[AF] De verboden liefde

dracogirly · Geplaatst: Zo Aug 01, 2004 6:20

“Ow dat gezicht dat je nu trekt is echt onbetaalbaar”, zei Draco gemeen lachend.
“Huh”, Anne keek verward en boos tegelijk.
“Ik heb ook een boterbier voor jou meegenomen, je leek alleen zo zeker van jezelf dat ik dit wel moest zeggen”, zei Draco. “Hier heb je je boterbier”.
“Nou hou je boterbier maar lekker zelf. Ik hoop dat je je erin verslikt. Ik haal mijn eigen boterbier wel”, zie Anne boos en met grote passen liep Anne naar de hoek waar je drinken kon halen.

Wat denkt ie wel, dacht Anne boos. Iedereen moet altijd maar doen wat hij wilt. Nou mooi niet. Wat een sukkel.
Dat laatste zei Anne hard op zonder dat ze er erg in had.
“Je had het toch niet over mij hoop ik”, zie een bekende stem achter Anne.
Anne draaide zich om en stond oog in oog met Draco.
“Want dat zou natuurlijk niet erg aardig zijn”, zei Draco gemeen lachend.
“Wie zegt er dat ik aardig ben”, zei Anne.
“Ik zou het niet durven”, zei Draco.
“Kan ik u helpen?”vroeg iemand aan Anne.
Anne was zo gefocust op Draco dat ze niet in de gaten had dat de rij voor haar al weg was en zij nu aan de beurt was.
“Ja, een boterbier graag”, zei Anne snel.

Anne nam haar boterbier snel mee en liep weer naar het tafeltje waar Hermelien en Korzel aanzaten.
“Denk je nou echt dat ik aan een tafeltje ga zitten met dat modderbloedje”, zei Draco.
“Wat jij doet kan me niet schelen, maar ik ga hier zitten”, zei Anne terwijl ze naast Hermelien ging zitten.
“Kijk maar uit nieuwelingentje, straks raak je nog besmet”, zei Draco.
“Nee, kijk jij maar uit anders krijg je straks nog een glas boterbier over je heen”, zei Anne boos.
Draco wilde net wat terugzeggen toen Perkamentus die op het podium was geklommen begon te praten.

“Beste leerlingen dit is een feest. Gedraag jullie dan ook zo. Na de openingsdans bleven er alleen nog een paar Ravenklauws en Huffelpufs dansen. Het is echt niet zo dat je de hele tijd moet dansen, maar de dansvloer is nu wel heel erg leeg. Ga daarom gezellig met je partner dansen.Mensen die niet dansen komen er nog wel achter wat er dan gebeurd. Maak er een leuk feest van.”

De muziek speelde weer verder en er barste een groot lawaai los. Veel mensen begonnen weer te praten en de meeste gingen weer terug de dansvloer op. Ron werd gelijk de dansvloer op getrokken door Margriet Bullemans. Ook Hermelien en Korzel gingen de dansvloer weer op omdat Hermelien vond dat wat Perkamentus zei, gedaan moest worden. Al trok ze onder het dansen wel steeds zeer pijnlijke gezichten als Korzel weer eens op haar voet stond.

Bijna iedereen was aan het dansen op een paar personen na. Harry en Patty zaten nog steeds aan de kant en Harry zag er ook niet echt uit alsof hij nog van plan was om met Patty te dansen. Een ander ‘koppel’dat nog aan de kant zat waren Anne en Draco.

Draco was, nadat Hermelien was weggegaan, aan hetzelfde tafeltje gaan zitten als Anne.
“Zou je dat nou wel doen?”vroeg Anne.
“Wat?”zei Draco geïrriteerd.
“Nou aan hetzelfde tafeltje als ik gaan zitten, straks raak je nog besmet.”
“Dat risico moet ik dan maar nemen”, zei Draco. “Jij hebt zeker geen zin om te dansen?”
“Nee, niet echt nee” zei Anne.
“Ik had ook niet anders verwacht. Maar ja, je kan gewoon niet dansen.”zei Draco.
“Goh, meen je dat nou”, zei Anne op een kinderachtige toon. “Vertel me liever iets wat ik nog niet wist.”
“Nou je ziet er best leuk uit als je boos bent”, zei Draco gemeen lachend.
“En wat bedoel je daar nou weer mee?”zei Anne.
“Nou misschien bedoel ik gewoon wat ik zeg, nieuwelingentje.”
“Stop met me nieuwelingentje te noemen”, zei Anne boos.
“Oh, sorry hoor juffrouw Mus, of zal ik zeggen juffrouw tsjielp”, zei Draco uitdagend.

Anne had er genoeg van en liep boos weg. Ze had alleen zo’n haast om weg te komen dat ze niet in de gaten had dat ze tegen iemand aanliep.

Ik weet het is niet zo heel veel maar hoop volgende keer weer wat meer te kunnen posten.

dracogirly · Geplaatst: Di Aug 03, 2004 18:08

“Kijk uit waar je loopt! Oh, ben jij het”, het was Harry die dit zei en waar ze met volle vaart tegen aan gelopen was. “Gaat het?” vroeg Harry.
“Ja, het gaat wel”, zei Anne terwijl ze weer een beetje bijkwam.
“Jij had ook een haast om weg te komen. Malfidus valt je toch niet lastig hoop ik?”zei Harry terwijl hij bezorgd keek.
“Nee, ik moet gewoon heel erg nodig eh… naar de wc”zei Anne. Ze had geen zin in ruzie vanavond en zei daarom maar niets over Draco.
“Nou, dan zal ik je maar niet langer meer ophouden”, zei Harry.
“Bedankt!”, zei Anne,”dan ga ik maar”.

Anne moest nu wel naar de wc toelopen anders zou Harry wat vermoeden. Toen ze op de wc was, dacht ze Wat moet ik nou. Ik moet straks wel weer terug naar dat feest maar ik heb eigenlijk helemaal geen zin om straks weer naar Draco te gaan. Wat bedoelde hij eigenlijk met die opmerking dat ik er goed uitzag als ik boos ben. Nou ja, ik kan hier ook niet te lang blijven.

Anne checkte haar make-up en besloot om maar weer naar het feest te gaan, al wist ze nog niet waar ze heen moest. Toen ze de wc uitging keek ze eens om zich heen. Ze zag Draco nergens. Gelukkig maar, dacht ze, dan hoef ik in ieder geval niet naar hem toe. Ze zag Harry met Patty aan een tafeltje zitten en besloot om daar maar naar toe te lopen. Ze zette net een paar stappen toen iemand haar pols van achteren vastpakte.
“Wat nu weer”, zei Anne toen ze zich boos omdraaide.
“Naar mij opzoek, juffrouw Tsjielp?” vroeg Draco gemeen lachend.
“Mocht je willen”, zei Anne boos.
“Als je niet naar mij opzoek bent waar wilde je dan naar toegaan?”vroeg Draco.
“Niet dat het je iets aangaat of zo, maar ik was onderweg naar Harry.”
“Ow, je wilde st. Potter met een bezoekje vereren.”
“Ja, liever hem dan zo een arrogante kwal als jij.”
“Nou, nou, ik zou maar eens wat aardiger doen als ik jou was, of zal ik je geheimpje maar met de hele school delen.”
“Wat. Welk geheimpje?”zei Anne verbaasd.
“Nou ik geloof niet dat je st. Potter en zijn vrienden al over onze kleine ontmoeting verteld hebt. Of was je dat al weer vergeten. En daarbij. Hoe zal de rest van de school reageren als ze erachter komen dat het nieuwelingentje niet alleen niet kan toveren, maar ook niet eens kan dansen”, zei Draco gemeen lachend.
“Wat!?” je zou niet durven”, zei Anne boos, al was ze daar nog niet zo zeker van.
“Oh nee, probeer het maar eens”, zei Draco uitdagend.

“Valt Malfidus je lastig”, het was Harry die hun gesprek onderbrak.
“Oh, oh, als dat niet st. Potter is die ons met een bezoekje komt verblijden”, zei Draco gemeen lachend. “Nou, toevallig hadden we het net over je. Anne heeft nog een klein geheimpje voor je.”
“Oh ja, wat dan?”vroeg Harry.
Anne gaf Draco een bijna smekende blik in de hoop dat hij zijn mond zou houden. Draco zag het en lachte gemeen terug.
“Nou wat is het dan Malfidus”, vroeg Harry.
“Nou juffrouw Mus hier..”begon Draco.
“Is per ongeluk je boek voor waarzeggerij kwijtgeraakt.”zei Anne snel. “Sorry Harry”, zei ze. ”Ik wilde wat huiswerk maken voor waarzeggerij maar kon mijn eigen boek niet vinden en toen besloot ik om die van jou te lenen, alleen ben ik die nu ook kwijtgeraakt.”zei Anne.
“Ow, dat is niet erg hoor. We vinden hem vast wel weer. Bovendien gebruiken we dat boek toch bijna nooit met waarzeggerij. Als dat alles is.”zei Harry.
Malfidus hielt zijn mond en Harry liep verder.

“Ah, hij mag ons kleine geheimpje toch niet weten”, zei Draco. “Misschien dat je dan toch iets aardiger tegen mij met doen want ik kan natuurlijk niet beloven dat ik mijn mond houd”, zei Draco.
“Oh, je bent vreselijk”, zei Anne.
“Vreselijk wat”, vroeg Draco dreigend. “Denk eraan aardig zijn.”
“Vreselijk blond”, zei Anne.
“Goh dat wist ik nog niet”, zei Draco.

Perkamentus was weer op het podium geklommen om wat te zeggen.
“Hoewel velen van jullie mijn raad hebben opgevolgd en zijn gaan dansen, zijn er ook een aantal leerlingen die denken dat wat ik gezegd hebt, niet voor hen geld. Daarom wil ik die leerlingen de kans geven om te laten zien dat ze wel degelijk kunnen dansen. Ik vraag jullie daarom om de dansvloer leeg te maken en ruimte te maken voor de leerlingen die denken dat ze niet hoeven te luisteren namelijk: Harry Potter, Patty Park, Draco Malfidus en Anne Mus.”

Alle mensen die net nog op de dansvloer stonden, stonden er nu in een grote cirkel omheen. Anne kreeg het al benauwd bij de gedachte aan wat komen gaat. Zij moest nu met Draco gaan dansen terwijl bijna de hele school toekeek.

“Heb je nu je zin juffrouw Tsjielp”, zei Draco dit keer zonder zijn toepasselijke lach. Blijkbaar vond hij dit ook niet echt leuk dacht Anne.
“Nee, niet echt nee”, zei Anne.
“Nou waar wachten jullie nog op”, zei Perkamentus.
De muziek begon te spelen en Harry en Patty gingen al naar de dansvloer terwijl ze niet echt blij keken.
“Nou, zullen we dan maar”, zei Draco. “Ik zal je wel helpen.”
“Oké”, zei Anne en ook zij liepen naar de dansvloer.
Ze gingen weer in danshouding staan en begonnen weer te bewegen op de muziek. Draco fluisterde onder het dansen allerlei aanwijzingen in Anne’s oor over hoe ze moest bewegen. Anne luisterde goed en het dansen ging eigenlijk best goed. Ze begon het zelfs fijn te vinden om in Draco’s armen te zijn. Al verwierp ze die gedachte snel want je kon je natuurlijk moeilijk fijn voelen in de armen van je grootste vijand.

Toen het liedje eindelijk was afgelopen was Anne opgelucht dat het voorbij was, want ze vond al die starende ogen van alle leerlingen die aan de kant stonden maar niets. Al vond ze het aan de andere kant ook wel jammer, want ze vond het best fijn om door Draco vastgehouden te worden.

“Waarom deed je dat?”vroeg Anne.
“Wat?”vroeg Draco verbaast.
“Nou, in mijn oor fluisteren over hoe ik moest dansen.”zei Anne. Dat was een vraag die haar nogal bezig hield ook tijdens het dansen. “Ik bedoel, waarom help je mij. Ik ben toch een soort van vijand van je, dan wil je toch juist dat die voor gek staat.”
“Nou als jij op dit moment voor gek staat, zou dat beteken dat op dat moment ook alle aandacht naar mij uitgaat en daar had ik niet zoveel zin in. Bovendien, had ik ook geen zin om na deze dans blauwe tenen te hebben omdat jij er iedere keer opstond.”zei Draco gemeen lachend.

dracogirly · Geplaatst: Wo Aug 04, 2004 18:43

Hermelien zat alleen aan een tafeltje en Anne besloot bij haar te gaan zitten terwijl Draco wat te drinken ging halen.
“Wat deed hij nou net?”vroeg Hermelien.
“Wat?” vroeg Anne verbaast. “Drinken halen?”
“Nee, net onder het dansen. Hij zat de hele tijd maar wat in je oor te fluisteren.”
“Oh, dat, viel het zo erg op?” vroeg Anne.
“Nou, het viel niet zo erg op, maar ik zag het wel. Wat zei hij nou?”
“Nou om eerlijk te zijn, zei hij hoe ik moest dansen.”
“Wat!?”zei Hermelien ongelovig. “Hij hielp je met dansen?”
“Ja”, zei Anne.
“Maar waarom zou hij dat doen?”
“Hij zei dat hij geen zin had om in de belangstelling te staan en dat hij geen zin had in blauwe tenen.”
“Wel, dat eerste is vreemd. Normaal wil hij altijd in de belangstelling staan.”zei Hermelien fronsend.
“Ja, ik weet het maar het zal wel goed zijn. Waar blijft hij eigenlijk?”
“Had je het over mij?” zei Draco die achter haar stond.
Verschrikt keek Anne om. “Wil je daar alstublieft mee stoppen?” zei Anne.
“Waarmee?”vroeg Draco onschuldig.
“Nou om steeds onverwacht achter me op te duiken.”zei Anne boos.
“Misschien doe ik dat juist wel in de hoop dat je boos wordt” zei Draco uitdagend.
“Hoezo?”
“Nou, weet je nu al niet meer wat ik over je zei als je boos kijkt?”zei Draco gemeen lachend.
“Oh, je bent echt vreselijk.”
“Dank je”, zei Draco lachend.
“Graag gedaan hoor!”zei Anne terug. “Aangezien het feest toch al bijna afgelopen is, denk ik dat ik maar alvast naar de slaapzaal ga”, zei Anne. “Welterusten Hermelien!”
“Trusten Anne”, zei Hermelien terug.
“Heb goede dromen”, zei Draco terwijl hij knipoogde.
Ow, waar was dat voor, dacht Anne terwijl ze terugliep naar de slaapzaal.

Toen ze in haar bed lag bleef ze maar denken aan wat er op het feest gebeurd was, en aan een persoon in het bijzonder: Draco. Hij zag er errug goed uit en op het feest was hij zelfs een soort van aardig tegen haar geweest tijdens het dansen. Kon het zijn dat ze verliefd op hem aan het worden was. Nee, dat kan niet, toch?” dacht Anne. Toch kon ze haar gezicht maar niet uit haar hoofd krijgen. Eindelijk viel ze in slaap.

Ze droomde die nacht over Draco en ze vond het jammer dat ze die ochtend wakker werd gemaakt door Hermelien.
“Goedemorgen slaapkop”, zei Hermelien, “of zal ik zeggen Goedemiddag!”
“Hè, hoe laat is het dan?”vroeg Anne.
“Het is nu vijf over twaalf om precies te zijn”, zei Hermelien.
“Wat?!, zo laat al!”
“Ja, als ik jou was zou ik er nu maar eens uitkomen, dan ben je misschien nog net op tijd voor de lunch. Trouwens waar droomde je eigenlijk over?”
“Hoezo?”
“Nou, je had de hele tijd een enorme glimlach op je gezicht.”
“Uhm, ik weet het niet meer. Ik ben het vergeten”, zei Anne snel al herinnerde ze zich nog maar al te goed over wie ze gedroomd had.
“Jammer, want aan je gezicht te zien was het een erg leuke droom. Nou, ik ga weer naar beneden naar Ron en Harry. Zie ik je, laten we zeggen over een kwartiertje in de gemeenschappelijke ruimte?’ vroeg Hermelien.
“Is goed”, geeuwde Anne. “Ik moet nog wel even wakker worden hoor!”

Na een kwartiertje liep Anne aangekleed en wel naar de gemeenschappelijke ruimte.
“Goedemiddag slaapkop!” zeiden Harry en Ron in koor.
“Zullen we nu dan maar wat gaan eten?” vroeg Ron.
“Oh, Ron, jij kan ook alleen maar aan eten denken”, zei Hermelien lachend.
Met z’n vieren liepen ze naar de eetzaal en gingen aan de tafel van Griffoendor zitten. Anne had eigenlijk niet veel honger maar besloot om toch maar wat te eten. Onwillekeurig ging haar blik over de tafel van Zwadderich totdat ze Draco zag zitten. Hij was geanimeerd aan het praten met een groepje Zwadderaars dat om hem heen zat. Ze kon er niets aan doen en bleef maar naar hem staren.
“Hallo! Ben ik in beeld!” Het was Hermelien die haar aandacht probeerde te trekken. “Je zou denken dat als je de halve dag op bed hebt gelegen je onderhand wel uitgerust zou zijn”, zei Hermelien.
“Sorry Hermelien, wat zei je ook alweer?”vroeg Anne.
“Of je misschien zin had om zo meteen mee t3e gaan naar de bibliotheek om te werken aan je transfiguratie opstel?”
“Maar die hoef je toch pas over twee weken in te leveren?” vroeg Anne.
“Jawel, maar je kan er niet vroeg genoeg mee beginnen.”zei Hermelien.
“Sorry, Hermelien maar ik geloof niet dat ik daar erg veel zin in heb. Wat gaan jullie eigenlijk doen?”vroeg ze aan Ron en Harry.
“Wij hebben zo meteen zwerkbaltraining. Je mag wel komen kijken als je wilt?” zei Harry.
“Nee, bedankt. Ik denk dat ik naar de afdelingskamer ga om wat te lezen of zo?”zei Anne.

Anne was klaar met eten en ging op weg naar de afdelingskamer toen Draco op haar kwam afgelopen.
“Kon je het goed zien. Ik weet dat ik een geweldig lichaam heb, maar daar hoef je dan toch niet steeds naar te staren?”zei Draco gemeen lachend.
Anne begon een beetje rood te worden en zei terug:
“Nou, dat is niet echt een geweldig lichaam hoor. Ik heb echt wel eens wat beters gezien dan dat van jou!”
“Oh, ja, van wie dan?”vroeg Draco terwijl hij nog dichter naar Anne toeliep. Anne zei niets.
“Dat dacht ik al”fluisterde Draco in Anne’s oor terwijl hij langs haar heen liep.

Anne liep snel verder naar haar afdelingskamer. Waarom zei ze ook niets terug. De waarheid was, dat ze gewoon echt niemand kon bedenken die er beter uitzag dan Draco. Oh, hij is echt vreselijk, dacht Anne. Maar ook vreselijk knap, plakte haar gedachte eraan vast.

dracogirly · Geplaatst: Vr Aug 06, 2004 18:07

Op de afdelingskamer probeerde ze een boek te lezen maar dat lukte niet echt. Ze bleef maar aan Draco denken.
Na een tijdje kwam het Griffoendor zwerkbalteam de afdelingskamer binnen.
“Hé, wat ben je aan het doen?”vroeg Harry nieuwsgierig.
“Ow, niets bijzonders eigenlijk”, zei Anne, “Ik probeer wat te lezen.”
“Gaat dat niet beter als je het boek rechtop houd?”vroeg Ron lachend. Anne kreeg een rood hoofd toen ze zag dat ze het boek al die tijd op z’n kop vast had.

“Waar is Hermelien eigenlijk?”vroeg Harry.
“Ik heb geen idee. Ik denk dat ze nog steeds in de bibliotheek aan het werken is”, zei Anne.
“Ow, ik zweer het je”, zei Ron, “als ze ons niet had zat ze het liefst dag en nacht in de bibliotheek te werken.” Harry en Anne moesten allebei lachen om de opmerking van Ron.

Met z’n drieën gingen ze op zoek naar Hermelien. Hermelien was inderdaad nog steeds druk aan het werk in de bibliotheek.
“Hé het transfiguratie opstel hoeft toch maar drie kantjes te hebben?”vroeg Anne verbaasd aan Hermelien toen ze zag dat Hermelien al aan haar zesde kantje bezig was.
“Jawel, maar ik wist nog zo veel meer te schrijven dat ik dacht, laat ik nog maar even verder gaan,”zei Hermelien terwijl ze nog steeds driftig aan het schrijven was.
“Ben je al bijna klaar?”vroeg Harry.
“Ja, nog even deze zin afschrijven en …. ja ik ben klaar!” zei Hermelien toen ze eindelijk opkeek van haar werk.
“Zullen we alvast wat gaan eten?”zei Ron.
“Ow, echt Ron! Die honger van jou is niet gezond meer!”zei Hermelien lachend.

Met z’n vieren liepen ze naar de eetzaal om wat te gaan eten. Tot haar geluk zag Anne dat Draco nog niet aan het eten was. Dan kan mijn blik tenminste ook niet naar hem afdwalen, dacht Anne. Ze had dit nog maar net bedacht toen ze Draco met een groepje Zwadderaars zag binnenkomen.

Haar blik ging weer richting Draco. Hij zag er weer goed uit, dacht Anne. Oké wat denk ik nu. Dacht ik nu zojuist dat hij er goed uitzag, hij ziet er niet goed uit, maar super. Het begon eng te worden om zo over je vijanden te gaan denken en snel probeerde Anne zich weer te concentreren op wat Harry, Ron en Hermelien aan het zeggen waren. Stiekem keek ze nog vanuit een ooghoek zo nu en dan naar Draco, maar staren zoals ze vanmiddag had gedaan, deed ze niet meer.

“Wat is hij nou aan het doen?”vroeg Harry.
“Huh, wie?”zei Anne.
“Nou Malfidus. Hij zit je al een hele tijd aan te staren.”
Anne had Draco al een tijdje niet aangekeken en toen ze keek zag ze dat Draco naar haar aan het staren was. Toen hij zag dat ze keek kreeg hij een vreemde grijns op zijn gezicht en knipoogde hij naar haar. Tot haar geluk was Harry zojuist in een grote discussie geraakt met Ron over zwerkbal zodat hij die knipoog niet gezien had. Ze had er niet aan moeten denken dat zij had moeten uitleggen waar dat voor was. Al wist ze dat zelf eigenlijk ook niet.

Anne liep alvast naar de gemeenschappelijke ruimte van Griffoendor, terwijl Harry, Ron en Hermelien nog even langs Hagrid gingen. Ze was in gedachte verzonken over Draco en lette niet goed op waar ze liep. Terwijl ze de hoek om liep, liep ze hard tegen iemand aan. Ze verloor haar evenwicht en viel op de grond. Toen ze opkeek zag ze dat ze tegen Patty Park was opgelopen. Ook zij lag op de grond en zag er erg kwaad uit.

Patty stond snel op en haalde haar toverstok te voorschijn.
“Hier zul je voor boeten nieuwelingentje”, zei Patty boos.
Anne was te verbaasd over wat er gebeurde en zat als versteend op de grond.
Patty zei een spreuk en Anne was vast en zeker geraakt als niet iemand haar vlak voordat de spreuk haar zou raken haar opzij duwde.

“Draco wat doe je jij nou?”zei Patty die nog bozer werd dan ze al was.
Anne keek nog verbaasder toen ze zag dat Draco degene was die haar opzij duwde en haar dus eigenlijk redde.
“Ik behoed je voor een grote fout,”zei Draco.
“Wat voor een grote fout dan wel?”vroeg Patty nieuwsgierig. “Je hebt er toch niets op tegen dat ik nieuwenlingentje wat aan doet of wel?”vroeg Patty boos.
“Nee hoor, van mij mag je met haar doen wat je wilt. Het lijkt me alleen niet echt verstandig omdat nu hier te doen,”zei Draco.

Anne wilde opstaan maar Patty draaide zich snel om naar haar.
“Blijf zitten, nieuwelingentje!”snauwde ze.
Anne besloot om maar te luisteren. Waarom was ze nu net vandaag haar toverstok vergeten mee te nemen.

“Hoe bedoel je dat het niet verstandig is?”vroeg Patty terwijl ze haar aandacht weer op Draco vestigde.
“Nou, denk je eens in. Het diner is bijna afgelopen en bijna alle leraren zullen hier langs komen. Wat zullen ze zeggen denk je, als jij hier juffrouw Mus zit te beheksen”, zei Draco.
“Je hebt gelijk Draco”, zei Patty.
“Ik heb toch altijd gelijk”, zei Draco grijnzend.
“Ik krijg je nog wel nieuwelingentje!”zei Patty, en met die woorden liep ze boos weg.

Anne kon niet geloven wat ze net had gezien. Het was Draco die haar gered had. En voor het eerst noemde hij haar ook bij haar naam. Geen nieuwelingetje of juffrouw Tsjielp.

“Bedankt!”zei Anne tegen Draco terwijl ze opstond nog verwerkend wat er net was gebeurd.
“Ik zou als ik jou was, de volgende keer maar beter uitkijken!”en met die woorden liep Draco weg.

Oké, dat was vreemd, dacht Anne terwijl ze verder liep naar de afdelingskamer van Griffoendor. Toen ze daar aangekomen was besloot ze om maar alvast te gaan slapen, terwijl alle gebeurtenissen van die avond nog door haar hoofd gingen. Die nacht droomde ze weer over Draco.

dracogirly · Geplaatst: Zo Aug 08, 2004 16:47

De volgende dag zorgde ze dat ze niet alleen door de gangen liep en ook steeds haar toverstok bij haar had, omdat ze bang was voor een eventuele wraakactie van Patty. Haar huiswerk voor de volgende dag had ze al af en dat hoefde ze vandaag dus niet meer te maken. Ze praatte deze dag veel met Harry, Ron en Hermelien en speelde heel wat potjes toverschaak. Tijdens het eten kreeg ze steeds woedende blikken van Patty toegeworpen, maar ze besloot om ze te negeren. Hoewel haar gedachten steeds naar Draco uitgingen dwong ze zichzelf om niet naar hem te kijken. De dag ging gelukkig voor Anne vrij snel voorbij en ze was blij toen ze weer in haar bed lag.

Die maandag had ze zich bijna verslapen. Ze was blij dat Hermelien haar nog net op tijd wakker maakte. Ze had geen tijd meer om te ontbijten en besloot om gelijk maar naar het lokaal van Sneep te gaan waar ze toverdranken zou hebben. Ze had er niet echt veel zin in omdat ze dit vak met de zwadderaars had en Patty en Draco dus weer zal zien.

Alle leerlingen zaten nog maar net in het lokaal toen professor Sneep naar binnen kwam.
“Goedemorgen klas. Vandaag zullen we zoals jullie allemaal wel weten het waarheidsserum gaan gebruiken. Maar omdat dit niet de hele les duurt, wil ik dat jullie eerst een ander vrij simpel drankje maken. Het recept staat op het bord. Succes ermee.”

Anne begon samen met Hermelien de ingrediënten voor het drankje te verzamelen. Anne Had echt geen zin om het waarheidsserum te gaan gebruiken. Straks zeg ik allemaal dingen waar ik later spijt van krijg, dacht ze. Gelukkig is het alleen maar Hermelien waar ik het tegen zeg.

Het maken van het drankje was inderdaad niet erg moeilijk en de klas was ongeveer twintig minuten voor tijd klaar.

“Oké klas, jullie weten dat jullie zo het waarheidsserum gaan gebruiken, wat er voor zorgt dat jullie voor de periode van 1 minuut de waarheid zullen spreken. Het leek mij een leuk idee omdat te doen met je partner van het gala. Dus ga naast je partner zitten”, zei professor Sneep.

Oh, nee, dacht Anne. Ik moet naar Draco. Dit kan nooit goed gaan.
De klas ging zich verplaatsten en Anne stond op om naast Draco te gaan zitten die een gemene grijns op zijn gezicht had, alsof hij iets van plan was.
“De dames moeten het drankje eerst opdrinken en dan hebben hun partners een minuut lang de tijd om hun partner van alles te vragen”, zei professor Sneep.

Anne had er een slecht gevoel over, helemaal nu Draco keek alsof hij iets van plan was. Ze dronk het drankje en hoopte dat die minuut snel voorbij zou gaan.

“Nou, laten we met iets simpels beginnen om te kijken of het werkt”, zei Draco. “Wat is je naam?’
“Anne Helena Mus”, antwoordde Anne.
“Oké ik naam aan dat dat klopt. Het serum zal dus wel werken”, zei Draco. “Eens kijken, wat zal ik nu eens vragen? Oh ja, ik weet al wat. Weten Potter en zijn vrienden al over onze kleine ontmoeting in de kerkers”, vroeg Draco gemeen lachend.
“Nee”, antwoordde Anne kalm.
“Dat dacht ik al”, zei Draco.
“Nog een halve minuut”, zei professor Sneep.
“Aha, ik weet nog een goede vraag. Wat denk je over mij?”zei Draco.
Anne wilde zeggen dat ze hem enorm irritant vond en dat hij haar uitzicht verpestte, maar door het waarheidsserum lukte dat niet. In plaats daarvan zei ze iets heel anders.
“Ik denk dat je er heel goed uitziet en dat ik verliefd op je bent”. Anne zei het zonder dat ze het wilde. Het kwam door het waarheidsserum. Anne zei het nogal hard dus bijna de hele klas keek nu hun kant op. Draco keek eerst verbaasd, maar had nu een soort van triomfantelijke glimlach op zijn gezicht, terwijl iedereen naar Anne keek en over haar begon te praten.

dracogirly · Geplaatst: Ma Aug 09, 2004 17:47

Anne kon niet geloven wat er zojuist gebeurd was. Ze wilde zo snel mogelijk weg van alle starende blikken en rende de klas uit. Ze rende naar de wc waar ze weer een beetje tot rust probeerde te komen.

Oké ik kan voorlopig niet meer terug naar het klaslokaal. Wat zullen Harry, Ron en Hermelien wel niet denken. En Draco en de andere zwadderaars zullen me nu nog wel meer treiteren als eerst. Waarom moesten we dat stomme waarheidsserum ook gebruiken. Waarom moest ik ook nu net op Draco verliefd worden. Wat moet ik nu doen?

Eens denken. Toverdranken is over vijf minuten afgelopen. Daarna hebben we transfiguratie, maar Anderling is weg dus dat valt gelukkig uit. Dan duurt het weer wat langer voordat ik Harry, Ron en Hermelien onder ogen hoef te komen.

Anne besloot om zodra de les was afgelopen nog even te wachten zodat iedereen het lokaal uit zou zijn, voordat ze terug zou gaan om haar spullen te halen.
Vijf minuten na het einde van de les ging ze weer terug naar het lokaal van Sneep. Ze kwam gelukkig geen medeleerlingen tegen en in het lokaal zelf was alleen Sneep te vinden.

“Zo, juffrouw Mus, toch nog teruggekomen?”zei Sneep.
“Ja, ik moest mijn spullen nog halen”, antwoordde Anne.
“Nou, je had je de moeite kunnen besparen”, zei Sneep boos, “een van je vrienden heeft het al meegenomen. Ik houd er niet van als iemand zomaar wegloopt uit mijn les. Daarom heb ik net al twintig punten afgetrokken van Griffoendor en vanavond na je bijles, verwacht ik dat je nog wat langer blijft om strafwerk te maken. U kunt nu gaan juffrouw Mus.”

Anne draaide zich om en liep weg.
Oh, dit gaat allemaal al geweldig, dacht Anne. Door dat puntenaftrek zal de hele afdeling nu wel boos op me zijn en dan ook nog eens strafwerk. Dit is echt een rotdag.
Anne besloot om maar naar haar afdelingskamer te gaan in de hoop dat iedereen naar buiten was, waar een groot sneeuwballengevecht werd gehouden.

Ze liep door een gang toen ze opeens een hand voor haar mond voelde en de wc in werd getrokken. Ze wilde gillen maar door die hand voor haar mond lukte dat niet. Ze werd tegen een muur geduwd en kon toen eindelijk haar aanvaller zien. Het was Draco Malfidus.

“Ik haal mijn hand weg, als je belooft om niet te gaan gillen”, zei Draco op kalme toon.
Anne knikte dat ze niet zou gaan gillen en langzaam haalde hij zijn hand weg.
“Draco, ik wilde niet…”zei Anne, maar Draco gebaarde dat ze stil moest zijn en dus hield ze haar mond.
Hij keek haar aan zonder iets te zeggen. Hij kwam dichterbij en zoende haar. Anne wist niet wat haar overkwam en voelde haar hele lichaam tintelen. Na de zoen liep Draco weg, zonder verder nog iets te zeggen. Terwijl hij Anne verward achter liet.

dracogirly · Geplaatst: Wo Aug 11, 2004 14:33

Anne bleef verward achter in de wc. Ze voelde zich nog geweldig door die zoen. Maar waarom zou hij dat gedaan hebben? Ze liep naar haar afdelingskamer en was blij dat ze daar niemand aantrof. Ze ging rustig in een stoel zitten, toen ze opeens stemmen hoorden vanachter het portret van de dikke dame. Snel rende ze naar de meisjesslaapzaal omdat ze geen zin had om met iemand te praten op dit moment. Ze hoorde mensen binnen komen en hoorde aan de stemmen dat het Harry, Ron en Hermelien waren.

“We hebben overal gezocht, ik heb geen idee waar ze kan zijn”, zei Harry.
“We kunnen nooit overal gezocht hebben, want daar is dit kasteel veel te groot voor,”zei Hermelien.
“Maar snappen jullie nou wat ze in Malfidus ziet, ik bedoel, kom op zeg. Hij is toch degene die ons al vanaf het begin van onze schooltijd treitert, hij is een aanhanger van Jeweetwel en hij is nog lelijk ook”, zei Ron.
“Nou, eigenlijk is hij best wel knap,”zei Hermelien licht blozend.
“Ja, zo lelijk is hij niet”, zei Harry.
“Wat?! We hebben het hier wel over Malfidus hoor,”zei Ron boos.
“Toch snap ik niet wat ze in hem ziet,”zei Hermelien, “Ik bedoel, hij is dan wel knap, maar hij treitert haar ook al vanaf het begin.”

“Zullen we maar weer verder gaan zoeken?” zei Harry.
“Is goed, maar ik leg eerst nog even haar boeken op de slaapzaal. Gaan jullie maar vast,”zei Hermelien.
“Oké, tot zo!”zeiden Harry en Ron toen ze door het portretgat gingen.

Oh nee, Hermelien komt hierheen. Waar moet ik me verstoppen.
Voordat Anne een verstopplek had bedacht deed Hermelien de deur al open.
“Anne, dus je was hier?” zei Hermelien toen ze binnenkwam.
“Eh, ja”, zei Anne.
“Harry, Ron en ik hebben overal naar je gezocht. We schrokken nogal van wat je zei en zagen je toen wegrennen. We wilden wel achter je aangaan, maar dat mocht niet van Sneep. Hij trok twintig punten af van Griffoendor en zei dat de volgende die zomaar zijn klas uitrent veertig punten aftrek kreeg. Maar kom je mee, want Harry en Ron zijn nog steeds naar je aan het zoeken?”
“Ik blijf liever hier, als je dat niet erg vind,”zei Anne.
“Oké, dan ga ik Harry en Ron maar eens zoeken om te zeggen dat ik je gevonden hebt. Wel hier blijven dan hè?” zei Hermelien terwijl ze weer wegging.

Anne ging op haar bed liggen om eens rustig na te denken.
Vreemd eigenlijk dat Hermelien niet over het voorval begon. Ze had verwacht dat zij haar wel zou gaan uithoren over hoe ze nou verliefd kon worden op Draco. En dan Draco die me kuste, waarom zou hij dat nu weer gedaan hebben?
Anne bleef zo nog even denken totdat Hermelien de slaapzaal weer op kwam.

“Anne kom je mee, dan gaan we vast lunchen?”zei Hermelien.
“Ik heb niet zoveel trek.”antwoordde Anne.
“Maar je hebt vanmorgen ook al niet ontbeten. Anne je moet wel blijven eten hoor!”zei Hermelien waarschuwend.
“Ik heb gewoon geen honger.” Op het moment dat Anne dat zei maakte haar buik een geluid dat ze wel degelijk honger heeft.
“Anne zo te horen denkt je buik daar anders over,”zei Hermelien lachend. “Kom nou maar mee!”
“Oké”, zei Anne hoewel ze niet echt veel zin had om al haar medeleerlingen te zien.

Toen Anne samen met Hermelien de meisjesslaapzaal uitliep zag ze dat Ron en Harry al stonden te wachten.
“Hé Anne, we hebben je echt overal gezocht. Hoe kan je nu verliefd worden op Malfidus?” zei Ron vol afschuw.
Dat dit iets is wat hij beter niet had kunnen zeggen bedacht hij zich toen hij zowel van Harry als van Hermelien boze blikken kreeg toegeworpen.
“Nou, het is niet zo dat ik er zelf voor gekozen heb”, zei Anne boos, “Het is me gewoon overkomen.”

“Zullen we maar wat gaan eten?”vroeg Harry voorzichtig, in de hoop een ruzie te voorkomen.
“Ja, goed idee”, zei Hermelien gelijk, en ze trok Anne met zich mee. Met z’n vieren liepen ze naar de eetzaal, terwijl Anne nog steeds boos was op Ron.

Toen ze de eetzaal inkwamen zag ze dat iedereen naar haar keek en wat zachter dan eerst verder gingen praten.
Oh geweldig, ze hebben het dus over mij, dacht Anne
Snel ging ze tussen Harry en Hermelien in zitten en schepte wat op haar bord. Hermelien begon tegen haar te praten over een nieuw boek dat ze pas gelezen had, maar Anne lette niet goed op. Ze keek de zaal rond en zag dat veel mensen naar haar aan het kijken waren en soms stiekem naar haar aan het wijzen waren. Toen ze keek naar de tafel van Zwadderich zag ze dat een groepje zwadderaars, waaronder ook Draco, nogal moesten lachen. Ze hoorde haar naam en bedacht dat zij waarschijnlijk om haar aan het lachen waren. Ze kon er niet meer tegen en liep de eetzaal uit, de bezorgde blikken van Hermelien, Harry en Ron negerend.
“Ik praat wel met haar”, zei Harry en hij liep de eetzaal uit op zoek naar Anne.

Anne rende naar de afdelingskamer van Griffoendor en begon te huilen. Ze hoorde niet dat er nog iemand de afdelingskamer binnen kwam.
“Anne, ik weet wat je nu doormaakt”.
Anne keek op en zag dat Harry op haar af kwam.
“Oh ja, ik wist niet dat jij ook midden in de klas hebt gezegd dat je verliefd bent op Malfidus”, zei Anne boos.

dracogirly · Geplaatst: Vr Aug 13, 2004 18:46

“Nee, dat heb ik niet en dat weet jij ook wel. Ik weet alleen wel hoe het is als je door de hele school wordt nagestaard en ze het achter je rug om over je hebben.”
“Oh ja,” zei Anne ongelovig maar ook wel nieuwsgierig.
“Ja. Vorig jaar wilde bijvoorbeeld niemand geloven dat Voldemort weer terug was en in de Ochtendprofeet stonden iedere keer allerlei verhalen, dat ik het allemaal verzonnen zou hebben.”
“Ow”, zei Anne.
“Je kan er beter maar niet teveel opletten en in jou geval denk ik dat ze het volgende week alweer vergeten zijn.”zei Harry.
“Nog een hele week”, kreunde Anne, “dat hou ik nooit vol.”
“Tuurlijk wel. Bij mij duurde het bijna een jaar lang en ik ben er ook nog steeds. Zullen we maar naar Verzorging voor Fabeldieren gaan, anders komen we nog te laat.”
“Ik wilde eigenlijk niet gaan. Ik bedoel het is weer met de zwadderaars en zo.”zei Anne.
“Je kan maar beter wel gaan, want er zal nog meer over je geroddeld worden als je niet gaat.”
zei Harry.
“Je zult wel gelijk hebben,”zei Anne zuchtend terwijl ze haar boeken pakte.

Anne liep samen met Harry naar Hagrid’s hut. Een groot gedeelte van de klas stond er al en toen ze aankwam lopen keek iedereen haar aan.
“Ik lijk wel een of andere kermisattractie”zei Anne tegen Harry.

Ze gingen bij Ron en Hermelien staan en zagen dat ook de Zwadderaars er al aankwamen. Een groepje zwadderaars met Patty voorop liep richting Anne.
“Dus je bent verliefd op Draco hè,”zei Patty lachend. “Jammer gnoeg voor jou zou hij nooit wat met een Griffoendor beginnen. En hij is al van mij,” zei Patty terwijl ze al lachend weer wegliep met haar groepje.

Anne keek waar ze heenliepen en zag dat ze richting Draco gingen.
Patty zag dat Anne hen met haar blik volgde en ging om Draco’s nek hangen.
Anne vond dat wat Patty deed allemaal maar een beetje overdreven was en moest lachen toen ze zag dat Draco haar snel van zich afduwde.
“Ja, ze zijn echt hele goede vrienden zo te zien,”zei Anne lachend tegen Harry, Ron en Hermelien.

Hagrid kwam aangelopen en de les kon beginnen. Ook tijdens de les bleven mensen gewoon over Anne praten, alsof ze er zelf niet bij was.
Anne draaide zich om om iets te pakken en zag toen dat Patty achter haar stond.
“Je vond het net allemaal nogal grappig hè?”zei Patty boos.
“Ja, het zag er inderdaad nogal grappig uit”, zei Anne.
“Maar haal je geen ideeën in je hoofd dat je een kans maakt. Let maar eens op!”

Anne keek wat Patty ging doen en zag dat ze richting Draco liep. Patty fluisterde wat in zijn oor en ze begonnen te zoenen. Anne kon het niet langer aanzien en keek snel weg.

“Anne, gaat het wel goed met je?” het was Hermelien die haar bezorgd aankeek. “Je ziet ineens zo bleek?”
“Slecht geslapen vannacht, dat zal het wel zijn”, zei Anne terwijl ze snel verder ging met bladeren in haar boek.

Hoe kon ze zich nou zo rot voelen. Hij was toch niet haar vriendje, dus ze kon toch moeilijk boos op hem zijn. Ja, hij had haar wel gekust, maar ze hadden niet eens echt met elkaar gesproken. En ik zit in Griffoendor en hij in Zwadderich. Het had toch nooit wat kunnen worden, dacht Anne.

Anne was blij toen de les was afgelopen en ze eindelijk verlost was van de zwadderaars. Anne liep samen met Harry en Ron naar waarzeggerij. Ze was alweer vergeten dat ze boos was op Ron en op de trapp3en praatte ze over de dieren die Hagrid hen had laten zien. Toen ze bij het lokaal waren aangekomen moesten ze nog even wachten op professor Zwamdrift.

“Zag jij wat Malfidus net deed?”vroeg Ron aan Harry.
“Nee, wat deed hij dan?”vroeg Harry nieuwsgierig.
“Nou Patty begon hem opeens te zoenen. Eerst leek hij het wel leuk te vinden. Maar opeens begon hij op haar tenen te staan. Je had hem eens te keer moeten horen gaan. Ze hadden echt grote ruzie volgens mij”, zei Ron.

Anne vrolijkte door dit nieuws toch weer een beetje op. De les waarzeggerij was zoals gewoonlijk weer erg saai en het enige bijzondere was dat Zwamdrift dit keer geen doodsvoorspelling voor Harry had.

Na waarzeggerij gingen ze naar de afdelingskamer om huiswerk te maken. Toen het etenstijd was vroeg Ron of ze ook mee kwam eten. Anne zei dat ze kwam zodra ze klaar was met huiswerk voor toverdranken.

De waarheid was dat Anne helemaal geen zin had om naar de eetzaal te gaan. Ze had wel honger maar helemaal geen zin in het fluisteren achter haar rug om. Ze had haar toverdrank huiswerk al lang af, maar vond het een goede smoes om achter te blijven.
Als Harry, Hermelien en Ron klaar zijn met eten, moet ik alweer bij Hagrid zijn voor mijn bijles. Ik zie ze waarschijnlijk morgen pas weer en dan zijn ze het vast alweer vergeten, dacht Anne.

Ze zat zo even te denken en besloot om alvast naar Hagrid te gaan voor haar bijles. Toen ze de trappen afliep op weg naar het huisje van Hagrid hoorde ze ineens een bekende stem achter haar.
“Wel, wel, wat een haast. Ik wist niet dat je zo een honger had. Vanmiddag zeker niet zo eel gegeten toen je ineens de grote zaal uitvloog.”
Anne draaide zich om en zag Draco staan met zijn lijfwachten Korzel en Kwast.
“Niet dat het jou wat aangaat, maar ik was onderweg naar het huisje van Hagrid voor mijn bijles,”zei Anne boos.
“Nou, nou, je mag wel wat aardiger doen tegen je liefje, als je wilt dat het ooit nog wat wordt tussen ons.”zei Draco gemeen lachend.
Anne besloot om hem te negeren en gewoon door te lopen naar haar bijles met Hagrid. Draco en zijn lijfwachten volgde Anne overal waar ze heenliep.
“Ben je me aan het stalken of zo?”vroeg Anne boos.
“Zou je dat willen?”vroeg Draco uitdagend.
“Ik zou willen dat je me even met rust liet,”zei Anne boos.
“Jammer genoeg voor jou, heb je niets te willen en ik ben je niet aan het stalken. Ik probeer naar de eetzaal te gaan en die is toevallig dezelfde kant op, dus haal je geen gekke ideeën in je hoofd,”zei Draco.

dracogirly · Geplaatst: Zo Aug 15, 2004 18:21

Anne vond zichzelf stom om te denken dat hij haar aan het stalken was, en liep snel door zonder nog achterom te kijken. Toen ze bij het huisje van Hagrid kwam klopte ze op zijn door.
“Ah, Anne, je bent vroeg vandaag. Zullen we maar alvast beginne,”zei Hagrid.
Tijdens de bijles kon Anne zich moeilijk concentreren, ze bleef maar denken aan Draco en aan het strafwerk dat ze straks nog bij Sneep moest maken. Hagrid had gelukkig niets door en was nog steeds enthousiast aan het vertellen.

Anne ging vroeg weg bij Hagrid, zodat ze op tijd bij de les van Sneep zou zijn. Ze liep het kasteel in en hoorde voetstappen achter haar. Ze lette er verder niet op en liep rustig door, totdat die persoon begon te praten.
“En, hoe was je bijles bij die halfreus?”
Er was maar een persoon die ze kon die het woord halfreus met zoveel afschuw kon uitspreken: Draco Malfidus. Ze draaide zich om en staarde in zijn grijsblauwe ogen.
“Weet je zeker dat je me niet aan het stalken bent?”zei Anne.
“Nee, dit keer ben ik je wel aan het stalken,”zei Draco met een vreemd soort grijns op zijn gezicht.
“En waarom ben je me dan wel aan het stalken, als ik het vragen mag?”zei Anne boos.
“Oh, dat mag je best vragen hoor. Ik geef er alleen geen antwoord op.”zei Draco kalm.
De kalmte waarmee hij dat zei maakte Anne zo mogelijk nog bozer. Ze wilde snel verder lopen maar Draco ging voor haar staan en zorgde ervoor dat ze er niet langs kon.
“Draco ga aan de kant!”zei Anne boos.
“Wat een haast”, zei Draco. “Krijg ik geen nachtzoen?”
“Geen denken aan. Ga nu aan de kant”, zei Anne nog bozer als eerst.
“Geen denken aan hè? Vanmorgen in de wc dacht je daar nogal anders over,”zei Draco gemeen lachend. “Ik weet het goed gemaakt. Ik laat je er langs zodra ik mijn nachtzoen heb gehad.”

Anne dacht even na en kreeg toen een idee.
“Oké”, zei ze en ze liep dichter naar Draco.
Draco leunde naar voren richting Anne maar die rende snel om hem heen naar beneden. Draco had even niet gelet op hoe ze langs hem heen kon gaan en Anne was op dit onbewaakte ogenblik snel om Draco heen gerend naar beneden.

Anne rende snel naar de kerkers van Sneep en kwam nog aar net op tijd aan.
“Wel, wel, juffrouw Mus, weer geen minuut te vroeg zie ik,”zei professor Sneep. “Het recept voor het drankje voor vanavond staat op het bord. Ik zou zeggen ga maar aan de slag.”

Het drankje dat ze moest maken mislukte de eerst keer hopeloos omdat ze zich niet goed kon concentreren. Ze bleef maar denken aan Draco.
“Juffrouw Mus, dit drankje lijkt nergens op. Begin maar opnieuw”, zei Sneep boos.
Anne begon het drankje opnieuw te maken en lette nu extra goed op, omdat ze geen zin had om het ook nog een derde keer te doen.

Gelukkig ging alles dit keer goed.
“Nou, dit drankje ziet er in ieder geval beter uit dan die van net”, zei Sneep. “Aangezien ik geen zin heb om hier nog veel langer te blijven zal ik je strafwerk opgeven dat je aan het begin van de volgende les moet inleveren. Ik wil graag dat je tien kantjes schrijft over de wisseldrank. Je kunt nu gaan.”

Anne was blij dat ze kon gaan. Ze was eigenlijk best moe en had er niet aan moeten denken dat ze nog strafwerk had moeten maken bij Sneep. Alleen had ze nog geen flauw idee hoe ze ooit tien kantjes over de wisseldrank moest schrijven.

Terwijl ze de trap opliep kwam ze erachter dat ze eigenlijk best wel honger had.
Waarom ben ik ook niet gewoon naar het diner geweest, dacht ze bij zichzelf.
Ze kwam aan op de afdelingskamer en zag er al niemand meer. Ze bedacht dat iedereen waarschijnlijk al naar bed was, aangezien het al vrij laat was. Toen ze op de slaapzaal aankwam zag ze dat iedereen al sliep. Ze wilde net zelf ook in haar bed stappen toen ze een zacht getik tegen het raam hoorde. Ze vroeg zich af wat het was en toen ze het raam opendeed kwam er een prachtige uil binnenvliegen met een pakketje aan zich vast. De uil vloog naar Anne toe en ging op haar arm zitten. Ze keek naar het pakketje en zag tot haar verbazing dat haar naam erop stond. Ze haalde het pakketje van de uil af en de uil vloog direct weer weg door het nog openstaande raam.

Anne deed het raam dicht en ging op haar bed zitten met het pakketje nog steeds in haar handen. Ze maakte het pakketje voorzichtig open en zag dat er allerlei etenswaren in zaten. Ze had nogal een honger en begon gulzig te eten. Ze vroeg zich af van wie het pakketje kwam en bedacht dat waarschijnlijk Ron of Harry het naar haar had gestuurd. Toen ze het eten bijna op had zag ze opeens een briefje liggen. Ze pakte het op en maakte het nieuwsgierig open. Er stond:

Anne,
Ik dacht dat je wel honger zou hebben,
aangezien je niet naar het diner bent geweest.
Ik besloot je daarom wat te eten te sturen. Ik wil
je graag een keer alleen spreken. Kom daarom
morgenavond om half twaalf naar de astronomie toren.

Geen afzender. Dat is vreemd, dacht Anne. Als ik erachter wil komen wie het is zal ik morgenavond daar heen moeten gaan. Ze besloot om daar morgenavond zeker heen te gaan omdat ze veel te nieuwsgierig was wie haar dit gestuurd had.

dracogirly · Geplaatst: Di Aug 17, 2004 19:15

De volgende dag ging vrij snel voorbij. Hoewel er door veel mensen nog steeds gepraat werd over Anne en wat ze gezegd had. Anne besloot die mensen te negeren en ging ook naar alle maaltijden aangezien ze gisteravond nogal veel honger had gekregen en dat niet weer wilde. Tot Anne’s opluchting zieden Harry, Ron en Hermelien niets over waarom Anne gisteravond niet naar het diner was geweest. Tijdens de maaltijden keek ze steeds nieuwsgierig de zaal door op zoek naar de persoon die haar gisteren het eten had gestuurd. Ook tijdens de lessen bleef ze steeds denken aan wie die persoon zou kunnen zijn. Ze dacht eerst aan Draco maar zette dat idee snel weer uit haar hoofd. Hij zou nooit zo aardig zijn, hij is een zwadderaar. Bovendien zou hij nog wel boos op haar zijn over gisteravond.

Toen het avond was ging Anne na het eten snel naar het lokaal van waarzeggerij. Ze was de hele bijles eigenlijk al vergeten en het was dat Hermelien erover begon anders was ze waarschijnlijk helemaal niet geweest. Tien minuten later dan dat ze had afgespoken kwam ze het lokaal van professor Zwamdrift binnen.

“Juffrouw Mus, u bent tien minuten te laat,”zei professor Zwamdrift boos terwijl ze toch haar zweverige toon behield.
“Dat klopt,”zei Anne rustig, “maar dat had u vast wel gelezen in de theeblaadjes, of gezien in uw glazen bol.”
Professor Zwamdrift keek een beetje geschrokken en verbaasd, maar hersteld zich snel.
“Inderdaad mijn kind, zullen dan nu maar beginnen,”zei ze weer op haar normale zweverige toon.

De les leek een eeuwigheid te duren en Anne had geen idee wat ze ervan moest leren. Ze was dan ook blij toen de bijles eindelijk was afgelopen.

Na de bijles ging ze snel naar haar afdelingskamer waar ze Harry, Ron en Hermelien al zag zitten.
“Hey, wat zijn jullie aan het doen?”vroeg Anne nieuwsgierig.
“Ik ben mijn huiswerk aan het maken en die twee daar zitten te schaken,”antwoordde Hermelien.
“En wie van jullie twee is er aan het winnen?”vroeg Anne aan Harry en Ron.
“Ik natuurlijk,”zei Ron lachend.
“Nou Ron, ik snap niet dat je daar nou zou blij om kan zijn. Ik snap zo ie zo niet wat er leuk aan is, een paar poppetjes die elkaar kapot vechten,”zei Hermelien.
“Is dat misschien omdat je gewoon niet kan schaken?”zei Ron terug.
“Ow, ik kan echt wel schaken hoor Ron”, zei Hermelien, “ik vind het alleen een super stom iets.”
“Daar gaan ze weer”, zei Harry.
“Ow ja, nou ik daag je uit voor een potje toverschaak. Of durf je soms niet?”zei Ron.
“Dat durf ik wel hoor en ik zal je laten zien dat ik wel kan schaken”, zei Hermelien boos.

Harry en Anne besloten hen maar even met rust te laten en gingen vast werken aan hun huiswerk. Na een half uurtje stopte ze er alweer mee en keken naar het schaakspel. Daar werd net de laatste zet gedaan. Tot hun verbazing was het Hermelien die gewonnen had. Ron zat er nogal verbouwereerd bij.
“Hoe kan dat nou…, dat kan toch niet…., ik wil revanche.”zei Ron.
“Ach Ron, stel je niet zo aan en geef gewoon toe dat ik beter ben”, zei Hermelien.

“Ik ben moe en ga alvast naar bed”, onderbrak Anne de beginnende ruzie, “welterusten”.
Anne liep naar haar slaapzaal. Hoewel ze toch al vrij moe was zou ze proberen wakker te blijven omdat ze om half twaalf bij de astronomietoren wilde zijn. Tot haar geluk hoorde ze dat Hermelien en de andere meisjes vlak na haar naar bed gingen. en vrij snel in slaap vielen. Om elf uur ging Anne voorzichtig uit haar bed. Ze kleedde zich weer snel aan en ging snel even naar de badkamer om wat aan haar haar te doen. Ze ging naar de afdelingskamer en zag tot haar blijdschap dat die er verlaten bijlag. Ze besloot om kwart over elf weg te gaan en hoopte dat ze Vilder en zijn kat niet tegen zou komen.

Ze was nog maar net de hoek van de gang om, toen ze ineens stemmen hoorde. Ze ging snel de wc in en wachtte tot die stemmen weer weg waren. Ze zou in grote problemen komen als ze betrapt zou worden en ze zou vanaf nu dus extra voorzichtig moeten zijn.
Stilletjes liep ze verder. Ze is hierna nog twee keer meer de wc ingevlucht, beide keren gelukkig loos alarm. Dit zorgde er echter wel voor dat ze te laat aankwam bij de astronomie toren.

Anne deed de deur voorzichtig open en zag er al een gedaante staan.
“Je bent te laat”, zei een bekende stem.
Anne sloot de deur weer. “Sorry,”zei ze.
De gedaante draaide zich om en toen zag Anne dat het Draco Malfidus was.
“Wat?!” zei ze vol verbazing. “Ben jij degene die me eten gestuurd heeft?”
“Ja, verbaast je dat zo?” zei Draco toen hij haar verbaasde gezicht zag.
“Ehm…ja, dat had ik niet echt van je verwacht,”zei Anne.

dracogirly · Geplaatst: Vr Aug 20, 2004 11:43

“Maar waarom wilde je me spreken?”vroeg Anne.
“Omdat ik je iets wilde zeggen”, zei Draco.
“Wat dan?” vroeg Anne terwijl Draco dichterbij kwam.
“Ik ben ook verliefd op jou”, zei Draco zacht, maar hard genoeg om het Anne te laten horen.
“Dat geloof ik niet”, zei Anne verbaasd.
“Dan is het dus aan mij om te bewijzen dat ik echt van je houd,”zei Draco. Hij kwam dichterbij en begon Anne te zoenen.

Anne doorbrak de zoen en deed een stap achteruit.
“Dit kan niet”, zei Anne.
“Huh, wat niet?” Draco keek haar verbaasd aan. Dit was niet de reactie die hij had verwacht.
“Nou, jij bent een zwadderaar en ik een griffoendor, het kan nooit wat worden.”zei Anne.
“Hou je van me?”vroeg Draco.
“Ja, je weet dat ik dat doe,”zei Anne. “Maar..”
“Geen gemaar. Ik hou ook van jou, dan is er toch geen reden waarom dit niet zou kunnen.”
Draco begon Anne opnieuw te zoenen en dit keer stapte Anne niet weg.

Toen het inmiddels half 1 was besloten ze om allebei maar terug te gaan naar hun afdelingskamers. Ze hadden afgesproken het geheim te houden voor iedereen omdat ze het waarschijnlijk toch niet zouden begrijpen.

Toen Anne stilletjes de meisjesslaapzaal weer opging, hoorde ze opeens een stem.
“Waar ben jij geweest?”
Het was Hermelien die haar dit vroeg.
“Ik ben naar de wc geweest,”verzon Anne snel.
Ze was erg blij dat het zo donker was in de slaapzaal zodat Hermelien niet kon zien dat ze haar kleding nog gewoon aanhad.
“Oh”, antwoordde Hermelien.
Anne kon horen aan haar stem dat ze haar niet echt geloofde, maar ze had echt geen zin om haar te vertellen wat er echt gebeurd was.

Toen Anne de volgende dag wakker werd gemaakt door Hermelien was ze nog erg moe, maar ze vrolijkte weer wat op bij de gedachte aan wat er gisteravond gebeurd was.
Samen met Harry, Ron en Hermelien liep ze naar de ontbijtzaal. Ze liep een beetje achteraan nog nadenkend over wat er gisteravond gebeurd was.

Ze waren nog maar een trap afgelopen toen ze Draco Malfidus en zijn lijfwachten tegenkwamen.
“Goh, dat jullie hier nog steeds op school zitten verbaasd me. Ik snap niet dat ze mensen zoals jullie hier nog toelaten. Modderbloedje hier, had gewoon bij haar dreuzelouders moeten blijven. En dan Potter ook al geen volbloedtovenaar geloof ik. Tja, en dan de enige volbloedtovenaar Wemel. Die heeft nog niet eens geld genoeg om de boeken te kopen. Je maakt alle volbloedtovenaars te schande!”zei Draco met een hatelijk lachje.
“Jammer genoeg voor jou Malfidus maak jij hier niet de regels”.
Draco draaide zich om en zag dat het Anne was die dit zei. Anne had zich tot die tijd een beetje op de vlakte gehouden, maar kon het nu toch niet langer aanzien. Het deed Draco pijn om door Anne met zijn achternaam aangesproken te worden, maar hij herstelde zich snel.
“Wel, wel juffrouw Tsjielp kom je je vriendjes beschermen”, Draco kon zien dat hij haar pijn deed met deze uitspraak.
“Ach, rot toch op Malfidus”, zei Harry, en Harry, Ron, Hermelien en Anne liepen snel verder terwijl Draco met zijn lijfwachten achterbleef.

Tijdens het ontbijt bleef Anne naar Draco staren, maar zodra hij terugkeek keek ze weer gauw weg. Hij had haar pijn gedaan door haar vrienden zo te beledigen. Ze wist wel dat het niet anders kon, maar vond het toch niet leuk. Het deed haar dit keer ook veel meer pijn toen hij haar juffrouw Tsjielp noemde dan eerst.

Na het ontbijt liep Anne achter Ron, Harry en Hermelien aan richting het lokaal van professor Banning voor de les Bezweringen. Toen ze opeens de bezemkast werd ingetrokken. Ze wilde gaan gillen maar toen ze zag dat het Draco was besloot ze om het maar niet te doen.
“Wat is er? Iedere keer als ik probeer om oogcontact te zoeken kijk je snel weg?” zei Draco.
“Er is niets, het is alleen… Ik vond het niet leuk toen je me weer juffrouw Tsjielp noemde. Ik weet wel dat het moest maar toch.”
“Anne, het spijt me als ik je daarmee pijn heb gedaan. Als je maar onthoud dat ik van je hou”, zei Draco.
Anne zoende Draco als een soort antwoord en ging toen snel weg om te zorgen dat ze op tijd bij haar les zou zijn.

“Juffrouw Mus, waar komt u zo laat vandaan”, het was professor Banning die dit vroeg.
“Ik was mijn boek vergeten en ben die even snel gaan halen”, zei Anne snel.
“Zorg dat u de volgende keer op tijd bent juffrouw Mus”.
“Ja, professor.”zei Anne terwijl ze snel naast Hermelien ging zitten.

Anne bleef maar denken aan Draco en lette niet goed op in de les.
“Oké, en nu ga je me vertellen wat er aan de hand is,”het was Hermelien die haar gedachte onderbrak.
“Huh, wat?”zei Anne afwezig.
“Nou, je komt s’avonds heel laat de slaapzaal op en komt te laat in de les, en je maakt mij niet wijs dat je toen gewoon naar de wc was of je boek vergeten was. Ik heb vanmorgen zelf gezien dat je je boek in je tas deed.”
Anne schrok van wat Hermelien zei en haar hersens werkten op topsnelheid om iets te verzinnen dat dit alles verklaarde.
“Uhm”, zei Anne.

Op dat moment ging precies de bel en barste er een groot lawaai los in het lokaal. Ze was dus echt gered door de bel. Snel pakte Anne haar spullen en ging bij Harry en Ron staan zodat Hermelien niet verder zou vragen. Anne nam zich voor om Hermelien zoveel mogelijk te ontwijken totdat ze een smoes had bedacht die dit alles kon verklaren.

dracogirly · Geplaatst: Zo Aug 22, 2004 18:01

De eerste lessen gingen snel voorbij en voor ze het wist was het alweer tijd om te lunchen. Anne zag er erg tegen op omdat ze bang was dat Hermelien er weer over zou beginnen. Ze hoopte dat zij dat niet zou doen in het bijzijn van Harry en Ron.

Tot haar geluk hield Hermelien haar mond en Anne probeerde zoveel mogelijk met Harry en Ron te praten zodat ze niets tegen Hermelien hoefde te zeggen. Ze probeerde tijdens het eten niet teveel naar Draco te kijken, bang dat Hermelien er anders misschien achter zou komen wat er aan de hand was.

Na het eten liep ze samen met Harry, Ron en Hermelien naar de volgende les, toen ze ineens iemand vlak achter haar hoorde lopen. Ze draaide zich om en zag dat het Draco was. Hij gaf haar ongezien een briefje wat Anne snel aanpakte.

“Modderbloedje, had jij niet allang in je les moeten zijn?”
Hermelien draaide zich om net als Harry en Ron deden. Ze keken nu met zijn vieren naar Draco.
“Malfidus, houd toch je bek!”zei Harry.
“Oh, daar komt onze grote held Potter weer om alle modder- en halfbloedjes te verdedigen”, zei Draco met een hatelijk lachje.
Harry pakte zijn toverstok en stond klaar om hem aan te vallen, toen Hermelien zei:
“Harry, doe het niet, hij is het niet waard. Bovendien komen we hierdoor straks nog te laat in de les.”
Harry liet zijn toverstok weer wat zakken, maar keek nog steeds met een woedende blik naar Draco.
“Zo Potter, zegt dat modderbloedje ook al wat je allemaal wel en niet moet doen. En je luistert ook nog naar haar. ‘Harry Potter, vriend van alle modderbloedjes kan niet eens zijn eigen beslissingen nemen’,”zei Draco met een grijns.
Anne zag dat Harry en Ron allebei moeite hadden om hun woede onder controle te houden.

Ik weet het is niet veel maar beter dan niets. Ik had het deze week namelijk nogal druk.

dracogirly · Geplaatst: Ma Aug 23, 2004 18:11

Hermelien trok Harry weg, terwijl Anne hetzelfde deed bij Ron.
“Kijk maar uit Malfidus, ik krijg je nog wel!”zei Harry boos.
“Is dat een dreigement Potter”, zei Draco terwijl hij lachend een andere kant opliep.

“Oh, ik haat hem echt. Hij kan maar beter uit mijn buurt blijven want de volgende keer dat ik hem tegenkom sta ik niet voor mijn eigen acties in”, zei Harry boos.
“Harry, laat je toch niet iedere keer zo opjagen door Malfidus”, zei Hermelien.

Ze liepen met z’n vieren snel verder naar de les toen Anne ineens merkt dat ze het briefje van Draco nog steeds in haar hand had. Snel stopte ze het in een van de zakken van haar gewaad.

Die les zat ze naast Hermelien. Ze was erg nieuwsgierig naar wat er in het briefje stond, maar kon het nu onmogelijk lezen aangezien Hermelien dan ook wel zou meekijken en zou willen weten wat er in stond en hoe ze eraan kwam. Ze kon haar nieuwsgierigheid niet langer bedwingen en vroeg daarom aan de leraar of ze naar het toilet mocht.

Snel liep ze naar het toilet en haalde het briefje uit haar zak. Er stond op:

Lieve Anne,
Hoewel we elkaar net nog zagen,
mis ik je nu al.
Kom vanavond om half twaalf
naar de astronomie toren.
-xxx- D

Ps. Ik hou van je.

Anne kon een glimlach niet onderdrukken toen ze het briefje las. Ze miste hem ook en kon niet wachten tot het avond was. Snel liep ze weer terug naar haar les en ging weer naast Hermelien zitten.
“Wat is er met jou aan de hand?”vroeg Hermelien.
“Niets, hoezo?”vroeg Anne.
“Nou, je hebt een onwijs grote glimlach op je gezicht.”
“Het is toch niet verboden om te lachen of wel soms.”
“Nee, dat niet”, zei Hermelien en ze ging snel weer verder met haar werk.

Anne kon niet wachten tot het avond was en ze Draco weer zou zien. Helaas had ze eerst nog bijles voor bezweringen.

Eindelijk was het tijd om naar de astronomie toren te gaan om Draco te ontmoeten. Ze was eerder weggegaan omdat ze gewoon niet langer kon wachten om hem weer te zien. Ze deed de deur van de astronomie toren open en voelde opeens een hand op haar schouder. Ze schrok en dacht dat ze betrapt was door een leraar. Ze draaide zich om en zag…

Nou wie zou dat toch zijn? Smile

Ik ben erg benieuwd.
Oh nee, ik weet het al Twisted Evil

dracogirly · Geplaatst: Di Aug 24, 2004 15:01

dat het Hermelien was.
“Wat doe jij nou hier?”vroeg Anne.
“Datzelfde kan ik ook aan jou vragen,”zei Hermelien. “Ik ben hier omdat ik je de laatste tijd vreemd vind gedragen, ik ben je gevolgd omdat ik nieuwsgierig was waar je naar toe ging en vooral naar wie je toe ging.”
Anne schrok. Als Hermelien erachter zou komen dat Draco en zij elkaar in het geheim ontmoette zou dat vreselijk zijn.

“Nou, naar wie ben je onderweg?”vroeg Hermelien.
“Dat gaat je niets aan”, zie Anne fel.
“Nou, je kan het mij toch wel vertellen. Ik bedoel, het is niet dat je Malfidus hier in het geheim ontmoet ofzo”, zei Hermelien.
Anne’s gezicht begon rood te worden en ze hoopte dat Hermelien dat niet zag.
“Ik bedoel, je was toch niet onderweg naar hem”, vroeg Hermelien toen Anne niet antwoordde.
“Nee, natuurlijk niet”, zei Anne snel.

Anne hoopte dat Draco voorlopig niet te voorschijn zou komen en ze probeerde snel iets te bedenken om Hermelien weg te krijgen. Anne besloot om maar terug te gaan naar de afdelingskamer van Griffoendor in de hoop dat Hermelien haar zou volgen.
“Hé ga je nu al weg?”vroeg Hermelien.
“Uhm ja, het ziet er niet naar uit dat er nog iemand komt.”
“Dus je was wel aan het wachten op iemand”, zei Hermelien.

Anne liep snel naar de slaapzaal terwijl ze niets meer zei en ze hoopte dat Hermelien haar mond zou houden.
Toen ze in bed lag bleef ze maar denken aan Draco. Die was nu waarschijnlijk nog op haar aan het wachten, maar ze kon nu onmogelijk nog naar hem toe, aangezien Hermelien ook vast nog wel wakker zou zijn. Ze kon hem ook geen brief sturen aangezien ze dan naar de uilenvleugel moest gaan, en dus ook de slaapzaal zou moeten verlaten. Dit waren van die zeldzame momenten dat ze wilde dat ze niet in deze toverwereld was. Als ze gewoon thuis was had ze hem een smsje kunnen sturen, maar ja dat gaat nu ook niet. Ze hoopte dat hij niet te boos zou worden op haar.
Ze was echt superboos op Hermelien, omdat zij het voor Draco en haar moest verpesten. Ze had zich zo verheugd om Draco weer te ontmoeten en Hermelien zorgde ervoor dat dat niet kon. Ze viel langzaam in slaap terwijl al die gedachten nog in haar hoofd rondgingen.

De volgende dag liep Anne samen met Harry, Ron en Hermelien naar de ontbijtzaal. Ze had besloten om de rest van de dag niets tegen Hermelien te zeggen omdat ze nog steeds erg boos op haar was, vanwege gisteravond. Ze hoopte dat Draco niet boos op haar was, maar zodra ze hem zag, zag ze dat hij wel degelijk kwaad was.

Hij liep samen met zijn twee lijfwachten met een gevaarlijke blik op hen af. Anne wilde hem uitleggen waarom ze er niet was, maar kon dat moeilijk doen terwijl Harry, Ron en Hermelien erbij stonden. Anne was bang voor die blik die hij in zijn ogen had, maar liet niets merken.

“Zo, zo juffrouw Tsjielp is nog steeds op school hier zie ik”, zei Draco op gevaarlijke toon.
“Goed gezien”, zei Anne zo kalm mogelijk, “aan je ogen mankeert dus niets.”
Draco keek haar nu nog bozer aan dan eerst en Anne begon nu echt bang van hem te worden.
“Mankeer ik ergens anders dan wel wat aan”vroeg Draco terwijl hij Anne nog steeds strak aankeek.

“Wat moet je Malfidus!”zei Harry.
“In ieder geval niets van jou Potter,”zei Draco en hij wende zijn blik weer naar Anne. Anne voelde zich erg ongemakkelijk.
“Nou, mankeer ik ergens anders wel wat aan dan?”vroeg Draco opnieuw aan Anne.
“Ni .. niet dat ik weet”, zei Anne half bibberend.

dracogirly · Geplaatst: Wo Aug 25, 2004 19:22

“Dat dacht ik al, zei Draco en hij liep weer verder met zijn lijfwachten.

“Wat moest hij nou van jou?: vroeg Harry.
“Ik heb geen idee,”antwoordde Anne.

Snel liepen ze verder naar de eetzaal. Anne vond het niet leuk dat Draco boos op haar was en de enige manier om hem minder boos op haar te laten zijn is waarschijnlijk door te zeggen wat er echt was gebeurd. Ze moest hem alleen spreken. Het enige probleem hierbij was dat hij nooit ergens alleen liep. Hij liep altijd wel met zijn lijfwachten of met andere zwadderaars. Anne besloot om hem een brief te schrijven. Snel liep ze naar de uilenvleugel, terwijl ze tegen Harry, Ron en Hermelien iets zei over een vergeten brief. Snel schreef ze iets op een stukje perkament. Ze schreef:

Draco,
Ik moet je spreken.
Kom aan het begin van de lunch naar het
beeld van de heldhaftige ridder.

Ze besloot om geen afzender te schrijven omdat ze bang was dat hij dan niet zou komen. Ze bond het stukje perkament snel aan de poot van een schooluil. Ze besloot om niet haar eigen uil te gebruiken, bang dat hij het misschien zou herkennen. Ze vertelde de uil waar hij heen moest en ging snel weer terug naar de ontbijtzaal. Ze zat nog maar net of het oorverdovende lawaai van tientallen uilen met de post kwam de zaal in.

Tot haar geluk zag Anne dat de schooluil die zij gebruikte meteen naar Draco vloog. Ze zag dat Draco het briefje las. Zodra hij het briefje uit had keek hij gelijk naar Anne. Anne keek snel een andere kant op en deed net alsof ze het niet merkte.

De lessen tot de lunch leken veel kort te duren dan anders en Anne werd steeds zenuwachtiger. ‘Wat als hij nou niet komt? Wat als hij nog steeds boos op me blijft?’
Tijd om nog langer te piekeren had ze niet, want de bel die het einde van de les aangaf ging en de lunchpauze was begonnen.

Snel pakte Anne haar spullen en ging op weg naar het beeld van de heldhaftige ridder. Toen ze daar aankwam zag ze dat Draco er nog niet was en ze besloot te wachten. Net toen ze dacht dat hij wel niet meer zou komen, zag ze een blonde jongen de hoek om komen. Het was Draco.

“Ik had kunnen weten dat jij me hier naar toe liet komen,”zei Draco. “Maar raad eens, ik heb jou niets te zeggen. Je hebt je zeker rot gelachen toen je me hoorde zeggen dat ik van je hield en je mij naar de astronomie toren zag gaan.”
“Draco luister nou even,”zei Anne.
“Het is meneer Malfidus voor jou”, zei Draco boos.
“Luister meneer Malfidus, ik weet niet wat voor ideeën je allemaal in je hoofd haalt, maar daar klopt echt niet van,”zei Anne.
“Oh nee,”zei Draco half nieuwsgierig en half boos.
“Nee,”zei Anne. “Ik houd echt van je en ben ook naar de astronomietoren gegaan.”
“Toen ik aankwam was er anders niemand hoor”, zei Draco.
“Dat komt omdat toen ik bij de astronomie toren aankwam ik zag dat ik gevolgd was door Hermelien en omdat we onze relatie geheim wilden houden besloot ik maar om terug te gaan naar de slaapzaal. Ik wilde het je wel laten weten, maar dat kon niet omdat Hermelien me dan waarschijnlijk weer gevolgd zou zijn en erachter zou zijn gekomen”, zei Anne nu boos.
“Oh”, zei Draco. “Ik had kunnen weten dat die allesweter Griffel wel moeilijk zou gaan doen.”
“Is dat alles wat je te zeggen hebt?”zei Anne. Ze vond dat hij zijn excuses moest aanbieden omdat hij haar zo beledigd had en het niet eerst aan haar gevraagd had waarom ze er niet was.
“Ja”, zei Draco terwijl hij dichterbij kwam om Anne te zoenen.
Anne deed een stap achteruit.
“Dan denk ik niet dat het ooit iets kan worden tussen ons”, zei Anne terwijl ze snel wegliep.

Alleen jammer genoeg voor Anne was Draco veel sneller. Hij pakte haar pols vast, waardoor ze zich wel moest omdraaien en Draco moest aankijken en niet verder weg kon rennen.
“Laat me los!”zei Anne boos.
“Niet voordat ik weet wat er aan de hand is”, zei Draco.
“Laat me los!”zei Anne weer.
“Zodra ik weet wat er aan de hand is”, zei Draco. “Waarom ben je nu boos op me?”
“Als je dat nog niet eens weet ben je echt stom. Ik ga het je echt niet zeggen”, zei Anne.
“Nou, dan lijkt het erop dat je de rest van de dag met mij zit opgescheept, want ik laat je niet los voordat ik weet wat er aan de hand is.”
“Dat kun je niet doen!”zei Anne. “Ik moet naar mijn lessen.”
“Des te meer reden voor jou om mij te vertellen wat er aan de hand is,”zei Draco.

“Zijn er hier problemen?’