[AF] Remus Lupos en Professor Nemod

Lupos-freak · Geplaatst: Di Jul 18, 2006 22:47

Hoofdstuk 15: Het koppel dat niet samen wil

Remus was blij dat zijn vrienden hem aanvaarden zoals hij was. Ook al zag hij soms in hun ogen een blik van angst, toch wist hij diep in zijn hart en ver in zijn enorme verstand dat ze hem nog steeds een even toffe gast vonden. Ze hadden allemaal hun eigen manier om het nieuws te verwerken. Sirius stelde steeds maar vragen, zelfs op de vreemdste tijdstippen. Toen professor Anderling de leerlingen uitlegde hoe men een speld verandert in een stroohalmpje ging Sirius plots naar Remus om te vragen waar hij naartoe ging als het zover was. Sirius was nieuwsgierig! James echter had een andere manier om het nieuws te verwerken, hij maakte er steeds grapjes over. En ook al waren ze van die sarcastische humor, die James anders nooit had, toch hield Remus van de grapjes. James was grappig! En Peter wendde zich steeds meer af van het groepje, hij ging meer alleen aan het haardvuur zitten, en zat dan uren te mijmeren en te piekeren over iets dat zijn kleine verstand te boven ging. Peter was bang! En dan was er nog steeds iemand die Remus tussen de lessen door aansprak en hem vroeg hoe het met hem was. Lily Evers was een dikke vriendin voor Remus geworden. Zij was behulpzaam!

James en Lily groeien steeds dichter en dichter naar elkaar toe. En dat is iets dat bijna alle leerlingen opvalt, behalve dan zij zelf die het niet echt willen toegeven. Sirius heeft een plan om ze samen te brengen. Na enige moeite heeft hij ook Remus overgehaald om hem ermee te helpen.
Sirius stuurt James naar de Uilenvleugel met als boodschap dat Lily hem daar iets wil vertellen. En Remus gaat naar Lily en verteld haar dat James haar iets wil zeggen. Lily heeft het ongeloofelijk druk, maar zou hij haar dan eindelijk vragen om samen met hem te zijn. Haar nieuwsgierigheid wint het van haar schoolwerk en ze besluit om naar de Uilenvleugel. Als ze daar aankomt vraagt ze James wat hij haar te zeggen heeft, net op het ogenblik dat James dat aan haar vraagt. Lily denkt dat dit allemaal een enorme grap is van James en gunt hem sinds die dag geen blik meer. James was helaas te bang en te verlegen om haar te vragen samen met hem te zijn. Nadat Sirius en Remus zich verontschuldigt hebben bij James, probeert hij een andere aanpak. Hij stoeft en pronkt over het hele terrijn en denkt dat hij zo veel verliefde blikken van meisjes kan ontvangen en zo ook Lily jaloers kan maken. Waardoor ze uiteindelijk misschien toch voor hem zal vallen. Maar ook nu heeft dat het tegenovergestelde effect. Lily vind hem nu maar een pronkende irritante kwal. Jammergenoeg heeft James dit niet door.

Lupos-freak · Geplaatst: Do Aug 03, 2006 22:02

Hoofdstuk 16: Het luik in het plafond

Op een dag gebeurde iets dat Remus zich nog lang zou herinneren. Iets waar hij ook lang over zou piekeren, ook al was het iets waar hij niets mee te maken had. Iets dat hij misschien liever niet gezien had. Maar hij had het gezien...

Het begon allemaal na de les Verweer tegen de Zwarte Kunsten. Remus was wat achtergebleven om professor Nemod te vragen wat ze in de volgende les zouden gaan zien.
"Wel de volgende les is een theoretische les en zal gaan over hoe je je moet wapenen tegen Duistere dingen."
Dan ziet Remus iets vreemds, terwijl professor Nemod hem al een kleine inleiding geeft van de volgende les begint zijn linkervoet op te zwellen.
"Professor, uw voet, hij -"
Met een zwaai gooit professor Nemod zijn mantel voor de voet en zegt dat hij een beetje ziekjes is en direct even naar de ziekenzaal zal gaan. Remus wacht op de hoek van de gang. Als professor Nemod de deur van het lokaal afsluit, opent hij een luik in het plafond van de gang met behulp van een zwabber die Vilder toebehoort. Als het luik open is, gaat een magische trap automatisch naar beneden. Dan kijkt professor Nemod even vluchtig om zich heen. Hij hoeft zich geen zorgen te maken, in deze gang passeert enkel iemand als er lessen Verweer zijn. En nu het middagpauze is, kan hier niemand meer zijn, maar dat denkt hij althans. Hij gaat naar boven. Remus slaat dit allemaal gaande. Maar dan neemt iemand hem vanachter beet. Remus kan zich net inhouden om niet te roepen. James staat achterhem.
"Is Nemod al weg? Jammer, ik ben namelijk mijn pennenzak vergeten", zegt hij.
"Sttt...", zegt Remus. "Nemod is in dat luik daar in het plafond gegaan", vervolgt Remus op fluistertoon.
"Oh, nee, zeg dat het geen waar is."
"Wat?"
"Daarboven zit... zit... iets!"
"Wat?"
"Volgens mij is het een magisch monster. Steeds als ik in de gang hierboven kom, hoor ik iets luid grommen en dan hoor ik een scheurend geluid. Alsof hij iets aan flarden scheurt."
"Waarom heb je me dat niet eerder gezegd?", vraagt Remus.
"Ik dacht dat het niet erg was, totdat ik vanochtend iets hoordde in de leraarenkamer. Professor Snijpot, die leraar die Oude Runen geeft aan de hogere jaars, is al sinds eergisteren spoorloos verdwenen. En dat geluid hoorde ik gisteren. En ik dacht misschien dat het Snijpot was, die hij aan flarden scheurde en..." vervolg James haastig.
"En Nemod is daar nu naar binnen."vult Remus aan.
En dan hoort Remus iets, iets dat aan flarden gescheurd word.

Lupos-freak · Geplaatst: Zo Aug 06, 2006 16:18

Hoofdstuk 17: Verdwijningen...

Remus en James bleven het luik in de gaten houden totdat ze beseften dat de pauze alweer gedaan was, net als de maaltijd in de Grote Zaal. Maar dat vonden ze niet zo erg, omdat ze vanmorgen al een uitgebreid ontbeid hadden genomen. Uiteindelijk 's avonds tijdens het avondeten vertellen James en Remus wat er gebeurt is en wat ze denken dat er gebeurt is aan Sirius en Peter.

"Dat moet ik aan Evers zeggen", zegt James.
"Om te stoefen?" vraagt Sirius
"Nee, om haar te waarschuwen daar niet meer te komen."
"Evers!"
James roept maar hij krijgt geen antwoord. Ze bevinden zich in de leerlingenkamer en Lily was bij het avondeten. Maar nu Remus even nadenkt weet hij, dat ze de leerlingenkamer niet binnen geweest is.
"Ze zit misschien in de bib", zegt Remus om James niet ongerust te maken. "Of in de Uilenvleugel."

Als Remus de volgende ochtend de leerlingenkamer binnenstapt, ziet hij James zitten.
"Ze is de hele nacht niet binnengekomen. Ze is bij dat ding. Bij dat monster of wat het dan ook is. Ze is bang. Ik voel het."

Tijdens het ontbeid merkt Remus op dat hij Peter nog van de hele dag niet gezien heeft.
"Ik wel", zegt James. "Hij heeft deze morgen enorm vroeg opgestaan en hij zei tegen me dat hij naar de Uilenvleugel moest. Één of ander pakje ophalen dat zijn moeder zou sturen."
Een grijze kerkuil land plotseling tussen James en Remus in. Op het pakje staat in krullerig handschrift

Peter Pippeling

"Dat zal toch niet het pakje zijn waarover je het had?" vraagt Sirius.
"Na enkele minuten zijn ze er haast van overtuigd dat het wel degelijk dat pakje was."

Die avond gaan James, Remus en Sirius onder James' onzichtbaarheidsmantel naar het lokaal van Verweer en kijken naar het luik. "Alohomora" fluisterd James die zijn toverstok op het luik gericht houd. Het luik kraakt stilletjes en gaat open. Na enkele seconden verschijnt ook een trap die naar beneden schuift.
"Zouden we... naar boven gaan?" Zouden we dat wel doen? Wie weet wat daar zit?" vraagt Remus zich hardop af.
"Nu of nooit!" zegt Sirius en voor Remus het weet is de onzichtbaarheidsmantel van over hen en zit Sirius op de tweede trap.
"Ik ga wel als eerste." zegt Sirius.
"Kom achter mij aan als ik roep. Indien ik niet roep, ga dan naar de leerkrachten. Tot gauw... hoop ik."

Lupos-freak · Geplaatst: Ma Aug 14, 2006 15:42

Hoofdstuk 18: Nadine Terces

Sirius zit met zijn hoofd uit het luik. En hij ziet niets, hij kruipt uiteindelijk helemaal uit het luik. Op het ogenblik dat hij zijn eerste voet op de grond zet, duizelt het hem. Lange tijd ziet hij alleen een zwarte ruimte waarin grijze slierten mist langzaam duizelen. De grijze slierten sluiten zich bij elkaar aan en de hele kamer word grijs. Alles word grijs. En dan verandert het in een landschap. Een landschap dat bestaat uit grote velden, twee prachtige bomen, een blauwe lucht en op de plaats waar hij staat is gras. En ver, heel ver aan de horizon ziet hij een huisje.
"Kom maar, het is hier veilig", roept hij. Hij wil door het luik roepen, maar dat ziet hij plotseling nergens meer. Het is verdwenen. En dan komen James en Remus plots uit het niets en zitten ze op het groene gras.
"Waar zijn we? Wat is dit?" vraagt Remus.
"Tja, hoe moet ik dat nu weten?", antwoord Sirius.
"Is het eigenlijk wel veilig?"
"Het ziet er toch veilig uit, wat het ook mag zijn."
"Maar hoe moeten we terug?"
"We kunnen het eens gaan vragen in dat huisje,"stelt James voor.

De vier vrienden gaan langzaam op weg naar het huisje. Het is een klein huisje en nu valt het hen op dat het een beetje scheef staat. Er komen enkele dunne sliertjes rook uit de schoorsteen en er lopen drie kippen voor de deur. Ondanks het feit dat het een klein huisje is, ziet het er enorm nettjes uit. Alsof hier elke dag enorm veel tijd besteeds word aan het poetsen van het huis. Een klein hekkentje geeft toegang tot een klein voortuintje dat gevolgd word door het huisje zelf. Remus en Sirius blijven staan aan het hekkentje, terwijl James het heken opent en op de deur klopt. James merkt nergens een bel op, dus zullen er vast en zeker tovenaars in wonen, en geen dreuzels. En dan verstoort een schelle kreet het rustige plaatsje.
"HELLLLOOOOOOOOOOOO"

James schrikt, als de kreet vlak voor zijn neus schiet en de deur met een luide klik opengaat. Er staat een oude vrouw in de deuropening die blijkbaar heel blij is. Ze heeft een lief gezicht en geeft je het gevoel alsof ze een moeder voor je kan zijn. Ze heeft bruinig haar en ze is aan de mollige kant. Ze draagt ouderwetse kleding en heeft een keukenschort aan, die versierd is met een bloemetjes-patroon. Maar zo te zien kan ze nauwelijks zwijgen. Want meteen schetterd ze enkele woorden uit...

"Kom binnen, kom binnen. En jullie ook, kom toch binnen. Zet jullie op je gemakt neer en doe alsof jullie thuis zijn. Wacht ik haal meteen enkele pannenkoeken. En een fles Oude Jonge's Klare Borrel. Of mogen jullie dat nog niet drinken? Voor één keer toch wel, hé?"

James komt aarzelend binnen, gevolgd door Sirius en Remus. Meteen komen ze in een ruime living die samen gaat met een eetplaats. De hele kamer is wat je noemt rommelig. Overal liggen kruimeltjes. Op de salontafel ligt een schaal met enkele koekjes die er overheerlijk uitzien. En ernaast een klein kommetje dat boordenvol Smekkies in alle Smaken ligt. Er staan vijf oude doorzeten zetels en aan de andere kant van de kamer is een deur waarin de vrouw verdwenen is. De drie jongens blijven staan tussen de eetkamer en de salon.

De deur gaat plotseling open, en de dame komt eruit tevoorschijn met een bord met een stapel pannenkoeken, die wel langer dan een meter lijkt te zijn. "Zet jullie maar in die oude zetels, die zitten veel gemakkelijker dan deze stoelen" zegt de dame terwijl ze het bord op de houten salontafel plaats. "Neem er gerust een paar", zegt ze en ze wijst op de pannenkoeken. "Jullie willen vast weten waar jullie zijn en wie ik ben, hé?", zegt ze terwijl ze de eerste pannenkoek van de stapel gritst. Remus had tot nu toe nog wat getwijfeld of ze werkelijk te vertrouwen was, en dat de pannenkoeken vol slaapmiddel konden zitten. Maar nu ze er zelf één van nam is hij gerust gesteld, deze dame is echt te vertrouwen. Ze knikken alle drie instemmend, natuurlijk willen ze weten waar ze zijn.

"Ik ben mevrouw Terces. Maar jullie mogen me gerust Nadine noemen, hoor, zoetjes. En neem toch een pannekoek, jullie hebben vast honger. Waar jullie zijn is iets moeilijk, maar kijk. Het zit alllemaal zo..."

TIP: Lees de naam TERCES eens van achter naar voren!

Lupos-freak · Geplaatst: Do Aug 17, 2006 10:12

Hoofdstuk 19: Opgesloten in een wereld

Mevrouw Terces nam nog gauw een pannenkoek, nam er een beet van en begon toen met haar verhaal.
"Jaren geleden toen ik nog een jonge vrouw was, was ik op Zweinstein leraar Verweer tegen de Zwarte Kunsten. Maar op mijn les ontdekte ik een luik in het plafond, ik opende het en ik kwam hier terecht. En sindsdien heb ik hier hele dagen gezeten. Dit huis stond hier en het eten ook, maar vreemd genoeg blijft het eten altijd goed. Er staat zelfs geen vervaldatum op. Waarscheinlijk is het behekst. Maar ongeveer een jaar geleden kreeg ik bezoek. En ik was enorm blij, omdat ik niemand had gezien in al die jaren. Maar ik was niet zo tevreden met het bezoek. Het was ene professor Nemod, die me vroeg wat ik hier deed. Hij zei dat hij jaren geleden ooit leerkracht Toverdranken is geweest op Zweinstein en dat hij toen deze wereld gemaakt had. En dat hij eigenlijk een... een... nou, eigenlijk is hij een... een demon."

"Hij dwong me om... om voor hem... Ik moest van hem hierblijven. Hij sloot me op in deze wereld. En... en nu moet ik van hem... niks."
De drie kijken elkaar vreemd aan. Mevrouw Terces verzweeg iets, daar waren ze het met elkaar over eens.
"Maar nu zijn jullie hier", zegt ze plots opgewekt. "Nu moet ik... kan ik... niet... Nu kunnen we ons amuseren. We kunnen iets doen."
"Wat dan? ", vraagt Sirius. En dan dringt het tot hen door dat ze opgesloten zitten in een wereld waarin niets te doen valt.

"Ik moet even naar toilet", zegt mevrouw Terces en ze verdwijnt.
Twee uren later is ze nog steeds niet terug. Sirius is per ongeluk in slaap gevallen en zit enorm luid te snurken. James heeft een bezwering over de Smekkies uitgesproken, zodat ze rond in de lucht vliegen en die zit hij nu te bekijken. En Remus... het is Remus doorgedrongen dat hij ook naar het toilet moet. Hij zegt het tegen zijn vrienden en zegt erbij dat madam Terces onmogelijk op toilet kan zitten, daar duurt het te lang voor. Hij gaat naar toilet en zoals hij al dacht zit er niemand op. Als hij uit de toilet-kamer komt, hoort hij iets giechelen.. Een kille lach die Remus nergens kan thuisbrengen. Het geluid komt van boven en Remus besluit om de trap op te gaan.

De overloop. Het is hier abnormaal koud. Remus merkt een streep licht onder de deur van de kamer op het einde van de gang. Hij gaat er naartoe. Dan weerklinkt er een diepe, zware ademhaling... en een vreemd gedruppel. Remus hand ligt op de deurknop. Zijn vingers willen niet bewegen. Hij legt zijn oor tegen de houten deur. In de kamer giechelt iemand - laag, schor en sadistisch. Dan volgt er een scheurend en knappend geluid, gevolgd door geknars. En dan een luide vrouwelijke kreet. Mijn hand draait. De deur gaat open...

Lupos-freak · Geplaatst: Ma Aug 21, 2006 14:42

Hoofdstuk 20: Professor Nemod

Remus staat in de deuropening. Vlak voor hem staat een afschuwelijk monster, ernaast mevrouw Terces en op de grond ligt een lijk zonder hoofd, met een enorme plas bloed errond.

"Wie is dat?" vraagt Nemod.
"Niemand..." antwoord Nadine gauw.
En dan word Remus knock-out geslagen door Nemod.

Zwart, Leegte, Niets. Bloeddruppels. Geroep, Gejammer, Gekwel, Pijn, Woede. Dit voelt Remus. Een man met een bijl. Hij stapt op Remus af. Tranen. En dan zwaait de beul de bijl in de lucht. En dan... dan valt de bijl neer op Remus hoofd. En dan... nat!

"Amai, wat kun jij snurken", zegt Sirius als hij Remus wekt uit zijn droom.
Het trio bevind zich in een donkere kamer. Ze zien elkaar nog maar net. Remus opent zijn ogen. Veel verschil maakt het niet, het blijft even zwart. Dan voelt hij de natigheid op zijn kin, en hij weet dat Sirius hem met behulp van water gewekt heeft.
"Waar zijn we? Heb ik wat gemist?"

"Wel ja, eigenlijk heb je wel wat gemist, ja", begon James.
Nadat professor Nemod Remus knock-out had geslagen, had hij Nadine bevolen Remus, James en Sirius op te sluiten in dit hok. Maar dat is ondertussen al een dag geleden. Nemod had hard gemept. Nog geen uur geleden, hadden ze bezoek gekregen van Nadine, die zich verontschuldigd had. Ze had verteld dat ze -toen ze hier voor het eerst kwam- ontdekt werd door hem en ze moest zijn diennaarres worden en na vele jaren in dienst te zijn zou hij haar vrijlaten. Dat had ze de vrienden niet eerder verteld om ze niet bang te maken. Want Nemod was een woeste demon dat alle levende dieren of mensen die zijn pad kruiste doodde. Bij hen had hij wat gewacht hij had pas gegeten. Nadine had hen beloofd dat ze hen zou laten vluchten en dat ze samen met hen zou ontsnappen. En dat was wat ze allemaal verteld had. Of, nee - er is nog iets. Ze zaten hier niet alleen opgesloten, er was nog iemand, maar die sliep; Lily Evers.

De volgende morgen. Nadine opent de deur. Iedereen was wakker.
"Vlug", riep ze,"Vlug!"
"Hij gaat door het luik, hij gaat naar de levende wereld. We zouden moeten ongezien kunnen meeglippen. Maar ik weet alleen niet hoe? Hebben jullie soms een idee?"

Ze liepen naar buiten, en ze zagen Nemod te midden van een veld staan, met zijn rug naar hen. Hij zwaaide met zijn toverstok en riep bezweringen op. Jammergenoeg konden ze niet ontsnappen, ze wisten niet hoe ze dat ongezien zouden moeten doen. Maar toen dacht James plotseling aan zijn onzichtbaarheidsmantel die hij per toeval in zijn broekzak gepropt had.

Ze deden de onzichtbaarheidsmantel om en liepen naar Nemod. Nemod toverde het luik te voorschijn en stapte er in, meteen gevolgd door de onzichtbare vrienden. Nemod stond meteen op de lader, maar de anderen vielen op de grond, en de mantel gleed van hen vandaan.
"Avada Kedavra!!!!" brulde Nemod door de gang.

Professor Perkamentus liet het luik verwijderen door een team van het ministerie. Zijn leerlingen lagen op de ziekenzaal, veilig en wel. Jammer dat die krankzinnige gek nog steeds ergens rond zwerft. Jammer dat hij terug was gekropen in het luik. Maar gelukkig was hij net aangekomen. Alleen jammer dat hij te laat kwam. Er was al reeds een dode gevallen.

Remus lag op de ziekenzaal, samen met de anderen. Ze dronken siroop die hen hielp om de schok te verwerken. Ze hadden het er tenslotte goed vanaf gebracht. Sirius lag links van hem en snurkte luid. Rechts van hem lag James en naast James lag Lily. Alles was uiteindelijk toch wel redelijk goed gekomen, alleen jammer van dat onschuldig slachtoffer. Remus draaide zich op zijn zijde. Lily sliep en James bekeek haar. Tussen hen zou het ook wel terug goed komen, ooit. James zou gewoon verwaand blijven doen, tot hij zou merken dat hij haar op een andere en lieverder manier moet aanpakken. Hij zou nooit een vriendin hebben of een vrouw. Meisjes zijn te ingewikkeld. Alhoewel, die Andromeda Zwarts mocht wel gezien worden. Maar die was al samen, met ene Ted Tops. Maar goed hij leefde. Hij was wel nog steeds een weerwolf, maar niemand houd ooit op een weerwolf te zijn. Remus lachte. Hij was goed met hen. Jammer dat ze hun nieuwe vriendin verloren waren.

Vier in wit gekleden mannen droegen een brancard. Vanonder het laken van de brancard stak de hand van Nadine Terces. Onder het laken zag ze er geschokt uit. Haar hele lichaam was lijkwit en ijskoud. Haar ogen lagen wijd open gesperd, alsof ze het ergste van haar leven had gezien. Ze was niet gelukkig gestorven. Maar zo gaat dat nu eenmaal. Happy Endings bestaan nu eenmaal niet. Je kan wel ongeloofelijk veel geluk hebben, maar toch gebeurt er altijd iets vreselijks. Je mag dan wel een ongeloofelijk gevecht winnen, verwikkeld met gemaskerde mannen, omringd door hersenen, en winnen, toch sterft er wel iemand. Zo gewoon op slag. Misschien wel door de kleinste misstap of kleinste val. Of zelfs een gewoon simpel spreukje dat zo makkelijk uit te spreken is kan de dood betekenen. Twee woorden zonder enige emotie gevormd, langzaam uitgesproken. Spuug dwarrelt rond. Slow-motion. De mond gaat dicht en hij heeft beschikt over je lot. En dan ben je dood. Dan ben je er niet meer. Dan ben je weg, verdwenen, zomaar ineens. Met als bewijs je lichaam dat is achter gebleven. Dat ijskoud en stil op een brancard ligt. Met wijd open gesperde ogen, een ijskoude blik. Dat is het resultaat van het uispreken van slechts twee woorden en het wijzen van een klein dom houten stokje. Dat betekend voor jouw helemaal het einde...

Lupos-freak · Geplaatst: Do Sep 14, 2006 19:53

Zo, dit was het einde van mijn verhaal. Ik hoop dat jullie ervan genoten hebben. Ik heb ook een heel nieuwe Inleiding geschreven die te lezen is in mijn eerste bericht. Reacties zijn ook nog steeds welkom. En voor het geval je niet genoeg mocht krijgen van mijn creativiteit kun je ook nog een bezoek brengen aan mijn Fanart of PC-crea - topics...

Vriendelijke groeten, Lupos-freak

@mods: Dit topic mag op slot...

**Missy** · Geplaatst: Do Sep 14, 2006 20:10

Op verzoek, gaat deze dus dicht!