Murder on the 2nd Floor - RPG

TheKimKommer

Het weerwoord van de meid negeerde Ruard. Maar als hij nog geen vier passen verder de tuin in heeft kunnen zetten, hoort hij Kaitlin zijn naam zeggen. Verveeld draait hij zich om, om haar met opgetrokken wenkbrauw aan te kijken.

"Prachtig.." Zegt hij met een duidelijke spot. "Dus?"

Was hij dan echt gedoemd om de aankomende tijd met alleen dat opgescheept te zitten wat hij anders altijd zorgvuldig ontliep. Ruard bedenkt zich wrang, dat als het aan het tempo lag van het ministerie en de rondwandelende grap daarvan, deze ongein nog veel langer kon gaan duren dan goed voor hem was.

Catie · 01-2004/31-12-2009

Yui kijkt om als haar naam plotseling klinkt en er wat wordt gezegd over mooi weer. Ze haalt haar schouders op, de woorden van Ruard zijn precies wat ze denkt en ze vind het niet nodig om te reageren. Dus loopt ze weer verder en loopt uiteindelijk naar binnen toe.

Waarom was er zo weinig te beleven in dit huis?

OOC:: Beetje nutteloos, maar ze leeft XD

miss_sweet · Hotemetoot Verdiend: 0 Sikkels

Kaitlin trekt een wenkbrauw op bij het kortaf antwoord en gedrag van Ruard en Yui. Die laatste gaat zelfs weg. Niet dan, blijkbaar is beleefdheid niet gepast hier. Ze kijkt kort naar Ruard en loopt het huis weer binnen. Wat gaat ze nu doen? Het is zoo saai hier. In gedachten verzonken loopt ze de trap op niet echt wetend waar ze heengaat.

De bovenverdieping lijkt verlaten te zijn. Aaah heerlijke rust en kalmte. Als ze voetstappen hoort, draait ze zich even om. Blijkbaar is het gewoon haar verbeelding geweest. Ze schudt haar hoofd en loopt verder. Maar ze heeft nog maar een stap gezet of iemand grijpt haar beet en duwt een hand voor haar mond waardoor haar gil gesmoord wordt. Er wordt iets over haar hoofd gegooid waardoor ze niks meer ziet. Ze voelt hoe iemand haar de trappen af duwt.

Allerlei gedachten gaan door haar hoofd en ze wil om hulp schreeuwen maar ze kan geen geluid meer uitbrengen. Kaitlin worstelt tegen de sterke greep maar zijn (of haar?) greep is zo sterk dat het niet helpt. Haar hersenen lijken wel verlamd van de schrik. Wat gebeurd er? Waar wordt ze naatoe gebracht? Wordt ze net als haar vader vermoord?

Na een tijdje heeft ze het tegenstribbelen opgegeven en niet veel later wordt ze ruw op de grond gegooid. Meteen als haar handen los zijn, grijpt ze naar haar wand maar tot haar schrik is ligt het niet in haar zak.

"Doe geen moeite. Ik heb je wand." De stem is onbekend voor haar. Kaitlin trekt de blinddoek af, in de hoop de persoon te herkennen. Maar het enige wat ze ziet is een kille, donkere kamer. Als haar ogen wat aan het donker gewend zijn, beseft ze dat ze in de kelder van het huis is. Plots wordt ze tegen de grond gegooid en haar handen en voeten worden vastgebonden door onzichtbare touw.

Kaitlin gilt het uit en stribbelt tegen, zonder resultaat. "Laat me gaan! Wie ben je!" roept ze door de ruimte. "Help! HELP!"

Aan het einde van de kamer ziet ze iemand staan die in de donkere schaduw staat zodat ze hem niet kan herkennen.

"Roepen heeft geen nut. Ik heb deze kamer geluidsdicht gemaakt. Niemand kan je horen. Je kan er niet uit." De kille stem bezorgt haar koude rillingen en toch blijft Kaitlin gillen voor hulp terwijl de mysterieuze persoon de kelder verlaat en de zware deur achter zich dichtgooit.

Tranen van woede en angst lopen over haar gezicht. Wat gebeurde er? Help! Iemand?

OOC: Kom op mensen! We gaan deze RPG toch niet dood laten gaan hé...
OOC2: Dit is mijn laaste post tot midden augustus, want ik vetrek binnen 10 dagen op vakantie. Dus Kaitlin blijft wel een tijdje opgesloten zitten, wat misschien wel voor wat actie, spanning of weetikveel kan zorgen =)

jilly-ann · Geplaatst: Ma Jun 16, 2008 15:06

Als Kaitlin eindelijk weg gegaan is en zijn doorgang niet meer blokkeert loopt hij zonder enig emotie op zijn gezicht te zetten naar de eetkamer toe waar hij een broodje nuttigt en het dan weer genoeg vind. Als hij de eetkamer uitloopt botst hij tegen Yui op. "Het lijkt alsof we elkaar steeds maar weer onbewust opzoeken," zegt Jake met een flauwe glimlach. Hij kijkt in het rond of hij iemand ziet, maar er is blijkbaar niet het geval. "Alhoewel ik niet kan zeggen dat ik het erg vind."

Catie · 01-2004/31-12-2009

Yui zit in gedachten verzonken waardoor ze helemaal niet doorheeft wat er precies gebeurd. Als ze plotseling tegen iemand opbotst doet ze snel een stap achteruit om haar evenwicht te bewaren en kijkt dan op. Als ze Jake ziet zwijgt ze. Ze weet nog steeds niet hoe ze deze situatie aan moet. Als ze hoort wat hij zegt zwijgt ze even. Zou ze zijn woorden beamen?

"Het is niet slim om zoiets op een plek als deze te zeggen." zegt ze uiteindelijk, ietwat zacht.

Ze zwijgt even en kijkt even rond, maar er is niemand in de buurt.

"Ik weet zeker dat je niet had verwacht me hier te vinden... In dit huis..." zegt ze uiteindelijk.

jilly-ann · Geplaatst: Zo Jun 29, 2008 21:40

Jake glimlacht flauwtjes als Yui zegt dat het niet slim van hem was om dat te zeggen. God, dat weet hij maar al te goed, te goed waarschijnlijk zelfs. "Sinds wanneer geef jij om wat mensen van je denken?" vraagt hij zacht terug. Hij laat Yui zo makkelijk nog niet gaan. Ergens diep in zijn hart voelt hij nog wat voor haar. Hij schud zijn hoofd op haar vraag. Nee, hij had haar zeker hier niet verwacht. Niet met haar 'haat' voor mensen die zich in dit huis bevindden. "Eigenlijk had ik je nergens verwacht te vinden in mijn verdere leven," zegt hij eerlijk.

Catie · 01-2004/31-12-2009

Yui haalt wat haar schouders op als hij vraagt sinds wanneer het haar wat kan schelen wat mensne van haar denken. Als hij uiteindelijk zegt dat hij haar nergens meer in zijn verdere leven had verwacht kijkt ze even weg en zwijgt even.

"Dingen veranderen en dingen die je niet verwacht gebeuren altijd.." zegt ze uiteindelijk.

Ze haalt een hand door haar haren heen en ze weet niet zo goed wat ze moet zeggen of moet doen. Er spookten teveel door haar hoofd heen.

"Het is eigenlijk wat ironisch.. Ik vond laatst nog een van je brieven en twijfelde of ik je moest schrijven... En nu sta je hier.."

Heel even kijkt ze hem aan, maar dan kijkt ze weg om welke emotie dan ook te verbergen. Het enorme schilderij aan de muur is plotseling een stuk interessanter dan voorheen.

jilly-ann · Geplaatst: Zo Jun 29, 2008 22:18

Jake speelt weer met een glimlachje op zijn mond. "Er zijn in het verleden wel meer onverwachtte dingen gebeurd," zegt hij serieus. Het klinkt alsof hij gevoel heeft. Hij weet niet precies wat voor gevoel door hem heen gaat als Yui zegt dat ze twijfelde hem een brief te sturen, al herkent hij wel het verwarde gevoel. Het gevoel dat hij veel vaker heeft gehad.
"Misschien is het gebeurd voor een reden," zegt hij peinzend. Oké, hij gelooft niet in het 'lot', maar dit zou allemaal wel te toevallig zijn. Als Yui haar hoofd afwend doet hij stappen haar richting op en zet dan zijn hand onder haar kin en dwingt haar zachtjes hem aan te kijken. "Of heb je écht 'ons' een paar jaar geleden opgegeven?"

Catie · 01-2004/31-12-2009

Yui wilt eigenlijk wegstappen van Jake als hij naar haar toestapt, maar voordat ze wat kan doen voelt ze zijn hand al en kan ze niets anders doen dan hem aankijken. Ze twijfelt even over haar woorden.

"Zelfs als ik het niet heb opgegeven, het maakt geen verschil meer uit Jake. Er is geen ons meer." zegt ze dan.

Ze voelt zich raar en ze doet een stap achterui zodat hij haar niet meer aanraakt. Half realiseert ze zich dat met nog een stap achteruit ze tegen de muur zou staan en dat ze dus bijna geen kant opkan. In haar ogen is twijfel te zien, dezelfde twijfel die ze voelde toen ze hem verliet.. 'Het is beter zo Yui.' probeert ze zichzelf aan te praten.

Dennis Krauwel · Geplaatst: Vr Jul 04, 2008 15:13

Nathan

Na even met Sir John gesproken te hebben en een kop espresso te hebben gedronken, verergert Nathans hoofdpijn flink. Dat had hij nou altijd als hij koffie dronk. Hij mompelt een zacht "Excuseer me" tegen Sir John en staat op uit zijn stoel. Met zijn hand tegen zijn voorhoofd gedrukt slentert hij de kamer uit, richting de dichtstbijzijnde toilet. Daar maakt hij zijn overhemd wat losser. Steunend op de wasbak staart hij naar z'n bezwete gezicht in de spiegel. Hij gooit flink wat water in zijn gezicht, maar het lijkt niet echt te helpen. Wat draaide alles ineens...

Twee seconden later hervindt Nathan zijn bewustzijn en ontdekt hij dat hij op de met marmer betegelde vloer van de toilet ligt. Hij staat weer op en loopt, terwijl hij zich vasthoudt aan de muur, de toilet uit en de trap op. Na wat zoeken vindt hij de logeerkamer terug waar hij de afgelopen nacht had doorgebracht. Hij duwt de deur open en laat zich vallen op het bed.

OOC: Ik ben de komende twee weken op vakantie. Nathan blijft wel liggen, tenzij hij heel hard nodig is. Maar dat verwacht ik niet echt.

jilly-ann · Geplaatst: Vr Aug 15, 2008 20:06

Jake slikt de brok weg, die zojuist in zijn keel verschenen is. Oké, hij wist het al wel langer maar nu Yui het zo vastbesloten zegt, komt het toch nog steeds hard aan. Maar als hij de twijfel in haar ogen ziet, twijfelt hij zelf ook. Waarom is het zo verwarrend?
"Misschien als we hier klaar zijn, dat we het opnieuw zouden kunnen proberen," zegt hij aarzelend. Hij weet totaal niet hoe Yui hier op reageren zou.

**Olivier** · Geplaatst: Vr Sep 26, 2008 21:27

Deze ligt al meer dan een maand stil, slotje!