Wanneer werd jij emotioneel?

__xSmartie · 3e jaars Verdiend: 70 Sikkels Woonplaats: Zweinstein

Ik heb niet echt tranen in mijn ogen gehad, maar wel dat ik het zielig of heel mooi vond, maar ik kreeg geen tranen in m'n ogen.

Ik vond idd dat stukje dat ie zei: Does is hurt? Heel mooi. Ik vond het ook heel erg toen perkamentus dood ging, daar werd ik wel soort emotioneel van, dat vond ik echt heel erg.

J.J.D. · Geplaatst: Za Jan 19, 2008 12:22

Ik heb gedurende de hele reeks vele emotionele momenten gehad (dit omdat ik me heel erg inleef in de boeken) dit maakt de boeken ook zo goed...

Emotionele momenten in het laatste boek van een prachtige reeks waren zonder twijfel de dood van Dobby -zeer emotioneel moment!!!- en hoe dit zijn begrafenis beschreven wordt en de emoties die bij Harry Potter opborrelen (ook chapeau aan Loena die een afscheidswoordje zegt)('hier rust Dobby, een vrije elf') Crying or Very sad

, het bezoek aan de begraafplaats in Goderics Eind op kerstavond, de dood van Fred (toch iets minder emotioneel dan Dobby's dood), en uiteraard het moment waarop Harry zijn dood tegemoet gaat -de tranen leven maar komen toen...- met als toppunt het zinnetje 'doet het pijn?' (mijn ogen worden waterig als ik eraan terugdenk)
Crying or Very sad

Toen ik het boek helemaal uit had, had ik ook een emotioneel moment. Gewoon het besef dat het echt gedaan is met de boeken.
Maar in mijn fantasie zal het verhaal nooit stoppen!

'people say that I'm a dreamer, but I'm not the only one!'

please join us...

luke · 1e jaars Verdiend: 76 Sikkels Woonplaats: Naast de buren

Het was gewoon helemaal een geweldig boek maar ik denk dat ik het zieligst vond dat dobby dood ging dat greep je echt aan vindt ik omdat dobby erg tegen alle huiself dingen was

Narcissa · Geplaatst: Do Jan 24, 2008 18:10

Waar ik echt alleen even bij stil stond was bij Severus Snape. Toen heb ik het boek letterlijk een paar weken dicht gelaten om het verder te lezen. 'Het verhaal van de prins' is ook een van de mooiste hoofdstukken van alle Harry Potter ( naar mijn mening ).

Firminus Niggelus · Geplaatst: Di Jan 29, 2008 16:53

Hoewel ik de boeken erg mooi vindt,heb ik geen traan gelaten zelfs niet bij de dood van perkamentus.Hoewel ik me daar wel een beetje emotioneel bij voelde.

Serius Sluipvoet · Geplaatst: Do Jan 31, 2008 22:03

Ik heb nog niet alle boeken uit, maar tot dus ver (helaas pas boek 3, maar wel al alle films die uit zijn, film 5,) vind ik de dood van Serius Zwarts het ergst. hij was Harry's enige overgebleven 'familie' en nu heeft Harry echt helemaal niemand meer om te vertouwen en mee te praten enzo. Dat raakte me echt. Ik was ook erg emotioneel, niet dat ik moest hulen maar ik was erg blij en ook erg blij voor Harry, toen hij Cho kuste. Dat moet een heel.. uh... lekker Cool

moment voor Harry zijn geweest Wink

. ook toen Harry Dobby bevrijdde van de familie Malfidus was ik weer in zo'n bui waarvan ik dacht: LKKR DAN HARRY Very Happy

Remvon · 4e jaars Verdiend: 137 Sikkels Woonplaats: The Burrow

Toen Harry zijn dood tegemoet liep en naar Voldomort liep het verboden bos in, had ik het een beetje te kwaad.
Maar eerder was ik meer geëmotioneerd toen Sneep zijn patronus produceerde t.o. Perkamentus .... after al this time ... snik snik.

Genner · Bohemian Writer Verdiend: 0 Sikkels Woonplaats: HPF

Ik werd emotioneel bij Dobby ^^ Toen heb ik echt gehuild. Voor de rest af en toe een krop in m'n keel, maar vb. Freds dood en die van Lupin en Tonks was zo onwezenlijk...

vlinderr · Dreuzel Verdiend: 46 Sikkels

Ik heb niet gehuild met het lezen van alle boeken, maar vond het wel echt superjammer dat het klaar was met de boeken.
Het meest verontwaardigt was ik toen Sneep Perkamentus doodde, ik had altijd vermoed dat hij aan de goede kant stond, en dat was ineens weg aan het eind van boek 6.
Gelukkig kwamen in boek 7 alle antwoorden

Rivel · Dreuzel Verdiend: 52 Sikkels

Ik heb, ook al dachtr ik van wel enkel toen het boek uit was even een emotioneel moment gehad omdat het nu allemaal over is, de rest van de doden konden me niet veel schelen.

Secretus · Geplaatst: Zo Feb 10, 2008 15:20

Toen Sirius dood ging. Vooral door het feit dat hij gewoon achter het gordijn viel en Harry verwachte dat hij elk moment weer te voorschijn zou komen, maar dit niet deed. Verder ook toen Hedwig doodging, omdat je het totaal niet verwachte. En natuurlijk toen Harry realiseerde dat Sneep/Snape al die tijd aan de goede kant stond.

Dean · Dreuzel Verdiend: 52 Sikkels Woonplaats: The Burrow

Ik werd niet echt emtioneel als tranen in mijn ogen, maar bij Sirius dacht ik wel 'Dit kan niet, er zit vast iets anders achter waardoor hij weer tot leven komt'. Ik wilde niet geloven dat hij weg was. En bij Hedwig vond ik dat het niet echt gehoeven had, maar dat is meer omdat ik dacht dat Hedwig niet 'belangrijk genoeg was om dood te gaan', als je begrijpt wat ik bedoel Smile

Genner · Bohemian Writer Verdiend: 0 Sikkels Woonplaats: HPF

@Dean: Hedwigs dood was net wel belangrijk omdat het heel symbolisch was. Het betekende het einde van Harry's jeugd, van zijn onschuld. De reden van de doden vind je hier.

Darren · Geplaatst: Di Feb 19, 2008 21:46

Verschillende momenten. De Harry Potter reeks is erg lang en het is om eerlijk te zijn een tijd terug dat ik ze heb gelezen (behalve deel zeven, maar dat was ook niet gisteren). De dood van Sirius vond ik heel erg en ook toen Dumbledore stierf was ik wat emotioneel. Ik heb voor zover ik weet nog nooit bij een deel gehuild, maar dat betekent niet dat ik het heel erg vond. Ik moet ze nog eens overlezen, maar ik weet dat ik bij meerdere situaties emotioneel raakte. In Deathly Hollows ook wel veel, eigenlijk. Veel personages gaan erin dood, ook mensen van wie je het niet verwacht of waarbij het heel spontaan gebeurt. Er waren ook nogal wat Dumbledore momenten die diep gingen. Dumbs de filosoof. *Grins* xD Anyprooh, bij meerdere dingen dus. Er zitten ook veel mooie gedeeltes in Harry Potter. Just got to love that series. ^^ <33

Remvon · 4e jaars Verdiend: 137 Sikkels Woonplaats: The Burrow

Ik heb net de halfblood prince weer uitgelezen en werd weer emotioneel toen de phoenix begon the zingen nadat Perkamentus was gedood en iedereen ademloos aan het luisteren was. Ik kan het me zo voorstellen: muziek kan zo diep gaan op zo'n moment.