Murder on the 2nd Floor - RPG

Angel_17 · 1e jaars Verdiend: 133 Sikkels

Dorian kijkt tevreden op als er wat huiselven met het ontbijt verschijnen. Hij legt zijn boek weg en staat op terwijl de huiselven de tafel beginnen te dekken.

In de deuropening van de woonkamer blijft hij staan. "Het ontbijt wordt opgediend" zegt hij om zijn aanwezigheid kenbaar te maken.

Zijn blik valt op de oude man die hij gisteravond nog niet gezien had. Blijkbaar konden anderen dus wel naar binnen maar hun niet naar buiten. "Sir Stedman, u ook hier?" zegt hij met een gemaakte glimlach.

Miseria

Sir John Stedman

Sir John kijkt op als hij wordt begroet. Hij geeft het meisje - Susan - beleefd een hand.
"Ah, jij moet natuurlijk de dochter zijn," zegt hij. "Sir John Stedman, Sir John voldoet."
Ja, hij was gehecht aan zijn titel. Hij gaf een bescheiden glimlach en richtte zich toen tot Dorian.
"Dorian, nee maar!" begroet hij hem. Hij tovert een glimlach tevoorschijn. Hij kende het karakter van de familie LeBlanc en probeerde een vriendelijk gesprek op gang te houden.
"Hoe gaat het?"

jilly-ann

De grap van het ministerie

Jake is heel erg in de war. Heel erg en dan vraagt Yui doodleuk hoe het met hem gaat! Hij weet zelfs niet eens wat hij daarop moet antwoorden. Eigenlijk ging het redelijk goed in zijn leven, tot gisteravond. Tot hij merkte dat hij Yui nog lang niet vergeten was. Hij zet een glimlach op zijn gezicht. "Het gaat echt heel goed met me," zegt hij overtuigend. Hij draait zich om naar de deur. Hij is eigenlijk nog niet klaar om gewoon normaal met Yui te praten, zoals vroeger. Toen ze een stel waren. Hij glimlacht even richting de deur, wat Yui natuurlijk niet ziet. "Het is maar beter als we ons 'gesprek' niet te lang maken, je wilt jezelf immers niet verdacht maken bij de andere." Het is natuurlijk een uitvlucht, maar toch de waarheid. Als hij lang met haar blijft praten, dan zullen de andere vast wel denken dat ze iets gezegd heeft en hij er het meerdere van wil weten. Hij haalt de deur van het slot en gaat dan weer terug naar de woonkamer toe. Daar hangt een minder gespanne sfeerte als net. Al zal zijn aanwezigheid het vast en zeker verstoren.

Catie · 01-2004/31-12-2009

Yui zwijgt als Jake antwoord en als hij weg is blijft ze staan. Ze draait zich om naar buiten toe en slaat ahar ogen even neer. Een eenzame traan rolt over haar wang. Dan schud ze haar hoofd en veegt de traan weg. Ze heeft een douche nodig en een goed ontbijt. Het was gisteravond eigenlijk de bedoeling geweest om nog weg te gaan en daarom had ze andere kleding bij, maar met alle plotselinge problemen was alles veranderd.
Niet heel veel later heeft Yui haar tas gevonden, met schone kleren en een schone, lege slaapkamer met badkamer. Ze draait de deur op slot en loopt naar de badkamer toe.
Als Yui helemaal schoon is en weer aangekleed staart ze even naar haar spiegelbeeld terwijl ze langzaam haar haren borstelt. Ze had een schone spijkerbroek aan die wat laag hing. Ze had een zwart-wit shirt aan zonder mouwen en een wat lage hals. Inplaats van haar pumps had ze haar simpele Allstars aan.

"Een ontbijt, frisse lucht en een sigaret..." mompelt ze zachtjes.

Zonder aandacht van iemand aan te trekken haalt ze uit de keuken een simpel ontbijt en loopt dan door naar buiten toe. Afwezig loopt ze over de kleine paadjes heen.

Angel_17 · 1e jaars Verdiend: 133 Sikkels

"Naar omstandigheden prima" verzekert hij Sir John. Niet helemaal waar want hij had een gespannen indruk gemaakt sinds het moment dat hij zich op het landgoed van zijn vader had bevonden. "Mijn vader zorgt weer voor de nodige heisa. Zoals gewoonlijk dus" wuift hij de hele situatie luchtigjes weg.

Alleraardigs zet hij zijn gesprek met Sir John voort. Nadat zijn neefje zo onbeschoft had gereageerd leek hij de enige fatsoenlijke gesprekspartner. Zijn blik gaat even naar Jake en vervolgens vangt hij nog een glimp op van Yui. Geen greintje fatsoen zag hij in haar verschijning.

"Hoe is het met u en uw dochter?" vraagt hij beleefd.

Ooc; correct me if I am wrong. Dacht dat die nog leefde...zo niet dan is Dorian gewoon vreselijk ongeintresseerd en totaal niet op de hoogte van de levens van anderen

miss_sweet · Hotemetoot Verdiend: 0 Sikkels

Kaitlin zit verveeld haar nagels te vijlen, terwijl ze maar half luistert naar de gesprekken om haar heen. Ze kijkt pas op als Jake binnenstapt, er verschijnt meteen een lichte grijns om haar gezicht en ze volgt hem met haar ogen. Op de één of andere manier heeft hij iets aantrekkelijks wat haar wel bevalt.

"Klaar met de ondervraging?" vraagt ze hem sarcastisch. "Who's next?"

Miseria

Sir John Stedman
Ooc: uhhuh, Ms Stedman is dood xD

Sir John lacht bij de opmerking van Dorian, over het feit dat Horace weer eens heisa maakt.
"Hoe is het met u en uw dochter?"
Sir John strijkt bedachtzaam zijn snor als Dorian dit touchy subject aansnijdt.
"Lucia is... van ons heen..." antwoordt hij, zijn woorden zorgvuldig uitkiezend. Hij fronst zijn wenkbrauwen. "Evenals mijn vrouw, Lucille..."Ooc: uhhuh, I know, de namen lijken op elkaar :V xD
"Wel, ik weet niet wat te denken van mijn huidige situatie," vervolgt hij. "Maar ja, naar omstandigheden ook relatief prima."
Hij krabt aan zijn kin. Hij slaat geen acht op de mensen om hem heen. Hij heeft wel door dat de ministerie-sukkel terug is, maar veel aandacht vestigt hij er niet op. (Lees: helemaal geen).

TheKimKommer

De woonkamer wordt steeds voller en na de zinloze opmerking van de oude vent die schuin naast hem op een bank is gaan zitten, heeft Ruard verder totaal geen behoefte om hierbij te blijven. Hij is blij dat zijn vader opgescheept zit met de oude man en staat juist op als de grap van het ministerie terugkeert. Ruard kijkt even naar Kaitlin die als een soort hongerige wolf de grap met haar ogen volgt, maar trekt dan een wenkbrauw op en loopt zonder verder nog iets tegen iemand te zeggen de kamer weer uit. Het werd tijd dat er eens iets zinvols hier in huis gedaan zou worden. De grap had hij toch niets te vertellen en hij was er ook niks benauwd voor dat deze hem wel iets te vragen zou hebben. Tijdens het lopen haalt hij een pakje sigaretten uit zijn zak, haalt er een uit, steekt deze in zijn mond en loopt dan door de deur naar buiten. Zodra hij buiten staat steekt hij de sigaret aan en leunt nonchalant tegen het kozijn aan.

Dennis Krauwel

Nathan

Het wordt steeds drukker in de woonkamer. (OOC: tja, Nathan zit daar ook maar, anders is hij zo eenzaam. xD) Nathan heeft net het ouderwets lekkere ontbijt dat de Huiself voor hem heeft klaargemaakt opgepeuzeld. Terwijl hij wat vouwen uit zijn pak gladstrijkt met zijn toverstok, drinkt hij zijn laatste slokje koffie op. Nu is hij pas echt goed wakker, hoewel de hoofdpijn blijft. Al het rumoer om hem heen is ook niet echt bevorderlijk.

Wanneer de gozer van het Ministerie de kamer nog wat voller maakt, neemt hij hem eens goed in zich op. Ondanks de duidelijke aanwezigheid van een flinke dosis natuurlijke charme, ziet hij wat bleekjes. Hij kijkt ook wat glazig om zich heen. Nathan vangt wat woorden van Kaitlin op over een ondervraging. Op dat punt wint zijn nieuwsgierigheid het toch van de poging tot nonchalance. "Gaat u ons allemaal ondervragen? Goed idee, had Gaston maar van die geniale ingevingen gehad. Gesproken over Gaston, waar is de beste man eigenlijk?"

Angel_17 · 1e jaars Verdiend: 133 Sikkels

Een niet veel zeggende 'aha' verlaat Dorian zijn mond bij de mededeling dat zijn vrouw en dochter dood zijn. In stilte luisterd hij naar de rest wat de oude man te zeggen heeft.

Kort daarna valt er een ongemakkelijke stilte. Sympathie lijkt hij niet te kunnen opbrengen. Langzaam begint hem iets te dagen over iets wat er vroeger was gebeurd. Maar aangezien hij liever niet gaat zitten treuren om het verleden antwoord hij uiteindelijk enigzins twijfelachtig.

"Juist ja..." forceerd hij een glimlach. Hij plukt wat ijdel aan zijn haren om zijn handen ergens te laten en werpt Sir John een beleefde maar niet gemeende glimlach toe.

jilly-ann

OOC; Sad made me post, dus als ie flut is, blame her

De grap van het ministerie

Jake laat een zucht uit zijn mond ontsnappen. Die Kaitlin begint hem op zijn zenuwen te werken! Niet dat hij een ondervraging had kunnen vermijden, minstens uitstellen. "Naar het schijnt is het ontbijt opgediend. Dus als het schikt, wil ik graag mijn ontbijt in mijn schema van vandaag plannen," zegt hij terwijl hij de neiging onderdrukt met zijn ogen te rollen. Als Nathan hem een complimentje geeft, glimlacht hij beleefd. Alleen Yui zou kunnen zien dat het niet gemeend is. Yui kent hem er goed genoeg voor. "Ik denk dat Gaston de drukte even niet aankon en zich voor even heeft afgezonderd." Hij hoopt dat Gaston terug komt, als hij iedereen alleen mag gaan overhoren gaat er echt nog wat van komen. Zeker met Ruard en Dorian.

Miseria

Sir John Stedman

Sir John bromt goedkeurend als Dorian vriendelijk naar hem lacht. Hij was niet achterlijk, en als ex-Schouwer had hij ook wel door dat het niet helemaal gemeend was, maar het deed hem goed te zien dat hij in ieder geval poogde beleefd te zijn. Zijn oog valt nu eventjes op de ministerie-sukkel, die over ontbijt begint.
"Ik zou ook wel wat lusten!" zegt hij met zijn bromstem. Hij kijkt rond en ziet langs de deuropening net een huiself langsschuivelen.
"Jij daar!" bromt Sir John. "Maak jezelf nuttig! Breng me iets eetbaars!"
Als de anderen wilden, moesten ze het zelf maar doen of aan de huiself vragen. Hij voelde zich op het moment geen Sinterklaas. Hij loopt richting een andere jongeman (Nathan) en gaat in een stoel naast hem zitten.
"Hallo..." begroet hij hem droog na een lange stilte.

Dennis Krauwel

Nathan

Jake lijkt niet veel boeiends te melden te hebben over Gaston. Nathan vond het maar vreemd dat de man zomaar zijn gezicht niet meer liet zien. dit huis was groot, maar was het groot genoeg om in te verdwijnen?

Wanneer de witblonde, oude man naast hem plaatsneemt, schenkt hij hem in eerste instantie weinig aandacht. Als hij subtiel naar links kijkt, komt hij hem een beetje bekend voor. Hij had zo'n gezicht dat je één keer op een feestje of in de krant zag, en altijd onthield. Nathan peinst een beetje waar hij de man van zou kunnen kennen. Wanneer hij besluit dat hij het niet weet, kijkt hij even op zijn horloge. Het dure stuk Dreuzelgoud was al oud, maar het liep nog prima. Ookal had Nathan het niet zo heel erg op Dreuzels, qua kleding- en sieradensteil hadden ze vaak meer smaak dan de gemiddelde tovenaar.

Wanneer de man tegen hem vriendelijk begroet, besluit hij deze handeling te imiteren. Hij schud hem de hand. "Goedendag, Sir...?" Na een nonchalante veeg door zijn stoppelbaard kijkt hij hem geïnteresseerd aan.

miss_sweet · Hotemetoot Verdiend: 0 Sikkels

Kaitlin trekt een wenkbrauw op als Jake zo onbeleefd is om te zuchten en over geheel iets anders te beginnen. Ze begint het wel een beetje beu te worden, wat heeft ze hem aangedaan om zó behandeld te worden. Maar ze beseft zelf wel dat ze aardig moet blijven tegen hem en het is niet echt in haar aard om grof te zijn, ze is echter wel volhardend en koppig. Als ze iets wil, zal en moet ze dat ook krijgen en op dit moment is dat de aandacht van Meneer Jake van het ministerie.

Terwijl de rest verder gaat met zijn of haar bezigheden, staat Kaitlin op en gaat bij Jake staan. "Ik wil niet onbeleefd zijn," begint ze glimlachend. Zijn ontwijkende antwoord van daarnet zinde haar niet. "Maar ik zou het graag op prijs stellen als ik een antwoord zou krijgen als ik een vraag stel." Ze kijkt hem kort aan en legt een hand op de tafel achter hem waardoor ze wat naar hem moet leunen. Lichtjes grijnzend, wendt ze haar blik af. "Ik wil mezelf vrijwillig stellen als volgende kandidate." Ze maakt weer oogcontact en blijft deze keer net iets langer kijken. Kaitlin begint er plezier in te krijgen en nu heeft ze tenminste ietsof beter gezegd iemand om zich mee te vermaken. "Ik heb immers niks te verbergen."

Catie · 01-2004/31-12-2009

Yui is blij datz e niets van binnen merkt, want als ze Kaitlin had gezien dan had ze zich doodgeergerd. Ze heeft geen idee waar ze heenloopt en als ze haar ontbijt op heeft steekt ze een sigarte op. Even blijft ze stilstaan en haalt diep adem. Waarom was dit zo verwarrend? Ze loopt weer verder en plotseling realiseert ze zich dat ze weer bij het huis staat en ze ziet Ruard staan.

"Even buiten voor frisse lucht?" vraagt ze ietwat ironisch en ze kijkt hem aan.

Ze had eigenlijk helemaal geen zin in Ruard, maar constant alleen zijn is ook niet haar hobby. Ze neemt een haal van haar sigaret en staart even naar de grond. Wat had ze hier vaak gerend toen ze nog jong was, terwijl haar moeder ana het werk was rende ze in de tuin rond, zichzelf vermakend met spelletjes en wezens die niet bestonden. Maar alles was nu anders...