Heb jij ooit een dierbare verloren?

Kim.Delacour. · Geplaatst: Di Nov 20, 2007 23:14

Dark_angel schreef:

Ja. Gisterenavond... we zijn op vakantie geweest, en hadden ons hondje Simba ondergebracht bij een collega van mijn moeder. En gisterenavond stuurde mama een smsje wanneer we Simba konden komen halen en toen belde die vrouw terug... Simba was kennelijk onder de poort door gekropen en onder een paard in de wei terecht gekomen... hij was meteen dood.
Ik mis hem echt zo... ik weet geen blijf met mezelf... ik zou hem zo graag nog een laatste keer vasthouden... hij was nog niet eens 1 jaar oud geworden.
Ik zou het liefst wegkruipen in een hoekje en daar voor eeuwig blijven wenen... Hoe komt iemand anders over een verlies heen? Ik heb het gevoel dat dit nooit meer overgaat...
Het is ook de eerste keer dat ik met de dood wordt geconfronteerd...
Ik weet dat het maar mijn hondje is, en niet een persoon... dus overdrijf ik?

nee natuurlijk overdrijf je niet! ik zelf geef ook heel veel om mijn hond en zou niet weten wat ik zonder hem moet.. veel sterkte iig (:
en natuurlijk alle anderen ook.

eigenlijk hou ik er niet zo van om dit soort dingen openbaar op een forum te zetten, maar aangezien er een apart topic voor is doe ik het toch maar. angel

ik ben (gisteren) 3 jaar geleden mijn moeder verloren, en heb het er nog altijd heel moeilijk mee. het ging allemaal heel plotseling, dus we waren er niet op voorbereid. ik heb ook geen broertjes/zusjes, omdat mijn enige zusje ook is overleden, al was ik toen nog heel jong. het is dan raar om te zeggen dat ik haar mis, maar het is wel zo. als zij er nog was geweest, had mijn leven er nu heel anders uitgezien.
maargoed, mijn leven dus in het kort Rolling Eyes

Emmalientje · 2e jaars Verdiend: 41 Sikkels Woonplaats: Godric's Hollow

Gisteravond is mijn neef gestorven.
Hij was pas 20 en had een acute hartstilstand.
Wij hebben nooit veel contact gehad met die tak van mijn familie en ik had ook geen speciale band met hem.
Maar ik ben heel erg geschrokken, verdrietig en machteloos.

Ik ben een heel emotioneel iemand, als iemand alleen al verteld dat iemand dood is gegaan, of in boeken, krijg ik al een brok in mijn keel.

Nog nooit had ik zoiets meegemaakt ( alleen toen ik 3 was maar dat weet ik niet me).

Ik vind allemaal een beetje eng, dood enzo.
Ik hoop zoiets nooit meer mee te maken.

@ Kim. Delacour. : wat verschrikkelijk van je moeder! op zo'n jonge leeftijd. Sterkte ermee.

Rogue · Geplaatst: Wo Nov 21, 2007 11:55

nou emmalientje ik vrees dat je toch een keer dood gaat, maar daar moet je niet teveel aan denken. Wat erg zeg van je neef, ik ben ook 20 dan ga je toch wel nadenken over dat ik zelf ook net zo goed dood kan gaan. Mijn vader is ook overleden aan een hartstilstand.
@ Kim Delacour, dat is echt verschrikkelijk zeg je moeder verliezen! Een vader is al erg maar volgens mij is een moeder anders, misschien wel erger.

Crissy77 · 5e jaars Verdiend: 403 Sikkels Woonplaats: Den Bosch

Mijn moeder is 5 jaar geleden aan borstkanker gestorven. Ze was 4 jaar lang aan het strijden tegen deze afschuwelijke ziekte, maar helaas is ze er niet van genezen. Ik mis haar nog elke dag. Ze was pas 52 jaar, en nooit ziek, en dan krijgt ze DIT!! Not fair!! Maar ja, ik heb het gelukkig een plekje kunnen geven...maar het gemis blijft.

Kim.Delacour. · Geplaatst: Do Nov 22, 2007 13:54

@Rogue&Emmalientje: bedankt =) en een moeder is inderdaad heel erg, maar het is een kwestie van accepteren. iets wat ik nog steeds niet heb kunnen doen.. maar ik werk eraan!

@Rogue: je vader verliezen is natuurlijk ook verschrikkelijk, maar je lijkt me het type dat niet bij de pakken neer gaat zitten. maar veel sterkte =)

@Emmalientje, wat erg van je neef! ook al heb je er geen contact meer mee, hij blijft familie en hij was natuurlijk nog maar erg jong. en ik bekijk het altijd maar zo; ik weet zeker dat er nog iets is na dit leven, iets waar je al je verloren dierbaren weer terugvindt. daar probeer ik me aan vast te houden. dus vrees het onbekende niet. (whoa, wat poëtisch gezegd weer xD)

@Chrissy: sterkte met dit verlies. het is een vreselijke ziekte natuurlijk.. en ik snap wat je bedoelt, dat het niet eerlijk is.. succes&sterkte =)

Potterfreaky · Geplaatst: Ma Dec 10, 2007 22:31

Deze weken zijn weer behoorlijk heftig; eerst overlijd mijn oude leraar van de basisschool, nog vrij jong, (63) Dan overlijden twee clienten waarvan ik er van eentje vandaag bij de crematie geweest ben en waar ik echt kapot ben.. Dan hoor ik net dat de zus van een goede vriend van me vorige week overleden is, 34 jaar...
Ik ben benieuwd wat er nog volgt. Laten we hopen dat dit het voorlopig is.

Sophie Wemel · Geplaatst: Di Dec 11, 2007 14:00

@Iedereen die in de rouw is: Heel veel sterkte! Ik heb alle posts nog eens doorgelezen en sommige verhalen zijn echt verschrikkelijk. Het is nooit leuk om iemand te verliezen.

Overlaatst is mijn hond overleden, maar daar ben ik toch al over. Maar telkens als ik een Duitse Herder op TV zie, dan besef ik dat ik Xany wel mis. Ze verdiende het niet om te sterven. En zo oud was ze nog niet, nog maar 9 jaar en als ze een mens zou zijn zou ze nog maar 63 jaar zijn..
Maar ik ben nog wel meerdere huisdieren verloren. Mijn grootvader kweekt Bordercollies en ik zie die honden ook graag, maar soms worden die gewoon verkocht of moeten ze dood. Dus ik probeer er nooit een echte vriendschap mee op te bouwen. Ik weet nog dat mijn broer een echte band met één van die honden had opgebouwd en mijn pepe heeft ze op de een of andere dag gewoon verkocht.
Toen was mijn broer heel verdrietig en heeft hij er nog om gehuild... En soms is mijn pepe ook echt harteloos voor die dieren. Niet dat hij ze mishandeld, hij heeft die dieren ook graag, maar hij kan die doodschieten als hij dat wil.
Zo heeft hij ook onze Mechelse Scheper moeten doodschieten toen hij zag dat die hond aan het sterven was. (op dat wapen heeft hij wel een vergunning hoor) Ik zou dat echt niet kunnen bij dieren. Mijn hart breekt wanneer ik zie dat een dier mishandeld word ofzo.

Ik ben al veel dieren verloren, maar de enige persoon die ik wel dierbaar was was mijn oma. Ik heb haar eigelijk nooit gekent omdat ze Alzeimer had en dus kon ze niet praten. Maar ze was wel lief, ookal had ze die ziekte. Ik was er toen ook verdrietig om, maar ik ben er nooit echt in de rouw om geweest. Het was wel anders in het huis van mijn grootvader. Hij is er wel toen om depressief geweest, hij heeft nu nog steeds die ups en downs. Maar verder maakt hij het wel goed.
En nogmaals voor degene die het nu moeilijk hebben; sterkte!

Miss Und@ztood · Geplaatst: Di Dec 11, 2007 14:49

Geen flauw idee of ik hier al in gereageerd heb maar kom...
In één jaar tijd twee familieleden. Maar ik kende ze niet zo goed dus dat raakte me niet zo erg.
Maar niet zoveel later heeft Cindy zelfmoord gepleegd. Ze was depresief, nam drugs, de dood van haar vrienden en familie kwamen terug boven, ze zat in een instelling enzo.
Voor ze in de instelling raakte was ze altijd zo geweldig. En ik ging altijd met veel plezier naar haar toe...
Ze is van een brug in het water gesprongen en drie dagen later komen bovendrijven.
Het ergste is dat ik het nog moeten vernemen heb van mijn lerares in de klas, mijn ouders durfde het niet te vertellen.
En nu heeft mijn opa (voke) kanker. Mijn maag maakte gewoon een salto toen ik dit hoorde. (Dit is dus maar een jaar later dan Cindy) Er is niets meer aan te doen en heeft nog maar een paar maanden. Crying or Very sad

~Hermelien~ · Dreuzel Verdiend: 46 Sikkels

Vorige week heb ik iemand verloren. Hij heeft 7 maanden aan leukemie geleden. Eigenlijk was hij een beetje mijn opa, omdat ik nooit iemand anders heb gekend als opa. Crying or Very sad

xTophFan · Geplaatst: Zo Dec 23, 2007 17:54

Het jaar 2007 zal voormij niet leuk eindigen..
Mijn vader is dit jaar overleden aan een hersentumor
Mijn ouders hielden het heletijd geheim voor mij en me zusjes..
Totdat papa naar het ziekenhuis moest..Mama ging mee.Ik en me zusjes bleven thuis alleen met onze Tante.2 uur later kwam onze ouders weer thuis.Mama viel huilend in de armen van haar zusje.Ik en me zusjes snapten er niks van. Ons werd alleen verteld dat papa een onderzoek had. Toen vroeg mijn moeder aan mij of ik mee wou komen naar boven..Me zusjes bleven achter. Papa en ik en mama en tante gingen naar boven.Papa vertelde zijn verhaal.. Hij zei dus heel langzaam ... ik ga dood
Dit was nog voordat we met de familie naar Frankrijk gaan.Naar frankrijk gaan was het allerergste.Me zusjes kwamen achter het geheim.Mijn ouders wouden het pas vertellen na de vakantie.Maar ze luisterden ons af.Mijn zusjes waren gelijk er kapot van.Na 2 weken op vakantie zijn geweest gingen we terug.Mijn papa ging weer naar het ziekenhuis..
Toen waren we weer paar maanden verder 17 september was het
Papa was 16 september jarig dus we gingen de 17de uiteten.We gingen ook laat slapen..De volgende ochtend mama kwam huilend naar me toe

Papa is dood ...

De begravenis was het nog allerergste
Zijn zusjes en broers waren helemaal kapot van zijn dood.
Ik heb zelf geen contact meer met ze..Ze lijken allemaal op mijn vader
Ik schrijf ze wel of ik mail ze of we gaan bellen.
Mijn moeder gaat voor een paar maanden stoppen met werken om bij mij en me zusjes te zijn...

Mijn moeders zusje komt ook elke dag..

__xSmartie · 3e jaars Verdiend: 70 Sikkels Woonplaats: Zweinstein

Mijn vader is overleden. Hij overleed aan een hersenbloeding. Ik was toen 8, dus het is 5 jaar geleden. In juni alweer 6 jaar.
Het gebeurde 's nachts, ik en mijn broertje zijn gelukkig niet wakker geworden toen de ambulance enzo kwam. De dagen daarna waren heel druk enzo, er waren constant mensen in huis om voor je te zorgen enzo, je had geen minuut rust. Ik ben wel weer heel snel naar school gegaan, dat was een soort afleiding, dat was wel fijn. Mijn leven gaat nu heel goed gelukkig, het is niet mijn leven gaan beheersen, dus ik ben er wel overheen, maar je mist je vader natuurlijk wel heel vaak, vooral bij feestdagen of als je met een goed raport thuis komt, dan wil je dat je vader het ook mee kon maken of je een mooi compliment kon geven, maar dat kan helaas niet meer...

eva(nna) · Geplaatst: Za Dec 29, 2007 20:45

Hierboven: wat erg voor je. Het is echt hard om iemand uit het gezin te verliezen volgens mij...
trouwens aan al de andere ook..

Een paar dagen geleden is mijn oud oom ook dood gegaan, ik had er niet echt een hechte band mee maar het was wel even schrikken als je dat hoorde, ik zat veel in met zijn vrouw die nu alleen in het bejaardehuis zit.
Ik vind het wel lief dat ze hem chocotofs mee hebben gegeven in zijn graf. daar was ie gek van.. hij vroeg het zich soms af of je die ook in de hemel had.

Mijn opa en twee nonkels zijn ook dood. de laatste ongeveer 4 jaar geleden. hij streed ook al 18 jaar met een hersentumor.... kanker is een verschrikkelijk monster, ben er vaak bang van omdat je gezien hebt hoeveel die mensen eronder lijden. maar volgens mij was het voor hem een soort verlossing, doodgaan. eeuwig pijn lijden hoeft ook niet.

elienemien · Geplaatst: Za Dec 29, 2007 20:55

mijn overgrootouders zijn redelijk vroeg gestorven dus die heb ik eigenlijk niet zo goed gekend.
Ik vind het wel een beetje creepy dat juist dit topic weer actief wordt op dit ogenblik want vanmiddag ben ik teweten gekomen dat een jongen die ik ken is overreden door een vrachtwagen tijdens het ophalen van papier. twas een actie van de jeugdbeweging waar hij inzat. hij was misselijk geworden en gevallen enzo :s kben er nog altijd niet goed van.

misschien hebben sommigen uit België het wel op tv ofzo gezien. in laarne... iedereen is er super van gedaan want die was zo lief enzo.

hierbij dus een innige deelneming aan de familieleden en aan andere vrienden van Jasper.
RIP

J.J.D. · Geplaatst: Vr Jan 25, 2008 13:25

Toen ik in de lagere school zat hat ik 1 zeer goede vriend: de hond van mijn grootouders. Ja het is een hond ja, maar we konden het echt goed samen vinden, ik hield echt heel veel van hem... Ik speelde altijd met hem, vertelde hem al mijn geheimen (ja, ik weet het, 'hij verteld het niet door het is een hond'). Ik kon het veel beter met hem vinden dan met wie dan ook van mijn leeftijdsgenootjes (ik denk dat ze me toen nogal asssociaal vonden)
Op een dag nam mijn papa me even apart en zei hij: 'ik moet je iets vertellen, Quanto is dood.' (mijn broer en zus wisten het al, maar blijkbaar hadden mijn ouders gewacht op het goede moment om het mij te vertellen ( geen van hen zat er echt mee in))
Echt, dat was zo'n schok voor mij...
Ik had toen echt mijn beste vriend verloren... Ik heb echt zeer lang gehuild toen en ben de eerste dagen niet naar school geweest.

Het is nu al een hele tijd geleden, maar iedere keer als ik aan hem denk word ik toch even stil en heb ik de behoefte om alleen te zijn (als ik zie sowieso al niet heb)

Whitelighter · 6e jaars Verdiend: 2 Sikkels Woonplaats: Zweinstein

Ik denk dat iedereen ooit wel al een dierbare heeft verloren.
Ik heb op het einde van vorig jaar een groottante verloren. Maar ze was net zoals een oma voor me. We gingen heel vaak naar haar. Ze woonde ook veel dichter dan mijn eigen oma.
Ze heeft ongeveer 7 jaar geleden een groot ongeluk gehad en dat was het begin van een grote lijdensweg. Ze heeft veel afgezien en veel meegemaakt. Haar man was ook heel vroeg gestorven.
Ik was echt kapot ervan. Het was alsof ze nooit kon doodgaan. Je hoopte altijd dat het weer goed zou komen. En het is ook vele keren goed gekomen. Maar één keer niet.
Ik denk nog heel veel aan haar.