Niets is wat het lijkt..

Gwendolyn · Geplaatst: Ma Jun 16, 2008 12:33

Gedag..!!

Vandaag weer een nieuw hoofdstuk..!!
deze is dan weer over onze geliefde Abigail..!! xD
Dank aan LadyBird, Radijsje en Sweet14..!!!
DoeggXx..!!

Hoofdstuk 30
Abigail hoorde de voetstappen van Sarah verdwijnen maar bleef hijgend op de grond liggen terwijl haar lichaam na brandde. Zo’n pijn had ze nog nooit gevoeld. Of elke vezel in haar hele lichaam brandde en doorboord werd met duizenden messen.
Er klonken nu voetstappen… die richting het lokaal gingen, meteen deed Abigail haar ogen open en schoot overeind al ging dat niet zoals het normaal zou gaan. Alles deinde op en neer en haar benen leken krachtloos. Maar toch hees ze zichzelf overeind door te leunen op een bureau al was er in haar armen ook weinig kracht te bekennen.
Het lokaal was een ravage, allemaal flesjes lagen kapot op de grond en hier en daar enkele vergruisd door Abigail. Ze kon dan wel Sarah’s kracht pareren, maar nog niet optimaal.
De voetstappen kwamen dichterbij en Abigail wilde haar toverstok pakken om alles op te ruimen, maar de deur ging al open.

Eerst was het stil en keek professor Vinyard enkel verbijsterd het lokaal rond. Achter hem verscheen professor Potter en Abigail haalde diep adem om zo normaal mogelijk te kunnen reageren. “Wat is hier gebeurt mevrouw Wills” zei professor Vinyard met ingehouden woede.
“Ik, ik wilde iets halen en wilde het sommeren en toen ging het fout” Loog Abigail meteen en wierp een blik op de ravage om haar heen. Zichzelf verfoeiend om zo’n stomme leugen.
Professor Potter keek haar niet gelovend aan in tegenstelling tot professor Vinyard.
“Ik verwacht dat dit straks allemaal weer opgeruimd is, 30 punten aftrek voor Zwadderich mevrouw Wills. En als het niet binnen 1 uur weg is moet ik meer punten aftrekken en u strafwerk geven”
“Dit is niet door een mislukte spreuk gebeurd” Zei professor Potter toen prompt en keek Abigail scherp aan. “Abigail Wills, je ziet er niet uit, wat is er gebeurd hier”
Abigail slikte maar bleef koel kijken en schudde haar hoofd en keek hem recht aan met haar donkere ogen.
“Er is hier niks meer gebeurt dan het mislukken van mijn spreuk” Zei ze en hief haar toverstok en deed een poging het glas te laten verdwijnen. Maar de woorden die uit haar mond kwamen klopten niet en haar arm kon ze niet de goeie beweging laten maken. Er gebeurde niks en professor Vinyard zuchtte geïrriteerd.
“Het is wel duidelijk dat je het nog niet onder de knie hebt” Zei hij en keek naar Potter die hem met een onbegrijpende blik aankeek. “Je ziet toch wel dat ze het niet kan omdat ze zelf net vervloekt is” Zei hij en liet met een korte beweging van zijn toverstok zelf het glas weer verdwijnen en tevoorschijn komen op de planken waar het weer in elkaar smolt.
“Je bent net zo’n fantast als vroeger Potter er is niks met dat kind aan de hand” Hij keek naar Abigail en wuifde geërgerd met zijn hand dat ze weg mocht.
“En ik wil niet dat jij haar zooi opruimt”.
Abigail hoorde ze nog verder ruziën met elkaar maar hoorde niets meer dan tonen. Gebroken liep ze richting de trappen naar boven maar halverwege begaven haar benen het weer. Met haar hoofd klapte ze tegen de grond en bleef roerloos liggen.

“Kijk eens wie we hier hebben”.
Een snerende stem klonk boven Abigail terwijl ze haar ogen opende en Scorpius boven haar uit torende.
Haar hoofd voelde alsof hij uit elkaar kon barsten maar de pijn van de vervloeking van Sarah was wel weg.
“Trek haar overeind, volgens mij wilde Dylan nog wel eens met haar spreken” Scorpius grijnsde terwijl zijn vrienden Abigail ruw overeind trokken.
“Laat me los” Zei Abigail en wilde zich los trekken maar hier geen voor kreeg en het feit dat ze amper op haar benen kon staan door duizeligheid hield ook niet.
“Doe maar rustig aan pop, we brengen je wel” Zei Scorpius grijnzend. En zo brachten ze Abigail naar de leerlingenkamer van Zwadderich waar ze haar ruw op een bank duwde.
Er waren niet veel leerlingen en Scorpius riep: “Haal Dylan, hij wil haar vast wel welkom heten hier”
Abigail hing slap op de bank met haar ogen gesloten hopend dat Dylan er niet zou zijn. Maar haar hoop was te vergeefs, want niet veel later hoorde ze zijn stem en opende ze haar ogen en wilde overeind komen.
“Oh pop wat ben ik blij dat je me een bezoekje komt brengen. Ik denk dat je nog iets tegoed hebt van mij… ik bedoel ons”
Alyssa ging grijnzend naast hem staan en Abigail schoot overeind om daarna door Dylan vastgegrepen te worden.
“Oh schat je gaat nog niet weg toch” Zei hij kil en sarcastisch terwijl hij haar gevaarlijk duister aankeek.
“Laat me met rust, ik wil niks met jullie te maken hebben en jullie niet met mij” Zei Abigail rustig maar met een trillende stem. Ze had het gevoel nu niks te kunnen doen maar hief wel haar hand de meteen vast werd gegrepen door Dylan.
“Nog steeds niet wil je, je toverstok gebruiken he… misschien ben je hem wel niet waardig… wat denk jij Aly?”
“Ik vind dat je gelijk hebt Dyl” Zei Alyssa die in Abigails zak graaide en haar toverstok tevoorschijn trok en hem weggooide.
“Ik denk dat we haar dan maar eens op de dreuzel manier een lesje moeten leren, als ze die enkel kent… wat vind jij Aly”
“Dat vind ik ook”
“Jij kan ook niet zelf beslissen he” Zei Abigail.
Dylan keek Abigail woest aan “Jij moet nu je mond dicht houden voor ik hem dicht sla”
“En dan kan ik mooi tegen iedereen vertellen dat jij dat deed, ik denk dat niet dat je hier mag blijven Dyl” Kil keek ze hem aan en zonder dat ook iets of iemand hem tegen kon houden sloeg hij zijn vuist in haar maag.
Abigail kromp in elkaar en terwijl Alyssa haar armen vasthield volgde de volgende klap en Abigail kreunde terwijl ze in elkaar zakte en Alyssa haar los liet en een trap gaf tegen haar rug.
“Zielig hoor twee tegen een” Mompelde Abigail wat niets minder maakte.
“Als je dan ook maar iets verteld Wills dan heb je zo’n groot probleem, dan zal je weer op straat belanden of misschien wel gewoon 6 meter onder de grond, samen met die vrienden van je inclusief dat modderbloedje”
Abigails gezicht vertrok en kromp in elkaar bij de volgende trap van Alyssa die blijkbaar al haar woede los liet op haar lichaam.

“Hou op” Zei opeens een zwakke stem.
Abigail hoorde het amper maar opende haar ogen.
Scorpius was opgestaan en keek minachtend maar ook geschokt naar Dylan en Alyssa “Jullie lijken wel dreuzels”
De ogen van Dylan keken verbijsterd naar Scorpius en net als Alyssa vergat hij Abigail.
Abigail zag haar kans en zo goed en zo kwaad als het ging kroop ze naar haar toverstok die vlak bij haar lag.
“Dat verdient ze” Gilde Alyssa verontwaardigd maar Scorpius schudde zijn hoofd en pakte zijn eigen toverstok en richtte die op Abigail, die voor hij ook maar iets kon zeggen: “Protego” schreeuwde. Woest keek Scorpius haar aan net als Dylan en Alyssa die nu niet meer in haar buurt konden komen.
“Echt waar ik hoor niet in Zwadderich! Want ik ben niet dom als jullie!” Sneerde Abigail terwijl ze met veel moeite overeind kwam en richting de deur strompelde.
Toen hief ze het schild op en rende zo snel als ze kon de leerlingenkamer uit gevolgd door verschillende lam stralen die haar misten.

Abigail wist niet hoe, maar uiteindelijk kwam ze uit bij het danslokaal waar Gwyneth en Patty moesten zijn. Ze hoorde de bas van de muziek terwijl ze hijgend tegen de deur leunde. Nu pas merkte ze de pijn in haar lichaam op. Anders dan net van de vloek die Sarah uitsprak maar dit hield niet op. Elke keer dat ze ademde deed het pijn en ze voelde zich weer licht in haar hoofd.
Voorzichtig opende ze de deur en zag ze Gwyneth en Patty dansen. Ook was er nog een jongen bij die ze herkende als de DJ van Lynn’s feest.

“Hey Abby ben je daar eindelijk” Zei Patty lachend maar haar gezicht betrok toen ze Abigail beter bekeek en Abigail voor hun ogen in elkaar zakte.
“Abby” Riep Gwyneth in paniek en rende op Abigail af en knielde naast haar neer. “Wat is er gebeurd?”
Abigail opende haar ogen waar tranen in glinsterden en terwijl Patty naast Gwyneth neerknielde zette de jongen de muziek uit en liep ook naar hen toe.
“Abby wat is er, wat is er gebeurd?” Vroeg Gwyneth weer voorzichtig.
Abigail wilde eigenlijk niks zeggen maar ze zou niet tegen hun kunnen liegen.
“Ik was gevallen… toen Scorpius en hij.. hij bracht me naar de leerlingenkamer van Zwadderich en… en daar.. daar waren Dylan en Alyssa”
Vertelde ze terwijl tranen geluidloos over haar wangen liepen“Ze.. ze”
“Hebben ze je vervloekt?” Gwyneth keek Abigail vragend aan terwijl ze de tranen van Abigails’ wangen veegde.
Abigail schudde haar hoofd en trok heel voorzichtig haar trui uit, draaide zich half om en trok haar hemd wat omhoog.
Op haar rug begonnen nu blauwe plekken zichtbaar te worden.
Gwyneth keek geschokt naar de plekken en Patty ook.
De jongen die er was grimaste: “Stelletje zwakkelingen” Zei hij en knielde nu ook bij Abigail neer en keek naar Gwyneth “Ze kan niet naar de ziekenzaal want daar is niemand, de zuster is vanavond weg”
Gwyneth was een moment stil en leek na te denken.
“Dan gaat ze met ons mee” Zei ze simpel en stond op.
Abigail keek haar met grote ogen aan “Nee, nee Sarah ze zou” Begon ze maar Patty onderbrak haar.
“Als die feeks je ook maar met 1 vinger aanraakt dan vervloek ik haar de ziekenzaal in, wat ik trouwens ook graag met Mc Fray en Draconis wil doen” Patty stak haar hand uit naar Abigail en hielp haar met Gwyneth voorzichtig overeind.
“Dean, kan jij haar ondersteunen of dragen, dan waarschuw ik de anderen even dat we eraan komen en om te kijken of Lubbermans niet in de buurt is”
De jongen die dus Dean hete knikte en tilde Abigail op alsof het niks was terwijl Gwyneth wegrende naar de leerlingenkamer van Grifoendor.

Langzaam drong helder licht bij Abigail door haar oogleden en toen ze haar ogen openden merkte ze dat ze in een bed lag maar niet in de ziekenzaal. De gordijnen die rond het bed hingen hadden de kleuren rood met goud en met een schok besefte Abigail waar ze was en kwam ze overeind.
Meteen schoot er pijn in haar borst en rug en kreunde ze zacht.
“Abigail blijf nou gewoon slapen” Klonk het vlak naast haar.
Abigail draaide haar hoofd om en zag het hoofd van Gwyneth boven de rand van het bed.
“Maar Sa..”
“Sarah slaapt nog en het is zondag dus slaapt ze nog wel even door”
Voorzichtig ging Abigail weer liggen en sloot haar ogen.
“Wie slaapt nog wel even door” Zei toen een stem die Abigail van binnen deed verkillen.
“Niemand… nou ja ik hoopte jou en ik zei dat je nog wel zou blijven slapen als ik me zachtjes aanklede” Zei Gwyneth toen snel en sprong overeind de dekens over Abigail trekkend.
Sarah kwam overeind en keek van Gwyneth naar het bed waar Abigail in lag.
“Wie heb je meegesmokkeld Gwyneth” Sarah keek Gwyneth met samengeknepen ogen aan terwijl ze een stap naar het bed deed.
“Dat gaat jou niks aan Sarah Lubbermans” Zei Gwyneth die ook een stap deed maar Sarah’s volgende actie niet kon voorkomen.
Sarah haalde haar toverstok achter haar rug tevoorschijn en wees op de dekens die na een korte beweging verdwenen.
Sarah slaakte een gil en Abigail schoot overeind en haar gezicht vertrok van de pijn.
“Wat doet zij hier” Gilde Sarah wijzend op Abigail.
Abigail stond langzaam en nogal wankel op en keek even spijtig naar Gwyneth, maar keek toen koel naar Sarah.
“Maak je geen zorgen ik ga al” Ze klonk rustig maar haar hart ging als een gek tekeer terwijl ze dacht aan wat Sarah gisteren had gedaan.
Sarah keek haar vuil grijnzend aan en van het meisje wat gister opeens doodsbang wegrende was niks meer over.
“Dat is mooi want je bevuilt het hier zwerver”
Direct draaide Abigail zich om en maakte een blazend geluid alsof ze een kat was.
“Neem dat terug” Siste ze toen dreigend.
“Oh wacht je bent dus een zwerfkat…. Weet je wat ik daar vroeger mee deed?" , ze zette een stap richting Abigail. "Ik maakte ze dood"
Abigail keek Sarah met grote ogen aan zich afvragend of ze dat nou echt gezegd had in het bijzijn van de anderen die muisstil waren en keken naar Sarah. Abigail haalde diep adem terwijl ze Sarah aan bleef kijken.
“Nou dan denk ik dat je een groot probleem hebt” Ze knikte en keerde zich om terwijl ze Sarah aan bleef kijken “Want deze zwerfkat is niet zo makkelijk dood te maken”

Toen liep Abigail weg met haar hart kloppend in haar keel. De deur mepte ze keihard dicht liep de trap af… en kwam uit in de leerlingenkamer van Grifoendor. Er waren niet veel leerlingen op maar wel een aantal en op dat moment begon het Abigail weer te duizelen. Als ze kwaad werd voelde ze vaak haar pijn niet maar die was nu weer terug.
Maar voor ze in elkaar zakte voelde ze een sterke arm om haar heen. “Goedemorgen Abigail lekker geslapen?” Zei de stem van Dean de jongen die gisteren bij Gwyneth en Patty was geweest.
Verderop hoorde ze nog een stem die verbaasd haar naam riep: “Abigail?”
“Oh nee” Zei Abigail direct omdat ze de stem van Teddy herkende.
“We gaan al” Zei Dean en ondersteunde haar terwijl ze snel de leerlingenkamer uit liepen. Meteen liep hij ook door richting de ziekenzaal.
“Ik denk dat je even opgelapt moet worden damentje” zei Dean lachend en daar aangekomen zette hij haar op een bed en keek naar Abigails gezicht die nu helemaal vertrokken was van de pijn.
“Naar wat ik gehoord heb werk jij je best vaak in de problemen”
“Nou volgens mij zoeken ze mij altijd op” Reageerde Abigail verbeten en weer vertrok haar gezicht bij het horen van de stem van mevrouw plijster.
“Meisje ben je hier alweer… wat heb je gedaan?” Vroeg ze.
“Van de trap gevallen” Loog Abigail glashard en keek naar Dean ten teken dat hij weg moest gaan.
“Ik ben al weg” zei hij en liep de ruimte uit terwijl Abigail haar trui uit trok en haar blauwe plekken liet zien.
Zwijgend liet madame Plijster haar blauwe plekken verdwijnen en sprak nog een spreuk uit over haar rib die blijkbaar meer dan enkel gekneusd was.
“Hier drink dit voor je hoofd dat moet binnen een dag over zijn” zei ze als laatst op een zakelijke toon en gaf Abigail een flesje met een gelige vloeistof die Abigail in een keer leeg dronk.
“Bah” Zei ze en haar gezicht vertrok.
“Je zult je snel beter voelen” Was het antwoord van madame Plijster daarop en ze liep weg.

“Nou ik ben weer klaar hoor” Zei Abigail met een vage glimlach en keek naar Dean die op haar had staan wachten.
“Dat is mooi” Zei hij grijnzend.
Dean was een 7e jaars uit Grifoendor en een knappe jongen. Hij was lang en had een donkere huidskleur en hele donkerbruine ogen die altijd vrolijk straalden. Hij had kort maar wel krullend haar en was altijd bezig met muziek.
“Hey ik wilde je wat vragen” Begon Dean meteen terwijl ze samen richting de hal liepen.
“Vertel”
“Nou ik heb jullie natuurlijk zien dansen en vond dat super! En ik doe in de vakantie wat dingen met muziek… draaien in clubs en zo en wilde jullie vragen dan te dansen… “ Hij keek haar twijfelachtig aan maar Abigails ogen begonnen te glimmen van plezier. ‘
“Meen je dat, dat, dat lijkt me zo geweldig echt waar!”

“Oke vanaf het begin weer” Zei Dean en hij ging weer bij zijn installatie staan. Het leek op een dreuzel draaitafel maar was magisch en Dean had het zelf in elkaar geknutseld.
“Ahw Dean kom op ik ben dood” Riep Gwyneth met een zucht en plofte op de grond neer.
Dean grijnsde en schudde zijn hoofd “Nee schat we gaan door totdat het perfect is…”
Abigail grijnsde om de manier waarop Dean naar Gwyneth lachte en keek veelbetekenend naar Patty die ook lachte. Ze waren nu al twee weken bezig en Dean was best veeleisend maar zijn ideeën waren geweldig en zorgde ervoor dat Abigail aan iets anders kon denken dan aan Sarah of de Zwadderaars die ze moest ontlopen bang op een herhaling van vorige keer.
“Kom op Gwyn nog een keer” Zei ze toen lachend en trok haar vriendin overeind.
“Hey Dean ik vind trouwens dat we ook jongens moeten hebben, ik bedoel er zijn er die het kunnen dat zagen we op Lynn’s feestje toch?” Merkte Patty toen op nadat ze een overslag deed alsof het niks was.
“Ja ja, ik zat eraan te denken ik zal wel rondvragen hoorde dat Teddy Lupos ook wel kan dansen”
“Enkel stijldansen” Zei Abigail meteen en beet toen op haar lip de blik van Gwyneth ontwijkend.
De afgelopen weken probeerde hij wel contact met haar te maken maar ze ontweek hem net zo erg als de Zwadderaars. Nee enkel het dansen, school en Sarah waren belangrijk. Want ze moest weten waarom Sarah deed hoe ze deed…

Gwendolyn · Geplaatst: Wo Jun 25, 2008 21:32

Hee..!!!
Ten eerste spijt het me dat ik nu pas post en niet op maandag.. maar ik moet bekennen dat ik net pas het hoofdstuk af had..
Ten tweede willen wij Misssnake heel erg bedanken voor haar reactie..!!
En Ten derde.. veel plezier met dit hoofdstuk..!!!
d0eg..!!xX

Hoofdstuk 31

Sarah zat op het balkon in de meisjesslaapkamer naar buiten te kijken.
Abigail zat samen met Patty en Gwyneth buiten op het gras te lachen. Er was geen spoor van de Cruciatusvloek meer over, aan de buitenkant tenminste.
Ook Sarah had er geen last van, aan de buitenkant. Maar aan de binnenkant begon het de laatste week aardig te knagen.
Het was alweer 2 weken geleden dat Sarah Abigail naar de kerkers toe had gelokt en haar had vervloekt, maar de herinnering stond nog in haar geheugen gegrift alsof het net was gebeurd.
Elke keer, nou ja bijna elke keer als ze haar ogen dichtdeed dan zeg ze Abigail weer kronkelend van de pijn op de grond liggen, gillend om haar te laten stoppen.
Sarah kon het maar niet loslaten wat ze gedaan had. Ze had er niet zo zeer spijt van, want Abigail had het verdient. Maar het feit dat ze iemand zo veel pijn gedaan had viel haar erg zwaar. Vooral omdat ze het idee had dat ze het niet helemaal vrijwillig had gedaan. Niet de tweede keer in ieder geval.
De tirade van de stem hoorde ze ook nog in haar oren suizen.

’Waarom, wáárom deed je er zo lang over? Ik moest je de tweede keer aansporen om het nog eens te doen. Ben je te zwak om zulke vloeken uit te spreken? Ben je net zo min als een dreuzel? Een modderbloedje? Is dat het soms? Ben je te zwak?’Je moest haar vermoorden, VERMOORDEN en zelfs dat simpele woord kwam er niet in je op. Je bent zwak. ZWAK hoor je dat!! Maar dat zal wel beter worden, je krijgt nog kansen. Maar als je het weer verpest dan geef ik jou geen kans meer, dan zal ik niet zo aardig zijn als dat ik nu voor je ben. begrepen?

Maar Sarah probeerde er niet te veel naar te luisteren, anders zou ze gek worden. Want ze deed toch haar best? Ze had Abigail toch vervloekt? Waarom moest die tweede keer er dan ook nog bij? Die eerste keer had ze genoeg gevonden. En haar vermoorden? Waarom dat? Martelen was velen malen leuker, als het bij 1 keer bleef. Maar gelukkig was dat nu over, het was twee weken verder en niemand wist er iets van.

Sarah hoorde de deur van de slaapzaal krakend open gaan en keek met een ruk om. Een verschrikte Roxelle stond in de deur en Roxelle kreeg een rode kleur op haar gezicht.
“Sorry, ik wilde je niet storen. Ik – ik wilde alleen even mijn boek pakken”, ze schuifelde snel naar haar bed en pakte een dik bruinkleurig boek uit haar hutkoffer. “Sorry, ik uhh..”
Sarah kreeg een beetje medelijden met haar en glimlachte even.
“Doe rustig aan Rox. Jou doe ik toch niets”.
Roxelle, die net haar normale kleur weer had terug gekregen, keek Sarah nu weer met rood wordende wangen aan.
“Ik – waarom niet? Je bent zo veranderd Sarah. Je doet veel mensen pijn en je schijnt het nog leuk te vinden ook. Waarom mij niet?”
“Omdat jij een vriendin van me bent”.
Roxelle keek haar geschrokken aan.
“Was”, verbeterde Sarah zichzelf snel en ze voelde zelf ook haar wangen branden. “Het was niet mijn bedoeling om jullie kwijt te raken Rox. Alleen Gwyneth kan ik niet uitstaan. Maar jullie vind ik geweldig. Nog steeds..”
Roxelle liet zich langzaam zakken op haar bed, maar ze hield Sarah nog steeds angstvallig in de gaten.
“Ik wil jou ook niet kwijt als vriendin Saar. Je was een goede vriendin voor me en dat mis ik soms”, ze liet haar hoofd hangen en keek naar de grond. “Maar als je naam al valt in een gesprek en word die gene die je naam zei zo kwaad aangekeken. Je naam wordt net zo behandeld als die van Jeweetwel in die tijd. Ik vind het zo erg. Lynn wordt dan zo boos en Teddy zegt dan niets meer”.
“Ik uhh – wat erg ik…”, Sarah kwam niet uit haar worden.
Had het dan zo veel inpact gehad op haar vrienden. Naja, wat je vrienden kon noemen. Ze hadden haar zo laten vallen. En Teddy, zei hij niets meer als haar naam werd genoemd? Miste hij haar?
“Uhh.. missen jullie mij dan? Ik bedoel, Teddy valt stil, Lynn word boos.. en jij.. jij praat nu tegen me en zei dat je me miste.. ik –“
Op dat moment sloeg de deur met een klap open. Lynn kwam met rare danspasjes naar binnen geschuifeld.
”I wanna dance with somebody, i just want some heat with somebody..”
ze stopte automatisch met zingen en dansen toen ze Sarah en Roxelle samen in 1 kamer zag zitten.
“What the – wat doen jullie hier samen? Wat doe jij met háár samen?”, Lynn keek kwaad van de één naar de ander.
“Ik praatte gewoon even met haar”, mompelde Roxelle zo zacht dat het net verstaanbaar was.
“Ben je gek geworden? Dat kind wil Abigail dood hebben en jij práát leuk met haar?”, Lynn gooide uit pure frustratie haar handen in de lucht.
“Kom mee jij”, ze trok Roxelle mee aan haar gewaad de slaapzaal uit, nadat ze Sarah nog 1 keer met een woeste blik had aangekeken.

Een zeer vermoeiend blokuur van kruidkunde was achter de rug en Sarah was blij toen ze naar buiten mocht. De zon was al aardig warm voor de tijd van het jaar en ze was blij met elk verkoelend briesje dat ze tegen kwam.
“Hoi lekkerding”, hoorde ze zacht in haar oor.
Sarah draaide zich om en gaf Salvin meteen een knuffel.
“Oehh en waar heb ik die voor verdient?”, vroeg hij lachend.
“Omdat je lief bent”.
Ze liepen naar de boom waar ze de laatste tijd wel meer samen zaten en keken elkaar aan.
“Oh, en wat doe je als ik zeg dit weekend een extra uitje naar Zweinsveld is en ik je meevraag?”
Sarah vloog Salvin aan en ze vielen samen op de grond.Dit kon Sarah niets deren en ze zoende hem vol op zijn mond.
Ze hoorde een paar mensen lachen en fluiten, maar daar moest ze deze keer alleen maar om lachen. Ze was zo blij met Salvin, hij betekende alles voor haar.
“Dan zeg ik dat ik héél graag met jou daarheen wil! Want dan heb ik nog iets leuks om naar uit te kijken”.
“Hoezo? Vind je het niet leuk meer hier dan?”, hij trok een pruillip.
“Met jou wel, maar de lessen zijn vreselijk. En dan vooral die van mn vader. Hij let constant op me, bij elke beweging vraagt die wat ik ga doen of zegt die dat ik stil moet zitten. Ik word gek van die gozer”.
“Tsjah, het is wel je vader die op je let en om je geeft. Maar ik zou het ook zwaar irritant vinden zou mijn vader dat doen ja”.

Sarah had net haar hoofd rustig op de schoot van Salvin genesteld, toen ze iemand haar naam hoorde roepen.
Ze kwam moeizaam met haar hoofd omhoog en kreunde even toen ze zag wie eraan kwam ‘hobbelen’. Met een zucht liet ze haar hoofd weer vallen.
“Kill me, please”, zei Sarah dramatisch.
“Waarom”.
Sarah knikte naar links, als teken dat hij moest kijken.
“Dát”, zei Sarah. “En wat heeft ze in godsnaam in haar zakken zitten? Watermeloenen?”
“Geen idee, maar het is wel groot en rond en niet van zichzelf”, zei Salvin lachend, want een stomp van Sarah opleverde.
“Hoi Sarah, hoorde je me niet roepen? Mag ik bij jullie komen zitten?”, vroeg Alyssa toen ze voor Sarah stil stond. Ze wachtte niet op een antwoord en plofte naast Sarah neer.
“Doe vooral wat je niet laten kunt”, Sarah rolde even met haar ogen.
Stom kind dat het was.
Ze volgde haar overal en zodra ze haar zag kreeg je bijna het Griffel – effect waar Scorpius altijd zo over doordramde. Dat scheen een meisje te zijn die bij zijn vader in het jaar had gezeten en altijd omhoog sprong als ze een vraag wist en die wilde beantwoorden.
“Mooi”, antwoorden Alyssa als goedkeuring. “Ik heb pompoenen meegenomen, wil je er ook 1?”
Alyssa haalde een kleine, zwaar misvormde pompoen uit haar zak en stak die Sarah toe.
Sarah keek er met een vies gezicht naar en pakte hem vast bij het steeltje.
“Waar heb je dié vandaan?”, vroeg Sarah toen ze hem met ingehouden adem van dichtbij bekeek.
“Bij Hagrid, uit zijn tuin. Ze zijn makkelijk te pakken en – “.
“Bah”, mompelde Sarah. En ze liet het steeltje meteen los zodat de pompoen met een zachte plof op het gras terecht kwam.
“Bij Hagrid?”, vroeg Salvin met een walgend gezicht. “Die stomme halfbloed reus kan niets goeds doen. En toch riskeer je je leven bij het eten van dát?”
Alyssa leek even teleurgesteld te zijn en Sarah hoopte dat ze dan snel weg zou gaan. Alyssa liet haar blik even afdwalen naar het meer en blijkbaar had ze iets gezien wat haar op een idee bracht, want ze draaide zich met een ruk om.
Sarah schoot van de schrik omhoog en knalde met een smak tegen Salvin aan, die zijn hand tegen zijn mond drukte. Allebei keken ze Alyssa kwaad aan, maar dat scheen ze niet op te merken.
“Wie had gezegd dat we ze gaan opeten? We kunnen hem ook voor veel betere doeleinden gebruiken”, zei Alyssa grijnzend en ze liet haar blik weer afdwalen naar het meer.
Sarah volgde haar blik en een twinkeling kwam in haar ogen.
Abigail, Lynn, Roxelle, Gwyneth, Patty, Teddy en Jamie zaten op het gras vlakbij het meer. Er werd blijkbaar net iets grappigs verteld, want iedereen begon heel erg hard te lachen.
Sarah kreeg een plotselinge ingeving en staarde dankbaar naar de misvormde pompoenen die Alyssa had meegenomen.
“Kennen jullie de dreuzelsport voetbal?”
Zoals Sarah al verwacht had keken Salvin en Alyssa haar met een stomme blik aan.
“Je denkt serieus dat we ons interesseren voor een domme dreuzelsport?”, vroeg Salvin met een opgetrokken wenkbrauw.
“Nee, maar ik denk dat jullie deze sport wel interessant vinden in een bepaald opzicht”, en ze knikte naar het Abigail en het groepje om haar heen dat aan het meer zat.
Salvin keek met een niet begrijpende blik naar het meer en keek toen weer terug.
“Als het iets met hun te maken heeft, dan wil ik er graag mee kennis maken”.
“Dat dacht ik al”, zei Sarah glimlachend. “Dan zal ik het laten zien”.
Sarah stond op, pakte de misvormde pompoen weer vast bij het steeltje en liep langzaam in de richting waar Abigail zat. Toen ze dichtbij genoeg was legde ze de pompoen neer en ging erachter staan.
Nadat ze een aantal keer met haar kont had geschud om een goede positie in te nemen en Salvin deed het bijna in zijn broek van het lachen.
“Hoi”, zei Sarah zacht.
Zodra Abigail zich had omgedraaid trapte Sarah zo hard als ze kon tegen de pompoen aan.
Sarah kwam niet meer bij van lachen nadat ze had gezien hoe het gezicht van Abigail eruit zag.
Het was compleet oranje en overal zaten pitjes op haar gezicht vast gekleefd. Er zat zelfs een stukje schil op haar wang.
Abigail zelf kon blijkbaar geen woord uitbrengen van verbazing en iedereen die om haar heen zaten ook niet.
Sarah liep grinnikend naar Abigail toe, pakte het stukje schil van haar wang en hield het voor haar mond.
“Hapje”, vroeg ze liefjes.
Lynn was opgesprongen en keek woedend naar Sarah.
“Jij vuile – “
Maar ze kwam niet ver, Alyssa had nog een pompoen uit haar zak gehaald en die op de grond gelegd. Ze schopte er tegen aan en Lynn kreeg hem recht in haar gezicht, waar hij grotendeels uit elkaar spatte.
Salvin lag huilend van het lachen op de grond en Sarah kon haar lach ook maar moeilijk inhouden. Er kwam meer een soort rare proest uit haar mond vandaan.
“Misselijk van je Sarah”, zei Teddy en zijn ogen schoten onweer.
“Ik wilde ze gewoon kennis laten maken met de dreuzelsport voetbal. Mag dat dan niet?”, vroeg Sarah zo onschuldig mogelijk.
“Echt heel misselijk”, zei Jamie ook nog eens.
“Nah”, zei Salvin. “Maar die pompoenen waren van jullie vriendje halfbloedreus. Dus misschien worden ze daar wel misselijk van. Wie weet wat die ermee heeft uitgespookt”, Salvin trok een walgend gezicht.
De mond van Roxelle en Abigail vielen open en Teddy was opgesprongen en hield dreigend zijn toverstok richting Salvin zijn hoofd.
“Hoe durf je!!”, gilde Abigail die ook was opgesprongen. “Hagrid doet nooit iemand kwaad!! Hoe durven jullie zo over hem te praten”.
“Nou ik heb niets gezegd hoor, maar ik ben het wel met hem eens. Ik zou die dingen voor geen goud opeten of er verder ook maar iets mee doen. Alleen het feit dat het rond was en je er dus mee kunt voetballen stond mij wel aan”, zei Sarah grijnzend.
“Wat?!”, Teddy hield zijn toverstok nu richting Sarah. “Wat zei je?”
“Ik zei dus dat – “
“Volgens mij had hij dat begrepen schat”, zei Alyssa opeens.
Sarah keek haar verwijtend aan.
“Ik ben je schat niet”, beet ze haar toe. “En ik zei dus dat ik niets van die stomme halfbloedreus zou aannemen of eten. Straks ga je nog dood ofzo”.
“Jij gaat straks nog dood als je zo door gaat”, siste Teddy en hij liep woedend op haar af.
Maar Jamie was snel overeind gesprongen en hield Teddy tegen.
“Kom op Ted, verspil je moeite niet aan dat gestoorde wijf. Dat is ze niet waard”, hij spuugde voor Sarah’s voeten op de grond.
“Wat deed je?”, zei Salvin opeens dreigend.
Sarah keek zijn kant op en schrok van wat ze zag. Zijn ogen keken zo kwaad, dat als blikken konden doden Jamie ter plekke was neergevallen. Maar dat was nog niet alles. Rondom zijn pupillen was een groene gloed ontstaan. Dit had Jamie blijkbaar ook gezien, want hij deed opeens een paar stappen achteruit.
“Ik – ik spuugde op de grond zag je dat niet? Dat doet iedereen wel eens”, hij draaide zich om naar Teddy en fluisterde iets. Teddy knikte en Jamie richtte zich weer op Salvin, die nog steeds woedend naar hem keek.
Sarah liep naar hem toe en pakte voorzichtig zijn hand vast.
“Sal, rustig. Het was niet erg, ik – “
Maar Salvin schudde haar hand weg en keek haar even boos aan, met nog steeds dezelfde groene gloed in zijn ogen.
“Hij spuugde bijna op je en je vind het niet érg?”.
“Natuurlijk wel, maar het is geen moordramp”.
“Dat is het wel”, en hij liep met ferme stappen op Jamie af met zijn toverstok getrokken.
Jamie deinsde geschrokken achteruit.
“Kunnen we er niet over praten?”, probeerde hij nog, maar dat was tevergeefs.
“Cru – “
Met een harde duw van Sarah kwam Salvin op de grond terecht.
“Niet nog een keer”, zei ze licht hijgend. “Dat doe je niet, je mag alles. Maar dat niet”.
Jamie keek Sarah bijna dankbaar aan, maar besefte toen dat het misplaatst was en stond snel op. Abigail had Sarah nog met een rare blik aangekeken voordat ze hun gevolgd was.
“Kom snel weg hier”, zei hij zacht en de andere volgde hem naar het kasteel.

Het was ondertussen alweer weekend geworden en Sarah en Salvin hadden goed gepraat over het voorval bij het meer.
“Echt niet meer doen he”, had Sarah tegen hem gezegd.
“Ik zal mijn best doen, maar hij had het verdiend”.
“Nee dat had hij niet. Ik weet wat die vloek doet en het is vreselijk”, zei Sarah zacht.
“Dat is het niet, maar dat leer je later nog wel”, hij glimlachte even. “Maar daar hebben we het nu niet over he? We gaan nu gezellig naar Zweinsveld”.
“Ja is goed”, Sarah glimlachte ook even en ze liepen naar het stenen bordes op de begaande grond.
Daar stonden de koetsen al te wachten om hun naar Zweinsveld te brengen en ze stapte in een koets. Net voordat Sarah de deur dicht wilde doen vloog die weer open.
“Mag ik bij jullie in de koets?”, vroeg Alyssa.
“Tuurlijk”, zei Sarah glimlachend.
Ze was sinds dat ze met de pompoenen aan het voetballen geweest waren, vriendinnen geworden met Alyssa. Ze was niet zo erg als Sarah altijd gedacht had en ze kon nog wel dingen van haar leren.
Toen ze in Zweinsveld aangekomen worden, sprong Alyssa vrolijk uit de koets.
“Ok, waar gaan we als eerste heen? Het krijsende krot of de drie bezemstelen?”
Sarah keek Salvin vragend aan. Ze zouden toch samen hierheen gaan?
“Uhh, heb je verder niet met iemand afgesproken om hier heen te gaan?”, vroeg Sarah voorzichtig nadat Salvin zijn schouders had opgetrokken.
“Nee, ik dacht ik ga gezellig met Saar en Sal mee”, zei ze vrolijk.
“Hmm. Laten we naar de drie bezemstelen gaan”, zei Salvin met een knik naar de beroemde kroeg. “Ik heb even een boterbiertje nodig na dat ritje met die vervloekte koetsen. Ik haat die dingen”.
Sarah keek hem bezorgd aan. Hij zag inderdaad een beetje wit.
“Dan gaan we daar heen”, zei Alyssa nog voordat Sarah haar mond open kon doen en ze trok Salvin aan zijn hand mee richting de deur.
Salvin keek om naar Sarah en deed bijna een smeekbede om zijn hand terug te krijgen.
“Uhh, Alyssa?”
Alyssa draaide zich om en keek Sarah vragend aan.
“Sal zei net dat die zich niet goed voelde en dan trek jij hem opeens heel snel mee. Ik denk niet dat dat hem goed doet denk je wel?”
“O”, zei Alyssa en ze liet snel Salvin’s hand los. “Nee dat is zo. Sorry, soms kan ik een beetje te druk doen”.
“Geeft niet”, zei Salvin met een nors gezicht.
Toen ze binnen waren vonden ze al snel een lege tafel bij het raam en gingen zitten.
“Boterbier?”, vroeg Alyssa.
Sarah en Salvin knikte en Alyssa liep naar de bar.
“Moest ze echt mee?”, vroeg Salvin kreunend.
“Ik heb je anders niet horen klagen”, zei Sarah.
“Nee, daar kreeg ik niet eens de kans voor. Want ik werd meteen hier heen gesleept”.
“Dat is niet waar. Jij zei zelf dat we hierheen zouden gaan”, zei Sarah met een afkeurende toon in haar stem.
“Whatever”, zei Salvin zuchtend.
“Ben ik weer!!”, Alyssa zette 3 bekers boterbier op de tafel en ging zitten.
“Ik ga even naar de wc, ben zo terug”, zei Sarah en ze stak haar tong uit naar Salvin.
Het was erg druk dus het duurde even voordat Sarah bij de wc was aangekomen. Sarah had zich er mateloos aan geërgerd dat niet iedereen geschrokken opzij was gesprongen toen ze eraan kwam lopen. Maar dat zette ze nog wel betaald, dacht ze met een grijns.
Die grijns verdween toen ze een harde ruk aan haar gewaad voelde en de mannen wc werd ingetrokken. Ze probeerde zich nog vast te klampen aan de deurpost, maar dit werkte meer in het nadeel dan in het voordeel. En ze kwam met een harde smak op de stenen vloer terecht..

Gwendolyn · Geplaatst: Di Jul 01, 2008 21:09

Heé..!!
hier is weer een nieuw hoofdstuk..!!
we willen iedereen alvast een hele fijne vakantie wensen..!!
want ik (Gwendolyn) ga vrijdag al op vakantie en Ballerina Girl kan niet poste zonder mijn stukke er tusse en aangezien we geen voorraad meer hebbe..xD
Ballerina Girl zal nog wel verder schrijve en zal ook nog even verder posten.. maar ze gaat zelf ook van 29juli weg tot 12 aug weg.. *dan ben ik er, als het niet al eerder is, ook alweer*..
maja.. verder geen gezeur meer..
Hier ist nieuwe hoofdstuk..!!

Hoofdstuk 32

“Stom kreng” Siste de stem van Abigail geërgerd en ze wees haar toverstok op Sarah en siste de spreuk paralitis die ervoor zorgde dat ze nu als een slappe pop tegen de muur aan hing, vervolgens wees ze haar toverstok op de deur en sloot deze af.
“Sorry van deze ruwe manier maar ik moest je even spreken zonder je aanhangsels” zei Abigail schamper en knielde voor Sarah neer en keek haar aan.
“Dus.. maar wat ik wou zeggen he” even hield ze stil en keek Sarah aan, de persoon die haar dood wilde, haar vreselijk veel pijn had gedaan en nog steeds geloofde ze niet dat dit Sarah was, niet na wat Roxelle haar verteld had.
“Ik weet niet hoe maar op een of andere manier moet je jezelf weer worden Sarah Lubbermans, dit ben jij niet”.
Sarah’s ogen waren kil en keken Abigail fel aan, iets wat haar woedend maakte, ze moest alles doen om zich in te houden en haar niet te slaan.
Abigail schoot overeind en stampte op de vloer.
“Verdomme Lubbermans wat ben je toch een doos, iedereen is doodsbang voor je is dat nou leuk… ik kan je zeggen het kan leuk zijn… maar zo verdomt eenzaam… en Salvin is niet lief… nee volgens mij is hij nog duizend keer erger dan jij. Heb je nooit gezien hoe je vader naar je kijkt in de lessen, je zal best balen dat je hier nooit van geweten heb maar heb je ooit gevraagd waarom he. En verdomme Rox wil nog steeds vrienden met je zijn en hoopt dat je door een fase gaat” Het laatste zei Abigail spottend en na haar verwoede heen en weer lopen knielde ze weer voor Sarah neer. En tot haar verbazing zag ze tranen glinsteren… maar ook weer die kilheid en merkte ze aan Sarah’s blik dat ze alles deed om de tranen weg te krijgen.
“Ik heb nooit om Teddy gevraagd hij kwam naar mij toe” Zei ze toen zacht “En jij kan ook elke jongen krijgen die je wilt er zijn nog genoeg lievere en slimmere jongens dan Teddy” Abigail slikte en haar blik straalde nu ook woede uit. “Want zoals je wel gezien hebt is hij niet moeilijk te verleiden”.
Abigail stond nu op en stapte naar buiten op het laatste moment hief ze de spreuk bij Sarah pas op en ze keek haar nog even aan… maar Sarah bleef zitten.

“Hey Abs waar was je”
“Even naar het toilet”
Abigail plofte op de stoel neer en nam meteen een slok van haar boterbiertje. “Dit spul is zo veel beter dan gewoon bier” Merkte ze fronsend op.
“Welk bier” Verbaasd keek Teddy haar aan, hij hing gewoon met hun rond maar echt spreken tegen hem deed Abigail niet… altijd via de anderen iets wat steeds irritanter begon te worden.
“Dreuzel bier” Zei Abigail geërgerd en keek hem even strak aan, beledigt keek hij terug.
“Maar dus…” Onderbrak Roxelle de ongemakkelijke stilte toen “We komen morgen avond wel even kijken dus” Zei ze en keek naar Gwyneth.
Vragend keek Abigail naar Gwyneth.
“Morgen oefenen we toch?”
“Ja ik weet, en Rox en Lynn komen even kijken… misschien met nog meer mensjes, we gaan even laten zien wat we allemaal kunnen”
Abigail keek haar met grote ogen aan, stond op en trok haar van haar stoel om een stuk verderop stil te blijven staan.
“Rustig aan joh, je hoeft me arm er niet af te trekken” Zei Gwyneth terwijl ze over haar pijnlijke arm wreef.
“Waarom komen ze langs… ‘hij’ zal dan zeker ook meekomen” Zei Abigail, een boze blik op teddy werpend.
“Ja maar dat zou je juist leuk moeten vinden” Zei Gwyneth met een brede grijns. Abigail keek haar fronsend aan maar Gwyneth trok haar al naar zich toe. “Je wilde hem toch jaloers maken” Fluisterde ze. “Hoe kan dat beter als je met Dean, Keegan of met een van de andere jongens danst die er nu ook bij komen”.
Nu begon Abigail ook te grijnzen.
“Jij bent slecht” zei ze.
“Nee jij” Zei Gwyneth lachend. “Maar hij verdient het” rustig liepen ze terug elkaar veelbetekenende blikken toewerpend en giechelend. Ook toen ze weer aan de tafel zaten konden ze niet gewoon naar elkaar kijken zonder in lachen uit te barsten.
“Tell me please wats going on?” Zei Patty op een gegeven moment toen Abigail helemaal dubbelgevouwen lag van het lachen en de tranen over Gwyneth gezicht liepen.
“wacht even” Zei Gwyneth toen en wreef de tranen van haar wangen “Hey wij moeten nog wat dingen zoeken zien jullie later weer oke?” Ze keek naar Roxelle en die knikte fronsend.

Toen ze op gehoorsafstand waren vertelde Gwyneth meteen waarom ze lachten en Patty grijnsde “Geweldig” zei ze en keek Abigail goedkeurend aan “Hij verdient het” Zei ze simpel.
Abigail grinnikte en keek achterom naar Teddy en voor het eerst in weken gaf ze hem een plagerige en flirtende glimlach.
Teddy keek even stomverbaasd maar lachte vaagjes terug en toen verdwenen de 3 uit zicht.
“Abigail jij bent slecht” Zei Gwyneth verontwaardigt maar toch lachend.
“Yeah, so what? Hij verdient het” Zei Abigail schouderophalend en lachend liepen de drie meiden verder.

“Dag professor Potter!”
“Abigail wills wacht!”
“nope” Zei Abigail geërgerd en liep snel door via een verborgen gang naar het lokaal waar ze dansten.. ze was blij dat ze zo vroeg was en nog blijer dat ze Potter kwijt was. Even keek ze achter zich. Hij bleef maar vragen stellen over haar en over school en over haar verleden, iets waar ze totaal niet op zat te wachten. Hij wilde zelfs weten of ze niet liever in een andere afdeling wilde, zoals altijd zei ze “Ik hoor bij geen enkele afdeling“ en dan keek hij haar verbouwereerd aan.
Maar nu was ze in het danslokaal waar Dean ’s spullen al klaar stonden, blijkbaar was hij even weg. Ze droeg een sportbroek die een beetje wijd uit liep naar beneden en een strak maar kort zwart hemdje met hierover een wijd roze vest.
Ze liep naar de installatie en zette hem aan. Even was het stil maar toen hoorde ze een nummer beginnen waar ze vaak de warming op deden en dan had Abby altijd zin om te dansen.
Ze ging dan ook in het midden van de ruimte staan en keek naar zichzelf in de spiegel en glimlachte even voor ze begon te dansen op de muziek. Ze was steeds beter aan het worden en nog steeds soepel wat Dean helemaal geweldig vond.
“Hey rooie ziet er goed uit” Zei opeens de stem van Dean die achter haar verscheen. Abigail stopte abrupt en keek Dean een beetje boos aan “Ik heet Abigail… geen rooie” Zei ze koeltjes maar haar ogen zeiden genoeg om hem te laten stoppen met lachen.
“Sorry” Zei hij snel en ging toen naast haar staan “Maar laat eens zien wat je net deed” Vervolgde hij “Maar nu met mij”
Abigail keek hem even fronsend aan maar hij zette de muziek weer aan met een korte beweging van zijn toverstok en trok haar naar zich toe en deed ongeveer wat zij had gedaan maar nu samengevoegd…
Hij liet haar een rondje draaien en trok haar weer tegen zich aan en keek haar grijnsend aan “Zou je dit niet liever met Gwyn doen” Zei Abigail toen poeslief.
En al kon je het niet zien door zijn donkere huid ze wist dat hij rood werd.
“Hoe weet jij dat?” Vroeg hij verbaasd en liet haar los.
“ik ben niet dom of zo hoor ik zie best hoe je naar haar kijkt” Zei Abigail lachend en ging op de grond zitten om haar spieren op te rekken.
“Denk je dat ze het weet” Vroeg hij en keek even naar Abigail en toen snel naar de deur om er zeker van te zijn dat niemand keek of luisterde.
“Nope, je moet denk ik wel duidelijk zijn” Zei Abigail met een brede grijns terwijl ze haar neus op haar knieën legde.
“Als we dus samen iets gaan doen met de nieuwe jongens ga jij dus met haar het voordoen” Vervolgde ze.
Dean knikte even en keek toen naar haar via de grote spiegel “Ben je me nu aan het vertellen wat ik wel en niet moet doen”
“Uh, duuuh” Zei Abigail lachend en stond op, op dat moment kwamen Roxelle en Lynn binnen vergezeld door Teddy en Jamie. Achter hun aan kwamen Gwyneth en Patty binnen en wierpen een veelbetekenende blik op Teddy en begonnen weer te lachen.
“Als die jongens te laat komen gooi ik ze er direct uit” Zei Dean die geïrriteerd naar de deur keek.
Maar dat zou niet nodig zijn want daar kwamen de drie jongens al.
Keegan een knappe maar tikkeltje botte 6e jaars waar Abigail mee had gedanst op het feest van Lynn. Hij had halflang blond haar dat krulde
Jesse, uitmuntende danser maar o zo’n player wat heel duidelijk was op
Lynn ’s feest omdat hij eerste met Patty flirtte, daarna met Gwyneth en nu Abigail lachend aankeek. Hij was een beetje zo’n latino type en na horen was hij ook een uitmuntende stijldanser.
En als laatste Bran, knap donkerblond stijl haar dat soms voor zijn ogen hing en waar Patty een enorme crush op had. Alleen zag hij haar niet zo staan.

“Oke meiden warming up” Riep Dean toen en zette een nummer aan waar Abigail gek van was… Shakira was het had Dean gezegd. “Jongens jullie mogen hen nadoen” Riep Dean en Abigail, Gwyneth en Patty gingen voor de spiegel staan en deden de rij oefeningen.
“Man dat zijn meiden dingen die doen wij niet” Riep Keegan geergerd.
“Jah maar je word er wel lekker soepel van” Riep Abigail en keek even lachend naar hem wat genoeg was om hem de mond te snoeren.
Abigail kon heel veel gedaan krijgen bij de vele jongens op Zweinstein en vooral nu ze hoorde bij de incrowd van Grifoendor. Via de spiegel zag Abigail Gwyneth zo onopvalbaar mogelijk naar teddy knikken die nu al zat te kijken als een oorwurm.
“Wacht maar” Zei Abigail stiekem grijnzend en geluidloos en ging verder met de oefeningen.
“Jullie mogen ook meedoen hoor” Zei dean opeen tegen de vier die nu tegen de muur aan zaten.
Roxelle en Lynn sprongen meteen enthousiast op maar de jongens niet echt.. “Hey ze hebben wel zo partners nodig dus jullie ook” Zei Dean lachend naar Teddy en Jamie kijken die toen ook langzaam overeind kwamen.
Enkele nummers besteden ze toen aan warming up en toen begon het dans gedeelte.
“Oké, Iedereen maak paren, Gwyneth wil jij mij helpen, Bran dan mag jij even kijken en het zo overnemen” Gwyneth knikte en liep naar Dean toe en even grijnsde Abigail even naar hem en hij glimlachte terug.
“Oké, nou Abigail jij was mijn inspiratie, de muziek is voor deze niet hiphop of van mij maar ik wilde er in ieder geval iets mee doen” Legde hij uit terwijl hij de hand van Gwyneth pakte en haar met haar rug naar hem toe zette. Toen keek hij naar de setjes die gemaakt werden en schudde zijn hoofd. “Oke dus Jesse en Abby Teddy en Patty Keegan met Lynn en als laatste Jamie met Roxelle. Ziet er goed uit”
Toen begon hij uit te leggen hoe het zou gaan, de meiden zouden zeg maar nogal een verleidende rol spelen en het was niet allemaal hip hop maar ook wat stijldansen waar Dean blijkbaar ook aan had gedaan. Verschillende draaien en veel lichaamscontact… Abigails dag kon niet meer stuk.
En om het voor teddy nog eens erger te maken… (hij keek al totaal niet blij meer en Patty giechelde enkel) ritste ze haar vest open en deed deze uit. En de blik van Teddy terwijl bij het oefenen de handen van Jesse over Abigails lichaam gleden sprak boekdelen.
“Je bent echt een geweldige danser” Fluisterde Jesse in Abigails oor en Abigail glimlachte.
“Dankje.. jij kan het ook behoorlijk goed” Zei ze en keek even opzij naar Teddy die het ook behoorlijk goed deed… en woest een blik op Jesse wierp.
Na ruim een half uur bezig te zijn geweest konden ze even pauze gaan houden. Abigail was wat draaierig maar had nog zat energie.
“Hey waarom was je niet bij de ontbijt en lunch eigenlijk?” Vroeg Roxelle toen en keek vragend naar Abigail die nog wat rek oefeningen deed.
Abigail haalde haar schouders op.
“Geen honger en te veel ongewenste personen aanwezig” Ze rekte haar armen boven haar hoofd uit en liet zich soepel achterover vallen in een brug en via de handstand stond ze weer op.
“Het is niet goed om niet te eten Abigail” Zei Gwyneth streng na een slok water te hebben genomen.
“Whaa boeiend, ik heb vaak genoeg zonder eten overleefd” onverschillig keek Abigail de andere kant uit de strenge en bezorgde blik van Gwyneth ontwijkend.
Ook was ze opzoek geweest naar Sarah, kijkend of ze nog nagedacht had over haar woorden, maar dat was blijkbaar niet zo. Ze was nog steeds een kreng en ging nog steeds met Salvin. Wel had ze gemerkt dat ze niet de enige was die hem in de gaten hield. Een jongen uit ravenklauw zag ze vaak de kant op kijken van het meest perfecte setje van de school.

“Hey Abby, jij doet toch ook Latin enzo” Vroeg Jesse opeens en keek op naar Abigail.
“Niet zo veel meer, nou ja net wat. Maar echt dat stijldansen met de lessen van Atropine niet meer” Zei ze schouderophalend. Jesse stond op en maakte een charmante buiging.
“Mag ik?” Vroeg hij en Abigail grijnsde vaagjes.
“Oh ja dat wil ik ook wel eens zien” Zei Dean en liep naar zijn muziek. “Hier ik heb wel wat muziek” Zei hij en zette iets aan wat Abigail herkende van de lessen.
“Wacht even” Zei ze en trok haar sneakers uit. “Sorry dans het liefst nog steeds op blote voeten” Zei ze lachend en plagerig knepen Patty en Gwyneth hun neuzen dicht.
“Kan jij dat niet veel beter dan hem” Fluisterde Patty toen in de oor van Teddy.
“Hmpf” Bromde Teddy geërgerd en keek naar Jesse die zijn hand om Abigails middel legde en haar dichter tegen zich aan trok. “Ze doet het erom he” Zei hij binnensmonds maar Patty hoorde het wel.
“Je kan niet van haar verwachten dat ze geen wraak zou willen nemen… het is wel Abigail waar je het over hebt hoor” Zei ze en kon het niet laten om te grijnzen.
“Vrouwen hè” Zei Jamie die naast Teddy zat en het hoorde.
“Nee Abigail” Vervolgde Patty en keek naar het dansen van Abigail en Jesse. “Maar hij is enkel uit op haar lichaam… dat zie je, jullie waren mooier samen, meer spanning en zo” Zei Patty toen en hield haar hoofd wat schuin en keek toen met grote ogen naar wat Jesse deed.
Hij drukte gewoon zijn lippen op die van Abigail die hem dan ook direct van zich af duwde en hem een keiharde klap in zijn gezicht gaf.
“Waag het nog eens een vinger naar me uit te steken en ik doe je wat” riep ze en keek Jesse woest aan. Meteen deed hij een stap achteruit en werd in zijn nekvel gegrepen door Dean.
“Dat gedoe hoef ik hier dus niet wegwezen jij” Zei hij en duwde hem niet helemaal zachtaardig naar de deur waar hij ook meteen verdween.
“Stomme, stomme, stomme, walgelijke…” Raasde Abigail woedend en draaide zich om Gwyneth had met grote ogen naar het schouwspel gekeken, net als de anderen.

Abigail wilde het lokaal uitlopen maar struikelde over haar eigen voeten omdat ze zo boos was en met een luide bons viel ze op de vloer.
“Abby!!” riep Gwyneth geschrokken en sprong overeind net als de anderen.
Even lag Abigail stil met gesloten ogen op de grond maar opende ze toen weer en kwam nogal stuntelig overeind.
“Laat me niks aan de hand” Zei ze koeltjes en stond op waarbij Gwyneth haar wilde hebben. “Ik ben oké!” Riep Abigail toen boos en duwde Gwyneth weg en keek haar even aan met een vernietigende blik die er meteen voor zorgde dat Gwyneth angstig een stap achteruit deed.
Woest stampte Abigail de ruimte uit maar daarbuiten bleef ze al snel stilstaan en zakte bijna in elkaar van duizeligheid.

“Wat heeft zij?” Vroeg Roxelle verbijsterd..
“Ik heb geen idee… het lijkt me dat ze daarop uit was” Zei Teddy bitter en ademde diep in om zijn woede te verbergen.
“Echt niet!” Riep Patty meteen. “Dat was wel het laatste wat ze wilde” Ze keek Teddy scherp aan en hoopte maar dat hij zou begrijpen wat ze bedoelde.
Weer zuchtte hij en draaide zich om.
“Ik ga wel even kijken” mompelde hij en liep de deur uit.

Abigail was alweer doorgelopen maar hield een hand tegen de muur om niet weer te vallen wat wel gebeurde. Snel schoot Teddy naar voren en greep haar vast voordat ze weer met een luide bons de grond zou raken.
“Ik denk toch echt dat je wat normaler moet gaan eten” Zei hij koeltjes en zette haar weer op haar voeten.
Abigail keerde zich naar hem om en keek hem woest aan.
“Je bent mooier als je lacht” Zei hij zonder enkele emotie.
“Man jij moet echt ophouden vuile…”
“Wil je even rustig aandoen, straks ga je weer out”
“Ik ging niet out” Riep Abigail verontwaardigt maar Teddy schudde zijn hoofd.
“Dat ging je wel… en ga je me ook vertellen waarom je Jesse dat liet doen?”
Abigails ogen werden nog donkerder van woede.
“Dat liet ik hem niet doen!” Riep ze woest uit. “Hij hield me zelfs vast om het te kunnen doen” Vervolgde ze en keerde haar rug naar hem toe en sloeg haar, haar over haar schouder. In haar hals stonden rode groeven van nagels.
Teddy fronste even en raakte haar nek aan, een rilling trok door Abigails rug en ze keerde zich weer naar hem toe.
“Maar dat neemt niet weg dat je flirte met hem” zei hij toen weer koeltjes.
“Ha, ja mag ik ook een pleziertje, jij had ook geen problemen met Sarah op dat feest toch”
Heel even had ze kwetsbaar geleken, maar nu schoten Abigails ogen weer vuur.
“Hoe vaak moet ik nu nog zeggen dat, dat me spijt!” Riep Teddy verontwaardigt uit.
“Nog v…” Maar Teddy onderbrak haar door zijn lippen ruw op die van haar te drukken. Na enkele tellen liet hij los en keek Abigail aan die geen woord wist uit te brengen en hem aankeek met grote verbaasde ogen.
Na een seconden elkaar aangekeken te hebben drukte hij weer zijn lippen op de hare en sloeg zijn armen om haar heen en tilde haar op. Abigail deed hetzelfde en sloeg haar armen om zijn hals en haar benen om zijn middel. Haar rug leunde tegen de muur…

“Nou die blijven ook lekker lang weg” mompelde Lynn en ze stond op.
“Wat ga jij doen?” vroeg Jamie.
“Kijken waar ze blijven misschien” Antwoordde ze en liep de deur uit. Na enkele tellen kwam ze met een zelfvoldane grijns terug.
Toen trok ze haar gezicht weer in de plooi.
“Ik denk dat we er een nieuw setje bij hebben” Zei ze toen en Gwyneth en Patty slaakte beide een kreet.
“Wat! Waar!” Riep Patty en ze liep het lokaal uit gevolgd door de rest.
Roxelle gebaarde hen stil te zijn en wenkte hun mee. Om de hoek een meter of 10 verder zagen ze Abigail en Teddy nog steeds in dezelfde innige omhelzing. Stilletjes gingen ze weer terug naar het lokaal waar de meiden alle 4 een kreet slaakten en Jamie grijnsde net als Dean.
“Dat werd wel eens tijd” Mompelde Jamie grijnzend en Dean haalde zijn schouders op.
“Ik wist niet heel veel van die hele affaire maar had wel door dat hij het niet prettig vond dat ze met Die eikel danste”
Na nog zo’n kwartier kwam enkel Teddy terug met een nogal afwezige grijns op zijn gezicht. Alle 4 de meiden keken hem grijnzend aan en Dean en Jamie zaten bij hen samen met Keegan en Bran die er nog waren maar niet zo enthousiast leken.
“Hey waar heb je, je meisje gelaten” Zei Jamie met een veelbetekenend wenkbrauwdansje.
Teddy leek wakker te worden en keek fronsend naar Jamie maar het was Gwyneth die in lachen uitbarstte en samen met haar Roxelle, Patty en Lynn.
Teddy keek even niet begrijpend naar Jamie en Dean die beide breed grijnsde.
“En hoe was het?” vroeg Jamie serieus.
“Kon ze het nog steeds zo goed? Het leek in ieder geval van wel”
Bij de vier meiden stroomden nu de tranen over hun gezicht van het lachen en Teddy werd rood…

Op datzelfde moment liep Abigail het kasteel uit met een broodje in haar hand en haar mantel om zich heen geslagen. Teddy had erop gestaan dat ze nu ging eten en frisse lucht ging happen. Hij had mee willen gaan maar ze wilde even alleen zijn, nadenken over dit alles… want tijdelijk was haar brein overal maar niet in haar hoofd dus dat denken ging niet optimaal.
“Waarom is het zo ingewikkeld allemaal” Zei ze tegen zichzelf.
Ze liep op een plek waar niemand was… enkel mooie natuur en lente bloemen.
“Als ik nu met Teddy dan… moet ik het dan zeggen… van dat kind” Ze bleef staan en zuchtte.
“Beter van niet maar hij zal het merken” Ging ze verder tegen zichzelf. “En wat als de andere nou moeilijk gaan doen… nee ze vinden het leuk… en het is ook leuk”
Er verscheen even een gelukzalige glimlach op haar gezicht terwijl ze dacht aan net…
“Hij zegt toch dat ie mij wil” Zei ze toen zacht en glimlachend….

Ballerina Girl · Dreuzel Verdiend: 70 Sikkels

Well then, nu Gwendolyn een weekje op vakantie ga ik Ballerina girl haar hoofdstuk eens posten =) We hebben de afgelopen keren geen reacties gehad Sad

maar dat zal vast aa de vakantie liggen. Het loopt misschien wat stroef maar I promise... will be better Angel

ik zit namelijk met uber veel ideetjes Very Happy

Veel lees plezier

Hoofdstuk 33

Sarah staarde naar het godvergeten stukje land waar ze nu zat. Ze had zich terug getrokken van Zweinstein, van Alyssa en van Salvin. Van iedereen eigenlijk, want ze was nog geen levend, pratend wezen tegengekomen. Ze was een rondje om het meer gaan lopen en was hier terecht gekomen. Een open plekje in een dichtbegroeid uitsteekseltje van het verboden bos. Het was een prachtig plekje. Er groeide mooie rode bloemen om de bosjes om haar heen en de ranken van de bloem staken mooi af tegen het groene gras. De lucht was helderblauw en je zou je eigenlijk geen beter, perfecter plekje voor kunnen stellen dan deze. Toch voelde Sarah zich niet helemaal op haar gemak. Ze voelde zich bekeken, al wist ze dat ze helemaal alleen was. En bij elk geluidje dat ze hoorde vloog ze bijna een meter de lucht in, zo gespannen was ze. Ze vervloekte dan ook elke vogel die krassend uit de bomen vloog en haar liet schrikken.
Waar was ze mee bezig? Waarom zat ze eigenlijk hier?
Ze had zich onbewust mee laten voeren door haar voeten en was hier, op dit mooie plekje, terecht gekomen.
Plotseling hoorde ze takjes kraken, alsof iemand achter haar, haar besloop.
Sarah haar nekhaartjes gingen overeind staan.
Ze wist het!! Ze werd bekeken..
Ze sprong omhoog, maar ze ging net zo snel weer naar benenden.
Ze zag een zwarte mantel over het gras glijden en een stem spreken die ze liever niet hoorde.
“Waarom is het zo ingewikkeld allemaal..”
Sarah liet zich met een nors gezicht op de grond zakken.
Was ze daarom hier? Om het zielige gezeur van die zwerfster aan te horen?
Fijn.. En dan vonden ze haar raar. Zij praatte tenminste niet tegen zichzelf..
“Als ik nu met Teddy dan… moet ik het dan zeggen… van dat kind”.
Sarah’s nekhaartjes gingen omhoog staan toen ze de naam van Teddy hoorde vallen. Was ze weer met hem? Na alles wat er gebeurd is.. Na alles wat ze gedaan had om ze uit elkaar te halen en te houden?
Was het niet genoeg geweest om met hem te zoenen..? En ze vergééft hem dat?
Ze gromde zachtjes en ging op haar knieën zitten. Zodat ze Abigail net kon zien.
Abigail stond stil een paar meter van het bosje waar ze zich verstopte.
“Beter van niet, maar hij zal het merken”, ging Abigail tegen zichzelf verder.
Ze kon het moeilijk over haar hart verkrijgen, maar ze moest Abigail gelijk geven. Als ze het zou vertellen dan zou iedereen weten dat ze haar vervloekt had met een onvergefelijke vloek. Die ze niet eens zou moeten kunnen.
“En wat als de andere nou moeilijk gaan doen… nee ze vinden het leuk… en het is ook leuk”
Er verscheen even een gelukzalige glimlach het gezicht van Abigail en Sarah walgde ervan. Ze had zelf zo graag met Teddy willen hebben. Zelf aan de zij van Teddy willen staan. Niet dat dat stomme wicht dat zou doen. En ze had wel zo leuk gezegd dat hij naar haar toe kwam, maar daar geloofde ze dus echt niets van.
’Maak haar dan af, Sarah. Het is heel simpel. Je spreekt de woorden “Avada Kedavra” uit en het is voorbij. Abigail zal er niets van voelen, maar ze zal er niet meer zijn. Is dat niet wat we - jij wilt? Dat ze er niet meer is. Dat jij je gang kan gaan en Teddy kan verleiden’.
Sarah kreeg een grijns op haar gezicht. Was het echt zo simpel? 2 kleine woordjes en Abigail was er niet meer.
Nee ging het maar zo simpel. Hoe graag ze ook wilde dat Abigail weg was, dat er iets met haar gebeurde. Een moord zou ze nooit kunnen plegen..
’Ben je echt zo zwak Sarah? Het is maar een moord, één moord die je pleegt en dan ben je van al je zorgen af’.
“Hij zegt toch dat ie mij wil” Zei ze toen zacht en glimlachend.
Dat was genoeg, ze wilde niet meer horen. Sarah sprong uit de bosjes en keek woedend in de richting van Abigail, die zich razendsnel had omgedraaid.
Een blik vol verwarring kwam op het gezicht van Abigail.
“Ik - jij - je luisterde mij af!!”
“En wat als ik dat zou doen? Wat ik trouwens niet deed. Want die zielige gedachten van jou boeien mij echt niet hoor, zwerfer”. En wat heb je met Teddy gedaan dat hij weer voor jou zou kiezen? He? Heb je hem weer behekst stom kind? Net als de vorige keer?”
Abigail kreeg een woedende flikkering in haar ogen.
“Waarom luister jij niet? Moet ik het nog eens zeggen? Onthoud je het dan wel? Hij kwam naar mij, naar mij. Ik kan er niets aan doen ok, en ik wil er niets aan doen. Want ik vind hem leuk en hij mij. Jij heb Salvin al, die trouwens ook niet goed voor jou is”.
“Dat neem je terug”, siste Sarah. “Salvin is geweldig voor me. Hij houd van me en ik van hem. Jij heb daar niets over te zeggen, stom wicht!!”
Sarah hief haar hand op en wees naar een tak van een boom.
KRAK!!
De tak viel met een hoge snelheid richting Abigail, die haar hand achterloos boven haar hoofd rond zwaaide en de tak in een regen van bloemen veranderde.
“Wat?! Hoe..?”
Sarah draaide zich om en stampte richting het kasteel. Ze kon dat kind er niet bij hebben. Niet nu. Ze wilde alleen zijn. Helemaal alleen. En ze wilde al helemaal geen rare dingen meer zien. Ze wilde het kunnen zien als iemand iets deed. En dat kon ze net niet. Het was onzichtbaar geweest, een anonieme kracht. Alleen zij bezat die, niemand anders mocht dat.
Toch knaagde er wat aan haar, want ze had al eerder gezien dat Abigail dit kon.
“Vlucht maar weg Sarah. Daar ben je wel goed in volgens mij. Wegvluchten voor je gevoel, je echte gevoel. We zijn tegenpolen en daar is een reden voor denk ik..”

Sarah zat aan de tafel van Griffoendor voor het middageten en probeerde niet naar de linker hoek te kijken.
In die hoek zaten Teddy, Lynn en de rest van het hele groepje.
Roxelle wierp zo af en toe blikken op Sarah. Die zowel begripvol als vol verwarring waren. En als Lynn dit zag dan gaf ze haar een por in haar zij en keek Sarah woedend aan. Alsof het haar schuld was dat Roxelle naar haar keek.
Toen Sarah er eindelijk genoeg van had, liet ze haar broodje met pindakaas en hagelslag liggen en liep naar buiten.
“Saar!! Wacht even!!”
Alyssa kwam naar haar toe rennen met 2 muffins bij zich.
“Hier”, zei ze glimlachend. En ze gaf een muffin aan Sarah.
“Dankje”, zei Sarah afwezig en ze nam een hap.
“Waar ging je heen?”
“Waar denk je dat die deur naar toe gaat?”, vroeg Sarah met een flauwe grijns.
“Naar buiten”.
“Wauw Einstein, dat heb je goed”.
“Wie is Einstein?”, Alyssa trok een vragend, en nogal lachwekkend, gezicht.
Sarah moest lachen.
“Een gestoorde geleerde onder de dreuzels”.
“Aha, en ik word daarmee vergeleken. Ik bedoel, ik bén raar enzo. Maar gestoord?”
“Dat ben je niet”, zei Sarah grijnzend. “Een kléin beetje maar”, en ze hield haar vingers dicht bij elkaar, zodat er een kleine ruimte tussen was.
Alyssa gaf Sarah een por in haar zij.
“Nou ok, een klein beetje dan”, zei Alyssa lachend, nadat ze Sarah’s pruillip had gezien.
Ze liepen door de deur en gingen op de trap zitten.
Het was een tijdje stil en Sarah volgde een klein blauw vogeltje dat in de lucht zweefde met haar ogen.
“Is er iets Saar? Je bent zo stil”.
“Nahh, ik weet niet”, ze keek om zich heen. “Ik heb gewoon het gevoel dat ik constant word bekeken. Alsof ik steeds door iemand word gevolgd en me niet met rust wil laten”.
Alyssa keek met een sceptische blik naar Sarah.
“Maar het kan ook aan mij liggen”, zei Sarah snel. “Ik heb alleen zo’n raar gevoel. Alsof er steeds 2 ogen op mijn rug prikken”.
“Zelfs als je op de wc zit? Freaky”.
“Nee silly. Alleen in de pauzes en als we gaan eten ofzo, maar niet op de wc danku”.
“Je heb gewoon te veel bewonderaars”, zei Alyssa met een knipoog.
“Nee dat zal het zijn”, en Sarah rolde met haar ogen.
Alyssa keek opeens heel serieus.
“Weetje, je moet echt blij zijn met Salvin. Hij is echt knap en past heel goed bij je”.
“Heé!! Hij is van mij he”, ze stak haar tong uit. “Maar ik heb anders gehoord”.
“Van wie?”
“Die zwerfster zij dat Sal slecht voor me is. Dat we niet bij elkaar passen”.
“Alsof zij daar alles van weet. Zelf wilt ze niets liever dan een bloedverrader hebben. Die Lupos”.
Sarah voelde een steek in haar maag, maar negeerde deze.
“Nou die heeft ze al”.
Alyssa haar ogen werden groot.
“No way!! Heeft ze het hem vergeven dat jij met hem gezoend heb?”
“Blijkbaar. Maar dat maakt niets uit, Sal past wel bij me en dat weet ik”.
Sarah staarde dromerig voor zich uit.
“Salvin is gewoon zo lief en leuk. En hij is zo goed voor me. Ik hou echt van hem, weet je hoe goed dat voelt? En hij houd van mij, ik zou echt niet weten wat ik zonder hem zou moeten. En - “
“Too much drama!!”, Alyssa hield haar handen voor zich om de woorden van Sarah bij wijze van spreken af te weren.
“Hehe, sorry. Moet je maar niet over Salvin beginnen waar ik bij ben”.
“Ik zal het onthouden”.
Het teken dat de lessen weer begonnen galmde over het schoolterrein en Alyssa en Sarah stonden tegelijkertijd op.
“Grappig”, zei Alyssa. “Kom we hebben toverdranken samen”.
En ze liepen naar binnen, niet merkend dat ze op de voet gevolgd werden.

Tijdens de lessen kon Sarah zich niet concentreren. Ze zat maar steeds te denken aan wat Abigail allemaal had gezegd.
Dat ze niet zichzelf was en dat er een reden was waarom ze elkaars tegenpolen waren. Ze kon het maar niet loslaten, maar wist ook niet wat ze ermee moest. Want ze was zichzelf, al was ze erg veranderd de laatste tijd. Ze was niet meer het onschuldige meisje dat zielig wegkroop in een hoekje. Was dat dan zo erg?
“Sarah weet jij wat je krijgt als je een aftreksel van slinksap toevoegt aan een mengsel van alruinwortel en vuurwerkplant?”
Sarah keek geschrokken op en keek recht in de ogen van professor Vinyard, die voor haar tafeltje stond.
“Dat dacht ik al, 5 punten aftrek voor Griffoendor juffrouw Lubbermans. Dat u de volgende keer maar oplet.
Professor Vinyard liep terug naar haar bureau vooraan de klas en ging verder met haar uitleg.
Sarah voelde ogen in haar rug prikken en keek om.
Lynn en Gwyneth keken haar vernietigend aan. Zelfs Abigail die in Zwadderich zat keek alsof ze haar wel wat kon aandoen.
Ze haalde haar schouders op en keek weer verveeld voor zich uit. Totdat de les was afgelopen.

Geeuwend liep Sarah richting de grote zaal. Ze had net haar tas gedumpt in de slaapzaal en werd genegeerd door iedereen. Ze keurden haar geen blik waardig en alle Griffoendors waren blijkbaar niet meer bang voor haar. Want ze gingen niet meer aan de kant voor haar. In tegendeel juist, ze bleven staan waar ze stonden en het liefst gingen ze haar in de weg staan.
Toen ze in de grote zaal aan kwam bleef ze even in de deuropening staan. Waar zou ze gaan zitten? Niet aan de tafel van Griffoendor en Salvin zag ze nog niet zitten. Dus ze liep naar de tafel van Zwadderich.
“Sarah, kom hier zitten”, zei opeens een stem. Alyssa zat een paar plaatsen verderop.
“Ik zag je helemaal niet”, zei Sarah glimlachend, en ze liep naar haar toe.
“Nee, in de mensenmassa opgaan is mijn specialiteit”.
“Niet waar, welkom aan deze nederige tafel”, zei Dylan die links van Alyssa zat. “Gaat u zitten madame Lubbermans”.
Sarah ging glimlachend zitten.
“Wat een service zeg”.
“Oehw een Lubbermans aan onze tafel”, zei een snerende stem.
Sarah keek om en zag meteen het bleke gelaat van Scorpius zitten.
“Vader heeft verteld dat jouw vader een echte bloedverrader is”.
“Rot op Malfidus”, zei Sarah schamper. “Alsof jou pa alles is”.
En ze draaide zich naar Alyssa toe.
“DIe heeft echt sterallures he?”
“Ja, een beetje te veel naar mijn smaak. Het is altijd ‘vader zegt dit’ en ‘vader zei dat’, alsof hij zelf geen mening heeft”.
“Loser”.
“By the way, die jongen met dat langere bruine haar aan de tafel van de raafjes zit naar je te staren”.
Sarah keek verbaasd op. Welke jongen wil nou naar haar staren?
Behalve Salvin dan, maar die had ze allang voor gek verklaard.
“Waar?”
“Hij zit 2 plekken van Salvin”, zei Alyssa die naar de tafel van Ravenklauw tuurde.
Sarah keek nog eens en zag hem toen ook.
Hij keek Sarah recht in de ogen en bleef schaamteloos zitten kijken.
Sarah wende haar ogen opgegeven moment maar af. Het was niet leuk als ze bleven kijken en het irriteerde haar mateloos dat hij dat ook niet had gedaan. Ze kreeg er zelfs de kriebels van.
“Hij kijkt al weg. Hij keek best wel.. Obsessed”, zei Alyssa met een bedenkelijk gezicht.
“Een aanbidder Sarah?”, zei Dylan lachend. “Zal Salvin leuk vinden”.
“Hmm.. Boeiend”.
“Zat hij net ook niet buiten?”
“Nu je het zegt, ik dacht al dat hij me bekend voor kwam. Hij zat net onderaan de trap”.
“Waarschijnlijk bekeek hij je toen ook”.
“Misschien”, zei Sarah die zich slecht op haar gemak voelde.

“Zullen we naar buiten gaan?”, vroeg Dylan, toen de toetjes verdwenen waren.
“Ja is goed, het is warm dus binnen zitten heeft ook geen zin”, zei Alyssa. “Kom je mee Sarah?”
“Nee, ik moet nog wat huiswerk maken. Dus ik ga naar de bibliotheek”.
Alyssa trok haar wenkbrauw op.
“Maak jij zelf je huiswerk?”, zei ze op een toon alsof Sarah net had aangeboden of ze een slok gif wilde innemen.
“Uh, ja. Wat is daar mis mee?”
“Nou, het kost tijd dat je beter kan besteden”.
“Nah, dan weet ik tenminste dat het goed gemaakt word”.
“O my god, jij bent een perfectionist”, zei Alyssa met grote ogen. “Dat is erg”.
“Hoezo?”, vroeg Sarah met opgetrokken wenkbrauwen.
“Nou, omdat je het ook door anderen kan laten maken. Maar wij gaan naar buiten. Ciao!!”
Sarah haalde haar schouders op. Wat is er nou erg aan zelf je huiswerk willen maken. En door anderen laten maken, het was een aantrekkelijke optie.
Maar er was nog een reden dat ze naar de bibliotheek wilde. Die jongen aan de tafel van Ravenklauw had ze wel vaker bij haar in de buurt gezien. En ze wilde controleren of hij het was die haar zo’n bekeken gevoel gaf.
Want ze wist het nu zeker, ze was niet gek. Ze werd bekeken.
Ze stond op en liep zo langzaam mogelijk de grote zaal uit. Nog een achterloze blik werpend op de tafel van Ravenklauw.
Ze zag Salvin knipogen en de jongen met het langere bruine haar keek haar weer recht aan.
Ze liep door de gang richting de bibliotheek en haalde een spiegeltje uit haar tas. Ze deed net alsof ze haar make - up wilde bijwerken, maar keek stiekem naar de gang achter haar.
En haar vermoedens werden bevestigd.
De jongen liep achter haar, maar tot haar verbazing liep hij een andere gang in.
Nu wist ze het ook niet meer. Hij volgde haar toch?
Hij had haar steeds aangekeken. Werd ze nu toch gek?
Ze haalde haar schouders op en liep de bibliotheek binnen.

Gwendolyn · Geplaatst: Di Jul 22, 2008 11:56

Hee vakantiegangende mensen..!!
tsjah ik ben nog steeds op de camping..
maar laptop's doen wonderen dus ik kan alsnog lekker gaan schrijven..!!
Hier is het hoofdstuk dat Ballerina Girl geschreven heeft..
zelf was ze er best onzeker over, over hoe het allemaal gaat..
maar ik vind het persoonlijk een heel goed stuk..!! *geeft schouderklopje aan Ballerina Girl*..
reacties hebben we al een tijdje niet meer gehad.. het ligt vast aan de vakantie.. maar ze zijn natuurlijk altijd welkom he..!!
enjoy..!

Hoofdstuk 34
“Rechts, links, links, recht en… Abigail!”
“Hey man schreeuw niet zo ben je hond niet!”
“Maar - !”
“Niks maar, ik ben kapot eikel”
Woest keek Abigail Dean aan.
De laatste paar dagen werkten ze keihard omdat ze een plannetje hadden de school flink op zijn kop te zetten. Maar Abigail was niet alleen bezig met dansen, ze hield Sarah in de gaten, maakte huiswerk en dan had ze nu ook een vriendje die haar ook graag zag.
“Oke 5 minuten pauze” Zei Dean toen met een zucht en hij liep naar Abigail toe terwijl de anderen neerploften en naar hun drinken grepen.
“Abigail, je hoeft niet zo tegen me te praten” Zei Dean toen op een wat strenge toon tegen Abigail die nog stond en hem gefrustreerd aankeek.
“Ja, Sorry hoor maar je bent net een drilmeester” Zei Abigail die hem aankeek met haar donkere ogen.
“Wat is een drilmeester?” Klonk de stem van Gwyneth.
“Niks!” Riep Abigail meteen terwijl Dean dat op een veel vriendelijkere toon zei.
“Damn Abby wat heb je?” Dean werd steeds bozer en aan Abigails donkere ogen te zien werd zei dat ook.
“Niks laat me nou maar gewoon met rust” Zei Abigail die haar hand voor zijn gezicht hield en de andere kant op keek.
“Abby!”
Abigail liep al weg voordat er meer verontwaardigde woorden uit Deans mond kwamen. Ze verliet de ruimte en liep door de gang naar een Dean vrije plek.
“Wat is er met haar?” Vroeg Dean fronsend terwijl hij bij de andere ging zitten.
“Tijd van de maand… toetsen… doodsbedreigingen the usual” Zei Lynn schouderophalend.
“Doods…”
“You know Sarah right… nou die vind het niet zo leuk dat Abby zo vaak in onze leerlingenkamer rondhangt… en ze zal niet terugdeinzen om dat te laten merken… en ze is er voor onze teddy.. dus tjah”
“Maar ze is toch met Salvin?”
“Ja maar ze was eerst helemaal smoor op Teddy” Legde Lynn uit.
Dean knikte.
“Tjah, nou ja… ik laat haar wel even”

Abigail zuchtte diep terwijl ze tegen de muur aan leunde, ze was dan misschien wat te ver gegaan maar ze zat er helemaal doorheen.
“Iets te veel hooi op de vork genomen lieverd?” Vroeg het meisje op het schilderij waar ze tegenover stond. Een klein meisje in een schattig roze jurkje… al had ze iets wat niet zo schattig was en dat lag in haar ogen die donker waren.
“Misschien” mompelde Abigail en ze liep weer verder.
“Je had gelijk, hij is weird” Klonk er opeens een stem om de hoek en Abigail hield stil.
“Ja dat wist ik maar wat vreet Salvin uit en zo?” Klonk toen de stem van Teddy en gelijk was Abigail een en al oor.
“Nou ten eerste praat ie tegen zichzelf als er niemand is… En zij ook. Maar we hadden het over hem… Hij praat dus tegen zichzelf op een… ja Evil kinda way en als er iemand in de buurt komt is hij zijn lieve zelf weer”
De ene stem hield even stil, blijkbaar om het even tot teddy door te laten dringen.
“En dan nog… hij flirt met anderen als Sarah er niet bij is”
“WAT!”
“Ja, dat dacht ik ook toen ik het zag. Ze lijken gemaakt voor elkaar, maar hij is anders dan ik dacht… dan iedereen denkt”
“HA”
“Wat was dat?”
Abigail sloeg haar hand voor haar mond en dook weg achter een harnas.
Ze had iets te hard en triomfantelijk gereageerd. Er klonken voetstappen
“Nou er is niemand” Hoorde ze teddy zeggen terwijl ze met ingehouden adem tegen de muur aan stond.
“Zal wel. Maar wil je ze in de gaten blijven houden, ingrijpen mocht het mis gaan” Hoorde ze Teddy toen bezorgt zeggen.
De andere jongen had vast geknikt want Teddy reageerde: “Dankjewel Seth”
“Is goed man, ik moet zeggen dat ze een mooi meisje is, maar vreemd en ze lijkt erg in de war… maar ik kan je één ding zeggen. Jou vriendin die haat ze, ze lijkt tot alles is staat onthoud dat”
“Ja dat weet ik” Klonk teddy’s stem teleurgesteld en er trok een grimas over Abigail gezicht.
“Maar ik ben gek op Abigail en daar kan Sarah niks aan veranderen wat ze ook doet”
Abigail glimlachte weer en wilde eigenlijk tevoorschijn springen en hem om zijn nek vliegen, maar ze hield zich in.
“Nee echt teddy, volgens mij heeft ze al eens iets gedaan” Vervolgde Seth op een doordringende toon. Abigail beet op haar lip en luisterde gespannen naar wat Teddy zou antwoorden.
Even bleef het stil
“Ja”
Stilte…
“Ja dat zou best kunnen”
“Maar volgens mij heeft ze zichzelf niet altijd in de hand”
Abigail deed geluidloos een aantal stappen achteruit en draaide zich toen om en rende zo snel en stil mogelijk terug naar het danslokaal.
Misschien als ze Sarah bij die Salvin weg kon krijgen… was ze kwetsbaarder en minder: ‘ik kan de hele wereld aan’. Dan kon ze haar misschien zo ver krijgen te vertellen waarom ze dit deed…
“Maar hoe?” Vroeg ze zich hardop af en keek op.
Voor het danslokaal was een menigte gevormd en nieuwsgierig baande ze zich er een weg door.
“Kom op laat wat zien”
“We willen het horen!”
“Wedden dat ze er niks van kunnen!”
“Ik denk het ook”
“Wat kunnen we niet!” Riep Abigail toen en het werd stiller en iedereen keek haar kant op. Nu had ze ook de ruimte om het lokaal binnen te gaan.
“Dansen” Zei de stem van een nogal arrogant kijkende Zwaderaar die Abigail vaag kende.
“Heb je haar dan niet zien dansen met het bal?!” riep Gwyneth geërgerd uit.
Aan haar gezicht te zien moesten ze dit geklets al even aanhoren.
“Dat was stijldansen… aan jullie kleding te zien doen jullie iets heel anders” Riep de alom bekende stem van Alyssa.
Abigail rolde met haar ogen maar keek toen naar Dean die aan zijn gezicht te zien, niet wist wat hij moest.
“Jullie zien het later nog wel eens”Zei hij en blijkbaar had hij dat eerder gezegd aan de reacties te horen.
“Je liegt gewoon jullie kunnen het niet!”
“Dean we laten gewoon wat kleins zien” Zei Abigail toen zacht en keek hem strak aan “Anders blijven ze zeiken.
Hij leek het nog steeds niet leuk te vinden maar Abigail had hem overgehaald en ze vertelde hem welk nummer hij kon draaien.
“We improviseren gewoon wat, je eigen muziek hou je voor de big evening” Zei ze en lachte even.
Dean glimlachte en zette een nummer op wat niet zo heel snel was en Abigail liep naar Gwyneth en Patty om uit te leggen wat de bedoeling was. Na af te hebben geteld begonnen ze met z’n drieën en haalde later de jongens erbij die ook erg goed in improviseren waren.
Het was een redelijk sensuele dans iets wat Abigail geweldig vond en het werd ook goed ontvangen door hun toeschouwers. Alyssa’s mond was zelfs open gevallen van verbazing.
Met een brede grijns liet Dean de muziek langzaam aflopen en Abigail en de anderen ronde hun bewegingen af.
En toen zag ze hem.
Salvin had ook staan kijken en zijn ogen waren op haar gericht. Toen schoot het Abigail te binnen, als ze met Salvin zou dansen… niet zomaar dansen, zeer uitdagend zou Sarah zeker breken… maar dan moest Sarah het zien en Salvin moest het willen… maar als ze hem zo zag kijken zou ze zweren dat hij dat niet erg vond.
“Oke nu iedereen wegwezen en laat ons verder oefenen” Riep Dean en hij stuurde iedereen weg.
Abigail glipte snel naar buiten en zocht Salvin die blijkbaar treuzelde. Hij was de laatste die nog in de gang stond.
“Was het interessant?” Abigail keek hem scherp aan en Salvin begon te grijnzen.
“Zeker weten”
Abigail trok haar wenkbrauwen op, totaal niet voorbereid op zo’n reactie.
“Kan jij dat ook?” Zei ze toen en hield haar hoofd wat schuin.
“Misschien”
“Zou je het willen proberen?”
“Nu?”
“Nee, overmorgen na de lessen en diner rond een uur of 9 willen we de school op z’n kop zetten” Er verscheen een geheimzinnige glimlach op Abigails gezicht. “En we doen ook een dans met toeschouwers die willen”

“Ik weet zeker dat ik haar zo breek, ze is veels te gek op die gozer… als ze ziet dat hij gewoon zomaar… zo met mij danst dan stort ze in”
”En hoe weet je dat dan zo zeker?”
“Gewoon daarom!”
Teddy keek Abigail aan en zuchtte.
“Ik vertrouw hem voor geen cent Abigail”
“Nee ik ook niet… Duuh, maar het is niet dat hij me wat aan kan doen of zo. De halve school zal toekijken”
“En dan nog”
”Jij wilt toch ook dat Sarah weer gewoon doet!”
Daar ha ze zijn zwakke plek geraakt. Abigail had Teddy net verteld van haar idee en hij was het er meteen niet mee eens geweest. Al had dat weinig uit gemaakt, Salvin had al toegestemd. Maar nu twijfelde Teddy duidelijk.
“Je begrijpt dat als het fout gaat ik wel ingrijp en hem helemaal kapot sla” Abigail begon te glimlachen en sloeg haar armen om teddy’s nek.
“Daar geef ik bij deze toestemming voor” Zei ze en kuste hem lachend op zijn lippen, een zoen die hij gretig beantwoorde.
Samen zaten ze in de kamer van komen en gaan, de plek die Abigail nu als slaapkamer gebruikte. En de kamer had altijd de perfecte omvang kleur en accessoires.
“Wat vinden Gwyneth en Patty er eigenlijk van?” Vroeg Teddy niet veel later toen hij opstond om weg te gaan.
Abigail beet op haar lip.
“Ik weet het niet… wel weet ik dat Gwyneth haar haat. Maar ik denk dat ik mijn eigen situatie ook zal misbruiken… ben het zat om slachtoffer te zijn van Sarah’s..”
“Haar wat” Teddy keek haar vragend aan
“Niks” Zei Abigail snel maar ze voelde dat ze rood werd. Teddy mocht absoluut niet weten wat Sarah gedaan had niet zo lang geleden.
“Ik heb gewoon geen zin meer in die oorlog” Zei Abigail toen zachtjes en speelde er een pruillip bij. Ze wilde dan wel eigenlijk niet liegen tegen teddy maar ze wilde hem gewoon niet vertellen dat Sarah een onvergeeflijke vloek op haar had gebruikt.
Teddy knikte en sloeg zijn armen om haar heen.
“Dat snap ik… en ik hoop echt dat je gelijk hebt en dat we Sarah een beetje kunnen .. hoe zeg je dat.. nou in ieder geval dat ze wat aanspreekbaarder word want ik maak me zorgen om haar”
Er trok een grimas over Abigails gezicht door de manier waarop hij over Sarah sprak, alsof hij haar nog leuk vond of zoiets.
Teddy zag niet dat Abigail zo keek en kuste haar nog een laatste keer.
“Tot morgen Abbs” Zei hij en liep de kamer uit.
Met een zucht liet Abigail zich op het bed vallen en keek naar de hemel ervan.
“Ik hoop alleen niet dat ze jou inpikt als ze weer aardig is” Mompelde ze in zichzelf.
De dag die volgde ging rustig voorbij enkel was Abigail wat nerveus want vanavond wilde ze vertellen aan Gwyneth en de anderen wat ze van plan was... en ze wist al zeker dat Gwyneth woest zou worden... en daar had ze helemaal gelijk in.
"Waaaaaat?!" Gilde Gwyneth met groot ongeloof keek ze Abigail aan en schudde met haar hoofd. "Dat meen je toch niet he"
Abigail knikte en keek naar de anderen, de jongens leken niet te snappen wat het probleem was dus die zwegen. Maar Patty, Dean en vooral natuurlijk Gwyneth waren verbijsterd en wilde wat zeggen maar Abigail was haar voor.
“Het maakt me niks uit wat je vind Gwyn… ik zal het toch doen want ik wil weten waarom ze me niet moet, ja ik heb Teddy maar dat is geen reden om me dood te willen” Ze keek Gwyneth scherp aan en zette haar handen in haar zij. “Of wel soms?”
Er viel een stilte die Gwyneth keek Abigail strak aan en Abigail keek terug.
“Als jij dit wil doen, is het oke, doe enkel gewoon voorzichtig. Ik vertrouw haar niet, maar hem net zo min”
Abigail glimlachte en knikte “Dat weet ik, denk nou maar niet dat ik hem vertrouw want dat doe ik niet!”
En toen was het tijd, de hele dag was de hele groep bezig geweest met alles klaar maken. Zo onopvallend mogelijk de spullen van Dean neerzetten achter een tapijt waar een ruimte zat. Zorgen dat de goeie mensen wisten dat er iets zou gebeuren en dus aanwezig zouden zijn. En door heel wat mond op mond reclame ging het als een lopend vuur door het kasteel heen.
Vlak voor ze zouden beginnen zat Abigail aan de tafel van Grifoendor samen met de anderen en ze kreeg geen hap door haar keel.
“Je moet eten Abigail, anders ga je weer…” begon Lynn maar Abigail stak haar hand op om haar de mond te snoeren.
“Ik eet meer dan eerst en heb de zenuwen erin dus alsjeblieft niet zeuren”
Lynn knikte en nam een hap van haar aardappelen, ze wisten wat Abigail zou gaan doen want Abigail wilde geen ruzie.
Teddy keek bezorgt haar kant op terwijl Abigail de tafel van ravenklauw in de gaten hield waar Salvin en Sarah zaten… ze praten geamuseerd met elkaar.
“Oké laten we alles klaar gaan zetten en om gaan kleden” Zei Dean opeens en hij stond op. De groep volgde hem en ook teddy stond op die Abigails arm vastpakte.
“Weet je zeker dat je dat wil doen?” Vroeg hij en keek haar haast op een smekende blik aan. Nee het was duidelijk dat hij het niet wilde.
Abigail probeerde te glimlachen, maar het was meer een ongemakkelijke grimas en ze knikte.
“Ja”
Was het enige wat fluisterend over haar lippen kwam waarna ze snel de anderen volgde.
En toen was het al tijd, 9 uur zouden ze beginnen en ze stonden opgesteld op verschillende plaatsen in de hal. De meiden in ongeveer de zelfde kleding qua stijl. Baggy gebleekte spijkerbroeken met gekleurde babydoll shirtjes erop waarvan het los zittende deel later weggehaald kon worden. Ontworpen door Roxelle. Hun haar half ingevlochten en de rest hing los. Ze hadden nu petjes op dezelfde van Lynn’s feestje. De meiden zaten elk op andere plekken in de hal en de jongens stonden tegen de muur aan…
De grote klok had 10 uur geslagen en er begon een beat die uit de muren leek te komen. Het was behoorlijk druk in de ruimte en Abigail die gestationeerd was op de trap kwam overeind. Er was natuurlijk al veel haar kant op gekeken. Ze had aan de zijkant van de grote trap gezeten en star voor zich uit gestaard. Nu kwam ze overeind en keek de kant op van Patty die aan de andere kant had gezeten en Gwyneth die bovenaan de trap stond.
Ze hadden de dans hier nog nooit gedaan alleen in gedachten uitgewerkt. Abigails hart klopte in haar keel maar ze grijnsde want ze hield wel van de aandacht die nu naar hen ging.
Abigail en Patty begonnen een stuk naar boven te lopen en Gwyneth kwam naar beneden, ze bleven een ogenblik naast elkaar staan en toen werd de muziek harder en verdween het tapijt waar de muziek installatie stond en waar Dean natuurlijk ook was.
Er klonken kreten en gejoel van de leerlingen. Nu liepen de meiden samen al bewegend op de muziek naar beneden, aangekomen ging de menigte uiteen en namen ze plaats in het midden waar ze een dans met zijn drieen deden. Waarna de jongens ook tevoorschijn kwamen en hen vergezelden. Het begon als een battle die de jongens begonnen.
Abigail, Patty en Gwyneth grijnsde even waarna ze hun petjes afdeden en ook begonnen te dansen. Uiteindelijk gingen ze allemaal samen op.
Na de laatste klanken van de beat begon er al snel een nieuw nummer met een meer latin ritme.
“Nu is het tijd voor wat nieuw vlees, wie durft het aan met onze meiden en jongens?” Riep Dean en er klonk weer gejoel en verschillende mensen kwamen naar voren.
Abigail’s ogen zochten meteen Salvin, maar hij was al bij haar voor ze het doorhad en hij legde zijn hand op haar heup.
Abigail grijnsde vaagjes en trok hem mee naar het midden van de ruimte die er gemaakt was.
“En kan je het aan denk je?” Vroeg ze lichtelijk spottend en maakte een draai als begin van haar dans…
“Lieverd, je speelt met vuur”
Abigail begreep hem niet en keek hem even stom aan. Om Salvins mond lag een spottende grijns en zijn ogen glommen, maar Abigail kon niet goed thuis brengen of die ook spottend waren of dreigend.
Veel meer denken kon ze niet want de muziek dwong haar te denken over de dans en niet over de bedoelingen van Salvin.
Ze daagde hem uit door naar achteren te stappen en soepel te bewegen met haar heupen en hem aan te kijken. Salvin speelde duidelijk het spelletje mee en stapte naar haar toe en pakte haar heupen en trok haar naar zich toe om haar hand te pakken en haar een rondje te laten draaien en zich weer naar zich toe te trekken en verder te gaan met een soepele dans.

De dans zag er geweldig uit… en zeker zoals Abigail had gewild, sensueel en duidelijk iets wat je niet wil zien van je vriendje met een ander. Maar niemand kon zien dat er van Salvin dreiging uit ging. Abigail kon niet anders dan dansen, maar elke keer als Salvin haar vasthield na een draai of een beweging hield hij haar veel steviger vast dan de bedoeling was en de glans die in zijn ogen lag was zeker dreigend besefte Abigail nu. Ze kon er niks tegen doen en dit maakte hem duidelijk alleen maar actiever.
Abigail wenste dat het zo snel mogelijk voorbij zou zijn maar aan haar gezicht was dit niet te zien alles wat emoties betrof leek ze te hebben uitgeschakeld, maar Salvin leek haar angst te voelen en grijnsde breder.
Toen de laatste tonen klonken liet hij haar eindelijk los
“Weet dat je een gevaarlijk spel speelt Abigail Wills” Fluisterde hij in haar oor en hij keek haar aan. Zijn ogen waren nog dreigender dan eerst en er lag zelfs een groene glans in die Abigail deed terug deinzen.

“Wat gebeurd hier!” Klonk opeens een strenge stem.
“Oh nee leraren” Abigail keek snel op de andere kant op. Proffesor Lubbermans kwam door de menigte heen richting heen en Abigail voelde de hand van Gwyneth die haar mee wilde trekken.
“We moeten weg” Siste Gwyneth met een brede grijns.
Abigail knikte en keek weer op… ze zocht Sarah, ze moest weten hoe ze reageerde.
Veel sneller dan ze verwacht had ontmoete Abigails ogen die van Sarah en Salvin stond naast haar breed grijnzend.
Een plotselinge benauwdheid maakte zich meester van Abigail en ze greep naar haar borst, het leek of haar keel werd dichtgeknepen.
Ze greep zich vast aan degene die naast haar stond… alle leerlingen rende alle kanten op om weg te komen en Abigail zakte door haar benen…
Enkel hoorde ze nog een kreet van Gwyneth en Teddy die haar naam riep…
Toen werd alles zwart voor haar ogen.

Gwendolyn · Geplaatst: Di Jul 29, 2008 15:26

Heé..!!
Hier weer een nieuw hoofdstuk over Sarah..
ik hoop dat julie het wat vinden en reacties zijn meer dan welkom..!!!
ik heb geen idee wanneer het volgende hoofdstuk komt..
want Ballerina Girl is naar Australië toe en ik heb stiekem eigenlijk géén idee wanneer ze terug komt..
slecht he.?
maja.. enjoy..!!

Hoofdstuk 35

would you mind if i hurt you..
Understand that i need to..

Sarah keek met een grijns naar de menigte die zich snel uit te voeten maakte.
Iedereen was in rep en roer omdat er leraren aankwamen, dachten ze.
Alleen die stomme vader van haar stond in de hal toe te kijken hoe iedereen aan het wegrennen was. Toen hij haar recht had aangekeken had ze een soort van angst in zijn ogen gezien. Een angst die ze niet meteen had kunnen plaatsen, maar daar had ze ook geen tijd voor. Hij zag Abigail op de grond liggen en snelde naar haar toe. Hij tilde haar op en keek nog eens angstig naar Sarah. Abigail haar lichaam hing slap in zijn armen en bungelde heen en weer toen hij snel de trap op rende.
Salvin stootte haar even aan.
“Hij is bang voor je, zag je dat? Stomme snul”.
Sarah keek hem grijzend aan en keek toen weer naar de rennende menigte.
“We zijn niet de enige die stil staan weet je dat”, zei Sarah zacht.
“Nee, je lieve vriendjes kijken naar ons”.
“Ze zijn best boos he?”
“Uhuh”.
“Mooi zo”.
“Teddy is mooi als hij boos is”, mompelde Sarah zacht.
“Wat zei je?”, Salvin keek haar onderzoekend aan.
“Niets niets, kom we gaan ze even een bezoekje brengen”.
Sarah pakte Salvin zijn hand en wurmde zich door de menigte heen. Het was een hele klus aangezien iedereen nog steeds wild langs elkaar heen rende.
Zonder dat Sarah iets door had stond Teddy al recht voor haar en keek haar woedend aan.
“Wat heb je gedaan”, siste hij met opeengeklemde kaken.
“Iets dat jou te boven gaat”, zei Sarah grijnzend.
“Stom kind ik krijg je nog wel!!”, gilde opeens de stem van Gwyneth. Ze probeerde in alle macht bij Sarah te komen, maar Roxelle hield haar tegen. Ze maaide met haar armen door de lucht en sloeg Jamie een paar keer in zijn gezicht.
“Doe je best maar. Dan ben jij de volgende die een bezoekje ziekenzaal pleegt”.
Deze uitspraak maakte het er niet beter op. Gwyneth begon zo mogelijk nog meer te gillen en Teddy had zijn hand opgeheven, klaar om Sarah te slaan.
“Als je dat doet weet je niet wat je jezelf op je hals haalt”, siste Salvin die Teddy zijn arm had vast gepakt.
Een angstige eerstejaars had een angstig kreetje geslaakt en keek Salvin bang aan, alsof hij hem wilde slaan.
“Ren door”, siste hij kwaad.
De eerstejaars liet dit zich niet nog eens zeggen en rende er als een haas vandoor.
Nu was heel de hal verlaten. Alleen hun stonden er nog.
Slavin had Teddy zijn arm nog steeds vast en dit had bij blijkbaar zelf net pas door gekregen, omdat hij er met een vies gezicht naar keek en hem snel los liet.
“Bah”, mompelde hij. “Moet ik mijn handen ook nog wassen”.
“Wat zei je?”
“Niets, Lupos. Niets wat jou aangaat. Eigenlijk gaat je helemaal niets aan van wat hier zich afspeelt. Dus wat doe je hier? Ga uithuilen bij je ouders ofzo”, zei Salvin met een gemene grijns.
“Vuile etterbak!!”
“Hoe durf je!”
“Ik sla je zo hard dat wil je niet weten - “
Dean, die er ook bij was gaan staan stapte woedend op Salvin af.
“Wat heb je gedaan? Wat heb je in godsnaam in die bolle kop van je gehaald?”
“Ik heb niets gedaan”, zei Salvin en hij deed een stap opzij en keek naar Sarah. “Daar hebben we onze ‘Dark Princess’ voor”.
Alle blikken gingen naar Sarah; die, door al die starende blikken, een hoofd als vuur kreeg. Ze schudde dit snel van zich af en keek hooghartig terug.
’Goed zo meisje, ik ben trots op je. Abigail zal voorlopig uitgeschakeld zijn. Maar let ook op hun, jullie kunnen ze makkelijk aan. Maar ze zullen sterk zijn’.
Sarah grimaste even, ze had de stem al een tijd niet meer gehoord. Stiekem had ze gehoopt dat ze hem nooit meer te horen zou krijgen. Maar dat was blijkbaar een verloren droom geweest.
“Als je Abigail nog met één vinger aanraakt dan - “
“Dan wat? Ga je het tegen mijn vader zeggen? Nee daar word ik bang van hoor. Ik tril al helmaal”, Sarah keek Teddy sceptisch aan.
“Je vader weet dat jij erachter zit Sarah. Zag je zijn blik niet?”
“En of ik die zag. Heerlijk was dat”, zei Sarah.
“Ohh ik wil je zo graag slaan”, zei Gwyneth en Lynn ging naast haar staan om het effect ervan te verdubbelen. Maar Sarah leek niet onder de indruk te zijn.
“Als je haar slaat, dan zeg ik je hetzelfde toe als dat ik tegen Lupos zei. Je overleeft het waarschijnlijk niet”.
“Dat doe je niet in mijn bijzijn. Want ik sla je helemaal kapot”, zei Teddy opeens met een ijzige ondertoon in zijn stem.
“Oh een gevoelige snaar geraakt?”, Salvin genoot er duidelijk van. “Wat zielig nou”.
“Hou je kop dicht”.
“Nee”.
“Paralitis!”
Een rode lichtflits ging rakelings langs Salvin heen en Sarah slaakte een gil, die ze snel smoorde met haar hand.
“Oh gaan we het zo spelen. Nee dat is goed”.
“Furninculus!”
Teddy werd recht in zijn gezicht geraakt en er verschenen allemaal rode zweren op zijn gezicht.
Hij greep naar zijn gezicht, maar keek toen weer op. Zijn gezicht, dat een tel eerder nog onder de zweren had gezeten, was weer helemaal als normaal.
“Dat is het leuke aan een transformagiër zijn”.
Salvin gromde zacht.
“Stomme bloedverrader. Petrificus Totalus!”
‘POF’
Teddy lag languit op de grond, verstijft.
Salvin liep naar hem toe en schopte tegen zijn buik, de ogen van Teddy keken hem ijzig aan.
“Nu ben je niet zo stoer meer he, Lupos”, zei hij spottend.
Dean keek Salvin giftig aan en sloeg Salvin opeens keihard in zijn maag, zodat hij dubbel klapte.
Een stem fluisterde zacht een spreuk en Teddy kroop langzaam weer omhoog.
Salvin, die ondertussen weer was bijgekomen van de klap in zijn maag
“Hoe..”, bracht Salvin moeizaam uit.
“Paralitis!!”
Sarah duwde Salvin net op tijd opzij, maar werd zelf wel geraakt. Ze viel op de grond en Salvin keek haar maar even kort aan.
“Stomme bloedverrader dat je bent, ik zal je breken stom onderkruipsel. Imperio!”
Lynn en Roxelle sloegen hun handen voor hun mond en de jongens begonnen als een gek Salvin te vervloeken. De rode lichtstralen vlogen om zijn oren, maar geen één scheen hem te raken.
“Lupos, laat dat schild maar zakken”, zei Salvin grijnzend. “Hij doet nu wat ik wil weet je. Ik zou jullie zou kunnen vermoorden en dan zou ik het niet eens zelf gedaan hebben. Jammer toch dat ik jullie niet meteen wil weg hebben”.
Iedereen keek Salvin met open mond aan. Niemand wist wat te zeggen, maar toen deed Jamie een stap naar voren.
“Ik ben niet bang voor je”, zei hij dapper.
“Stom van je. Rictusempra!!”
Jamie lag even later huilend van het lachen op de grond.
“Laat het stoppen, haha!!”
“Wat is hier aan de hand?”, zei een ijzige stem opeens.
Professor Klooster was, zonder dat iemand het gemerkt had, aan komen lopen en keek iedereen woedend aan.
“Er mag niet geduelleerd worden in de gangen, dat weten jullie donders goed”, Klooster keek Salvin wraaklustig aan. “Jij weer, vervelend mannetje dat je bent. In mijn lessen ben je al de onruststoker en nu moet je het weer verzieken he. Dat gaat je flink wat punten kosten jochie, 50 punten”.
Hij ontblootte zijn gele tanden in wat een zeer onsmakelijke glimlach zou moeten voorstellen en hij pakte Salvin bij zijn oor vast.
Op dat moment kreeg Teddy zijn eigen wil weer terug en draaide hij zich om naar Salvin en grijnsde even zo onschuldig, en toch stiekem ook zo gemeen, mogelijk.
“En wat doen jullie nog hier? Wegwezen! Ga naar jullie leerlingenkamers!”, hij zwaaide even met zijn stok en ook Sarah kon zich weer bewegen.
Ze sprong snel overeind en keek met opgetrokken wenkbrauwen naar professor Klooster die Salvin nog steeds aan zijn oor vast had. Tot haar verbazing stribbelde hij ook niet tegen, maar keek eerder verveeld voor zich uit.
“Professor, Salvin heeft niets gedaan, hij werd zelf aangevallen door hun”, ze knikte naar Teddy en co.
“Ik bepaal zelf wel wie er wel en niet schuldig is, juffrouw Lubbermans”, en met die woorden liep hij weg, Salvin achter zich aanslepend.
Sarah keek even verslagen naar de trap waar Salvin net op verdwenen was. Nu stond ze alleen, en ze voelde zich er ook niet echt prettig bij. En blijkbaar hadden Teddy en Gwyneth dat in de gaten.
“Nu ben je niet zo stoer meer he? Zonder je hielenlikker”, bitste ze.
“Nee jij bent stoer met die hele groep achter je”, kaatste ze terug.
“Ik zweer het je, als je Abby nog met één vinger aanraakt dan - “
“Alsof ik haar al wil aanraken. Kom op zeg”, Sarah draaide zich om en liep de trap op, richting leerlingenkamer.
“Loop maar weg ja, stom kind”.
Sarah liet het over zich heen komen en liep gewoon door.

De volgende dag waren de geruchten door heel de school verspreid.
Teddy, de oh zo geweldige Teddy had Salvin verslagen in een duel. Salvin de mysterieuze jongen van Ravenklauw was verslagen. En Teddy was nog nooit zo populair geweest als nu. Bijna iedereen praatte, hoorde en luisterde naar de overwinning die hij zou hebben gemaakt. Sarah had zelfs gehoord dat een groepje tweedejaars uit Griffoendor van plan waren een ‘Teddy is onze held - fanclub’ op te richten.
Misselijk werd ze ervan, van al die aandacht die zo misplaatst was als het maar zijn kon.
“Hij was totaal in mijn macht”, gromde Salvin boos. “En toch strijkt hij met de eer, ik zal hem krijgen”.
“Weet ik, en ik help je. Ik word gek van al die verhalen die nergens op slaan. ‘Oh Teddy heb je dat echt gedaan? Was hij verlamt? Oh Teddy heb je hem verslagen? Oh Teddy - ‘”, deed Sarah de fanclub van Teddy na. “Om ziek van de worden”, ze stak haar vinger in haar mond als teken dat ze moest overgeven.
“Serieus? Achterbaks - “
“Ja, maar wat moest Klooster verder nog van je?”
“Oh, het gebruikelijke. Je mag niet duelleren op de gangen, 50 punten van Ravenklauw, onruststoker in de les, gedraag je eens een keer en verdwijn uit mijn ogen”, telde hij op zijn vingers.
“Ben je zo erg dan in de les?”, vroeg Sarah lachend. “Kan ik me niets van voorstellen”.
“Nee ik ook niet”, zei Salvin grijnzend. “Zo’n lief en onschuldig jongetje als ik? Nee, ik maak af en toe alleen wat opmerkingen die zo goed geplaatst zijn dat de meeste leraren er niet tegen kunnen”.
“Wat hoor ik Salvin? Verslagen door een Griffoen? ik had meer van je verwacht”.
Scorpius kwam aanbenen met zijn gebruikelijke achtervolging van spierbundels.
“Helemaal niet”, zei Salvin nors.
“Ik heb anders gehoord”, zei Scorpius met een gemene lach om zijn mond die Sarah niets beviel. “Je bent verslagen door Lupos en zijn achtervolging van onderkruipsels. En nu zit je zielig te kniezen bij je vriendinnetje”.
Salvin sprong overeind met gebalde vuisten.
“Ik zit niet te kniezen!!”
Scorpius’ zijn lippen krulden even om van plezier.
“Maar je bent dus wel verslagen”.
“Ik ben niet verslagen, Klooster kwam op het verkeerde moment. Ik had hem in mijn macht”, Salvin liet zich weer moedeloos zakken op de bank. “Ik krijg hem nog wel”.
“Ik weet een mannier om dat te doen”, zei Scorpius opeens zacht.
“En dat is?”, vroeg Sarah met toegeknepen ogen. Ze vertrouwde hem voor geen knoet.
Scorpius ging zitten, maar zijn vervolg bleef staan als een paar zoutzakken.
“Nou..”, Scorpius fluisterde zacht tegen Salvin. Zelfs zo zacht dat Sarah het niet kon horen, wat ze erg frustrerend vond.
Salvin begon steeds meer te grijnzen. En toen Scorpius was uitgepraat stak hij zijn hand naar hem uit.
“Met jou kan je praten, doen we!”
Scorpius had iets gemeens in zijn ogen en knikte naar zijn zoutzakken.
“Wat gaan jullie doen?”, vroeg Sarah iet wat bezorgd.
“Wé gaan iets heel leuks doen, schat”, zei Salvin die nog steeds aan het grijnzen was. En hij fluisterde haar het idee toe..

Gwendolyn · Geplaatst: Do Aug 14, 2008 16:34

Ballerina Girl is, voor zo ver ik weet nog niet terug.. want ik heb nog niets van haar gehoord..
dus het word nog even wachten geblazen voor een nieuw hoofdstuk..
dit verhaal dus aub niet sluiten.. *geen idee wat voor een tijd daaraan vast zit.. maar voor het geval dat..!*
xxx Gwendolyn

Gwendolyn · Geplaatst: Do Aug 21, 2008 23:00

Allooo...!!!
Well, Ballerina Girl is weer terug en ze heeft ook alweer haar nieuwe hoofdstuk af..
it's a bit short.. but still great..!!
enjoy youself..!

Hoofdstuk 36
Langzaam opende Abigail haar ogen en toen ze de stem van professor Lubbermans hoorde besefte ze waar ze was en waarom.
“Ik wil weten wat er aan de hand is Lupos” Zei de boze stem van professor Lubbermans, al klonk zijn stem boos, zijn ogen spraken angst uit.
Teddy was net binnen komen lopen en werd meteen verhoord door Lubbermans.
”Ik weet het ook niet” Zei Teddy beledigt dat een van zijn meest favoriete leraren hem bij zijn achternaam noemde.
“Volgens mij weet jij het dondergoed!”
“Niet dus!”
Er klonk een zucht en voetstappen en Abigail hees zichzelf overeind.
”Abby” klonk er meteen en Teddy kwam snel haar toe.
Abigail glimlachte vaagjes en haalde diep adem ze voelde zich oke maar had vreselijke hoofdpijn.
”Ik ben zo blij dat je wakker bent, ze zeiden al…”
“Hoe lang lig ik hier al” Onderbrak Abigail zijn stormvloed aan woorden.
“2 dagen”
“Wat!?”
Abigail’s ogen werden groot.
“Ja, en ik ben hier elke dag geweest zoveel als ik kon en ze wisten niet wat je had en ik kon ze niet vertellen wat ik dacht en Sarah…”
”Dat is wel de laatste naam die ik nu wil horen” Zei Abigail kortaf en wierp Teddy een koele blik toe.
“Nee, Abby we moeten het over haar hebben… en Salvin… die klootzak heeft haar in zijn macht ze doet alles wat hij zegt en..”
“Ze doet het zelf ook” Zei Abigail met opeen geklemde kaken… dat wist ze nu wel zeker na wat er gebeurd was. Als Sarah dit voor Salvin deed, omdat ze van hem hield en hij zo vreselijk flirterig met Abigail had staan dansen was Sarah boos op Salvin geworden of was ze weggelopen… Tenminste dit vond Abigail. En ze was niet bepaald weggelopen, Nee Sarah had ervoor gezorgd dat Abby instortte, niks Salvin. Nee… het was Sarah.
“Vind je haar nog steeds leuk of zo”
“Wat?”
Teddy keek Abigail vragend aan. Haar stem was niet bijster hard geweest en hij was nog steeds bezig geweest met uitleggen waarom alles Salvin’s schuld was.
“Of je valt op haar”
“Sarah?”
“Nee Salvin… Natuurlijk bedoel ik Sarah!”
Haar stem werd steeds harder en haar ogen donker terwijl ze dit uitsprak. Ze zat hier nu al een aantal dagen mee en hoe hij nu sprak begon het er steeds meer op te lijken.
Teddy keek haar zwijgend aan met een blik die ze niet kon beschrijven.
“Abigail, Sarah was aardig en ik mocht haar heel graag ja…”
“Dus het is waar!” Riep Abigail uit en ze voelde direct tranen prikken achter haar ogen.
“Nee Abby je snapt..”
“Wedden dat ik het wel snap, je vind het meisje leuk dat mij elke keer weer probeert te vermoorden…” met een kille blik keek ze hem aan “Vind je mij eigenlijk wel echt leuk”
Teddy zweeg
"Maar - Natuurlijk.. twijfel je daaraan dan..?", vroeg hij met een gezicht waar weinig van af te lezen was.
Abigail slaakte een woedende kreet en gooide haar benen over de rand van het bed en stapte eruit.
“Weet je wat zoek het lekker uit” riep ze en liep de ziekenzaal uit.
De volgende dag lag Abigail languit op haar bed in de kamer van komen en gaan. Met een zucht rolde ze zich op haar rug, gelukkig was het zondag en zou niemand haar missen en miste ze ook niks van de lessen.
Nou misschien zouden Gwyneth en Patty haar gemist hebben gisteren bij het dansen, maar ja als ze ’s ochtends nog op de ziekenzaal lag, hadden ze vast niet verwacht dat ze kwam.
Met een zucht kwam ze overeind en begon ze zich aan te kleden. Een half lange zwarte wijde rok met een zwart simpel hemdje. Schoenen had ze geen zin in en op blote voeten liep ze de kamer uit. De deur verdween toen ze hem had gesloten achter zich.
Wat ze wilde doen wist ze niet, misschien met Teddy praten, want ze zat er heel erg mee dat ze ruzie hadden. En ze moest ook weer achter Sarah aan… of juist niet.
Misschien kon ze het zelfs beter laten rusten…
“Ja niet dus” Mompelde ze boos tegen zichzelf.
“Ik moet weten waarom ze het altijd op mij gemunt heeft” vervolgde ze en even zuchtte ze weer.
Na wat gegeten hebben in de grote zaal die al bijna uitgestorven was liep Abigail naar de bieb toe waar vlakbij een grote groep meiden stond… Ze herkende Patty en Gwyneth die er geïrriteerd naast stonden. Abigail liep naar ze toe.
“Wat is er aan de hand?” Vroeg ze en Patty en Gwyneth keken meteen op en leken een beetje betrapt.
“Abby kom laten we gaan” Zei Gwyneth snel maar ze was niet snel genoeg want Abigail zag dat Teddy te midden stond van alle meisjes. En zich blijkbaar erg op zijn gemak voelde.
“Oh ja tuurlijk, volgens mij vind hij niet alleen Sarah leuk” mompelde ze en nog voor Gwyneth of Patty haar konden tegen houden (wat ze wel probeerden na het zien van Abigails blik) liep ze de groep in en duwde de meiden hardhandig weg.
“Dus… Sarah is niet de enige?” Sneerde ze direct toen ze Teddy zag en hij haar.
“Wat?”
“Volgens mij heb je op elk meisje wel een oogje”
“Wat?!” Teddy’s blik veranderde van verbijsterd naar boos maar voor hij of Abigail nog verder kon reageren ging er iemand voor hem staan.
“Heb ik niet altijd al gezegd dat jullie niet bij elkaar passen” Zei de stem van Victoire triomfantelijk.
Als Abigail al boos had gekeken werd dat nu nog erger toen ‘zij’ zich er in mengde.
“Heb ik jou ooit om raad gevraagd over mijn vriendinnen?” zei Teddy rustig en wierp een korte blik op Abigail die hem niet eens hoorde, ze keek enkel woedend naar Victoire.
“Ik sprak met hem niet met jou” Sneerde ze.
“Misschien wil hij niet met je praten”
“Dat bepaal ik wel”
Abigail was niet bepaald langer dan Victoire… zelfs kleiner maar dat leek haar niks te doen. Ze keek haar met donkere vonkelende ogen aan en hoewel Teddy er wilde tussen komen werkte dit niet.
“Abigail… ik mag omgaan met wie ik wil en Victoire wil je haar alsjeblieft met rust laten” Zei hij maar geen van beide leek het te horen.
“Je bent niks voor hem… je past niet eens op deze school, en al helemaal niet bij…”
Victoire had geen slechtere dag kunnen uitkiezen om Abigail pissig te maken… want die had haar vuist gebald en deze keihard op Victoire’s neus terecht laten komen.
Er klonk een gil en verschillende kreten van de omstanders en Abigail keek woedend naar Victoire.
“Waar was dat voor nodig” riep Teddy boos en hij pakte Abigail vast bij haar arm.
“Zei… ik” stamelde Abigail en ze keek van Teddy naar Victoire die een woedende kreet slaakte
“Jij hoort hier niet zwerver” Gilde ze.
“Jij ook niet jij vuile…!”
“Abigail hou op wil je!” Onderbrak Teddy haar toen woedend
“Ze heeft je niks misdaan”
“Nee wat ze allemaal zei is niks he!” Snauwde Abigail en keek nu Teddy woedend aan.
“Ik vind je echt niet leuk als je zo doet!”
“Nou ik jou ook niet als je valt op elk meisje van deze verdoemde school”
“Wat!? Nou ga je te ver”
“Misschien kan ik beter niet je vriendin zijn!”
“Nee misschien beter van niet!”
Stilte
“Oké… Well Bye then”
Abigail wierp Teddy nog een woedende blik toe waarna ze zich omdraaide en wegliep de hele groep in stilte achterlatend.
Wat dacht hij wel niet die stomme, stomme…
Ver van de bieb vandaan in een lege hal bleef Abigail staan en schreeuwde het uit van frustratie. Tranen waren er nog niet maar nu was ze nog veels te boos om te huilen.
Nee het was duidelijk ze paste niet bij Teddy, hij vond haar niks en had overduidelijk genoeg meisjes die hem leuk vonden … en haar enkel een zwerver.
De tranen prikten nu wel achter haar ogen maar ze slikte ze weg. Huilen wilde ze niet. Ze draaide zich om en liep richting de trappen, ze had nu even totaal geen zin om mensen te zien. In haar slaapkamer, de kamer van hoge nood sloot ze zichzelf op zich voornemend dat ze de komende dagen enkel voor lessen naar buiten zou komen…

Edit: Ik zat een beetje in het reactietopic te snufelen toen ik opeens een reactie op ons verhaal zag die ik helemaal over het hoofd had gezien..!!
dus Emalisse Timperly hardstikke bedankt..!!!! nd we hopen dat je het nieuwe stuk leuk vind..!!

Gwendolyn · Geplaatst: Wo Aug 27, 2008 16:28

Hier een nieuw stukje.. ik ben er zelf erg trots op..^^

Hoofdstuk 37

De regen roffelde op de ramen en de wind waaide zo hard dat je het hoorde suizen in de tochtige gangen.
Sarah zat in een zetel bij de haard een boek te lezen, toen ze opschrok omdat het portretgat open ging.
Een zwaar ademende Teddy kwam binnen gestampt en Sarah kon het niet laten om te vragen wat er was.
“Alsof jij dat niet weet”, beet hij haar toe voordat hij de wenteltrap op stampte en uit het zicht verdween.
Sarah grijnsde. Ze wist het niet zeker, maar volgens haar was het eindelijk gedaan met de liefde tussen hem en die zwerver.
Mooi.
Ze stond op uit de zetel en gooide haar boek op de bank, waar een meisje met lange bruine vlechten haar geschrokken aankeek.
“Kan je het zien of wil je ook nog een vergrootglas erbij?”
Je kon duidelijk zien dat het meisje geen flauw benul had waar Sarah het over had, maar ze schudde driftig nee.
“Goed zo, breng mijn boek even naar mijn slaapzaal. Ik heb wat te doen”.
Het meisje sprong snel op, pakte Sarah’s boek en rende snel de andere wenteltrap op.
“Zo ga je nwiet met eerstejwaars om, Lubwermans”, zei een stem opeens en Sarah draaide zich om.
Als ze niet opgepast had dan had ze waarschijnlijk in haar broek geplast van het lachen.
Victoire stond voor haar met een grote, met bloed bevlekte zakdoek tegen haar neus aan gedrukt en keek haar met felle ogen aan, waar tranen in blinkten.
“Ga bij je moeder uithuilen kreng en val mij niet lastig”, zei Sarah achterloos. “Ze heeft je trouwens goed te pakken gehad he?”
Sarah grinnikte even toen Victoire de zakdoek weghaalde en ze zag dat haar hele neus scheef stond.
“Dwit vind jij vast bwel grappwig of nwiet, Lubbermans?”
Sarah knikte hard van ja, wat Victoire nog woedender maakte. En ze rende het portretgat uit.

De volgende dag was een aardige dag voor de maand april. Er scheen een waterig zonnetje en af en toe dreven er een paar schapenwolkjes voorbij.
Sarah zat samen met Alyssa de dagelijkse pesterijen van de eerstejaars te bespreken toen Salvin bij hun kwam zitten.
“Hoi schoonheid en Alyssa”, hij gaf Sarah een kus.
“Hoi andere schoonheid”, zei Sarah met een glimlach. “Heeft mn ouwe je het nog moeilijk gemaakt in de les?”
Sarah had zich voorgenomen om, sinds dat hij Abigail naar de ziekenzaal had gebracht, hem geen vader meer te noemen. Dat was hij niet waard, lekkere vader was het dan.
“Nahh, een beetje gezeik over dat ik rustig moet zijn en niet steeds moet zitten wegdromen over jou”.
Sarah’s wangen kleurde zich even.
Ze praatte nog even over van alles en nog wat, en Alyssa zat Salvin kritisch te bekijken en zei niets.
Totdat Salvin zei dat hij moest gaan en wegliep.
“Vind je niet dat hij een beetje vreemd doet de laatste tijd?”
Sarah draaide zich naar haar om.
“Hoezo? Zei hij iets verkeerds dan?”
“Nee, gewoon. Zomaar”, en Alyssa keek snel weg.
Sarah kende dit gebaar en zuchtte diep.
“Oké vertel”.
Alyssa ging snel overeind zitten en keek haar doordringend aan.
“Nou, ik heb horen zeggen dat hij behoorlijk heb lopen flirten met een vierdejaars uit Huffelpuf”.
“Salvin? Doe niet zo gek, dat zou hij nooit doen”, wuifde Sarah weg.
“En toen bij die dans van de Griffs dan? Toen danste hij ook met die zwerver”.
“Ja, maar dat hadden we afgesproken. Zag je niet hoe bang ze toen was?”, zei Sarah glunderend.
“Ja!”, zei Alyssa en haar ogen straalde ook even. “Maar daar hadden we het niet over. Girl ik denk dat je wat meer op je lover moet letten. Hij is volgens mij behoorlijk fout bezig”.
Sarah stond boos op.
“Dat is niet zo! Je bent gewoon jaloers op wat wij hebben net als iedereen anders!”, en ze liep naar het kasteel voor de volgende les.

Sarah zat diep in gedachten toen ze opeens haar naam hoorde.
“Mevrouw Lubbermans!! Wilt u alstublieft opletten in de les?”, kirde de stem van die feeks Vinyard weer.
“Jaja”, mompelde Sarah.
“Niets jaja, ik zal u eens wat vertellen. Je mag je melden bij je vader (Sarah kromp ineen) en zeggen dat je hopeloos bent in de les”, Professor Vinyard stond met haar armen over elkaar geslagen voor het bord waar de instructies voor hun toverdrank op stond. Een tijdelijke verdwijndrank, en Sarah zou die graag nu op haar willen uitproberen.
Ze stond traag op, pakte haar tas en liep luid zuchtend naar de deur van de kerker.
“Niet zo snel, juffrouw. U krijgt ook nog strafwerk. Een opstel van 20 centimeter over het gebruik van deze drank”, ze wees naar het bord. “Overmorgen ligt die op mijn bureau”.
Sarah keek haar met een zuur gezicht aan en trok de deur met een luide knal achter zich dicht.
Vinyard was echt gek als ze dacht dat Sarah naar haar ‘ouwe’ zou gaan, dacht Sarah boos. Dat zou ze nooit doen, stom mens.
Ze liep over het bordes naar het grasveld voor het meer en plofte neer bij de boom waar ze altijd zat.
Toen ze naar het kasteel keek zag ze dat er iemand naar buiten liep. En toen ze beter keek zag ze wie het was. Het was dezelfde jongen waarbij ze het gevoel had gehad dat hij haar volgde.
Hij keek haar kant op en liep in haar richting.
Had ze honing aan haar kont ofzo?, dacht ze boos.
Maar toen hij een aantal meter van haar af ging zitten en glazig naar het meer staarde, kon ze zichzelf wel slaan.
Hoe stom kon ze zijn? Hij volgde haar helemaal niet. En misschien had ze dat gevoel alleen maar gehad omdat ze het ook wel leuk vond om gevolgd te worden.
Want in dat opzicht had Alyssa wel gelijk, alhoewel ze dat nooit tegen haar zou zeggen. Salvin had de laatste tijd een stuk minder aandacht voor haar dan hij eerst had. Maar als ze hem zag, dan was hij zó lief voor haar. Daar kon ze gewoon niets achter zoeken.
Hij hield van haar, dat had hij zelf gezegd..

De volgende paar dagen ging allemaal heel rustig. De lessen gingen best goed en Sarah probeerde zich niet meer op de speculaties van Alyssa te concentreren. Ze had zelfs haar huiswerk gemaakt, zélf!
Maar het was Sarah wel opgevallen dat het iets té rustig was geworden.
Ze had Abigail al een tijd niet meer gezien, niet dat het haar wat uitmaakte. Ze vond het wel lekker rustig zo, er hing nu een stuk minder spanning in de school. Maar als ze Abigail zag dan was ze geconcentreerd met de les bezig en was daarna meteen ook weer spoorloos verdwenen.
Ze had Lynn en Roxelle horen zeggen dat zelfs zij niet wisten waar ze uithing en dat ze zich zorgen maakte over haar. Maar Gwyneth had dan een grimmige uitdrukking op haar gezicht gehad, zij wist vast wel meer.
Roxelle had Sarah af en toe smekende blikken toegeworpen als ze haar zag, maar Sarah ging hier nooit op in.
Toen Sarah op weg was naar de grote zaal voor het avond eten merkte ze dat veel meisjes opgewonden smoesde toen zij langs liep.
“Is er wat?”, had ze dreigend gevraagd.
En de meisjes waren snel opgehouden met smoezen.
“En wat dan nog?”, vroeg een bazig uitziend meisje.
“Omdat ik het dan graag zelf ook wil horen”, zei Sarah en haar ogen spoten vuur.
“Oh, natuurlijk. Mevrouw gaat er weer vanuit dat het over haar gaat”, het meisje sloeg haar armen over elkaar en keek Sarah zelfvoldaan aan.
“En dat is niet zo wil je zeggen?”
“Misschien”.
“Jullie beginnen als ik langs loop, nee dan valt het niet op dat het over mij gaat”, Sarah begon nu echt boos te worden. “Je gaat me nu vertellen wat er aan de hand is”.
“Nee”, zei het meisje.
“En wie denk je wel niet wie je bent om zo tegen mij te praten?”, zei Sarah die zich moest inhouden om dat kind niet meteen een dreun te verkopen. “Je zegt het nu”.
“Ik ben Stacey Miller en ik heb gehoord dat Salvin, je weet wel jou vriend erg lekker kan zoenen”.
Sarah voelde het bloed uit haar gezicht stromen en haar hart klopte als een gek.
“Hoe bedoel je?”, vroeg Sarah die haar stem onder controle probeerde te houden.
“Ik zei dat ik heb gehoord dat je vriendje erg lekker kan zoenen”.
“Van wie heb je dat gehoord?”, vroeg Sarah en ze deed een stap naar Stacey toe.
Maar Stacey vond dit niet bedrijgend, integendeel zelfs, ze begon te grijnzen.
“Hoe voelt het nu om onder druk gezet te worden door iemand uit Hufferpuf? Door iemand anders?”, vroeg ze zacht. “Niet zo fijn he? Ik zou dat vriendje van je maar eens zoeken en om uitleg vragen”.
“Niet nodig”, zei opeens een stem.
Alyssa stond achter Sarah en keek Stacey kil aan.
“Je staat in mijn weg, Miller”.
“En dus?”, zei Stacey, maar het had niet zo geklonken als dat ze tegen Sarah had gepraat. Dit klonk alsof ze een muis was waar op gestampt werd.
“Ga je aan de kant voordat ik je wat aandoe”, zei Alyssa. “Kom Sarah”.
Sarah volgde Alyssa en wierp Stacey nog een vernietigende blik toe.
“Wat was dat, Saar? Kon je niet tegen háár op?”
“Jawel, maar - “
“Niet dus. Wat zei ze?”
“Dat ze heeft gehoord dat Salvin lekker zoent”, zei Sarah en ze sloeg haar ogen neer.
’Je ogen neerslaan is een teken van zwakte. Ik schaam me voor je’, zei de stem in Sarah’s hoofd.
Alyssa’s ogen versmalde zich.
“Die roddel heb ik vaker gehoord. Gewoon negeren. Kom we gaan eten”, en ze liep naar de grote zaal.
Toen Sarah de grote zaal binnen liep zag ze Salvin meteen zitten. Hij zat een eind van de andere leerlingen af, met dé jongen met bruin haar te praten.
Alyssa keek Sarah vragend aan toen ze stil stond.
“Ik ga even bij Salvin zitten, kom zo naar jou ok?”
“Ok”, en ze liep naar de tafel van Zwadderich.
Met een bezwaard hard liep Sarah naar de tafel van Ravenklauw, waar Salvin aan het praten was met de jongen die Sarah toen bij het meer had zien zitten.
Toen Salvin Sarah opmerkte glimlachte hij breed.
“Hee daar is mijn schatje!”, hij stond op en gaf haar een zoen.
“Alles goed? Dit is trouwens Seth”, zei Salvin en hij wees naar de jongen.
“Hoi”, zei Seth.
En hij keek Sarah op een manier aan waardoor ze de rillingen kreeg. Alsof hij haar van top tot teen bestudeerde.
“Hoi”, zei Sarah zacht.
Salvin boog zich naar Sarah toe en fluisterde wat in haar oor.
“We hadden het net over ons plan”, fluisterde hij. “We doen het vanavond”.
Sarah keek hem met opgetrokken wenkbrauwen aan.
“Je heb het hem verteld? Wat als die nou meteen naar Teddy ofzo stapt?”
“Hoezo dat dan?”
“Ik heb hem wel eens met Teddy zien praten”.
Salvin draaide zich met een ruk om en pakte Seth bij zijn gewaad vast.
“Je heb toch niets doorgebrieft naar je vriendjes in Griffoendor, he maat?”
Seth, die Salvin normaal bleef aankijken zei: “Nee, nee. Ik heb toch gezegd dat ik mee zou doen of niet?”
Salvin liet hem los.
“Ja dat is zo. Maar als ik het merk dan heb je een groot probleem”, hij wende zich tot Sarah. “Geregeld”.
“Mooi. Maarre Sal? Kan ik jou misschien even spreken? Onder vier ogen?”, ze keek Seth aan.
“Ik snap het, ik ga al”, en hij liep naar een lege plek verderop.
“Wat is er, schat?”, vroeg Salvin met een bezorgde uitdrukking op zijn gezicht.
“Ik heb dingen gehoord.. En die dingen wilde ik liever niet horen”, zei Sarah zacht.
“Wat voor dingen?”, vroeg hij zacht en hij wilde Sarah’s gezicht vastpakken. Maar ze wende haar gezicht af en Salvin keek gekwetst.
“Sorry”, fluisterde Sarah. “Maar ik heb net bijna één of ander irritant kind vervloekt en in elkaar geslagen omdat ze zij dat - “
Sarah slikte een brok in haar keel weg.
“Dat jij lekker zoende.. Dat had ze gehoord..”
Salvin keek heel even uitdrukkingloos, maar toen verscheen er een frons op zijn voorhoofd.
“En hoe komt ze daar bij? Ik heb wel eerder een vriendin gehad, dat kan je me niet kwalijk nemen, maar de enige waarmee ik nu zoen ben jij”, hij gaf Sarah een klein kusje op haar wang.
“Echt?”, vroeg Sarah zacht.
“Natuurlijk”, en Salvin nam Sarah’s hoofd in zijn handen en zoende haar..

Die avond zat Sarah in de leerlingenkamer van Griffoendor en keek zenuwachtig op haar horloge. Het was bijna tijd, dan zoude ze hun plan uitvoeren. Het was gewaagd, vooral omdat de leraren rond 9 uur zouden gaan rondlopen om te controleren of iedereen in zijn leerlingenkamer was. En als ze dan gepakt zouden worden dan hadden ze vast grote problemen.
Het was tamelijk druk. Veel leerlingen zaten aan hun huiswerk en anderen lazen een boek of speelde knalpoker.
Lynn en Gwyneth keken Sarah steeds om de beurt vuil aan en Roxelle zat dan naar haar nagels te kijken, alsof die heel interessant waren.
Het was bijna 9 uur en Sarah liep langzaam naar de deur. Ze had haar spullen netjes opgeborgen zoals Salvin haar had aangeraden. En ze had de gordijnen van haar hemelbed dicht gedaan.
Ze ging tegen het portretgat aanstaan en leunde naar achter, zodat haar oor het portretgat raakte.
Na een tijdje hoorde ze een zacht geklop en dat was het teken.
Ze trok het portretgat met een zwaai open en stapte snel opzij.
Ze zag niemand binnen komen, maar ze wist dat ze er waren. Salvin had tegen haar gezegd dat ze een verdwijnspreuk over zichzelf hadden uitgesproken. Wat leerlingen van Zwadderich en Ravenklauw waren de leerlingenkamer binnen gekomen.
Sarah liep zo rustig mogelijk terug naar de plek waar ze zat en keek toe hoe een kandelaar omviel.
“Dat is vreemd”, hoorde ze iemand zeggen. “Hij viel zomaar om. Niemand was er in de buurt”.
“Vast een plotselinge windvlaag, zal niets zijn”, zei een andere stem.
Sarah herkende die stem en keek om.
Teddy keek samen met Jamie naar de kandelaar die op de grond lag.
“Hij is behoorlijk zwaar om zomaar - AUW!!”
“Wie deed dat?”, hij keek boos rond en wreef over zijn hoofd.
Een meisje, dat net langs Jamie was gelopen keek hem geschrokken aan.
“Ik deed niets”, zei ze toen Jamie haar kwaad aankeek.
“Nee wie dan? Een geest ofzo? Wat zijn we weer grappig”.
Teddy moest lachen.
“Rustig aan Jam, dat meisje deed helemaal niets”.
“Oh, maar wie was het dan wel?”
“Er liep verder niemand langs je, ben je niet tegen iets aangestoten?”
“Midden in de leerlingenkamer?”
“Ok, daar heb je een punt. Ik - “, Teddy bleef opeens roerloos zitten met zijn hand, die net door zijn haar streek, op zijn hoofd geklemd.
“Ted?”, Jamie zwaaide voor Teddy zijn ogen. “Jemig, Teddy?”
Teddy bleef even zo zitten voordat hij met een luide “BOF” op de grond viel en roerloos bleef liggen.
“Wat is er gebeurd? Ik hoorde wat en - “
“TEDDY!!”, Victoíre rende naar Teddy toe en probeerde hem recht op de kruk te zetten waar hij net ook op zat, maar hij bewoog niet.
“Hij is verlamt”, zei Jamie grimmig. “Wie is er zo grappig geweest om Teddy te verlammen?”
Iedereen in de leerlingenkamer keek nu zijn kant op en schudde met zijn hoofd.
Sarah keek vol leedvermaak en gespeelde schok toe naar het tafereel.
“Hee, Lucy is ook verlamt”, zei een stem opeens.
“Ja, Thomas ook”
“En Rose..”
Jamie keek verslagen door de leerlingenkamer.
“Ok, wie is hier zo grappig om iedereen te verlammen?”
Jamie staarde in het niets, dus Sarah ging er vanuit dat hij wist dat er iemand anders moest zijn in de leerlingenkamer dan de Griffoendors zelf.
“AUW!!”, klonk er opeens een kreet.
Een jongen met rossig bruin haar keek pijnlijk en wreef over zijn arm. Een boek lag naast zijn stoel en hij keek ernaar alsof het boek hem elk moment kon aanvallen.
“Dat boek sloeg mij”, zei de jongen zwakjes.
“Hoe kan een boek je nou slaan”, sneerde Sarah, ze kon haar lach nauwelijks inhouden.
Sukkels.
“Ik zag het ook”, zei een meisje met blonde vlechten. “Dat boek kwam omhoog van die tafel daar en sloeg hem”.
“Yeah Right”, zei Sarah en ze sloeg haar ogen ten hemel.
“Oh, en jij weet blijkbaar hoe het komt dat Rens word geslagen door een boek?”, vroeg Jamie die haar dreigend aankeek.
“Misschien, misschien niet”, Sarah grijnsde.
“Ja dus”, gromde Gwyneth en ze keek Sarah woedend aan.
“Je maakt iedereen nu weer normaal en zorgt dat die vriendjes van jouw hier weg gaan. Ze horen hier niet en jij ook niet”.
“Leuk dat je het zo benadrukt. Ik wil hier ook helemaal niet horen en ik hoor hier ook niet. Ik zou niets liever willen dan hier weg te mogen”.
“Ga dan”, kaatste Lynn terug. “Niemand zal je missen”.
Er klonk instemmend gemompel.
“En net moest ik jullie nog helpen. Ik zou eens wat vriendelijker doen als ik jou was”.
Jamie liep naar Sarah toe, maar nog voordat hij bij haar was vloog er een schaakstuk door de lucht en kwam tegen Jamie zijn hoofd.
“Wel alle flubberwormen op een stokje!! WIE DOET DAT STEEDS?”, schreeuwde Jamie boos.
Sarah hield zich nu niet meer in en begon keihard te lachen. De tranen rolde over haar gezicht en ze hield haar hand over haar buik, omdat die er zeer van deed.
“En ze vind het zo grappig. En maar lachen en mij pijn zien lijden. Vind je dat echt zo leuk Sarah? Vind je dat léuk?”
“Jamie, je doet nu eng”, zei Roxelle, die stilletjes had zitten toekijken.
“Ben ik nu eng?! Heb je dat kreng daar gezien?”, hij wees met een trillende vinger naar Sarah. “Ze zit gewoon toe te kijken terwijl wij pijnlijden en verlamt raken door haar vriéndjes”.
“Hoe weet je nou zeker dat ze ermee te maken heeft?”, vroeg Roxelle zo zacht dat Sarah het nauwelijks kon verstaan.
“O, dus nu verdedig je haar? Ze heeft Teddy laten verlammen!!”
Roxelle keek even gekwetst, maar herstelde zich en zei zacht: “Ik verdedig niemand, maar je trekt heel snel je conclusies”.
“Dus ik trek snel mijn conclusies? Fijn dat je aan mijn kant staat Rox, echt heel fijn”.
Roxelle kreeg tranen in haar ogen en Sarah voelde een beetje medelijden voor haar.
“Tsjah Jamie, niet iedereen wil jou schoothondje zijn”, zij Sarah met een grijns.
“WAT?”, schreeuwde Jamie, en hij haalde woedend zijn toverstok uit de zak van zijn gewaad. “Zeg dat nog eens”, siste hij.
“Ik zei, dat niet iedereen je schoothondje wil zijn”, herhaalde Sarah rustig.
Op dat moment ging alles heel erg snel. Roxelle was opgesprongen van haar stoel en Jamie had zijn mond al open gedaan om Sarah te vervloeken, toen Jamie opeens aan één been in de lucht bungelde.
Roxelle, die blijkbaar Jamie tegen wilde houden, keek hem met opgetrokken wenkbrauwen aan.
“Uhh, wie deed dat? WIE DEED DAT?”, gilde Roxelle nu ook. “Sarah wat heb je - “
Opeens viel Roxelle stil en kwam er een angstige uitdrukking op haar gezicht. Alsof ze net iets vreselijks had zien gebeuren. Haar gezicht verwrong zich tot een pijnlijke uitdrukking en er klonk een snerpende gil door de kamer heen.
Roxelle viel met een smak op de grond en bleef krampachtig liggen.
Er viel een stilte in de kamer en iedereen keek Roxelle angstig aan.
De stilte werd verbroken door een luide PLOF toen Jamie uit de lucht op de grond viel.
Er klonk een zacht gegrinnik door de kamer heen en sommige leerlingen keken angstig rond, alsof ze elk moment konden worden aangevallen.
“WWhhhaaahhh..!!!!!”, klonk er opeens keihard door de kamer heen en sommige leerlingen keken meer nieuwsgierig dan bang naar waar die kreet vandaan kwam.
Gwyneth was overeind gesprongen en stormde op Sarah af.
“JIJ..!! JIJ..!! IK MAAK JE AF!”
Sarah zat verstijft in haar stoel. Ze had alles verwacht, maar dit niet. Ze had Gwyneth wel eerder boos gezien, maar dan was het grappig. Maar nu was het gewoon eng.
“HOE DURF JE AL DIE MENSEN AAN TE VALLEN? JIJ SEKREET!! EN PROBEER ER MAAR NIET ONDER UIT TE KOMEN.. IEDEREEN HIER WEET DAT JIJ HIER ACHTER ZIT!!”, brieste ze. “O ALS EEN LERAAR HIER ACHTER KOMT HOOP IK DAT JE ZULKE PROBLEMEN HEB DAT JE VAN SCHOOL GESTUURD WORD!!”
Het was volkomen stil in de kamer. Iedereen had Gwyneth geschrokken aangekeken en keken Sarah nu verwachtingsvol aan.
Maar zij zat alleen maar verstijft in haar stoel, zo erg geschrokken dat ze niets kon uitbrengen.
“ZEG MAAR NIETS NEE.. KOMT JE GOED UIT ZEKER. WAT HEB JE MET ROXELLE GEDAAN?? WAAROM GILDE ZE ZO?”
Lynn was ondertussen naast Gwyneth gaan staan en klopte haar even op haar schouder. Gwyneth draaide haar hoofd woest om, maar toen ze zag dat het Lynn was zuchtte ze even luid. Ze smoesden wat met elkaar en knikten toen allebei. Ze keken Sarah strijdlustig aan en liepen allebei een paar stappen haar kant op, maar bleven wel op zeker 2 meter afstand stil staan.
“Ga - weg - hier - nu”, zei Lynn met een trillende stem vol met woede.
“En waarom dan?”, bracht Sarah met veel moeite uit. Ze was opgestaan vanuit haar stoel en stond nu tegenover Lynn en Gwyneth.
“Omdat we je niet willen hier”, zei Gwyneth, die zich duidelijk inhield om niet weer te gaan schreeuwen.
Jamie was ook naast hun gaan staan en keek Sarah vol walging aan.
“Je heb ze gehoord vies vuil ***. GA WEG!!”
“Volgens mij zijn jullie juist de gene die even wat frisselucht nodig hebben, en niet ik. Want ik zit niet te flippen om iets wat ik niet doe”, bitchte Sarah.
“AARRGGGHH!!! STOM KIND SNAP JE HET DAN NIET?! GA WEG!! WE MOETEN JE NIET, NU NIET EN NOOIT NIET!!!”
Opeens viel Lynn tegen Gwyneth aan, en Gwyneth was er zo door geschrokken dat ze haar verlamde lichaam op de grond liet vallen.
Ze staarde er even verslagen uit, maar keerde zich toen naar Sarah.
“JIJ GAAT NU WEG”, ze prikte met haar vinger op Sarah’s voorhoofd.
Toen ze dat deed voelde Gwyneth een harde duw in haar zij en vloog ze aan de kant, tegen een tafeltje aan en bleef versuft op de grond zitten.
“Ok, ok. Als jullie me zo graag weg willen hebben hoef je het alleen maar te vragen hoor”, zei Sarah grijnzend. “Dusse, doei”, ze stak haar hand op om even kort te zwaaien en liep naar het portretgat.
Iedereen staarde Sarah verslagen aan toen ze het portretgat langzaam open deed en heel erg langzaam naar buiten liep.
Sarah hoorde zachte voetstappen door het portretgat gaan en deed hem toen dicht.

De volgende dag werd Sarah met een stijf gevoel in haar lichaam wakker. Ze was, toen ze uit de leerlingenkamer was gelopen, was ze met Salvin mee gegaan naar zijn slaapzaal en had hij voorgesteld om samen in zijn bed te slapen. Maar Sarah wilde dit niet en dus was ze op de bank voor de haard in slaap gevallen.
Ze rekte zich uit en keek even rond. Er was niemand in de leerlingenkamer dus ze zouden nog niet wakker zijn bedacht Sarah zich. Ze liep naar de meisjesslaapzaal in de hoop daar wat spullen te vinden om zichzelf een beetje op te knappen.
Toen ze de slaapzaal had gevonden van de 5e jaars stapte ze naar binnen en schrok een beetje toen ze de bedden zag. Ze waren allemaal leeg, ze vond het niet erg dat ze te laat was voor de lessen. Maar wel dat ze het ontbijt had gemist, want haar maag ging als een gek te keer.
Ze liep naar de badkamer, friste zich wat op en liep weer naar de leerlingenkamer.
Salvin zat breed lachend op haar te wachten.
“Was u zo ver? Dan kunnen we wat gaan eten”.
“Maar het ontbijt is al afgelopen”, zei Sarah verbluft. “Hoe wil je dan gaan eten?”
“Schat, het is al middag”.
“Oh”.
“Zullen we dan?”
Sarah volgde Salvin naar de grote zaal om te gaan eten en toen ze binnen kwamen werd Sarah door iedereen aangestaard, en dat was niet bepaald in de positieve manier.
“Kom”, zei Salvin zacht, en hij loodste haar naar de tafel van Ravenklauw.
Toen ze zaten kwam Seth op hun aflopen.
“Gister is goed gelukt he?”
“Mwha.. Ik had wat meer actie verwacht toen Scorpius vertelde over zijn plannetje. Maja, een Malfidus he daar moet je nooit te veel van verwachten”.
De bel ging als teken dat de lessen begonnen en iedereen stond als één man op.
Sarah liep langzaam door de gang. Ze had geen zin om naar de les te gaan. Ze had nu kruidkunde van haar ‘ouwe’ en ze had toch geen boeken voor de rest van de lessen of zo.
Sarah liep wat doelloos door de gang heen op de 2e verdieping toen ze opeens geschreeuw hoorde.
“Ga weg jullie!! Ik wil jullie toch niet”, zei een stem die Sarah liever niet wilde horen.
Toch was ze nieuwsgierig wat er aan de hand was dat ze om de hoek liep en ging kijken.
Abigail keek boos naar twee jongens die haar nors aankeken.
“Ga dan weg zei ik toch?! Ga dan nu, rot op!”
“Maar waarom dan? Je bent een lekkere chick en die horen een vriend te hebben. En zo te horen heb jij die niet meer”, zei één van de twee jongens die haar dom grijnzend aankeek.
“Nee, maar daarom wil ik jullie nog niet! Ga weg!!”, ze stampte de gang door, richting Sarah.
Toen Abigail Sarah zag staan begon ze tegen haar te schreeuwen.
“Jou moest ik hebben Lubbermans!!”
“O, ik jou niet. Want ik wil niet omgaan met vieze zwervers”, zei Sarah en probeerde langs Abigail te komen.
Maar Abigail gaf Sarah een duw zodat ze pijnlijk tegen de muur aankwam.
“What the - “
“Jij heb Roxelle pijn gedaan”, brieste Abigail.
“Nee dat was ik niet. Maar maak je je niet meer zorgen om Teddy?”, vroeg Sarah liefjes.
Het gezicht van Abigail werd knalrood en ze keek Sarah woedend aan.
“Nee dat doe ik niet. Ik wil weten wat je Rox heb aangedaan”.
Sarah zuchtte.
“Als je had geluisterd, wat je blijkbaar erg moeilijk vind. Dan had je gehoord dat ik dat niet gedaan heb. En vandaar dat je al die jongens achter je aan heb lopen. Hang je nu al de sl*t uit?”
De mond van Abigail viel open en er volgde een korte stilte.
“Zag je niet dat ik ze wegstuurde? Dat ik ze niet wilde?”
“Ik zag alleen dat ze achter je aanliepen en dat jij daarna wegliep”, zei Sarah grijnzend.
“WAT? Dat is niet waar, ik bedoel ze liepen achter me aan. Maar daar vraag ik niet om!! Ik wil ze niet!!”
“Dus je wilt Teddy nog steeds?”
“NEE!!”
“Nee dan is het goed. Jij hoort ook niet bij hem, want Victoíre is al druk op versiertour. Maar die strijd zal ik ook winnen”.
“Het spijt me voor je. Maar ik had die strijd al gewonnen voordat jij begon”.
Sarah balde haar vuisten en ze voelde haar nagels in haar huid zakken.
Hoe durfde ze, hoe durfde ze te zeggen dat Teddy nooit om haar had gegeven. Dat ze helemaal niets voor hem betekende..
Ze keek Abigail vuil aan en het glas van het raam boven Abigail brak in duizenden scherven.
Abigail deinsde even achteruit en maakte een zwaaiende beweging in de lucht. De glas scherven veranderde meteen in gruis, wat door het zonlicht net een regen van glitters leek.
“Het spijt me voor je Sarah. Maar voor dat trucje ben ik niet bang meer”.
Sarah voelde het haar bloed koken.
Wat had ze een hekel aan Abigail. Ze wou nu meer dan ooit dat ze weg zou gaan, dat ze nooit meer terug zou komen.
Sarah sloeg impulsief haar hand op de muur en een lijn van vuur schoot naar Abigail toe.
Sarah en Abigail sprongen allebei van de muur weg. Dit was raar, want het was nog nooit eerder gebeurd.
Sarah keek naar haar handen en grijnsde even later.
Best leuk, dacht Sarah.
Ze keek Abigail aan, die haar tegelijkertijd een tikkeltje bang aankeek. Maar dat zo min mogelijk liet merken. De blik van Abigail veranderde meteen toen ze zag dat Sarah haar aankeek. Haar blik werd keihard.
Abigail keek even kort naar haar handen toen ze haar handen boven het hoofd van Sarah richtte, ze haar handen daar naar elkaar bracht en toen weer uit elkaar duwde.
Het leek net alsof er een bak met water over haar hoofd heen werd gegooid. Sarah was drijf nat en keek Abigail vuil aan.
Dus ze wilde het zo spelen, mooi dat kon ze krijgen.
Abigail deed een stap achteruit en draaide zich snel om, alsof ze heel hard wilde wegrennen.
“Dat had je gedacht”, siste Sarah.
En net toen ze naar Abigail toe wilde lopen verloor ze haar evenwicht en kwam met een plons op de grond terecht.
Abigail had zich net omgedraaid toen ze Sarah zag vallen en ze kwam niet meer bij van het lachen.
“Geweldig!! Echt gewoon, je had niet beter kunnen vallen. Hoe heb je het uitgezocht!!”, Abigail veegde de tranen van het lachen van haar gezicht af.
Sarah krabbelde woest overeind en keek Abigail zo aan, dat als blikken konden doden ze er zeker weten niet meer had gestaan.
“Haal die vuile grijns van je gezicht, want anders zouden je geliefde vrienden nog wel eens iets kunnen overkomen”, schreeuwde Sarah.
“VAN HUN BLIJF JE AF!!”
Sarah en Abigail gooide hun handen richting elkaar en een harde windvlaag en een knetterende vuurbal ging door de lucht.
Toen ze dicht bij elkaar kwamen leek het net alsof alles stil stond.
De vuurbal van Sarah hing even stil in de lucht en de windvlaag van Abigail kwam ook niet verder.
Helaas duurde dit maar een seconde of wat.
Toen de windvlaag en vuurbal elkaar raakten toen ontstond een witte lichtflits en werden Sarah en Abigail door de lucht gesmeten en kwamen keihard op de grond terecht.
Ze keken elkaar verbluft aan.
“What the - “, klonk er opeens.
Teddy, Jamie, Lynn, Roxelle en Gwyneth keken met open monden van Sarah naar Abigail..

Gwendolyn · Geplaatst: Di Sep 09, 2008 19:08

Oiii...! Sweet14 en Claudia heel erg bedankt voor jullie reaactiess.!!
en clau.. hier eindelijk je volgende hoofdtuk..xD!
xxx

Hoofdstuk 38
Abigail Schoot overeind nadat ze de stem van Gwyneth had gehoord. Een ogenblik keek ze hun kant op en rende weg. Verdwijnend achter een wandtapijt de verbijsterde en zelfs bange blikken van Gwyneth, Lynn, Roxelle, Jamie en Teddy op haar netvlies gebrand.
Sarah had ze net horen wegrennen toen ze naar hen keek en dat moment had een eeuwigheid geleken.
Nu had ze dus zeker weten een groot probleem. Ze hadden zeker weten gezien wat er gebeurd was, in ieder geval het laatste moment en daar was Abigail ook helemaal verbijsterd van. Ze kon dus veel meer dan ze had gedacht, maar Sarah ook… Waarom konden ze dat nou?
Voor de muur op de zevende verdieping liep Abigail 3 keer heen en weer en de kleine zwarte deur, die naar haar slaapkamer leidde, verscheen.
Haar eigen kamer, waar nu op haar bed een vreselijk grote bak met chocola stond. En hoewel Abigail er vreselijk veel zin in had bleef ze staan voor de grote spiegel op haar kamer.
Ze legde haar hand op haar spiegelbeeld en slikte.
“Waarom? Waarom zijn we zo Sarah?” Vroeg ze aan haar spiegelbeeld, maar die kon de vraag niet beantwoorden.
En wat… als Gwyneth en de anderen naar een leraar gingen? Alles vertelden, dan zou ze van school getrapt worden en Sarah zou flippen, straks deed ze haar vrienden iets aan.
Abigail draaide zich weg van haar spiegelbeeld wensend dat ze daar iemand anders zou zien, een gewoon meisje, zonder vreemde krachten of wat dan ook. .
Ze plofte op haar bed en graaide in de bak met chocola en met een schok besefte ze dat ze straks dansen zou met Gwyneth…

Abigail stond zoals gewoonlijk als eerste in het danslokaal en was al bezig met de warming-up. Ze was al een stuk rustiger, want enkel Gwyneth van de groep zou meedansen en als ze zich niet zou vergissen. Zou Gwyneth niks tegen de anderen zeggen.
Abigail kreeg gelijk, want toen Dean binnen kwam was hij even uitbundig als altijd. Abigail bleef zich afvragen waarom hij nog steeds niet tegen Gwyneth had verteld dat hij haar leuk vond.
“Hey Yo Abbs, alles flex” Zei Patty grijnzend toen ze binnen kwam en maakte een ratslag door de ruimte.
“Jij bent vrolijk” Zei Abigail met een brede grijns.
Ze had zich bang gemaakt om niks wist ze, al moest Gwyneth nog komen.
Toen ze eenmaal begonnen waren en ook Gwyneth er was werd het voor Abigail meer dan duidelijk, ze was bang voor haar.
Gwyneth die haar altijd al wel oké had gevonden was bang voor Abigail. Als Abigail haar kant op keek wende Gwyneth meteen haar blik af en als ze haar kant op keek kon Abigail in de spiegel de angst in haar ogen lezen.
En om deze les nog beter te maken kreeg Abigail halverwege ruzie met Keegan.

”Damn Keegan wil je alsjeblieft van me kont afblijven!” Riep Abigail op een gegeven moment uit en ze duwde hem van zich af.
”Dat moet toch?”
Keegan keek haar aan maar keek niet bepaald schuldig.
”Dat wil nog niet zeggen dat je erin moet knijpen!” Riep Abigail woedend uit.
Keegan grinnikte, en trok haar naar zich toe.
“Kom op dat vind je niet erg… ik ben beter dan Teddy” Fluisterde hij in haar oor.
”WAT?” Schreeuwde Abigail uit.
De muziek was ondertussen gestopt en iedereen keek hun kant op.
”Waarom denkt elke jongen dat ik ze wil nu ik weer single ben?” Riep ze uit.
”Staat het op me voorhoofd geschreven of zo?”
Patty grinnikte en tot Abigails blijdschap verscheen er ook even een glimlach op het gezicht van Gwyneth, ze besloot meteen dat ze haar moest spreken later…
Dean kwam naar hen toelopen.
”Abigail overdrijf je niet een beetje?” vroeg hij voorzichtig, klein foutje van hem.
”WAT!? OVERDRIJVEN… NEE” Riep Abigail woedend uit.
”Hij is gewoon een eikel die zijn handen niet thuis kan houden!”
Dean wierp een blik op Keegan die nu de gebeten hond speelde.
“Ik deed niks vreemds” Zei hij.
”Yeah Right, en daarom zei je ook dat je beter was dan Teddy” Sneerde Abigail.
Nu werd Keegan toch wat rood, maar hij was niet de enige. Want Abigails wangen kleurden ook rood en de enige die dat zag was Dean.
Dean zuchtte.
“Keegan, het spijt me maar als je zo met haar omgaat wil ik je niet in mijn dansgroep hebben”
”WAT!”
Woedend deed Keegan een stap naar voren.
”Je gooit me eruit omdat zij niet tegen een grapje kan?!”
”Nee omdat je gewoon een sukkel bent die zijn handen niet thuis kan houden” Zei Abigail met vonkelende ogen naar Keegan kijkend.
”Abigail wil jij je erbuiten houden” Zei Dean op een rustige toon maar streng naar Abigail kijkend.
”Ja dag Dean, het heeft toch ook met mij te maken” Zei Abigail verontwaardigt.
”En het is mijn dansgroep dus ik zeg dat Keegan weg moet en waarom”
”Waarom trap je haar er niet uit?” Opperde Keegan toen met een gemene grijns naar Abigail kijkend.
Nu kon Abigail zich niet meer inhouden ze sprong naar voren om hem een mep te verkopen.
”Abby! Nee!” Riep Dean en hij greep haar vast. “Waag het niet dat te doen of ik stuur jullie allebei weg”
Keegan grijnsde en Abigail werd alleen maar bozer al hield ze zich in.
”Wat jij wilt Dean” zei ze met ingehouden woede.
Dean knikte en keek weer naar Keegan.
“Dus jij mag verdwijnen en wij gaan de volgende keer auditie houden… en Abigail, blijf jij dan maar even weg… je mag wel even afkoelen vind ik”
”Maar”
”Niks maar, ik heb geen zin in nog meer problemen, voor vandaag zijn we klaar”
Abigail liet haar schouders hangen en keerde zich om en pakte haar vest van de grond. Toen ze zich omdraaide waren Gwyneth en Patty al weg en toen begonnen de tranen pas echt te prikken achter haar ogen.

De volgende les en dag van de auditie was Abigail op haar kamer. Nog steeds had ze niet met Gwyneth gepraat, deels eigen schuld en deels omdat Gwyneth haar ontweek… net als Lynn en Roxelle.
Jamie en Teddy deden daar niet veel moeite voor, die leken eerder nieuwsgierig. Maar dan nog zorgde Abigail ook dat ze niet in de buurt van de grote zaal kwam of de bibliotheek. Ze kwam alleen naar de lessen waar ze Sarah in de gaten hield.
Sarah keek soms ook naar haar en dan keken ze elkaar aan met blikken gevuld van woede, angst en een vreemde nieuwsgierigheid. Want Abigail wist zeker dat Sarah zich ook afvroeg waarom ze zo’n vreemde uitwerking hadden op elkaar.
Abigail liep steeds richting de deur van het danslokaal, omdat ze gewoon wilde weten wie erbij zou komen. Maar dit had Dean verboden, anders zou hij haar er ook uitknikkeren.
Met een zucht plofte ze weer op haar bed neer en pakte haar schoolboek. Nog enkele maanden en dan kwamen de toetsen eraan ze moest zich dus goed voorbereiden. Maar toch bleef ze met een onbehagelijk gevoel zitten, ze wilde weten wie het zou worden.
Gefrustreerd stond ze op en trok haar vest uit. Ze had haar danskleding aan maar dit eerder omdat ze zelf wat wilde oefenen.
Ze zette wat muziek aan, niet de standaard muziek van Dean, als ze die nu op zou zetten zou ze enkel agressiever worden.
Nee, deze muziek was een stuk rustiger… En de stijl die ze danste ook, e verzon het terplekke en dat vond ze heerlijk om te doen.

“Fijn dankje…. Is het een spel of iets die kant op? ‘Laten we Abigail niet vertellen wie er bij de groep is gekomen’ ik bedoel alleen maar… dat slaat nergens op”
Met een diepe frons keek Abigail Patty aan, naast Patty stond Gwyneth, die ongeveer weer normaal deed. En ook al had Abigail nog niet alleen met haar gesproken, de sfeer was weer oké, niet normaal maar wel oké.
“Maar wij weten het ook niet” Zei Patty verontwaardigt.
”Oh”
Patty grinnikte en Gwyneth glimlachte.
”Hebben jullie een idee dan?”
”Uhm, nou wie waren er… een paar ravenklauwers Salvin, Seth, Br..”
”Salvin!?” Abigail keek Gwyneth verbijsterd aan.
”Ja, dat dachten wij dus ook maar Dean mag hem niet dus hij is het zeker niet… al kon hij het wel” Zei Patty fronsend. “Maar ik moet gaan zie jullie later” Patty verdween en Abigail bleef met Gwyneth achter op de gang die naar de hal leidde.
”Maar wie denk je dat het wordt?” Vroeg Abigail wat voorzichtig.
”Ik weet niet” mompelde Gwyneth wat onwennig en wende haar blik even af.
”Abigail” Zei ze toen prompt en keek Abigail strak aan.
”Ja” Antwoordde Abigail meteen haar hart voelde kloppen in haar keel toen Gwyneth haar aan keek.
”Ik.. Ik” Gwyneth zuchtte even diep. ”Wat we gezien hebben zal tussen ons blijven… ben niet van plan om het aan andere leerlingen te vertellen maar beloof alsjeblieft dat je voorzichtig doet”
Abigail kon alleen maar knikken, geen enkel woord kreeg ze over haar lippen terwijl ze Gwyneth aankeek die zwakjes glimlachte.
”ik ben me doodgeschrokken en de anderen ook. Lynn en Rox zijn nog steeds bang… maar ik wil niet bang zijn voor mijn beste vriendin”
Er verscheen een brede glimlach op Abigails gezicht en ze sloeg haar armen om haar vriendin heen.

“Oké,… ben benieuwd” mompelde Abigail terwijl ze naar de dansruimte liep, ze was voor de verandering eens te laat. Haar huiswerk had meer tijd gekost dan verwacht en ze werd opgehouden door Foppe.
Ze was eigenlijk best zenuwachtig al wist ze niet eens waarom. Al aan het begin van de hal hoorde ze de muziek van Dean en gejoel van de anderen.
”Oké hij zal wel goed zijn dus” mompelde ze en liep verder.
Ze wachtte even bij de deur en grijnsde even vaagjes, ze bedacht dat dit best een dramatische entree was. Ze opende rustig de deur en stapte naar binnen waarna ze verstijfd in de deuropening bleef staan.

Ze zag hem eerst niet, ze stonden in een halve cirkel om hem heen maar via de spiegel kon ze hem maar al te goed zien… Teddy was de nieuwe.

Meteen wilde Abigail rechtsomkeert maken… hoe kon Dean dat nou doen was ie niet lekker in zijn hoofd of zo?
Elke keer als Abigail hem zag… elke keer dat Teddy ook maar bij haar in de buurt kwam voelde ze van alles kriebelen in haar buik. De meeste mensen noemen dat dan… vlinders maar Abigail vond dat totaal niet de goeie benaming, nee ze noemde het spinnen want spinnen waren niet leuk en vlinders wel.
Teddy was een player het type waar Abigail een hekel aan had.
’Ik haat hem’ dacht ze elke keer als ze hem zag
’Niet waar’ zei een andere stem in haar hoofd.
’Wedden van wel’
’Echt niet’
’WEL!’
“Hey Abby, kom we wilden al beginnen” Zei Dean met een brede grijns toen hij Abigail zag die eigenlijk net weer weg wilde lopen.
”Nee ik…” begon ze zwakjes maar hij liep naar haar toe, trok haar mee en sloot de deur achter haar.
Abigail glimlachte pijnlijk en haalde even diep adem… ze zou wel bewijzen dat hij de verkeerde keuze had gemaakt.
Gwyneth keek even met ook nogal moeilijke glimlach naar Abigail en liep toen naar Dean en sleurde hem mee.
“Dean, waarom in godsnaam heb je hem gekozen?”
”Omdat hij goed is”
”Ja erg leuk, maar Abby dan?”
”Hij is een perfecte partner voor haar” Dean grijnsde breed en leek erg ingenomen met zijn keuze.
”Ja, maar het is uit!” Gwyneth moest moeite doen om niet harder te gaan praten.
”Ja…. Maar dat maakt niks uit, ze zijn geweldig samen en dat zal ik laten zien. Of wacht nee kijk zelf maar”
En hij wees naar Abigail, die bij Patty stond en met een vreselijk neerbuigende blik naar Teddy keek die op dezelfde manier terug keek.

“Dus jij… denkt dat je goed genoeg bent” Zei Abigail minachtend
“Hij is…” begon Bran, maar Abigail stak haar hand op en keek hem dreigend aan en hij viel stil.
Abigail grijnsde, soms vond ze het stiekem wel leuk als ze bang voor haar waren. Blaine de jongen die Jesse’s plaats in het begon had overgenomen rolde met zijn ogen.
“Abigail hij is goed dus als jij nou eens je mond dicht houd dan kunnen we gewoon beginnen”
Abigail liep langzaam op de jongens af gevolgd door Patty, die genoot van de arrogante manier waarop Abigail zich nu gedroeg en ze deed daarom doodleuk mee. Patty wierp een grijnzende blik op Gwyneth en knikte dat ze mee moest doen en Gwyneth voegde zich bij hen.

Abigail stond nu recht tegenover Teddy met haar handen in haar zij en Gwyneth en Patty stonden schuin achter haar.
“Jij bent lang niet goed genoeg” Zei ze neerbuigend
“Oh en wie zegt dat?”
“Wij” Zei Abigail met een spottende lach.
“Ja nu ben ik onder de indruk” Zei Teddy Spottend.
Hij en Abigail keken elkaar recht in de ogen en Abigails hart ging als een gek tekeer en waarom… wilde ze niet weten.
“Oké we gaan beginnen” onderbrak Dean hen grijnzend en hij zette muziek aan.
Niet veel later waren ze allemaal buiten adem van de warming up en mochten ze even wat drinken.
“Zo nou dat ging al goed… nice work Ted” Hij knikte even naar Teddy en grijnsde.
“Voor de volgende dans, waar ik net mee ben begonnen is in paren dus ik wil … even kijken, Patty met Bran” Hij knikte naar Patty die begon te stralen, ze was nog steeds gek op hem maar hij was nog steeds te blind om het te zien.
“Gwyneth met Blaine en Teddy met Abigail”
“WAT!?” Zowel Abigail al Teddy keken Dean verbijsterd aan die nogmaals erg zelfingenomen keek.
“Ja en geen gezeur of jullie liggen er allebei uit”
“Het is dus de bedoeling dat je hem wilt, hij is bezet, ziet je niet staan wat dan ook… verleid hem laat zien dat je beter bent lach…wat dan ook en jullie” Hij keek naar de jongens. “Hebben het eerste niet door daarna ga je er op in” Dean.
Nog steeds zeer zelfingenomen stond hij naast Gwyneth en had net uitgelegd en laten zien wat de bedoeling was.
Kwader kon hij Abigail niet krijgen… en Teddy blijkbaar ook niet want zijn ogen schoten ook vuur.
“Whatever” mompelde Abigail terwijl ze naar de andere kant van de ruimte liep en weer klaar ging staan. Gwyneth en Patty stonden naast haar en samen leunde ze tegen de spiegel.
“Kom op Abs, t komt wel goed… volgende week doet ie vast…”
“Wedde van niet, zie je niet hoe geweldig hij dit vind” Ze knikte naar Dean, die naar Teddy keek en toen naar zijn muziek installaties liep en de muziek aanzette.
Terwijl Abigail naar het midden van de zaal liep samen met Patty en Gwyneth ze danste en deden enorm hun best om de aandacht van de jongens te krijgen en Dean gaf het teken dat de jongens moesten reageren.
Abigail kon duidelijk zien dat Teddy het eigenlijk niet wilde… ze had geen idee wat Dean hier nou mee van plan was maar ze deed zo goed mogelijk haar best haar gedachtes te negeren.

‘Oh my god waarom ziet hij er zo geweldig uit als hij me probeert te negeren’
‘Hey shut up… je haat hem weet je nog’
‘Whatever, het is zo!’

Ze liep om teddy heen en liet haar hand langs zijn schouders en borst gaan en keek hem aan. Hij negeerde het zo goed mogelijk maar ze kon zien dat hij niet van steen was en grijnsde flirtend. Als Dean wilde dat ze zou acteren zou ze dat doen ook… al vroeg ze zich af of ze wel acteerde….
Ze ging voor Teddy staan en nu moest hij ook op haar reageren, maar hij keek enkel naar een punt achter haar. Abigail zette haar meest lieve en onschuldige blik op en keek naar hem en ja hij keek terug… toen beet ze langzaam op haar onderlip iets waar hij niet tegen had gekund… en nog steeds niet want ze zag zijn harde blik verzwakken.
Ze glimlachte en trok hem mee naar het midden van de danszaal waar ze de dans samen voort zetten.

“Oh my god… Abigail Wills… ik dacht dat het uit was tussen jullie” Na de dans wel 10 keer te hebben geoefend te hebben stond Abigail uit te hijgen bij de spiegel met een flesje water in haar hand.
“Wat!?” Riep Abigail bijna uit en keek Patty verbijsterd aan en Gwyneth die naast Patty was gaan staan grinnikte en keek haar veelbetekenend aan. “Abby meid… jullie… nou laat ik zeggen, zoals jullie dansen… zo dans je niet als je elkaar haat”
“Dat doe ik wel…. Hem haten” Siste Abigail boos terwijl ze even een blik op Teddy wierp die tegen de spiegel aan zat

‘Oh my god waarom is hij zo sexy’
‘is hij niehiet’

De spinnen in haar buik gingen als gekken tekeer terwijl ze haar blik weer op Patty en Gwyneth richtte. Allebei haar vriendinnen droegen nu dezelfde zelfingenomen blik als Dean had gehad toen hij Teddy als Abigails partner indeelde.
“Jullie weten helemaal niks dus hou gewoon op” zei Abigail toen boos en ze draaide zich om en liep naar de muziek installatie toe waar Dean stond.
“Na Sarah ben jij degene die ik nu het meeste haat” Siste ze en gaf hem een duw.
Dean grinnikte en stapte weg bij zijn installatie.
“Ik neem aan dat je hier nog even blijft” Zei hij.
“Jah” siste ze en ze rommelde door zijn CD’s.
“Nou het zit erop mensen jullie mogen gaan”
Dean trok zijn vest aan en liep naar de deur gevolgd door de andere jongens. Gwyneth en Patty bleven nog zitten, ze wilde nog even met Abigail praten.

“Wat gaan ze doen?”
Teddy keek vragend naar Dean, Bran en Blaine.
“Hmm, ik denk dat Abigail even haar agressie eruit gaat dansen”
Dean grinnikte en vond zichzelf blijkbaar erg grappig.
“Hoezo dat?”
“Denk maar eens goed na” Zei Dean lachend en Blaine en Bran volgde zijn voorbeeld.
“Het is like zo obvious” Zei Blaine toen.
“Jullie zijn nog steeds gek van elkaar maar geen van jullie beide wil het toegeven”
“Ik vind haar niet meer leuk… we hebben niks” Verdedigde Teddy zichzelf terwijl hij bleef staan en de jongens verontwaardigt aankeek.
“We dansen gewoon goed samen”
“Yeah right… maak dat Merlijn wijs” zei Blaine terwijl ze met z’n drieën verder liepen en Teddy met een rood hoofd achter lieten.
Teddy zuchtte diep en wilde zijn vest pakken om aan te trekken maar besefte dat hij die had laten liggen. Weer zuchtte hij en liep terug naar het lokaal waar luide muziek vandaan kwam.
Abigail propte een CD in de speler en zette de muziek keihard aan. Het was een beetje een rock nummer, muziek waar ze nu zeer veel behoefte aan had. Ze ging voor de spiegel staan en begon te dansen. Heel anders en veel agressiever dan dat ze meestal deed. Terwijl ze danste vlogen alle gedachtes door haar hoofd.
‘Waarom voel ik me nu zo… ik wil het niet en hij ook niet. We zullen nooit bij elkaar passen en ze moeten ophouden met dat te zeggen. Hij weet niet eens wie ik ben…
Ik… weet niet eens wie ik ben’

Ze merkte niet dat Teddy in de deuropening verscheen en met een bewonderde blik haar dansen bekeek. Patty en Gwyneth die tegen de muur zaten zagen hem wel en gebaarde meteen dat hij weg moest gaan maar Teddy negeerde hun gebaren en liet zijn tas op de grond vallen en wilde naar zijn vest toe lopen.
Vanaf dat moment gebeurde er van alles tegelijk.
Abigail ontwaakte uit haar trance en gedachtes toen ze de bonk hoorde en viel met een luide klap op de grond waar er ook een misselijkmakende knak te horen was. Er klonk een luide gil en meteen sneed er een ijskoude wind door de ruimte en brak de spiegel in stukken waarvan alles stukken door de ruimte scheerden alsof ze door de wind werden weggeblazen.
Toen Abigail zag dat dit gebeurde spreidde ze haar armen… of nou tenminste 1 arm richting Gwyneth, Patty en Teddy… al het glas dat hun kant op ging veranderde in gruis en viel als stofwolken rond hen heen.

Enkele momenten gingen in stilte voorbij… enkel het geluid van vallende glasstukken en splinters was nog te horen. Toen brak er een stilte aan en kwam Gwyneth overeind en liep ze voorzichtig naar Abigail toe die nu ineengedoken op de grond lag.
“Abby” Zei ze zacht en voorzichtig trok ze haar vriendin wat overeind. Gwyneth Hapte naar adem toen ze Abigails gezicht armen en hals zag. Overal verschenen streepjes bloed en Abigails gezicht was vertrokken van de pijn en haar linker arm hing slap langs haar lichaam.
“Patty kom snel” zei Gwyneth die opkeek naar Patty die al langzaam overeind was gekomen.
“We moeten naar de ziekenzaal” Vervolgde Gwyneth die Abigail langzaam overeind hielp.
“Ik help wel” Zei Teddy die naast haar verscheen. Op zijn gezicht was ook duidelijk te zien dat hij zich kapot was geschrokken maar ook dat hij enorm bezorgt was.
Gwyneth wilde haar mond open doen om te antwoorden maar Abigail die tot nu toe had gezwegen was haar voor.
“Rot op Lupos” siste ze zacht.
“Wat?”
“Ik zei… rot op Lupos”
Abigail hief haar hoofd op en keek hem aan terwijl ze helemaal rechtop ging staan.
“Maar ik wil helpen”
“Je maakt het alleen maar erger” Abigails stem sloeg over en tranen van de pijn stonden in haar ogen… misschien niet alleen van de pijn maar ze had nu in ieder geval een reden om te huilen.
Teddy keek haar niet begrijpend aan.
“Ik wil… dat je weggaat!”
“Ik wil je helpen!”
“Nee… ik wil je hulp niet… je maakt het erger Lupos! Het is jou schuld!”
“Maar…”
“Zie je dat dan niet… dit alles is jou schuld! Jou schuld dat Sarah me dood wil… jou schuld dat ze me pijn doet… jou schuld dat ik niet gewoon normaal rond kan lopen… HET IS ALLEMAAL JOU SCHULD”
Teddy was met stomheid geslagen en wist geen woord uit te brengen.
“IK HAAT JE TEDDY LUPOS, IK VERVLOEK DE DAG DAT IK VERLIEFD OP JE WERD! IK WIL JE NOOIT MEER ZIEN!”
Er volgde een stilte die eeuwig leek te duren en Teddy zweeg nog steeds terwijl bij Abigail de tranen over haar wangen stroomden.
“GA WEG… GA WEG OF IK VERVLOEK JE” Teddy deed enkele stappen achteruit niet eens proberend iets te zeggen. Bij de deur keek hij even naar Gwyneth alsof hij wilde zeggen dat ze op haar moest letten en toen keerde hij zich om en klonken zijn voetstappen snel in de gang en stierven weg.

Abigail staarde naar de deur waar Teddy was verdwenen en Gwyneth en Patty stonden zwijgend aan weerskanten van haar zwijgend maar beide met een geschrokken blik op hun gezicht. En op dat moment zakte Abigail in elkaar en konden beide meiden haar nog net opvangen…

Gwendolyn · Geplaatst: Wo Sep 24, 2008 20:15

Alloo..!!
oehh tis alweer n tijdje geleden dat we gepost hebben..
dit komt door veel stress, huiswerk, rijlessen, nog meer huiswerk, school, stage... kortom oververmoeidheid..
maja.. toch het nieuwe hoofdstuk..!
laat even weten wat jullie ervan vinden..! Very Happy

hoofdstuk 39

Sarah had die nacht bijna niet geslapen. En het was ook zeker niet de eerste nacht dat het zo was. Ze had sinds het vooral met Abigail niet meer normaal kunnen slapen. Ze lag elke avond wel wakker en dan schoten steeds dezelfde gedachten door haar hoofd en zag ze steeds weer dezelfde beelden voor zich als ze haar ogen sloot.
Ze was zich kapot geschrokken toen er opeens vuur uit haar handen kwamen. En ze wist nog niet eens of ze echt uit haar handen kwamen. Het kwam meer door een soort van gebaar die ze maakt.
Of tenminste, dat hield ze zichzelf voor.
Want vuur uit je handen laten schieten daar had ze nog nooit van gehoord. En ze had het ook nog nooit bij iemand anders gezien. Hoorde ze dat wel te kunnen? Konden andere mensen het ook? Ze had er naar gezocht, maar ze het niets kunnen vinden. En dat maakte haar best bang, maar aan de andere kant kon ze dan iets wat anderen niet konden.
Sarah draaide zich zuchtend om op haar andere zij. Ze staarde naar het rode gordijn van haar hemelbed en luisterde naar de oppervlakkige ademhaling van iedereen die sliep.
Vuur.
vuur!!
Als ze dan van die ‘krachten’ zou hebben. Waarom dan vuur?
Ze was er daarna niet verbaasd over geweest dat Abigail de kracht van het water had. Dat had ze zelf ook wel kunnen voorspellen.
Ze waren zo verschillend van elkaar, ze haatte elkaar en zaten in Griffoendor en Zwadderich. Het had niet anders gekund.
Sarah was de volgende dag meteen naar Salvin toe gerend. Ze had hem mee naar buiten gesleurd om hem daar alles te vertellen.
Ze was blij geweest dat ze het kwijt was, dat ze het aan iemand had verteld.
Maar ze wist niet goed wat ze met zijn reactie aanmoest.
Hij had het erg interessant gevonden en had gezegd dat het voorbestemd was geweest en dat ze nog eens iets groots zouden doen met hun krachten.
Ze was geschrokken door de zekerheid die in zijn stem had geklonken.
Het was voorbestemd..

Er waren alweer twee weken voorbij gegaan. De dagen gingen normaal al erg langzaam. Maar de tijd ging nu zo langzaam dat Sarah dacht dat het gewoon zo was om haar te kwellen.
Lynn, Roxelle en Gwyneth waren als de dood voor haar, dat was meteen duidelijk. Ze kwamen niet dichterbij dan een straal van zeker 5 meter en als het niet anders kon dan rende ze snel langs. Teddy en Jamie schenen er iets minder moeite mee te hebben. Ze keken haar af en toe nieuwsgierig aan, alsof ze elk moment weer een vuurbal kon afschieten. Maar de snerende opmerkingen bleven uit, ze negeerde haar steevast.
Sarah vond het niet leuk, maar was ook blij dat ze haar niet uitscholden of het aan iedereen hadden verteld.
Dat was af te leiden aan het feit dat het cruciale onderwerp niet voorkwam in haar roddels. Niet dat Sarah altijd even blij was met de roddels die ze vertelde.
Ze liepen kibbelend over de gang. Ze hadden net een blokuur toverdranken achter de rug en dat was erg gezellig geweest, ze hadden over van alles gerodeld. Zelfs over de puist van Victoíre, die ze uit alle macht probeerde te verbergen door een massa make – up er bovenop te smeren. Maar steeds als Alyssa langsliep verdween de make – up en was een gigantische rode puist te zien. Zodra de puist verscheen begonnen veel mensen te lachen en te wijzen, en rende Victoíre met een kreet van wanhoop weg. Maar het onderwerp was veranderd naar het lievelingsonderwerp van Alyssa.
De geruchten over Salvin.
Alyssa had het de laatste weken nergens anders meer over. En zodra ze erover begon te praten deed Sarah net alsof ze doof was. Ze weigerde ook maar één woord te geloven van al die geruchten.
Salvin ging niet vreemd. Dat zou hij nooit doen. Hij had de middag ervoor nog zelf gezegd hoeveel ze voor hem betekende, en dan zou hij niet zomaar vreemd gaan. Hij deed dat niet. Punt.

“Maar Sarah, luister nou!”, Alyssa trok aan Sarah’s arme en keek haar verontwaardigd aan.
Maar Sarah trok haar arm los.
“Nee Alyssa, ik luister niet. Het is onzin en ik wil er niets meer over horen!”
“Nou dan toch niet, blijf maar lekker doen alsof je neus bloed”, ze stak haar hand in haar zij.
“Dan niet nee”.
Alyssa keek even lichtelijk verbaasd, alsof ze een ander antwoord had verwacht.
“Pff”, zei Alyssa arrogant. “Dan vertel ik je toch niet dat Salvin in de dansgroep van de Griff – oens zit”, en ze beende weg met een zelfvoldane grijns op haar gezicht.

Het gezicht van Sarah verstarde.
Zou hij dan toch – klopte de geruchten?
Nee, zei een stem in haar hoofd resoluut. Nee dat zou hij niet doen, hij zou het tegen haar gezegd hebben. Het was vast weer één van die stomme roddels van één van die giechel meisjes.
Maar toch – ze had hem ontmoet bij dansles.. hij hield van dansen, dat was zeker. Maar dat betekende dan nog niet dat hij het niet tegen haar zou zeggen..
Toch?
Sarah merkte pas dat de bel was gegaan toen er mensen tegen haar aanliepen en haar boos aankeken.
“Sorry hoor”, bitste ze en ze liep nijdig naar buiten.
Ze had nog geen voet buiten gezet toen ze 2 handen om haar middel voelde glijden, die haar zachtjes dwongen om om te draaien. Ze voelde meteen 2 warme lippen op haar mond en zoende langzaam terug.
Ze deed langzaam haar ogen open en zag Salvin glimlachend staan.
“Ik zocht je”, zei hij zacht. En hij kuste haar in haar nek.
“Oh.. waarom?”
“Omdat ik je iets wil laten zien. Kom..”, hij duwde haar zacht richting de trap naar de eerste verdieping.
Sarah liet zich leiden door Salvin, maar had geen idee waar ze heen gingen.
Een aantal verdiepingen verder stonden ze stil.
“We zijn er”, fluisterde Salvin in Sarah’s oor.
Ze rilde even toen zijn lippen langs haar nek streek.
“Hier?”, ze keek verbaasd rond. “Het is een verlaten gang”.
Salvin was ondertussen heen en weer aan het lopen langs de rechter muur. Iets wat Sarah als erg nutteloos beschouwde.
Na een tijdje stond Salvin vloekend stil.
“Wat is er?”, vroeg Sarah met opgetrokken wenkbrauwen.
“Hij is opslot. Er zit al iemand in. Ik dacht dat – “
“Waar zit iemand in? Waar heb je het over? Er is helemaal niets hier”, zei Sarah.
“Ben je echt zo naïef om te denken dat, omdat je iets niet kan zien, het er ook niet is? Waar was je de afgelopen 5 jaar?”
Sarah keek Salvin geschrokken aan.
“Waarom praat je zo tegen me? Ik zie hier niets en ben hier nog nooit geweest om nutteloos langs een muur te lopen. Het spijt me”, terwijl ze dat zei klonk haar stem steeds bozer. “Dus doe niet alsof ik dom ben en geef gewoon antwoord op mijn vragen”.
Salvin keek Sarah even ijzig aan, maar ze bleef hem strak aankijken.
“Het spijt me”, zei hij na een tijdje.
Hij wees naar de muur.
“Hierachter is de beroemde Kamer van Komen en gaan. Als je 3 keer langs deze muur loopt en blijft denken aan het gene wat je nodig heb, verschijnt er een deur. Als je naar binnen gaat zal je alles vinden waar je om gevraagd heb”.
“Dus als ik chocola wil en langs die muur loop en dan naar binnen ga staan er dozen vol met al het chocola dat ik wil?”
Salvin sloeg zijn ogen ten hemel en dacht overduidelijk ‘meisjes!’
“Ja, daar komt het op neer”.
“En wat had je me willen laten zien?”
“Niets”, zei hij grijnzend. “Daar kom je nog wel een keer achter”.
“Oeh.. ik hou van verassingen”, zei Sarah glunderend.

Sarah zat in de leerlingenkamer en straalde nog steeds. Salvin had een verassing voor haar. Ze hield van verassingen en zeker als het van hem af kwam. Maar toen zag ze zag Lynn, Gwyneth en Patty weggaan door het portretgat en begon er toch iets te kriebelen.
Ze gingen naar dansles.
De dansles waar Salvin zich voor aangemeld zou hebben. Ze geloofde er niets van, maar toch.. stel dat hij – Nee dat kon niet.. maar waarom zou Alyssa het zeggen als het niet waar was?
Sarah had haar besluit genomen en sprong op. Ze zou gaan kijken of het waar was. Dat was de enige manier om het echt zeker te weten.
Ze klom door het portretgat en zag net Lynn nog om de hoek van de gang lopen. Ze volgde hun langzaam tot ze een lokaal binnen liepen en de deur achter zich dicht lieten vallen.
Sarah stond even stil voor de deur en zuchtte diep. Deed ze hier wel goed aan? Moest ze hem niet gewoon vertrouwen?
Maar een kijkje nemen kon geen kwaad toch?
Ze liep langzaam naar de deur toe en ging iets op haar tenen staan, zodat ze net naar binnen kon kijken.
Ze zag Gwyneth, Lynn, Patty en Abigail tegen over een aantal jongens staan. De jongens stonden allemaal met hun rug naar haar toe en ze herkende er maar twee van. Dean en Teddy, maar Salvin zag ze nergens.
Haar hart maakte een sprongetje, hij danste niet mee!!
Toch wilde ze nog even in de linkerhoek kijken, want die kon ze niet goed zien. Ze ging iets verder op haar tenen staan en keek naar de hoek.
Plotseling werd de deur open getrokken en viel Sarah nog net niet naar voren. Een woedende Gwyneth stond voor haar.
“Wat doe jij hier?”, vroeg ze met toegeknepen ogen.
“Niets wat jou aangaat”, zei Sarah zodra ze bijgekomen was van de schrik. Toch wierp ze nog even een nieuwsgierige blik naar binnen en haar ogen bleven op Teddy hangen.
“Zo dus hij is de nieuwe danser he? Konden jullie geen andere loser uitkiezen? Hij verpest een beetje, hoe noemen jullie dat, het Griffoendor gevoel”.
Dit zei Sarah met een bezwaard hart, want zijn aanblik had haar vlinders bezorgt. Maar wel een stuk minder dan ze gewend was. Maar ze vond haar uitspraak ook heel leuk.
Abigail keek plotseling haar kant op en heel even wisselde ze een blik van verstandshouding uit. Een raar gevoel van vertrouwdheid en haat stroomde door haar buik heen.
Ze wende hun blik af en Gwyneth zette met een dreigende blik een stap naar voren. Zodat Sarah instinctief een stap naar achter zette.
“Loser? Hij danst veel beter dan wie dan ook! Dacht je soms dat jou player mee danste?”, zei Gwyneth met haar handen in haar zij.
“Gwyn!”, klonk er opeens uit het lokaal, en Abigail kwam aanlopen. “Ik dans toch nog steeds beter dan hem!!”
“Ooóóhh..!!”, riep Patty goedkeurend en na een boze blik van Teddy haalde ze even haar schouders op.
“Salvin zou nooit met jullie mee willen dansen, al waren jullie de laatste – “
“Dansgroep op aarde? Hij was anders wel bij de audities en voor zover ik weet zijn er wel meerdere dansgroepjes op Zweinstein, maar zijn wij gewoon de populairste. En wat zou hij bij ons komen doen dan? Thee drinken? Ik denk het niet he..”, vulde Lynn Sarah’s zin aan.
“Hij was hier niet, want hij was bij mij”, zei Sarah en ze zette een stap in de richting van Lynn. “Dus hou je mond jij leugenachtige – “
“Leugenachtige wat? Saar jij bent hier de leugenaar! Waarom kwam Sal anders naar mij om te vragen of hij ook mee mocht doen met de audities?”, zei Patty.
Iedereen draaide zich met een verbaasd gezicht naar Patty toe.
“Het was zo”, zei ze schouder ophalend. “Verder niet belangrijk. Maar je liegt dus wel”.
“Niet waar!!”, riep Sarah en ze stampte weg.

”Je zoent niet goed”
Hij draaide zijn rug naar haar toe.
“Maar, je heb nooit iets gezegd. Je zei dat ik goed was, dat het lekker was”.
Maar hij luisterde niet en liep naar een groep meisjes toe die er opeens stonden. Sarah had ze niet eerder opgemerkt.
Ze waren stuk voor stuk bloedmooi, veel mooier dan zij ooit zou zijn..
Hij liep naar een meisje toe en nam haar in zijn armen.
Sarah bleef als verstijft staan.
Hoe – waarom deed hij zo?
Het meisje dat in Salvin zijn armen lag draaide zich langzaam om.
Een klein deel van haar gezicht was te zien en Sarah kreeg een benauwd gevoel van binnen, alsof ze niet meer kon ademen.. alsof ze het nooit meer zou kunnen..
Alyssa woelde door Salvin zijn haar, zoende Salvin..

Sarah schrok wakker. De tranen stroomde als kleine riviertjes over haar wangen. Ze waren drijfnat.
Ze zuchtte diep en telde tot 10.
1…het was maar een stomme droom geweest..
2… 3… gewoon een droom..
4… Alyssa ziet Salvin niet eens staan..
5… 6… toch..?
7… en hij had met haar..
8… zou hij iets voor Alyssa voelen..?
9… 10… trut..
Ze ging overeind zitten en keek naar de klok op haar nachtkastje. Hij wees 10 over 5 ’s nachts aan. Het was veel te vroeg om al wakker te zijn.
Sarah liet zich weer vallen op haar kussen, draaide zich op haar zij en deed haar ogen dicht. Klaar om in slaap te vallen.
Maar ze zag alleen maar het beeld van Alyssa en Salvin voor zich. Al zoenend en haar gemeen aankijkend.
Alyssa had nooit ook maar één teken gegeven dat ze Salvin leuk zou vinden. Maar wat als ze het wel vond en het gewoon ontkende? Zou ze dan achter hem aangaan?
Ze werd compleet gek van zichzelf en drukte haar handen op haar oren, maar dat hielp natuurlijk niet.
Ze bleef nog een hele tijd zo liggen, nadenkend over haar droom en af en toe een traan die eenzaam over haar wang heen droop. Tot ze uiteindelijk in slaap viel.

Sarah sjokte de volgende dag door de gang richting de bieb. Ze was zo ontzettend moe en ze had nog zo veel huiswerk dat ze liever die 2 woorden nooit meer samen wilde horen. Moe en huiswerk gingen niet samen.
Ze hadden bergen huiswerk gekregen van professor Klooster, maar toch wilde ze het zelf maken. Al drong Alyssa zo veel aan met haar ‘huiswerk eerstejaars’.
Sarah wilde net de bieb binnen lopen toen ze tegen iemand opbotste, op de grond viel en een berg boeken over zich heen kreeg.
“Kijk uit je doppen, stomme – “, klonk de stem van Gwyneth boos.
“Jij – “, begon Sarah.
“Ja ik”, zei Gwyneth toen ze zag wie er ook op de grond zat. “Had je nog wat te zeuren of is de tijd nu aangebroken om zielig te doen?”
Sarah keek Gwyneth woedend aan en stond op. Ze had een boek in haar hand die op haar schoot had gelegen en las te titel.
“Transfiguratie der transfiguranten, deze had ik net nodig”, en ze stopte hem in haar tas.
“Geef terug of ik – “
“Of je gaat wat? Naar me blazen? Je heb me gezien Gwyneth, je weet wat ik met je kan doen. Dus ik zou me maar gedeisd houden als ik jou was”.
Gwyneth haar mond viel open.
“Pardon? Ik heb je gezien, maar dat zegt nog niet dat ik bang voor je ben, Lubbermans. Dus ga maar niet meer denken dan je waard bent”, ze trok haar toverstok en keek Sarah dreigend aan.
“Oh en wat ga je nu doen? Oh, wacht ik weet het! Je gaat me zo vervloeken dat ik niet meer kan praten. Of nee wacht! Je gaat me verstijven zodat ik niets meer kan doen”, zei Sarah spottend. “Want doe je dat, dan ben je sneller een hoopje as dan je iets kan zeggen”.
“Wat is hier aan de hand?”, vroeg een stem opeens.
Lynn kwam achter een boekenkast vandaan en keek naar Gwyneth, die nog steeds op de grond zat en heel even naar Sarah.
“Oh ik zie het al, je boeken zijn gevallen. Accio boeken van Gwyneth”.
Sarah voelde een ruk aan haar tas en het boek dat ze had afgepakt vloog naar Lynn toe. Waar ze alle andere boeken ook opving.
“Alsjeblieft, ik zal jullie even alleen laten”.
Gwyneth draaide zich weer naar Sarah toe.
“Jij.. jij heb Abby helemaal kapot gemaakt. En nu ga ik jou ook kapot maken”, siste ze.
“Wauw, wilde plannen. Succes”, en ze liep langs Gwyneth de bieb in.
“Petrificus Totalus!”, riep Gwyneth achter Sarah.
Sarah had dit al verwacht en wilde net een stap opzij zetten, toen ze het volle gewicht van iemand tegen zich voelde opbotsen en ze alweer op de grond lag.
“In merlijnsnaam, waarom deed je dat?!”, vroeg Sarah boos en keek naar de dader.
Haar hart sloeg een slag over en ze hield zonder dat ze het wist haar adem in.
Ze keek in de mooiste, blauwste ogen die ze ooit gezien had. En ze had ze eerder gezien, maar niet van zo dichtbij. Ze kon nu de gele spikkels in zijn ogen bijna tellen.
“Sorry, maar zei daar wilde je vervloeken en ik vond dat ze een slechte reden had”, zei Seth grijnzend en hij hielp Sarah overeind.
“Slechte reden?”, brieste Gwyneth.
“Wie denk je wel niet wie je bent?”
“Seth Ravenstein”, en hij stak zijn hand naar haar uit.
“Pff”, stootte ze uit en stormde de bieb uit.
“Makkelijker dan ik verwacht had”, zei hij en hij haalde zijn schouders even op.
“Uhh, ja dankje”.
Seth wees naar een tafel die beschut stond tussen de boekenkasten en niet zo opvielen en ze gingen zitten.
Sarah keek stiekem even naar Seth, het was al een tijdje stil en hij deed iets met haar. Iets dat ze nog nooit meegemaakt had.
Seth verbrak abrupt de stilte.
“Ik hou je al een tijdje in de gaten weet je”.
Sarah’s goede gevoel verdween als sneeuw voor de zon.
“Pardon?”, vroeg ze met open gesperde ogen. “Waarom in merlijnsnaam?”
Seth moest lachen, iets wat Sarah irriteerde.
“Sorry, maar ik heb je in de gaten gehouden omdat er altijd zo’n rare sfeer rond jou hangt. En al helemaal als die Abigail in de buurt is”.
“Oh, zo zit het. Je bent zeker net zo’n ‘ik-ben-een-jongen-met-een-geslachtsdeel-en-wil-die-gebruiken-type’? Het spijt me voor je jongen, maar ik kan je niet helpen. En ik ken Abigail niet goed, en dat hou ik liever zo, maar zij zal ook niets in jou zien”.
Sarah stond op en draaide zich nog even om.
“Fijn leven verder”, snauwde ze hem toe en ze liet Seth met een verbijsterde uitdrukking op zijn gezicht achter.
Sarah beende boos weg. Wat dacht hij wel niet!? Stomme, uit de pot gerukte –
Ze werd ruw bij haar arm vast gepakt en toen ingehaald door Seth. Die alles behalve blij met haar leek. Hij keek haar even een tijdje boos en verontwaardigd aan toen hij opeens zei: “Sarah dat is niet wat ik wil en ik wilde gewoon even met je praten. Dus als je nu zo vriendelijk zou willen zijn om hier te gaan zitten dan zou dat fijn zijn”, hij plantte Sarah op een stoel en ging zelf ook zitten. “Dankje”, zei hij er stijfjes achter aan.
“Het is mij opgevallen dat er een soort van rare sfeer is als jij en Abigail elkaar zien. Heb je dat zelf ook door?”
Sarah keek hem met opgetrokken wenkbrauwen aan. Ze vertrouwde hem niet helemaal, maar zijn ogen vertelde haar dat hij inderdaad niet de jongen was die zij dacht dat hij was. Toch hoefde hij echt niet haar hele levens verhaal te horen.
“Zelfs als dat zo was dan zou ik het je nog niet vertellen”, zei Sarah op een harde toon. Maar ze merkte zelf ook dat ze steeds zachter ging praten.
“Dan vertel je het niet, maar het is wel zo. Ik merk het dus dan moet jij dat zeker doen..”
Sarah kreeg even een kleur.
“Kijk, zo komen we ergens”, zei Seth goedkeurend.
“Maar ik zei niets!”, zei Sarah verbluft.
“Je werd rood”.
“Nietes”.
“Sarah je werd rood”, zei Seth op een toon die duidelijk de beslissende zou zijn.
“Ok, ik werd rood. So what? Dat zegt toch niets?”, zei Sarah uitdagend, maar stiekem zou ze zo graag willen toegeven en het hem gewoon vertellen. Alles wat er gebeurd was, wat ze gehoord en gezien had.
“Zwijgen is ook toestemmen”, zei Seth wijs.
Hier had Sarah niets op terug en ze sloeg haar armen eigenwijs over elkaar.
“Wat is er tussen jullie Sarah?”, vroeg Seth opeens zacht.
Sarah beet op haar onderlip. Ze wilde er zo graag over hebben. Maar de stem in haar hoofd. Het mocht niet, hij hield haar tegen.
’Als je ook maar iets zegt Sarah. Het zullen je laatste woorden zijn’, zei de stem.
‘NIETES!!’, dacht Sarah boos. Ze weigerde naar de stem te luisteren. Dat had ze al lang genoeg gedaan, maar nu wilde ze het even niet meer. Ze móést het kwijt!
“Nou..”, zei Sarah zacht. “Het begon al een hele tijd geleden”, begon ze haar verhaal.
Ze vertelde Seth alles. Dat ze thuis al van die rare dromen had en steeds een groenachtig hoofd zag, dat ze een stem in haar hoofd hoorde die haar de toekomst van het kwaad zou zijn, over Teddy en Abigail. Abigail die ze al eerder had gezien, maar ze wist niet waar. Maar steeds als ze elkaar zagen er iets gebeurde en de sfeer totaal omsloeg, maar niemand wist hoe dat kwam. En over Salvin, Salvin en de geruchten die de ronde deden.
“Zo dus, Salvin zegt dat er niets aan de hand is. En ik wil het zo graag geloven, maar hij.. ik zie hem bijna nooit. En als dat wel zo is dan is hij zo lief, net iets te lief volgens Alyssa”, Sarah keek Seth met een lichte pruillip aan.
“Alyssa he, dat meisje uit Zwadderich? 1 tip Saar, vertrouw niemand uit die afdeling. Andere kunnen ook geen lieverdjes zijn, maar die lui zijn echt de ergste”.
“Ze zeggen allemaal dat ik daar thuis hoor”, Sarah keek naar haar voeten en Seth pakte haar hoofd zachtjes vast en hief hem langzaam omhoog.
“Luister daar niet naar, luister alleen naar wat je zelf voelt en geloof daarin”, Seth keek Sarah aan en zijn ogen stonden heel zacht. Iets waar Sarah een sterke zwak voor begon te ontwikkelen. “Voelt het alsof je in Zwadderich thuis hoort?”
“Nee”, zei Sarah zacht.
“Geloof dan in dat gevoel. Je bent een ware Griffoendor en daar – “
“Sarah! Waar ben je mee bezig!?”, vroeg opeens een stem die zwaar verontwaardigd klonk.

Alyssa stond met haar handen in haar zij woedend naar Seth en Sarah te kijken. Seth had Sarah’s hoofd niet los gelaten en Sarah wist hoe fout die houding eruit zag. Ze sloeg ook snel zijn hand weg.
“Alyssa, dit is niet – je weet dat ik nooit..”, zei Sarah niet uit haar woorden komend.
Alyssa liep met grote passen naar de tafel waar ze aan zaten, pakte Sarah bij haar arm vast en trok haar omhoog.
“Wij moeten praten”, zei ze in één adem tegen Sarah en toen keek ze Seth aan.
“En jij – jij blijft van nu af aan uit haar buurt. Begrepen?”, zonder het antwoord van Seth af te wachten beende ze weg. Sarah achter zich aanslepend.

Gwendolyn

Alloo..!!
tis alweer eventjes geleden dat we gepost hebben..
en deze week gaan we op kamp met school.. dus het kan nog wel even duren denk ik..
wel gaan we lekker doorschrijve deze week en poste we daarna zo snel mogelijk..!!
xxx

Gwendolyn

Nou.. na lang wachten is het eindelijk af.. ik hoop dat jullie het een goed hoofdstuk vinden!! Very Happy

en reageren mag natuurlijk altijd.. Angel

Hoofdstuk 40
“Dus het is voorbestemd, 1 van de 2 gaat dood”
de stem van Jamie klonk nogal resoluut maar Gwyneth schudde haar hoofd.
“Dat stond er niet… Al zou ik het niet bepaald erg vinden als Sarah de pijp uit…”
“Gwyneth hou je mond dicht!” Teddy keek haar boos aan.
“Geen van beide moet..”
“Je vind haar nog steeds leuk?! Na alles wat…”
“Gwyneth, ik zweer je als je nu je mond niet houd dan…”
Gwyneth ging voor Teddy staan en keek hem dreigend aan met haar handen in haar zij.
“Dan wat?... Dan sla je me? Vervloek je me? Sorry maar als je dat doet is er iemand die dat echt niet leuk zou vinden en dat dan 10 keer zo hard bij jou terug doet”
Er verscheen een grijns op het gezicht van Gwyneth terwijl Teddy haar fronsend aankeek.
“Abby zou het niet leuk vinden… dan vind ze jou helemaal niet meer leuk”
Teddy werd rood en Jamie kwam naast hem staan.
“Sorry Gwyneth, maar het is wel duidelijk hoor dat Abigail Teddy…”
“Teddy haat?.. Ja dat doet ze… maar ja haat en liefde liggen erg dicht bij elkaar he”
Teddy leek er nu echt niks meer van te snappen en dit leek juist gwyneth’s bedoeling te zijn.
Ze grijnsde breed en liep weg van de 2 jongens.

Ze waren net met z’n 3en naar professor Lubbermans geweest. Jamie was met het idee gekomen omdat hij wilde weten wat er nou mis was met Abigail en Sarah. Gwyneth had eerst geprotesteerd.
“Er is niks mis met Abigail” Had ze geroepen maar ze wist wel dat er iets aan de hand was en ze wilde weten wat.
En hij had het gewoon verteld, ze hadden niet eens hoeven aandringen. Misschien was hij opgelucht geweest, daar had het in ieder geval op geleken. En net als Gwyneth, Teddy en Jamie had hij geen idee wat hij ermee moest. De profetie had hij laten zien, zelfs voorgelezen maar geen van allen hadden ze een idee wat ermee gedaan kon worden.
In de bieb vond Gwyneth Roxelle en Lynn en ze vertelde ze meteen wat ze samen met de jongens had ontdekt.
“Dus 1 van de twee moet de ander vermoorden” Zei Lynn die blijkbaar net als Jamie dacht.
”Nee-hee” Zei Gwyneth met een geïrriteerde blik.
”Het is niet zoals met Potter en Vold.. dinges. Er zal gewoon een strijd komen tussen die twee, maar geen van beide heeft echt een achterban die met haar mee vecht dus groots is het nog niet”
Gwyneth plofte op de bank neer en haalde haar tas tevoorschijn en haar boeken al raakte ze, ze daarna niet meer aan.
”Misschien he… ik bedoel wie zegt dat, dat gevecht niet jaren later zou plaatsvinden… misschien…”
”Hey Meiden” klonk toen de stem van Abigail en Gwyneth hield abrupt haar mond dicht.
Abigail keek vragend naar Lynn en Roxelle die nogal betrapt leken en ging naast Gwyneth zitten.
“Alles… oké?” Vroeg ze voorzichtig.
Meteen knikte Gwyneth snel en Roxelle en Lynn volgde haar voorbeeld.
”Oké…zal wel” Mompelde Abigail die ook haar spullen pakte.
Zwijgend deed het groepje hun huiswerk en er werden terloops blikken op Abigail gericht. Zou zij dan het goede zijn? En Sarah het slechte… ja op zich was het wel duidelijk maar aan de andere kant… waar ging het nou om? Een jongen… want uiteindelijk was het altijd geweest om Teddy dat Sarah Abigail haatte. Gwyneth zuchtte ze vond het maar vreemd.

”Ze is echt te koppig ik doe haar nog is wat, het is dat ze Lynn’s vriendin is anders…”
”Jamie laat der nou gewoon ze komt enkel op voor…”
Teddy en Jamie verschenen bij de tafel en Teddy stopte meteen met praten en wende zijn blik af omdat Abigail zijn kant op keek.
Gwyneth grijnsde flauwtjes en duwde tegen Abigail aan die haar kant op keek.
”Hij heeft het over mij” Fluisterde Gwyneth grijnzend.
Abigail keek haar niet begrijpend aan.
“Ik was boos op hem omdat hij iets stoms zei en dat pikte hij niet… toen zij ik dat hij maar op moest passen want anders zou ik jou achter hem aan sturen” Fluisterde ze toen snel in haar oor.
Abigail grinnikte: “Dat mag je” zei ze toen simpel en keek even naar Jamie en toen naar Teddy.
Hij keek terug en ze kon zijn blik niet goed onder woorden brengen. Snel wende ze haar ogen af. Ze kon en mocht totaal niet laten merken wat ze voelde. Dat zou alleen maar nog meer problemen geven.
Teddy bleef op zijn beurt naar haar kijken, had Gwyneth gelijk en gaf ze nog steeds om hem? Waarom deed ze dan zoveel moeite om hem weg te duwen. Hij zuchtte en keek naar Jamie.
“Kom je man… gaan we naar buiten heb geen zin in dat meiden gedoe”
Jamie grinnikte en knikte en liep weg na Lynn nog een zoen te hebben gegeven.

Toen ze de hoek om verdwenen liet Abigail haar hoofd met een bonk op de tafel terecht komen en bleef zo liggen terwijl de 3 meiden vragend naar haar keken.
”Alles goed Abs?”
”Jhor” Klonk er gesmoord.
Gwyneth grinnikte.
“Precies wat ik zei… Haat en liefde liggen verdomd dicht bij elkaar”
Meteen schoot Abigail overeind en keek ze Gwyneth scherp aan.
”Tegen wie heb je dat gezegd?”
”Niemand” Zei Gwyneth snel maar ze werd rood.
“Verdomme, Gwyneth waarom denk je dat ik zeg dat ik hem niet moet… ik zou zelfs jullie niet meer moeten zien”
Nu keken alle drie de meiden haar verbaasd aan.
“Snappen jullie het niet, als ze op een dag echt gek wordt gaat ze jullie wat aandoen om mij te pakken” Zei Abigail die ging staan en haar boeken bij elkaar haalde en ze in haar tas propte.
“Abigail doe niet zo be...”
“Ik doe niet belachelijk, ze heeft toch Teddy al eens gezoend… dat deed ze om mij te pakken en ja ze wilde het wel maar daar niet van… Ze zal het doen als - ”
”Abigail hou op met dat belachelijke gedoe” Riep Gwyneth uit.
”Je zou moeten weten waar ze toe in staat is… of hetgeen wat haar lijkt over te nemen” Zei Abigail toen maar op zo’n toon waaruit bleek dat het gesprek voorbij was.
Ze hees haar tas over haar schouder en keek naar de 3 meiden.
“Ik ga, zie jullie nog wel” Zei ze en ze verdween de bieb uit, Gwyneth samen met Lynn en Roxelle verbijsterd achterlatend.
Abigail zuchtte diep terwijl ze door de gangen naar de kamer van hoge nood liep, snapten ze er dan ook helemaal niks van?
Na 3 keer voor de muur heen en weer te hebben gelopen ging ze de kamer in en liet zich achterover op haar bed vallen.
“Dit is beter” mompelde en keek naar de hemel van haar bed.
“Waarom kan het nou niet eens gewoon makkelijk gaan” Vroeg ze zichzelf hardop af en ze zuchtte weer.
‘Het leven is niet makkelijk bedoeld Abigail’ zei de stem van Jake in haar hoofd.
“Whatever Jake” mompelde ze en ze draaide zich op haar buik en keek naar de muur.
Met Jake had ze al tijden geen contact meer, ze hadden zeg maar soort van ruzie gekregen doordat Jake Abigail nogal stom bezig vond soms.
“Je speelt met je leven” had er in 1 van zijn laatste brieven gestaan en Abigail had sinds dien niet meer terug geschreven.
Abigail begon zich duidelijk af te vragen of hij was vergeten wat ze vroeger allemaal wel niet hadden uitgehaald. Was dat dan niet spelen met hun leven geweest. De keren dat ze achtervolgd waren door de politie, bewaking honden… waren bijna ontelbaar.
“Ben je dat dan allemaal vergeten?” Vroeg ze zich hardop af en Abigail kwam weer overeind.
Ze trok haar uniform uit en een zwarte sportbroek aan met een zwart hemdje en zwart vest. Ze keek nog even rond en besloot naar de grote zaal te gaan om wat te gaan eten, het was al een uur of half7 dus was het daar wel tijd voor.
Ze liep weg en liet de deur van haar kamer achter zich dichtvallen en deze versmolt met de muur.

De grote zaal zat zo’n beetje vol, blijkbaar had iedereen nu honger maar Abigail had niet bepaald zin om bij iemand te gaan zitten. Gwyneth en Patty keken wel haar kant op, maar ze negeerde ze en liep enkel naar de dichtstbijzijnde tafel om hier wat toast af te graaien en ze verdween de zaal weer uit.
Al lopend door de gangen knabbelde ze op haar toast en toen deze op was neuriede ze wat muziek en deed ze wat geruisloze danspasjes.

Opeens bleef ze staan en hield haar adem in, ze hoorde een bekende stem iets onverstaanbaars zeggen vlak om de hoek van de gang en er werd geantwoord door een andere bekende stem al hoorde ze totaal niet wat er gezegd werd.
Abigail sloop zo stil als ze kon langs de muur, ze wilde wel weten wat die hier deden.
Er was een stilte gevallen en Abigail keek voorzichtig de hoek om. Wat ze zag deed haar bijna hoorbaar naar adem snakken en ze dook meteen weer weg.
Ze hadden haar blijkbaar niet gezien anders had ze wel stemmen of voetstappen gehoord. Langzaam begon Abigail achteruit te lopen en toen ze ver genoeg was draaide ze zich om en rende zo snel mogelijk naar een andere gang.
Op haar gezicht was een brede grijns verschenen en terwijl ze hijgend in een verlaten gang stond bij te komen werd deze grijns breder en duister.
“Hmmm Yeah, Sarah, you are going down” Fluisterde ze en nog steeds met de brede grijns op haar gezicht begon ze weer richting de kamer van hoge nood te lopen.

De volgende dag was Abigail constant opzoek naar haar… zij die haar, tegen haar wil waarschijnlijk, maar zeker zou helpen met haar plan.
En in een tussen uur kreeg ze haar kans. Ze liep alleen zonder haar achterban in een lege gang en Abigail volgde haar even om er zeker van te zijn dat ze niet gevolgd werden of dat ze naar iemand ging.
Op een gegeven rende Abigail geluidloos naar haar toe greep haar vast en duwde haar ruw met haar rug tegen de muur aan.
“Hoi” Begon Abigail met een vuile grijns. “Ik kom even met je praten”
“Maar - ”
“Nee, nee stil maar” Onderbrak Abigail haar en ze wilde Abigail wegduwen, maar weer duwde Abigail haar ruw tegen de muur aan. “En nu ga je even naar me luisteren” Zei Abigail kil terwijl haar gezicht enkel centimeters van haar gezicht af was.
Abigail’s ogen schitterden wraakzuchtig.
“Ik heb jou gezien… met hem en ik wil… dat jij dat gaat vertellen”
Abigail klonk totaal niet alsof ze nee als antwoord zou nemen, ze grijnsde gemeen terwijl ze zag dat haar ogen groot van angst werden. Maar dat was niet voor lang.
“Hoezo denk je dat ik dat ga doen?” Siste ze kil.
“Omdat je er anders niet zonder kleerscheuren van af komt” Loog Abigail simpel.
Weer werd haar blik angstig.
“Nee Nooit!”
Haar stem sloeg over van angst en Abigail’s grijns werd nog breder terwijl ze haar toverstok tevoorschijn haalde.
Ze legde de toverstok waar haar hart moest zitten en keek haar Dreigend aan. Abigail zag haar ogen weer groot worden van angst en wist dat ze haar had waar ze haar wilde hebben.
“Ik zal je wel laten weten wanneer je het haar moet zeggen”
“Maar - ” Weer wilde ze los komen en weer tevergeefs.
“Nee” Siste Abigail die haar tegen de muur aan duwde.
“Geen gemaar en waag het niet tegen iemand te zeggen, want dan heb je hele grote problemen”
Abigail deed een stap naar achteren en liet haar los.
“Je bent gewaarschuwd” Riep Abigail haar na terwijl ze half rennend en half struikelend bij Abigail wegsnelde.

Toen draaide Abigail zich om en keek ze in de meest blauwe ogen die ze ooit gezien had.
“Hoi ik ben Seth en ik wil even met jou praten” Zeiden de blauwe ogen.
Abigail deed een stap achteruit en bekeek de jongen die bij de blauwe ogen hoorde.
Ze moest toegeven dat hij er zeker niet verkeerd uitzag maar het feit dat hij waarschijnlijk haar had gehoord net maakte dat dit gesprek vast niet leuk zou worden.
Ze plantte haar hand in haar zij en hield haar hoofd schuin terwijl ze hem afwachtend en arrogant aankeek.
“En dus” Antwoordde ze op zijn eerdere vraag.
Hij keek haar even rustig aan maar toverde toen een bijna onweerstaanbare glimlach tevoorschijn die Abigail’s ogen deed versmallen.
‘Dus zo gaat hij het spelen’ dacht ze bij zichzelf en glimlachte zelf wat arrogant, zijn manier van doen stond haar echt niet aan.
“Ik denk dat je het verkeerd aanpakt”
“Wat?” vroeg Abigail onschuldig, ze wist direct waar hij het over had.
“Zou ze het haar niet beter zelf kunnen vertellen?”
“Wat” Klonk Abigail’s stem weer net zo onschuldig, 100% zeker dat ze niet toe zou geven.
Seth keek haar fronsend aan… het werd wel duidelijk dat hij niet verwachtte dat ze zo zou reageren.
“Die twee kunnen het beter zelf, samen oplossen… of niet soms?”
“Laat me denken… uhm… NEE” Abigail keek hem spottend aan, Seth ademde even die in en ging gewoon door.
“Abigail ik denk echt dat je zo niet slim bezig bent, ze zal het haar vast zelf wel vertellen”
Op Abigail’s gezicht verscheen een brede gemene grijns.
“Als ik goed over ben gekomen wat ik wel denk… zal ze dat zeker niet doen”
Seth leek onzekerder te worden en dit maakte Abigail weer zekerder.
“Het spijt me heel erg voor je Seth, maar je kan niets doen wat ervoor zorgt dat mijn plannetje niet werkt… want het zal werken”
“Maar - ”
De zelfverzekerde grijns die op haar mond verscheen deed hem weer zijn mond dichtdoen.
“Het spijt me… Seth… later”
Ze draaide zich om en liep met zelfverzekerde passen van hem weg.

Er volgde weer enkele dagen waarin weinig gebeurde. Seth bleef Abigail op rustige momenten aanspreken om haar over te halen, maar Abigail zou Abigail niet zijn als ze niet gewoon voet bij stuk hield. Dat kreng zou er achter komen en niet op de meest leuke manier!
Abigail zonderde zich wel nogal af in deze dagen, ze praten weinig met haar vriendinnen de reden lag voor Abigail nogal voor de hand. Ze wilde ze totaal niet in de buurt hebben als ze dat kreng ging vertellen hoe het zat… want ze was als de dood dat ze, ze iets aan zou doen…. Nee als ze dan zo nodig wraak moest nemen moest ze op de bron wraak nemen… Abigail zelf dus.

“Hij had het recht niet je een onvoldoende te geven Saar!”
“Nee ben ik het echt helemaal mee eens”
“Maar Saar ik moet gaan”
“Maar Alys”
“Sorry ik moet op tijd zijn”
Stilte.
“Maar het is pauze?”
Alyssa liep de hoek om en bleef als verstijfd staan toen Abigail met een brede grijns voor haar stond.
Meteen wilde Alyssa rechtsomkeert maken maar Abigail greep haar vast bij haar, haar.
“Jij gaat nergens heen vuile…”
“Laat los kreng!” Gilde Alyssa en ze spartelde om los te komen.
“Laat haar los Wills”
Klonk Salvin’s stem toen en hij en Sarah verschenen enkele meters voor Abigail en Alyssa.
Er verscheen een vuile blik op het gezicht van Abigail terwijl ze van Salvin naar Sarah keek.
"Hey Sarah. Alyssa moet je wat vertellen"
Alyssa Schudde haar hoofd en haalde uit naar Abigail die haar nog steeds vasthield aan haar haar, maar nu van zich af alsof ze een vies ding was.
"Nee jij kleine sl*t. Nu ga je het zeggen ook!"
Ze smeet Alyssa voor de voeten van Sarah en keek haar op haar beurt gemeen grijnzend aan.
"Zij daar en jou vriendje hebben, hoe zeg je dat, speeksel uitgewisseld"
Ze wees van Alyssa naar Salvin die haar met samengeknepen ogen aankeek.
Sarah was Alyssa overeind aan het helpen maar keek haar toen met een schok aan.
Abigail grijnsde en begreep uit Sarah’s niet begrijpende blik dat ze er nog niet veel van snapte. In tegenstelling tot Salvin wiens blik tussen Abigail en Sarah wisselde.
"Wacht" Begon Abigail toen nog vuiler grijnzend en ze keek even naar Salvin die haar dodelijk aankeek. "Laat ik het makkelijker voor je maken"
Ze wees weer op Alyssa en op Salvin.
"Hun twee hebben lopen, tong-worstelen" Zei ze toen triomfantelijk.
De blik van Sarah verstarde en ze keek Alyssa aan die haar schuldig aankeek.
Meteen liet Sarah Alyssa los en deed ze een stap naar achteren waarna ze naar Salvin keek die nog steeds met een woedende en dodelijke blik naar Abigail keek.
"Sorry, Loser. Maar het zo oneerlijk zijn als ze het niet wist"
"Ze liegt Sarah" Zei Salvin toen rustig. Hij keek Abigail even dreigend aan maar keek toen Sarah weer vol onschuld aan.
“Ze wil me gewoon zwart maken” hij wees naar Abigail, wiens mond open viel van verbijstering.
“En zij is jaloers” Hij wees naar Alyssa “Dat snap je toch wel Saar?”
Alyssa zat op haar knieën met haar gezicht verborgen in haar handen en haar schouders schokten zo nu en dan.
“NEE, NOU WORD IE MOOI!” Schreeuwde Abigail verontwaardigt. “Wanneer ga je nou verdomme eens voor jezelf denken Sarah dit is be..”
“JE LIEGT!!!” Onderbrak Sarah haar gillend.

“Jongens dit moeten jullie zien! Bitch fight op de 4e verdieping… nog even en ze vallen elkaar aan”
Met grote enthousiasme riep een tweedejaars dit door een van de gangen op de 2e verdieping.
Seth zuchtte net als meerdere oudere leerlingen die het niet bepaald interessant vonden.
“Is dat zo spannend dan” mompelde hij.
“Wie zijn er dan zo dom om te gaan vechten binnen de school muren?” Riep iemand.
“Lubermans en Wills” werd er geroepen en met een ruk keek Seth de kant op van de jongens.
“Oh nee” mompelde hij en bij begon met een snelle pas naar de trappen te lopen.
“Jo, Seth heb je even?” Riep Teddy die van de andere kant kwam en gevolgd werd door Jamie, Lynn, Roxelle, Gwyneth en Patty.
“Nee” antwoordde Seth verhit terwijl hij even stil stond, Teddy aankeek maar toen weer snel verder liep.
“Sarah en Abigail hebben ruzie” Zei hij toen al lopend omdat hij aan de voetstappen hoorde dat Teddy en de anderen hem volgde. “En geloof me dit zal niet goed eindigen”
En zo liep de hele groep richting de 4e verdieping.
“Sarah… Echt waar, ben je nou zo dom of lijkt het zo? Hij bedondert je constant en jij…”
“Wil jij je kop dicht houden Abigail, je ziet toch dat ze jou niet gelooft vuile leugenaar..”
“Waag het niet mij een leugenaar te noemen Awerds, want de grootste ben jij en mijn voornaam wil ik ook graag nooit meer uit jou mond horen komen!”
Salvin wierp een schampere blik op Abigail die haar toverstok van hem op Salvin richtte.
Tot nu toe bleef het bij schreeuwen en een soort van ‘wellus – nietus’ spel.
Abigail kon het niet hebben dat Sarah haar niet geloofde… al snapte ze het ook ergens wel… goeie vrienden waren ze niet echt dus waarom zou ze haar geloven… maar Alyssa’s houding sprak toch boekdelen?
Maar Sarah richtte haar woede niet naar Alyssa, die er nog steeds als verloren bij stond, nee ze richtte al haar woede op Abigail.
“Wanneer… Ga je nou eens voor jezelf denken Sarah Lubbermans?!” Riep Abigail die zo’n beetje rood aanliep van woede en frustratie.
Sarah toonde nu geen enkele emotie en wierp een blik op Salvin die woedend naar Abigail keek.
“Geloof haar niet Saar, ze is er altijd op uit geweest om ons uit elkaar te drijven”
Sarah knikte en blijkbaar was ze het hier dus mee eens.
“Net als met Teddy” Vervolgde Salvin met een boosaardige grijns.
Dit zette een knop om bij Sarah, haar ogen versmalden en ze hief haar toverstok.. klaar om Abigail te vervloeken…
“SARAH! ABIGAIL!”
Seth schreeuwde de namen van hen beide toen hij ze zag staan en even keken ze ook allebei zijn kant op. Maar Sarah ging door met wat ze wilde doen en maakte haar spreuk af en zorgde er zo voor dat Abigail keihard tegen de muur aan werd gesmeten. Even zakte ze in maar schoot toen overeind en vuurde een spreuk op Sarah af die ervoor zorgde dat ze viel.
“Abigail, waarom hield je niet gewoon je mond dicht” Riep Seth, even keek Abigail woedend zijn kant op.
“Daarom” Schreeuwde ze en keek even naar Teddy en de anderen.
“En ik zou het op prijs stellen als jullie oprotten” Vervolgde ze en keek weer naar Sarah.
“Jullie moeten stoppen!” Riep Gwyneth.
“Het is verboden!” Riep Roxelle angstig.
“En dat boeit… omdat?” Zei Sarah Sarcastisch. Hierna maakte ze een snelle beweging waardoor Abigail’s toverstok uit haar handen vloog, in die van Salvin, wie iets in Sarah’s oor fluisterde.
“Wat denk je… Zal ik eerst Roxelle, of Gwyneth een beetje aanpakken” Zei Sarah toen kil, al meende Abigail twijfel of zelfs angst in haar ogen te lezen.
“Of hij natuurlijk” En Sarah wees naar Teddy die voor Gwyneth en Roxelle was gaan staan.
“Ik zei dat jullie op moesten rotten!” Riep Abigail naar Teddy en de anderen en richtte zich toen weer op Sarah.
“Will je je eigenvrienden mishandelen!?” Riep ze woedend.
“Het zijn mijn vrienden niet!”
“Waren ze wel”
“Omdat jij ze afpakte”
Abigail zette haar handen in haar zij.
“Ik deed niks, ze kwamen naar mij toen jij in een kreng veranderde”
Er volgde een snijdende stilte die Seth onderbrak.
“Kunnen we hier niet gewoon over praten?”
Sarah en Abigail draaiden zich beide om naar Seth met opgetrokken wenkbrauwen.
“Dude… will you like… SHUT UP!” Riepen ze beide in koor.

Sarah draaide zich weer om naar Abigail.
“Dat zei ik al” Siste ze en zwaaide met haar toverstok.
Abigail merkte niks van de toverkracht en deed haar handen in haar zij en keek Sarah spottend aan. Maar toen ze haar mond opende om iets te zeggen merkte ze dat ze niets kon uitbrengen. Ze gebaarde boos naar haar mond en toen naar Sarah die niet meer bijkwam van het lachen.
Abigail begon geluidloos te schelden…alle woorden die in haar opkwamen, niemand kon ze toch horen.
“Oer…” een moment van stilte volgde en Abigail besefte dat haar stem weer terug was.
“Je leeft een te makkelijk leven via een ander… Get a real one will you!”
Sarah lachte spottend hoewel ze verbaasd was dat Abigail haar stem weer terug was.
“Ik hou van mijn leven zo” zei Sarah.
“Yeah right maak dat, dat mispunt wijs wil je”
Ze wees naar Seth wie ze ervan verdachte meer van Sarah te weten dan Sarah zelf wist.
“Hou je mij er even buiten?” Opperde Seth koeltjes.
“Je hebt jezelf erin gegooid schat”
“Noem hem geen schat!” Riep Sarah.
Stilte.
“Uh… Sarah” Begon Salvin.
“Ooohw, dus het zit zo” Zei Abigail met een zelfvoldane blik.
“IK ZEI HET TOCH!” riep Alyssa uit die er als vergeten bij had gezeten.
Ze was nu opgesprongen en liep richting Salvin maar Sarah was al voor hem gaan staan met haar armen over elkaar.
“Blijf uit zijn buurt”
“Maar - ”
“Rot op stomme bitch, hij is van mij!”
“Ik wil hem niet eens”
“Leugenaar, ik zie je wel naar hem kijken!”
“Jij kijkt anders naar Seth”

Abigail stond op de achtergrond een dansje uit te voeren en begon zacht te zingen: “Sarah and Seth, sitting in a tree.. K-I-S-S-I-N-G!”
Seth opende zijn mond om wat te zeggen maar Sarah was hem voor en draaide zich razendsnel om “CRUCIO!” te gillen naar Abigail.
Abigail viel gillend van de pijn op de grond .
“STOP HIERMEE” Gilde Gwyneth en ze wilde Sarah Aanvallen maar Salvin hield haar tegen.
“Sarah hou op!”
“Oh mijn god, stoppen!”
“Het is verboden!”
“Sarah, hoe kun je”
Het laatste klonk zacht en vlak bij Sarah die haar toverstok liet zakken en verbaasd naar Seth keek.
Seth deinsde achteruit en keek haar geschokt aan.
Abigail lag ondertussen hijgend op de grond terwijl Sarah verslagen naar Seth keek die nog steeds achteruit deinsde.
Sarah keek naar haar handen en liet haar toverstok uit haar vingers glijden en op de grond vallen.
Ze kreeg een bange uitdrukking op gaar gezicht en Abigail, die zichzelf langzaam overeind hees, keek lichtelijk verbaasd haar kant op.
Seth had zich ondertussen omgedraaide en was verdwenen en vergeten.
“Ik… ik, nee. Waarom, ik wil niet!” Sarah keek nog steeds naar haar handen die nu duidelijk trilde.
Iedereen keek naar Sarah terwijl Abigail langzaam overeind kwam.
Toen keken Abigail en Sarah elkaar aan en draaide Sarah zich om. Ze rende zo hard als ze kon weg van Abigail, weg van iedereen en verdween.

Abigail keek nu naar Salvin en er verscheen een nogal maniakale grijns op haar gezicht.
“Ze moet je niet meer Salvin” Riep ze terwijl ze was gaan staan en dat was niet bepaald stevig.
Gwyneth was naar voren geschoten om Abigail te helpen.
Salvin’s gezicht vertrok en hij begon op haar af te lopen.
“Nog even en ze maakt het uit, dan ben jij zielig en… Alleen!”
“Abigail houd je mond dicht” Zei Gwyneth gesmoord en ze wilde Abigail wegduwen van Salvin die al vlak bij was.
Abigail negeerde haar en duwde Gwyneth weg en ging tegenover Seth staan.
Zo stonden ze tegenover elkaar, Salvin die rood aanliep van woede en Abigail die duidelijk op instorten stond maar dit duidelijk ook niet wilde.
Ze keek hem vuil grijnzend aan.
“Je bent je marionet kwijt Salvin”
“Dat stopt niet dat jullie elkaar ooit zullen afmaken”
Abigail keek hem niet begrijpend aan en geen van beide hadden door dat Teddy samen met Jamie, Gwyneth, Lynn en Patty dichterbij kwam.
“Wat jij wilt man” Siste Abigail “Maar dat jij gewoon zielig bent, vriendloos en een Loser dat is zeker een feit”
Voordat Salvin kon uithalen, wat hij zeker van plan was werd hij vastgegrepen door Teddy en Jamie, en Abigail werd achteruit getrokken door Gwyneth, Patty en Lynn.

“Je bent dom Salvin!” Riep Abigail nog steeds nogal maniakaal. “Je hebt de verkeerde tegenstander gekozen!!! Je bent een vuile…”
“Wacht maar Abigail!” Onderbrak Salvin haar wilde tegenspartelend “Nog even en dan komt ze terug en dan verlaat jij Zweinstein… tussen 6 plankjes!”
Abigail zweeg, deze zin gaf haar duidelijk de kriebels…
Er klonk een doffe klap en een plof.
Na die laatste zin had Teddy hem een harde vuist slag verkocht en Salvin belande bewusteloos op de grond.

Gwendolyn · Geplaatst: Vr Nov 07, 2008 14:15

en dan is hier het volgende hoofdstuk!!
we willen Felix Fortana, loes en Miss Snake héél erg bedanken voor hun lieve reacties..!!! Very Happy

Hoofdstuk 41

Die middag stond Salvin achter een wandkleed en drukte een meisje tegen de muur aan. Hij streek met zijn hand door haar donkere haar heen en zoende haar vurig.
“Ik hou van jou”, zei het meisje zacht nahijgend van de zoen.
Salvin was even stil.
Bahh, wat haatte hij dit.
“Ik ook van jou”, zei hij zacht terug, ze kon zijn grimas niet zien.
“Waarom was je net stil? Dacht je aan Sarah?”, vroeg ze plagerig. “We hebben allemaal zo onze dirty little secrets hoor”.
“Nee hoezo”.
“Nou, volgens mij ben je haar kwijt”, zei het meisje zacht en ze drukte een kus op Salvin zijn lippen. Maar Salvin duwde haar ietwat ruw opzij.
“Hoe bedoel je kwijt?!”
“Nou, ken je Seth Ravenstein? Hij en Saar schijnen best close te zijn heb ik gehoord. En ze heeft nog gelijk ook, hij is heel lekker”.
Salvin zweeg en kreeg een woedende uitdrukking op zijn gezicht, een blik die een groene tint kreeg.
Hij haalde opeens heel hard uit tegen de muur, vlak naast het gezicht van het meisje.
Ze deinsde geschrokken opzij, maar grijnsde daarna meteen weer.
“Ah gos, ben je om je slaafje gaan geven Sal? Daar sta je niet om bekend hoor, dat is slecht voor je reputatie”.
“Wacht maar”, siste Salvin en hij stormde weg.

Salvin hoorde het steeds weergalmen in zijn hoofd.
’Nou, ken je Seth Ravenstein? Hij en Saar schijnen best close te zijn heb ik gehoord’.
Het frustreerde hem en maakte hem alleen maar nog bozer.
Hoe durfde ze, hij zou het ze betaald zetten.
Allebei..
Het weergalmde steeds luider en luider.
“NIEMAND IS BETER DAN MIJ!!”, schreeuwde hij om de zin uit zijn hoofd te bannen.
Een tweedejaars stond abrupt stil en liet zijn boeken van schrik van de grond vallen. Hij keek Salvin angstig aan.
“Loop – door”, siste Salvin met zijn kaken op elkaar geklemd van woede.
Dat liet hij zich geen twee keer zeggen, pakte zijn boeken en stormde de gang uit.
Salvin liep met een ferme pas door de gangen heen, met zijn hersens die op volle toeren werkte.
Waarom had ze die Seth nodig als ze hem had? Niet om hogerop te komen, de gedachte alleen al was belachelijk. Dat modderbloedje kan nog niet eens op een bezem blijven zitten, laat staan dat hij beter was dan hem.
Hij liep de trap op naar de 4e verdieping en zag Seth lopen. Deze kans zou hij eens grondig gaan benutten.
Hij zou er nog spijt van hebben dat hij nog rond loopt, dacht Salvin nijdig.
Hij rende tussen de leerlingen door, waardoor een paar kleine eerstejaars bijna van de trap afvielen, en hij greep Seth bij zijn gewaad vast.
Hij trok hem omhoog en duwde hem tegen de muur.
“Uch”, stootte Seth uit, die niets had zien aankomen en zijn boeken daardoor had laten vallen.
Seth keek Salvin bijna beledigend aan, alsof hij eerst zijn boeken op een goed beschut plekje had willen neerleggen voordat hij in de lucht werd gehesen en tegen de muur werd aangedrukt.
“Jij”, siste Salvin woedend. “Jij – jij”
“Ja, ik?”, zei Seth en hij keek Salvin onderzoekend aan. “Als je toch niet uit je woorden kan komen kan je me net zo goed neerzetten en een taalcursus Nederlands nemen, Professor B – “
“Niet zo bijdehand jij, modderbloedje”, siste Salvin.
Veel leerlingen, die waren blijven staan om te kijken wat er aan de hand was, keken Salvin op dat moment walgend aan.
“Uh, ok. Dat was niet aardig. Waarom hang ik hier als ik vragen mag?”, vroeg Seth die het duidelijk niet meer leuk vond.
Na een paar seconde begon er wat te dagen bij Seth.
“Gaat het soms om, Sarah?”
Salvin drukte Seth nog harder tegen de muur.
“Als je haar nog één keer aanraakt dan zorg ik er persoonlijk voor dat jij en je lullige vriendje een erg moeilijk leven krijgen”, siste Salvin woedend.
Seth zijn ogen werden groot toen hij een groene gloed in zijn ogen zag.
Nee dit mag niet waar zijn. Dit moet Sarah weten, dacht Seth vol walging.
Seth zijn hersenen werkte op volle toeren, Salvin mocht er niet achter komen dat hij het wist.
“Wie zegt dat ik haar ook maar aangeraakt heb? En jij zorgt er persoonlijk voor? Wat ben jij voor een vies mannetje?”
“Ik heb het meer dan genoeg mensen horen zeggen”.
“Ok, ik heb misschien haar - “
“Levicorpus!!”, schreeuwde Salvin meteen.
“HAND VAST GEHOUDEN!!”, schreeuwde Seth met een overslaande stem.
Seth werd met een harde ruk omhoog getrokken, je hoorde zijn been duidelijk breken. Hij hing op zijn kop in de lucht bengelend aan één been, tussen de 4e en 5e verdieping in.
Salvin keek zelfvoldaan naar het verwrongen gezicht van Seth.
“Hang je daar lekker?”, vroeg hij vals en hij draaide zich om naar de kijkende leerlingen. “Want als iemand maar ook één poging doet om hem te bevrijden, dan hangt diegene er ook naast met een gebroken been”.
De leerlingen deden geschrokken een stap naar achter.
“Mooi”, zei Salvin en hij draaide zich weer naar Seth.
“Jij blijft daar hangen net zo lang als ik dat nodig vind. Als je ontsnapt, dan doe ik je iets veel ergers aan. En geloof me, ik ben niet bang om de regels te overtreden”.
Seth keek opgelucht in plaats van bang en dat zinde hem niet, maar nog voor Salvin in de leerlingenmassa kon opgaan stond professor Klooster achter hem. Hij stootte een gorgelend geluid uit en keek Seth en Salvin één voor één woedend aan.
“En wat heeft dit te betekenen?”
“Nou..”, een eerstejaars stapte dapper naar voren. “Ravenstein heeft blijkbaar iets gedaan wat Awerds niet leuk vond en – “
“Had ik jou ook maar iets gevraagd, Jacobs?”
“Nee meneer, het spijt me meneer”, piepte Jacobs en hij deed weer een stap naar achter.
“10 punten aftrek voor Huffelpuf, omdat je zo brutaal bent en nog eens 10 punten aftrek, omdat je praat terwijl er niet door jou gesproken mocht worden”, hij wende zich tot Seth en Salvin. “En nu, allebei strafwerk! En mee naar mijn kantoor, dit gedrag word niet getolereerd op Zweinstein. Dat weten jullie maar al te goed stelletje snotapen!”, en hij beende weg.
“Maar professor”, riep Seth vol afschuw. Hij kon niet geloven dat een leraar hem zomaar in de lucht liet hangen.
Professor Klooster draaide zich om en de paar haren op zijn hoofd stonden recht overeind.
“Awerds, zet hem op de grond of ik laat jou van 4 hoog naar beneden vallen”.
Salvin grijnsde even, liet Seth boven de trap zweven en liet hem naar beneden vallen. Seth kwam met een misselijkmakend gekraak op de grond terecht, wat zelfs professor Klooster deed omkijken.
“Awerds!”, schreeuwde hij woedend. “Moet ik dan ook alles zelf doen?!”, hij beende naar Seth toe, tikte met zijn toverstok op zijn been en liep weer terug. “En nu mee komen!”
Na flink wat woedende blikken uitgewisseld te hebben volgde ze professor Klooster naar zijn kantoor.

Sarah lag op een comfortabel bed, háár bed in de kamer van hoge nood. Toen ze daar naartoe was gerend was hij zomaar verschenen. Ze wist natuurlijk dat hij bestond, dat had Salvin haar zelf verteld. Maar dat jij zo perfect zou zijn.. dat had ze nooit gedacht. Hij was precies zoals zij haar kamer thuis altijd graag gewild had, maar niet mocht. De muren waren knalrood en er hingen allemaal posters aan de muren van bandjes die ze goed vond. Ook hing er een foto van haar samen met al haar oude vrienden en Abigail. Ze bleef een tijdje naar Abigail staren die naast haar stond. Sarah wist ook niet waar die foto in merlijnsnaam vandaan kwam. Ze miste alleen wel 1 persoon op de foto.
Salvin.
Waarom stond hij er niet op?
Toch werd haar blik weer naar Abigail getrokken. Toen ze haar beter bekeek zag ze dat ze haar arm om die van haar had gestoken, en dat ze daar zelf blijkbaar geen enkel bezwaar voor voelde.
Ze zakte zuchtend neer op haar bed. Ze vond haar kamer geweldig en de foto was leuk. Maar dat Abigail erop stond vond ze vreselijk, want ze kon zich niet voorstellen dat ze elkaar ooit zouden vergeven.
Sarah sloot langzaam haar ogen en dacht aan het voorval met Abigail en dacht eraan wat er toen gebeurd was.

Sarah rende door de gang, ze wist niet waar ze heen moest. Ze kon nergens heen. Iedereen had een hekel aan haar.
En ze kon hun geen ongelijk geven, ze hadden er alle reden toe..
Ze had ook een hekel aan zich zelf gekregen, en daar had de blik van Seth voor gezorgd.
Abigail die spartelend en krijsend op de grond lag en de blik van Seth, hoe hij haar aan had gekeken, een blik vol pure walging.
En dat ging ook door haar heen over zichzelf, pure walging.
“Grijp haar!!”, had iemand geroepen en ze had zich bang gevoeld.
Heel erg bang.
Ze moest weg, maar ze had nergens heen gekund.
Ze had verwilderd rond gekeken, de kamer van hoge nood was te ver weg. Dat had ze nooit gehaald, dan hadden ze haar gepakt en dan zouden ze haar martelen.
Ze had het eerste lokaal waar ze langs was gerend open gegooid en was naar binnen gerend.
Ze waren dichtbij geweest, ze had hun horen roepen en de voetstappen weergalmde door de lege gangen.
Ze zouden haar grijpen en haar martelen, had ze paniekerig gedacht.
Ze was achter een bureau gaan zitten en had over de rand gegluurd.
Op dat moment was de deur open gegaan.
Sarah had zich tegen de achterkant gedrukt, hopend om niet ontdekt te worden. En ze had geluk gehad. De deur ging weer dicht en ze had weer adem durven halen.
Ze was opgestaan en had door het lokaal gekeken.
Er was niets dat er niet hoorde, behalve dan die bruine aktetas.
Er had iets uitgehangen, iets wat naar Sarah keek en iets dat ze graag wilde pakken. Ze had zich ernaar toe gesneld en het uit de aktetas getrokken.
Het was een mantel geweest die zilverkleurig van kleur was en soepel door haar handen heen gleed.
De deurklink was plots met een ruk naar beneden getrokken, maar de deur bleef dicht. Er hadden stemmen geklonken en Sarah had in een impuls de mantel over zich heen gegooid en bleef stil staan.
En toen de deur open ging kon ze zich wel voor haar kop slaan, ze zouden haar zo kunnen zien staan onder die mantel.
Waarom had ze zich niet verstopt?
Maar Professor Potter kwam binnen en liep zo langs haar heen, zonder haar ook maar een blik waardig gegund te hebben.
Hij pakte zijn aktetas en liep het lokaal weer uit, zomaar, zonder iets te zeggen.
Sarah had het niet kunnen geloven, ze was onzichtbaar!!
Niemand kon haar nu nog deren..

Sarah liep langzaam door de gang, bij elke stap controlerend of de ontzichtbaarheidsmantel nog goed zat. Iedereen zou zich doodschrikken als er opeens een loslopende voet rondliep zonder enig teken van een eigenaar.
Sarah had de mogelijkheden al uitgeprobeerd van haar nieuwe aanwinst. Zo had ze een tweedejaars uit Huffelpuf al helemaal gek gemaakt met het feit dat haar boeken tegen haar hoofd aansloegen. En die ene jongens uit Ravenklauw gilde het uit toen ze heel hard boe zei. En toen 1 van de jongens onverwachts een lamstraal haar kant uit stuurde, kaatste de mantel de spreuk gewoon af. Alsof er niets was gebeurd.
Maar het gezicht van die jongen.
Onbeschrijfelijk.
Sarah vroeg zicht af wat Salvin nu aan het doen was. Zou hij aan haar denken?
Dat zou ze snel uitvinden, dacht ze blij.
En ze ging op weg naar de leerlingenkamer van Ravenklauw, ze wist hoe ze binnen moest komen. Een vraag beantwoorden, alsof dat zo moeilijk zou zijn.

“Wat is het enige waardoor een Basilisk van nature sterft?”

Sarah zuchtte. Kom op zeg, elke idioot moest dat weten.
“Het kraaien van een haan en als ze zichzelf zien in een spiegel”, antwoordde Sarah zelfverzekerd en de deur van de leerlingenkamer van Ravenklauw ging open.
Meteen zag Sarah niet Salvin, maar Seth zitten. Ze maakte meteen rechtsomkeert en vloekte inwendig.
Waar was ze meebezig? Hij kon haar toch niet zien.
Ze liep naar Seth en bekeek hem goed.
Zijn gezicht stond ernstig, alsof hij diep nadacht. Het gaf hem een klein rimpeltje in zijn voorhoofd en Sarah vond het erg schattig staan. En zijn ogen, zo sexy..
Ze schudde haar blik van Seth af, ze was opzoek naar Salvin!
Ze keek goed rond maar kon hem niet vinden.
Een ongelukkig gevoel ging door haar heen, waar zou die zitten?
Was hij haar aan het zoeken of..? Nee hij was haar aan het zoeken, dat wist ze zeker.
Ze haastte zich weer uit de leerlingenkamer van Ravenklauw, niet lettend op de verbaasde gezichten van de Ravenklauwers dat de deur open bleef staan.
Ze huppelde bijna door de gangen heen van blijdschap, ze wilde Salvin zo graag zien en ze wilde hem zo graag aanvliegen en knuffelen.
“Orchidea”, fluisterde ze zacht en een bos bloemen verscheen in haar hand.
Ze haalde er een grote, rode roos uit en gooide de rest van de bloemen op de grond, die had ze niet nodig.
Een prachtige roos voldeed altijd om iemand te verassen.
Ze liep de hoek om en het leek alsof de wereld even stopte met bewegen. Alles stond stil, evenals haar hart.
Sarah wilde weg, ze kon het niet aanzien.
Daar stond hij, alleen niet in de pose waarin ze hem wilde zien, waarin ze hem ooit verwacht had te zien.
Ze had het niet geloofd, nooit niet. Ze had altijd blind op hem vertrouwd en ze zag nu in dat dat het stomste was dat ze ooit gedaan had.
Iedereen had het gezegd, iedereen had geprobeerd haar te waarschuwen en zij had niet willen luisteren. Ze had iedereen laten praten en was braaf achter hem aangelopen.
Ze kneep zo hard in de steel van de roos dat de doorns in haar hand gleden en de bloeddruppels over haar hand geen gleden.
De steel knapte en viel met een zachte plof op de grond, maar Salvin merkte het niet. Hij had alleen aandacht voor het meisje waar hij zich tegenaan drukte en zoende alsof zijn leven er vanaf hing.
Sarah kon het niet meer aanzien, ze wilde weg en wilde hem nooit meer zien.
Hij had gelogen, glashard en altijd al, besefte Sarah met een schok.
Ze draaide zich om, maar had niet in de gaten dat ze op de ontzichtbaarheidsmantel stond en de mantel gleed van haar af.
Ze keek verschrikt op en slaakte tot haar grote afschuw een kreetje van schrik.
Salvin keek verstoord om en zijn ogen werden groot toen hij Sarah zag staan, half onzichtbaar en zeer gekwetst.
Zijn ogen schoten van het meisje in zijn armen naar Sarah en weer terug.
Toen duwde hij het meisje van zich af en keek haar vol afschuw aan.
“Saar, dit – ze zoende me opeens, ik kon er niets tegen beginnen – Saar alsjeblieft..”
Het meisje keek hem boos aan en stormde de gang uit.
“Loser”, hoorde je haar nog zacht mompelen.
Sarah schudde langzaam haar hoofd en deed een paar stappen achteruit.
De tranen stroomde geluidloos over haar wangen.
“Nee.. nee”, fluisterde ze bijna geluidloos.
Toen draaide ze zich om en rende weg, weg van alles en bovendien van hem. Toen hoorde ze tot haar schrik snelle voetstappen achter zich.
“Jij gaat nergens heen”, hoorde ze Salvin roepen.
“Oh god”, fluisterde ze zacht. Dit kon niet waar zijn, dit kon haar niet overkomen.

Sarah strompelde door de gangen heen. Zo snel dat ze over haar eigen voeten struikelde, steeds weer. Vallen, opstaan en verder rennen.
Zelf had ze het vast en zeker erg grappig gevonden als ze iemand anders zo zag wegrennen.
Maar dit was alles behalve grappig.
Dit was pure doodsangst.
“Je kunt niet wegrennen!! Het is zinloos. Ik zal je vinden Sarah!!”, riep de stem die ze het liefste niet wilde horen, wilde vergeten en hoopte hem nooit gehoord te hebben.
Sarah zei niets terug, maar haar gezicht vertrok van de angst.
Zijn stem had dichtbij geklonken, té dichtbij naar haar zin.
En toen opeens stond hij voor haar.
Zijn gezicht droop van de zelfverzekerde woede en zijn ogen keken haar kil aan.
“Dacht je echt te kunnen ontsnappen aan míj”, vroeg hij met een hatelijke ondertoon. “Dat kan je niet, Sarah. Dat zal je nooit kunnen. Ik ben te sterk voor jou en jij bent zwak, ik heb nog nooit zo’n zwak iemand gezien”.
“Niet waar!”, zei Sarah moediger dan ze zichzelf voelde. “Ik kan je makkelijk aan”.
Haar stem trilde als een rietje en ze verwisselde steeds van been waar ze op leunde.
“Je bent een misbaksel. Een zielig mannetje dat niets zelf af kan”.
Salvin zijn ogen stonden even verbaasd, maar zijn ogen versmalde zich daarna snel.
“Aahh, daarom rende je zo hard voor me weg. Ik dacht dat – maar nee, zelfs daar ben je te stom voor om erachter te komen”, hij grijnsde gemeen.
Sarah was even van haar stuk gebracht en liet haar schouders hangen.
“Nog meer”, vroeg ze met een gebroken stemmetje.
Salvin bulderde van het lachen.
“Dom wicht, denk je dat dat alles was? Dat ik alleen jou nodig had? Dacht je echt dat je de enige voor me was? Zo’n lelijk scharminkel als jij? Dacht je echt dat je zo bijzonder was? Hoe ontroerend”.
Sarah bracht zachte pufjes uit van verontwaardiging en verdriet, en het leek alsof haar maag in een achtbaan was veranderd.
“Ik – jij - … je zei dat je van me hield.. was dat dan allemaal gelogen?”
“Niet alles”, hij grijnsde nog gemener. “Je was best handig voor je krachten om Abigail om te kunnen brengen. Maar zo’n zwak iemand als jij kon dat zelfs niet opbrengen”.
“Schoft!!”, gilde Sarah en net toen ze het op het lopen wilde zetten schoot er een rode straal rakelings langs haar heen.
“Jij gaat nergens heen!”, riep Salvin nogmaals en hij rende achter haar aan.
“Paralitis!”, schreeuwde ze, terwijl ze haar toverstok over haar schouder legde en niet eens keek waar ze op mikte.
Er klonk een hoop kabaal en het harnas, dat ze blijkbaar had geraakt, viel kletterend op de grond.
Ze hoorde Salvin lachen en ze legde haar toverstok weer over haar schouder.
“Paralitis!”
‘BONK’
Ze had recht in de roos gemikt, Salvin lag verlamt op de grond.
Maar toch durfde ze niet om te kijken en bleef door rennen, zo snel als haar benen haar konden dragen.
Toen ze slippend om de hoek rende voelde ze dat ze ergens over heen struikelde, maar het was al te laat om haar val te breken en met een smak viel ze op de grond.
Ze keek om waar ze over gestruikeld was en toen ze het zag liet ze haar hoofd met een diepe zucht zakken op de koele stenen.
Ze was even bang geweest dat het Salvin was, maar het was maar een stom boek dat iemand had laten slingeren op de grond.
Het kon Salvin natuurlijk niet zijn, die lag gangen verderop op de grond bewusteloos te zijn. En er kwam geen mens op de gang die hem zou helpen, de lessen waren in volle gang en het zou nog even duren voordat het pauze was.
Of toch wel?!
Deze gedachten stond haar niet aan, ze stond op en rende verder.
Een verdieping hoger, en nog 1, die gang door.. nee het was toch die andere.
Nog 2 verdiepingen te gaan en dan was ze in de leerlingenkamer van Griffoendor.
De schilderijen op de gangen keken Sarah verbaasd na, en sommige mompelde nijdig.
“Rennen op de gangen terwijl de lessen bezig zijn? Belachelijk, dit moet het schoolhoofd weten”.
Rennen.
Dat was het enige dat door Sarah’s gedachten ging. Ze moest rennen. Ze mocht niet opgeven. Hoe moe ze ook was ze mocht niet opgeven..
Ze voelde een steek in haar zij en drukte haar hand erop.
Rennen, ze moest door rennen..
“Sarah”, zei de stem die ze altijd gehoord had, waar ze zo bang voor was.
“Nee, alsjeblieft. Niet weer, niet weer. Laat me met rust!!”, het laatste galmde door de gangen heen.
En ze rende zo mogelijk nog sneller, nog harder.
Tot ze op iets hards, iets massiefs, opbotste en alweer op de grond viel.
“Bij merlijnsbaard, kijk uit je doppen”, snauwde Sarah al voor ze keek tegen wie ze was opgebotst.
Opeens liep er een rilling over haar rug heen.
Nee, het kon niet - het mocht niet..
En anders – het moest een leraar zijn die door de gangen liep.
Ze was gered!!
Ze keek met een ruk omhoog en zag Abigail staan, die haar neerbuigend aankeek.
“Zei je wat?! Misschien moet je zelf eerst eens beter opletten en niet door de gangen rennen als een stomme idioot”.
“Ja maar – ik..”, zei Sarah en ze keek angstig achterom.
“Wat is er? Ben je bang?”, vroeg Abigail snerend.
“Nee niet voor jou. Dat zeker niet”, zei Sarah zichzelf vermannend.
Abigail genoot er duidelijk van dat ze nu even de macht over het gesprek had en dat kon Sarah nu even niet gebruiken.
“Maar wel voor – “
“Sarah”, klonk er weer.
Abigails ogen werden groot.
“What the hell was dat?”, ze liet haar blik door de verlaten gang gaan.
“Sarah”, klonk het nu dichterbij.
Abigail schudde ook een beetje bang haar hoofd.
“Ik weet niet wat het is, maar ik wil er niets mee te maken hebben”, zei ze en ze draaide zich om.
“Nee wacht, ga niet weg!”, riep Sarah bang. “Het – het is een stem die ik al heel lang hoor, hij dwingt mij.. ik moet..”.
“Je word gedwongen tot wat, Lubbermans”, vroeg Abigail snerend. “Als een idioot rondjes rennen? Daar was je al aardig goed mee bezig”.
“Om al die dingen te doen, het moet van de stem in mijn hoofd en – “.
“Wacht”, Abigail keek haar met toegeknepen ogen aan.
“Wat zijn jullie van plan? Jij en Salvin?”, vroeg ze achterdochtig. “Weer één van jullie spelletjes. Ik trap er mooi niet in. Salvin kom maar te voorschijn!!”, riep ze door de gang heen.
“Nee doe nou niet”, kreunde Sarah. “Dit is geen grap, hij wil me vermoorden en jou vast ook”.
“Yeah sure”, Abigail sloeg haar armen over elkaar. Maar keek toch een beetje angstig toen de stem weer Sarah’s naam riep.
“Sarah stond op en keek verwilderd om haar heen en ze zag een deur van een leeg lokaal open staan.
“Geloof me”, zei Sarah toen ze Abigail recht aankeek. Ze pakte haar arm vast en trok haar mee het lege lokaal in.
Abigail probeerde zich tegensputterend los te maken, maar dat liet Sarah pas toe toen ze in het lokaal waren.
“Waar was dat goed voor? Blijf van me af!”, zei Abigail boos en ze draaide zich al naar de deur om.
“Abigail”, begon Sarah en ze slikte een brok in haar keel weg.
Abigail draaide zich om en keek haar minachtend aan.
“Je moet me helpen”, zei Sarah zacht. “Alsjeblieft..”

Gwendolyn · Geplaatst: Wo Dec 17, 2008 9:46

Jaah... jullie hebben het volste recht om ons te slaan.. en heel hard ook..
want het is zeker een maand geleden dat we het laatste hoofdstuk hebben gepost..
maja.. het was het wachten wel waard..
Ballerna Girl heeft weer een geweldig hoofdstuk geschreven..!!
Ik wil iedereen die gereageerd heeft héél erg bedanken..!!
want we houden van iedereen die op ons verhaal reageerd.. Very Happy

hoofdstuk 42
Abigail keek Sarah spottend aan maar haar blik verzachtte toen en ze glimlachte.
”Maak je geen zorgen lieverd, ik heb mijn zaakjes goed voor elkaar” Zei ze op een toon alsof ze het tegen een klein kind had. ”Nog even en dan heeft niemand meer last van jouw lieve vriendje”
Sarah keek haar niet begrijpend aan en je kon zien dat ze de toon in Abigail’s stem maar niks vond.
“Hoe bedoel je” Vroeg Sarah kortaf.
“Oh, ja nou ja hij geeft een feestje, of tenminste ik verdenk hem ervan en volgens mij doet hij dat om de mensen die hij uitgenodigd heeft iets betaald te zetten. Maar echt maak je geen zorgen want voordat hij bij dat punt kom ben ik met hem klaar”Abigail grijnsde breed
”En met een beetje geluk is hij dan alleen nog in staat om te kwijlen of zo”
Sarah keek haar een ogenblik zwijgend aan met een nogal domme uitdrukking.
“Hou op met die toon, ik ben geen klein kind” Zei ze toen opeens kil.
”Oh nee” Abigail’s blik verharde. ”Het duurde anders verdomd lang voordat je eens geloofde dat hij ook echt vreemd ging en zelfs toen de waarheid vlak voor je stond vrat je nog steeds uit zijn hand, als een kleine kleuter”
Die woorden kwamen hard aan en Sarah keek of ze een klap in haar gezicht had gekregen.
”Je speelt met vuur” Zei ze, de ontzetting was te lezen in haar ogen.
”Ja maar Sarah” Abigail hield haar hoofd schuin “Je weet toch dat ik het leuk vind om met vuur te spelen… ik hou van een uitdaging”
Abigail vond dat het genoeg was geweest en draaide zich nu om en liep naar de deur van het lokaal.
”Oh ja, als je nog zin hebt in dat feestje… hier is de uitnodiging”
Ze gooide een rolletje perkament aan Sarah’s voeten en verliet het lokaal.

Ja, Abigail vond dat ze het perfect had uitgewerkt. Oké het zou niet iets zijn waar ze naar uitzag maar het zou wel zorgen voor grote verbetering van de sfeer op school.
Ze had ontdekt dat Salvin een feestje ging geven, om te vieren dat het jaar erop zat. Maar hij kwam er totaal niet voor uit dat het zijn feestje was.
De uitnodigingen hadden geen afzender en het feest zou een ‘maskerade’ zijn. Degene die uit waren genodigd waren allemaal super enthousiast maar bij Abigail ging er een alarmbel af.
Al eerder had ze Salvin gezien in de bieb. Hij was met iets bezig en als er dan ook maar iemand in de buurt kwam stopte hij het weg.
Dat vond Abigail zeer verdacht en toen besloot ze maar eens een kijkje te nemen.

Bij deze word u uitgenodigd Voor een maskerade plaatsvindend in de kamer van komen en gaan.
Dit zal plaats vinden op…

Dit was alles wat er op een prop papier had gestaan dat hij in zijn tas had gestouwd samen met nog meer proppen. Natuurlijk had Abigail, Salvin eerst afgeleid met een vogeltje dat ze de bieb in toverde en dat hem even lang genoeg afleidde om iets uit zijn tas te plukken zonder dat hij het zou merken.
Ja ze was nog steeds goed in het stelen van dingen.

Abigail keek naar de klok, nog 15 minuten en dan was de les voorbij. Vanavond nog een dansles en zondag was het zover. Zondag geen dansles, nee dan was het feestje van Salvin en zou ze hem voor eens en altijd te grazen nemen.
Abigail wist precies hoe ze het aan zou pakken. Zo ie zo zou ze tegen Gwyneth en Patty zeggen dat ze ziek was. Die mochten net als alle anderen niet weten dat ze wel degelijk aanwezig zou zijn. Nee dan zouden ze haar alleen maar tegen wille houden en dat kon ze niet gebruiken.
”Je speelt met je leven Abigail” Hoorde ze Gwyneth al zeggen.
Nee ze zouden het een domme actie vinden. Daar was Abigail zich wel van bewust. Maar als alles zou lopen zoals ze het in haar hoofd had… en daar ging ze natuurlijk van uit. Dan zou het heel wat verbeteren.

“Hey Ab.. Abby. Zullen we eerder in de danszaal afspreken? Kunnen we zelf nog even lol maken”
Abigail keerde zich om naar Gwyneth en glimlachte vaagjes.
“Is goed” Fluisterde ze terug als antwoord.
Na al het gedoe leek Gwyneth veel met Abigail te willen praten. Abigail had het gevoel dat ze haar iets wilde vertellen maar het niet kon.
Abigail wilde daarnaast ook zeker niet alleen zijn dus liet ze het toe. Hoewel ze voor Salvin haar plannen had wilde dat nog niet zeggen dat ze hem tegen wilde komen.
Ze wist zeker dat hij haar aan zou vallen als ze hem alleen tegen zou komen want met andere erbij keek hij haar op een manier aan die haar kippenvel gaf.
”Zie jullie zo” Riep Abigail en ze liep met de menigte mee richting de bieb. Ze wilde eerste iets uitproberen voor zondag voordat ze zou gaan dansen.

‘Schoonheid spreuken voor de moderne heks’
Abigail sloeg het boek open en legde het voor zich op de grond. Ze zat in haar oude hoekje van de bieb. De kamer van hoge nood leek ze niet meer in te komen dus had ze hier weer haar onderkomen gezocht.
Ze zat in kleermakerszit en ging met haar vinger langs de index.
“Oke… waar zit je” Mompelde ze en hield toen haar vinger stil en las het bladzij nummer.
”Ja jou moet ik hebben” Zei ze en ze sloeg het boek open op de goede bladzijde.

“Oh gedoe”
Abigail schoot overeind sloeg het boek dicht en propte het weg in de kast. Ze rende zo snel als ze kon richting de dansruimte. Ze was blij dat ze zich al had omgekleed maar toen ze bij de deur aankwam hield ze prompt stil en haalde haar hand door haar, haar. Ze was nog iets vergeten en keerde zich om en wilde weer weg sprinten.
“Abigail?!”
Abigail bleef staan en keerde zich langzaam om en keek in het gezicht van Gwyneth
”ja” Zei ze wat onnozel lachend.
”Oh My God Abby, wat heb je met je haar gedaan?!”
”Ik… eh ik wilde eens wat anders proberen” Zei ze wat twijfelachtig.
”Abby, wie heeft jou haar mishandelt?!”
“Patty!”
Verontwaardigt keek Abigail naar Patty die ook naar buiten was gekomen. Patty begon te lachen terwijl ze naar Abigail liep en haar hand door Abigail’s haar haalde.
”Stijl haar… vreemd maar staat wel gaaf” Zei ze toen goedkeurend.
Abigail glimlachte.
”Dankje… maar ik haal het zo weer weg” Zei ze toen al lopen naar de danszaal.
“Maar waarom heb je het gedaan dan?”
“Gewoon wilde een wat anders proberen” Zei Abigail terwijl ze haar vest uit deed en naar Patty keek.
Ze strekte haar armen boven haar hoofd en schudde met haar hoofd. Haar nu steile rode haar danste om haar hoofd.
”Teddy zal het vast leuk vinden” Zei Gwyneth wat luchtig en ze grijnsde.
“Alsof mij dat wat boeit” Kaatste Abigail gelijk terug.
”Haat en liefde”
”Gwyneth hou je..”
Gwyneth en Patty begonnen beide te lachen en Abigail liep rood aan.
”Zie je wel” Riep Gwyneth zelfvoldaan en Patty knikte grijnzend.
”Wat is hier te lachen?”
Dean verscheen in de deuropening en hij keek Gwyneth vragend aan.
“Oh ik was Abigail aan het uitleggen dat Haat…”
”En liefde dicht bij elkaar liggen” Klonk de stem van Teddy die grijnzend in de deuropening verscheen.
“Ik dacht dat wij de ruimte nog even voor onszelf zouden hebben” Zei Abigail met opeengeklemde kaken Gwyneth aankijkend.
Ze keek teddy express niet aan, want ze wilde niet dat hij haar knalrode kop zag. Al zag hij dat wel via de spiegel en dit deed een brede grijns op zijn gezicht doen verschijnen.
Hij en Gwyneth wisselde een veelbetekenende blik uit wat Abigail nog meer gefrustreerd deed raken.
”Ja maar jij was te laat” Zei Patty grijnzend terwijl ze haar handen in haar zij plantte.
”Ja omdat jij nou zo nodig ijdel moest bezig zijn” Zei Gwyneth plagend en ze wees naar haar, haar.
”Het staat je cool” zei Dean toen lachend.
Abigail zou Patty en Gwyneth het liefst slaan maar ze hield zich in.
”Nou laten we maar beginnen dan” Zei Dean lachend en hij liep naar de muziek toe.
”Nee! Wij zijn nog niet klaar” Zei Gwyneth snel die hem lachend inhaalde en zelf muziek aanzette.
Er klonk een vrolijke beat en Gwyneth en Patty begonnen vrolijk te dansen en mee te zingen en trokken Abigail hierin mee net als de jongen die na wat tegengesputterd allemaal mee deden.
Op een gegeven moment stond Abigail met Dean te dansen.
“Moet je niet met hem dansen?” Zei hij plagend en knikte naar teddy.
”Moet jij niet met Gwyneth dansen?” Kaatste Abigail koeltjes terug.
Hij zweeg direct en keek even naar Gwyneth die lachend met Teddy stond te dansen en te praten. Hij stopte met het gedans en deed de muziek uit.
“Oké nu gaan wij beginnen” Zei hij toen en keek nu weer serieus.
”Allemaal klaar voor de warming-up!?” en iedereen ging op zijn plek staan.

Niet veel later na de warming-up begonnen ze weer met een nieuwe dans en Dean begon met het verdelen van de partners.
”Oké… Paren dus, Gwyneth en Bran, Blaine en Patty en Teddy en…”
Abigail keek Dean aan met haar meest dreigende blik aan en hij stopte midden in zijn zin.
Hij kon zeggen wat hij wilde maar luisteren zou ze echt niet en onder het gegiechel van Patty en Gwyneth plaatste hij Bran bij haar en teddy bij Gwyneth.
En alsnog bleef hij wat zelfingenomen kijken.
“Uiteindelijk is het zo dat iedereen een keer met elkaar gedanst heeft” Zei hij grijnzend Abigail aankijkend. Gwyneth en Patty begonnen weer te giechelen en Abigail keek Dean aan met samengeknepen ogen maar ze hield haar mond dicht.

En zo begonnen ze aan de dans en Abigail had niks te maken met Teddy en als ze dit wel had dan hield ze zich stil en luchtig. Teddy daarentegen leek erg vrolijk op een manier die Abigail zwaar irriteerde. Naar haar idee hing hij vreselijk de player uit.
Toen ze samen enkele passen door moesten nemen keek hij grijnzend naar haar, haar.
“Wil je een make over of zo?” Vroeg hij.
“Hoezo dat?” antwoordde Abigail zonder hem aan te kijken.
“Nou laatst zag ik je ook al met zwart haar en..”
“Gaat je niks aan” Kapte Abigail hem direct af.
“Rustig aan hoor” Zei Teddy toen sussend.
“Ik wilde enkel zeggen dat ik je het mooist vind met je rode krullen”
Hij zei dit niet hardop maar fluisterde het in haar oor en Abigail’s hart ging als een gek tekeer.
“Waar denk je dat je mee bezig bent Lupos” Ze zei dit zo zacht maar keek hem scherp aan.
Hij grijnsde enkel en sloot hun stuk af door haar een rondje te laten draaien.
Inwendig vloekte Abigail, waar was hij mee bezig? Wilde hij haar terug na alles wat er gebeurd was? Wat ze gezegd had?
Ze zuchtte diep, na zondag zou dat voorbij zijn, dan zou hij haar zeker niet meer willen.

De rest van de dansles negeerde Abigail Teddy en dat ging elke keer goed totdat ze weer die halve minuut samen moesten dansen. De manier waarop hij haar aankeek, aanraakte, met haar danste. Het maakte haar gek en dan niet negatief. Haar buik was een rommelplek voor spinnen en dat frustreerde haar nog het meeste.
Abigail wist niet hoe snel ze weg moest komen toen de dansles voorbij was. “Abby ga je nog mee naar de leerlingenkamer?” Vroeg Gwyneth en keek haar vragend aan terwijl ze haar vest aandeed.
Abigail schudde haar hoofd.
“Nee sorry leren” Mompelde ze en verdween uit de ruimte en liep zo snel als ze kon richting de bieb.

Toen ze in de buurt van de bieb kwam ging ze pas weer rustig lopen.
“Hey Wills loop eens wat rustiger” Klonk toen prompt de stem van Teddy naast haar.
Abigail schrok zich kapot en haar hart leek enkele tellen over te slaan en sloeg toen op hol toen hij haar pols vast pakte en haar naar zich toe draaide.
“Is het waar?” Vroeg hij toen rustig terwijl zijn ogen vrolijk twinkelden.
“Hu?” Abigail keek hem niet begrijpend aan en wenste uit de grond van haar hart dat hij niet kon horen hoe snel dat nu klopte.
“Is het waar?” Vroeg hij weer en kwam een stap dichterbij haar.
Abigail deed een stap achteruit.
“Wat waar?” Vroeg ze fronsend en deed nog een stap naar achteren en voelde de koude stenen muur achter zich.
Nu wenste ze uit de grond van haar hart dat ze met diezelfde muur kon versmelten wetend dat ze nu ingesloten was.
“Dat van haat en liefde”
Abigail liep rood aan en wilde haar gezicht afwenden maar dit leek zo’n beetje onmogelijk te zijn.
“Wel dus” Zei Teddy die uitermate irritant vrolijk werd naar Abigail’s idee en hij deed nog een stap naar haar toe.
“Nee” Bracht Abigail toen stamelend uit.
“Echt Lupos, hou op” Haar stem was hees en klonk totaal niet overtuigend. Het laatste wat ze wilde was dat hij ophield. Maar dit kon ze gewoon niet maken. Niet omdat ze wist wat ze hem zondag aan zou doen. Niet nu ze wist dat ze zijn hart zou breken.
“Je klinkt niet bepaald overtuigend schoonheid” Zei Teddy terwijl de vingers van zijn rechterhand langs haar gezicht streken en door haar haren gingen en hij zijn linkerhand naast haar hoofd tegen de muur liet rusten.

Waarom kon ze zich nou niet losmaken. Losmaken van zijn geweldig mooie twinkelende ogen. Waarom kon ze hem niet gewoon vertellen dat ze zijn hart ging breken.
En waarom kon ze hem er niet van weerhouden zijn gezicht dichterbij te brengen en zijn lippen op de hare te drukken. Zijn rechterarm sloot zich om Abigail’s middel en hij trok haar dicht tegen zich aan terwijl ze zoenden alsof hun leven ervan afhing.
Abigail wist niet waarom ze het deed. Ze kon hem wegduwen maar deed dit niet en zoende enkel terug terwijl haar armen zich om zijn hals sloten.
Ergens ver weg in haar achterhoofd klonk een stemmetje dat zei dat ze vreselijk stom bezig was. Nu zou het zondag nog 10 keer zo moeilijk zijn om haar plan uit te voeren.
Maar ze negeerde het, dit voelde te goed om verkeerd te zijn.

Abigail had geen idee hoe lang ze daar stonden en of andere leerlingen hen gezien hadden. Ze stond nog steeds dicht tegen hem aan haar armen om zijn nek en zijn armen om haar middel.
“Het komt allemaal wel goed”
Teddy was even gestopt en keek haar glimlachend aan met nog steeds twinkelende ogen nu van blijdschap.
“Wat?” Vroeg Abigail hees. Ze wilde niet dat hij zou stoppen want dan ging ze weer nadenken over hoe stom ze bezig was.
“Sarah… ze draait wel bij en Salvin zal ze dumpen zeker na wat ze te weten is gekomen”
En alhoewel Abigail steeds op het randje had gebalanceerd belande ze nu echt weer met beide benen op de grond.
“Nee” Riep ze uit en ruw duwde ze Teddy van zich af.
Hij keek haar nier begrijpend aan.
“Lupos dit moet ophouden, dit mag niet meer gebeuren dit wil je niet” haar stem klonk paniekerig en woedend… ze was vooral woedend op zichzelf dat ze dit had laten gebeuren, juist nu. Ze wilde hem maar dat kon gewoon niet. Ze zouden nooit samen kunnen zijn.
“Ik wil niets liever” Zei hij haar bezorgt aankijkend, hij schudde zijn hoofd en kwam weer op haar af en wilde zijn armen om haar heen slaan.
“Oh nee, na zondag wil je echt niet meer” Zei Abigail sarcastisch hem weer wegduwend.
Hij bleef staan.
“Wat is er zondag?” zei hij op een scherpe dwingende toon.
“Niks” Zei Abigail die achteruit van hem wegliep. Tranen blonken in haar ogen. Ze had al veels te veel gezegd. Ze draaide zich om en de tranen liepen over haar wangen en ze begon sneller te lopen hopend dat hij niet achter haar aan zou komen.
“Abigail!?”
Ze voelde weer zijn hand om haar pols en hij draaide haar om.
“Wat ga je doen Abigail?” Zei hij scherp
“Gaat je niks aan!” riep ze uit terwijl ze verwoed de tranen wegveegde die over haar wangen liepen.
“Abigail?” Nu klonk hij bezorgt en zijn ogen smeekte haar antwoord te geven op zijn vraag.
“Nee Teddy” zei ze schuddend met haar hoofd en ze trok zich los en rende weg van hem. Nu klonken er geen voetstappen enkel de stem van Teddy die haar naam riep… maar dat verstomde toen ze de hoek om rende.

Abigail keek naar zichzelf in de spiegel. Een meisje met haar ogen en zwart stijl haar keek terug. Het zag er zeker niet verkeerd uit maar vrolijk maakte het haar niet. Haar make-up was donker net als haar ogen die donker van kleur waren, zoals meestal als ze zich niet voelde zoals ze wilde. Maar ze zou dit doorzetten.
ze draaide een rondje en de jurk die ze aanhad. Hij was rood, zo rood als bloed en liep van boven naar onder over in zwart. Van voren was de jurk tot een stuk boven haar knieën en van achteren tot bijna bij haar enkels.
Ze pakte het zwarte masker dat op de CD speler lag en bond het voor haar gezicht. Het bedekte genoeg om haar duidelijk niet te herkennen.

“Maar wat heb je dan?”
“Gewoon ik voel me echt niet lekker ik ga niet oke”
“Nou Abby, jammer, t leek me zo gezellig”
Abigail zuchtte, liegen was zo veel makkelijker tegen mensen die ze niet mocht. En dan die blik van Teddy. Elke keer als ze hem zag vluchtte ze zo snel mogelijk weg. Hoewel er maar 2 dagen voorbij waren gegaan kwam ze hem constant tegen en elke keer wilde hij weten wat er zondag kwam en zijn ogen smeekten om antwoord. Maar die kreeg hij niet en vanavond zou hij er achter komen.
Na nog een enkele blik in de spiegel keerde Abigail zich van haar spiegelbeeld af en sloeg ze haar mantel om nadat ze haar toverstok tussen een band stopte die om haar bovenbeen was gebonden. Ze moest hem toch ergens kwijt. Ze deed de capuchon over haar hoofd.
“Tijd voor wat actie” mompelde ze en grijnsde bitter terwijl ze de gang in ging op weg naar de kamer van hoge nood.

You've never been so used as I'm using you, abusing you
My little decoy
Don't look so blue, you should've seen right through
I'm using you, my little decoy
My little decoy

Zachtjes mompelde Abigail de tekst en er verscheen een duistere grijns op haar gezicht. Salvin zou de avond van zijn leven hebben. Hij zou de dag vervloeken dat meisjes zijn zwakke plek werden. Ze grinnikte even en stopte voor de muur. 3 keer liep ze erlangs denkend aan het feest en de deur verscheen en ze klopte aan.
“Wachtwoord?” klonk er met een giechelende stem.
“Maskerade” antwoordde Abigail ongeïnteresseerd.
“Kom verder”
De deur opende en Abigail iep naar binnen.
Het feest was al in volle gang maar dat was juist de bedoeling van Abigail geweest.
Ze stond bovenaan een trap die naar beneden naar een grote dansvloer leidde en aan de zijkant stond een enorme bar waar je drinken kon halen.
Iedereen had zijn best gedaan voor zijn kleding en maskers en hoewel er genoeg mooie meiden liepen, werd Abigail meteen aangekeken door meerdere jongens en jaloerse meiden.
Abigail glimlachte duister en liet haar mantel afglijden, haar jurk was zeker opvallend… Ze keek even opzij. Meteen zag ze Sarah staan in een zwart jurkje met ditto masker.
Ze grijnsde even naar haar en daalde de trap naar beneden langzaam af.
Haar blik gleed over de menigte, meteen herkende ze hem te midden van alle mensen dansend met een meisje.
“Tuurlijk” mompelde ze glimlachend en toen keek hij ook haar kant op. Hij vergat zijn danspartner en liep door de menigte haar kant op, precies zoals Abigail had verwacht. Salvin had een zwak voor elk mooi meisje dat hier op school rondliep. Maar ze zou niet meteen naar hem toe gaan. Hij moest eerst goed nieuwsgierig worden.

Ze ging op in de menigte half luisterend naar de opmerkingen die mensen over haar maakten. Niemand maar dan ook niemand herkende haar.
“Wie is ze?”
“Ken jij haar?”
“Is ze samen met iemand?”
“Van welke afdeling komt ze”
Ze glimlachte hier en daar naar verschillende mensen, totdat ze een hand om haar pols voelde.
“Mag ik deze dans van u?” fluisterde een bekende stem in haar oor.
Abigail draaide zich om en moest even nadenken over wie ze voor zich had. Toen glimlachte ze, het was Dylan. En ze had totaal geen behoefte om een dans met hem te delen.
“Sorry” Zei ze met een licht vervormde stem een minachtende blik. “Liever niet” en ze liet hem verbijsterd achter.

“Ze weet in ieder geval met wie ze niet moet gaan dansen” Hoorde Abigail toen nog een bekende stem zeggen. Ze keerde zich om en keek recht in de ogen van Gwyneth die een zwart simpel masker droeg.
Terwijl ze zichzelf weer inpraatte dat ze haar echt niet zou herkennen glimlachte ze.
“Ik heb best wel een goeie smaak hoor” Zei ze een tikkeltje arrogant.
Patty dook op naast Gwyneth, beide droegen ze hetzelfde paarse jurkje met een zwarte satijnen strik om hun middel.
“Misschien kan ze gewoon niet dansen” klonk de stem van Dean sceptisch toen vanachter Abigail en hij ging naast Gwyneth staan.
Abigail lachte hooghartig.
“Was dat een uitdaging?” vroeg ze toen hem terwijl ze hem doordringend aankeek.
Dean liet zijn blik over Abigail’s gestalte glijden en knikte toen na een korte stilte.
“Vergeet niet… ik coach een geweldig dansteam hier op school… ik ben goed” Zei hij zelfingenomen en Abigail grijnsde
“Ja daar heb ik van gehoord” Zei ze nogal ongeïnteresseerd.
“Nou kom maar op” Zei Dean toen en nam haar bij de hand en leidde haar naar een open plek op de dansvloer.
De muziek was zwoel, niet te snel, niet te langzaam en hij zorgde voor een uitdagende sfeer die het geweldig deed bij de leerlingen die dicht bij elkaar danste.
Dean keek afwachtend naar Abigail die grijnsde en een rondje draaide en hem uitdagend aankeek.
“Kom op dan” Fluisterde ze en hun dans begon.
Ze danste soms samen soms apart. Abigail kende zo’n beetje al zijn moves dus kon ze er perfect op inspelen. Waar ze wel goed op moest letten was dat ze niet haar eigen stijl gebruikte want dan zou hij haar herkennen.
Dus daarom danste ze veel sensueler dan dat ze normaal zou doen.
“Oké je danst goed” Zei Dean die goedkeurend knikte op een gegeven moment en grijnsde. “Je zou bij onze groep moeten komen”
Abigail grinnikte. Hij moest eens weten.
Vlak bij hen danste Gwyneth met een jongen en Abigail besefte met een schok dat het Teddy was.
“Hey, Dean wanneer mag ik nou met jou dansen?” Riep Gwyneth Lachend en ze kwam met Teddy bij Dean en Abigail staan.
“Nu” zei Dean lachend en hij keek naar teddy. “We ruilen gewoon” Zei hij doodleuk en duwde Abigail naar Teddy toe en liep zelf met Gwyneth naar een open plek. Abigail keek hem met opgetrokken wenkbrauwen na. Dit kon hij niet menen… als ze gewoon zichzelf was geweest had ze hem een mep verkocht… zo ging je niet met meisjes om vond ze.

“Een goeden avond” Zei Teddy toen en ze keek hem een tikkeltje arrogant aan.
“Niet dat ik niet wil dansen… maar ik wilde eigenlijk wat gaan drinken” Vervolgde hij en grijnsde wat onnozel en keek weg richting de bar waar Seth stond.
Hij was duidelijk niet in de stemming om met een wildvreemd meisje te dansen maar Abigail begon uitdagend te grijnzen.
“Agos.. Durf je niet” zei ze spottend.
Direct keek Teddy haar weer aan
“Oké” Antwoordde hij enkel.
Abigail grijnsde niet beseffend dat ze net precies als zichzelf had geklonken.
Samen liepen ze naar het midden van de dansvloer, de muziek was nu meer salsa en teddy keek naar Abigail door zijn masker en trok haar naar zich toe.
Zijn haar had waarschijnlijk zijn eigen natuurlijke kleur. Donker blond en warrig.
“Kan je salsa dansen?” Vroeg hij spottend.
“Wat denk je?”
Ze ging bij hem staan en legde haar hand op zijn schouder en met de andere pakte ze zijn hand aan en hij legde zijn andere hand om haar middel.
“Vast wel” Zei hij toen met een grimas en liet haar een rondje draaien en trok haar dichter tegen zich aan.
En zo begonnen ze te dansen en onder het dansen bekeek Teddy Abigail onderzoekend tot hij haar op een gegeven moment aankeek.
“Wat doe je hier Abigail?” Vroeg hij prompt.
Haar hart sloeg een tel over en ze keek hem direct strak aan met toegeknepen ogen.
“Niks wat jou aangaat” Siste ze kil… veel killer dan ze zou willen.
Haar blik gleed over zijn schouder, zoals ze samen dansten trokken ze aandacht en Salvin verscheen plots in de menigte en ze glimlachte naar hem.
Teddy mocht dan nu wel weten wie ze was… dat wilde nog niet zeggen dat ze haar plan om Salvin te verleiden niet zou uitvoeren.
“Verdomme Abigail waar ben je mee bezig!?” siste Teddy boos die haar omdraaide en zag naar wie ze keek.
Weer keek Abigail hem aan maar antwoordde pas na enkele tellen.
“Ik heb zo mijn eigen plannen om dingen tot een goed eind te brengen” Zei ze en ze ging verder voor Teddy iets kon zeggen.
“Het maakt me echt niks uit of je het ermee eens bent of niet, voor mijn gevoel kan het niet anders”
Haar blik gleed weer naar Salvin die haar van top tot teen opnam terwijl ze met Teddy danste.
“Wat ga je doen dan?” Nu klonk teddy bezorgt en Abigail keek hem express niet aan.
“Dat wil je niet weten, geloof me” Fluisterde ze terwijl de muziek afliep en ze glimlachend een stap achteruit deed “Sorry”

Salvin liep met ferme passen hun kant op, Hij moest weten wie dat meisje was. Haar houding kwam hem bekend voor maar verder herkende hij ook helemaal niks.
Hij duwde Lupos opzij en keek grijnzend naar het meisje dat flirtend terug glimlachte.
Hij had haar al binnen wist hij, al vanaf haar binnenkomst keek ze naar hem. En hoewel hij haar totaal niet kende… hij moest haar hebben.

Teddy keek woedend naar Salvin die hem net opzij had geduwd. Hij had geen idee wat Abigail had bedoelt maar terwijl hij keek hoe ze op Salvin reageerde begon iets hem te dagen.
Zijn maag werd een enorme knoop en hij moest zichzelf ervan weerhouden om Salvin niet terplekke aan te vallen.
Hij keerde zich van ze af en liep naar de bar waar Seth ook zat en ging zitten met een gezicht nog steeds vertrokken van woede.
Toen hij weer hun kant op keek toen hij was gaan zitten balden zijn handen zich tot vuisten terwijl hij ze zag dansen.
“Man wat heb jij?” Vroeg Seth verbaasd en hij keek Teddy vragend aan.
Teddy mompelde iets onverstaanbaars zijn blik van Salvin en Abigail weg rukkend en Seth aankijkend.
“Niks”Antwoordde hij toen kortaf en bleef toen mopperend zitten kijken zich afvragend waarom ze zo verdomd dicht bij elkaar moesten zijn om te dansen.

“Wie ben je?”
Abigail grijnsde onschuldig maar haar ogen schitterden duister toen hij dit in haar oor fluisterde.
Ze stond met haar rug naar hem toe maar hij had haar dicht tegen zich aan getrokken en ze dansten nog steeds. Het voelde als veels te lang naar Abigail’s zin maar het nummer was nog niet eens afgelopen.
‘Je nachtmerrie’ dacht ze
“Iemand” antwoordde ze en draaide zich naar hem toe en legde haar armen om zijn nek.
“En jij?”
“De gastheer”
De glimlach van Abigail werd breder. Ze had het dus duidelijk goed gehad wat betrof dat het zijn feestje was.
“Dit feest gaat zo een hele andere wending krijgen” Fluisterde hij toen in haar oor en liet zijn hand over haar achterwerk glijden.
Ze keek hem aan en zag een groene glans over zijn ogen glijden.
“Als je het wil zien moet je zeker blijven”
Abigail knikte enkel en toen hij haar een rondje liet draaien keek ze kort naar Teddy en hoever hij ook weg zat… ze kon de jaloezie duidelijk aan hem zien.
“Zijn dag word straks gruwelijk verpest” Zei Salvin die haar blik had gevolgd en nu kort richting Teddy knikte.
“Hoezo?
Vroeg Abigail onschuldig.
De muziek liep langzaam af en hun dans kwam tot een einde.
Abigail wist dat nu het moment was. Blijkbaar wilde Salvin hetzelfde en hij trok haar dicht tegen zich aan.
“Ten eerste… ik heb jou nu en volgens mij vond hij jou best leuk. En vervolgens heb ik voor hem enkele dingen in petto die niet zo leuk zijn… voor hem dan…”
Abigail knikte grijnzend al begon ze steeds meer te walgen van zichzelf. Kon ze niet gewoon terug krabbelen?
‘Nee’ zei ze in haar gedachten en ze keek hem aan
“En”
zei ze en ze bracht haar gezicht dichter bij dat van Salvin.
“Omdat we dit doen” fluisterde ze.
Ze hoefde niet eens al the way te gaan… hij drukte zijn lippen al op die van haar.
Abigail liet langzaam haar hand naar beneden glijden langs zijn zij terwijl ze met hem zoende.
Voor de andere leerlingen leek de passie ervan af te druipen maar van binnen walgde Abigail van zichzelf… maar het zou bijna voorbij zijn.
Langzaam en onopvallend schoof ze haar rok opzij en sloot haar hand zich om haar toverstok.
“ABIGAIL!!!!” gilde een stem
Ze wist wie het was… Sarah…
Meteen trok Abigail haar toverstok in een flits tevoorschijn en drukte hem tegen de hals van Salvin.
Abigail trok met haar vrij hand haar masker van haar gezicht en keerde haar hoofd om naar Sarah die bovenaan de trap stond, ook nu zonder masker.
“Kan je nou nooit eens gewoon je bek dicht houden Lubbermans?!”