[AF] Lifestream From Another World

Strongest Wizard · 6e jaars Verdiend: 15 Sikkels Woonplaats: London.

Het duurde voor Tobey natuurlijk niet lang, voor hij iemand gevonden had. Eveliene Brouwer was de gelukkige.
Ze was een donkerblond meisje, een laatste jaars Ravenklauw.
Ze had mooie ogen, en een prachtig lichaam.
Ze was niet bij Tobey weg te slaan, zelfs bij het ontbijt ging ze aan de tafel zitten van Griffoendor, alsof dat doodnormaal was.
Allison vertelde alles natuurlijk meteen aan Annemiek, die alleen maar in bed kon blijven, ze had er natuurlijk zwaar de pest in.
Tobey dacht eraan, dat Eveliene steeds aan hem plakte, en dat bracht hem op een idee voor het liedje voor de feestavond.

Tobey zat bij het haardvuur, met Joost naast hem. Tobey voelde even aan de ring om zijn vinger, en Annemiek kwam meteen weer in zijn gedachte. Hij was immers nog steeds verloofd met Annemiek.
Het zou niet lang meer duren voor ze al gingen trouwen. Toch ging hij vanavond naar het feest met een ander meisje. Net toen hij besloot om niet te gaan begon het protretgat te praten ''Meneer Potter, en meneer Wemel, er wachten buiten twee prachtige dames op jullie'' zei de Dikke Dame.
Joost klopte Tobey op zijn schouder ''Het Tob, het komt wel goed joh, komop laten we gaan''.
''Ja ok'' zei Tobey en ze liepen het portretgat uit.
Allison en Eveliene zagen er werkelijk prachtig uit. Allison had haar haren hoog opgestoken in een soort staart, en Eveliene had haar donkerblonde haar laten krullen, het zag er inderdaad leuk uit.
Allison droeg een soort blauwe jurk, net als Eveliene.
Joost en Tobey waren gewoon netjes in pak gegaan, en Joost had zijn haar in een hanenkam gedaan. Tobey had zijn haar gewoon opzij gedaan, met een scheiding in het midden.
''Leuk kapsel Wemel'' zei Jack lachend toen hij de zaal binnenkwam.
''Jou haar dan'' lachte Joost. Jack's haar zag er inderdaad ook heel anders uit, het was nog steeds zwart, maar het ging een beetje krullen.
Je kon zien dat Jack lang aan z'n haar bezig geweest was, want de gel was nog steeds niet opgedroogt.
''Welkom allemaal, op alweer het tweede bal dit jaar. Graag wilde ik dit moment even nemen om Harry Potter, en Hermelien Griffel, en natuurlijk Tobey te feliciteren met hun dochter, en zijn zusje: Giséla'' zei Anderling, en iedereen begon uiteraard te klappen.
''Als jullie nu allemaal de dansvloer op zouden willen komen, dan kunnen we beginnen. Muziek'' zei Anderling, en ze klapte en ineens klonk er muziek.
Tobey telde elke minuut met Eveliene af, en het leek alleen maar langer te duren. Ineens verstevigde Eveliene haar greep, en ze boog haar hoofd richting Tobey.
TObey sjorde zich los, en precies op dat moment stond Anderling op.
''Ik wil dan nu graag het woord geven aan: Eye To You!'' zei Anderling, en meteen begon iedereen te klappen en te juichen.

''Hey bedankt allemaal, zoals jullie weten is ons gesprek goedgegaan, en we hebben een platenlabel. Ik wil gewoon even namens de band alle mensen bedanken die ons gesteund hebben enzo. Jullie kennen de band vast wel neem ik aan? Nou dan hou ik jullie niet langer in spanning, en zullen we beginnen met spelen.
Het nummer dat we spelen heet Stuck With Me, van de dreuzelband: Green Day.
Tobey en Mark zette de gitaars in, en het lied begon.

I'm not part of your elite
I'm just alright
Class structure waving colors
Bleeding from my throat
Not subserviant to you I'm just alright
Down classed by the powers that be
Give me loss of hope

Cast out... Buried in a hole
Struck down... forcing me to fall
Destroyed... giving up the fight
Well,I know I'm not alright

What's my price and will you pay it if it's alright?
Take it from my dignity
waste it until it's dead
Throw me back into the gutter
'Cause it's alright
Find another pleasure freaker
Drag them down to heck

Cast out... Buried in a hole
Struck down... forcing me to fall
Destroyed... giving up the fight
Well,I know I'm not alright

Cast out... Buried in a hole
Struck down... forcing me to fall
Destroyed... giving up the fight
Well,I know I'm not alright

Het nummer eindigde met een geweldige drum-solo van Joost, gevolgt door een oorverdovend gejuich en geklap.
''We want more, we want more'' klonk het door de zaal, en iedereen stampte met zijn of haar voeten op de grond.

''Wat zeiden jullie, ik versta jullie niet'' zei Tobey lachend.
''WE WANT MORE WE WANT MORE'' zei de hele zaal.
''Oke nog 1tje dan, daarna is het toch echt bedtijd hoor'' zei Tobey lachend. Tobey zette een liedje in dat precies naar zijn gevoel ging.

(I miss you, miss you)

Hello there, the angel from my nightmare,
The shadow in the background of the morgue,
The unsuspecting victim of darkness in the valley
We can live like Jack and Sally if you want
Where you can always find me
And we'll have Halloween on Christmas
And in the night we'll wish this never ends
We'll wish this never ends

(I miss you, miss you)
(I miss you, miss you)

Where are you and I'm so sorry
I cannot sleep, I cannot dream tonight
I need somebody and always
This sick strange darkness
Comes creeping on so haunting every time
And as I stared I counted
The webs from all the spiders
Catching things and eating their insides
Like indecision to call you
And hear your voice of treason
Will you come home and stop this pain tonight
Stop this pain tonight

Don't waste your time on me you're already
The voice inside my head (I miss you, miss you)
Don't waste your time on me you're already
The voice inside my head (I miss you, miss you)

Don't waste your time on me you're already
The voice inside my head (I miss you, miss you)
Don't waste your time on me you're already
The voice inside my head (I miss you, miss you)

Don't waste your time on me you're already
The voice inside my head (I miss you, miss you)
Don't waste your time on me you're already
The voice inside my head (I miss you, miss you)

(I miss you, miss you)
(I miss you, miss you)
(I miss you, miss you)
(I miss you, miss you)

Onder het liedje dacht Tobey steeds aan Annemiek, en dat gaf hem meer kracht, waardoor het echt een spetterende show werdt.
''Nogmaal bedankt, jullie zijn top!'' zei Tobey, en de band boog diep.

''We hebben ons allemaal weer prima vermaakt, maar het is nu echt tijd om naar de slaapzalen te gaan. Als verassing wilde ik mede delen, dat morgen alle lessen vervallen. Weltrusten allemaal'' zei Anderling.
Iedereen begon alweer te klappen en te joelen, zomaar kregen ze een vrije dag.
Iedereen ging naar de slaapzalen, maar Tobey besloot om nog even langs Annemiek te gaan.

Strongest Wizard · 6e jaars Verdiend: 15 Sikkels Woonplaats: London.

Harry keek verwildert rond, hij kon Cloud niet vinden, en niemand wist waar hij was. Lupos kon hem ook niet vinden op de sluipwegwijzer.
Hij liep haastig naar zijn slaapkamer, waar hij werdt ingehaald door een Hysterische Hermelien.
''Giséla.. -weg!'' kon Harry uit haar woorden opmaken.
''WAT!?'' zei Harry.
''Ze-is..WEG!'' zei Hermelien, die helemaal panisch werdt.
Harry nam Hermelien troostend in zijn armen, ''Sgat, degene die haar wat aandoet, zou willen dat'ie nooit geboren was. Ik haal haar terug, geloof me''.
Harry liet Hermelien bij Minerva achter, en zelf ging hij naar Lupos.
Hij vertelde het hele verhaal, en hij had een vermoedde dat Cloud er achter zat. Hij wilde meteen op onderzoek uit, maar aangezien het donker was, zei Lupos dat het beter was om morgen pas te gaan.
Harry was boos naar buiten gelopen, machteloos, hij kon niks doen op dit moment. Hij kon ook niet slapen.
Hij ging buiten zitten, en hij toverde een grote pull boterbier.
Niet veel later verscheen de man met het leren pak weer, zijn grijze haren wapperde met de wind, en zijn groene ogen staarde Harry vel aan.
''Ik zei het je toch, die Cloud is niet te vertrouwen'' begon Sephiroth.
''Goh, dat kan ik nu echt gebruiken zeg!'' zei Harry boos.
''Nee, daar kun je inderdaad niets mee, ik heb alleen graag gelijk. Ik kan aanvoelen waar Cloud zich bevind. Ik kan het je nu direct vertellen'' zei Sephiroth kalm, alsof het de normaalste zaak van de wereld was.
'"WAT!?'' zei Harry en hij sprong op, hij pakte Sephiroth bij zijn kraag ''Vertel me NU waar hij is!'.
''Harry, rustig, hou mijn hand vast, dan verdwijnselen we''.
Harry pakte zijn hand vast, verblind door woedde, hij zag over het hoofd, dat Sephiroth helemaal niet kon weten dat Giséla ontvoerd was.
Voor dat hij daar achter kwam, was het al te laat. Hij kreeg een harde beuk op zijn achterhoofd en het werdt zwart.

Toen hij zijn ogen opende, zat hij vastgebonden aan een stoel, naast hem zat Cloud, ook vastgebonden.
''Goeiemorgen, schone slaper'' zei Cloud alsof het een lolletje was.
''Wat nou, waar zijn we?'' zei Harry boos.
'''Nou, je bent ook in Sephiroth's val gelopen, en nu zitten we hier, vastgebonden en wel. Maar we leven nog'' zei Cloud, weer met enige meligheid in zijn stem.
''Houd je bek man, het is niet lollig. Hij heeft mijn dochter ja!'' zei Harry vel.
''O Sorry hoor, alleen, ik dacht, we hebben niet zo lang meer te leven, laat ik onze laatste uurtjes een beetje aangenaam maken'' zei Cloud verontschuldigend.
''Wat? Gaat hij ons vermoorden? Denk is normaal, niemand vermoord ons. We moeten er een stokje voor steken!'' zei Harry.
''O, niet deze keer, Potter'' zei een stem acther hun.
'"Draco''
''Harry, ik moet je toch echt bedanken, je hebt wel mijn leven gered van die Dementors'' zei Draco lachend.
''Ik wilde het liever zelf doen Draco, en geloof me, die kans krijg ik'' zei Harry vel.
''Hahaha, Potter is op zijn laatste uurtjes nog steeds grappig. Zo zal ik het melden aan de profeet, als iedereen voor mij buigt'' Zei Draco, maar iemand liet met een harde knal zijn hand op Draco's schouder landen, ''En Sephiroth natuurlijk''.
''Ik dacht al'' zei Sephiroth.
''Draco, waar is mijn dochter!'' zei Harry kwaad.
''O, Giséla toch? Tsja, die zie je wel in't hiernamaals Potter'' zei Draco.
Wild stond Harry op en de touwen leken te scheuren, Harry sloeg Draco vol in het gezicht.
Meteen bezweerde Sephiroth, Harry, zodat die weer vastgebonden werd.
''Idioot, je zou die touwen strakker maken!'' zei Draco boos.
Sephiroth zette bliksemsnel het lange mes tegen Draco's keel, ''Wat zei jij?''.
''Doe dat zwaard weg man'' zei Draco commanderend.
''Potter ik moet je nu helaas verlaten, ik moet een aantal mensen vermoorden. Misschien begin ik wel met Zweinstein, of zal ik eens goed afrekenen met Perkamantel, die ouwe gek, nouja hoe dan ook, de mazzel Potter!'' zei Draco en hij verdween samen met Sephiroth.
''Die rot Malfidus, ik krijg hem nog wel!'' zei Harry woedend.
''Met een klein mesje sneed Cloud de touwen door, en Harry wilde er meteen vandoor gaan.
''Hey ho, wacht eens even Harry. Sephiroth is sterk, we moeten echt een plan hebben hoor, we kunnen niet zomaar even aankloppen bij Zweinstein en hun even buiten de deur schoppen!'' zei Cloud verstandig.
''Je hebt gelijk, kom we moeten verdwijnselen naar het ministerie, ik moet een oude vriend waarschuwen''

Strongest Wizard · 6e jaars Verdiend: 15 Sikkels Woonplaats: London.

Binnen een mum van tijd stonden ze in een soort grote hal, ze zogenaamde aankomst hal, het was wel mogenlijk om daarin te verschijnselen.
Meteen liep er een man naar hun toe, hij was breed geschouderd.
''Hallo meneer Potter, hoe kan ik U van dienst zijn?'' zei de man.
''Ik wil Perkamentus spreken, het liefst nu meteen, het is een noodgeval'' zei Harry. Meteen liep de man weg en stootte een andere man aan, die op zijn beurt een deurtje inging.
Niet veel later leidde de man Harry naar het kamertje, ''Cloud blijf hier, ik kom zo terug'' zei Harry commanderend, en CLoud beelft abrupt staan.
Harry liep naar het kantoortje van Perkamentus.
''Ahh, Hallo Harry, eindelijk zien we elkaar weer eens. Hoe is het met je jongen?'' zei Albus.
''Nu niet Albus, we hebben een noodgeval'' zei Harry vel.
Albus veranderde zijn gezichtsuitdrukking weer niet, dat deed hij nooit. Alleen op het moment dat hij ''zogenaamd'' vermoord werdt, zag Harry een fonkeling van angst in zijn ogen, hij kon dus blijkbaar ook goed toneel spelen.
Albus zette zijn vingertoppen tegen elkaar een keek Harry recht aan.
''Wat is er aan de hand Harry?''.
''Draco is ontsnapt, en een één of andere Sephiroth uit een andere demensie helpt hem. Ze willen Zweinstein opnieuw overnemen'' zei Harry haastig.
Albus stond op ''Kom Harry, we moeten dan vaart maken. Ik moet even wat pakken, ik zie je zo bij Zweinstein. Ik licht de andere mensen wel in, succes Harry'' zei Albus en Harry liep meteen terug naar Cloud.
''Cloud, weet jij hoe we Sephiroth kunnen verslaan?'' vroeg Harry.
''Nee, ik weet wel een andere manier. Als ik hem vastpak, dan licht zijn amulet op, op die manier gaan we terug naar onze demensie'' zei Cloud.
''Oké, dan neem ik Draco voor mijn rekening'''.
Ze verdwijnselde op het veldje bij Zweinstein. Harry zag een aantal gedaantes lopen, één ervan herkende hij. Dat was Hagrid, en hij had zijn handen omhoog. In een rijtje liepen ze de hal binnen.
Harry en Cloud achtervolgden hun op hun tenen. Cloud brak perongeluk op een takje en een gedaante draaide om, ''Rotbeesten ook hier, hup voort maken'' zei de gedaante en hij liep weer door.
''Net op het nippertje, pas op waar je staat Cloud'' zei Harry.
''Harry, ik moet Sephiroth nu aanvallen, ik storm daar naarbinnen. Ik kan ze afleiden, zodat jij binnen kan sluipen. Het is de enigste manier Harry'' zei Cloud.
''Je hebt gelijk.. Weet je het zeker Cloud?''
''Heel zeker, ga nu maar Harry''
''Succes''
''Jij ook''
Harry liep om Zweinstein heen, buiten trof hij Jack en Tobey aan.
''Tobey, wat doe je hier?'' zei Harry.
''Pap, ze hebben iedereen vastgebonden. Draco is niet alleen, er zijn ook andere dooddoeners bij'' zei Tobey.
''Ik weet het, Perkamentus komt zo, hij neemt de schouwers mee. Het moet nu eindigen, het is nu echt genoeg geweest'' zei Harry boos.
''Pap, Hermelien wordt ook vastgehouden, zo te zien is Draco haar nog niet vergeten, want hij zit steeds aan haar. Giséla is er ook, alleen ze huilde teveel, toen heeft Draco haar de mond gesnoerd. Jack en in zijn nog net ontsnapt, ze zijn naar ons op zoek'' zei Tobey.
''Goed, trek jullie toverstokken, ik neem aan dat jullie verweer tegen de zwarte kunsten wel goed volgen?''
''Ja natuurlijk pap''
''Oké, mooi. Blijf dicht bij mij, en verlies elkaar niet uit het oog. Gebruik wat je nodig vind om te gebruiken, als het maar niet iemand raakt die aan de goede kant staat. Komop laten we gaan'' zei Harry. Hij liep snel maar geruisloos om Zweinstein heen, op de voeten gevolgt door Jack en Tobey.

Verbazingwekkend genoeg was de grote deur gewoon open, en Cloud kon meteen doorlopen.
In de hal werdt hij opgewacht door een klein legertje dooddoeners.
De 5 tovenaars trokken hun toverstokken tevoorschijn, en die richten ze op Cloud.
''Zo, blondie. Probeert eerst maar eens langs ons te komen'' zei de dooddoener, die schijnbaar de leider was.
''Hoe noemde je mij? Dat zal je nog duur komen te staan'' zei Cloud, maar één van de tovenaars had al een bezwering afgevuurd op Cloud, en die kwam met een doffe klap op de grond terecht.
Het groepje lachte hem uit, ze deden na hoe Cloud op de grond viel, en Cloud pikte dat niet.
Hij rende op het groepje af, en op het laatste moment week hij uit naar rechts, en één dooddoener volgde hem. Cloud liep tegen de muur op en maakte een salto, hij kwam achter de dooddoener terecht, en die sloeg hij vol op zijn neus. Zelfs de andere dooddoeners hoorde dat er iets brak, de man zakte in elkaar en zijn neus bloedde hevig.
''Nu zijn jullie aan de beurt'' zei Cloud vel.
''Je zal boeten blondie, kom hier jij'' zei de leider.
Hij richte zijn toverstok op Cloud, en kort daarna knalde een blauwe straal vol op Cloud's borst, en Cloud werdt met een smak naar achteren gegooit.
Cloud krabbelde omhoog, en aan zijn ogen was te zien dat hij het helemaal gehad had. De dooddoeners keken hem angstig aan, het was terecht dat ze bang waren.
Cloud's ogen waren rood gekleurd, en zijn bloed kookte, letterlijk en figuurlijk. Zijn zweet veranderde in damp, en hij pakte met zijn linker hand naar een bolletje om zijn middel.
''ELECTRO BOLT'' Schreeuwde Cloud, en uit het niets kwam er bliksem uit de lucht. De bliksem spatte uitéén in vier stralen, en elke straal raakte een dooddoener, hun pak gloeide, en ze vielen met doffe knallen op de grond.
Hijgend ging Cloud weer rechtop staan, hij kon niet lang genieten van zijn overwinning, want uit de schaduw kwam Sephiroth tevoorschijn.

Strongest Wizard · 6e jaars Verdiend: 15 Sikkels Woonplaats: London.

Harry stopte ineens met lopen, en Tobey en Jack botste bijna tegen hem op. Voor hun stonden 3 mensen in zwarte gewaden, dooddoeners.
Ze pakten hun toverstokken, net als Harry en Tobey, maar Jack deed niets. Hij liep naar de 3 mannen toe, ''Jack kom hier!'' riep Harry nog.
Jack deed alsof hij het niet verstaan had, ''Pap?'' vroeg hij.
''Ja Jack, ik ben het. Sluit je bij ons aan'' zei de man die Jack's vader bleek te zijn.
Voordat Jack iets kon zeggen, begon Harry al ''Nee! Jack zal zich niet bij jullie aansluiten, jullie duistere praktijken zullen nooit overwinnen. Gooi jullie toverstokken op de grond, en doe niet dom. Geef je over en ik zal jullie niets doen'' zei Harry streng.
Jack's vader lachte, en de andere dooddoeners volgden zijn voorbeeld ''Meneer Potter, U bent niet in een positie om ons te commanderen''.
''Ik commandeer jullie niets, het is een advies'' zei Harry uitdagend.
''Genoeg'' zei Jack's vader en hij duwde Jack aan de kant, ''EXPELLIARMUS!''.
''PROTEGO!'' Schreeuwde Harry, en de Expelliarmus spreuk ketste af en raakte één van de dooddoeners in zijn buik.
'Je bent snel Potter, maar lang niet snel genoeg'' zei Jack's vader, op een kille toon.
''Ik denk dat we dat nog wel eens zullen zien'' zei Harry, en hij knipperde niet met zijn ogen, hij verloor geen seconde het oogcontact tussen hem, en Jack's vader.
Uit het niets stapte Tobey naar voren en schreeude: ''PATRIFICUS TOTALIS''.
Een seconde erna viel de tweede dooddoener met een doffe klap in de modder.
''Zo dus nu is het 2 tegen 2'' zei Jack's vader.
Harry wilde iets zeggen, maar Jack zelf was hem voor. ''3 tegen 1 vader, ziet U niet in, dat Draco slecht is! Ik schaam me dat ik lid van deze familie ben, maar bovenal denk ik dat U zich diep zou moeten schamen!
''Hoe durf jij zo tegen mij te praten, ik vermoord jou ook als het moet!'' zei Jack's vader boos.
''CRUCIO'' ''PROTEGO''
De Protego spreuk van Jack was niet sterk genoeg, hij spatte in tweeën en hij raakte Jack, maar ook zijn vader. Beide krimpten inéén van de pijn, en Jack's vader verloor het bewustzijn, en niet veel later Jack zelf ook.
''NEE JACK!'' zei Tobey en hij rende op Jack af.
Harry zei niets, en hij voelde snel aan Jack's ader.
''Hij leeft nog, hij is alleen buiten bewustzijn, Perkamentus komt zo, Jack is hier veilig. Kom we moeten verder, voordat Draco iemand vermoord!'' zei Harry en hij tilde Tobey omhoog.
Één van de dooddoeners was langzaam weer bij bewustzijn gekomen, hij lag nog steeds op de grond, maar hij lachte en deed na hoe Jack het uitschreeuwde van de pijn. De Vampmoon krachten vloeiden door Tobey's aderen, zijn spieren werden sterker, en even werden zijn armen en benen breder. Hij stapte keihard, op de hand van de dooddoener, die zo te horen in een paar honderd stukjes brak.
Nu schreeuwde de dooddoener het op zijn beurt uit van de pijn, maar een snelle ''Snaternix'' van Harry, had voorkomen dat Draco het misschien zou horen. Ze lieten de dooddoener achter, toewel zijn arm helemaal open lag.

''Zo, eindelijk zien we elkaar weer'' zei Cloud.
''Ja, ik wachtte lang op deze hereniging'' zei Sephiroth kil.
''Nu zal ik er voor ééns en voor altijd een einde aanmaken Sephiroth!'' zei Cloud en hij pakte zijn zwaard en rende op Sephiroth af. Sephiroth deed hetzelfde, en hij rende met zijn zwaard op Cloud af.
Een hevig gevecht volgde, en het ging gelijk op. Uiteindelijk kwamen ze vechtend en al de grote zaal binnen, waar honderden leerlingen hun angstig aankeken. Draco ging uitgebreid op zijn ''troon'' zitten, en hij zette Hermelien naast zich neer.
Ze stonden nu op de lange tafel van Huffelpuf, en het gevecht ging nog steeds gelijk op. Beiden hadden al schramen en sneedjes opgelopen, en bij Cloud was duidelijk bloed zichtbaar. Niet veel later stormden Harry en Tobey ook de grote zaal binnen, ze werden nu hoopvol aangestaard door honderden leerlingen. Meteen zocht Hermelien oogcontact met Harry, en Draco merkte dat.

Strongest Wizard · 6e jaars Verdiend: 15 Sikkels Woonplaats: London.

''Potter, en Potter jr. eindelijk zijn jullie er. Ik verwachtte jullie al een tijdje'' zei Draco, en het werdt stil. Cloud en Sephiroth waren inmiddels naar buiten het bos in gevlucht, vechtend en al.
De hele zaal was stil, en Hermelien wilde op Harry afrennen, maar Draco voorkwam dat, hij duwde haar terug in haar stoel, en voor Harry ogen kuste hij haar vol op haar mond. Harry kookte over van woede, en hij rende op Draco af. Maar de weg werdt verspert door twee brede mannen.
''Pap, ga. Ik neem deze wel, je moet gaan pap, voordat Draco weer ontsnapt!'' zei Tobey.
''Maar Tobey...'' Harry stopte even, toen hij het vastberaden gezicht van Tobey zag ''Weet je het zeker?''.
''Ja pap, heel zeker'' zei Tobey vastberaden.
''Succes''
''Jij ook pap''

Tobey ging ook breed staan, en hij klemde zijn toverstok stevig in zijn hand. Dit kon zijn dood betekenen. Hij was bang, maar hij liet het niet merken.
''Zo, met wie van jullie zal ik het eerst afrekenen?'' zei Tobey stoer.
De mannen lachten ''We maken je gewoon hier en nu af, twee tegen één of niet, wij winnen'' zei één van de twee mannen.
De andere man vuurde gelijk daarna een Flipendo op Tobey af, maar Tobey ontweek die gemakkelijk.
De mannen bleven maar vuren, en ze hielden niet op, en het kostte Tobey veel moeite om steeds Protego te doen, en om alles te ontwijken.
Tobey werdt al snel moe, en hij lette teveel op de mensen om zich heen, hij zag het gevecht tussen Harry en Draco, en hij zag Annemiek, hij zag Joost, hij zag iedereen. Allemaal leerlingen staarde Tobey aan, en hij bezweek. Hij lette even niet op, en hij werdt vol op zijn borst geraakt door een Crucio. Hij vloog languit over de tafel van Ravenklauw, en hij kwam met een doffe klap neer. Hij bewoog niet meer. Het werdt eerst wazig voor zijn ogen, en kort daarna zwart. Hij kwam in een lichte ruimte terrecht, en hij zag een man staan in een wit pak. Zijn baard was netjes gerschoren, en zijn zwarte haar hing glimmend en gekamt, vol met gel over zijn schouders. Tobey stond op ''Waar ben ik?''.
''Hallo Tobey, je bent in de hemel, alleen je zult hier niet blijven. Het is nog lang niet je tijd Tobey. Ik ben de peetoom van je vader, je moet hem de groeten doen. Zweinstein vertrouwd op hem. Tobey ga nu terug en vecht je een weg naar vrijheid'' Zei de man, en Tobey ving nog even een glimp op van een man, die sprekent op zijn vader leek. Net toen hij wilde roepen naar de man, werdt hij weer terug gezogen in zijn lichaam, en hij opende zijn ogen. Hij keek vanuit zijn ooghoeken op zich heen, maar hij bewoog zich niet. De twee mannen stonden te kijken bij het gevecht tussen Draco en Harry.
Tobey stond langzaam op, en iedereen wilde juichen, maar Tobey legde zijn vinger tegen zijn lippen.
Hij sloop over de tafel en hij richte zijn toverstok op één van de mannen.
''AVADA KEDAVRA'' een rode straal spoot uit zijn toverstok, en die raakte de man in zijn rug. De man zakte meteen in elkaar, en de andere man draaide zich om. ''JIJ, JE ZAL BOETEN VOOR WAT JE MET MIJN BROER GEDAAN HEBT!'' schreeuwde de man.
''Voldie zal op je wachten, als ik klaar met jou ben'' zei Tobey koel.
''ELEXUS ENERMA'' schreeuwde de man, en Tobey kneep zijn ogen stijf dicht. Hij verwachtte een schok of iets ergers, maar dat volgde niet.
Hij opende zijn ogen, en iedereen in de zaal stond met open mond te kijken. Voor hem lag een eerstejaars griffoendor. Hij had blijkbaar zijn leven gegeven. Tobey knapte, en alle stoppen schoten los, hij kon zich niet in bedwang houden, en in al zijn woede kwam de vampmoon weer in hem op. Zijn spieren werden groter, en zijn armen werden breder.
Hij rende razendsnel op de man af, en voordat iemand wist was er gaande was, had Tobey de man al zo'n enorme klap in zijn buik gegeven, dat hij was weggevlogen en snoeihard tegen de muur aankwam.

Strongest Wizard · 6e jaars Verdiend: 15 Sikkels Woonplaats: London.

Met een doffe klap kwam de dooddoener op de grond terecht. Uit zijn hoofd stroomde bloed, en hij verroerde zich niet. Veel leerlingen keken Tobey angstig aan, ze wisten wel dat hij soms nog Vampmoon trekjes had, maar veel hadden nog nooit een echte aanval gezien.
Tobey keek naar de man, en verloor toen zijn kracht. Hij zakte in elkaar en zijn spieren kregen weer een normale omvang.

''Potter, je bent nog steeds snel. Maar niet sneller als mij, deze keer ontkom je niet!'' zei Draco boos.
''Draco toch, heb je nou nog niet geleerd dat je me niet kan verslaan?'' zei Harry uitdagend.
''Houd je mond Potter!'' zei Draco, en hij hield zijn toverstok weer in de aanslag.
''Nu ga je eraan Draco, dit is de laatste keer voor jou. Deze keer doe ik het zelf'' zei Harry boos en hij hield izjn toverstok ook in de aanslag.
''Serpensortia!'' zei Draco en er kwam een grote slang uit zijn toverstok. Zijn krachten waren inderdaad veel sterker, de slang was nu veel groter als de slang die Draco in zijn tweede jaar tevoorschijn liet komen.
Een grote anaconda van wel minstens 5 meter lang schoot op Harry af.
''Fabritio!'' schreeuwde Harry, en de grote slang veranderde in een klein muisje, dat snel weg huppelde.
''Dan moet ik het zelf maar weer doen, je gaat eraan Potter!''
''Inderdaad, maar niet nu!''
''AVADA KEDAVRA!'' ''CRUCIO!''.

Cloud rende snel achter Sephiroth aan, hij bewoog snel en was moeilijk bij te houden. Ineens stopte Cloud.
''Kom dan hier, mietje!'' zei Cloud, en Sephiroth stopte meteen.
''Hoe noemde je mij?''
''Je hoorde me wel, ik zei mietje, zal ik het voor je spellen?''
Sephiroth's ogen fonkelden, zijn trots was veel te groot om voor mietje uitgemaakt te worden, dit pikte hij niet.
Hij klemde zijn zwaard in zijn handen en rende op Cloud af.
Cloud klemde zijn zweeterige handen om zijn zwaard, en hij rende richting Sephiroth.
Een gevecht barste los, en hier en daar hadden ze schrammen en sijpelde er bloed uit de sneeën.
Cloud hakte erop los, en Sephiroth bukte op het laatste moment. Cloud's zwaard zat vast in een enorme boom. Sephiroth zag zijn kans en hij rende op Cloud af, maar daar kwam hij niet aan.
Hij werd geschept door een enorme knots van een tak, en hij vloog hoog de lucht in, om daarna een aantal meter verderop in het gras terecht te komen.
Cloud had nog net op tijd zijn zwaard los, en de boom sloeg zichzelf hard tegen de stam. Cloud rende snel weg, maar hioj werdt nog geraakt door een aantal kleinere takjes, en die veroorzaakte veel bloed.
Sephiroth bewoog zich niet, en izjn ogen waren stijf dicht.
Cloud wilde naar hem toe laten, maar het volgende moment schoot er een helse pijn door hem heen, en werdt hij door de boom tegen de flakte aan geslingerd.

Harry ontweek de vloek van Draco, maar Draco werdt wel geraakt.
Hij werdt van binnenuit gemarteld, hij schreeuwde het uit van de pijn, en hij spartelde wild in het rond.
Harry liep naar hem toe, en richte zijn toverstok op Draco's hoofd.
''Het is over Draco, ik zal je uit je leiden verlossen''.
''Nee! Nooit!!'' zei Draco, en hij veranderde in een schorpioen.
Stom van verbazing wendde Harry zijn toverstok af, en de schorpioen schoot snel richting Hermelien. Daar aangekomen veranderde hij weer in Draco. ''Dat had je niet verwacht heh Potter, daar sta je flink van te kijken'' zei Draco arrogant.
''Ik was alleen verbaast, omdat ik dacht, dat je wel in een slak zou veranderen. Die zijn namenlijk ook zo ongelovelijk slijmerig'' zei Harry.
''WAT!? Je zult boeten Potter, je zult uiteindelijk buigen voor mij! Iedereen zal buigen voor mij!'' zei Draco en hij pakte Hermelien bij haar keel vast en deed zijn toverstok tegen haar keel.
''Leg je toverstok neer Potter, doe het nu!'' zei Draco boos.
Harry kon niks doen, hij moest toegeven en legde zijn toverstok op de grond.
''Nu ben je niet zo sterk meer heh, o grote Potter. Ik ben altijd sterker geweest, ik heb geen zwaktes zoals jij''.
Op dat moment knalde de deur van de grote zaal opnieuw open, en Perkamentus, gevolgt door Sneep en Lupos, en een legertje Schouwers, liepen naarbinnen.
Perkamentus, Sneep en Lupos liepen naar Draco toe.
''Leg jullie stokken neer, of ik vervloek haar!'' zei Draco boos. Harry constateerde enige angst in zijn stem.

Strongest Wizard · 6e jaars Verdiend: 15 Sikkels Woonplaats: London.

''Draco, doe geen domme dingen, je laat ons anders geen keuze om je te laten leven'' zei Perkamentus rustig.
'''Houd je bek, ouwe graftak. Leg je wapen neer NU! Jullie allemaal!'' zei Draco boos.
Perkamentus vertrok geen spier, en legde rustig zijn toverstok op de grond, direct volgden alle Schouwers, Sneep en Lupos zijn voorbeeld.
''Draco, laat Hermelien nu met rust. Je gevecht is met ons, en niet met een onschuldige jongedame. Wees een man Draco'' zei Albus rustig.
'"Nee, ik maak jullie allemaal af, hier en nu!'' zei Draco boos.
''Draco, denk aan je trots! Je vader zou nooit willen dat je iemand zonder toverstok vermoord. Lucius wilde altijd een eerlijk gevecht, zijn trots was te groot. Je laat haar nu los, Draco!'' zei Sneep kil, Harry herkende meteen weer de oude Sneep in hem.
''Hier, hou haar vast'' commandeerde Draco één van zijn twee overgebleven Dooddoeners.
''Accio toverstok'' zei Sneep en zijn toverstok schoot in zijn hand.
''Een duel Severus, op de tafel van Zwadderich. Ik zal je vermoorden, verrader. Smerig modderbloedje!'' zei Draco boos.
''Wees daar maar niet zo zeker van, Draco'' zei Sneep kil, en ze gingen op hun plaatsen staan.
''FLIPENDO'' Schreeuwde Draco onverwacht, en Sneep vloog omver.
Draco lachte, en Sneep krabbelde overeind.
''Nog even sluw als altijd Draco, ik had het kunnen weten. Genoeg gespeelt, je gaat eraan!''
''Expelliarmus!'' ''Protego!''. De vloek van Sneep ketste af.
''CRUCIO'' ''PROTEGO''

Cloud opende zijn ogen, en hij probeerde op te staan. Hij moest vliegensvlug op zijn zij rollen, om een uithaal van de boom te ontwijken.
Sephiroth echter was stond alweer op zijn benen, hij had zijn lange zwaard in de aanslag, en begon wild op Cloud in te hakken.
Cloud's arm lag open, en er sijpelde bloed uit. Hij greep zijn eigen zwaard vast en hij sloeg wild terug. Cloud sloeg met zo'n enorme kracht, dat het zwaard van Sephiroth uit zijn handen vloog. Het zwaard kwam ergens achter Sephiroth in het gras terecht.
Sephiroth leek verslagen, maar hij bewees dat hij een groot krijger was. Hij gaf Cloud een elleboog in zijn buig, waardoor Cloud tegen de vlakte ging. Sephiroth ving zijn zwaard behendigt op, en hield hem tegen Cloud's keel.
''Zo, eindelijk ben je verslagen. Ik zal overwinnen, en Draco vermoorden, ik zal deze wereld overheersen en iedereen zal buigen. Zeg vaarwel Cloud'' Zei Sephiroth en hij wilde uithalen.
''Wacht'' zei Cloud en Sephiroth stopte.
''Er is iets dat ik moet doen'' ''Wat dan? O, een laatste wens?''
''Nee dit ACCIO ZWAARD!'' zei Cloud en het zwaard van Sephiroth vloog richting Cloud. Maar omdat Cloud zijn hand voor de buik van Sephiroth had, werdt Sephiroth aan het zwaard gerijgt. Onmiddelijk verscheen er bloed, veel bloed, het stroomde over zijn buik.
''Je..-hebt..me..tepakken'' bracht Sephiroth zacht uit, en hij viel voorover in het lange gras.
Cloud zuchte en liet zich ook in het gras zakken.

Strongest Wizard · 6e jaars Verdiend: 15 Sikkels Woonplaats: London.

Jongens, sorry voor de korte stukjes, maar ik heb de laatste tijd weinig tijd om te posten. De laatste tijd weinig berichtjes gehad, en bijna géén stem op mijn poll. Stem wel nog hoor!

Sneep ketste de vloek van Draco af, althans dat leek.
De Protego was niet sterk genoeg, en hij ketste maar half terug. Zowel Sneep als Draco viel op de grond, schreeuwend en rollend van de pijn.
Beiden stonden weer op, maar voor dat iemand iets kon doen, begonnen de andere twee dooddoeners ook ineens met vuren.
Harry bukte nog net, en Perkamentus deed een simpele Protego, maar Sneep echter lette niet op. Draco greep zijn kans. '"AVADA KEDAVRA!''.
Sneep greep naar zijn buik, en verstijvde, hij plofte op de grond en bleef stil liggen, als een hoopje vodden.
Draco lachte, en hij sprong snel achter een grote stoel. Hij trok Hermelien met zich mee, en de Schouwers en de Dooddoeners begonnen hij gevecht. Hier en daar ontweek Harry nog behendigt een aantal bezweringen. De Schouwers waren in de meerderheid, en het duurde niet lang voordat de twee Dooddoeners op de grond lagen.

''Draco, laat Hermelien gaan. Dit is de laatste keer dat ik het aan je vraag'' zei Perkamentus, je kon aan zijn stem merken dat hij boos was.
''Nee ouwe gek, Sneep is er al aan, en nu jullie nog'' zei Draco.
Heel zacht had Draco de Imperius vloek uitgesproken over één van de niet oplettende Schouwers. De Schouwer begon wild in het rond te schieten, en raakte hier en daar andere Schouwers. Perkamentus greep snel in ''Petrificus Totalis''. De Schouwer stond meteen stil als een standbeeld.

Draco greep zijn kans ''EXPELLIARMUS!''.
Perkamentus werdt naar achteren gegooit, en zijn toverstok vloog uit zijn handen. Hij kwam op de grond terecht en verloor zijn bewustzijn.
''DRACO, JE LAAT NU HERMELIEN LOS, IK VERMOORD JE!'' Schreeuwde Harry, die zich niet langer in kon houden. Alle stoppen sloegen door, en Harry's hoofd sloeg op hol. Hij kon niet helder nadenken, en hij kreeg een soort waas voor zijn ogen.
Draco liet Hermelien los, en het moment was aangebroken.

Dit was het moment, het moment van de waarheid. Één van de twee zou overleven, de ander niet. Ze wisten het allebei.
''Ik heb hier zo lang op gewacht Potter, ik zal je afmaken!'' zei Draco vel.
''Wees daar maar niet zo zeker van, met je blonde rotkop'' zei Harry woedend.
''PAK AAN'' riep Draco vervolgt door ''CRUCIO!''.
Harry dook weg en de spreuk verbrijzelde een grote stoel aan de oppertafel.
''GENOEG MALFIDUS, JE GAAT ERAAN!'' brulde Harry.
''SECTUMSEMPRA!''.
Het was alsof Draco een enorm zwaard door zijn borst kreeg, het bloed stroomde over zijn buik en hij viel op de grond. Hij lag midden in een grote plas bloed, en zijn gewaad, zijn gezicht, en zijn handen zaten onder het velrode bloed.
Langzaam stond hij op, ''Je-zal nooit- winnen Potter..!'' strotterde Draco.
''Ik zal je uit je leiden verlossen Draco!'' zei Harry koeltjes.
''NOOIT POTTER!'' schreeuwde Draco. ''AVADA KEDAVRA''.
Harry werdt geraakt, midden op zijn hart. Hij sloot zijn ogen, en hij dacht dat dit het moment was. Zijn ouders stonden inderdaad naast hem, en ze hielden allebei een hand op zijn schouders. Harry werdt omringt door een soort wit achtige gloed, bijna geestachtig. Het leek langzaam te gaan, Harry zag dat Hermelien huilde, net als vele leerlingen. Hij zag Sneep op de tafel liggen, en Perkamentus gewond in een stoel. Hij zag vastgebonden leraren, waaronder Hagrid. Hij zag Remus als geslagen voor zich uit kijken. Hij zag honderden radeloze gezichten van leerlingen. Zelfs Draco zat met open mond te kijken, blijkbaar verbaast door het feit dat hij Harry Potter had verslagen.
Harry keek zijn ouders aan, die gek genoeg niet van uiterlijk waren veranderd. Waarschijnlijk werdt je niet ouder in de hemel. ''Ik wil nog niet dood, ik kan iedereen niet hier achterlaten. Ik moet Draco verslaan'' zei Harry, en zijn ouders knikte begripvol.''Het is nog niet je tijd jongen'' zei James, en Lily gaf Harry een kus op zijn wang. ''Harry, je moet nu gaan. Versla Draco, en laat de vrede terugkeren in de toverwereld. We rekenen op je'' zei een man met lang zwart haar, en een stoppelbaardje. Harry herkende hem meteen, Sirius.
Ineens werdt Harry met een schok wakker geschud, en hij wist weer meteen waar hij was. Niet in de hemel, hij was nog steeds in Zweinstein, maar op een andere plek. Hij stond in de grote hal, en hij had nog steeds die rare geestahctige gloed om hem heen hangen. Hij hoorde zijn eigen voetstappen nadreunen, toewel hij helemaal niet groter geworden was. Het een klap schopte hij de deur van de grote zaal open, gespannen keek iedereen hem aan. Perkamentus en Remus waren vastgebonden, net als Hermelien, en de Schouwers.
Draco keek Harry aan, alsof hij een geest gezien had. Harry dacht eerst zelf ook, dat hij een geest was. Maar dat was het niet. Hij was niet doorzichtig, maarh ij had alleen een rare gloed om zich hangen.
Een drietal Schouwers, die blijkbaar onder invloed van de Imperius-vloek waren, versperden Harry's weg.
''Ga aan de kant'' zei Harry met een ijzige stem.
''Nee, je bent dood, dit kan niet!'' zei één van de Schouwers.
''Dan moeten jullie het zelf maar weten'' zei Harry en hij hief zijn toverstok op. Hij hoefde niks te zeggen of te doen, want er schoot al een blauwe straal, met dezelfde wit achtige gloed, uit zijn toverstok.
De drie Schouwers werden weggeblazen en ze vielen met een doffe klap een paar meter verder op de grond.
Iedereen keek Harry gespannen en bang aan, de grootste angst was te zien op het gezicht van Draco.

Strongest Wizard · 6e jaars Verdiend: 15 Sikkels Woonplaats: London.

''DAT KAN NIET, JE BENT DOOD POTTER!'' schreeuwde Draco angstig.
''Net zo dood als jou, Draco'' zei Harry kil.
''HOE KON JE DIT OVERLEVEN, JE BENT DOOD -DOOD!'' schreeuwde Draco.
''Draco, dat kun je je afvragen als je in't hiernamaals bent. Ik zal je uit je leiden verlossen Draco'' zei Harry.
''NEE! IK VERMOORD JE POTTER, IK BEN BETER, IK BEN ALTIJD AL BETER GEWEEST!''
''Tot ziens, Draco'' zei Harry en hij hief zijn toverstok.
Hij zei niets, en een witte straal raakte Draco op zijn borst. Hij zakte in elkaar, en schreeuwde niet, blijkbaar voelde hij geen pijn meer.
Iedereen staarde Harry met open mond aan.
''Willen jullie ook nog?'' vroeg Harry aan de dooddoeners.
''N-n-nee me-meneer!'' zei een kleine dooddoener, en ze rende Zweinstein uit.
''En laat ik jullie nooit meer zien!'' schreeuwde Harry hun na.
Hermelien rende meteen naar Harry toe, met Giséla in haar armen. Een lange kus, en een omhelzing volgde. Harry kuste Giséla op haar voorhoofd en liep naar Anderling en Lupos toe, die inmiddels alweer losgemaakt waren.
''Hoe is het met hun?'' vroeg Harry rustig.
''Albus komt er weer bovenop, hij moet alleen rusten. En Sneep is.. is..'' stotterde Lupos.
''Ik snap het Remus. Zorg jij dat er een brief naar het ministerie gaat?''
''Ja, is goed Harry'' zei Remus en hij stond op.
''Minerva, als jij de leerlingen naar hun slaapzalen wil brengen, dan zullen Poppy en ik Tobey en Albus meenemen naar de ziekenzaal''.
''Oké, leerlingen, allemaal naar jullie slaapzalen. Het is vanavond niet toegestaan om jullie slaapzalen te verlaten'' zei Anderling, en de leerlingen gingen in rijtjes naar hun slaapzalen.
Harry nam Tobey en de kleine eerstejaars mee. De witte gloed die om Harry hing, was verdwenen, en gelukkig vroeg niemand ernaar.
Toen alle gewonden op de slaapzaal lagen, moest Harry weg. Ze moesten rusten.

Ineens schoot het als een kogel door Harry heen, hij moest Cloud vinden.
Snel liep hij het terrein op, maar ze waren nergers. Niet bij Hagrids huisje, niet bij het pompoenveldje, nergens.
Ineens zag hij iets van een zwaard in de modder steken, vlakbij de beukwilg.
Harry versnelde zijn pas en holde er naartoe.

Strongest Wizard · 6e jaars Verdiend: 15 Sikkels Woonplaats: London.

Hij zag Sephiroth op de grond liggen, badend in zijn eigen bloed.
Cloud lag ook op de grond, alleen hij ademde wel.
Harry tilde hem voorzichtig bij zijn rug overeind, en maakte hem wakker.
''Cloud?''
Langzaam opende Cloud zijn ogen. ''Euhh.. uhh.. waar ben ik?'' zei Cloud en hij hield een hand tegen zijn hoofd.
''Je hebt het overleefd, Sephiroth is dood'' zei Harry rustig.
''Echt?''
''Ja Cloud, je hebt gewonnen''.
''Maar die Malfidus gast dan? en Zweinstein?'' stotterde Cloud.
''Het is allemaal goedgekomen, Malfidus is dood, en de Dooddoeners zijn gevlucht'' zei Harry.
''Euh oké, mooi. Maar, ik moet nu gaan, naar mijn eigen demensie, bedoel ik'' zei Cloud met een bedroefd gezicht.
''Ja, ik weet het. Het is nu de tijd'' zei Harry. Het was aan zijn stem te merken dat ook hij het jammer vond.
Cloud omhelsde Harry. ''Harry, je was een echte vriend. Bedankt man, ik zal deze wereld nooit vergeten''.
''En deze wereld zal jou ook nooit vergeten Cloud, vaarwel. Het ga je goed'' zei Harry.
Cloud stond op, en liep naar Sephiroth toe. Maar hij greep niet naar Sephiroth's hand, hij greep naar zijn eigen hand, en toen naar zijn middel.
Hij gooide 2 glinstertjes richting Harry, die Harry makkelijk opving.
Het was een balletje, met een rare gloed. En een zilvere ring met een raar kristalletje erin.
Cloud knipoogde en greep Sephiroth's hand vast. Er volgde een flits, die zo vel was dat Harry zijn handen voor zijn ogen moest doen.
Geen seconde later was Cloud verdwenen.
Harry deed de ring om, en stopte het mistirieuze balletje in zijn zak.
''Vaarwel Cloud'' zei Harry, en hij liep richting Zweinstein.

De dagen gingen voorbij, inmiddels was iedereen al van de ziekenzaal af, en Perkamentus besloot om nog te blijven tot het einde van het jaar.
Harry lachte, en hij bedacht zich dat Perkamentus, Zweinstein toch niet helemaal los kon laten.
De dagen schoten voorbij, en de laatste dag was aangebroken.

Tobey stopte zijn griffel in zijn potje met inkt, en hij rolde een perkamentje op. Weer een liedje af.
Hij verveelde zich, en dacht toen ineens aan het dreuzel-voorwerp, die hij ooit van Ron had gekregen. Een skate-board noemde ze het.
Er zat ook een briefje bij, met een bepaalde spreuk. Tobey sprak de spreuk uit, en het board begon even te gloeien. Hij was zo behekst dat de gene die erop stond, ineens heel goed kon ''skaten''.
Tobey sjeesde over de gangen, hier en daar deed hij toch wel stoere trucjes. Hij werdt nagestaard door vele leerlingen, die nog nooit een skate-board hadden gezien. Tobey scheurde over de gangen, en hij keek niet goed uit, hij snelde een hoek om en botste vol op Perkamentus.
Ze kwamen allebei op hun kont terecht, en Tobey dacht dat Perkamentus boos zou worden.
Integendeel, hij lachte en stond op. ''Haha, een skate-board heh? Ja, daar heb ik genoeg over gehoord van Arthur. Je vader had me al verteld dat jij er één had, dus ik vroeg me af waarneer ik je eens zou zien scheuren''.
Tobey wist even niet wat hij moest zeggen, dus hij lachte maar.
''Mag ik het eens proberen?'' vroeg Perkamentus tot Tobey's verbazing.
''Uh.. ja.. eh is goed'' zei Tobey. Dat wilde hij zien, een oude man op een skate-board.
Tot zijn verbaxing stapte Perkamentus nog echt op het board ook, en hij haalde waanzinnige trucjes uit. Er kwam iemand aan, en Perkamentus stapte snel van het board.
Perkamentus knipoogde naar Tobey en fluisterde: ''Ja, ik ben zelf ook jong geweest hoor'', toen liep hij weg.
Tobey hield zijn board maar even onder zijn hand, voor het geval dat er meer ongelukjes zouden gebeuren.
Hij liep de hoek om, en iemand sprong wild op zijn nek. Het was Annemiek, en ze zoende Tobey vol overgafe. Uiteindelijk lieten ze los, en ze keken opzij. Daar stonden Harry en Hermelien in een hoekje, hevig te zoenen. Het viertal werdt rood, keek elkaar aan, en toen barste ze in lachen uit.
Zo ging er alweer een jaar voorbij, uit het leven van de Potters.

~~*THE END*~~

Hey, het verhaal is afgelopen. Ik denk dat het nu echt is afgelopen met Tobey en Harry enz. maar wees gerust, ik ga denk ik nog wel een andere fanfic schrijven. Maar dan niet over Tobey!
Ik hoop dat jullie hem weer leuk vonden!

Modje, hierop kan een Slotje!