[AF] Make me feel like I am worth you taking the risks...

Josse · Geplaatst: Wo Dec 12, 2007 0:00

Hey lieve, trouwe en minder trouwe lezers, (a)

Ik had op het laatste stukje geen reacties, maar toch wil ik iedereen die het afgelopen jaar gereageerd heeft even bedanken. Dus bij deze: Laura (Potterfreaky), Lacey, **draco lover**, Sadaf (miss_sweet), Kathleen (Smalofski), Michelle (Miesje), Shirley (fairy_princess / Shirley.) Kelly (Duffie), Rik (Fiasco), Vivian (meligmijsje), Myrthe, Weasley_Girl en Jill (jilly-ann) bedankt voor de reacties op mijn verhaal het afgelopen jaar.
Ik hoop heel hard dat ik níemand vergeten ben, anders stuur me een pb of gooi met strijkijzers!
Alle, al dan niet bekende, mensen die in mijn poll hebben gestemd, ook hartstikke bedankt voor het stemmen!
Ten slotte wil ik Angela (Dracogirly) bedanken voor het trouwen readen en haar adviezen en commentaar, en Kathleen en Laura bedanken voor de keren dat ze mijn stukjes wilden readen als Angela onbeschikbaar was.
Ik wens iedereen heel veel plezier met het aller laatste stukje en ik hoop dat jullie voor een laatste keer nog willen reageren.

xox Josse

James haastte zich naar Emma’s bed en ging voorzichtig naast haar op de rand van het ziekenhuisbed zitten. Hij pakte haar hand en keek haar smekend aan.
‘Emma?’ vroeg hij. Geen reactie. Achter hem liepen zijn moeder en Ron zachtjes de ziekenzaal uit, James bij Emma achterlatend.
‘Emma?’ fluisterde James opnieuw, dit keer dringender. Maar er veranderde niets aan de situatie van Emma. Ze lag nog steeds plat op haar rug, lijkbleek met haar ogen gesloten. Ze zag er vermoeid uit en James moest terugdenken aan de periode dat ze faunaten hadden willen worden. Het had niet mogen baten dat ze alle drie een faunaatvorm voor het kiezen hadden. Het vorige jaar had Emma uitgeput, het trainen, de M&M’s, om nog maar te zwijgen over wat Malfoy haar aangedaan had.

James werd uit zijn gedachten gehaald toen de deur van de ziekenzaal weer open ging, hij keek om en zag een wat oudere zuster de zaal binnenkomen.
‘Goedemiddag meneer,’ groette ze James.
‘Hai,’ zei James mat, hij was niet in de stemming voor fatsoensnormen.
‘Meneer James Lynch, naar ik aanneem?’ vroeg de zuster terwijl ze aan de andere kant van het bed van Emma ging staan. ‘Ik ben zuster Cynthia, ik heb de verantwoordelijkheid over de slachtoffers van eergisternacht.’
‘Bedoeld u dat er meer slachtoffers zijn?!’ vroeg James in paniek. Daar had hij helemaal niet meer aan gedacht, hij had eigenlijk alleen nog maar aan Emma gedacht. Cynthia keek James aan alsof ze niet goed wist hoe ze hem dit moest vertellen.
‘Ja, behalve uzelf en juffrouw Wrighter zijn er meerdere gewonden. De meesten niet ernstig, maar meneer Thomas Malfoy was zwaargewond.’
‘Malfoy!’ James spuugde zijn naam uit. Zijn verdiende loon. Maar wacht eens! ‘Wás zwaargewond?’ vroeg James argwanend.
‘Inderdaad,’ zei Cynthia. Ze haalde even adem. ‘Het spijt me u dit mede te moeten delen, maar afgelopen nacht is Tom Malfoy aan zijn verwondingen van het gevecht overleden.’

Malfoy dood. James keek naar Emma, het leek alsof ze even verkrampt was toen zuster Cynthia James verteld had van Malfoy’s dood. Cynthia had het ook gezien, want ze boog zich nu ongerust over Emma heen.
‘Is er iets?’ vroeg James angstig.
‘Ik weet het niet, het lijkt alsof ze reageerde op wat ik zei. Wat niet goed is, we denken dat dit geen goed nieuws is voor Emma, en als ze het hoort… Het zal haar genezingsproces niet bevorderen,’ peinsde de zuster.
James wist niet zeker wat hij hiervan moest denken. Cynthia wist niet af van wat Malfoy Emma aangedaan had, maar dan nog. Ze leek méér te weten.
‘Ik zal u nu alleen laten, ik kom later vanavond nog wel terug,’ sprak de zuster en ze liep de zaal uit.
‘Oké,’ knikte James nog. Hij keek weer naar Emma, was het zijn verbeelding of zag ze er slechter uit dan vóór Cynthia de dood van Malfoy had genoemd?

De hele avond bleef James aan het bed van Emma, zonder dat er enige verbetering optrad, eigenlijk had James het gevoel dat het alleen maar slechter ging met Emma. Om elf uur ’s avonds kwam zuster Cynthia weer binnen, ze maakte een extra bed klaar zodat James daar wat zou kunnen slapen. James bedankte haar, maar kon de slaap niet vatten. Hij stond weer op en ging weer op het bed van Emma zitten, alle goden die hij kende smekend om haar terug te halen. Uiteindelijk werd ook James de slaap te veel en viel hij, met zijn hoofd op het matras van Emma, in slaap.

De volgende dag gebeurde er niets dat verbetering van Emma kon betekenen, maar tot James’ grote opluchting ging ze ook niet achteruit. James was begonnen tegen Emma te praten. In het begin gewone dingen, wat hij die ochtend gegeten had, wat er gebeurd was in de gang van het ziekenhuis, meer van dat. Naarmate de dag vorderde, en Emma’s situatie niet verbeterde, vertelde James meer over hoe hij zich voelde.
‘Weet je, Keira was er ook bij die nacht. Ik heb haar best goed vervloekt. Toen ik jou daar zag Emma, wist ik niet meer wat ik in Keira zag. Ooit. Het spijt me echt. Ik geloof dat ik je echt gekwetst heb, het spijt me…’
Toen James die avond terugkwam bij Emma nadat hij eventjes naar de wc was geweest, leek het alsof ze haar hoofd verschoven had. James rende naar het bed toe en pakte Emma’s hand vast.
‘Ben je daar? Emma?! Toe nou,’ probeerde hij Emma bij bewustzijn te krijgen. Emma reageerde niet en James had het bijna weer opgegeven toen Emma langzaam haar ogen opende.
‘Emma!’ riep James enthousiast. Hij wilde haar kussen, maar hield zich net op tijd in. Emma was ziek, hij moest misschien niet meteen overgaan op een verstikkende knuffel.
‘Hi,’ glimlachte Emma. James drukte op de knop die aan Emma’s bed bevestigd was. Cynthia had hem verteld haar zo te roepen als er iets gebeurde.
‘Hoe voel je je?’ vroeg James angstig. Emma keek even alsof ze het liefst weer wilde gaan slapen. ‘Emma!’ riep James haar terug.
‘Is er verder niemand gewond geraakt?’ vroeg Emma fluisterend.
‘Ron is gezond,’ ontweek James de vraag van Emma.
‘En de rest?’ James slikte. Net toen hij Emma wilde vertellen over Malfoy, kwam Cynthia binnen.
‘Goedenavond Emma,’ glimlacht ze naar Emma.
‘Wat is er met de rest?’ vroeg Emma weer aan James, Cynthia negerend.
‘Sorry Emma,’ James haalde even diep adem. ‘De enige zwaargewonde was Tom. De rest is okay. Maar hij is aan zijn verwondingen overleden.’
‘NEE!’ Emma zakte terug in de kussens van haar ziekenhuis bed en sloot haar ogen.
‘Blijf tegen haar praten,’ siste Cynthia.
‘Emma, ik weet dat dit als een klap in je gezicht komt. Maar het komt goed. Echt waar. Blijf bij ons, dan lossen we het op,’ begon James als een idioot op Emma in te praten. Het leek geen effect te hebben, maar enkele minuten later opende Emma haar ogen weer. Opgelucht haalde James weer adem.

Het duurde een volle week voor Emma genoeg hersteld was om naar huis te kunnen gaan, ze zou de laatste dagen van de vakantie bij James doorbrengen. Het leek alsof ze het moment dat James begonnen was met praten over oplossingen besloten had dat ze door zou zetten.
De helers van het Sint Holisto hadden hen verteld dat ze er niets aan over zou houden, iets wat zowel James als Ron enorm opluchtte.
Terug op Zweinstein was iedereen bedrukt. Er was een klasgenoot vermoord, dat was niemand in de koude kleren gaan zitten. Leerlingen liepen bedrukt door de school en hadden vaak hun huiswerk niet af.

‘Emma! James!’ Ron rolde zo een beetje het portretgat uit, de leerlingenkamer van Griffoendor in. ‘Sorry dat ik jullie moet storen in jullie onderonsje,’ grijnsde Ron. In de vakantie was James door het stof gegaan voor zijn geblunder met Keira, maar Emma had hem vergeven. Ron had het vermoeden dat het de vervloekingen die James afgevuurd had op Keira tijdens het gevecht ook hun invloed hadden gehad.
‘Ja?’ vroeg James, terwijl hij wat verder van Emma af ging zitten. Emma streek haar haren glad en keek naar Ron.
‘Wat is er?’ vroeg ze angstig.
‘De M&M’s bestaan niet meer,’ viel Ron met de deur in huis.
‘Wát?’ vroeg James. Emma knikte alleen gelaten.
‘Dat had ik wel verwacht. Tom was hun leider. Het is niet goed voor een club als hun leider vermoord wordt.’
‘Malfoy is overleden aan zijn verwondingen,’ zei Ron voorzichtig. Hij wist niet wát er precies was met Emma als het over Malfoy ging, maar er was iets. Misschien zou Emma het ooit nog vertellen, en anders zouden Ron en James Malfoy gewoon nooit helemaal snappen.

‘Ja,’ zei Emma mat. Ze ging de discussie niet meer aan en kroop vermoeid tegen James aan. Ze keek even omhoog naar James’ gezicht, en in een flits realiseerde ze zich dat ze gelukkig was.

Lose Yourself – Eminem

Look, if you had one shot, or one opportunity
To seize everything you ever wanted-One moment
Would you capture it or just let it slip?

His palms are sweaty, knees weak, arms are heavy
There's vomit on his sweater already, mom's spaghetti
He's nervous, but on the surface he looks calm and ready
To drop bombs, but he keeps on forgettin’
What he wrote down, the whole crowd goes so loud
He opens his mouth, but the words won't come out
He's chokin’, how everybody's jokin’ now
The clock's run out, time's up over, bloah!
Snap back to reality, Oh there goes gravity
Oh, there goes Rabbit, he choked
He's so mad, but he won't give up that
Easy, no
He won't have it , he knows his whole back's to these ropes
It don't matter, he's dope
He knows that, but he's broke
He's so stagnant that he knows
When he goes back to his mobile home, that's when it's
Back to the lab again yo
This whole rap sh¡t
He better go capture this moment and hope it don't pass him

You better lose yourself in the music, the moment
You own it, you better never let it go
You only get one shot, do not miss your chance to blow
This opportunity comes once in a lifetime yo

The soul's escaping, through this hole that it's gaping
This world is mine for the taking
Make me king, as we move toward a, new world order
A normal life is borin’, but superstardom's close to post mortem
It only grows harder, only grows hotter
He blows us all over these hoes is all on him
Coast to coast shows, he's know as the globetrotter
Lonely roads, God only knows
He's grown farther from home, he's no father
He goes home and barely knows his own daughter
But hold your nose cuz’ here goes the cold water
His hoes don't want him no mo, he's cold product
They moved on to the next schmoe who flows
He nose dove and sold nada
So the soap opera is told and unfolds
I suppose it's old partna', but the beat goes on
Da da dum da dum da da

No more games, I'm a change what you call rage
Tear this mothafuggin roof off like 2 dogs caged
I was playin in the beginnin’, the mood all changed
I been chewed up and spit out and booed off stage
But I kept rhymin’ and stepwritin’ the next cipher
Best believe somebody's payin’ the pied piper
All the pain inside amplified by the fact
That I can't get by with my 9 to 5
And I can't provide the right type of life for my family
Cuz man, these god dam food stamps don't buy diapers
And it's no movie, there's no Mekhi Phifer, this is my life
And these times are so hard and it's getting even harder
Tryin’ to feed and water my seed, plus
Teeter totter caught up between being a father and a prima Donna
Baby mama drama's screamin’ on and
Too much for me to wanna
Stay in one spot, another day of monotony
Has gotten me to the point, I'm like a snail
I've got to formulate a plot fore I end up in jail or shot
Success is my only mothafuggin option, failure's not
Mom, I love you, but this trailer's got to go
I cannot grow old in Salem's lot
So here I go is my shot.
Feet fail me not cuz’ maybe the only opportunity that I got

You can do anything you set your mind to, man

Note:
Ik heb door dat de reactie van Emma op de dood van Tom Malfoy misschien niet is zoals jullie verwacht hebben. Maar ik stel me Emma altijd voor als een heel gesloten meisje, en ik geloof dus niet dat ze James en Ron altijd de waarheid heeft verteld over Tom, iets wat Ron al vermoedde. Ik weet niet precies wat er dan wel speelde tussen Emma en Tom, maar er was iets. Ze haatten elkaar, duidelijk. Maar dat was niet het enige.