| Poll :: Wat vinden jullie ervan? |
| U |
|
57% |
[ 16 ] |
| Bv |
|
28% |
[ 8 ] |
| A |
|
7% |
[ 2 ] |
| S |
|
0% |
[ 0 ] |
| D |
|
7% |
[ 2 ] |
|
| Totaal aantal stemmen : 28 |
|
| Auteur |
Bericht |
*Tessie*
4e jaars
Verdiend:
196 Sikkels
Woonplaats: In het fanfictionboard!
 
|
 Geplaatst:
Ma Nov 05, 2007 21:43 |
  |
Hoofdstuk 15
Less is more
‘Nee laat maar zitten, je komt er nog wel achter. Heb je inmiddels al wat nuttige dingen voor me opgeschreven?’ vroeg Ron hoopvol.
‘Ja, een paar hier. Kan je mijn handschrift wel lezen?’ vroeg Hermelien onzeker.
Ron tuurde naar de piepkleine krabbeltjes op het papier. ‘Ja, ik kan het wel lezen. Maar hier staat dat ik altijd waardig moet zijn, klopt dat?’
Hermelien griste het papier uit zijn handen en liep de zinnetjes met haar ogen na.
‘Volgens mij bedoel je die ene zin dat je áárdig moet zijn?’
‘Nee, er staat echt waardig. Kijk maar!’ Ron prikte ongeduldig met zijn vinger tegen het stukje perkament.
‘Zie je wel, ik zei het toch!’ zei Hermelien. ‘Dat is gewoon een krul in mijn A die ik schrijf.’
‘Pff, zo’n klein handschrift, en dan ga je het nog versieren met krullen en halen aan die minuscule lettertjes. Hoe krijg je het voor elkaar?’ zuchtte hij. ‘Maar het is wel mooi!’ voegde hij er snel aan toe nadat hij Hermelien’s gezicht had gezien, wat op onweer stond.
Hermelien knikte tevreden. ‘Waarom zeg je het trouwens niet gewoon? Ik heb het ook verteld, en dat was nog wel over Draco. En daarbij; ik dacht dat we vrienden waren.’ Hermelien sloeg haar ogen neer en wachtte op antwoord.
‘Nee. Wacht, ik bedoel ja! Maar nee, jij hoefde het niet tegen Malfidus zelf te zeggen!’ zei Ron verdedigend.
‘Hé, wat? Als ik dat goed begrijp…’ zei Hermelien aarzelend.
‘Ja, hou maar op! Het is inderdaad dat ik jou leuk vind!’ mompelde hij nijdig met een gezicht zo rood als een tomaat. ‘En nu ga ik slapen, want ik ben hier moe van geworden!’ Hij wilde opstaan en weglopen maar Hermelien hield hem tegen.
‘Is dat jouw manier om een meisje te vertellen dat je haar leuk vind?’ zei Hermelien. Ze pakte Ron bij zijn arm vast en vervolgde; ‘Eerst doe je geheimzinnig, en dan zeg je eindelijk wíe je leuk vindt, en dan zeg je er gelijk even bij dat je naar bed gaat.’ ze zette een paar stappen naar achteren.
‘Sorry, maar… Laat maar! Ik weet ook wel dat je mij niet leuk vindt, jij vind Malfidus nog steeds leuk!’ zei Ron in een adem. Hij tikte ongeduldig tegen de muur.
‘Ik heb ruzie met Draco, dat ga ik wel goedmaken maar ik weet niet of ik hem nog leuk vind.’ twijfelde Hermelien. ‘En trouwens,’ zei ze met een flauwe glimlach. ‘Hoe erg denk je dat het was opgevallen als je die versiertips van míj voor míj had gebruikt?’
Ron werd haast nog roder dan daarnet; ‘Ik dacht dat ze dan misschien wel zouden werken.’
Hermelien lachte. ‘Maar wacht eens even,’ zei ze langzaam. ‘Ik vind jou ook leuk!’ zei ze overtuigend.
‘Echt waar?’ riep Ron ineens erg vrolijk. Moe leek hij op dit ogenblik totaal niet te zijn.
Hij lachte en wilde naar Hermelien toelopen, die een aantal meter van hem af stond, met haar handen in haar zij en haar ogen op de grond gericht.
Toen hij bijna bij haar was struikelde hij vanuit het niets. Hermelien schrok en keek geschrokken hoe Ron door de lucht vloog, om uiteindelijk in haar armen te belanden.
Hij was zo enthousiast dat hij er niet eens erg in leek te hebben.
‘Nou, dat was wel een vliegende start, hé?’ grijnsde Hermelien. ‘Geeft niet hoor, Ron.’
Ron grijnsde een beetje opgelaten. ‘Ik ben echt moe, vind je het heel erg als ik naar bed ga?’
Hermelien schudde haar hoofd. ‘Ga maar, ik ben ook moe.’ Dat was gelogen, ze was helemaal niet moe, ze had energie voor tien.
Hermelien en Ron namen afscheid, een kus en knuffel onder het logo op de muur van Goderic Griffoendor.
Nadat Ron naar zijn slaapzaal was vertrokken dacht Hermelien na. Wat zou ze eens gaan doen? Slapen in ieder geval niet, het leek alsof ze heel wat energiedrankjes achterover had gegooid, gezien het feit dat ze hyperactief was. Huiswerk maken of leren? Nee daar had ze geen zin in. Hermelien schrok van zichzelf; dacht ze nou werkelijk daarnet dat ze geen zin had in huiswerk? Ze glimlachte flauwtjes, vroeger zou ze er alles voor gegeven hebben om extra huiswerk te krijgen; tegenwoordig was een hoofdstuk leren voor haar al te veel.
Ineens bedacht ze zich iets; een nachtwandeling door de gangen van Zweinstein. Als ze Vilder tegen zou komen zou ze hem wel verlammen, en dan maken dat ze weg zou komen.
Ze legde haar toverstok in de mouw van haar gewaad en klom door het portretgat de gang op. ’s Avonds was de school op zijn griezeligst, de harnassen leken te leven en je hoorde zacht gesnurk afkomstig van de mensen uit de schilderijen aan de donkere wanden.
Ze voelde zich ontspannen hoe ze zo door de gangen liep, ze had niet eens in de gaten waar ze eigenlijk was. Ze dacht na over de afgelopen avond. Had ze Ron niet een beetje bedrogen? Ze had meer gevoelens voor Draco, of niet? Voor zichzelf besloot ze dat ze nog steeds verliefd was op Draco en Ron eigenlijk meer als tijdverdrijf had gebruikt. Hoe langer ze er over nadacht, hoe schuldiger ze zich voelde. Maar zou het nog goed komen met Draco, of zou hij zo boos op haar zijn dat… ‘Aaaaaaaah!’ gilde Hermelien. Van schrik sloeg ze een hand voor haar mond, wat was dat op haar schouder?
‘Zo… Toevallig dat we elkaar hier nu treffen. Schijnbaar had je hetzelfde idee als ik om een stukje te gaan lopen. Wat kan dat relaxed zijn, hé, ’s nachts?’ zei een lijzige stem.
Hermelien draaide zich om en zag de contouren van Draco’s gezicht en het leek wel alsof zijn haar en tanden reflecteerden in het donker.
‘Draco!’ zei Hermelien. ‘Waarom… Wat…? Laat maar.’ mompelde ze.
‘En, ben je al een beetje over je boosheid van vanavond heen?’ grijnsde Draco.
‘Ik had je eigenlijk morgen mijn excuses aan willen bieden. Ik bedoel; het is jouw leven…’ zei Hermelien teneergeslagen. ‘Wil je het goedmaken, of liever niet?’
Draco grijnsde. ‘Wat dacht je zelf?’
‘Ik hoop “ja”, ik denk “nee”.’ mompelde ze.
‘Zeg maar op allebei “ja”, ik baalde er zelf verschrikkelijk van dat je zo deed, ik was echt bang dat het over was tussen ons.’ zei Draco eerlijk.
Hermelien’s gezicht klaarde op. ‘Dankje, ik ben echt blij dat je het goed wilt maken!’
‘Kom je mee naar mijn slaapzaal? Je mag bij mij in bed slapen vanavond. In die Kamer van Hoge Nood durf ik het niet meer, alhoewel Sneep niet meer rondloopt.’ grinnikte Draco.
Hermelien twijfelde even, ze dacht aan Ron en Ginny. Hoe vreemd zouden zij wel niet opkijken als ze morgen met het ontbijt met de Zwadderaars mee zou lopen? Dat wilde ze absoluut niet. Maar als ze nou gewoon eerder opstonden…? Hermelien nam een besluit.
‘Is goed! Zullen we nu gaan?’ zei ze blij, over haar schouder kijkend of ze Vilder niet zag.
Draco’s gezicht klaarde ook op. ‘Geweldig! Maar natuurlijk; ga mee!’
Hand in hand liepen ze door de gangen. Op een gegeven ogenblik bleef Draco staan bij iets wat schijnbaar de ingang van de leerlingenkamer van Zwadderich was.
Hij mompelde een wachtwoord en trok Hermelien daarna mee door een luik naar binnen.
Hermelien, die nooit eerder in die leerlingenkamer was geweest keek met grote ogen rond. Alles was groen en zilver beschilderd, en de kamer was luxe ingericht.
‘Prachtig!’ fluisterde ze.
Draco glimlachte. ‘Kom maar mee naar de slaapzaal, maar wacht even voordat je naar binnengaat, dan verlam ik ze eerst even allemaal.’
Hermelien wachtte glimlachend buiten de deur, tot Draco haar binnenriep.
Ze liep door de prachtige slaapzaal naar Draco toe, en kroop bij hem in het warme bed.
Hand in hand en dicht tegen elkaar aan lagen ze naast elkaar, intens gelukkig.
Met een schok herinnerde Hermelien zich hoe ze het op zou moeten lossen met Ron.
Ze had nu met twee jongens tegelijkertijd iets, waarvan ze Draco het meest op prijs stelde.
Dromerig en moe dacht ze na. Met wie zou ze morgen in bed liggen…? |
_________________
Live your life and like your life!^^ |
|
  |
|
*Tessie*
4e jaars
Verdiend:
196 Sikkels
Woonplaats: In het fanfictionboard!
|
| Geplaatst:
Za Nov 10, 2007 20:50 |
|
Hoofdstuk 16
Weggaan met een hindernis...
‘Shh, Hermelien, wordt wakker.’ een zachte stem deed haar ontwaken uit haar diepe slaap, terwijl een hand over haar haren streek.
Hermelien kreunde, ze was nog op het randje van slaap en ontwaken.
‘Hermelien, wordt waker, we moeten ons aankleden en naar de Grote Zaal gaan, om te eten.’ Weer die stem.
Deze keer werd Hermelien wakker. Ze knipperde nog een paar keer, voordat ze Draco met heldere, bruine ogen aankeek.
‘Draco!’ Ineens was ze klaarwakker. Blij keek ze haar vriendje aan. ‘Je hebt toch niet lang naar me gekeken toen ik lag te slapen, hé?’ zei ze wantrouwig.
‘Ja, zeker wel. Ik bekeek je de hele tijd, ik probeerde te bedenken hoe mooi je wel niet was.’ zei Draco ernstig.
Hermelien werd rood en trok haar wenkbrauwen op. ‘Dat was een grapje, neem ik aan?’ vroeg ze onzeker.
‘Nou, de halve waarheid. Ik ben ook pas een kwartiertje wakker.’ Draco gaf haar een knipoog.
Hermelien glimlachte flauwtjes. ‘Zullen we dan zo maar naar de Grote Zaal gaan?’
Ze liet haar blik over Draco heen glijden. Hij zag er perfect uit in een zwarte broek, en een groene trui met zilveren stiksels. Weliswaar de kleuren van Zwadderich, maar ze vond ze prachtig. Hij had zijn haren een beetje door de war zitten, en zijn vroeger altijd kille, grijze ogen stonden nu vriendelijk en straalden warmte uit, waardoor hij een lieve uitdrukking had, iets wat Hermelien niet van hem gewend was.
Een beetje onzeker keek ze naar haar eigen zwarte broek en zwarte shirtje, andere kleding had ze nu niet bij zich, ze zou het voorlopig moeten doen met wat ze aanhad.
Ze haalde haar handen door haar haren, die niet eens erg bleken te klitten.
‘Hermelien, ik heb zin om samen met jou te eten straks, maar je kunt moeilijk bij de Zwaddericht tafel aanschuiven, heb jij een oplossing of slim idee?’ zei Draco nadenkend.
Paniekerig dacht Hermelien na, dat zou nog moeilijk worden, wat als ze bij Griffoendor aankwam en ze zou Ron ontmoeten? Ron zou vast enthousiast zijn om haar weer te zien, en ze had er absoluut geen zin in hoe Draco haar zag zoenen met Ron.
‘Weet je, daar heb ik ook zin in, maar misschien kunnen we samen buiten eten. Dan kan jij wat brood halen bij je afdelingstafel en dan ga ik alvast ongezien naar buiten!’ zei Hermelien. Het leek nu tegenover Draco alsof ze op een geweldig plan was gekomen, maar het was eigenlijk alleen maar om Ron te ontwijken.
Zo te zien had Draco wel schik in dat idee. ‘We kunnen ook naar Zweinsveld gaan, dan door zo’n gang waar Potter in het derde jaar vaak gebruik van maakte. Ik heb hem nu ook ontdekt!’ antwoordde hij enthousiast.
Hermelien knikte vrolijk met haar hoofd. ‘Dan kunnen we net zo goed in Zweinsveld eten, of wil je dat liever niet?’
‘Ja! Dat vind ik leuk, dan gaan we naar die Tearoom van madame Kruimelaar, die is zo gezellig en romantisch!’ zei Draco blij. Hij had lichtjes in zijn ogen van plezier.
‘Hihi, ik had nooit gedacht dat jíj daar ooit eens binnen zou komen.’ giechelde Hermelien. ‘Al dat kleffe gedoe in dat deprimerende café’tje!’
‘Nou, jij je zin dan; we gaan naar de Drie Bezemstelen. Is dat beter?’ grinnikte Draco.
‘Is goed, daar hebben ze lekker boterbier!’ zei Hermelein. Blij dacht ze aan het idee dat ze straks haar ontbijt zou doen met snoep van Zacharias Zoetwarenhuis, en een boterbiertje erbij in de Drie Bezemstelen. Dat was beter dan een simpel pistoletje en een koud glaasje pompoensap.
‘Wat?’ riep Draco verschrikt uit. ‘Jij aan de boterbier? Je gaat me niet vertellen dat ik nou een alcoholverslaafde vriendin heb!’
‘Nee, gek!’ lachte Hermelien. ‘Ik ben zwaar verslaafd!’
Draco keek haar een beetje suffig aan.
‘Jij gelooft ook bijna alles, hé! Een boterbiertje is lekker, maar meer dan één moet ik er ook niet drinken.’ grijnsde Hermelien.
‘Zullen we nu gaan? Anders zit straks dat hele dorp al vol.’ zei Draco, venijnig kijkend naar zijn verlamde medeleerlingen, die stijf op hun bedden lagen.
‘Mag ik een mantel van je lenen?’ vroeg Hermelien, met een glimlachje.
Draco leek te smelten voor haar glimlach, want hij wees naar een stapel kleren naast zijn bed.
‘Sorry dat ik het niet heb opgeruimd, normaal heb ik het altijd netjes opgevouwen naast elkaar liggen. Asociaal trouwens dat ze hier geen kledingkasten hebben. Als mijn vader dat zou horen… Dan word ik meteen van school gehaald, wegens pure armoede in de slaapzalen.’ zei Draco, nijdig kijkend naar de hoop kleding. ‘Maar ik heb nog wel een aantal mantels, welke kleur wil je? Oh, laat maar zitten, ik heb alleen maar zwarten.’ grijnsde hij. Hij hield een zwarte, lange mantel voor Hermelien’s gezicht. ‘Is deze goed? Deze lijkt me wel klein vallen.’ zei Draco.
Hermelien liet de stof van de mantel door haar vingers glijden, de stof voelde heerlijk warm aan, zo te zien was deze mantel goed bestand tegen de ijzige kou van buiten. Verlegen knikte Hermelien. ‘Deze is prachtig, Draco. Weet je zeker dat ik hem mag lenen?’
Draco keek haar boos aan. ‘Natuurlijk, je moet zelfs van me, ik wil niet dat je het koud hebt!’
Hermelien glimlachte. ‘Zullen we maar gaan, dan?’
Draco sprong op en liep alvast naar de deur, terwijl Hermelien hem volgde. Ze waren al onderaan de trap in de lege leerlingenkamer, toen Draco zei dat hij nog even zijn medeleerlingen van hun verlamming af wilde helpen, dus bleef Hermelien op hem wachten terwijl hij weer naar de slaapzaal liep.
Na een minuut of wat, kwam hij terug met een vrolijk gezicht. ‘Het is gelukt, we kunnen naar Zweinsveld!’ zei hij grijnzend.
Glimlachend pakte hij Hermelien’s hand; Op naar Zweinsveld…
Eenmaal vlak bij de Heks met de Bochel, die naar de gang naar Zweinsveld leidde, voelde Hermelien een hand op haar schouder. Ze liet Draco’s hand los en keek naar achteren, als het Viktor zou zijn, dan zou hij echt een probleem hebben…
Hermelien schrok, toen ze zag wie het was.
‘We moeten praten.’ zei de stem ernstig.
_____________________________________________
Yeaaaaaaaah! Ik kan weer gewoon posten!
Wat ben ik blij  Eindelijk weer verder aan mijn fanfiction!!
Mods: Nogmaals THANKS!
XXXXX Blije Tess! |
_________________
Live your life and like your life!^^ |
|
|
|
*Tessie*
4e jaars
Verdiend:
196 Sikkels
Woonplaats: In het fanfictionboard!
|
| Geplaatst:
Za Nov 10, 2007 22:34 |
|
Hallo mensen, hier ben ik weer met een stukje!
Sorry trouwens voor het lange wachten op het vorige hoofdstuk, daar zaten volgens mij vier of vijf dagen tussen, dat was niet de bedoeling, maargoed, ik wil vanaf nu gewoon weer iedere dag (als het meezit) een hoofstukje posten. Iedereen heel erg bedankt voor zijn/haar pb'tje, het blijft super om die te ontvangen!
Liefs, Tess
Hoofdstuk 17
Foute docent, of foute Hermelien?
‘Professor Anderling! Waarom, wat…?’ Hermelien’s woorden stierven weg.
‘Kom even mee naar mijn kantoor, juffrouw Griffel. En u, meneer Malfidus, u mag even buiten mijn kantoor wachten totdat ik klaar ben met juffrouw Griffel.’ zei de strenge stem van professor Anderling.
Draco liet zijn ogen rollen en liep achter professor Anderling aan, die met haastige stappen naar haar kantoortje liep.
Angstig keek Hermelien Draco aan, zou het gesprek over hem gaan? Nee, als dat waar was…
Eenmaal bij het kantoortje aangekomen gebaarde professor Anderling dat Hermelien naar binnen moest komen. Hermelien liep nogal bleekjes achter haar aan het kleine kantoortje in.
Buiten dat kantoortje ging Draco vol ongeloof op de grond zitten. Net op het moment dat hij de dag van zijn leven te moet zou gaan, werd dat idee bruut afgekapt door Anderling. Dat mens zou vast een of ander zeikverhaal op gaan hangen over het feit dat een Griffoendor en een Zwadderaar hand in hand liepen. ‘Je kunt ze niet vertrouwen, juffrouw Griffel.’ Hij hoorde het Anderling al zeggen. Hij hoopte in ieder geval dat ze snel klaar waren, hij stierf bijna van de honger…
‘Juffrouw Griffel, gaat u zitten.’ Professor Anderling gebaarde naar een donkerrode stoel vlakbij haar bureau.
Zenuwachtig liet Hermelien zich in de stoel glijden, wat had dit allemaal te betekenen?
Schijnbaar vroeg Anderling zich dat ook af; ‘Wat heeft dit te betekenen, juffrouw Griffel?’
‘Luister professor, het zit zo; ik wilde met Draco-’ haar zin werd afgekapt door Anderling;
‘Dat bedoel ik niet, ik bedoel dít.’ Anderling hield een paarskleurig schriftje omhoog.
‘Hé, dat is mijn Transfiguratieschrift! Hoe komt u daar aan?’ riep Hermelien vol ongeloof uit.
‘U had het vergeten mee te nemen in de laatste les, maar toen ik het opensloeg…’
Hermelien sloeg haar ogen neer, ze wist al waar het probleem zat.
‘Waarom heeft u uw huiswerk al zo’n lange tijd verwaarloosd? En zelfs in de lessen weet u bijna geen antwoord meer op mijn vragen, heeft u daar een verklaring voor, juffrouw Griffel?’
Professor Anderling trok haar wenkbrauwen op en keek vragend naar Hermelien.
‘Het… Ik… Laat maar!’ zei Hermelien, terwijl ze haar hoofd kwaad ophief. ‘Ik snap er niets meer van, het is te moeilijk!’
‘Wat zei u?’ snerpte de stem van Anderling. ‘Dat is onzin, wat je me nu vertelt, meisje. Er zijn hele andere dingen aan de hand. Zoals… Afspraakjes met meneer Malfidus? Terwijl uw huiswerk in de leerlingen kamer op u lag te wachten?’
‘Dat valt best wel mee, en ik bepaal zélf met wie ik afspreek!’ snauwde Hermelien. Ze kon er niets aan doen; Anderling moest niet Draco als de schuldige aanwijzen, dat was hij absoluut niet. Vroeger zou ze als de dood zijn geweest om zo brutaal te zijn tegen een docent, tegenwoordig kon het haar niets meer schelen.
‘Rustig aan, juffrouw Griffel, ik bemoei me ook niet met wie u af wilt spreken, dat zijn uw eigen keuzes, maar met Zwad-’
‘Hou op! Draco is fantastisch!’ riep Hermelien kwaad uit. ‘Allemachtig, u scheert ook iedereen maar over een kam, dit slaat nergens op. Draco is de meest geweldige jongen die ik ooit heb ontmoet.’
‘We praten verder als u over een aantal jaar gebrandmerkt bent met het Duistere Teken, dan kijken we nog even of u hem dan nog zo geweldig vindt.’ zei Anderling schamper.
‘Dit… het is…’ sputterde Hermelien. Ze kon geen woord meer uitbrengen van ingehouden woede, wat dacht Anderling wel!
‘U kunt gaan, ik vroeg me alleen af of u nog dezelfde instelling had als vorig jaar, wat leren betreft.’ zei Anderling. ‘Schijnbaar niet, en voor ik het vergeet: ik ga dit schrift iedere les controleren, en in míjn les doet u mee!’
‘Dit is niet normaal meer! Ik bepaal zelf met wie ik omga en wat ik aan mijn huiswerk doe, het interesseert me niet meer, deze school! schreeuwde Hermelien.
‘Juffrouw Griffel, ga langs de ziekenzaal, u verkeert in staat van een anafylactische shock!’ snauwde Anderling.
‘Helemaal niet! U beslist niet over wat ik doe, IK BEPAAL HET ZELF!’ gilde Hermelien hysterisch. Ze griste het schrift uit de Anderling’s handen en rende haar kantoor uit.
Een verbaasde, ongelovige professor Anderling achterlatend…
‘Meis, wat is er met je aan de hand?’ Draco sprong gelijk op toen hij Hermelien aan zag komen lopen.
‘Het, Anderling, gemeen!’ sputterde Hermelien woest. Woedend beende ze de gang uit.
‘Hermelien, wacht!’ Draco rende haar achterna. ‘Je kunt niet zomaar weggaan, en je moet ook niet boos zijn op mij, ik heb niets gedaan!’
Hermelien draaide zich teneergeslagen om, diep vanbinnen wist ze dat ze erg fout bezig was. Niet alleen fout tegen Draco op dit moment, maar ze verpeste haar laatste schooljaar, ze begreep wel wat Anderling had gezegd, en ze kon het niet uitstaan dat ze het er nog mee eens was ook. Ze had haar huiswerk wel moeten maken, en dat zou ze voortaan dan ook wel doen, met Anderling kon ze beter geen ruzie krijgen. Ze zou haar best wel weer gaan doen, Anderling laten zien wat ze waar was!
‘Ze zei dat…’ Hermelien trilde van woede. ‘Ze had het over jou! Ze vroeg of ik nog steeds net zo blij met je zou zijn als ik over een aantal jaren gebrandmerkt met het Duistere Teken op mijn arm zou lopen. Hoe durft ze!’ Haar ogen spoten vuur toen ze het aan Draco vertelde.
‘Dat… Ze snapt het gewoon niet!’ besloot Draco onhandig zijn zin. ‘Maak je er verder maar niet te druk om, dat mens weet niet waar ze het over heeft. Ik blijf bij je, wat ze ook zegt en wat dat mens ook doet.’ zei hij opgetogen.
Hij keek haar zo blij aan, dat Hermelien er bijna niet tegenin kon gaan.
‘Zullen we dan nu maar naar Zweinsveld gaan?’ zei ze glimlachend.
Draco knikte. ‘Wie eerder bij Anderling met de bochel is! Sprekende gelijkenis toch, zij en die stenen heks?’ Hij grinnikte om zijn eigen uitspraak en spurtte weg.
Lachend rende Hermelien achter hem aan, haar eigen probleem vergetend… |
_________________
Live your life and like your life!^^ |
|
|
|
*Tessie*
4e jaars
Verdiend:
196 Sikkels
Woonplaats: In het fanfictionboard!
|
| Geplaatst:
Di Nov 13, 2007 18:36 |
|
Hoofdstuk 18
Foute boel
Draco, volgens mij ga ik dat nauwe stuk voor ons omhoog niet redden. zei Hermelien met een benauwd stemmetje. Ze zaten inmiddels samen in de gang die naar Zweinsveld leidde en Hermelien voelde de claustrofobie van vroeger weer opkomen, altijd had ze het benauwd in nauwe gangen, werd ze duizelig in een dreuzel lift of had ze ademnood als ze geen uitgang zag.
Wat? zei Draco hijgend. Hij was hard bezig naar boven te klimmen, waarbij zijn conditie op de proef werd gesteld. Je vind jezelf toch niet te dik of zoiets om daar doorheen te kunnen passen? zei hij dreigend. Hij stopte even met klauteren en draaide zich naar Hermelien om.
Nee, het is zei Hermelien zwakjes, het zweet stond op haar voorhoofd en ze voelde haar hartslag versnellen. Zo begon het altijd als ze op een nauwe plek was; zweten, lage bloeddruk, laag suikergehalte, versnellende hartslag, duizelig en noem maar op.
Hermelien, gaat het wel? vroeg Draco bezorgd. Het lijkt wel of je hyperventileert! Zo erg was het toch niet bij Anderling?
Ik Claustrofobie Nauwe plek Eng. bracht Hermelien moeizaam uit. Ze werd duizelig en zag Dracos gezicht wazig. Nee! bracht ze nog net uit. Haar greep op het touw langs de muur verslapte en het werd zwart voor haar ogen.
Een doffe klap deed de tunnel trillen.
Hermelien! schreeuwde Draco wanhopig. Moedeloos keek hij naar het lichaam van Hermelien dat ergens een stuk onder hem lag. Aangezien de tunnel als een trap naar boven leidde, moest Draco eerst een flinke afstand overbruggen voordat hij bij Hermelien kon komen. Hij aarzelde geen moment, en liet zich behendig naar beneden glijden met behulp van het touw wat als trapleuning moest dienen.
Nee, Hermelien! mompelde hij moedeloos. Terwijl hij naar beneden gleed, dacht hij eraan hoe hij de tunnel uit zou moeten komen. Eindelijk kregen zijn voeten houvast, waardoor hij gebukt naar Hermelien toe kon lopen.
Daar stond hij dan; hulpeloos alleen in een tunnel met zijn bewusteloze vriendin. Dat moest hm weer eens overkomen.
Hij zuchtte en knielde neer naast Hermelien. Voorzichtig tilde hij haar op en hield haar koude lichaam tegen zich aan. Wankelend liep hij met haar in zijn armen naar buiten, op naar de ziekenzaal.
Harry, we zouden toch langs professor Anderling gaan, voor uitleg over dat opstel? zei Ron gerriteerd. Hij en Harry bleven maar rondjes lopen door de school.
Ja, maar professor Banning zei dat ze in gesprek was, weet je nog? zei Harry nijdig.
Oh ja, dat klopt. Ron deed er het zwijgen toe. Wacht eens even, volgens mij loopt Ginny achter ons, ik moest haar nog even spreken.
Ron draaide zijn hoofd om en riep zijn zusje.
Kijk uit! riep Harry naar Ron.
H, wat? mompelde Ron.
Het was al te laat; Ron liep in volle vaart tegen een harnas aan wat rinkelend omviel.
Ron zelf struikelde over een losgelaten arm van het harnas en kwam steunend en kreunend weer omhoog. Harry, ik voel me een beetje draaierig. Ron draaide met zijn ogen en viel met een klap op de grond. Harry zuchtte; Ron kon ook nooit eens uitkijken.
Ginny, H GINNY! riep Harry. Help me even met Ron.
Ginny draaide zich om en liep naar Harry toe. Oh, hij zal zich wel bezeerd hebben. Nou, dan moet hij maar eens uitkijken, hij altijd met zijn lompe gedrag!
Volgens mij valt het wel mee. zei Harry haastig. Kijk, hij komt alweer bij zijn positieven.
Nou, dan ga ik maar. Ik moet nog veel huiswerk maken. zei Ginny. Succes Harry.
Ginny liep weg en Harry trok Ron met zich mee. Hij zou hem wel naar de ziekenzaal brengen
H, jij daar! Kom mij eens helpen! riep Draco. Hij stond voor de dichte deur van de ziekenzaal. Madame Plijster kwam toegesneld en haalde de deur van het slot af.
Net toen Draco naar binnen wilde lopen, hoorde hij een stem;
Malfidus! Wat doe jij hier? Is je Duistere Teken soms gaan ontsteken? sneerde Harry.
Wat, Potter! Draco draaide zich zo goed en kwaad als het ging om, zodat hij oog in oog stond met Harry.
Wat! Allemachtig Malfidus, heb je haar zo hard geslagen? zei Harry woedend. Hij liet Ron zijn arm los, die verstrooid langs de muur op de grond gleed.
Wat! Ik heb haar geholpen! sputterde Draco. Hallo, ze is mijn vriendin, wat denk jij wel, Potter? Dat ik een of andere Loverboy ben, misschien?
Laat haar los! zei Harry met opeengeklemde kaken.
Als ik een hekel aan haar had gehad, en jij had gewild dat Griffeltje haar tere nekje zou breken, had ik dat maar al te graag gedaan. zei Draco fijntjes. Maar helaas, meestal doe je dat niet met het meisje met wie je verkering hebt. Draco stapte langs Harry en gooide de deur hard dicht, deze viel weer in het slot, zodat Harry knarsetandend van woede achter de deur moest blijven staan.
H! Had ik jou al niet eens eerder gevraagd om me te komen helpen? blafte Draco tegen Madame Plijster.
Dat had ik zeker gedaan, beste jongen. Maar ik houd ruzies liever buiten deze zaal. En als je daar problemen mee hebt, dan vertrek je maar gelijk! zei Madame Plijster bits.
Mens, wil je alsjeblieft je kop houden en mijn vriendin helpen? snauwde Draco.
Madame Plijster wierp hem een vernietigende blik toe, maar nam Hermelien van hem over.
Er staat iemand op de deur te bonzen, jongen, laat jij diegene eens binnen! commandeerde Madame Plijster Draco.
Draco wilde eerst protesteren, maar toen hij zag wie het was niet meer; het was Harry, die schijnbaar woedend was. Zijn hoofd was rood aangelopen en Draco bedacht zich dat zijn litteken vast witheet aan moest voelen. Grinnikend liep hij naar de deur. Hij besloot Harry nog even aan het lijntje te houden, door te doen alsof hij de deur opendeed.
Jongen, treuzel niet zo! Straks is die persoon ernstig gewond, en heeft hij of zij mijn zorgen hard nodig! bitste Madame Plijster.
Draco zuchtte, trok de deur open en voordat hij wist wat hij deed gaf hij Harry een vuistslag in zijn gezicht.
Harry keek even nogal scheel, waarschijnlijk van duizeligheid, omdat de klap nogal hard was aangekomen. Maar hij herstelde zich snel en schopte Draco tegen zijn schenen.
Draco liet zich op zijn knien vallen en bonkte met zijn handen op de grond van de pijn.
Verdomme Potter, hier ga je voor boeten! siste Draco furieus. Hij wilde opstaan maar werd door Harry in zijn gezicht geslagen.
Jongens! Kom onmiddellijk hier! Madame Plijster liep woedend naar de deur waar ze de jongens uit elkaar trok. Jij gaat met mij mee! Ze trok Harry aan zijn arm mee naar het dichtstbijzijnde bed.
Net voordat Harry Draco woest aankijkend voorbij liep, stak Draco zijn voet uit, waardoor Harry na een meter met zijn hoofd tegen de harde rand van een bed aanviel. Harry kreunde van de pijn en stond langzaam op.
Madame Plijster dwong Harry in bed te gaan liggen. Ik kom zo meteen bij je terug, beste jongen. Ik moet eerst die andere jongen nog even helpen. zei ze vriendelijk.
Wacht, Madame Plijster, mijn vriend ligt buiten, en ik kwam eigenlijk voor hem. zei Harry, hopend dat het ietwat beter ging met Ron. Hij voelde zich schuldig; hij kwam met Ron naar de ziekenzaal en uiteindelijk lag hij er zelf en Ron buiten.
Madame Plijster kwam even later terug met Ron, die ze in het bed naast Harry legde. Daarnaast legde ze Hermelien neer, en ze dwong Draco om naast Hermelien te gaan liggen.
Eenmaal in het warme ziekenzaalbed voelde Draco zich toch iets beter, de warmte deed goed aan zijn pijnlijke spieren. Dat kan nog gezellig worden, dacht hij treurig, met Potter, Wezel en zijn vriendinnetje op een slaapzaal. Hij was dus echt niet van plan om Hermelien met die twee gekken te delen. Bezorgd keek hij naar Hermelien, het leek wel alsof ze versteend was.
Haar ogen waren weliswaar gesloten, haar lichaam voelde koud aan.
Voorzichtig ging Draco rechtop zitten, hij pakte Hermeliens hand en fluisterde bedroefd; Hou vol, meis. Verdrietig wreef hij over haar koude hand. En fluisterde schor, met een blinkende traan in zijn oog; Ik hou van je. |
_________________
Live your life and like your life!^^ |
|
|
|
*Tessie*
4e jaars
Verdiend:
196 Sikkels
Woonplaats: In het fanfictionboard!
|
| Geplaatst:
Di Nov 13, 2007 20:10 |
|
Hoofdstuk 19
Slaapspringen en discussies
Draco! Draco, wil je wakker worden? fluisterde Hermelien. Ze was inmiddels goed opgepept door Madame Plijster. Ze kon zich niets meer herinneren van die dag. Ze wist op dit moment alleen maar dat ze pijn had in haar enkel. Ze herinnerde zich nog vaag dat Madame Plijster had gezegd dat ze haar enkel had gekneusd. Daarna was ze in een diepe slaap gevallen, tot nu. Ze was echter klaarwakker en wilde dat Draco dat ook was.
Draco! siste ze. Ze trok aan zijn arm en duwde tegen zijn hoofd, dat zachtjes omrolde.
Grrr, Draaaco! gromde ze.
Bibberend en bevend werd Draco wakker. Wat! Ik had een nachtmerrie! Nee, ga weg, ik ben bang! Hij draaide zijn hoofd om en begon weer te snurken.
Hermelien had hier echter schoon genoeg van, ze wilde weten wat Draco op de ziekenzaal deed. Ze besloot hem straks wel wakker te maken. Ze keek om zich heen, Draco lag naast haar, aan de linkerkant. Aan de rechterkant lagen nog twee personen, ze probeerde te ontcijferen wie het waren; de meeste personen van Zweinstein kende ze wel.
H, nee dat kon niet! Hermelien wreef verdwaasd in haar ogen. Het waren Harry en Ron!
Ze keek wie van hen er naast haar lag. Moeilijk ontcijferde ze dat het Ron was. Ze haalde haar schouders op en wilde weer Draco wakker maken, totdat ze met een schok achterover viel.
Wt! Ze lag tussen haar twee vriendjes in, op de ziekenzaal! Dat kon nog leuk worden Dacht ze verbitterd.
Ze besloot Draco te laten slapen, hij was zo schattig als hij sliep. Ze ging weer rechtop zitten en probeerde voorzichtig haar bed uit te komen. Ze haalde diep adem en sprong toen bij Draco in bed. Helaas voor Draco schatte ze die sprong nogal verkeerd in, ze sprong namelijk in plaats van naast hem, p hem. De lucht werd bij Draco in een klap uit zijn longen geperst, hij sperde zijn ogen wijd open en zuchtte diep om te zien wat hem de slaap zo bruut had verstoord.
Hermelien! Je bent wakker! zei hij, ineens opgetogen. Eindelijk, ik dacht echt dat het niet goed met je ging.
Jij bent nu ook wakker, eindelijk. fluisterde Hermelien. Ze rolde van Draco af en kroop naast hem onder de dekens. H, sorry dat ik je zo ruw wakker maakte, het was echt niet mijn bedoeling.
Voor jou mag je me altijd wel wakker maken, dan maakt het niet uit hoe. zei hij grijnzend.
Hermelien legde een vinger tegen haar lippen, als Ron wakker zou worden zou de bom barsten. Wanhopig keek ze hoe Ron zich omdraaide en vervolgens rechtop ging zitten.
Schijnbaar was hij klaarwakker, want zelfs in het donker kon ze de contouren van zijn verbaasde gezicht scherp zien.
Hermelien! riep hij, zonder te denken aan Harry, die nog vredig in diepe slaap lag. Wat doe jij bij Draco in bed!
Shht, doe alsof je slaapt. fluisterde Draco zo zacht mogelijk tegen Hermelien.
Nou, vertel op dan! zei Ron woedend.
Wezel, ga slapen. Er is niets aan de hand hier! zei Draco met een lijzige stem.
Niets aan de hand? Maak het nog mooier, je ligt anders wel met mjn vriendin in bed! schreeuwde Ron.
Pardon? zei Draco. Hij ging nu ook rechtop zitten en trok zijn wenkbrauwen omhoog. Juw vriendin? Ineens grijnsde hij; Wordt maar rustig wakker Wezel, tot die tijd kun je in de fantasie leven dat je de vriend bent van Hermelien.
Houd je kop dicht, Malfidus! Ik heb verkering met Hermelien. siste Ron woedend.
Wat! Jij en Hermelien verkering? Geweldig! Draco schaterde het uit.
Hermelien lag met stijf dichtgeknepen ogen, krampachtig te luisteren naar het gebekvecht van haar vriendjes. Wat was ze dom geweest, om iets met twee jongens tegelijk te beginnen. Hoe zou dit aflopen? Rillend van de zenuwen kneep ze haar handen samen onder de dekens.
Ja, dat klopt! En verklaar nu maar eens waarom mjn vriendin in juw bed ligt. Ik ben zeer benieuwd. Ik weet namelijk zeker dat je een goede reden hebt voor dit spectaculaire, nachtelijke uitje. Of niet soms? grijnsde Ron.
Ik weet het ook niet, maak je vriendinnetje maar wakker als je het wilt weten! zei Draco grijnzend. Onder de dekens kneep hij in Hermeliens hand, ten teken dat hij haar niet zou laten vallen. Ze was gewoon aan het slaapspringen, geen slaapwandelen, maar springen in haar slaap. Dat snap je toch wel, of kunnen je minieme hersentjes dat niet aan, Wezeltje? sneerde Draco.
Hermelien kon er niets aan doen; ze proestte het uit. Slaapspringen! Hoe kwam Draco erop?
Ineens bedacht ze rillend dat ze absoluut niet zogenaamd wakker mocht worden op dit moment. Ze kreunde even en draaide zich toen om, met haar gezicht naar Draco. Ze deed alsof ze sliep, maar niets was minder waar. Ze wist dat ze nu na moest gaan denken over wie ze moest gaan kiezen; Ron of Draco. Eigenlijk hoefde ze er niet eens over na te denken; Draco natuurlijk! Maar hoe vertelde ze dat aan Ron? Het eerste probleem was er al, de rest moest nog volgen. Wat bijvoorbeeld met de Zwerkbalwedstrijd, binnen een paar dagen?
Ze hoorde dat de jongens stil waren, eindelijk Ze was blij dat het niet uit de hand was gelopen; ze zag beide jongens er wel voor aan om elkaar te lijf te gaan.
Ze zou morgen wel kijken hoe dat was afgelopen, nu was ze te druk bezig met het bedenken van hoe ze Ron het beste de situatie uit kon leggen en dat zou vast niet gemakkelijk te zijn
Ze zou ook ruzie kunnen maken met Ron, en het vervolgens uitmaken. Maar diep vanbinnen wist ze dat ze dat niet zou doen, ze kon Ron niet opzettelijk pijn doen. Misschien kon ze wel een liefdesdrankje maken, en een ander meisje het aan Ron laten geven. Maar wie?
Ze had wel iemand in gedachten, en ze hoopte dat het zou lukken. En de eerstvolgende keer dat ze haar tegen zou komen zou ze het er met haar over hebben. Zolang Ron iemand anders leuk vond, zou ze het niet erg vinden, verre van dat; ze zou in en ingelukkig zijn, dat ze zelf niet alles hoefde op te biechten.
Draco was inmiddels ook weer gaan liggen. Hij glimlachte naar Hermelien. Hermelien glimlachte terug en kroop dicht tegen Draco aan, totdat ze helemaal in zijn armen lag.
Welterusten. fluisterde Hermelien. Ze gaf hem een kus op zijn wang en sloot snel haar ogen. Ze viel weg in een diepe, droomloze slaap. Dromen hoefde ze niet te doen; alles was perfect op dit moment
Dankjulliewel voor het lezen!^^ & bedankt voor de pb'tjes en stemmen in mijn poll!
Hartstikke gezellig, 's avonds jullie pb'tjes lezen en dan iedereen terugschrijven 
Fijne avond!
xxx Tess *Verder schrijven aan het volgende hoofdstuk |
_________________
Live your life and like your life!^^ |
|
|
|
*Tessie*
4e jaars
Verdiend:
196 Sikkels
Woonplaats: In het fanfictionboard!
|
| Geplaatst:
Vr Nov 16, 2007 21:53 |
|
Hoofdstuk 19
Maken of jatten?
Loena, wacht even, ik moet je spreken! Hermelien strompelde met haar zwaaiende, zware schooltas naar Loena toe, die verdwaasd naar een groepje vrienden keek; alsof ze niet begreep dat mensen vrienden konden hebben.
Loena hield stil en keek met grote, glazige ogen naar Hermelien.
Hoi Hermelien, hoe gaat het met je? En zei je dat je me wilde spreken? Dat heeft nog nooit iemand tegen me gezegd! Maar je mag het vertellen hoor! Loena glimlachte en leunde relaxed tegen de muur aan.
Je vond Ron toch leuk? Hermelien besloot met de deur in huis te vallen.
Loena keek haar merkwaardig aan, trok toen haar wenkbrauwen op, en begon ineens te lachen. Ze schaterde het uit en de tranen rolden over haar wangen van plezier.
Angstig vroeg Hermelien zich af of ze iets verkeerds had gezegd, maar al was het nog zo verkeerd geweest; Loena scheen het schijnbaar niet erg te vinden.
Loena hikte en haalde diep adem. Net zo spontaan als dat het lachen was begonnen bij haar, stopte ze er ook weer mee.
Ja, dat klopt! zei ze heel serieus.
Mooi zo! grijnsde Hermelien.Dan moet je me helpen, Loena.
Ooooh, wat spannend! Vertel me maar wat ik moet doen, ik doe alles! zei ze enthousiast.
Nou kijk, ik vind eigenlijk- Hermelien haalde diep adem. Dat jij en Ron heel goed bij elkaar passen! En nu dacht ik eraan om een liefdesdrankje te maken, en dan geef jij dat aan Ron, op de een of andere manier en dan vindt hij jou ook leuk! Hermelien toverde een krampachtig glimlachje op haar gezicht. Nu ze het zo vertelde leek het voor de hand liggend, maar ze had er uren over nagedacht hoe ze het nou aan moest pakken.
Je bent geweldig! zei Loena met een grijns van oor tot oor op haar gezicht.
Ehm, dankje, Loena. zei Hermelien. Zullen we vanavond beginnen?
Geweldig, hoe sneller hoe beter! Ik vind het echt heel erg lief van je dat je dit voor me wilt doen, heel erg bedankt, Hermelien. zei Loena met een tandenblikkerende grijns.
Ok, dan probeer ik nu zo snel mogelijk bij mijn les te komen. Ik zie je vanavond op het toilet van Jammerende Jenny, goed? Hermelien glimlachte naar Loena. Eigenlijk was Loena gewoon Loena! Maar toch best vreemd, ze trok zich echt niets aan van anderen en deed precies waar ze zelf zin in had. En af en toe kon ze dingen zeggen waar je nekharen recht overeind van gaan staan, ze stelde zich zo kwetsbaar op als het op het onderwerp vrienden was aangekomen.
Is goed, tot vanavond! Ik heb er nu al zin in! zei Loena vrolijk.
Hermelien lachte en stak een van haar krukken omhoog. De reden dat ze na haar ziekenzaalbezoek op krukken liep was omdat madame Plijsters Skeletine op was.
Normaal gesproken had ze een hele voorraad van dat spul liggen, maar Sneep had de laatste fles geleend als voorbeeld, om meer van het spul te maken. Hermelien had hard gelachen toen madame Plijster haar voet had verbonden op een dreuzelmanier. Maar al met al was de pijn iets gestild. Ze was tegelijk ontslagen uit de ziekenzaal met Draco, Harry en Ron.
Tot vanavond, Loena! zei Hermelien glimlachend. Ze zwaaide nog even en hinkte daarna weg, met behulp van haar krukken.
Goedemorgen, goed uitgeslapen allemaal, hoop ik? klonk de schampere, kille stem van Sneep door de ruime kerker, waarbij hij een blik wierp op Ron, die gapend met zijn hoofd in zijn armen zat.
Ron ging snel rechtop zitten en legde zijn toverdrankenboek alvast op zijn tafel.
Sneep zijn lippen krulden zich om en hij keek schamper de klas rond.
Malfidus, waar zijn uw boeken? siste hij met een kille stem. Na het incident met Draco en Hermelien was hij een stuk koeler geworden tegen Draco.
Zitten in mijn tas. mompelde Draco verveeld.
Zou u de boeken dan niet uit uw tas halen, meneer Malfidus? Of bent u soms zo zeer hoog begaafd dat u het recept van een liefdesdrankje of een flegmaflip al uit uw hoofd kent? In dat geval bent u uw grote liefde voorbijgestreefd. Sneep grijnsde gemeen, en keek van Draco naar Hermelien, die een ferme blos op haar wangen niet kon onderdrukken.
Wt! Hermelien en Draco? Nee, dat kan niet! ineens klonk er allemaal geroezemoes door de kerker heen, afkomstig van de leerlingen.
Hermelien keek angstig naar Draco, ze had hem de dag nadat ze allebei uit de ziekenzaal ontslagen waren verteld van haar relatie met Ron, waar ze achteraf gezien toch geen lol in had. Draco had erom gelachen en had enthousiast gereageerd op haar idee van een liefdesdrankje, hij vond het een geweldig idee. En hij had gezegd dat hij erbij wilde zijn als Ron het zou gaan drinken.
Hermelien! siste Draco zachtjes. Het viel niet eens op dat hij zachtjes praatte; iedereen deed het inmiddels.
Hermelien pikte zijn stem er meteen uit en keek hem snel aan. Snel knikte Draco met zijn hoofd.
Niemand had het in de gaten, en al hadden ze het gezien, dan hadden ze het alsnog niet gesnapt. Voor Hermelien was dit duidelijk genoeg, ze haalde diep adem en riep hard door de klas; Dat verzint u! Ik heb verkering met Ron!
Iedereen draaide zijn of haar hoofd nu om naar Hermelien.
Gejaagd haalde ze adem; U zegt alleen maar dat ik iets met Draco heb, om ons uit elkaar te drijven! Boos keek ze Sneep aan.
Even was hij sprakeloos en staarde hij in het luchtledige, daarna viel hij abrupt terug in zijn normale manier van doen.
Werkelijk? zei hij spottend. Kunt u dan ook een verklaring geven waarom u vorige week nog bij Draco Malfidus in bed lag, in de Kamer van Hoge Nood? Ja, daar kijkt u van op, toch? Je raakt je geheugen niet kwijt, als je getroffen wordt door een vloek van de Petrificus Totalus. Hij grijnsde boosaardig. Oh, en volgens mijn bronnen, heeft u een relatie met Viktor Kruml? Ik ben toch zeer benieuwd naar de reden dat zon beroemde Zwerkbalspeler op zon nietszeggend meisje valt, ik bedoel-
Hou op! gilde Hermelien. Dat is mijn priv, en het interesseert me niet van welke bronnen u dat heeft, part mij stond u er in levende lijven bij. Maar hou op met alles over mij te vertellen, dat u weet! Alstublieft? smeekte ze.
Krampachtig probeerde ze haar gedachten tegen te houden. In haar hoofd speelde zich van alles af; het zoenen met Draco in de bieb, met hem in bed liggen in de Kamer van Hoge Nood, zoenen met Ron, zoenen met Draco en tenslotte het uithuilen met Ginny.
Zozo, Griffel. Dat waren er niet weinig. zei Sneep spottend. Trouwens, in uw laatste gedachte liefdesverdriet? Oh god, hoe kan het ook anders met al uw minnaars. schamperde hij.
Hermelien keek hem vuil aan, schijnbaar was het niet gelukt haar gedachten tegen te houden.
Laat maar zitten, het kan me niets meer schelen! riep ze kwaad uit. Ze sloeg haar tas over haar schouder, opruimen hoefde niet; ze had niets uit haar tas gehaald.
Ze liep door het lokaal naar voren toe en griste een flacon met het etiket Liefdesdrank van Sneeps bureau. Ze omklemde de flacon stevig in haar handen en beende het lokaal uit.
Wat krijgen we nou? zei Sneep met stomheid geslagen. Schijnbaar leek hij niet in staat om in te grijpen, hij staarde Hermelien na, die met een klap de deur van de kerker dichtgooide.
Grijnzend liep Hermelien over de gang, naar de leerlingenkamer van Griffoendor. Dit ging een stuk makkelijker dan gedacht, ze zou zelf vanavond niet eens hoeven te proberen om een liefdesdrankje te maken; jatten van Sneep was handiger. Trouwens; zijn verdiende loon, moest hij me maar niet belachelijk maken! Dacht Hermelien verbitterd.
Bedankt voor het lezen, en jullie lieve pb'tjes en stemmen!
Fijne avond,
xxx Tess |
_________________
Live your life and like your life!^^ |
|
|
|
*Tessie*
4e jaars
Verdiend:
196 Sikkels
Woonplaats: In het fanfictionboard!
|
| Geplaatst:
Ma Nov 19, 2007 18:36 |
|
Hoofdstuk 21
De uitvoer van het plan.
H Hermelien, heb je de ingredinten bij je? klonk meteen de opgetogen stem van Loena toen Hermelien het toilet van Jammerende Jenny binnensloop.
Hoi Loena, toevallig is het wat anders gelopen, ik heb namelijk de ingredinten niet, maar het hele drankje heb ik al. Hermelien hief het flaconnetje op, zodat Loena het ook kon zien,
Loenas ogen werden groot van verbazing. Hoe kom je daaraan?
Gestolen. antwoordde Hermelien droog. Van Sneep. voegde ze er vlug achteraan.
Loenas toch al grote ogen, werden mogelijk nog groter. Wow Hermelien, dat je dat durft! Dat zou ik echt nooit gedaan hebben, dat zou ik niet durven. En vooral niet bij Sneep, hij is namelijk niet zon vriendelijke man.
Vertel mij wat zei Hermelien flauwtjes glimlachend. Maargoed, we moeten nog wat sleutelen aan dit drankje en dan is hij klaar voor gebruik. Vanavond kom je om half elf naar de Kamer van Hoge Nood, goed? Ik zorg wel dat alles gaat zoals we willen dat het verloopt.
En Vilder dan? zei Loena een beetje angstig. Schijnbaar was ze haar laatste ontmoeting met Vilder in de bieb nog niet vergeten.
Je moet er iets voor overhebben! zei Hermelien streng, met een blik in haar samengeknepen ogen als Anderling. Trouwens, ik ga mee en Draco Malfidus komt ook.
Ok, dat wordt vast gezellig! En komt Ron ook? zei Loena vrolijk.
Loena was zo blij, dat Hermelien het niet eens over haar lippen kon verkrijgen om zich hardop af te vragen hoe dom mensen konden zijn.
Ja Loena, Ron komt ook. zei ze een beetje dof. Zullen we maar beginnen met het aanpassen van het drankje?
Loena knikte hevig. Samen gingen ze aan de slag; net zolang totdat het drankje geweldig zou moeten werken.
Draco! Hermelien rende door de verlaten gang die leidde naar de Grote Zaal, en stortte zich in zijn armen.
Hermelien! zei hij opgetogen. Hij omhelsde haar enthousiast en kuste haar vervolgens op haar wang. Wat doe je hier?
Ik zocht jou. zei Hermelien glimlachend. Ik ga nu namelijk naar de Kamer van Hoge Nood en dat liefdesdrankje aan Ron geven. Ik had hem al eerder vanavond gevraagd of hij daar heen kwam, en hij zei dat hij er wel zin in had. En jij had al eerder gezegd dat je erbij wilde zijn als hij het zou gaan drinken, dus grijp je kans!
Draco grijnsde breed. Dat is even leuk, nu wordt er van mijn anders saaie avond iets geweldigs gemaakt!
Precies! Kom, dan gaan we nu! zei Hermelien lachend. En trouwens; ik wist wel dat ik jou zwervend op de gangen kon vinden, s avonds.
Dat heb je dan goed gezien. grinnikte Draco.
Hij liep naar een trap en begon die alvast te beklimmen, op weg naar de Kamer van Hoge Nood.
Draco, wacht! siste Hermelien. Ze rende achter hem aan en greep naar zijn hand.
Draco trok zijn hand snel weg en rende lachend de trappen op.
Hermelien glimlachte en rende achter hem aan, ze had hem bijna ingehaald.
Draco rende door en draafde uiteindelijk de goede verdieping op, waar hij ineens stil hield. Hij bleef stokstijf op zijn plaats staan.
Hermelien die dat niet had zien aankomen, rende hard tegen hem op, zodat ze beiden op de grond kwamen te liggen.
Eh, Hermelien. Als je zoiets wilt, kunnen we misschien beter naar bed gaan? zei Draco, zijn wenkbrauwen omhoogtrekkend.
Gek die je bent! Alle mannelijke wezens zijn hetzelfde; ze denken bij iedere aanraking maar aan n ding. Ben ik blij dat ik vrouwelijk ben. snoof Hermelien afkeurend, terwijl Draco haar verleidelijk aankeek.
Nou, ga van me af dan! Wat jij wilt doen, kunnen we vanavond ook nog in de Kamer van Hoge Nood doen, als Lijpo en Wezel zijn opgerot. grijnsde Draco.
Draco, alsjeblieft! smeekte Hermelien. Sorry dat het een foute opmerking was, maar hou er nu over op, ok?
Nou, zo fout vond ik het anders niet klinken. Sterker nog; ik vond het een geweldig idee! zei Draco grijnzend.
Draco! zei Hermelien boos. Kom mee, we gaan voordat Vilder ons hier betrapt. Of nog erger; Sneep! Ze stond op en trok Draco aan zijn hand omhoog, waarna ze samen een paar meter verder liepen, zodat ze al snel bij de Kamer van Hoge Nood aankwamen.
Zich concentrerend waarop ze naar binnen wilden gaan, werd een deurklink zichtbaar, die Hermelien haastig omdraaide.
H, Loena, je bent er al! zei Hermelien. Is Ron nog niet gekomen?
Hallo Hermelien. En jij was toch Dracus? zei ze vaag knikkend in de richting van Draco.
Dan zal Ron er wel binnen een paar minuten zijn, het is bijna half elf. mompelde Hermelien.
Trouwens, het is Drac. glimlachte Draco naar Loena. Als hij haar op de gangen tegenkwam of als ze bij Harry of Ron stond moest hij niets van haar hebben, maar nu hij haar de kans gaf leek ze wel vriendelijk te zijn.
Hoe vinden jullie dat ik eruit zie? Loena sprong ineens op van de hoekbank waar ze eerst op zat en draaide een pirouette, zodat haar lila gekleurde poncho veel wapperde.
Ze had haar vuilblonde haren in twee dikke vlechten, zodat je haar komkommeroorbellen goed kon zien, een donkerblauwe spijkerbroek aan, met daarop een wit T-shirt en daaroverheen haar lila poncho. Zo te zien had ze een beetje oogpotlood opgedaan, want haar ogen leken iets minder klein.
Draco mompelde iets onverstaanbaars en wendde zijn hoofd af.
Je ziet er nogal Vrolijk uit. stamelde Hermelien. Aparte oorbellen, trouwens.
Ooh, dankjewel. Zei Loena blij, die Hermeliens opmerking over haar oorbellen schijnbaar als compliment had opgevat. Ik kan ze ook wel voor jou maken!
Gelukkig hoefde Hermelien geen antwoord te geven, want de deur zwaaide open, en Ron kwam binnen klossen.
Hermelien! Ron had schijnbaar geen interesse in de anderen, hij rende op Hermelien af en gaf haar een omhelzing. Hermelien, die nogal moeilijk naar Draco keek, klopte Ron onbeholpen op zijn rug.
Ron liet haar los en plofte naast haar neer op de bank.
Zo, en jij Malfidus, wat doe jij hier? En jij, Loena? Is dit een of ander geheime sekte soms? snoof Ron.
Nee Ron, Draco is aan een fles Oude Klares Jonge Borrel gekomen, en toen ik hem laatst vertelde dat jij dat altijd al eens hebt willen drinken, toen zei hij dat het misschien een idee was om dan een keertje af te spreken en dan de fles aan te breken. Hermelien had het idee al helemaal uitgedacht; onder haar gewaad hield ze stevig een fles Oude Klares, met een andere inhoud dan dat het had moeten zijn, tegen zich aangedrukt. En ook had ze nog een fles bij zich, maar dan wel met het spul wat erin zou moeten zitten.
Een prima idee! Het viel mij trouwens op dat je de laatste tijd wat vriendelijker was, Malfidus. zei Ron met een krampachtige glimlach. En wat doet Loena hier?
Zij is hier voor de gezelligheid, dat kunnen we best gebruiken, toch? zei Hermelien haastig voordat Loena kon reageren.
Ron knikte. Zullen we de fles openen?
Hermelien haalde de fles onder haar gewaad vandaan, terwijl Loena een aantal glazen op de tafel zette, die ze waarschijnlijk al uit de kamer had getoverd.
Hermelien schonk een glas vol, met de inhoud die voor Ron bestemd was. Zonder dat Ron het in de gaten had, schoof ze de fles achter de bank en schonk ze de andere glazen vol uit de andere fles, toen dat gebeurd was, zette ze de fles op de grond. Loena had de glazen verdeeld, en hief haar eigen glas op.
Ron nam een klein slokje. Even keek hij vreemd en kreeg hij een raar gevoel in zijn maag, hij besloot er niet aan toe te geven en zei; Proost!
Bedankt voor het lezen!
xxx Tess |
_________________
Live your life and like your life!^^ |
|
|
|
*Tessie*
4e jaars
Verdiend:
196 Sikkels
Woonplaats: In het fanfictionboard!
|
| Geplaatst:
Ma Nov 19, 2007 20:21 |
|
Hoofdstuk 22
De verkeerde
En, hoe smaakt het, Ron? vroeg Draco grijnzend. Hij verkneukelde zich al bij het idee van hoe Ron zou gaan antwoorden op zijn vraag.
Prima, Draco. zei Ron opgetogen. Wat een spul is dit zeg, dat heb ik nou altijd al willen drinken!
Mooi zo, het was ook bedoeld voor een gezellige avond. zei Draco vrolijk, koortsachtig dacht hij na; wat was hier fout gegaan? Hij besloot iets in die richting te vragen. Zeg Ron, vind jij eigenlijk nog een meisje leuk?
Hermelien, natuurlijk. Daar heb ik verkering mee. antwoordde Ron meteen, hij keek Draco aan alsof hij net had gemeld dat hij op vakantie was geweest naar Neptunus.
Hermelien, wat heb je gedaan? mompelde Draco, haast onverstaanbaar. Ron die aan de andere kant van Hermelien zat, had niets in de gaten, hij dronk vrolijk zijn glas leeg.
Hermelien, heb je nog een glaasje? zei Ron. Wat een fantastisch spul is dit, zeg!
Hermelien gaf geen antwoord en staarde in het niets.
H Hermelien, ik vroeg wat. zei Ron. Je kijkt nogal stoned zeg, er zitten geen drugs in dat spul, hoor.
Hermelien, gaat het wel met je? vroeg Draco bezorgd. Hermelien zag er zo teneergeslagen uit, schijnbaar omdat het niet had gewerkt bij Ron. Kom op, het lukt nog wel.
Dat is niet waar! riep Hermelien verdrietig uit. Nu is het mijn enige kans.
Waar zit jij met je gedachten? grinnikte Draco.
Bij hr! Hermelien knikte met haar hoofd richting Loena.
Draco keek haar vreemd aan, en Ron schaterde het uit.
Maar, waarom dan? vroeg Draco zwakjes. Neeee, het mag niet waar zijn wat ik denk!
Zie je dan niet hoe fantastisch ze er uitziet? stamelde Hermelien.
Hermelien, hou op! gilde Ron. De tranen liepen over zijn wangen van het lachen. Je gaat me toch niet vertellen dat je me dumpt voor Lijpo? Na die uitspraak wierp hij zijn hoofd in zijn nek en brulde het uit van het lachen.
Hermelien keek hem verontwaardigd aan. Ik mag weten wie ik leuk vind. Daar heb je niets over te zeggen! beet ze hem toe.
Ben ik echt zo leuk? vroeg Loena blij. Vind jij dat ook, Ron?
Nu was het Dracos beurt om te lachen. Hij gierde het uit en keek hoe ongemakkelijk Ron heen en weer schoof. Toen hij uitgelachen was wendde hij zich tot Loena.
Loena, kom eens hier. siste Draco. Hij trok de verbaasde Loena aan haar arm mee, een stuk verderop in de kamer. Pas toen ze buiten gehoorsafstand waren begon Draco te praten.
Loena, je snapt zelf ook wel dat hier iets heel erg fout is gegaan. Hermelien heeft dat glas leeggedronken dat voor Ron bestemd was. zei hij op een zachte toon. En jij hebt de glazen verdeeld. voegde hij er dreigend achteraan.
Loena knikte angstig. Het was niet mijn bedoeling om-
Stil! snauwde Draco. Je hebt geluk, meisje, dat ik weet dat Sneep een tegengif hiervoor in zijn lokaal heeft staan. En meisje, je hebt nog meer geluk dat ik bereid ben dat te gaan stelen.
Dankjewel! piepte Loena. Blij klopte ze Draco op haar arm. Weet je, dan zal ik binnenkort een Nurgelvanger cadeau doen aan je. Als dank!
Dankjewel Loena mompelde Draco opgelaten. Ik ga nu dat tegengif halen, zorg jij dat het allemaal een beetje goed gaat met jullie drien?
Natuurlijk, een hele eer om daar voor te mogen zorgen. Loena keek Draco glunderend aan. Ik zal mijn best doen. En weet je, het lijkt alsof ik vrienden heb hier, dat had ik vorig jaar ook met Harrys lessen. Wat was dat geweldig. dromerig dacht Loena terug aan die tijd.
Ja, nou, eh, ok. besloot Draco onhandig. Ik ga het halen, ik ben zo terug.
Is goed, tot straks, Dracus! Loena zwaaide blij naar Draco die wegsloop en huppelde terug naar het tweetal dat zwijgend op de bank zat.
Alohomora. fluisterde Draco met zijn toverstok op de deur van de kerker gericht. Voor het eerst in zijn leven lukte de spreuk in een keer. Opgetogen sloop hij het lokaal binnen. Hij voelde rillingen over zijn rug, en kriebels in zijn buik van de spanning; wat als Vilder hem hier zou treffen? Aan de andere kant maakte dat dit late uitstapje avontuurlijk en dat vond hij geweldig. Hij sloop langs de hoge kasten aan de rechterzijde van het lokaal. Speurend liet hij zijn ogen over de flesjes en flacons glijden. Ineens had hij het; een flesje met het opschrift; Tegengif liefdesdrankje
Rillend van opwinding griste hij het flesje van de plank af en rende het lokaal uit, waarbij hij vergat om de deur dicht te doen. Hij rende terug naar de Kamer van Hoge Nood.
Loena, ik heb het! riep hij opgetogen, terwijl hij de deur met een zachte klik achter zich sloot.
Geweldig, geef het maar hier! Loena stak haar linkerhand uit.
Laat mij het maar doen deze keer, goed? grijnsde Draco.
Ooh Loena kirde Hermelien op de bank. Ze keek Loena zo vreemd aan dat het wel leek alsof ze dronken was.
Loena glimlachte en hield een glas voor Draco, zodat hij het flesje erin leeg kon gieten.
Dat deed Draco inderdaad, en hij gaf het glas aan Hermelien.
En helemaal opdrinken! zei hij streng.
Hermelien giechelde en dronk het glas in een teug leeg. Toen ze het ophad keek ze ietwat helderder uit haar ogen, zakte weg in de bank en viel als een blok in slaap.
Laat haar nog maar even liggen. glimlachte Draco. Grijnzend keek hij hoe Hermelien erbij lag; haar hoofd op de armleuning, haar benen slap naar beneden hangend en haar rechterarm over haar borst, waarbij haar hand op haar andere hand rustte.
Draco hing over de rugleuning en zocht de fles waar nog de helft van de liefdesdrank inzat. Toen hij deze eindelijk had, goot hij het leeg in een glas en gaf dat aan Ron.
Zo, de laatste van vanavond, goed? grinnikte hij.
Prima! Hier, jouw glas staat er nog. Ron wees naar een gevuld glas aan de andere kant van de tafel. Draco pakte het glas en hief het op.
Op een betere toekomst. lachte Draco.
Inderdaad! knikte Ron heftig.
Allebei lachten ze, en terwijl Draco een klein slokje nam; goot Ron het hele glas naar binnen.
Draco, volgens mij giechelde Ron. Volgens mij vind ik Loena ook leuk! Hij lachte hard en sloeg op zijn knie. Loena, mooiste meisje dat er bestaat; zou jij verkering met mij willen?
Loena leek te stralen en knikte verlegen.
Ron stortte zich op Loena, en voordat Draco het in de gaten had zoenden de twee.
Zelfvoldaan keek hij naar het duo dat in elkaar verstrengeld was. Jammer dat Hermelien sliep
Bedankt voor het lezen!
En al helemaal bedankt voor jullie superlieve pb'tjes, ze blijven geweldig!
XXXX Tess |
_________________
Live your life and like your life!^^ |
|
|
|
*Tessie*
4e jaars
Verdiend:
196 Sikkels
Woonplaats: In het fanfictionboard!
|
| Geplaatst:
Wo Nov 21, 2007 19:16 |
|
Hoofdstuk 23
Kleedkamerschrik
Wat is er gebeurd? Waar ben ik? zei Hermelien met een zwak stemmetje, schijnbaar was ze net wakker geworden.
Rustig, alles is goed. Draco legde een vinger op haar lippen en dwong haar te blijven liggen.
Wat is er gebeurd, waarom sliep ik? vroeg Hermelien niet-begrijpend.
Je weet nog dat je een liefdesdrankje hebt gemaakt, met Loena? vroeg Draco. Hij glimlachte naar haar en zijn ogen stonden zachtaardig.
Hermelien dacht hard na, en ineens keerde haar geheugen terug. Ja, ik weet het weer! zei ze blij. Is het gelukt met Loena en Ron?
Nu wel, gelukkig! Jij had eerst perrongeluk het drankje ingenomen, toen heb ik vlug een tegengif uit Sneeps lokaal gehaald, en toen ik dat aan je had gegeven viel je in slaap, tot nu dus. glimlachte Draco.
Nee Draco, je gaat niet menen dat k dat liefdesdrankje heb ingenomen! riep Hermelien verschrikt uit.
Dat heb je wel, en het was echt geweldig, Ron dacht zelfs nog dat je hem zou dumpen voor Loena. Draco gierde het uit van het lachen.
Dat meen je niet!
Draco was bijna uitgelachen en hikte nog een paar keer, maar toen hij Hermeliens zure gezicht zag, kreeg hij spontaan weer een lachstuip, waardoor Hermelien zo mogelijk nog zuurder keek.
Sorry, het moet echt erg geweest zijn. mompelde Hermelien beschaamd, met haar ogen naar de grond gericht.
Zeg alsjeblieft geen sorry, ik heb er een geweldige avond door gehad. grinnikte Draco.
Hermelien glimlachte flauwtjes. Maar het is wel opgelost, toch nu?
Wat is opgelost? vroeg Draco verbaasd.
Dat met Ron! Hij vindt mij niet meer leuk, toch? vroeg Hermelien ongeduldig.
Nee, ze hebben hier nog gezoend, maar een kwartiertje geleden zijn ze arm in arm vertrokken. Ik denk dat Ron haar binnenkort een huwelijksaanzoek doet, hij leek zo gelukkig met haar. zei Draco grijnzend.
Mooi zo, dan kunnen wij ook samen verder, ik zie meer in jou dan in Ron eerlijk gezegd. Ron is echt lief, maar als vriendje heb ik eigenlijk weinig aan hem, dan wordt hij alleen nog maar onhandiger dan dat hij al is. En jij bent tenminste avontuurlijk en gewoon leuk. besloot Hermelien haar zin. Ze keek afkeurend toen Draco haar arrogant aankeek. En je hoeft je ook niet vereerd te voelen als ik dat zeg. snoof ze.
Zo, ik hoef me dus niet vereerd te voelen? Tegen wie heb je dat nog meer gezegd dan? Als je dat zo zegt lijkt het wel alsof ik niet de enige ben. schamperde Draco.
H Draco, ze bedoel ik het nou ook weer niet! snauwde Hermelien. Je weet best wat ik bedoel, en je moet niet steeds zo praten, het lijkt wel alsof je denkt dat ik met Viktor of weet ik welke andere gek dan ook aan het rommelen ben.
Draco keek tevreden. Kom je morgen trouwens kijken? vroeg hij lief, met glanzende ogen van plezier.
Kijken waarnaar? bitste Hermelien. Heb je iets belangrijks te laten zien dan?
Nee. zei Draco ongeduldig. Die zwerkbalwedstrijd!
Nee! Ik haat zwerkbal, al dat hysterische gedoe om een bal te vangen. Allemachtig, nou vraag ik je zei Hermelien schamper.
Het was maar een vraagje hoor. antwoordde Draco boos. Ik ga trouwens naar bed, ik zie je vast overmorgen wel, aangezien je morgen toch niet komt.
Fijn, slaap maar lekker. zei Hermelien kattig. Welterusten.
Draco keek haar kwaad aan en beende nijdig de kamer uit.
Hermelien zuchtte. Ze had weer goed haar best gedaan vanavond, ze had weer eens ruzie gemaakt met Draco. Ze kon op de een of andere manier gewoon geen ruzieloos leven leiden, dacht ze kwaad en sarcastisch.
Toen besloot ze dat ze het maar beter goed kon maken met Draco. Ze wierp een blik op de klok en glipte toen de kamer uit en rende snel en bijna geluidloos over de trappen naar beneden.
Zo is het eigenlijk wel mooi, bedacht Hermelien zich blij. Ze was in de ijzige kou naar de kleedkamer van de zwerkbalspelers geslopen, om de boel te versieren en Draco succes te wensen. Ze had zon spijt van de kleine ruzie die ze met Draco had gehad, dat ze had besloten om toch morgen naar de wedstrijd te gaan.
De kleedkamer blonk van de zilveren en groene ineen gedraaide slingers en aan het handvat van de deur die naar het zwerkbalveld leidde, hing een grote, zilveren ballon met de tekening van een slang daarop.
Hermelien legde tevreden haar envelop op een van de banken neer. Op de envelop stond met grote letters Draco geschreven en in de envelop zat een stukje perkament, waarop ze met groene inkt Succes Draco, liefs van mij had geschreven. Ze dacht dat hij toch wel kon raden van wie die brief geweest zou zijn.
Moe ging ze op een van de banken zitten en keek om zich heen, nu ze de kleedkamer zo had ingericht, was het erg duidelijk dat ze voor Zwadderich was. Met haar ogen gleed ze door de kleedkamer, maar haar blik bleef rusten op een gat in het plafond. Ze trok zich omhoog aan een van de kledinghaken in de muur, waardoor ze vlakbij het gat was, als ze wilde kon ze zich er zo in optrekken.
Ineens spitste ze haar oren; ze hoorde gerommel en gekras aan de deur. Ze aarzelde geen moment en trok ze trok zich omhoog in het gat. Voorzichtig schoof ze iets naar achteren in de benauwde ruimte, waardoor ze uit het zicht was. Ze dwong zichzelf haar gedachten op nul te zetten, anders zou ze in paniek raken in deze soort bovengrondse kruipruimte.
Ineens vloog de deur open en hoorde ze de voetstappen door de kleedkamer galmen. De gedaante bleef pal onder haar staan en keek om zich heen.
Wie is hier? zei de kille stem.
Hermelien hield haar adem in en keek bang toe, toen ze zag dat er scheuren in de dunne platen kwamen waar ze op lag. Angstig hoorde ze dat de platen gingen kraken, en niet veel later stortte ze naar beneden en kwam ze pijnlijk tegen de bank terecht. Degene die daarnet de kleedkamer was binnengekomen keek haar sprakeloos aan.
Jij! gilde Hermelien.
Bedankt voor het lezen, en bedankt voor jullie superlieve pb'tjes!
XX Tessje |
_________________
Live your life and like your life!^^ |
|
|
|
*Tessie*
4e jaars
Verdiend:
196 Sikkels
Woonplaats: In het fanfictionboard!
|
| Geplaatst:
Wo Nov 21, 2007 21:07 |
|
Hoofdstuk 24
Morgen de wedstrijd
Chermolien, gaat het wel met jou? Volgens mij viel jij hard. Viktor keek haar bezorgd aan.
Neeeee, Viktor ga weg! schreeuwde Hermelien.
Jij bent in een shock op deze moment. zei Viktor. Ik ga jou helpen wel met opstaan en dan gaan we naar de ziekenzaal. Behulpzaam probeerde hij haar arm te pakken, maar Hermelien trok deze woedend en bang tegelijk weg.
Blijf van me af, verdomme! gilde ze. Laat me met rust, je- Wanhopig zocht ze naar woorden. -Je stalkt me!
Viktor gniffelde. Nee, dat is niet waar wat jij zei. Ik stalk jou niet, ik wil jou alleen maar helpen om af te komen van die gemene Draco Malfidus! Hij is namelijk een slechte tovenaar en jij verdient hem niet.
Hermelien keek hem vragend aan.
Sorry, ik bedoelde omgekeerd, dat ene dat jij hem niet verdient. Hij verdient jou niet! zei Viktor boos.
Viktor, luister naar me! Hermelien klakte woedend met haar tong. Je blijft met je woorden en met je poten van Draco af, begrepen!
Jij weet niet wat jij zegt. lachte Viktor.
IK WEET HEEL GOED WAT IK ZEG, JE MOET BIJ ME UIT DE BUURT BLIJVEN! schreeuwde Hermelien zo hard als ze kon, zodat Viktor een sprongetje van schrik maakte.
Sorry dan. Dan moet je het me vergeven. zei Viktor, zijn schouders ophalend.
Daar zal ik eerst nog eens heel hard over na moeten denken. zei Hermelien kwaad.
Je gaat het me toch wel vergeven als je me een kusje mag geven? zei Viktor, bijna smekend.
WAT! gilde Hermelien. Nooit van mijn leven wil ik jou nog aanraken, en al helemaal niet met mijn mond.
Is jouw mond heilig dan? vroeg Viktor nieuwsgierig.
Hermelien wierp hem een kwade blik toe. Viktor, ik geef je een laatste kans om weg te gaan, en als je niet weggaat, dan vervloek ik je! zei ze met een dreigende stem.
Viktor begreep schijnbaar eindelijk dat ze het meende, want zelf had hij er ook geen lol meer in om tegen haar in te gaan. Zijn ogen vernauwden zich tot twee zwarte streepjes en dreigend liep hij op Hermelien af.
Hermelien keek angstig naar Viktor die op haar afliep, wat was hij van plan?
Viktor, ga weg of laat mij weggaan! smeekte Hermelien. Ze probeerde langs Viktor te komen en naar buiten te rennen maar hij greep haar polsen beet in een ijzersterke greep waaruit ze niet los kon komen.
Na dit. fluisterde hij gemeen.
Hermelien probeerde zich verwoed los te rukken en slingerde woedende verwensingen naar Viktors boze hoofd.
Ze hing met haar hele gewicht naar achteren, terwijl hij haar aan haar polsen vast hield, het leek geen enkele moeite voor hem te vormen, maar ineens liet hij haar los.
Hermelien klapte voor de tweede keer met haar hoofd tegen de bank, maar deze keer was een stuk harder. Een beetje dizzy keek ze om zich heen. Je hebt me pijn gedaan. fluisterde ze schor. Ze veegde met haar hand over haar hoofd en zag dat er bloed aan haar hand zat. Geschrokken voelde ze aan haar hoofd, en voelde ze dat er bloed uit een wond sijpelde.
Viktor lachte, een zware en gemene lach. Dat deed geen pijn. Niet vergeleken bij dit.
Hij hief zijn toverstok op en richtte deze op Hermelien.
Crucio! zijn stem galmde door de ruimte van de kleedkamer. Hij nam niet eens de moeite om te kijken naar wat hij had aangericht, hij draaide zich om en liep rechtstreeks de kleedkamer uit, weg van Hermelien en weg van de ellende die hij had aangericht.
Hermelien had tranen in haar ogen van de pijn die de vloek haar had aangedaan. Nee! bracht ze wanhopig uit. Ze kronkelde heen en weer over de vloer en ze moest machteloos aanvoelen hoe de intense pijn door alle plaatsen in haar lichaam trok. Het leek alsof iemand verschillende messen in haar ledematen had gestoken en die daar had laten zitten.
Ze had bijna geen kracht meer om dit verder nog aan te kunnen. Ze hoorde zelf haar eigen gil wegsterven en wanhopig sloot ze haar ogen, het moest ophouden, ze kon het niet meer aan.
Opnieuw trok een pijnscheut door haar hele lichaam en deze keer gaf ze zichzelf over, ze gaf zich over aan de pijn en gaf zich over aan Viktor. Haat leven flitste als een soort dia voorstelling voorbij en ze zag verscheidene fotos in haar gedachten met Draco samen.
Nee! bracht ze wanhopig uit. Haar kracht was op, ze was opgegeven. Ze kromp nog een laatste keer in elkaar van de pijn, daarna was het over.
Hermelien! Hermelien, zeg iets tegen me! Loena borg haar toverstok weer op en rende naar Hermelien toe.
Hermelien, zeg iets! Loena schudde haar door elkaar en sprong bijna op van blijdschap toen Hermelien kreunde en zich omdraaide.
Loena! zei Hermelien, die eerst haar ogen niet kon geloven. Hoe moet ik je bedanken, je hebt mijn leven gered! Hermelien schudde ongelovig haar hoofd, schijnbaar had Loena de vloek van Viktor gestopt, nu voelde ze alleen nog als ze zich bewoog een stekende pijn, maar deze pijn was te dragen.
Je hoeft me niet te bedanken, hier zijn we immers vrienden voor, toch? glimlachte Loena.
Hermelien geloofde haar oren niet, Loena die zei dat ze vrienden waren? Even keek Hermelien bedenkelijk, daarna knikte ze met haar hoofd. Inderdaad, we zijn vrienden.
Hermelien, je hebt me echt de mooiste dag uit mijn leven bezorgd, met dat liefdesdrankje. Beschouw het maar als dank dat ik je nu heb geholpen, ik zwierf een beetje over het zwerkbalveld, ik had geen slaap en ik wist niets anders te doen en toen hoorde ik een stem zo hard gillen en daarna stierf het geluid weg. Ik ging naar de plaats toe waar het geluid vandaan kwam, en toen Nou verder weet je het zelf. glimlachte Loena.
Hermelien sprong met veel pijn op en klopte Loena dankbaar op haar rug.
Loena, je bent echt geweldig!
Jij ook! Door jou heb ik verkering met Ron! Ik had hem perrongeluk verteld dat het kwam door een liefdesdrankje, maar hij zei dat hij alleen maar blij was en dat hij me nooit meer kwijt zou willen. Loena straalde terwijl ze dat vertelde.
Hermelien glimlachte. Fijn, ik ben blij dat het is gelukt tussen Ron en jou. Ik gun je echt het beste.
Loena straalde zo mogelijk nog meer. Kom, laten we teruggaan naar het kasteel, we willen morgen wel bij de wedstrijd zijn, toch?
Hermelien knikte blij. Zeker wel!
Ik ben voor Griffoendor. zei Loena. Dat is omdat Ron daarin zit.
Prima toch! Ik houd eigenlijk niet van zwerkbal, maar ik hoop dat het goed gaat met Zwadderich, het zou Dracos eerste keer zijn dat hij zou winnen.
Dracus is trouwens erg aardig. glimlachte Loena.
Hermelien gniffelde. Ze was blij als ze morgen haar excuses aan zou kunnen bieden aan Dracus
Bedankt voor het lezen, en degenen die me altijd een pb'tje sturen;
Jullie zijn gewoonweg SUPER!
Liefs, Tess |
_________________
Live your life and like your life!^^ |
|
|
|
*Tessie*
4e jaars
Verdiend:
196 Sikkels
Woonplaats: In het fanfictionboard!
|
| Geplaatst:
Do Nov 22, 2007 18:49 |
|
Hoofdstuk 25
De wedstrijd
Draco! Hermelien rende op hem af. Draco, het spijt me zo van gisteravond.
Wat, gisteravond? Wat was er dan? vroeg Draco verbaasd. Ooh wacht, ik weet het al. Nee laat maar zitten, ik was het eerlijk gezegd al vergeten. Gaat het verder wel goed met je?
Natuurlijk, het gaat prima. loog Hermelien, met haar ogen op de grond gericht, ze wilde Draco niet ongerust maken voordat de wedstrijd zou beginnen.
Toch lijkt het wel zo dat er iets niet helemaal goed is. Is er iets gebeurd? vroeg Draco wantrouwend. Kijk me een keer in mijn ogen en zeg het dan nog een keer.
Het gaat goed met me. Hermelien hief haar hoofd op, zodat ze recht in Dracos grijze ogen keek.
Goed dan, ik geloof je. glimlachte Draco. Hij gaf Hermelien een kus op haar wang en streelde over haar haren.
Hermelien glimlachte ook, maar zag aan Dracos houding dat hij haar toch niet helemaal geloofde.
Draco, volgens mij moet je zo beginnen. Hermelien knikte met haar hoofd in de richting van madam Hooch die ongeduldig met haar voet tegen de kist met ballen voor het zwerkbalspel aantikte.
Draco knikte ongeduldig en keek Hermelien met een vragende uitdrukking op zijn bleke gezicht aan.
Wat? vroeg Hermelien, onzeker keek ze om zich heen.
Je hebt een wondje op je hoofd. zei Draco. Wat is er gebeurd? Heb je ruzie gehad met iemand?
Draco, dat is niets. Ik heb gisteren mijn hoofd gestoten. Het was de halve waarheid, ze had namelijk niet verteld hoe het kwam dat ze haar hoofd gestoten had. Moet je je niet om gaan kleden? Je speelt tegen Klammfels, en zij hebben hun gewaden al aan. Vol walging keek Hermelien naar een Bulgaarse jongen die zijn rijkelijk versierde zwerkbalgewaad al aan had.
Hoe weet je dat? vroeg Draco verbaasd. H, trouwens, je bent toch gekomen! zei hij ineens enthousiast.
Ja sorry, ik-
Mij hoor je niet klagen! viel Draco haar snel in de rede. Ik vind het fantastisch dat je er bent.
Dankje. mompelde Hermelien verlegen. Maar ga je omkleden, over vijf minuten begint de wedstrijd al. Ze knikte ongeduldig met haar hoofd in de richting van een reusachtige klok die met behulp van magie in de lucht bleef zweven.
Is goed, ik zie je straks wel. glimlachte Draco. Met tegenzin liep hij naar de kleedkamer.
Draco, wacht! riep Hermelien.
Draco draaide zich om. Hermelien rende naar hem toe. Heel veel succes, en zorg dat je wint, het is moeilijk, van die Klammfels, maar het moet! Part mij vervloek je Kruml. zei Hermelien, met dreigende, kleine ogen.
H, wat? zei Draco verbaasd.
Laat maar, succes! Hermelien gaf hem snel een kus en rende naar de tribune, waar ze een plaatsje zocht, zodat ze Draco goed zou kunnen zien.
Ze had zelden haar boekentas niet aan haar schouders hangen, en dit was een van die momenten, ondanks dat het een ongemakkelijk klapstoeltje was, had Hermelien toch het idee dat het comfortabel was. Onderuitgezakt op het plastic stoeltje speelde ze met haar toverstok, waar zo nu en dan groene of rode vonkjes uit kwamen.
H, Hermelien. klonk ineens een bekende stem naast haar.
Hermelien keek om en zag Harrys gezicht boven het hare zweven.
Harry! Wat leuk je weer te zien! zei Hermelien blij. Toen ze dat gezegd had, besefte ze achteraf pas dat het nogal gemaakt klonk, maar ze meende het vanuit de grond van haar hart, Harry had altijd iets speciaals voor haar betekend.
Hoe gaat het met je, Hermelien? Ik zie je de laatste tijd nog maar weinig, waar hang jij toch altijd uit? zei Harry lachend.
Bij Draco. mompelde Hermelien verlegen. Diep vanbinnen voelde ze een schuldgevoel tegenover haar huiswerk en haar boeken waarin ze al weken niet meer had gelezen.
Gaat het nog goed tussen jullie? vroeg Harry nieuwsgierig.
Snel keek Hermelien naar Harrys gezicht, als hij dit sarcastisch bedoelde had ze het zeker niet leuk gevonden, maar hij leek geen bijbedoeling te hebben met wat hij had gezegd.
Ja, het gaat prima tussen ons. antwoordde Hermelien.
Best wel apart eigenlijk; jij gaat met Draco en Ron met Loena. grinnikte Harry.
Wat is daar dan apart aan? vroeg Hermelien niet-begrijpend.
Nou kijk; een Griffoendor en een Zwadderaar en een Griffoendor met een Ravenklauwer, grappig toch? grijnsde Harry.
Ach ja, als je het zo ziet mompelde Hermelien. Het enige wat voor mij telt is dat ik gelukkig ben met Draco, en dat ben ik.
Harry trok zijn wenkbrauwen op, en Hermelien vervolgde snel; En dat Ron en Loena gelukkig zijn met elkaar, natuurlijk.
En Heeft Ginny nog een vriendje op het moment? Harry leek ineens een stuk onzekerder, nu hij over Ginny was begonnen.
Nee, maar ze is op het moment wel in de zwevende hemel. glimlachte Hermelien.
Aah, ja ok. Nee, want ik dacht Laat eigenlijk maar. Harrys stem stierf weg en rusteloos flitsten zijn ogen van de ene kant naar de andere kant van het uitgestrekte veld.
Waarom wil je dat eigenlijk weten? vroeg Hermelien op een doordringende toon. Nu ze met Harry over Ginny praatte was het overduidelijk dat hij haar leuk vond. Ze popelde om te vertellen dat Ginny hopeloos verliefd was op Harry, maar ze herinnerde zich de afspraak die ze met Ginny had gemaakt; geen geheimen van elkaar aan anderen vertellen.
Hermelien beet op haar lip om zich in te houden en niet tegen Harry te zeggen dat Ginny gek was op hem, ze kreeg spontaan de rillingen over haar rug als ze er aan dacht wat er zou gebeuren als Ginny het gedoe met Viktor en haar zou doorvertellen. Hermelien gruwelde bij de gedachte aan hem, totdat een steek van pijn en angst door haar heen ging toen ze Viktor het veld op zag vliegen.
Kom op, Draco. Je kan het. mompelde Hermelien nijdig binnensmonds. Hoe vaker ze Viktor een rondje om het veld zag vliegen, des te groter werd haar afkeer voor hem. Oh ja Harry, jij moet ook straks spelen toch? Hermelien was vergeten dat Harry ook speelde, omdat ze alleen maar aandacht voor Draco had gehad. En ze schaamde zich omdat het leek dat ze geen interesse meer in haar vrienden toonde. Ruw werd ze uit haar gedachten verstoord door de stem van Loena; Tien- Nul voor Zwadderich!
Hermelien had het gevoel dat haar hart een sprongetje maakt, en dat al haar ingewanden een salto maakten toen ze Draco zag vliegen. Harry, heb je je onzichtbaarheidsmantel bij je? fluisterde Hermelien zo zacht als ze kon.
Toevallig wel, ik wilde eigenlijk na de wedstrijd naar Hagrid gaan zonder dat ik daar op betrapt zou worden door mijn teamgenoten. Waarom eigenlijk?
Harry, geef je mantel eens. mompelde Hermelien.
Waarom? zei Harry met een niet-begrijpend en vragend gezicht.
Geef gewoon. siste Hermelien.
Harry keek haar behoedzaam aan en haalde de mantel onder zijn arm vandaan en gaf hem aan Hermelien.
Ik zie je straks. mompelde ze en ze verdween in de staande menigte, waarbij ze een verdwaasde Harry achterliet.
Bedankt voor het lezen en jullie lieve pb'tjes, even voor de mensen die dit volgen en me een pb'tje sturen; Jullie zijn fantastisch, dankjulliewel!
XXX Tess |
_________________
Live your life and like your life!^^ |
|
|
|
*Tessie*
4e jaars
Verdiend:
196 Sikkels
Woonplaats: In het fanfictionboard!
|
| Geplaatst:
Vr Nov 23, 2007 7:41 |
|
Hoofdstuk 26
Schuldgevoel
Rillend van de kou sloeg Hermelien de mantel wat strakker om zich heen. Huiverend van opwinding in het spel stond ze als aan de grond genageld te kijken naar de spelers die helemaal opgingen in het spel. Het scoreboard hing op 90 voor Zwadderich en 110 voor Klammfels.
Hermelien beet op haar knokkels van de spanning en friemelde met haar andere hand aan haar toverstok. Nooit had ze gedacht dat ze nog lol zou hebben in een zwerkbalspel, maar het tegendeel bleek; ze vond het geweldig.
Ze twijfelde nog even over haar plannetje; het was een verschrikkelijk iets dat ze in haar gedachten had.
Viktor vloog op Draco af, met een uitgestoken hand, grijpend naar de gouden snaai ter hoogte van Dracos oor.
Hermelien wilde gillen en schreeuwen naar Draco dat hij de snaai moest pakken, maar ze bedacht zich net dat ze onzichtbaar was en dat ze dat beter niet kon doen.
Ze besloot haar plannetje uit te voeren, ze had geen moment te verliezen
Ze aarzelde niet meer, richtte haar toverstok op Viktor, die ongeveer vijfentwintig meter hoog in de lucht zweefde en sprak de vloek van Petrificus Totalus uit, hopend dat ze Viktor raakte en niet Draco. Haar plannetje pakte meteen goed uit; ze raakte Viktor, die meteen verstijfde.
Hij bewoog zich niet meer, waardoor Draco de kans had om de snaai te grijpen.
Hermelien verwachtte eigenlijk dat ze een deel van het publiek zou horen juichen, nu Draco de snaai had gevangen, maar niets bleek minder waar; ze hoorde een angstig gekreun, afkomstig van de mensen om haar heen. Gerriteerd keek Hermelien naar het veld, toen pas zag ze wat er was gebeurd; door haar vloek van de totale verstijving was Viktor Kruml naar beneden gevallen en hij lag roerloos op het veld, met zijn teamgenoten om hem heen en joelende Zwadderaars in de lucht, die naar beneden wezen.
Eerst drong het niet tot haar door, maar toen pas zag ze wat ze had aangericht; waarschijnlijk was Viktor dood, niemand zou een val van vijfentwintig meter hoogte overleven.
Ongelovig schudde ze met haar hoofd; het kon niet, het mocht niet.
In trance luisterde ze naar de mensen om haar heen, ze vind woorden op als ongeluk en afschuwelijk. Vervolgens keek ze vanonder de mantel naar Loena, die sprakeloos met de megafoon in haar hand stond. Loena haalde diep adem en riep door de megafoon; Dit is moord, er is hier een moordenaar!
De woorden van Loena leken door Hermelien heen te snijden.
Nee. bracht Hermelien wanhopig uit. Nee! Ze draaide zich om en rende met de mantel aan weg, ze rende weg van de ravage op het zwerkbalveld, maar ze rende niet weg van haar eigen gedachten en de woorden van Loena die haar bleven achtervolgen; ze was een moordenaar.
Hermelien liet zich hijgend aan de rand van het Verboden Bos tegen een boom aan vallen en rukte de mantel van zich af en borg deze op onder haar gewaad van Zweinstein.
Ze kon nog amper bevatten wat ze gedaan had, alleen het woord moordenaar bleef maar door haar hoofd heen spoken.
Een kwartier lang staarde Hermelien roerloos voor zich uit, ze voelde zich alleen en duister. Ze had net zo goed doeddoener kunnen worden; dan had ze nog tenminste iemand plezier gedaan met een moord plegen.
Hermelien probeerde die gedachte uit haar hoofd te bannen en keek naar haar toverstok, die de schade had aangericht, in opdracht van haar zelf.
Hermelien, ik wist dat je ergens rond zou zwerven hier.
Hermelien sprong op toen ze de stem vlakbij haar hoorde. Het was Draco.
Jij hebt het gedaan, toch? zei Draco hoofdschuddend. Dat had ik echt nooit achter je gezocht.
Hermeliens mond zakte open en ze probeerde woorden te bedenken die haar gevoel uit konden drukken, maar ze vond ze niet.
Viktor heeft zijn nek gebroken, en hij moet minstens drie maanden in het St Holisto liggen. zei Draco ernstig. Je weet gewoon niet wat je hebt aangericht.
Hermelien was even sprakeloos en barstte toen in tranen uit.
Je weet niet wat hij gisteravond met mij gedaan heeft. huilde ze. Nu ze terugdacht aan die avond daarvoor in de kleedkamer voelde ze spontaan de pijn weer opkomen.
Vertel? vroeg Draco.
Trouwens, hoe weet jij dat k het had gedaan? Je hoort het niet te kunnen weten, ik had Harrys onzichtbaarheidsmantel aan. zei Hermelien snikkend.
Na die opmerking van jou, dat ik Viktor zou mogen vervloeken. Toen hij verstijfd van zijn bezem af viel, wist ik gewoon dat jij erachter zat. En ik wist ook gewoon dat je niet op die plek kon blijven, ik had eigenlijk verwacht dat je naar die Hagrid zou gaan. Draco knikte met zijn hoofd in de richting van Hagrids huisje. Maar wat blijkt; ik kwam je al eerder tegen.
Gisteravond Hij Hij heeft me gemarteld, met de Hermelien kon het woord bijna niet over haar lippen verkrijgen. Met de cruciatusvloek.
Dat meen je niet! Draco keek haar geschrokken aan.
Nee, ik meen het niet, ik verzin het. beet Hermelien hem toe. Natuurlijk is het waar, alsof ik om zoiets ga liegen.
Draco sperde zijn ogen wijd open en leek niet te kunnen bevatten wat ze net had gezegd, het kon gewoon niet waar zijn.
Nou, een schrale troost snoof Hermelien. Ik ben in ieder geval geen moordenaar.
Dacht je dan dat Viktor dood was? vroeg Draco ernstig. Het heeft niet veel gescheeld, we moeten eerst kijken of hij er nu nog bovenop komt.
Trouwens, nu doe jij alsof het afschuwelijk is wat ik heb gedaan. Dat is het ook wel, maar Haar stem stierf weg, maar ze dwong zich haar zin te hervatten; Hoe vaak heb ik jou wel niet horen zeggen dat je hem zou vervloeken?
Draco richtte zijn ogen op de grond. Sorry. fluisterde hij. Eigenlijk vind ik het erger voor jou, een schuldgevoel blijft je je leven lang achtervolgen.
Hij sloeg zijn arm om haar heen, en zo bleven ze samen, dicht bij elkaar, tegen elkaar aanzitten.
Bedankt voor het lezen & bedankt voor de pb'tjes, blijft leuk om te lezen!
XXX Tess |
_________________
Live your life and like your life!^^ |
|
|
|
*Tessie*
4e jaars
Verdiend:
196 Sikkels
Woonplaats: In het fanfictionboard!
|
| Geplaatst:
Vr Nov 23, 2007 22:38 |
|
Hoofdstuk 27
Samen in Zweinsveld
Kom Hermelien, dan gaan we wat drinken bij de Drie Bezemstelen, aangezien Kruimelaars tearoom te klef is voor jou. snoof Draco.
Inmiddels was het een week na het voorval op het Zwerkbalveld, en de leerlingen hadden toestemming gekregen om naar Zweinsveld te gaan, dus vandaar dat Draco en Hermelien hand in hand in de stromende regen door de winkelstraat liepen.
Is goed, eindelijk zijn we hier weer, de vorige keer dat we hier naar toe wilden gaan lagen we ineens op de ziekenzaal, laten we hopen dat het nu beter gaat. grinnikte Hermelien. Ze trok Draco mee aan zijn hand naar de Drie Bezemstelen. Eenmaal binnen lag de warmte van het caf als een warme deken om haar heen. Er waren weinig mensen en dus een heel aantal tafeltjes vrij.
Kom, we gaan achterin zitten, dat is altijd zo gezellig. Draco glimlachte en wenkte Hermelien naar een tafeltje, links achterin in het caf, in het donker. Het enige licht kwam van een rode kaars af, die in een goudkleurige kandelaar op het tafeltje stond.
Dit is eigenlijk wel romantisch, vind je niet? vroeg Hermelien aarzelend, terwijl ze plaats nam op een van de twee stoelen.
Is dat erg dan? We kunnen ook voorin bij de TL buis gaan zitten als je dat leuker vind? Draco schudde ongelovig zijn hoofd. Ik had achter jou juist zon romantisch type gezocht, dat gek was op kaarsen en gedichten, het liefst met tekeningen erbij en romantische cafeetjes. Nou, daar gaat mijn droom, je blijkt een ijskoude heks te zijn. grijnsde Draco ondeugend.
Pfff, dat is helemaal niet waar! blies Hermelien verontwaardigd uit. Ze voelde dat ze rood werd en was blij dat Draco dat niet kon zien in het donker, aangezien hij dan misschien enthousiast uit zou roepen dat ze zojuist de kleur van de liefde op haar gezicht had gekregen.
Toch nog een voordeel aan dat donkere hoekje
Oh nee? Vertel! Schuilt er soms heel diep in je toch een ware romantica? zei Draco grijnzend.
Nou, dat nou ook weer niet, maar ik ben ook niet zo emotieloos als dat jij het brengt. sputterde Hermelien.
Bewijs het. Draco knipte plotseling met zijn vingers voor haar neus, zodat ze een sprongetje maakte van schrik.
H jij daar! We willen graag twee boterbiertjes! riep Hermelien brutaal tegen een langlopende ober, die haar verbaasd aankeek.
Goed, komt eraan. Mevrouw. voegde de ober er snel aan toe toen hij Hermeliens dreigende gezicht zag.
En wat had dat te betekenen? vroeg Draco stomverbaasd.
Dat was een imitatie van emotieloos gedrag. Snap je het verschil? zei Hermelien liefjes.
Draco schudde eerst zijn hoofd, maar knikte snel toen hij zag dat Hermelien naar hem keek.
Ik zal je eens wat laten zien. snoof Hermelien verontwaardigd. Let maar op, binnen een week denk jij heel anders over mij.
Draco grinnikte om Hermeliens zichtbare frustratie.
Goed hoor. Mevrouw. zei hij met een spottende blik op de jongen die nerveus met de twee boterbiertjes aan hun tafel stond.
Dat wordt dan- begon hij zenuwachtig.
Hier heb je twee galjoenen, de rest mag je houden als je ons nu alleen laat. gromde Hermelien. Ze vond die nerveuze gast maar niets, ze had liever een type als Draco, lekker zelfverzekerd en soms zelf een tikje arrogant.
Dankjewel. zei de jongen. Hij stopte de galjoenen in zijn zak en wilde weglopen.
H, je vergat mevrouw te zeggen. riep Draco hem na.
Sorry. Mevrouw. riep hij snel, achteromkijkend.
Helaas, degene die dit maal sprak was Meneer. schamperde Draco. Hij grinnikte gemeen toen de jongen zich gefrustreerd omdraaide en terugliep naar de bar. Dat was grappig! Jij had trouwens z in Zwadderich geplaatst kunnen worden.
Nog even, zie je het voor je? En zeker beste vriendinnen worden met die mopshond. snoof Hermelien. Weet je, de sorteerhoed adviseerde me eigenlijk Ravenklauw, maar ik wilde zelf in Griffoendor komen, dus heeft hij daaraan toegegeven. Laatst zei iemand dat ik zo in Huffelpuf had kunnen zitten, omdat ik trouw ben. weer snoof ze. Is dat trouwens zo? voegde ze er snel en onzeker aan toe.
Oh zeker wel hoor. glimlachte Draco. Maar alleen op de momenten dat je niet achter mijn rug om zoent met Viktor Kruml, zal trouwens nu moeilijk gaan, ik wed dat je je hoofd nu in een hoek van zon 45 zal moeten houden als je met hem zou willen zoenen, anders breekt zijn nek af. grijnsde hij gemeen, wat hem op een bestraffende blik van Hermelien kwam te staan.
Trouwens, je hebt zelfs nog wat gehad met Ron en op een gegeven moment was je gek op Loena en Ron dacht dat je een relatie had met Ginny? Zo zo, dat is niet weinig zeg, ik denk dat ik me maar eens ga bedenken over hoe trouw jij wel niet bent.
Snel keek Hermelien even naar zijn gezicht, maar tot haar grote vreugde zag ze dat hij glimlachte. Toch voelde ze zich wel schuldig, het klopte wat hij had gezegd, behalve dat over Ginny en als ze terugdacht aan dat gedoe met Loena keerde haar maag spontaan om.
Weet je, het spijt me echt. Hermelien meende het vanuit de grond van haar hart, pas nu Draco haar confronteerde met Viktor en Ron leek ze pas te beseffen dat ze nooit trouw aan hem was geweest.
Het Het is al goed. fluisterde Draco zachtjes.
Dankjewel. Hermelien keek diep in zijn grijze, maar prachtige ogen en glimlachte naar hem.
Schijnbaar leek Draco te smelten voor haar glimlachje, want hij gaf haar zachtjes een kus op haar wang.
Weet je, ik ga het vanaf nu anders doen. Ik ga mijn best doen en nadenken over de dingen die je me net hebt gezegd. Hermelien meende het, en nam zich voor dat ook echt te gaan doen vanavond.
Het is al goed. Proost. Draco hief zijn boterbier op en leek te stralen. Hij knipoogde naar haar; En laten we hopen, dat er nu geen liefdesdrankje in is verborgen, vooral niet nu je je leven gaat beteren.
Bedankt voor het lezen & bedankt voor die lieve pb'tjes!
XXX Tess |
_________________
Live your life and like your life!^^ |
|
|
|
*Tessie*
4e jaars
Verdiend:
196 Sikkels
Woonplaats: In het fanfictionboard!
|
| Geplaatst:
Zo Nov 25, 2007 16:34 |
|
Hoofdstuk 28
Ruzies
Bijtend op haar veer staarde Hermelien naar het stukje perkament wat er voor haar lag. Uitgeblust als ze was van de dag in Zweinsveld, zat ze nu een gedicht te schrijven voor Draco.
Intelligent was ze wel en zelfs tekenen kon ze, maar als ze iets absoluut niet kon was het dichten, het had haar al veel moeite gekost om tot de eerste paar zinnen te komen.
Ze merkte dat de veer nat werd en stopte het ding vol afkeer terug in haar tas en haalde een andere, wat kleinere veer tevoorschijn.
Meteen doopte ze de punt in het potje inkt en begon te schrijven.
De zwarte, sierlijke letters staken mooi af tegen het lichte perkament en Hermelien keek tevreden naar het resultaat.
Haar handschrift was klein, maar duidelijk en ze had het gevoel dat de sierlijke letters het gedicht er mooi uit lieten zien. Zelf vond ze dat het gedicht er mooier uitzag dan dat het klonk, maar ze moest wat; ze wilde graag iets voor Draco doen wat hij leuk vond. Dus had ze besloten om moe als ze was, een gedicht te gaan zitten maken en er later nog een tekening bij te voegen. Ze doopte de veer nog een keer in de inkt en schreef de laatste regel op het perkament.
Met haar ogen ging ze de zinnen na om te kijken of er geen fouten in zaten en mompelde het daarna hardop;
Lieve Draco,
Je moet weten hoe blij ik ben met jou,
Je moet weten hoeveel ik van je hou,
Je moet weten dat dat een beetje meer is iedere dag,
Je moet weten dat ik smelt voor jouw glimlach
Je moet weten, ik vind jou heel speciaal
Je moet weten, jij bent de liefste van allemaal!
Lieve Draco,
Je moet weten dat ik je nooit vergeet,
Jij maakte mijn leven compleet!
Liefs, Hermelien
Kan je er ook zo eentje voor mij schrijven?
H, wat? zei Hermelien gerriteerd. H, Ron!
Ja, dan kan ik m aan Loena geven! zei Ron blij.
Nee Ron, daar heb ik geen zin in, ik ben zelf bezig. zei Hermelien zuchtend.
Maar wil je dan-
H Ron, wat nu weer. snauwde Hermelien.
Laat maar zitten. beet Ron haar toe. Hij draaide zich om en wilde naar de andere kant van de leerlingenkamer lopen, maar halverwege draaide hij zich naar haar om.
Wat? riep Hermelien agressief en gerriteerd uit.
Weet je, je bent een slet. zei Ron minachtend en hij haalde zijn schouders op.
Ik ben een wt? gilde Hermelien furieus.
Een slet, hoorde je het soms niet goed? Moet ik het nog wat harder zeggen? riep Ron sarcastisch uit.
Hermelien zocht naar woorden, maar kon ze niet vinden. Ze pakte het potje inkt, waar ze inmiddels de dop al op had gedraaid en gooide het met alle kracht die ze in zich had naar Rons hoofd.
De gooi was raak; het potje kwam precies tussen Ron zijn ogen terecht.
Ron keek haar aan met een dodelijke blik en wilde verder lopen, maar hij bedacht zich opnieuw. Hij trok zijn toverstok, richtte die op Hermelien en brulde woedend; Rictusempra!
Hermelien hapte onmiddellijk naar adem en klapte voorover. Ze lachte en maakte krampachtige zwaaibewegingen met haar handen. Ron, die Hermelien zojuist had getroffen met een kietelspreuk kon het ook niet laten om niet te lachen, hij gierde het uit en keek toe hoe Hermelien niet eens de mogelijkheid kreeg om zich te verweren.
Finite Incantatem! schreeuwde een stem, met de toverstok op Hermelien gericht.
Hermelien hapte nog naar adem, maar de kietelspreuk was opgeheven. Dankbaar zocht ze om zich heen naar degene die de spreuk had opgeheven.
Hier en daar zag ze verscheidene leerlingen vreemd naar Hermelien kijken, maar onderaan de trap die leidde naar de meisjesslaapzalen, stond Ginny met opgeheven toverstok.
Ginny! riep Hermelien blij uit. Jij was het!
Ginny rende naar haar toe en liet zich naast haar op de bank vallen.
Klopt, ik kon het niet aanzien wat Ron had gedaan, wat een afschuwelijk mannetje kan dat toch af en toe zijn. Ginny schudde woedend haar hoofd. Waar ging het eigenlijk over, die ruzie?
Hij noemde me vanuit het niets een slet. antwoordde Hermelien zuur.
Aha, op die manier. zuchtte Ginny.
Wat? Je gaat me toch niet vertellen dat ik dat echt ben, toch? zei Hermelien dreigend.
Nee, ik denk het niet. zei Ginny ernstig. Maar Ron is erachter gekomen dat hij Loena leuk vindt door middel van een liefdesdrankje van jou, klopt dat?
Ja, dat klopt. Loena was weer eens zo intelligent om hem dat te vertellen. zei Hermelien venijnig. Dom wicht dat het is, ze is-
Rustig, het was niet Loenas fout! Zij sprak tenminste de waarheid. Eerlijk gezegd vind ik het niet kunnen hoe je dit hebt geprobeerd op te lossen, maar schijnbaar zag je geen uitweg meer. zei Ginny hoofdschuddend. Het kan gewoon niet, dat je vriendje een liefdesdrankje aanbiedt omdat je te bang bent om de waarheid te vertellen. Al is de leugen nog zo snel, de waarheid achterhaalt hem wel. Ginny keek haar boos aan.
Je hebt ook wel gelijk, maar wat moet ik anders? Had ik hem inderdaad te waarheid moeten vertellen? Had ik hem moeten zeggen dat ik naast hem ook verkering had met Draco en dat ik achter zijn rug om heb gezoend met Viktor? siste Hermelien woedend. Dat had ik echt niet kunnen maken.
Het had berhaupt niet mogen gebeuren, Hermelien. Wees nou eerlijk, vind je het zo goed van jezelf wat je gedaan hebt? mompelde Ginny boos.
H Ginny, hou even op, ok? beet Hermelien haar toe.
Luister nou eens naar de harde waarheid, je steekt je kop maar in het zand en je probeert gewoon niet om in te zien wat je nu werkelijk aan het doen bent! Je bent gewoon dom bezig, je gebruikt de een na de andere jongen en-
Laat ook maar zitten, hier heb ik ook niets aan. Dat met Ron en Draco was min of meer perrongeluk en dat met Viktor was al helemaal mijn schuld niet. viel Hermelien Ginny in de rede.
Sorry? Jj hebt het gedaan. Ik heb je er niet toe gedwongen om met weetikhoeveel jongens tegelijk iets te nemen. Ginny keek haar kwaad aan. En dat was voor Ron ook de reden dat hij je een slet noemde. Dringt het een beetje door?
Dus jij beweert dat ik dat inderdaad ben? reageerde Hermelien woedend.
Dat zei ik niet!
Ach, stik toch. Hermelien sloeg haar tas over haar schouder en griste haar veer en perkament van de tafel. Woedend beende ze de leerlingenkamer uit, op naar Draco. De enige die haar begreep
Bedankt voor het lezen & jullie pb'tjes!
Liefs, Tess |
_________________
Live your life and like your life!^^ |
|
|
|
*Tessie*
4e jaars
Verdiend:
196 Sikkels
Woonplaats: In het fanfictionboard!
|
| Geplaatst:
Zo Nov 25, 2007 21:04 |
|
Hoofdstuk 29
Romantische plannen
Hermelien stormde door de gangen, ze was woedend. Ze was kwaad op Ron, over hetgeen hij gezegd had en zijn kietelspreuk. Maar ook was ze furieus geworden over wat Ginny had gezegd.
H, wilde jij mij soms gelijk voorbij lopen? klonk ineens een stem op naast haar.
Wat moet je? brieste Hermelien.
Nou rustig aan, wat is er gebeurd? Draco legde een hand op haar schouder.
Oh, jij bent het. Hermelien slaakte een diepe zucht, maar moest onwillekeurig glimlachen nu ze Draco zag.
Maar wat is er gebeurd dan? vroeg Draco. En ontken niet dat er iets is gebeurd, want daar ken ik je te goed voor. voegde hij er snel aan toe, en trok een arrogant gezicht.
Ik heb ruzie. gromde Hermelien.
Aha, met wie nu weer? Draco grijnsde.
Ron. zei Hermelien zuur, zelfs het uitspreken van zijn naam was bijna onmogelijk voor haar geworden. En Ginny.
Maar waarom dan? vroeg Draco fronsend. Je ziet trouwens wel meteen dat ze niet slim zijn, ik bedoel; wie gaat er nou ruzie maken met jou? Hij glimlachte zwakjes.
Hermelien grijnsde. Ja, zeg dat wel, zeg.
Maar waarover ging die ruzie dan?
Ach, Ron irriteerde me mateloos met allemaal nutteloze vragen en toen liep hij uiteindelijk beledigd weg, maar halverwege keerde hij zich om en riep hij dat ik een slet was. Af en toe vraag ik me wel eens af waar die kronkel in zijn kop zit. Hermelien klemde woedend haar kaken op elkaar.
Oh, dat was niet slim van hem. En jou kennende kwam hij daar niet zomaar mee weg, gelijk of ongelijk? grinnikte Draco.
Gelijk. zei Hermelien grijnzend. Nee, ik was woedend. Ik heb mijn flesje met inkt nogal hard tegen zijn hoofd aan gegooid, en volgens mij vond hij dat niet leuk, want hij trof me nog geen halve minuut later met een kietelspreuk.
Draco lachte hardop. Whahaha, zo mooi! gierde hij. Een kietelspreuk, nou vraag ik je. Dat was vast de eerste keer dat hij je zag lachen, niet?
Hermelien keek hem zuur aan. Zullen we gaan?
H, waar heb jij het over? Waar wil je heen dan? vroeg Draco.
Weg van hier. Zullen we van het terrein af gaan? zei Hermelien. Dat is weer eens wat anders.
Oh, dat komt mooi uit! zei Draco enthousiast. Ik had het je zelf nog willen vragen, want ik had iets gedaan, en toen hoopte ik dat je mee zou gaan het terrein af en dan kunnen we verdwijnselen en dan
Ik snap er niets meer van. lachte Hermelien. Maargoed, ik hoef het niet te snappen. We gaan gewoon weg. Kom je mee?
Ja! Draco rende naar buiten en bleef toen hij net buiten was staan om te kijken of Hermelien hem volgde. Toen hij zag dat Hermelien een stukje achter hem hijgend tot stilstand kwam.
Kom op, ren eens door! Draco lachte en sprintte weg.
Na enige tijd rennen waren ze aan de rand van het terrein van de school.
Zullen we wel echt gaan? vroeg Hermelien onzeker. We moeten ook nog een keer terug natuurlijk.
Dat lukt wel, ik ben ook nog van het schoolterrein af gegaan en ik ben er uiteindelijk ook weer terechtgekomen. Ik verschijnselde op deze plek en toen kon ik zo het terrein weer op lopen. Goed geregeld toch?
Nou, juist niet. zei Hermelien peinzend. Dat is dan ontzettend makkelijk voor buitenstaanders om hier binnen te kunnen komen!
Nee, ze hebben een soort bezwering hier zodat ze weten wie er binnen komen. Maar kom je nu? Draco tikte ongeduldig met zijn linkervoet op de grond.
Maar aarzelde Hermelien. Laat maar, ik ga!
Ok, pak mijn arm vast, dan verdwijnselen we samen naar de bestemming die ik in gedachten heb.
Hermelien zei niets meer, maar pakte nerveus Dracos hand stevig vast. Draco greep snel nog haar andere hand vast voordat ze samen rondtolden en binnen een minuut op een andere plaats waren.
Hermelien, open je ogen eens. Draco glimlachte en hield Hermeliens trillerige handen nog vast.
Sorry, ik heb het niet zo op verschijnselen en verdwijnselen. zei ze bibberig. Maar waar zijn we nu?
Kijk eens goed om je heen. Draco glimlachte opnieuw en liet zijn blik over wat schelpjes bij zijn voet glijden.
Het strand? antwoordde Hermelien, bijna ongelovig.
Klopt helemaal. Hoe vind je mijn kaarsjes? Romantisch, toch? Draco grijnsde en gebaarde met zijn hand naar een groot hart van allemaal rode kaarsjes. Alle kaarsjes brandden en beeldden inderdaad een romantisch beeld uit.
Aah, prachtig Draco! verder was Hermelien sprakeloos; ze kon alleen maar de vlammetjes van de kaarsjes volgen en daarna haar blik weer over de andere kaarsjes laten glijden. Wat ben je toch super!
Dank je. Jij ook, hoor. Draco lachte zachtjes. Kom, ik heb het koud, we gaan bij de kaarsen zitten. Hij trok Hermelien aan haar hand mee en trok haar op de grond, dichtbij de kaarsen. Zelf ging hij tegen haar aan zitten.
Weet je, ik had ook nog romantisch gedaan. mompelde Hermelien. Of hoe je dat ook wilt noemen. voegde ze er snel aan toe toen ze Dracos gezicht zag.
Vertel op! zei Draco grijnzend.
Hermelien haalde het perkament met het gedicht uit de zak van haar mantel en wapperde ermee voor zijn neus.
Wat, ga je dat voor me zingen? vroeg Draco enthousiast.
Nee, laat ik je het maar niet aandoen. grinnikte Hermelien. Nee, ik heb een gedicht voor je gemaakt, zo goed en kwaad als dat het ging. Het is niet schitterend of zoiets, maar je wilde het zo graag.
Draco nam het perkament van haar aan, en liet zijn ogen rustig over de regels glijden die Hermelien geschreven had. Bij iedere zin scheen hij meer te glimlachen.
Toen hij klaar was met lezen keek hij naar haar op; Dat heb je echt prachtig gemaakt. Je bent gewoon zo lief. glimlachend schudde hij zijn hoofd. Dankjewel, hiermee heb je me echt een plezier gedaan.
Nou, ja. Eh, eh, alsjeblieft dan. stamelde Hermelien. Ze sloeg haar armen om hem heen en bleef zo dicht tegen hem aanzitten.
Draco gaf haar een kus op haar wang. Toen ze elkaar loslieten keken ze elkaar in en in gelukkig aan.
En toen, zei Draco sinds het eerst dat Hermelien bij bewustzijn was iets speciaals;
Ik hou van je. fluisterde Draco zacht.
Thanks for reading!
Pb'tjes zijn altijd welkom!
XX |
_________________
Live your life and like your life!^^ |
|
|
|
|
|
|
