[AF] The Five

Catie · 01-2004/31-12-2009

Part 15

Het weekend was aangebroken en Suez zag ertegen op. Het hield in dat ze nog meer tijd met Lloyd zou moeten doorbrengen. Ondanks dat haar gevoelens elke dag sterker werden, probeerde ze die te onderdrukken. Daarnaast probeerde ze ook tijd door te brengen met Styx en Pandora en haar huiswerk te maken. Toen ze van de slaapzaal afkwam werd ze meteen aangesproken door Lloyd. “Je bleef lang boven mijn lief.” Zei hij confronterend, “Wat doe je daar toch allemaal?”
“Ik doe veel.” Zei ze ontwijkend.
“En wat is veel?”
“Doet dat ertoe? Het is niet dat ik loop te flikflooien met een jongen ofzo, want jongens kunnen er niet komen.”
“Niet zo brutaal.”
Suez keek hem aan en had de neiging om hem de huid vol te schelden. Maar ze wist beter en ze hield haar mond. “Sorry.” Mompelde ze met moeite. Lloyd knikte en pakte haar hand. Suez zuchtte onopgemerkt en volgde Lloyd.

Toen het tijd was voor het eten wilde Suez opstaan maar Lloyd hield haar tegen. Hij wachtte totdat de hele common room leeg was en keek haar toen aan. “Ik heb een verrassing voor je.” Zei hij, “Kleed je eerst maar om. Ik wacht hier op je.” Suez keek hem verbaasd aan, maar deed toen wat hij zei. Ze liep naar de slaapzaal toe en plukte er een willekeurig setje uit. Snel kleedde ze zich om en keek even snel in de spiegel. Ze had een spijkerbroek aan met een ketting eraan en erboven een zwart shirtje met roze strepen en letters erop. Snel haalde ze een borstel door haar haren en liep toen rustig naar beneden toe. Lloyd stond te wachten en keek haar glimlachend aan. “Kom.” Zei hij. Suez volgde Lloyd en herkende de gangen waar ze doorheen liepen. Uiteindelijk liepen ze een laatste trap op en Suez herkende de trap naar de Astronomy tower. Lloyd opende de deur en Suez zag dat er een tafel stond. “Ik wilde wat speciaals doen.” Zei Lloyd.

Suez liep naar de tafel toe en zag dat die netjes gedekt was. Ze gleed met haar hand over de tafel heen en keek Lloyd aan. Daarna keek ze naar de tafel en voelde hoe Lloyd haar stoel achteruit schoof en ze ging zitten. Lloyd schoof de stoel weer aan en schonk haar een glas champagne in. Daarna schonk hij voor zichzelf in en ging tegenover haar zitten. Hij klapte in zijn handen en er kwam een huiself tevoorschijn. “Het eten is bijna klaar meneer!” Piepte de huiself. Lloyd knikte en de huiself verdween weer. Het was stil en Suez ontweek de ogen van Lloyd. Ze wist niet wat ze hier allemaal van moest denken en waar dit op uit zou lopen. Uiteindelijk verscheen het eten op tafel.

Die avond wist Suez nog steeds niet wat van het etentje moest denken. Constant gleed ze met haar vingers over de ketting die ze van Lloyd had gekregen. Ze had haar pyjama aangedaan en zat in haar bed. Styx zat tegenover haar en keek haar aan. “Wat zei hij toen hij je die ketting gaf?” Vroeg Styx.
“Dat het een teken was van zijn liefde.” Mompelde ze afwezig.
“Tuurlijk.” Hoorde ze Styx afkeurend zeggen.
“Wat moet ik met die ketting doen? Ik wil hem niet dragen, maar ik krijg problemen als ik zeg dat ik hem kwijt ben. En dan duurt het nog langer voordat het me lukt om van hem af te zijn.”
“Ik vertrouw iets niet aan die ketting Suez.”
“Hoe bedoel je?”
“Ik denk dat Lloyd de ketting vervloekt heeft. Om te zorgen dat je echt verliefd op hem wordt.”
“Denk je dat hij dat kan?”
“Hij misschien niet. Maar de mensen die hij kent wel. Je moet die ketting zien kwijt te raken Suez. Misschien kunnen we proberen hem te laten breken.”
“Hoe?”
“Doen alsof hij meegaat als je je tas laat vallen. De ketting breekt, misschien de hanger ook. We kunnen het proberen.”
“Hij zal weten dat het nep was.”
“Dan moeten we een paar dagen wachten. Ik zie geen andere oplossing Suez.”
Suez zuchtte en gleed afwezig met haar hand over de hanger. Ergens wilde ze niet dat hij kapot zou gaan, maar haar verstand zei dat ze de ketting meteen moest weggooien.

De maandag was aangebroken en Suez zat naast Styx bij History. Af en toe schreef ze wat belangrijks op, maar verder was ze afwezig. “Ik heb misschien nog een idee om van die ketting af te komen.” Zei Styx plots fluisterend. Suez keek meteen op en keek Styx aan. “Hoe?” Vroeg ze zachtjes en snel.
“Misschien kunnen we in scène zetten dat de ketting van je nek wordt getrokken en in het meer beland.” Zei Styx licht grijnzend.
“Ik snap het niet.”
“We laten Artemis en Caleb, van mij part betrekken we Diego er ook bij, met elkaar stoeien. Eén van hun stoot jou aan en in zijn val naar beneden pakt hij je ketting vast. Trekt die van je nek en de ketting beland uiteindelijk in het meer. Zo zal Lloyd niks doorhebben. En jij bent van de ketting af. Wat denk je?”
“Een perfect idee!” Zei ze, proberend niet harder te gaan praten, “Wanneer voeren we het uit?”
“Zo snel mogelijk. We moeten eerst de andere op de hoogte stellen.”
Suez glimlachte opgelucht. Ze was blij dat ze binnenkort van de ketting verlost zou zijn. Maar ergens voelde ze zich schuldig en hoopte dat het plan zou mislukken.

Drie dagen verstreken langzaam en het plan werd op alle punten bijgewerkt. Die middag liep Suez met Styx en Pandora buiten. Artemis en Caleb waren aan het rondrennen, achter elkaar aan en het haar van Caleb was groen geworden. Om het echt te laten lijken hadden ze het haar van Caleb groen gemaakt en zo leek het alsof hij wraak wilde op Artemis. “Ik hoop dat alles goed gaat.” Mompelde Suez zachtjes.
“Rustig Suez. Er kan weinig fout gaan.” Zei Styx bemoedigend.
Plotseling hoorde ze iemand haar naam roepen. Verbaasd draaide ze zich om. Toen ging alles razendsnel. Ze zag Lloyd aankomen en tegelijkertijd Artemis die net achterom keek. Artemis botste tegen haar op. Hij leek hier nog niet op voorbereid en in alle haast greep hij naar haar arm. Artemis verloor zijn evenwicht helemaal en greep naar haar schouder, toen hij haar arm niet te pakken kreeg. Ze voelde hoe hij de ketting vastgreep en die meenam in zijn val. Suez zelf verloor ook haar evenwicht en een ze slaakte een verbaasde gil. Beduusd lag ze op de grond en voelde hoe Artemis opstond. “Suez!” Werd er geroepen. Er knielde iemand naast haar neer en toen ze haar hoofd draaide zag ze Lloyd staan. “Gaat het?” Vroeg hij, met een bezorgde stem.
“Ik denk het.” Mompelde ze.
Lloyd hielp haar omhoog en ze gleed met haar hand naar haar nek. De ketting was weg en ze keek rond. “Mijn ketting! Hij is weg.” Zei ze verbaasd.
“Suez?” Zei Styx voorzichtig.
“Ja?” Zei ze terwijl ze zich omdraaide.
“Je ketting is in het meer beland.”
“WAT!” Brulde Lloyd plots.
Suez keek geschrokken om en zag een woedende Lloyd staan. Ze zag hoe hij zich omdraaide en woedend op Artemis afliep. Artemis bleef staan en leek niet bang voor Lloyd. Ze zag hoe Lloyd Artemis een knal gaf en ze hoorde een woedende kreet. Een woedende Styx pakte Lloyd vast, draaide hem om en krabde hem hard in zijn gezicht. Drie strepen waren duidelijk te zien en er kwam bloed uit. Suez bleef versteend aan. “Het was een ongeluk Lloyd!” Schreeuwde Styx woedend, “Hij kon er niets aan doen!”
“Bek dicht Styx!” Schreeuwde Lloyd woedend.
Daarna draaide Lloyd zich om naar haar. “Kom mee Suez.” Zei hij kwaad, “We gaan.”
“Nee.” Zei ze zacht.
“Wat?” Zei hij kwaad.
“Ik zei nee.”
Het was doodstil. Iedereen keek naar Lloyd en hoe hij zou reageren.

Lloyd liep dreigend op haar af. Suez bewoog niet en toen hij haar arm vastpakte rukte ze die los. Plotseling voelde ze een hand op haar wang branden en tranen schoten in haar ogen. Toen maakten al haar gevoelens plaats voor woede. “Ik haat je.” Haar woorden kwamen met een andere en schorre stem eruit. “Ik haat je en dat zal altijd zo zijn.” Ging ze verder, met dezelfde stem, “Het kan me niet meer schelen waartoe je in staat bent. Vanaf dit moment zal je wensen dat je me niet kende als je me nog één keer aanraakt. Het gebeurt je weer Lloyd. Het is over.” Het was doodstil en Lloyd keek haar woedend, maar ook bang aan. “Ik krijg je nog wel Suez.” Zei hij. Daarna draaide hij zich om en liep weg.

Catie · 01-2004/31-12-2009

Bedankt voor de reacties =)

Part 16

De dagen erna gingen snel voorbij. Suez wist dat Lloyd een plan aan het beramen was om wraak te nemen, maar ze maakte zich geen zorgen. Ze kon nog niet bevatten wat ervoor had gezorgd dat ze hem zomaar had gedumpt. Ze kon zich ook niet meer herinneren wat ze precies had gezegd. Van Styx had ze gehoord dat haar stem onnatuurlijk klonk en ze wist niet wat ze erover kon zeggen. Ze kon weer doen waar ze zin in had en ze besteedde haar tijd goed. Ze was met Styx en Pandora veel buiten, ondanks dat het steeds kouder werd. Maar Suez was het weer op Durmstrang nog gewend en het weer op Hogwarts was een stuk zachter in november.

Het was zondagmiddag en Suez was net klaar met haar huiswerk. Ze zat in de bibliotheek en ze propte haar boeken in haar tas. Daarna zette ze de boeken die ze gebruikt had terug en liep langzaam de bibliotheek uit. Toen ze halverwege een lege gang was voelde ze een hand op haar schouder en verbaasd keek ze om. Toen ze Lloyd zag veranderde haar blik naar kil en ze deed een stap achteruit. “Wat wil je van me?” Vroeg ze kil.
“Wij moeten eens praten.” Zei hij dreigend.
Hij pakte haar ruw vast en duwde de punt van zijn Wand in haar nek. Daarna duwde hij haar een leeg en klein lokaal in. De deur deed hij dicht en op slot. Daarna draaide hij zich om naar haar en keek haar dreigend aan. “Het was een stomme zet Suez.” Siste hij.
“Helaas voor jou, vond ik het geen stomme zet.” Zei ze kil.
“Dat was het dus wel!”
“Nee hoor.”
“Kop dicht Suez!”
“Hou zelf je kop!”
Lloyd pakte haar vast en duwde haar ruw tegen een tafel aan. Haar benen werden geklemd tussen de tafel en zijn benen. Kwaad sloeg ze plotseling zijn Wand weg en die belandde ergens aan de andere kant van het lokaal.

Lloyd vloekte en pakte met een hand haar keel vast. Ze voelde hem knijpen, maar haar ademhaling hield ze onder controle. Dit was haar vaker overkomen op Durmstrang en toen was ze een keer bijna gestikt. “Laat me los.” Zei ze met een laag grommende stem.
“Nee Suez. Jij moet eens leren waartoe ik in staat ben! Ik krijg altijd mijn zijn.”
“Je kunt beter naar me luisteren Lloyd.”
Haar stem klonk nu nog minder als haar eigen stem. Een tintelend gevoel vulde haar lichaam en voordat ze het wist lag Lloyd aan de andere kant van het lokaal. Ze had haar Wand in haar handen en keek naar Lloyd. Hij lag bewusteloos tegen de muur aan en bloedde hevig. Suez dacht er niet aan om iemand te roepen en zonder na te denken liep ze het lokaal uit, naar de common room toe.

Die avond kon Suez niet navertellen wat er was gebeurd. Ze herinnerde zich niet eens meer wat er was gebeurd nadat ze uit de bibliotheek was gekomen. Het enige wat ze wist was dat haar stem anders was geweest. Tijdens het avondeten stond Scrimge plots op. “Ik wil graag van iedereen zijn of haar aandacht hebben.” Zei hij luid.
“Heeft zeker aandachtstekort?” Zei Suez grijnzend tegen Styx.
“Een uur geleden is Lloyd Malfoy gevonden. Bewusteloos en bloedend in een lokaal, vlakbij de bibliotheek. Iemand die ook maar een idee heeft van wat er is gebeurd meld dat direct bij een leraar of bij mij.”
Suez keek Styx aan en trok haar wenkbrauw op. Styx beantwoordde dat met een vragende blik en Suez haalde haar schouders op. “Ben je Lloyd tegengekomen toen je van de bibliotheek kwam?” Vroeg Styx. Suez schudde haar hoofd. “Niet dat ik me kan herinneren.” Zei ze hoofdschuddend.

Na het avondeten liep Suez samen met Styx en Pandora terug naar de common room. Daar gingen ze op hun normale plek zitten en Suez probeerde te herinneren wat er die middag was gebeurd. Maar ze herinnerde zich niks en hoe meer ze erover nadacht, hoe meer hoofdpijn ze kreeg. Plotseling was het stil in de common room en verbaasd keek Suez op. In de opening van de common room stond Scrimge. Hij keek rond en zijn blik bleef op die van haar hangen. “Suez Lecher. Ik wil je graag spreken.” Zei hij. Suez voelde hoe alle blikken op haar werden gevestigd en ze stond op. Ze volgde Scrimge naar boven toe en stopte bij het standbeeld voor zijn kantoor. Scrimge had nog geen woord gezegd en toen ze zijn kantoor inkwam wees hij een stoel aan. Suez ging zitten en keek Scrimge aan, die achter zijn bureau was gaan zitten. “Weet je waarvoor je hier bent?” Vroeg hij.
“Nee.” Antwoordde ze.
“Je weet dat Lloyd Malfoy is aangevallen toch?”
“Ja, maar wat heeft dat met mij te maken?”
“Dat weet ik niet. Maar ik weet wel dat meneer Malfoy jou naam zei toen hij een halfuur geleden wakker werd. Ondertussen is hij weer bewusteloos. Nou vroeg ik me af. Waarom zei hij jou naam?”
“Ik weet het niet professor.” Zei ze eerlijk.
“Hoe laat kwam jij vanmiddag terug in de common room? Nadat je uit de bibliotheek was vertrokken?”
Suez keek hem verbaasd aan. Zijn donkere ogen keken haar doordringend aan en het beangstigde haar. “Ik kan me niet herinneren wat er is gebeurd toen ik terugliep naar de common room. Alleen dat mijn stem niet meer klonk zoals mijn eigen stem.” Zei ze toen zacht. De blik van Scrimge veranderde meteen naar verbaasd. “Je kunt je niks herinneren?” Vroeg hij verbaasd. Suez schudde met haar hoofd. “Hoe is de relatie tussen jou en Lloyd op het moment? Mogen jullie elkaar?” Vroeg hij plotseling. Suez keek verbaasd op en schudde haar hoofd. “Ik haat hem. Hij dwong me met hem te nemen door me pijn te doen. Hij is een monster. Hij zei dat hij wraak op me zou nemen, omdat ik het uit had gemaakt en niet hij.” Zei ze met een licht kwade stem.
“Beschuldig je hem nu ergens van?” Vroeg Scrimge.
“Ik beschuldig hem niet. Ik spreek slechts de waarheid professor. Ik zou het op prijs stellen als ik mocht gaan. Ik ben erg moe.”
“Ga maar.”
Suez knikte en stond op. Ze keek Scrimge even aan en liep toen het kantoortje uit. Naar beneden toe. Ze liep langs de ziekenzaal en even bleef ze staan, ze hoorde gemompel uit de ziekenzaal komen, vermoedelijk van Lloyd. Ze schudde haar hoofd en daarna liep ze verder naar de common room.

Daar aangekomen merkte ze de blikken op zich, maar negeerde die. Ze liep door naar Styx en Pandora en plofte op een lege plek neer. “Waarom wilde hij je spreken?” Vroeg Styx meteen, zonder haar blik af te wenden van haar boek.
“Vanwege Lloyd.” Zei ze.
“Lloyd?”
“Hij is wakker geworden en het blijkt dat hij als eerste mijn naam zei.”
“Vreemd. Heel erg vreemd.”
Suez antwoordde niet en keek naar haar handen. Ze trok haar benen op en sloeg haar armen om haar benen op. Daarna legde ze haar hoofd op haar knieën. Ze sloot haar ogen en zuchtte. Een plotselinge vermoeidheid overmande haar.

Catie · 01-2004/31-12-2009

@Merenwen:: Bedankt voor de reactie Angel

En wacht maar af wat er gaat gebeuren (6)

Part 17

Onzichtbaar als een schaduw liepen vier vrouwen de ziekenzaal in. Ze wisten precies waar ze heen moesten en bij het bed van een jongen stopte ze. De vier vrouwen gingen om het bed staan en met hun handen vormden ze een cirkel om de jongen heen. “Hij zorgt voor problemen.” Sprak de ene vrouw, “Teveel problemen.”
“We moeten hem uit de weg ruimen.” Sprak een andere vrouw.
“Nee, nog niet. Ze moet haar wraak nog krijgen.”
“Wat doen we dan?”
“We wissen het geheugen. Hij zal zich niks herinneren van wat er is gebeurd. Het zal een zwart gat voor hem zijn. Een gat dat niet terug te halen is.”
De andere drie vrouwen knikten instemmend en de vrouwen begonnen te mompelen. De woorden hadden geen normale klanken, maar grommende, lage en angstaanjagende klanken. De jongen schokte en lag toen doodstil. Langzaam verlieten de vrouwen de ziekenzaal weer.

Suez schrok die ochtend vroeg wakker. Het zweet stond op haar voorhoofd en vlug keek ze de kamer rond. Alles leek normaal. Ze zuchtte en dacht terug aan haar droom, of beter gezegd, haar nachtmerrie. Ze stond in een open veld, het was donker en verderop was een vuur te zien. Ze was ernaartoe gelopen. Vier vrouwen stonden daar op haar te wachten, ze kon hun gezichten niet zien. Ze hadden tot haar gesproken. Dat zij de vijfde was en zij The Five compleet maakte. Daarna was alles veranderd. Het leek alsof haar huid van haar lichaam werd getrokken en er duizenden messen in haar lichaam werden gestoken. Ze zag het gebeuren, maar het angstaanjagende was, dat het meeste geen eens pijn deed. Daarna waren de vrouwen verdwenen. Ze stond alleen in het veld en ze bloedde op verscheidene plekken. Plotseling had ze twee armen om haar lichaam gevoeld. Ze voelde zich veilig, maar tegelijkertijd was ze doodsbang. Ze had nagels in haar huid gevoeld en adem in haar nek. Toen was ze wakker geschrokken.

Ze zuchtte nog eens en keek rond. De andere meiden sliepen nog en ze stapte zachtjes uit bed. Ze liep naar de douches toe en kleedde zich uit. Daarna stapte ze onder het warme water en liet de nachtmerrie van zich af spoelen. Nadat ze had gedoucht had ze zich aangekleed en haar tas gepakt. Daarna was ze naar beneden gelopen en op de bank gaan zitten waar ze altijd zat met Styx en Pandora. Terwijl ze daar zat luisterde ze naar de stilte. Het zou nog een halfuur duren voordat de mensen eerste zouden ontwaken. Ze zuchtte toen ze plots een zacht gegiechel hoorde. Verbaasd keek ze op. Ze was alleen in de common room, maar nog steeds hoorde ze dat zachte gegiechel. “Volg onze stemmen Suez.” Hoorde ze iemand fluisteren. Er werd weer gegiecheld en Suez bleef verbaasd zitten. Daarna stond ze op en pakte haar tas op. Het gegiechel verdween buiten de common room en ze liep de common room uit. De stemmen leken haar naar boven te brengen en ze belandde uiteindelijk buiten, vlakbij een vervallen boom.

Suez keek verbaasd rond. Het leek alsof ze uit een trance ontwaakte en voor haar stonden vier gekapte vrouwen. Ze leken doorzichtig en Suez keek verbaasd naar de voorste vrouw. Ze kon hun gezichten niet zien. “Wees niet bang Suez.” Zei de vrouw met een zachte stem, “Je hebt ons al ontmoet.”
“Wie zijn jullie?” Vroeg ze.
“Vannacht zijn we bij je geweest. We zijn altijd al bij je geweest. Heb je onze aanwezigheid nooit gevoeld?”
“Jullie kwamen in mijn nachtmerrie voor!”
“Geen nachtmerrie Suez. Slechts een test, die je hebt doorstaan.”
“Waar heb je het over?” Vroeg ze nu, met een wat bange stem.
“Wees niet bang Suez. Iemand van The Five hoeft nooit bang te zijn. We zijn machtig en niemand kan ons kwaad doen. Binnenkort zal niemand jouw meer kwaad kunnen doen. Volg onze aanwijzingen en blijf bij ons.”
Suez keek de vrouw aan en die deed een stap naar voren. Een bleke hand kwam onder de mantel vandaan en streelde haar wang. De hand voelde koud aan en een windvlaag streek langs haar wang. Ze knipperde even met haar ogen en de vrouwen waren verdwenen. In haar hand lag kaartje. “We zijn altijd bij je. The Five.” Las Suez verbaasd op. Ze keek om, maar nergens was een spoor van leven te bekennen. Nog steeds verbaasd van wat er was gebeurd begon ze terug te lopen naar het kasteel.

Die dag kon Suez haar gedachtes er niet bijhouden. Telkens dwaalden haar gedachtes af naar haar nachtmerrie en wat er die ochtend gebeurd was. Die middag in de common room dwaalde haar gedachtes ook weer af naar wat er was gebeurd. Toen ze plots werd wakker geschud keek ze verbaasd in het gezicht van Styx. “Waar ben jij met je gedachtes?” Vroeg die verbaasd. Suez keek haar even aan en haalde toen het kaartje tevoorschijn. Ze gaf het een Styx en die las het met een opgetrokken wenkbrauw. “Hoe kom je hieraan?” Vroeg die verbaasd.
“Het is een nogal vreemd verhaal.” Zei ze voorzichtig.
“Vertel op.”
“Vanochtend werd ik door stemmen naar buiten geleid en zag ik vier vrouwen. Gekapt. Een van hun praatte tegen me en zei dat ik een van hun was. Toen ik mijn ogen even sloot en toen weer opende waren ze verdwenen en had ik dit kaartje in mijn hand.”
“Vreemd. Ach, wat maakt het uit. Vast niks om je druk over te maken! Praat liever met ons mee. Kerst zit er weer aan te komen!”
Suez keek Styx aan en zuchtte toen. “En wat wordt er met kerst gedaan dan?” Vroeg ze.
“In de common room, wordt bijna elk jaar een soort feest gegeven met kerst. Het is de bedoeling dat leerlingen van ons optredens verzorgen.” Zei Styx snel.
“En wat moet ik daarmee?” Vroeg Suez.
“Misschien weet je iets leuks. Je hebt vast nog wel ergens een verborgen talent.”
“Ik zie wel.” Mompelde ze.
Ze luisterde nog wel naar wat Styx en Pandora aan het bespreken waren, maar bemoeide zich er niet mee.

De volgende dag zat Suez nog steeds met wat er de dag ervoor gebeurd was. Ze merkte de commotie in de common room niet op. Steeds meer leerlingen waren bezig met dat feest voor kerst. Ze had Artemis met Styx horen praten dat ze wilden proberen om Diego binnen te krijgen. Maar ondanks dat ze hem mocht deed het haar bijzonder weinig. Net zoals het feit dat Lloyd weer opgeknapt was en als een held werd ontvangen. Verschillende meisjes liepen zwijmelend om hem heen en hij vertelde sterke verhalen over een aanvaller die zijn gezicht verborg, hoe hij bijna had gewonnen, maar toen werd afgeleid. Het maakte haar allemaal niets uit.

Catie · 01-2004/31-12-2009

In dit stuk komt een songtekst voor. Deels zelf geschreven en grotendeels gaat de songtekst naar Evanescence ^^ Going Under heb ik gebruikt. En owja... Ik ben niet tevreden over de tekst.... ^^'' Reacties zijn heel erg welkom ^^

Part 18

This one is for you
You hurt me
And I
I will hate you
Forever

Now, I will tell you what I’ve done for you.
Fifty thousand tears I’ve cried.
Screaming, deceiving and bleeding for you.
And you still won't hear me.

Forcing me
Hurting me
Touching me
I still feel your hands

I'm going under
Drowning in you
I'm falling forever
I've got to break through
I'm going under

Blurring and stirring the truth and the lies
So I don't know what's real and what's not
Always confusing the thoughts in my head
So I can't trust myself anymore
I'm dying again

Holding your hand
Kissing you
A nightmare
Wished that I never knew you
Hoping for freedom

So go on and scream
Scream at me, I' m so far away
I won't be broken again
I've got to breathe, I can't keep going under

I'm going under
Drowning in you
I'm falling forever
I've got to break through
I'm going under

This one was for you Lloyd
I saved myself
I didn’t need your help for a happy life
Maybe I’m mean, but I hope you choke and die

Ze las de tekst na. Plotseling werd het perkament uit haar handen gerukt en verbaasd keek ze op. Styx had het gepakt en las het vlug door. Daarna keek ze Suez verbijsterd aan. “Dit is goed Suez! Zo kun je wraak nemen op Lloyd!” Zei ze grijnzend.
“Nee Styx.” Zei ze.
“Zing dit nummer met kerst. Hij zal compleet voor gek staan. Hij zal het niet verwachten.”
“Ik weet het niet. Ik zie wel.” Zei ze ontwijkend.
“Volgende week laat je het me weten. Dan kunnen we alles voorbereiden.”
“Is goed.”
Suez pakte de tekst weer en propte die in haar tas. Op dat moment ging de bel en Suez stond op.

De dagen erna probeerde Suez na te denken wat ze zou doen. Styx probeerde haar over te halen om het te doen. Ergens wilde Suez niets liever dan Lloyd te pakken te krijgen en hem voor gek te zetten. Maar ergens was ze bang voor hem, niet eens wetend waarom. De dagen gingen steeds sneller en Suez wist nog steeds niet wat ze moest doen. Ze wist dat ze hard moest oefenen en een band nodig had die de muziek speelde. Toen de week voorbij was nam Styx haar apart op de slaapzaal. “En?” Vroeg ze.
“Ik weet het nog niet Styx.” Zei ze twijfelend.
“Waarom niet?”
“Ik weet het niet. Aan de ene kant wil ik hem dolgraag voor gek zetten. Maar aan de andere kant ben ik denk ik een beetje bang dat hij me wat aandoet ofzo.”
“We helpen je wel Suez. Daarvoor zijn we vriendinnen.”
“Ik heb een band nodig die weet hoe ze met instrumenten omgaan en een ruimte nodig om te oefenen.” Zei ze toen.
“Je doet het?!”
Suez knikte en Styx sprong op en slaakte een blije kreet.

De dagen erna was Styx druk bezig met de beste bandleden te vinden en een oefenruimte had ze al geregeld. Vier dagen nadat ze had toegestemd, had ze een goede band. De muziek was geregeld en de oefenruimte ook. December was ondertussen begonnen en Suez moest het oefenen combineren met haar huiswerk. Het was vrijdag middag en Suez liep samen met Styx naar de oefenruimte. De jongens waren er al en ze begroette hun. Ze had hun laten zweren niets aan iemand te vertellen. Er waren vier bandleden. Allemaal jongens en slechts een van hun zat een jaar hoger. De rest was jonger dan haar. “Kom op. Iedereen op zijn plek, dan kunnen we gaan oefenen.” Zei Styx. Styx had vanaf het begin de leiding genomen en had gezorgd dat het oefenen goed verliep. Suez liep naar voren en de eerste muziekklanken hoorde ze. Met een zacht schorre en duistere stem begon ze de inleiding van het nummer te zingen. Toen ze dat had gedaan werd de muziek harder en ruiger en ze begon met het echte lied. De tekst bestond steeds uit stukjes tekst die ze zei en stukken die ze zong. Na de repetities liep ze samen met Styx terug naar de common room.

Catie · 01-2004/31-12-2009

*Merenwen* ik weet dat jij dit hoofdstuk heel erg leuk ga vinden Angel

De songtekst is verkleind omdat die ook in 't hoofdstuk hierboven staat. Veel plezier met dit stuk!

Part 19

Kerst was aangebroken op Hogwarts en de sneeuw dwarrelde rustig neer. Dikke lagen sneeuw bedekten de groene stukken van Hogwarts en zelfs het Forbidden Forest zag er niet meer zo spookachtig uit. Suez keek met een glimlach naar de andere, die bezig waren met een sneeuwballengevecht. Ze wist dat bijna alles al was geregeld zodat Diego de common room in zou kunnen tijdens het feest, wat vanavond zou plaatsvinden. Ze hadden ook gisteren gehoord dat dit jaar, midden in de vakantie een feestavond in de Great Hall zou worden gehouden. Suez wist nog niet of ze zou gaan, het klonk niet echt interessant in haar oren. Toen voelde Suez plotseling iets kouds in haar nek en ze gaf een verbaasde kreet. Toen ze zga omdraaide zag ze Diego haar grijnzend aankijken. In zijn handen zat nog steeds sneeuw, die hij op haar hoofd liet dwarrelen. “Wit staat je niet verkeerd.” Zij hij plagerig.
“Wat ben jij een pestkop!” Riep ze.
Snel pakte ze een hand vol sneeuw en wilde die bij Diego in zijn gewaad gooien. Maar voordat dat was gelukt had hij haar vastgepakt en kon ze geen kant op. Hij tilde haar op, draaide een rondje en zette haar toen op de grond. De sneeuw in haar handen was ondertussen verdwenen. Ze keek hem met een beteuterde blik en hij grijnsde. “Wat ben je toch schattig zo.” Zei hij. Daarna knipoogde hij.

Die avond was Suez nerveus. Om de paar seconden streek ze haar shirtje goed. Over een paar minuten was het haar beurt om te zingen. Styx en Pandora probeerden haar moed in te spreken, maar iets in haar was nog steeds wat bang voor Lloyd. Toen ze werd aangekondigd zuchtte ze en liep toen het podium op. Er was een luid applaus en ze liep naar de microfoon toe. De muziek begon te spelen en alle zenuwen waren verdwenen.

This one is for you
You hurt me
And I
I will hate you
Forever

Now, I will tell you what I’ve done for you.
Fifty thousand tears I’ve cried.
Screaming, deceiving and bleeding for you.
And you still won't hear me.

Forcing me
Hurting me
Touching me
I still feel your hands

I'm going under
Drowning in you
I'm falling forever
I've got to break through
I'm going under

Blurring and stirring the truth and the lies
So I don't know what's real and what's not
Always confusing the thoughts in my head
So I can't trust myself anymore
I'm dying again

Holding your hand
Kissing you
A nightmare
Wished that I never knew you
Hoping for freedom

So go on and scream
Scream at me, I' m so far away
I won't be broken again
I've got to breathe, I can't keep going under

I'm going under
Drowning in you
I'm falling forever
I've got to break through
I'm going under

This one was for you Lloyd
I saved myself
I didn’t need your help for a happy life
Maybe I’m mean, but I hope you choke and die

Toen ze klaar was hoorde ze mensen fluiten en klappen en ze boog sierlijk. Ze zag de woedende blik van Lloyd, maar keek hem even spottend aan. Daarna stapte ze van het podium af. Ze voelde hoe Styx haar om haar nek viel en ze grijnsde. “Suez! Je was geweldig!” Riep ze.
“Dank je.” Zei ze glimlachend.
“Lloyd was zo verbaasd toen hij zijn naam hoorde.”
“Volgens mij was hij wel meer. Kwaad.”
“Waarschijnlijk wel, maar hij durft toch niks meer.”
Suez keek Styx glimlachend aan en werd toen meegetrokken naar de dansvloer.

Halverwege de avond stond Suez met een drankje bij een van de tafels. De andere waren druk aan het dansen en Suez keek er met een glimlach naar. Plotseling voelde ze een koude hand op haar schouder en ze draaide zich om. Toen ze Lloyd zag werd haar blik koud. “Wat wil je?” Vroeg ze kil.
“Even met je praten.” Antwoordde Lloyd.
“En wat als ik dat niet wil?”
“Jij hebt niks te willen.”
Lloyd leek gefrustreerd en met een dwingende hand op haar schouder liep ze met hem mee naar een wat rustigere hoek. Daar aangekomen leunde ze gemakkelijk tegen de muur aan en ze keek Lloyd aan. Lloyd stond dichtbij en het benauwde haar een beetje. “Je bent stom geweest Suez.” Zei hij, terwijl hij zin gezicht dichterbij bracht. Hij rook licht naar alcohol en ze keek hem aan. “Nee Lloyd. Dit is je eigen schuld.” Zei ze.
“Ach, mijn lief, ik vergeef je het wel.”
Suez begreep het niet. Lloyd streek met zijn hand over haar wang en vlug sloeg ze die weg. “Ga met me mee naar boven Suez. Mijn slaapzaal is leeg. We kunnen praten en misschien wel meer.” Zei Lloyd toen. Suez voelde een golf van misselijkheid omhoog komen. Ze wist precies waar Lloyd op uit was, maar ze was niet van plan om aan hem toe te geven. “Rot op Lloyd.” Zei ze. Lloyd’s blik veranderde naar kwaad. Hij pakte ruw haar pols vast. “Jij hebt op dit moment niks te willen Suez.” Zei Lloyd dreigend.

Plotseling pakte een hand de pols van Lloyd vast. Suez keek verbaasd op en zag Diego staan. Hij keek dreigend naar Lloyd en die liet haar pols langzaam los. Diego liet de pols van Lloyd los en legde zijn hand op haar schouder. “Kom je Suez?” Vroeg hij. Suez knikte verbaasd en volgde Diego. Ze lette niet op waar hij haar heenleidde. Diego opende een deur en Suez zag dat ze op de jongensslaapzaal waren beland. Suez ging op een bed zitten en had een vreemd gevoel. Nog steeds had ze een wat benauwend gevoel in haar lichaam. Ze voelde dat Diego naast haar ging zitten. “Gaat het?” Vroeg hij bezorgd. Suez keek hem aan en knikte. “Het gaat wel.” Zei ze.

Ze zuchtte even. Ze voelde dat Diego zachtjes een arm om haar heen sloeg. Ze keek hem aan, niet wetend wat te zeggen. Toen ging het snel. Plotseling voelde Suez de lippen van Diego op die van haar en ze wist niet wat ze moest doen. Even snel als het kwam brak Diego het af en hij trok zich terug. “Sorry, het was niet mijn bedoeling.” Zei hij. Maar voordat hij zijn zin af had kunnen maken had Suez zich naar hem toe gebogen en ze zoende hem zachtjes. Diego was verbaasd, maar na minder dan een seconde pakte hij zachtjes haar gezicht vast en trok haar naar zich toe. Suez trok zich terug en keek Diego aan. Woorden waren niet nodig en toen ze elkaar weer zoenden duwde Diego haar zachtjes achterover, op het bed. Suez liet alles gebeuren en voelde hoe Diego zachtjes de knoopjes van haar blouse los begon te knopen. Ze protesteerde niet en toen al haar knoopjes los waren, begon ze zijn knoopjes los te knopen.

Plotseling hoorde Suez een verbaasde kreet. Geschrokken braken ze de kus af en kwamen ze overeind. Toen Suez een woedende Lloyd zag staan schrok ze.

Een paar seconden gebeurde er niks. Toen maakte Suez snel haar blouse dicht en keek van Diego naar Lloyd. Alsof de twee jongens nog niet genoeg waren kwam Artemis binnen. Er ontstond verwarring en Suez gebruikte die door langs Artemis te vluchten. Beneden aangekomen worstelde ze zich door de menigte en rende de trap op naar haar eigen slaapzaal. Ze duwde de deur dicht en liet zich toen op haar bed vallen. Alles zorgde ervoor dat ze zich verward voelde en ze wist niet wat ze moest doen. Na een tijd hoorde ze de deur opengaan, maar ze reageerde niet. “Suez? Wat is er gebeurd?” Vroeg de stem van Styx. Suez reageerde niet. Toen Styx bij haar op bed kwam zitten hoorde ze nog een paar voetstappen. Waarschijnlijk was Pandora erbij. “Ik hoorde van Artemis dat hij jou en Diego op een bed aantrof, met een woedende Lloyd in de deuropening.” Ging Styx verder. Suez zuchtte en draaide zich om, zodat ze de twee kon aankijken. “Wat is er gebeurd Suez?” Vroeg Styx.
“We hebben gezoend.” Mompelde ze bijna onhoorbaar.
“Dat meen je niet? Hoe was het?” Vroeg Styx, nu opgewonden.
“Styx! Moet dat nu? Dit was helemaal niet de bedoeling!”
“Nou en. Hoe was het Suez. Wees eerlijk.”
Suez zuchtte. Ze moest bekennen dat het helemaal niet verkeerd was geweest en dat er ook wel van had genoten. Toch voelde ze zich schuldig. Het was niet haar bedoeling geweest en wat ze ermee aan moest wist ze ook niet. “Als je het zo graag wilt weten, hij kan goed zoenen ja.” Zei ze toen, wat geïrriteerd. Styx sprong op en begon een soort blij dansje te doen en Suez zuchtte. Ze wilde met rust worden gelaten. “Styx kappen!” Zei ze kwaad, “En laat me met rust! Rot op! Ga lekker iemand anders lastig vallen!” Styx stond abrupt stil en keek haar verbaasd aan. Daarna liep ze naar Pandora, mompelde wat en de twee liepen de slaapzaal uit. Suez voelde zich ergens wel schuldig dat ze zo gereageerd had, maar ze wilde nu gewoon alleen zijn.

Catie · 01-2004/31-12-2009

Sommige zullen me misschien haten vanwege dit hoofdstuk Angel

I don't care Angel

Reacties welkom (; *hint*

Part 20

De volgende dag was Suez in de ochtend uitgeput. Ze had de avond ervoor nog haar excuses aan Styx gemaakt, maar die had het weggewuifd alsof het niks was. Suez zuchtte. Ze had zich omgekleed, maar ze had totaal geen zin om te ontbijten. Vooral vanwege het feit dat ze Diego dan zou zien en ze wist totaal niet wat ze nou eigenlijk wilde. Maar het was onmogelijk om hem voor eeuwig te blijven ontwijken. Met vreemde gedachtes liep ze met Styx en Pandora mee naar boven toe. Daar aangekomen namen ze plaats aan hun tafel en Suez pakte wat eten. Ze had nergens trek in en ze merkte niet wat ze at. “Suez?” Werd er plots gevraagd. Suez keek op en zag Diego staan. Hier was ze al bang voor geweest. “Kan ik je even spreken? Onder vier ogen.” Vroeg hij. Suez twijfelde even en knikte toen. Styx gaf haar een por in haar zij en grijnsde. Suez reageerde er niet op en stond op, daarna volgde ze Diego.

Suez lette niet op waar Diego heenliep. Uiteindelijk stonden ze in een lege gang. Suez hoorde nergens voetstappen, waarschijnlijk zaten ze in een deel van de kerkers waar bijna niemand kwam. Suez stond tegen de muur aan en keek Diego aan. “Ik wil het hebben over wat er gisteravond is gebeurd.” Begon Diego, “Ik…”
“Ja, daar wil ik ook nog wat over zeggen.” Zei Suez snel, “Ik denk dat het beter is als we doen dat er niets gebeurd is.”
De woorden waren eruit. Suez keek Diego aan en hij keek haar verbaasd aan. “Je wilt doen alsof er niets gebeurd is?!” Vroeg hij verbaasd.
“Ja…” Zei ze langzaam, “Het was nooit mijn bedoeling. Ik wist niet waar ik mee bezig was.”
“Jij die niet weet waar je mee bezig bent. Dat is onzin Suez.” Zei Diego, met een licht kwade stem.
Suez keek hem aan. Ze begreep eigenlijk niet precies waar hij op uit was en zwijgzaam staarde ze naar hem. Hij leek gefrustreerd en haalde zijn hand door zijn haar. Daarna keek hij haar aan. “Als iemand weet wat ze doet dan ben jij het wel Suez.” Zei hij toen, “Je had niet gedronken of wat dan ook.”
“Sorry hoor!” Zei ze.
“Niks sorry Suez! Waarom beweer je dat je niet wist wat je deed?!”
“Omdat… Omdat het zo is! Het was nooit mijn bedoeling. Ik was verward, door datgeen wat Lloyd zei.”
“Onzin Suez.”
Diego keek haar aan en Suez wendde haar blik af. Ze wist dat nu eigenlijk loog, maar ze wist niet wat ze anders kon doen. Een tijdje was het stil en langzaam keek ze Diego weer aan die een andere kant op keek. Plotseling keek hij haar aan, pakte haar gezicht vast en zoende haar kort. “Dat is wat ik wil Suez. Misschien moet je eens gaan beseffen wat je werkelijk wilt.” Zei hij. Daarna draaide hij zich om en hij liep weg.

Suez bleef staan zonder te bewegen. Pas toen ze voetstappen hoorde schrok ze op en snel liep ze terug naar de common room. Daar aangekomen liep ze door naar de slaapzaal. De slaapzaal was leeg. Een gevoel van machteloosheid, angst en woede kwamen naar boven. Woedend pakte ze een glas en smeet het hard tegen de muur aan. De scherven vlogen in het rond en een scherp stuk vloog recht langs haar arm en een diep kras ontstond er in haar arm. Ze vloekte, greep naar haar arm en zakte op haar knieën. Het stuk was door haar blouse gegaan en haar hand zat onder het bloed van de wond. Suez liet de wond los, haalde haar Wand tevoorschijn en repareerde het glas. Daarna pakte ze het op en stond op. Deze keer gooide ze het met nog meer kracht tegen de muur aan, maar de scherven vlogen nu de andere kant op. “Suez!” Werd er plotseling geroepen. Suez kwam terug op de wereld en keek om. Ze zag Styx staan, die haar verbaasd aanstaarde. Toen zag Styx de wond op haar arm. “Je bent geraakt!” Zei ze. Suez antwoordde niet en draaide zich om. Ze wilde Styx niet aankijken.

Ze voelde de hand van Styx op haar schouder en keek haar aan. Suez sloeg meteen haar ogen neer toen ze de blik in Styx’s ogen had gezien. Ze voelde zich schuldig. “Wat is er gebeurd Suez?” Vroeg Styx dringend. Suez wilde het niet vertellen en schudde haar hoofd. “Suez. Vertel me wat er is gebeurd.” Zei Styx nu dwingender.
“Ik…” Begon ze twijfelend.
“Ja?”
“Ik had ruzie met Diego. Ik weet het niet. Ik weet gewoon niet wat ik wil.”
“Suez… Wat heb je tegen hem gezegd?”
“Dat ik wilde doen alsof er nooit wat gebeurd was.” Zei ze nu zacht.
“Meende je het?”
“Ik weet het niet.”
Suez liet zich op haar bed zakken en keek Styx aan. Ze voelde zich rot en verward. Suez wist totaal niet wat ze nou eigenlijk wilde en het irriteerde haar. Maar naast dat voelde Suez nog steeds Diego’s lippen op die van haar en de beelden van de avond ervoor waren niet weg te slaan. De pijn in haar arm voelde ze al niet meer. Ze hoorde Styx wat mompelen en voelde even een stekende pijn in haar arm. Toen ze naar haar arm keek was er een klein, dun litteken te zien. “Dank je.” Mompelde ze.
“Suez. Zorg ervoor dat je erachter komt wat je nou wel wilt. Diego is een goede vriend van me en ik wil geen partij gaan kiezen tussen vrienden.”
Daarna draaide Styx zich om en ze liep de slaapzaal uit. Suez zuchtte en ze liet zich achterover vallen op haar bed. Ze draaide zich om en begroef haar hoofd in haar kussen. Zo hard als ze kon probeerde ze te schreeuwen. De schreeuw verdween gedeeltelijk in het kussen.

De dagen erna probeerde Suez de blik van Diego te ontwijken. Ze voelde zich schuldig. Suez wist wel degelijk waar ze mee bezig was geweest toen ze hem zoende, maar ze durfde het niet toe te geven. Na dat gedoe met Lloyd wilde ze gewoon even rust. Suez zuchtte terwijl ze uit het raam in de bibliotheek keek. De sneeuw viel zachtjes naar beneden en gaf het landschap iets sprookjesachtigs. Iets wat ze op Durmstrang nooit had opgemerkt. Ze zuchtte en keek naar het perkament. Haar werkstuk voor Potions wilde totaal niet lukken hoewel het onderwerp niet eens zo moeilijk was. Suez zuchtte en bladerde verveeld door het boek. En plotselinge beweging schrikte haar op. Verbaasd keek ze rond, maar ze zag niets. Toen merkte ze het stukje perkament op. Verbaasd pakte ze op en keek naar het krullerige handschrift. “The Five helpt je, als je het toelaat.” Las ze zachtjes. Verbaasd stond Suez op en keek rond. Niemand was er te zien. Suez werd gek van de berichten die ze kreeg van The Five, ze had geen idee wie het waren en dat wilde ze wel weten.

Toen Suez de bibliotheek uitliep had ze nog steeds het briefje in haar hand. Haar werkstuk was nog lang niet af en terwijl Suez het briefje voor de honderdste keer overlas sloeg ze de bocht om. Meteen voelde ze hoe ze tegen iemand aanliep. Al haar spullen vielen op de grond, maar voordat het ook mogelijk was voor Suez om te vallen voelde ze een zachte maar stevige hand om haar pols sluiten. “Heb ik je zo van je stuk gebracht dat je nu zelfs niet meer oplet tijdens het lopen?” Vroeg een erg bekende stem. Suez keek op en keek recht in het gezicht van Diego. Een zwakke glimlach sloot zich om zijn lippen en hij liet haar los. Daarna bukte hij en pakte haar spullen op. Toen hij weer rechtstond wist Suez niet wat ze moest zeggen. “Dank je.” Mompelde ze toen maar terwijl ze haar spullen aanpakte. Diego wuifde haar dank weg en keek haar aan. “Ik zie je nog wel Suez. Misschien vanavond op het feest. Zo niet dan zie ik je later nog wel.” Zei hij. Daarna liep hij verder. Suez keek hem even na zuchtte toen en liep toen weer verder.

Die avond keek Suez toe hoe de andere meiden zich klaarmaakte voor het feest. Suez twijfelde nog steeds of ze zou gaan. Ergens wilde ze Diego ontlopen, maar tegelijkertijd vond ze het oneerlijk om hem te ontlopen. Uiteindelijk besloot ze toch maar te gaan. Ze kon Diego niet blijven ontlopen, ook nadat ze ’s middags tegen hem was aangebotst en hij haar toch had geholpen. Zwijgend trok ze wat anders aan, maar besteedde verder weinig aandacht aan haar uiterlijk. Daarna liep ze met de andere meiden mee naar boven toe. In de Grote Zaal aangekomen keek Suez rond. De Grote Zaal was versierd met kerstbomen en aan het plafond hingen ijspegels die schitterden als diamanten. Samen met de andere liep ze naar de zijkant van de zaal en daar zag ze Diego staan. Ze zag dat hij er goed uitziet en toen hij haar aankeek wende ze vlug haar blik af. Toen werd ze door Artemis vastgepakt en de dansvloer opgetrokken. Vanuit haar ooghoek zag ze dat Styx Diego op de dansvloer trok. Ze wist meteen dat die iets van plan waren.

Terwijl ze met Artemis aan het dansen was merkte ze het oogcontact tussen hem en Styx op. Ze zuchtte even. Ze vroeg zich af waarom Styx zich er nou altijd mee bemoeide. Het leek wel alsof ze wilde dat ze iets met Diego kreeg. Ze voelde dat ze een rondje draaide en hoe Artemis haar losliet. Het volgende moment danste ze met Diego. Ze keek even naar Styx en zag die breed grijnzen en ze zuchtte. “Ze laten je ook geen moment met rust is het niet?” Vroeg hij.
“Blijkbaar niet.” Mompelde ze.
“Ben ik dan zulk slecht gezelschap?”
Suez keek hem aan en trok haar wenkbrauw even op. Ze zag de pretlichtjes in zijn ogen staan en zuchtte even. “Als je zo doorgaat wel ja.” Mompelde ze.
“Suez… Waarom doe je zo?” Vroeg Diego plots.
“Wat bedoel je?”
“Je probeert me te ontwijken, je kijkt me niet aan, je antwoorden zijn ontwijkend.”
“Vind je het gek? Na wat er is gebeurd? Ik begrijp jou juist niet. Je doet alsof er geen vuiltje aan de lucht is… Alsof..”
“Er niets is gebeurd? Dat wilde je toch? Jij wilde doen alsof er niets aan de hand was Suez. Dat doe ik dan. Maar ik heb het gevoel alsof jij het niet kunt. Of wil je het soms niet?”
Die opmerking was raak. Suez wendde haar blik af en keek langs Diego heen. Zijn handen lagen op haar heupen en de opmerking bleef door haar hoofd spoken. Tegelijkertijd dacht ze terug aan wat er was gebeurd. Ze wist dat elke dag wel een paar keer de herinneringen terugkwamen. Maar het leken geen herinneringen meer. Het was alsof ze het opnieuw beleefde. Ze voelde zijn zachte lippen nog steeds, de geur die er toen hing en natuurlijk zijn handen. Nu zijn handen op haar heupen liggen leken de beelden nog sterker terug te komen. Een langzamer nummer begon. Suez wist niet of het van haar kant kwam, zijn kant of van beide kanten, maar ze stonden plots dichterbij elkaar. Terwijl dat gebeurde werden de beelden steeds sterker. Suez werd er gek van. “Waarom ben je er bang voor Suez?” Vroeg Diego toen plots
“Ik ben niet bang.” Hoorde ze zichzelf mompelen.
“Als je niet bang bent… Waarom wil je dit dan niet? Het klopt niet Suez.”
Suez antwoordde niet. Ze voelde zijn hoofd in haar nek. Het bloed gierde door haar lichaam, waarom wist ze niet. Ze voelde zijn zachte lippen in haar nek en wist niet wat ze moest doen. Niet wetend wat ze moest doen duwde ze hem weg. Hij keek haar aan, met een wat verbaasde en beteuterde blik. “Waarom Suez?” Vroeg hij.

Suez schudde met haar hoofd. Ze voelde zich bang en verward. Zonder antwoord te geven draaide ze zich om en rende de Grote Zaal uit. Terug naar de common room. Ze was blij dat de common room leeg was en in de slaapzaal aangekomen liet ze zich op bed vallen. Ze voelde zich bang en verward en haar gedachtes raasden door haar hoofd.

Catie · 01-2004/31-12-2009

Ello iedereen ^^

Voor diegene die mijn fanfic nog lezen (en voor diegene die het niet doen ook wel =P) sorry dat het even geleden is. maar ach, zonder inspiratie zit ik niet! Dus vrees niet ^^ (Niet dat jullie dat zullen doen, maar ach) En voor dit hoofdstuk ^^ JUllie mogen allemaal Lloyd gaan haten ^^ (Ik vind 't geweldig om Lloyd om te toveren tot een heel erg slecht persoon en dat weten jullie vast wel Angel

) Zo en na dit hoofdstuk mogen jullie weer lekker lang wachten Angel

Reacties natuurlijk welkom, maar ach, ik schrijf toch wel door Angel

Owja, is wel een aardig lang hoofdstuk ^^

Part 21

Suez keek naar het bord waar verschillende aantekeningen opstonden. De vakantie was afgelopen en echt leuk had ze het niet gevonden. Alles was verwarrend geweest en na het feest in de Grote Zaal had Suez echt geprobeerd Diego te ontwijken. Nu ook tijdens de lessen keek ze hem niet aan en in plaats van een keer naast hem te gaan zitten, ging ze verder van hem af zitten. Ze wist dat Styx zich eraan irriteerde, maar het deerde haar niet. Ze wilde liever even geen contact met hem, het liefst zou ze gewoon helemaal verdwijnen. Toen de bel ging stond ze op, pakte haar spullen in en verdween uit het lokaal. Ze wachtte niet op Styx of Pandora, maar liep meteen door naar de Grote Zaal voor de lunch.

Zo gingen drie weken voorbij. Februari was net begonnen en meteen was iedereen in de ban van Valentijnsdag. Suez wilde er niets mee te maken hebben. Ze had het nooit leuk gevonden, aangezien zelfs de meest domste jongens dan probeerden iets te doen. Ondertussen negeerde Suez Diego niet meer, maar het waren alsnog kleine woordenwisselingen die ze hadden. Suez zuchtte. Ze moest nog drie opstellen inleveren. Maar de laatste dagen wilde al haar huiswerk niet lukken. Het leek de hele tijd alsof ze ergens door werd tegengehouden. Haar hoofd voelde leeg aan en het irriteerde haar. Ze zuchtte en bladerde door haar boek heen. Ze probeerde zich te concentreren en na anderhalf uur had ze eindelijk het eerste opstel af en was ze net aan de tweede begonnen. Ze zuchtte. Ze stond op, propte alles in haar tas en liep de bibliotheek uit. Ze liep niet eerst naar de common room, maar meteen naar de Grote Zaal voor het avondeten. Ze was al laat en ze had honger. Daar aangekomen ging ze naast Pandora zitten. “Waar was je?” Vroeg ze.
“In de bibliotheek.” Antwoordde ze.
“Huiswerk?”
“Ja, maar het wil echt niet lukken.”
“Waarom niet?”
“Ik kan me niet concentreren. Ik heb anderhalf uur gedaan over een opstel voor Transfiguration. Normaal heb ik dat binnen een halfuur af.”
“Dat is klote.”
“Ik weet het. Het ergste is dat ik nog twee opstellen moet maken.”
“Succes dan. Ik ben blij dat ik mijn huiswerk voor de aankomende twee weken al af heb. Alleen nog hetgeen wat we deze dagen krijgen.”
“Jij wel ja.”
Suez zuchtte en schepte toen maar wat eten op. Ze lette er niet eens op wat ze at. Maar terwijl ze at probeerde ze een reden te bedenken waarom ze zich niet kon concentreren. Het irriteerde haar.

Een paar dagen streken langzaam voorbij. Suez humeur werd steeds slechter, ze zocht een punt om al haar woede op te uiten, maar het lukte niet. Een week voor Valentijnsdag werd het bal aangekondigd. Meteen was iedereen nog meer in de ban. Het zou inhouden dat iedereen elkaar nu zou gaan vragen als date. Suez had hier totaal gaan zin in en vier dagen voor het bal liep ze in een lege gang door de kerkers. Toen ze plotseling bij haar schouder werd vastgepakt, draaide ze zich met een ruk om en ze zag Lloyd staan. Meteen deed ze een stap naar achteren. “Wat wil je van me.” Zei ze bot.
“Wat denk je zelf?” Vroeg hij terwijl hij twee stappen naar haar toe deed en haar daarbij tegen de muur aan duwde, “Wat heb ik nou al altijd gewild van jou?”
“Wat je ook wilt, je krijgt het niet.” Zei ze, haar woede in proberen te houden.
“Maar Suez toch. Ik krijg altijd wat ik wil.”
Zijn hand gleed zachtjes over haar wang. Zijn andere hand lag op haar heup en hij maakte de ruimte tussen hun in nog kleiner. “Je bent op gevaarlijk gebied Lloyd.” Siste ze kwaad.
“Dat is iedereen als het om jou gaat.” Zei hij.
“Ik waarschuw je…” Zei ze met een lage, zachte en kwade stem.
“Dat heb je al zo vaak gedaan Suez. En allemaal waren het loze dreigementen.”
Er leek iets te barsten in Suez. Alsof een vulkaan vol woedende magma in haar uitbrak. Lloyd die dit totaal niet zag aankomen voelde slechts hoe een harde vuist op zijn neus terecht kwam. Hij vloekte en deed een stap naar achteren. Maar de woede van Suez was nog lang niet tot rust gekomen. Met een kracht en behendigheid die niet van haar was haalde ze hem krachtig onderuit en hij belandde hard op de grond. Ze keek woedend op hem neer en genoot van de pijn die hij op het moment voelde. Op dat moment zag ze de hand van Lloyd niet aankomen en ruw werd ze onderuit getrokken. Ze belandde hard op de vloer en voordat ze het wist zat Lloyd op haar. Hij was kwaad, maar tegelijkertijd zag ze nog wat anders in zijn ogen. Plaatsen kon ze het niet.

Voordat ze het in de gaten had was Lloyd opgestaan, had haar ruw omhoog getrokken. Suez al haar woede even was vergeten deed niets uit verbazing. Voordat ze het wist werd ze een kast ingeduwd waar een paar emmers en bezems stonden. Lloyd duwde haar kwaad tegen een lege muur aan en keek haar aan. “Ik wilde nog wel geduldig wachten Suez, maar je hebt het voor jezelf verpest. Ik heb lang genoeg moeten wachten op wat ik verdien en of het vrijwillig is of niet, dat maakt me niets meer uit!” Siste hij kwaad. Lloyd trok ruw de onderste knoopjes van haar blouse los en de woede die even was gestopt begon weer naar boven te borrelen. Hard gaf ze hem een knietje en hij kromp ineen. Suez pakte hem ruw vast en duwde hem hard tegen de deur aan, die openvloog en Lloyd op de grond belandde. Suez stapte uit de kast en zag dat de gang nog leeg was, nergens was een stem te horen. Ze richtte haar Wand op hem en keek hem woedend aan. “Het liefst zou ik je nu in duizenden stukjes hakken.” Siste ze kwaad, “Maar dat zou zonde van de muren zijn, want die zijn dan vervuild met jouw smerige bloed.” Lloyd keek haar aan, zijn neus bloedde en hij zag eruit alsof hij nooit meer zou kunnen staan. Suez richtte haar Wand op zijn arm en met twee simpele bewegingen waren er twee diepe krassen in zijn arm te zien die een kruis vormden. “Het is beter voor je eigen veiligheid om uit mijn buurt te blijven. De volgende keer gooi ik je met gemak van de hoogste toren af.” Zei ze kwaad. Daarna draaide ze zich om en liep weg, terug naar de common room.

Die avond had Suez het hele verhaal aan Styx en Pandora verteld. Styx had kwaad gereageerd en wilde een plan beramen om Lloyd goed te laten boeten. Suez had haar hoofd geschud en het idee afgewezen. Suez merkte dat het onrustig was in de common room en dat er schuwe blikken op haar waren geworpen. Waarschijnlijk had Lloyd het verhaal zover omgebogen dat ze een gevaarlijke gek was. “Je bent nog nooit zo populair geweest Suez.” Klonk er plots een stem achter haar. Ze keek om en zag Artemis en Caleb staan. Het was Artemis die had gesproken. Beide gingen zitten en Artemis keek Suez aan. “De ene helft wil je weg hebben omdat je de o zo geweldige Malfoy hebt verwond. De rest wilt niets liever dan je feliciteren voor je daad.” Zei hij grijnzend.
“Lloyd is eikel en hij verdiende het.” Zei ze.
“Dat weten we Suez. Maar Lloyd vervormt graag verhalen.”
Suez zuchtte en veegde een pluk haar achter haar oor. Ze ving van achter haar een paar woorden op, maar negeerde ze. De plotselinge doodse stilte merkte ze wel op. Ze keek om en bij de ingang van de common room zag ze Scrimge staan. “Ik zie jullie straks wel. Lloyd zal wel weer eens wat hebben verteld.” Zei ze tegen de andere.
“Suez Lecher en Lloyd Malfoy. Volg mij.” Zei hij precies daarna op een strenge toon.
“Ik zei het jullie.” Zei ze tegen de andere.
Daarna stond ze op en liep met opgeheven hoofd naar Scrimge toe. Lloyd negeerde ze gewoon terwijl ze Scrimge volgde.

Toen ze bij het kantoortje van Scrimge aan waren gekomen. Suez nam plaats op een stoel en keek Scrimge aan. Lloyd negeerde ze nog steeds. Ze keek niet weg van de doordringende blik van Scrimge. “Kunt u mij vertellen wat er vanmiddag is gebeurd juffrouw Lecher?” Vroeg hij.
“Ow? U bedoelt hetgeen waar Lloyd waarschijnlijk over liegt?” Vroeg ze met een sarcastische ondertoon.
“Dat ja. Ik wil graag u kant van het verhaal horen.”
“Het is simpel. Lloyd viel me lastig en daar ben ik van gediend. Zeker niet door hem. Want hij heeft me al vaker lastig gevallen.”
“Ze liegt!” Zei Lloyd.
“Meneer Malfoy. Ik heb jou verhaal gehoord. Jij houdt nu dus je mond.”
Suez keek Lloyd aan met een spottende blik en toen keek ze Scrimge weer aan. “Ik haalde hem onderuit en op ’t moment dat ik even was afgeleid trok hij me onderuit, trok me omhoog en sleurde me letterlijk een bezemkast in. Daar probeerde hij de knoopjes van mijn blouse open te krijgen. Ik gaf hem een knietje en duwde hem tegen de deur aan, die vloog open en hij belandde op de grond. Aangezien ik nogal kwaad was omdat dit niet de eerste keer was heb ik hem twee sneeën, in de vorm van een kruis gegeven. Iets wat simpel weg te krijgen is, maar niet fijn aanvoelt. Net zoals wat hij bij mij deed.”
“Je geeft dus toe dat je hem verwond hebt?”
Scrimge keek haar met een wat verbaasde blik aan en trok zijn wenkbrauw op. Suez knikte en keek Lloyd niet aan.

Het was stil in het kantoortje. Suez zat rustig op de stoel, ongeïnteresseerd naar wat Scrimge waarschijnlijk dacht. “Meneer Malfoy. Ik wil dat jij voortaan uit de buurt blijft van Juffrouw Lecher en haar niet meer lastigvalt. Begrepen?” Zei Scrimge. Suez keek Lloyd aan en ze zag dat hij het er moeilijk mee had, maar hij knikte toen. “Je kunt gaan.” Zei Scrimge toen. Lloyd verdween uit het kantoortje en ze hoorde de trap bewegen. Daarna keek ze Scrimge aan. “Wat jou betreft is het niet zo gemakkelijk juffrouw Lecher.” Zei Scrimge, “Je hebt een medeleerling aangevallen en verwond.”
“Dus het proberen om onder iemands kleding te komen wordt niet verstaan onder verwonden? Het mag dan niet lichamelijk zijn, maar zoiets kan altijd geestelijke gevolgen hebben.” Zei ze koel.
“Spreek me niet tegen. Ik was nog niet klaar.” Zei Scrimge streng, “Voortaan als hij je lastigvalt stap je meteen naar een leraar toe. Of het je reputatie of ego krenkt maakt me niet uit. Want als de volgende keer hij je lastigvalt en je valt hem weer aan zal ik niet zo mild als ik nu ben. Begrepen?”
“Ja professor.”
“Goed. Dan nu je straf. Ik wilde je verbieden naar het Valentijnsbal te gaan, maar ik heb vernomen dat dat voor jou geen straf is, omdat je geen zin hebt. Daarom verplicht ik je erheen te gaan. Daarnaast wil ik dat je een klusje voor me doet in het Forbidden Forest. Er blijkt een gewond dier rond te lopen. We willen het vinden zodat het of uit zijn lijden kan worden verlost en anders kunnen we het dier nog redden. Morgenavond om zeven uur in de hal, bij de deuren. Je kunt gaan.”
Suez knikte en stond op. Ze liep het kantoortje uit, terug naar de common room. Ze wist wel zeker dat Styx en Pandora wilden weten wat er was gebeurd.

Catie · 01-2004/31-12-2009

Sorry dat jullie bijna een maand moeten hebben wachten. Ik weet nu even niet meer zeker of ik reacties had. Zo wel, sorry maar ik ben vergeetachtig ^^'' De vakantie tast mijn hersens aan. Maar dan in ieder geval bedankt voor de reacties. Dit hoofdstuk is lekker lang, heb er veel plezier mee!

Part 22

Suez bekeek zichzelf in de spiegel. Ze had een zwarte jurk aan zonder bandjes bij haar schouders. Haar haren waren licht gekruld en ze had lichte make-up op. Ze zuchtte, nu Scrimge haar had verplicht te gaan had ze al helemaal geen zin meer. “Kom op Suez. Het wordt vast leuk.” Zei Pandora opbeurend.
“Dat hoop ik ja…” Antwoordde ze.
Suez ging op haar bed zitten en zag dat de andere nog druk bezig waren met make-up, haar en andere dingen. Suez was daar vaak erg luchtig in, vooral vanwege het feit dat ze alle jongens die haar hadden gevraagd had afgewezen. Toen Styx en Pandora eindelijk klaar waren liepen ze naar boven toe.

De deuren van de Grote Zaal waren nog dicht, dus ergens in de gang, waar het nog een beetje rustig was stonden ze te wachten. Suez keek verveeld rond en zag verschillende mensen helemaal opgedirkt staan. Jongens stonden stoer te praten en meisjes stonden zenuwachtig te giechelen. Ze werd er misselijk van. Styx stootte haar aan en knikte in een richting. Toen Suez erheen keek zag ze Diego rondkijken. Ze wilde wegkijken, maar op dat moment ving ze zijn blik en hij die van haar. Haar adem stokte een seconde en toen keek ze snel weg. “Hey.” Hoorde ze even later. Ze keek op en zag Diego staan. Hij keek haar aan en ze kon haar gezicht niet afwenden. Het leek eeuwen te duren, maar in werkelijkheid gingen er nog geen vijf seconden voorbij. Ze werd opgeschrikt door de deuren die opengingen en door Styx die haar arm vastpakte en mee de zaal in sleurde. Bij de deur zag ze Scrimge staan, hij knikte even. Suez keek meteen weg en volgde de andere de zaal in.

Het feest was al enige tijd verder. Suez had tot nu toe weinig gedanst, omdat ze er geen zin in had. Diego had haar al een keer te dans gevraagd maar ze zei dat ze geen zin had. Hij had geknikt, zich omgedraaid en was verder gaan praten met Caleb. Ze had gezien hoe hij met een meisje van Ravenclaw had gedanst en had alleen op de momenten dat Diego richting haar keek snel weggekeken. Nu waren alleen nog Artemis en Styx aan het dansen en Suez zag hoe Styx Artemis de dansvloer afleidde en naar haar liep. “Je hebt weinig gedanst tot nu toe Suez.” Zei Styx meteen.
“Maakt dat uit dan?” Vroeg ze.
“Nee… Maar er klopt iets niet.”
“Wat dan?”
“Diego heeft je ten dans gevraagd en jij zei nee. En terwijl hij met Ana van Ravenclaw danste zat je er telkens naar te kijken en als hij je aankeek keek je snel weg.”
“Niet waar!”
“Wel Suez! Waarom geef je niet toe dat je wat voor hem voelt?”
“Omdat het niet zo is.”
“Wel Suez! Je bent een slechte leugenaar, vooral tegen mij. We weten allemaal dat je iets voor hem voelt. Het is overduidelijk Suez.”
“Het is niet waar Styx! En al zou het waar zijn, het is mijn leven! En jij moet je er niet mee bemoeien.”
“Prima Suez, ik zal me nergens mee bemoeien. Maar geef me dan een reden waarom je hem niet te dans zou vragen? Je valt tenslotte niet op hem, dus met hem dansen zal je niet verward maken of iets in die richting.”
“Ik heb geen zin. Dus ga weg!”
Suez wist dat het een grote leugen was en ze voelde dat ze rood werd. Ze probeerde kwaad te kijken en draaide toen haar hoofd. Vanuit haar ooghoek zag ze Styx weglopen en ze besteedde er geen aandacht meer aan.

Terwijl ze een slok van haar drinken nam merkte ze niet dat Styx in gesprek was met Diego en ze hem in haar richting duwde. Met een geïrriteerd gezicht keek ze naar de dansvloer en wierp een vernietigende blik op een jongen die zelfverzekerd op haar af kwam lopen. “Wil je dansen?” Vroeg hij zelfverzekerd.
“Nee, rot op.” Zei ze bits, “En als je niet snel oprot dan zorg ik er wel voor dat je het doet.”
De jongen keek haar verbouwereerd aan, draaide toen teleurgesteld om en liep weg. Ze rolde met haar ogen en plotseling stond Diego voor haar. Haar geïrriteerde blik verdween meteen en ze keek hem aan. “Nu je die andere jongen hebt afgewezen, zou je dan misschien met mij willen dansen?” Vroeg hij, “Ik bedoel. Als je toch niets voor me voelt zal een simpele dans niets uitmaken.” Suez wilde nee zeggen toen ze hoorde wat hij vroeg, maar zijn woorden erna waren raak en even keek ze hem pijnlijk aan. Ze twijfelde, maar knikte toen langzaam. Tijdens het dansen schoten er wel degelijk verwarrende gedachtes door haar hoofd. De manier waarop hij haar vasthield was teder, alsof ze elk moment kon breken. Het verwarde haar alleen maar meer en meer. Toen drie nummers verstreken waren liet ze hem los. “Ik wil graag wat gaan drinken, als je het niet erg vind.” Zei ze, haar stem normaal proberend te houden.
“Is goed.” Zei hij.
Samen liepen ze de dansvloer af. Suez zweeg, proberend haar gedachtes op een rijtje te krijgen. Toen Diego haar wat drinken aanbood pakte ze het afwezig aan en nam een kleine slok. Niet eens merkend wat ze dronk gingen haar gedachtes door. “Suez. Je ziet eruit alsof je het warm hebt… Ga je even mee naar buiten?” Vroeg Diego plotseling, waardoor ze verbaasd opkeek.
“Nee. Ik heb het helemaal niet warm.” Zei ze ontwijkend en snel.
“Laat ik het dan zo zeggen. Ik wil met je praten, onder vier ogen.”
Suez keek hem aan met een wat pijnlijk gezicht. Ze wilde eigenlijk niet, maar weigeren kon ze al helemaal niet. Ze knikte uiteindelijk maar.

Terwijl ze liepen probeerde Suez de ruimte tussen hun in een meter of meer te houden. Woorden werden er nog niet gesproken. Toen ze op een gegeven moment al verder van het kasteel waren verwijderd merkte Suez niet dat het pad wat ze zojuist hadden belopen niet meer bestond. De heg was over het pad heen gegroeid en ze waren in een doodlopend stuk terecht gekomen. Hoewel ze dit beide nog niet hadden gemerkt. Toen ze bij een plek aankwamen waar een bankje stond stopte Diego. Suez stopte ook en keek hem aan. Vreemde gevoelens gierden door haar lijf en ze wist niets te zeggen. “Suez… Ik..” Begon Diego, “Ik wil duidelijkheid Suez. Ik wil weten wat je nou werkelijk wilt. Je woorden zeggen zoveel dingen, maar je bewegingen en je blik spreken die woorden totaal tegen…” Suez sloeg haar ogen even neer en keek hem toen weer aan. Hij was nog aan het praten, maar de woorden drongen amper tot haar door. Zonder helemaal te beseffen wat ze deed pakte ze met haar beide handen zijn gezicht vast en zoende hem zachtjes. Ze voelde zijn verbazing, maar dat verdween snel en hij zoende haar zacht terug. Zijn handen gleden zachtjes over haar armen. Uiteindelijk lagen zijn handen op haar heupen. Toen brak Suez het af. Allemaal verwarrende gedachtes kwamen tevoorschijn en ze deed een stap achteruit en schudde met haar hoofd. “Diego… Ik… Ik…” Zei ze. Maar voordat Suez haar zin af kon maken had Diego een stap naar haar toe gezet, zijn armen om haar heen geslagen en duwde haar zachtjes tegen zich aan. Protesteren deed ze niet. “Wat maakt je zo bang Suez?” Vroeg Diego zachtjes.
“Ik… Ik weet het niet.” Zei ze, maar tegelijkertijd wist ze dat ze loog.
“Suez…”
“Nee wacht Diego.”
Ze hakkelde en twijfelde over wat ze wilde zeggen.
“Ik wil niet nog een keer worden gekwetst.” Zei ze toen zacht, “Eén keer was al erg genoeg!”
“Suez. Ik zal je nooit kunnen kwetsen. Ik offer liever mijn eigen ziel op.” Zei hij.
Hij duwde haar zachtjes wat achteruit en veegde met een vinger zachtjes over haar wang. Zijn ogen stonden zacht en liefdevol. Zachtjes en kort zoende hij haar. “Beloof het me alsjeblieft.” Zei ze toen zacht, “Beloof me dat je me nooit pijn zult doen.”
“Suez. Ik beloof het je met heel mijn hart, zelfs met mijn ziel.”
Suez drukte zich tegen hem aan en zo stonden ze een tijdje. Diego deed een kleine stap achteruit en keek haar glimlachend aan. Ze glimlachte zwakjes terug en hij boog naar haar toe. Even keek hij haar aan en veegde een klein plukje uit haar gezicht, toen zoende hij haar zachtjes. Suez zoende hem terug. Ondertussen voelde het alsof hun kleding leek weg te branden. Suez realiseerde zich echter heel goed dat Diego langzaam de rits van haar jurk had losgemaakt en zij zijn blouse en jasje had uitgetrokken.

Suez voelde hoe Diego zachtjes de rits van haar jurk dichtdeed en ze draaide zich naar hem om. Een zwakke glimlach speelde er om haar lippen. Iets te zeggen wist ze gewoon niet. “We moeten terug… De andere.” Zei ze zacht. Ze wilde zich losmaken uit zijn greep, maar hij pakte haar pols vast en keek haar aan. “Wil je me iets beloven?” Vroeg hij, terwijl hij haar aankeek.
“Wat?” Vroeg ze verbaasd.
“Beloof me dat je morgen niet van dit alles afziet. Beloof me dat je morgen niet tegen me zegt dat je het wilt vergeten. De afgelopen weken waren een hel voor me, nog langer wachten kan ik niet Suez. Dat kan ik niet.”
Suez was stil. Ze beet even zachtjes op haar lip, keek naar de grond en keek toen Diego aan. Zacht liet ze haar hand over zijn wang glijden. “Zelfs als ik het zou willen, zou ik niet kunnen doen.” Zei ze zacht, “Ik beloof het Diego. Dat meen ik.” Hij glimlachte, trok haar naar zich toe en zoende haar zachtjes. Daarna deed hij liefdevol een plukje achter haar oor en pakte toen haar hand vast. Zwijgzaam liepen ze terug richting het kasteel. Maar Suez vond de stilte niet erg. Het was fijn, ze had het gevoel alsof woorden niet nodig waren.

Toen ze vlakbij de ingang waren stopte Suez en ze keek Diego aan. Even keek ze naar het kasteel. De gedachte om nu Styx en de rest te zien, daar had ze geen zin in. Waarschijnlijk zouden ze helemaal hysterisch gaan doen, omdat zij en Diego nu toch wat hadden. “Misschien moeten we het nog even voor onszelf houden.” Zei ze, terwijl ze haar hoofd weer naar hem toedraaide.
“Waarom?” Vroeg hij, onbegrijpend.
“Als we nu zo binnenkomen, hand in hand dan hebben we een hysterische Styx en Pandora naast ons staan. Waarschijnlijk gaan ze mij proberen helemaal uit te horen en Styx stuurt Artemis en Caleb op jou af om jou uit te horen dat is iets wat ik mezelf liever nog even bespaar en jou ook. En deels ook om Styx en Pandora te pesten, vanwege het feit dat ze me constant hebben lastig gevallen.”
“En hoelang moet ik dat dan volhouden?” Vroeg hij, terwijl hij haar dichter naar zich toetrok.
“Niet lang. Morgenochtend, doen we gewoon alsof er niets aan de hand is en dan kom je gewoon naast me zitten tijdens het ontbijt.”
“En dan mag ik je hopelijk wel gewoon een zoen geven?”
“Ja, dat mag.” Zei ze met een glimlach.
“Maar dat houdt wel in. Dat ik de rest van de avond niets mag doen en dat wordt wel moeilijk…”
“Als alles is afgelopen. Kom dan naar de wc’s vlakbij het potionslokaal. In de drukte ontsnap ik wel aan iedereen. Dan zie ik je daar.”
“Afgesproken, op een voorwaarde.”
“En die is?”
“Een dans. Ik wil straks wel met je dansen.”
“Afgesproken.”
Hij glimlachte, trok haar nog wat dichter naar haar toe en zoende haar toen. Suez zoende hem zachtjes terug en toen ze de zoen afbrak glimlachte ze lief naar hem. “Ik vind trouwens ook, dat we dit gewoon voor onszelf moeten houden. Ik ben niet van plan om ze te gaan vertellen wat er is gebeurd.” Zei ze zacht.
“Wees gerust mijn lief. Uit mijn mond, zullen ze niets te horen krijgen.”
Ze glimlachte en liet hem toen zachtjes los. Toen liepen ze samen terug het kasteel in, de zaal in. Suez zag Styx en Pandora al staan en samen met Diego liep ze naar hun toe.

Toen ze bij hun stonden glimlachte Suez rustig. Styx keek haar met een vreemde blik aan en die blik ging toen naar Diego en toen weer naar Suez. “Waar waren jullie?” Vroeg ze.
“We hebben een wandeling gemaakt. We vonden het te warm hier.” Antwoordde Diego.
“Voor een wandeling zijn jullie lang weggebleven.”
“Het was een lange wandeling.”
Suez zag de grijns op het gezicht van Styx groter worden en Suez trok haar wenkbrauw op. Ze zag Styx en Pandora blikken wisselen en Pandora draaiden zich om. Ze wenkte iemand. Even later stonden Artemis en Caleb erbij. “Jongen, als jullie eens met Diego gaan praten. Pandora en ik willen graag even met Suez praten.” Zei Styx. Voordat Suez kon protesteren werd ze meegetrokken door Styx en even later stonden ze in een hoek. “Vertel alles.” Zei Styx meteen.
“Waar heb je het over? We hebben gewoon gewandeld en wat gepraat.” Zei ze.
“Leugenaar. Wat is er gebeurd Suez?”
“Niets.”
“Suez kom op. We zijn je vriendinnen.” Zei Pandora, “Vertel het ons.”
“Er is niets gebeurd.” Zei Suez, die er nu al plezier in kreeg, “We hebben gewoon gepraat.”
“Tuurlijk…” Zei Styx.
“Ja Styx. Waarom denken jullie dat er iets gebeurd is?”
“Er hangt een soort spanning tussen jullie in. En daarnaast ging je weg met een chagrijnig gezicht en je komt terug met een vrolijk gezicht.”
“Er zijn dingen opgehelderd. En als jullie me nu willen excuseren. Ik heb Diego beloofd om met hem te dansen.”
Voordat de twee meiden konden protesteren was Suez al op weg. Ze zag dat Artemis en Caleb aardig op weg waren en ze ging hoe dichter bij ze kwam, hoe meer ze hoorde. Ze hoorde haar naam vallen en glimlachte even. “Sorry, dat ik jullie onderonsje stoor, maar ik moet nog een belofte nakomen.” Zei ze. Toen keek ze Diego aan. “Zullen we dan maar Diego?” Vroeg ze toen. Ze zag Diego glimlachen en toen hij zijn hand uitstak, pakte ze die aan en ze liepen naar de dansvloer.

Daarna begon de avond sneller te vorderen. Uiteindelijk werd er aangekondigd dat alles was afgelopen. Suez keek Diego even aan met een veelbetekende blik en volgde toen de andere terug, richting de common room. Ze zorgde dat ze langzamer liep en langzaam werd de afstand tussen hun groter. Uiteindelijk ging ze een andere gang in en even later stond ze voor de wc’s vlakbij het potionslokaal. Het was rustig en ze keek rond of ze Diego zag. Toen ze plotseling twee armen om haar middel voelde en twee zachte lippen in haar nek voelde draaide ze zich om en keek recht in het gezicht van Diego. “Wat doet zo’n schoonheid als jij nou hier helemaal alleen?” Vroeg hij.
“Wachten op een leuke jongen die haar van die eenzaamheid verlost?” Antwoordde ze.
“Wees dan gerust dame, want ik verlos je maar al te graag van eenzaamheid.”
Daarna zoende hij haar zachtjes. Suez zoende hem zachtjes terug en sloeg haar armen om zijn nek heen. Toen ze het afbrak leunde ze zachtjes tegen hem aan. Zo zou ze eeuwig kunnen blijven staan. “Ze zullen zich gaan afvragen waar je bent.” Hoorde ze Diego fluisteren.
“Ik weet het.” Antwoordde ze.
“Je kunt beter gaan. Dan zie ik je morgen wel.”
Suez deed een stap naar achteren en keek hem aan. Ze glimlachte lichtelijk. Toen draaide ze zich om en liep terug naar de common room.

**Jalf** · The Musical Mod Verdiend: 0 Sikkels Woonplaats: HPF

Op verzoek van Catie word deze fic even TIJDELIJK gesloten

Edit: Hij gaat weer open

Catie · 01-2004/31-12-2009

Het is een hele tijd geleden dat hier is gepost, voornamelijk omdat ik het de afgelopen tijd heel druk heb gehad. Heb hem daarom ook een tijd gesloten gelaten. De meeste zullen waarschijnlijk niet eens weten waar we ons in het verhaal bevinden...

Citaat:

In de afgelopen hoofdstukken is er heel wat gebeurd. De grote lijnen vertellen dat Suez op Hogwarts is anagekomen. Ze is beland in Slytherin en is daar bevriend geraakt met Styx en Pandora. Ze heeft een relatie gehad met Llloyd Malfoy, die heeft ze zelf ten einde gemaakt en daarna heeft ze nog verschillende malen last van hem gehad. Ondertussen heerst er een spanning tussen Suez en Diego.
Het vorige hoofdstuk was het Valentijnsbal.

Dit is het wel zo'n beetje denk ik, in hele grote lijnen. Dan komt nu het nieuwe hoofdstuk eraan.

Part 23

De volgende dag stond Suez met barstende koppijn op. De helft van de nacht hadden Styx en Pandora proberen uit te vogelen wat er aan de hand was tussen Diego en haar. Maar Suez hield gewoon de hele tijd haar mond en bleef volhouden dat er niets was gebeurd. Uiteindelijk was ze het zat geworden en had ze de dekens over zich heen getrokken en had de twee negeert. Het enige nadeel was dat ze er barstende koppijn aan had overgehouden van de weinige slaap. Terwijl ze zich aankleedde was ze maar al te blij dat ze vrij hadden gekregen van de lessen die dag, anders was Suez echt halverwege in slaap gevallen. Terwijl ze naar boven liep negeerde Suez de vragen van Styx en Pandora.

Toen ze boven aankwamen nam ze samen met Styx en Pandora plaats aan de tafel van Slytherin. Ze zorgde er express voor dat ze niet in het midden zat en dat er ook niemand naast haar zat. Terwijl Suez een glas sap inschonk zag ze vanuit haar ooghoek Diego de zaal inkomen. “Maar Suez. Wat is er nou gebeurd tussen jou en Diego?” Vroeg Styx plotseling. Suez reageerde niet. Ze zette de kan, met sap, rustig neer, pakte toen haar glas op. Ze nam een kleine slok en zette het glas toen weer neer. “Goedemorgen dames.” Klonk er plotseling achter hun. Suez keek op en zag Diego staan. Ze glimlachte en hij kwam naast haar zitten. Zonder zich wat van de andere aan te trekken, boog ze naar Diego toe en zoende hem zachtjes. Diego zoende haar terug en toen ze het afbrak zag ze Styx en Pandora met verbaasde blikken kijken. “Is er wat?” Vroeg ze, alsof er niets aan de hand was.
“Wat was dat?” Vroeg Styx.
“Wat was wat?”
“Wat denk je! Sinds wanneer hebben jullie wat?”
“En daar hoor jij je helemaal niet mee te bemoeien Styx. Wij vragen toch ook niet aan jou wat er nou tussen jou en Artemis aan de hand is?” Zei Diego plotseling.
Suez keek Diego even aan en ze grijnsde even. Styx hield meteen haar mond, maar keek Suez met een blik aan waarvan ze wist dat ze straks helemaal zou worden uitgehoord. Suez negeerde de blik en nam nog een slok van haar drinken. Toen het ontbijt was afgelopen stond Suez op en ze keek Diego aan. Maar voordat ze wat kon zeggen werd ze vastgepakt bij haar arm. “Suez, wij moeten praten.” Zei Styx meteen. Voordat ze maar iets kon zeggen werd ze meegesleurd. Ze keek Diego met een wat hopeloze blik aan en wist even niet wat ze kon doen.

Uiteindelijk stonden ze ergens in een gang in de kelders. Suez ging tegen de muur leunen, om het zichzelf makkelijk te maken. Toen keek ze de twee aan die haar met een blik aankeken, die ze niet kon thuisbrengen. “Jij vuile kleine slet.” Zei Styx, “Je hebt tegen ons gelogen!”
“Nee, ik heb jullie vragen nooit beantwoord.” Zei Suez rustig.
“Dan alsnog! Je hebt gelogen, Suez we zijn je vriendinnen, je kunt ons alles vertellen.”
“Styx, jullie bemoeide je de hele tijd met Diego en mij, terwijl ik dat niet wilde. Constant zaten jullie op mijn huid van dat we bij elkaar pasten. Ik werd er gek van. Vind je het dan een wonder dat ik even iets voor mezelf wilde houden?” Zei ze, op een nu wat geïrriteerde toon.
“Maar…”
“Styx alsjeblieft. Ik mag je en jou ook Pandora. Maar het is mijn leven en ik wil niet dat mensen mij pushen om iets te doen. Als ik iets doe, dan wil ik het zelf doen.”
Suez wachtte niet eens op antwoord, ,maar ze draaide zich om en liep weg. Waarom wist ze niet, maar ergens deed het pijn om die twee zo de waarheid te vertellen.

Die avond zat Suez samen met Diego ergens in een verlaten lokaal huiswerk te maken, hoewel er van huiswerk maken tot nu toe weinig was waargemaakt. Ze hadden gepraat en meer de aandacht op elkaar gevestigd dan hun huiswerk. “Denk je dat ik te hard voor ze ben geweest?” Vroeg Suez zacht, terwijl ze wat afwezig over de hand van Diego streek.
“Suez… Ze mogen je leven niet bepalen.” Antwoordde Diego, terwijl hij haar hand vastpakte en haar bij zich op schoot trok. Zachtjes streelde hij haar haren en keek naar haar profiel. “Styx en Pandora kunnen wel tegen een stootje. Het zal hard zijn voor ze, vooral voor Styx want die is wat dominant, maar ze moet accepteren dat jij je eigen leven hebt en dat ze jouw leven niet mag en kan beïnvloeden.” Ging hij verder. Suez zuchtte even zachtjes. Nadat Suez was weggelopen, hadden ze amper nog gepraat. Noodzakelijke vragen voor huiswerk, maar Suez voelde zich nu dus wel schuldig. “Ik voel me gewoon schuldig.” Mompelde ze zachtjes.
“Dat begrijp ik lieverd. Maar je hebt goed gehandeld.” Antwoordde Diego, terwijl hij nog steeds zachtjes door haar haren streek.
“Weet je het zeker?”
“Natuurlijk.” Werd er met een lach geantwoord.
“Lach niet!”
“Sorry Suez. Maar je moet gewoon wat zekerder van jezelf worden. Styx en Pandora mogen jouw leven niet beïnvloeden, dat moet je zelf doen. Ze de waarheid vertellen zal er alleen maar voor zorgen dat ze het zich zullen realiseren.”
“Ik hoop het.”
Diego antwoordde deze keer niet. Suez voelde hoe hij zachtjes haar haren opzij schoof en haar een kus in haar nek gaf. Suez reageerde er niet op. Ze zat nog teveel met wat er was gebeurd die dag. “Ontspan Suez.” Hoorde ze Diego zacht fluisteren. Ze voelde dat hij haar schouders begon te masseren. Langzaam begon de spanning in haar lichaam wat weg te ebben. Toen hij haar losliet draaide ze zich om, voor zover dat kon en keek hem aan. Ze opende haar mond om wat te zeggen, maar ze wist niets te zeggen. Ze zag Diego glimlachen en zwak glimlachte ze terug. Hij kuste haar even zachtjes en trok zich daarna terug. “Hoewel ik dit erg prettig vind, weten we allebei dat we nog huiswerk moeten maken.” Zei hij glimlachend.
“Helaas wel ja.” Zei ze met teleurstelling in haar stem. Blijkbaar had Diego de teleurstelling gemerkt, want hij trok haar wat dichter naar zich toe. Hun gezichten bevonden zich nu recht tegenover elkaar en ze voelde zijn neus tegen die van haar. “Maar het huiswerk is weinig en hoe sneller we het af hebben, hoe meer tijd we over hebben voor elkaar.” Zei hij. Suez glimlachte. “Zo mag ik het zien.” Zei Diego, toen hij weer recht ging zitten, “Als je lacht ben je het mooist.” Suez schoot in een zachte lach. Ze gaf Diego een plagerige tik op zijn neus en ging toen terug op haar eigen plek zitten.

Nadat ze samen met Diego huiswerk had gemaakt hadden ze nog wat gepraat en andere dingen gedaan. Een kleine wandeling over het terrein en toen had ze afscheid van hem genomen. Ze liep langzaam. Ze wilde niet terug naar de common room. Ze wilde de twee meiden niet spreken. Plotseling hoorde ze iemand haar stem roepen. Ze draaide zich om, maar ze zag niemand. De stem, weer hoorde ze die. Zachtjes, als een fluistering riep de stem haar. Suez bleef staan. Nog steeds keek ze om zich heen, maar nergens was iemand te bekennen. Voorzichtig liep ze kant op, waar de stem vandaan leek te komen. “Wie ben je?” Vroeg ze zacht. Het enige wat de stem zei was dat ze moest volgen. Gek werd ze van de stem en ze begon sneller te lopen. Uiteindelijk begon ze te rennen, ze had geen idee waarheen. Toen ze de hoek omging stond ze plotseling stil. De gang liep dood en het enige wat ze zag was een papiertje. Opgevouwen. Langzaam liep ze naar het papiertje toe, ging door haar knieën en pakte het papiertje. Langzaam vouwde ze het papiertje open, haar handen trilde wat.

Je bent de enige die ons compleet kan maken.
Kom bij ons, dan zullen we eindelijk compleet zijn.
The Five

Suez keek verschrikt op. Snel keek ze om zich heen, maar nergens was iemand te bekennen. Wie stuurde haar die briefjes? Wie waren the Five? Ze keek naar het papiertje, verfrommelde het en duwde het in haar zak. Verward draaide ze zich om en liep naar de common room. Zonder iemand aan te kijken ging ze door naar de slaapkamers.

Catie · 01-2004/31-12-2009

Ach geen reacties XD

Part 24

De wind buiten het kasteel was hevig, maar de vier gedaantes leken er geen last van te hebben. De nacht was donker en de sterren waren verborgen achter wolkenflarden. Over het land hingen mistflarden en de vier meiden vielen amper op. Uiteindelijk kwamen ze bij een plek aan en bleven stilstaan. “Binnenkort zal ze bij ons zijn.” Werd er gesproken, “Maar voor nu, zullen we ons aan haar gaan voorstellen. In haar dromen zal ze bij ons zijn. Zal ze ons leren kennen. Wie wil er eerst?” Met een veelbetekende blik keek ze de andere drie meiden aan. “Laat mij maar gaan Fallon.” Klonk er toen, “Ben benieuwt hoe ze op me reageert.”
“Veel plezier Aislin.” Zei Fallon.
Fallon overhandigde Aislin een soort glimmende zandkorrel. Vanaf dat moment verdween ze van het veld. De drie meiden bleven achter en wachtte.

Met haar gebruinde huid en bruine ogen leek ze de vriendelijkheid zichzelf. Maar een tegendeel was wel een bewezen. Toch was Aislin niet de kwaadste. Wat ongeduldig tikte ze met haar vingers op de leuning van de troon waar ze opzat. Haar haren waren opgestoken, maar twee plukken hingen los om haar gezicht heen. Ze was gehuld in een zilverblauwe jurk en op haar hoofd stond een tiara. Dit vond Aislin het leukste deel van iemands droom beïnvloeden. Ze kon zich kleden zoals ze wilde, ze kon alles, naar haar hand omzetten. Helaas kon ze niet de wil van de droomster beïnvloeden. Anders was ze allang niet meer alleen geweest. Plotseling werd de deur opengeduwd en ze glimlachte. Een meisje, van haar leeftijd stapte de kamer binnen. Ze was mooi en dat wist ze, maar Aislin was niet bang. “Kom binnen Suez.” Zei Aislin, “Ik heb op je gewacht.”
“Wie ben je?” Vroeg Suez.
“Kom dichterbij, dan zal ik het je vertellen.”
Ze zag dat Suez twijfelde, maar de twijfel werd opzij gezet. Langzaam begon ze aan de weg die ze moest afleggen om bij Aislin te komen. Aislin keek toe hoe Suez de trappen opliep en niet naar beneden keek. De afgrond in. Toen Suez bij haar was aangekomen keek Aislin haar glimlachend aan. Grondig bestuurde ze het gezicht van Suez en daarna haar bouw. “Je bent echt zo mooi als ze zeggen.” Zei ze.
“Wat bedoel je?” Vroeg ze onbegrijpend.
“Dat weet je wel. Je weet dat je mooi bent Suez. Toch?”
Suez antwoordde niet.
“Oké, dan niet. Maar mij bedrieg je niet.”
“Wie ben je?” Vroeg ze nu, op een harde toon.
“Aislin.”
“Aislin?”
“Ja, dat is hoe ik heet Suez. Mijn naam is Aislin. En ik weet heel veel van je Suez. Ik weet welke dingen je allemaal hebt uitgespookt. Bijvoorbeeld, datgeen wat je met Lloyd hebt gedaan.”
“Waar heb je het over?”
“Weet je dat niet meer Suez? Dat je hem hebt aangevallen, waardoor hij op de ziekenzaal belandde? Wat zonde, het was echt een mooi gezicht om te zien.”
“Wat? Maar niemand heeft gezien wat er met Lloyd was gebeurd…”
“Ik wel. Jij ook.”
Aislin stond op en liep een rondje om Suez. Ze stond even stil en gleed met haar vinger over de arm van Suez. Ze bracht haar gezicht naast dat van haar. “Zal ik je een geheimpje vertellen Suez?” Ze voelde dat Suez rilde en ze genoot ervan. Ze was normaal nooit zo gemeen, maar dit deed iets met haar. Iets anders had zich meester gemaakt van haar lichaam en ze genoot ervan. De voldoening die het haar gaf. “Ik en andere drie hebben je aangezet tot hetgeen wat je met Lloyd hebt gedaan. En we hebben ervan genoten. Het was een genot om te kijken hoe je hem aanviel.” Fluisterde ze zachtjes. Aislin deed twee stappen achteruit. Ze wist dat ze naar de afgrond liep, maar ze zou Suez eens wat mooie trucjes laten zien. Het aanlokkelijk maken, zodat Suez uiteindelijk zou willen worden wat zei was. Het laatste lid, van The Five. Aislin stond nu aan de afgrond en zag Suez haar aankijken, met verbazing, maar ook met wat woede. “Laten we een spelletje spelen Suez. Als je me te pakken krijgt, zal ik al je vragen beantwoorden. Ik weet dat je dat wilt…” Zei Aislin grijnzend.
“Hou op!”
“Met wat?”
“Met alles!”
Aislin begon te lachen. Hard te lachen. Ze voelde de woede van Suez stijgen, maar het kon haar niets schelen. Ze stopte met lachen, zette haar handen in haar zij en keek Suez aan. “Ik zal het spel eerst leuker voor mij maken en gemakkelijker.” Zei ze. Ze knipte met haar vingers, alle lichten doofden. Toen het licht weer aanging had Aislin simpele kleding aan. De omgeving was ook veranderd. Geen trappen en afgrond meer. Een kamer, deuren, die naar andere kamers leidde. “Vang me, als je durft.” Zei ze uitdagend. Daarna verdween ze.

De frustratie die door het lichaam van Suez liep maakte haar gek. Wie was die Aislin? Wat wilde ze van haar? Maar echt vragen kon ze niet meer, Aislin was verdwenen. En het was een vraag waarheen. Suez keek rond. Ze keek even naar haar kleding en was al blij dat ze kleding aanhad om te rennen. Het zag er toch echt naar uit dat ze moest gaan rennen. Plotseling hoorde ze iemand haar stem roepen en ze liep naar die richting. Toen ze in de gang was zag ze Aislin rennen. “Wacht!” Riep ze. Maar Aislin rende door en Suez ging erachter na. De prachtige gangen waar ze doorheen rende zag ze niet eens. Het enige wat ze zag was Aislin, die voor haar rende. Toen Aislin plotseling de hoek omging en Suez net wat later de hoek omging was Aislin verdwenen. Ze stond stil en keek rond. Waar was ze? “Ben je bang?” Riep ze gefrustreerd, “Bang voor mij?”
“Kijk eens achter je Suez.” Hoorde ze Aislin dichtbij zeggen.
Snel draaide ze zich om en drie meter verderop stond Aislin. Ze liep naar haar toe, maar toen ze haar vast wilde pakken ging ze recht door haar heen. Verward keek ze om. “Wat is dit?”
“Jouw droom Suez. Heb je de touwtjes niet in handen?” Hoorde ze met een lach.
Suez draaide zich om en zag Aislin verderop staan, bovenop de trap. De woorden drongen langzaam tot haar door. Dit was inderdaad haar droom. Die van haar, niet die van Aislin. Maar niet alleen dat besef raasde door haar lijf. Ook de woede en frustratie die ze voelde. Ze slaakte een gil en vanuit het niets stortte de trap in en met een behendigheid die niet van haar was sprong ze via de nog net staande stukken over en over. Ze stond naast Aislin, pakte haar ruw vast en duwde haar tegen de muur. “Wie ben je?!” Siste ze.
“Alles wat je nodig hebt om te overleven.” Zei Aislin met een glimlach en zonder angst.
“Spreek de waarheid!”
“Jij bent het laatste lid van The Five. En we zullen er alles aan doen, om te zorgen dat je onze groep compleet maakt Suez. Je leven zal compleet veranderen. Je weet dat je het wilt, geef het nou maar toe.”
“Wie zijn The Five?”
“Tot ziens Suez.”

Plotseling stond Aislin weer op het veld, samen met de andere. Ze keek naar hun en glimlachte. Een glimlach van voldoening. Want dat was hoe ze zich voelde. Het was geweldig geweest om zo met Suez om te gaan. “Je hebt goed werk geleverd Aislin. Goed gedaan.” Zei Fallon. Aislin knikte met een glimlach en zette haar kap op, net zoals de andere drie. Daarna gingen ze terug naar de school. Dit was voor nu even genoeg. De rest zou later komen.

Catie · 01-2004/31-12-2009

Tea en Lacey bedankt voor jullie reactie =) Ik weet in ieder geval dat mensen mijn Fanfic lezen ^^ Heel erg bedankt!

Part 25

Suez was moe. Terwijl ze voor de spiegel stond en zichzelf bekeek in de spiegel zag ze wallen onder haar ogen. Haar gedachtes gingen terug naar haar droom. Wat wilde The Five nou eigenlijk van haar, ze wist het niet. Ze zuchtte even en keek naar de opening van de badkamer. De andere meiden waren bezig met omkleden. Ergens was ze wel blij dat het weer weekend was. Ze mochten vandaag naar Hogsmeade. Ze zou samen met Styx, Pandora, Diego, Artemis en Caleb gaan. Waarschijnlijk zouden ze later opsplitsen. “Suez! Schiet je nog eens op?” Hoorde ze plotseling in de opening. Ze keek verbaasd op en zag Styx staan. Ze glimlachte flauw. “Sorry, ik ben er even niet bij.” Zei ze verontschuldigend.
“Dat zie ik. Suez, heb je wel goed geslapen?” Vroeg Styx, terwijl ze naar haar toeliep.
“Nee, niet echt.”
“Ik zie het. Je hebt wallen en je ziet er moe uit.”
“Ik had een nogal verwarrende droom. Niets meer.”
“Over wie?”
“Ik weet het niet. Ik krijg al het hele jaar door briefjes van een groep die zich The Five noemt. Vannacht kwam een van hun blijkbaar mijn droom binnen wandelen.”
“Niet teveel druk over maken Suez. Waarschijnlijk trek je het jezelf teveel aan en laat je je nachtrust nu zelfs door ze beinvloeden. Is niet goed voor je.”
“Dank je Styx.”
Ze glimlachte even en keek toen naar de spiegel. “Laat ik eerst die wallen eens bijwerken, ik ben er zo.” Zei ze. Styx knikte en Suez keek weer naar de spiegel. Ze zuchtte even.

Toen ze met zijn zessen naar Hogsmeade liepen, liep Suez naast Diego. Ze liepen wat achteraan en echt erg vond ze het niet. Plotseling pakte Diego haar hand en hield haar even staande. Verbaasd keek ze hem aan en toen naar de andere die niets merkte. “Heb ik al eens verteld hoe mooi je bent?” Zei Diego met een glimlach. Suez glimlacht en schudde met haar hoofd. Met haar vrije hand gaf ze hem een plagerige tik tegen zijn wang. “We raken ze nog kwijt.” Zei ze plagerig.
“Weet je, het kan me niets schelen.” Zei Diego, terwijl hij haar naar zich toe trok, “Als ik de hele dag met jou ben kan ik echt niet klagen. Wie wil er nou geen hele dag doorbrengen met zo’n mooi persoon?”
“Diego, hou op.”
“Ik ben pas net begonnen.”
Suez wilde wat zeggen, maar Diego legde zijn vinger op haar lippen en keek haar met een kleine grijns aan. Toen Diego haar een kus wilde geven draaide ze plesterig haar hoofd opzij. Ze verwachtte dat hij zou stoppen, maar dat gebeurde niet. Ze voelde hoe hij haar haren wat opzij schoof en haar in haar nek kuste. “Zeg, houden jullie nog op met dat kleffe gedoe?” Klonk er plotseling naast hun. Verbaasd keken ze allebei om en Suez zag Styx staan. “Nou, eigenlijk was ik niet van plan om te houden.” Zei Diego met een lach.
“Suez, je moet hem echt beter opvoeden.” Zei Styx.
“Het wilt niet echt lukken, hij luistert niet naar me.” Zei Suez met een glimlach.
“Ik luister heel goed naar je. Vrouwen bedoelen altijd het omgekeerde, dus als jij zegt dat ik moet ophouden bedoel je dat ik moet doorgaan.” Zei Diego, alsof hij een expert was.
“En wat houdt het dan in als ik zeg dat je door moet gaan?”
“Dat ik door moet gaan.”
Hij gaf haar een plagerige knipoog. “Nou Diego, ik denk dat je jezelf geen expert mag noemen op dit gebied. Dus vanaf nu leen ik Suez wel van je en vermaak jij je maar met de jongens.” Zei Styx. Voordat ze het wist pakte Styx haar hand en trok haar rustig uit de greep van Diego. Ze keek Diego even aan, haalde haar schouders op en liet zich toen meetrekken door Styx. Even later liepen ze weer als groep.

Toen ze bij Hogsmeade waren aangekomen stonden ze even stil. De vraag was wat ze als eerst zouden gaan doen, zouden ze opsplitsen of niet. Maar Suez had daar weinig aandacht voor. Constant gleed haar blik naar Diego, die ook steeds contact zocht met haar. Plotseling kreeg ze een stoot van Styx en gestoord keek ze op. “Houden jullie eens heel erg snel op.” Zei Styx, “We proberen tot een beslissing te komen.” Echt gemeen klonk het niet, meer pesterig. “Dan zeg ik dat we eerst wat gaan drinken.” Zei Suez, “Ik heb dorst.”
“En ik ook!” Zei Artemis met een grijns.
“Ik ga met Suez en Artemis mee,” Kwam Caleb erbij.
“Dat is dan al drie stemmen voor wat te drinken. Nog een stem en we gaan, want dan hebben we de meerderheid.” Zei Suez met een grijns.
Ze zag dat Diego wat wilde zeggen en keek hem met een kleine glimlach aan. “Dacht het dus niet Diego. Jij mag niet stemmen, je stemt toch niet eerlijk.” Zei Styx met een lach.
“Ik wilde eigenlijk stemmen om op te splitsen, zodat ik kon afmaken waarmee ik net bezig was, zonder te worden onderbroken door iemand die zichzelf Styx noemt.” Zei Diego met een grijns.
Diego gaf Styx een plagerige duw en grijnsde. “Styx, sowieso. Als Diego niet mag mee beslissen, dan hebben wij sowieso al gewonnen.” Zei Suez met een glimlach, “Dus, we gaan nu wat drinken.”Maar echt de aandacht leek Styx er niet meer bij te hebben, want die was op de rug van Diego gesprongen en probeerde zijn haren door te war te krijgen. “Iemand die me wilt helpen?” Vroeg Diego met een lach. Suez bleef echter staan en keek hoe Artemis achter Diego ging staan en Styx van zijn rug plukte en haar tegen zich aantrok. Styx viel meteen stil toen dit gebeurde en even leek het erop dat de twee zouden gaan zoenen. Maar Styx draaide snel haar hoofd weg en Suez zou bijna zweren dat Styx bloosde.

Maar veel aandacht kon ze er niet aan schenken want er werd aan haar arm getrokken. Toen ze omkeek zag ze Pandora staan en die maakte een hoofdbeweging. Suez knikte even en ze liepen richting het café, zonder Styx en Artemis. Toen ze binnen zaten en allemaal wat te drinken ahdden viel er een stilte. Suez was eigenljik best wel benieuwd wat er nu gebeurde tussen Styx en Artemis. Plotseling ging de deur open en Suez keek om. Ze zag Styx en Artemis verschijnen. Styx had een grote glimlach op haar gezicht en ze liet net de hand van Artemis los. Artemis had echter een nog grotere grijns op zijn gezicht dan voorheen en Suez wist wel zeker dat er iets gebeurd was. Toen Styx aan de tafel zat en Artemis wat te drinken ging halen trok Pandora Styx dichter naar hun toe. “En?” Vroeg ze nieuwsgierig.
“En wat?” Zei Styx, alsof er niets aan de hand was.
“Kom op Styx. Jullie kwamen hand in hand binnen, je glimlachte en Artemis had wel een hele grote grijns op zijn gezicht. Wat is er gebeurd?”
“Niets bijzonders.”
“Leugenaar.”
“Wie is er een leugenaar?” Kwam Artemis plotseling tussen beide.
“Geen idee, jij misschien?” Zei Pandora.
“Ik denk dat je dan eerst een vraag aan me moet stellen voordat ik kan liegen Pandora, sorry.”
“Vertel jij me dan maar wat er net is gebeurd.”
“Ik denk dat je dat maar aan je vriendin moet overlaten. Ik bemoei me niet met die enge zaken die, jullie meiden, altijd bespreken.” Zei hij met een grijns.
Suez schudde even haar hoofd. Pandora was niet van plan om op te geven. Maar Suez wist wel zeker dat Pandora het vroeg of laat te weten zou komen. Styx zou het haar wel vertellen, ooit. Plotseling voelde ze een hand op haar been en ze schrok op uit haar gedachtes. Ze keek opzij en keek recht in het gezicht van Diego. “Schrok je?” Fluisterde hij. Ze schudde haar hoofd en keek even opzij. De andere waren nog druk aan het praten en ze keek Diego weer aan. Nu met een glimlach. “Zullen we ze achterlaten?” Vroeg hij.
“Nu?” Zei ze wat verbaasd.
“Nu merken ze het toch niet.”
“We zijn hier pas net.”
“We zien ze later wel weer.”
“Laten we nog gewoon even wachten.”
“En wat staat daar tegenover?”
“Als je lief bent, krijg je misschien een beloning.”
“En anders?”
“Heb je pech.”
Plagerig keek ze hem aan en toen hij haar dichter naar zich toetrok werkte ze gewoon mee. Hij zoende haar zachtjes. Toen ze de zoen afbrak zat ze bij hem op schoot en ze grinnikte. “Zeg, kunnen jullie geen kamer zoeken als jullie zo gaan beginnen?” Klonk er droog naast hun. Suez schoot in de lach en legde haar hand op haar mond om de lach te smoren. “Sorry.” Kwam er gesmoord uit. Ze ging weer op haar eigen stoel zitten, nadat het haar was gelukt om uit de greep van Diego los te komen. Ondertussen probeerde ze naar het gesprek te luisteren wat er was begonnen.

Catie · 01-2004/31-12-2009

Yunalesca, bedankt voor je reactie. En soory voor spellingsfouten, ik typ wat te snel en ik heb geen nederlandse spellingscontrole meer :/

Part 26

Toen ze die middag hadden opgesplitst liep Suez samen met Diego richting het Shriecking Shack. Aangezien Diego haar constant even stil liet staan duurde het even voordat ze er waren aangekomen. Toen ze er bijna waren trok Suez zich los uit zijn armen en rende verder. Ze keek even om en zag dat Diego haar met een lach achterna kwam. Ze probeerde hem te ontwijken en toen het hem lukte om haar vast te pakken gaf ze een gil van plezier. “Laat me los.” Zei ze met een lach. Diego zette haar weer neer, maar trok haar meteen dichter naar zich toe en keek haar aan met een glimlach. Het enige waar ze nu aan kon denken was hoe mooi zijn ogen waren, elke keer als hij naar haar keek. Ze boog naar hem toe en duwde een kus op zijn mond, toen ze zich terugtrok voelde ze bijna meteen hoe hij zijn lippen op die van haar duwden. Een tijdje stonden ze zo, bij het hek van het Shriecking Shack. Uiteindelijk liet Diego haar los en glimlachte. “Zullen we...”
“Nog wat gaan lopen?” Maakte Diego haar zin af.
Ze glimlachte en knikte. Ze deed een kleine stap naar achteren en pakte zijn hand vast. Samen liepen ze verder, verder weg van Hogsmeade en verder weg van het Shriecking Shack. Uiteindelijk kwamen ze op een wat open plek, waar wat stenen lagen en Suez ging op een van de stenen zitten. Diego kwam naast haar zitten en streelde haar liefdevol over haar wang. “Ik hou van je Suez,” zei hij zacht. Suez glimlachte. Plotseling zag ze ergens een rode flits vandaan komen en voordat ze het wist was Diego verlamd en werd ze zelf ruw vastgepakt. Ze rukte zich los en draaide zich kwaad om en zag dat Lloyd nu voor haar stond. Even was ze te verbaasd om ook maar iets te zeggen. “Tijdje geleden Suez.” Zei hij grijnzend.
“Jij, wat wil je van me?!”
“Dat weet je heus wel.”
“Scrimge heeft het je verboden om bij me in de buurt te komen!”
“Dus? Ik krijg altijd wat ik wil.”
Suez wilde haar Wand vastpakken, maar toen ze voelde waar hij normaal zat vond ze niets. Geschrokken keek ze rond en zag toen Lloyd met haar Wand zwaaien. Toen hij naar haar toestapte deed ze een paar stappen achteruit, maar Lloyd richtte zijn eigen Wand op haar en er schoten touwen uit, waardoor ze werd vastgebonden. Ze probeerde zichzelf los te krijgen, maar de touwen sneden in haar polsen en het deed alleen maar meer pijn. Ze zag dat Lloyd naar haar toeliep en haar vastpakte en meetrok. Heftig probeerde ze tegen te stribbelen, maar het had geen nut. Toen ze een eind van de plek waren verwijderd waar Diego lag duwde hij haar tegen een boom aan en grijnsde breed. “Eindelijk alleen.” Ze zag dat Lloyd dichterbij kwam en ze draaide haar hoofd van hem weg.

Het had geen nut. Lloyd pakte haar gezicht ruw beet en draaide haar hoofd zodat ze hem wel moest aankijken. Ze voelde hoe hij zijn mond op die van haar duwde. Alle gedachtes gingen razendsnel door haar hoofd en ze probeerde haar hoofd weg te draaien. Doordat Lloyd ne alleen met haar bezig was kwamen de touwen losser te zitten en wanhopig probeerde ze zich los te krijgen, al waren het alleen maar haar handen. Plotseling was ze los en met de kracht die ze had duwde ze Lloyd hard weg. Even bleef ze geschrokken staan, maar toen glipte ze langs hem heen en rende weg. Maar voordat ze een paar stappen had gedaan werd ze ruw bij haar pols gepakt en naar achteren getrokken. Ze verloor haar evenwicht en belandde hard op de grond. Een steek ging door haar rug en toen Lloyd bovenop haar kroop voelde ze zich echt wanhopig worden. Wat erna gebeurde ging te snel voor haar. Ze voelde hoe Lloyd van haar werd afgetrokken en weg werd gegooid. Ze had haar ogen dicht, maar plotseling voelde ze hoe iemand haar hielp om rechtop te zitten en in de armen nam. “Het is oke Suez.” Hoorde ze Styx fluisteren. Langzaam begonnen de tranen over haar wangen te lopen en ze opende haar ogen. Styx omhelsde haar en hield haar stevig vast. Ze zag Pandora erbij staan en langzaam draaide ze haar hoofd. Toen zag ze Diego. Ze zag dat hij Lloyd op de grond had gekregen en hem hard sloeg. “Laat hem ophouden.” Fluisterde ze zachtjes. Ze voelde dat Styx haar gezicht wilde draaien maar ze werkte tegen en probeerde los te komen. “Laat hem ophouden!” Haar stem klonk nu harder, wanhopiger. Ze trok zich los uit de omhelzing van Styx en struikelend stond ze op en rende naar Diego toe. Ze pakte zijn arm vast, die hij net omhoog deed om Lloyd opnieuw te slaan en trok hem achteruit. De tegenkracht die met Diego’s arm meekwam zorgde ervoor dat ze achterover viel en ze belandde hard op de grond. Ze gign rechtop zitten en zag dat Diego was opgehouden en haar aankeek. De harde blik in zijn ogen verdween toen hij haar zag en hij pakte haar vast en trok haar zacht naar zich toe. “Het is over.” Fluisterde hij zacht. Langzaam begon haar lichaam weer te schokken van de tranen die naar buiten kwamen. Het enige wat ze wilde was hier weg.

Die middag nog zaten ze alweer in de slaapzaal. Op de weg terug had Diego haar constant vastgehouden en getroost. Uiteindelijk moesten ze afscheid nemen en waren ze naar de common room gegaan. Daar had Styx haar mee naar boven genomen om te rusten. Maar echt gerust had ze niet, ze had een douche genomen, gewoon om tot rust te komen en ze was op bed gaan liggen. Styx was even weg geweest maar toen die terug was gekomen was ze naast Suez gaan liggen en had een arm om haar heengeslagen om haar te troosten. Momenteel heerste de stilte. De tranen van Suez waren opgedroogd en haar ogen waren gesloten. Ze probeerde alles gewoon even te vergeten. Maar ze wist dat het allemaal nog lang niet over was. Lloyd zou wel gaan klagen met een of andere smoes en proberen om wraak te nemen. Daarnaast, de mishandeling die hij van Diego had gekregen zouden niet ongemerkt blijven. Suez wist dat het avondeten snel zou beginnen, althans dat vertelde haar maag haar want ze begon honger te krijgen. “Hoe voel je je?” Vroeg Styx zacht.
“Ik heb honger.” Antwoordde zacht, terwijl ze haar ogen opende en Styx aankeek.
“Begrijpelijk. Wil je zo gaan eten?”
“Ja.”
Styx knikte en ging rechtop zitten. Suez bleef nog even liggen en zag hoe Styx was opgestaan en een dun vestje pakte en aandeed. Daarna deed Styx haar haren in een losse staart. Het was een van de weinige keren dat Styx een staart inhad. Uiteindelijk stond Suez ook op en keek even in de spiegel. Haar wangen waren nog rood, maar haar ogen niet zo erg meer. Haar haren zaten door de war en haar make-up was uitgelopen. Ze liep naar de badkamer, zwijgzaam en verwijderde de laatste make-up die er nog opzat. Ze borstelde haar haren en maakte haar gezicht nat. Ze keek nog even in de spiegel en voelde hoe Styx haar hand vastpakte en haar meenam naar boven. Toen ze in de hal aankwamen liepen ze naar de zaal toe. Haar ogen zochten naar Diego en plotseling werd ze aangestoten door Styx. “Daar is hij.” Zei ze. Suez keek om en zag Diego staan. Toen hun ogen elkaar ontmoette liep hij naar haar toe. Toen hij voor haar stond was het even stil en toen omhelsde ze hem en legde haar hoofd tegen zijn schouder. Hij sloeg haar armen om haar heen en streelde zachtjes haar haren. “Hoe voel je je?” Vroeg hij zacht. Het maakte haar niet uit dat ze een paar minuten geleden dezelfde vraag had gehoord. “Nu jij me vasthoudt een stuk beter.” Antwoordde ze zacht. Hij glimlachte en gaf haar een kleine kus. Daarna liepen ze de zaal in en namen plaats aan de Slytherin tafel om te gaan eten.

Catie · 01-2004/31-12-2009

Helaas geen reacties op het vorige stuk. Maar, ik blijf gewoon doorgaan ^.^ Ik heb weer een nieuw stuk, ik hoop dat er weinig typfouten inzitten :/

Part 27

Suez wist allang dat Lloyd naar een leraar was gestapt. En de gevolgen daarvan zouden groot zijn. Maar ze wilde er niet overna denken totdat het zover was. En nu was het dan zover. Ze stond voor de gesloten deur van het kantoor van Scrimge. Diego zat binnen, ze probeerde mee te luisteren, maar ze kon de stemmen niet goed verstaan. Hij had al een kort gesprek gehad met Styx, Pandora, Artemis en Caleb, maar hij had nadrukkelijk gezegd dat hij haar als laatste wilde spreken. Suez werd gek van de stilte en het feit dat ze niet wist wat er daarbinnen gebeurde, Rusteloos liep ze op en neer en wachtte totdat de deur eindelijk open ging. Ze leunde net weer tegen de muur aan toen de deur openging en ze ging meteen recht staan. Toen Diego naar buiten kwam keek hij haar met een flauwe glimlach aan en pakte haar handen vast. “En?” Vroeg ze.
“Geschorst voor een week en hij gaat mijn ouders schrijven.”
Suez deed haar mond open om wat te zeggen, maar Diego legde een vinger op haar mond en keek haar aan. Daarna duwde hij een kus op haar mond. “Het maakt niet uit Suez, mijn ouders staan toch aan mijn kant, ik heb ze allang geschreven.” Zei hij zacht.
“Juffrouw Lecher, wilt u binnenkomen?” Klonk er vanuit het kantoor.
Suez keek Diego aan, ze wilde niet naar binnen. Hij streek zachtjes met haar hand over haar wang heen en glimlachte. “Ga maar, je kunt het, ik geloof in je.” Suez keek hem aan, ze was er eigenlijk niet zo zeker van. “Juffrouw Lecher?” Suez keek op en zag Scrimge bij de deur staan. Zijn blik was ernstig maar streng en hij gebaarde dat ze binnen moest komen. Ze keek Diego nog even, sloeg toen haar ogen neer en liep naar binnen toe.

Toen ze bij het bureau stond draaide ze zich om en zag dat Scrimge de deur dichtdeed. Hij liep terug naar het bureau en ging erachter staan, toen gebaarde hij dat ze kon gaan zitten. Langzaam ging ze op een van de stoelen zitten. Er viel een stilte en Suez keek naar haar vingers. “Wil je wat te drinken?” Verbaasd keek Suez op en keek Scrimge aan. Toen schudde ze haar hoofd en keek weer naar haar handen. Haar polsen waren beschadigd door de touwen. Er viel weer een kleine stilte. “Ik heb ondertussen verschillende verhalen gehoord van verschillende mensen.” Zei Scrimge plotseling, “De meeste lijken erg op elkaar. Vertel me, hadden jullie iets afgesproken over de verhalen?”
“Wat?” Zei ze verbaasd en ze hief haar hoofd op om hem aan te kijken.
“Je hoorde de vraag, juffrouw Lecher.”
“Nee! We hebben niets afgesproken. Ik wilde er met niemand over praten.”
“Over wat precies?”
Suez keek hem wat verbaasd aan. Ze snapte niet wat hij begreep. Wat had Lloyd eigenlijk verteld? Zijn doordringende ogen maakte haar bang en ze keek weer naar haar handen. “Wat heeft Lloyd Malfoy eigenlijk verteld?” Vroeg ze toen en langzaam keek ze hem weer aan.
“Laten we zeggen dat het erop neer kwam dat je een wraakactie wilde ondernemen. Je verleidde hem met wat trucjes en om hem te verwarren duwde je hem plotseling weg. Daarna kwamen de andere en werd hij in elkaar geslagen zonder dat hij wat had gedaan. Dat is waar zijn verhaal op neer kwam juffrouw Lecher.”
“Wat? Dat is de grootste leugen die er bestaat!”
Haar stem klonk geschrokken en kwaad. Hoe durfde Lloyd op zo’n manier het verhaal te vertellen, alsof hij het slachtoffer was geweest. Ze merkte nu pas dat ze was opgesprongen en langzaam zakte ze weer neer op haar stoel.

Nu ze zo zat kwamen de herinneringen weer terug. Het enige wat door haar hoofd schoot was dat hij dus echt tot dit soort dingen in staat was. Ze had het nooit verwacht, maar na deze middag wist ze het allemaal niet meer. De tranen brandden in haar ogen en ze beet op haar lip om ze tegen te gaan. “Wekenlang heeft hij me met rust gelaten.” Fluisterde ze zachtjes, “Vanmiddag nam hij de kans toen er niemand in de buurt was.” Ze durfde Scrimge niet aan te kijken. “Je was alleen?”
“Nee. Diego was bij me.” Antwoordde ze zacht.
“Waar waren jullie?”
“Ik weet het niet, ergens bij het Shriecking Shack.” Haar stem klonk steeds zachter.
“Waren jullie alleen?”
“Dat dachten we.”
“Tot?”
“Er een rode straal op Diego afging en hem raakte. We zagen het niet aankomen, we waren met elkaar bezig, niet met de omgeving.”
“En toen?”
“Lloyd kwam tevoorschijn, bond me vast en nam me mee...”
Haar adem stokte. De beelden van die middag kwamen sterker terug, ze sloeg haar armen om zichzelf heen, ze voelde zijn handen over haar heenglijden en de tranen die al even in haar ogen brandden begonnen nu langzaam over haar wangen te lopen. “Ik wil hier weg.” Zei ze zacht.
“Nee.”
Suez keek Scrimge aan, zijn blik stond streng en ze keek snel weer weg. Het enige wat door haar hoofd spookte waren de beelden van de afgelopen middag en de gedachte dat ze hier nu weg wilde. Waarom hadden haar ouders naar deze school gestuurd? Ze hoorde niet eens dat Scrimge wat zei totdat er plotseling een hand voor haar ogen verscheen en geschrokken keek ze op. “Juffrouw Lecher, ik vroeg je iets.” Zei Scrimge. Ze keek weg, elke keer als ze hem aankeek voelde ze een soort angst door haar lichaam gaan. “Wat heeft Lloyd Malfoy gedaan nadat hij je meenam?” Hoorde ze Scrimge vragen. Ze was stil en keek naar haar handen. “Hij nam me mee en duwde me tegen een boom aan. Ik wende mijn gezicht af, maar hij pakte mijn gezicht vast en duwde zijn lippen op die van mij. Ik werkte tegen, maar hij ging gewoon door.” Vertelde ze zacht.
“En toen?”
“De touwen verslapten doordat zijn aandacht bij mij was en niet bij de touwen en ik kwam los. Ik duwde hem weg en wilde ervandoor gaan. Maar hij pakte mijn pols vast en trok me terug. Ik verloor mijn evenwicht en viel. Daarna kroop hij bovenop me en wilde doorgaan met waar hij eerder mee bezig was.”
“Wilde?”
“Toen kwamen de andere en werd hij van me afgetrokken.”

Er viel een lange stilte en Suez weigerde om Scrimge aan te kijken. Ze hoorde wat gekras van een veer en voetstappen. Ze had geen idee hoelang ze hier al zat en ze wilde het eigenlijk ook niet weten. Ze merkte niet eens dat ze trilde en langzaam veegde ze de paar tranen op haar wangen weg. Plotseling stond Scrimge voor haar en reikte haar een beker aan. Wat wantrouwig pakte ze de beker aan. “Het is gewoon thee juffrouw Lecher.” Zei Scrimge. Suez antwoordde niet en nam een kleine slok. Het was inderdaad gewoon thee. “Gezien je verleden hoop ik dat je begrijpt dat je geloofwaardigheid toch naar beneden is gegaan. Vooral omdat ik je had gezegd dat je het moest melden als hij je lastigviel.” Zei Scrimge plotseling.
“Mijn verleden?” Zei ze verontwaardigd terwijl opkeek.
“Je stond bekend als een goede leugenaar Suez, een hele goede.”
“Dat is onzin!”
“Wat wil je dat ik geloof juffrouw Lecher?”
“Ik ben geen leugenaar!”
Ze sprong op en gooide de mok thee hard op de grond. Het kon haar niets schelen dat de thee overal lag. Ze was woedend, eerst deed hij alsof hij met haar meeleefde en alles en nu dit. Scrimge leek niet eens verbaasd over haar aanval en dat maakte haar alleen maar kwader. Ze liep naar de deur toe, maar ze hoorde een vreemd geluid en toen ze de deurklink vastpakte kreeg ze de deur niet open. Langzaam draaide ze zich om en zag Scrimge met zijn Wand staan. “Je blijft hier.” Ze keek naar haar schoenen en een traan liep over haar wang. Vanuit het niets voelde ze een vreemd gevoel in haar lichaam stijgen. Een soort woede die ze niet kon bevangen. “Laat me gaan.” Haar stem was laag en grommend. Ze hief haar hoofd op en haar ogen vlamde woede uit. Langzaam deed ze twee stappen naar voren toe. Ze zag de mond van Scrimge bewegen, maar ze hoorde niets meer. En eigenlijk had ze niets eens meer controle over haar haar lichaam. De rode straal die op haar afschoot hield ze tegen met een kracht die niet van haar was. De kracht die het haar kostte was enorm. Plotseling leek ze weer controle over haar lichaam te hebben. Even was er een verbaasde blik te zien, maar daarna werd alles zwart.

Catie · 01-2004/31-12-2009

Ik wil Yunalesca bedanken voor de reactie op het laatste stuk. Hopelijk komen er meer reacties na het volgende hoofdstuk! ^^ In ieder geval heb ik nu Part 28 voor jullie. Hopelijk vinden jullie het leuk. En reacties zijn meer dan welkom ^^

Part 28

De ziekenzaal was donker, slechts een paar lichten waren er aan en die schemerde alleen maar. Suez draaide zich op haar zij en keek naar het glas dat op het nachtkastje stond. Er lagen pillen naast haar bed, ze weigerde ze in te nemen. Haar bed was helemaal afgeschermd van de andere. Van wat er een paar uur geleden was gebeurd kon ze zich niets meer herinneren. Plotseling hoorde ze voetstappen. Ze sloot haar ogen half en toen ze het scherm zag bewegen, sloot ze haar ogen verder en keek ze door haar wimpers wie er kwam. Toen ze een zachte vertrouwde hand op haar wang voelde, schoten haar ogen open. Ze kwam snel omhoog en vloog Diego om zijn nek. “Diego.” Fluisterde ze zacht. Haar stem klonk schokkend en zonder dat ze het zelf doorhad liepen de tranen over haar wangen. De pijn in haar lichaam voelde ze niet eens, de enige pijn die ze voelde was de pijn in haar hart. “Het is goed mijn lief. Het is goed. Huilen maakt niet uit.” Zijn woorden klonken troostend. Een tijdlang zeiden ze allebei niets en langzaam begonnen de tranen van Suez op te drogen. Na een tijdje liet ze hem langzaam los en ging zitten. “Hij heeft mijn ouders geschreven.” Zei ze toen zacht.
“Ze kunnen je niet straffen Suez, jij bent het slachtoffer.” Fluisterde Diego.
“Alsof het mijn ouders ook maar iets kan schelen. Ze geven niet om me en dat hebben ze nooit gedaan!”
“Suez, ze moeten wel om je geven.”
“Je kent mijn ouders niet! Ze doen altijd alsof het hun wat kan schelen, maar zodra er iets gebeurd wat de familienaam kan schaden. Als ze echt om me zouden geven zouden ze het gemerkt hebben hoe ongelukkig ik ben geweest! Hoe graag ik van Durmstrang weg wilde. De enige manier die er was, was om ervoor te zorgen dat ik werd weggestuurd.”
“Suez...”
“Nee! Ik wil ze niet zien, ik wil ze niet spreken. Het enige wat ze zullen doen is alsof het hun wat kan schelen, maar ondertussen kan het ze niets schelen. Ik zie het aan ze! Hun ogen verraden hun, iedereen kan het zien!”
Toen haar woorden eruit waren was ze stil. De tranen blonken in haar ogen en ze trilde helemaal. Hoe hadden haar ouders haar dit eigenlijk aan kunnen doen? Alles wat ze altijd deed, het was alleen maar een schreeuw om gezien te worden. Ze wilde dat haar ouders trots op haar waren. “Ze hebben me nooit gewild.” Fluisterde ze zacht, “Ik kwam ongelegen, hun carriere stond op het punt om door te breken en toen kwam ik. Ik ben nooit gewenst geweest.” Er viel een lange stilte. De tranen rolde zachtjes over haar wangen en ze weigerde Diego aan te kijken. Toen hij zijn hand op haar wang wilde leggen draaide ze haar hoofd weg. Ze hoorde hem zuchten en voelde hoe hij opstond van het bed. “Ik wil je helpen Suez, maar als je het niet toelaat kan ik niets doen.” Zei hij. Ze hoorde voetstappen en toen ze opkeek was Diego alweer weg. Ze deed iedereen pijn, altijd. Misschien kon ze maar beter verdwijnen.

Daar zat ze weer, tegenover Scrimge. Maar Suez weigerde om hem aan te kijken. Ze wilde hem niet aankijken en ze wilde niet praten. “Dus je bent van plan om de hele tijd te zwijgen Suez?” Ze antwoordde niet eens op zijn vraag. Het was het allemaal niet waard. Ze haatte het hier, ze wilde hier weg. “Je begrijpt hopelijk dat ik je niet kan helpen als je zwijgt.” Weer antwoordde ze niet. Alsof hij haar echt zou willen helpen. Het enige wat hij deed was proberen om haar te laten praten. Haar kwaad te krijgen. “Je ouders komen over ongeveer twee uur. Ben je van plan om dan ook te zwijgen?” Nog steeds geen antwoord. Er kwam een stilte en plotseling hoorde ze een veer krassen op papier. Langzaam keek ze op en keek onder haar wimpers door, naar wat Scrimge deed. Hij was bezig met schrijven en gaf totaal geen aandacht meer aan haar. Ze wilde haar mond opendoen om te vragen waar hij mee bezig was, maar toen wist ze weer wat ze met zichzelf had afgesproken. Ze keek weer naar haar vingers en probeerde haar gedachtes te laten verdwijnen. Misschien als ze begon met haar gedachtes te laten verdwijnen dat ze dan langzamerhand zichzelf kon laten verdwijnen. De twee uur die volgden gingen voor Suez veels te snel en toen ze een veelbetekende klop op de deur hoorde wist ze dat het haar ouders waren. “Binnen.” Ze hoorde de deur opengaan en haar ouders binnenkomen. “Suez liefje!” Haar moeder schreeuwde het zowat door de kamer en het liefst zou ze door de grond zakken. Toen haar moeder haar innig omhelsde bleef Suez stil zitten en keek naar de grond. “Suez, wees respectvol en begroet ons tenminste.” Beet haar vader haar zacht toe. Suez bleef zwegen. Ze wilde hier gewoon niet zijn, maar blijkbaar begreep niemand dat. “Dus, professor Scrimge? U wilde ons spreken?” Sprak haar vader duidelijk.
“Ja meneer Lecher. Neemt u alstublieft plaats.”
Suez hoorde een zachte plop nadat Scrimge had gesproken en ze keek wat opzij. Ze zag dat er een stoel naast haar was verschenen en toen ze de andere kant op keek zag ze daar ook een stoel zijn. Toen haar ouders plaats namen keek ze weer naar haar vingers. “Ik maak me erge zorgen over jullie dochter.” Hoorde ze Scrimge zeggen. Ze snoof even, alsof hij zich echt zorgen maakte. Hij wilde alleen maar zorgen dat ze deed alsof het haar eigen schuld was. “Ze heeft zich toch niet weer misdragen, toch?” Vroeg haar vader scherp. Even voelde ze zijn blik op haar gevestigd. “Nee, natuurlijk niet.”
“Wat is er dan aan de hand?”
“Uw dochter wordt de laatste tijd lastig gevallen. Ik neem aan dat ze u erover heeft geschreven?”
“Nee, dat heeft ze niet.”
Nu voelde Suez drie blikken op haar gericht en ze bleef naar haar vingers kijken. Ze beet op haar lip om haar mond te houden en om haar emoties binnen te houden. “Het punt is dat gistermiddag het uit de hand is gelopen toen die jongen haar probeerde dwingen om verder te gaan. En dan is uitgelopen op een gevecht tussen die jongen en de vriend van Suez.” Ging Scrimge na een stilte verder, “Maar aangezien de verhalen verschillend zijn en gezien het verleden van Suez weet ik niet precies wat ik moet geloven.”
“Dat begrijpen we professor Scrimge.”
“Maar aangezien ik wel heb gemerkt dat dit blijkbaar een erg grote invloed op haar heeft gehad, of ze is een erg goede actrisse, wilde ik graag dat u het zou horen.”
“Maar natuurlijk. En we stellen het zeer op prijs. We geven veel om onze dochter, ondanks dat ze soms voor problemen zorgt.”
Ze voelde de hand van haar vader op haar schouder. De woede die er door haar heenging maakte het voor haar moeilijk om haar mond te houden. Het enige waar ze veel om gaven was doen alsof dat ze gewenst was en de reputatie van de familie. Er werd nog wat heen en weer gepraat wat Suez amper volgde door haar woede. “We zijn erg blij met haar als dochter.” Hoorde ze haar vader plotseling zeggen. Dit was eigenlijk de druppel voor Suez. Hoe konden ze zo liegen? Ze sloeg de hand van haar vader plotseling weg. “Leugenaar.” Haar stem was laag.
“Wat?” Vroeg haar vader verbaasd.
“Jij vuile leugenaar.” Woede was in haar stem te horen.
“Suez! Zo spreek je niet tegen je vader!” Zei haar moeder met een hoge stem.
“Jij bent het net zo goed!” Ze verhief haar stem nu.
“Wees niet zo respectloos Suez!” Haar vader weer.
“Jullie zijn allebei een stel leugenaars. Jullie hoeven het toneelstukje echt niet meer op te voeren hoor!” Ze was opgestaan en keek naar de grond.
“Suez!”
“We houden van je.” Jammerde haar moeder.
“Hou op! Ik wil het niet meer horen! Ik wil de leugens niet meer horen. Iedereen ziet het aan jullie! Iedereen doorziet die leugens!”
“Welke leugens?”
“Alsof jullie dat niet weten! Altijd maar doen alsof jullie werkelijk om me geven. Maar zodra het ook maar op mijn gevoelens aankomt draaien jullie weg! Het enige wat jullie kan schelen is de reputatie van deze zogenaamde familie!” Ze keek haar vader woedend aan.
“Is dit je dank? Voor alles wat we voor je hebben gedaan? Dat we voor je hebben gevochten om je op deze school te krijgen?”
“Voor me gevochten? Het heeft me anders drie jaar geduurd voordat jullie eindelijk doorhadden dat ik daar weg wilde!”
De plotselinge klap in haar gezicht liet haar zwijgen en de tranen die al in haar ogen hadden gebrand kwamen nu langzaam los. “Ik haat jullie.” Fluisterde ze zacht. Toen Scrimge plotseling voor haar stond keek ze naar zijn rug. “Het mag dan jullie dochter zijn, maar ik laat niet toe dat iemand een leerlinge slaat, voor mijn ogen. Zeker niet in mijn kantoor.” Hoorde ze hem zeggen. Ze zag dat haar moeder naast haar vader was gaan staan en dat ze kwaad tegen Scrimge begonnen te praten. Langzaam deed ze wat stappen achteruit, ze voelde de deur achter haar. Zachtjes opende ze de deur en verdween uit het kantoor. Toen ze beneden was hoorde ze nog steeds haar ouders schreeuwen.