A Little Bit Longer

PureMagical · Dreuzel Verdiend: 61 Sikkels Woonplaats: The Burrow.<33

Heaa.=3
Hier ben ik dan met mijn tweede fic. Ik was gestopt met de 1e omdat ik geen inspiratie meer had. Maar ik denk dat ik met deze niet zo snel zal stoppen aangezien ik aardig wat plannen heb voor mijn personage.=) De titel van het verhaal is gebaseerd op het nummer van de Jonas Brothers die dus A little bit longer heet.
Flashbacks en gedachten zijn in het cursief getypt.

Enjoy!^^

PROLOOG.

Wat?!' Hij kon zijn oren niet geloven. Dit konden ze niet zomaar maken! Wie dachten ze wel niet dat ze waren?
'Dit leek ons het best...'
'Dit leek jullie het best? Dit leek jullie het best?!' Viel hij uit terwijl hij verwoedt met het stukje perkament boven zijn hoofd zwaaide. Hij wist dat hij zijn broer Joe had belooft om niet meer uit te vallen tegen zijn peetouders, maar dit ging echt te ver.'Ik maak zelf wel uit wat het beste voor mij is!'
'Nick, luister eens voordat je conclusies gaat trekken,' zei zijn peetmoeder in een wanhopige poging om hem te laten luisteren naar wat ze te zeggen hadt.
'Nee, Sarah! Luister jij eens naar wat ik te zeggen heb.' Nick raakte meer geiriteerd met de minuut. 'Jij en Ryan kunnen me niet zomaar wegsturen naar Schotland alleen maar omdat jullie denken dat het me goed zal doen!'
Zijn peetvader, Ryan, keerde zich tot Sarah.'Ik zou toch dat hij hier niet blij mee zou zijn.'
'Vindt je het gek,' bracht Nick in.
Sarah wierp hem een blik toe.'Je gaat gewoon en daarmee uit.'
'Maar...'
'Je hoorde Sarah,' zei Ryan streng.'Einde discussie, Nicholas.'
Argh. Nick sloot zijn ogen en telde tot tien in zijn hoofd. Dit deed hij altijd waneer hij zichzelf in bedwang probeerde te houden.
'Fijn,' zei hij met zijn kiezen op mekaar. Hij wierp hen beide een boze blik toen en liep toen de trap op naar zijn kamer. Hij pakte zijn mobiel, die hij van Joe had gekregen om contact te kunnen houden terwijl hij weg was, van zijn bureau en ging zitten op zijn gigantische hemelbed.
Hij tikte de toetsen in en bracht de mobiel naar zijn oor. Ik ga daar in nog geen honderd jaar heen, dacht Nick boos terwijl hij wachtte tot iemand aan de andere kant van de lijn opnam.
'Met Joe.'
'Ze sturen me weg!' viel Nick met de deur in huis. Hij had er geen zin in om er omheen te draaien.
'Ook hallo, Nick,' zei z'n oudere broer.
Nick kon hem al zien rollen met zijn ogen.'Heb je enig idee waar ze me naartoe sturen?'
'Ja. En ik vind dat je moet gaan.'
'Precies en.... wat?!'
'Ik zei dat ik vind dat je moet gaan,' zei Joe met een kalme stem die Nick alleen maar bozer maakte.
'Je vindt dat ik moet gaan?'
'Juist. Het wordt eens tijd dat je je meer gaat begeven onder de tovenaars en minder onder onze soort,'zei Joe simpelweg door de telefoon.
'De tovenaarswereld wil niks te maken hebben met onze soort,'zei Nick sissend door de telefoon.'Jij bent notabene degene die mij dat heeft vertelt.'
'Ik weet het,'zuchtte zijn broer aan de andere kant van de lijn.'Geloof me. Ik heb ook liever niet dat je gaat.'
'Maar waarom zeg je dan toch dat ik moet gaan? Ik vermaak me hier prima in Ierland.'
Het bleef stil.
'Joe?'
'Het is voor je eigen bestwil.'
'Hoe bedoel je? Is er iets aan de hand dan?' vroeg Nick op zijn hoede.
'Maak je nou meer geen zorgen,' zei Joe geruststellend.'Er is niks aan de hand.'
'Hmm.'
Nick hoorde iemand op de achtergrond praten. Joe zei iets terug tegen die persoon en zei toen gehaast in de telefoon: 'Luister Nick ik moet nu gaan.'
'Maar...'begon Nick verontwaardigt.
'Je gaat naar Zweinstein en daarmee uit!' En met die woorden gezegd te hebben hing Joe op.
Nick sloot zijn ogen. Een, twee, drie.... Argh, wat kon hem het schelen. Hij draaide zich om en smeet de mobiel keihard tegen de muur aan.
Hij ging liggen op zijn bed en verborg zijn gezicht in zijn kussen.
Ik heb een nieuwe mobiel nodig.

PureMagical · Dreuzel Verdiend: 61 Sikkels Woonplaats: The Burrow.<33

Heaa! Sorry dat ik nu pas weer post maar ik heb het ontzettend druk gehad. Ik ga morgen op vakantie naar Engeland (hoe toepasselijk?^^') voor een maand dus ik weet niet of ik dan nog wat zal posten maar dat zien we dan wel. Dit hoofdstuk is ook iets korten dan 1000 woorden maar dat zal niet zo zijn bij het volgende hoofdstuk! Ik wil Ballerina Girl en Princess*// bedanken voor hun lieve reactie. En tea die me op en aantal dingen heeft gewezen.=)

Cheers!

1. BROTHERLY LOVE? NO WAY!

1 oktober; De dag van Nicks vertrek.

Nick prikte met een gebogen hoofd gefrustreerd in zijn ontbijt. Hij moest dan wel naar Zweinstein, maar dit betekende niet dat hij het Ryan of Sarah makkelijker zou maken.
'Heb je alles al ingepakt?' vroeg Ryan, terwijl hij de inhoud op z'n lepel naar zijn mond bracht.
'Nee,' antwoorde Nick zonder zijn hoofd op te heffen.
'Wordt het dan niet tijd?'
'Nope.'
'Je wilt vanavond toch niet te laat komen?'
'Kan mij het wat schelen.'
'We hebben met Perkamentus afgesproken dat je er zou zijn voor het avondeten zodat je gesorteerd kan worden in je afdeling,' informeerde Sarah hem.
'...'
Nick hoorde haar zuchten.'Je kunt niet voor altijd boos blijven.'
'Let maar op,' mompelde Nick net hard genoeg zodat hij verstaanbaar was.
'Stel je niet zo aan!'
Dat was precies wat zijn beste vriend Seth Collins ook had gezegd.

FLASHBACK

'Ze sturen je dus weg?' vroeg Seth.
De twee jongens zaten aan een grote meer die een kilometer van Nick's huis aflag.
'Yep.'
'Naar Zweinstein?'
'Yep.'
'Waarom doe je moeilijk? Het lijkt mij allemaal best wel meevallen hoor,' zei Seth schouderophalend.
Ook Nick haalde zijn schouders op.'Ik weet het niet. Het lijkt gewoon veel simpeler om er een heel gedoe van te maken.'
'Dus je wilt wel gaan?'
'Nee,' zuchtte Nick.'Het is alleen.... Wat als ze erachter komen?'
'Als ze erachter komen,' zei Seth met nadruk op het eerste woord.
'Ja, als ze erachter komen wat dan?'
'Dan adviseer ik je om zo snel mogelijk weg te gaan,' antwoorde zijn vriend nonchalant.
Nick rolde met zijn ogen.'Bedankt, Einstein. Daar was ik nog niet op gekomen.'
'Wat is Einstein?' Seth keek hem verwarrend aan.
'Laat ook maar,' mompelde hij verslagen.
Allebei de jongens vielen stil. Het enige wat ze hoorden waren de vogels die boven hun hoofden vlogen. Het enige waar Nick aankon denken was waarschijnlijk dat hij de enige was die dit een slecht idee vond. Hij bleef erover peinzen, totdat Seth hem uit zijn gedachte haalde.
'Voor hoe lang blijf je weg?'
'Weet niet. Waarschijnlijk voor een heel schooljaar.'
'Wow. Een heel jaar de kans krijgen om tussen de tovenaars en heksen te leven,' zei Seth bewonderend.'Ik vraag me af hoe dat zou zijn.'
Nick keek hem met een walgende blik aan.'Je mag anders gerust met me ruilen hoor. Graag zelfs.'
'Hoe graag ik het ook wil mijn moeder laat mij geen stap zetten in dat 'verdoemde hol',' zei Seth schouderophalend.'Trouwens, wist je dat het hele dorp het erover heeft?'
'Over wat?'
'Nou dat je naar Zweinstein gaat.'
Nick kreunde en sloeg zijn handen voor zijn gezicht.'Fijn. Dat is nou net wat ik nodig heb. Het hele dorp die achter mijn rug over me praat.'
'Kom op man stel je niet zo aan. Sinds waneer kan het jou wat schelen wat andere mensen over je zeggen?'

FLASHBACK

'Nick? Nicholas!'
'Huh?'
'Ik zei dat er nog een aantal dingen zijn die we moeten bespreken,'zei Ryan terwijl hij het bestek dat hij in zijn hand had neerlegde op tafel.
'Zoals?'
'Nou ten eerste moeten we een toverstok voor je halen.'
'Ik heb geen toverstok nodig,' antwoorde Nick droogjes.'Ik kan makkelijk zonder zo'n stok.''Niet als je op Zweinstein bent,' bracht Sarah in.'In de tovenaarswereld is het erg uitzonderlijk als je je magie kunt gebruiken zonder een toverstok. De mensen die het wel kunnen worden beschouwd als machtige tovenaars.'
'Ze mogen me gerust als ''machtige tovenaar'' zien,' grinnikte Nick.'Ik heb daar geen bezwaar tegen.'
'Je snapt het niet,' zei Ryan zuchtend.'Als ze erachter komen de een vreemde 15 jarige jongen geen toverstok nodig heeft om magie te gebruiken en dit dan ook nog eens nonverbaal kan zal mensen achterdochtig maken. En het laatste wat we willen is dat mensen hun aandachtig op je gaan vestigen.'
'Maar waar haal ik nu dan nog een toverstok vandaan?'
'Dat is al geregeld,' zei Sarah gerustelend.'Max Jansen zal voor je toverstok zorgen.'
Max Jansen was een soort van smid in het kleine en verstopte Ierse dorp. Hij flanste gemakkelijk van alles in mekaar.
'ik wist niet dat hij ook toverstokken maakte,' zei Nick verbaasd.'Hij is toch meer gespecialeerd in zwaarden en al de spullen die we gebruiken voor de jacht?'
'Ja, maar ik hem over weten te krijgen,' glimlachtte Ryan.'Dus maak dat ding alsjeblieft niet kapot zodra je het in je handen krijgt. Ik heb hem de helft van onze jacht beloofd.'
Oeh, niet zo'n slimme zet. Het kan zijn dat ik hem ''per ongeluk'' door midden breek, dacht Nick bij zichzelf.
Plots werden ze ogen groot.'Wacht eens even! Als ik naar Zweinstein ga betekend dit dan dat ik niet kan gaan jagen?'
Zeg alsjeblieft niet dat het zo is. Alsjeblieft...
Maar de schuldige blikken waarmee zijn peetouders hem aankeken zorgde ervoor dat zijn hoop verviel.
Oh nee...
Nick kreunde en sloeg zijn handen voor zijn gezicht.
'Shht, Nick,' probeerde Sarah hem te sussen.'Zo erg is het niet.'
'Zo erg is het niet?' riep hij bijna hysterisch.'Waarom maak je me gewoon niet gelijk af?!'
'Kop op,' Ryan rolde met zijn ogen.'Ze hebben daar ook wel vlees.'
'Maar dat van hun is.... gebakken,' zei Nick met een walgend gezicht.
'Ik weet het maar daar moet je het voorlopig mee doen.'
Hij staarde ze allebei aan.'Jullie houden niet van me.'
'Tuurlijk houden we van je,' zei Sarah verbaasd.
'Nee, helemaal niet. Want als jullie wel van me hielden dan hadden jullie me nooit weggestuurd.'
'Dat heeft er niks mee te maken, Nick. Echt niet!' Sarah schudde haar hoofd om haar woorden kracht bij te zetten.'En het was niet eens ons idee.'
'Maar...' Nick's ogen werden groot totdat het tot hem doordrong.
Joe.
'Mag ik van tafel?' vroeg hij met zijn kiezen op mekaar. Zonder op toestemming te wachten stond hij op en liep hij de keuken uit.
'Vergeet je tas niet in te pakken!' riep Ryan hem nog na.
Nick negeerde hem.
Ik haat je, Joe.