Harry Potter Forum index
Dit forum is gesloten. Bezoek nu de vernieuwde versie van HPF!
 Harry Potter Forum gesloten  •   Inloggen

 [AF] Make me feel like I am worth you taking the risks... Volgende onderwerp
Vorige onderwerp

Sla dit onderwerp op als textbestand
Poll :: Wat vinden jullie van mijn verhaal?

Uitmuntend
48%
 48%  [ 24 ]
Boven verwachting
24%
 24%  [ 12 ]
Acceptabel
10%
 10%  [ 5 ]
Slecht
2%
 2%  [ 1 ]
Dieptreurig
0%
 0%  [ 0 ]
Zwakzinnig
14%
 14%  [ 7 ]
Totaal aantal stemmen : 49


Auteur Bericht
Josse
Heksenleider 2e klas
Heksenleider 2e klas


Verdiend: 0 Sikkels
Woonplaats: on top of the roof

Josse is offline.  Afdelingslogo
BerichtGeplaatst: Zo Apr 15, 2007 21:44 Terug naar boven Sla dit bericht op

Hey lezers!

Ik post geen stukje, maar ik heb het wel geschreven. Angela is het aan het readen, en ik post het volgende week, dan edit ik dit bericht, en post ik waarschijnlijk ook een nieuw stukje.
Nu, waarom zo moeilijk? Als straf voor Shirley en Kathleen. Shirley zit er waarschijnlijk niet mee, die heeft heel Shattered Heart om te lezen. Ja, dat heeft Kathleen haar gestuurd. En aangezien ik toch niet spetterend veel fans heb, (Ik klaag niet!) dacht ik, degenen die het stukje van vandaag willen lezen kunnen PB-en. Die krijgen het dan ge-PB-d als Angela het geread heeft. En anders, dan wacht je tot volgende week, of als je niet kan of wil PB-en e-mail je maar.
Nou, ik hoop dat Shirley zich nu schaamt. XD
Tot volgende week!

xox Josse

Edit: het stukje dat ik ook al aan Duffie en Laura gestuurd had, op hun aanvraag.




    Hoofdstuk 14: James op vakantie en met Dreuzels in de trein
Onderweg naar huis had James het gevoel dat hij aan een kruisverhoor onderworpen werd.
�Hoe was je schooljaar?� was de eerste, onschuldige vraag van zijn moeder geweest. Uit ervaring wist James dat hij er met een standaard �Goed hoor,� niet vanaf zou komen.
�Fijn. Het schoolwerk was eigenlijk te makkelijk. Maar we hebben ons geamuseerd met bezoekjes aan Zweinsveld en het pesten van Zwadderaars. En we hebben in Zweinsveld een leuke vrouw ontmoet. Elizabeth. Daar zijn we vaak op bezoek geweest, ze heeft een fantastisch huisje met een tuintje.� Het was niet gelogen, ze hadden zich geamuseerd, en ze hadden de M&M�s ontdekt en gevolgd, dat kan je ook als pesten beschouwen. Hij wist alleen niet waarom hij zijn ouders w�l over Elizabeth, maar niet over Emma vertelde.
�Wat hebben jullie die arme Zwadderaars dan aangedaan?� vroeg zijn moeder.
�Tut tut! Eerst, Zwadderaars zijn over het algemeen niet arm. En ten tweede, James, goed gedaan. Als een echte Griffoendor leer jij ze maar een lesje!� lacht zijn vader en hij draaide zich om en gaf James een knipoog. James zuchtte inwendig, kon hij de M&M�s maar zo makkelijk stoppen als zijn vader nu dacht�
�Let jij nu maar op de weg!� zei James� moeder. Ze was ook een heks, en niet gewend aan Dreuzelvervoer, inclusief auto�s. Het kruisverhoor ging nog lange tijd door, maar James wist zich er zonder te veel schade uit te draaien.

Thuis haastte James zich direct naar zijn kamer. Het was er ongewoon netjes maar toen James zijn koffer neer zette en deze open spatte voelde hij zich al wat meer thuis. Hij groef even in zijn koffer en vond toen wat hij zocht, een boek over Zwerkbal door de eeuwen heen. Hij kende het uit zijn hoofd, maar toch las hij het opnieuw en opnieuw. James plofte op zijn bed, sommeerde en glas pompoensap, pakte zijn boek, en terwijl zijn ogen over de regels gingen liet hij zijn gedachten de vrije loop gaan.

�s Avonds tijdens het eten ging het kruisverhoor onvermoeibaar door.
�Ga je zometeen wel inpakken?� vroeg zijn moeder. Ze zouden de volgende ochtend op vakantie gaan.
�Jaha!� zuchtte James. �Hoe gaan we eigenlijk?�
�Met de trein,� antwoordde zijn moeder.
�Met de tr�in? De Dreuzeltrein? Overleef je dat wel?�
�Ja, ik denk het wel. Het is snel, en je vader leek het fascin�rend!� zuchtte zijn moeder. James moest onwillekeurig lachen en bedacht zich dat er ook weinig andere opties waren. De Collectebus ja, maar dan moet je wel van milkshakes houden. En een viavia naar een Dreuzelcamping vond het ministerie waarschijnlijk ook geen goed idee.
Het tas inpakken ging dankzij een aantal simpele spreuken snel, en dan bleef er voor James nog tijd over om even het dorp in te gaan.
�Hoe laat ben je terug?� vroeg zijn moeder toen James al bij de deur stond.
�E�n uur,� antwoordde hij. En voor zijn moeder nog iets kon zeggen had James de deur achter zich dicht getrokken.

Onderweg naar het dorp kwam James een paar jongens tegen die hij wel kende van de vakanties die hij thuis doorbracht. Ze waren niet echt vrienden. James had zich gewoon omhoog gewerkt, en nu werd hij als het toonbeeld van cool gezien. Het feit dat hij tien maanden per jaar op een onbekende plek vertoefde maakte hem alleen maar cooler.
�Hey Jamefh!� riep een magere jongen die, als James het zich goed herinnerde, Wim heette. Hij sliste onsterfelijk, en daarom werd hij Kaas genoemd. Alleen al omdat hij dan riep �Ik heet geen Kaafh! Ik heet Wim!� Iets wat altijd hilarische situaties opleverde.
�Hey Kaas!� lachte James en hij knikte naar de andere jongens.
�Ik heet geen Kaafh. Ik heet Wim!� protesteerde Wim zwakjes, maar het groepje reageerde niet eens meer.

James wist zich te amuseren die avond, en om half twee rolde hij zijn bed in. Om er vervolgens om zeven uur �s ochtends weer uit gehaald te worden door zijn moeder.
�W�t?� vroeg James vanonder zijn kussen.
�Opstaan, je moet ook nog ontbijten,� zuchtte mevrouw Lynch.
�Maar ik � � probeerde James nog. Maar zijn moeder kende geen genade en trok de dekens eraf, deed de gordijnen en toen het raam open.
�KOUD!� schreeuwde James.
�Welnee,� antwoordde zijn moeder. �Lekker fris. En nu opstaan.�
James wist zichzelf enige tijd later zijn bed uit te krijgen, nam een douche en ontbeet met een broodje en een dubbele espresso.
Toen hij om half acht, veel te vroeg naar James� smaak, in de auto zat, op weg naar het station bedankte hij in gedachten de uitvinder van koffie.
Op het station lukte het James� vader verassend goed om de goede trein te vinden en om tien uur zat James in de trein aan zijn derde espresso toen de trein zich in beweging zette.
Even later kwam er een meisje met blonde krullen naast James zitten.
�Mag ik hier zitten?� vroeg ze nog. James bedacht dat dit een onnodige vraag was omdat ze al zat maar glimlachte en zei dat het mocht.
�Ik ben Josephine,� glimlacht het meisje.
�James,� knikt James en hij kan het niet laten om charmant te knipogen.
�Ga je ook naar Frankrijk?� lacht Josephine. James knikt.
�Met mijn ouders,� zegt hij met een knikje naar zijn ouders, die twee rijen verder zitten.
�Ok�,� glimlacht Josephine.
    Around The World - Red Hot Chili Peppers

    All around the world
    We could make time
    Rompin' and a stompin'
    cause I'm in my prime
    Born in the north
    And sworn to entertain ya
    cause I'm down for
    The state of Pennsylvania

    I try not to whine
    But I must warn ya
    'bout the motherfucking girls
    From California

    Alabama baby
    Said hallelujah
    Good God girl
    I wish I knew ya

    I know I know for sure
    That life is beautiful around the world
    I know I know its you
    You say hello and then I say I do

    Come back baby
    cause I'd like to say
    I've been around the world
    Back from Bombay

    Fox hole love
    Pie in your face
    Living in and out
    Of a big fat suitcase

    Bonafide ride
    Step aside my Johnson
    Yes I could
    In the woods of Wisconsin

    Wake up the cake
    Its a lake she's kissin' me
    As they do when
    When they do in Sicily

    I know I know for sure
    That life is beautiful around the world
    I know I know it's you
    You say hello and then I say I do

    Where you want to go
    Who you want to be
    What you want to do
    Just come with me

    I saw God
    And I saw the fountains
    You and me girl
    Sittin' in the Swiss mountains

    Me oh my o
    Me and guy o
    Freer than a bird
    cause were rockin' Ohio

    Around the world
    I feel dutiful
    Take a wife
    cause life is beautiful

    I know I know for sure
    $%%&*^&^$#$@##%&^*(*(&%%^$%$
    I know I know its you
    &*%^$#@#$%^&*&()**%%$#@#$%*%

    Mother Russia do not suffer
    I know you're bold enough
    I've been around the world
    And I have seen your love
    I know I know its you
    You say hello and then I say I do





_________________
    I'm staring at a broken door, there's nothing left here anymore
    My room is cold, it's making me insane
    I've been waiting here so long but now the moment seems to have come


    The show must go on my moonlight

    MiYuvi


Laatst aangepast door Josse op Za Nov 24, 2007 15:25; in totaal 7 keer bewerkt
Profiel bekijkenStuur privébericht
Josse
Heksenleider 2e klas
Heksenleider 2e klas


Verdiend: 0 Sikkels
Woonplaats: on top of the roof

Josse is offline.  Afdelingslogo
BerichtGeplaatst: Zo Jun 03, 2007 12:36 Terug naar boven Sla dit bericht op

Josse schreef:
Hey lieve lezers,

Zoals jullie waarschijnlijk al wel gemerkt hebben post ik niet zo veel meer. Dat is niet omdat ik geen inspiratie heb, integendeel, maar omdat ik gewoon geen tijd heb. Niet om het allemaal uit te typen, te posten, en alles wat eromheen gaat. Dus ik ga even een vriendelijk modje PB-en voor een tijdelijk slot tot ik door mijn examens heen ben. Die wil ik namelijk wel halen. Ik edit mijn post hierboven nog met het laatste stukje en zodra ik weer vrije tijd heb die ik niet aan studeren hoef te besteden (echte vrije tijd dus), ga ik weer posten. Tot die tijd zullen jullie het moeten doen met alle andere goede verhalen die hier op het forum en de rest van het onmetelijke internet te vinden zijn.
Oja, Duffie en Laura, nog bedankt voor de reactie. =)

xox Josse Kris

P.S.
Mensen wiens fanfiction ik lees zullen mijn reactie(s) dus ook even moeten missen, waarschijnlijk hadden jullie het gebrek aan respons ook al opgemerkt. (Goh, wat is iedereen hier snel.)

Lieve Shirley, een TIJDELIJK slot. TIJDELIJK dus. Ik ga door, na mijn examens. En dan maak ik het af. TIJDELIJK meid, denk je dat je dat kan overleven?


Heey lieve lezers!

Ik ben weer terug, mijn examens zijn achter de rug. (en aardig gelukt ook) dus ik kan weer posten. Het gaat goed met mijn plot, dus jullie hoeven niet bang te zijn dat dit ��n van de verhalen-zonder-einde wordt. xD
Angela (dracogirly), nog bedankt voor het trouwe readen! (:
Nou, heel veel plezier met dit stukje, en ik ben benieuwd naar jullie reactie(s)!

xox Josse Kris




James en Josephine waren in staat om elkaar te amuseren tot ze in Frankrijk aankwamen en Josephine de trein uit moest. Ze namen afscheid met een zoen en Josephine gaf haar mobiele nummer aan James. James had geen idee wat hij met een GSM-nummer moest en besloot om het maar te vergeten. Dat lukte toen Keira instapte. Keira had witte dopjes in haar oren en toen ze tegenover James ging zitten tikte ze in een bepaald ritme op het tafeltje. James keek haar vol verbazing aan. Hij wist niet zeker of hij dit meisje wel beter wilde leren kennen, ze had een vreemde tik.
�Is er iets?� vroeg het meisje en ze haalde een wit dopje uit haar oren. James realiseerde zich dat zijn mond open stond en klapte hem snel dicht. Hij hoorde vage geluiden en nam aan dat ze uit de witte dopjes kwamen.
�O, nee, niets hoor,� herstelde James zich. �Ik ben James,� stelde hij zichzelf voor. Het meisje vertelde dat ze Keira heette en dat ze alleen op weg was naar haar ouders, die in Marseille woonden.
�Waar woon jij dan?� vroeg James. Op de een of andere manier werd hij gefascineerd door dit meisje.
�Marseille,� glimlachte ze. James knikte, maar hij snapte niet wat ze dan in Noord-Frankrijk deed, maar goed. Hij besloot om maar niet naar de witte dopjes te vragen. Hij zat immers in een Dreuzeltrein en misschien was het wel een gewoonte onder Dreuzels om witte dopjes in je oren te stoppen. Nu hij goed om zich heen keek zag hij dat meer reizigers witte dopjes in hun oren hadden. Er kwam muziek uit, was hij nu achter, maar James snapte nog niet wat er zo leuk aan was.

De rest van de reis verbaasde James zich over Dreuzels. Hij bedacht zich dat het helemaal niet zo erg was om met de trein te gaan, je kan er heerlijk lezen. Toen ze over Parijs kwamen moesten ze overstappen en kwamen ze in een enorm drukke trein terecht. Hij ging noodgedwongen naast een meisje zitten dat druk aan het lezen was in een boekje en er af en toe wat in schreef. Hij zat haar te bekijken en bedacht dat ze bijzonder was. Zo zag ze er gewoon uit, sommige mensen zie je en dan weet je dat ze bijzonder zijn.
James besloot voor ��n van de weinig keren om geen gesprek te beginnen, het meisje zag er mooi uit als ze zo ingespannen aan het lezen was.
Na ongeveer een half uur deed ze het boek, waarvan James dacht dat het een dagboek was, dicht en haalde ze een dik boek tevoorschijn. James kon niet zien hoe het heette, of wie de schrijver was maar bleef kijken hoe ze las. Na nog twintig minuten keek het meisje opeens op.
�Goedemiddag,� glimlachte ze vriendelijk. James voelde zich ietwat betrapt dat hij zo had zitten kijken en mompelde hallo.
�Wat brengt jou in deze drukbevolkte trein?� vroeg ze, James� g�ne negerend.
�Mijn ouders, we gaan op vakantie,� zei James. Waarom voelde hij zich zo gewoontjes bij dit meisje, hij was niet gewoontjes!
�Ah, vakantie,� zei ze terwijl ze knikte. �Heerlijk, ik ga ook graag op vakantie, ben je wel eens in de Franse Pyrenee�n geweest?�
�Nee,� aarzelde James.
�Aha, daar zou je echt eens naartoe moeten gaan. De rust die de enorme gebergten uitstralen, de geheimen die ze verbergen zijn werkelijk hypnotiserend. Je wordt werkelijk gedwongen naar jezelf te luisteren, ik kom er graag,� zei ze.
�Waar kom je dan?� vroeg James. Dit meisje praatte alsof ze geboren was om te praten, alsof ze al haar woorden afwoog voor ze ze sprak, en toch klonk alles vloeiend.
�Ik slaap in een blokhut, soms neem ik een vriend of vriendin mee, maar meestal ga ik alleen. Niet lang, een week meestal. Maar ik kan er heerlijk lezen en nadenken. De mooiste dingen die ik geschreven heb, schreef ik daar.�
�Schrijf je? Gedichten? Of verhalen?� vroeg James gretig. Hij vergat helemaal te vragen of ze wel eens met haar vriend naar de Pyrenee�n ging.
�Gedichten en verhalen,� antwoordde ze. �Maar voornamelijk lees ik, lezen is de grondslag van een goed verhaal. Je leert en ontwikkeld je eigen stijl en smaak door veel te lezen. Mensen lezen te weinig, daarom weten ze te weinig en ontwikkelen ze zichzelf niet. Het lijkt alsof mensen blijven steken in de puberteit en na de middelbare school niet meer bij leren, of bij willen leren.�
�Maar dan heb je geen leraren meer,� zei James verward.
�Jawel, die zijn er altijd. Zie je die man daar?� vroeg het meisje terwijl ze bijna onzichtbaar knikte naar de man die aan de andere kant van het gangpad naar buiten keek. James knikte. �Hij is een leraar.�
�Hoe weet jij dat nou?� vroeg James.
�Omdat hij weet hoe het is om te leven. Om te ademen en na te denken. Om alle invloeden van je omgeving buiten te sluiten en je op jezelf te concentreren. Alleen d�n kan je leren. Je hebt geen leraar nodig�� Het meisje leek even na te denken. �Wat is je naam eigenlijk?�
�James Lynch,� zei James, verbaast van deze vraag.
�Ik ben Lianne Holland,� stelde ze zichzelf voor en ze gaf James een stevige hand. �Je hebt geen leraar nodig James, ook jij niet.� James knikte bewonderswaardig en keek nog eens naar de man. Hij had bruine krullen die kort geknipt waren en droeg een versleten spijkerbroek. James bedacht dat hij er knap uitzag, al was hij niet het standaard model voor Calvin Klein.
�Maar je zei net dat er altijd leraren zijn. Terwijl je zegt dat een mens geen leraar nodig heeft,� vroeg James niet-begrijpend.
�Een mens heeft geen docent nodig, maar leraren zijn er altijd. Een docent is iemand die je met �meneer� aanspreekt en die je uitlegt wat de stelling van Pythagoras is. Terwijl een leraar een voorbeeld is, het is iemand die je tegenkomt en waar je wijsheid en hoop uit put. Je bent altijd leraar, en altijd leerling, maar docenten heb je niet nodig.� James viel stiel en dacht na over wat Lianne gezegd had. Als dat zo is, is Emma dan een leraar voor mij? En ben ik misschien wel een leraar voor iemand anders? Zijn we allemaal elkaars leraren? James bedacht dat dit het nogal gecompliceerd maakte. Maar misschien was het wel waar, en leer je door mensen die je bewonderd te imiteren. Wie imiteerde hij dan dat hij zo was als hij was?
    Times Like These - Foo Fighters

    I am a one way motorway
    I'm the one that drives away
    Then follows you back home
    I am a street light shining
    I'm a wild light blinding bright
    Burning off alone

    It's times like these you learn to live again
    It's times like these you give and give again
    It's times like these you learn to love again
    It's times like these time and time again

    I am a new day rising
    I'm a brand new sky
    To hang the stars upon tonight
    I am a little divided
    Do I stay or run away
    And leave it all behind?

    It's times like these you learn to live again
    It's times like these you give and give again
    It's times like these you learn to love again
    It's times like these time and time again





_________________
    I'm staring at a broken door, there's nothing left here anymore
    My room is cold, it's making me insane
    I've been waiting here so long but now the moment seems to have come


    The show must go on my moonlight

    MiYuvi


Laatst aangepast door Josse op Za Nov 24, 2007 15:27; in totaal 3 keer bewerkt
Profiel bekijkenStuur privébericht
Josse
Heksenleider 2e klas
Heksenleider 2e klas


Verdiend: 0 Sikkels
Woonplaats: on top of the roof

Josse is offline.  Afdelingslogo
BerichtGeplaatst: Ma Jun 11, 2007 18:59 Terug naar boven Sla dit bericht op

Hey lieve lezers,

Hier ben ik weer. Geen reacties, maar goed. Ik wordt wel gelezen, denk ik. Dus ik post weer.
Angela, bedankt voor het readen, en mag ik jullie nog even wijzen op mijn kersverse banner, toegevoegd aan de beginpost?
Bedankt.

xox Josse Kris




Het komende half uur maakten James� gedachten overuren en hij ontdekte dat Lianne geen witte dopjes met muziek in haar oren had, wat hij zojuist bij Keira nog wel had gezien.
�Ik moet er hier uit, maar ik wens je een leerzame vakantie. Misschien zie ik je nog eens,� glimlachte Lianne toen ze bij het station van Dijon waren.
�Ja,� antwoordde James alleen maar. Toen ze bijna de coup� uit was riep hij nog �bedankt!� Terwijl de trein zich even later weer in beweging zette bedacht James zich dat reizen met een Dreuzeltrein veel vermoeiender was dan hij had gedacht. Hij had niet eens meer de moeite genomen om meer te weten te komen over het meisje dat de plaats van Lianne had ingenomen in de overvolle trein. Iets dat, voor James� doen, zeer uitzonderlijk was.

Echter, toen ze aankwamen in Marseille was James Lianne al weer bijna vergeten. De zon, de mensen en het strand maakten dat hij automatisch op stand hunk sprong, en Lianne verdween naar de achtergrond.

�Hey,� grijnsde James naar een blonde dame. Hij zat met wat vrienden op een terrasje en had al minstens zeven dagen niet meer nagedacht. In de tussentijd was hij (nog) bruiner geworden, en had contact gemaakt met wat jongens die in hetzelfde appartementencomplex verbleven als James en zijn ouders. Ook had hij al met minstens zeven meisjes gezoend. Het was dus de vakantie waar hij al sinds september vorig jaar naar verlangde. Het meisje lachte verlegen en liep vervolgens bijna tegen een uitzonderlijk dikke badgast aan.
James en zijn vrienden lachten haar schaamteloos uit, en het meisje liep met een rood hoofd weg. James volgde haar met haar ogen en zag dat ze naar haar vriendinnen liep. Die keken allebei vol medelijden naar het meisje. James schrok toen er iemand opkeek in zijn richting. Het feit dat hij het meisje herkende was vrij bijzonder, dat was niet een gewoonte van James.
�Dude, wie is die chick?!� vroeg Carlo, ��n van de nieuwe vrienden van James.
�O, uhm, Keira, in de trein ontmoet,� antwoordde James vaag terwijl hij zijn ogen niet van Keira afhield.

�James,� zei Keira toen ze bij James aan tafel ging zitten.
�Keira,� antwoordde James. �Dit zijn mijn vrienden, Carlo, Fernando, Marco en Koen.� Keira knikte naar de vrienden van James en richtte zich toen weer op James.
�Goede reis gehad?� vroeg ze. James knikte en vroeg beleefdheidshalve hoe de reis van Keira was geweest en Keira antwoordde beleefd dat die ook goed was geweest.
�Ken jij die chick die net langs liep?� vroeg Marco toen aan Keira.
�Ja, dat is een vriendin van mij,� Keira klonk koel en James wist niet of deze toenadering een goed idee was van Marco.
�Leuke meid,� knikte Marco.
�Ja, jammer alleen dat James haar zo lullig behandelde,� zei Keira. James hart sloeg over en zijn ogen flitsten van Keira naar Marco, terug naar Keira.
�Ik zei h�y!� protesteerde hij verontwaardigd.
�Ja mister player, dat is duidelijk. En het uitlachen was zeker ook vriendelijk bedoeld? Een toenadering?�
�Ok�, dat was flauw,� mengde Fernando zich in het gesprek.
�Oja?� vroeg James.
�Ja,� zeiden Marco en Fernando tegelijk. Keira keek James afwachtend aan.
�Ok�, zal ik dan maar mijn excuus aanbieden?� vroeg James verveeld. Keira knikte tevreden en even later stond James tegenover het meisje-dat-een-ontmoeting-had-gehad-met-een-dikke-badgast.
�Sorry,� zei hij. Keira keek hem doordringend aan. �Sorry dat we je uitlachten, het was flauw,� voegde James er dus maar aan toe. Keira knikte tevreden en het meisje mompelde iets dat leek op het is goed. James keek Keira zelfvoldaan aan en liep toen terug naar zijn vrienden, halverwege echter, werd hij ingehaald door Keira.
�Bedankt,� glimlachte ze. Ze zag er best leuk uit met een glimlach en zonder die vreemde witte dopjes.
�Het was een plezier,� grijnsde James.
�Had je spijt?� vroeg Keira, ze slaagde er niet in enige verbazing te onderdrukken.
�Het was fijn om te merken dat ik je hiermee een plezier deed,� zei James, bewust niet ontkennend dat hij spijt had. Keira leek niet te weten wat ze moest zeggen en het was even stil.
�Bedankt,� zei ze toen met dezelfde glimlach, en James kon het niet laten om te knipogen voor hij terug liep naar zijn vrienden.

Die avond kwam hij Keira weer tegen toen hij met zijn vrienden aan het stappen was. Hij signaleerde haar meteen toen hij de club binnenkwam. Ze stond aan de bar wat te drinken, en was in gesprek met een jongen met stekeltjeshaar en een bril. James ging op enkele meters van de jongen, in het gezichtsveld van Keira, aan de bar staan en bestelde een biertje.
James keek even op nadat hij betaald had en zag Keira over de schouder van de jongen met het stekeltjeshaar naar James kijken. Hij deed echter alsof hij haar niet zag, en draaide zich om toen er een meisje tegen hem aanbotste.
Ze was klein, en zo mager dat James haar niet durfde aan te raken, uit angst haar te breken. Dus draaide hij zich weer om, en keek, opnieuw, recht in de ogen van Keira. Hij negeerde haar opnieuw.
Even amuseerde hij zich met het observeren van de dansvloer, toen hij de blik van Keira weer in zijn achterhoofd voelde prikken. Deze keer stond hij op, en liep naar Keira toe terwijl hij haar nog steeds niet aankeek. Pas toen hij zich ongeveer tussen Keira en de jongen met het stekeltjeshaar in gewurmd had keek hij op.
�Mag ik deze dans van u?� vroeg James terwijl hij een kniebuiging maakte. Keira knikte en ze liep voorop naar de dansvloer.
�Pardon, ik was met haar aan het praten!� klonk er toen een verontwaardigde stem achter James. James keek om en zag de jongen met het stekeltjeshaar.
�O, sorry,� zei hij quasi-beschaamd. �Wat is je naam?�
�Johnny,� antwoordde Johnny.
�Geef je nummer maar Johnny, dan belt Keira je wel.� Johnny krabbelde zijn nummer op een bierviltje. Terwijl James achter Keira aan liep propte hij het bierviltje in zijn broekzak.

�Je danst goed,� fluisterde James naar Keira.
�Ja..� glimlachte ze.
I�m gonna get you drunk�
�Hoe gaat het met je vriendin?�
�Weet je haar naam niet meer?� vroeg Keira
�Je hebt me haar naam niet verteld.�
They�re always standing next to me� klonk de muziek door James� stem.
�Clarissa,� antwoordde Keira zonder James te vertelen hoe het met haar ging.
    My Interpretation – Mika

    You talk about life, you talk about death,
    And everything in between,
    Like it's nothing, and the words are easy.
    You talk about me, and you talk about you,
    And everything I do,
    Like it's something, that needs repeating.
    I don't need an alibi or for you to realize,
    The things we left unsaid,
    Are only taking space up in our head.
    Make it my fault, win the game
    Point the finger, place the blame
    It does me up and down,
    It doesn't matter now.


    The first two weeks turn into ten,
    I hold my breath and wonder when it'll happen,
    Does it really matter?
    If half of what you said is true,
    And half of what I didn't do could be different,
    Would it make it better?
    If we forget the things we know.
    Would we have somewhere to go?
    The only way is down, I can see that now.

    'Cause I don't care if I ever talk to you again.
    This is not about emotion,
    I don't need a reason not to care what you say,
    Or what happened in the end.
    This is my interpretation,
    And it don't, don't make sense.

    It's really not such a sacrifice

    'Cause I don't care if I ever talk to you again.
    This is not about emotion,
    I don't need a reason not to care what you say,
    Or what happened in the end.
    This is my interpretation,
    And it don't, don't make sense.

    And it don't have to make no sense to you at all,
    'Cause this is my interpretation, yeah, yeah, yeah.





_________________
    I'm staring at a broken door, there's nothing left here anymore
    My room is cold, it's making me insane
    I've been waiting here so long but now the moment seems to have come


    The show must go on my moonlight

    MiYuvi


Laatst aangepast door Josse op Za Nov 24, 2007 15:30; in totaal 3 keer bewerkt
Profiel bekijkenStuur privébericht
Josse
Heksenleider 2e klas
Heksenleider 2e klas


Verdiend: 0 Sikkels
Woonplaats: on top of the roof

Josse is offline.  Afdelingslogo
BerichtGeplaatst: Ma Jun 25, 2007 11:34 Terug naar boven Sla dit bericht op

Hey lieve lezers!

Ik heb weer een nieuw stukje, en ik wil even Angela bedanken voor ht readen en Shirley voor de lieve reactie! Oja, en natuurlijk mijn onbekende stemmer! (:
Ik ga nu waarschijnlijk binnenkort wel weer posten, heb wat meer tijd. (:
Heel veel plezier met dit stukje, en waarschijnlijk tot snel.

xox JosseKris




    Hoofdstuk 15: met spijt koop je niets
Die nacht zou niet alleen de mooiste nacht van de vakantie zijn, James had ook geen idee hoezeer deze nacht de rest van zijn vakantie, en wie weet nog meer tijd van zijn leven, zou be�nvloeden. Hij danste met Keira, dronk nog een drankje en danste wat meer.

Het was een halve week later na de ontmoeting met Clarissa en James lag op het strand. Hij was in gesprek met Keira, en werd gefascineerd door haar praten. Ze leek alles, maar dan ook echt �lles te overdenken. Ze leek nooit een impulsief antwoord te geven, of er iets uit te flappen. Alsof ze een enorm geheim te verbergen had. Keira was begonnen over muziek, een onderwerp waar James zich niet thuis bij voelde aangezien hij niet zo veel van Dreuzelmuziek wist. Keira leek ook niet echt bevlogen maar geen van beide leek in staat om een nieuw onderwerp aan te snijden. Terwijl Keira vertelde over een concert van ��n of andere Dreuzelband waar ze ooit geweest was, The Black Eyed Beans ofzo, gingen James� gedachten terug naar Emma. Hij had de hele vakantie nog niet aan haar gedacht, maar toen hij Keira hoorde praten moest hij opeens aan haar denken. Waarom? Dit was een Dreuzelmeisje uit Frankrijk. Emma was een slimme heks die studeerde aan Zweinstein Hogeschool voor Hekserij en Hocus Pocus. Waarom deed Keira James dan aan Emma denken?

�Wat ga je vanavond doen?� vroeg James toen hij Keira al een tijdje niet meer had gehoord.
�Nog niets,� zei Keira, ze klonk bedenkelijk.
�Heb je zin om met mij naar het strandfeest te gaan?� vroeg James. Vanavond was er een grote barbecue met kampvuur op het strand, en Keira leek James wel leuk gezelschap.
�O uhm, nee, ik kan niet.�
�Je had toch niets vanavond?� vroeg James achterdochtig. Had ze zich versproken?
�Jawel, toch wel, ik bedacht me. Ik heb met vrienden afgesproken.�
�O leuk! Wat gaan jullie doen?�
�Uhm, buiten het dorp iets, we trekken naar het noorden. Niets voor jou, neem maar iemand anders mee naar het strandfeest, sorry.� Keira keek James bewust niet aan en James vroeg zich af wat er was.
�Is er iets?� vroeg hij dus maar gewoon.
�Nee niets, ik moet nu gaan, nog dingen te doen, zie je morgen wel!� En voor James boe of bah kon zeggen was ze opgesprongen, had haar handdoek gepakt en had ze zich tussen de dikke badgasten door een weg gebaand naar de boulevard. Wat voert ze in haar schild� peinsde James terwijl hij Keira nakeek.

�Neem nog een biertje!� klonk een stem boven de herrie van het feest uit. James draaide zich om en zag dat Marco achter hem stond, met aan de ene arm een schone dame en in zijn andere hand twee flesjes bier.
James nam het biertje aan en liep wat verder weg van het kampvuur. Sinds vanochtend had hij Keira niet meer gezien, en hij vroeg zich af wat ze nu aan het doen was. Hij voelde dat het niet een gewoon meisje was, ze had iets te verbergen. We trekken naar het noorden. Waarom? In het noorden was niets bijzonders, alleen binnenland zonder veel uitgaansgelegenheden. Hij had er Keira nog nooit over gehoord. In feite was Fernando de enige geweest die ooit iets over het binnenland had gezegd. Zo een tien kilometer van Marseille af was een klein dorpje waar nooit veel mensen kwamen, de mensen hadden daar geen telefoon en tv, en ze kwamen bijna nooit naar Marseille. James had zich toen afgevraagd of dat misschien een dorp met tovenaars was, maar verder de moeite niet genomen om het uit te zoeken.
Nu echter, leek het opeens d� verklaring voor het gedrag van Keira. Wat nou als ze ook een heks was? Dat zou haar geheim zijn, dan was ze naar een tovenaarsdorp met haar vrienden, vrienden die ook magie bezaten!
James keek even naar het feest, waar zijn vrienden zich duidelijk vermaakten. Zijn �date� liep ergens aan de kust met een jongen die hij vaag kende. Mij missen ze niet.
Hij snelde terug naar het appartement van zijn ouders, die nog niet thuis waren. Snel kleedde hij zich aan en weer buiten sprong hij op de scooter die hij nu een week had. Hij had besloten dat hij vervoer nodig had, en scooter rijden had makkelijker geleken dan autorijden. Als er nu een Dreuzelagent was die zijn scooterbewijs wilde zien had hij een briefje bij zich dat goed voor scooterbewijs door kon gaan.

Toen hij eenmaal Marseille uit was, werd het snel rustiger op de binnenweg die hij had genomen, en vijf kilometer buiten de stad kwam hij niemand meer tegen. Fernando had James uitgelegd waar het plaatsje was, en na een tijd rijden zag hij inderdaad een verlaten dorpje liggen. Het was er uitgestorven en James zette zijn scooter op het pleintje terwijl hij zich af vroeg wat nu te doen. Hier was duidelijk geen feest gaande, en hoe werd hij geacht om Keira in deze vreemde omgeving te vinden?
Het dorpje bestond uit welgeteld ��n straat, met een paar armoedige huisjes, een marktpleintje met twee caf�s en een winkel waarvan James nu niet kon zien wat er precies verkocht werd. Mismoedig liep James de straat door, maar er was niemand te bekennen en overal waren de gordijnen dicht en de lichten uit. James had het bijna opgegeven toen hij voor de derde keer langs het marktje kwam. Opeens zag hij een zijstraatje dat hij niet eerder had gezien, en hij wist dat als hij wilde weten waar Keira was en wat ze deed, hij hierin moest. Met zijn toverstaf in zijn hand geklemd sloop hij door het smalle straatje. Als hij nu iemand tegen kwam zou diegene hem niet eens kunnen passeren, zo smal was het.
Net toen James om wilde keren omdat dit straatje blijkbaar toch niet leidde naar wat hij zocht, hielden de huizen plotseling op en stond hij bij een smalle strook land. Daarachter begon een rotspartij, die James compleet ontoegankelijk leek. Hij zuchtte diep en ging tegen de muur van de laatste woning zitten. Wat nu? Hij was hier. En? Wat dacht hij hier ook te vinden! Ge�rriteerd en moe van de reis zat hij daar, aan de rand van een dorpje in het binnenland van Frankrijk, op zoek naar een meisje dat hij amper kende, maar waar hij van vermoedde dat ze een heks was. Idioot! riep James uit van pure frustratie. Hij schrok van het lawaai dat zijn stem maakte toen deze tegen de rotswand galmde. Als er iemand is, ben ik nu in ieder geval gehoord! En inderdaad, even later klonken er stemmen. Sh!t!

�Wat was dat?� klonk een zware stem.
�Er is iemand bij de ingang,� klonk een andere stem, deze was hoger maar behoorde ook aan een man toe.
�Wie? Een Dreuzel?� klonk de stem van de eerste man weer.
�Misschien, Dreuzels komen hier niet vaak, het zou toevallig zijn als hij zomaar bij de ingang weet te komen.�
�Wil je gaan kijken dan?� klonk een derde stem. Dit was duidelijk een vrouw, en het was ��n van de eerste vrouwen waar James zich ongemakkelijk bij voelde. Hij besloot niet te wachten tot ze zouden komen en met een behendigheid die jaren ervaring verraadde klom hij in een grote olijvenboom die enkele meters verderop stond. Met zijn toverstaf nog steviger in zijn hand geklemd wachtte hij af.
    Soul Survivor - The Rolling Stones

    When the waters is rough
    The sailing is tough,
    I'll get drowned in your love.
    You've got a cut throat crew,
    I'm gonna sink under you,
    I got the bell bottom blues,
    It's gonna be the death of me.

    It's the graveyard watch,
    Running right on the rocks,
    I've taken all of the knocks.
    You ain't giving me no quarter.
    I'd rather drink sea water,
    I wish I'd never had brought you,
    It's gonna be the death of me.

    Soul survivor, soul survivor.
    Soul survivor, soul survivor.
    Soul survivor, soul survivor.
    Soul survivor, soul survivor,
    Gonna be the death of me,
    It's gonna be the death of me.

    When you're flying your flags
    All my confidence sags,
    You got me packing my bags.
    I'll stowaway at sea,
    You make me mutiny,
    Where you are I won't be,
    You're gonna be the death of me.





_________________
    I'm staring at a broken door, there's nothing left here anymore
    My room is cold, it's making me insane
    I've been waiting here so long but now the moment seems to have come


    The show must go on my moonlight

    MiYuvi


Laatst aangepast door Josse op Za Nov 24, 2007 15:32; in totaal 2 keer bewerkt
Profiel bekijkenStuur privébericht
Josse
Heksenleider 2e klas
Heksenleider 2e klas


Verdiend: 0 Sikkels
Woonplaats: on top of the roof

Josse is offline.  Afdelingslogo
BerichtGeplaatst: Ma Jul 09, 2007 17:56 Terug naar boven Sla dit bericht op

Hey mensen!

Ik leef nog, maar mijn laptop is gecrashed, waardoor al het geschreven (maar nog niet gepostte) werk verloren is. Ik heb echter een nieuw stukje, en ik bedank Laura, Shirley, Kathleen en Kelly voor hun reacties.
Het gaat snel, maar dat mag ook wel nu. Met de komende stukjes komt ook wat meer duidelijkheid, ik hoop dat dit iets goeds is. xD Oja, en er staat met opzet Mord die Muggles, en niet Moord die Muggles...
Have fun!

xox JosseKris




James hoefde niet lang te wachten, nog geen twee minuten later verschenen er twee mannen uit de rotswand. Compleet onverwachts, er was geen grot of poort of ook maar iets dat er op leek. Het ene moment stond er nog niemand, en het volgende moment stonden er twee mannen. Echter, de knal die normaal gesproken gepaard gaat met iemand die verschijnselt of verdwijnselt, bleef uit.
�Niemand,� zei de ene man verbaasd.
�In de steeg dan?� vroeg de ander, hij klonk argwanender. Ze liepen naar de steeg en schoten lamstralen door de steeg. Niets gebeurde.
�Niemand,� zei de eerste man weer.
�Het was zeker een tovenaar, Dreuzels kunnen niet zomaar verdwijnen!� James schrok van de tweede man. Hij klonk boos en ook het onzorgvuldige gebruik van de lamstralen had James afgeschrikt. Het waren duidelijk geen mensen die graag in gezelschap van Dreuzels verkeerden.
�Laat het maar, hij heeft ons waarschijnlijk niet opmerkt,� probeerde de eerste man de tweede gerust te stellen. Hij leek niet echt gekalmeerd maar besloot zich duidelijk in te houden, en ze keerden terug naar de grot. Even later waren ze weer weg.
James bleef nog even zitten maar toen er niemand meer kwam klom hij de boom weer uit, echt gemakkelijk had het niet gezeten. Hij strekte zich even uit en liep toen naar de rotswand waar de mannen zojuist verdwenen waren. Hij stond daar te kijken en strekte toen zijn hand uit. De rots voelde koel, er was eigenlijk niets bijzonders mee. Zo bleef hij even staan, maar er klonken ook geen geluiden.
Toen James zich omdraaide zag hij opeens een gleuf in de rotswand. Hij was niet breed, en iemand veel groter dan James paste er niet tussen. Even stond hij te twijfelen, wie weet wat daar was�

Maar toen schoof hij voorzichtig zijn linkerarm tussen de gleuf, en even later volgde de rest van zijn lichaam. Aan de andere kant was het pikdonker, en nog steeds doodstil. Waar ben ik in godensnaam?! vroeg James zich af, ietwat in paniek. Voorzichtig zette hij nog een stapje naar voren. Niets gebeurde. Nu durfde James zijn toverstaf te pakken en licht te maken.
Lumos,� mompelde hij. Er was nog weinig te zien, maar James onderscheidde een soort tunnel, vochtig en kil.
Op zijn hoede schuifelde James voort, hij durfde geen geluid te maken. James hoefde niet ver te lopen, misschien twee minuten, toen hij weer stemmen hoorden.
Tegelijkertijd stond James voor een soort portiek, en met een non-verbale spreuk doofde hij snel zijn toverstaf.
�Wat was dat?!� klonk een vrouwenstem. �Ik zag licht! Weten jullie zeker dat er niemand was?�
�Nee,� zei een mannenstem die James al eerder had gehoord, vanuit de olijvenboom. Hij wist meteen dat de man bedoelde dat ze n�et zeker wisten dat er niemand was geweest, maar de vrouw leek van iets anders uit te gaan.
�Ok�,� zei ze kort en er viel een stilte. �Laat maar dan.� James haalde opgelucht adem.

�Ik vind dat we de signalen niet moeten negeren,� klonk een man.
�Hoe weet je zeker dat je ze goed interpreteert?�
�Niet, maar wil jij het risico lopen dat we de enige gemeenschap zijn die niets doet?� klonk de man weer.
�Nee natuurlijk niet! Niemand, maar we willen ook niet de enige gemeenschap zijn die w�l iets doet h�,� sneerde een ander stem. Met een schok realiseerde James zich dat hij deze stem herkende. Dit was Keira. Nou, ik weet in ieder geval zeker dat ze een heks is, dacht James. Zijn gedachten waren verassend helder. Om hem heen ging de discussie verder, en van wat James eruit kon opmaken vormden deze mensen een gemeenschap, en stonden ze in contact met eenzelfde soort gemeenschappen over de hele wereld.

�Dit schiet niet op,� hoorde James even later Keira weer. �Ik stel voor dat we de wolven op de hoogte stellen van de verhoogde activiteit, maar verder niets doen. We k�nnen niets doen want we w�ten niet genoeg.�
�Ze heeft gelijk,� zei een andere vrouwenstem, die James nog niet eerder had gehoord. Er klonk wat instemmend gemompel. James maakte hieruit op dat niemand echt blij was met de gang van zaken, maar ook niemand een andere oplossing zag. Ondertussen waren zijn gedachten bij de �wolven� die Keira terloops had genoemd. Iedereen scheen te weten wat ze bedoelde, en ook James had zo zijn vermoedens. Zeker was dat het geen gewone wolven waren.
Toen hij rumoer hoorde sprong hij op � hij was ondertussen tegen de rotswand gaan zitten � en sloop zo voorzichtig mogelijk terug door de tunnel. Ondertussen klonken de stemmen steeds dichter achter hem. Als ze me vinden� daar wilde James niet aan denken. Onwillekeurig kwamen beelden van rituele slachtingen waar Emma het wel eens over had naar boven.
Eindelijk, daar was de gleuf waar James doorheen naar binnen was gekomen. Hij versnelde zijn pas en gleed erdoorheen.
Nu was James buiten, maar het zou waarschijnlijk niet lang duren voor ook de anderen buiten zouden zijn, en ondanks dat het al donker begon te worden, zou hij nog goed zichtbaar zijn. Bovendien voelde hij er niets voor om in een verlaten dorpje getroffen te worden door een lamstraal van een Dreuzelhatende groep tovenaars.

Hij trok een sprintje naar de steeg, en hij was de hoek net om toen hij van zijn ooghoeken een vrouw de rotsen uit zag komen. De steeg was te lang, James zou het niet halen. Het was nog ruim honderdvijftig meter en er kwamen steeds meer heksen en tovenaars uit de rotsen. Snel pakte hij zijn toverstok.
�D��r!� hoorde hij een stem voor hij verdwijselde.
Enkele meters verder, op het marktplein naast zijn scooter kwam James weer terecht. Opgelucht dat hij ontsnapt was, maar niet van plan om meer tijd te verspillen, gaf hij zichzelf de kans niet om bij te komen.

Het was koud geworden, en James werd stijf van de scooter toen Marseille in zicht kwam.
Tijdens de rit op de scooter had hij geprobeerd om zijn gedachten op een rijtje te zetten. Maar dat bleek nogal moeilijk als je gedachten afwisselend naar je vorige zomervakantie, je vriendinnetje in Engeland, een meisje dat een heks bleek te zijn en een bende Dreuzelhatende tovenaars afdwaalden. Eerst Mord die Muggles, dan de M&M�s en nu dit. Hoe ver gaat dit nog?! vroeg James zich wanhopig af.

Aangekomen bij het appartement was James op, en dat in de meest uitgeputte zin van het woord. Hij was doodop van de zorgen, de verschillende theorie�n die hij bedacht had � de een nog belachelijker dan de ander � en vooral van de schok. Dat Keira een heks was had hij zien aankomen, maar dat ze een Dreuzelhatende heks zou zijn. Het leek nergens op te slaan, ze ging met James om, en met veel meer Dreuzels hier in Marseille. Waarom deed ze dan alsof ze Dreuzels haatte? Wat zat erachter?
    9 Crimes - Damien Rice

    Leave me out with the waste
    This is not what I'd do
    It's the wrong kind of place
    To be thinking of you
    It's the wrong time
    For somebody new
    It's a small crime
    And I've got no excuse

    Is that alright with you?
    Give my gun away when it's loaded
    Is that alright with you?
    If you don't shoot it how am I supposed to hold it
    Is that alright with you?
    Give my gun away when it's loaded
    Is that alright with you?
    With you

    Leave me out with the waste
    This is not what I'd do
    It's the wrong kind of place
    To be cheating on you
    It's the wrong time
    but she's pulling me through
    It's a small crime
    And I've got no excuse

    Is that alright with you?
    Give my gun away when it's loaded
    Is that alright with you?
    If you don't shoot it how am I supposed to hold it
    Is that alright with you?
    Give my gun away when it's loaded
    Is that alright
    Is that alright with you?

    Is that alright?
    Is that alright?
    Is that alright with you?
    Is that alright?
    Is that alright?
    Is that alright with you?

    No...





_________________
    I'm staring at a broken door, there's nothing left here anymore
    My room is cold, it's making me insane
    I've been waiting here so long but now the moment seems to have come


    The show must go on my moonlight

    MiYuvi


Laatst aangepast door Josse op Za Nov 24, 2007 15:33; in totaal 2 keer bewerkt
Profiel bekijkenStuur privébericht
Josse
Heksenleider 2e klas
Heksenleider 2e klas


Verdiend: 0 Sikkels
Woonplaats: on top of the roof

Josse is offline.  Afdelingslogo
BerichtGeplaatst: Do Aug 02, 2007 0:02 Terug naar boven Sla dit bericht op

Hey mensen!

Ik ben enorm aan het afkicken van mijn vakantie, maar ik heb wel een nieuw stukje geproduceerd. Ik hoop dat jullie het wat vinden.
Laura, Kelly en Shirley, super bedankt voor de reacties!
En natuurlijk mijn twee stemmers super bedankt!
Have fun!

xox Josse




    Hoofdstuk 16: eerst doen, dan denken?
De zon brandde op zijn schouders terwijl James lam op een handdoek aan het strand lag. Hij keek naar het silhouet van Keira dat steeds dichterbij kwam.

�Alsjeblieft,� klonk haar stem. James ging recht zitten en pakte het flesje bier aan dat Keira hem aanreikte.
�Bedankt,� glimlachte hij. �Was het gezellig gister? Je was niet op het feest.�
�Nee, jij ook niet hoorde ik,� antwoordde Keira. Er ging een schok door James heen. Het was niet de bedoeling geweest dat iemand opmerkte dat hij er niet was, en Keira al helemaal niet! Hij wist van verbazing niets uit te brengen, en toen Keira ook niets zei kon hij weer rustig ademhalen.
Hoe kan ze dat allemaal zijn, vroeg James zich verward af terwijl hij keek naar Keira die een nog een slok nam van haar ros�bier.
�Waar denk je aan?� vroeg Keira terwijl ze � bijna onmerkbaar � iets naar James toeboog. Ze had duidelijk bedloten geen aandacht meer te besteden aan de plotselinge verdwijning van James gisteravond.
�Aan jou,� probeerde James charmant te glimlachen. Keira glimlachte, maar het leek niet gemeend. Ze leek meer uitleg te verwachten. �En aan of je je gisteravond nog geamuseerd hebt,� voegde hij eraantoe. Keira�s gezicht betrok en James had meteen spijt van zijn vraag. Hij wilde al zeggen dat ze geen antwoord hoefde te geven toen ze hem aankeek.
�Ja, we zijn echt verder gekomen,� zei ze, bijna kil.
�Verder?� James had zijn vraag al gesteld voor hij goed en wel doorhad wat Keira bedoelde.
�Ja, had ik je dat niet verteld?� vroeg ze op een toon die impliceerde dat James het wel wist. Hij probeerde haar niet-begrijpend aan te kijken. �Ik weet bijna zeker dat ik het er met je over heb gehad,� ging Keira verder. James wilde zeggen dat hij echt niet wist wat Keira bedoelde toen ze al verder ging.
�James, gister was er een indringer. En ik weet niet of jij het was, maar normaal komt er nooit iemand. Het was zeker een tovenaar en ze weten dat ik contact met je heb. Wat deed jij in die grot?�

Het voelde alsof zijn binnenste in ijs veranderde. Deze vakantie had een onspannende tijd moeten zijn, geen Sherlock Holmes. Zijn zwijgen leek Keira het antwoord hebben gegeven wat ze verwachte.
�Je was er dus. Je bent dus een tovenaar. Ik dacht het al te zien in de trein.�
�Wat bedoel je?� wist James nu uit te brengen. Maar Keira was al opgestaan, ze had haar handdoek opgepakt en stond op het punt om weg te gaan, de laatste slok nemend uit haar flesje. James wist dat hij haar nu niet kon laten gaan. Snel pakte hij zijn handdoek ook op en liep Keira achteraan, die ondertussen al zo een vijftien meter voor hem liep. Ze begon steeds sneller te lopen, van het strand af en een van de zijstraatjes in.

In een donker straatje waar het naar vis rook wist James bij Keira te komen en hij pakte haar bij haar schouder.
�Wat is er?� vroeg ze. Ze klonk niet meer zo kil als net, maar ook niet alsof ze het tegen haar grote liefde of favoriete familielid had.
�Wat is er met jou!� kaatste James terug.
�Alles! Hoe kan je dat niet begrijpen! Je bent een tovenaar! En je zegt n�ets!�
�Dat maakt toch niets uit,� James had het gezegd voor hij door had wat hij zei. Die mensen van gisteravond, die waren niet overgekomen als mensen die er niet mee zaten of iemand Dreuzel of tovenaar was.
�Hoe kan je dat zeggen! Zou het jou niets uitmaken of je vriendin Dreuzel of heks was?� James wilde antwoorden dat het hem niets uit zou maken, maar zijn mond besloot anders.
�Jawel, dat zou een groot verschil zijn,� zei hij, verbaast over zijn eigen antwoord.
�Nou dan!�
�Maar hoe kon ik weten dat j�j een heks was, ik wist het niet voor ik je gister zag in die grot.� James bedacht dat hij zich nu verraden had, maar Keira leek er al vanuit gegaan zijn. �Ik wist niet dat er hier ook zulk bewegingen waren, ik wist alleen van Engeland en Duitsland,� ging hij verder, zelf niet wetend waar hij naartoe stuurde.

�Er is hier een heel netwerk, waar je gister was in ��n van de grootste bewegingen van Frankrijk.� Vertelde Keira. �Ik mag je dit helemaal niet vertellen eigenlijk,� zei ze toen, ze klonk alsof ze meteen spijt had van wat ze had gezegd. James echter, wist nu precies wat te doen.
�Waarom niet? Ik ben op Zweinstein prominent lid van de M&M�s!� Het was eruit voor hij het door had. Keira leek verast te zijn door dit antwoord.
�Hoe weet jij van de M&M�s?�
�Omdat ik er lid van ben,� antwoordde James nuchter. Keira moest onwillekeurig glimlachen.
�Waar was je bang voor? Dat ik jullie aan zou geven bij het ministerie?�
�Nee, nou, misschien,� gaf Keira weifelend toe. �Ken je Tom ook?� vroeg ze toen.
�Natuurlijk! Onze leider!� James zei het luchtig, maar van binnen klopte zijn hart tien keer sneller dan normaal. Als Keira hem naar Tom zou brengen was hij er geweest.
�Hoe is hij?� Aan de vraag van Keira kon James merken dat ze Tom zelf nog nooit ontmoet had.
�Een voorbeeld voor iedereen! Hij is zo gedreven en hij weet precies wat hij doet,� James had het afschuwelijke idee dat hij als een groupie klonk.
�Zo kwam hij ook over in zijn brieven, ik heb contact met Tom per uil h�,� legde Keira uit.
�O ja? Misschien moet je Tom maar niet over mij vertellen, hij wil eigenlijk niet dat we te veel met ons lidmaatschap te koop lopen. Anders kunnen we niet meer zo goed spioneren, snap je,� zei James. Hij had geen idee wat hij deed, of probeerde, maar alles kwam eruit voor hij het door had.

�Misschien kan je de volgende keer wel mee, we hebben overmorgen weer een bespreking. Dan kan je wat vertellen over wat de M&M�s doen op Zweinstein. Uiteraard zonder dat Tom daarvan te weten komt,� stelde Keira voor.
�Ja! Dat lijkt me een goed idee.� James probeerde een gezicht te trekken wat zei dat het hem fantastisch leek om een avond in het gezelschap van agressieve, Dreuzel-hatende tovenaars door te brengen.
    No Way Back - Foo Fighters

    Lately, I've been
    Livin' in my head
    The rest of me is dead,
    I dying for truth.

    Make me, believe,
    No more left and right,
    Come on take my side,
    I'm fightin' for you,
    Fightin' for you.

    Pleased to meet you take my hand,
    There is no way back from here,
    Pleased to meet you say your prayers,
    There is no way back from here,
    But I don't care,
    No way back from here.

    Wake me, I'm ready,
    Somethin' don't seem right,
    I was dreamin',
    I was talkin' to you,

    Memory, mend me,
    Know I've seen my share,
    Things I can't repair,
    I'm breakin' to you,
    I'm breakin' to you.

    Pleased to meet you take my hand,
    There is no way back from here,
    Pleased to meet you say your prayers,
    There is no way back from here,
    But I don't care,
    No way back from, here.

    Pleased to meet you say your prayers,
    There is no way back from here,
    Pleased to meet you say your prayers,
    There is no way back from here,
    But I don't care,
    No way back from, here.





_________________
    I'm staring at a broken door, there's nothing left here anymore
    My room is cold, it's making me insane
    I've been waiting here so long but now the moment seems to have come


    The show must go on my moonlight

    MiYuvi


Laatst aangepast door Josse op Za Nov 24, 2007 15:35; in totaal 2 keer bewerkt
Profiel bekijkenStuur privébericht
Josse
Heksenleider 2e klas
Heksenleider 2e klas


Verdiend: 0 Sikkels
Woonplaats: on top of the roof

Josse is offline.  Afdelingslogo
BerichtGeplaatst: Vr Aug 31, 2007 11:01 Terug naar boven Sla dit bericht op

Hey lieve lieve lezers!

Ik hoop dat met jullie alles goed is? Ik ben zojuist uit de dood opgestaan, en voelde meteen de behoefte om te posten, dus dat doe ik nu.
Ik wil mijn trouwe beta-readster bedanken voor het trouwe readen, ondanks dat je weken niets van me hoord (zie het uit de dood opgestaan verhaal).
Verder Meligmijsje bedankt voor je reactie.
Veel plezier met het stukje, ik kan zeggen dat The Return Of The King eraan zit te komen... angel

xox Josse

P.S.
Wat vinden jullie van mijn vernieuwde opmaak? Ik ben overgestapt naar Zwadderich, dus toen moest mijn fic eraan geloven. Alleen de midelste pagina nog angel




�James! Wakker worden!� klonk een schelle stem. James wilde hou je bek! terug schreeuwen, maar bedacht zich net op tijd dat deze stem aan zijn moeder toebehoorde, en hield zich in. Hij zuchtte dramatisch en stond op. Zijn moeder stormde de trap weer af, James kon aan haar stappen horen dat ze gestrest was.
Toen herinnerde hij zich dat ze vandaag weer met de Dreuzeltrein terug gingen naar Engeland. Mm, misschien moet ik dan toch maar opstaan, dacht James, met in zijn achterhoofd de gegarandeerde explosie van zijn moeder als hij n�et zou opstaan.
James rolde zo een beetje het bed uit, en toen hij in zijn bokser in de gang stond, onderweg naar de douche, zag hij zijn moeder weer langs stormen.

Even later was James gedouched en had een spijkerbroek en T-shirt aan. Hij zat aan de keukentafel een boterham naar binnen te werken, uiteraard met de hulp van vriend koffie.
�James! Heb je echt geen ander T-shirt?� klonk de stem van zijn moeder.
�Nee, hoezo heb ik dat nodig?� vroeg James schaapachtig aan zijn moeder.
�Omdat op dit T-shirt een koffievlek zit!� zijn moeder klonk alsof ze een zenuwinzinking nabij was. Gelukkig had de vader van James dit ook opgemerkt.
�Rustig maar Kathleen, ik heb nog wel een shirt voor James,� zei hij. James haalde zijn schouders op, persoonlijk had hij geen probleem met het shirt wat hij nu aanhad, maar hij hield zijn mond.

Even later was de koffie op, en de vader van James kwam net naar beneden met een schoon shirt. James trok snel zijn shirt uit om het exemplaar van zijn vader aan te doen. Het zag er niet bepaald aantrekkelijk uit, maar na al het gedoe met Keira voelde James ook niet bepaald de behoefte om er aantrekkelijk uit te zien. Hij was nog met Keira mee gegaan naar de bijeenkomst, en al had hij daar weliswaar veel nuttige dingen gehoord, het had hem ook angst aan gejaagd. Uiteindelijk was James tot de conclusie gekomen dat Keira gewoon verknipt was.

�James, heb je alles?� vroeg Kathleen Lynch aan James.
�Ja,� antwoordde hij. �Net als vijf minuten geleden,� voegde hij er fluisterend aan toe naar zijn vader, die terug grijnsde.
�Kathleen, we hebben alles. Echt waar. Kom we gaan, anders missen we die Dreuzeltrein nog!� kalmeerde James� vader zijn vrouw. Ze knikte wat en even later zaten ze in de taxi, op weg naar het station.

Toen ze aankwamen was de trein al afgeladen vol, en ze hadden net de laatste koffers naar binnen getild toen hij zich piepend en stotend in beweging zette.
Ze sleepten de koffers achter zich aan, op zoek naar een lege coup�, maar na zo een twintig coup�s gaven ze het op.
��lles is vol!� zuchtte zijn moeder toen ze even stil hielden. �Marshall, ik ga echt n��it meer met die Dreuzeltreinen!� klaagde ze toen bij haar man. Hij mompelde iets en stelde voor om dan maar te zoeken naar een coup� waar in ieder geval nog plaats was voor drie mensen.

Een kleine tien minuten later vonden ze die, er zat alleen een oudere vrouw met een kleinzoon. Ze liepen achter elkaar naar binnen en James tilde de koffers, met hulp van zijn moeder op de bagagerekken. Zijn vader was uitgeput in een stoel gevallen en knikte vermoeid naar de vrouw met haar kleinzoon.

Dachten ze toen ze de coup� in liepen nog dat dit een lieve oma met haar kleinzoon was, nu waren ze er wel achter dat dit slechts valse hoop was geweest. De lieve kleinzoon ontpopte zich als een jongere � en veel bedrevener � versie van James.
Het amuseerde James wel, maar de oma in kwestie werd er duidelijk zeer vermoeid van.
�Hey!� was het eerste wat de jongen gezegd had. James� vader had een grimas getrokken, te vermoeid van het sjouwen met de koffers om veel meer te zeggen, en zijn moeder had lief gelachen.
�Hoi!� had James geantwoord, en de jongen was naast James neergeploft op de enige nog vrije plaats, ver weg van zijn oma.
�Wie ben jij?� had hij brutaal gevraagd, niet eens de moeite nemend om Frans te praten maar gewoon overgaand op het Engels.
�Er is me verteld nooit mijn naam als eerste te geven aan iemand die ik niet ken, vertel me eerst maar wie jij bent,� had James geanimeerd geantwoord.
�Dylan, ik ben zeven jaar oud en met mijn oma op weg naar Londen,� had de jongen, zo verbluft van James� woorden, geantwoord.
�James, ik ben zeventien jaar oud en met mijn ouders op weg naar Londen.�
�Je bent zeventien en je gaat op vakantie met je ouders?� merkte Dylan scherp op. James wist even niet wat te zeggen maar herstelde zich snel.
�Als je het hele jaar met je vrienden doorbrengt en je ouders alleen met kerst ziet, zou je dan in de vakantie ook weg zijn?�
Dylan was evens stil. �Nee,� antwoordde hij toen. James knikte.
�Maar ik zal dan op school wel heel veel klieren,� voegde Dylan er aan toe.

�O, maar dat doet James ook,� bemoeide James� vader zich ermee, hij was duidelijk weer op adem gekomen.
�Echt? Wat doe je dan?� vroeg Dylan met grote ogen.
�O van alles, ik heb al duizenden boze brieven gekregen. Stinkbommen, modder gooien, de meest flauwe practical jokes� zo kan ik nog �ren doorgaan,� beantwoordde James� moeder de vraag van Dylan. Hij keek vol bewondering naar James en wilde net weer een vraag stellen toen zijn oma zich ermee bemoeide,
�Ja nu is het genoeg! Zo doet hij allemaal inspiratie op, en dan zit ik met de gebakken peren!� de vrouw klonk streng maar haar ogen sprankelden alsof ze nog maar dertig was.
�Ik ben Isabella,� stelde ze zichzelf voor. Eerst de moeder, toen de vader, en ten slotte James zelf stelden zichzelf voor.

De ouders van James begonnen een geamuseerd gesprek met Isabella, en Dylan stak een verhaal af tegen James, waar hij maar met een half oor naar luisterde. Zijn gedachten dwaalden af naar Emma, en toen naar Ron. Hij had ze al die weken niet gezien, al hadden ze wel geschreven. Hij was bang voor de ontmoeting met Emma.
Na wat er met Keira gebeurd was, en wat hij ontdekt had over haar ouders, en de M&M�s� Hij moest haar zoveel vertellen, maar als James dat zou zeggen zou hij haar kwetsen.
Hij wist honderd procent zeker dat hij van haar hield, maar wat hij met alles wat hij voelde moest doen, dat was ��n groot zwart gat.

Toen de trein Parijs naderde, en ze overstapten in de trein naar Londen, sloeg zijn heimwee om in lichte paniek. Wat als Emma hem niet kon vergeven. Hij verdiende die vergiffenis niet, maar hij had ze nodig. Nog maar een week, en dan zie je Ron weer. En misschien heeft hij wel een oplossing.
    Liefs Uit Londen - Bl�f

    Van de wereld weet ik niets
    Niets dan wat ik hoor en zie, niets
    dan wat ik lees
    Ik ken geen andere landen, zelfs al
    ben ik er geweest
    Grote steden ken ik niet
    Behalve uit de boeken, behalve van T.V.
    Ik ken geen andere stad dan de stad
    waarin ik leef

    Zij stuurt me kaarten uit Madrid
    En uit Moskou komt een brief
    Met de prachtigste verhalen
    En God, wat is ze lief
    Gisteren uit Lissabon "ik mis je" en
    een zoen
    Vandaag uit Praag een kattebel, want
    er is zoveel te doen
    En morgen, als de postbode mijn huis
    weer heeft gevonden
    Dan stort ze mijn hart vol met al het
    liefs uit Londen

    Van de wereld weet ik niets
    Niets dan wat ik hoor en zie, niets dan
    wat ik voel
    Ik leef van dag tot dag, zonder vrees
    en zonder doel
    Verre landen ken ik niet
    Behalve uit mijn atlas, die droom ik
    elke nacht
    Maar ik droom alleen de landen waar
    ze ooit aan me dacht

    Als een mooi en groot geloof
    Aan de muur van mijn gedachten
    Hangt een wereldkaart te wachten
    Tot ze terugkomt
    Met haar reizen in mijn hoofd
    Steek ik vlaggen in de aarde
    Dezelfde kleur, dezelfde waarde

    Maar zij stuurt me kaarten uit Madrid
    En uit Moskou komt een brief
    Met de prachtigste verhalen
    En God, wat is ze lief
    Gisteren uit Lissabon "ik mis je" en
    een zoen
    Vandaag uit Praag een kattebel, want
    er is zoveel te doen
    En morgen, als de postbode mijn huis
    weer heeft gevonden
    Dan stort ze mijn hart vol met al het
    liefs uit Londen





_________________
    I'm staring at a broken door, there's nothing left here anymore
    My room is cold, it's making me insane
    I've been waiting here so long but now the moment seems to have come


    The show must go on my moonlight

    MiYuvi


Laatst aangepast door Josse op Za Nov 24, 2007 15:38; in totaal 1 keer bewerkt
Profiel bekijkenStuur privébericht
Josse
Heksenleider 2e klas
Heksenleider 2e klas


Verdiend: 0 Sikkels
Woonplaats: on top of the roof

Josse is offline.  Afdelingslogo
BerichtGeplaatst: Zo Sep 09, 2007 13:33 Terug naar boven Sla dit bericht op

Hey lieve lezers!

Dit is de derde keer dat ik dit typ omdat er steeds iets fout gaat. *zucht*
Ik wil even Kathleen, Shirley en Kelly bedanken voor hun lieve reacties.
Dit stukje zal wat meer uitleg bevatten.
Even een noot omdat door de lange tijd tussen de posts het iets onduidelijk maakt.
De M&M's staan onder leiding van Tom Malfoy en staat voor Moord de Modderbloedjes.
Mord Die Muggles is een andere beweging, die dezelfde naamsbetekenis enkel te weiten heeft aan mijn beperkte kennis van de Duitse taal. Dat is verwarrend, maar geloof me maar gewoon. ^^
Vragen, opmerkingen en liefdes- en haatverklaringen kunnen per pb verstuurd worden, of in het reactietopic gepost worden.
Have fun!

xox Josse.

Edit: yay, nu is het gelukt! (: xD




    Hoofdstuk 17: home sweet home
De laatste week van de vakantie die James thuis doorbracht ging tergend langzaam voorbij. Het enige lichtpuntje was het bezoek aan de Wegisweg samen met Ron en Emma.
Ze hadden in de Lekke Ketel afgesproken om schoolspullen te kopen, maar uiteindelijk hadden ze zo lang zitten praten op een terrasje dat ze de schoolspullen alsnog halsoverkop moesten halen om op tijd terug te zijn.
Het had James, tegen alle verwachtingen in, goed gedaan om Emma terug gezien. James had het echter niet over zijn hart kunnen verkrijgen om Emma te vertellen over Keira en wat er gebeurt was op vakantie, en Emma had niets vermoedt, waarom zou ze ook.

Dus toen James de ochtend van de eerste september met zijn ouders in de auto zat op weg naar het station, wisten zowel Ron als Emma nog niets van wat er op James� vakantie was gebeurd. Laat staan dat ze ook maar twee millimeter dichter bij een oplossing waren.

�Jij gaat eerst, je vader en ik komen je achterna,� dirigeerde Kathleen, de moeder van James, James naar het dranghek dat de Toverwereld van de Dreuzelwereld scheidde. James knikte en liep nonchalant naar het dranghek. Hij leunde met zijn elleboog op het koele metaal, en nog geen halve seconde later zag hij de vertrouwde rode trein. James knipperde een paar keer met zijn ogen en leek zichzelf er toen van verzekerd te hebben dat hij terug was. Hij zuchtte gelukkig en deed een paar stappen opzij zodat zijn ouders zometeen niet op hun zoon in zouden rennen als ze het perron op kwamen.

�James!� hoorde hij toen een stem. James grijnsde en draaide zichzelf om, nog net op tijd om Ron te zien grijnzen voor Emma hem om de hals vloog. James kuste Emma op haar mond en net toen hun lippen weer van elkaar kwamen, voegden James� ouders zich op het overvolle perron.
�Hallo Ron, Emma,� lachte zijn moeder veelbetekenend naar de vrienden. James� vader had niets door, hij had Prinkel gezien, en als collega had hij zich gedwongen gevoeld om een praatje te maken. Prinkel was de vader van Benny Prinkel, de Drijver die vorig jaar in James� team had gezeten. Als het aan James lag was Benny overigens dit jaar gewoon weer Drijver.

�D�����g!!!� riep Emma vanuit het raampje van de Zweinsteinexpress naar haar ouders die op het perron hun dochter uit zwaaiden. Ron zwaaide nog even naar zijn ouders en keek toen naar James,die op zijn beurt in gedachten naar Emma keek.
Ron had het vermoeden dat James echt van Emma hield, en was blij dat hij deze vakantie duidelijk geen kansen had gehad om Emma onbewust te kwetsen.
�Aarde aan McGanzle,� klonk James stem, Ron keek op en keek recht in het gezicht van Emma.
�WHAT THE HELL!!!� riep hij toen Emma voor zijn neus op dook.
�Wat?� vroeg Emma schijnheilig terwijl ze weer op haar plek ging zitten.
�Niets, je verschijnt alleen opeens in mijn gezichtsveld�� mompelde Ron. Emma lachte om dit argument en haalde een flesje pompoensap uit haar tas.
�En, hoe was jullie vakantie?� vroeg ze aan James en Ron.
�Heerlijk, maar ik heb slecht nieuws ben ik bang,� zei Ron. �Te verwachten maar slecht,� voegde hij er bedachtzaam aan toe. Hij wierp even een blik op James voor hij verder ging. �In Zweden ook, en ze weten van de M&M�s. Ik heb me er verder niet in verdiept, maar ik weet dat er ook in Zweden voormalige dooddoeners zijn geweest. Met succes, ze hebben ook daar een soortgelijke Mord Die Muggles opgericht.� Dat laatste zei Ron met een onheilspellende blik op James.

Vorig jaar was Ron met James en zijn ouders op vakantie geweest in Zuid-Duitsland. Daar hadden ze een soort jongerenbeweging leren kennen, geleid door voormalige Dooddoeners uit de oorlog met Voldemort. Voldemort was dan verslagen, de Dooddoeners niet. Dat was hen toen wel duidelijk geworden. De vakantie was voor James en Ron in een drama uitgelopen toen ze geprobeerd hadden de jongerenbeweging, die Mord Die Muggles heette, te volgen naar hun ontmoetingsplaats.
Ze waren aangevallen door Spratievliegers. Spratievliegers zijn fabeldieren die vooral in de bergen voorkomen. Ze leven normaal gesproken onafhankelijk van alle mensen, maar deze exemplaren waren een soort beveiliging geweest van Mord Die Muggles en met hun vlijmscherpe vleugels hadden ze James en Ron flink toegetakeld.
Uiteindelijk hadden ze er niets aan over gehouden, het litteken boven Ron�s linkerknie niet meetellend, maar geschrokken waren ze wel. Emma was een Dreuzelkind, Emma was ��n van de Dreuzelkinderen die als deze beweging zou groeien in groot gevaar zou zijn.

�Spratievliegers?� haalde James Ron uit zijn gedachten.
�Onder andere,� antwoordde Ron duister. Emma keek hem vragend aan, net als James. �Ze hebben naar wat ik heb gehoord tegenwoordig ook weer Reuzen, en ze hebben veel Narionen aan hun kant gekregen.�
�Narie-watten?� vroeg James terwijl hij zijn wenkbrauw optrok en zijn mond iets open hield. Ron schoot in de lach toen hij James zo moeilijk zag kijken maar wist zichzelf te beheersen.
�Een soort Vliegende Vissen, maar veel erger. Ze vl�egen echt, en grotere stukken dan die Dreuzeldingen. Bovendien spugen ze een soort zuur spul op ieder mens dat ze signaleren.� Ron keek James even aan. �Vraag me niet hoe het zit, ze doen het en dat is erg genoeg. Gelukkig merken ze het verschil tussen dieren en Faunaten niet,� voegde hij er toen aan toe. James knikte opgelucht toen hij dat hoorde.

Ze waren even stil en iedereen dacht zijn eigen ding over deze nieuwe informatie. Het was uiteindelijk Emma die de stilte verbrak.
�Een vakantie from hell dus,� merkte ze droog op. �Ik geloof dat ik het niet erg vind dat we dit jaar thuis bleven.� James grijnsde even maar zijn gezicht betrok weer. Ron had even het idee dat hij iets wilde zeggen maar James hield zijn mond. Zijn vakantie was dus ook niet alledaags, concludeerde hij toen hij James naar Emma zag kijken.
De rest van de rit spraken ze niet veel meer, en ook onderweg naar het kasteel was het stil terwijl ze door het donkere landschap reden.

De regende kletterde tegen de ruiten van de koets en James voelde zich beroerder dan hij voorzien had. Ron had ook een rotvakantie gehad en het zou nu niet meer dan fair zijn om over zijn vakantie te vertellen. James hoefde echter maar ��n keer naar Emma te kijken en hij zakte weer als een vanillepudding in elkaar. Hij k�n het gewoon niet. Hij kon Emma gewoon niet vertellen dat hij met de dochter van een dooddoener uit Marseille had aangepapt om te ontdekken dat er ook in Frankrijk een beweging uit de grond gestampt was die als doel had Emma te vermoorden. Want daar kwam het op neer.
Toen James met Keira mee was gegaan naar de bespreking bleek haar vader goede contacten te onderhouden met verschillende oud-dooddoeners uit Groot-Brittanni�.
Er was een georganiseerd proces in gang gezet en uitgespreid over heel Europa als een soort parachute. Langzaam zouden ze wanhoop en wantrouwen zaaien ten aanzien van heksen en tovenaars van Dreuzelafkomst, tot ze als het ware vanzelf verstoten werden. Ze zouden zichzelf vernietigen.
James hoefde maar ��n keer naar Emma te kijken, die nu met haar neus tegen het glas gedrukt naar Zweinstein keek dat zojuist verschenen was, en hij wist dat hij het niet kon. Hij kon het niet over zijn hart verkrijgen om Emma te moeten vertellen dat de Toverwereld waar ze zo van hield, ieder moment van haar afgepakt kon worden, alleen omdat haar ouders Dreuzels waren.
    Woman - Maroon 5

    If I be so inclined to climb up beside you,
    Would you tell me that the time just isnt right?
    And if I should ever find the key you hide so well,
    Will you tell me that I can spend the night?

    Leavin your smell on my coat, leavin your taste on my shoulder.
    I still fail to understand what it is about this woman.

    If I could bottle up the chills that you give me
    I would keep them in a jar next to my bed.
    And If I should ever draw a picture of a woman
    It is you that would come flowing from my pen

    Leavin your clothes on the floor, Making me walk out the door
    And I still fail to understand what it is about this woman.

    Helplessly melting as I stand next to the sun.
    As she burns me, I am screaming out for more
    Drink every drop of liquid heat that I've become.
    Pop me open, spill me out on to the floor.

    Leavin your smell on my coat, leavin your taste on my shoulder,
    I still fail to understand, fail to understand
    Leavin your smell on my coat, leavin your taste on my shoulder.
    I still fail to understand what it is about this woman.





_________________
    I'm staring at a broken door, there's nothing left here anymore
    My room is cold, it's making me insane
    I've been waiting here so long but now the moment seems to have come


    The show must go on my moonlight

    MiYuvi


Laatst aangepast door Josse op Za Nov 24, 2007 15:45; in totaal 1 keer bewerkt
Profiel bekijkenStuur privébericht
Josse
Heksenleider 2e klas
Heksenleider 2e klas


Verdiend: 0 Sikkels
Woonplaats: on top of the roof

Josse is offline.  Afdelingslogo
BerichtGeplaatst: Ma Sep 24, 2007 17:04 Terug naar boven Sla dit bericht op

Hey lieve lezers!

Ben ik weer. ^^ Het gaat nu bijna af zijn, nouja, voor mijn doen. xD Het is nog wel even maar goed.
Geen reacties, maar wel een anonieme (?) stemmer, thanks! (:
Ik hoop op reacties!

xox Jossekris




Die avond nog sprak James met Ron, en Ron dwong James zo een beetje om te vertellen wat hij op vakantie ontdekt had. James was gezwicht en had Ron alles verteld. Hoe hij met allerlei meisjes had geflirt, hoe hij Keira gevolgd was op zijn Scoot-ding, hoe hij maar net ontsnapt was uit de grot. En ook over hoe hij met Keira aanpapte om meer te weten te komen, onder andere over de enorme opzet van de beweging. Ron leek geschokt, maar ook enorm verontwaardigd dat hij Emma niets verteld had.
�Emma verdient het dat je haar dit verteld!� had hij geschreeuwd.
�Wat? Dat ze niet gewenst is in de wereld waar ze van houdt?! Denk je werkelijk dat ze zich dan beter voelt?!� had James terug gefoeterd.
�Nee, maar ze verdient het ook niet dat jij haar dit n�et verteld. Je bent haar vriend James, of je nu vreemd bent gegaan of niet!�
�Ik wil niet degene zijn die haar dat allemaal af neemt!� had James zich verweert.
�Te laat dan! Zodra je met het eerste meisje aanpapte toen de trein weg reed uit Londen nam je haar alles af! Dat je dat niet door had toen, dat is ��n ding. Maar dat je je dit nu n�g niet realiseert, dat is Ronduit idioot!�
�Je verteld haar niets!� had James Ron boos toegeroepen.
�En voor jou je problemen oplossen? Wat denk je nou helemaal! Je lost dit zelf maar op, ik bemoei me er niet mee. Als je maar weet dat ik achter Emma zal staan als het puntje bij paaltje komt!� Ron had arrogant zijn hoofd opgericht en was naar boven gelopen, naar de slaapzalen.
�Wat wil je daarmee zeggen!� had James nog geroepen, maar hij had geen antwoordt gekregen.
De volgende ochtend had James zijn excuses aangeboden, en Ron had hem zijn woord gegeven Emma niets te vertellen, onder de voorwaarde dat de dreiging niet toe zou nemen.
En nu, ruim drie weken na het begin van het schooljaar wist Emma nog van niets. James had het lef niet gehad, en de dreiging was niet toegenomen. Ron had woord gehouden.

Emma keek naar James, ze zaten in de leerlingenkamer huiswerk te maken. Ze had het vermoeden, noem het intu�tie, dat James haar iets niet vertelde. Echter toen ze Ron erop had aangesproken, had hij stug volgehouden dat er niets was. Ze vertrouwde James, maar toch was er iets. Ze w�st het gewoon.
�Hey,� klonk de stem van James, en ze schrok toen ze recht in zijn ogen keek. In zijn blik lag een smeekbede om vertrouwen, en Emma voelde zich meteen schuldig. Welke reden had ze ook om James n�et te vertrouwen.

�Heb je even?� haalde James haar toen uit haar gedachten. Emma knikte en samen liepen ze het portretgat uit, naar het dichtstbijzijnde lege lokaal. Toen James op de tafel ging zitten vertrouwde Emma het niet meer. Herinneringen aan vorig jaar kwamen onwillekeurig in haar op.
�Wat is er?� vroeg ze bezorgt.
�Ik moet je iets vertellen, wat er in de vakantie gebeurt is,� begon James stuntelig. Emma knikte kort, ze kon geen woorden opbrengen. �Op vakantie, heb ik iets ontdekt. Het heeft te maken met de M&M�s.�
�Hoe heb je dat ontdekt?!� onderbrak Emma hem, niet in staat haar verwarring te verbergen.
�Ik, nou het zit zo, ik, Keira heeft me geholpen.�
�Keira?� vroeg Emma. Ze probeerde kalm te klinken, maar met die ene naam had James haar hart verscheurd. De manier waarop hij haar naam had uitgesproken had Emma verteld dat Keira meer was dan gewoon �een meisje�. Als een meisje ooit al gewoon een meisje is bij James, dacht Emma bitter.
�Ik ben er veel te weten gekomen, maar daarvoor, nou, ik heb het een soort van met Keira aangelegd om dat te weten te komen.�
�WAT?!� Emma keek James met een ruk aan. Ze had veel verwacht, maar dit! �Je hebt met haar gezoend en God-weet-wat nog meer voor informatie?!�
�Nou�� probeerde James nog. Maar zodra hij de vuist van Emma tegen zijn neus voelde knallen wist hij dat het geen zin had.
�DAN RAAD IK JE AAN OM NU TERUG TE GAAN NAAR KEIRA! WANT MIJ KAN JE OP JE BUIK SCHRIJVEN!� Emma tierde als een losgebroken stier, en James verschrompelde onder de invloed van haar lelijke woorden. Toen draaide Emma zich resoluut om en liep terug naar de leerlingenkamer. Ze negeerde Ron, die hoopvol opkeek toen ze het portret door was geklommen, en stormde door naar de slaapkamer.

Motorisch kleedde ze zich om, en zodra Emma�s hoofd haar kussen raakte was ze op. De schok dat James haar verraden had, en het haar pas een maand naar hun terugzien had verteld, plus het zwijgen van Ron, vielen als een baksteen op haar neer. En met haar gezicht naar het doek van het hemelbed huilde ze stille tranen van bittere teleurstelling. Hoe k�n hij! was het enige dat ze nog kon denken.

De nacht was een laatste uitputtingslag geweest voor Emma, en ze kreeg zichzelf de volgende ochtend simpelweg haar bed niet uit. Ze had het gevoel dat Keira al haar botten had gebroken, om alleen haar hart aan James over te laten. Ik heb hem vertrouwd. Na alles heb ik hem vertrouwd. En dan laat hij zich z� kennen! Hij laat me stikken voor een stomme Franse snol! Hij, hij laat me stikken!
Emma vond nog zoveel meer over James, maar ze kreeg haar gedachten niet genoeg op orde om er woorden van te maken. Laat staan begrijpbare zinnen.

Het leek alsof ze maar even ingedommeld was, maar de wekker vertelde Emma dat het al elf uur was en de lunch dus bijna begon. Misschien waren het de lessen die Emma uiteindelijk zover kregen om op te staan. Of misschien was het haar woede voor James en haar vastberadenheid om niet voor hem onder te doen. Maar om twaalf uur stond ze keurig gewassen en gekleed in de Grote Zaal. Met vastberaden stappen liep ze naar de tafel van Griffoendor, en ging schuin tegenover Ron zitten. Hij keek even op, maar zei niets. Emma waardeerde dit meer dan alles wat James ooit gedaan had, het stilzwijgen van Ron zei meer dan James ooit gezegd had.
    King Of Yesterday - Jude

    Can you still remember
    How it seemed that we could live forever in a lovers dream?
    And falling was the best part but now you know the things you cling to
    Your heart can start to grow

    You, you're walking away
    I've been there now I know what to say I'm the king of yesterday

    A silly little love song for myself
    It's all I ever do you know I shine the shell
    A pretty little picture, the face of you
    You were my setting sun and now you're every view

    You, you're walking away
    I've been there now I know what to say
    I'm the king of yesterday

    Why don't, why don't, why don't you stay?
    Why don't you stay? Why don't you stay? Why don't you stay?

    Take a little time, throw it on the line
    Let me believe that you believe in me
    Baby turn around, look at what I found
    You are the one that I want

    Take a little time, throw it on the line
    Let me believe that you believe in me
    Baby turn around, look at what I found
    You were the one that I wanted

    And someday I'll be over on my own
    Believing all the legends of the loves I've known

    And seeing you in summer the way we were when you were seventeen
    You know I much preferred you walking away

    I've been here, now I know what to say
    I'm the King of Yesterday

    Why don't, why don't, why don't you stay?
    Why don't you stay? Why don't you stay with me? Stay

    Take a little time, throw it on the line
    Let me believe that you believe in me
    Baby turn around, look at what I found
    You are the one that I want

    Take a little time, throw it on the line
    Let me believe that you believe in me
    Baby turn around, look at what I found.
    You were the one that I wante.

    You were the one that I wanted

    King of yesterday
    King of yesterday




Ik heb het liedje veranderd. Dit liedje kreeg ik van mijn beta-readster Angela, en vond ik veel mooier passen. (a)





_________________
    I'm staring at a broken door, there's nothing left here anymore
    My room is cold, it's making me insane
    I've been waiting here so long but now the moment seems to have come


    The show must go on my moonlight

    MiYuvi


Laatst aangepast door Josse op Za Nov 24, 2007 15:46; in totaal 1 keer bewerkt
Profiel bekijkenStuur privébericht
Josse
Heksenleider 2e klas
Heksenleider 2e klas


Verdiend: 0 Sikkels
Woonplaats: on top of the roof

Josse is offline.  Afdelingslogo
BerichtGeplaatst: Zo Sep 30, 2007 18:35 Terug naar boven Sla dit bericht op

Hey lieve lezers!

Hier ben ik al weer met een nieuw stukje. Shirley, bedankt voor je super lieve reactie. (: You make me happy! : D
Het liedje bij het vorige stukje is veranderd, dat jullie het even weten. Angela stuurde mij een ander (mooier) liedje wat ik wilde gebruiken. Fairytale Gone Bad (stond er eerst) komt nog wel terug in het verhaal, dat beloof ik. (a)
Het is echt bijna afgelopen, met dit hoofdstuk waarschijnlijk nog twee (misschien drie) hoofdstukken. (:
Have fun!

xox Jossekris



    Hoofdstuk 17: Elizabeth
De komende weken ervoer Emma scherper dan de weken voor James bekentenis. Emma zelf zocht hier geen betekenis achter, het was Ron ook opgevallen. En het feit dat Emma niet in een depressie was gezakt baarde hem zorgen. Gaf ze niet meer genoeg om James om ermee te zitten? Of had ze gewoon een dik pantser gecre�erd tegen James� �uitspattingen�?
Ron had ��n keer, een week na het gebeuren, gevraagd of Emma er niet mee zat. �Natuurlijk zit ik ermee! Ik hield van James. Maar ik had het kunnen weten.�
Het gebruik van de verleden tijd en het zelfverwijt was Ron niet ontgaan, maar Emma had duidelijk laten weten dat ze er niets over wilde zeggen. En Ron had het geaccepteerd. Wat kon hij anders? Emma negeerde James vakkundig, en nu Ron erover nadacht was hij de enige van het mannelijke geslacht dat nog wel contact onderhield met Emma. Hij grijnsde toen hij zich bewust werd van zijn unieke positie.

�Wat is er?� vroeg James, ze zaten in de leerlingenkamer van Griffoendor en Emma was druk bezig met huiswerk. Ron keek verstrooid op.
�Uhm, niets,� antwoordde hij. Hij kom moeilijk zeggen dat hij aan Emma dacht�
James keek Ron even onderzoekend aan maar besloot toen gelukkig dat het niets was.

Toen James �s avonds in bed lag vroeg hij zich weer af wat er met Ron was. Hij was stiller dan normaal. Alle drie waren ze stiller. Het was een leugen om vol te houden dat James niet wist hoe dat kwam. Niemand vond het fijn om hier te zitten niksen terwijl de Dooddoeners buiten grote boze plannen aan het smeden waren. Hij miste Emma dan wel, James was ook boos en verontwaardigd, hij had het voor Emma gedaan!
Hij had het met Keira aangelegd om meer over de M&M�s te weten te komen, en dan draaide ze zo door! Frustratie borrelde op in James.

�Ron!� siste James. Even hoorde hij niets maar toen klonk er een antwoord van het bed naast hem.
�Ja?�
James aarzelde even. �Hoe gaat het met Emma?� vroeg hij toen. Het duurde even voor Ron een antwoord gaf.
�Ik geloof dat het wel goed gaat�� aarzelde Ron.
�O.� James had onwillekeurig gehoopt dat Emma hem miste, of op zijn minst een beetje verdrietig was.
�Sorry, maar ze is enorm gekwetst,� fluisterde Ron.
�Ik deed het voor haar!� schoot James in de verdediging.
�Zeker weten?� vroeg Ron voorzichtig.
�Ja! Ik wilde de Dooddoeners stoppen!� Het irriteerde James mateloos dat Ron daaraan twijfelde.
�O.�
�Je gelooft me niet!� James h��tte het als Ron zo redelijk was!
�Rustig James, ik weet het gewoon niet. Ik geloof je wel dat je Emma niet wilde kwetsen� maar ze is gewoon gekwetst.� James hoorde aan Ron�s stem dat hij geen partij koos. En ook al wilde James dat Ron hem geloofde, en voor hem koos, hij wist ook wel dat het oneerlijk was om te eisen dat Ron Emma zou laten vallen.
�Ja vast,� bromde James toen maar, te trots om toe te geven dat Ron gelijk had.

De volgende ochtend was James al vroeg wakker. Hij douchte zich en kleedde zich aan. Toen hij naar beneden liep zag hij in de leerlingenkamer een pamflet hangen. Hij liep ernaar toe om het beter te kunnen lezen en zag dat het een aankondiging was van het volgende uitstapje naar Zweinsveld. Met Halloween zouden de leerlingen naar Zweinsveld mogen.

Terwijl James even later naar de Grote Zaal liep bedacht hij zich hoe lang ze al niet meer met zijn drie�n naar Zweinsveld waren geweest. Hoe zou het met Elizabeth gaan, vroeg James zich af. Ze hadden haar op de laatste schooldag belooft uit te kijken naar Dooddoeners die zich groepeerden. En James had niet verwacht met zo een schat aan informatie terug te komen bedacht hij zich. Hoe meer hij aan Elizabeth dacht, hoe meer onbeschoft het leek dat ze helemaal niets van zich hadden laten horen, ook nu de tweede maand op Zweinstein al bijna op zijn einde liep. Hij besloot dat hij Ron dat zou zeggen. En misschien Emma ook wel.
Hij had het nog niet besloten of Ron en Emma kwamen de zaal binnen. Nu al?!

�Goedemorgen,� begroette James Ron. �Goedemorgen Emma, lekker geslapen?� Emma knikte kort. Dat was al een verbetering, meestal negeerde ze James.
�Hebben jullie de aankondiging gezien?� vroeg James aan Ron en Emma.
�Ja, ik heb het gelezen,� antwoordde Ron.
�We moeten naar Elizabeth toe,� zeiden Emma en James precies tegelijk.
�We hadden beloofd onze ogen open te houden en haar op de hoogte te houden van wat we ontdekken,� ging Emma verder. �En aangezien je wel kan stellen dat James heel wat �ontdekt� heeft op vakantie vind ik dat we dat aan Elizabeth moeten vertellen.� James schrok van de directheid van Emma. Even keek hij hoopvol op, had Emma hem misschien vergeven?
�Ik heb je niet vergeven dat je het met die Franse snob aanlegde als je dat soms hoopt,� verbrak Emma de gedachten van James. �Ik vind alleen dat we de dooddoeners moeten stoppen, wat Elizabeth ook al zei,� verklaarde Emma het feit dat ze nu wel met James praatte. Het was eventjes stil en James kon het niet laten teleurgesteld te zijn.
�En het helpt niet als we hier boos gaan zijn op elkaar.� voegde Emma er aan toe, met verwijt in haar stem.

�James?� vroeg Ron voorzichtig. James keek even op van zijn cornflakes.
�Emma heeft gelijk�� James wist dat Emma gelijk had. Maar m�est Ron per s� partij kiezen voor Emma? Wat was er mis met de ik-blijf-neutraal-bij-dit-drama-aanpak van gisteravond?
�Ja, ok�,� gaf James aarzelend toe.
�Ik ga nog even een boek halen,� stond Emma toen plotseling op. James keek haar verward aan.
�Een. Boek. Halen,� legde Emma uit. �Boven.�
�Jaja, ga maar,� antwoordde James verward.
�Gelukkig, ik heb toestemming van James,� richtte Emma zich ge�rriteerd op Ron voor ze wegliep.
�Voorzichtig met de wapenstilstand!� riep Ron haar nog achterna. James moest onwillekeurig grijnzen.

Die dag gingen de lessen beter dan ze het hele schooljaar gegaan waren. James concentreerde zich op de docenten en begreep wat ze vertelde. Dat wilde zeggen, hij lette meer op dan de voorgaande weken en kon verstaan wat de docenten zeiden. Het was dus een aanmerkelijke verbetering.
    Everything's Not Lost - Coldplay

    When I counted up my demons
    Saw there was one for every day
    With the good ones on my shoulders
    I drove the other ones away

    So if you ever feel neglected
    And if you think that all is lost
    I'll be counting up my demons, yeah
    Hoping everything's not lost

    When you thought that it was over
    You could feel it all around
    And everybody's out to get you
    Don't you let it drag you down

    'Cos if you ever feel neglected
    And if you think that all is lost
    I'll be counting up my demons, yeah
    Hoping everything's not lost

    If you ever feel neglected
    If you think that all is lost
    I'll be counting up my demons, yeah
    Hoping everything's not lost

    Singing out
    Oh, oh, oh, yeah
    Oh, oh, yeah
    Oh, oh, yeah
    Everything's not lost

    So come on, yeah
    Oh, oh, yeah
    Come on, yeah
    And everything's not lost

    Oh, oh, yeah
    Oh, oh, yeah
    Oh, oh, yeah
    And everything's not lost

    Come on, yeah
    Oh, oh, yeah
    Come on, yeah

    Come on, yeah
    Oh, oh, yeah
    Come on, yeah
    And everything's not lost

    Sing out, yeah
    Oh, oh, yeah
    Come on, yeah
    And everything's not lost

    Come on, yeah
    Oh, oh yeah
    Sing out, yeah
    And everything's not lost





_________________
    I'm staring at a broken door, there's nothing left here anymore
    My room is cold, it's making me insane
    I've been waiting here so long but now the moment seems to have come


    The show must go on my moonlight

    MiYuvi


Laatst aangepast door Josse op Za Nov 24, 2007 15:55; in totaal 1 keer bewerkt
Profiel bekijkenStuur privébericht
Josse
Heksenleider 2e klas
Heksenleider 2e klas


Verdiend: 0 Sikkels
Woonplaats: on top of the roof

Josse is offline.  Afdelingslogo
BerichtGeplaatst: Zo Okt 07, 2007 13:58 Terug naar boven Sla dit bericht op

Hey! Ben ik al weer!

Shirley thanks voor je sweet reactie. : D Bijna af, er komen nog 5 posts hierna. (de inhoud is af nu)
Ik hoop stiekem dat ik meer lezers heb dan alleen Shirley, maar waarschijnlijk wel want ik heb al meer dan 10200 views!!! : D *deelt knuffels uit*
Ik ben een arme student die zich ECHT geen koekjes kan veroorlogen voor 10200 mensen. ^^
Have fun!

xox Jossekris




Emma liep in gedachte naar de leerlingenkamer. Ze snapte zelf nog niet helemaal waarom ze James vergeven had. Ze had James n�ets vergeven. Ze wilde alleen zo ongelofelijk graag de Dooddoeners stoppen dat als ze daarbij gedwongen werd om met James samen te werken, ze dat maar op de koop toe nam.

De hele dag zag ze dat James zich beter voelde, waardoor zich een licht schuldgevoel nestelde in haar maag. Als James zo ongelukkig was als ze boos op hem was, misschien hield hij dan toch nog van Emma� Misschien had hij het �cht gedaan omdat hij Emma wilde helpen?

�s Avonds ging Emma tussen Ron en James in zitten, iets dat Ron zichtbaar verbaasde maar wat Emma negeerde.
Emma schepte net haar bord vol met pastasalade toen Ron wat zei.
�Ik vind dat we aanstaande zondag naar Zweinsveld moeten gaan.� Emma knikte.
�Ik vind dat we aanstaande zondag naar Elizabeth moeten gaan,� bemoeide James zich ermee.
�Dan moeten we dus naar Zweinsveld,� zuchtte Emma.
�Ja, dat bedoel ik,� bond James meteen in.
�En dan vertellen jullie Elizabeth alles over de vakantie. Ze moet het weten, weet je nog dat ze ons vroeg haar op de hoogte te houden?� vroeg Emma met gedempte stem zodat verder niemand het kon horen. James en Ron knikten braaf.
�Ook van Keira?� vroeg James toen. Emma�s hart sloeg over toen ze Keira�s naam hoorde. Ze herstelde zich echter.
�Ja, dat hoort toch ook bij je vakantie? Ik meen me te herinneren dat ze een cruciaal onderdeel van je vakantie uitmaakte,� antwoordde ze met een uitgestreken gezicht. James knikte mat.
�Moeten we Elizabeth niet een uil sturen dan?� vroeg Ron.
�Misschien wel zo netjes,� peinsde James.
�Ok� ok�, ik stuur na het eten wel een uil of we zondag langs kunnen komen!�
�Laat niets doorschemeren h�!� zei Ron.
�Nee! Zometeen komen de M&M�s erachter�� James praatte met een klein stemmetje en deed alsof hij als de dood was voor de M&M�s. Emma glimlachte onwillekeurig.
�Ik zal zorgen dat boze Malfoy er niet achter komt,� grijnsde ze voor ze op stond.
Toen Emma naar de uilenvleugel liep om de brief te versturen bedacht ze zich dat ze dat gemist had. Het gewoon praten met Ron en James, het constante melig zijn. Misschien had ze zelfs James wel gemist.
    Beste Elizabeth,

    Hoe gaat het? We zijn allemaal heel druk met school.
    Aanstaande zondag gaat Zweinstein naar Zweinsveld, kunnen we dan Rond ��n uur langs komen? We zouden je graag weer eens zien!

    James, Ron en Emma.
Emma schroefde de dop weer op haar inktpot terwijl ze een laatste kritische blik op de brief wierp. Hij was niet erg netjes, maar het zou ook niet erg zorgvuldig zijn om Elizabeth te schrijven dat ze zo veel moesten vertellen over de plannen van de Dooddoeners. Ze moet het zo maar goed vinden, besloot Emma en ze lokte haar uil naar beneden. Ze bond de brief om haar pootje en met een vleugje jaloezie keek Emma toe hoe de uil naar buiten vloog, de vrijheid in.

De volgende ochtend tijdens het ontbijt kregen Emma, Ron en James al een antwoord van Elizabeth.
    James, Ron en Emma,
    Als alles goed gaat ben ik er op de afgesproken tijd. Stuur geen antwoord terug.
    Elizabeth.
Alle drie waren ze geschrokken van dit korte antwoord, dat duidelijk toonde dat het niet veilig was om lange brieven te schrijven. Toen Emma van Ron naar James keek wist ze dat ze allemaal hetzelfde dachten, wat was er aan de hand buiten Zweinstein?
�Wow,� zei Ron langzaam. Hij en James hadden over Emma�s schouder meegelezen.
�Zou iemand het gelezen hebben?� vroeg James.
�Zelfs als ze het gelezen hebben, er stond niet veel informatie in voor iemand die onze brief niet gelezen heeft,� antwoordde Emma.
�Maar wat als ze onze brief w�l gelezen hebben?� mengde Ron zich in de discussie die ontstond.
�Dan denk ik niet dat Elizabeth een antwoord zou hebben gestuurd. Elizabeth is schouwer, die loopt geen onnodige risico�s.�
�Je zal wel gelijk hebben,� zuchtte Ron. �Wat zou er kunnen gebeuren? Je had toch niets geschreven?�
�Nee, dat heb ik verteld. Alleen dat we graag langs komen als we in Zweinsveld zijn, en dat we het druk hebben op school.� Emma�s laatste woorden klonken na in de stilte die ontstond.
�Nee,� sprak James toen uiteindelijk. Emma keek hem vragend aan. �Zelfs de beste dooddoener zou daar niets mee kunnen doen.� Emma lachte toen ze James hoorde.
�Dat dacht ik ook,� lachte ze en ze stak haar tong eventjes uit.

De dagen tot zondag had Emma het moeilijk om koel te blijven tegen James. Het lukte in zoverre dat ze niet met James flirtte, maar soms betrapte ze zichzelf erop dat ze te close was. Als ze te enthousiast lachte om een grap van James, of als ze James een vriendschappelijke duw gaf. Ze was Keira niet vergeten, maar het was moeilijk om boos te blijven op James als hij zo duidelijk gelukkig was dat Emma weer met hem praatte.

James en Ron hadden nog steeds Zwerkbal, dit jaar op donderdag en zaterdag, en dat waren de momenten dat Emma alleen in de leerlingenkamer zat. Ze vond het niet erg om daar alleen te zitten, gewoon even rust. Echter, de zaterdag voor ze naar Zweinsveld zouden gaan werd ze aangesproken door een meisje dat Emma nog nooit eerder had gesproken. Ze kende haar wel, ze zat in het zesdejaar en Emma kwam haar wel eens tegen in de bibliotheek. Het was een serieus meisje met stijl zwart haar dat in een schuine bob geknipt was. Ze was slank, bijna mager van postuur en had scherpe grijze ogen. Op haar pols had ze een tatoeage en Emma zag haar vaak alleen.
�Hi,� zei het meisje toen ze naast Emma ging zitten. Emma keek op van haar huiswerk Oude Runen en knikte naar het meisje.
�Jacqueline,� stelde het meisje zich voor en ze stak een hand uit die Emma schudde. Haar hand voelde koud aan, maar toch was hij stevig. Alsof ze al veel mee gemaakt had.
�Emma Wrighter,� glimlachte Emma eventjes terwijl ze de hand van Jacqueline schudde.
    Don't Speak - No Doubt

    You and me
    We used to be together
    Everyday together always
    I really feel
    That I'm losing my best friend
    I can't believe
    This could be the end
    It looks as though you're letting go
    And if it's real
    Well I don't want to know

    Don't speak
    I know just what you're saying
    So please stop explaining
    Don't tell me cause it hurts
    Don't speak
    I know what you're thinking
    I don't need your reasons
    Don't tell me cause it hurts

    Our memories
    Well, they can be inviting
    But some are altogether
    Mighty frightening
    As we die, both you and I
    With my head in my hands
    I sit and cry

    Don't speak
    I know just what you're saying
    So please stop explaining
    Don't tell me cause it hurts (no, no, no)
    Don't speak
    I know what you're thinking
    I don't need your reasons
    Don't tell me cause it hurts

    It's all ending
    I gotta stop pretending who we are...
    You and me I can see us dying...are we?

    Don't speak
    I know just what you're saying
    So please stop explaining
    Don't tell me cause it hurts (no, no, no)
    Don't speak
    I know what you're thinking
    I don't need your reasons
    Don't tell me cause it hurts
    Don't tell me cause it hurts!
    I know what you're saying
    So please stop explaining

    Don't speak,
    don't speak,
    don't speak,
    oh I know what you're thinking
    And I don't need your reasons
    I know you're good,
    I know you're good,
    I know you're real good
    Oh, la la la la la la La la la la la la
    Don't, Don't, uh-huh Hush, hush darlin'
    Hush, hush darlin' Hush, hush
    don't tell me tell me cause it hurts
    Hush, hush darlin' Hush, hush darlin'
    Hush, hush don't tell me tell me cause it hurts





_________________
    I'm staring at a broken door, there's nothing left here anymore
    My room is cold, it's making me insane
    I've been waiting here so long but now the moment seems to have come


    The show must go on my moonlight

    MiYuvi


Laatst aangepast door Josse op Za Nov 24, 2007 15:58; in totaal 1 keer bewerkt
Profiel bekijkenStuur privébericht
Josse
Heksenleider 2e klas
Heksenleider 2e klas


Verdiend: 0 Sikkels
Woonplaats: on top of the roof

Josse is offline.  Afdelingslogo
BerichtGeplaatst: Zo Okt 21, 2007 12:50 Terug naar boven Sla dit bericht op

Hey!

Ben ik weer, sorry dat het eventjes duurde maar Angela was druk XD
Het gaat goed met schrijven, een flink groot stukje voor jullie nu. : D
Knuffels voor Kelly en Myrthe, bedankt voor de lieve reacties. (:
Enne, volgens mij is Jaqueline wel te vertrouwen. Ik vertrouw haar wel. (:
Have fun!

xox Jossekris.




�Hoe gaat het?� vroeg Jacqueline terwijl ze naast Emma ging zitten. Ze zwaaide even met haar toverstaf en er verscheen een glas met een heldere vloeistof in de lucht, dat Jacqueline achteloos uit de lucht greep. Emma was eventjes verbaasd vanwege de achteloosheid van Jacqueline maar gaf toch een antwoord.
�James en Ron hebben Zwerkbaltraining, ik denk dat ze niet voor elf uur vanavond terug zullen zijn,� glimlachte ze naar Jacqueline.
�Ok�, maar hoe gaat het met jou?� vroeg Jacqueline op dezelfde luchtige toon als daarnet terwijl ze nog een slok van het drankje nam.
Even was Emma verbaasd, ze had verwacht dat Jacqueline wel voor James of Ron zou komen. Ging het goed? vroeg Emma zichzelf af.
�Ik geloof dat het wel goed gaat,� aarzelde Emma.
�Je bent verliefd op die James h�?�
�Nee!� reageerde Emma fel. Te fel om overtuigend over te komen, bedacht ze zich direct. De felheid van Emma was Jacqueline ook opgevallen, ze ging er echter niet op in.
�O, jammer.�
�Hoezo?� kon Emma het niet nalaten te vragen.
Jacqueline zou hebben kunnen zeggen dat het Emma niets uit zou maken, ze was immers niet verliefd op James. Jacqueline zou Emma helemaal klem kunnen praten. In plaats daarvan gaf ze gewoon antwoord.
�James is wel verliefd op jou,� Emma�s hart sloeg drie keer over toen ze dit hoorde maar ze wist dit zo goed en zo kwaad als dat ging te verbergen.
�Hoe weet je dat dan?� vroeg Emma, in een poging dezelfde achteloze toon aan te slaan waarop Jacqueline even hiervoor gesproken had. �Heeft James je dat verteld?�
Jacqueline merkte de ondertoon van verwijt op in Emma�s stem maar ze negeerde deze ook.
�Nee, James weet niet eens dat ik besta geloof ik,� glimlachte ze. Emma moest onwillekeurig grijnzen, James die niet wist van het bestaan van een meisje op Zweinstein, dat kwam niet regelmatig voor.
�Het is gewoon overduidelijk. Als jij tegen James praat gaat het beter met James, als jullie ruzie hebben is hij stiller, botter misschien zelfs.�
�Dat zal allemaal wel, maar h�j gaat er met een ander meisje vandoor in de vakantie!� sprong Emma meteen in de verdediging.
�Dat weet ik niet,� antwoordde Jacqueline. �Maar ik moet nog wat huiswerk doen, ik spreek je nog wel toch?� Emma knikte verbijsterd en voor ze nog iets kon zeggen was Jacqueline verdwenen in de drukke leerlingenkamer, een verwarde Emma achterlatend.

Die avond deed Emma onwillekeurig aardiger tegen James, en toen ze in haar bed in de leerlingenkamer lag kwamen de herinneringen aan het vorige schooljaar terug. Ongeveer een jaar geleden nu, was het begonnen. James en Ron hadden toen al geweten van de activiteit van de Dooddoeners, bedacht Emma zich, en ze was toen heel blij geweest dat James en Ron haar erbij betrokken. Het had voor afleiding gezorgd, toen de school niet meer met haar wilde praten na de streek van Tom.
Nog even liet Emma haar herinneringen de vrije loop gaan, om vervolgens uitgeput in slaap te vallen.

�Ron!� toeterde James in de lakens van Ron. Ron had een soort fort van lakens en kussens gebouwd om zich tegen de activiteit van James te beschermen.
�Jezus James, wat is dit?� klonk een gesmoorde stem van Ron vanonder de lakens.
�Wakker worden!!!� toeterde James nogmaals.
�W��rom?� zuchtte Ron dramatisch. Het was pas tien uur!
�Omdat we naar Elizabeth gaan!�
�Moeten we daar om vijf over tien zijn?� vroeg Ron ge�rriteerd.
�Nee, om ��n uur, maar sta nou ohop!� zeurde James. Het was op dit moment dat Ron het zat was. Hij gooide de dekens van zich af en greep een kussen.
�Dan hoef je me niet voor vijf voor ��n wakker te maken!� was het verwijt dat gepaard ging met een kussen dat in James� richting vloog.
�Wel!� antwoordde James en hij greep het kussen dat zojuist in zijn gezicht was gevlogen en stuurde het terug naar Ron. Ron antwoordde met een helder �Nee!� en een tweede kussen, dat James vol in de maag trof.

Vele kussens later zaten een verfomfaaide James en Ron om elf uur te ontbijten toen Emma de Grote Zaal binnen kwam. Vanuit haar ooghoek dacht ze Jacqueline te zien kijken, maar toen ze omkeek was Jacqueline de Ochtendprofeet aan het lezen. Emma haalde haar schouders op en liep naar de eettafel van Griffoendor, waar ze naast Ron ging zitten. James kan twintig keer verliefd op me zijn, hij heeft Keira, besloot Emma ferm en ze goot de melk op haar cornflakes.
�Wat hebben jullie elkaar aangedaan?� Emma keek vol verbazing naar Ron en James, die eruit zagen alsof ze een marathon gelopen hadden.
�Ron wilde niet wakker worden!� antwoordde James verontwaardigd.
�James maakte me om tien uur wakker!� reageerde Ron. Emma zuchtte dramatisch.
�Waarom maakte je Ron om tien uur wakker dan?� vroeg ze aan James, niet helemaal zeker of ze het antwoord wel wilde horen.
�We gaan vanmiddag naar Elizabeth!�
�Ja, om ��n uur, niet om vijf over tien!� bemoeide Ron zich er mee, hij was duidelijk verontwaardigd dat James het in zijn hoofd gehaald had hem zo vroeg wakker te maken.
�Maar goed ook, anders waren we nu te laat geweest!� kaatste James de bal terug. Ron hapte naar adem maar wist duidelijk geen passend antwoord.
�Je moet toegeven, daar heeft James een punt,� grijnsde Emma. Ron mompelde iets onverstaanbaars en ging verder met zijn ontbijt.

�Zullen we maar kloppen?� vroeg James vertwijfeld. Ze stonden voor het huisje van Elizabeth, maar er was geen teken van leven, en de gordijnen waren dicht getrokken. Emma antwoordde met een knik en klopte twee keer op de deur. Even later verscheen het hoofd van Elizabeth in de deurpost.
�Kom binnen, snel,� begroette ze de drie en ze deed de deur iets verder open. James, Ron en Emma keken elkaar even aan maar volgden Elizabeth toen naar de donkere hal. Elizabeth sloot de deur en ging ze voor naar de woonkamer, waar twee lampen brandde.
�Hi,� groette ze toen. �Sorry voor het welkom, willen jullie een boterbiertje?� vroeg ze vervolgens met een glimlach.
�Ja graag,� antwoordde Emma, en ze ging aan de keukentafel zitten. Ook Ron en James knikten.

Even later kwam Elizabeth met vier boterbiertjes binnen.
�Hoe was de vakantie?� vroeg ze met een wrange glimlach. Emma en Ron keken allebei naar James die dit opvatte als toestemming om te vertellen over Keira.
�Ze zitten in Frankrijk,� begon hij zijn verhaal. Emma keek even naar Elizabeth, maar ze liet geen spoor van verbazing blijken.
�Ze weten van de M&M�s, en ze maken gebruik van fabeldieren. Wat ze in Duitsland ook deden. Ik heb een meisje ontmoet, Keira�� Hier luisterde Emma niet meer. Het deed haar pijn om James over Keira te horen, ook al probeerde ze dat te ontkennen. Even dacht ze dat Elizabeth naar haar keek, maar ze negeerde dit en staarde naar het flesje boterbier dat voor haar neus stond.
Toen James klaar was nam Elizabeth het woord.
�Wat we al dachten. Aan mijn warme welkom hebben jullie vast al gemerkt dat de tijden veranderd zijn. De Dooddoeners krijgen steeds meer macht, en ze sturen aan op een confrontatie. We denken dat het niet lang meer duurt voor de eerste doden vallen, er zijn al Dreuzelgezinnen gemarteld, puur omdat ze een heks in de familie hebben. Het ministerie doet alsof hun neus bloed, maar we weten beter.
Dat gevecht komt er, of het ministerie dat nou wil of niet. Het duurt niet lang meer voor ze de martelingen niet meer kunnen verdoezelen, en dan zijn de poppen pas echt aan het dansen.�
�Maar doet er dan niemand iets?� vroeg Emma verontwaardigd. Ze kon het zich niet voorstellen dat het ministerie gewoon zou wachten tot de eerste Dreuzels vermoord werden. Tot haar ouders vermoord werden!
�Jawel, maar buiten het ministerie om. Ik heb via mijn werk contact met andere schouwers die beter weten, we zijn extra alert en hebben een systeem dat we elkaar kunnen oproepen als er zich problemen voortdoen. Maar het is een wankel evenwicht.�
Emma keek op van het flesje boterbier dat voor haar stond, en even ontmoetten haar ogen die van James. Snel sloeg ze haar blik weer neer, ze wilde niet dat James wist hoe schokkend dit voor haar was. Hoe hard het aankwam.
�Wow,� brak Ron de stilte.
�Zeg dat wel. Jullie moeten voorzichtig zijn, we weten het als er iets gebeurd, en laat het mij weten als jullie meer ontdekken. Ik wil niet op een confrontatie aansturen, maar die komt er vroeg of laat toch.
Als die er komt, wil ik niet dat ��n van jullie iets overkomt.� Emma slikte even, de directheid van Elizabeth raakte haar.
�Bedankt,� mompelde ze met een brok in haar keel.

�Het is al laat,� zei Elizabeth bruusk. �Ik zou maar terug gaan naar het kasteel als ik jullie was, jullie willen niet door het donker moeten.� Emma, Ron en James knikten even en namen afscheid van Elizabeth.
�Sorry,� fluisterde James toen Emma achter hem aan de deur uit liep.
    Life In The Fast Lane - The Eagles

    He was a hard-headed man
    He was brutally handsome, and she was terminally pretty
    She held him up, and he held her for ransom in the heart
    of the cold, cold city
    He had a nasty reputation as a cruel dude
    They said he was ruthless, they said he was crude
    They had one thing in common, they were
    good in bed
    She'd say, 'Faster, faster. The lights are turnin' red."
    Life in the fast lane
    Surely make you lose your mind
    Life in the fast lane
    Are you with me so far?

    Eager for action and hot for the game
    The coming attraction, the drop of a name
    They knew all the right people, they took
    all the right pills
    They threw outrageous parties, they paid heavenly bills
    There were lines on the mirror, lines on her face
    She pretended not to notice, she was caught up
    in the race

    Out every evening, until it was light
    He was too tired to make it, she was too tired
    to fight about it

    Life in the fast lane
    Surely makes you lose your mind
    Life in the fast lane
    Life in the fast lane, everything all the time
    Life in the fast lane

    Blowin' and burnin', blinded by thirst
    They didn't see the stop sign,
    took a turn for the worse

    She said, "Listen, baby. You can hear the engine
    ring. We've been up and down this highway;
    haven't seen a goddam thing."
    He said, "Call the doctor. I think I'm gonna crash."
    "The doctor say he's comin', but you gotta pay him cash."
    They went rushin' down that freeway,
    messed around and got lost
    They didn't care they were just dyin' to get off
    And it was life in the fast lane
    Surely makes you lose your mind
    Life in the fast lane
    Life in the fast lane, everything all the time
    Life in the fast lane
    Life in the fast lane
    Life in the fast lane





_________________
    I'm staring at a broken door, there's nothing left here anymore
    My room is cold, it's making me insane
    I've been waiting here so long but now the moment seems to have come


    The show must go on my moonlight

    MiYuvi


Laatst aangepast door Josse op Za Nov 24, 2007 16:00; in totaal 1 keer bewerkt
Profiel bekijkenStuur privébericht
Josse
Heksenleider 2e klas
Heksenleider 2e klas


Verdiend: 0 Sikkels
Woonplaats: on top of the roof

Josse is offline.  Afdelingslogo
BerichtGeplaatst: Vr Nov 16, 2007 17:48 Terug naar boven Sla dit bericht op

Hey lieve lezers!

I'm back : D Druk leven, drukke beta-readster, duurt allemaal eventjes. Maar, elk nadeel hep zijn voordeel... Toen ze de server van HPF aan het verhuizen waren (en waardoor ik nu alle onleesbare @(*# tekens uit mn verhaal moet halen ^^") had ik tijd over om te schrijven. En. Make me feel like I am worth you taking the risks is af. Maak je geen zorgen, dit is nog niet de laatste post! Om precies te zijn komen er na dit stukje nog 3 posts. (Zie inhoud ^^)
Bedankt voor de reacties *hug*
Have fun!

xox Jossekris



    Hoofdstuk 19: geen weg terug


Toen ze � s avonds aan het diner zaten kon Emma het niet laten af en toe een blik op James te werpen. Ze hoopte van harte dat hij er niets van merkte, het was geen goed teken dat zijn woorden van vanmiddag haar geraakt hadden, en het was al helem��l niet de bedoeling dat James zich dit zou realiseren.
�Is er iets?� haalde Ron Emma uit haar gedachten.
�Huh? O, nee hoor,� Emma had er niet aan gedacht dat Ron misschien wel zou merken hoeveel blikken ze op James wierp. Ron keek Emma met opgetrokken wenkbrauwen aan maar hield zijn mond gelukkig.

�s Nachts lag Emma te piekeren over wat Elizabeth hen verteld had. Ze had wel verwacht dat er een gevecht zou plaatsvinden. Maar toen Elizabeth haar bezorgdheid voor James, Ron en zijzelf had uitgesproken had dit Emma met haar neus op de feiten gedrukt. Ze zouden moeten vechten, en het zou niet gemakkelijk worden. Emma hoorde James� stem, die vanmiddag zijn excuses had aangeboden voor iets waar hij niets aan kon doen. En ze dacht aan Keira, en hoeveel moeite het haar kostte om James dat te vergeven. Daar heeft hij nog geen sorry voor gezegd, bedacht Emma zich, en ze kon het niet laten om teleurgesteld te zijn.

Ze zaten met zijn drie�n in de leerlingenkamer, het was nog een week voor de kerstvakantie en niemand had echt zin om huiswerk te maken.
�In de vakantie gaan mijn ouders naar Zuid-Afrika, maar ik heb helemaal geen zin meer om mee te gaan,� verzuchtte Emma. Sinds gisteren maakte ze zich steeds meer zorgen, een onschuldige vakantie naar Zuid-Afrika leek nu ronduit idioot.
�Wat gaan jullie doen dan?� vroeg Emma. �Er vanuit gaande dat er dan nog geen gevecht is,� voegde ze bedachtzaam toe.
Ron keek even van Emma naar James voor hij een antwoordt gaf.
�Ik ga naar James,� zei hij toen langzaam. �Dat hadden we al heel lang afgesproken,� voegde Ron er verontschuldigend aan toe. Emma knikte even, onwillekeurig kwam dit hard aan.
�Als je wil kan je ook komen,� verbrak James de pijnlijke stilte die ontstaan was.
�Ik weet niet of�� begon Emma.
�Ik bedoel, we kunnen plannen maken, misschien met Elizabeth. En het is veiliger voor jou dan tussen Dreuzels te zijn,� onderbrak James Emma. Ze kreeg het gevoel dat James zich probeerde te verantwoorden. Eerlijk gezegd wist ze niet zo goed wat ze moest. Ze wilde wel graag mee naar James met Ron. En niet in de eerste plaats om de redenen die James noemde. Maar ze twijfelde nog steeds aan James. Ze had geen zin om zich weer overhaast ergens in te storten, om vervolgens weer knetterhard te pletter geslagen te worden.
�Nou,� begon Emma, geen idee hebbend hoe ze verder wilde gaan.
�Het lijkt me een goed idee!� spoorde Ron Emma aan. Emma keek even van Ron naar James, en toen ze de blik van James zag gaf ze zich gewonnen. Zijn blik deed haar denken aan de avondjes in Zweinsveld van vorig jaar. De avondjes dat ze met z�n drie�n lol hadden, dat ze lekker flirtten. En Emma miste ze toch.
�Ok�, het lijkt me gezellig,� glimlachte Emma, en even keek ze James in de ogen. Haar glimlach versterkte en het kostte Emma moeite om weg te kijken.

�Zullen we morgenmiddag een laatste keer naar Elizabeth gaan dan?� vroeg Ron even later. �Voor we weg gaan,� voegde hij eraan toe.
�Goed idee,� antwoordde Emma, en Ron zag ook James knikken. Ron had de blikken tussen Emma en James niet gemist, en hij had ook wel door dat James spijt had. Als hij nu gewoon niet eens zo verdomd arrogant was en gewoon zijn excuses aanbood voor wat hij met Keira geflikt had! En dan niet allerlei andere rotsmoesjes! Dan zou het wel goed komen, Emma miste James ook en Ron wist het. Ze was het nu gewoon zat, en niemand kon Emma d�t verwijten.

�We gaan wel op tijd, elf uur ofzo?� vroeg Emma. �Zal ik nog een brief sturen of gaan we gewoon?�
�Ik denk dat we beter een uil kunnen sturen, gewoon iets nonchalants. Dan maak ik James morgenochtend wel wakker.�
�Nee!� reageerde James fel.
�Wat?� vroeg Ron schijnheilig.
�Ik wil niet wakker gemaakt worden.� James trok een pruillipje om zijn zaak te verdedigen.
�Ok�, James wordt zelf wakker en anders maak ik hem wel wakker,� grijnsde Ron naar Emma.
�Nou!� was de reactie van een beledigde James, maar Ron zag een grijns.

�James!� toeterde Ron.
�Jaaa! Ik ben wakker!� zuchtte James.
�Uit jezelf?� vroeg Ron verbouwereerd.
�Ja.�
�Wow. Ga je nu ook uit jezelf opstaan?� vroeg Ron poeslief. James bromde wat maar opende toen de gordijnen van zijn hemelbed en stond op. Het beeld wat hij vervolgens aanschouwde was ronduit angstaanjagend. Ron was gedouched en aangekleed, en keek met een maniakale grijns op James neer. James staarde angstig omhoog, maar herstelde zich toen. Hij snoof luidruchtig en begon zich toen aan te kleden.

�s Middags aan het boterbier in de verduisterde woonkamer van Elizabeth was het Elizabeth zelf die slecht nieuws bracht.
�Wat is er?� had Ron gevraagd toen de zoveelste pijnlijke stilte was gevallen.
�Slecht nieuws,� had Elizabeth geantwoord. Ze waren alle drie geschrokken van dit antwoord en keken Elizabeth vragend aan. Langzaam begon Elizabeth met uitleggen.
�Gisternacht hadden we weer een melding, in het oosten van Londen deze keer. We kwamen er te laat, de ouders waren vermoord, het huis stond in brand en de kinderen waren spoorloos. Het duistere teken hing boven de smeulende resten.�
�Het duistere teken?� had Emma niet-begrijpend gevraagd.
�Het teken dat Voldemort gebruikte als hij weer toegeslagen had. Mensen waren voor niets banger dan het duistere teken te zien als ze thuis kwamen. Het duistere teken betekende moord.� Emma had geschrokken gekeken.
�En de kinderen�?�
�Kwijt. We hebben geen spoor. De ouders waren al vermoord toen we aankwamen.� Elizabeth was even stil. �Avada Kedavra.�
�Wow.� Had Ron geantwoord.
�Inderdaad, en dit is nog maar het begin. Alsjeblieft, kijk uit met �lles wat je doet.� Elizabeth had hen even stuk voor stuk aangekeken. �Er gaat iets gebeuren, en ik ben bang dat jullie erbij betrokken zullen raken.�
Ron had onwillekeurig van James naar Emma gekeken. Toen ze de M&M�s hadden ontdekt waren James en Emma bij elkaar gekomen. Misschien dat nu� Ron wist wel zeker dat ze nog van elkaar hielden. Ze waren alleen allebei zo verdomde trots!

Die avond smaakte het feestmaal Ron niet. Hij kon zijn gedachten niet afhouden van het gezin waar Elizabeth over verteld had. Ze dachten dat de kinderen nog in leven zouden zijn, maar waarom wisten ze niet. Het was een normaal tovenaarsgezin geweest. Ouders waren allebei halfbloedjes, de drie kinderen � een meisje van vier, een jongetje van acht en ��n van twaalf - waren alle drie tovenaars. Waarom de Dooddoeners juist d�t gezin hadden aangevallen wist niemand.
�Ik snap er niets van,� zuchtte Ron toen hij �s avonds in zijn hemelbed lag.
�Hier hetzelfde,� mompelde James.

Toen de rode stoomlocomotief wegreed uit het dorpje Zweinsveld waren James, Ron en Emma al druk in gesprek in een lege coup�. James had (onder luid protest van Emma weliswaar) met behulp van een stinkbom een eerstejaars die had zitten lezen de coup� uit gejaagd en na een spreuk van Emma rook het weer normaal in de � inmiddels � verlaten coup�.
�Moest dat nou?� vroeg Emma, nog beledigd over de actie van James tegen de eerstejaars.
�Hij zat te l�zen,� zei James, op een toon alsof lezen in de trein op weg naar huis in de kerstvakantie een doodzonde was.
�Dus?� vroeg Emma uitdagend.
�Niets,� bond James meteen in. �Ik wilde weten wat jullie vinden van de aanval van eergisteren.� Emma stak meteen van wal, ze had veel te vertellen maar een half uur later gaf ze toch toe dat ze geen idee had. Ron had nog wel iets te delen, maar uiteindelijk droeg dat ook niets bij aan een scherper beeld van de recente gebeurtenissen. Zo bleven ze de hele reis discussi�ren, tot de trein �s avonds laat op Kings Cross aankwam.
    Under The Rose � HIM

    I dream of the winter in my heart turning to spring
    While the ice gives way under my feet
    And so I drown with the sun

    I've been burning in water and drowning in flame
    To prove you wrong and scare you away
    I admit my defeat and want back home
    In your heart under the rose

    I open my eyes with a sigh of relief
    As the warmth of summer's sunlight dances around me
    And I see you with dead leaves in your hands

    I've been burning in water and drowning in flame
    To prove you wrong and scare you away
    I admit my defeat and want back home
    In your heart under the rose





_________________
    I'm staring at a broken door, there's nothing left here anymore
    My room is cold, it's making me insane
    I've been waiting here so long but now the moment seems to have come


    The show must go on my moonlight

    MiYuvi


Laatst aangepast door Josse op Za Nov 24, 2007 15:20; in totaal 1 keer bewerkt
Profiel bekijkenStuur privébericht
Josse
Heksenleider 2e klas
Heksenleider 2e klas


Verdiend: 0 Sikkels
Woonplaats: on top of the roof

Josse is offline.  Afdelingslogo
BerichtGeplaatst: Wo Nov 21, 2007 23:39 Terug naar boven Sla dit bericht op

Hey lieve lezers,

Shirley, bedankt voor je msn-reactie =) Angela (mijn super lieve, mega goede en altijd steunende beta-readster) heeft zich door mijn enorme verhaal heen geworsteld.
O, en hier is het beloofde stukje waar ik Fairytale Gone Bad voor gejat heb. Ik vond het beter passen, jullie kunnen (nu wel) lezen waarom. =)
Have fun!

xox Josse




De vader en moeder van James stonden al op de drie vrienden te wachten toen ze in de rode stoomlocomotief het station in reden. Eenmaal met alle bagage op het perron 9� kregen ze allemaal een hartelijke knuffel van mevrouw Lynch, en met name Emma werd aan een kritische inspectie onderworpen.
�Hallo allemaal, wat fijn om je weer te zien Ron! En jij moet Emma zijn, wat een genoegen om je te mogen ontmoeten, ik heb veel over je gehoord!� begeleide het geratel van mevrouw Lynch de groep naar de auto. Met het grootste gemak gooide mevrouw Lynch de bagage in de achterklep, ongetwijfeld magisch vergroot bedacht Emma zich, en Emma ging � een beetje oncomfortabel � tussen Ron en James in op de achterbank van de oude Ford zitten.
De rit naar huis was ongemakkelijk, aangezien Emma naar haar smaak veel te dicht tegen James aangedrukt zat, maar gelukkig was dit slechts van korte duur. Toen ze een landweg afreden kwam na de bocht een huis tevoorschijn wat Emma meteen aan het huis uit een sprookje deed denken. Het was duidelijk goed onderhouden geweest, maar leek nu iets verwaarloosd. Het stond op een open plek tussen de berken- en eikenbomen in, die ondertussen allen kaal waren en bedekt met een dun laagje rijp. Het huis had twee verdiepingen en het rode pannendak stak scherp af tegen de grijze omgeving. Emma liep achter James aan naar de voordeur, die krakerig openging, en stapte een ruime hal in. Het huis was aangenaam warm en Emma werd verast door de granieten vloer die zich door de hele gang naar de achterkant van het huis uitstrekte.

�Jij slaapt in de logeerkamer, de kamer naast die van James,� Emma keek even verward op naar mevrouw Lynch maar knikte doen.
�Bedankt,� glimlachte ze.
�Ron slaapt bij James op de kamer, James zal je wel laten zien waar je je spullen kan opbergen,� ging James� moeder door. Emma knikte en toen ze James op de trap naar haar zag seinen liep ze snel achter hem aan. Ron kwam erachteraan met de hutkoffers, die hij behendig voor zich uit leviteerde. Door de magie die overduidelijk overal in dit huis zat, was de magie van Ron niet op te speuren door het ministerie.
Emma zag op de eerste verdieping een badkamer en een studeerkamer, en nog een derde deur die gesloten was, waarvan ze verwachtte dat het de slaapkamer van meneer en mevrouw Lynch zou zijn. De trap naar de tweede verdieping was onbekleed, maar het hout was glad en alles was schoon. Bovenaan de trap was een smal halletje en drie deuren. De middelste deur bleek de badkamer te zijn, en de deur rechts daarvan leidde naar James� slaapkamer. Dan moest de deur links�
�Hier kan jij slapen,� gooide James de deur niet al te subtiel open. Emma zag een ruime lichte kamer met een kledingkast, een groot bureau en een tweepersoons hemelbed.
�Wow, super!� grijnsde Emma en ze rende naar het hemelbed waar ze neerplofte.
�En?� vroeg James uitdagend, �ligt het goed?� Emma knikte zelfvoldaan, terwijl ze zich iets omhoog hielp om James aan te kijken, die in de deurpost stond.
�Ja, maar dat moet jij toch wel weten?�
�Mijn slaapkamer is daar,� wees James overbodig op de openstaande deur tegenover die van Emma, waar ze Ron hoorden stommelen.
�Het is jouw huis�� begon Emma.
�En dat daar is mijn bed niet,� grijnsde James.
�Dus je weet niet hoe het ligt?� vroeg Emma met een steelse grijns.
�Vind je dat ik moet weten hoe het ligt dan?� James� ogen lichtten even op.
�Nah, jouw bed staat daar, dit is mijn bed!� grijnsde Emma en ze stak haar tong uit naar James. �Wie het eerst beneden is!� riep ze en ze stormde langs James de slaapkamer uit, de trappen af naar beneden.

De familie Lynch bleek in het bezit te zijn van een stokoude huiself, die ondanks haar leeftijd heerlijk kon koken. Emma genoot van het eten in de � eveneens � ruime eetkamer van de familie en ze gingen vroeg naar bed. Dat wil zeggen, naar boven, want Emma lag net in bed toen eerst Ron en vlak daarna James haar kamer binnen kwamen en op haar bed ploften. Ze waren weer begonnen met het herhalen van de discussie die ze gevoerd hadden in de trein, met steeds dezelfde vragen. Waar waren de kinderen? Waarom was dit gezin aangevallen? Wie wist van de aanvallen af? Waarom was Elizabeth bang geweest voor hen? Om drie uur �s nachts hadden ze het opgegeven, en was Emma doodmoe in slaap gevallen.

Om half vier vervolgens, werd James gewekt door een ijselijke gil. Een gil die, tot zijn schrik, afkomstig was uit de tuinkamer.
�RON!� had James meteen geschreeuwd. �Er is iets aan de hand! Beneden, kom!� Ron en James hadden zich zo snel mogelijk hun bedden uit gehaast en waren op hun tenen de twee trappen afgeslopen. In de tuinkamer was het een complete chaos. Emma lag op de grond, een bleke vrouw met zwart haar dat in slierten voor haar gezicht hing, over haar heen gebogen. Overal lagen scherven van de serre. Chinees porselein dat eerst op de ebbenhouten tafeltjes had gestaan, lag nu ook in splinters verspreid over de ruimte.
�Emma!� schreeuwde James en daarmee vestigde hij de aandacht van de groep op de aanwezigheid van hemzelf en Ron. De groep aanvallers bestond uit behalve de vrouw die Emma had aangevallen uit een man met kort grijs haar, een man met lang witblond haar en een vrouw met kort blond haar.
�O kijk eens wat we hier hebben!� krijste de vrouw die bij Emma stond. �Je lieve vriendje komt je redden!�
�James!� gilde Emma, maar de Dooddoener snoerde haar de mond met de Cruciatusvloek. Meteen gevolgd door een grote knal en James� ouders die in de deuropening stonden.
Onmiddellijk brak een gevecht uit waar James probeerde de man met het korte grijze haar van zich af te houden, Ron en James� moeder probeerden zowel de man en de vrouw met het witblonde haar van zich af te houden terwijl James� vader zijn uiterste best deed om Emma van haar aanvalster te ontzien. Vervloekingen vlogen in het rond, en James stond doodsangsten uit voor Emma.
�We moeten Elizabeth waarschuwen!� wist hij op een gegeven moment naar Ron te roepen.
�Niet nodig,� klonk een vertrouwde stem achter James, en hij wist dat het Elizabeth was. Even waren de vier Dooddoeners verbluft, maar meteen verschijnselde een grote groep om hen te helpen. James herkende Tom en een paar andere Zwadderaars, en toen hij omkeek zag hij Keira.
�Jij!� krijste Keira naar James.
�Hallo Keira, jij ook hier?� sneerde James. Ron keek hem vragend aan maar werd toen afgeleid door Tom, die hem probeerde te vervloeken.
�Ik ook hier, sta jij niet aan de verkeerde kant?� richtte Keira zich op James.
�Nee, ik sta hier goed,� en James stuurde een Gruizelvloek op Keira af.
�Oja, je moet natuurlijk je modderbloedvriendinnetje beschermen!� Keira wist de vloek van James behendig af te weren.
�Precies!� en James stuurde een tweede vervloeking op zijn voormalige vriendinnetje af.
Keira wist net op tijd weg te duiken, en stuurde een paarse lichtstraal op James af. James dook naar links, en de marmeren schouw vloog aan stukken.
�Jij stuk verdriet!� krijste Keira uit pure frustratie.
�Ik snap niet dat ik ooit ook maar met je gepraat heb!� siste James terwijl hij Keira probeerde te vervloeken. Zijn lamstraal raakte niet Keira, maar wel een Zwadderaar naast Malfoy. Iets wat Tom James niet in dank afnam door hem ook aan te vallen.
Sectusempra!� brulde Tom. De vloek ketste af op de schouw en vloog rakelings langs Elizabeth, die dit als een kans zag om haar aandacht op Tom te richten.
In de chaos lette niemand op Emma, die op de grond lag, te verzwakt door de martelvloek om mee te vechten. Totdat de vrouw die Emma eerder zo toegetakeld had en luisterde naar de naam Bellatrix Lestrange, over Emma�s opgekrulde lichaam struikelde.
    Fairytale Gone Bad � Sunrise Avenue

    We got to a point I can't stand
    I've had it to the limit; I can't be your man
    I ain't more than a minute away from walking

    We can't cry the pain away
    We can't find a need to stay
    I slowly realized there's nothing on our side

    Out of my life, Out of my mind
    Out of the tears that we can�t deny
    We need to swallow all our pride
    And leave this mess behind
    Out of my head, Out of my bed
    Out of the dreams we had, they're bad
    Tell them it's me who made you sad
    Tell them the fairytale gone bad

    Another night and I bleed
    They all make mistakes and so did we
    But we did something we can never turn back right

    Find a new one to fool
    Leave and don't look back. I won't follow
    We have nothing left. It's the end of our time

    We can't cry the pain away
    We can't find a need to stay
    There's no more rabbits in my hat to make things right

    Out of my life, Out of my mind
    Out of the tears we can�t deny
    We need to swallow all our pride
    And leave this mess behind
    Out of my head, Out of my bed
    Out of the dreams we had, they're bad
    Tell them it's me who made you sad
    Tell them the fairytale gone bad





_________________
    I'm staring at a broken door, there's nothing left here anymore
    My room is cold, it's making me insane
    I've been waiting here so long but now the moment seems to have come


    The show must go on my moonlight

    MiYuvi
Profiel bekijkenStuur privébericht
Josse
Heksenleider 2e klas
Heksenleider 2e klas


Verdiend: 0 Sikkels
Woonplaats: on top of the roof

Josse is offline.  Afdelingslogo
BerichtGeplaatst: Zo Dec 02, 2007 12:40 Terug naar boven Sla dit bericht op

Hey mensen : D

Hier ben ik weer ^^
Weasley_Girl bedankt voor je reactie in het reactietopic (: En Kelly et Jill thanks voor het gebother op msn, ik weet dat het uit een goed hart komt. XD O enne, Shir natuurlijk thanks voor je gebruikelijke reactie! *plof*
Nja, dit is het op ��n na laatste stukje, het laatste stukje zal ik 12 december posten, ik ben 12 december 2006 begonnen, dus dat leek me een toepasselijke dag om dit verhaal af te sluiten. *_*
Have fun!

xox Josse


    Hoofdstuk 20: the never ending story
�Verdomd stuk verdriet!� vloekte de vrouw binnensmonds. �Ben ik van jou nog niet af! Heb je niets geleerd van het lot van je vader?� En alsof dat de toverwoorden waren geweest opende Emma haar ogen en keek de vrouw aan.
�Nee,� antwoordde ze kil voor ze overeind krabbelde en haar toverstok greep. Dit was de vrouw die ze in haar droom had gezien vorig jaar, de vrouw die haar vader had vermoord! Emma pakte haar toverstok stevig vast.
�Cruc-�
�Nee Emma!� gilde James toen. Hij probeerde door het puin naar Emma en Bellatrix toe te komen maar werd tegengehouden door een Dooddoener.
�Wilde je me martelen?� grijnsde Bellatrix naar Emma.
�Jij vermoorde dat meisje! Jij vermoorde mijn vader!� gilde Emma, buiten zichzelf van woede.
�Je vergeet er een paar lief,� grinnikte Bellatrix. �CRUCIO!� Emma klapte dubbel van de pijn die zich razendsnel door haar toch al vermoeide lichaam verspreidde. Het voelde alsof haar vader weer stierf, alsof James opnieuw terugkwam van zijn vakantie met Keira, alsof ze opnieuw ontdekte van het bestaan van de M&M�s. Toen Emma dacht dat ze de pijn niet meer aan kon, dat ze simpelweg uit elkaar zou scheuren, al haar tenen verspreid door de serre van James, zag ze haar vader. Alle kracht vloeide uit haar lichaam bij het zien van die herinnering en ze liet zichzelf op de vloer zakken. Ze sloot haar ogen en langzaam zakte de pijn en het verdriet, tot ze niets meer voelde.

James had Bellatrix gehoord toen ze Emma uitschold, en draaide zich razendsnel om. Hij zag hoe Emma overeind krabbelde en op het punt stond de vrouw te vervloeken. James wilde naar haar toe komen, maar werd afgeleid door een Dooddoener die recht voor hem sprong. James dook weg voor zijn vervloeking en reageerde meteen met een lamstraal die de Dooddoener in de borst raakte. Hij wilde naar Emma toe, maar werd weer afgeleid, deze keer door Ron die problemen had met de blonde Dooddoener en Tom Malfoy. Het kwam erop neer dat Ron op het punt stond gegrild te worden.
Reducto!� schreeuwde James, Malfoy sprong net op tijd aan de kant en de zoveelste Chinese vaas ging tegen de vlakte. Malfoy reageerde met een vervloeking, maar James wist deze te blokkeren en met behulp van Elizabeth wisten hij en Ron de twee blonde mannen terug te dringen, tot ze allebei verstijft op de grond lagen, stevig vastgebonden met touwen die Ron had doen verschijnen.
James, Ron en Elizabeth waren niet de enige die succes hadden geboekt, over het algemeen hadden de schouwers een voorsprong behaald op de Dooddoeners. De vrouw met het blonde haar, de man met het grijze haar en Bellatrix waren samen met twee Fransen nog de enige die in gevecht waren.
Paralites!� schreeuwde James naar de vrouw die Emma had vervloekt en nu in gevecht was met een vrouwelijke schouwer die James niet kende.
Paralites!� riep ook Ron op hetzelfde moment. De twee spreuken hadden een kracht die ��n spreuk niet gehad zou hebben, en de vrouw werd achteruit geblazen. Met een laatste stevige vervloeking maakte de schouwer het werk af, en James rende meteen naar Emma, op de voet gevolgd door Ron.

Emma had haar ogen dicht en haar hele lichaam was koud en stijf.
�Emma?� vroeg James onzeker terwijl hij zich over Emma boog. Emma reageerde niet. �Emma?� vroeg James opnieuw. Niets �RON! Doe iets!� schreeuwde James naar Ron. Ron was echter helemaal wit weggetrokken, en toen James weer naar Emma keek zag hij waarom, op haar achterhoofd vormde zich een rode vlek die het witte tapijt roze kleurde.
�Elizabeth!� gilde James in paniek. Elizabeth liep direct naar Emma toe en James� moeder trok James van Emma weg. Het laatste wat James van Emma zag waren haar inmiddels bruinrode haren, terwijl Elizabeth met Emma in haar armen naar het Sint Holisto verdwijnselde.

Toen James zijn ogen opende had hij meteen last van een stekende hoofdpijn en hij sloot zijn ogen snel weer. Langzaam opende hij ze weer, en hij herkende zijn slaapkamer thuis. Hij keek verdwaasd op en zag Ron bij het raam staan.
�Ron?� vroeg hij verward.
�James! Je bent wakker!� Ron draaide zich razendsnel om. �Hoe voel je je?�
�Goed, geloof ik. Waar is Emma?� Ron�s gezicht betrok bij deze vraag en hij sloeg zijn ogen neer.
�Wat is er?!� vroeg James en de paniek kwam weer terug, samen met de beelden van gisternacht, of was het de nacht daarvoor? �Is er iets ergs?!� Ron keek op.
�Ik weet het niet. Ze is sinds eergisternacht, toen Elizabeth haar naar het Sint Holisto bracht, niet meer bijgekomen. Ze heeft veel bloed verloren en de Cruciatusvloek van Bellatrix Lestrange heeft grote schade aangericht. Zowel geestelijk als lichamelijk. Zelfs als haar lichaam erbovenop komt, weten we niet of haar geest dat ook kan.� James zag aan Ron dat hij het afschuwelijk vond om dit aan hem te moeten vertellen.
�Ik wil haar zien,� zei James toen vastbesloten.
�Ik weet niet zeker of je wel�� begon Ron maar James was al op de rand van het bed gaan zitten. Even werd hij bevangen door de duizeligheid, maar de gedachte aan Emma gaf hem kracht, en hij stond � weliswaar wankel- op.
�Ik wil naar Emma toe.� Ron knikte gelaten en met zijn hulp wist James beneden te komen.

�Wat heeft dit te � � begon James� moeder toen James en Ron de woonkamer binnen kwamen.
�James wil � � begon Ron uit te leggen, maar hij werd op zijn beurt onderbroken door James.
�Ik wil naar Emma.� Zijn moeder keek James even aan maar knikte toe.
�Okay, dan zullen we gaan. Doe je jas maar aan,� zei ze resoluut. �Ik zal Elizabeth op de hoogte brengen,� en ze liep de kamer uit.
Ron hielp James zijn jas aan te doen, en even later kwam mevrouw Lynch alweer terug. Ze deed snel haar mantel om, en samen met Ron en zijn moeder liep James het tuinpad af.
�Het lijkt me beter als je met mij mee verschijnseld, aangezien je nog niet zo sterk bent,� zei zijn moeder. James knikte mat en pakte de uitgestoken arm van zijn moeder stevig vast.
Even later verschijnselde zij in een zijstraatje van London. Ze liepen de drukke winkelstraat in, naar het warenhuis waar het Sint Holisto gevestigd was. Binnen was het een drukte van belang, maar ze liepen direct door naar ��n van de liften. Spreukschade zag James op het knopje waar zijn moeder op drukte, en de lift zette zich hortent en stotend in beweging.

In de ziekenzaal stond maar ��n bed, dat van Emma. James schrok toen hij haar zag. Ze zag lijkbleek en haar haren lagen als een soort bizarre kroon van een Aziatische koning om haar hoofd op het kussen. Van de hoofdwond die James zich herinnerde was niets meer over, maar Emma leek op de wassenbeelden die Dreuzels maakten van belangrijke personen. Ze zag bleek en voelde koud aan, net zoals de nacht dat Elizabeth haar gebracht had, ging het door James heen.
    In Your Honour � Foo Fighters

    Can you hear me
    Hear me screamin'
    Breaking in the muted skies
    This thunder heart
    Like bombs beating
    Echoing a thousand miles

    Mine is yours and yours is mine
    There is no divide
    In your honor
    I would die tonight

    Mine is yours and yours is mine
    I will sacrifice
    In your honor
    I would die tonight
    For you to feel alive

    Can you feel me
    Feel me breathing
    One last breathe before I close my eyes
    This suffering
    For receiving
    Deliver me into the other side

    For you to feel alive
    For you to feel alive
    For you to feel alive
    Ahh





_________________
    I'm staring at a broken door, there's nothing left here anymore
    My room is cold, it's making me insane
    I've been waiting here so long but now the moment seems to have come


    The show must go on my moonlight

    MiYuvi
Profiel bekijkenStuur privébericht
Berichten van afgelopen:      


 Ga naar:   


Sla dit onderwerp op als textbestand

Volgende onderwerp
Vorige onderwerp
Je mag geen nieuwe onderwerpen plaatsen in dit subforum
Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
Je mag je berichten niet bewerken in dit subforum
Je mag je berichten niet verwijderen in dit subforum
Je mag niet stemmen in polls in dit subforum



Powered by phpBB © 2001/3 phpBB Group :: FI Theme :: Tijden zijn in GMT + 1 uur :: Disclaimer