Heb jij ooit een dierbare verloren?

MissHermiej · Geplaatst: Ma Jan 28, 2008 20:12

Ik heb zelf eigenlijk nog nooit iemand uit mijn familie verloren, en daar ben ik echt heel dankbaar voor, vooral als je nagaat dat ze niet altijd even gezond waren (mijn oma heeft darmkanker gehad en mijn opa lag deze kerstvakantie nog aan de hartbewaking, wat heel erg schrikken was omdat hij eigenlijk nooit ziek is!)
Wel 'ken' ik een paar jonge mensen die een tijd terug zijn overleden. Allereerst de vriendin van mijn neef, zij is denk ik in.. 2003 of 2004 overleden. Ze waren al best lang samen en ze hadden ook net een huis gekocht met z'n tweetjes. Ze kreeg leukemie, en is daar toen ook aan overleden. Hoewel ik haar maar één keer gezien heb, moest ik toch wel huilen toen mijn moeder het vertelde. Ze was nog maar iets van 25...
Als tweede is er iemand die ik eigenlijk helemaal niet persoonlijk ken, maar wat ik toch een verschrikkelijk verhaal vind, dat ik even kwijt moet.
Deze zomervakantie was een meisje met haar ouders en haar zusje op vakantie in Mexico, en ze was aan het paardrijden op het strand. Het paard sloeg op hol en ze viel uit het zadel, maar ze blijf met haar voet hangen aan de stijgbeugel. Ze had wel een helm op maar ze had toch flinke klappen op haar hoofd gehad. Ze hebben haar nog naar het ziekenhuis gebracht, maar ze konden niets meer voor haar doen. Toen was er ook nog een heel gedoe omdat ze haar lichaam ook niet zomaar mee mochten nemen naar Nederland. Het was echt zo zielig allemaal. Mijn moeder was ook naar de uitvaart geweest (ze zat op de school waar mijn moeder werkt) en in het clubblad van de gymvereniging waar ik (en zij ook) op zat, stonden ook allemaal hele lieve en verdrietige stukjes. Ze was pas 8 jaar, en ze zou naar groep 5 gaan.....
Ookal kende ik haar niet, toch was ik er wel verdrietig om, en elke keer als ik langs haar huis rij denk ik eraan dat zij daar nu niet meer woont...

Filister · 5e jaars Verdiend: 64 Sikkels Woonplaats: Heijen

Ik ben allereerst mijn opa verloren.
Ik heb hem eigenlijk niet gekent. Ik was volgens mij pas 3 toen hij overleed. Veel ouder niet. Het is nu bijna 2 jaar geleden dat mijn oma overleed. Ze was altijd erg lief, en ze woonde langs mijn tante. En het klinkt misschien raar, maar mijn konijn is ook overleden, en dat was ook een dierbare van mij. Hij overleed op 9 jarige leeftijd. Dat is al hartstikke oud voor een konijn. Hij overleed op 30 december, 2007. Hij heeft 2008 jammer genoeg niet meer meegemaakt. Als hij het 24 uur langer had vol gehouden, had hij 2008 nog net meegemaakt.

HPFreak! · 3e jaars Verdiend: 90 Sikkels Woonplaats: Sirius Grot!

Mijn oma Overleed vele jaren geleden ik was pas 2 jaar.

een paar jaar geleden toen mijn neef 16 was Stierf hij aan kanker.
dit raakte mijn heel hard,ik was altijd bij hem we waren zo gezegd *beste vrienden* Maar ik praatte er elke dag over met mijn vader en moeder. ook ging ik elke dag naar zijn graf en hoe raar het ook klinkt op zijn verjaardag nam ik elk jaar een cadeautje voor hem mee en legde dat bij zijn graf neer.

Dean · Dreuzel Verdiend: 52 Sikkels Woonplaats: The Burrow

Mijn opa van moeders kant overleed toen ik 1/2/3 was (ik weet het niet precies...) en die heb ik nooit bewust gekend, dus ik weet niet zeker of dat een dierbare was.

In 2002 overleed mijn andere opa, van vaders kant. Deze kende ik veel meer en toen heb ik ook gehuild op de begrafenis, etc. Hij had 3 keer kanker gehad en is uiteindelijk bij de derde keer bezweken. Hij was al heel oud, dus misschien was het ook maar beter zo.

In 2006 overleed mijn moeder aan kanker (longkanker) en dat was wel de ergste schok. Ze was al heel lang heel veel moe, maar ze kon nooit slapen. We (ik, mijn vader, mijn zus en mijn broertje) dachten dat ze een burnout kreeg. Het ging niet goed op de school waar ze werkte (veel ruzies met collega's, etc.) en het leek gewoon op teveel stress. Longkanker is een heel vervelende vorm van kanker, als je er last van krijgt is het al te laat. Zo ook bij mijn moeder, ze had al uitzaaiingen in haar tweede long en haar bijnier. Om deze reden kon ze niet meer geopereerd worden. Ze had nog maximaal een jaar te leven. Ondertussen zaaide de kanker verder uit naar haar hersenen en toen ging het opeens snel. Op 6 december 2006 overleed ze thuis. Ze had veel pijn en het zat eraan te komen, hoogstwaarschijnlijk is het gekomen door de stress. De ziekenwagen was gebeld maar die deed er zoo #$%&%$ lang over dat alles het na een tijdje gewoon opgaf. Dit was wel de beste dood die we ons konden wensen, want het had ook nog gekund dat ze was gestikt (dat de tumor in haar longen zo groot was geworden dat haar luchtkanaal dicht was komen te zitten...).
Ze was net geen 50 geworden (11 februari was ze jarig).

Schéhérazade

Toen ik vijf was, verloor ik mijn broer Aisan, die een jaar ouder was dan ik. We kwamen altijd heel goed overeen en waren eigenlijk de beste vrienden. Hij is eigenlijk overreden door een vrachtwagen, al denk ik niet dat dit de enige oorzaak van zijn overlijden is. Mijn ouders hebben dit steeds gezegd, maar ik heb er al sinds lang mijn twijfels over. Hij was namelijk al een hele tijd flink ziek en zat meer in het ziekenhuis dan iets anders. Volgens mij had hij een of andere kanker en moest hij chemo doen, want hij begon al haar te verliezen toen hij stierf. Ok, het is wel normaal voor een kleuter dat hij wat haar verliest, dus op basis daarvan kan ik niets zeggen. Juist toen hij en mijn moeder (ik zat op school) op weg waren naar het ziekenhuis, gebeurde het. Het had flink geregend en daarom waren de wegen heel glad. Een vrachtwagen gleed uit en Aisan kwam er onder terecht. Ik heb toen dagen aan een stuk geweend en begon bijna gek te worden, zodat mijn ouders me naar een psycholoog hebben gestuurde gedurende maanden om dit trauma te verwerken. De zus die mijn ouders nadien kregen, heeft hem nooit kunnen vervangen en ik ben er eigenlijk nog nooit zo goed mee overeen gekomen als met hem.

NicoleD

Om precies te zijn, te veel. Ik heb geen grootouders meer, zijn allemaal overleden. Mijn ene opa, van vaders kant, heb ik niet gekent, hij overleed toen mijn vader 16 was. Mijn oma van die kant, is in 2002 overleden, wat ze had weet ik niet meer. Mijn opa van moeders kant overleed in 2000, aan longkanker. Mijn laatste oma die ik had, overleed begin dit jaar. Ik kreeg het te horen toen ik op school zat, ik werd niet lekker, vroeg of ik even naar de wc mocht, moest overgeven en toen ging mijn mobiel. Het was me moeder, me oma overleden. Ik vind het nog steeds vreemd dat ik zomaar opeens moest overgeven. Verder is er vorig jaar een vriendin hier in de buurt overreden door een vrachtwagen, iedereen hier in Goes kende haar, en het was een grote schok.

**Witch_Eva**

Pff dit is echt heel raar. Ik heb een tante dat gewoon een schat van een mens is. Eigenlijk is het de tante van mijn moeder, maar ik ging er vroeger ook altijd logeren en sprak haar redelijk vaak. Ik had haar alleen een hele tijd niet meer gezien, dus pas geleden ben ik bij haar langs geweest na een periode van 2 a 3 jaar dat ik haar niet echt gezien heb. Ze had een nieuwe vriend, omdat ze nooit getrouwd is geweest en al haar vroegere mannen/vriendjes al overleden waren. Nu had ze dus een nieuw vriendje en die heb ik dus voor de tweede keer echt gesproken. Zij waren gewoon zo lief met elkaar, en ik vond hem ook heel aardig. Ik heb een hele gezellige dag gehad, en aan het eind hebben we allemaal de afspraak gemaakt dat we elkaar snel weer terug moeten zien. Nu ben ik dus net weer van de Amsterdammeeting weekend, en ik hoor net van mijn moeder dat de vriend van die tante dus zaterdag overleden is. Ik voel me daardoor zo gigantisch rot. Het is gewoon een raar gevoel dat ik hem laatst nog gezien en gesproken heb, en dat hij er nu niet meer is. Daarbij verdient mijn tante dit gewoon niet. Om steeds maar haar geliefdes te moeten verliezen. Mijn moeder had haar vanochtend ook huilend aan de telefoon enzo. Omdat ik dus zo mee voel met mijn tante en ik me nu ook echt rot voel vind ik wel dat deze dood erbij hoort.