[AF] Back in Time, on Hogwarts...

**Idril** · Geplaatst: Za Sep 02, 2006 19:24

Misschien is dit een beetje nutteloos, aangezien je nog maar 1 hoofdstuk gaat schrijven, maar het is de bedoeling dat je stukken verhaal minstens uit 1000 woorden bestaan, en dat is bij jou niet het geval. Als je met je nieuwe verhaal begint, wil je daar dan op letten aub?

Sam · Geplaatst: Wo Sep 27, 2006 20:48

Hoofdstuk 30: Hereniging.

(Sirius)
Sirius werd wakker uit een enorm diepe slaap, hij rook de ranzige lucht van rotting, bloed, en zweet. Hij kokhalsde en probeerde te kijken wie naast hem stond.
Hij draaide zijn hoofd, en een pijnscheut schoot door zijn lichaam, maar toch kon hij nu zien wie naast hem zat.
“Remus?” Ondanks dat het donker was, wist hij dat Remus hier ergens moest zijn.
“Nee.” Antwoordde een maar al te bekende stem.
Sirius kon zich niet meer bewegen, het was pijnlijk.
“Sneep!” Zei Sirius, hij was furieus.
“Zwarts, dacht je echt dat ik stom was? Mijn wraak, voor al die jaren dat jullie me gepest hebben. Vanavond is mijn plan voltooid!” Sneep was krankzinnig!
“Waar is Remus?” Sirius keek woest naar Sneep.
Er klonk een kreun vanuit de hoek, en Sirius wist meteen dat het Remus was.
“Remus?” Sirius klonk bang, vanuit het raampje scheen er een streepje maanlicht op Remus.
“Ja, ik ben het.” Sirius schrok, zijn stem was hees en bang.
“Remus, wat is er aan de hand?” Vroeg hij.
“Niet praten! Luister, als die heldhaftige vriendjes van jullie straks hun gezichten niet komen laten zien, vermoordt Lupos Zwarts, en dan ben ik voor altijd van jullie af!”
(James)
James zat met z’n handen in z’n haar en Lily zat naast hem.
“We moeten erheen! We moeten James, we moeten Sirius en Remus redden voor het te laat is!” James negeerde haar, ze werkte hem op zijn zenuwen.
“Lily, hou in Merlijns baard nou voor heel eventjes je mond dicht! Ik probeer na te denken!” Schreeuwde hij bijna.
Abrupt stond hij op, hij moest en zou zijn vrienden vinden.
“We gaan ze zoeken!” Zei hij vastberaden, Lily knikte, en ze liepen samen het portretgat uit.
“Waar gaan we heen?” Lily keek hem vragend aan, James keek op de brief.

Hoi,
Jullie vinden jullie vrienden beneden
In de donkerste kelder
Waar maar 1 raam is
Hoe kan dat?
Zoek het uit, maar zorg ervoor dat je niet betrapt word!

Ze liepen naar beneden, de duisternis tegemoet.

(Lily)
Zenuwachtig liep ze met James door de gangen, langzaam maar zeker kwamen ze in de buurt, wist Lily.
Ze liepen naar beneden, en doorzochten de kerkers, nergens eentje met een raam.
“Misschien is het de verdieping hierboven.” Fluisterde ze.
James knikte, en ze liepen naar boven, voorzichtig schuifelden ze over de vloer.
De gang liep omlaag, realiseerde Lily zich.
Langzaam reikte haar hand naar de enige deur op die verdieping.
James pakte haar hand.
“Niet doen! Straks is het vervloekt! Laat mij maar...” James pakte zijn stok en blies de deur op.
Daar viel het licht op het gezicht van Sneep, die bang kijk.
“Sirius, Remus?” Lily rook de ranzige lucht en kokhalste.
“Lil!” Dat was de stem van Remus!
Ze wou naar hem toelopen, maar James pakte haar hand.
“Plan: ik hou me met Sneep bezig, en jij ontvoert Sirius en Remus!” Lily knikte kort, en schuifelde voorzichtig naar een hoek, waar Remus lag.
“Remus, is alles goed met je?!” Haar stem klonk een beetje bezorgd.
Ze zag hem knikken, en probeerde hem overeind te trekken, tot ze erachter kwam dat hij vastgeketend zat.

(Remus)
Remus lag op de grond, en zag dat Lily haar stok pakte.
Ze sprak een ingewikkelde spreuk uit, en de ketens lieten los.
Remus en Lily moesten uitwijken, anders zouden ze geraakt worden door een vloek.
Ze stonden op, en liepen naar het uiteinde van de kelder.
Lily vertelde vlug hoe hij naar boven moest gaan, en ging Sirius redden.
Hij bleef wachten op Sirius, James en Lily, en ze liepen allemaal stilzwijgend naar boven.

(Allemaal)
Stil zaten ze bij het haardvuur, Remus en Sirius besloten te gaan douchen, en Lily en James bleven alleen achter.
“Ik ben zo blij dat ze weer terug zijn, wat is er met Sneep gebeurd?” Vroeg Lily.
James lachte voor het eerst deze avond.
“Die vinden ze straks met een paar extra armen en benen, wild spartelend en met een tentakel uit z’n hoofd!”
Lily lachte, en heel, heel voorzichtig, drukte ze een kus op zijn mond.
Vanaf toen wisten ze het, ze zouden voor altijd samen zijn, en dit zou voor altijd in hun geheugen staan.

*Pinkt traantje weg* Nou, dit was het dan... Ik heb erg veel plezier aan dit hoofdstuk beleefd, en ik hoop op nog een paar reacties. @ Idril, ik zal erop letten!
Ik wil iedereen heel erg bedanken voor reacties, ideeën, tips, en nog veel meer! Bedankt! Ik begin gauw weer met een nieuw verhaal.

-xxx- Sam.

PS: Kan hier een slotje op? ^^