(*)'t conflict van Sado (5)[afgesloten RPG/niet verwijderen]

**Olivier** · Geplaatst: Di Jun 26, 2007 10:58

OOC: Lang zullen ze leven, lang zullen ze leven ( Cool

Hiep hiep hoera voor...
Sado dat vandaag 2,5 jaar bestaat!
Mike die al 2 jaar in Sado rondloopt!
Dorian die vandaag jarig is!
Dorian en Sander die vandaag 3 jaar op het forum zitten!
En de jarige dochter van Alexander en Maxima en Carlo Boshardt xD

Wanneer Roxan voorstelt om naar huis te gaan vraagt ze na aan de Helers of dit mag en ze stemmen hiermee in. Alleen Christine moet eerst nog even worden opgepept, maar die mag de volgende dag ook naar huis. De blindheid van Lana wordt pas bij vertrek door Mike opgemerkt en hij is diepgeschokt.

Ze zijn nu eindelijk weer terug in Sado, even rust. Maar voor hoelang...

Ze keren terug naar de bezoekersingang van het Ministerie, waar hun bezems nog steeds liggen. Ze vliegen terug naar Sado. Mike zegt dat Lana bij hem achterop mag en leidt haar voorzichtig naar de bezem.

Hij vind het een doodeng idee dat zijn dochter niets meer ziet. Straks viel ze nog. Maar de Helers hadden gezegd dat het wel weer goed zou komen, nou hij hoopte het uit de grond van zijn hart. Hij zou het vreselijk vinden als Lana nooit meer zou kunnen zien.

Ze stijgen op en na een lange reis komen ze aan in Sado. Ze landen aan de rand van het bos, precies op de plek waar hij Lana ooit (voor ons 2 jaar geleden), voor het eerst had ontmoet.

Toen ze daar had gestaan was hij stiekem wel heel trots geweest, zoals ze zichzelf al die jaren had weten te redden. Hoewel hij zich eerst sterk had afgevraagd wat zijn dochter met drie lijken deed, verbaasde hij zich na het horen van het verhaal over het feit dat dat blijkbaar nogal normaal was voor haar.

Misschien was het beter dat ze niks meer kon zien. Hij kon de ellende van de laatste tijd zelf nauwelijks aan zijn ogen verdragen. Want dat was het enige wat hij zag, ellende.

En Sarah, wat zou er van haar terechtkomen? Hij hoopte vurig dat ze snel zou terugkeren en gelukkig zou worden met Ryan of Sarah.

**Manouk** · Griffoendor Klassenoudste Verdiend: 0 Sikkels

Mara is vooral zwijgend het groepje Sado'ers gevolgd, maar nu moet ze naar huis. Eigenlijk heeft ze geen zin om terug te Verschijnselen, maar het ging net ook goed.. Misschien moet ze het proberen.
Ze loopt naar Roxan toe, aangezien zij de enige twee zijn die niet gevlogen zijn [zover Mara weet].

'Roxan? Gaan wij terug Verschijnselen, of niet?'

Ze glimlacht voorzichtig.

Snow White Queen · Geplaatst: Do Jun 28, 2007 19:38

Christine keert ook terug naar het Ministerie, van plan om ook terug te gaan naar Sado. Wat ze daarmee verwacht te bereiken, weet ze nog niet echt, maar ze hoopt in ieder geval op een aanwijzing van waar Sarah zich kan bevinden. Want nu ze Mitch veilig en wel teruggezien heeft, wil ze hetzelfde met haar Jamie.

Ze landt ook aan de rand van het bos, een meter of tien van Lana en Mike af. Ze kijkt even naar de bezem in haar handen die ze geleend had van Lana. Met een pijnlijke blik kijkt ze het tweetal aan dat in gesprek lijkt te zijn. Mike moest ook niet veel geluk in zijn leven gekend hebben. Ze hadden veel dingen gemeen, waarvan verlies toch wel de kern is. Ze weet nog eens niet alles van Mikes ellendige leven. En nu is op de koop toe zijn dochter blind, zijn andere weggelopen... Misschien konden ze samen op zoek naar hun verloren familie.

Aarzelend stapt ze op het tweetal af.

"Lana...?" Christine strekt haar hand met haar bezem uit zodat Lana hem gemakkelijk kan aannemen. "Bedankt dat ik je bezem mocht gebruiken..." Ze glimlacht even en trekt zich erna terug om hen met rust te laten en te wachten op anderen.

Lana klautert wat onhandig van Mikes bezem af en draait ongemakkelijk heen en weer. Ze kon ruiken dat ze aan de rand van het bos stonden en realiseert zich hoe gauw haar andere zintuigen zich aanpassen. Toch voelt ze zich allesbehalve gelukkig.

"M-Mike? Mag ik iets vragen?" vraagt ze aarzelend en tegelijk beseffend dat dat nogal idioot moet klinken, laat staan hetgeen dat ze effectief wilde vragen. "Wil... Wil je me naar huis brengen?" Ze frunnikt wat ongemakkelijk aan haar vingers en begint zichzelf nogal afhankelijk te voelen van Jan en alleman. Ze had ook geen behoefte om te wachten op Gaia en Milosh om samen met hen verder te gaan. Hoe sneller thuis, hoe beter. En ze zou hen toch al genoeg last bezorgen.

Lana richt zich naar Christine als die haar haar bezem komt teruggeven. Een zwakke glimlach verschijnt op haar gezicht en na een paar keer grijpen, heeft ze haar bezem terug.

"Bedankt..." mompelt ze. Lana kan een zucht nog net onderdrukken.

Charlie · Oceanic 815 Survivor Verdiend: 0 Sikkels Woonplaats: HPF

Ooc: Even het verhaal rond Dizn en Roxan ophelderen. Elmaz heeft de moeder van Dizn en Roxan vermoord via de neef van de King der Mudbloods (Imperiuscurse). Zo kreeg Elmaz het koningschap en werd hij King der Mudbloods. Elmaz pleegde bloedverraad waardoor de familie 'Ravogn' werd vervloekt. Kwijtschelden van die vloek gebeurd door het doden van iemand van een andere bloedsoort, zodat je je eigen bloedsoort trouw blijft/bent. Roxan en Dizn hebben beiden iemand vermoord, de vloek rust niet langer over hen. Viktor Ivanov werd het slachtoffer van Roxan, hij was de vader van Elmaz en één van de aanvallers in het Ministerie. Dizn heeft Marwan vermoord. Sergej, de vader van Dizn en Roxan blijkt een Snul te zijn. Dat was even kort herhaald, voor mezelf in feite ^^'

Ook Dizn keert terug naar het Ministerie om daar zijn bezem op te halen. Al snel hangt hij in de lucht bij d rest van Sado. Het was koud en ze vlogen redelijk hoog, waardoor de ijzige wind pijnlijk in de ogen van Dizn boordde. Hij vroeg zich af wat er nog zou gebeuren. Het Ministerie was een groot avontuur geweest. Niet alleen was z'n hele leven plotsklaps verandert door het terugkeren van z'n vader, maar alle leden van Sado werden er maar weer eens ingeluist, terwijl het voor Dizn nog steeds niet duidelijk was, wat ze nu moesten doen.

Tenslotte had Sado z'n hele leven verandert. Die ene misstap om naar hier te verhuizen, had hem een nieuw persoon gemaakt en die nieuwe ik was niet bepaald een goede. Hij had verdomme al twee mensen vermoord, zomaar, uit wraak, uit eigen belang.

Beneden hem zag hij Sado al weer duidelijk worden. Hij daalde en stond daarna terug met zijn beide voeten op de grond van de meest vreemde - en gehate - stad van Schotland.

Carpe Diem · Geplaatst: Wo Jul 04, 2007 22:06

Weer heeft hij zich beet laten nemen door de vrouw die zich zijn moeder noemt, Hij was eveneens naar het ministerie gegaan, maar ze had niet eens het fatsoen om op hem te wachten, nee ze had hem gezien en verder kon hij stikken, Hij was maar een adoptief geval, Ne nu ging ze voor haar echte zoon. Hij was wegwerp materiaal. Hij was het zat. Hij liet niemand meer toe in zijn hart in zijn gevoelens die zouden voor altijd opgesloten worden. Iedereen zou vanaf nu aan de buitenkant een onbezorgde Mitch zien. Maar dat zou schijn zijn, Hij hoort wat Mara zegt, “Als je niet alleen durft terug te verschijnselen, kan je beter haar hand vast pakken”, Hij sprak dit op ene neutrale toon uit, “Nou veel succes” zegt hij opgewekt en hij verschijnselt naar de plek waar hij al eerder had gekampeerd. Als iemand hem nodig was kwamen ze hem maar halen, anders hoefde hij niemand te zien. Zijn spullen staan nog in Sarahshuis, maar die zou hij morgen wel zien. De tent waar hij in had geslapen, had hij begraven voor het geval dat hij hier toch weer terug zou komen. Nu was het moment daar. Hij haalt de tent onder een paar stenen vandaan. Binnen een paar minuten heeft hij deze opgezet, samen met de beveiliging om de tent. Waar de anderen zijn interesseert hem niet, waarom zou hij ook. Zijn lijf doet nog altijd zeer. Hij heeft nog altijd veel pijn in een spier in de benen. Er verschijnt een glimlach op zijn gezicht, hij trek al zijn kleren uit en loop naar de waterbron, hij gaat er in zitten en leunt achter over. hij pakt het boekje van de rand af. Hij had hem daar neergelegd om hem te lezen als hij hier tot rust kon komen. Hij opent hem en bladert hem door Gelijk merkt hij wat vreemds er misten wat bladzijden. Hij kijkt het boekje helemaal na, het is waar er missen gewoon vijf bladzijden. Hij probeert te bedenken wat daar de reden van kan zijn maar kan geen oplossing daar voor vinden. Hij laat het mysterie eerst voor wat het is. Hij legt zijn handen op de rand en sluit zijn ogen. Later zou hij wel verder zien erst moet hij onspannen even alle negatieve gedachten laten wegvloeien.

Eldarion' · 6e jaars Verdiend: 26 Sikkels Woonplaats: Middle Earth

Eindelijk gingen ze dan weg uit dat ziekenhuis. Op een of andere manier voelde Roxan zich behoorlijk nutteloos, na een tijd in bed liggen. Het leek wel of ze het gewoon was geworden om steeds maar 'in actie' te zijn om dingen uit te zoeken enzo.

En bovendien, nu ze eindelijk op een of andere manier rust had, voelde het niet als echte rust, aangezien het bezoek van het Ministerie nog steeds niet uit haar hoofd was. Wat was daar nu eigenlijk de bedoeling van geweest? Naast wat gezinsdrama was ze niet veel wijzer geworden..

Ze kijkt uit haar gedachten op en hoort Mara.

'Oja.. is goed. We kunnen toch moeilijk gaan lopen,' zegt ze, 'Als jij wilt tenminste. Als je niet wilt mag je ook aan m'n arm mee-verdwijnselen hoor.'

**Olivier** · Geplaatst: Ma Aug 20, 2007 11:00

Oke, mensen, dit schiet totaal niet op...

Als er geen activiteit komt is het beter om de RPG te sluiten en ik weet dat er mensen zijn die dat absoluut niet willen...

Dus, als je ideeën ofzo hebt voor meer activiteit laat het ff weten, het zou jammer zijn als deze RPG doodgaat.

Charlie · Oceanic 815 Survivor Verdiend: 0 Sikkels Woonplaats: HPF

Ooc; En, actie ^^ [zo hebben we minstens weer twee weken om iets uit te vogelen]. Ga lekker naar het Sado forum/site en dan wordt je vanzelf sentimenteel en wil je vanzelf deze RPG gaan redden. Test het, je zal zien dat het werkt Angel

.

Dizn keek niet om, om te zien wie er nog allemaal achter zich landde. Met het betreden van dit stuk land, kwamen de problemen als vanzelf weer bij hem naar boven. Flashes van een gebroken profetie, een schelle stem, herrineringen en blauwe rook, wisselden zich voor de ogen van Dizn af. Opeens herrinerde hij zich weer waarom ze naar het Ministery waren gegaan. Door die Aanvallers - wat die gasten nu ook kwamen doen - was hij helemaal vergeten dat het allemaal om een profetie ging die hen zou helpen bij het Misterie.

Hij draaide zich weer om en keek naar de andere gelandde en degene die nog moesten landen. Hij wilde gaan zeggen wat hij nu al de hele tijd probeerde duidelijk te maken, als er geen donkere rook met een verschrikkelijke geur onder zijn neusgaten had voorbijgeflard die in één seconde zijn gedachten hadden gekeerd.

Hij draaide zich nu meer richting het westen en zag meteen de oorsprong van de donkere rook. Brand.

Ooc: Ok. Branden zijn tegenwoordig erg lame, maar er moest toch iéts gebeuren. Verzin maar erg dramatisch verhaal waarom deze brand er zou kunnen zijn Angel

Reflex · Geplaatst: Vr Aug 31, 2007 15:49

ooc; En omdat Reddende Engel Will (REW) Aisha maar niet komt redden, verzin ik wel ff wat. [a] We need some action! Zoals Charl ook al zei :')

Gekleurde vlekjes dansen voor haar ogen, Aisha knippert een paar keer. Ze weet niet hoe het komt, maar haar hele lichaam doet pijn, veel pijn. Ze kan zich alleen een donkere ruimte herrineren, de rest is wazig. Met veel moeite kan ze haar arm opheffen en op haar polsen kan ze de striemen zien van de ketens waarin ze niet zo lang geleden nog vast zat. Waar is ze?

Het kost haar veel moeite, gekreun en vooral ook pijn, maar uiteindelijk zit Aisha dan toch overeind. Het felle daglicht prikt nog steeds in haar ogen, na die lange tijd in het donker te zijn geweest. Duizenden gedachten schieten door haar hoofd, maar uiteindelijk blijft er één hangen... Haar vader en haar zus, hopelijk zijn ze veilig.

Dan pas merkt ze de doordringende geur en de intense warmte, niet ver van haar vandaan. Ze heeft haar hoofd nog niet gedraaid of een besef van wat er gaande is komt tot haar. Ze kijkt recht in een vlammenzee, die in een gevaarlijk tempo haar kant op komt razen. Een golf van paniek schiet door haar heen. Haastig probeert ze op te staan, maar haar benen lijken wel verlamd. Verder dan zitten komt ze niet. Angstig blijft ze naar de vlammen staren, terwijl haar stem halverwege haar stembanden verloren lijkt te zijn geraakt.

**Manouk** · Griffoendor Klassenoudste Verdiend: 0 Sikkels

OOC: Sado mag níét dood. Dus een lame brand lijkt me een prima idee. Oo, en ik doe even dat Mara (en Roxan?) tegelijk aankomt met Dizn, anders staat ze daar een eeuw te wachten.

Hoewel Mara het liefst niet zelf Verschijnseld, wil ze niet afhankelijk zijn van Roxan. Ze schudt haar hoofd en Verdwijnseld, terug naar Sado.

Zodra ze neerkomt kijkt ze om zich heen. Dizn landt een eindje van haar vandaan, dus ze is in Sado. Om haar heen verspreid zich een donkere rook en ze ziet Dizn naar een punt achter haar. Ze draait zich om en ziet tot haar afschuw grote, donkere rookwolken omhoog kringelen. Vuur.

'Dizn, we moeten iets doen. Straks zijn daar mensen..' zegt ze, noal overbodig.

**Olivier** · Geplaatst: Za Sep 01, 2007 12:32

Met een verstart gezicht kijkt hij naar Grace wanneer zei zijn touwen losmaakt en doodleuk zegt dat hij kan vertrekken. Ze wilde hem weer eens testen. Eerst zeggen dat ze kunnen doen wat ze willen met Aisha en dan tegen hem zeggen dat hij kon gaan.

Even dacht hij na wat hij zou doen. Opnieuw toegeven aan de gemene spelletjes die Grace met hem speelde of niet? Met pijn in zijn hard, denkend aan Aisha, besloot hij om het niet te doen. Hij had zichzelf voorgehouden om Grace dat plezier niet meer te gunnen en nu was het tijd om dat dan ook echt niet meer te doen.

Hij draaide zich om, zijn rug naar Grace toe, en liep naar de deur. Half en half verwachtte hij een spreuk van Grace, maar tot nu toe was er niets te horen. Stap voor stap liep hij rustig naar de deur. Hopend dat Aisha sterk genoeg was en het vol kon houden tot hij hulp had gehaald.

Hij staat een beetje om zich heen te kijken als Lana zich ineens naar hem wendt en hem zo ongeveer smeekt haar naar huis te brengen.
Een beetje verbijsterd kijkt hij haar aan.

"Natuurlijk wil ik je naar huis brengen," probeert hij Lana te verzekeren. "Na dit alles ga ik natuurlijk met je mee!"

Dan ziet hij net als de anderen rookwolken. "Ooh, nee, brand!"
Vloekend kijkt Mike om zich heen. Hield het dan nooit eens een keer op met al die ellende?

"Het komt uit de richting van de Volbloedwijk! Snel we moeten erheen!" schreeuwt hij tegen de anderen.

Nadat ze terug zijn geland in Sado probeert hij zo onopvallend mogelijk weg te lopen, weg van de andere bewoners, weg van alle ellende. Hij wilde alleen zijn, alleen met zijn gedachten.

Hij loopt richting de Volbloedwijk zonder om zich heen te kijken en voor hij het zelf in de gaten heeft staat hij voor Sarah's huis. Het huis waar hij de afgelopen tijd heeft gewoond. Een steek van pijn gaat door zijn hart.

Olivier wist niet of hij het nog wel kon verdragen om in dit huis te wonen nu Sarah er niet meer was. En hij wist ook niet of Mike dat nog wel zou toelaten.

Zuchtend besluit hij om te vertrekken, nu Sarah er niet meer was was er geen reden meer om in Sado te blijven. Zijn koffers had hij nog niet uitgepakt dus hij kon binnen een paar minuten vertrekken.

Hij loopt naar de voordeur, spreekt de spreuk uit die Sarah hem had geleerd om haar deur te openen...maar er gebeurde niets. De deur ging niet open. Hij vloekte en schopte tegen de deur, iets wat hem alleen maar aan een pijnlijke voet hielp. Het huis was afgesloten.

Lacrimosa · Geplaatst: Za Sep 01, 2007 13:47

Gaia strijkt regelmatig met een bezorgde blik over haar schouder wat de helers stevig hebben ingepakt met een verband. In gedachten ziet ze het schema'tje voor haar ogen dansen wanneer ze de zalf moet smeren, maar krijgt dan een schuldgevoel bij het idee dat zij enkel een gekwetste schouder heeft, terwijl Lana van haar gezichtsveld is beroofd. Meewarig kijkt ze even naar haar bezem, waarna ze onwillekeurig aan Aïsha moet denken die, naar Gaia's mening, heel goed op een bezem kan rijden. Het idee dat Aïsha en haar vader misschien niet meer leven maakt alles nog ondragelijker.

Gaia trekt een grimas wanneer een penetrante brandgeur haar neusgaten doordringt en volgt de wijzende handen van de medebewoners die naar de grote, zwarte wolken wijzen. Het zou haar niets verbazen als de kaasfabriek in brand zou staan (staat dat ding meer in de Volbloed-buurt? Razz

*kan zich alleen herinneren dat het ongeveer in het bos lag*).

"Lana? Wil je dat ik je naar huis breng? Ik weet niet of het hier veilig voor je is?" Gaia neemt Lana's hand vast en hoest even om haar woorden meer kracht te geven. Misschien wilt Lana het liefst bij Milosh en haar vader in de buurt blijven, maar Gaia probeert haar voor de zekerheid toch enigzins te beschermen.

Snow White Queen · Geplaatst: Zo Sep 02, 2007 21:29

OOC:: *wordt binnengesleurd door iedereen*
Kort postje, you know why. Jullie beslissen weer op het verkeerde moment van verder te gaan... =_= Razz

Lana glimlacht zwakjes als Mike toestemt en laat haar bezem van haar ene hand in haar andere rollen. Haar glimlach verdwijnt als een brandgeur haar neus binnendringt en de angst die daaruit voortvloeit grijpt nog sterker aan dan voorheen.

"Waar brandt het?" komt er nogal lame uit haar mond, alsof ze eigenlijk meer wil vragen waarom iedereen zo'n haast heeft, maar al gauw geeft Mike het antwoord. Zuchtend slaat Lana haar hoofd neer, want als ze daar eerst heen zouden gaan, zou ze hier nog lang mogen staan wachten, en helpen kan ze ook niet.

Een beetje vergeten en buitengesloten zet ze een stapje dichter bij haar bezem, die nu een totaal andere functie begint te krijgen. Wanneer ze Gaia's stem hoort en voelt dat ze haar hand vastpakt, krijgt ze eerder de neiging om die weg te trekken in plaats van als een mak lammetje mee te gaan en te zeggen dat ze haar allemaal met rust moeten laten.

"Doe wat je niet laten kan..." mompelt ze neerslachtig. Hoe eerder ze in bed ligt, hoe beter.

Charlie · Oceanic 815 Survivor Verdiend: 0 Sikkels Woonplaats: HPF

Dizn loopt naar het brandende huis toe. Hij heeft geen idee van wie dit huis was, maar hij had ergens het gevoel dat, als er nog iemand in dat vobloedhuis was, dat die er niet meer levend uit zou geraken. Even aarzelt hij. Door een non-verbale spreuk probeert hij zich toch voor een deel te beschermen tegen wat komen zal.

"Aquamenti," zegt hij daarna, terwijl hij zijn wand met beide handen vastgrijpt om de krachtige waterstraal in bedwang te kunnen houden.

Lichtjes stapt hij richting de voordeur, in de hoop dat die open is. Met z'n vingers maakt hij een gebaar, waardoor hij duidelijk maakt dat hij hulp nodig heeft, richting Mara. Met een krachtige straal water voor zich, loopt hij verder, het brandende huis in.

Eldarion' · 6e jaars Verdiend: 26 Sikkels Woonplaats: Middle Earth

Roxan knikt naar Mara en verdwijnselt mee naar Sado. Als ze daar aankomen ruikt ze meteen de geur van brand. Ze kijkt om zich heen en ziet enorme rookwolken boven de volboekwijk uitkomen. Ergens is ze blij dat het niet boven de mudbloodwijk is, hoewel ze dat niet hoort te zijn.

Ze besluit Dizn maar achterna te gaan en staat even later voor het huis. Dit was niet de eerste keer dat er brand in Sado was...

Ze ziet Dizn naar Mara gebaren en besluit hem ook maar te gaan helpen. Als iets Dizn aanging, ging het haar eigenlijk ook wel een beetje aan. Ze roept "Aquamenti" en loopt in de richting van het huis.

Eenmaal in het huis gaat ze met haar rug naar Dizn z'n rug staan en spuit ze water naar de andere kant.

Wat nu?

Ooc: Zo, het was hoog tijd voor een berichtje ^^"