly zuchtte en knikte. ,,Nee, dat meen je niet?” Kimberly knikte opnieuw. ,,Oh nee, meid gaat het?”
Een knik. Kimberly opende haar mond. ,,Het gaat. Maar het was alleen zo ontzettend eng.” Ze vertelde het verhaal
Remus zuchtte. ,,Sirius,” zei hij. ,,Ik ga naar hem toe.” Hij stond op en liep weg.

,,Waar is Sirius?” vroeg Remus. James zat op zijn bed.
Hij keek op. ,,Geen idee.”
,,Weet je wel wat er is gebeurd?” vroeg Remus. James knikte. Remus opende zijn mond opnieuw. ,,Wat vind je er van?”
James haalde zijn schouders op. Hij keek Remus zonder enig gevoel aan. ,,Tja, het is Sirius hé?” zei hij.
,,Gek genoeg was ik daar ook al achter,” Remus zuchtte. ,,Maar dat geeft hem nog geen reden om Kimberly te verkrachten.”
,,Het was een poging tót!” dat laatste woord sprak James met nadruk uit.
,,Al wou Kimberly het!” schreeuwde Remus. ,,Dan nog mocht hij het niet doen!”
,,Wat weet jij er nou van?” gilde James. ,,Jij hebt verdomme nog nooit iemand gehad waarop je verliefd was of bent! Jij hebt niet om van de houden!” James brieste en keek Remus boos aan. ,,Jij bent alleen maar met huiswerk bezig, en je komt af en toe eens langs bij Evers! Hoe is het trouwens tussen jullie? Hebben jullie al gezoend?” Remus keek boos naar James.
,,Hou op! Zoals ik al zei! Ik heb Niks met Lily Evers Het is alleen een goede vriendin!” schreeuwde hij.
James stootte een sarcastische lach uit. ,,Haha! Ik ben niet gek! En dat moet ik geloven. Een echt Marauder is eerlijk! En dat ben jij niet! Dag Remus! Ga maar weg!”
Remus trok eerst wit weg, maar toen hief hij zijn vuist op en gaf James een klap. ,,Goed, als dat is wat je wilt!” hij stormde weg, halverwege kwam hij Sirius tegen, die vroeg waar James was. ,,Bekijk het maar Sirius! Ik ben toch niet goed genoeg voor jullie! Zie ik jullie over een paar een dagen ook zonder Peter?”
Sirius keek Remus aan. ,,Hoe bedoel je? Maanling waar heb je het over?”
Remus straalde echt woede uit. ,,Vraag maar aan James!”
,,Ik wil eerst weten waar hij is…” maar Remus was al weggestormd, langs Lily, Kimberly, Sterre en Channelle die het portret gat in liepen.

-~Hermelien~-

Ik begrijp dat er nogal probleemen zijn rond de bijna verkrachting van Kimberly & Sirius. Nu moet je bergrijpen dat het maar een fanfic is. Dit doe ik om dingen spannerde te maken. En, Sirius was ook nog maar vijftien! Ik hoop dat ik het met dit stukje kan goed maken Wink

Reacties?

Hoofdstuk 9.
Zijn blik

,,Wat heeft die?” vroeg Kimberly. Ze keek Remus na. Lily trok een wenkbrauw op en keek wantrouwig naar Sirius die haalde zijn schouders op. Hij liep naar het viertal toe en Lily voelde Kimberly rillen.
,,Ik heb geen idee wat er met hem is,” zei Sirius. Lily zag dat hij Kimberly niet aan durfde te kijken. En zag ze soms ook iets in zijn gezicht…iets van…spijt? Had Sirius Zwarts, dé Sirius Zwarts, die altijd de meiden versierde, zoende en daarna weer liet stikken. Had die Sirius Zwarts. Spijt? Het leek wel een uur te duren, misschien een paar dagen, misschien een week of misschien wel honderd jaar dat Lily en Sirius elkaar diep in de ogen keken. En toen wende Sirius zijn blik af en Lily wist dat het genoeg was. Maar ergens voelde Lily zich betrapt. Betrapt op iets wat verboden was. Alsof iedereen zag dat Lily en Sirius een ogenblik oogcontact hadden gehad.
,,Komen jullie naar boven?” Lily keek op. Ze werd ruw uit haar gedachte gestoord. Kimberly had net Sirius weg gestuurd en stond bij de trap die leidde naar de meisjesslaapzaal.
,,Ja,” zei Lily. ,,Wij komen.” Ze liepen met z’n vieren de trap op.
Kimberly plofte als eerst op haar bed. ,,Weet je, Sirius is best wel aardig,” het klonk zo onzeker. Net zo onzeker als Kimberly hen nu aankeek. ,,Ik bedoel, ik wéét wat hij me aan heeft gedaan, maar zag je dan niet…” Kimberly zuchtte en begon te ijsberen. ,,Zag je zijn blik dan niet? Hij had echt spijt van wat hij had gedaan. Hij durfde me geen eens aan te kijken. Is dat niet…niet goed? Hij toont zijn spijt.” Kimberly keek de andere aan die bedachtzaam keken.
Sterre was de eerste die iets zei: ,,Kimberly, ik begrijp je, maar denk na, wat heeft hij ons allemaal aangedaan?”
Kimberly knikte. ,,Ik weet het, maar ik…ik denk echt dat ik hem leuk ga vinden.” Het was even stil.
Lily kneep haar ogen dicht. Ze zuchtte. ,,Nou ja, Kimberly, ik bedoel, als je het echt wil. Tja, dan moet het maar.”
Kimberly zuchtte. ,,Meen…meen je dat?” vroeg Kimberly.
Lily glimlachte. ,,Ja natuurlijk! Daar zijn vriendinnen toch voor?”

-~Hermelien~- · Geplaatst: Zo Apr 02, 2006 8:00

Zoals jullie misschien wel hadden gemerkt tijdens het lezen, dat het een beetje vluchtig gaat. Dat klopt. Ik vind er echt niks meer aan om over Lily en James te schrijven. Daarom heb ik besloten om het laatste stukje te schrijven.

Hoofdstuk 10.
Gonna walk all over you!

James zat peinzend op zijn bed. Peinzend om Lily. Peinzend om Remus.
,,Gaffel?” James keek om. Naast zijn bed stond Sirius.
James keek hem aan. ,,Wat is er?”
,,Wat is er met Remus?”
,,Oh, we hadden een soort van ruzie…om jou,” zei James.
,,Om mij?” vroeg Sirius. ,,Oh, hij heeft met de meiden gepraat?”
James knikte. ,,Hij was nogal…boos.”
,,Oh,” zei Sirius. ,,Ik, dat is wel begrijpelijk, natuurlijk.” Sirius probeerde te lachen, maar stopte al meteen toen James hem aan keek. ,,Het was dom van me.”
,,Zeg dat,” zei James. ,,Behoorlijk.” James geeuwde. ,,Is het niet goed om naar bed te gaan?” vroeg hij.
Sirius knikte. ,,Jup, welterusten.”
,,Jij ook,” zei James. Hij kleedde zich om en viel in slaap.

Twee jaar later. In het zevende jaar, lag Lily op een bank te denken. Toen James opeens langs kwam.
,,Hey,” zei hij.
,,Oh,” Lily ging zitten. ,,Hoi.” James was veel aardiger geworden. Ze waren heel hecht geworden.
,,Wil je met me uit, morgen Zweinsveld.”
Lily straalde. ,,Oh ja! Graag!”
,,Fijn, morgen ochtend negen uur bij het portret.”
Lily knikte. ,,Ja, tot morgen.”

,,Daar ben je,” glimlachte Lily. Ze had een blauwe jurk aan, en haar haren had ze in een lange staart gedaan. James zag er ook goed uit. Ze liepen naar buiten en gingen in een cafétje zitten. ,,Het is hier best krap,” merkte Lily op.
,,Ja,” zei James. ,,Maar dat geeft eigenlijk niet.” Toen raakte elkaars lippen elkaar en zoende ze. Dit was het begin van iets leuks, iets moois.

The end.