Wanneer werd jij emotioneel?

avadanick · Geplaatst: Za Feb 23, 2008 12:52

Ik werd emotioneel, dan eerder een gevoel van euforie, toen Knijster de huiselfen aanvoerde en de dooddoeners begon aan te vallen met bijlen en messen.

'Vecht voor mijn meester, meester Regulus'

Toen had ik echt iets van komaan Knijster en er verscheen spontaan een glimlach op mijn gezicht.

Elyn · Hotemetoot Verdiend: 334 Sikkels

In het vijfde boek vanaf dat Sirius doodging en toen Harry helemaal flipte... En in het zevende boek als Harry beseft dat hij moet doodgaan, en hij alles voor de laatste keer aanschouwt... Ik kon niet meer, dat was echt te erg.
En ook bij de epiloog moest ik vreselijk wenen, gewoon omdat het gedaan was... mijn jarenlange obsessie. Fini.
Ik heb de hele nacht gehuild toen, eigelijk.

Dan_fan · 1e jaars Verdiend: 91 Sikkels Woonplaats: Sint-philipsland

eigenlijk toen voldemort verslagen was en harry met iedereen moest praten en alleen een paar vrienden wou zien

Keaton

Ik werd het meest emotioneel toen het tot me doordrong dat ik het uitgelezen had, dat ik wist hoe het zou aflopen en dat mijn spanning afgelopen was, ik vond/vind dat erg jammer, dat ik niet totaal in de wereld van het boek meer kon duiken, haha.

In het boek zelf vind de dood van Dwaaloog erg apart, ik had gedacht (en het ook leuker gevonden) als hij zal leven, de onoverwinnelijke schouwer!!

Toen Perkamentus werd vermoord door Sneep, ik dacht toen ook van what the ** ... erg moment dat
De dood van Sneep, omdat je toen wist hoe goed Sneep eigenlijk was en het allemaal voor Lily deed, en zijn laatste woorden om de ogen van Lily dan te zien. En daartegenover de medogenloosheid van Voldemort natuurlijk.

En tot slot toen Harry dacht/wist dat hij zichzelf moest opofferen, ook omdat ik toen zoiets had van, zo kan en zal het toch niet eindigen..

Eleonora · Dreuzel Verdiend: 47 Sikkels Woonplaats: Dronten

Toen de geesten van zijn geliefde met hem mee liep naar het bos waar voldemort zit... en dat hij vraagt of dood gaan pijn doet....

en toen marcel de slang dode... toen voelde ik ook een emotie.. maar niet echt verdiet maar meer trots op marcel!

en waar ik het niet droog hielt was bij dat fred dood ging Sad

Houwvan · Dreuzel Verdiend: 47 Sikkels

mm.. ik weet het allemaal niet meer, best wel vaak volgens mij.
Kwa sterfgevallen
Toen Perkamentus en Dobby doodgingen, dat vond ik echt erg! Surprised

nathan · 1e jaars Verdiend: 79 Sikkels Woonplaats: Wegisweg 92

Ik werd echt triest bij de dood van Perkamentus. Ik dacht dat het een grap was en heb tot het einde van het 7de boek gehoopt dat hij weer levend zou worden.

Chris. · 31-12-08

nathan schreef:

Ik werd echt triest bij de dood van Perkamentus. Ik dacht dat het een grap was en heb tot het einde van het 7de boek gehoopt dat hij weer levend zou worden.

Het was al bevestigd door Rowling dat hij niet meer (levend) terug zou komen. Maar er is best veel over hem gezegd in het laatste boek, daarnaast is hij ook een keer half levend (In het hoofdstuk in King's Cross station) teruggekomen.

Vallius · Dreuzel Verdiend: 47 Sikkels

Ik denk dat ik wel vaak een vreemd gevoel kreeg bij bepaalde pasages in de boeken, maar er zijn er maar van 2 dat ik nog goed kan herinneren.

De eerste was in boek 3, wanneer harry voor een moment dacht dat hij bij Sirius zou mogen gaan inwonen en dat dan net wormtail ontsnapt en dus die toekomst met zijn peetvader aan diggelen valt. Ik leefde gewoon echt echt mee met harry toen, ik wou dat hij gelukkig was en weg bij die duffelingen kon gaan.

De tweede keer was toen harry "stierf" in boek 7, maarjah dat zullen vele wel ook gevoeld hebben.

-Feniks- · Dreuzel Verdiend: 64 Sikkels

Eigenlijk was ben ik niet echt heel emotioneel geworden bij Harry potter 7, wel bij 5 toen Sirus dood ging en bij 6 toen Perkamentus dood ging.
mischien komt dat omdat ik al wist wat er ging gebeuren Sad

ik vond het wel heel erg toen dobby dood ging !

Fiore · 1e jaars Verdiend: 67 Sikkels

Ik werd op meerdere momenten emotioneel, eerlijk gezegd. In deel vijf werd ik emotioneel bij de dood van Sirius, dat vond ik echt heel erg zielig voor Harry. Ik werd ook echt heel erg emotioneel toen Harry besefte dat hij dood moest gaan om Voldemort uit te schakelen, en bij dat gesprek van Perkamentus. Ik dacht echt dat hij dood was. Verder werd ik ook een beetje emotioneel bij de dood van Fred Wemel, dat vond ik zo sneu voor George! Verder zijn er vast meer dingen die me geraakt hebben, maar die zijn me niet specifiek bijgebleven.

xxsophietJJ · Dreuzel Verdiend: 44 Sikkels

het laatste boek, de relieken van de dood, daar werd ik toch we leven emotioneel toen o.a. voldemort finally was verslagen en iedereen juichte etc. dat vond ik zo allemama mooi Surprised

en het einde van boek 7 off course Very Happy

eva(nna) · Geplaatst: Di Jun 10, 2008 19:26

Toen harry vroeg, voor hij dacht te sterven. "Doet het pijn,sterven?"
toen kreeg ik toch een traantje in m'n ogen. ook bij de dood van Dobby.
Snif*

Pumpkinsoup · Geplaatst: Di Jun 10, 2008 20:25

Ik vond het, het ergste toen Dobby stierf (oh Gods, Dobby was geweldig <3). Ook heb ik een bepaald gevoel gehad toen Knijster vertelde over hoe Voldemort hem meenam en hoe Regulus zichzelf heeft opgeofferd voor het Gruzielement. Toen Fred doodging, was ik helemaal ontroostbaar, Fred was mijn lievelingsWemel. En toen Marcel de slang doodde. Ik was zo ongelovelijk trots op Marcel! En ook heb ik veel gevoel gehad bij de conversatie tussen Draco en Perkamentus in het zesde boek. Daar is zoveel duidelijk geworden over Draco, over hoe zwaar hij het had etc. Nou is Draco altijd al een van mijn favoriete personages geweest, maar sinds dat is hij echt mijn lievelingspersonage. Draco is altijd een verwend rotjochie geweest, maar toch blijft ie een lief ventje diep onder die bescherming.

Anton Goldstein · 2e jaars Verdiend: 55 Sikkels

Ik heb tranen in m'n ogen gehad toen Harry Hedwig verloor.
Hedwig is eigenlijk z'n héle toverleven bij hem geweest, zélf in de schoolvakantie, zonder die uil zou hij nooit brieven in de vakantie naar zijn vrienden kunnen schrijven, door hem bleef hij toch maar contact hebben met de toverwereld. Ook toen hij pissed op Hedwig was, en dan verliest hij hem, dat vond ik écht zo emotioneel.