[AF] Back in Time, on Hogwarts...

Sam · Geplaatst: Zo Apr 09, 2006 13:52

Maar 2 reacties. Sad

Hoofdstuk 16: De wraak van Lily.

(Lily)
Lily zag Sneep lopen. Woest liep ze naar James.
”Waar denk je dat je mee bezig bent?!” Riep ze naar James.
“Sorry, maar je had het moeten zien! Echt!” Schaterden James en Sirius.
Lily kreeg een idee, en lachtte lief naar James.
“James, kom je even mee, naar het meer?
“Oke! Ik kom er aan, ga jij maar vast!”
Lily liep naar het meer, en 10 minuten later kwam James er ook aan.
“Hallo, liefje.” Zei James op een slijmerige toon.
James knuffelde Lily, keek haar diep aan, en zoende haar.
Lily had hierop gewacht, ze stonden vlakbij de rand van het meer, en Lily duwde James hard het meer in.
Lily had echter niet gedacht, dat de reuzeninktvis het vandaag enorm warm had, en dus lag te zonnen. Het beest voelde dat James het water inkwam, en zwom naar James toe.
“JAMES!!” Lily gilde, nee, dit had ze niet gewild!
“JAMES!!!” Nog een keer gillen, ze begon te huilen, ze wilde dit niet, James moest niet dood! Ze wou hem een lesje leren!!
“PROFESSOR SLAKHOORN!!” Professor Slakhoorn kwam net voorbij gelopen, en werd haast weggejaagd door Lily, die als een hysterische gek op hem afkwam.
“U moet hem helpen! James! Hij is in het water gevallen!”
Sirius kwam aangerend.
“LILY! Wat is er? Waar is James?”
“In het water!” Huilde Lily hysterisch.
Sirius vloekte.
“Ik haal professor Perkamentus, hij weet wat er gebeuren moet!” Riep Slakhoorn.
“Dan is het te laat, dan is hij allang dood!” Schreeuwde Sirius.
Lily begon nog harder te huilen.
Sirius knuffelde Lily en zei tegen haar dat ze rustig moest blijven.
“Ik ga hem halen!”
Sirius sprong het water in, nam een hap lucht en dook onder water.
Lily keek ernstig bang toe...

(James)
James voelde zijn longen haast barsten.
Hij hoorde Lily’s stem in z’n oor fluisteren.
“Wees niet bang James, ik ben bij je... Ik ben bij je..”
Hij voelde hoe er een arm om hem heen werd geslagen, en hoe hij naar boven werd getrokken.
Een stekende pijn sneed door zijn been.
Hij voelde hoe hij omhoog werd getrokken, veel te snel voor een mens.
James voelde hoe hij weer kon ademen, eventjes maar, want toen werd hij met een harde klap op het water gegooid.
Hij hoorde Lily schreeuwen, maar dat stierf snel weg, omdat hij weer onder water was.
Hij voelde hoe hij weer werd vastgepakt, en dit keer juist langzaam naar boven werd getrokken.
Een blij gevoel betrok hem, hij kon weer ademen.
Er vloog een blije Lily om zijn nek.
“Oh James, het spijt me zo! Ik wou je niet in gevaar brengen!”
Lily sprak een spreuk uit over hem, en meteen had hij het weer heerlijk warm.
Lily sprak dezelfde spreuk uit over Sirius, die naast hem stond te verkleumen.
“Dank je wel Sluipvoet, dat je me gered hebt.”
En James gaf Sirius een vriendschappelijke knuffel.
“Any time Gaffel.” En ze grinnikten alweer.
“Lily, ik vergeef het je wel, echt wel!”
Lily begon nog harder te huilen.
“Maar ik kan het mezelf niet vergeven James, nooit!”
Ze liepen met z’n allen naar het kasteel, onderweg kwamen ze Perkamentus tegen.
“Ah, ik zie dat de jonge heer Potter al het meer is uitgevist, nou, dan ga ik weer naar binnen.”
Lily, James, en Sirius liepen achter hem aan.
“James?” Lily keek hem aan.
“Wat is er?” Vroeg James.
“Weet je zeker, dat het niet erg is?”
“Natuurlijk, anders zeg ik het toch niet?”
“Maar...”
“Lily LUISTER! Ik vergeef je, en jij moet jezelf ook vergeven!”
Lily zuchtte.
“Ik wil het wel, maar ik kan het niet..”
Hij zag dat Lily op het punt stond om te gaan huilen.
James knuffelde Lily, gaf haar een kus en lachte bemoedigend naar haar.
“Ik help je wel, als je wilt.”
“Dat is lief James, heel lief.”
“Ben ik toch ook?” James keek Lily ontdeugend aan.
“Ja, dat ben je ook.” Gelukkig, dacht James, ze lachte weer.

Sam · Geplaatst: Zo Apr 16, 2006 17:29

1 reactie, kom op mensen, geef eens wat meer reacties... Sad

Hoofdstuk 17: Verdriet.

(Lily)
Lily werd wakker, en voelde zich nogsteeds heel erg rot over de dag daarvoor.
Lily liep naar beneden en zag James zitten praten met Ruby.
Ze hoorde haar naam en vroeg aan James:
“Wat is er met mij?”
James schrok zo erg, dat hij bijna van z’n stoel viel.
“Niks!” Zei Ruby snel.
“Jawel, ik hoorde m’n naam.”
“Lily, het is echt niks.” Zei James, ter verdediging van Ruby.
“Jawel, anders praten jullie niet over mij.”
James liep naar Lily toe en legde een hand op haar schouder, Lily schudde hem af.
“Zeg eerst wat er is James!”
“Sorry Lily, ik kan het niet zeggen.”
Lily kreeg tranen in haar ogen, haar hart was gebroken..
“Ik dacht dat we wat hadden Potter, maar dat blijkt dus niet zo te zijn...”
James keek Lily aan met een mengeling van verbazing, en verdriet.
“Lily..”
“Laat maar Potter, laat maar, het is over tussen ons, je vertrouwt me niet...”
Lily liep weg, er rolde een traan over haar wang.
“WAAROM NOU!?!” Lily schreeuwde het door het trappenhuis.
“Wat is er Lily?”
Sirius, ook dat nog, dacht Lily...

(James)
James liep achter Lily aan, en zag dat Lily met Sirius stond te praten.
“Ehm, Sluipvoet, kan ik je even spreken?”
“Sorry Gaffel, maar zie je niet dat ik met Lily aan het praten ben?”
James keek naar Lily en schrok, ze had bloeddoorlopen ogen, en haar wangen waren nat van de tranen..
James kreeg de neiging om haar te troosten, maar dat kon niet, het was uit..
“Ga maar met Potter mee Sirius, zie ik je over 10 minuten in de leerlingenkamer?”
“Is goed, tot zo Lily!”
“Wat is er nou Gaffel?”
Sirius keek James geërgerd aan.
“Ik, ik wou gewoon even weten of... waar je was.” Zei James twijfelend.
“Nou, ik ben hier dus. En voor als je het vergeten bent, het is vanavond volle maan.”
Dat laatste fluisterde Sirius.
James draaide zich om, liep naar de leerlingenkamer, en trof daar Lily, die getroost werd door Ruby.
“Lily, luister nou even naar me, ik, ik wou je niet kwetsen.”
Lily keek hem aan.
“Ik was gewoon je zoveelste verovering hè?
“Nee Lily, jij bent speciaal voor mij.”
“Zoals elk meisje. “
Lily kreeg weer tranen in haar ogen.
“Ik wil je nooit meer zien Potter, ik durf het niet meer aan, je word bedankt.”
Lily rende naar boven, de slaapzaal in.
“James, was dat nou echt waar? Wat je vanochtend tegen me zei?”
“Ja Ruby, dat was waar.”
Hij zag Sirius binnenkomen. James had geen zin om tegen zijn beste vriend te praten, en rende ook naar boven.

Om het spannend te maken, hier een klein stukje van de volgende keer:

"Lily draaide zich om, en keek in het knappe gezicht van.... Sirius? Ho! Wacht! Dat klopt niet! Sinds wanneer vond ze Sirius knap?!"

Sam · Geplaatst: Ma Apr 17, 2006 10:29

Ik wil heeel graag tweelingfan bedanken voor haar reacties die ze op elk stukje geeft!! Dus hierbij, bedankt!! Wink

Hoofdstuk 18: De brief.

(Lily)

Lily zat aan de tafel van Griffoendor, ze zuchtte, ze zou volgende week al naar huis gaan. En nu ze ruzie had met James, kon ze niet meer met hem mee. En Petunia dan?
“Lily?”
Lily draaide zich om, en keek in het knappe gezicht van.... Sirius? Ho! Wacht! Dat klopt niet! Sinds wanneer vond ze Sirius knap?!
“Wat is er, Sirius?”
“Ik vroeg me af, nouja, laat maar...” Hij liep weg, en Lily rende achter hem aan.
“Wat is er Sirius?”
“Ik moest van James vragen, of je nog met hem naar huis wou, omdat, omdat het nu uit is tussen jou en James, snap je?”
“Ik snap het, maar waarom vraagt hij dat zelf niet?” Lily speurde met haar ogen de Griffoendor tafel af.
Sirius kwam dichterbij staan.
“Omdat hij bang is, dat je hem gaat slaan ofzo.”
“Sirius, je weet toch dat ik nooit iemand zal slaan?”
“Ik wel, Lily, maar hij niet..”
En met die woorden liep Sirius weg.
James kwam op Lily afgelopen.
“Oooh nee, ook dat nog.” Kreunde Lily zacht, en ze draaide zich om.
“Lily?” Klonk het, alweer achter haar. Het klonk een beetje twijfelend, dacht Lily.
“Ja, Potter?”
Lily draaide zich om naar James, hij stond vlak voor haar, er zat misschien een centimeter tussen.
Lily kreeg de drang om z’n wang te strelen, te huilen, te zeggen dat het haar speet, dat ze zich vorige maand zo stom had gedragen.
Maar geen van deze dingen deed ze.
“Ik wil zeggen, dat het me spijt Lily, ik hou zoveel van je, ik wil je niet kwijt, echt niet.”
Hij legde een hand op haar arm.
Lily begon te huilen.
“Waarom doe je dit James? Waarom, alsjeblieft, vertel het me.”
James negeerde de vraag van Lily.
“Ga je met me mee in de vakantie, Lily? Of, niet?”
Lily knikte.
“Ja, ik ga mee.”
James lachte, knuffelde Lily zachtjes, vriendschappelijk, niet meer zoals ze eerst deden.
“Kom, eet wat.” Fluisterde James in Lily’s oor.
“Ik heb geen honger.” Piepte ze.
Ze vond het niet fijn, dat James zo dicht bij haar stond. Maar toch ook weer wel.
“Je moet wat eten Lily.”
“Ik zei toch, dat ik geen honger had?”
“Ga wat eten, of ik kus je!” Lachte James.
Lily keek twijfelend.
“Doe dan maar liever het laatste.” Mompelde ze, maar ze wist dat James haar had gehoord.
James pakte haar gezicht tussen z’n handen, en gaf haar een kus op haar mond.
“Waarom deed je dat?” Lily keek verbaasd.
“Omdat je erom vroeg.”
“Niet waar.”
“Wel! Je zei dat je liever het laatste wou! Nou, hier heb je het.” James knipoogde naar Lily.
Lily draaide zich om, en liep mompelend weg.
Ze wou graag naar haar slaapzaal. Eenmaal daar aangekomen wist ze dat er iets niet klopte..
Ze zag wat het was.
Een uiltje, met een brief aan z’n pootje.
“Hai kleintje! Is die brief voor mij?”
Het uiltje vloog naar Lily toe, ging op haar schouder zitten, en stak z’n pootje uit.
Lily maakte de brief los, en het uiltje vloog weg.
Lily las de brief, en liet hem uit haar handen vallen.
Tranen rolde over haar gezicht, erger dan dit kon haar leven niet worden, dacht ze tenminste...

(James)

James zat op de slaapzaal. Wat een stomme actie van hem om Lily te zoenen! Hij kon zichzelf wel wat aandoen!
“James?”
“Wat is er, Sirius?” James schrok, het kwam er botter uit dan hij bedoeld had.
“Lily is net helemaal overstuur binnengekomen, ze was helemaal overstuur, ze gilde dat ze je wou zien, dus ik denk dat je maar naar beneden moet komen.”
James liep met een bang voorgevoel naar beneden.
Daar, beneden aangekomen, zag James Lily zitten, nouja zitten..
Ze vocht tegen Ruby, die haar stevig vasthield.
Toen ze James zag, werd ze wat rustiger.
James ging naast Lily zitten, en Lily kalmeerde wat.
James legde een hand op Lily’s schouder, hij wist wat er aan de hand was.
Ze had het gelezen.
“Lily, kalmeer. Vertel, wat is er aan de hand?”
“Je wou het niet zeggen, het is je eigen schuld!”
Lily gooide hem de brief toe.
James las de brief, die hijzelf had geschreven.

“Lily,
Je wou weten wat ik tegen Ruby zei.
Hier, in deze brief, kom je het te weten.
Luister, of nee, lees, ik wou je niet kwetsen, ik wist niet hoe je zou reageren.
Maar ik zei tegen Ruby, dat ik jou nooit wou kwetsen, nooit meer wou verliezen, en het nooit uit wou maken.
Ik durfde het niet tegen je te zeggen Lily, omdat ik nogal een grote reputatie heb, en dan gaat het de ronde dat “James Potter eigenlijk een watje is.”
Dat wil ik niet, begrijp dat.

Liefs, James.”

Hij vond de brief zelf nogal vaag, maar het was toch wel duidelijk wat er bedoeld werd.
Hij keek Lily aan.
“Het spijt me Lily, dat ik je hiermee gekwetst hebt.”
“Het spijt je?! Het spijt je?! Hoe weet ik in godsnaam of het wel waar is?!”
“Vraag maar aan Ruby.”
Lily rukte de brief uit James’ handen, en gaf hem aan Ruby.
Ruby las hem door. En knikte.
“Het is waar Lil.”
Lily jammerde.
James wist niet wat er in haar omging maar hij wist zeker dat het niet leuk was.

James ergerde zich een beetje aan Lily. Waarom deed ze zo hysterisch.
Lily maaide met haar armen in de lucht, haar mouw van haar gewaad zakte een beetje af.
“Lily? Wat heb je daar? Op je arm?
Lily keek geschokt, en deed haar mouw weer naar beneden.
James keek naar Sirius, hij dacht waarschijnlijk hetzelfde als hem.
Sirius liep op Lily af, pakte haar arm beet, en strook haar mouw op.
Ze had een heel lang, diep litteken op haar arm.
“Lily, hoe kom je hieraan?" Vroeg Sirius.
Lily werd rood.
“Gaat je niks aan, Zwarts!” Schreeuwde ze, en ze rende naar boven.
Sirius maaide met z’n armen in de lucht.
“Ik ga wel achter haar aan.” Mompelde hij.
Sirius liep naar boven, en James rende achter hem aan.
Maar hij ging niet de slaapzaal binnen.
James stond voor de deur van de slaapzaal, hij luisterde naar wat er gezegd werd.

Sam · Geplaatst: Wo Apr 19, 2006 16:15

1 reactie. Sad

Kom op mensen!

Hoofdstuk 19: Het gesprek.

(Lily)
Lily viel neer op haar bed. Ze hoorde iemand naar boven lopen.
“Ga weg!” Maar het persoon voor haar deur ging niet weg.
Lily bleef liggen, met haar gezicht in het kussen.
Sirius kwam binnen.
“Lily? Mag ik met je praten?”
Lily antwoordde niet, waarom leek het nou zo’n goed idee om de slaapzaal in te rennen?
“Ja, je mag met me praten, maar niet over... over... dat...”
“Dat wou ik nou juist wel.” Mompelde Sirius.
“Nou, dan heb je pech.” Zei Lily, harder dan ze bedoelde.
“Oke, ik wil het best zeggen, als je maar belooft het tegen niemand te zeggen.”
“Ik beloof het.”
Lily begon te vertellen...
*Terugblik*

Lily sliep vredig.
“Lily?”
Lily werd wakker, wie praatte tegen haar?
“Wie is daar?” Mompelde ze.
Lily pakte haar toverstok, en richtte die op het persoon voor haar bed.
“Expelliarmus!” Fluisterde het persoon tegenover haar.
Lily’s toverstok vloog naar het persoon toe.
“Wat moet je van me?”
“Petrificus Totalus!”
Maya sprak een spreuk uit, nonverbaal.
Lily zat vast, ze kon geen kant meer op.
Maya draaide zich om. En draaide zich weer terug.
“Sectumspemra!!” Er ontstond een grote snee in Lily’s arm.

*Einde terugblik.*

“En zo is het gegaan.” Zei ze uiteindelijk.
Sirius keek Lily met open mond aan.
Zoiets had hij natuurlijk niet verwacht, dacht Lily.
“Waar is Maya?”
“Weet ik niet.” Antwoordde Lily.
Lily zag de haat in z’n ogen.
Opeens stond Sirius op, gaf Lily een knuffel en een kus op haar wang, en liep weg.
Hij draaide zich nog om en zei:
“Ze krijgt haar verdiende loon, Lily.”
Toen draaide hij zich terug en liep weg.
“Sirius!” Schreeuwde Lily hem na.
“Ja, Lily?” Antwoordde hij.
“Wil je alsjeblieft niks tegen James zeggen?”
Ze zag Sirius twijfelen...
“Is goed, ik zeg hem niks.”
Sirius liep naar de deur, deed hem open, en een harde *baf* vulde de kamer, gevolgd door...

(James)
“JAMES!” Lily rende naar James toe, en ze zag dat hij bewusteloos was.
Sirius kwam naast Lily staan.
“Wingardium Leviosa.” Lily liet James zweven naar de ziekenzaal.
Iedereen keek raar op toen Lily James voor haar uit liet zweven.
Lily negeerde alle blikken, en keek alleen maar bezorgd naar James. In de ziekenzaal liet Lily James op een bed zakken.
Na een paar minuten kwam James weer bij.
“Lily?” Bracht James moeizaam uit.
Lily legde een vinger op James’ mond.
“Ssh, niet praten.”
James ging rechtop zitten, en vroeg wat er gebeurd was.
Lily antwoordde en vertelde wat er gebeurd was.
“Lily, het spijt me, maar ik heb aan je deur geluisterd.” James zag tranen in haar ogen.
“Heb je alles gehoord?” Vroeg ze, terwijl ze in zijn ogen keek.
“Ja, ik denk het wel, maar ik ben het vergeten door die romantische ontmoeting met jouw deur, da’s nog eens iets anders dan je beste vriendin!” James keek sarcastisch naar Lily.
Lily glimlachte, en keek James aan.
“Je bent je gevoel voor “humor” nog niet vergeten, hoor ik!” Zei een stem achter hen.
“Malfidus, wat doe jij hier?!” Lily keek ijzig naar Lucius Malfidus.
“Ik kom hier heus niet voor je vriendje hoor Modderbloedje!” Siste Malfidus.
James voelde haat in zich opborrelen, wacht maar, hij zal ‘m wel in de trein krijgen.
Malfidus grijnste zelfvoldaan, en liep weer weg.
“Ik krijg ‘m nog wel!” Mompelde James.
Madame Pleister kwam aangelopen.
“Ga weg, ga weg! De arme jongen moet rusten, wat is er gebeurd meneer Potter?”
“Ik was boos op hem en smeet het portret tegen ‘m aan.” Antwoordde Lily nog voor James kon antwoorden.
“Ga je maar bij Perkamentus melden, mevrouw Evers!”
“Ja, madame Pleister.”
Lily liep weg, James alleen achterlatend.
“Moet ik nu smerige dingen drinken en eten en op bed blijven liggen?” Vroeg James sarcastisch aan Madame Pleister.
Ze keek op.
“Ja, inderdaad, dat moet u!”
Toen ze dat had gezegd, stormden de Marauders binnen.
“Gaffel, is alles oké met je?!” Riep Remus door de hele ziekenzaal.
“MENEER LUPOS!” Gilde Madame Pleister.
Ze rende naar hen toe, en begon te schelden op hun.
“Verdorie, er liggen in Merlijns naam nog meer mensen op de ziekenzaal! Komt u vanavond maar terug, meneer Potter moet nu rusten! Tot vanavond, en dat geld voor jullie allemaal!”
Lupos en Peter gingen weer weg.
“Gaat u ook maar, meneer Zwarts.”
Sirius liep de ziekenzaal uit, James alleen achterlatend.
James dacht aan Lily, wat zou ze nu doen? Zou ze straf krijgen?
James viel langzaam in slaap....

Sam

Reacties?

Het spijt me, dit is een kort hoofdstuk, ik zal de volgende langer maken, I promise!
Hoofdstuk 20: De reden.

(Lily)
Lily liep naar Perkamentus’ kantoor, gedoe, gedoe, gedoe! Waarom was het ook alweer een goed idee om voor James te spreken?
“Omdat James anders waarschijnlijk de echte reden zou vertellen.” Zei Lily tegen zichzelf.
“Pompoentaart!” Het beeld sprong opzij, en Lily liep naar boven.
Lily klopte op de deur, en ze hoorde de stem van Perkamentus “Binnen” roepen, dus liep ze naar binnen.
“Ah, mevrouw Evers, ik verwachtte u al.” Hij wapperde met een brief in z’n hand.
Hij aaide de uil naast hem.
“Uilen zijn snelle beesten mevrouw Evers, maar goed, ter zake, wat is er gebeurt tussen u en onze geliefde meneer Potter?”
Lily vertelde dat ze ruzie gehad had met James, ze wou hem terugpakken, en toen ze door het portretgat liep, ze het schilderij tegen James z’n gezicht aan had gesmeten.
“Dat was onverstandig van u mevrouw Evers, heel erg onverstandig.”
Lily knikte, en haar polsen waren ineens heel erg intressant.
“Het spijt me meneer.”
“Ooh, het hoeft u niet te spijten, meneer Potter komt er wel weer bovenop. Ik wil u er alleen op wijzen dat u het voortaan niet meer moet doen.”
“Ik zal het ook niet meer doen, professor! Ik, het spijt me echt enorm!”
“Gaat u nu maar uw hutkoffer inpakken mevrouw Evers, over een paar dagen gaat u al weer naar huis.”
“Is goed professor, een fijne dag nog.” Lily knikte met haar hoofd naar Perkamentus.
Ze liep meteen naar de ziekenzaal, James vertellend wat er gebeurd was...

(James)
James werd zachtjes wakker gemaakt, hij zag een meisje met rood haar, groene ogen en een beetje sproetjes op haar wangen boven hem hangen. Hij glimlachte.
“En, wat brengt deze mooie dame, op zo’n mooie dag als deze, haar naar de ziekenzaal?”
Lily scheen over deze zin na te denken.
“Haar vriendje opzoeken, en vragen wat hij vandaag heeft meegemaakt.” Zei ze speels.
“Oh! Dat is heel wat hoor!” En hij vertelde dat Lupos straf had gekregen, en dat Sirius en Peter op een brute manier waren weggestuurd door Madame Pleister.
“Mafkezen, ik zag ze wel op de hoogte brengen.” Knipoogde Lily.
“Meneer Potter, u mag weg uit de ziekenzaal.”
“Ah, bedankt Madame Pleister!”
Lily en James liepen hand in hand over de gangen. Sommige portretten keken hen verbaasd aan.
En toen, kwam er iemand om de hoek lopen, een meisje met kort, blond haar kwam naar hen toegelopen.
“Evers, hoe is het met je?” Vroeg ze, met een ijzige ondertoon.
“Gaat je niks aan Maya!” Vloekte ze.
James had haar stok afgepakt, hij was bang dat ze haar zou vervloeken.
James wist alleen niet dat Lily stiekem James’ staf had gepakt.
Lily pakte James’ stok en vervloekte Maya.
“EXPELLIARMUS!” Klonk er door de gang.
“Petrificus Totalus!”
James trok Lily’s stok, en mompelde “Fenite Incantatum.”
Lily vloekte op James.
“Dit was de enige manier om haar terug te pakken!”
“Ik weet wat beters!” Mompelde James.
Ze zagen Maya wegrennen.
“LEVICORPUS!” Klonk er door de gang.
“Zo, Maya, wat was je reden om Lily aan te vallen?” Vroeg James.
“Ze had me nooit alleen mogen laten, ze negeerde m’n brieven, en ik had het gevoel dat ze alleen maar aan jou dacht, Potter, maar no matter, ik heb nieuwe vrienden, en een lief, leuk vriendje.”
Lily proestte het uit.
“Vind je het grappig, Evers? Ik zie het al, jij kan niet beter krijgen dan Potter!”
Maya kreeg 2 klappen in d’r gezicht, 1 van Lily en een van James.
“Laten we haar hier hangen, James?” Vroeg Lily..
“Ja, we laten haar hier hangen.” Zei James tegen Lily

Sam

Hoofdstuk 21: Naar huis, of toch niet?
(Lily)
Lily zat bij haar laatste examens. Verweer Tegen de Zwarte kunsten. Ze moesten Boemannen beschrijven nu.
Toen ze klaar was, stormde ze naar haar slaapzaal, en ging haar koffer in pakken, om de volgende dag naar huis te gaan.
Lily voelde iets aan haar rug, toen ze opkeek, zag ze James achter haar staan, Lily vloekte.
“Bij Merlijns baard James! Je mag hier niet komen! Dat weet je!” James lachte Lily toe.
“Ik weet het ook, juffrouw Evers, maar toch.” Lily keek stomverbaasd en verdrietig naar James.
“Sinds wanneer noem jij me Evers?”
“Grapje Lily, weet je toch?” James knipoogde naar Lily.

De volgende dag, liep Lily samen met James, Ruby, Sirius, Peter en Remus naar de trein. Ruby had ondertussen wat met Remus.
Lily zocht naar een lege coupé, en vond die!
Lily ging naast James zitten, en keek uit het raam.
Na een half uur in de trein hebben gezeten, leek het alsof de trein stil ging staan.
“Hoe kan het dat de trein vaart mindert? We zijn er nog niet, we kunnen er nog nieteens zijn!” Piepte Peter.
Lily knikte instemmend.
“Iedereen blijft zitten waar hij of zij zit, er hebben Dooddoeners de trein genaderd! Voor degenen die het nog niet weet, Dooddoeners zijn volgelingen van Marten Vilijn, de jongen die 2 jaar geleden is afgestudeerd, op Zweinstein!” Schalde de stem van Profesor Perkamentus door te trein.
Lily piepte en kroop dicht tegen James aan.
Er stormde iemand door het gangpad, en Lily zag dat het geen leerling was, misschien een leraar.
De trein begon zachtjes te rijden, maar versnelde niet. Opnieuw klonk de stem van Perkamentus door de trein.
“We staan nu op een brug, zodra de hele trein op het land staat, zal de trein ontruimd worden! We verzoeken jullie vooral rustig te blijven!”
Lily stond langzaam op, en pakte James’ hand vast.
“Kom, we gaan de trein uit, ik denk dat ik al weet wat we moeten doen.” Fluisterde ze in James’ oor.
James liep gehoorzaam mee, Lily voelde de zenuwen in haar lijf gieren.
Toen de trein stilstond, sprongen Lily en James als eerste de trein uit.
De stem van Perkamentus schalde over het grasveld waar ze op stonden.
“Ik wil dat iedereen een zesde of zevende jaars opzoekt! 2 mensen per persoon! We gaan Verschijnselen! Sommige zesde of zevendejaars moeten weer terugkomen, omdat ze dan nog meer leerlingen moeten wegbrengen!”
“Ik kan al Verschijnselen! Ik heb erover gelezen, en al geprobeert, stiekem! Perkamentus weet ervan, ik mocht het van hem leren omdat ik een uiterst slimme heks ben!”
James keek Lily verbaasd aan.

(James)
“Ik neem jou en Ruby wel mee, de anderen zoeken maar een zesdejaars ofzo!” Mompelde Lily.
“Ruby! Kom eens?” En Lily vertelde het hele verhaal aan Ruby.
“Heb je je brevet?” Die vraag sprong er zomaar uit bij James.
“Ja, die heb ik!” Lily glunderde.
“Pak m’n arm heel, heel goed vast!” Fluisterde Lily.
James deed dat.
James kon het gevoel wat hij had niet omschrijven, maar hij kon niet ademen, zijn trommelvliezen werden in z’n oren geduwd, en z’n ogen puilden uit.
En toen stonden ze midden in de kamer van James.
Lily drukte snel een kus op James’ mond, en Verdwijnselde toen weer.
Na een kwartier verscheen Lily weer in z’n huiskamer.
“LILY!” James was blij dat ze er weer was.
James sleurde Lily mee naar boven, en legde haar op zijn bed.
De volgende dag stonden ze al vroeg op.
“Goeiemorgen schoonheid.” Fluisterde James in Lily’s oor.
“BIJ MERLIJNS BAARD!! JAAAAMES!!” James’ moeder stond in de deuropening.
“Ja mam?”
“Waarom heb je niet gezegd dat Lily hier sliep?”
“Sorry mam, Lily was gisteravond te moe om naar haar eigen bed te gaan. Ze kon echt niks meer!”
Lily knikte.
“Is er iets gebeurd, tussen jullie?” Stamelde James’ moeder.
“Nee, niks.” Zei Lily.
Lily kon niet liegen, wist James.
Ze hadden hun kleren nog aan, dus ze liepen meteen naar beneden om te ontbijten.
James besefte dat hij z’n toverstok kwijt was.
“Mam, ik ben m’n stok kwijt!” Schreeuwde James.
James’ moeder rolde met haar ogen, pakte haar stok, en mompelde wat.
Even later kwam James’ stok aangevlogen.
“Gatver!” Zei James. Er zat koeienvlaai aan z’n stok.
“Aguamenti.” Zei z’n moeder.
En z’n stok was schoon.
Na het ontbijt ging Lily naar Petunia, die haar omhelsde.
“Lily, ik ga binnenkort ergens anders wonen! Volgende week!” Zei Petunia.
“Dat is geweldig!” Zei Lily.
“Waar?” Vroeg ze.
James stond er een beetje verveeld naast te kijken.
“Bij Herman Duffeling! Hij is lief Lil! Echt waar!” Lily knuffelde Petunia.
James rolde met z’n ogen, en liep naar boven.
Hij schreef een brief aan Sirius, dat hij wel deze vakantie hier kon slapen, omdat hij nu bij Remus sliep. Alweer.
“Dit word echt een geweldige vakantie!” Zei James in zichzelf

Sam

Reacties, als je die hebt, graag via PM! Ik lees het reactietopic niet! Wink

Hoofdstuk 22: eerste week van de vakantie, op vakantie!

(Lily)
“Lily? Ik heb een verassing voor je.”
Lily draaide haar hoofd om, en keek recht in het gezicht van James.
“Wat is er dan James?”
“We gaan op vakantie!!”
“Waarheen? Wanneer?”
“Naar het uiterste puntje van Spanje! Op het strand!”
“En wanneer?” Vroeg Lily, een beetje opgewonden.
“ Vanmiddag!” Antwoordde James blij.
Lily keek James met grote ogen aan.
“Van... van... van...”
“Lily? Je spullen zijn al gepakt, oh, wacht ik heb wat voor je!”
James pakte z’n moeders toverstok, en wees ermee naar Lily.
“Zora.” Mompelde hij.
Meteen zag Lily er heel zomers uit.
Lily keek blij naar James.
“James! Lily! Komen jullie? Dan gaan we!” Schreeuwde James’ moeder.
“Hoelang blijven we eigenlijk?” Vroeg Lily.
“De hele vakantie, en Remus en Sirius komen ook!” Zei James.
Lily voelde zich een beetje ongemakkelijk, ze vond Sirius en Remus wel aardig, maar Sirius was de laatste veel te close met Lily.
Iets té close.
“Lily? Kom je nou nog?”
“Ja, ik kom!”
Ze stapten de achtertuin in, en pakte de hand van James’ moeder.
“Petunia!!” Schreeuwde Lily.
“Die is al naar Herman, je kan haar na de vakantie weer zien.” Zei James’ moeder.
En voordat Lily het wist, stonden ze voor hotel “Onder de betoverende Zon.”.
Lily keek verbaasd toen ze naar binnen liepen, het was een tovenaarshotel!
“James!!” Lily knuffelde James, ze wist niet waarom.
Samen liepen ze hand in hand naar hun kamer. 271.
Lily opende de deur, en zag een verbluffend mooie kamer.
De kamer was lichtgeel, met grote ramen die op een kiertje stonden, en 2 grote bedden.
In de kamer stond een tafel met een geel kleedje erover, en een fruitschaal.
Er stond een kleerkast van eikenhout, en een tv. Uiteraard om toverzenders op te ontvangen.
Lily zette haar hutkoffer neer, en begon uit te pakken.
James echter, sleurde z’n hutkoffer op z’n bed, en haalde alleen z’n zwembroek eruit.
“Kom, we gaan zwemmen!” Zei James.
“Jaa! Ik ga mee!”

(James)
James en Lily liepen samen naar het strand, waar het niet zo druk was, integendeel, er was niemand! Op 1 persoon na..
“Wanneer komen Sirius en Remus?” Vroeg Lily.
De vraag kwam zo onverwacht, dat James even schrok.
“Morgenochtend, rond 11 uur.” Antwoordde James.
Lily liep naar de onbekende jongen toe, en stelde zichzelf voor. James bleef op een afstandje, maar wel zo zodat hij alles kon horen.
“Hallo.” Zei Lily.
“Hoi!” Zei de jongen.
“Aah, je spreekt m’n taal! Ik twijfelde een beetje.” Tot James’ verbazing bloosde Lily een beetje.
James wist dat dit het moment was om in te grijpen.
James liep naar Lily toe, en vroeg aan haar, met verleidelijke stem, of ze mee ging zwemmen.
“Nee, ik ga een stukje met....” Lily stopte haar zin.
“Roald.” Zei de jongen.
“Roald zwemmen!” Zei Lily.
“Ooh, oke, ik ben in het hotel Lily, en Lil, lieverd, ik vertrouw je!”
Lily knikte.

Toen Lily terugkwam, zat James kwaad op z’n bed.
“En wat hebben jullie gedaan? Je bent 5 uren weggeweest!!” Schreeuwde James naar Lily.
“Ik ben met Roald wezen zwemmen, daarna wat gegeten en toen schone kleren daar aangetrokken, hij slaapt hiernaast!” Zei Lily blij.
James keek kwaad naar Lily.
“Wat is er, James?” Vroeg Lily verbaasd.
“WAT ER IS?! HOE ZOU JIJ JE VOELEN ALS IK VREEMD ZOU GAAN?! Schreeuwde James.
Lily keek James verbouwereerd aan.
“Roald, is gewoon een vriend, jeetje James, ik wist niet dat jij zo snel jaloers werd!” Zei Lily boos.
James keek Lily met grote ogen aan.
“Het is uit Lily, we kunnen vrienden blijven.” Zei James, de verdriet die hij had kwam in zijn stem tot zijn recht.
Nu was het Lily’s beurt om met grote ogen te kijken.
“Goed dan, laat Remus of Sirius maar hier slapen, ik slaap wel bij Roald op de kamer.”
James kon die nacht de slaap niet vatten.
Had hij wel juist gehandeld?
James stond, liep naar het raam en toen naar de deur.
Hij moest en zou met Lily gaan praten. Maar of het verstandig was wist hij niet...

Wat zou er met James gebeuren? En met Lily? En wie is toch die Roald? ^^

Sam · Geplaatst: Wo Jun 21, 2006 14:32

Hoofdstuk 23: Roald.

(Lily)
Lily was woedend op James. Ze liep met betraande ogen naar Roald z’n kamer.
“Wat is er gebeurd?” Vroeg Roald.
Hij sloeg z’n arm om Lily heen, en leidde har naar zijn bed.
Hij duwde Lily zachtjes, zodat ze op het bed viel. Hij ging tegenover haar zitten.
“Hier, een koud glas pompoensap.” Roald drukte het glas in Lily haar handen.
Ze keken elkaar even aan, en Roald lachte bemoedigend naar Lily.
“Wat is er nou gebeurd?”
Lily vertelde wat James tegen haar gezegd had, en wat hij gezegd had.
Toen ze klaar was, en Roald net een arm om haar heen had geslagen, werd er op de deur geklopt.
“Ik ga wel! Het zal je vriendje wel zijn.” Mompelde Roald.
“Ex-vriendje.” Verbeterde Lily Roald sip.
Roald deed de deur open, en inderdaad, daar stond James.
“Ik kom Lily spreken.” Hoorde ze James zeggen.
“Die is hier niet.” Zei Roald kortaf.
Lily stond op, en liep naar Roald toe.
“Ik ben er wel, ik wil je alleen niet spreken.” Zei Lily.
James stapte naar voren, ze keek hem aan.
“Ik wil jou wel spreken Lily.” Zei hij.
Hij pakte haar hand, maar Lily trok die weg.
Roald sloeg een arm om haar heen.
“Ze is nu van mij, hoe heet je eigenlijk?”
“James, James Potter. Voor jou dus gewoon Potter.” Antwoordde James arrogant.
“Ik ben van niemand! Niet van jou, en niet van James!” Schreeuwde Lily.
“Ik dacht dat we vrienden waren, en niet dat je verliefd op me was, hierbij is onze vriendschap gewoon verbroken, maar ik ben blij dat James nog een vriend is!” Schreeuwde Lily.
“James, ik ga met je mee naar jouw kamer.”
James liep achter haar aan, onderweg zwegen ze.
“James, het spijt me.” Zei Lily opeens.
James bleef staan, en Lily na nog 2 passen ook.
“Wat is er James?”
James antwoordde niet, maar werd alleen bleker.
“James?”

(James)
James keek naar de andere kant van de hal. Dit kon niet waar zijn!
“SLUIPVOET!!” Schreeuwde hij, hij rende naar Sirius, die in de deuropening stond.
Ook Remus stond er.
“MAANLING!” Hij was echt heel blij om ze te zien!
“Is de volle maan van deze vakantie al geweest Maanling?” Fluisterde James.
“Ja Gaffel, het is veilig.” James zuchtte opgelucht.
“Waar praten jullie over, James?” Vroeg Lily met een suikerzoet stemmetje.
Hij wou niet nog een keer dat het uit zou gaan, dat zou dan definitief zijn.
“Over Maanling’s harige probleempje!” Zei James.
“Hoi Lily!” Zeiden Sirius en Remus tegelijk.
Lily knuffelde Sirius en Remus vriendschappelijk.
Tot James’ ergernis voelde hij een steek van jaloezie.
Hij kon toch wel toelaten dat Lily z’n beste vrienden knuffelde?
En dan nieteens zoals ze bij James deed.
“Zullen we naar onze kamer, Gaffel? Die zal nu wel vergroot zijn, nu wij er ook zijn.” Zei Sirius.
“Is goed Sluipvoet, ik blijf nog heel even bij Lily op de gang.”
Remus en Sirius haalden hun schouders op, en liepen naar hun kamer.
James sloot Lily in door zijn handen tegen de muren te drukken, en Lily tussen zijn handen stond.
“Waar was dat goed voor?” James’ stem druipte van de jaloezie.
“Wat?” vroeg Lily nonchalant.
“Wat je net deed, Sirius en Remus omhelzen, dat heb je nog nooit gedaan!”
“Oooh! Dat! Nee, ik was gewoon blij hun te zien.” Giechelde Lily.
“Het zal wel Lily...” James was teleurgesteld, ze loog tegen hem.
“En nu de waarheid graag Lily.” Zei James verwijtend.
“James! Kom! We hebben een klein probleempje!” Schreeuwde Remus.
“We komen eraan!” Schreeuwde James terug.
“Oké!” Schreeuwde Remus terug.
“Lily, nog even, en ik vertrouw je niet meer, dat begrijp je toch wel?”
Lily keek raar naar James.
“Nee, eerlijk gezegd begrijp ik dat niet.” Fluisterde Lily.
“Jij knuffelt m’n beste vrienden en ik mag je niet meer vertrouwen?” James schreeuwde bijna.
“Onzin.” Fluisterde Lily.
“Dat vind ik nou ook Lily.”
“Ik snap het niet meer James, ik weet niet meer wat ik moet doen...” Fluisterde Lily.
James zag dat Lily bijna moest huilen.
“Ik snap het ook niet meer Lily, wat wil je nou...?” Fluisterde James.
“Ik wil bij jou zijn, voor altijd.” Fluisterde Lily.
James liep terug naar zijn kamer en zag daar dat ze inderdaad een probleem hadden.
“3 bedden?” Mompelde James.
“Juist ja, 3 bedden!” Mompelde Lily.
“Ik slaap wel bij Lily.” Zei Sirius meteen, hij grinnikte.
“Niks daarvan! Ik slaap bij Lily!” Zei James streng, maar toch met een lach.
Die avond sliep Lily bij James....

Reacties? Serieus, ik krijg nog maar 1 reactie per keer dat ik post... Sad

Sam · Geplaatst: Do Jun 22, 2006 19:23

Dit vind ik tot nu toe het leukste stukje... Razz

Bedankt voor alle hippe reacties! Blijf vooral door reageren! Very Happy

Hoofdstuk 24: Week 3: Op het strand.

(Lily)
Lily werd wakker door mensen in de kamer, die schreeuwden en lachte en krijsde.
Lily merkte dat James niet meer naast haar lag, en stond op.
Lily keek met grote ogen naar het tafereel wat zich voor haar afspeelde.
James en Sirius hadden een matras voor een bed neergezet, en Remus was alleen.
Ze gooide met kussens en raakten elkaar in het gezicht, en doken ook steeds weer weg.
Lily sloop stilletjes naar de kant van Remus, met haar armen vol kussens.
“Goeiemorgen, Remus!” Fluisterde Lily.
Remus sprong van schrik een meter de lucht in.
“Lukt het, Remus?” Schreeuwde James.
Lily ging tussen de bedden in staan, en staakte het gevecht.
“Ik heb een idee.” Zei Lily.
“Ohjee, ze heeft weer een idee.” Mompelde James tegen Sirius, die in een deuk lag.
“Laten we naar het strand gaan!”
“Goed ideeee!!” Zei James.
Even later was er een clubje mensen op weg naar het strand.
Lily trok haar kleren uit, daaronder had ze haar zwemkleding.
“Sexy Lily!” Zei James.
Lily stak plagend haar tong uit.
Sirius stond al aan de rand van het water, en floot naar Lily.
“Hij heeft wel gelijk Lily!” Schreeuwde Sirius.
Lily rende naar Sirius, en Lily duwde hem in het water in.
Remus kwam naast Lily staan.
“Dat had ik willen doen!” Zei hij.
Lily duwde hem ook het water in.
Lily rende naar James, pakte z’n hand, en rende met hem het water in.
James vloog achter Lily aan, en duwde haar in het water.
“Waar was dat voor nodig?” Vroeg James verontwaardigd, maar toch met een lach.
“Ik wil je iets zeggen, en daar hoeft de rest niet bij te zijn.
“Vertel.” Zei James.
“James, het is beter, als we het uitmaken.”

(James)
James keek naar Lily, het kon niet waar zijn.
“Waarom Lily?”
“Ik heb wat tijd voor mezelf nodig, het spijt me James...”
“Ik snap het niet.”
“Ik ook niet, maar ik heb wat meer tijd nodig James, het is beter zo.”
James keek Lily aan.
Waarom moest ze nou zo doen?
“Het is beter dat ik even naar het hotel ga, tot zo James”
Sirius stond naast hun.
James keek met open mond naar Lily.
Lily sjokte het water uit, en zei tegen Remus, die ondertussen al op het droge was geklommen, dat ze even naar het hotel ging.
“Sirius?”
”Ja maatje?”
“Ik heb een plan.”
“Vertel!” Sirius keek James verwachtingsvol aan.
James wenkte Sirius, die vlakbij James ging staan.
James fluisterde wat in z’n oor.
“Goed idee Gaffel! Zo ken ik je weer!” Sirius keek blij naar James.
James lachte, en leek er rustig onder, dat het uit was met Lily.
“Gaan jullie alvast naar het hotel, Remus en James? Ik moet nog even wat doen.” Zei Sirius , met een blik op James.
“Is goed, kom je, Remus?
Remus keek twijfelend, en barstte toen in lachen uit.
“Wat hebben jullie nou weer voor idee?”
“Zie je dan wel Remus, kom mee.” Zei James, lachend.
Remus ging met hen mee, en vroeg maar niks.
“James, waar gaan we heen?” Vroeg Remus.
“Naar het hotel.” Zei James nonchalant.
Remus zweeg, en ze liepen door.
James en Remus waren eindelijk bij het hotel aangekomen, en liepen naar hun kamer.
Toen ze binnenkwamen, hoorde ze iemand zingen, mooi was het niet, maar het was niet vals.
“Lily?” Vroeg James.
“Ik sta onder de douche, waag het niet om binnen te komen!”
James en Remus grinnikten, en stormden de douche binnen...

Sam · Geplaatst: Do Jun 22, 2006 20:34

Op speciaal verzoek...

Hoofdstuk 25: Week 4: Plan in uitvoering.

(Lily)
Lily werd wakker, James lag op de grond naast haar.
Lily grinnikte, en gooide een kussen op James z’n gezicht.
“Wakker worden luilak, je ligt op m’n looppad te snurken.”
James gromde, en draaide zich om.
Lily zuchtte, en rolde met haar ogen.
“Dan moet je het maar zelf weten.” Zuchtte ze.
Lily stapte uit bed, stapte over James heen, mopperde, en pakte een glas water.
Ze gooide het over z’n gezicht heen, en hij werd meteen wakker.
“Waar was dat goed voor?” Gromde hij.
“Je wou niet wakker worden, dus ik dacht, hij moet toch wakker worden, en toen ben ik maar even wat gaan drinken.” Grinnikte Lily.
James grinnikte nu ook.
“Ik ga Sluipvoet en Maanling wakker maken.” Mompelde James.
“Is goed, ik ga eten.”
“Bestel je ook wat voor ons?”
“Dacht het niet! Haal zelf maar wat!” Beet Lily hem toe.
James keek haar boos aan, en maakte Sirius en Remus wakker.
Lily mopperde binnensmonds, en ging naar beneden.
Daar begon de ellende al...
Net toen ze zat, kwamen James, Remus, en Sirius naar haar toe.
Ze deed net alsof ze ze niet aan zag komen, en bestelde wat te eten.
Blijkbaar hadden James, Sirius en Remus haar in de gaten gekregen, want ze kwamen naar haar toe.
“Goeiemorgen Lily!” Zeiden Sirius en Remus.
“Goeiemorgen jongens! Lekker geslapen?” Vroeg Lily.
“Ja hoor, lekkerder als James, hopen we.” Grinnikten ze.
Lily haalde haar wenkbrauwen op.
“Hoezo?”
“Nou, we hoorden James nogal ehm, praten in z’n slaap.” Grijnsde Sirius.
James werd rood.
“Wat gaan jullie vandaag doen?” Vroeg Lily, terwijl ze een hap van haar ontbijt nam.
“Hoezo ‘jullie’? Het is toch ‘wij’?” Vroeg Remus.
“Oh, goed dan, ik ga wel met jullie mee, wat gaan we doen?”
“Wat dacht je van, het strand?”
“Is goed.” Zei Lily kortaf, ze had niet echt bepaald goede herinneringen aan het strand.
Even later liepen ze met z’n vieren naar het strand.
Ze zouden er tot diep in de nacht blijven, ze hadden hout meegenomen, drank, wat te eten, en nog veel meer.
Lily had een kort t-shirtje aan, en een driekwarts broek, en sandalen.
Ze had haar haar opgestoken.
Lily merkte dat Remus de hele tijd naar haar keek.
Toen ze bij het strand waren, deed Lily haar kleding uit, want daaronder had ze haar zwemkleding aan.
Ze zwommen en lachten een paar uur, tot Sirius opperde om het kampvuur aan te maken.
Iedereen stemde ermee in.
Lily haalde een zak marshmellows uit haar tas, en Sirius haalde uit de koelbox wat vlees.
Ze hadden prikstokjes meegenomen, en Lily prikte en een marshmellow aan.
Na een uur te hebben gegeten, stelde Remus voor om weer te gaan zwemmen.
“Dat lijkt me geen goed idee, zometeen krijgt 1 van ons kramp ofzo!” Mompelde Lily.
De rest stemde in met Lily, en James haalde wat vuurwhiskey uit de koelbox.
“Er is genoeg voor iedereen!” Zei James.
Lily had er een raar gevoel bij, ze dacht dat ze wist wat de jongens van plan waren.

(James)
James grinnikt, en gaf iedereen een vuurwhiskey.
Hij zag Lily twijfelen.
“Ach, kom op Lily! Doe eens gek!” Grijnsde hij.
Ze lachte, en nam het aan.
James nam een slok, hij vond vuurwhiskey heerlijk.
Hij zag Lily een slok nemen, en ze spuugde het meteen uit.
“Heeeerlijk!” Zei ze sarcastisch.
James grijnsde bij het zien van Lily’s gezicht.
“Kom op Lily, zo erg is het toch niet?! Een beetje tovenaar moet er tegen kunnen.”
“Laat mij eens zien hoeveel alcohol erin zit?” Vroeg Lily.
“Iets van 50%, als het niet meer is Lily.” Sirius mengde zich ook in het gesprek.
“Fijn” mompelde Lily.
“Neem nog een slokje Lily, kom op, je kunt het!” Iedereen moedigde Lily aan.
Lily lachtte, en goot alles achterover.
“Wauw, en auw, denk ik.” Zei ze.
Lily kreeg een glimlach op haar gezicht.
Yes, dacht James, het werkte!
“Remus?” Vroeg ze.
Remus kreeg een vermoeden, en keek raar op naar Lily.
“Ja, Lily?”
Lily krabbelde bij Remus op schoot, James en Sirius kwamen niet meer bij van het lachen.
“Wat is er Lily, wat moet je van me?”
“Ik weet het niet, maar, ik heb ineens het gevoel alsof ik heel erg verliefd op je ben...”
Oh nee, ze bood weerstand tegen de liefdesdrank, dacht James, zo te zien dacht Sirius hetzelfde, in alle vuurwhiskeys zaten liefdesdrank, behalve in een stuk of 4, die ze aan de kant hebben gelegd.
“Hier Lily, neem nog een vuurwhiskey!”
“Ja, graag, ik voel me nogal raar...”
Lily sloeg een arm om Remus’ nek.
“Remus, vind je het erg als ik je zoen?” Vroeg Lily, zachtjes, met een glimlach op haar gezicht.
Dit had James niet verwacht, het zag er enorm grappig uit, maar hij wou Lily niet kwijt, niet op deze manier, hij was haar al kwijt, maar als ze iemand anders zou zoenen, zou hij haar voorgoed kwijt zijn.
Lily leunde naar voren, Remus keek hopeloos naar de anderen, Sirius knikte van ja, maar toen hij James’ gezicht zag, wist hij het zeker.
“Nee Lily, je hebt liefdesdrank op.”
“Zullen we maar teruggaan naar het hotel?”
“Ja, is goed maat, morgen moeten we alweer teruggaan.”
Dat klopte, de plannen waren veranderd.
Lily liep naast Remus naar het hotel, eenmaal daar aangekomen viel ze in slaap, ze was mooi als ze sliep, dacht James.
Morgen zouden ze weg zijn...

Iemand een ideetje? Ik ben uit m'n inspi! *zoekt in kast voor inspi*

Sam · Geplaatst: Do Jul 20, 2006 13:46

De 3 mensen, bedankt voor de ideeën! Ik ga er zeker wat mee doen! Nu weet ik meteen ook dat mensen m'n verhaal lezen, voor hun, speciaal dit stukje!

Hoofdstuk 25: Week 5: Spijt.

(Lily)
Lily lag in haar bed na te denken over gisteravond, voor zover ze het zich nog kon herinneren.
Ze had bijna met Remus gezoen, was ze verliefd op Remus? Ze wist het niet meer.
Ze keek naar hem, hij sliep.
Ze keek naar Sirius, ook hij sliep, maar op een vreemde manier. Met zijn ene hand boven zijn hoofd, zijn andere boven de dekens op z’n buik, zijn ene been lag uit het bed, en de andere aan de andere kant, en hij kwijlde. Ze giechelde, wauw, wat een macho! Hier zou ze een foto van moeten maken...
Ze keek naar James, hij sliep rustig, hij zag er schattig uit. Hij was bijna ingegraven in de dekens, je zag alleen nog maar een plukje haar, en een oog.
Ze keek weer naar Remus, tot haar grote schrik, stond ze oog in oog met hem.
“Lily, we moeten praten, denk ik.” Fluisterde Remus.
“Ja, ik denk het ook, waar? Hier, nu?” Fluisterde Lily terug.
“Ja, is goed, ik kleed me aan, dan kom ik, oke?”
Lily knikte, ze kleedde zich om, en liepen naar elkaar toe.
“Luister, Remus...”
Verder kwam Lily niet, hij zoende haar.
Lily bleef stokstijf staan, maar gaf zich toen over aan de zoen.
“Ik wist het wel! Hoe kón je Remus! Je weet dat ik Lily nog leuk vindt!
Lily draaide zich om, daar stond...

(James)
“Sirius?” Mompelde James.
Lily keek hem aan.
“Oké, wat is hier nou de bedoeling van, mij in de war maken?!” Schreeuwde ze.
Sirius keek laaiend van woede James’ kant op.
“Ik had het Remus verteld, jou niet. Ik wás verliefd op Lily, tot ze deze vakantie meeging.
Ik kan er niks aan doen James, maar het was gewoon zo.”
“En gisteravond dan? Je lachte omdat Lily Remus wou zoenen!” Zei James, op iets hardere toon.
“Ik was dronken.” Mompelde Sirius.
3 woorden, die James hard raakte, hij had nog nooit zoiets stoms gehoord, 2 van zijn vrienden, en hijzelf, verliefd op hetzelfde meisje, waar ging dit heen?
“Remus?”
“Ja?”
“Jouw verklaring, waarom heb je niet eerder met Lily gezoend, gisteravond?”
“Omdat ik wist dat het fout was, ik wou het liever als ze nuchter was, daarom heb ik mezelf vanochtend wakker gemaakt, en heb Lily gezoend, ik weet niet of ze wat voor mij voelt, maar ik wel voor haar.”
“Nou jij, Lily.”
“Ik werd wakker, keek in het rond, toen ik voor de 2de keer naar Remus keek, was hij wakker, hij zei dat we moesten praten, en toen, toen zoende hij mij.” Sloot ze af, alsof het een dramatisch hoofdstuk was.

(Sirius)
Sirius ging zitten, zijn handen in zijn lange, zwarte haar.
“Ik weet het niet Lily, wat wil jij?” Hoorde hij James haast fluisteren.
“Ik weet het ook niet, ik snap het niet meer, ik weet het niet meer, hoe kunnen jullie mij zo in de war maken?!” Dat was de stem van Lily.
Ja, Sirius was al een tijdje verliefd op Lily.
Hij kon er niks aan doen, het overdonderde hem zo.
Langzaamaan werd Sirius wakker.
Hij stapte, zonder erbij na te denken, op Lily af, hij zoende haar ook.
Ze bood weerstand, maar hij had haar stevig vast.
Ze wou zich niet overgeven, maar hij bleef doorgaan.
‘Ze heeft het door!’ Dacht Sirius.
Langzaam ontspande Lily zich, nu liet hij haar los.
Hij liep de deur uit.
“Stukje lopen!” Schreeuwde hij achterom.
Sirius was niet het type jongen dat wegliep, nadat hij een meisje had gezoend.
Maar Lily was niet zomaar een meisje...

(Remus)
Remus keek op, hij voelde een vlaagje vreugde, ze had Sirius niet terug gezoend, hem wel!
“Lily?” Remus was het, die als eerste sprak.
“Ga even zitten, dan kunnen we erover praten.” Zei hij rustig.
Hij pakte Lily haar hand, en zette haar neer op zijn bed, James kwam erbij zitten.
Langzaam sloot Remus z’n ogen, hij was duizelig.
“Gaat het wel, Remus?” De bezorgde stem van James, de warme hand van Lily op z’n arm.
“Ja, ik denk het wel, James, wil je even op de kalender kijken?”
James knikte.
“Remus, gaat het echt wel?” Hij had hoofdpijn gekregen.
“Lily...” Mompelde hij.
Hij hoorde Lily haar stem, zag haar mooie ogen, haar rode haar.
Hij zag niks meer dan dat in de duisternis.
Hij hoorde Lily zijn naam schreeuwen.
Hij viel, in de duisternis, het leek eeuwig te duren.

(Lily)
“Jamessss!!! Remus is flauwgevallen!” Schreeuwde Lily.
“Er klopt niks van, het moet pas over 4 dagen!” Schreeuwde hij.
Lily keek hem aan.
“Wat?” vroeg ze argwanend.
“Zijn maandelijkse periode.”
Lily keek James vragend aan, was Remus een omgebouwd meisje, en moest hij ongesteld worden? Die vraag stelde ze aan James.
James schoot in de lach.
“Nee, ik mag het niet zeggen, maar het is best ernstig, dat wel.” Mompelde James.
Lily barstte in huilen uit.
James keek raar op naar Lily, hij wist niet wat hij moest doen.
“Ik maak me zorgen om Remus!” Mompelde ze.
“En je wilt niet eens vertellen wat er aan de hand is! Vuile egoïst!”
James, duidelijk geschokt van deze aanval, kwam naar Lily toe.
“Het is niet dat ik het niet wíl, het is dat ik het niet mág van Remus, Lily!”
Lily keek naar het bewusteloze lijf van Remus.
“Hij komt bij! Haal een glas water James!” Schreeuwde Lily.
Lily ging naast Remus liggen, en praatte zachtjes tegen Remus.
Remus draaide z’n hoofd.
“Het spijt me zo, Remus.” Mompelde ze.
Remus lachte, en gaf haar een kus.
Een beetje overdonderd, kuste ze Remus terug...

Dit is een beetje een cliffhanger, hoe zal Remus reageren? En James? En... Sirius? Wat vindt Lily er zelf van? Onbeantwoorde vragen...

In deze zin zit een hint, wel meerdere, maar achter alle hints, een hele grote. Wink

Sam · Geplaatst: Vr Jul 28, 2006 14:44

Zoek de antwoorden! ^^ De hint was de titel. Wink

(Lily)
James kwam terug met een glas water, die hij op de grond liet vallen.
“Jij, hij, wij, niet...?” Stotterde James.
Lily en Remus schrokken van James.
“Ja, James, wij...” Mompelde Remus.

Lily, Ruby, James, Sirius, Remus en Peter zaten in de trein.
James en Sirius maakten grapjes over de vakantie, Remus en Lily praatten over hun toekomst, en Ruby en Peter waren stil.
Plotseling barstten James en Sirius in lachen uit.
De hele coupé was stil, behalve James en Sirius.
“En.. en toen, toen zei ze... ‘Je moet je er niet mee bemoeien, Zwarts!’” Lachte Sirius.
Iedereen lag in een deuk, Sirius had dat zinnetje met een hoog stemmetje gezegd.
“Ehm, ehm, ik moet, ik ga, even...” Piepte Peter.
James rolde met z’n ogen.
“Tot zo Peter, wel je broek ophijsen hé?” Grijnsde Sirius.
Lily keek naar hem, hun blikken kruisten elkaar, Lily bloosde, en Sirius werd ook rood.
Lily had zoveel vragen, maar geen antwoorden.
Lily keek op naar Remus, die al de hele tijd naar haar zat te staren.
“Is er iets, Remus?” Vroeg Lily lichtelijk bezorgd, hij zag er al zo slecht uit...
“Nee, ik voel me prima.” Hij wierp een blik naar Sirius en James, die veelzeggend naar hem terugkeken.
Lily rolde met haar ogen, jongens...

James:
Sirius had net een goeie grap gemaakt, hij grijnsde, zag Lily naar Sirius kijken, hij zuchtte, hij wou haar zo graag terug.
Was het wel goed?
Voelde het wel goed?
Wist hij wel wat hij wou?
Zoveel vragen..
Zoveel onbeantwoorde vragen, het duizelde James.
Opeens verscheen Peter weer.
Na een paar seconden lag de hele coupé ondersteboven van het lachen.
“Peter... Ik.. ik heb je toch gezegd...” Sirius barstte weer in lachen uit.
Peter zijn broek lag op de grond, hij had een hartjes onderbroek aan.
Peter werd knalrood, en hees zijn broek op.
“Ik dacht al dat er iets niet klopte.” Piepte hij beschamend.
“Kijk.” Zuchtte James.
“Zweinstein is in zicht.” Mompelde James.
Sirius rolde met z’n ogen.
“De dichter in James word wakker.” Zuchtte Sirius, en gaf James een klap tussen z’n schouderbladen.
James grijnste, en keek met een gemaakte dromerige blik naar het kasteel.
“Met zijn torentjes zo hoog en groot.” Zuchtte hij met gemaakte dromerige toon.
Iedereen lachte, Lily keek naar hem, James haalde vlug een hand door z’n haar en knipoogde naar haar.
Lily rolde met haar ogen, en keek uit het raam.
Hij zag dat Remus voorzichtig haar hand pakte.
James voelde een steek van jaloezie en woede, hoe kon hij?!
Blijkbaar was James’ gezicht vertrokken, want hij liet Lily haar hand snel los en verschoof een stukje, van haar weg.
Was Remus bang voor hem?
James glimlachte geruststellend naar Remus, die een beetje zenuwachtig terug lachde.
Ja, Remus was bang voor James.

*Zware stem* De volgende keer innnn: Back in time on Hogwartsss!! Onverwachte wendingen, PB me voor tips! (En geef meteen een reactie mee!

Sam · Geplaatst: Zo Jul 30, 2006 19:00

Dit stukje is speciaal voor miss_sweet, vanwege haar ongeloooofelijke ( Razz

) lieve reacties, bedaaankt!!! Very Happy

Hoofdstuk 27: Remus.
(Lily)

Lily liep langzaam naar de koetsen, ze wachtte op Remus, James, en Sirius, die bij haar in de koets zouden zitten.
Lily wist dat James enorm jaloers was op Remus, en Sirius ook.
Ze keek naast zich en glimlachte naar Remus.
Hij lachte terug.
Ze was er zo zeker van geweest dat hij haar ook leuk vond.
Op Zweinstein kregen ze, zoals gewoonlijk, als eerste de Sorteerceremonie, en daarna de gebruikelijke preek van Perkamentus.
“Waar is Remus?” Vroeg ik aan Sirius, die naast me zat.
“Vroeg naar bed gegaan, doodmoe, geen honger, geen zin.” Mompelde hij.
Ik keek Sirius met grote ogen aan, er was iets met Remus, er was geen twijfel mogelijk.
Zou hij er iets mee te maken hebben?
James stond op, midden in de preek van Perkamentus.
Hij liep naar de deur, jammer genoeg zonder dat mensen naar hem keken.
“Meneer Potter, wat gaat u doen? Ik ben nog niet klaar, wilt u niet luisteren naar het gepreek van een oude man?” Zei Perkamentus.
James buigde licht, hij had respect voor Perkamentus, alleen liet hij dat niet altijd merken.
“Met alle respect meneer, maar een vriend van mij zit in de problemen, het is niet mijn schuld, maar ik heb alles voor mijn vrienden over, ik zou voor ze sterven als dat nodig zijn, ik zou meneer Lupos graag even willen spreken, hij is boven.” Zei James.
Iedereen keek hem aan.
James grijnsde naar Perkamentus. Na een kleine twijfeling van Perkamentus gaf hij toestemming.
“Goed, meneer Potter, gaat u uw vriend maar spreken, meneer Zwarts, of misschien, mevrouw Evers, zal u wel inlichtten over wat er is gezegd.” James trok een gezicht toen hij Lily’s naam hoorde.
“Bedankt, professor.” Zei James, hij buigde weer licht, Perkamentus deed hetzelfde, en hij liep weg.
James liep naar het Portretgat, en vroeg naar het wachtwoord.
Na een crisis bij de Dikke Dame, liep hij uiteindelijk toch de Leerlingenkamer binnen.
Geen spoor van Remus.
Hij liep naar boven, naar de Slaapzaal.
Geen spoor van Remus.
Waar was dat kind?!
Hij liep naar beneden ,de Leerlingenkamer stroomde al vol, de eerste die hij zag was Lily.
“LILY!” Schreeuwde James over de hoofden van de eerstejaars heen.
“POTTER!” Schreeuwde Lily terug, maar op een andere, bozere manier dan James net deed.
“Wat moet je van me?” Siste ze.
“Remus is weg, hij was niet bij het eten, en hij was ook niet in de jongensslaapzaal.
Lily duwde James ruw opzij, en rende weg, naar de jongensslaapzaal...

(Lily)
Ze rende naar de jongensslaapzaal en keek in Remus’ bed, niks.
Ze raakte lichtelijk in paniek, liep weer naar beneden, deed het portretgat open, ze had hem niet gezien onder het feestmaal.
“Wat is er, Lily?” Dat was de stem van Zwarts.
Ze draaide zich om, lichtelijk krankzinnig kijkend.
“Remus is weg! Weten jullie er meer van?” Ze keek Zwarts aan, hij MOEST meer weten!
“gedoe!” Riep hij, en hij was weg.
“Gaaffel!!! Wanneer moet Remus zijn probleempje krijgen?!”
“Over vier dagen, ik moest z’n kalender bewaren!” Schreeuwde James terug.
Sirius keek bedenkelijk.
“Zeg wat er aan de hand is! Nu!” Schreeuwde Lily gefrustreerd.
“Sorry Evers, dat kunnen we niet, mogen we niet van Remus.” Zwarts keek haar aan.
Lily schreeuwde het uit van frustratie.
“JULLIE ZIJN ECHT ONGELOFELIJK! REMUS IS WEG EN NÓG WILLEN JULLIE NIKS ZEGGEN? IK HAAT JULLIE! JULLIE ALLEBEI!” De hele leerlingenkamer keek haar aan.
Lily was rood van woede, tranen liepen over haar wangen, ze wou weten wat er aan de hand was.
“Het gaat wel over mijn vriendje.” Fluisterde ze, Potter en Zwarts stonden vlak naast haar.
“Het gaat om onze vriend, wij weten meer als jou Evers, jij kan het uitmaken, wij laten hem niet in de steek, omdat hij aardig is, onze vriend is, en een klein beetje om z’n probleempje.”
Lily hield het niet meer, en rende naar boven.
“IK HAAT JULLIE! DENK MAAR NIET DAT HET OOIT GOED KOMT TUSSEN ONS POTTER!” Gilde ze.
Ze liep naar haar slaapzaal en viel na een paar uren huilen, in slaap.

Ik heb een Beta-Reader nodig, ik heb een Beta-Reader nodig, iemand belangstelling?! Very Happy

Sam · Geplaatst: Do Aug 10, 2006 21:54

Laatste stukje! Ik ga op vakantie, voor een tiental dagen, ik kom de 27ste weer terug! Enjoy! (En laat een reactie achter? Very Happy

)

Hoofdstuk 28: Antwoord.

(Lily)

Lily lag in haar bed, op haar linkerzij, met haar hand onder haar kussen.
Ze werd wakker, en voelde dat haar hand een stuk perkament vast had.
Ze haalde het onder het kussen vandaag, en keek erop.

“Lily,
Remus is ergens
Ik kan niet zeggen waar
Christina uit de vijfde weet het
Kan het niet zeggen, spijt me

Groetjes, de afzender die je leest als je de eerste woorden van elke zin achter elkaar zet.”

Rick, kende ze een Rick?

Natuurlijk! Hij was de broer van haar vader! Ze keek raar naar de brief.
Ze sprong uit bed, zonder te douchen sprong ze in haar kleren, rende de trap af, en rende naar Anderling haar kantoortje.
“Professor Anderling, kunt u mij vertellen of er een Christina in het vijfde jaar zit?” Ze hijgt nog een beetje na.
“Dat kan ik, als u even wacht mevrouw Evers.” Lily knikte alleen maar.
“Ja, er zit een Christina in de vijfde, Christina Divo, ze zit in Ravenklauw.” Lily gaf aan dat ze het begrepen had, en rende weg, naar de Grote Zaal.
Ze liep naar de tafel van Ravenklauw, liep naar een aardig uitziend meisje, en tikte op haar schouder.
Het meisje keek om.
“Weet je misschien wie Christina Divo, uit de vijfde, is?” Vroeg ze vriendelijk.
Het meisje knikte, en wees naar een meisje met blond haar, blauwe oogschaduw en roze lipgloss, ze zat naast een jongen die zijn arm om haar heen had geslagen, en ze lachte met een meisje dat veel op haar leek.
Ze liep naar het meisje toe.
“Pardon, ben jij Christina Divo?” Lily keek wat onzeker, het meisje keek haar arrogant aan.
“Ja, dat ben ik, hoezo? Moet je wat van me?” Bitste ze.
“Ik ben Lily, Lily Evers, ik kreeg vanochtend een brief waarin stond dat jij meer wist over de verdwijning van Remus Lupos.” Lily keek het meisje aan.
Het meisje lachte naar de jongen.
“Ik ben zo terug.” Zei ze tegen hem.

(James)
James liep naar beneden en zag Lily met Christina praten, natuurlijk kende hij haar! Zij was het populairste meisje op Zweinstein en hij had wat met haar gehad.
James liep nonchalant naar ze toe, en keek naar hen, hij hoorde Christina wat fluisteren aan Lily, en Lily keek haar boos aan.
Hij hoorde Lily schreeuwen naar dat meisje, en hij liep meteen naar hen toe.
“Wat is er aan de hand, meisjes?” Zei hij zo galant mogelijk, hij haalde een hand door zijn haar en een paar meisjes achter Christina vielen flauw.
James graaide naar Lily’s arm en liep weg.
“Waar was dat voor nodig, Evers?” De neidige ondertoon in zijn stem was goed te horen.
“Dat jij alleen maar aan meisjes denkt, en nogsteeds niet beseft waar Remus is, hoeft nog niet te betekenen dat ik hetzelfde doe als jou, Potter!” Siste ze.
“Logisch Evers, jij denkt niet aan meisjes, heb je enig idee waar Remus is dan?” Vroeg hij zo nonchalant mogelijk.
Lily knikte, en James trok haar mee naar buiten.
“Waar dan?” Hij leek nieuwsgierig.
“Hij is ontvoerd, door iemand die wij niet kennen, ik kreeg een aanwijzing van mijn oom, en Christina is eigenlijk zijn dochter, we zijn dus familie, al laten we het niet zien.” James knikte, en zei niks, dus vertelde Lily wat Christina had gezegd.
“We laten het trouwens ook niet merken aan haar vriendinnen, ze wilt absoluut niet dat mensen weten dat wij familie zijn.” James knikte weer, als teken dat hij het had begrepen.
“Dus, Remus is ontvoerd, en wij moeten aanwijzingen zien te vinden?” Vroeg hij.
“Ja, elke week krijgen we er eentje, Christina wist verder niks. Om de beurt krijgen wij er eentje, alleen wij twee.” Hij vroeg zich af waarom.
Die gedachte sprak hij uit.
“Ik weet het niet, het lijkt een soort, spelletje, vind je ook niet?” Ze keek hem nadenkend aan.
“Ja, het lijkt wel zo..” Hij keek bedenkelijk.
“Ik ga, ik heb nog wat te doen, Sirius en Peter inlichtten namelijk, Remus heeft een, probleempje.” Zei James.
Lily knikte, ze snapte het wel.

Sam · Geplaatst: Za Sep 02, 2006 12:18

Nieuw stukje, ik heb het met moeite geschreven, omdat ik het steeds minder leuk vind om dit verhaal te schrijven, mede omdat ik ook zo weinig reacties krijg. Dus ik denk dat ik hierna nog een hoofdstuk ga schrijven, en er dan mee stop, voor de mensen die dit verhaal wel lazen: sorry, maar ik ga binnenkort met iets nieuws beginnen. Wink

Hoofdstuk 29: De tweede....

Lily
Een week ging voorbij.
Maar snapte ze het eigenlijk wel? Wist ze wel wat er aan de hand was?
Nee, ze wist het niet.
De volgende dag klonk er een enorm tumult op de gangen, ze was onder weg naar haar les Verweer en in een chagrijnige bui, ze miste Remus.
Ze liep langs het groepje, maar haar blik viel op iemand die in het midden lag.
Lily werd nieuwsgierig en liep er naartoe.
“Wat is hier aan de hand?!” Vroeg ze.
Het was Sirius.
“SIRIUS!!! Wat is er gebeurd!” Ze raakte een beetje in paniek.
Lily leviteerde Sirius, en liet hem naar de Ziekenzaal zweven.
Hij zag er verschrikkelijk uit, zijn gezicht zat onder de krassen en schrammen en hij had een blauw oog.
Vlak voor Lily en een zwevende Sirius voor de deur waren, schoot hij omhoog.
“Grapje Lily! Kijk! Opplakbare schrammen, krassen, en blauwe ogen!” Grijnsde hij.
Lily gilde en liet Sirius vallen, die hard op de grond kwam.
Lily foeterde Sirius uit.
Toen kwam Madame Plijster om de hoek, die foeterde Lily uit, en Sirius begon tegen Madame Plijster te schreeuwen dat het onterecht was.
Ze stopten alle drie abrupt, grinnikten even, en liepen alle drie een andere kant op.
Lily liep naar buiten, eigenlijk was het wel grappig wat Sirius had gedaan, maar Lily maakte zich zó druk om Remus dat ze heel snel uit haar slof schoot.
Lily deed haar handen in haar zakken, en voelde een briefje.
Ze pakte het kleine stukje perkament uit haar zak en las het.

“Vanavond gebeurt het.”

Drie woorden, ze moest James vinden. Hij kon haar helpen, misschien was het wel weer een aanwijzing.

James
James lag heerlijk in zijn bed te slapen, toen Lily binnenkwam,
Ze schreeuwde tegen hem dat hij zijn bed uit moest komen, ze trok zijn dekens van zich af en wachtte ongeduldig tot hij wakker was.
Ze duwde een briefje in zijn hand en hij las het.

“Vanavond gebeurt het.”

“Wat is dit? Wat gaat er vanavond gebeuren? Waar heb je dit gevonden, Evers?” Hij wist niet meer hoe hij haar moest noemen, dus gebruikte hij gewoon haar achternaam.
“Als je naar me had geluisterd, had je die vragen niet hoeven stellen! Dit is een stukje perkament, wat er gaat gebeuren weet ik niet, en het zat in de zak van mijn gewaad!” Lily gilde, en James trok zijn kussen over zijn hoofd om het geluid te dempen.
Lily gilde van frustratie en trok James zijn bed uit.

Die avond zaten Lily en Sirius aan James te vertellen wat ze die ochtend hadden meegemaakt, James kon er wel om lachen, maar hij snapte Lily’s reactie ook wel.
Lily, Sirius en James zaten te wachten tot er wat zou gebeuren, Peter was er niet.
Toen er om half twee s’nachts nog niks gebeurd was, liepen ze naar boven, uitgeput, en zonder Remus...
James lag in z’n bed, en kon zijn gedachten maar niet van Remus afzetten.

De volgende ochtend liep hij naar beneden, in de leerlingenkamer klonk er groot tumult.
“Wat is er gebeurd?” Vroeg hij aan Lily.
“Sirius is verdwenen! Hij is nergens!” James vloekte, er waren nu al twee van zijn vrienden weg!
James liep naar boven, en pakte zijn Tweewegspiegel, hij hoopte dat Sirius die bij zich had.
“Sluipvoet! Ben je daar?” Maar hij hoorde zijn stem dubbel, hij vloekte.
Was er nog een manier om met Sirius te communiceren? Hij dacht na, na een tijdje kwam hij tot de conclusie dat hij die niet had.
Langzaam stond hij op, hij hoorde getik tegen het raam.
Zijn uil stond voor het raam, zijn beste vriend was zojuist ontvoerd, of wat hij ook maar aan het doen was.