Heb jij ooit een dierbare verloren?

pottermania · Geplaatst: Ma Sep 20, 2004 14:39

Heb jij wel eens een dierbare verloren? Ik binnekort misschien. Mijn opa, hij heeft de ziekte van Kahler. Dat is botontkalking en een soort van kanker. Hij kan elk moment het loodje leggen. Maar nu is de vraag:

Hebben jullie een dierbare verloren?

(als je er niet over wil praten dan snap ik dat ook hoor maar op dit moment zoek ik eventjes steun bij mensen die me even begrijpen)

zuperzmurfie · Geplaatst: Ma Sep 20, 2004 15:31

de moeder van een vriendin van mij is 1.5 jaar geleden gestorven. ze was altijd heel lief voor iedereen, dus het heeft mij wel geraakt...maar ik heb er over gepraat met mijn ouders en dat hielp wel

Samwise Gamgee · Geplaatst: Ma Sep 20, 2004 15:33

Toevallig dat ik dit topic vandaag tegenkom...

Het is vandaag precies een jaar geleden(20-9-2004) dat mijn oom is
overleden.

Hij was echt super chill altijd, hij had zijn eigen leven, was vrijgezel ging
altijd opstap enzo....

Maar toen, een jaar geleden stopten zijn leven opeens, zomaar, niemand
weet wat de oorzaak was Question

Greetzz Sammy!!

Heksjuh · Geplaatst: Ma Sep 20, 2004 15:41

Ja ik heb dierbare overleden.

Mijn (stief) oma das nu bijna 3 jaar terug ik vond dat echt heel erg ik heb er heel lang om moeten huilen.

Daarvoor is mijn oom overleden (zelfmoord) dat vond ik ook wel erg maar ik had zeg maar niet zoveel met hem

En mijn opa aan hersentumor toen ie 60 was en ik heb toen 2 jaar lang naar de dood van hem ''toegeleefd'' En dat is echt erg! Hoe je hem maar steeds zieker en zieker zag worden...

Veder gelukkig nog niet...

Al heb ik ook een half jaar lang met de gedachte dat ik ieder moment kon horen dat mijn vriendin was overleden (heeft voor de 2e keer leukamie). Maar het gaat gelukkig steeds beter....

Myrtelien

arlena · Geplaatst: Ma Sep 20, 2004 16:03

Heksjuhhh schreef:

Al heb ik ook een half jaar lang met de gedachte dat ik ieder moment kon horen dat mijn vriendin was overleden (heeft voor de 2e keer leukamie). Maar het gaat gelukkig steeds beter....

Oi, jij ook al iemand met leukemie ... ikzelf ook, maar die heeft het nu voor de vierde keer en het ziet er niet echt goed voor haar uit.

Ikzelf heb mijn overgrootoma nog goed gekend en die is uiteindelijk overleden aan longembolie ... ze heeft nooit aan een arts / dokter gemeld dat ze een trombosebeen had Confused

Verder leven al mijn opa's en oma's nog - die zijn dan ook nog vrij jong.

Het ergste vond ik eigenlijk nog de dood van een meisje uit ons cheeringteam. Die was tijdens een training gevallen, brak haar nek en kreeg een ingeklapte long. Ze heeft vijf dagen op de IC gelegen voor ze uiteindelijk toch overleed ...

MeLoveSnape · Hotemetoot Verdiend: 1077 Sikkels

Ongeveer een jaar geleden is mijn opa overleden.
Iedereen vond het heel erg voor mij, maar het rare is dat ik er nooit zo heel veel verdriet van heb gehad.
Ik schaamde me er soms best wel voor dat ik niet zo verdrietig was als iedereen.

Toen ik in groep 7 zat is mijn meester overleden. Daar ben ik wel heel verdrietig over geweest. Na een tijdje ging het leven gewoon weer door en leek het net of niemand meer aan die man dacht. Raar eigenlijk.

Eldarion' · 6e jaars Verdiend: 26 Sikkels Woonplaats: Middle Earth

Ja, ik heb iemand (heel) dierbaar verloren, nl. mijn opa.
Het was vorig jaar 24 maart. Hij was al een hele tijd ziek, en het ging goed, en op z'n verjaardag ging het terug zo slecht dat hij terug naar de IC (intensive care) moest (dat komt bijna nooit voor, dat je terug moet).. Het ging slechter en slechter en uiteindelijk ging hij dood aan een hartstilstand.
Wat de ziekte was weet ik niet precies, maar hij was al van kleins af aan heel ziek aan z'n longen... dus ik ben wel blij dat hij niet gestikt is, maar dat hij een hartstilstand had, stikken is het ergste wat er is...
Maar het liefst had ik natuurlijk dat hij nog leefde, ik deed er vanalles mee, fietsen, verhalen vertellen, en zulke dingen... Hij wist altijd wel iets. Maar nou is hij er niet meer, en is er zegmaar een deed van mijn leven weg, van dingen die ik niet meer kan doen...
Hij vond het wel altijd heel leuk als ik dingen deed, daarom heb ik vanalles gedaan toen hij begraven was. Ik heb een gedicht gemaakt, dat was echt heel mooi en ik heb stukken voorgelezen. Achteraf ben ik blij dat ik dat gedaan heb.

@Pottermania, veel sterkte...

Arjel · 5e jaars Verdiend: 57 Sikkels

Ja, ik heb dierbare verloren, anders zou ik niet posten Razz

Maar goed .. Het komt er op neer dat ik mijn opa's al moet missen ..
En vorig jaar is er ook iets heel onplezierigs gebeurt .. toen is mijn buurman heel plotseling overleden en ik heb dat dus heel erg van dichtbij meegemaakt ..

Sallygoo · Beginnend Tovenaar Verdiend: 46 Sikkels

Ik ben mijn opa een paar maand geleden verloren. Hij had maagkanker...nja, dan weet je het eigenlijk al, maar de klap komt alsnog hard aan natuurlijk.
We zitten er momenteel nog midden in, mijn oma kan er maar moeilijk overheen komen en we hebben gisteren een grafsteen uitgezocht...

Verder ben ik op mijn 4e mijn oma al verloren...ze was nog maar 54. Helaas was ik erbij toen ze een hartaanval kreeg, en ondanks dat ik me niks meer kan herinneren van wat er voor mijn 10/11e is gebeurd, weet ik dit nog wel...

Remus · 7e jaars Verdiend: 0 Sikkels Woonplaats: Vampire Mountain

*zucht diep*
Mijn overgrootoma is 5 jaar geleden aan kanker gestorven...
Mijn tante twee jaar geleden ook aan kanker...
Het zit blijkbaar in de familie, want mijn moeder had beginnde cellen van kanker... Gelukkig waren ze er snel bij, en zijn ze meteen 'verwijderd'...
Ik heb dus een dierbare verloren, en Pottermania, je moet wel aan een ding denken als je een dierbare verliest:
Probeer vrolijk te blijven... Ga niet staan kniezen, daardoor word je hartpijn erger...
Denk dit: Ik zal hem erg missen, maar ik heb een goede tijd met hem gehad...
Het helpt!

**Rayna** · Geplaatst: Ma Sep 20, 2004 16:49

Ik heb bijna een jaar geleden mijn opa verloren. Hij had een kankergewel in zijn buik, dat was nog weg te halen. Maar voordat hij geopereerd kon worden was het al uitgezaaid naar de Lymfeklieren. Vanaf toen is alles best snel gegaan. Vlak na zijn overlijden heb ik best veel verdriet gehad. Maar daarna is het snel minder geworden. In het begin moest ik nog wel even wennen dat ik niet zomaar meer naar hem toe kon gaan (hij woonde naast ons). Maar daar wen je na een tijdje wel aan. Mijn oma is al een paar jaar daarvoor overleden, daar heb ik niet zo heel veel van mee gekregen, die dagen heb ik meer in een roes beleefd.

@Pottermania, veel sterkte..

Justintime · Geplaatst: Ma Sep 20, 2004 17:04

Ok dan...
Mijn vader is zo'n 10 jaar geleden gestorven, ik was toen maar 2.5. Hij had kanker, en moest geopereerd worden. Tijdens zijn operatie heeft hij een hartinfarct gekregen, en is hij gestorven. Allemaal zo ineens, en allemaal zo onverwachts.. Ik besefte het niet.. (Duh! Was maar 2.5) Maar ik voelde wel dat er iets mis was, na een tijd vertelde mijn moeder het tegen mij... Ik heb echt heel lang met problemen hierover gezeten, ik heb heel lang op mijn tippen gelopen... (Klinkt misschien raar, maar dit is wel erg lastig hoor!) Daardoor heb ik nu veel last van mijn benen, en mijn ribben. Als ik loop krijg ik dus pijn.. Steken.. Lastig.. Ik heb het ondertussen wel al lang afgeleerd hoor! Maar nu ben ik erover.. Al zo'n 3 jaar ben ik erover denk ik.. Iedereen denkt altijd dat ik het erg vind als ze over mijn vader praten.. Maar dat is dus NIET, dat even voor de duidelijkheid...

Tonks · 5e jaars Verdiend: 83 Sikkels

Het lijkt me echt heftig als 1 van je ouders overlijdt! Ikzelf heb mijn overgrootoma, oma van vaderskant, opa van vaders kant en opa van moeders kant verloren. Vooral de laatste vind ik erg jammer, hij was altijd heel erg lief enzo, maar hij had een hersentumor met uitzaaiingen. Heel erg. Bij mij in de klas zit een meisje van 18 en die heeft 3 maand geleden haar moeder verloren, 3 maand geleden nog maar! daar schok ik echt wel van.

RockGodin · 4e jaars Verdiend: 46 Sikkels Woonplaats: Helsinki :)

Dat llijkt me gewoon erg 1 van je ouders verliezen...

De nieuwe vriend van mijn oma was een paar jaar geleden overleden. Dat vond ik heel erg. Hij was namelijk heel aardig. En hij was dan misschien niet mijn ehcte opa (die is 16 jaar geleden overleden en heb ik dus nooit gekend...) maar zo beschouwde ik hem wel.

Toen ik 6 was is ook mijn andere opa overleden. Dat vond ik wel erg. Maar daar heb ik niet echt bij stilgestaan. Daar had ik aan het begin alleen verdriet maar daarna heb ik he gewoon zijn gangetje laten gaan. Waarschijnlijk omdat ik toen toch nog te jong was om dat echt goed te beseffen

Voor de rest heb ik geen echte dierbaren verloren...
Wel ben ik een tijdje banggeweest dat mijn oma dood ging wand die had het aan haar hart. Maar daar is nu gelukkig iets aan gedaan.

Emma_ · 1e jaars Verdiend: 45 Sikkels

Mijn oma, tien jaar geleden. Ze was echt een heel bijzonder, lief mens, mijn broertje en ik keken altijd comm. Rex bij haar. Ze heeft een behoorlijke tijd longkanker gehad, met up en downs, maar uiteindelijk is ze overleden.. Crying or Very sad

En misschien klinkt het raar, maar ik heb ook een hond verloren die me heel dierbaar was. Een heel bijzondere hond... Ze was echt heel speciaal voor me, ze mocht maar vier jaar worden Crying or Very sad

Daar ben ik ook behoorlijk lang kapot van geweest...