[AF] The story behind grey eyes

Lady Luna · Geplaatst: Vr Jul 22, 2005 22:31

Nou dit word mijn tweede fanfic.
Ik wilde eerst een vervolg op Lost in a world where i dont belong maken maar, weinig mensen leken dat te willen, toen dacht ik ik laat ze kiezen tussen een vervolg en een nieuw verhaal, maar nu ben ik met een nieuw verhaal begonnen en kan niet meer stoppen.
Duzz hier is het.
Ik hoop dat jullie het wat vinden, als je tips reacties enz heb kan je me PBen of het in het Reactie topic zetten

Wel of niet ?

Het was 1 september, een hele warme zomer dag een van de warmste.
Er stond een meisje van 16 op King Cross station.
Ze had lang steil pikzwart haar waar wit blonden plukken in zaten.
Haar ogen waren Grijs kleurig en zwart omringt, haar gezicht leek nooit helemaal bruin te worden in de zon, waardoor ze nogal bleek leek te zijn.
Haar kleding, was net zo zwart als haar, haar, ze droeg een zwarte lange rok waar allemaal scheuren in zaten.
Daaronder droeg ze zwarte laarzen met zwart met fel roze gestreepte kousen.
Haar top was een zwart korset met Een roze lint er doorheen die dezelfde kleur had haar kousen.
Links van haar stond een grote weekendtas die bijna uitpuilde van de spullen.
Rechts van haar zat een grote hond, nou jah hond het leek eigenlijk meer op een wolf die bijna dezelfde kleur ogen had als het meisje.
Ze werd door veel mensen aangestaard maar daar leek ze geen last van te hebben, ze was in tweestrijd met zichzelf.
‘ik kan hier blijven en wachten op die vent, maar ik kan ook weggaan en mijn eigen leven gaan leiden’
ze keek om zich heen, geen idee van wat ze moest doen.
‘ik kan naar Dean gaan misschien kan ik bij hem blijven tot ik een eigen plekje heb, ja dat doe ik’ Het meisje glimlachte en pakte haar tas en pakte de riem van de hond nog wat steviger vast.
“Kom wolf, we gaan” Zei ze, de hond stond op keek zijn baasje even aan en liep vervolgens achter haar aan.

Toen ze langs perron 6 liep kwam ze in een golf van mensen terecht, ze deed haar best om niemand omver te lopen maar toch knalde er iemand tegen haar op.
“Is het moeilijk uitkijken” zei een kwade jongensstem.
“Jij knalde tegen mij op hoor” zei het meisje geïrriteerd naar de jongen kijkend.
De meeste mensen waren voorbij en nu stond alleen het meisje en een groepje jongens er nog.
“Zo wat hebben we hier een duivelsaanbidder” zei de jongen schamper grijnzend.
Het meisje keek de jongen fronsend aan.
“Ja ik denk dat je gelijk heb, Thomas” zei een van de andere jongens.
Het meisje gaf de jongen die tegen haar opgelopen was een Yea-whatever blik en draaide zich om en liep weg.
“He heb ik je gezegd dat je mocht gaan” Riep de jongen hij liep achter haar aan en pakte haar arm vast en draaide haar naar zich toe.

Niet veel verder op stond er een jongen met witblond haar naar de groep jongens en het meisje te kijken.
Hij was benieuwd wat er zou gebeuren.
“dreuzels”mompelde hij verveeld.

“Jij hebt helemaal niks over mij te vertellen dus rot maar lekker op” zei het meisje woedend.
“zo, zo je bent niet op je mond gevallen hè, maar als je nog een keer zoiets zegt sla ik je verrot” Zei de jongen grijnzend.
Plots begon de hond te grommen, hij leek nu helemaal niet meer op een gewone hond.
Zijn ogen waren ijskoud en hij liet zijn tanden zien.
De jongen leek even van slag, “Laat die hond zijn bek dicht houden of hij krijgt ook een schop”siste hij tegen het meisje.
“Wolf word niet graag bevolen net zoals ik” Zei het meisje.
“Ja, nou dan ben jij eerst aan de beurt slet” Zei de jongen en hij hief zijn vuist op.

De blonde jongen was op het groepje afgelopen nu ging het hem toch net iets te ver.
“Laat haar met rust ja” Zei hij.
“De jongen liet zijn vuist zakken maar op dat moment begon de hond te blaffen en sprong tegen de jongen op, deze schrok en rende met de andere jongens weg.

“Dat had niet gehoeven hoor” zei het meisje tegen de blonde jongen.
“Wolf hier let goed op me” vervolgde ze en ze knielde en gaf de hond een kus op zijn kop.
De hond was weer tot rust gekomen en likte de neus van zijn bazin.
“Ik ben Draco, Draco junior” Zei de jongen en hij stak zijn hand uit.
Het meisje pakte de hand vast “Lelie White” zei ze.
“Wat doe jij hier op een dag als deze” Vroeg Draco.
“Weglopen” zei het Lelie doodleuk.
“Vertel”
Lelie fronste “waarom zou ik dat aan jou vertellen”
“Jah dat is een goeie, ik weet niet” Antwoordde Draco.
“Ach wat maakt het uit ik zie je toch nooit meer, ik wacht hier op ene Malfidus. Die vent wil me naar een of andere kostschool sturen omdat ze me in het weeshuis niet aankonden”
Draco keek Lelie even niks zeggend aan.
“Weetje dat mijn achternaam Malfidus is” Zei hij droogjes.
Lelie leek iets te willen zeggen en ze stak haar rechter wijsvinger op.
“ehm ik denk dat ik ga doei” zei ze en draaide zich om, waar ze voor de tweede keer tegen iemand op liep.
Dit was de volwassen Draco Malfidus.
“He jou zocht ik, Mary White, niet” zei hij.
“Ze… ze zij net dat ze Lelie hete” zei de jonge Draco.
“Ik ehm denk dat ik weg moet” zei Lelie en ze probeerde langs De volwassen man te komen maar die pakte haar arm vast.
“Waar denk jij heen te gaan jonge dame”
“weg” Zei Lelie kwaad.
“Jij gaat helemaal nergens heen”
“Maar…”

“Zo, zo dus in het weeshuis waren ze je zat” Zei Draco Jr.
Lelie keek hem verveeld aan, waarom was ze niet gewoon weggerend.
Die vader van Draco had ervoor gezorgd dat ze niet meer weg kon.
Die Draco Jr. moest op haar letten en mee nemen naar een of ander perron waar ze op de Zwijn nog iets expres zouden stappen.
Hij had haar een koffer vol zooi gegeven en nu kon ze zeker niet meer naar Dean toe.
“Ja, ze waren nogal christelijk daar en jah hoe zal ik het zeggen ik had geen zin om te luisteren en toen hebben ze die vent… of ik bedoel jou vader geschreven ik ging niet naar school deed niet wat ze vroegen en zo ze konden me niet mee in de hand houden”
“Zo, zo” zei Draco.
Ze liepen verder langs perron 8 en kwamen bij de muur tussen Perron 9 en 10.
Draco liep gewoon recht op de muur af en liep er dwars doorheen.

Wolf leek Zijn voorbeeld te willen volgen.
Hij had Hem nogal aardig gevonden wat Lelie nogal vreemd vond omdat Wolf meestal niet vriendelijk was tegen vreemden.
Lelie bleef stomverbaasd staan, plots kwam Draco weer terug.
“Sorry even vergeten” verontschuldigde hij zichzelf, hij pakte Lelies hand en trok haar mee.

Een tel later stonden ze op een druk perron tegenover hun stond een fel rode trein.
“O my god” fluisterde Lelie die achter zich keek.
“Indrukwekkend niet” zei Draco grijnzend naar Lelies verbaasd gezicht kijkend.
Hij vond het prachtig hoe sommige mensen zo verbaasd konden zijn.
“Kom dan zoeken we een coupe uit” Zei hij en trok Lelie mee.
Ze liepen langs de trein tot ze bijna achteraan waren ze stapten in de trein (Draco hees de koffers naar binnen) en plofte neer in een lege coupe.
Wolf ging in de hoek van de bank liggen en leek meteen in slaap te vaal

“Nu wil ik wel wat meer over jou en die school weten” Zei Lelie.
“Nou ik ben Draco Malfidus junior, geboren op 19 augustus net 17 geworden.
Mijn moeder overleed toen ik werd geboren en mijn vader heeft me opgevoed”
Vertelde Draco.
“Zo, zo…ik”
“Zo, Malfidus nieuw vriendinnetje” zei een jongen die plots de coupe binnenviel.
Draco zuchtte “Potter, mag ik je voorstellen, Mar..Ik bedoel Lelie White”
De jongen met zwart haar Keek Lelie bewonderend aan, “Zo, zo” zei hij, terwijl hij op de bank naast Draco neerplofte.
Lelie keek hem met opgetrokken wenkbrauwen aan stond op en begon in haar weekendtas te graaien.
Deze stond hoog dus rekte ze haar armen op waardoor haar top omhoog kroop.
Op haar buik verscheen een tekening.
“Wat is dat” Vroeg de zwart harige jongen en hij wees op haar buik.
“Dat… Is een tatoeage” Antwoordde Lelie belerend.
Zonder enige gene trok De jongen haar top nog wat verder omhoog om het de hele tatoeage te zien.
“Netjes hoor” zei hij terwijl hij de rode roos bestudeerde.
“Ja potter laat haar nu maar weer met rust en ga je eigen meisjes lastig vallen” zei Draco geïrriteerd.
“sorry Man ik gaat al”
En de jongen verliet de coupe.

“Ik wist niet dat je die had” zei Draco toen de jongen weg was.
“Nee je weet wel meer niet ik ken je namelijk net”

Lady Luna · Geplaatst: Zo Jul 24, 2005 18:26

Een bekentenis.

“zo Malfidus je ziet er vermoeid uit, zwaar gehad”
Draco Malfidus Senior zat op een gemakkelijke fatuil in de leraren kamer van Zweinstein.
“Ach praat me er niet van ik moest dat meisje Mary op het perron haar spullen geven, ik kwam echt net op tijd als mijn zoon niet met haar had gepraat was ze al weg geweest”
“Hmm, jah ik heb over haar gehoord, ze zat in een christelijk weeshuis niet, maar daar wilden ze haar niet meer ze werd te oud en ze konden haar net mee onder controle houden”
Zei Harry Potter die tegenover hem ging zitten.
De verhouding tussen hun twee was heel erg veranderd sinds de val van Voldemort.
Vlak nadat Voldemort gevallen was Leek Draco hem nog trouw te zijn tot plots bleek dat, dat helemaal niet waar was.
Perkamentus ontving hem met open armen en Draco sprak geen woord over waarom hij dit gedaan had.

Malfidus senior leek nu in gedachten verzonken.
Hij dacht aan jaren terug.
Toen zijn vrouw zwanger was van Draco, hij had een fout begaan.
De grootste die hij kon maken.
Hij was verliefd geworden op een vrouw genaamd Claire, ze was een dreuzel.
Nooit had hij verwacht dat dit zou gebeuren en toch gebeurde het.
Hij ging een relatie aan met haar, en ze werd zwanger.
Toen zijn eigen vrouw Daisy overleed besloot Draco te stoppen met donkere magie hij was het nu zat.
Zijn vader was er niet blij mee en wilde dat hij Draco Junior zou opvoeden als een echte Malfidus, maar Draco weigerde.
Hij wilde met Claire trouwen en ergens anders zijn leven slijten.
En al helemaal niet bij een stel dreuzel haters.

Toen verdween hij en lang wist zijn vader hem niet te vinden.
Maar het nootlot sloeg toe en toen hij ze vond vermoorde hij Claire.
Dat was net nadat de Baby geboren was,
Draco wist dat hij niet terug kon naar het ziekenhuis en hoopte alleen dat ze goed voor de baby zouden zorgen.

“Potter ik wil dat je weet, jij bent schoolhoofd ik bedoel, ehm Mary of ook Lelie hoe ze zichzelf noemt is mijn dochter” Zei Draco Sr. tegen Harry Potter.
Deze wist even niks uit te brengen hij keek allen stomverbaasd.
“Maar dit meisje is deels dreuzel, ze..”
“Ga me nu niet vertellen wat ze is dat wist ik, haar moeder Claire was Dreuzel, ik kon er niks aan doen dat ik verliefd werd op haar ze…” Zei Draco.
Harry glimlachte “je hoeft je niet te verontschuldigen, het overvalt me gewoon.
Het is gewoon jij de dreuzel hater, was zij de reden dat je, je vader verliet”
Draco’s blik verduisterde.
“Hij vermoordde haar, hij wist uit Azkaban te blijven toen. Daarom kwam ik naar Perkamentus ik wilde vragen of hij Draco junior kon beschermen tegen hem”
“Aha zo dus, ik wist dat er iets was, maar zeker zoiets had ik niet verwacht, je wil zeker niet dat iedereen het weet” Zei Harry.
“Nee zeker niet, vooral Draco hoeft het niet te weten, maar jou zoon ook niet of wie dan ook, ik wil gewoon dat jij het weet” Zei Draco Harry doordringend aankijkend.
“Ik hou mijn mond” antwoordde Harry.

“Nou, misschien moeten we ons maar omkleden” zei Draco.
Hij en Lelie hadden de hele reis gepraat over van alles en nog wat.
“He omkleden” zei Lelie verbaasd.
“Schooluniformen” Zei Draco met een Dat-heb-ik-je-toch-verteld blik.
“Daar heb je niks over gezegd waar kan ik de mijne eigenlijk vinden” zei Lelie.
“In je koffer”
“Ow”
Lelie maakte haar hutkoffer ruw open en vond de kleding.
“iew” was haar eerste reactie toen ze het rokje en de bloes en een of andere lange mantel uit de koffer haalde.
Daarna dook ze in haar eigen weekendtas en haalde daar ook nog wat spullen uit.
“Nou wegwezen jij je denkt niet dat ik me met jou erbij ga omkleden wegwezen” en zonder pardon zette ze Draco de coupe uit.

Een paar minuten later mocht hij weer binnen komen.
“Dit is toch een stuk beter” zei Lelie grijnzend naar zichzelf kijkend.
Ze had de kleding aan maar had zelf wat dingen toegevoegd.
In plaats van gewone kousen had ze nu zwart met wit gestreepte kousen aan.
Het bloesje wat bij het uniform hoorde lag in de hoek van de coupe en ze had een wit bloesje van zichzelf aan, deze was ook wit maar op de achterkant stond de afbeelding van een katten kop die grijnsde daar boven stond ‘lucky number’ en onder de kop 13.
Ook op de voorkant stond nog een kleine afbelding van de katten kop.
“Ja je hebt gelijk dat ziet er veel beter uit” Zei Draco grijnzend, “nu ik” en hij duwde Lelie de coupe uit om vervolgens alleen zijn mantel aan te doen (zijn broek en shirt had hij al aan)
“Ja dat was echt nodig hè” zei Lelie sarcasties toen ze weer binnen stapte.
Draco grijnsde.

Niet veel later minderde de trein vaart en stopte.
“kom we moeten gaan” zei Draco die opstond en de coupe uitliep.
“En onze spullen dan” Zei Lelie die Wolf wakker maakte en zijn riem stevig vast pakte, voor het geval hij weer weg zou rennen.
“Die worden naar het kasteel gebracht, Kom nou maar”
Lelie volgde Draco door de menigte en ze kwamen op een druk perron terecht.

En voor de derde keer die dag liep ze tegen iemand aan.
Met een bons vielen zei en de persoon waar ze tegenop liep op de grond.
“Wie hebben we hier, o jah het tatoe meisje” zei een bekende stem.
Lelie keek op en zag dat het die zwartharige jongen was, Potter noemde Draco hem.
“Ja, Potter” zei ze met een zucht en stond op terwijl ze over haar pijnlijke achterwerk wreef.
“Moeilijk hè lopen” zei hij sarcasties.
Lelie gaf hem een Yea-whatever blik en stak haar hand uit om hem overeind te helpen.
Deze pakte hij aan maar nog voordat hij helemaal in balans was kwam er een groep leerlingen vlak achter hem langs.
Op dat moment liet Lelie zijn hand los waardoor hij tegen de groep aanviel en een ketting reactie veroorzaakte.
Lelie keek grijnzend toe hoe iedereen dankzij potter viel.
Ze sloeg haar hand voor haar mond en zei “oeps” met een sarcastiese stem.
Grijnsde en draaide zich om en liep naar Draco.
“Ik krijg jou nog wel tatoe meisje”
Schreeuwde Potter haar nog na.

Draco stond bij een groepje leerlingen die hij goed leek te kennen.
Hij keek om toen hij Potter hoorde schreeuwen.
Met grote ogen keek hij naar het schouwspel.
Lelie liep vrolijk op hem af, Met wolf aan de riem in haar hand.
Draco begreep dat zij de verantwoording had voor de gevallen Potter en andere leerlingen en grijnsde ook.
“Jongens mag ik jullie voorstellen Lelie white, en..”
“Wolf, vulde Lelie hem aan”
De groep bestond uit drie jongens en twee meisjes.
“Lelie dit zijn, Moreno Sky”en Draco wees een Jongen aan met Bruin/blond haar en ongelooflijk Blauwe ogen.
“En, Cole Delgadino”en hij wees een bruin harige jongen met flets groene ogen aan die haar duister grijnzend aankeek.
“Devon Fortune” En wees een jongen met bruin haar dat bijna zwart leek en zulke bruine ogen dat ze bijna zwart leek.
De laatste jongen keek haar grijnzend aan hij had een blik in zijn ogen die Lelie niet kon verklaren.
“Nu de meiden, Gwyn Ame” Dat was een meisje met grauw blond haar en een nogal zuur gezicht.
“En Morena Sky, de tweeling zus van Moreno”Dit meisje leek inderdaad veel op haar broer, ze had precies dezelfde ogen en hetzelfde haar.
Alle 7en zeiden ze Lelie gedag.

“Ik wist niet dat je ook honden mee mocht nemen” zei Moreno die op wolf wees.
“Ja wat dan nog, ook al mocht het niet,Wolf gaat gewoon met me mee hoor” Zei Lelie fronsend.
Ondertussen kwamen ze bij de koetsen en stapten met ze allen in en van de eerste.
“Dus je komt toch wel in onze afdeling niet” Vroeg Devon aan Lelie.
“Dat zien we nog wel niet welke was het ook alweer, Huffelpuf” zei Lelie nadenkend.
“Draco, wat heb je haar gezegd, Huffelpuf a hoe kun je” zei het meisje dat Morena hete ontsteld.
“Nee Lelie we zitten in Zwadderich, dat heb ik je verteld” zei Draco Morena even geïrriteerd aankijkend.
“Ow oké zal wel” Zei Lelie.
Niet veel later stopten ze bij Zweinstein.
Toen lelie de koets uitstapte bleef ze even met open mond staan kijken naar het grote kasteel.
“wauw” was het ene wat over haar lippen kwam.
“groot he, wacht maar tot je binnen bent” zei Devon grijnzend en hij pakte haar hand en trok haar mee naar binnen”

Lelie wist in de grote zaal al helemaal niks te zeggen, zo stomverbaasd was ze toen ze het plafon zag.
wist in de grote zaal al helemaal niks te zeggen, zo stomverbaasd was ze toen ze het plafon zag.
“Jij moet Mary zijn, hup bij de eerste jaars jij” Zei opeens een bazige stem.
Voor Lelie stond een Vrouw en een donker paars gewaad, haar, haar was in een paardenstaart gebonden en ze keek Lelie gebiedend aan.
Lelie draaide met haar ogen en haalde haar schouders op en ging bij de eerste jaars staan.
Deze stonden allemaal voor de wat ze dacht de leraren tafel.
Ze bekeek elke leraar een voor een, ze zag de vader van Draco Malfidus ook zitten.
En een man die heel veel op die ene Potter leek.
Die man stond op en verwelkomde de nieuwe en oude leerlingen.
Toen begon de sorteer ceremonie.
Lelie was niet meer verbaasd toen de hoed die op een krukje stond begon te zingen.
Ten eerste omdat Draco dat haar al had verteld dat, dat zou gebeuren.
Maar ook omdat ze wist dat hier de meest vreemde dingen gebeurden.

Toen werden alle eerste jaars een voor een naar voren geroepen door de bazige vrouw.
Lelie werd als laatst opgeroepen.
Ze stapte naar voren vreemd aangestaard door de leraren, Ten eerste had ze die ene lange mantel vergeten aan te doen.
En natuurlijk omdat ze de kleding wat had aangepast.
Een leraar leek het wel grappig te vinden en dat was de vader van Draco Malfidus.
Ook de man die zo op die potter leek en schoolhoofd bleek te zijn wisselde een veelbetekende blik uit met hem.

Ze nam plaats op het krukje en de hoed werd op haar hoofd gezet.
“Zo, zo, ik wist niet dat er nog een tweede was” mompelde een stemmetje.
Lelie trok haar wenkbrauw op,wat betekende dat nou weer.
“Je bent alleen geen volbloed, dat is vreemd voor jou, maar toch hoor je daar thuis, Zwadderich” Het laatste zei de hoed duidelijk hoorbaar.

Lelie was nog even beduusd door wat de sorteer hoed gezegd had.
Maar toen besefte ze waar ze ingedeeld was liep ze naar de tafel van Zwadderich en nam plaats naast Draco.
Het enige wat hij deed was vrolijk grijnzen.
Hij boog zich naar haar toe en fluisterde “Ik denk dat Devon een oogje op je heeft”
Lelie keek Devon’s kant op en zag dat Devon ook naar haar keek.
Ze glimlachte, misschien was het toch wel niet zo’n slecht idee hier op school zitten.

Lady Luna · Geplaatst: Ma Jul 25, 2005 19:59

Nou hier een nieuw hoofdstuk mensen,
Iedereen die op de poll heeft gestemd en gereageerd heeft, bedankt aar vooral niet stoppen Razz

Ik ga vanaf nu ook songs in me verhaal gebruiken bestaande en verzonnen, ik hoop dat jullie het nog steeds leuk vinden,
Heb je tips kritiek of wil je gewoon zeggen hoe leuk je het verhaal vind Pb me dan of zet het in het reactie topic.

Songs in the darknes.

Please, please forgive me
But I won't be home again
Maybe someday you'll look up,
And, barely conscious, you'll say to no one
Isn't something missing

You won't cry for my absence, I know
You forgot me long ago
Am I that unimportant
Am I so insignificant
Isn't something missing
Isn't someone missing me

Even though I'm the sacrifice
You won't try for me, not now
Though I'd die to know you love me
I'm all alone
Isn't someone missing me

Please, please forgive me
But I won't be home again
I know what you do to yourself
I breathe deep and cry out
Isn't something missing
Isn't someone missing me.

Even though I would sacrefice
You wont try for me, not now
I would die to know you love me
I'm all alone
Isn't someone missing me

And if I bleed i'll bleed
Knowing you dont care
And if I sleep just to dream of you
I'll wake without you there
Isn't something missing
Isn't something...

You know I'm the sacrefice
You wont try for me not now
Though i'd die to know you love me
I'm all alone
Isn't something missing
Isn't someone missing me...

De laatste noten van een piano verstomden in de duisternis.
Er klonk een droge snik en er kwam beweging in wat eerst een schaduw leek te zijn.
Lelie stond op, hoe had ze zo dom kunnen zijn.
Ze had het moeten weten, Draco had het gezegd en zij luisterde niet.
Eigenlijk deed ze dat gewoon nooit, dacht ze bij zichzelf.
Ze veegde de laatste traan uit haar ogen, niemand zou het merken.
Ze zou dit zelf oplossen, zelf wraak nemen want niemand maar dan ook niemand kon of mocht spelen met haar gevoelens.
Eigenlijk had ze het kunnen weten, ze had het kunnen begrijpen 5 weken terug al…

(5 weken eerder)

“Dev ik dacht dat we..” Zei Lelie teleurgesteld.
“het spijt me Lelie maar ik kan echt niet, bijles is bijles ik moet echt naar Professor Griffel”
“Nou.. oké dan” Devon Pakte een boek uit zijn tas en verdween uit de leerlingen kamer van Zwadderich een teleurgestelde Lelie achterlatend.
Ze hadden nu al sinds begin oktober verkering.
Het ging Lelie heel goed op Zweinstein, veel beter dan ze ooit had kunnen denken.
Het begin was het moeilijk geweest, omdat ze pas zo laat begon, de eerste weken kreeg ze veel bijles soms zelfs in het weekend.
Maar dat had Lelie niet zo erg gevonden gewoon omdat dit haar interesseerde.
En geleidelijk aan ging het beter en kon ze hoger in de klassen.

En nu zat ze zich te vervelen, huiswerk had ze af en nu niks te doen dus.
Ze had zin om te zingen maar hier waren geen instrumenten
Cd’s of wat dan ook hadden ze hier ookal niet.
En van bandjes hadden ze ook nog nooit gehoord.
Ze Liep naar haar slaapzaal en greep haar weekendtas waar ze een schrijfblok uit haalde.
Wolf lag op het voeteneinde van haar bed te slapen, maar toen Lelie binnen kwam werd hij wakker en toen hij haar zag begon hij vrolijk te kwispelen.
“Hey schatje ga je mee” Zei Lelie terwijl ze de hond over zijn kop aaide.
De hond blafte vrolijk en volgde zijn baasje die het schrijfblok in haar schooltas had gedaan en richting de deur liep.

Ze liep de leerlingen kamer uit en ging op zoek naar een leeg lokaal.
Toen ze er een vond sloot ze de deur met een spreuk die Draco haar had geleerd.
Daar plofte ze op de grond en pakte het schrijfblok en een pen.
Even bleef ze stil zitten Wolf nestelde zich tegen haar aan.
En gedachteloos aaide Lelie de hond.
“Het is een stuk moeilijker zonder muziek hè” zei ze bedenkelijk.

Zonder aankondiging begon ze een liedje te zingen wat ze op een van haar Cd’s had staan.

i'm so tired of being here
suppressed by all of my childish fears
and if you have to leave
i wish that you would just leave
because your presence still lingers here
and it won't leave me alone

these wounds won't seem to heal
this pain is just too real.....

Lelie stopte met zingen toen opeens de deur van het lokaal open ging.
“Wie zit…. He wat doe jij hier” Daar stond Professor Malfidus hij gaf verweer tegen de zwarte kunsten en leek eigenlijk niet heel erg verbaasd te zijn.
Lelie stond vlug op “ik wou net gaan sorry ik wist niet….”
“Nee zo erg is het niet ik hoorde alleen, was jij dat..”
Lelie kreeg een rode kleur “jah”zei ze beschaamd.
“Daar hoef je, je niet voor te schamen hoor het klonk goed.
Lelie keek de professor niet aan en liep snel het lokaal uit zonder nog wat te zeggen.
Wolf volgde haar trouw.
Ze liep door de gangen van Zweinstein op zoek naar een ruimte waar ze gewoon rustig kon zingen zonder dat ze gestoord werd.
In de gang kwam ze Devon tegen hij liep samen met Morena.
“Dev” Zei Lelie verbaasd, “Wat doe jij hier”
Heel even leken Devon en Morena te schrikken.
“Morena heeft ook bijles heb ik je dat niet verteld we moeten nu gaan hoor tot zo” zei Devon, hij ga Lelie een vluchtige kus op haar lippen en liep weg.

Lelie keek ze verdwaasd na en liep zonder na te denken verder.
Wolf had tegen Morena en Devon gegromd maar dat deed hij altijd.
De enige die hij echt leek te mogen was Draco.

Ze liep verder en stond even later voor een lege muur, tegenover een schilderij.
Met een zucht liep Lelie een paar keer heen en weer langs de muur.
Opeens verscheen er een deur, Lelie keek verbaasd maar opende de deur meteen zonder na te denken.
Toen ze de ruimte binnen stapte kon ze wel juichen van geluk.
Er stond een piano, een gewone gitaar een elektrische en een bas gitaar.
Ook een keyboard en tot haar vreugde ook een Cd’ speler met een hele collectie Cd’s die ze allemaal kende.
Ook lagen er een paar die ze niet kende.
Er leek zelfs aan wolf gedacht te zijn want er stond ook een grote honden mand in de hoek.

Ze kon haar ogen gewoon niet geloven, ze had nooit iemand over deze ruimte gehoord.
Verder wilde ze er niet over na denken, ze ging achter de piano zitten en speelde een paar akkoorden.
Goed was ze hier nooit in geweest, in het weeshuis hadden ze ook een piano gehad, ze had een tijdje les gehad.
Maar die jongen die haar les gaf was zo perfectionisties, en Lelie had geen geduld.
Ze pakte de akoestische gitaar op en speelde ook een paar akkoorden, eigenlijk was het enige waar ze echt goed in was zingen.

Ze wilde dat de instrumenten uit zichzelf konden spelen, maar hoe.
Opeens viel haar oog op een kleine stapel boeken die op de grond lagen naast een stapel grote fel gekleurde zitkussens.
Ze plofte op de kussens neer en pakte het eerste boek van de stapel.
‘Achtergrond muziek zonder speler’ stond er in grote letters op de kaft.
Lelie sloeg het boek open en hierin werd uitgelegd hoe je een piano uit zichzelf kon laten spelen.

Lelie bleef de hele avond in de kamer zitten.
Ze wilde eerst onder de knie krijgen hoe je instrumenten zelf kon laten spelen.
Rond half een s’nachts besloot ze dat het toch wel tijd was om terug te gaan naar de leerlingenkamer.
Ze maakte wolf wakker die alweer was gaan slapen, en liep voorzichtig terug naar de leerlingen kamer.

Toen ze daar kwam bleek ze niet de enige te zijn die nog laat op was.
Devon en Morena zaten ook nog in de leerlingenkamer.
Ze schrokken Toen Lelie de leerlingenkamer in stapten.

“Lelie ik dacht dat je al sliep” Zei Devon.
“Nee ik ben in de bieb geweest” loog Lelie, ze wilde dit voor zichzelf houden.
“Maar nu ga ik wel slapen, hoe ging jullie bijles trouwens” Ging Lelie verder.
“Hu, bijles, O, jah, goed hoor” Zei Devon even verward.
“Nou ik ga slapen, zie je morgen” Zei Lelie vrolijk, Ze gaf Devon nog een zoen en liep met Wolf naar de slaapzaal.

Ze had het toen kunnen weten, ze had moeten snappen dat ze iets voor haar verborgen hielden.
Maar nee, ze was zo dom om het niet te zien.
En vannacht zag ze wat ze niet had gezien, of misschien gewoon niet wilde zien.

Ze ging die avond weer naar ‘haar’ muziek lokaal.
Devon had weer bijles dacht ze.
Terwijl ze door een gang liep zag ze beweging in een lokaal.
Het was Devon, Lelie glimlachte en wilde het lokaal binnen stappen om hem gedag te zegen.
Voor zover ze wist was er geen leraar, alleen hij en Morena die naast hem zat.
Wat ze toen zag deed haar adem stokken.
Morena zoende Devon, geen onschuldig zoentje, maar een heftige tongzoen.
Die geen 1 seconde duurde.
Tranen welde op in Lelies ogen
Dit kan niet waar zijn, dacht ze ontsteld, nee, alsjeblieft niet.
Ze begon te rennen het beeld van Morena en Devon stond op haar netvlies gebrand.
Ze stormde het muziek lokaal binnen, liet zich op de kussens vallen en begon te huilen.
De volgende dag verscheen ze moe aan het ontbijt.
“Ey schat, slecht geslapen” zei Devon die haar een kus gaf.
“Ja nogal”
Lelie wilde hem gewoon een mep verkopen maar hield zich in ze zou wraak nemen maar ze moest eerst verzinnen hoe.

Die middag rende ze ipv ontbijt naar de leerlingenkamer.
Ze wist dat Morena iets voor haar verborgen hield.
Ze wilde nooit dat lelie in de buurt van haar hutkoffer kwam.
Nu zou ze haar spullen eens doorzoeken.
In de slaapzaal liep ze meteen naar Morena’s bed en sloeg haar hutkoffer open.
In de eerste instantie zag ze niks, maar toen ze een paar kledingstukken opzij schoof zag ze een stapeltje perkament.
Ze pakte de bovenste en las.

Lieve Mory,

Mijn antwoord,
Natuurlijk ga ik met jou naar het bal, ik maak het een dag voor het bal uit met Lelie,
Hou van ju,
Liefs Devon

Lelie kreeg weer een brok in haar keel, aan de briefen te zien duurde dit al heel lang.
Ze gooide de briefen terug, legde de kleren er weer overheen en smeed de koffer dicht.
Weer kreeg ze de drang om heel hard weg te rennen, wat ze ook deed.
Ze rende de leerlingenkamer uit en rende door de gangen van Zweinstein.
Opeens struikelde en viel op de grond in een verlaten gang.
Ze kwam overeind en ging tegen de muur zitten, ze trok haar knieën op en sloeg haar handen voor haar gezicht.

Waarom gebeurde haar dit nou weer.
Wat deed ze fout, was ze niet goed genoeg.
Ze keek naar haar linker pols, waar een litteken zat.
Ze had het al eens gedaan, ze kon het weer doen, dan was dit alles voorbij, dan hoefde ze zich nergens meer zorgen over te maken.
Ze streek met haar vingers langs het litteken.
Dit was de grootste reden geweest waarom ze haar niet meer wilden in het weeshuis.
De eerste keer werd ze gevonden het was ongeveer een halfjaar geleden.
De reden was een jongen, ze had niet verwacht dat zoiets weer zou gebeuren.
Hij had haar vernederd, ze wilde niet meer leven net als nu.

Plots hoorde ze pootjes trippelen op de stenen.
Lelie keek op en zag wolf.
Deze liep op haar af liet een klagelijke jank horen en likte haar handen.
Het leek of hij wilde zeggen dat ze het niet moest doen.
“hij is het niet waard hè” Zei ze terwijl ze de kop van Wolf tussen haar handen hield.
Met een korte blaf liet het dier weten het met haar eens te zijn.

Lelie besloot niet naar de les te gaan ze had geen zin dus liep ze naar ‘haar’ muziek lokaal.

Lady Luna · Geplaatst: Do Jul 28, 2005 11:21

Nou sterre hier voor jou ik hoop niet dat je te wanhopig was Razz

I would like to scream and shout

Lelie zat in de Bieb, ze probeerde haar huiswerk te maken.
Alleen dwaalde haar gedachten steeds af, af naar een wraak plan dat ze niet kon verzinnen.
Ze wilde hem vernederen, net zoals hij met haar wilde doen.
Het uitmaken net een dag voor het bal, de loser.
“Hey Tatoe meisje” Zei opeens een vrolijke stem.
De enige die Lelie zo noemde was Potter, “wat moet je” zei Lelie geïrriteerd.
“Nou wat zijn we weer aardig” zei Potter die tegenover haar ging zitten en zijn boeken op tafel gooide.
“Sorry ik ben niet in de stemming om aardig te zijn”
Potter keek haar vragend aan.
“Ruzie met het duiveltje”
fronsend keek Lelie Potter aan.
“Wie”
“Duiveltje Devon, je vriendje”
“Hu nee” Antwoordde Lelie afwezig.
Haar liefde voor hem was aan het verdwijnen, als hij haar zoende kon ze soms wel over haar nek gaan.
Maar ze liet niks merken, niet voordat ze het perfecte wraak plan had verzonnen.

“Nou je klinkt wel erg enthousiast, is het uit of zo”
“Nee” Zei Lelie.
‘nog niet’ dacht ze.
“Hé wat is dat”Zei Potter en hij trok een blaadje uit Lelies boek.
Nog voordat ze hem kon tegenhouden had Potter het gepakt en begon te lezen.

I wish this pain would fade away.
I realy dont want you to stay.
You think you can play my heart,
But you wil some day get your part.

You almost made me wand to kill myself.
But I know your not worth it.

I wil make you pay,
I promis you someday,

Potter keek Lelie vragend aan.
“Heb jij dit geschreven”
“Ja en geef nu maar terug”
Lelie probeerde het blaadje van hem af te pakken.
“You almost made me want to kill myself, wat bedoel je daarmee”
“Dit nou goed” en heel even liet ze haar linker pols zien.
Daarna greep ze het blaadje uit zijn handen, pakte haar spullen en liep weg.

Toen ze de bieb uit liep kwam ze Draco tegen.
“Hey, Meis al klaar met je huiswerk”
Lelie glimlachte “Nee Potter viel me lastig, k ga een rustige plek op zoeken”
Draco Volgde Lelie, “waar”
Lelie beet op haar Lip Draco kon ze het wel vertellen, hem kon ze vertrouwen, hij was sinds ze hier was als een grote broer voor haar geweest.
“Beloof me dat je het niet tegen iemand zegt” Zei Lelie terwijl ze een trap op liepen.
Draco fronste even maar knikte en volgde haar.

Niet veel later kwamen ze bij de gang, waar Lelie een aantal keer langs de muur liep.
Toen daar een deur verscheen keek Draco even verbaasd maar volgde haar naar binnen.
“Hier ben ik te vinden als ik ergens anders ben” zei Lelie vrolijk.
“Netjes hoor” Zei Draco bewonderend.
Hij nam plaatst achter de piano en sloeg een paar toetsen aan.
“Kun je piano spelen” vroeg Lelie die naast hem ging zitten.
“Nope”
“Gitaar dan”
“Ook niet” Draco stond op en liep naar de Cd speler, “Deze ken ik niet, wat stelt het voor”
Lelie liep naar hem toe en wilde een Cd pakken maar Draco was haar voor.
“Magic of Darknes, ik wist niet dat je die kende”
“Die ken ik ook niet die lag erbij, nog nooit naar geluisterd” Zei Lelie die de CD van hem over pakte en in de Speler deed.

Een Paar seconden later, klonk er rock muziek door de ruimte heen.
“Klinkt goed” zei Lelie.
“Ik weet het” Zei Draco met een grijns.
“Maar speel jij dan een van die instrumenten” vervolgde hij terwijl hij naar de andere instrumenten wees.
“Nee ik kan een klein beetje gitaar en piano spelen maar zing liever.
Ik weet nu wel hoe ik ze zelf kan laten spelen” Zei Lelie die de Cd speler uit zetten en met haar toverstok in de aanslag naar de piano liep.
“Laat zien, en horen ook natuurlijk” Zei Draco benieuwd.
Lelie liep naar de piano en mompelde een spreuk, niet veel later begon de piano een langzame melodie te spelen.
En Lelie begon te zingen

i'm so tired of being here
suppressed by all of my childish fears
and if you have to leave
i wish that you would just leave
because your presence still lingers here
and it won't leave me alone

these wounds won't seem to heal
this pain is just too real
there's just too much that time cannot erase

when you cried i'd wipe away all of your tears
when you'd scream i'd fight away all of your fears
and i've held your hand through all of these years
but you still have all of me

“Wow, Lelie je kan echt goed zingen” Zei Draco ontsteld toen Lelie stopte.
Lelie werd rood “je houd wel je mond hierover hè”
“Waarom, je zou op het kerstbal moeten zingen Devon zou…”
Maar Draco stopte voor hij zijn zin afmaakte want hij zag Lelies gezicht vertrekken toen hij over het kerstbal begon.
“wat is er”
“He, wat, niks hoor” zei Lelie die zo normaal mogelijk probeerde te kijken.
Maar Draco wist haar te doorgronden, “Wat is er, er is iets ik ben echt niet dom hoor”
Hij liep naar haar toe en keek haar recht aan, “vertel”
“Nee, niks het is dat…” Tranen welde op in Lelies ogen.
“Is hij weer bezig, ik heb je gewaarschuwd hè”
Lelie kon haar tranen niet meer tegen houden, ze keek Draco hulpeloos aan.
Draco liep naar Lelie toe en sloeg een arm om haar heen “ach naïef meisje”zei hij troostend.

Even stonden ze zo toen zei Draco “Is het nou eigenlijk uit dan”
“Nee, hij maakt het uit de dag voor het kerstbal” zei Lelie bitter, haar verdriet was omgeslagen in woede.
“Maak het dan uit voor hij het kan doen”
Lelie liep naar de Cd speler en zette een van haar eigen Cd’s van aan.
“Nee ik wil wraak nemen niemand kan met mijn gevoelens spelen, ik weet alleen nog niet hoe”
“Een echte Zwaderaar hè” zei Draco grijnzend.
“Al was ik dat niet ik zou het toch doen” Zei Lelie kwaad.

Draco begon op een samenzweerderige manier te grijnzen.
“Weet je wat je moet doen, schrijf een nummer voor hem en geen lief liedje maar eentje waar je hem op een subtiele wijze laat merken hoeveel je hem haat en hem zal kwelen tot hij dood is”
“Ja en wanneer ga ik dat zingen, midden in de les of zo”
“Nee op het kerstbal lieverd, Die band van deze Cd( hij hield de Cd van Magic Of Darknes vast) komt spelen op ons kerstbal”
Lelie keek hem verbaasd aan, “En hoe kom jij daarbij”
“Via mijn vader, weet verder niemand… denk ik, maar dat doet er niet toe, als je nou een nummer schrijft op de muziek van hun willen ze je het vast wel laten spellen hoor”
Lelie keek Draco bedenkelijk aan, zou ze zoiets kunnen.
Misschien wel, ze zou…. Nee, ze durfde…. Of wel.

Draco leek haar gedachten te kunnen lezen,
“Natuurlijk kun je dat, je kan echt mooi zingen joh”
“Ik weet niet, ik…”
“Jij gaat een tekst schrijven en ik laat je verder met rust” zei Draco vast en liep de ruimte uit.

Lelie plofte met een zucht op de kussens.
Zou Draco gelijk hebben…. Misschien kon het zou wel een goeie zijn.
Ze stond weer op en liep naar de Cd speler om er een cd van Magic of Darknes erin te doen.
De hele avond lag ze te luisteren, maar ideeën kreeg ze niet.
En lang wakker blijven eist zijn tol, Lelie viel in slaap om 3 uur s’nachts.

Met een schok werd Lelie wakker, hoe laat zou het zijn.
Ze keek op haar horloge en liet haar hoofd weer op de kussens vallen.
Het was al half elf, geen zin om dus nog naar de les te gaan.
Ze ging overeind zitten en keek om zich heen.
De muziek speelde nog steeds(die had ze op repeat gezet) de muziek van Magic of Darknes.
Nog steeds had ze geen idee van wat ze moest schrijven dus besloot ze naar de leerlingenkamer te gaan om te douchen en om te kleden middag eten en dan nog wat lessen te volgen.

Toen ze de deur opende naar de gang lag Wolf op haar te wachten.
“Hey lieverd, kom je me helemaal ophalen” Zei ze terwijl ze de hond aaide.
Wolf likte haar hand en stond op en liep voor Lelie uit door de gang.

Net nadat de bel was gegaan die het einde van de les aan kondigde verscheen Lelie in de Grote zaal.
Ze was een van de eerste en ging aan het einde van de tafel van Zwadderich zitten.
Niet veel later stroomden de andere leerlingen ook binnen.
Een aantal leerlingen uit haar klas ( ze zat nu in het vijfde jaar waar ze vanaf daar zou verder gaan naar het zesde volgend jaar) zagen haar zitten en liepen op haar af.

“Lelie waar was je” vroeg een bruin harig meisje genaamd Vera.
“Hu, ow ik heb me verslapen” Antwoordde Lelie.
“Je sliep niet eens in de slaapzaal” Zei Vera die naast haar was gaan zitten.
Lelie onderdrukte een gaap “Ik…. Was…. Wat heb ik eigenlijk gemist”
“Weinig hoor, Malfidus les was wel grappig, Grifoendors uitgejouwd”
Lelie glimlachte “Vertel”
“Nou Potter, die kwam binnen, met zijn zelfingenomen koppie, moest een of ander boek hebben, Malfidus wilde het hem niet geven en zetten hem best voor gek, is ie goed in trouwens” Zei Vera grijnzend terwijl ze haar boterham met jam besmeerde.
“Jammer, had ik best bij willen zijn”
Lelie keek naar de tafel van Grifoendor, ze zocht Potter toen ze hem zag, zat hij ook naar haar te kijken.
Ze gaf hem één van haar meest dodelijke blikken en vervolgde haar gesprek met Vera.

Lady Luna · Geplaatst: Di Aug 02, 2005 15:58

Sorry dat et zo lang duurde met dit hoofdstuk k liep een beetje vast Embarassed

Maar hier is het Very Happy

Alle poll stemmers en pbers Bedankt Very Happy

dont stop

Devon, My Muze

“Nou ik heb het kunnen regelen voor je hoor, je mag zingen op het kerstbal”
Lelie Kekke Draco met grote ogen aan “Maar ik heb nog niks kunnen verzinnen en hoe weet je dat zo snel”
Draco grijnsde het was nog geen week geleden dat hij dit voor Lelie had verzonnen.
“Ik heb zo mijn contacten en via mijn vader ken ik een van de bandleden persoonlijk dus”
“Maar ik heb nog niks en het is al november” Zei Lelie verbijsterd.
“Over het zingen hoef je, je echt geen zorgen te maken hoor en je kan het echt wel”
Lelie zuchtte, ze was er niet zeker van.

Het werd kouder op Zweinstein en de winter kwam dichterbij net als kerst en Lelie had nog steeds geen idee wat ze moest zingen.
Naarmate de kerstvakantie naderde ging Devon Lelie anders behandelen, hij liet haar merken dat hij haar niet meer wilde.
Ook al voelde Lelie geen echtte liefde meer voor hem het deed nog steeds pijn.
Want ze hadden nog verkering.

Op een avond kwam Lelie s’avonds laat de leerlingen kamer in.
Zoals ze verwacht had zat er nog iemand in de leerlingenkamer, Devon en Morena om precies te zijn.
Ze kwam weer lekker onverwacht binnen dus zag ze, ze net van elkaar afspringen.
“Hoi Dev, Mor” Zei Lelie met een gemaakt vrolijke stem.
“Jeetje Lelie, je komt echt altijd zo laat hier hè” zei Devon geïrriteerd.
“Ja, dat toch lekker mijn zaak” Zei Lelie en ze stormde de trap op naar de slaapzaal.

Ze haatte die gozer waarom maakte ze het niet gewoon meteen uit.
Op dat moment kreeg ze zin om te schrijven en dat deed ze de hele avond was ze bezig.
Maar uiteindelijk had ze de beste songtekst die ze ooit geschreven had.
Die nacht sliep ze beter dan ze in tijden gedaan had.

Die ochtend verscheen Lelie met een nogal zelfingenomen grijns aan het ontbijt.
“Zo, zo jij ziet er vrolijk uit is het je gelukt” zei Draco toen ze naast hem plaatsnam.
“Ik kijk alleen zo als ik echt trots ben op mezelf en dat ben ik ook, en ja ik heb de tekst af” Zei Lelie breed grijnzend.
“Ik wist het, laat eens lezen”
Lelie keek Draco geheimzinnig aan, “Nee je hoort het wel ik moet het nog verbeteren en goed passend op de muziek maken, dus je hoort het wel met kerst, ik geef je het nummer wel dan kan je het doorgeven aan die band”
Draco keek teleurgesteld “Nou lekker weer zeg”
“Ach zeur niet man” en daarmee was het afgedaan, Lelie begon haar cornflakes te eten.

Nu gingen de dagen nog sneller voorbij.
Devon sprak een hele tijd niet Met Lelie, wat ze overigens niet erg vond.
Maar maakte het weer goed.
Ze snapte niet waarom hij het niet gewoon uitmaakte hij wilde haar zeker extra pijn doen, de loser.
Lelie was buiten de lessen om vaak in haar muziek ruimte te vinden.
Ze vond een instrumentale versie van het nr. van Magic of Darknes war ze haar nummer op inspeelde en dat lukte goed.
Ze wist ook precies wat ze zou gaan zegen voordat ze het nummer zong.

Op een maandag 2 weken voor de kerstvakantie Zat Lelie aan het ontbijt toen er een prachtige zwarte uil op haar af vloog.
De uil liet een brief op haar bord vallen streek neer voor haar bord en leek niet van plan weg te gaan.

Beste Lelie White,

Bij deze willen we jou laten weten dat we akkoord gaan met het zingen van een nummer op het kerstbal van Zweinstein.
We willen je ook bij deze vragen of je aankomende zaterdag bij ons in de studio dat nummer wil laten horen.
Zodat we er misschien nog dingen aan kunnen verbeteren.

Vraag aan je afdelingshoofd of dit mogelijk is en stuur ons dan een uil met het antwoord met deze uil (die weet ons te vinden)

Groetjes Magic of Darknes.

Er verscheen een brede lach op Lelies gezicht en ze liet de brief aan Draco lezen die tegenover haar zat.
“te gek joh,” zei hij grijnzend.
“Denk je dat het mag” Zei lelie terwijl ze een blik op Professor Malfidus wierp.
“Vast wel en anders haal ik hem over” Zei Draco.

Die middag had Lelie verweer tegen de zwarte kunsten van Professor Malfidus.
Na de les bleef ze achter ze had geen andere lessen meer om dat kruidenkunde uitviel.

Ze liep naar het bureau van Professor Malfidus die net opkeek.
“Kan ik iets voor je doen”
“Nou ja, ik wilde vragen of u toestemming wilde geven voor iets, dit namelijk”
En Lelie gaf hem de brief van Darknes of Magic.
Professor Malfidus las de brief en er verscheen een glimlach op zijn gezicht.
“Hier wist ik niks vanaf”
Lelie grijnsde “Het is ook niet de bedoeling dat iedereen het weet, het was niet eens mijn idee”
“Nou, ik geef je maar al te graag toestemming en ben ook heel benieuwd naar wat je gaat doen”
Lelie bedankte vrolijk en wilde zich omdraaien, toen Professor Malfidus haar terugriep.
“Waarom blijf je niet, naar wat ik hoorde heb je toch geen les misschien steek je er wat van op”
Lelie knikte, op dat moment kwamen de zesde jaars binnen.
Grifoendor en Zwadderich.
“Hey Lelie wat doe jij hier is deze klas niet iets te hoog voor je” zei Draco toen hij Lelie zag.
Lelie grijnsde “Ik heb geen les en besloot jou te komen irriteren goed?
“Altijd” Zei Draco toen hij op zijn plek naast Devon ging zitten die een woordwisseling met Potter leek te hebben.
“Kijk maar uit of je beland naast die wezel” Zei Devon minachtend.
“Alsof ik bang ben voor jou, je mag dan wel een duiveltje zijn maar bang ben ik echt niet” Zei Potter kwaad die nu ook op zijn plaats zat, de stoel naast hem was als enige nog leeg.
Lelie keek berekenend naar Devon, hij en potter waren al vijanden vanaf de eerste dag dat ze op Zweinstein waren,had ze zich laten vertellen.
Ze grijnsde en nam plaats naast potter die verbaasd opkeek en Devon leek te vergeten.
“Tatoe meisje, wat doe jij hier” Zei hij verbaasd.
“Me vervelen, waarom zit je alleen geen vrienden” Zei Lelie grijnzend.
“Nee, die eikel daar heeft Kevin naar de ziekenzaal gestuurd” Zei Potter woedend naar Devon kijkend.
Lelie keek even walgend naar Devon en keek toen naar Potter.
“Ja, dat kan”
“waar was die blik voor”
“Welke blik”
“Die blik van walging die je net op je vriendje wierp”
Lelie keek Potter schuldig aan “Doe maar alsof je dat niet gezien hebt”
Potter fronste maar zei niks.

“Nou ik wil deze les besteden aan oefenen met de non verbale spreuken(vervloeken zonder de spreuk echt uit te spreken).
Jullie verdelen jezelf in paren en gaan duelleren, non verbale spreuken leveren extra punten op”
Nadat Professor Malfidus dit zei keek Lelie naar Draco die haar wenkte.
“Partners” zei hij.
Lelie glimlachte, ze had duelleren met Draco geoefend en ze was er nogal goed in en had hem zelfs al een paar keer verslagen.
Ook was ze al bezig geweest met Non-verbale spreuken.
“Mij best”

Devon was nu met potter als enige over en keek deze dan ook grimmig aan.
“Klaar om naar je vriend te gaan “ zei Devon duister.
“Nee de vraag is ben jij klaar om vernederd te worden” zei Potter net zo duister.

Lelie keek naar de twee jongens en hoopte ergens dat Potter Devon heel erg zou inmaken.

Lelie ging nu tegenover Draco staan die haar grijnzend aankeek.
“Nou kom op…” zei hij uitdagend.
Lelie grijnsde en vuurde zonder enige aankondiging haar eerste spreuk op Draco af.

Niet veel later stonden de twee licht hijgend tegenover elkaar, ze waren een van de weinigen die nog bezig waren.
Lelie wist elke non verbale spreuk van Draco te ontwijken of te pareren.
Nu wilde Lelie ook kijken of zij zelf een Non verbale spreuk kon doen.
‘Paralatis’ En Lelie wees haar toverstok op Draco die met een verbaasde uitdrukking op zijn gezicht met een bonk op de grond viel.
“juffrouw white dat was een perfecte non verbale spreuk, ik kan me niet herinneren dat jij daar al les in hebt gehad” zei Professor Malfidus enthousiast.
Lelie glimlachte liep naar Draco toe en maakte de spreuk ongedaan, “hij heeft het me geleerd” zei ze terwijl ze haar hand naar Draco uitreikte en hem overeind trok.
“Dan zijn mijn complimenten ook voor hem” Zei de professor.

Verderop was Potter aan het winnen van Devon, die na een non-verbale spreuk bewegingloos op de grond viel.
Er klonk gejuich van de Grifoendors en van binnen juichte Lelie ook mee.
Professor Malfidus maakte de spreuk bij Devon ongedaan.
Deze keek woedend hij was vernederd door Potter.
“Is er nog iemand die mij aandurft” Zei Potter grijnzend.
“Ja ik”

De leerlingen keken verbaasd de kant op waar de stem vandaan kwam.
Lelie stapte op Potter af die haar spottend aankeek “Jij”
“Ja ik” zei Lelie hem met en minachtende grijns aankijkend.
Potter bleef spottend kijken niet gelovend dat zij die net begonnen was op Zweinstein hem kon verslaan.

“Zo een uitdaging nemen u die aan Meneer Potter” zei Professor Malfidus.
“zeker wel” Zei Potter en hij ging klaar staan met zijn toverstok in de aanslag.
Lelie nam plaats tegenover hem en keek hem grijnzend aan.
“Het gebruik van Non-verbale spreuken is toegestaan” Zei Professor Malfidus voordat hij het startsein gaf.

“Paralatis” Schreeuwde Potter als eerste.
Lelie grijnsde, hij was dus niet van plan om meteen op de stille toer te gaan nou best.
“Protego” Zei Lelie en de spreuk van Potter kaatste af.
Potter leek verbaasd en Lelie ging meteen in de aanval “Rictusempra”
Potter was te laat om de spreuk te ontwijken en hij begon onbedwingbaar te lachen.
Hij wees met moeite zijn toverstok op zichzelf en wist “Finite incantatem” te zeggen.
Hield op met lachen en richtte zijn toverstok op Lelie.
Zonder enige aankondiging voelde Lelie dat haar benen aan elkaar plakten en viel ze op de grond.
Ze keek woedend naar Potter en deed hetzelfde als wat ze bij Draco had gedaan ‘Paralatis’ nu was het Potter die verlamd op de grond viel.

Lelie maakte de spreuk over haar benen ongedaan en kwam met een triomfantelijke grijns overeind.
De zwadderaars juichte haar toe.
Ze liep naar Potter toe die bewegingloos op de grond lag.
“Nu heb je niet meer zo veel praatjes hè” Zei Lelie grijnzend.
Ze wees met haar toverstok naar hem en zei “Enervatio”
Ze reikte haar hand naar hem uit en trok hem overeind.
“Dat….. was een sterk staaltje toverkunst” zei hij grijnzend.
“Ik weet het” zei Lelie vrolijk.

Niet veel later verlieten ze het lokaal.
Professor Malfidus was onder de indruk geweest van haar duelleer kunsten en had haar verzekerd dat ze extra punten zou krijgen.
Ze liep richting de muziek ruimte om weer wat te gaan oefenen ze wilde dat het goed zou klinken als ze zaterdag het aan de band moest laten horen.

Ze wist niet dat iemand haar volgde iemand die ze niet wilde spreken.

Lady Luna · Geplaatst: Za Aug 06, 2005 19:40

Alle Pbers en stemmers bedankt, hier is et nieuwe hoofdstuk.
Nog steeds zijn tips en reacties welkom.

Dont you mess with my haert or I will taer you appart.

Lelie liep door de gang naar haar muziek ruimte toen ze iemand haar naam hoorde roepen.
“Lelie wacht even”
Lelie keek om en zag Potter ze fronste sinds wanneer noemde hij haar Lelie.
“Ik wilde je nog even spreken”
“Nou doe je best”
Potter leek naar worden te zoeken.
“Nou….. ik heb niet de hele dag hoor” zei Lelie ongeduldig.
“Dat gedichtje wat je had geschreven sloeg…… sloeg dat op jezelf..”
Lelies ogen werden groot, waarom kwam hij daar nou weer mee.
“Wat gaat jou dat nou aan” zei Lelie verhit.
“Ja dus, dus dat litteken heb ik me ook niet verbeeld”
“Wel dus want er is geen litteken te bekennen” zei Lelie en ze trok haar rechter mouw omhoog en liet haar pols zien.
“Maar..” Stamelde Potter.
“Ja zeur dus niet zo dat gedichtje zat al in dat boek niet van mij dus laat me met rust en bemoei je met je eigen zaken”
En Lelie duwde hem weg met haar linker arm.
Potter pakte deze vast en trok haar mouw omhoog, “En wat is dit dan”
Lelie trok haar hand zo snel terug dat het leek of ze zich gebrand had.
“Dat zijn mijn zaken” en ze rende naar haar muziek ruimte.

Potter bleef even staan en liep toen achter haar aan, hij had een vermoeden waar ze was.
Hij wist niet waarom maar dit meisje boeide hem ze was mysterieus ze had gewoon iets.
Niet in de zin van leuk vinden of zo… maar ja het was niet uit te legen.
Hij liep door een gang waar een tapijt hing van Barnabas de onbenullige.
Precies wetend waar Lelie moest zitten.
En tot zijn vreugde was de deur zichtbaar en stond op een kier.

Zijn hand reikte naar de klink zou hij naar binnen gaan?
Hij duwde de klink omlaag en vanuit de kamer klonk Rock muziek.
Lelie stond met haar rug naar hem toe en ze zong.
Potter besloot haar toch niet te storen en deed een stap terug en sloot de deur die versmolt met de muur.

Die zaterdag verscheen een zenuwachtige Lelie aan het ontbijt.
Ze zou om 11 uur met brandstof naar de muziek studio van Darknes of Magic gaan en ze was ongelooflijk zenuwachtig.
Ze was net in staat om te praten maar ze kreeg wat eten aanging geen hap naar binnen.
Ze bleef nog lang aan de tafel van Zwadderich zitten gewoon om dat ze niks anders wist te doen.
Om kwart voor elf ging ze naar Professor Malfidus kantoortje.

Professor Malfidus zat achter zijn bureau hij was bezig met en brief schrijven maar toen Lelie binnen kwam duwde hij het snel weg.
“Zo, jufrouw white, een reisje naar de studio van Magic of Darknes was het voor u niet?
“Ja” antwoordde Lelie met een zenuwachtige stem.
Professor Malfidus stond op pakte een pot met stof en reikte hem naar Lelie.
“Al eens met brandstof gereisd.
“Nee” zei Lelie met een klein stemmetje.
“Het is heel simpel, gooi het brandstof in het vuur, zeg duidelijk waar je heen wil en stap dan zelf in het vuur, hou wel je armen goed tegen je lichaam aan”
Lelie knikte en nam een hand brandstof, liep naar het vuur en gooide het erin.
De vlammen werden groen en ze stapte erin terwijl ze “Muziek studio Darknes of Magic in Londen” zei.

Lelie begon rond te tollen en ze zag haarden voorbij flitsen, ze hoopte dat het zo snel mogelijk voorbij zou zijn.
Plotseling stopte het tollen en viel ze uit een haard.
“Zo, we hebben entrees gezien maar dit is een mooie” Zei een vrolijke vrouwen stem.
Lelie kwam overeind de as uit haar ogen wrijvend, voor haar stonden vijf mensen.
3 jonge vrouwen en twee mannen, allemaal keken ze Lelie lachend aan.
“Dus jij bent Lelie white” Zei een vrouw met lang Zwart krullend haar en vriendelijke ogen.
Alle leden van de band leken zo’n jaar of 20 te zijn.
Lelie knikte “voorat jullie iets zeggen wil ik jullie iets bekennen” Zei ze direct.
De bandleden keken haar afwachtend aan.
“ik weet pas sinds een paar weken van jullie bestaan af, dus ben geen grote fan en….”
Een vrouw met zwart haar waar grijze en witte strepen door zaten begon te lachen.
“Dat vinden we helemaal niet erg hoor en we wisten het al Draco Malfidus heeft dat ons allemaal al uitgelegd”
Lelie keek verbaasd maar glimlachte dat had ze moeten weten.

“Dus we zullen ons voorstellen ik..” en de vrouw met het zwart krullende haar wees naar zichzelf “ben Cassidy, 1e zangeres”
“Dat is Kitty bassist” zei ze en wees naar de vrouw met zwart met grijze haar, nu Lelie beter keek zag ze dat ze katten ogen had.
“En dit is Cassandra en 2e zangeres” Zei ze een wees naar een ongelooflijk knappe vrouw met lang blond haar waar zwarte strepen door heen zaten.
“Dan hebben we nog de drummer Jessy, maar we noemen hem liever Jess”
Een Jonge knappe man keek Lelie met een grijns aan, hij had kort blond haar en licht blauwe pret ogen.
“En als laatste Thomas ook wel Tom onze leadgitarist en zanger” en ze wees op de man die al een gitaar n zijn armen had hij had lang bruin haar en in plaats van een kleur had hij gewoon echt zwarte ogen wat hem een beetje angstaanjagend maakte.
Lelie wist eigenlijk niet goed wat ze moest zeggen, deze band was een van de beste in de toverwereld had ze zich laten vertelen, en zei mocht zomaar met ze optreden.
“De reden dat we je deze kans geven is omdat jij voor wat we weten niet een of andere meisje bent die wat aandacht wil” zei Cassidy alsof ze Lelies gedachten las.
“Maar de reden dat ik dit doe is…”
“Om je vriendje terug te pakken, maar Draco vertelde ook dat je echt gewoon goed kan zingen”
Lelie beet op haar lip, had Draco dat echt gezegd.

“Nu is het misschien slim voor jou om ons te vertellen welk nummer je wilt dat we spellen en dan kunnen we het gaan spellen” zei Cassandra.
Lelie maakte haar tas open en haalde har tekst eruit.
“Ik heb het nummer ‘Dont you cry for my heart it wont play your part'
Gebruikt de Titel heb ik veranderd in ‘Dont mess with my heart or I will tear you apart”

Lelie keek aarzelend naar de bandleden,
“Klinkt goed, als we het nu eens gaan spelen en jij zingt dan gaan we kijken of er nog wat dingen aan te verbeteren vallen of er misschien een 2de stem in kan” Zei Cassidy die Lelie vragend aankeek.
Lelie knikte en liep naar de microfoon terwijl de anderen hun instrumenten pakte en Cassidy en Cassandra plaats namen op twee stoelen.
“Je weet wanneer je moet invallen” vroeg Cassidy, Lelie knikte en de band begon te spelen.
Maar toen Lelie moest invallen hapte ze naar lucht en kreeg ze geen woord uit haar keel.
“Is er iets” Vroeg Cassandra die de band gebaarde te stoppen.
Lelie slikte “Ik….”
“Zenuwen” Zei Kitty veelbetekenend.
Lelie knikte.
“Daar had ik in het begin ook last van kijk gewoon niet naar het publiek of in dit geval naar Cassandra en Cassidy” zei Kitty die haar met een glimlach aankeek.
Lelie knikte en de band begon weer te spelen.
Dit maal sloot ze gewoon haar ogen en ze was weer terug in haar muziek ruimte.
Haar zenuwen waren verdwenen ze opende haar ogen en zong het hele liedje uit.

Toen ze uitgezongen was het even stil en klonk er plots applaus.
“Dat klonk echt heel goed, de tekst ook lekker subtiel” zei Cassandra bewonderend.
“Ja het is zeker goed en ik heb misschien wat ideetjes om het te verbeteren” Zei Cassidy “Als je het niet erg vind natuurlijk”
“Nee natuurlijk niet ik vin het alleen al te gek dat jullie het goed vinden” zei Lelie opgelucht en blij.

De hele dag bleef Lelie in de studio, ze verbeterde haar liedje en zette er ook nog een tweede stem voor Cassandra en Cassidy in.
S’avonds keerde Lelie pas om 8 uur terug naar Zweinstein.
Ze was echt super vrolijk maar wel moe dus ging ze naar de leerlingen kamer.
Die was nogal vol dus liep Lelie meteen naar de slaapzaal waar ze haar schoolspullen tevoorschijn haalde en aan haar huiswerk begon.

“Evan, dit is saai, weet je niet iets leuks om te doen”
“pff nee echt niet, alleen…. Misschien.. ze moet er wel zijn”
Er verscheen een grijns op Evan’s gezicht.
Hij zat samen met Chris in de leerlingenkamer van Grifoendor.
“wat”
“Nou dat meisje uh White die is vaak niet te vinden in het kasteel maar ik weet waar ze zit, in de kamer van hoge nood we kunnen kijken wat ze daar doet”
Chris begon ook te grijnzen “Man goed idee, wel misschien slim om je mantel mee te nemen hè”

De twee jongens liepen richting de kamer van hoge nood.
Bij de muur gekomen liep Evan er drie keer voor heen en weer denkend aan wat hij gezien had toen hij er eerst was binnen geweest.
Na de derde keer verscheen een deur in de muur.
Chris grijnsde “oké nu onder de mantel en kijken wat dat kind hier doet.
De twee jongens keken eerst of ze helemaal bedekt waren onder de mantel opende de deur en stapte voorzichtig naar binnen.

Lelie was binnen en zat met haar rug naar de deur toe.
Ze zong met de muziek uit de Cd speler mee en hoorde de deur niet open of dicht gaan.
“Waar komt die muziek vandaan” fluisterde Chris.
“hu daarvandaan, maar stil, straks hoort ze ons” Siste Evan terwijl hij naar de cd speler wees.
“uh, misschien hoort zij ons niet maar wat denk je van hem” Zei Chris die plotseling nogal angstig keek.
Evan volgde zijn blik en zag Wolf nu ook.
“ow, ja daar had ik niet op gerekend” fluisterde hij terwijl hij de hond naar hun zag kijken.
De twee jongens stapte voorzichtig naar achteren.
“Maar hij kan ons toch niet zien” fluisterde Chris.
Wolf fixeerde zijn ogen op het punt waar de twee jongens stonden en liep heel langzaam hun kant op.
“uhm nou daar ben ik eigenlijk niet zo zeker van” Fluisterde Evan.
Op dat moment begon de hond te grommen en draaide Lelie zich om.

“Wat is er Wolf, er is hier…” Maar ze viel stil en keek naar het punt waar Wolf ook naar keek.
Evan en Chris voelde zich heel ongemakkelijk, allebei vroegen ze zich af of ze gezien werden.
Wolf rende plots op ze af en zette zijn bek in de mantel en trok deze van Chris en Evan af.
Lelie keek woedend naar de twee jongens, “Wat moeten jullie hier” schreeuwde ze.
“Nou eh ik…” stotterde Chris, die Evan naar voren duwde zodat hij iets zou zegen.
“Eh nou we gaan al als je me, mijn mantel geeft” zei deze.
“Jou mantel terug geven” zei Lelie die de mantel net van Wolf pakte.
“Geen denken aan, en nu wegwezen of ik vervloek jullie, en ik ben goed in duelleren zoals Potter weet dus rot op”
“Maar….” stamelde Evan.
Wolf begon weer te grommen en liep op de jongens af die zich zonder nog na te denken omdraaide en de kamer uit rende.

Lady Luna · Geplaatst: Di Aug 09, 2005 10:31

Sprakeloos.

Kerst kwam steeds dichter bij en Lelie oefende haar nummer zo vaak ze kon.
De dag voor kerst zou er een soundcheck zijn voor de band en ze hadden Lelie gevraagd ook te komen om te kijken hoe het zou gaan.

Toen ze die ochtend wakker werd lag er een briefje op haar nachtkastje.
Met een grimas pakte ze het, ze wist al ongeveer van wie het moest zijn.

Lelie,

Het spijt me dat ik het moet zeggen maar ik maak het uit,
Het liep al een tijdje niet zo goed en ik denk dat het gewoon niet meer klikt tussen ons.
Dus bij deze is het over.

Devon

Lelie keek fronsend naar het briefje, hoe zwak.
Hij wist niks beters te verzinnen beter, ze schudde haar hoofd en stak het briefje met haar toverstok in de brand, weg ermee.
Ze stond op en liep naar de badkamer waar ze snel een douche nam.
Toen Lelie klaar was liep ze naar haar koffer op zoek naar wat makkelijk zittende kleding.
Ze vond een heup spijker broek die eigenlijk een beetje te groot was maar gewoon lekker zat en een topje met een zwart vest erover.
Na zich aan gekleed te hebben liep ze naar de leerlingen kamer waar ze Devon aantrof die(zo leek het) Morena aan het opeten was.
Morena zag Lelie aankomen en stopte ze keek haar aan.
Lelie keek zo minachtend als ze maar kon, Morena had een blik van angst in haar ogen.
Zonder ze daarna nog een blik waardig te keuren liep ze de leerlingen kamer uit richting de grote zaal.

Daar aangekomen at ze wat en verliet de zaal weer.
In de hal kwam ze Professor Malfidus tegen die haar tegenhield.
“Willen jij en Draco Malfidus vanavond even naar mijn kantoortje komen, Ik heb jullie iets te zeggen.
Lelie fronste even maar zei “ja is goed hoor”

Die middag keerde ze om 2 uur weer terug naar de grote zaal.
De deur was gezegeld met een paswoord, deze had Lelie die ochtend gehad van Professor Malfidus nadat hij had gevraagd of zij en Draco wilde komen.

Voor de Deur stond een klassenoudste die moest er voor zorgen dat niemand zomaar naar binnen gingen.
Dit was Nina Wemel het zusje van Chris Wemel, ze zat zoals je dan wel begrijpt in haar vijfde jaar.
“Je mag hier niet in” Zei Ze meteen Toen Lelie in de buurt van de deur kwam.
“Wedden van wel, ik heb het passwoord dus rot op” beet Lelie Nina toe.
Het meisje keek even verbaasd “Leuk geprobeerd en nu wegwezen”
Lelies bloed begon te koken wat dacht dat kind wel niet.

En toen opende de deur en stapte Jess naar buiten.
“Hey Lelie we dachten al waar blijf je”
Lelie glimlachte, en stapte naar binnen een stomverbaasde Nina achterlatend.
De grote zaal was totaal anders, de afdeling tafels inclusief de tafel waar de leraren aan aten waren verdwenen, er stond nu een groot podium waar eerst de leraren tafel was.
Daarop stonden de instrumenten van Darknes of Magic en 4 leden want Jess liep naast haar.

“Hey Lelie hoe gaat het met je, wilde ze je niet binnen laten of zo”vroeg Cassandra.
“Nee, irritante kind stond wacht te houden” Zei Lelie met een glimlach.
“Nou zullen we dan maar gewoon beginnen” Zei Kitty die haar gitaar me magie aan de versterker verbond.
“Ja dat is een goed idee” zei Tom.

De hele middag werd er geoefend, ze begonnen met inzingen en daarna kijken of alles goed klonk in de zaal.
Rond een uur of 5 moesten ze stoppen want er moest weer gegeten worden.
Lelie nam afscheid van de 5 leden van Darknes of Magic en wachtte in de hal tot ze moesten eten.

In de hal kwam ze Draco tegen “Hey, Draco we moeten zo na het eten naar het kantoor van Professor Malfidus”
Draco keek lelie verbaasd aan “Waarom”
“Ja dat weet ik ook niet” Antwoordde lelie terwijl ze de grote zaal inliepen die weer in originele staat was.

Nadat ze gegeten hadden gingen Lelie en Draco naar het kantoortje van Professor Malfidus.
Daar aangekomen klopte Lelie op de deur.
“Kom maar verder” zei een stem.
Professor Malfidus zat achter zijn bureau en maakte een nogal zenuwachtige indruk.
“He Pa wat is er” Zei Draco, Lelie was even verward maar besefte dat Draco de zoon van Professor Malfidus was.

“Nou ik wilde jullie spreken…” begon Professor Malfidus een beetje zenuwachtig.
“Het is zo Lelie… je hebt je vader nooit ontmoet en…”
“Ja en mijn moeder is dood, maar wat heeft dat met ons te maken” antwoordde Lelie verbaasd.
“Nou, ik ehm… het zit zo ik heb je moeder gekend.. en nou ja ik ben je vader”

Lelie was sprakeloos, hoe kon dat, dat was niet mogelijk toch ze… dan was Draco…
“Ga je me vertellen dat Lelie mijn zusje is…” Zei Draco stomverbaasd.
“Nou.. ja je halfzusje” Zei Professor Malfidus.
“Maar, hoe, ze is bijna net zo oud en mijn moeder”
“Ja, ik ben jou moeder niet trouw geweest, maar ik hield niet echt van haar, ons huwelijk was gearrangeerd, we kregen jou en toen ze overleed besloot ik een nieuw leven op te bouwen met Lelies moeder Amy, die toen al in verwachting van Lelie was.
“Ik kan niet zegen dat ik er trots op ben dat ik vreemd ging maar ik hield van Amy, iets wat ik nooit voor mogelijk had gehouden omdat ze een dreuzel was”
Lelie en Draco waren beide sprakeloos.

“Toen Amy jou kreeg, heb ik je heel even gezien, je was een prachtige baby, ik ging weg om Jou op te halen Draco maar mijn vader stal mijn geluk en…..” Professor Malfidus slikte en bedwong zijn tranen.
“ Hij vermoorde Amy niet wetend dat Lelie al geboren was”
Er liepen tranen over Lelies wangen “Waarom vertelde u dit niet eerder”
”Ik kon het niet, ik vind het nu nog steeds moeilijk” Zei Professor Malfidus.
Hij liep naar Lelie toe en sloeg een arm om haar heen, “Ik hoop dat je het me kan vergeven”
“Natuurlijk” zei Lelie huilend en ze sloeg haar armen om haar vader heen.

“Weet je wat dit betekent” Zei Draco opeens droog “Dat ik Devon of ga vervloeken of ongelooflijk in elkaar ga slaan”
Zijn vader keek hem vragend aan, “hoe kom je daar bij”
“Nou, ik ben zijn vriend kijk voor een vriendin wil ik me vriend niet kwijtraken, Sorry Lelie, maar ik laat hem niet zomaar me kleine zusje bedonderen”
Er verscheen een glimlach op Lelies gezicht
“Laat Devon nou maar aan mij over Broertje”
Draco’s gezicht vertrok “Hé ik ben je grote broer nu hoor”
Lelie glimlachte alleen maar.

“Jullie lijken heel erg op elkaar weten jullie dat” Zei hun vader na een korte stilte.
Lelie keek naar Draco, “jullie hebben dezelfde ogen, en je haar, is dat blond Lelie?
“Zo blond als maar kan” zei Lelie terwijl ze grijnzend een pluk zwart haar pakte.
“Ergens”
Weer omhelsde Lelie haar vader “ik vind het super dat u mijn vader bent, en jij mijn broer” zei ze met een brede glimlach.

De volgende ochtend werd Lelie met het meest blije gevoel wakker dat ze ooit had gehad.
Ze had een vader, ze had een broer en ze was zo vrijgezel als maar kan, beter kon het niet zijn.
Op het voeteneind van haar bed lag een stapeltje cadeautjes.
Ow, ja het was ook nog kerst, bedacht ze zich.
Naast haar zat Morena ze had net een cadeautje uitgepakt.
“Ach moet je kijken van Devon gehad” zei ze vals grijnzend naar Lelie terwijl ze een kettinkje liet zien waar een minuscuul hartje aan hing.
Lelie besloot haar te negeren en pakte haar eigen cadeautjes uit.
Als eerste pakte ze een klein groen fluwelen doosje uit ze opende het en er zat een prachtige zilveren ring in met een groene smaragd.
Dit was een cadeautje van Draco.
Daarna vond ze een platte envelop met een brief van haar vader.

Lieve Lelie,
Omdat ik je al die jaren geen cadeau heb kunnen geven heb ik voor kerst iets speciaals voor je uitgezocht, ik heb het speciaal voor jou laten maken het past bij de ring die je van Draco kreeg.
Ik hoop dat je het leuk vind.

Liefs je vader

De envelop hoorde bij een platte doos die ook van groen fluweel bleek te zijn.
Toen ze die opende wist ze ven niks te zegen.
In de dood zat een prachtige zilveren met smaragden ingelegde ketting met bijpassende oorbellen in de vorm van water druppels en een armband.
Ze slikte en haalde de ketting uit de doos.
Ze keek opzij naar Morena en kon het niet laten om te zegen “kijk dan wat ik heb gehad” en ze liet de ketting zien.
Morena’s gezicht vertrok van afgunst.
“Hoe kom je daar aan” zei ze.
“Gekregen van mijn vader” zei Lelie met een glimlach.
“Maar” begon Morena.

Maar Lelie luisterde niet ze legde de ketting weer in de doos en sloot deze magies af.
Daarna stond ze op uit bed en besloot te gaan douchen.
Ze pakte een speciale shampoo die ze in Zweinsveld had gekocht, deze zorgde ervoor dat alle verf of kleur die niet van jezelf waren uit je haar werden gewassen.
Deze had ze gekocht voor het geval ze weer eens blond wilde zijn.
En het werkte al de zwarte verf verdween als sneeuw voor de zon en haar eigen wit blonde kleur bleef over.
Na het douchen keek ze verbaasd in de spiegel, zo leek ze echt op Draco.
Ze maakte twee lange vlechten in haar, haar en liep naar haar koffer en zocht haar kleding uit.
Ze deed een zwarte broek aan met een groen shirt en een zwart vest ook besloot ze de oorbellen en de ring om te doen, de ketting bewaarde ze voor vanavond.

Toen ze in de leerlingen kamer kwam zag ze Draco staan en ze liep grijnzend op hem af.
“Hey Draco wat vin je van me haar” zei ze met een brede glimlach.
Draco kon zijn ogen niet geloven en Cole en Moreno die bij hem stonden ook niet.
“Wow weetje dat jullie nu net broer en zus lijken” Zei Cole.
Draco grijnsde “dat zijn we ook, maar dat weten we pas sinds gisteren”
Nu waren Cole en Moreno sprakeloos.
Lelie glimlachte, “gaan jullie ook mee eten” zie ze.
“Ja” zeiden de drie jongens in koor.

In de gangen keken verschillende mensen om toen ze Lelie naast Draco zagen lopen.
Lelie vond dit prachtig “lijken we nou zo erg op elkaar” Zei Lelie.
“Zeker wel jullie zijn net een tweeling als je zou zeggen dat het zo was zou ik het geloven” zei Cole grijnzend.
Draco grijnsde nu ook, hij vond dit allemaal erg grappig, hij keek naar Lelies hand en zag er de ring aan blinken.
“Ik zie dat je mijn cadeau mooi vind” zei hij.
Lelie keek hem glunderend aan en omhelsde hem.
“Sorry vergeten, ja echt war zo mooi en die ketting en oorbellen en de armband die ik van pap kreeg, *wauw wat klinkt dat leuk* zo mooi die doe ik vanavond zeker om” Zei ze blij.

Toen ze in de grote zaal kwamen kregen ze nog meer blikken van leerlingen toegeworpen.
Lelie keek naar de tafel waar de leraren zaten en zocht haar vader die naast het schoolhoofd zat.
Hij zag Lelie en hij keek net zo verbaasd als Draco had gedaan maar grijnsde toen breed en stote het schoolhoofd aan en wees naar haar.

De hele dag kregen Lelie en Draco reacties over hoeveel ze op elkaar leken en elke keer moesten ze weer uitlegen hoe dat kwam.
Rond zes uur besloot Lelie terug te gaan naar de leerlingen kamer ze had net een sneeuwballen gevecht bij gewoond en had Potter een aantal keren zonder dat hij wist dat zij het deed een flinke sneeuwbal in zijn gezicht weten te gooien.

Ze zouden eten in de leerlingen kamer omdat de zaal klaar werd gemaakt voor het bal.
Lelie at niet veel want ze begon nu echt heel zenuwachtig te worden.
Daarna verdween ze naar de slaapzaal waar ze haar jurken tevoorschijn haalde.
Ze had de gewaden van de andere meiden gezien en besloot expres iets heel anders aan te doen. Ze zou een van haar gothic jurken aandoen, nou ja eigenlijk twee, voor het eerste deel als ze nog niet moest zingen zou ze haar lange meest prinsesachtige jurk aandoen en als ze moest zingen een kortere en makkelijkere.
Ze wilde er niet aan denken dat ze onderuit zou gaan op het podium.

Dus besloot ze nu haar zwarte jurk aan te doen, het was net een prinsessen jurk met een strak lijfje En een hele wijde dubbele rok.
Het jurkje wat ze zou dragen als ze het podium op moest was zwart en had ook een strak lijfje waar met zwart zilver kleurig draad allemaal vormen op waren geborduurd. De rok liep wijd uit maar kwam zo’n tien cm boven haar knie.
Onder beide jurken droeg ze haar zwarte laarzen.

Lady Luna · Geplaatst: Za Aug 13, 2005 21:01

Ik wil bij deze TONKS heel erg bedanken voor haar hulp bij de songtekst die we samen hebben geschreven voor Lelie. Zonder jou was het me nooit gelukt dankje Very Happy

Hier is het nieuwe hoofdstuk..

Show time

Lelies handen trilden toen ze haar jurk aandeed en haar, haar opstak.
Nu was ze echt zenuwachtig, wat als ze nou helemaal niet kon zingen, *natuurlijk kun je zingen waarom mocht dit anders dan*
En wat als ze onderuit ging *dat kan niet, je hebt geen lange rok aan en er liggen geen snoeren op het podium*
Ze zuchtte diep, het zou wel goed komen, Morena was ook al binnen net als de andere meiden, ze waren druk bezig met omkleden, en hadden vragende blikken op Lelies jurk geworpen, Morena was de eerste die er wat over zei.
“Hoe kom je aan die jurk” zei ze bijna bevelend.
Lelie trok haar wenkbrauw op “Waarom zou ik dat tegen jou zegen”
Morena keek haar kwaad aan maar liet haar met rust.

Lelie was als eerste klaar en liep naar beneden ze had haar andere jurk verplaatst naar het kleine kamertje achter de grote zaal want daar zou ze zich omkleden.
Ze wierp nog een laatste blik in de spiegel.
Haar, haar had ze los opgestoken maar er hingen verschillende plukken los, haar make-up had ze voor de verandering niet helemaal zwart gedaan, ze had nu groene oogschaduw opgedaan, maar wel gewoon zwart oogpotlood en mascara.
De ketting had ze ook om hij stond prachtig bij haar jurk en de andere sieraden droeg ze ook.

Morena bleef ze met afgunst bekijken.
Lelie verliet de slaapzaal en liep naar de leerlingenkamer, ze werd aangestaard door verschillende jongens, ze zag er zo anders uit dan normaal.

“Wow Lelie je ziet er echt prachtig uit” zei Draco bewonderend, toen Lelie naast hem kwam staan.
Lelie glimlachte “Wel jammer dat ik nu alleen moet gaan, maar eigenlijk is dat zo erg nog niet….Maar ik ga alvast zie je zo wel” Zei ze en verliet de leerlingenkamer.

Op weg naar de grote zaal kwam ze weinig leerlingen tegen, maar voor de grote zaal stonden wel al leerlingen.
Lelie zag haar vader staan ze had hem die dag nog niet gesproken dus wilde ze hem nog bedanken voor haar cadeau.
Haar vader zag haar al voordat ze iets zei “Lelie wat zie je er prachtig uit, ik kan mijn ogen niet geloven, en ik zie dat je mijn cadeau om hebt” Zei hij met een grijns.
Lelie zei niks maar omhelsde haar vader, “Ik kan niet zegen hoe mooi ik het vind er zijn geen woorden voor” Zei ze met een glimlach.
“Ik zie zo al aan je dat je het mooi vind” Zei haar vader.

Naast hem stond een knappe rood harige vrouw die geanimeerd naar Lelie keek.
“Ik wist niet dat je een dochter had” Zei ze.
“Nee, dat wisten meer mensen niet, ik stel je voor, Lelie dit is Ginny Wemel, de zus van Chris zijn vader Ron Wemel, Ginny dit is mijn dochter Lelie”
Lelie glimlachte, ze had zo het idee dat haar vader die Ginny wel erg graag mocht.
“Ik hoorde dat jij iets gaat zingen vanavond” zei Ginny terwijl ze Lelie aankeek.
“Pa, het is een geheim ja” zei Lelie geërgerd naar haar vader kijkend.
“Sorry, zij is de enige aan wie ik het verteld heb” Zei haar vader schuldig.
Lelie rolde met haar ogen maar zei niks, ze keek de hal rond
Zo’n beetje alle leerlingen waren er al, en op dat moment gingen de deuren van de grote zaal open.

Lelies hart begon lichtelijk alarmerend in haar keel te kloppen.
Ze hoefde het podium nog niet op maar zenuwachtig was ze zeker.
Het podium was nog leeg op de instrumenten na.

Toen iedereen in de zaal was, werd het plotseling donker, er klonk gemompel van leerlingen, opeens klonk er een ongelooflijke knal het leek of de zaal ontplofte.
Er klonk gegil maar Lelie keek naar het podium dat plotseling verlicht werd.
Daar stond Darknes of Magic, de leerlingen begonnen te juichen en Lelie deed mee.

Cassidy zette als eerst het nummer in, al snel begonnen er mensen te dansen.
Lelie genoot van de muziek ze hoefde niet met een jongen te zijn om het hier leuk te vinden.
Dat uur luisterde ze alleen naar de muziek en keek naar de koppeltjes die dansten, het was op zich best grappig, sommige konden echt niet dansen.

En toen was het voor haar tijd om zich te gaan omkleden.
Lelie liep zo onopvallend mogelijk naar de kleine ruimte achter de grote zaal.
Daar klede ze zich snel om en ging achter het podium staan(waar niemand haar zag)

Toen stopte de band met spelen en nam Cassidy de microfoon ter handen.
“We hebben nu een speciale act voor jullie, er gaat iemand zingen die jullie kennen, Ze is een bloem omringt door duisternis” zei Cassidy dramaties het podium vulde zich met rook en Lelie liep het podium op en pakte de microfoon.

“ Deze is voor jou Devon, jij was mijn Muze” Zei ze duister en de muziek begon.

It was like heaven you and me
I hoped it would never end, you see
I was happy about how things where
Then she had to appear

She took you away from me
Whilst I had no idea

You acted like nothing was happening
You kept it a secret to me
But I'm not that blind you see

You thought I was your Fool
You could play around with my heart
You thought I wouldn't see you through
But fortunately I'm not as foolish as you
You will pay for the things you did to me
For my suffering en my trust you betrayed

Never ever think you can play with me
Cause I wil make you pay you see
Never ever think you can play with me
Cause I wil make you pay you see

I discovered your secret now a long time ago
I was acting like I did not know
Did not leave a hint behind
And let you act as you liked

I won’t cry for losing you
I already wasted to many tears that’s true

you just broke my haert in little pieces.
but a little glue will do
And ’ll erase all the memories of you

(2 keer)
You thought I was your Fool
You could play around with my heart
You thought I wouldn't see you through
But fortunately I'm not as foolish as you
You will pay for the things you did to me
For my suffering en my trust you betrayed

Never ever think you can play with me
Cause I wil make you pay you see
Never ever think you can play with me
Cause I wil make you pay you see

So this is my final word,
I Would Love to stab you with some kind of sword.

I hope you crash in your own missery
From now on I wil be free.

De uitwerking die het lied op de leerlingen had was onvoorstelbaar.
Ze gilden en juichten toen het lied af was gelopen, Lelie was lichtelijk buiten adem maar voelde zich beter dan ooit, Devon en Morena hadden de zaal verlaten, Devon had woedend gekeken en had Morena met hem mee de zaal uitgetrokken en haar vader en broer keken haar super trots.
“Nou Lelie we moeten zegen je was geweldig vonden jullie dat ook” zei Tom grijnzend. Deze vraag werd beantwoord met nog een luid gejuich.
Lelie stapte glunderend het podium af, Draco viel haar om de nek zodra ze eraf was.
“Je was geweldig” Schreeuwde hij.
Lelie kon geen woord uitbrengen, ze was gewoon te vrolijk.

De avond vorderde en ze werd door heel wat leerlingen aangesproken, Leerlingen uit alle afdelingen en de meeste kende ze niet eens.

Lelie stond net even alleen naar een langzaam nummer te luisteren toen Potter op haar afliep.
“Dansen? Zei hij.
Lelie keek hem verwonderd aan, maar nam zijn aanbod aan en nam zijn hand.
Hij leidde haar naar de dansvloer, Lelie legde haar handen in zijn nek en hij sloeg zijn armen om haar middel.
“ Je was echt heel goed daarnet” zei hij terwijl hij haar aankeek.
“Ja Dankje” mompelde Lelie, ze keek over Potters schouder heen naar Draco die haar met een blik van O-mijn-god-waarom-dans-je-met-potter blik aankeek.
Lelie grijnsde en keek Potter weer aan.
“Potter moet je horen” Begon ze.
“Je kan me gewoon bij mijn voornaam noemen ik haat het om potter genoemd te worden door de leraren is al genoeg” Zei hij geïrriteerd.
Lelie glimlachte schuldbewust “Sorry maar… Ik weet je echte naam niet eens” gaf ze toe.
“Ik heet Evan” zei hij.
“Oké, nou kijk Evan je mantel krijg je zo niet terug hoor” Zei ze met een kleine gemene glimlach.
Evan leek even uit het veld geslagen “Ja en hoe krijg ik hem dan wel terug”zei hij.
“Dat moet ik nog bedenken, je hoort of merkt het wel wanneer” zei Lelie met haar meest engelachtige blik.
Evan keek haar bewonderend aan, “Je moet wel uitkijken met de duivel hè, hij heeft een opvliegend karakter” Ging hij verder.
“Ik kan heel goed voor mezelf zorgen hoor” antwoordde Lelie hooghartig.
Evan zuchtte “Ik zeg alleen dat je moet uitkijken met hem ja” Zei hij nog eens nadrukkelijk.
Toen het nummer afgelopen was, applaudisseerde Lelie met de andere leerlingen mee.

“Lelie, Lelie” klonk er plots vanuit de zaal.
Al snel begonnen er meerdere leerlingen mee te roepen,
“Zo jullie willen haar nog een keer horen” Zei Cassandra met een glimlach.
“Nou Lelie je hoort het” Zei Tom en hij keek Lelie vrolijk aan.
Lelie glimlachte nog breder, En ze liep het podium weer op.
Daar aangekomen barste er weer een luid gejuich los.
Ze zong niet allen haar eigen nummer maar zong ook nog een paar andere nummers van Magic of Darknes mee.

Toen ze weer het podium afsprong stond ze oog in oog met Devon.
Ze keek hem aan met de grootste minachting, “Waarom maakte je het niet gewoon uit toen je het wist, waarom moet je me zo voor gek zetten” Zei hij woedend.
“Heb je het niet gehoord of zo
You will pay for the things you did to me
For my suffering en my trust you betrayed
Dit is de tol die je betaald ik laat niet met me spellen” Antwoordde Lelie.
Devon deed zijn mond weer open maar Draco stond plots naast hem.
“Zo Devon, leuk je te zien, man wil je nu oprotten ik wil mijn zus spreken” Zei hij woedend. Devon keek Lelie woedend aan "ik krijg jou nog wel wacht maar af” Zei hij dreigend.

Lelie keek hem na en dacht aan wat Evan had gezegd, Zou hij haar echt wat aandoen? Ze schudde haar hoofd onder de neus van haar vader en broer zeker niet.

Nogmaals TONKS heeeeel erg bedankt

Lady Luna · Geplaatst: Ma Aug 15, 2005 19:15

Iedereen bedankt voor de reacties heel leuk om te horen wat jullie ervan vinden Very Happy

Verkeerd gedacht.

Er gingen weken voorbij, Lelie was heel populair geworden onder bijna alle leerlingen. Devon daarin tegen werd vooral minachtend aangekeken.
Lelie was niet ongerust over dat hij haar iets zou aandoen, en dan nog ze zou van hem winnen met een duel.

De winter liep over in de lente dat kon je al te goed zien, aan het weer en aan de leerlingen want de examens kwamen in de buurt dus brachten ze hun tijd door met leren.
Deze tijd was Lelie heel nerveus ze zou dit jaar gewoon met de anderen van het 5e jaar examen doen maar als haar resultaten niet goed genoeg waren zou ze dit jaar over doen. Dat was wel logies natuurlijk maar Lelie vond het al irritant om bij jongere kinderen in de klas te zitten laat staan dat ze zou blijven zitten.

Op een mooie middagdag liep Lelie buiten ze was van plan om ergens buiten te gaan leren, ze liep naar een grote wilg en plofte op de grond neer.
Ze leerde ook vaak in haar muziek ruimte maar omdat het zulk mooi weer was zat ze nu buiten.
Ze was verdiept in haar boeken toen ze iemand achter haar hoorde praten. Ze had iemand horen langslopen maar had niet gekeken wie het was. Nu werd ze nieuwsgierig.

Ze legde haar boeken op de grond en keek om de boom heen. Ze zag nog niks want ze zaten achter een stel struiken. Ze wist dat het er meer waren want ze hoorde nog een stem, het waren er dus twee.
“Zweer je dat, je het uitmaakt” Zei de stem van een meisje.
“Ja, echt waar ik meen het, Ik hou van jou niet van Morena”
Lelies hart klopte in haar keel dat was Devon, hij was weer bezig. Ow ze kon die gozer wel killen, ze stond op en zag Devon en een meisje uit zijn klas Zwaderaar wel natuurlijk.

“Snap je het nou nog niet Devon, Je maakt het uit voor je een andere vriendin neemt”
Zei Ze kwaad, Devon draaide zich met een schok om en het meisje ook. Toen Devon Lelie zag, vertrok zijn gezicht en hij stond op.
“En jij moet je eens niet met anderen bemoeien” Zei hij en hij deed een stap richting Lelie.
“Waarom zou ik dat niet doen, je doet alleen maar mensen pijn” Zei Lelie, ze voelde een enorme dreiging vanuit Devon en deed een stap achteruit.
“Het is mijn zaak wat ik doe, en jij moet je erbuiten houden je hebt me al genoeg voor gek gezet” Zei hij en hij deed nog eens stap naar Lelie.
Hij stond nu recht voor haar, “Je moet je niet met mij bemoeien” Zei hij weer en hij gaf Lelie een duw.
Lelie tapte achteruit maar er stond een boom achter haar dus kon ze geen kant op.
“Weet je misschien moet ik je gewoon maar een lesje leren, ja dat doe ik” Zei Devon duister hij stond nu recht voor haar. “Je kan met mij niet sollen, niet met Devon Fortune” Hij balde zijn rechter vuist en sloeg Lelie vol in haar gezicht. Ze had het niet zijn aankomen en klapte met haar hoofd tegen de boom achter haar.
Het begon haar te duizelen en ze proefde bloed, Het volgende wat ze voelde was een enorme stomp in haar maag.
“Devon ik ben weg jij red je wel hè” Zei het meisje met angst in haar stem.
“Ja schat is goed ik maak dit even af” Zei Devon alsof het de normaalste zaak van de wereld was.
Lelie kreunde en kromp in elkaar, “Ja, daar kan geen toverstok tegenop hè” Zei Devon grijnzend maar hij was nog niet klaar.
Hij Schopte haar ook nog een keer in haar maag en Lelie voelde een rib in haar lichaam breken.
“Hou op” fluisterde ze bijna ademloos, “Wat zei, je ik hoorde je niet” Zei Devon gemeen grijnzend, De tranen liepen over Lelies wangen, ze wou dat het ophield maar nee. Voor ze kon op adem kon komen kreeg ze weer een schop tegen haar hoofd en nog een tegen haar borst.

Plots klonken er voetstappen.. dat was het laatste wat Lelie hoorde voor ze bewusteloos raakte.
“Wat gebeurd hier… Duivel, wat ben je…Oprotten laat haar met rust” Zei de woedende stem van Evan.
“Potter…” en zonder enige aankondiging sloeg Devon Evan bewusteloos.

Een paar uur later knipperde Evan met zijn ogen, waar was hij nu verzeild geraakt.
Het was donker, hij ging overeind zitten en greep naar zijn hoofd. “Aah, dat doet pijn” Kreunde hij.
Hij keek om zich heen en zag Lelie liggen “Lelie, hey Lelie.” Zei hij zacht.
Ze reageerde niet, Evan boog zich over haar heen en schrok va wat hij zag.
Lelies gezicht was bond en blauw geslagen, ze lag in een verkrampte houding maar gaf geen teken van leven.
Evan’s hart begon in zijn keel te kloppen,ze zou toch niet…
Maar toen zag hij haar borst op en neer bewegen, heel zwak.
Ze moest hier weg besefte hij, en hij tilde Lelie op en liep naar Zweinstein.

Even dat Evan dat de deur op slot zat maar dat was hij gelukkig nog niet.
Hij besefte dat het al een uur of 11 moest zijn.
Hij liep met Lelie in zijn armen richting de ziekenzaal toen hij met een schok besefte dat er geen schoolzuster was. De laatste was met pensioen en de nieuwe zou morgen arriveren.
Heel even zakte hem alle moed in de schoenen maar maakte toen rechtsomkeert en liep richting het kantoor van zijn vader.

“Aauw” Kreunde Lelie zacht.
Evan keek geschokt op “Stil, niet bewegen ik breng je naar mijn vader”
Lelie knipperde met haar ogen, was dat nou Evan “Het doet zo’n pijn” Zei ze zacht er drupten tranen op haar wangen.
“Ssst, zeg maar niks alles komt goed, wel wakker blijven nu hè” Zei Evan sussend.
“Ik kan…. niet wakker….. blijven… het doet zo’n”
”Nee je moet bij me blijven anders gaat het fout we zijn er bijna” Zei Evan zacht.
Ze waren nu bijna bij het kantoor van zijn vader nu hopen dat zijn vader er ook was.

“Uhm, at was het wachtwoord ook al weer, die stomme bezem die hij had vroeger” Dacht Evan hardop.
”He, o ja Nimbus 2000” Zei hij tegen de waterspuwer die opzij sprong en de trap naar boven vrij maakte.
Hij stapte de trap op en ging naar boven.
“Pa, ben je daar” Schreeuwde Evan.
Er klonk gestommel vanachter de deur “Evan, ben jij dat, wat doe jij zo laat op” Zei de stem van het schoolhoofd.
De deur opende en Harry Potter verscheen “Evan jij hoort…Wat is er gebeurd”
De man keek geschrokken naar zijn zoon “Ja, ik weet niet wat ik moet doen zuster is er niet ik wist niet…”
“Nee, die komt morgen ochtend kom binnen wie is dat wat is er gebeurd” Zei hij terwijl hij Evan binnenlied hij toverde een brancard tevoorschijn waar Evan Lelie op legde.
“Dat is Draco Malfidus, dochter wie heeft dit gedaan” Zei het schoolhoofd geschokt.
“Devon Fortune” Zei Evan bitter, “Hij kon zijn poten niet bij zich houden”

Het schoolhoofd liep meteen naar het haardvuur waar hij wat ingooide “Malfidus wil je nu naar mijn kantoor komen” Riep hij in de vlammen.
Een ogenblik later verscheen Professor Malfidus in de vlammen “Ja potter” zei hij grijnzend, maar toen zag hij Lelie liggen.
“Wat is er met haar gebeurd” Zei hij geschokt. “Ze is in elkaar geslagen door een leerling” Zei Evan’s vader “Wil jij Ginny Wemel halen ze zit in Zweinsveld” Vervolgde hij en hij keek nar Evan.
“Ehm nee die zit in mijn kantoor ik haal haar wel” Zei Prof Malfidus licht blozend.
Het schoolhoofd keek hem even verbijsterd aan maar knikte toen.

“Wat doet tante Ginny bij Malfidus” Zei Evan verbijsterd tegen zijn vader.
“Ja ik wilde net hetzelfde zeggen” Maar meer zeiden ze niet want Prof Malfidus en Ginny verschenen in het vuur.
Ginny liep zonder iets te zeggen naar Lelie toe, “wat is er met haar gebeurd” Zei ze geschokt. “Een leerling heeft haar in elkaar geslagen” Zei het schoolhoofd.
Ginny keek verbaasd “In elkaar geslagen is dat niet iets voor dreuzels”
“Nee niet voor Devon” Zei Evan.
“Devon Fortune die Chris ook die ziekenzaal in kreeg” Vroeg Ginny.
“Die ja” antwoordde Evan.
“Nou ik denk dat ik haar liever nu naar St. Holisto breng omdat ik niet weet of ze inwendige bloedingen heeft, kan dat? Zei ze terwijl ze vragend naar Harry keek.
“Nee, ja natuurlijk is goed, ik denk alleen, Evan wil jij Draco,Jr Halen ik denk wel dat hij wil weten waar zijn zus is, niet Draco” Zei hij terwijl hij zich op Evan richtte.
Evan knikte, “Hoe kom ik daar”
“Met brandstof, voor deze ene keer en steek geen vinger uit naar andere leerlingen met de naam Devon” Zei zijn vader bestraffend.
Evan knikte en pakte een beetje brandstof, “we zien jullie in St. Holisto” Riep zijn vader hem na.

Toen hij in de slaapzaal van de 6e jaars jongens uitstapte had Evan de neiging om Devon een mep te verkopen, maar hij volgde zijn vaders raad op en liep nar het bed waar een Blonde jongen lag te slapen.
“Hey Malfidus wakker worden” Zei hij zacht en hij schudde Draco ruw wakker.
“What the, Aah, Potter wat doe jij hier” Zei Draco geschokt.
“Sst kop dicht we moeten naar St. Holisto, je zus er is iets met haar gebeurd” Zei Evan sussend.
“He Lelie wat is er met haar, ze was niet bij het eten, ik…” zei Draco die zich snel omklede.
“Nee, kom op opschieten” Zei Evan weer, en ze liepen samen naar de haard.

Om vijf uur s’nachts waren de twee jongens weer op de weg terug naar Zweinstein.
“Wie heeft dit gedaan, Ik vervloek die eikel die dat op zijn geweten heeft” Zei Draco woedend.
Het ging al beter met Lelie ze zou s’ochtends al weer terug mogen naar Zweinstein. Ze zou nog een dag op de ziekenzaal blijven.
“Het is niet moeilijk om te verzinnen wie dit gedaan heeft hè Malfidus” Zei Evan sarcasties.
“Hoe bedoel je, wie wil haar nu…..”
“Ben je nou zo dom er is iemand die sinds kerst een hekel aan haar heeft, ik heb haar gewaarschuwd”
“Nu moet je, je kop dicht houden het was niet haar eigen schuld, ze heeft er niet om gevraagd om bijna dood geslagen te worden” Zei Draco kwaad.
“Nee, maar je moet uitkijken met die duivel” Zei Evan geërgerd.
“Wat, was het Devon…” “JA die heeft bijnaam De Duivel” Zei Evan.
“OW ik vermoord die gast” Zei Draco woedend.
“Wacht daar nu maar even mee ga eerst slapen, en dan zien we morgen verder meet een beetje geluk word ie van school getrapt” Zei Evan “Maar ik zie je morgen doei” En hij ging naar zijn leerlingenkamer.

Die ochtend hoefde beide jongens niet naar hun lessen, maar die middag gingen ze wel gewoon naar het middag eten.
“Jo, Malfidus, hoe gaat het met het Bloempje” Zei Evan toen hij Draco tegen kwam in de hal.
“Goed hoor ze is het nu al zat daar in de ziekenzaal maar ze moet er nog tot vanavond blijven”
Evan knikte, “ Doe haar de groetjes. En heb je….”maar verder kwam hij niet want Draco liep met een hoge snelheid naar de andere kant van de hal waar Devon stond “He, Malfidus doe dat nou niet” Zei hij geërgerd maar hij rende achter Draco aan.

“Jij, Sukkel hoe durf je” Schreeuwde Draco die op Devon afstormde en hem meteen een vuistslag verkocht.
Devon was overdonderd, maar kwam gauw bij zinnen en sloeg Draco terug.
Dit was het begin van een flinke worstelpartij, Draco sloeg Devon waar hij maar kon en Devon probeerde hetzelfde te doen. “Malfidus ophouden hij is het niet waard kom op” Schreeuwde Evan door het tumult heen. Hij baande zich een weg door de leerlingen die om de twee vechtende jongens heen stonden. Hij greep het gewaad van Draco vast en trok hem weg bij Devon zijn vriend Chris deed hetzelfde bij Devon.
“Kappe nou, hij is het niet waard Malfidus” Zei hij hijgend want het was niet makkelijk geweest.

“Wat is hier aan de hand” Zei Plots de stem van Prof Malfidus.
Het werd meteen een stuk stiller en Devon stopte met de pogingen om Los te komen uit Chris greep. “Draco….Wat had ik nou gezegd laat hem aan mij over” Zei Prof Malfidus kwaad.
“Maar pa…”
“Niks te maren, 20 punten aftrek, en Devon ik heb een hartig woordje met jou te spreken”

Draco had een blauw oog en een gespleten lip, en nog wel meer verwondingen aar hij vertikte het om naar de schoolzuster te gaan.
“Kom op nou man, dat gaat ontsteken” Zei Evan.
“Hou op met je met mijn zaken te bemoeien” Zei Draco kwaad en hij liep naar de grote zaal om te gaan eten.

Lady Luna · Geplaatst: Wo Aug 17, 2005 14:49

Sweetnes

Die middag besloot Draco toch maar naar de ziekenzaal te gaan, maar niet perse om zijn wonden te laten verzorgen. Hij ging er vooral heen om te kijken hoe het met Lelie ging.
“Hey zusje, hoe gaat ie” Zei hij meteen toen hij de zaal in kwam.
Lelie keek vrolijk op ze was net in gesprek geweest met Ginny over wat voor losers jongens soms waren.
“Kijk en dat is nou een schatje” Zei ze glimlachend.
“Ja dat is ie zeker wel” Zei Ginny glimlachend, zij was nu de nieuwe schoolzuster.
“Maar, meneertje Malfidus wat heb jij uitgevoerd” Vervolgde ze terwijl ze op hem afliep en naar zijn blauwe oog keek.
“Ik heb niks, ik heb alleen Devon even duidelijk gemaakt dat ie mijn zusje met rust moet laten” Zei Draco droogjes.
Lelie schudde haar hoofd “dat was niet nodig”
“Wel waar” hield Draco vol.
Zonder dat hij er erg in had genas Ginny zijn wonden “Zo dat is ook weer gebeurd” zei ze glimlachend.
“Heb ik verder nog wat interessants gemist”Vroeg Lelie.
“Nee, niet echt je krijgt de groetjes van Potter, die heeft ervoor gezorgd dat ik Devon niet al te erg heb kunnen verwonden” Antwoordde hij met een grimas.
“Nou dan moet ik hem ook maar bedanken” Zei Lelie grijnzend.
“Jah en dat kun je vanavond doen want dan mag je weer gaan” Zei Ginny.
Lelie straalde, het kon niet beter.

Die avond was ze alleen toen ze de ziekenzaal uitliep het eten was waarschijn lijk net begonnen dus was het nogal rustig in de gangen. “Hey bloempje, mag je alweer weg” Zei de stem van Evan achter haar.
Lelie keek glimlachend om “Ja, en ik wilde jou nog bedanken”
”Hu waarvoor” zei Evan verbaasd.
Lelie lachte, “O dat ben je vergeten, nou dan kan je mijn bedankje ook wel vergeten” Zei ze en draaide zich om.
“O, dat nee dat ben ik niet vergeten hoor” Zei Evan grijnzend en hij ging naast haar lopen. Lelie glimlachte, wat was die gozer toch vaag.
“Ten eerste wil ik je bedanken voor het tegenhouden van mijn broer, dat hij Devon niet helemaal heeft kunnen vermoorden”
Zei ze grijnzend “Daarvoor krijg je deze” en ze gaf hem een zoen op zijn wang.
“En voor het ontdekken van mij toen ik nogal in elkaar werd geslagen door Duiveltje Devon” en ze wilde hem nog een zoen op zijn wang geven maar Evan draaide zijn hoofd om en ze zoende hem op zijn mond.

Lelie deinsde achteruit en Evan keek haar grijnzend aan. Daarna stapte ze weer naar voren en gaf hem een klap in zijn gezicht en stormde weg.

Wat dacht die sukkel wel niet, hij vond het zeker grappig, dit deed hij vast bij meer meiden, Sukkel. Lelie was geschokt door wat Evan geflikt had ze was naar haar muziek ruimte gerend waar ze nu op een stapel kussen lag uit te hijgen. Opeens besefte ze hoe stil het hier was, en ze liep naar de Cd speler en gooide er een van haar favoriete cd’s in. Ze wilde Wolf hier hebben, verdomme die sukkel maakte haar helemaal van slag, als ze hem zo zag zou ze hem een mep verkopen. Of nee dat had ze al gedaan, nou dan kreeg hij er nog een. Lelies gedachten bleven door haar hoofd razen. Na een half uur besefte ze dat haar maag wel erg rommelde en besloot e naar de grote zaal te gaan.

Daar aangekomen zag ze Draco meteen zitten en nam plaatst naast hem. “Zo weer beter, nou dat is mooi want ik moet nodig wat met je bespreken” Zei hij nadenkend. Lelie knikte afwezig ze keek naar de Tafel van Grifoendor waar Evan zat, hij keek haar kant op en grijnsde. Lelie voelde dat ze rood werd en richtte haar aandacht weer op Draco.
“Dus ik denk dat ze wat met elkaar hebben maar ik weet het niet zeker wat denk….Waarom ben je zo rood” Zei Draco, Lelie onderzoekend aankijkend.
“Hu wat, wie hebben wat met elkaar” Zei Lelie die nog roder werd.
Draco grijnsde “Op wie ben jij verliefd”
“Hu niemand, mar wie hebben misschien wat met elkaar” Zei ze het onderwerp veranderend.
“Pa en die Ginny die nieuwe schoolzuster” Zei Draco alsof ze dom was.
Lelie fronste haar wenkbrauwen, “Hoe kom je daarbij”
Draco schudde zijn hoofd “je bent er niet echt bij hè, pa danste met haar op het Kerstbal, ze was nota bene gisteravond bij hem in zijn kantoor, laat dat geen belletje rinkelen” Zei hij grijnzend. Lelie vergat Evan en keek naar de lerarentafel naar haar vader.
“Wow denk je dat echt, ik mag haar wel hoor” Zei ze.
“Ja ik ook, het is best grappig dan te bedenken dat ze elkaar toen ze jong waren niet konden uitstaan. Toen kon Pa haar bloed wel drinken en zij het zijne”
Lelie glimlachte dat had ze allemaal nog nooit gehoord. De rest van de tijd sprak ze met Draco over haar vader en Ginny hoe ze hun misschien konden betrapen.

Toen ze die avond in bed lach dacht ze pas weer aan wat er gebeurd was die avond tussen haar en Evan.
Waarom had hij dat nou gedaan, hij dacht zeker dat hij leuk was *dat was ie toch eigenlijk ook* Nee echt niet, het was nee is een sukkel *Valt mee toch* Nee hij is de grootste sukkel op aarde *Hij is anders best Cute, misschien vind hij mij wel leuk*
“Aahrg hou op” Lelie greep wanhopig naar haar hoofd, ze werd gek van haar eigen gedachtes.
Wolf die naast haar bed lag keek haar met een schuin koppie aan, alsof ze vroeg wat er aan de hand was.
“Er is niks Wolfje, ga slapen” Zei ze met een glimlach. Ze liet zichzelf ook weer op haar kussens vallen, ze wist niet wat ze van Evan dacht en daar wilde ze eigenlijk ook niet over nadenken. Het enige waar ze aan wilde denken was dat haar vader misschien een geheime vriendin had Ginny Wemel.
Ze grijnsde en viel in slaap.

De dagen die volgde waren Lelie en Draco druk bezig met het proberen te betrapen van hun vader met Ginny maar ze leken steeds te laat te zijn. Meestal was het dat hun vader net uit de ziekenzaal kwam als zij eraan kwamen.
“Zo krijgen we ze nooit te pakken” Zei Draco toen ze richting de ziekenzaal liepen.
“Nu wel ik heb hem er net heen zien gaan kom op we moeten wel vlug zijn” Zei Lelie vrolijk.
Zonder er bij na te denken duwde ze de deur van de ziekenzaal open.
Er heerste complete stilte daar stond haar Vader en Ginny nou ja haar vader stond op een knie voor Ginny en hij hield iets in zijn handen, Hij en Ginny keken geschokt naar Lelie en Draco die in de deuropening stonden.
Lelie slikte “Uhm verkeerde deur” zei ze en sloot de deur en barste in lachen uit.
Draco deed hetzelfde, “Nou we hebben ze betrapt, en ik denk dat we een moeder krijgen Zei hij grijnzend. Hij leunde tegen de deur aan die open ging waardoor hij naar binnen viel, waardoor Lelie weer in lachen uitbarsten.
“Uhm Lelie, Draco kunnen we jullie even spreken” Zei hun vader aarzelend.

Lelie trok Draco overeind en liep met hem de ziekenzaal in die leeg was op hun en Ginny na.
“Misschien hebben jullie gezien….”
“Gaan jullie trouwen” Onderbrak Lelie haar vader, ze keek Ginny aan die straalde, Lelie had geen antwoord meer nodig.
“Ja” Zei haar vader trots naar Ginny kijkend.
Lelie juichte en viel Ginny om de nek “Te gek” Zei ze met een brede glimlach. Draco omhelsde zijn vader, “Gefeliciteerd” Zei hij grijnzend.

Hun vader besloot dat ze die avond het bekend zouden maken onder het diner.
Ginny zou het eerst vertelen aan Harry Potter omdat hij een hele goeie vriend van haar was, en ze wilde graag dat hij het meteen wist.
Lelie kon haar geluk niet op ze zou een moeder krijgen een echte moeder, kon het beter, nou zij vond van niet. Die avond zat ze met een grote grijns aan het Diner.
“Lelie vanwaar ben jij zo overdreven vrolijk” Vroeg Vera.
“Hmm wacht maar af je hoort het zo wel” Zei Lelie geheimzinnig.

Voordat de toetjes op de borden in de grote zaal verschenen stond het schoolhoofd op “Ik heb een hele leuke mededeling voor alle leerlingen en Leraren van Zweinstein” Begon hij.
“Bij deze wil ik iedereen laten weten dat Draco Malfidus onze leraar verweer tegen de zwarte kunsten en Ginny Wemel onze nieuwe schoolzuster sinds vandaag verloofd zijn om te gaan trouwen”
Heel even was het stil en toen barste er een luid gejuich en applaus los. Lelie glunderde en ze werd van alle kanten gefeliciteerd.
“Wanneer gaan ze trouwen”
“Ben je bruidsmeisje”
“Wanneer heeft hij haar gevraagd”
Deze vragen kreeg Lelie de rest van de avond naar haar hoofd geslingerd. In het begin was het leuk maar op den duur werd ze er echt gek van. Ze zat in de bieb maar besloot wolf te halen en buiten te gaan zitten.

Toen ze in de leerlingenkamer aankwam rende wolf vrolijk op haar af. “He schatje, kom je mee naar buiten ik word gillend gek hier binnen” Zei ze met een glimlach. Wolf blafte instemmend en volgde haar de leerlingen kamer uit richting de hal en naar buiten.
Het was nog redelijk koud buiten dus had ze wel een mantel meegenomen. Ze plofte in het gras dichtbij het meer dat glinsterde in de heldere nacht. Lelie zuchtte wat was het hier toch mooi, ze had nooit kunnen weten dat het zo zou lopen, Als ze dat had geweten dan was ze hier met plezier heen gegaan, nou ja… dat gedoe met Devon had ze liever over geslagen, maar toch had dat ervoor gezorgd dat ze op kon treden met Darknes of Magic.

Ach alles was gewoon vaag, dat wist ze zeker.
En nu voelde ze zich nog vager sinds dat gedoe met Evan, ze had constant buikpijn en kreeg geen hap door haar keel. Ze keek naar wolf die bij het water opgewonden heen en weer sprong, zo nu en dan kwam er een tentakel omhoog waar hij naar hapte. Ze glimlachte, gek beest.
“Is deze plek vrij”Zei een stem opeens.
Zonder op te kijken antwoordde Lelie “ja”

Lady Luna · Geplaatst: Do Aug 18, 2005 20:03

De band.

Lelie liet zich achterover in het gras vallen “Nog gefeliciteerd hè” Zei Evan die naast haar ging zitten.
“Hm, Dankje” Antwoordde Lelie zonder naar hem te kijken.
“Mijn vader zei nog ‘als je me 25 jaar geleden had gezegd dat Ginny en Draco gingen trouwen dan had ik je vierkant uitgelachen”
“Ow” antwoordde Lelie en ze draaide zich op haar buik.
“Waarom ontloop je me” Zei Evan die naast Lelie ging liggen en haar aankeek.
“Ik ontwijk je niet” Zei Lelie geërgerd terwijl ze weer rechtop ging zitten.
“Jawel nu doe je het weer” Zei Evan die haar bleef aankijken terwijl hij op zijn rug rolde.
“Hoe kom je daarbij, geef me een reden om jou te ontwijken” Zei ze kwaad terwijl ze weer op haar rug naast hem ging liggen.
“Omdat je bang bent”zei Evan en hij ging op zijn buik liggen en keek haar aan.
“Ik ben helemaal..”voordat ze kon uitpraten drukte Evan zijn lippen op de hare.

Het duurde niet eens 2 seconden maar het leek uren voordat Evan zijn lippen weer van de hare haalde. Lelie keek hem met grote ogen aan Evan streek een streng blond haar uit haar gezicht.
“Waarom..”
“Ik eet niks, nou jah bijna niks meer, ik word gek en kan alleen maar aan jou denken ” Zei Evan verward alsof hij er niks van begreep.
“Maar, ik dacht dat…”
Evan ging weer op zijn rug liggen.
“Het was ook voor de grap bedoelt die keer in de gang maar toen ik erover na ging denken… het was vreemd ik denk dat ik.. nee ik weet dat ik nog nooit zo gek op iemand ben geweest” zei hij druk gebarend met zijn handen.
Lelie keek hem aan, *dit kan niet, het is te gek voor woorden, Evan gek van mij laat me niet lachen, hij speelt een spelletje met me* Dacht ze verward.
Ze stond op en riep wolf “Lelie wat..” Zei Evan verward.
“Je kan geen spelletjes met mij spelen Evan, dat laat ik niet toe, ik… ik heb geen zin in nog een gebroken hart” Zei Lelie en ze liep zo snel als ze kon naar het kasteel.

wat is dit, dat kan niet..Evan, No way, hij speelt met me* Lelie liet zich op haar bed vallen, ze was meteen doorgerend naar haar slaapzaal toen ze het kasteel in kwam. Misschien niet, misschien meent hij het, misschien vind hij je echt leuk. * nee dat kan echt niet, ik bedoel het is Evan ik hoorde van Draco dat ie per jaar wel tien meiden had gehad*
“Ja maar ik heb hem met gen enkel meisje zien gaan dit jaar en draco zei nog.” Lelie liet zich met haar gezicht in haar kussens vallen. “Ik praat tegen mezelf kan het nog erger” Zei ze gesmoord.
“Lelie gaat het” Zei opeens de stem van Morena.
“Hu wat” Lelie kwam met en schok overeind.
“Je lijkt nogal jah hoe zeg ik het verward” Zei Morena weer en ze keek Lelie onderzoekend aan.
“Hmmm verward ja dat ben ik zeker” Merkte Lelie droogjes op toen keek ze Morena vragend aan “Sinds wanneer praat jij weer tegen me”
“Sinds nu, ik wilde je zeggen dat het me spijt, ik weet dat ik daar laat mee kom, Ik bedoel Devon is van school geschopt, maar ik durfde het gewoon niet te zegen… dat het me speet” Gaf ze toe.
Lelie glimlachte “Het was een sukkel, zo bestaan er meer op aarde, ik ben blij dat ie weg is”
Morena lachte “Ja ik ook, ik had moeten weten dat ie me bedroog ik had het moeten zien”
“Ja dat vond ik ook maar ik zag het niet, omdat ik het niet wou zien” Zei Lelie glimlachend.
Morena knikte “Maar waarom ben je zo verward dan”
“Hmm zelfde punt jongens alleen tikie anders” Zei Lelie en ze veegde haar haren uit haar gezicht.
“Ow vertel wie is het”
”Dat wil je niet weten, ik zweer het je” Zei Lelie zuchtend.
Morena keek teleurgesteld “ow, maar wat is er gebeurd dan”
Lelie glimlachte, Morena viel best wel mee als ze het zo bekeek. “Jongens zijn gewoon een geval apart laten we het zo zeggen”
“Ja, dat is zo waar en ze zijn…. Gewoon te vaag ” Knikte Morena instemmend.

Evan stormde de jongens slaapzaal in.
“Chris, ik wil een band oprichten”
“Hu wat” Chris keek Evan slaperig aan “Een wat oprichten”
“Een band, een rock band, doe je mee” Zei Evan verwilderd.
“Waarom” Vroeg Chris slaapdronken en hij ging overeind zitten op zijn bed.
“Huh, o uhm gewoon lol, jah doe je nou mee of niet”
Chris keek Evan aan met een blik van wat-is-er-met-jou-gebeurd-man maar knikte “Jah is goed ik doe mee, maar laat me nu weer slapen” Zei hij en hij liet zich op zijn kussen vallen en viel binnen een paar minuten in slaap.

(Een paar weken later)
“Weetje dat het eigenlijk best goed klinkt” Merkte Chris op.
Ze stonden met een groep van 4 jongens in de kamer van hoge nood.
Chris deed basgitaar, Evan zang en Lead gitaar, Jason Keyboard en Drake, drum. Allemaal waren het Grifoendors en vrienden van Evan. Ze hadden eerst met vraagtekens gereageerd op zijn idee voor een band maar uiteindelijk ging het best goed.
“Het word tijd dat we publiek krijgen” Merkte Drake op.
“Ja laten we een geheim optreden doen, alleen mensen die een uitnodiging hebben mogen komen” Zei Evan enthousiast.
“Ja, leuke meiden uitnodigen, voor ik weet vinden die muzikanten maar al te leuk” Zei Chris grijnzend. Evan gaf Chris een klap o[p zijn schouder “Man echt weer wat voor jou hè” Zei hij grijnzend. “Nee jij dan je hebt in maanden al geen scharrel meer gehad, er moet iets goed mis zijn met jou” Zei Chris.
Evan voelde dat hij rood werd, “Zie je wel, voor welk meisje heb jij deze band bedacht, want het was jou idee, en ik denk wel zeker te weten dat het met een meisje te maken heeft” ging Chris verder.
Evan hield zijn mond dicht maar kon zijn vrienden moeilijk voor de gek houden.
“Ja, en wie is het daar moeten we achter zien te komen, ik weet hoe we dat zien, als we ons geheime optreden hebben” Zei Drake met een veelbetekende uitdrukking op zijn gezicht. *ja dan zullen jullie het inderdaad zien* dacht Evan met een grijns.

“Lelie waar gaan we nou heen, dit kan echt niet we krijgen zo op ons donder als we gesnapt worden, en waarom heb je, je haar geverfd”
“Rustig nou, ik heb een uitnodiging voor iets en ik wil het echt niet missen en ik ga niet alleen en omdat ik dan niet meteen word herkend er zijn waarschijnlijk alleen maar Grifoendors”
Lelie en Morena liepen samen voorzichtig door de gangen van Zweinstein het was kwart voor twaalf.
“Maar waarom moet dit zo laat en waar gaan we nou heen” Zei Morena bezorgd.
“Potter en zijn vrienden hebben een bandje opgericht, eh, Boys of Darknes, ik bedoel alleen maar et zijn Grifoendor geen dark boys of zo” Zei Lelie spottend.
“Maar hoe kom jij aan een uitnodiging dan” Vroeg Morena.
“Dat weet ik eigenlijk niet, denk dat potter me er een gestuurd heb, het kan ook een foutje zijn geweest, maar ik mocht 1 iemand mee nemen en k ga echt me broer niet mee nemen, maar ik moet dit gewoon zien, hier moet het zijn”
Ze hielden stil, ze stonden voor een kerker, op het eerst zicht leek hij leeg en op slot te zijn.
Lelie klopte op de deur en deze ging een eindje open “Uitnodiging” zei een stem. Lelie draaide met haar ogen en duwde de uitnodiging tussen de opening door. “Oké is in orde” Zei de stem en ze werden binnen gelaten.

Het was een van de grotere kerkers, achter in de kerker stonden instrumenten. De jongen die bij de ingang had gestaan was Chris en hij keek Lelie en Morena nu verbijsterd aan. “Hoe komen jullie aan een uitnodiging” Zei hij.
Lelie keek hem kil aan “Gejat, nee gewoon opgestuurd gekregen zo laag zijn we niet hoor” antwoordde ze en ze liep verder.
Er waren nog meer leerlingen in de kerker hij was zelfs bijna vol en allemaal waren het Grifoendors.
“Ik voel me niet echt gemakkelijk Lelie” Zei Morena, ze werden nogal aangekeken door de ander leerlingen.
“Nee wat denk je van mij, we zijn hier klaar ik moet ze gewoon zien” Zei Lelie beslissend.

De klok sloeg twaalf uur en er klonk een knal vanaf de plek waar de instrumenten stonden. “Wel lets get this party started” Zei Lelie grijnzend en ze drong naar voren gevolgd door Morena.
De muziek begon en Lelie stond met grote ogen naar Evan te kijken “O my god he can sing” Zei ze verbijsterd.
Evan zag haar kijken en grijnsde maar ging gewoon door.
Na het eerste nummer klonk er een luid applaus van alle leerlingen die er waren.
“Ja dat dachten jullie niet he dat we meer konden dan grappen uithalen” Zei Evan grijnzend, weer brak er een gejuich los.
“Het liedje wat nu komt he ik speciaal gemaakt voor een heel speciaal iemand” ging hij verder toen het weer wat stiller was. Evan keek naar Lelie die zijn blik ontweek.

Breakdown
I can't take this
I need somewhere to go
I need you
I'm so restless
I don't know what to do
Cause we've had a rough times
From fighting all night
And now you're just slipping away

So just give me this chance
To make the wrongs right, to say:
Don't don't don't walk away

I promise
I won't let you down (you down)
If you take my hand tonight
I promise
We'll be just fine, this time
If you take my hand tonight
If you take my hand tonight

Without you I go through the motions
Without you it's just not quite the same
Without you I don't wanna go out
I just wanted to say

That I'm sick of these fights
I'll let you be right
If it stops you from running away

So just give me this chance
To make the wrongs right, to say:
Don't don't don't walk away

I promise
I won't let you down (you down)
If you take my hand tonight
I promise
We'll be just fine, this time
If you take my hand tonight
If you take my hand tonight

Take my hand
Take my hand
I promise
Take my hand
I promise
Take my hand

I promise
I won't let you down (you down)
If you take my hand tonight
I promise
We'll be just fine, this time
If you take my hand tonight
If you take my hand tonight
I will break you down
So take my hand tonight

Het hele nummer door keek Evan naar Lelie die voelde dat ze rood werd. Ze kon niet anders dan terug kijken, hij bleef haar aankijken en het leek alsof ze de enige in de ruimte waren. Chris keek vragend naar Evan die alleen maar oog had voor een roodharig meisje dat vooraan stond, was dat niet… nee, of toch wel dat was Lelie Malfidus, hij schudde zijn hoofd hij had het kunnen weten.

Toen het nummer afgelopen was keek Evan haar haast smekend aan, Lelie beet op haar lip en wilde het liefst heel hard wegrennen maar de menigte achter haar belette haar hiervan. Evan keek haar haast smekend aan, *O man hou op* Dacht Lelie wanhopig,. Evan glimlachte naar haar en ze kon niks anders dan terug lachen reken maar dat ze hem leuk vond. De rest van de avond bleef ze, Morena was weg na het eerste liedje, zonder iets te zegen was ze ervandoor gegaan.
Toen alles was afgelopen bleef Lelie tegen de muur staan en keek toe hoe alle leerlingen weggingen. Ze was de laatste op een paar giechelende meiden na en de andere jongens van de band. Ze volgde Evan in alles wat hij deed met haar ogen.
Evan wist maar al te goed dat hij bekeken werd maar negeerde het expres. Tot de kerker bijna leeg was draaide hij zich naar Lelie om en keek haar schuldbewust aan.
Hij negeerde de giechelende meisjes en liep regelrecht op haar af.

Lelie keek hem lichtelijk verlegen aan, “wat vond je van ons” vroeg Evan.
“Nou de naam is bagger, ik bedoel Grifoendors zijn niet dark” Zei ze nadrukkelijk. “En, jah jullie waren wel goed” Gaf ze toe.
Evan glimlachte “Mag ik nu een zoen” Zei hij. Lelie keek hem vragend aan “op mijn wang”zei Evan nadrukkelijk alsof ze dom was , en hij keerde haar zijn rechter wang toe. Lelie schudde haar hoofd en boog zich naar voren, maar net als de eerste keer draaide hij vliegensvlug zijn gezicht om en zoende ze zijn mond.

“Ik wist niet dat Evan een vriendin had” Zei een van de meisjes die nog in de kerker stonden.
“Hoe bedoel je” Zei Chris die tussen ze ging staan.
“Nou.. hij staat nu al zo’n tien minuten als het er niet meer zijn met dat kind te tongen” Zei ze geërgerd.
Chris fronste zijn wenkbrauwen “daar moet ik meer van weten en hij keek langs de meisjes naar Evan die zoals ze zeiden met een roodharig meisje stond te zoenen.
“Aaaah, mijn ogen” Krijste Chris dramatis en hij sloeg zijn handen voor zijn gezicht.
“Wiens ogen” Vroeg Drake, die er ook bij kwam staan.
“Dat” Zei Chris en hij hield 1 hand voor zijn ogen en wees met de andere richting Evan en het roodharige meisje.
“Zo heb ie weer een scharrel, dat heeft lang geduurd” “Dat is niet zomaar een scharrel dat is een Malfidus” Zei Chris nep huilend “Hoe kan hij dit ons aandoen” Ging hij dramatis door.
“Dat doet ie goed” Zei Drake grijnzend.
Chris keek alsof er iemand spontaan was ontbrand “Goed dat is Lelie Malfidus, dat is gewoon te erg ze zit in Zwadderich”
“Ja en je kan niet gaan zegen dat ze lelijk is, en ze kan ook nog eens ongelooflijk goed zingen” Zei Drake hoofdschuddend.
Chris keek hem aan alsof hij een vreemde was “ik ken jou niet” zei hij en draaide zich om en ging verder met de spullen opruimen.

Lelie keek Evan aan, gebeurde dit nou echt, als dit een droom was wilde ze nooit meer wakker worden. “Misschien moeten we gaan” fluisterde Evan. De kerker was helemaal leeg op de 3 bandleden na. Ze keken allemaal naar Evan en Lelie.
“Ja het word zeker tijd dat Jullie ophouden, we willen namelijk graag allemaal naar bed” Merkte Jason sarcasties op. Lelie werd meteen knal rood en Chris lachte.
Evan pakte Lelies hand vast, “jullie hadden niet op ons hoeven wachten hoor”
“Nou wel, want jij heb de sluipwegwijzer” Zei Chris geïrriteerd.
“O ja” Zei Evan.
“Ik ga wel, ik ken genoeg sluipweggetjes naar onze slaapzaal” Zei Lelie, en ze draaide zich om zonder afscheid te nemen en liep de kerker uit.

“Lekker weer, nu jaag je der gewoon weg” Zei Evan boos teen Chris.
“Man denk na het is een Malfidus, een Zwaderaar nota bene”
Evan zuchtte en keek naar zijn vriend “Chris, ik ben gek van dat meisje, als je dat dwars zit zeg het nu meteen en ik zal haar zegen dat ik niet meer met haar om kan gaan omdat jij dat niet goed vind” Zei hij geërgerd.
“ hu wat, dat hoeft ook niet hoor.. ik bedoel..” Stamelde Chris.
“Nou dan” Zei Evan en hij pakte de sluipwegwijzer uit zijn zak “Kom op dan gaan we”

(Voor de mensen die het willen weten de songtekst die ik heb gebruikt is niet zelf geschreven, hij is van Simple Plan en heet Promise, er zullen miscchien ook mensen zijn die dat zagen maar ik denk geef het even door Razz

hij was nogal toepaselijk ze maar)

Lady Luna · Geplaatst: Vr Aug 19, 2005 18:20

Thanks voor de reacties, En hier et nieuwe voor alle trouwe lezers Very Happy

It was all A dream.… right.

De volgende ochtend werd Lelie wakker met een nog vreemder gevoel in haar maag dan normaal. Ze keek met opgetrokken wenkbrauwen naar de hemel van haar bed, was dit nou allemaal een droom geweest, vast wel. Ze sprong uit bed en klede zich om het was zondag en het was al elf uur zag ze op haar horloge.
“Zo was het laat geworden gisteren, ik heb je niet eens horen aankomen” Zei Morena die de slaapzaal inkwam.
Lelie keek haar vragend aan “Hoe bedoel je laat…dus het was geen droom” Dacht ze hardop.
“Nee het was geen droom, hoe…wat is er gebeurd” Zei ze en ze liep naar Lelie toe en keek haar haast smekend aan “Please vertel me het”
Lelie keek Morena nadenkend aan, “Ik weet niet eens of het wel echt gebeurd is”
Morena keek haar met opgetrokken wenkbrauwen aan “Hoe bedoel je dat”
“Omdat het meer op een droom lijkt” Antwoordde Lelie terwijl ze over haar slapen wreef alsof ze probeerde haar hoofd leeg te maken.
Morena haalde haar schouders op “Zal wel, kom laten we gaan eten ik barst van de honger”

Even later liepen Lelie en Morena door de hal naar de grote zaal. Lelie werd nagewezen door een aantal meisjes uit Grifoendor “Waarom wijzen ze naar je” Zei Morena die de meiden een arrogante blik toe worp.
“Eh” begon Lelie stamelend, “Laat maar, als je het me niet wil vertelen kom ik er later denk ik zelf wel achter” Zei Morena met een grijns.
In de grote zaal zocht Lelie Evan aan de tafel van Grifoendor maar hij zat er niet *zie je wel stommerd dat laatste is alleen maar in je dromen gebeurd* Dacht ze boos.
Na het eten wat voor Lelie niet veel was geweest want ze had geen hap door haar keel gekregen, liepen ze richting de bieb om huiswerk te gaan doen.

Op de weg naar de bieb liepen ze langs Drake die met Chris en Jason stond te praten. Drake zag Lelie aankomen en grijnsde, hij zei niks maar keek haar alleen maar veelbetekenend aan. “Ja, ze ziet er zeker niet verkeerd uit met dat rode haar” Merkte Jason grijnzend naar Lelie kijkend op. Lelie keek met grote ogen om, hadden ze het over haar. Toen de jongens haar gezicht zagen barste ze in lachen uit “En kan Evan nou een beetje zoenen” Riep Jason haar na. Lelies gezicht werd zo rood als een tomaat en Morena keek haar geschokt aan “Wat is er gebeurd gisteren”z ei ze en ze stopte met lopen pakte Lelie bij haar schouders vast en schudde haar door elkaar. De drie jongens begonnen weer te lachen.
“Wat heb jij met potter gedaan” Ging Morena ongestoord verder.
“Ik ehm, ik” Lelie werd nog roder.
“Dont tel me you kissed him” Schreeuwde Morena bijna.
Om hun heen begonnen Leerlingen stil te staan benieuwd waarom Morena zo’n ophef maakte. Lelie kwam weer bij zinnen en greep Morena vast en trok haar mee.

Een eindje verder op stopte ze en greep Morena bij haar schouders “Beloof me dat je, je mond houd” Zei ze.
Morena leek niet te weten wat ze moest zegen maar knikte. Ze liepen verder naar de bieb “Ik denk dat het weinig zin heeft, als die jongens het weten weet binnenkort de hele school het” Merkte Morena op. Lelie wist dit wel maar wilde er niet aan denken.

“Dit is te erg je hebt met een Grifoendor gezoend” Zei Morena prompt toen ze net een kwartier aan hun huiswerk zaten.
“Niet alleen gewoon gezoend hoor” gaf Lelie toe.
“WAT” schreeuwde Morena maar vervolgde zachter “Heb je ook met hem getongd O God, jij bent te erg”
Lelie keek haar schuldig aan “Het gebeurde gewoon, waarom weet ik niet”
”Je vind hem leuk, geef maar toe” Zei Morena grijnzend van achter haar boek. Lelie antwoordde niet maar glimlachte alleen maar.

Voor ze het wisten was het alweer 5 uur en waren ze op weg naar de grote zaal om weer te gaan eten. “wat ga je nou doen als je hem ziet” vroeg Morena toen ze de grote zaal inliepen.
“Ja nou dat zie ik…” ze stopte met praten want daar stond Evan recht voor haar, wel met zijn rug naar haar toe hij stond met Drake en Jason te praten die Lelie wel zagen staan.
“Hey, Ev daar heb je, je meisje” Zei Drake grijnzend.
Lelie deed een poging om zich achter Morena te verstoppen maar Evan had haar al gezien. “Sinds wanneer ben jij bang voor mij” Zei hij met een grijns.
Lelie werd rood en keek hem schuldig aan. “Mogen we nog een Voorstelling van wat jullie gisteren deden, ze geloven het niet als wij het ze vertellen” Zei Jason met een ondeugende grijns. Nu werd Evan ook rood.
“Ja en ik denk dat jullie vaders ook wel willen zien wat er tussen jullie gebeurd” Zei Drake vrolijk. Ze stonden in de grote zaal en ze trokken nogal veel bekijks.

Evan begon te ondeugend grijnzen “Zou je het erg vinden als we onze vaders en in jou geval je broer een beetje aan het schrikken maken”
Lelie beet op haar lip, haar broer liep net langs en keek haar vragend aan, ze keek weer naar Evan met een afwachtende blik. Dit was voor hem het startsein en hij stapte naar haar toe sloeg zijn armen om haar heen en zoende haar.

“Woehoe, Go Evan, Go Evan” joelde Jason en Drake zo hard dat bijna de hele zaal opkeek om te kijken wat er gebeurde.
Lelie en Evan hielden niet op om te kijken wat het effect was, ze hadden alleen oog voor elkaar. Ze vergaten alles om hun heen en hoorde of zagen niks. Pas na zo’n vijf minuten keerde ze terug in de werkelijkheid en merkten dat hun kus of ook wel tongzoen heel wat reacties teweeg had gebracht.
Er stonden heel wat leerlingen hun gewoon met open mond aan te staren, Drake en Jason stonden beide met een grote grijns te kijken, en Lelies broer keek alsof er iemand was doodgegaan.
“kom je aan onze tafel eten” Fluisterde Evan in Lelies oor, Lelie glimlachte en knikte.
Ze liep met Evan mee gevolgd door Drake en Jason. “En kan hij nou een beetje tongen” Zei Drake brutaal. Lelie keek hem duister aan “Waarom probeer je dat zelf niet”
Drake trok een vies gezicht “Met jou wil ik het wel proberen hoor” Zei Jason grijnzend tegen Lelie.
“Heey, ze is van mij hoor” Zei Evan verontwaardigd, Lelie glimlachte en keek voor het eerst naar de leraren tafel.
Ze pakte Evan’s hand en knikte naar de leraren tafel. Op Evan’s gezicht verscheen een brede grijns, “Het lijkt of ze, ja hoe zeg je dat iemand van de dood hebben zien opstaan” Zei hij terwijl hij ging zitten. Lelie nam plaats naast hem en zwaaide nog even naar Draco die haar hoofdschuddend aankeek.
Ze keek naar haar vader, hij keek echt stomverbaasd en zijn eten was nog onaangeroerd, net als dat van Evan’s vader.
“Het is best grappig ze zien er nu zo dom uit” Merkte Drake op. Evan en Lelie keken naar hun vaders, en glimlachte en gaven elkaar om het er nog even in te wrijven nog een kus.

“Dus je bent bruidsmeisje, en je wil een lied zingen op de bruiloft”
”Ja, maar dan wil ik er wel een schrijven en ik heb geen band of zo”
Lelie en Evan zaten die avond samen buiten bij het meer, het was al donker maar dat leek ze niet te deren.
Evan lag op zijn buik en Lelie lag op haar rug naast hem.
“Kunnen wij, boys of Darknes je band niet zijn” Merkte Evan op. Lelie barste in lachen uit “Ik moet zegen dat ik de naam nog steeds niks vind” Zei grijnzend.
Evan grijnsde ook “dat hoeft ook niet dat is mijn zaak” zei hij. Lelie glimlachte en keek hem aan “ik had niet verwacht dat wij er ooit nog eens zo bij zouden zitten” Zei ze. “nee, ik eerlijk gezegd ook niet, maar ja het is toch zo, toen ik je begin dit jaar voor het eerst zag vond ik je wel interessant, ik bedoel je kwam heel mysterieus over weetje, en je leek je nergens wat van aan te trekken, die kleding die je aanhad toen je werd gesorteerd, je had die meiden moeten horen praten bij ons aan de tafel” Zei Evan terwijl hij met zijn vingers langs haar gezicht ging. Lelie glimlachte en greep zijn hand vast “Hou op” Zei ze.
“Hu, met wat met dit” En Evan prikte met zijn vingers in haar zij. Lelie begon te lachen en kwam overeind “Jah daar moet je ook mee ophouden” En ze stond op en begon te rennen gevolgd door Evan. “Ik ben toch sneller… hey wil je zwemmen” Zei Evan doodleuk.
Voor Lelie kon antwoorden duwde Evan haar al in het meer. Lelie kwam proestend boven “Ow ik ga je vermoorden Evan Potter” Zei ze proestend.
Evan grijnsde en stak zijn arm uit om haar eruit te trekken, deze kans greep Lelie en ze trok Evan ook het water in. Deze kwam ook proestend boven maar voordat hi ook maar iets kon zegen sloeg Lelie haar armen om hem heen en zoende hem. Ze gingen kopje onder omdat ze niet meer lette op het zwemmen. Ze kwamen beide niet veel later naar adem happend boven.
“Wauw dat was..” “heavenly” Maakte Lelie Evan’s zin af. Ze hezen zichzelf uit het water en Evan sloeg zijn armen om Lelie heen en zoende haar.

“Word het niet eens tijd dat jullie naar jullie slaapzalen gaan” Zei opeens een bekende stem. Ze werden beschenen door het licht van een toverstok. Ginny keek ze half serieus half lachend aan, ze wist zich duidelijk geen houding te geven.
Evan keek Haar grijnzend aan “We wilden hier eigenlijk blijven, tante Ginny”
“Geen tante Ginny meer maar Madame Wemel, of nou jah na de vakantie Madame Malfidus” Zei ze met een glimlach maar haar gezicht werd weer serieus “Naar binnen jullie hup” Evan en Lelie stonden op en liepen achter haar aan “Jullie mogen blij zijn dat ik jullie ontdek, want als een van jullie vaders jullie zo gevonden had… nou dan had ik niet voor de gevolgen in gestaan, vooral bij jou Lelie” Zei Ginny.
“Hu heb je ons gezien dan..” Vroeg Lelie die voelde dat ze rood werd.
“Ja de hele zwem scène” Gaf Ginny toe, haar toon was lachend.
“U gaat het me pa niet vertelen he” Zei Evan.
“Nee, joh ik ben ook jong geweest, maar beloof me dat jullie voorzichtig zijn als Draco jullie had ontdekt had hij je levend gevild Evan, en jou had hij opgesloten” Zei ze bestraffend tegen Lelie.
Lelie knikte schuldbewust, ze liepen het kasteel in de hal was helemaal verlaten.
“Kom op allebei naar jullie eigen slaapzaal” Zei Ginny
“He maar ik dacht dat ze met me mee mocht” Zei Evan grijnzend.
Ginny keek hem belerend aan “Je weet best wat ik gezegd heb”
“Het was het waard om te proberen” Zei Evan, Hij sloeg zijn armen nog een keer om Lelie heen en zoende haar, de kus liep over in een tongzoen en Ginny had het gevoel en worden genegeerd.
“En nu ophouden anders haal ik je vader erbij Lelie” Zei ze geïrriteerd.
Evan en Lelie lieten elkaar los en Evan grijnsde “Tot morgen mijn prinses” Zei hij tegen Lelie die glimlachte en een kus handje toe worp.
Evan ving hem op en stopte hem in zijn zak “die bewaar ik” Zei hij vrolijk. En hij rende de trap op naar boven.
Lelie keek hem glimlachend na “en nu jij ook hup wegwezen”Zei Ginny aansporend en Lelie liep naar de leerlingen kamer van Zwadderich.

Daar aangekomen trof ze Draco haar broertje en Morena op een bank aan, beide sliepen ze. Morena lag met haar hoofd op Draco’s schouder. Lelie glimlachte en liep zo stil mogelijk richting de trap naar de slaapzaal, “Ow, potter ik vermoord je” mompelde Draco opeens. Lelie draaide zich met een schok om maar Draco sliep nog. Ze liep verder “Lelie, hoe laat denk je wel dat het is” Zei Draco, die nu wel wakker was.
“Hu, nee hoezo” Zei Lelie onschuldig.
“Het is half twee” Zei Draco hij kwam overeind en Morena viel languit op de bank maar sliep rustig door.
“Ja nou het is een beetje later geworden, So what” Zei Lelie onverschillig.
“Alsjeblief ga me niet vertellen dat je met Potter was” Zei hij bijna wanhopig.
“Het spijt me maar ja, en niets wat jij zegt gaat daar iets aan veranderen” Gaf lelie niet al te spijtig toe, en zonder wat te zegen liep ze naar de slaapzaal.

Lady Luna · Geplaatst: Zo Aug 21, 2005 12:44

Way to short

De dagen gingen voorbij en de examens begonnen, voor Lelie een enorme zenuwachtige tijd. Het was nu voor iedereen wel duidelijk dat zij en Evan iets met elkaar hadden. Ze brachten zo veel mogelijk tijd met elkaar, voor zover ze tijd hadden want Evan deed ook examens. En Lelie was ook nog eens druk bezig met een lied te schrijven Voor de bruiloft van haar ouders en boys of Darknes zouden haar band zijn.

“Dit geloof je niet”
“Wat geloof je niet”
“Dit”
Lelie duwde een brief onder Evan’s neus, het was een brief van Magic of Darknes.

Beste Lelie Malfidus,

Ja daar kijk je vreemd van op he, een brief van ons,
We hebben het heel erg druk gehad vandaar dat we je zo laat een brief sturen.
We hebben ook vernomen dat je een Malfidus bent, te gek, beide Draco’s zijn leuke personen.

We waren met kerst heel erg onder de indruk van je zang prestatie en wilde je vragen of je deze zomer met ons mee wil toeren, natuurlijk om je eigen nummer te promoten.
We hopen graag snel antwoord te krijgen want dan kunnen we alles regelen.
Als alles doorgaat komen we je over twee weken halen op Zweinstein, we weten dat je jaar dan nog niet is afgelopen maar voor we weten heb je je examens dan klaar dus krijg e daar geen problemen mee.

We hopen tot snel.

Groetjes, Magic of Darknes.

“Wow Lelie dat is te gek, en een eer” Zei Evan enthousiast.
Lelie keek ongelooflijk blij en stond op, “ik ga me vader vragen of het mag” zei ze en liep naar de leraren tafel. Niet veel later kwam ze stralend terug naar Evan “Ik mag, ik mag gewoon heen, ik mag gewoon toeren met Magic of Darknes, kun je het geloven” Schreeuwde Lelie bijna van enthousiasme.
Evan keek haar met een brede grijns aan “Ik had niet anders verwacht” Zei hij en sloeg zijn armen om haar hen een kuste haar.

Die middag schreef Lelie meteen een brief terug, ze was zo opgewonden dat ze aan niks anders kon denken.
“Ik kan het nog steeds niet geloven, ik mag toeren met Magic of Darknes” zei ze met een glimlach. Lelie lag op het gras tegen Evan aan, hij speelde met haar, haar en kriebelde haar gezicht ermee. “Ik had niet anders verwacht echt niet” zei hij grijnzend. Lelie greep zijn hand vast “Hou op wil je” Evan glimlachte en begon haar te kietelen met zijn andere hand, lelie gilde en sprong op. “Hou op zeg ik je”
Evan keek haar met een spottende glimlach aan, “Oké” En hij stond op en liep weg.
“Hey je hoeft niet weg te gaan hoor” Zei lelie die achter hem aan rende. Evan draaide zich grijnzend om “Ow, ik dacht dat je me kwijt wilde” Lelie keek hem hoofdschuddend aan en sloeg haar armen om hem heen “Toch niet he” Zei Evan. Ze liepen samen naar binnen “Maar Ev, als ik de hele vakantie ga toeren dan….dan zie ik jou helemaal niet meer” Zei Lelie plots een stuk minder vrolijk.
Evan’s blik veranderde ook “Ja, daar heb ik helemaal nog niet aan gedacht” Zei hij.
“Dan hebben we nog maar twee weken en dan zie ik je pas weer op de bruiloft” Zei Lelie, ze keek nu of ze in tranen uit kon barsten.
“Hey, ik zie je wel eerder ik kom echt wel naar een van die concerten toe” Zei Evan proberend het gesprek vrolijk te houden. Maar voor Lelie was de dag verpest. Ze zou Evan gewoon zo’n twee maanden niet zien.

Nina grijnsde, dus dat Malfidusje zou weg gaan en nog we eerder dan verwacht, dit was haar kans. Ze was al een tijdje gek van Evan, en Lelie had het voor haar verpest maar als ze weg ging, dan was de weg vrij, met een beetje geluk kreeg ze, ze uit elkaar voor ze weg was… ja dit was haar kans.

De week die volgde was Lelie teneergeslagen, ze bracht tussen haar examens bijna al haar tijd door met Evan, maar echt vrolijk waren ze geen van beide.
“Dus jij me vader en moeder Draco,Morena, Chris, en de andere leden van Boys of darknes komen naar het concert op 1 augustus, en dan kunnen jullie backstage en gaan we met z’n alleen wat eten en dan zie ik je pas weer op de bruiloft 23 augustus”
”Jep, en ik kan nu al niet wachten om jou te zien op zo’n podium” Zei Evan met een glimlach. Lelie glimlachte ook, hoe erg ze het ook vond om twee maanden zonder Evan te zijn ze vond het nog steeds te gek dat ze mee mocht toeren. Lelie zuchtte en keek op haar horloge het was alweer 12 uur s’avonds en ze moesten beide allang op hun eigen slaapzaal zijn. Het leek of Evan haar gedachten las “We moeten elkaar verlaten prinses, ik heb je vader laatst zien rondsluipen en ik denk dat hij naar ons opzoek is” Lelie keek Evan vragend aan “hu wanneer”
“Afgelopen donderdag, Ik was net bij de leerlingen kamer van Grifoendor” Zei Evan hij stond op en rekte zich uit en trok toen Lelie overeind. Lelie schudde haar hoofd, “Ik snap niet waarom hij zo doet, ik bedoel ik kan heel goed voor mezelf zorgen”
Evan glimlachte en trok haar tegen zich aan, “Het gaat hem misschien niet om jou maar om mij, hij wil me maar al te graag straf geven zodat ik je niet te vaak kan zien”
Lelies blik versomberde “Waarom doet hij dat nou hij ziet toch wel dat ik gelukkig ben zo” Evan’s hand streelde lelies gezicht “Denk maar niet dat je zomaar van mij af komt, ik blijf nog wel even, ik wil je echt nog niet kwijt” Zei hij en gaf Lelie een kus. “Nee ik wil jou voorlopig ook nog niet kwijt, maar ik moet nu wel gaan anders gaat Draco ook nog eens zeuren” Zei Lelie en ze zoende Evan en liet hem los. “Welterusten mijn prinses” Zei Evan en liep naar zijn leerlingenkamer.
Lelie wierp hem nog een kushandje toe en liep naar de kerkers.

Evan liep voorzichtig naar de leerlingenkamer van Grifoendor, hij had geen zin om een leraar tegen te komen. “Suikerpot” zei hij toe hij bij het schilderij van de dikke dame kwam die meteen zonder iets te zegen open zwaaide. Even dacht Evan dat de leerlingen kamer leeg was maar toen zag hij Nina zitten. “Evan, waar kom jij zo laat vandaan” Zei ze met een glimlach.
“Uh,..” stamelde Evan
“Ach je hoeft niets te zegen hoor, ik zal niks tegen je vader zegen, je was zeker bij Lelie he” Ging Nina verder.
“Uh, ja maar hoe weet jij dat” Zei Evan verbaasd terwijl hij richting de trap naar zijn slaapzaal liep.
“Ach ik dacht zomaar wat, waarom blijf je niet even gezellig kletsen”
”Nee Nina morgen middag heb ik weer een examen liever niet dus welterusten” En Evan liep de trap op en verdween.
Nina bleef grijnzend zitten, ze had een plannetje ze hoefde alleen nog even op Lelie in te spelen.

Een paar dagen later zat Lelie in de bieb, ze was nog wat laatste dingen aan het doornemen voor haar laatste examen die middag. “Hey, Lelie, mag ik hier even komen zitten” zei opeens een stem achter haar. Lelie keek om Nina stond daar en ze glimlachte vrolijk “Ja, mij best” Zei Lelie onverschillig en Nina nam plaats naast haar.
“Dus jij bent de vriendin van Evan, ik vind het echt lief dat hij weer een vriendin heeft” Het woord weer benadrukte Nina.
“Hoe bedoel je weer” Vroeg Lelie onzeker.
“Nou je moet weten hij heeft voor jou heel wat meisjes afgewerkt, en dan bedoel ik ook echt heel wat” zei Nina met een glimlach alsof het heel normaal was.
Lelies blik verduisterde “En weetje, ik sprak hem gistere nog en…Wauw wat een mooie ring heb je om” En Nina wees op Lelies ring degene die ze met kerst had gekregen. Lelie keek Nina vragend aan, ze wilde weten waar dat kind het met Evan over had gehad.
“Hoe kom je aan die ring” Ging Nina verder.
“Met kerst van mijn broer gehad” antwoordde Lelie kortaf. Nina pakte Lelies hand en bekeek de ring “Echt heel mooi, je had er ook een ketting bij niet” “Ja en ook een armband en oorbellen” Antwoordde Lelie. “Maar vertel eens meer over Evan dan” Vroeg Lelie voorzichtig. “Hu, weinig over te zeggen, je weet wat ze zeggen een vos verliest zijn haren maar niet zijn streken” Zei Nina met een glimlach. “Maar ik moet gaan spreek je later nog wel eens” Ging Nina verder ze stond op en liep weg met een zelfverzekerde grijns op haar gezicht.

Lelie lag die avond in bed en kon niet slapen, ze hadden die avond geoefend met de band voor haar nummer die ze met de bruiloft zou zingen. Het was ongelooflijk slecht gegaan. Ze wist waarom, het gene wat Nina had gezegd bleef maar door haar hoofd spelen. En dan had ze voor haar gevoel ook nog haar examen verknald.
Wat als Nina gelijk had en Evan haar zou dumpen binnen een paar weken, en nog erger straks ging hij vreemd met een ander, misschien ontmoete hij wel een ander meisje als ze weg was. Ze sloeg haar handen voor haar gezicht, en dan hadden ze ook nog eens ruzie gemaakt na het repeteren met de band, ze zou morgen avond worden opgehaald, straks sprak ze Evan niet meer.
Lelie viel pas om 3 uur in slaap en droomde dat Evan vreemd ging en niet met een meisje maar met een stuk of 10. Die ochtend werd ze al heel vroeg wakker, ze rekte zich uit en stapte uit bed omdat ze toch niet meer kon slapen. Ze liep naar haar koffer en haalde er een zwart rokje en een rode blouse uit en trok deze aan. Daarna gooide ze al haar spullen in haar koffer want ze zou vandaag weggaan.

De leerlingen kamer was helemaal leeg, iedereen genoot van de examen vrije periode. Lelie liep meteen door naar de grote zaal die ook bijna leeg was op een paar leerlingen na. Ze at wat en ging toen naar buiten waar ze bij het meer op haar buik ging liggen. Ze keek naar het water dat er heel rustig bij lag, veel rustiger dan haar gedachten.
“Hey, mijn prinses ik zocht je” Zei opeens een stem naast haar.
Lelie draaide zich om en keek in het glimlachende gezicht van Evan, voor ze wat kon zegen begon hij al “Het spijt me dat ik zo deed gisteren, ik was nogal opgefokt, laten we zegen. Ik zal het niet meer doen vergeef me Please” Zei hij haar schuldig aankijkend. Lelie kon niet anders dan glimlachen “Ik vergeef je” Zei ze.
Evan lachte breed en sloeg zijn arm om haar heen, “Ik denk dat ik van je hou” fluisterde hij zacht in haar oor. Lelie keek hem bijna ontploffend van geluk aan en glimlachte breed “Ik hou denk ik ook van jou” fluisterde ze terug. Evan keek haar met de meest lieve blik aan en kuste haar. Er ging een tinteling door Lelies hele lichaam ze had zich nog nooit zo heerlijk gevoeld, ze keek Evan aan en wist dat hij hetzelfde moest voelen.

Het leven kon niet beter Evan hield van haar, hij had het gezegd, hij zou echt niet met een ander gaan. Lelie was nog nooit zo gelukkig geweest. Ze liep door de gang heen, ze had Evan gedag gezegd hij had belooft haar te schrijven zo vaak als ie kon. Plots hield ze stil ze was haar armband vergeten die had Evan bekeken en niet terug gegeven. Ze draaide zich om en liep terug, ze had nog een kwartiertje dus tijd zat. Ze rende door de gang terug en liep rustiger toen ze bij de plek kwam waar ze Evan voor het laatst had gezien.
Ze liep de hoek om en bleef stokstijf staan Evan was er nog dat was zeker, maar zonder nog iets te zegen draaide Lelie zich om en rende weg.

Lady Luna · Geplaatst: Di Aug 23, 2005 15:21

Broken

Lelie veegde de laatste tranen van haar gezicht en stapte met een stralende glimlach het kantoortje van haar vader binnen.
“Hoi Lelie” Zeiden de Leden van Darkness of Magic in koor toen ze binnen stapte.
Lelie lachte breed “Hoi, ik wist niet dat jullie me met z’n allen kwamen ophalen” Zei ze vrolijk.
“Ja nou we dachten we hebben toch niks te doen dus gaan we allemaal mee” Zei Kitty vrolijk. Lelie glimlachte en keek naar haar vader die heel trots keek, “Misschien moeten we maar gaan, dan kunnen we alles gaan doornemen” Zei Jess met een blik op de anderen, die knikten “Ja dat is wel een goed idee” Zei Cassidy.
Lelie knikte en liep naar haar vader toe en omhelsde hem “Tot 1 augustus lieverd, we schrijven he” Zei haar vader terwijl hij haar stevig vasthield. “Ja, maar je kan me wel los laten anders plet je me” Zei Lelie droogjes. Haar vader liet haar los en glimlachte “Pas goed op jezelf meid” Zei hij, Nina glimlachte en pakte haar tas “Natuurlijk, en hun letten ook op me ik ben al bijna 17” Zei ze en liep naar de haard. Tom en Jess waren al verdwenen en Lelie volgde ze na nog een laatste keer naar haar vader te hebben gezwaaid.

“Zo Lelie is weg..”
”Hu, Nina wat doe jij hier, en jah Lelie is weg ze gaat toeren met Darkness of Magic” antwoordde Evan, hij keek Nina vragend aan, wat deed zij nou hier.
“Ja dat wist ik, ik sprak haar laatst nog, ze mag die jongens uit die band heel graag weet je dat” Zei Nina met en glimlach
“Hu Jess en Tom, jah het lijken me wel toffe mensen” Zei Evan, hij snapte niet waar Nina op stuurde. “Jah” zei Nina met en veelbetekende blik, ze ging dichter bij Evan staan, die haar vreemd aankeek. “Ze mag ze heel graag als je begrijpt wat ik bedoel” Vervolgde Nina en ze deed nog een stap dichter naar Evan.
“Nina wat doe je” Zei Evan verbaasd. “Kom op ze is weg, niemand hoeft het te weten en misschien dump je haar wel voor mij” Zei Nina met een verleidelijke blik en ze zoende Evan. Er klonken holle voetstappen in de gang die link van hun lag renende voetstappen.
Evan duwde Nina van zich af “waar ben je mee bezig”
”ach, kom op niemand hoeft het nog te weten, dump die bloem toch wil je ik ben beter dan haar” Zei Nina zelfverzekerd.
Evan keek haar walgend aan “Je denk toch niet dat ik van plan ben om zoiets te doen want als je dat denkt zo je heel erg fout” Zei hij en draaide zich om en liep weg.

Lieve Lelie,

Ik weet niet hoe ik het moet zeggen maar ik wil je het toch vertelen, er is iets gebeurd toen je weg was, of nou ja…

Evan verscheurde het stuk perkament hij was nu al dagen aan het proberen een brief aan Lelie te schrijven maar hij kon het niet. Waarom had die Nina hem nou gezoend hij voelde zich een verader. Hij voelde zich stom en hij wist het gewoon niet meer.
Hij zou lelie morgen weer zien en wist nog steeds niet wat hij moest zegen. Wat als ze het van iemand had gehoord wat hij had gedaan of als Nina het haar nou gewoon had geschreven. Lelie had hem niet geschreven dus dat zou een verklaring kunnen zijn. Wat als ze het zou uitmaken, hij werd gek van zijn eigen gedachtes.

“Ben je zenuwachtig” Vroeg Kitty, ze keek Lelie aan het was 1 augustus. Ze hadden al wat concerten achter de rug maar Lelie was voor deze nog zenuwachtiger dan de andere.
“Altijd, maar deze net iets meer, half Zweinstein staat daar buiten” Antwoordde Lelie met een trillerige stem. Jess glimlachte “boeie, je hebt al eens voor ze gezongen niet, en de vorige concerten gingen ook hartstikke goed, dat moet je zelf ook gemerkt hebben niet want.. hoeveel uilen heb je al gehad” Zei hij veelbetekenend.
Lelie glimlachte dat was waar, ze had wel honderden uilen ontvangen sinds het eerste concert dat ze samen met Magic of Darknes aan het toeren was. Zo ook van haar vader en Evan, alleen had ze Evan nog niks terug gestuurd, ze zou hem vanavond spreken en ze zou hem laten weten wat ze voelde. Ze werd woedend en verdrietig tegelijk als ze eraan dacht.

”Nou je weet wanneer je op moet, meid tot zo” Ze deden een laatste groepsknuffel en Darkness of Magic begaf zich naar het podium, er klonk een orkaan van geluid vanuit het publiek en Lelie glimlachte ze had eigenlijk heel veel zin om het podium op te gaan. Ze was gek op dat gevoel van zenuwen wat ze ervoor had en het applaus wat ze kreeg als ze klaar was maakte haar zo vrolijk. Maar haar gezicht verduisterde als ze eraan dacht dat ze Evan zou zien.
Ze bande hem uit haar gedachten en luisterden naar de muziek van de band, Na een half uurtje hoorde ze het sein dat ze op moest en glimlachte en rende het podium op en ging op de rand vooraan zitten.
Niemand zag haar want het podium was in rook gehuld. Lelie was in het wit gekleed en luisterde naar wat Tom zei. “En nu Lelie een bloem gehuld in duisternis” Het publiek begon al te juichen voor ze haar zagen en de muziek begon te spelen.

“Lelie je was te gek ik kon amper geloven dat jij dat was je ziet er ook ongelooflijk mooi uit” Draco viel zijn zusje om de nek Lelie glimlachte.
“Dankje” Zei ze bescheiden.
Achter Draco verscheen haar vader en ‘bijna’ moeder beide straalde ze van trots. “Lelie ik kan niet zegen hoe trots we o je zijn, je zag en klonk prachtig net, ik herkende je amper in die kleding” Zei haar vader en wees naar Lelies witte outfit. Lelie knikte en keek naar haar kleding “Ja wit is niet helemaal mijn stijl he” Zei ze droog.
Ginny glimlachte “nee maar het staat je wel”
Daarna werd Lelie om de hals gevlogen door Morena die dol enthousiast was “Ow ik kreeg een hart verzakking daarnet joh, je klonk nog beter dan op school, en die kleding dan wow, je was echt te gek” Zei ze met een grote glimlach.
Lelie kon niks anders dan glimlachen, toen zag ze Evan staan hij leek helemaal niet op zijn gemak. Lelie gaf hem haar meest kille blik voor ze hem een zoen gaf en “hoi” zei. Morena en de anderen bekeken dit vragend *wat is er tussen die twee gebeurd* Dacht Draco verbaasd.

Lelie liet niet merken over Evan, nou jah bijna niets ze zag maar al te goed dat haar broer goed zag hoe koel ze tegen Evan deed. Die avond na het eten trok Draco haar bij de anderen weg.
“Lelie nu moet je me gaan vertelen waarom je zo tegen Potter doet ik ben niet blind, dus vertel” Zei hij haast bevelend.
Lelie keek hem aan, Draco kon haar blik niet uitleggen “Ik regel het zelf ja” was het enige wat Lelie zei, en ze liep weer naar de anderen toe.

De dag ging ongelooflijk snel voorbij en voor ze het wisten was het al weer avond. Ze zaten met z’n allen in een café en het was heel gezellig. Lelie was druk in gesprek met Ginny over de jurk die zo op de bruiloft zou aan doen toen Evan haar vroeg of hij haar even kon spreken. Lelie knikte en volgde hem naar een stille plek.
“Lelie ik wil je iets vertelen” Begon hij ongemakkelijk.
Lelie keek hem afwachtend aan, ze wist het zeker Nina had gelijk gekregen hij had een ander en ging het uitmaken.
“Ik…ik” Ging hij stamelend verder.
“Je wilt het uitmaken, je hebt een ander. Is dat wat je wil zeggen” Zei Lelie uitdrukkingloos.
Evan keek Lelie geschokt aan “Waar heb je het over”
Lelie drong haar tranen terug en keek Evan aan “Nina vertelde me dat je het gewoon vind om van het ene naar het andere meisje te springen”
Evan keek verbaasd toen ze de naam van Nina noemde “Nina, die doet dat zelf, en ja dat deed ik” Zei hij en voelde zich schuldig over zijn verleden.
“Nou dan, zeg gewoon dat je het uitmaakt en stop met je spelletjes” Zei Lelie kwaad en verdrietig. Ze draaide zich om voor hij iets kon zeggen toverde een glimlach op haar gezicht en liep terug naar de anderen.

Evan bleef verslagen staan, hoe was dit mogelijk, hij had het uitgemaakt zonder een woord te zegen of het ook maar te willen. Nina had met Lelie gepraat dat kon niet anders, hij liep ook naar de anderen maar ging niet zitten “Ik ga even naar buiten hoor” Zei hij en liep naar buiten toe en plofte ergens op de grond neer.
Er zat een brok in zijn keel, hoe was dit nou mogelijk hij had zich nog nooit zo gevoeld als een meisje het uitmaakte, nou jah hij had het uitgemaakt “ik wilde dit helemaal niet” zei hij gesmoord.
“Wat wilde je niet” Zei de stem van Chris naast hem. Evan keek op en zuchtte
”Lelie, of nou ja ik, of, ik begrijp het allemaal niet meer, het is denk ik uit tussen ons maar, ze denk dat ik een ander heb…omdat Nina heeft gezegd dat ik van de een naar de ander ga”
Chris keek hem bedenkelijk aan en ging naast hem zitten “Nou, Nina heeft gelijk maat, je ging ook van de een naar de ander”
”Maar”
”Maar dit jaar is dat ingezakt, ik begon me zelf zorgen te maken om je” Ging Chris verder “En toen kwam Lelie ten tonele, ja eigenlijk had ik kunnen weten dat je voor haar viel, Ze was echt iets voor jou, laat niet over zich heen lopen en is lekker anders” Zei Chris met een grijns.
“Maar ik heb nooit latenmerken dat ik..” Begon Evan weer.
“Nee, je zei het niet maar het was te zien… voor mij in ieder geval, hoe je naar haar keek zei al genoeg”
Evan zuchtte, hij had niet gedacht dat het zo duidelijk was geweest voor Chris.
“Je moet zo gewoon met haar gaan praten, als wij allemaal weg zijn, ga gewoon als laatste met het brandstof, dat café is rustig zat om te praten”
Evan zuchtte, Chris had gelijk, hij moest Lelie spreken, hij moest het uitleggen.

Later die avond deed Evan wat Chris had voorgesteld, hij bleef als laatste over.
“Lelie ik moet me je praten” Begon hij zelfverzekerd.
Lelie keek naar hem en tot zijn verbazing schitterden en tranen in haar ogen. “Waarom heb je niet al genoeg gedaan dan” Zei ze, proberend haar tranen terug te dringen.
“Lelie ik heb niemand anders ik… ik hou van jou” Bracht hij haperend uit.
“Ik heb je gezien Evan ik heb met mijn eigen ogen gezien dat je met een ander stond te zoenen” Zei Lelie ze kon haar tranen niet meer tegenhouden en ze liepen over haar wangen.
Evan voelde zich koud worde, ze had het gezien, hij was weer terug op de avond dat ze net weg was, die voetstappen, hij had Lelies armband nog gehad “O Lelie nee” Bracht hij uit.
“Ja Evan ik heb je gezien” Zei Lelie en ze veegde verwoed de tranen uit haar ogen. “Lelie, Nina ze, ze deed het ik wilde niet ze probeert ons uit elkaar te halen ze wilde” Zei Evan.
Lelie keek hem met grote ogen aan “Nina, was het Nina, zei vertelde me dat.. dat je van de een naar de ander ging.. ze bracht me aan het twijfelen ze…”
”Zei is een trut, ik ben gek van jou niet van een ander Lelie, alsjeblieft vertrouw me nou” Zei Evan bijna smekend.
Lelie ging op een stoel zitten en legde haar gezicht in haar handen “Ik weet het niet Evan, Ik weet het niet, het is moeilijk misschien is liefde wel niet voor mij bedoelt.. ik bedoel..”Ze haperde en bekeek haar linker pols waar het litteken zat “Ik kan het niet, ik wil niet nog eens”
Evan liep naar Lelie toe en ging op zijn knieën voor haar zitten en pakte haar handen vast “Lelie, ik beloof dat ik je niet zal bedriegen, ik beloof het echt waar ik zweer het je” Zei hij terwijl hij haar aankeek. Lelie wende haar blik af “Ik weet het niet Evan laat me erover nadenken” Zei ze.
Evan knikte en stond weer op en pakte wat brandstof “Ik hou van je Lelie, het is voor het eerst dat ik zo om iemand gegeven heb onthoudt dat alsjeblieft” Zei hij als laatste daarna verdween hij in de groene vlammen.

Lady Luna · Geplaatst: Zo Aug 28, 2005 20:52

De bruiloft

“Straks scheur ik uit die jurk, of val ik, O dit kan nooit goed gaan Lelie vertel me alsjeblieft waarom ik ga trouwen”
Lelie keek met een glimlach naar Ginny die voor de spiegel stond. Het was eindelijk zo ver Haar vader en Ginny zouden gaan trouwen en Ginny was het toppunt van zenuwen.
“Omdat je heel graag mij als dochter wild en mijn vader wel aardig vind” Zei Lelie met een grijns. Ginny keek haar aan en barste in lachen uit “O ik zo niet weten wat ik zonder jou moest”
”Nou… niks” Zei lelie vrolijk.
“Je hebt je moeder ook nog schat” Zei mevrouw Wemel die met een glimlach op haar gezicht de kamer binnen kwam. “Ow, mijn kleine meisje gaat trouwen” Zei ze en er verscheen een tranen in haar ogen.
“Ma, ik ben niet klein meer”Zei Ginny hoofdschuddend.
“Voor mij wel schat, en jij Lelie moet je jurk ook echt aandoen hup” Ging Mevrouw Wemel verder en ze keek Lelie streng aan. Lelie knikte en pakte haar jurk, en klede zich snel om, daarna ging ze ook voor de spiegel staan en bekeek zichzelf.
“Lelie je ziet er prachtig uit schat” Zei mevrouw Wemel en ze keek naar Lelie via de spiegel. Lelie glimlachte en hield haar hoofd schuin, haar, haar was weer rood, en de jurk die ze aan had was sneeuwwit, het was een strapless jurk die helemaal tot de grond kwam en wijd uit liep en bewerkt was met krullende patronen in parelmoer kleur. Ginny’s jurk had een strak lijfje die was bewerkt met lovers en minuscule parels, hij had zeg maar afgezakte mouwen die van kant waren en wijd uit liepen, de rok was heel wijd en er zaten krullende patronen op gezet met draad aan de onderkant.
Ginny kwam naast Lelie staan en sloeg een arm om haar heen “Je bent net een engel” Zei ze met een glimlach. Lelie keek haar geschrokken aan “Dat ben ik zoo niet” Zei ze.
Ginny keek haar grijnzend aan en keek toen naar haar moeder “Mam ze is toch net een engel” Vroeg ze.
“Jah zeker, maar nu gaan we eerst wat aan dat haar doen” Zei Mevrouw Wemel met een glimlach en ze wees op een stoel voor een spiegel “Zitten jij” Zei ze bevelend.
Lelie ging zitten en liet Mevrouw Wemel haar gang gaan.

Ongeveer 3 kwartier later was ze klaar en keek Lelie met grote ogen naar zichzelf in de spiegel.
“Wow” Was he enige wat ze kon uitbrengen.
Mevrouw Wemel keek heel zelfvoldaan naar het resultaat, Ze had Lelies haar in de krul gezet en opgestoken. Er hingen kleine plukjes los en ze had ook nog een hele kleine tiara in haar, haar. Ook had ze haar make-up gedaan, deze was een keer niet zwart maar in parelmoer kleur.
“Kijk nu lijk je echt op een klein engeltje” Zei Ginny met een brede glimlach.
Lelie bekeek zichzelf nog steeds stomverbaasd in de spiegel, dit kon echt niet dit was gewoon…. Raar.
“Kom dan wachten we beneden wel ik denk dat de anderen je wel willen zien voor hij komt” zei Mevrouw Wemel en ze opende de deur en liep naar beneden waar de rest van de Familie Wemel stond te wachten.

Toen Ginny naar benden liep verstomden alle gespreken in de kamer en werden alle ogen op haar gericht.
“Wauw Gin.. je ziet er echt… prachtig uit” Stamelde haar broer Ron.
Ginny straalde en wist niet echt wat ze zeggen moest “Wie had ooit gedacht dat jij met een Malfidus zou trouwen” Zei een vrouw die Lelie herkende als een lerares van Zweinstein, Professor Griffel, zei was degen die haar naar de eerste jaars had gestuurd om gesorteerd te worden.
Lelie probeerde uit de belangstelling te blijven door zo snel mogelijk van de trap af te lopen nadat Ginny benden was. Dit ging natuurlijk fout want ze struikelde over haar eigen jurk en viel bijna van de laatste paar treden af. Ze werd opgevangen door Chris die grijnsde “Doe je rustig aan” Zei hij.
Lelie werd rood en wilde het liefst weer wegrennen, “Ik ga even naar buiten” Zei ze en wilde weg lopen maar wed tegen gehouden door twee identieke mannen met rood haar. “Jij moet Lelie zijn niet” Zei de ene. Lelie keek ze stomverbaasd aan “Ja, dat ben ik” Zei ze.
“Dus jij bent het gene wat wij nooit voor mogelijk hadden kunnen zien” Zei de andere man.
Lelie bleef ze stomverbaasd aankijken. “Sorry, we zijn onbeleefd ik stel ons voor ik ben Fred en dat is George” Zei Een van de mannen, Lelie knikte maar begreep er nog steeds niks van.
“je bent dochter van Malfidus en een dreuzel niet” Zei Fred die haar grijnzend aankeek.
Lelie knikte afwezig “Ja maar ik ga naar buiten nogal benauwd hier” Mompelde ze en liep weg.

Toen ze buiten was keek ze naar de blauwe lucht en zuchtte, ze vond het prachtig dat haar vader ging trouwen maar waarom moest zij nou hier zijn en niet bij haar vader, ze kende niemand van die Wemels. Toen hoorde ze het geluid van auto’s en zag een grote witte Limousine de kant van het nest op komen rijden. Dat moest haar vader wel zijn, achter de limousine kwamen meer auto’s aan, Lelie glimlachte en ging weer naar binnen.
“Ze komen eraan” Zei ze tegen Ginny toen ze binnen was.

Binnen een paar seconden werd het zo druk dat Lelie het liefst weer naar buiten vluchtte. Ginny werd weer naar boven gestuurd en Lelie moest ook mee.
“Moet dit echt” zei Lelie tegen Ginny die weer super nerveus was. “Alsjeblieft Lelie ik heb je nodig als er niemand bij me is ga ik zeker van me stokje” Zei ze. Lelie glimlachte en pakte Ginny’s handen vast die trilden “Rustig je ziet er prachtig uit en er zal niks fout gaan” Zei ze bemoedigend. Ginny glimlachte zenuwachtig.
Van beneden klonken meer stemmen en Lelie meende ook Evan’s stem te horen “o nee” mompelde ze. “Wat is er Lelie” Zei Ginny die haar bezorgd aankeek. Maar meer tijd was er niet om te praten want ze moesten naar beneden.
Het werd weer stil toen Ginny de trap afdaalde deze keer misschien nog stiller. Beneden aan de trap stond Draco Malfidus senior die Ginny stralend aankeek. Je kon zien hoe mooi hij haar vond. Lelie volgde Ginny en probeerde de blik van Evan te negeren die blijkbaar zijn ogen niet van haar af kon houden. *kijk naar Ginny, zij gaat trouwen* Dacht ze terwijl ze hem zo goed mogelijk probeerde te negeren.
“Lelie jij ziet er al net zo prachtig uit” Zei haar vader glunderend toen hij haar in het oog kreeg. Lelie glimlachte achter haar vader stond Draco en ze keek hem glimlachend aan “Lelie, wow je ziet er…..wit uit” zei hij bedenkelijk. Lelie grijnsde en haakte haar arm in de zijne “Alleen vandaag daarna niet meer denk ik hoor” Zei ze vrolijk.
“Nou, je zag er ook behoorlijk wit uit met dat concert” Zei Draco.
Lelie glimlachte “Ja maar toen had ik mijn eigen make-up en zo”
Ze liepen achter Hun vader en Ginny aan en namen plaats in de witte Limousine.
Lelie keek weer naar haar vader en zag dat er gewoon tranen in zijn ogen stonden. Draco zag het ook en keek zijn vader verbaasd aan hij had hem nog nooit zien huilen “Pa” zei hij verbaasd.
“Sorry, ik weet ook niet waarom dit is gewoon vreemd ik ga trouwen met de mooiste vrouw die ik ooit heb ontmoet en heb twee kinderen” zei hij en veegde de tranen weg. Lelie glimlachte en keek naar Ginny die ook nogal emotioneel leek.

“Neemt u Draco Malfidus, Ginny Wemel tot uw wettige echtgenoot, en zult U haar trouw zijn tot de dood U scheid”
“Ja, zeker wel”
“ En neemt u Ginny Wemel, Draco Malfidus tot uw wettige echtgenoot, en zult u hem trouw zijn tot de dood u scheid”
“Ja”
“Dan verklaar ik u nu tot man en vrouw, U mag de bruid kussen”
Draco Malfidus Senior boog zich naar voren en kuste de lippen van Ginny. “Ik hou van je” Fluisterde hij met een glimlach, Ginny glimlachte ook en fluisterde “ik ook van jou” terug.
Ze liepen breed glimlachend naar de deur gevolgd door Lelie en Draco die beide ook breed lachte. Ginny en Draco moesten binnen wachten tot alle gasten buiten waren.
Toen ze buiten kwamen werden ze bedolven onder de Witte minuscule roosjes.
Daarna werden ze samen met Draco en Lelie naar een locatie gebracht voor een foto shoot.

“Evan wat kijk je down wat is er” Evan keek verbaasd op Fred stond naast hem pakte een stoel en ging zitten.
Evan zuchtte en bleef voor zich uit kijkend soms een slok va zijn boterbier nemend.
“Nou kom op je kan me heus wel vertelen wat er aan de hand is dit is een bruiloft je hoort vrolijk te zijn dan”
Evan keek Fred aan “Je zou het toch niet begrijpen”
“nou misschien wel, we hebben de tijd het bruidspaar is er pas over een uurtje dus.. vertel”
Evan zuchtte weer “Ooit gek geweest van een meisje, zo erg dat je zelfs van der houd maar je hebt der bedrogen, niet dat, dat mijn bedoeling was.. en dat ze toen niet meer wist wat ze wilde”
Fred was even stil, hij leek overdonderd “En dit gaat om”
“Wist je dat niet” Evan keek Fred verbaasd aan hij wist niet af van Lelie en hem.
“Nee, ik heb geen idee over wie het gaat”
“Lelie”
Fred keek nu echt stomverbaasd, Evan grijnsde “Je lijkt mijn vader wel toen we zoenden in de grote zaal”
“Zoenen.. in de grote zaal… waar iedereen bij was” zei Fred geschokt.
“Zoenen, dat was niet alleen zoenen, het was tongen Evan” Zei Chris die zich bij hun voegde en ook ging zitten.
“Wie tongen” Zei de stem van George die er ook bij kwam staan.
Evan moest onwillekeurig grijnzen hij had niet verwacht dat ze er niet van af wisten.
“Ik zoende” “Tongde” verbeterde Chris, Evan “Met Lelie toen we in de grote zaal stonden, net de avond ervoor hadden we zeg maar iets gekregen denk ik .. nou jah ik weet het eigenlijk niet het was wel mijn bedoeling geweest” Vertelde Evan aan Fred en George die hem met open mond aankeken.
“Het moet niet gekker worden he, een Wemel met een Malfidus en nu ook al een Potter” Zei Fred, Evan’s blik versomberde weer “Nou we hebben nu niks meer”
Chris glimlachte “Ik weet zeker dat het wel weer wat word” Zei hij en gaf Evan een klap op zijn schouder.

Nou ik ben de komende vijf dagen afwezig want ganog ff op vakantie Razz

Dus er word niks gepost of getypt jullie kunnen denk ik over een week weer posts verwachten Very Happy

ik hoop dat jullie et nie erg vinden Razz

Greetz Lady Luna