Harry Potter Forum index
Dit forum is gesloten. Bezoek nu de vernieuwde versie van HPF!
 Harry Potter Forum gesloten  •   Inloggen

 [AF] Gedwongen keuzes Volgende onderwerp
Vorige onderwerp

Sla dit onderwerp op als textbestand
Poll :: Wat vind je van dit verhaal?

*Rent hysterisch het topic binnen* Ik wil meer!
61%
 61%  [ 22 ]
Leuk verhaal ^^
19%
 19%  [ 7 ]
Valt mee...Zie wel wat ik doe...
5%
 5%  [ 2 ]
Dit lees ik niet meer! *Rent achter kotszakje*
13%
 13%  [ 5 ]
Totaal aantal stemmen : 36


Auteur Bericht
trijntjuh
Lid Wikenweegschaar
Lid Wikenweegschaar


Verdiend: 343 Sikkels
Woonplaats: Alle Finn kloontjes vereren.

trijntjuh is offline.  Afdelingslogo
BerichtGeplaatst: Di Jan 02, 2007 16:01 Terug naar boven Sla dit bericht op

Hoofdstuk 14 : Binnenglippen

Ik lag languit op de inmiddels verwarmde vloer door mijn rug en keek opzij naar Draco die druk bezig was met te roeren in de ketel die dampen liet ontsnappen van de slaapdrank.
‘…Kun je even komen kijken, ik denk dat hij klaar is.’ Draco keek op met een aarzelende blik en ik krabbelde langzaam overeind om daarna de vuiltjes van mijn uniform te kloppen.
Ik trok een gezicht toen ik dichterbij kwam en de stank van de dampen begon te ruiken.
Draco grijnsde lichtjes toen hij het merkte ‘Je went er wel aan…’
Ik keek hem aan alsof hij zijn hersenen was verloren en sloeg mijn blik neer om de drank te kunnen bekijken.
‘Wat denk je?’ Hij keek vragend terwijl ik mijn blik naar hem oprichtte.
‘Ik denk en ben het zelfs zeker dat hij klaar is.’ Ik grijnsde lichtjes en doofde het vuur uit onder de ketel.
‘Niets te vroeg…’ Draco zuchtte opgelucht terwijl hij een doos met glazen flesjes nam om ze te vullen. ‘ De opdracht is vanavond al.’
Een hele maand was er verstreken, die we nuttig hadden gespendeerd aan het maken van de slaapdrank terwijl Severus ons nog altijd wantrouwig in de gaten had gehouden.
Draco en ik hadden zo weinig mogelijk geprobeerd te praten over de plannen in de lessen, zodat het minder zou opvallen dat we iets van plan waren maar Severus bleef overal opduiken om te kijken wat we aan het doen waren.
Soms kwam hij zelfs aankloppen aan de Kamer van Hoge Nood zodat we genoodzaakt waren om onze ruimte te veranderen in een andere kamer.
Maar nu het moment was aangebroken dat het drankje klaar was zou het hopelijk de laatste dag zijn dat we in deze situatie moeten leven. We wisten beiden dat het niet makkelijk zou worden de komende dagen zelfs de komende weken.
Ik nam een flesje over van Draco en dompelde die in het drankje zodat het volliep.
‘En…Hoe wil je weer precies dat drankje bij hem krijgen?’ Hij probeerde mijn blik op te vangen.
Ik stak de dop op het flesje en zette het in de doos die nu bijna vol zat met gevulde flesjes.
‘… We kunnen onmogelijk naar voren gaan in de Grote Zaal en even onopgemerkt zijn glas verwisselen met een ander, laat staan het drankje in zijn glas gieten…Iemand zal da heus wel opmerken.’ Ik zuchtte even en stak een ander flesje in de doos.
‘Je gaat me nu toch niet vertellen dat je geen idee hebt?’ Hij trok een gezicht en stak het laatste flesje weg.
‘Wat ik toevallig wel heb gezien toen hij me laatst wilde spreken, is dat hij een flacon met drank heeft staan in zijn kast in zijn bureaukamer…We moeten daar kunnen binnen geraken en de slaapdrank in de flacon gieten.’
‘ Hoe wil je in godsnaam de deur open krijgen?’ Draco nam een doek en droogde de ketel vanbinnen uit.
‘ De spreuk Bombardo kan ik al zeker niet gebruiken…Dat zou donders goed veel te veel lawaai maken en dan zijn we zeker gezien.’ Ik mompelde er nog iets achter en zweeg toen.
‘Dus…Je stelt voor?’ Hij trok een wenkbrauw omhoog.
‘…De sleutel van Severus pikken.’ Antwoordde ik aarzelend waardoor Draco grote ogen trok.
‘Je wilt WAT doen?!’ Hij liet de doek vallen en keek me verstomd aan. ‘Hoe wil je dat doen?!’
‘Door hem bezig te houden met een zogenaamde dringende vraag…En jij moet proberen de sleutel te nemen uit zijn tas, die daar hoogst waarschijnlijk in zit.’
Draco keek me verbluft aan en sloot toen vlug zijn mond. ‘…Juist ja.’
‘Aaah komaan, dat zal heus meevallen!’ Ik grijnsde lichtjes en liet een flesje of twee in mijn tas glijden.
‘Wanneer gaan we die sleutel proberen te bemachtigen?’ Hij raapte de doek opnieuw op en deed verder.
‘…Nu…Hij is in zijn kantoor.’ Ik keek naar mijn horloge terwijl Draco met een zucht de doek in de ketel liet vallen.
‘Maak je toch niet zo druk, Severus is een gemakkelijke prooi vergeleken met weglopen van die reuzen.’
‘…Je moet me nog meekrijgen ook van de Heer…Dit lukt nooit op één dag tijd!’ Hij keek me met een angstige blik aan en liet zich tegen de muur aanleunen.’
‘Ik herhaal…Maak je niet zo druk.’ Ik legde mijn hand op zijn schouder als teken van geruststelling en glimlachte lichtjes. ‘ We zijn al zover geraakt.’
Draco sloot zijn ogen even en knikte enkel met een diepe zucht.
‘Kom…Binnen een half uurtje is het etenstijd en dan zal Severus er niet meer zijn…Als we de sleutel hebben kunnen we direct weer de kamer instormen.’
Ik deed mijn das goed en onderdrukte een hoestbui die ik had opgelopen van de 2 uren Verzorg van Fabeldieren in de gietende regen.
Met driftige stappen liep ik samen met Draco de trappen af naar de Hal toe om daarna de gang in te slaan naar de Kerkers toe.
Mijn ogen moesten even wennen aan het lichtverschil door terecht te komen in de donkere kille gangen die enkel waren verlicht door de fakkels die aan de muur hingen.
‘…Draco, …Kalmeer nu toch, straks heeft hij iets door omdat jij er zo zenuwachtig uitziet.’ Ik gaf hem een klopje op de rug terwijl hij diep ademhaalde.
‘Jij ook altijd met van die briljante ideeën!’ Hij trok een gezicht en tikte voorzichtig met zijn knokkels tegen de deur aan van Severus’ kantoor.
‘..Zo zal hij het echt wel horen.’ Ik gaf Draco een duwtje zodat ik voor de deur stond en bonsde zelfverzekerd tegen de deur aan.
‘…Binnen!’ Hoorden we Severus’ zijn stem gedempt beantwoorden op mijn gebons.
Ik hield Draco voor de zekerheid bij de arm en duwde de deur open om daarna een glimlach tevoorschijn te halen.’
‘Waar heb ik dit bezoek aan te bedanken?’ Severus keek ons aan terwijl we de ruimte inliepen en hij een bundel huiswerken in een nette stapel klopte.
‘…We wilden je even spreken over Potter.’ Ik keek opzij naar Draco die zo kalm en overtuigend knikte om daarna een blik te werpen op Severus’ tas.
‘…Hebben jullie iets opgemerkt aan hem dan?’ Hij keek verrast en liet zich zakken in zijn stoel.
Ik liet mij neerploffen op het bureau van Severus zodat ik haast heel zijn zicht belemmerde en bleef met een glimlach naar hem kijken.
‘Ja, en daar zouden we je graag over vertellen.’
‘…Dit is informatie voor de Heer…’ Hij keek me verward aan. ‘Waarom komen jullie me dat vertellen?’
‘Om te kijken of die informatie wel nuttig genoeg is om het aan de Heer te vertellen.’
Ik probeerde te maken dat Severus zijn blik niet zou lossen en begon dingen over Potter op te sommen.
‘Ook vinden we hem de laatste tijd nogal veel aan de rand van het Verboden Bos…Misschien maakt hij nuttig gebruik van het woord ‘Verboden’?’’
Draco bukte zich alsof hij zijn veter van zijn schoen wou dichtknopen en liet aarzelend zijn hand in Severus’ tas verdwijnen.
‘…Hoe vaak heb je hem daar dan al opgemerkt?’ Severus keek me met een vragende blik aan en ik wist dat ik zijn aandacht had. ‘Deze week..toch al wel 5 keer.’
Ik hoorde het rinkelen van de sleutels tegen elkaar en liet vlug een hoestbui passeren die deze keer wel goed van pas kwam.
Draco haalde opgelucht adem toen hij vlug de sleutels in zijn broekzak liet verdwijnen en grijnsde lichtjes.
‘…Meld het maar aan de Heer vanavond voordat we vertrekken naar onze opdracht, je bent het toch nog niet vergeten hoop ik?’
Ik schudde mijn hoofd en grijnsde lichtjes, meer om het feit het ons gelukt was en liet me van de bureautafel afglijden. ‘Natuurlijk ben ik het niet vergeten.’
‘Goed dan…Ik zie je vanavond dan wel.’ Hij glimlachte lichtjes en nam zijn bundel huiswerken weer bij de hand.
Ik verliet zo normaal mogelijk met Draco de kamer en sloot de deur achter me.
‘Je hebt ze toch hé?!’ Ik keek hem ongeduldig aan om het toch maar zeker te weten.
Draco haalde de sleutels met een grijns tevoorschijn.
Ik kon nog net een hysterische gil onderdrukken en vloog Draco rond de nek waardoor we tegen de andere muur van de Kerkers botsten.
Met een grote grijns liet ik hem los en drukte een zoen op zijn wang. ‘ Zie je wel dat het je lukt?!’
Verwonderd keek hij me aan terwijl hij de sleutels weer in zijn broekzak liet verdwijnen.
‘Nu wachten tot onze vriend gaat eten en dan kunnen we het drankje in zijn flacon doen.’
‘…Wat als hij er vandaag niet van drinkt…En hoe kunnen we in godsnaam weten of hij nog wakker is of niet?’
‘We blijven hier gewoon zitten tot we een doffe bonk horen en geloof me, hij zal er van drinken.’ Ik keek Draco even aan en trok hem de bocht om.
Na wat tien minuten leek hoorden we de deur van Severus krakend opengaan om daarna weer dicht te vallen.’
‘Je hebt toch de reservesleutels laten zitten in zijn tas hé?’
‘Jaaah…ik ben niet gek weet je’ Draco trok onwillekeurig een gezicht terwijl we zachtjes Severus de deur hoorden sluiten om daarna met gedempte stappen te verdwijnen naar de Grote Zaal.
‘Kom!’ Ik trok Draco gretig mee naar Severus’ deur toe en stak mijn hand uit waar Draco de sleutels inlegde.
Met een zelfvoldane grijns deed ik de deur open en liet Draco eerst de kamer inlopen.
‘Wat gaan we nu doen met de sleutels?’
‘Houd ze voor de zekerheid maar bij…Misschien dat zijn deur wel op slot zal zijn als hij van zijn flacon drinkt…En dan hebben we een probleem.’
Draco grijnsde lichtjes terwijl ik een flesje slaapdrank boven haalde om daarna de flacon te openen.
‘…Hier hebben we lang op gewacht.’ Geamuseerd goot ik het slaapdrankje in de flacon om hem daarna op precies dezelfde plaats te zetten waar hij eerst stond.
‘Nu kunnen we gaan eten.’ Ik liet het lege flesje weer in mijn tas verdwijnen terwijl Draco buiten in de gang wachtte.
Met een simpele beweging sloot Draco de deur weer en liet de sleutels in zijn broekzak verdwijnen om daarna met mij naar de Grote Zaal te lopen om eindelijk volop te kunnen genieten van een maaltijd.





_________________
Haunted mainson.

This used to be a funhouse but now it's a house full of evil clowns.
Profiel bekijkenStuur privébericht
trijntjuh
Lid Wikenweegschaar
Lid Wikenweegschaar


Verdiend: 343 Sikkels
Woonplaats: Alle Finn kloontjes vereren.

trijntjuh is offline.  Afdelingslogo
BerichtGeplaatst: Vr Jan 12, 2007 19:12 Terug naar boven Sla dit bericht op

Hoofdstuk 15 : Plan B

Ik keek gespannen naar Severus die half aan het luisteren was naar een verhaal van professor Perkamentus terwijl hij zijn glas ophief om te drinken.
‘Normaal eet hij toch nooit zo lang?!’ Ik keek geërgerd opzij naar Draco die naast me zat en zijn schouders ophaalde.
Ik liet mijn hoofd met een geslaakte zucht rusten op mijn hand en trok een gezicht terwijl ik verder Severus in de gaten hield.
‘Straks blijft hij zitten tot het tijd is voor de opdracht…, wat dan?’ Draco keek me vragend aan en beet eventjes op zijn lip.
‘…Dan moeten we andere maatregelen treffen, desnoods vallen we hem aan.’ Ik gooide Draco een nijdige blik en mompelde een paar woorden.
‘Aanvallen? Je bedoelt toch niet…Echt aanvallen?’ Hij trok grote ogen en wachtte onzeker op antwoord.
‘Wil je weg geraken van dit leven of niet?’ Ik keek hem met opgetrokken wenkbrauwen aan terwijl hij aarzelend knikte en een zucht onderdrukte.
Mijn blik gleed weer naar Severus die nog altijd afwezig en haast verveeld naar Perkamentus zijn geleuter aan het luisteren was.
‘Ga dan toch weg als je het niet interesseert…’ Ik rolde mijn ogen en tikte ongeduldig met mijn nagels op de houten tafel.
Draco kuchte lichtjes en keek met een raar gezicht naar zijn uurwerk.
‘Volgens mij heeft hij ons zwaar door…’ Hij keek me aan alsof hij een antwoord wilde horen dat positief was zodat hij zich geen zorgen moest maken.
Ik zweeg en tikte ongeduldig verder en merkte dat de Grote Zaal al haast verlaten was.
‘…Finn, hij heeft ons door…’ Ik keek Draco vernietigend aan die prompt zijn mond hield.
‘Hij gaat het niet verpesten…Hoe laat is het?’ Ik probeerde kalm te klinken terwijl Draco opnieuw naar zijn horloge keek.
‘Binnen een half uur is de opdracht…’ Hij sprak de woorden haastig uit en keek de Grote Zaal rond.
Ik trok een gezicht en keek met moordneigingen naar Severus die ons zeker doorhad, naar de tijd te bekijken.
‘Dit kun je toch niet menen!’ Ik krabbelde haastig overeind en nam mijn tas.
‘Wat ga je doen?’ Draco keek me verward aan en stond aarzelend recht.
‘ Plan B, aangezien onze lieve vriend het waarschijnlijk doorheeft, zoals je daarnet zo mooi zei.’ Ik haalde diep adem en liep zo normaal mogelijk met Draco de Grote Zaal uit.
Haastig trok ik Draco achter het beeld die stond te pronken in de Hal en keek even de ruimte rond.
‘Je wilt hem hier toch niet opwachten?’ Draco trok een gezicht en deed zijn trui goed die gerafeld lag door meegesleurd te worden.
‘Wat moeten we anders doen? Ons zomaar laten vertrappelen door de Heer? God, Severus is nog onsympathieker dan ik dacht!’ Ik tuurde de Hal door en beet lichtjes op mijn lip.
‘En wat wil je gaan doen als hij de Hal in komt?’
Ik grijnsde lichtjes als Severus met een een zelfvoldane blik de Hal in kwam en trok mijn toverstok.
‘Blijf staan!’ Met zelfverzekerde stappen kwam ik vanachter het beeld tevoorschijn en zag Severus licht verbaasd naar me kijken.
Draco trok verwonderd zijn toverstok en kwam ook tevoorschijn wat Severus een ontzette blik bezorgde.
‘En wat willen jullie doen?’ Severus keek ons met een opgetrokken wenkbrauw aan en liet zo onopgemerkt zijn hand naar zijn broekzak zakken.
‘Dat zou ik niet doen als ik jou was…’ Mijn blik rustte op zijn hand die hij prompt stilhield.
Draco greep zijn toverstok beter vast en keek even opzij naar mij terwijl het zweet haast bij hem uitbrak.
‘Je denkt toch niet dat de Heer hier zal intrappen? Ik weet heus dat jullie al een tijdje iets in elkaar aan het steken zijn…Maar nooit gedacht dat jullie plan zo zwakzinnig zou zijn.’ Hij grijnsde lichtjes en deed zijn hand terug normaal.
‘Oh, maar we hadden iets in anders in gedachten hoor, alleen wilde jij niet echt meewerken.’
Ik trok een nijdig gezicht en bleef Severus aankijken die nog altijd grijnsde.
‘…Je moet iets voor ons doen.’ Draco trok een gezicht terwijl Severus zijn blik tot hem wendde.
‘ En dat is? ‘ Hij keek ons met een gezicht aan alsof dit een groot lachtertje was, wat waarschijnlijk ook zo in zijn ogen was, 2 jongeren van bijna 17 jaar die dreigen tegen een man die haast alles van het leven heeft gezien en beschikt over spreuken die zelfs de zogenaamde beste tovenaar nog niet zou kennen.
Draco keek opzij naar mij en ik zweeg aarzelend terwijl ik zocht naar woorden.
‘Je moet maken dat Draco met mij meegaat naar de reuzen…’ Ik wist dat het riskant was maar in dit geval konden we niets anders dan het op deze manier op te lossen.
Severus keek ons ongelovig aan en sloeg zijn armen over elkaar terwijl hij een kuch liet ontsnappen.
‘Je zei?’ Hij onderdrukte de neiging om te lachen en keek van mij naar Draco.
‘Ik wil dat je er voor zorgt dat Draco met mij meegaat naar de reuzen, hoe interesseert me niet, je moet er maar voor zorgen dat het zo is.’
Severus’ hand zakte opnieuw langzaam naar zijn broekzak toe.
Met een lichte aarzeling richtte ik mijn toverstok beter op hem en gilde haast hysterisch een spreuk uit waardoor Severus met een knal achteruit werd geblazen en versuft tegen een muur aanzakte.
Draco trok licht bleek weg terwijl ik zwaar ademde en op Severus bleef richten.
‘En nu?!’ Draco keek onzet opzij naar mij terwijl ik naar Severus keek.
Haastig liep ik naar de Grote Zaal toe maar zag dat Perkamentus was verdwenen.
We hadden hem toch de Hal niet zien inkomen? Ik keek licht verwonderd de Grote Zaal in en haalde toen mijn schouders op.
Opnieuw wierp ik een blik naar Severus die een wond op zijn voorhoofd had waardoor er een straal bloed over zijn slaap liep.
‘ Finn?! En nu?!’ Draco trok aan mijn arm en keek me in lichte paniek aan. ‘Dit loopt uit de hand, Finn!’
Ik knikte lichtjes en maakte er verder geen woorden aan vuil.
‘Hij is nu tenminste in een soort van slaap?’ Ik keek Draco aarzelend aan en greep Severus bij zijn voeten.
‘En wat ga je nu doen?!’ Hij keek ontzet naar mij terwijl ik Severus de Hal doorsleepte naar een bezemkast toe.
‘Hem daar ingooien misschien?’ Ik trok met enige moeite Severus verder en trok toen de deur van de bezemkast open.
‘Kun je even helpen?’ Ik keek licht buiten adem op naar Draco die haastig naar me toeliep.
‘Neem jij hem bij de handen…’ Ik greep Severus’ voeten weer terwijl Draco naar Severus zijn handen greep.
Met enige moeite lag Severus uiteindelijk in de bezemkast en ik deed vlug de deur weer dicht toen er juist nog een paar leerlingen passeerden die zich vlug repten naar hun leerlingenkamer toe.
Ik trok een gezicht toen het Teken op mijn linkerarm begon te branden.
‘Is het tijd?’ Draco had het gemerkt en ik knikte lichtjes op zijn vraag.
‘Ga met me mee… Ik vertel hem wel dat we Severus nergens vinden…’
Draco keek me aarzelend aan maar knikte dan om te tonen dat hij akkoord was.
Ik sloot mijn ogen even en haalde diep adem om daarna te verdwijnen naar het kasteel waar de Heer zich al enkele jaren verborgen hield en waar hij zijn plannen maakte.





_________________
Haunted mainson.

This used to be a funhouse but now it's a house full of evil clowns.
Profiel bekijkenStuur privébericht
trijntjuh
Lid Wikenweegschaar
Lid Wikenweegschaar


Verdiend: 343 Sikkels
Woonplaats: Alle Finn kloontjes vereren.

trijntjuh is offline.  Afdelingslogo
BerichtGeplaatst: Za Jan 20, 2007 19:06 Terug naar boven Sla dit bericht op

Hoofdstuk 16 : De Opdracht

Met zenuwachtige passen liep ik haastig de gangen door terwijl Draco even zenuwachtig achter me aanliep.
‘Geen paniek…Het komt heus in orde…’ Ik keek vluchtig om naar hem met een vermoeide glimlach.
‘Wat als ze hem vinden?’ Hij kwam naast me lopen terwijl hij de zin uitsprak op een fluistertoon.
‘Hoe zouden ze dat doen? Ze mogen helemaal niet op Zweinstein, laat staan dat het hen zou lukken om in het gebouw te geraken.’
Draco knikte lichtjes en we draaiden beide een bocht in om een nieuwe gang door te lopen.
‘ Nu nog enkel mijn gesprek oefenen met de Heer…’ Ik zuchtte lichtjes en wreef door mijn haar terwijl we de deur dichter zagen komen waar de Heer zich op dat moment bevond.
Met een zelfverzekerde slag gaf ik een bons op de deur en keek opzij naar Draco die er nog bleker uitzag dan normaal.
Ik trok onwillekeurig een gezicht toen we een hoop gemompel vanachter de deur hoorden en ik duwde aarzelend de deur open.
‘Ah daar zijn ju- Waar is Severus?’
Ik probeerde niet schuldig te kijken en zo snel mogelijk een antwoord te forceren.
‘…Het spijt me Heer, maar Severus is spoorloos verdwenen, ik heb hem overal gezocht maar geen spoor van hem te vinden…’ Ik onderdrukte de neiging om mijn blik van de Heer af te wenden die met een ontzette blik terugkeek.
‘Hoe bedoel je, Severus is verdwenen?’ De Heer krabbelde moeizaam overeind en hield zich overeind door te steunen op de tafel voor zich.
‘Ik heb hem nog enkele uren voor de opdracht gezien in de Grote Zaal... toen ik hem wou halen om naar hier te komen, vond ik hem nergens.’
‘En waarom is Draco mee?’ De Heer keek me vragend aan en ging meer overeind staan.
Ik slikte even maar probeerde niet te laten merken dat ik licht in paniek was.
‘ Draco wil de plaats van Severus anders wel in nemen…’ Antwoordde ik aarzelend en keek de Heer afwachtend aan.
De Heer ging met een zachte plof weer neerzitten en sloot zijn ogen even.
‘Heer?’ Ik beet op mijn lip en keek opzij naar Draco die zwijgzaam toekeek.
‘ Ga maar…’ de Heer wuifde lichtjes met zijn hand. ‘ Maar waag het niet om terug te keren zonder dat de opdracht is geslaagd!’ Hij keek ons met een dreigende blik aan waardoor ik en Draco vlug met ons hoofd knikten.
‘We zullen je niet teleurstellen Heer…’ Draco maakte een diepe buiging die ik algauw ook maakte om daarna vlug met Draco de kamer te verlaten.
‘Klaar?’ Ik keek hem met een lichte grijns aan en Draco knikte met een grotere grijns naar me.
Ik keek vluchtig de gang door en verdween toen met een plof om na een seconde of 5 terecht te komen in een landschap met grijze kale rotsen met hier en daar een doffe boom die er meer dood uitzag dan nog levend.
Ik keek opzij toen Draco naast me verscheen en zich lichtjes bukte zodat we helemaal verscholen zaten achter een rots.
Met een blik van verwondering keek ik op naar de lucht waar rode vonken ontstonden.
‘Er is ruzie…’ Verklaarde Draco op een rustige manier toen hij me zag kijken naar de rode vonken die begonnen te doven en in het niets verdwenen.
Aarzelend krabbelde ik meer overeind en zag in het dal van de rotsen een groepje reuzen rond een gigantisch vuur zitten, de ene met een nog meer angstigere blik dan de ander.
Behalve de 2 grootste reuzen keken elkaar dreigend aan en het leek alsof ze elk moment elkaar in de grond zouden beuken.
‘Hoe kunnen wij in godsnaam daarlangs passeren? ‘ Ik trok een gezicht en liet me weer op mijn knieën vallen zodat ik helemaal achter de rots was verdwenen.
‘We kunnen toch gewoon verdwijnen?’ Draco keek me verward aan terwijl ik mijn hoofd schudde.
‘Zo kunnen ze ons nog sneller vinden…De Heer houdt dat allemaal in de gaten…We zijn genoodzaakt om zoveel mogelijk als dreuzel te functioneren.’
Draco keek me verbluft aan en wist niet meer uit te brengen dan ‘ Dat meen je niet…’
Hij trok een gezicht toen mijn gezicht de waarheid zei waarna hij een diepe zucht slaakte.
‘Je kunt nu niet meer terugkrabbelen…’ Ik grijnsde lichtjes. ‘ Je zit er midden in.’
Ik keek opzij en probeerde een parcours in mijn gedachten te maken die we zouden kunnen volgen om ongemerkt te kunnen verdwijnen onder de neus van de reuzen.
Ik wilde er niet aan denken wat er zou gebeuren als de reuzen hen zouden opmerken.
Reuzen waren heel wantrouwig met alles wat magie was en als ze zagen dat we toverstokken bij de hand hadden, zou het niet lang duren voor we niet meer voorstelden dan twee levensloze lichamen die ze zouden aanzien als toetje.
Ik onderdrukte de sadistische moordneigingen die de reuzen misschien zouden kunnen hebben en ik trok lichtjes aan Draco’s trui zodat hij opzij keek.
‘Wat?’ Hij keek me vragend aan en ik wees naar mijn linkerkant die een soort van stoffige weg vertoonde die steeds niet gezien kon worden door de reuzen in het dal omdat de rotsen er voor stonden.
‘We kunnen de weg volgen…Ik denk dat hij naar dat bos leidt…’ Ik knikte naar een gigantisch bos die meer in de verte lag. ‘ Daar kunnen ze ons niet zo gemakkelijk vi-‘
‘GRIJP ZE!!!’ Draco krabbelde geschrokken overeind zodat hij kon zien wat er aan de hand was.
‘En?!’ Ik keek zenuwachtig naar Draco die nu wel heel bleek toonde.
‘Severus…hij is weer bij bewustzijn…En naar het zien van haast alle Dooddoeners die maar bestaan….Heeft hij de Heer verwittigd!’
Ik krabbelde ook overeind en keek met open mond haar het tafereel.
De reuzen die angstig hadden toegekeken naar de twee grootste reuzen keken verstomd naar een ongelooflijk grote groep Dooddoeners die allemaal hun toverstok hadden getrokken en in het rond speurden.
De twee grootte reuzen keken ook even met verstomming maar schoten toen in een gigantisch gebrul waardoor de Dooddoeners haastig achteruit krabbelden terwijl de twee reuzen dreigend met grote voetstappen, waardoor de vloer trilde, naar de groep toeliep.
‘Dit is onze kans…’ Ik liet me opnieuw zakken en kroop vlug op handen en knieën, als een peuter, achter de rotsen de weg door naar het bos toe.
Draco liet zich ook zakken en kroop vlug achter me aan.
Ik grijnsde lichtjes toen het bos na een tijdje wel heel dicht kwam terwijl het gegil, gebrul en geschreeuw door de Dooddoeners en de reuzen een klein beetje verminderde van geluidssterkte.
Draco keek geschrokken om als hij een doffe plof hoorde en Severus plots achter ons stond met een gemene grijns en een licht walgende blik.
‘Finn!’ Ik keek vlug om en zag Severus ook staan.
‘Ok…Rennen!’ Ik krabbelde witbleek overeind en spurtte zo snel als ik kon naar het bos toe terwijl Draco in men kielzog ook voor zijn leven rende.
Met een gespannen gezicht keek ik om, om te ontdekken dat de overgebleven groep van de Dooddoeners achter ons aanzat die achtervolgd werden door de twee woedende reuzen die hun prooien niet zouden laten ontsnappen.





_________________
Haunted mainson.

This used to be a funhouse but now it's a house full of evil clowns.
Profiel bekijkenStuur privébericht
trijntjuh
Lid Wikenweegschaar
Lid Wikenweegschaar


Verdiend: 343 Sikkels
Woonplaats: Alle Finn kloontjes vereren.

trijntjuh is offline.  Afdelingslogo
BerichtGeplaatst: Vr Feb 02, 2007 20:26 Terug naar boven Sla dit bericht op

Hoofdstuk 17 : Klopjacht

Ik gilde het net niet uit toen een tak nijdig tegen mijn arm aanzwiepte als een zweep die vastberaden was om een stuk huid met zich mee te rukken.
Ik keek om en was haast buiten adem terwijl ik zag dat Draco er niet echt veel beter uitzag dan ik zelf.
Met enige haast en uitputting trok ik Draco achter een boom en liet me er tegen aanleunen.
Draco jammerde lichtjes terwijl hij een hand in zijn zij zette en een pijnlijk gezicht trok.
‘Zoek ze!’ Hoorden we Severus commanderen tegen de andere Dooddoeners op een sissende toon.
Zo te horen aan de al kalmere geluiden hadden de twee reuzen hun verpletteraanval opgegeven en zich teruggetrokken.
Ik sloot mijn ogen even en probeerde mij te ontspannen.
Ik wist wat voor problemen ik niet alleen op mijn eigen hals had gebracht maar ook op die van Draco.
Ik besefte best dat de Heer onze plannen kende, dat had Severus maar al te vaak laten blijken door het feit dat hij onze plannen had geprobeerd te verpesten.
Waarom heeft de Heer ons zo vrijwillig laten verdwijnen? Ik merkte dat mijn ademhaling min of meer weer normaal werd en keek opzij naar Draco die een veeg zweet van zijn voorhoofd haalde.
Voorzichtig keek ik langs de boom en zag dat een Dooddoener, genaamd Wartel, op slechts 3 meter van ons stond met zijn toverstok in de aanslag.
Met voorzichtige stappen liep ik achteruit en gebaarde naar Draco dat hij me moest volgen.
Had de Heer misschien stiekem gehoopt dat we uiteindelijk niet meer zouden durven om verder te gaan met onze ontsnappingspogingen en dat we smekend op onze knieën zouden vallen om daarna zijn schoenen met zoenen bestempelen, om vergiffenis vragend?
Ik trok bleek weg toen een takje gevaarlijk onder mijn voet kraakte en ik bleef zo stil mogelijk staan in de hoop dat Wartel het niet gehoord had.
Maar dat was een misse gedacht van me want Wartel draaide algauw zijn hoofd met een flits om en keek recht naar ons, ik zo stijf als plank en Draco die een gezicht trok en in een snelle reactie vlug wegrende en mij meetrok.
‘ Ze zijn hier!’ Wartels stem schalde door het bos die de woorden liet ketsen van boom tot boom.
Aan gefladder van honderden vleugels wisten we dat er een grote zwerm vogels verschrikt waren opgevlogen en maakten dat ze weg kwamen.
Waarom konden wij niet vliegen?! Ik rende zoveel mogelijk door nauwe plaatsen tussen de bomen door zodat onze achtervolgers meer moeite zouden hebben, ze waren niet alleen ouder dan ons maar ook minder lenig.
De Heer had er vast voor gezorgd dat we ons nuttig gebruik van het verdwijnen en verschijnselen niet meer konden gebruiken zodat we werden opgejaagd als een bende wilde beesten.
Ik sloot mijn ogen terwijl ik verder rende en probeerde een ter vergeefse poging om te verdwenen, ik had gelijk…de Heer had er inderdaad voor gezorgd dat we min of meer in de val zaten.
Aan deze situatie had ik niet gedacht… Ik wist diep vanbinnen dat de Heer ons doorhad maar ik had stiekem gehoopt dat het niet zo zou gelopen zijn.
Ik had zolang een gevoel meegemaakt van macht dat ik bijna dacht dat ik even ongrijpbaar was als de Heer zelf.
Nu drong het door me dat ik nog altijd de tiener van 17 jaar was, genaamd Finn Robins.
Haastig krabbelden Draco en ik hijgend achter een stel struiken en slaakten een diepe zucht, dit zou een lange nacht worden.
Ik drukte mijn hand tegen Draco’s mond toen die naar adem snakte en keken naar Severus die dreigend rondliep op maar een meter afstand van ons.
Komaan…Loop door… Ik keek ademloos naar Severus terwijl die gedacht door mijn hoofd spookte.
Severus verdween met een zucht nadat hij een blik had geworpen op zijn linkerarm waar het Teken stond op gebrand.
‘Hij is naar de Heer….’ Fluisterde Draco tegen me en keek opzij naar me.
Ik knikte lichtjes, ervan uitgaand dat Severus zijn verslag zou moeten uitbrengen tegen de Heer.
Voor ons was dit alvast een nuttig moment om zo ongemerkt mogelijk verder te lopen…Er was al een Dooddoener minder en wel de meest hatelijke in onze ogen.
De Heer had zijn reden om ons zomaar de kans te hebben gegeven om te verdwijnen… Ons de hoop geven om vrij te komen en ons dan zo hard opjutten zodat we ons hulpeloos zouden voelen zodat we schuldgevoelens kregen…ja dat moest het wel haast zijn. Ik trok een pijnlijk gezicht toen een doorn bleef haperen in mijn huid en een wonde maakte waardoor een paar druppels bloed op de humus onder mij belande.
De Heer had gehoopt dat we zouden terugkeren…of misschien zelfs de poging niet hadden ondergaan, nu kon hij ons tenminste straffen omdat we zelf maar die gedachten in ons hoofd hadden.
Ik schudde mijn hoofd terwijl ik gebukt achter een paar struiken liep en de gedachten uit mijn hoofd probeerde te halen.
Ik vroeg me af wat Severus tegen de Heer zou vertellen, hij zou alvast niet tevreden zijn met het nieuws dat hij te horen ging krijgen.
Die woorden amuseerden me lichtjes en er verscheen een grijns op mijn gezicht terwijl ik omkeek naar Draco die terug glimlachte en gebaarde dat alles in orde was.





_________________
Haunted mainson.

This used to be a funhouse but now it's a house full of evil clowns.
Profiel bekijkenStuur privébericht
trijntjuh
Lid Wikenweegschaar
Lid Wikenweegschaar


Verdiend: 343 Sikkels
Woonplaats: Alle Finn kloontjes vereren.

trijntjuh is offline.  Afdelingslogo
BerichtGeplaatst: Za Feb 10, 2007 14:52 Terug naar boven Sla dit bericht op

Hoofdstuk 18 : Het Einde?

Severus knielde haastig neer voor de Heer omdat hij wist dat de Heer op koken stond.
‘Waar zijn ze?’ De Heer keek met een nijdig gezicht naar Severus die aarzelend overeind kwam en zijn woorden zocht.
‘NOU?!’ De Heer krabbelde met enige moeite overeind staan en keek Severus furieus aan.
‘We hebben ze bijna Heer…Ze kunnen onmogelijk van ons weglopen.’
‘ Waar zijn ze dan?!’ De Heer trok een gezicht en wandelde moeizaam de kamer door om daarna een blik op Severus te werpen. ‘Of heb je daar geen antwoord op, mijn trouwe volgeling?’
Severus wreef nerveus met zijn handen en keek naar de grond. ‘Ze…Ze zijn het bos ingevlucht.’
De Heer keek met grote ogen die vurig rood uitstraalden. ‘ Je zei wat?’
‘ Ik denk dat we…Finn en Draco toch een beetje onderschat hebben, Heer…’ Severus keek de Heer met een aarzelende blik aan en staarde algauw weer naar de grond.
‘ Heb ik mijn orders niet duidelijk gemaakt?!’ Finn en Draco hebben er zelf voor gekozen…Waarom denk je dat ik ze zo makkelijk liet gaan?! BEN JE SOMS VERGETEN DAT IK OCCLUMENTATIE KEN?!’
‘ Natuurlijk weet ik da-‘
‘ Ik gaf ze de kans om nog eens goed na te denken, de kans om hier te blijven en mij te dienen tot de dood! Vele mensen zouden hier alles voor geven, kijk maar naar Bellatrix!...Een van mijn trouwste volgelingen…Maar dat doet er nu even niet toe, Ik gaf Finn en Draco een laatste bedenktijd om iets van hun leven te maken of om te vluchten.’
Severus knikte enkel en hield zich klaar voor een nieuwe woedeaanval.
‘Ze hebben de kans genegeerd om mij te dienen en hebben getoond dat ze niets meer zijn dan twee laffe personen… Je weet best wat de straf daar op is!’
Severus keek de Heer aan. ‘ De dood, mijn Heer…’
‘Inderdaad! Dus waarom heb je hen dan nog niet in je handen?!’ Severus trok een gezicht terwijl de Heer woedend met een vuist op een tafel in zijn buurt bonkte. ‘Hoe halen ze het trouwens het in hun hoofd om mijn opdrachten te negeren… waren ze geen kinderen geweest van twee volgelingen van mij, had ik ze allang een kopje kleiner gemaakt! Maar nee…Ik gaf hen een kans om zich te bedenken! Ze hebben maanden gehad om hun aan te passen…Als ik dit had geweten…’ De Heer mompelt een paar nijdige woorden en staart met flitsende ogen naar buiten. ‘ Ik verwacht hen hier binnen een kwartier! BEGREPEN?! Ze zijn een schande en een gevaar voor ons!’
Severus knikte enkel en wou juist verdwijnen.
‘Ohja Severus?’ De Heer draaide zich met een onsmakelijke grijns om naar Severus die met een vragende blik terugkeek.
‘ Maak maar dat ze hier smekend zullen binnentreden…Wat er daar dan ook voor nodig is.’
Severus keek licht vertwijfeld naar de Heer maar knikte dan als bevestiging dat hij het begrepen had.
‘ Of dacht je soms dat ik het niet doorhad? Die blikken die je soms werpt op jonge Finn… Ze wordt een dame, nietwaar?’
Severus trok een gezicht en zweeg terwijl hij de kamer even rondkijkt.
‘ Nu ze toch gekozen hebben om mij niet te willen dienen en liever dreuzeltjes willen helpen…Geef ik hen dan ook de bescherming niet meer…Maak nu maar gewoon dat je ze grijpt!’
Severus maakte een nieuwe buiging en verdween met een plop.
Enkele honderden kilometers verder verwijderd van het kasteel waar de Heer verbleef was het voor mij en Draco gelukt om verder door te lopen en in de verte was de rand van het bos zichtbaar.
Ik onderdrukte net een hysterische gil toen Draco me haastig achter een boom trok om daarna een groep Dooddoeners samengepakt te zien staan.
‘Wat zouden ze aan het doen zijn?’ Draco keek opzij naar me terwijl hij de woorden haastig en buiten adem tegen me fluisterde.
Ik keek vertwijfeld naar de groep en trok een gezicht toen Severus in het midden van het groepje verscheen.
‘…Hij heeft waarschijnlijk nieuwe orders gekregen van de Heer…’ Draco beet gespannen op zijn lip terwijl hij met een hand tegen zijn milt aandrukte.
‘ We zijn bijna uit het bos…’ Ik drukte mij tegen de boomstam aan en sloot mijn ogen vermoeid voor een paar seconden.
‘Waar moeten we ons dan verbergen?’ Draco keek licht verward naar me en besloot zijn poging om te pijn te onderdrukken van zijn milt op te geven.
‘ Meestal is er in de buurt van afgelegen plaatsen altijd een stad…Daar kunnen we iets zoeken toch?’
‘En denk je dat ze ons daar niet zullen grijpen dan?’ Draco trok een gezicht en hield ondertussen de groep Dooddoeners in de gaten.
‘ We kunnen het toch maar proberen?’ Ik merkte dat mijn ademhaling al meer regelmatig werd en keek ook naar de groep.
‘ We moeten ze levend uitleveren aan de Heer…’ Severus keek de groep rond die vlug knikten en lichtjes grijnsden.
‘Kom…We moeten door…’ Ik trok bleek weg en greep Draco bij zijn arm om hem mee te sleuren.
Draco slaakte een gil toen een tak pijnlijk tegen zijn rug aanzwiepte waardoor hij met een smak op zijn knieën valde.
‘Omg Draco!’ Ik probeerde in alle haast om hem overeind te krijgen wat niet lukte omdat hij het met een pijnlijke ondertoon uitjammerde.
Ik keek vlug op en merkte tot mijn ontzetting dat de groep Dooddoeners met een gemene grijns op ons afstormden.
‘Draco…Alsjeblief maak dat je overeind bent!’
‘Het doet zo’n pijn…En ik ben moe…’ Draco’s benen weigerden om te functioneren terwijl ik hulpeloos naar de groep keek die zich rond ons vergaarde.





_________________
Haunted mainson.

This used to be a funhouse but now it's a house full of evil clowns.
Profiel bekijkenStuur privébericht
trijntjuh
Lid Wikenweegschaar
Lid Wikenweegschaar


Verdiend: 343 Sikkels
Woonplaats: Alle Finn kloontjes vereren.

trijntjuh is offline.  Afdelingslogo
BerichtGeplaatst: Zo Feb 18, 2007 18:28 Terug naar boven Sla dit bericht op

Hoofdstuk 19 : Afscheid

Ik trok een pijnlijk gezicht toen een Dooddoener, die zich niet bekend wilde maken, me stevig bij mijn linkerarm greep en me overeind trok.
Met een vluchtige blik keek ik om naar Draco die zich vermoeid overeind liet trekken door Severus die een walgend gezicht trok.
‘ De Heer zal tevreden zijn…’ Ik zag nog net hoe Severus een zelfvoldane grijns bovenhaalde en hoe de rest van de groep Dooddoeners knikten.
Het was bijna over, dat wist ik zeker, het gevoel van angst en pijn mochten we bijna achter ons laten.
Ik keek met grote ogen op naar de Dooddoener die me nog altijd krampachtig vasthield en sloot mijn ogen terwijl ik een gevoel door me heen voelde gaan als teken dat we verdwenen waren.
Ik opende mijn ogen met tegenzin opnieuw omdat ik wist dat het tafereel dat ik voor mijn ogen zou zien, dat het de plaats was waar ik liever nooit meer zou gestaan hebben.
‘Wel wel…Wie we hier hebben…’ Ik onderdrukte een vertrokken gezicht terwijl de kille stem van de Heer door de ruimte galmde.
Draco was opnieuw op zijn knieën belandt en staarde verdwaasd naar de grond.
Ik beet op mijn lip en probeerde zijn zielige vertoning te negeren, ik wist dat hij het had opgegeven en bereidt was om de gevolgen te gedragen wat die ook zouden zijn.
‘Was het een leuke trip?’ Ik keek op naar de Heer die sissend en sarcastisch tegelijkertijd zijn woorden uitspuwde.
Ik keek opnieuw opzij naar Draco en hoopte diep vanbinnen dat hij zich ging herpakken en overeind zou krabbelen, maar nog steeds liet hij zijn hoofd hangen en negeerde hij alles rond zich.
Ik onderdrukte een zucht en vond het verrassend dat ik niets van angst door me voelde gaan, zelfs een steen in de maag was er niet aanwezig.
Met een licht aarzelende blik richtte ik me tot de Heer die me met rode ogen aankeek die vol haat zaten en ondertussen ook een glans bevatte die zelfvoldoening weergaf.
Ik moest maken dat ik daar weg kon, ook al zou het misschien zonder Draco zijn.
Ik slikte even bij de gedachte en probeerde niet te laten blijken dat ik een geheim bij me droeg terwijl ik mijn hand even op mijn buik liet rusten.
‘Nog enig laatste woorden?’ De Heer haalde zijn gemene grijns tevoorschijn en trok zijn toverstok vanuit zijn broekzak.
Ik trok lichtjes bleek weg en kon nog net de neiging onderdrukken om achteruit te lopen, zo zou hij alleen nog maar sneller toehappen.
De Heer keek me even aan omdat het hem verwonderde dat ik bleef staan terwijl ik nog net een zelfverzekerd gezicht kon achterwege houden.
Nu kwam het gevoel van angst met een gigantische opwelling in me op toen ik de Heer zijn toverstok op Draco zag richten.
Draco tilde lichtjes zijn hoofd op en keek de Heer met de nog steeds verdoofde blik in zijn ogen aan.
‘ Heb jij nog laatste woorden?’ De Heer keek Draco met een vernietigende blik aan en zijn toverstok trilde lichtjes van woede omdat hij verraden was geweest door Draco.
Ik trok een gezicht terwijl ik angstvallig opzij keek naar Draco die de Heer nog steeds aanstaarde alsof hij een hoopje stof was.
‘Ja…’ Draco zijn stem weerklonk schor door de ruimte terwijl hij ging meer rechtop zitten.
Ik voelde mijn adem stokken en voelde de spanning die aanwezig was in de kamer, door me heen gaan.
‘…Je kunt men rug op…’ Draco keek de Heer met pure haat aan en hield zich klaar op het mogelijke.
De Heer haalde zijn grijns opnieuw tevoorschijn en richtte zijn toverstok recht op Draco. ‘Is dat alles?’
Ik voelde mijn lip trillen terwijl Draco zijn ogen sloot en geen poging meer nam om te reageren.
Ik probeerde mijn tranen te onderdrukken maar liet ze algauw geluidloos over mijn wangen rollen omdat ik wist wat er nu zou gebeuren.
Het leek wel haast in slow motion dat het gebeurde, Draco die zich met zijn borst naar de Heer richtte, de Heer die iets woedend door de kamer schreeuwde, een oogverblindende groene flits…En daarna, niets meer…
Met grote ogen en een bleekgetrokken gezicht keek ik naar Draco die met levensloze ogen naar me terug staarde.
‘Neee!’ Ik wilde naar hem toe rennen maar werd agressief tegengehouden door Severus die me in een haast optilde.
‘Laat me los! Draco zeg iets!’ Ik schopte wild met mijn voeten in het rond en liet me na wat wel een kwartier leek, lusteloos slap tegen Severus aanliggen.
‘En nu zij…’ Hoorde ik de Heer met een gemene ondertoon tegen Severus zeggen.
Ik snikte het nog steeds uit en kon het niet geloven dat het Draco was die daar lag.
Niet mijn Draco…Het kon niet en het mocht niet.
Ik voelde Severus zijn greep rond me verslappen en de grond werd weer voelbaar onder mijn voeten.
Net toen de Heer de woorden wilde uitschreeuwen tegen mij die hij net tegen Draco had afgevuurd, greep ik mijn toverstok en bukte me vlug.
Ik liep verdoofd naar Draco toe en drukte met tranen die over mijn wangen rolden, een zoen op zijn mond. ‘…Ik zal altijd van je houden…’ Ik ging met een hand door zijn haar en onderdrukte een hysterische snik.
Ik had er op gehoopt dat deze afscheid nooit zou moeten gebeuren.





_________________
Haunted mainson.

This used to be a funhouse but now it's a house full of evil clowns.
Profiel bekijkenStuur privébericht
trijntjuh
Lid Wikenweegschaar
Lid Wikenweegschaar


Verdiend: 343 Sikkels
Woonplaats: Alle Finn kloontjes vereren.

trijntjuh is offline.  Afdelingslogo
BerichtGeplaatst: Vr Feb 23, 2007 19:22 Terug naar boven Sla dit bericht op

Deel 2 van Hoofdstuk 19
Met betraande ogen keek ik verslagen op toen ik uit mijn ooghoeken opmerkte dat de Heer met zijn toverstok op me richtte.
Licht aarzelend krabbelde ik overeind om me daarna snikkend aan zijn voeten te laten vallen.
‘Het spijt me zo! Ik had je niet mogen verraden…ik smeek je Heer, ik smeek je om vergiffenis!’ Ik meende geen woord van wat ik zei, maar de pijn die door me woelde was nu wel even nuttig om zo zielig mogelijk over te komen.
Ik keek op naar de Heer en deed alsof ik hem bijna niet durfde aan te kijken.
Ik zag hem met een blik van walging kijken maar hij liet toch langzaam zijn toverstok lichtjes zakken.
‘Als ik dit niet had gedaan, dan leefde Draco nog!’ Ik sloeg mijn handen voor mijn ogen en probeerde het feit te negeren dat Draco nog altijd met een doffe blik naar me staarde.
Ik haalde diep adem en keek de Heer met rood aangelopen ogen aan en probeerde het gevoel te negeren van het gemis naar Draco toe.
‘Sta recht…’ De Heer trok een gezicht en aarzelde lichtjes.
Ik probeerde mijn gedachten zo leeg mogelijk te maken en vulde het toen met gedachten die de Heer alleen maar blij zouden maken…Ik moest in leven blijven.
Met een nagespeelde aarzeling krabbelde ik overeind en keek even naar de Heer die me nog altijd argwanend aankeek.
‘En waarom zou ik jou nog vertrouwen?’
Ik boog lichtjes voor hem, de buiging die ik nog altijd uit de grond van mijn hart haatte, en keek hem toen opnieuw aan.
‘Ik zal je dienen, Heer, wat voor gevaren het ook met zich meebrengt!’
‘Breng haar naar haar kamer!’ Riep de Heer met een sissende ondertoon.
‘Heer…Mag ik je een ding vragen?’ Ik keek hem nu met echte aarzeling aan en staarde toen vlug naar de grond. ‘Ik…Ik vroeg me af…Of ik Draco mag begraven…’ Ik keek opnieuw op naar de Heer die me geamuseerd aankeek.
‘Maar natuurlijk mag je dat…Natuurlijk mag je jou slachtoffer door je eigen stomme fouten, begraven!’
Ik trok een gezicht en slikte even terwijl ik de woorden probeerde te vergeten.
‘Dank…Dank je wel, Heer…’ Ik boog opnieuw en liep naar Draco’s lichaam toe.
Ik probeerde mijn tranen te bedwingen die weer begonnen op te komen en ik ging aarzelend met een vinger over zijn kaaklijn om daarna toch de tranen te laten stromen.
‘ Waarom heb je niet tegen tegengestribbeld?’ Ik snikte het lichtjes uit terwijl ik de woorden tegen hem fluisterde, zodat de Dooddoeners het niet konden horen, ook al wist ik dat Draco niet zou terug antwoorden. Ik keek nog even naar zijn grijze ogen, die niets meer van leven lieten tonen en alleen maar een doffe schijn over zich hadden.
Ik sloot zijn ogen met lichte tegenzin zodat het leek alsof hij sliep, als je de verwondingen van de klopjacht zou negeren en de rare pose waar hij momenteel in lag.
‘Sleep hem maar, Robins…Je denkt toch niet dat we hem voor jou zullen dragen?’
Ik trok een gezicht en keek niet om naar de Heer terwijl ik Draco bij zijn armen greep.
Ik probeerde mijn tranen te verbijten en sleurde Draco met veel moeite naar de deur toe die ik met mijn voet meer opentrok zodat ik Draco de gang kon opsleuren.
Met een neerslachtig gezicht trok ik hem verder de gang door terwijl de groep Dooddoeners met een grijns me nakeken.
Na veel getrek en gesleur kwam ik eindelijk terecht in de achtertuin van het verblijf van de Heer en ik liet Draco los waardoor hij slap op de grond neerviel.
Ik trok een gezicht terwijl ik het zag en het zweet van mijn voorhoofd veegde.
Ik zag zijn lichaam wel liggen maar stiekem hoopte ik dat hij achter me zou staan zodat hij zijn armen rond me zou slaan en ik me voor een paar minuten veilig kon voelen.
Ik glimlachte lichtjes toen ik aan een avond terugdacht dat we beiden voor de open haard lagen en uitgebreid aan het praten waren over van alles en nog wat…Waardoor hij subtiel zijn hand op de mijn had gelegd…De eerste zoen was als een sprookje geweest.
Ik trok een gezicht toen ik merkte dat de groep me gevolgd was.
‘Doe maar Robins, straks begint hij te stinken!’ Ik keek Severus met een gekwetste blik aan maar herpakte me algauw door Draco weer bij zijn armen te grijpen en hem naar een hoekje te slepen.
‘Hier…’ Ik kreeg een schop in mijn handen geduwd door een Dooddoener die ik nog nooit van mijn leven had gezien en me gemeen aankeek.
Ik sloeg mijn ogen naar de grond toe en prikte de schop in de grond om daarna het stuk aarde ergens anders te gooien.
Na wat wel uren leken, had ik een deftige kuil kunnen maken en grabbelde er moeizaam uit om daarna de schop op de grond te smijten.
In die tijd waren de Dooddoeners weer naar binnen gelopen, niet dat ik het erg vond, hoe emotieloos konden ze zijn. Lucius was zelfs nog niet komen kijken naar zijn zoon of zou hij niet mogen van de Heer?
Ik hurkte me naast Draco en drukte een laatste zoen op zijn lippen terwijl de tranen over mijn wangen stroomden. Aarzelend greep ik de rechterhand van Draco en liet die op mijn buik rusten.
‘Daar is er iets aan het groeien…Enkel van jou en mij…’ Ik glimlachte lichtjes en sloot mijn ogen voor een paar seconden.
Na een vijftal minuten krabbelde ik met tegenzin overeind en duwde Draco met pijn in het hart de kuil in.
‘Ik zal altijd van je houden, echt waar…’ Ik keek haast schuldig naar het lichaam die in een rare pose lag in het midden van de kuil.
Met trillende handen greep ik opnieuw naar de schop en begon de berg aarde naast me op Draco te gooien terwijl de tranen in mijn ogen branden.





_________________
Haunted mainson.

This used to be a funhouse but now it's a house full of evil clowns.
Profiel bekijkenStuur privébericht
trijntjuh
Lid Wikenweegschaar
Lid Wikenweegschaar


Verdiend: 343 Sikkels
Woonplaats: Alle Finn kloontjes vereren.

trijntjuh is offline.  Afdelingslogo
BerichtGeplaatst: Zo Mrt 04, 2007 19:22 Terug naar boven Sla dit bericht op

Hoofdstuk 20 : Nieuw Leven

Met een doffe blik staarde ik door het raam die voor het licht in mijn kamer zorgde en dat ik nog iets in mijn leven zag.
Met een zucht liet ik mijn hand zakken naar mijn buik die inmiddels al goed opgezwollen was, ik was bijna negen maand ver en het kleintje kon er wel gauw gaan komen.
Ik slikte lichtjes en wendde mijn blik nu naar de deur van mijn kamer die gesloten was waardoor ik onmogelijk kon ontsnappen.
Ik had de moed niet om weg te lopen, iedereen in het gebouw hield me nauwgezet in de gaten en ik wist dat ze het kleintje zouden grijpen vanaf dat ze de kans kregen.
Ik keek opnieuw naar buiten en zag in de verte nog een lichte bult waar Draco lag, ik miste hem nog even hard zoals zeven maand geleden en hoopte stilletjes dat hij me zou kunnen helpen ook al was dat onmogelijk.
Tranen liepen over mijn wangen die ik algauw wegveegde toen ik het slot van de deur hoorde opengaan.Met een ontzette blik zag ik Severus de kamer inkomen met een dienblad waar een bord met aardappelen, boontjes en een stuk vlees op lag met daarnaast een glas water.
Ik onderdrukte een zucht en zag dat een andere Dooddoener in de deuropening stond om te zorgen dat ik niet langs Severus zou wegglippen en maken dat ik weg kwam.
Hoe idioot zijn ze hier, denken ze nu echt dat je kunt rennen met zo een buik?! Dacht ik bij mezelf en rolde mijn ogen. ‘Eet iets…’ Ik keek op naar Severus die met veel tegenzin naar me terugkeek. ‘Je moet eten van de Heer, dat is niet gezond voor het kind anders.’
‘Wat geef jij daar nu om?!’ Ik griste nijdig het dienblad uit zijn hand waardoor het glas water kletterend op de grond viel en in duizenden stukjes sprong.
Ik zag de Dooddoener vanuit de deuropening met een geërgerd gezicht kijken en zuchten.
Ik merkte vanuit mijn ooghoeken dat Severus probeerde kalm te blijven en hij toverde het glas weer in elkaar om hem daarna op mijn nachtkastje te zetten.
‘Doe niet lastig en eet…’ Ik trok een gezicht terwijl Severus ging neerzitten op mijn bed waardoor het bed lichtjes begon te piepen en algauw weer met verstomming zweeg.
‘Je blijft hier toch niet zitten?!’ Ik zette het bord ontzet voor mijn neus neer en sloeg mijn armen over elkaar.
‘Orders van de Heer…Eet.’ Severus keek me doordringend aan en was er van overtuigd dat hij me zou doen eten. ‘Of wil je soms je eigen kind en jezelf laten uithongeren?’
Ik trok een gezicht en wende mijn blik van hem af. ‘Laat me alleen…Jullie beseffen toch niet hoe ik me voel.’
‘Alsof ons dat iets kan schelen, Robins. ‘ Hoorde ik de Dooddoener vanuit de deuropening met een gemene ondertoon zeggen.
‘ Bertel, hou je erbuiten…’ Severus keek even om met een waarschuwende blik.
Alsof hij iets om me gaf… Spookte het door mijn hoofd terwijl ik naar het eten staarde die een lichte damp boven zich had hangen.
Ik voelde een nieuwe steek in mijn onderbuik die ik een kwartier geleden ook al had gevoeld, wat was er toch aan de hand? Met een pijnlijk gezicht keek ik op naar Severus en sloot mijn ogen even.’Finn…Wat is er aan de hand?’
‘Niets!’ Ik keek hem nijdig aan en vertikte het om hem te zeggen wat ik dacht dat er aan de hand was. ‘Ik voel me alleen maar een beetje moe…’ Wat dacht die schijnheilige vent wel.
Ik zag hem met een argwanende blik kijken maar hij zweeg.
Met een hand wreef ik lichtjes over mijn buik en mompelde een paar woorden terwijl de pijn langzaam aan begon weg te trekken. Ik merkte niet dat Severus lichtjes grijnsde en omkeek naar Bertel die knikte en maakte dat hij weg was naar de Heer om te verwittigen.
Met veel moeite krabbelde ik overeind en liep van de ene hoek naar de andere hoek van de kamer terwijl ik met een hand over mijn onderrug wreef nadat Bertel de deur had toegeslagen.
‘Finn, heb je weeën?’ Ik keek ontzet opzij naar Severus. ‘ Jullie blijven van mijn kind af! Het is van Draco en mij!’ Severus zweeg opnieuw en ik wist dat hij me in de gaten hield wat me mateloos ergerde. Niet nu…Ik mocht niet bevallen…Niet waar Severus bij was, ik had gehoopt dat ik het midden van de nacht zou bevallen …Zonder dat ze het wisten…Ze mochten het niet in hun handen krijgen. Ik schoot lichtjes in paniek terwijl de gedachten door mijn hoofd flitsten. Ik jammerde het lichtjes uit toen er een nieuwe pijnscheut de kop opstak, waardoor ik het wist : het ging officieel gebeuren.
Voorzichtig ging ik neerzitten en probeerde het niet uit te snikken, ik wou Draco bij me.
‘Ik weet dat je hem mist…’ Ik voelde een gevoel van woede door me heengaan en keek opzij naar Severus, hoe durfde hij nog maar te praten over Draco! Door hem was Draco dood!
‘Hou je mond…’ Siste ik nijdig en ging met een hand over mijn buik en probeerde te pijn te negeren. Ik trok een gezicht toen ik Severus’ hand op mijn onderrug voelde, en hem lichtjes voelde wrijven wat raar genoeg de pijn verlichtte.
Wantrouwig keek ik opzij en duwde zijn hand weg. ‘Blijf van me af…’
‘Ik probeer je alleen maar te he-“
‘Je hoeft me niet te helpen!’ Ik keek hem venijnig aan terwijl hij een gezicht trok. ‘ Je zult me nooit moeten helpen! Je blijft van me af en van mijn kind!’ Ik ademde zwaar uit en kreunde het lichtjes uit van de pijn. Vanuit mijn ooghoeken zag ik Severus een zucht slaken en zijn handen in elkaar slaan om ze daarna op zijn schoot te leggen.
Even keek ik op toen Bertel weer de kamer binnenkwam en lichtjes knikte naar Severus die terug knikte als antwoord. Met een lichte aarzeling legde ik mijn hand op die van Severus en neep er lichtjes in terwijl ik mijn ogen sloot en zwaar uitademde.
‘Het doet zo’n pijn…’ jammerde ik uit en pufte lichtjes in de hoop dat de pijn gauw zou minderen. ‘Je doet het uitstekend…’ Ik zag Severus lichtjes glimlachen. Waarom deed hij plotseling zo vriendelijk? Als opdracht van de Heer?
Ik trok een vies gezicht toen ik een warme stroom langs mijn billen voelde naar beneden vloeien. ‘Haar water is gebroken! Bertel, ga naar de badkamer en haal een waskom met lauw water en een handdoek!’
Ik zag Bertel een gezicht trekken en met veel tegenzin de kamer verlaten terwijl hij een paar dingen mompelde. ‘Ik wil Draco…’ Ik liet nu toch mijn tranen over mijn wangen rollen en keek haast smekend opzij naar Severus die niet wist wat hij er moest op antwoorden.
‘…Je zult het best redden…’ Hij legde zijn hand weer op mijn rug en wreef verzachtend.
‘Severus…Laat hem mijn kind niet nemen…het is het enigste wat ik nog heb van Draco!’ Ik snikte het uit wat algauw in gejammer veranderde.
‘Ga anders liggen… Misschien is het beter zo…’ Ik zag een lichte blik van medelijden in zijn ogen wat hij algauw probeerde weg te werken.
Ik schudde aarzelend mijn hoofd en staarde naar de muur voor me terwijl de wee begon te verminderen. Bertel slenterde de kamer opnieuw in en zette de waskom met handdoek op het nachtkastje. Ik keek licht verwonderd naar Sev die de handdoek in het water dompelde en daarna uit wrong. ‘Hier…’ Ik voelde hoe hij de handdoek tegen mijn voorhoofd duwde en ik voelde me een beetje beter door de verfrissing. Minuten, uren streken voorbij en ik voelde de weeën zwaarder en zwaarder worden waardoor ik niet alleen pijn leed maar ook Severus, die ik zijn hand bijna plat neep. ‘Ik wil persen! Ik wil het nu!’ Ik keek woedend met tranen in de ogen naar Severus die me aarzelend aankeek. ‘Ik voel het…Het wil komen, alsjeblief Severus!’ Ik merkte dat hij licht in paniek schoot en ik nam de gelegenheid door zo snel mogelijk overeind te krabbelen en met een hand tegen de muur te gaan leunen.
Met een pijnlijk gezicht hurkte ik me en snikte het lichtjes uit terwijl ik aan Draco dacht die er niet kon bijzijn. Ik keen met een snik omhoog en gilde het net niet uit terwijl er een pijnlijke wee opkwam die als teken gaf dat ik mocht persen.
‘Severus…’ Ik jammerde het uit waardoor Severus aarzelend overeind krabbelde en men hand greep. ‘ Severus… je weet dat je haar niet teveel mag betuttelen van de Heer!’ Hoorde ik Bertel venijnig sissen. ‘ Koop jij eens een kind, sukkel!’ Ik gilde het uit waardoor Bertel geschokt keek en vlug een beetje achteruit liep.
‘Komaan, Finn… je bent goed bezig.’
Wat na wel uren van pure pijn en lijden leek, voelde ik de pijn onmiddellijk wegebben en hoorde algauw een hoop gehuil. ‘Hier is de kleine Malfoy!’ Ik keek vlug op naar Severus en keek vol verwondering naar het kleintje die Severus in zijn handen had.
‘Wat doe je nu?!’ Ik keek op naar Bertel die de woorden woedend uitriep terwijl Severus mij het kleintje gaf. Ik griste vlug het laken van het bed af en maakte dat het meeste bloed weg was terwijl ik het kleintje tegen men borst liet aanliggen.





_________________
Haunted mainson.

This used to be a funhouse but now it's a house full of evil clowns.
Profiel bekijkenStuur privébericht
trijntjuh
Lid Wikenweegschaar
Lid Wikenweegschaar


Verdiend: 343 Sikkels
Woonplaats: Alle Finn kloontjes vereren.

trijntjuh is offline.  Afdelingslogo
BerichtGeplaatst: Zo Mrt 11, 2007 11:36 Terug naar boven Sla dit bericht op

Hoofdstuk 21 : Mika Malfoy

Aarzelend ging ik met een vinger over het broze wangetje die een vage witte gloed over zich had waardoor het kleintje er haast breekbaar uitzag.
De pijn was ik al compleet vergeten en ik keek met een ontroerde blik op naar Severus die al even verwonderd naar het kleintje keek. ‘Hij lijkt zo op Draco…’ ik verbeet de tranen en haalde een glimlach tevoorschijn terwijl ik opnieuw naar het kleintje keek, die als een waardevolle schat tegen me aanlag. ‘Severus, sta recht…We moeten het aan de Heer melden!’ Ik wierp een paniekerige blik op en trok bleek weg om algauw met flitsende ogen van Bertel naar Severus te kijken die met vertokken gezicht naar Bertel staarde.
‘We kunnen daar nog wel even mee wachten, laat haar dan toch beko-‘
‘ De Heer heeft gevraagd om de geboorte zo snel mogelijk te melden! Wat bezielt je?!’
Ik zag Severus zo kalm mogelijk overeind krabbelen en een diep gesnuif onderdrukken.
‘Bertel, je kunt gaan, ik zal het binnen vijf minuten aan de Heer melden. Ik wil Finn gewoon laten bijkomen van de bevalling.’
‘ De Heer had ons verboden om haar het kind te geven! Kijk wat je nu gedaan hebt! Je hebt de moeder en kind - band in werking gebracht!’
‘Wat weet jij daarvan?!’ Gilde ik uit waardoor het kleintje even opschrok en het op huilen zette.
‘Mika…Niet doen…’ Ik probeerde het laken beter rond hem te wikkelen terwijl Bertel met een ontzet en tegelijkertijd nijdig gezicht de kamer verliet.
‘Mika, zei je?’ Severus glimlachte lichtjes en boog me opnieuw naar me toe.
Ik keek op met een blik van ongeloof naar hem en knikte toen als bevestiging dat ik een naam voor mijn zoon had.
‘…Waarom doe je dit?’ Vroeg ik aarzelend en sloeg mijn ogen opnieuw op naar Severus die me twijfelend aankeek. ‘Je…Je zou het toch niet begrijpen…’ Ik zag hem met enige moeite een glimlach tevoorschijn halen. ‘ Het lijkt me beter als je je even gaat opknappen.’
‘Kan ik niet…Mika-‘ Ik zweeg toen ik Severus met een kalme blik naar me zag kijken.
‘Als je Mika nu even aan mij geeft? Dan zorg ik er wel voor dat hij aangekleed is en ondertussen zul jij er ook een stuk beter uitzien.’
‘Is dit een grap?!’ Ik staarde Severus met een mengeling van ongeloof en wantrouw aan. ‘ Je denkt toch niet dat ik je zomaar mijn kind geef na Draco zijn dood?! Je had ons toen ook kunnen helpen!’
Severus trok een gezicht en krabbelde met enige moeite overeind om daarna neer te ploffen op het bed terwijl hij me weer aanstaarde met die kalme blik die me minder en minder begon aan te staan. ‘Finn, luister naar me, ik beloof je dat ik niets maar dan ook niets verkeerd met je zoon zal doen.’ Ik trok een pijnlijk gezicht doordat ik met moeite overeind kwam en slaakte een diepe zucht. ‘Ik kan je niet vertrouwen, niet na alles…’
Ik legde Mika voorzichtig neer op het bed en zag hem met grote grijze ogen naar het plafond staren, ook al wist ik dat hij enkel maar donker en licht kon onderscheiden.
‘…Ga je het melden aan de Heer?’ Ik wreef voorzichtig het laatste bloed van Mika zijn billetjes af en keek verbeten opzij naar Severus.
‘…Ik heb geen keus, Finn.’ Antwoordde hij met lichte tegenzin. ‘Maar denk nu niet dat ik het wil vertellen tegen Hem.’
‘Je liegt…Je wil Mika gewoon zodat je hem kunt afleveren aan de Heer zodat hij ook opgeleidt word als een Dooddoener! Maar je moet niet denken dat ik dat zomaar zal toelaten, je moet van mijn zoon afblijven!’ Ik keek Severus woedend aan en snikte het uit waardoor ik mijn handen voor mijn ogen sloeg en zwaar adem haalde.
Met een ontzet gezicht en betraande ogen keek ik naar Severus. ‘Waarom kunnen jullie me niet gewoon laten gaan, een leven opbouwen…Zeker nu ik een kind moet opvoeden.’
Ik zag hem zijn hoofd schudden en slaakte een zucht.
‘Je weet te veel, Finn…Als je hier weg wilt, dan is het niet levend.’
Ik bleef hem zwijgend aanstaren en beet op mijn lip. ‘…Je wou me toch helpen?’ Vroeg ik met aarzelende stem. ‘Ik kan je niet helpen vluchten, als je dat bedoelt…Toch zeker nu niet. Ik kan je wel helpen met Mika bescherming te geven…’
‘…Waarom, waarom doe je dit nu plots?’ Ik richtte mijn blik op met vertwijfeling.
‘Ik,’ Ik zag hem zijn ogen neerslaan en lichtjes zuchten. ‘Ik voel me schuldig, Finn…Ik wist best dat Draco en jij hier niet voor gemaakt zijn. Ook al zouden jullie perfecte Dooddoeners zijn, jullie waren er veel te jong voor. En nu…Draco die zijn leven al kwijt is.’
Ik zweeg en slikte terwijl ik Severus voor zich zag uitstaren met een doffe blik. ‘De Heer is hard, Finn. Wat mensen vroeger allemaal in zijn jeugd hebben ged-‘ Ik trok een gezicht terwijl Severus met een bleek gezicht zichzelf de mond snoerde. ‘ Ik heb teveel gezegd, vraag alsjeblief niets meer over dit onderwerp.’
Ik keek hem verward aan maar knikte met een kleine glimlach.
Met een zucht keek ik naar Mika die zonder zorgen op het bed lag en ik ging met een vinger over zijn broos kruintje. ‘Ik heb geen kleren voor hem…’ Ik beet op mijn lip en onderdrukte een nieuwe zucht. ‘Daar heb ik voor gezorgd… Geef me vijf minuutjes.’
Ik keek Severus met een nog meer verward gezicht na totdat hij de deur achter zich had gesloten. Meende hij dit nu allemaal?
Ik nam de gelegenheid en trok vlug mijn bebloede kleren uit om ze te wisselen met verse propere. ‘Hier…’ ik had nooit gemerkt dat hij de kamer weer was binnengekomen en ik gilde het net niet uit. Met een ontzette blik keek ik om naar hem en trok een gezicht als ik hem zag staan met een zak met babyspullen.
‘Het zijn oude van Draco, Lucius heeft ze me gegeven.’ Hij strekte met een kleine glimlach de zak naar me toe, die ik met een trillende hand aannam.
‘Haal me hier weg, Severus… Je kunt de Heer niet tegenhouden van Mika te grijpen.’ Ik liet mijn blik in de zak vallen en glimlachte waterig terwijl ik een pyjamaatje uithaalde.
‘Hoe denk je, wil je te vluchten met een zuigeling?’ Ik zag hem een wenkbrauw omhoog trekken en ik haalde mijn schouders op. ‘ Ik vind wel iets…’ Ik keek hem aarzelend aan en deed toen Mika zijn pyjama aan om hem daarna op te tillen.
Severus keek twijfelend toe terwijl ik ging zitten in de fauteuil die eenzaam in een hoek stond.
‘Laten we eens kijken hé…’ Ik legde Mika beter op de arm en trok even een pijnlijk gezicht toen hij begon te drinken.
Ik zuchtte lichtjes en keek met een ontroerde blik naar hem terwijl hij gulzig verder dronk.
‘Ik kan wel proberen om Mika zolang mogelijk uit de Heer zijn handen te houden…’ Ik sloeg mijn ogen op naar Severus die licht beschaamd terugkeek vanwege het tafereel waar hij zich midden in bevond. ‘Hoe bedoel je?’
‘ Of denk je dat de Heer jou zoon met plezier zal opvoeden?’ Severus grijnsde lichtjes. ‘En ik denk ook niet dat een van de Dooddoeners zich wel opgeven als kinderoppas.’
‘Bedoel je dan dat Hij zogezegd dan zal denken dat ik Mika zolang moet opvoeden totdat hij klaar is om opgeleidt te worden.’
Severus knikte lichtjes en glimlachte. ‘ En tegen dan hoop ik dat je er vandoor kunt gaan met Mika…ik zal je he-‘ Hij zweeg prompt en ik keek opzij naar de kamerdeur en zag hem krakend opengaan waardoor algauw een schaduw binnenviel en Bertel met nijdige passen binnenkwam. ‘De Heer wil je nu spreken, Severus!’ Beet hij nijdig naar Severus toe.
‘…Ik heb het hem al gemeld, Bertel…’ Ik keek van de een naar de ander en zag Bertel met een ontzette blik kijken.
‘Je zegt wat?! Ik heb het hem daarjuist gemeld…En Hij wist me te vertellen dat je er niet bent langs geweest.’ Ik trok een gezicht en zag aan Severus’ blik dat hij hard vloekte in zichzelf.
‘Trouwens, wat doe je nog altijd bij dat wicht?’ Bertel trok een wenkbrauw omhoog en keek Severus met een mengeling van walging en verwarring aan.
‘Ik heb haar alleen maar de spullen gegeven dat Narcissa had gehouden van Draco, toen hij nog klein was.’ Ik merkte een argwanende blik ontstaan op Bertels gezicht terwijl Severus zo kalm mogelijk bleef kijken. ‘ De Heer wil je nu spreken, punt.’ Bertel trok een gezicht en verliet de kamer. Severus rolde zijn ogen en keek toen naar mij waardoor ik mijn paniekerige blik probeerde te laten verdwijnen. ‘ Ik zal zien wat ik kan doen, Finn.’ Hij glimlachte lichtjes en sloot de deur achter zich waardoor ik voor het eerst een moment alleen met mijn zoon had.
Ik keek naar hem en zag dat hij in slaap aan het dommelen was.
Voorzichtig deed ik mijn trui weer normaal en nam aarzelend een handje van Mika vast waardoor hij met een wonderbaarlijke kracht mijn vinger greep en lichtjes geeuwde.
Ik beet op mijn lip en grijnsde lichtjes. ‘Je bent een schat…’ Ik bekeek zijn gezichtje en grijnsde nog meer. ‘ Net als je vader, dat ben je.’
Ik krabbelde voorzichtig overeind en liep met schuifelende passen naar mijn bed toe.
Met enige moeite legde ik Mika voorzichtig op een kussen van mij en dekte hem in met een dekentje die ik teruggevonden had in de zak die Severus zojuist aan me had gegeven.
Lichtjes ging met ik mijn hand over het lakentje en glimlachte lichtjes, Hier had Draco ook nog onder gelegen. Met een zucht legde ik mij ook neer en keek nog even opzij naar Mika waardoor mijn zicht algauw vervaagde en ik algauw in slaap lag.





_________________
Haunted mainson.

This used to be a funhouse but now it's a house full of evil clowns.
Profiel bekijkenStuur privébericht
trijntjuh
Lid Wikenweegschaar
Lid Wikenweegschaar


Verdiend: 343 Sikkels
Woonplaats: Alle Finn kloontjes vereren.

trijntjuh is offline.  Afdelingslogo
BerichtGeplaatst: Zo Mrt 18, 2007 17:18 Terug naar boven Sla dit bericht op

Hoofdstuk 22 : Het leven gaat verder.

Met een doffe blik opende ik mijn ogen en onderdrukte een zucht.
De omgeving rond me was niet meer dan een puinhoop, een teddybeer lag op de grond met een verdwaalde rammelaar er naast. En dan nog te zwijgen over de muren die vol gekrabbel stonden die Mika’s kunsten moest voorstellen.
Ik rekte me uit en liet een kleine geeuw ontsnappen om daarna rechtop te gaan zitten en mijn voeten te zetten op de wollige tapijt die de vloer naast het bed bedekte.
Met een schuine blik keek ik opzij naar de foto die op mijn nachtkastje glunderde, een foto waar ik opstond met Draco terwijl we aan het Meer zaten, ik herrinerde me nog dat Patty de foto had getrokken na veel gezeur van Draco.
Ik grijnsde lichtjes toen ik merkte dat Mika met enige moeite overeind krabbelde uit zijn wiegje en zijn armpjes over de leuning sloeg als steun.
‘Ook al wakker, grote jongen?’ Ik krabbelde overeind en liep naar het bedje toe om hem daarna op te tillen. Inmiddels was Mika al uitgegroeid tot een peuter van een jaar en een half maar het leek alsof de geboorte nog altijd de dag van gister was.
Ik keek om toen de deur met een aarzelend gekraak openging en glimlachte lichtjes toen ik zag dat het Severus was.
‘Ik kan niet lang blijven…Ik kwam gewoon even kijken.’ Severus grijnsde lichtjes en deed de deur achter zich dicht terwijl Mika met fonkelende ogen zijn manieren volgde.
‘Is alles nog steeds in orde?’ Ik zette Mika beter op mijn arm en keek Severus vragend aan.
‘…Neus!’ Mika keek triomfantelijk naar Severus die even een gezicht trok.
‘Heb je hem dat echt moeten leren?’ Ik grijnsde lichtjes terwijl Severus een wenkbrauw omhoog trok en een zucht slaakte. ‘Maar goed…Ik moet straks langs bij de Heer, daar zal ik meer horen.’
Ik knikte en zette Mika op de grond en keek hem na terwijl hij naar zijn teddybeer toeliep.
‘En…Wat met het onderduiken?’ Ik ging met een hand door mijn haar en plofte opnieuw neer op mijn bed. ‘ Ik doe mijn best, Finn…Echt waar.’
Ik keek opzij naar Severus terwijl hij naast me neerplofte.
‘Je weet best dat het niet zo gemakkelijk is om hier ongehinderd te verdwijnen.’
Ik knikte en keek even naar Mika die vrolijk met zijn beer aan het zwaaien was.
‘Ik ben gewoon bang dat ze hier plots zullen binnenstormen en hem grijpen.’ Ik beet lichtjes op mijn lip en zuchtte lichtjes.
Severus gaf aan dat hij het begreep door een korte knik te geven. ‘Maar die kans is klein…Wat kunnen ze in godsnaam doen met een kind van een jaar half? Niet veel…’
‘Je weet nooit dat ze het plots beter vinden om hem zelf op te voeden…’ Ik trok een gezicht en haalde vlug een glimlach tevoorschijn als Mika naar me toeliep met uitgestrekte armpjes.
Met enige moeite tilde ik hem op en liet hem neerploffen op mijn schoot.
‘Hij lijkt zo op Draco…’ Severus grijnsde lichtjes terwijl hij met een vinger onder Mika’s kin kietelde waardoor hij het uitkirde.
Met een glimlach keek ik toe en legde Mika’s blonde haar goed zodat het minder in de war zou liggen. ‘En gaat het een beetje met jou?’ Severus keek me vragend aan.
‘Tuurlijk gaat alles goed!’ Ik grijnsde en drukt Mika dichter tegen me aan. ‘Alles gaat hier zijn gangetje, heb je trouwens Mika’s laatste kunstwerk al gezien?’ Ik wees naar een bepaald gekribbelkrabbel in een hoekje van de muur.
Severus trok een gezicht terwijl hij naar de aangewezen plaats staarde. ‘Mooi hoor Mika!’
Ik probeerde niet te lachen toen ik Severus met een aarzelende blik zag opzij kijken naar mij. ‘Euhm… wat stelt het voor?’ Ik proestte het net niet uit terwijl hij de zin tegen me fluisterde.
‘Zeg eens aan Sev, wat je hebt getekend, schat.’
Mika krabbelde met enige moeite van mijn schoot af en liep trots naar de tekening toe.
‘Als je goed kijkt, kun je het er ergens wel in terugvinden hoor…’ Ik probeerde niet te lachen terwijl Severus met een afwachtende blik naar Mika keek.
‘…Jij!’ Mika wees met zijn wijsvinger naar een bepaald punt en keek triomfantelijk.
‘Ik?!’ Severus keek verrast en deed zijn ogen tot spleetjes. ‘Ik zie het niet…’
Ik kon een hysterische lach niet onderdrukken en wees naar een vaag rond punt. ‘Dat moet je neus voorstellen.’
‘…Nouja zeg!’ Sev keek ontzet en sloeg zijn armen over elkaar. ‘Heel mooi hoor Mika…’
Ik gaf Severus geamuseerd een duwtje en kon mijn grijns niet verbergen. ‘Je bent toch zo’n sukkeltje.’
Severus mompelde een paar woorden om dan uiteindelijk overeind te krabbelen.
‘Neus!’ Mika klemde zich met al de macht die hij bezat tegen Severus’ been aan.
‘Juist ja…Draco was ook al zo’n geval toen hij nog klein was.’
‘Heb je hem dan gekend als peuter?’ Ik keek hem licht verbluft aan.
‘Tuurlijk heb ik hem gekend als peuter, Lucius bracht hem soms mee naar hier…’
Ik trok een gezicht bij de gedachte dat er zomaar iemand vrijwillig zijn kind naar hier meeneemt. Ik zou niets liever willen dat ik mijn zoon kon opvoeden in een betere omgeving.
Severus tilde Mika op om hem daarna te plaatsen naast mij op het bed.
‘Jaja, Neus moet er vandoor, jongen.’ Ik zag hem lichtjes glimlachen naar mij en knikt even.’Laat het me weten, wil je?’
Severus knikte even en drukte een zachte zoen op mijn kruin om daarna even met zijn hand door Mika’s haar te woelen zodat het weer in de war lag.
Ik smoorde mijn lach toen Mika met een ontzet gezicht Severus nakeek die de deur achter zich dichttrok. ‘Kom jongen…’ Ik zette hem opnieuw op mijn schoot en maakte dat zijn haar er weer deftig bij lag terwijl mijn gedachten afdwaalden naar de mogelijke gevaren die misschien nog zouden kunnen komen.





_________________
Haunted mainson.

This used to be a funhouse but now it's a house full of evil clowns.
Profiel bekijkenStuur privébericht
trijntjuh
Lid Wikenweegschaar
Lid Wikenweegschaar


Verdiend: 343 Sikkels
Woonplaats: Alle Finn kloontjes vereren.

trijntjuh is offline.  Afdelingslogo
BerichtGeplaatst: Vr Mrt 23, 2007 19:34 Terug naar boven Sla dit bericht op

Hoofdstuk 23 : Ontdekking.

Severus trok de deur met een kleine zucht achter zich dicht en staarde even voor zich uit om daarna een gezicht te trekken omdat hij het Teken gevaarlijk voelde branden.
‘Heb je dan nooit geduld…’ Hij rolde zijn ogen met een kleine draai en liep met driftige passen naar de deur toe die op het einde van de gang pronkte.
Met een zelfverzekerde klop liet hij zijn knokkels contact maken met het harde eikenhout.
‘Binnen!’ Hoorde hij een lijzige stem gedempt vanuit de kamer komen.
Severus haalde diep adem en greep naar de gouden klink, die zijn beste tijd had gehad en een doffe schijn vertoonde.
Met een lichte kraak en een soort van raar gepiep duwde hij de deur open en boog voordat hij de kamer inliep.
De Heer keek niet opzij terwijl hij een paar venijnige woorden tegen een jonge Dooddoener mompelde, die knikte als teken dat hij alles had begrepen om daarna met een klein plofje te verdwijnen.
‘Ga zitten, Severus…’ De Heer keek even op met een onsmakelijke blik in zijn ogen en met een veelbetekende grijns op zijn lippen.
Aarzelend ging Severus met een nerveuze kuch neerzitten en wist niet goed wat hij zou moeten verwachten.
‘…Denk je dat je met mij kunt spelen, Severus?’ Hij zag nog net hoe de Heer met een nijdige blik keek om algauw weer de rare grijns op zijn gezicht zien te verschijnen.
‘ Hoe, Hoe bedoelt u, Heer?’ Severus voelde zich ongemakkelijk worden en tikte lichtjes met zijn voet op de grond waardoor een beetje stof begon op te waaien.
‘Wat ik bedoel?’ De Heer schraapte zijn stoel achteruit en krabbelde met enige moeite overeind. ‘Wat ik bedoel?! Iets mis met je hersenscellen de laatste tijd, mijn volgeling?’
Severus probeerde geen gezicht te trekken en onderdrukte het gevoel van een zware baksteen in zijn maag.
‘Bertel wist me een verassend nieuwtje te vertellen…’ Severus voelde zich net alsof al het bloed uit zijn aderen was gezogen en slikte met enige moeite.
‘ Wat wist hij dan te vertellen?’ Severus greep naar zijn knie in de hoop dat zijn nerveuze tik zou ophouden.
De Heer keek met rode venijnige ogen naar Severus en balde zijn vuist. ‘ Dat kan ik evengoed aan jou vragen… Ik weet heus dat je door hebt over wat ik het heb!’
‘Heer, Ik heb echt geen flauw i-‘ Severus zweeg prompt toen de Heer zijn toverstok trok en op hem richtte.
‘Een naam, Severus…En dat is : Mika Malfoy.’
De Heer grijnsde zelfvoldaan toen hij vanuit zijn ooghoeken merkte dat zijn zogezegde trouwe volgeling bleek wegtrok.
‘Wat is er van die lastpost?’ Severus probeerde nijdig te klinken waardoor het meer leek op een gejammer.
‘ WAT DOE JE BIJ HAAR EN DAT MORMEL?!’ De Heer verloor zijn geduld en Severus merkte een paar rode vonken dat er een paar rode vonken uit de Heer zijn toverstok kwamen, wat totaal geen goed teken was.
‘…Ons gesprek vergeten na zijn geboorte!?’ De Heer plofte opnieuw neer en liet een vermoeide indruk na.
Severus schudde vlug zijn hoofd en probeerde te neiging te onderdrukken om weg te kijken wat alleen maar zwakte zou uitbeelden.
‘ Eerst had ik jou verboden van het kind aan haar te geven!’ De Heer legde nijdig zijn toverstok voor zijn neus neer op de blinkende bureau die Severus van hem scheidde.
‘Kwam Bertel me vertellen dat het tegen haar aanlag…’ Vervolgde hij met een sneer.
‘ Heer, wilt u dan misschien zelf het ki-‘
‘Waag het niet van me te onderbreken, Severus!’ De Heer legde met een venijnige onderdrukking zijn handen op het bureau en keek Severus strak aan.
Severus keek de Heer met een lichte aarzeling aan en wist dat er een hoop zou gebeuren, hij wou de reactie van Finn al niet weten.
‘ Toen kwam jij…Met de reden dat je mij of een andere Dooddoener niet wou vervelen met de opvoeding van dat gedrocht.’
Severus onderdrukte een ontzet gezicht, Mika was wel het laatste van een gedrocht.
‘ En daar moest ik je in gelijk geven, de meeste hier hebben geen kinderen en zouden het maar als een last zien.’
Severus glimlachte geforceerd en kraakte onbewust zijn vingers even.
‘ En het idee van ons Finneke daar gehecht te laten komen aan haar zoon en dan plots hem van haar weg te rukken, stond me ook wel aan.’ De Heer grijnsde zelfvoldaan. ‘ Boeten zal ze voor haar daden, net als die sukkel die nu wordt opgegeten door ongedierte daar drie meter onder de grond.’
Severus trok grote ogen en haastte zich vlug om zich weer met een normaler gezicht naar de Heer te kijken. ‘ Allemaal zijn schuld dat zijn zoon nu zal moeten boeten.’ De Heer lachte met zijn hatelijke lach en sloot zijn ogen even om te genieten van zijn glorie.
Severus slikte lichtjes en keek met flitsende ogen de kamer rond om dan vlug zijn blik weer voor zich te richten.
‘Wat is er, Severus? Schrik dat je geheim is uitgekomen?’ De Heer keek met een vertrokken gezicht. ‘Bertel heeft me alles verteld, papa spelen voor de kleine Mika?’
Severus onderdrukte een hoop gemompel en schudde aarzelend zijn hoofd.
‘Wat doe je dan bij haar?! DENK JE DAT IK GEK BEN?! Denk je nu echt dat je haar hier zult weg krijgen met haar zoon?!’
Severus schudde opnieuw zijn hoofd uit angst voor de crucio vloek.
‘ Oh, maar ons Finn zal de vrijheid weer krijgen hoor.’ Opnieuw verscheen de zelfvoldane grijns op zijn gezicht.
‘…Hoe…Hoe bedoelt u?’ Severus wist goed genoeg wat de Heer bedoelde maar wilde het toch eerst uit zijn mond horen voor de zekerheid.
‘ Ik EIS dat je nu dat kind zult halen… Hij valt niet onder jou voogd, laten we zo duidelijk zijn, aangezien je mij ernstig het vertrouwen hebt geschonden.’
Severus keek licht beschaamd naar zijn knieën en voelde een zware pijn van emoties door zich gaan.
‘Wie zal er hem dan opvoeden?’ Severus keek met een aarzelende blik op.
‘…Bertel.’ Severus keek ontzet met open mond en brabbelde een paar woorden uit.
‘Heer, dat kunt u niet menen! Dat kind overleeft het nie-‘
‘Twijfel je soms aan mij, Severus? Denk je dat het misschien bijna met mij zal gedaan zijn? Dat de ondergang dichtbij is?’
Severus sloot zijn mond en bleef verbluft kijken.
‘En wat betreft je nieuwe maatje daar, Finn Robins vliegt hier buiten.’
Severus trok grote ogen maar probeerde zijn nog ergere verbazing te verbergen.
De Heer grijnsde en liep naar het raam toe en keek daarna om naar de nog steeds verbaasde Severus die zich probeerde te herstellen.
‘Bye bye Finn, Welkom Mika en maak me trots in de toekomst.’
De Heer liep naar Severus toe. ‘Sta recht en ga dan nu onze toekomstige volgeling halen.’
Severus krabbelde met een verdoofd gevoel overeind en boog zich lichtjes om daarna haastig de kamer te verlaten.
De baksteen in zijn maag werd alleen erger als hij merkte dat Finns deur openstond.
Zonder treuzelen begonnen Severus’ voeten in beweging te komen en rende vlug naar de kamer toe.





_________________
Haunted mainson.

This used to be a funhouse but now it's a house full of evil clowns.
Profiel bekijkenStuur privébericht
trijntjuh
Lid Wikenweegschaar
Lid Wikenweegschaar


Verdiend: 343 Sikkels
Woonplaats: Alle Finn kloontjes vereren.

trijntjuh is offline.  Afdelingslogo
BerichtGeplaatst: Zo Apr 01, 2007 23:10 Terug naar boven Sla dit bericht op

Hoofdstuk 24 : Verlies

Severus kwam hijgend de kamer binnen en trok licht bleek weg als hij het tafereel zag.
‘Blijf van hem af!’ Ik gilde het uit en probeerde in wanhoop Bertel te pijnigen waar ik maar kon. ‘Hou dat getikt mens even op afstand, wil je?!’ riep Bertel naar Severus toe die niet goed wist wat hij met deze situatie aan moest. Ik trok een gezicht toen ik een aarzelende hand rond mijn arm voelde sluiten en keek ontzet om naar Severus die me aankeek alsof hij zichzelf liever van kant wou maken. ‘Je kunt dit niet menen…’ Ik voelde een steek van pijn door het hart gaan. ‘Ze mogen hem niet gr-Severus…Alsjeblief…’ Ik keek hem met een verstikte blik aan en kon nog net een snik onderdrukken.
Severus liet me los en nam Mika over van een jongen die de leeftijd had van mij.
‘Je had het me beloofd, Severus! IK HAAT JE!’ Ik ondernam een poging om Severus aan te vallen maar werd bruut gegrepen door Bertel die een gemene grijns op zijn gezicht boven haalde. ‘Mama?!’ Ik zag Mika licht benauwd met grote ogen kijken om daarna zijn armen naar mij uit te strekken. ‘Hij is mijn zoon, laat me bij- Laat me los!’ Ik probeerde me ruw los te trekken waardoor Bertel alleen nog maar meer zijn greep versterkte. ‘ Zie je dan niet dat hij me nodig heeft!’ Ik voelde de tranen in mijn ogen prikken maar probeerde hen de voldoening niet te gunnen. Ik wist niet meer wat ik van Severus zou moeten denken, Mika was hem haast als een vader gaan zien en ook ik had er deugd van gehad dat er nog iemand was om tegen te praten en die me begreep.
‘Laat me alsjeblief vijf minuten bij men zoon…’ Ik gaf het op en liet mijn tranen hulpeloos over mijn wangen rollen. ‘Ik vraag enkel vijf minuten…’
‘En dan weglopen zeker, juffrouwtje? Ik dacht het niet.’ Ik trok een pijnlijk gezicht terwijl Bertel haast mijn arm plat neep.
‘Bertel, laat haar vijf minuten. Ik weet zeker dat ze niets verkeerd zal doen.’ Severus trok even een gezicht terwijl Mika een nijdige poging deed om bij zijn moeder te geraken. ‘Mamaaaaaaa!’
‘Alles komt in orde, schat…’ Ik trok aarzelend aan mijn arm en merkte dat Bertel zijn greep lichtjes gelost had. ‘Vijf minuten, niet meer…En we blijven hier!’
Ik keek even om naar Bertel en trok mijn arm los met een diepe snuif. ‘Jij…Jij blijft zeker met je poten van mijn zoon af.’
‘Als je op iemand moet boos zijn, Finn…Dan is het wel op je lieve Dracootje die je mooi in de steek heeft gelaten.’ Bertel grijnsde zelfvoldaan terwijl ik een orkaan van woede in mezelf voelde ontstaan.
‘Je waagt het niet van Draco te beledigen!’ Ik liet mijn vlakke hand in contact komen met de wang van Bertel waardoor er een geluid van een soort zweep ontstond.
‘Als er hier wel iemand zwak is, ben jij dat…Je kunt het niet alleen redden dus kruip je maar onder de vleugeltjes van de Heer om zo stoer en perfect over te komen…’ Ik snoof diep en negeerde de nijdige blik van Bertel.
‘Jij…Jij…’ Ik merkte dat hij op ontploffen stond en hield me aarzelend klaar.
Severus trok een gezicht terwijl Bertel naar me uithaalde en greep hem net op tijd bij zijn pols. ‘Ik denk dat je wel al genoeg gedaan hebt, Bertel…Je hebt Mika al onder je hoede.’
‘Hij WAT?!’ Ik nam Mika vlug over die het in paniek was beginnen uitjammeren en lichtjes begon te snikken.’ Hij is mijn kind en dus onder mijn hoede!’
‘Niet volgens de Heer!’ Bertel greep Mika uit mijn handen waardoor hij gevaarlijk zijn keel begon open te zetten en de kamer algauw met een chaos van gehuil en geschreeuw was gevuld. Ik keek medelijdend naar Mika en wou hem vlug weer overnemen maar kreeg een flinke klap in mijn gezicht in de plaats.
Ik wankelde lichtjes de kamer door en wreef vlug met een koude hand over mijn wang die gloeide van de klap. ‘MAMAAA!!’ Mika was nu helemaal in paniek en probeerde zich zo hard mogelijk naar mij toe te strekken waardoor Bertel bijna geen greep meer op hem had.
Ik reikte aarzelend mijn handen naar hem toe en trok een gezicht toen Bertel langzaam achteruit liep terwijl Mika haast zijn longen uitschreeuwde.
‘Geef me dan toch mijn zoon! Ik wil best vertrekken, dolgraag! Maar niet zonder mijn zoon!’ Ik keek Bertel licht opstandig aan die een wenkbrauw omhoog trok.
‘ Denk eens goed na, Finn…Waarom denk je willen we Mika hier houden?’
Ik trok een betwijfeld gezicht en beet lichtjes op mijn lip om daarna vermoeid mijn ogen te sluiten. ‘Het is je eigen verdomde fout dat je zoon hier moet blijven…’ Bertel grijnsde lichtjes en keek even naar Mika die naar adem snakte om daarna een nieuwe gilpoging op te zetten.
Ik voelde me net weer als enkele jaren geleden, even machteloos en klein vanbinnen.
Opnieuw kwam het in me op dat mijn bloedeigen vader de oorzaak was van dit alles, van mijn hele leven. Ik opende aarzelend mijn ogen en wist dat het niets zou uithalen wat ik ook zou doen. ‘ Finn…’ Ik keek ontzet om als ik Severus zo stil mogelijk hoorde mijn naam fluisteren. ‘Luister naar me…’ Ik trok een gezicht en keek vlug weer naar Bertel die een wanhopige poging deed om Mika te kalmeren, wat natuurlijk niets uithaalde.
‘ Ik heb je hulp niet meer nodig…Neus!’ Ik keek nijdig om naar hem en snoof diep. ‘ Zo te zien zijn alle Dooddoeners hier allemaal een pot nat.’
Severus trok een gezicht en keek op naar Bertel die een zelfvoldane grijns niet kon onderdrukken. ‘Ja Sev, we zijn hier allemaal een pot nat, niet waar?’
Ik richtte mijn blik vlug op Mika die licht blauw uitsloeg en naar adem snakte terwijl hij nog altijd zijn gilpogingen niet wou staken.
Ik voelde al het kleur uit mijn gezicht trekken en probeerde Mika uit Bertels handen te grijpen. ‘Laat hem los! Hij is in ademnood!’ Gilde ik uit en keek in paniek op naar Bertel die een vluchtige blik op Mika sloeg en een gezicht trok.
Ik drukte Mika vlug tegen me aan en voelde hem zijn gezicht in mijn nek drukken om het daarna hysterisch uit te snikken en naar adem te snakken.
Met een trillende hand ging ik over zijn kruin en keek in paniek naar hem om te zien of hij aan het kalmeren was. ‘Geef hem nou maar terug…’ Bertel greep Mika bij zijn arm waardoor hij het in paniek uitgilde. ‘ Laat hem dan toch! Hij is twee jaar!’ Ik greep Mika wanhopig vast en weigerde hem af te geven. Bertel keek nijdig naar me op en maakte zijn greep rond Mika’s arm harder. ‘Je geeft dat kind nu af… Of je kunt bij Draco onder de grond gaan liggen! En dan heeft je teerbeminde zoontje niets meer…’ Ik keek geschokt naar Bertel die weigerde een teken van emotie te geven, zelfs erger nog, hij haalde zijn smerig gemene grijns weer boven die me vanbinnen deed walgen. Ik voelde opnieuw tranen in mijn ogen prikken en drukte een liefdevolle zoen op Mika’s kruin die met betraande opgezwollen ogen naar me opkeek waardoor ik mijn tranen ook liet stromen. ‘Ik hou van je, jongen…Vergeet dat niet.’ Ik veegde moeizaam met de rug van mijn hand vlug de tranen die langs mijn wangen rolden weg en haalde een glimlach tevoorschijn in de hoop dat Mika kalm zou blijven.
Met trillende handen tilde ik hem meer op zodat ik hem aan Bertel zou kunnen geven maar Mika greep me stevig vast bij mijn trui en jammerde het lichtjes uit.
‘Schatje, laat los…’ Ik probeerde niet verstikt te klinken maar wist dat het tevergeefse moeite was. Ik negeerde het feit dat de Dooddoener van mijn leeftijd zijn hand rond mij arm sloeg en keek vluchtig naar Mika die zijn greep aarzelend had gelost en nu bij Bertel op de arm zat.
‘Ik hou van je…Echt waar…’ Ik snikte het uit en drukte een laatste zoen op Mika’s kruin om daarna bruut de kamer uitgesleurd te worden.
Ik liet mijn tranen rollen en voelde me leeg vanbinnen terwijl Mika haast het hele gebouw onder gilde en wanhopig ‘mama’ riep.
Met doffe ogen keek ik om en zag Severus met een zielige uitdrukking me nakijken.
Hij had me verraden, het kon niet anders…
Nog steeds kwamen er nieuwe tranen op terwijl ik terug dacht aan de tijden dat ik nog rustig met Draco voor de open haard lag en we het plan aan het beramen waren om te kunnen ontsnappen van ons lot. Ik kon een hysterische snik niet onderdrukken bij het opnieuw ontdekken dat het plan absoluut was mislukt en dat het was geëindigd met een overleden Draco en twee jaar moeten opgesloten zitten met de gedacht in je hoofd dat ze jou zoon willen.
‘Een prettige dag verder…’ Ik werd uit mijn gedachten gewekt door de jongeman naast me die met een grijns naar me terug keek om daarna een duwtje in de rug te krijgen.
Ik keek vlug om en zag nog net hoe de jongeman de deur met een knal dichtsloeg.
Ik liet me op mijn knieën zakken terwijl ik een misselijk gevoel probeerde te negeren en de felle regenbui op mijn rug liet vallen.





_________________
Haunted mainson.

This used to be a funhouse but now it's a house full of evil clowns.
Profiel bekijkenStuur privébericht
trijntjuh
Lid Wikenweegschaar
Lid Wikenweegschaar


Verdiend: 343 Sikkels
Woonplaats: Alle Finn kloontjes vereren.

trijntjuh is offline.  Afdelingslogo
BerichtGeplaatst: Ma Apr 09, 2007 14:38 Terug naar boven Sla dit bericht op

Hoofdstuk 25 : Harry Potter

Met een slaperige blik had ik de zon zien opkomen vanachter de horizon, en kreeg nu de eerste stralen op mijn gezicht. Terwijl ik met een pijnlijk gezicht overeind krabbelde voelde ik hoe mijn kleren kreukelig waren van gisteren. In de hevige regen neerval had ik geprobeerd om weer binnen te geraken in het kasteel, wat zonder succes was verlopen.
Uiteindelijk had ik de weg gezocht naar de stad, terwijl mijn kleren genadeloos tegen mijn lijf plakten, om daar mij te laten neervallen onder een brug.
Het enige wat ik daar had gekregen was een wonde boven mijn wenkbrauw door mijn val van uitputting en een klein beetje schutting voor de regen en wind.
Nu was het een stralende morgen, maar ik voelde mij vanbinnen helemaal niet stralend.
Ik had overal pijn en had het gevoel dat ik bij iedere stap die ik zou zetten in duizend stukjes zou breken. Ik tilde mijn tas van de grond af en smeet hem over mijn schouder om daarna de trap op te lopen zodat ik terecht kwam in de drukke straten van hartje Londen.
Ik probeerde het gegrom van mijn maag te negeren die het teken gaf dat hij nu echt wel nood had aan voedsel. Ik merkte dat de mensen die langs mij passeerden me met een lichte walging aankeken en ik voelde een branderig gevoel in mijn ogen ontstaan.
Ik bleef prompt bij een winkel staan en zag in de weerspiegeling van de etalageruit dat ik er uit zag als een junkie die nood had aan haar spul of gauw zou instorten.
Ik ondernam een poging om de zwarte vegen op mijn gezicht te verwijderen en onderdrukte een zucht terwijl de gebeurtenissen van gisteren opnieuw door mijn hoofd gingen.
Mijn kleine jongen… Ik probeerde mijn tranen te bedwingen en sloot mijn ogen voor een paar seconden. Ik wou haast niet denken wat ze hem zouden aanleren als hij oud genoeg zou zijn. Misschien probeerden ze zelfs nu al om hem aan een paar dingen te leren wennen.
Ik keek van links naar rechts om alleen maar overspannen mensen te zien die haastig rondliepen in de hoop dat ze op tijd hun werk zouden bereiken.
Ik voelde hoe het een grote chaos in mijn hoofd begon te worden en glimlachte lichtjes toen ik mijn hoofd tegen de koude etalageruit liet rusten die de chaos deed verminderen.
Verschrikt keek ik op toen de eigenaar van de winkel naar buiten stormde om me een tirade toe te schreeuwen. ‘Ga maar ergens anders bedelen!’ Ving ik als woorden op.
De voorgaande woorden die hij hysterisch had zitten roepen had ik niet verstaan omdat het net had overgekomen alsof ik onder water rondliep.
Ik voelde hoe zijn hand rond mijn arm sloot en me een eindje verderop duwde.
Met een doffe blik keek ik om en zag hem nog net weer zijn winkel inlopen en zijn deur dichtsmijten waardoor de winkelbel gedempt rinkelde.
Ik bleef een paar tellen, niet goed wetend wat te doen, op de plaats staan waar de winkelier me had gezet.
Met een zucht liep ik verslagen door, met hier en daar een botsing tegen mijn armen van mensen die langs me passeerden. Ik trok een gezicht toen een jongen die waarschijnlijk vijf jaar jonger was dan mij met donkerbruin haar en hier een sproet op zijn gezicht met pure nijdigheid langs me passeerde waardoor ik haast mijn tas verloor.
Ik keek hem ontzet na en zag hem nog niet eens de moeite doen om sorry te zeggen laat staan even verontschuldigend om te kijken.
Ik deed mijn tas beter en stak vlug de straat over in de hoop dat ik de drukte gauw achter me zou kunnen laten.
Na puur de hele tijd te zitten gokken tussen straten kwam ik terecht in een minder druk stuk van Londen, meer naar de rand toe van de stad.
Ik liet me neervallen op een straatje en keek uit op een stuk groen met hier en daar een bloem die in volle groei was.
Ik glimlachte lichtjes toen ik een jonge vader met warrig zwart haar bezig zag, met zijn dochtertje van misschien een jaar of iets ouder, in de zandbak.
Ook zag ik een vrouw op de bank naast de zandbak zitten. Zij had lang rood haar die netjes in een staart zat. De vrouw keek met een geamuseerde glimlach naar haar man over haar boek die ze zogezegd aan het lezen was.
Ik bleef naar de vrouw keken en had het gevoel dat ik haar ergens van kende, maar van waar was de vraag. In de plaats van de chaos die eerst in mijn hoofd had geheerst was er nu sprake van een kille leegte.
Ik sloot mijn ogen in de hoop dat ik die vrouw van ergens zou herkennen en trok plots een gezicht terwijl een oude herinnering door mijn hoofd spookte.
Ik zag mezelf en Draco in de zetel zitten van de Leerlingenkamer die volop verlaten was omdat alle leerlingen al in bed lagen.

‘Weet je nog? Dat meisje dat ik laatst aan je getoond heb?’ Draco keek met een grijns opzij en legde zijn Avondprofeet aan de kant.
Ik staakte mijn poging om de pluisjes van mijn trui te plukken en keek hem aan. ‘Welk meisje?’
‘Dat meisje waar we hartelijk om hebben zitten lachen, daar vanuit de arme familie?’ Ik krabte even in mijn haar en keek nadenkend voor me uit.
‘Bedoel je die roodharige familie?’ Ik keek hem even aan en zag hem met een grijns knikken.
‘En dan heb ik het over de dochter van die familie. Ginny Wemel.’
‘ Wat is er van dat meisje?’ Ik trok een wenkbrauw op. ‘ Heb je soms een geniaal Malfoy ideetje en daarvoor hebben we dat meisje nodig?’
Draco trok een gezicht en gaf me een klein duwtje. ‘Wat zijn we weer grappig, Robins.’
Ik smoorde mijn lach om hem daarna vragend aan te kijken. ‘Wat is er nu van?’
‘Ze heeft iets met Potter…Stel je voor! Potter en Wemel! Ik denk dat grote broer Ronnieponnie heel raar zal kijken.’
Ik proestte het uit bij de gedachte dat Ron Wemel ontzet van zijn vriend naar zijn zus zou kijken om daarna hakkelend neer te ploffen in de zetel. Zo dramatisch was hij wel.

Ik opende verbluft mijn ogen om tot de ontdekking te komen dat de man die zich in de zandbak bevond niemand minder was dan Harry Potter.





_________________
Haunted mainson.

This used to be a funhouse but now it's a house full of evil clowns.
Profiel bekijkenStuur privébericht
trijntjuh
Lid Wikenweegschaar
Lid Wikenweegschaar


Verdiend: 343 Sikkels
Woonplaats: Alle Finn kloontjes vereren.

trijntjuh is offline.  Afdelingslogo
BerichtGeplaatst: Vr Apr 20, 2007 17:22 Terug naar boven Sla dit bericht op

Deel 2 hoofdstuk 25

Net toen ik overeind wilde krabbelen om naar hem toe te lopen merkte ik een gedaante op vanachter een boom.
Ik aarzelde even maar kneep mijn ogen dan toch tot kleine spleetjes en probeerde de gedaante te onderscheiden. Ik trok licht bleek weg terwijl er een zware baksteen in mijn maag neerviel.
De gedaante was niemand minder dan Dwaaloog Dolleman, zoals de volksmond hem altijd noemde. Dus Potter werd beveiligd, uit angst dat de Heer zou toeslaan?
Ik sloeg mijn blik terug naar Potter die nog altijd aan het spelen was met zijn dochter die zo te zien aan het genieten was met de tijd dat ze met haar vader beleefde. Opnieuw spookte Mika voor mijn ogen terwijl hij hysterisch aan het huilen was. Ik staarde vlug naar de grond en probeerde mijn wanhoop te verbergen. Ik zou en moest Potter spreken, hij was de laatste hoop die ik op dat momenten in gedachten had. Ik ging vertwijfeld met een hand door mijn haar en griste daarna mijn tas van de grond af.
Per stap dat ik dichter zette naar Potter keek ik angstvallig opzij om te merken dat Dolleman me in de gaten had gekregen. Diep vanbinnen hoopte ik dat hij me niet zou herkennen.
Het Ministerie had het op een bepaald moment het nodig gevonden om grote affiches met foto’s van alle bekende Dooddoeners uit te hangen in het Ministerie zelf en op straat om de mensen te waarschuwen. En natuurlijk had er ook een foto van mij bij gestaan.
Ik bleef prompt staan als Ginny plots overeind sprong en vlug, de zandbak in, naar Potter toe rende. Ik slikte even terwijl ik haar druk en fluisterend iets zag vertellen tegen Potter die algauw omkeek met een vertrokken gezicht. Nog steeds met het zelfde gezicht tilde hij zijn dochtertje op en zette haar goed op zijn arm. Ik pulkte niet goed wetend aan mijn trui en wist dat ze dachten dat ik een gevaar vormde, recht voor hun neus.
Wat een invloed had de Heer toch. Ik vervloekte Hem diep vanbinnen en keek vlug opzij naar Dolleman die een paar stappen van zijn schuilplaats was verhuisd.
Subtiel ging ik dichter met mijn hand naar mijn broekzak waar mijn toverstok zich veilig bevond, ook al hoopte ik dat ik hem niet nodig zou hebben.
‘Dolleman, steek dat weg!’ Hoorde ik Potter plots sissen en sloeg mijn ogen prompt op naar het tafereel. Ik zag Dolleman met een gezicht die haast niets van emotie liet zien, wijzen met zijn toverstok in mijn richting. ‘ Niet voor ik weet wat ze hier doet en wat ze van plan is…’
Ik keek Dolleman met een korte blik aan en wende me opnieuw naar Potter die zich een achttal meter van mij bevond. ‘…Ik…Ik heb je hulp nodig…’ Ik hakkelde mijn woorden eruit terwijl ik hem probeerde aan te kijken.
Ginny nam haar dochter aarzelend over van haar geliefde man en drukte haar dochter tegen zich aan die zwijgzaam toekeek.
Opnieuw brak mijn hart als ik Ginny zag staan met haar dochter, om alweer te beseffen dat ik mijn kostbaarste schat kwijt was. In de handen van mensen die zeker geen goede bedoelingen hebben. Ik was zodanig in gedachten verzonken dat ik opschrok toen een arm rond mijn nek werd geslagen waardoor ik haast geen adem meer had. Snakkend naar adem drukte ik mijn hand tegen de arm aan en probeerde hem los te rukken.
‘ Je hebt jezelf in de val gebracht, Robins.’ Ik hoorde aan de stem dat het Dolleman was. En aan zijn stemtoon te merken was hij er zelfvoldaan over. ‘Potter…Ik…Ik denk dat je me wel kent…’ Ik keek hem verontschuldigend aan, omdat ik wist dat ik hem schade had aangebracht maar deels had ik het zelf niet gewild, terwijl ik moeizaam de woorden uitsprak.
Ik zag Potter een ontzet gezicht trekken om daarna niet goed te weten hoe hij moest reageren.
‘Alastor…laat haar los…’ Potter keek even opzij naar zijn vrouw die geschokt terugkeek. ‘Laat haar los?! Ben je nu helemaal gek geworden?!’
Ik zag Potter opnieuw naar me kijken om uiteindelijk naar me toe te lopen en in mijn broekzakken te tasten alsof het de normaalste zaak was. ‘ En die hou ik wel bij…’ Hij zwaaide voor een paar tellen met mijn toverstok voor mijn neus en stak hem weg in zijn broekzak. Ik keek hem vertwijfeld aan en probeerde mijn tranen te verdringen.
‘Harry, ben je dit heel zeker? Ik kan ze evengoed uitleveren aan Azkaban.’ Dolleman keek Potter vragend aan die onmiddellijk zijn hoofd schudde.
‘ Robins, als dit een grap is, ben je heel slecht bezig nu…Alastor is bij me en hij zal je ook goed in de gaten houden.’
Ik knikte enkel en sloeg mijn ogen neer.
Ik voelde hoe Potter zijn hand rond mijn arm sloot om me naar het bankje toe te leiden waar zijn vrouw net had gezeten. Ik liet me met een kleine zucht neerploffen op de aangewezen plek en liet men handen op mijn knieën rusten.
‘…Ze hebben Draco vermoord…’ Ik probeerde verstikt mijn tranen te negeren maar liet ze dan toch maar de vrije loop. ‘ En ze hebben mijn zoon!’ Ik keek opzij naar Potter die me met een raar en tegelijk verward gezicht aankeek.
‘Wowow…’ Potter keek even op naar Ginny en Dolleman die argwanend toekeken. ‘ Malfoy? Zoon? Dat moet je me toch even uitleggen…’
Ik onderdrukte een luide snik en schaamde me deels omdat het wel een heel zielig zicht moest zijn. ‘Ik…Ik heb dit nooit gewild.’ Ik keek aarzelend op naar Potter. ‘Ik heb het Dooddoenersleven nooit gewild! Net als Draco…We werden beide gedwongen door onze vaders.’ Ik had verwacht dat Potter me een blik van ongeloof zou toewerpen maar hij haalde een knik tevoorschijn. ‘Dus dat raar gedrag van Malfoy en jou had niets te maken met opdrachten?’
‘Natuurlijk niet! Draco en ik zijn proberen te onts- Ik kan je toch wel vertrouwen hé?’ Ik keek hem vertwijfeld aan en zag hem lichtjes knikken.
‘…We zijn proberen te ontsnappen…’ Vervolgde ik na de kleine pauze. ‘ Daarom dat we nogal vreemd overkwamen naar gedrag toe.’
‘Ik gok dat het dus niet gelukt is?’ Potter keek me vragend aan en onderdrukte een zucht.
‘Inderdaad…Ze hebben ons op het laatste nippertje toch nog kunnen grijpen…’ Ik snikte het uit als ik Draco opnieuw voor mijn ogen als een porseleinen pop met levensloze ogen naar me zag staren na de Doodsvloek. ‘Ze hebben Draco vermoord…’ Ik veegde mijn tranen weg voor nieuwe die haast aangetrokken door een magneet halverwege mijn wang bleven plakken.
‘…Ik was toen net een maand zwanger van mijn zoon.’ Ik haalde diep adem en sloot mijn ogen even. ‘ Wist Malfoy dat?’ Ik keek opzij naar Potter en schudde mijn hoofd lichtjes.
‘ Ze hebben hem afgenomen…’ Ik sloeg mijn handen voor mijn ogen en probeerde kalm te blijven. ‘Mijn klein schatje…’ Ik haalde opnieuw diep adem en liet mijn handen zakken.
‘ Hoe oud is je zoon nu?’ Potter keek me met een kleine glimlach aan.
‘Hij wordt 30 maand, volgende week.’ Ik probeerde niet opnieuw te huilen en staarde even naar de grond. ‘Ze hebben hem gisteren plots van me weggenomen en mij buiten gegooid.’
Ik keek het park met een droevige blik rond en zag dat Dolleman licht verwonderd keek en dat Ginny naar ons toe liep. Ik haalde een kleine glimlach tevoorschijn als Ginny naast me ging zitten en zag dat haar dochtertje met nieuwsgierige ogen naar me staarde.
‘Hoe heet ze? ‘ Ik nam aarzelend het meisje haar broze handje vast na even afwachtend naar Ginny te kijken die lichtjes knikte. ‘ Ze heet Yinthe…’
Ik glimlachte terwijl Yinthe me met een kleine glimlach aankeek en mijn wijsvinger greep.
‘Een mooie naam…Ik heb een zoon, Mika.’
Ginny keek vragend over mijn hoofd naar haar man die zijn hoofd schudde en ‘later’ mompelde. ‘ En wat wil je dat ik daar aan doe?’ Ik draaide me meer naar Potter om als ik zijn vraag hoorde. ‘Zoals ik daarjuist zei : Ik heb je hulp nodig…’





_________________
Haunted mainson.

This used to be a funhouse but now it's a house full of evil clowns.
Profiel bekijkenStuur privébericht
trijntjuh
Lid Wikenweegschaar
Lid Wikenweegschaar


Verdiend: 343 Sikkels
Woonplaats: Alle Finn kloontjes vereren.

trijntjuh is offline.  Afdelingslogo
BerichtGeplaatst: Di Mei 01, 2007 14:14 Terug naar boven Sla dit bericht op

Hoofdstuk 26 : Grimboudplein 12

Potter keek me met een vertwijfeld gezicht aan om daarna zich op te richten naar zijn vrouw.
‘ Wat ben je aan het denken?’ Vroeg Ginny met een lichte aarzeling als ondertoon in haar stem. Ik liet mijn handen op mijn knieën rusten en keek ongerust het park rond om dan mijn blik te laten rusten op Potter die even op zijn lip beet.
‘ We nemen haar mee naar het Grimboudplein…’ Begon hij en ik zag Ginny een gezicht trekken. ‘ Je weet toch niet zeker dat je haar kunt vertrouwen?! Ze is nota bene voor bijna vier jaar een Dooddoener geweest!’
Ik keek op naar Ginny en haalde adem. ‘ Tegen mijn zin, ja…Als jullie me helpen om Mika terug te halen…Dan krijgen jullie iets van mij terug.’
Ginny trok een gezicht en trok daarna een wenkbrauw omhoog.
Ik haalde een kleine glimlach tevoorschijn ook al deed het ongelooflijk pijn omdat het leek alsof mijn lachspieren in vijf seconden tijd waren verlamd.
‘ Dan vertel ik jullie alles dat ik weet over de Heer en zijn plannen.’
Ik zag Potter verrast kijken en vlug zijn blik naar zijn vrouw richten.
‘Ginny, schat…Je moet toegeven dat ze een goede wederdienst geeft!’
‘En hoe kunnen we zo zeker weten dat ze dan wel de waarheid verteld?’ Daarna richtte ze haar blik op mij. ‘ Finn…Ik wil je echt wel geloven, je ziet er een wanhopige moeder uit, maar we moeten voor zekerheid gaan.’
‘Als ze toegeeft dat we een waarheidserum mogen op haar gebruiken voor de informatie mag ze mee…’ Bromde Dolleman die, zonder dat een van ons drie het had gemerkt, dichter was gekomen.
Ik keek op naar hem en knikte zonder aarzeling. ‘ Je doet maar…Ik wil enkel mijn zoon en mijn vroeger leven terug.’
‘En je toverstok krijg je niet terug…’ Dolleman keek me aan en ik voelde een lichte walging opkomen als ik zijn andere oog wild zag ronddraaien in zijn oogkast van hem.
‘ Maakt mij niet uit…Ik hoef dat ding niet.’ Ik onderdrukte een zucht en keek opzij naar Potter die overeind krabbelde.
‘Nou, dan ben je officieel onze gijzelaarster…’ Potter grijnsde lichtjes en nam me bij de arm.
Ik reageerde niet en zat met mijn gedachten bij Mika die ver van me verwijderd was.
Ik hoopte diep vanbinnen dat hij het hen daar knap lastig zou maken maar langs de andere kant zouden ze hem dan waarschijnlijk pijn doen en die gedachte kon ik niet verdragen.
Van mijn zoon moeten ze afblijven. Ik sloot mijn ogen voor een paar seconden en probeerde mijn gedachten te onderdrukken.
Ik deed ze opnieuw open als ik geritsel van papier hoorde naast mij.
Ik zag Potter nog net een papiertje wegmoffelen in zijn broekzak om daarna met een kleine glimlach me aan te kijken.
‘ We kunnen vertrekken…We gaan te voet.’
‘Te voet?’ Ik keek hem verwonderd aan maar slikte mijn woorden in die ik er eerst nog ging achtervoegen.
‘Ja, het is niet ver van hier, slechts een kwartiertje stappen.’
Ik knikte en liet me gewillig meenemen, rechts het park uit om algauw weer de straat op te lopen dat ik een half uurtje geleden had gedaan.
‘ Wat is het Grimboudplein eingelijk?’ Vroeg ik aarzelend terwijl ik mijn blik naar de blauwe hemel opsloeg. Niet te geloven dat het gisteren zo’n miezerige dag was geweest.
‘ Dat zul je daar wel merken…Je moet weten dat we dit niet zomaar tegen je kunnen vertellen.’
‘Maar ik mag het wel zien?’ Ik keek verward naar Potter die licht grinnikte.
‘ Je moet duidelijk weten dat we jou nog steeds een klein beetje wantrouwen.’ Ik draaide mijn hoofd naar Dolleman toe als hij die zin achter me gromde. ‘Je zult dus ook het Grimboudplein niet kunnen verlaten. ‘ Vervolgde hij met een beleefdere ondertoon.
Ik probeerde geen gezicht te trekken maar wist dat ze wel goede redens hadden. Ik kon evengoed een spion zijn van de Heer in hun ogen.
Ik zweeg maar en bekeek de huizen aandachtig waarlangs we passeerden.
Algauw kwamen we in een buitenwijk terecht van Londen. Dat konden we merken aan sommige huizen die er maar verlaten en sjofel uitzagen.
Met een verwarde blik keek ik naar twee huizen die nummer 11 en nummer 13 droegen.
‘Euhm…jullie zeiden toch nummer 12?’ Ik voelde paniek opkomen. Ze hadden me in de val gelokt, spookte het door mijn hoofd.
Ik zag Potter opnieuw het briefje uit zijn broekzak halen en iets mompelen.
Bleek weggetrokken zag ik een huis zich tussen de nummer 11 en nummer 13 wringen om daarna trots het nummer 12 te zien blinken in de zon.
‘ Ongelooflijk…’ Wist ik als enige gedachte uit te mompelen en zag Potter met een grijns opzij kijken. Ik liep het paadje op nadat ik een duwtje in de rug had gekregen van Dolleman.
Met een zachte klik deed Potter de deur open en maakte dat ik als eerste de gang inliep.
Aan de muur ziende kon je afleiden dat er vroeger een gigantisch schilderij had gehangen, maar wat er op had gestaan was nu wel een raadsel geworden.
Ik keek om als ik de voordeur met een doffe plof achter me hoorde dichtvallen.
‘ Is dat…?’ Ik hoorde een gedempte vrouwenstem en keek vlug om me heen.
Een vrouw van rond de dertig stond in de deuropening die volgens mij naar de keuken leidde.
Het enige wat ik het eerst bij mij opviel was dat ze een rare smaak van haarkleur had, namelijk een soort van roze-paars.
‘ Harry…Zie ik nu wat ik denk dat ik zie?’ De vrouw kwam dichter met een rare uitdrukking op haar gezicht.
Ik trok licht bleek weg toen er nog een paar mensen verwonderd kwamen kijken omdat ze de vrouw hadden bezig gehoord.





_________________
Haunted mainson.

This used to be a funhouse but now it's a house full of evil clowns.
Profiel bekijkenStuur privébericht
Berichten van afgelopen:      


 Ga naar:   


Sla dit onderwerp op als textbestand

Volgende onderwerp
Vorige onderwerp
Je mag geen nieuwe onderwerpen plaatsen in dit subforum
Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Je mag je berichten niet bewerken in dit subforum
Je mag je berichten niet verwijderen in dit subforum
Je mag niet stemmen in polls in dit subforum



Powered by phpBB © 2001/3 phpBB Group :: FI Theme :: Tijden zijn in GMT + 1 uur :: Disclaimer