[AF] De vloek

~Cham~ · 5e jaars Verdiend: 49 Sikkels Woonplaats: Rotterdam

Stuk 52
Harry staarde met open mond naar de persoon die langzaam op stond en zijn mantel af deed .
"Lucius Malfidus ." zei Hermelien minachtend . "Wat kom jij hier nou weer doen ?" vroeg ze geirriteerd .
"Ik kom jouw en je vriendje Potter halen, modderbloed ." antwoordde Malfidus .
"Waarom ?" vroeg Harry .
"Omdat jullie mijn zoon hebben gehersenspoeld ." zei Malfidus met een geknepen stem .
"Dat is niet waar ." zei Hermelien scherp . "Draco is jouw zoon niet ."
"Hij was altijd als een zoon voor mij geweest -" protesteerde Malfidus .
"Maar Draco behoord tot mijn bloed en niet de jouwe ." zei Hermelien kalm .
"Jullie gaan met mij mee, Potter en modderbloed ." zei Malfidus nogmaals .
"Waarom ?" zei Harry koeltjes .
"Omdat jullie moeten en geen andere keus hebben ." zei Malfidus venijnig .
"Waarom ?" herhaalde Harry, wiens stem kil klonk .
"Daarom ." antwoordde Malfidus ongeduldig .
Harry kon het niet laten .
Z'n woede kookte vreselijk en bereikten uiteindelijk het toppunt .
Hij sprong overuind en greep Malfidus' toverstok . Hij was nu ongewapend .
"Wat ben ik nu weer bang, Potter ." zei Malfidus schamper .
Maar Harry zag in z'n ogen dat hij wel een beetje bang was .
"Je bent bang-" zei Harry . Zijn stem trilde en klonk vreselijk schor . "Je bent ongewapend en zal met ONS mee moeten komen . Naar Perkamentus . "
"Nooit, Potter . Ik moet je nu uit de weg ruimen-"
Op dat moment kwamen leerlingen de kamer binnen, ze waren terug van het avond eten en klommen nu een voor een door het portret gat .
"Kijk !"
"Wat doet Lucius Malfidus in onze leerlingen kamer ?-"
"Wie is dat -"
"Hij bedreigd Potter en Griffel-"
"Het is niet veilig-"
Leerlingen begonnen rumoerig te praten met elkaar .
"Stilte !" brulde Malfidus . "Als het moet neem ik jullie allemaal wel mee !"
Het was doodstil . Je kon een speld horen vallen...
"Tijd om mee te komen ." zei Malfidus .
"Nee," zei Harry gedecideerd . "Je mag mij meenemen - als je deze leerlingen maar hier laat . En als- als je Draco los laat ."
Hermelien snakte naar adem en schudde hevig haar hoofd .
"Het zal even erg voor ons allemaal zijn als jij verdwijnt, Harry . Even erg als dat Draco nu weg is ." zei ze .
"Malfidus," zei Ron . "Ik heb je dit jaar al genoeg gezien . Maak dat je weg komt en neem Harry niet mee !"
Harry keek hem aan .
Hun blikken kruistten die van elkaar en ze grijnsden zenuwachtig .
"Niet meenemen, Wemel ? Ik moet doen wat er gezegd word ." zei Malfidus lachend .
"Als je moet doen wat er gezegd word-" begon Ron . "Dan moet je ook doen wat ik tegen je zeg : Ga weg, laat Draco terug komen en laat Harry hier ." "Alsof ik naar jouw zal luisteren, Wemel ." zei Malfidus sarcastisch . "Ik luister naar jouw en je vader even veel als ik naar een vlieg luister die zoemt ."
"Ha-ha-ha !" zei Ron geirriteerd . "Heel erg grappig . En laat mijn vader er buiten alsjeblieft dankjewel ."
"Graag gedaan ." zei Malfidus schamper .
Harry draaide met zijn ogen en richtte zich toen weer op Malfidus .
"Laat iedereen maar kletsen ." zei hij koeltjes . "Ik ga vrijwillig met je mee als je Draco hier laat verschijnen . Onmiddelijk ."
"Dat is een deal ." zei Malfidus licht buigend .
Hij greep z'n toverstok uit Harry's hand en zwaaide er eenmalig mee .
Draco viel met een plop op het rode tapijt en klopte stof van z'n gewaad af .
"Draco, O, ik ben zo blij je te zien !" gilde Hermelien .
Ze knuffelde hem stevig en hij gaf haar een zoen op haar wang .
Enkele Griffoendors begonnen te klappen .
"Ik heb je gemist ." zei Hermelien zachtjes .
"Ik werd s'avonds na het feest opgepakt door mijn zogenaamde vader ." zei Draco zuur met een blik op Lucius Malfidus .
"Maar goed," zei Lucius Malfidus met een brede grijns . "Potter gaat met mij mee ."
Harry voelde z'n keel kurk droog worden en keek naar Ron die naast Parvati stond, naar Hermelien en Draco die op het tapijt zaten ...
Hij had geen keus, Lucius Malfidus was gewapend en had zijn toverstok op hem gericht ...
Harry knikte en volgde Malfidus naar de haard , hij draaide zich voor de allerlaatste keer om met een laatste blik op Parvati en verdween toen tussen het vuur .

Kort maar vol geheimen voor de volgende keer

~Cham~ · 5e jaars Verdiend: 49 Sikkels Woonplaats: Rotterdam

Stuk 53 (In dit stuk lees je Dagboek fragmenten uit dagboeken van Hermelien, Ron en Parvati )

Zweinstein, 28 Oktober
Lief Dagboek,
Viktor had me vandaag een brief geschreven waarin hij vertelde dat hij op de hoogte was van dat gedoe met Harry .
Ik vind het wel heel lief dat hij nog steeds contact met me probeerd te blijven houden, Viktor bedoel ik .
Wat er dagen geleden gebeurde was vreselijk .
Ik voel me net zo erg als toen dit gebeurde met Draco, mijn half broer .
Harry is nog steeds spoorloos en inmiddels is de hele school op de hoogte,
Inclusief de Orde en Perkamentus die er alles aan doen hem terug te vinden .
Ik denk dat ik veel meer en meer voor Harry voel dan dat ik eigenlijk wil, weet je dat ?
Mijn gevoelens voor hem beginnen te groeien en zelfs in mijn fantasies zie ik z'n gezicht heel erg scherp...
Ik wil niet meer dan gewoon vrienden zijn met Harry .
Ik bedoel hij heeft, als ik geruchten moet geloven, verkering met Parvati Patil .
Of ze al officieel verkering hebben, weet ik niet .
Maar ze zijn dol op elkaar en dat is duidelijk .
Soms voel ik een steek van jaloezie als ik ze samen zie .
Parvati heeft echt zo'n mazzel, weet je . Ze heeft echt alles wat een meisje wilt zijn .
En ze heeft een voorbeeldig vriendje, die alle meiden willen hebben .
Maar ik hoef eigenlijk niet te klagen, omdat Harry mijn vriend is .
Ron gedraagd zich de laatste tijd ook erg vreemd tegenover mij .
Heeft hij een meisje ontmoet ? Vermoed hij dat ik verliefd op Harry ben ?
Ik weet ook gewoon dat hij Harry heel erg mist .
Dat ben ik ook, ik mis hem vreselijk .
Wat zal het erg zijn voor Parvati ...
Ik had haar vanmiddag niet tijdens de lunch in de Grote Zaal gezien .
Ze houd zich schuil op onze slaap zaal en kan werkelijk niet meer stoppen met huilen .
Ik heb, O, ook zoveel medelijden met haar .
Gisteravond kon ik niet in slaap komen en zag door dat ze in haar dagboek schreef .
Het lucht echt op als ik even alles kan opschrijven .
Maar het word laat ...
Groetjes,
Je Hermelien Griffel .

Zweinstein, 12 December
Hoi Sjaak,
Ik had je tuurlijk al verteld over Harry enzo...
Hij is mijn beste vriend en zonder hem is de wereld en het leven zo anders .
Alles ziet er zo anders uit .
Ik trek tegenwoordig veel meer op met Hermelien en Parvati en heb veel meer geleerd over meisjes .
Met hun is oke .
Maar ik mis Harry, met hem erbij hadden we altijd erg veel lol .
Het was al weken geleden dat Harry vrijwillig met Lucius Malfidus mee ging .
Ik wilde dat ik net zo dapper en moedig als hem kon zijn, Sjaak .
Harry gaf zich over om Draco terug te laten komen en om ons in veiligheid te laten leven .
Ik vraag me weleens af of hij eigenlijk nog wel leeft .
Gaat alles nog goed met Harry ? Mis hij ons nog ?
Ik heb verschrikkelijk spijt dat ik zo flauw tegen hem deed over dat gedoe met Cho Chang .
Ik had niet eens mijn excuses kunnen aanbieden .
Maar nu is het al te laat...
Sjaak, denk je trouwens dat Harry nog boos op me is ?
Ik kan niks meer doen en wil alleen maar dat hij terug komt .
Nogmaals, zonder Harry is het leven veel te saai .
En wat ik ook vind, Ik leef met Parvati mee .
Dat meisje kan echt niet meer lachen sindst haar lover weg is .
Doei,
Ron .

Zweinstein, 14 December
Dear Diary,
Met mij gaat het niet zo best .
Ik weet dat ik nu elke dag bij jouw zit te zeuren maar dit is ernstig .
Harry is nu al weken spoorloos en ik maak me heel heel heel erg veel zorgen om hem !
Hij is mijn vriendje en ik kan me nooit meer concentreren .
Ik denk elk minuut, elke seconde aan Harry ...
O, o, o, heel erg ongerust ben ik .
Ik vraag me weleens af of hij nog wel leeft .
Maar soms weet ik zeker weten 100% dat hij er nog is ...
Als hij er niet meer was had ik dat heus wel gevoeld .
Harry was echt moedig en dapper geweest .
Een beetje TE dapper als je het mij vraagt .
Maar goed,
Ik mis Harry heel erg en wenst dat hij nu op dit moment terug komt .
Maar dat zal wel niet ...
Ik ben echt heel erg verdrietig dat hij weg is .
Waarom leef ik nog ? Waarom leef ik nog als Harry er niet meer is ?
Hij betekende meer voor me dan dat ik liet blijken .
Mijn gevoelens voor hem kun je niet zomaar beschrijven of vertellen met woorden ...
het is iets heel erg bijzonders ... iets moois dat nooit meer over zal gaan .
ik hoef mijn ogen alleen maar te sluiten en ik zie hem onmiddelijk voor me .
Zijn donkere verwarde haar, z'n verbluffende in amandelvormige fel groende ogen, z'n lachende mond, zachte lippen...
Ik kan er niet meer tegen en begin nu weer te huilen .
Laat maar, dit keer is het te laat en zal ik hem nooit meer terug zien .
Mijn gedachten zullen voor eeuwig bij hem blijven, maar hij zal nooit meer bij mij zijn ...
Parvati .

Hallo mensen,
Zo zie je maar dat niemand perfect is Embarassed

Ik heb jullie hulp namelijk nodig voor het volgende stuk .
Ik weet niet meer zo goed het het verder zal gaan en vraag om een idee ?
Please, help me . (Ik wil dit verhaal graag afronden en niet zomaar stoppen, snap je . Niet dat ik nu stop maar ik heb geen inspiratie meer... Crying or Very sad

)
Ik reken op jullie, stuur me zo snle mogelijk een PB met een idee !
-x-
Cham

~Cham~ · 5e jaars Verdiend: 49 Sikkels Woonplaats: Rotterdam

Ik had veel ideen in PB'tjes gehad en ik ben die mensen die mij dat hadden gestuurd heel erg dankbaar ...
En omdat ik altijd origineel wil zijn en geen ideen wilde pikken van anderen had ik er zelf ook wel wat bij verzonnen .
Een paar ideen van mensen had ik dus zo gecombineerd en er zelf ook nog wat aan verzonnen .
Dank jullie wel .
En geniet ervan !
~Cham~

Stuk 54
Harry had vreselijk honger en staarde uit een klein gesloten raampje .
Hij zat hier al wekenlang alleen opgesloten . Lucius Malfidus had gezegd dat hij wat zal regelen ofzoiets...?
Af en toe kwam hij weleens binnen met een bordje eten en een bekertje water voor Harry .
Maar meer ook niet .
Harry zat met zijn rug tegen de muur en had z'n hoofd in z'n handen .
Hij dacht na ... Hij mistte Ron, Hermelien eb Parvati verschrikkelijk veel ... en Parvati nog het meest ...
Toen hij aan Parvati dacht liet een druppeltje water zich op zijn wang vallen . Zijn ogen voelden vochtig aan...
Waren Ron en Hermelien hem al vergeten ? Was de Orde hier al van op de hoogte ? en Perkamentus ?
Plotseling hoorde Harry van buiten voetstappen lopen . Het was Lucius Malfidus weer .
Harry bleef stil zitten en liet zijn gezicht verder in zijn handen glijden .
"Potter, het is voedertijd ." gromde Malfidus .
Harry keek op en pakte een schaaltje aan met twee boterhammen erin en wachtte tot Malfidus weg zou gaan tot hij begon te eten .
"Ik kom over een kwartiertje terug, Potter . " zei Malfidus . "Ik heb veel te regelen voor de Heer van het Duister- dus eet snel door ."
Hij deed de deur met een klap dicht en Harry hoorde dat hij het slot op slot deed .
Harry nam een hap van zijn boterham . De smaak was vreemd... het was bitter en... nogal droogjes ...?
Hij voelde zich draaierig worden, alsof hij zweefde ...
Plotseling was het alsof hij geen controle meer had over zichzelf .
Hij moest iemand bedienen en gaan helpen ...
"Potter !" riep een kille stem .
Harry zag een man met blond haar in de deur opening staan die hij niet kende .
"Ja, meneer ?" zei hij kalm .
"Potter, eet je brood op !" beveelde Lucius Malfidus .
"Dat heb ik al gedaan, meneer ." antwoordde Harry braaf .
"Mooi zo ." zei Lucius Malfidus tevreden . "Mooi mooi mooi !"
"Kan ik misschien iets voor u doen, meneer ?" vroeg Harry .
"Dit is uitstekend ..." fluisterde een andere stem achter Malfidus .
"Danku wel, heer ." zei Malfidus trots .
"Ik beloon je nog niet, Malfidus . Dus maak dat je weg komt . Ik wil alleen met Potter praten ." zei de hoge kille stem .
Harry voelde zijn hoofd tollen en zag Malfidus snel de kamer uit schuifelen .
De andere man kwam hem vaag bekend voor, maar was het wel iemand voor wie hij kon werken ...?
"Potter, wie ben ik ?" vroeg de man .
"Geen idee, meneer ." antwoordde Harry .
"Uitstekend, uitstekend !" joelde de man . "Ik ben heer Voldemort . Ken je mij nu wel ?"
"Eh-" zei Harry . "Niet echt... het komt me bekend voor-"
"Mooi zo ." zei Voldemort . "Ik wil dat je me een paar dingen gaat vertellen, jongeman ."
"Wat dan ?" zei Harry .
"Ik wil dat je me verteld wat de wachtwoord van de leerlingen kamer van Griffoendor is ." fluisterde Voldemort .
"Chocolademelk ." zei Harry onmiddelijk .
Voldemort grijnsde breed .
"En kun je me ook vertellen waar Viktor Kruml zich schuil houd ?" vroeg hij .
Harry wilde het vertellen maar om een een of andere reden voelde hij een brok in zijn keel .
Dit mocht hij niet vertellen ... dacht hij . Maar een andere stemmetje zei: Waarom niet ...? Omdat Perkamentusme dat had verteld en ... Wie is Perkamentus ? Nee, dit kan ik niet vertellen ...
"Ik heb werkelijk geen idee, meneer ." zei Harry .
Voldemort's ogen versmalden zich tot spleetjes .
"Je weet het wel, Potter ." sistte hij .
"Nee ." zei Harry .
Ze zwegen een paar minuten voordat Voldemort lachte .
Hij lachte hoog en kil, zonder vreugde ...
"Jij komt nu met mij mee, Potter ! NU !" riep hij .
Harry stond op en volgde hem de kamer uit .
Er werd even later aan zijn arm gerukt en zag dat het Malfidus was .
"Ik heb hier iets voor je, Potter ." zei hij venijnig .
Hij hield een zwarte mantel omhoog en toverde een wit masker tevoorschijn .
"Wat is dat, meneer ?" vroeg Harry eentonig .
"Dat is voor dooddoeners, als je weet wat dat is natuurlijk ." zei Malfidus lachend .
"Eh-" zei Harry .
Hij dacht diep na .
Het was alsof hij een groot gat in zijn geheugen had ... alsof hij alles plotseling was verloren ...
"Potter," zei Malfidus scherp . "Trek je mantel aan en doe je masker op ... we gaan Zweinstein binnen vallen !"
Harry deed wat hem gevraagd werd en gooide zijn mantel om zich heen .
...

Laughing

~Cham~ · 5e jaars Verdiend: 49 Sikkels Woonplaats: Rotterdam

Stuk 55 (Dit stuk speeld zich af op Zweinstein )

"Hermelien, mag ik je veer even lenen ?" vroeg Ron verveeld .
Hij lag op zijn buik voor de haard, waar Harry in was verdwenen, en keek Hermelien vragend aan .
"Ja, als het maar snel gaat ." antwoordde Hermelien .
"Hoezo ? Wat ben je dan aan het doen ? Je huiswerk is toch al af ? Wat is er zo dringend ?" vroeg Ron nieuwschierig .
"Brief schrijven ." zei Hermelien kortaf .
"Aan wie ?"
"Aan Viktor ."
"Kruml ?!"
"Is dat zo erg dan ?"
"Eh- nee, ik vertrouw hem alleen niet zo erg-"
"Ron !" zei Hermelien scherp . "Draco vertrouwde je ook al niet . Hij is mijn broer, jongen ! Als je hem niet vertrouwd, vertrouw je mij ook niet ."
"Zo bedoelde ik het helemaal niet-"
"Ron, ik wil helemaal geen discussie hierover ." zei Hermelien verdrietig . "Harry zou dat niet gewild hebben-"
Ze vonden allebei dat het klonk alsof hij al dood was ...
"Dat weet ik ." zei Ron .
Hermelien sloeg haar ogen neer toen Parvati de trap af kwam en naar hun liep .
"Hebben jullie je huiswerk al af ?" vroeg Parvati zachtjes, toen ze naast Hermelien kwam zitten .
"Eh- ik wel, maar hij niet ." zei Hermelien .
Parvati zuchtte en staarde in het vuur .
Hermelien en Ron keken elkaar verdrietig aan .
"Parvati, ik weet dat je heel erg verdrietig bent ." zei Hermelien . "Maar het helpt echt niet als je alleen maar droevig bent -"
"Dat weet ik ." fluisterde Parvati . "Maar ik mis hem zo..."
"Ik mis hem ook ." zei Hermelien zuchttend .
Ze dacht weer aan de kus van weken geleden ... de kus van Harry, op dezelfde avond toen hij verdween ...
Ron maakte een vreemd geluid en wendde zijn blik af .
"Ik- ik ga maar eens naar de Grote Zaal ." zei Parvati na een lange opgelaten stilte .
"Ja," zei Ron . "Ja, laten wij maar ook eens gaan ontbijten ."
Hermelien knikte afwezig en liep snel achter hen aan .

De rest van de dag waren ze alledrie heel erg stil .
Tijdens de maaltijden, tijdens de lessen ...

Weken later werd het eind December en was het bijna kerst .
Het begon te sneeuwen, iedereen verwachtte een witte kerst ...
"Een gezellige kerstdagen zullen we krijgen, zeg ." mompelde Ron verbitterd .
Hij, Hermelien, Parvati en Cho zaten op een van de muurtjes in de moestuintjes .
"Ja," zei Cho . "En ik heb spijtig genoeg nog nooit eerder een kerst met Harry door gebracht- Ik was eerlijk gezegd wel van plan bij jullie te komen dit jaar-"
"Cho," zei Hermelien hartelijk . "Dat kan nog steeds, hoor . Als je liever kerst met ons wilt vieren ."
"Dankje ." zei Cho .
"Ik denk dat ik dit jaar helemaal geen kerst meer ga vieren ." zei Parvati zacht .
Cho klopte voorzichtig op haar rug .
"Harry zou dat niet fijn hebben gevonden ." fluisterde Hermelien . "Harry zou vast willen dat je gewoon kerst vierde zonder hem . Hij zou het vast niet gewild hebben dat je- dat je over hem zat te piekeren ."
Parvati knikte .
"Maar ik mis hem zo-" jammerde ze .
Cho zei niets en veegde stilletjes een traan weg .
"Hier-" zei Ron . Hij haalde een pak koekjes tevoorschijn en deeld een paar uit .
Een paar seconden bleven ze zitten en aten hun koekjes zwijgend op .
Toen stond Hermelien op .
"Ik herinnerde me dat ik nog een berg huiswerk heb . Ik denk dat ik maar eens naar de biebliotheek ga ." zei ze .
"Ik ga mee -" zei Ron . "Mag ik je aantekeningen alsjeblieft lenen ?"
Hermelien wierp hem een vuile blik toe en liep weg met Ron op haar hielen .
"Ik ga ook maar eens naar binnen ." zei Cho . "Binnen is het veel warmer . Kom je mee ?"
Parvati schudde haar hoofd .
"Ik- ik blijf liever hier . Even- alleen graag ." zei ze .
Cho knikte bezorgd en liep toen ook weg .

Ron en Hermelien zagen professor Anderling door de gangen rennen .
"Ga allemaal naar jullie leerlingenkamer !" riep ze . "Onmiddelijk ! Dit is voor jullie veiligheid !"
Ron en Hermelien keken elkaar niet begrijpend aan maar liepen toch richting de marmen trap .
Ze klommen door het portretgat en gingen bij de fauteuils zitten aan het raam .
"Wat zal er zo dringend zijn ?" vroeg Ron .
"Geen idee ." zei Hermelien terwijl ze naar buiten keek .
Plotseling zag ze Parvati nog op het muurtje zitten in de moestuintjes .
"Kijk !" sistte Hermelien . "Parvati-"
"gedoe, we moeten haar naar binnen zien te krijgen ..."
Ron en Hermelien keken om zich heen en wilden net het portretgat uit klimmen toen Marcel voor hen stond .
"Wat gaan jullie doen ?" vroeg hij .
"Eh-" zei Ron .
"We wilden-" verzon Hermelien . "We doen niks . "
Ze liepen terug naar hun tafeltje en bogen zich naar elkaar toe .
"Ik denk dat je Harry's mantel moet gaan jatten, jongen ." zei Hermelien .
Ron knikte .
Hij stormde de trap op naar de jongens slaapzalen en schopte Harry's hutkoffer open .
Wat hij toen zag in zijn koffer ontroerde hem vreselijk ...
Hij zag een stuk of tien tover bewegende fotos van Harry en Parvati op het cruiseschip ...
Een tijdje bleef Ron ernaar kijken . Toen zocht hij naar Harry's onzichtbaarheidsmantel en deed de koffer weer dicht .

Parvati zuchtte en keek naar haar handen die rood waren geworden van de kou .
Ze sloeg rillend haar mantel om zich heen en tuurde in de verte . Als Harry bij haar was geweest, werd ze al warm van zijn hand op haar wang ...
Aan het rand van het bos zag ze gedaantes sluipen .
Een stuk of tien verdachte vreemde mensen ...?
"Parvati !" gilde een wanhopige stem .
Parvati draaide zich om en zag Ron en Hermelien vanuit het kasteel naar buiten rennen .
"Je moet mee naar binnen, Parvati !" hijgde Hermelien buitenadem .
"Er is gevaar en iedereen moet binnen zijn-" zei Ron .
"Kom nu mee-"
"He, wat is dat ?" vroeg Hermelien .
Ze wees richting het bos en keek naar de gedaantes die Parvati ook zag .
"Geen idee ..." fluisterde Ron .
De gedaantes bleken personen te zijn toen ze dichterbij kwamen .
Het waren ...
"Dooddoeners !" zei Hermelien geirriteerd met een blik op een man die ongetwijfeld Lucius Malfidus moest zijn .
"Wel, wel, wel..." zei zijn kille stem .
Hij richtte zijn toverstok op Hermelien .
Parvati en Ron snakten naar adem .
Maar Hermelien bleef kalm staan .
"Wat kom je nu weer doen, Malfidus ?" vroeg ze .
"Ik kom wraak nemen ." zei Malfidus . "Dat jullie mijn zoon-"
"Hij is jou zoon helemaal niet !" brulde Hermelien scherp .
Maar toen viel haar blik op een jongere persoon .
Zelfs onder zijn masker en gehuld in zo'n mantel herkende Hermelien hem onmiddelijk .
"Harry," bracht ze vol ongeloof uit .
Ron en Parvati gaapten haar aan en waren verward .
"Harry, wat doe jij daar ?" vroeg Hermelien zachtjes .
De jongen deed een stap naar voren en deed zijn masker af .
Het was inderdaad Harry .
Harry met wallen onder z'n ogen, Harry met nog warriger haar dan toen ... Harry was totaal veranderd ...een jongen met een vernietigende blik .

~Cham~ · 5e jaars Verdiend: 49 Sikkels Woonplaats: Rotterdam

Stuk 56
Harry staarde naar het meisje met bruine krullen en keek toen naar de lange jongen met rood haar .
"Ken ik jouw ?" vroeg Harry koeltjes toen hij de jongen zag kijken .
"Herken je me niet meer ?" vroeg de jongen vol ongeloof .
Harry negeerde hem en keek opnieuw naar het meisje met bruine haar .
Was zij niet degene met wie hij altijd alles deelde ...? Had hij wel ooit zo'n iemand gehad ?
"Harry, ik vroeg waarom je nu aan hun kant staat !" zei het meisje bazig .
Harry fronstte zijn wenkbrouwen en keek toen in een paar donkere mooie verbluffende ogen .
Hij snakte naar adem toen hij haar zag .
"Je bent mooi ." zei Harry .
Het meisje sloeg haar ogen neer en Harry zag dat ze huilde .
"Ik wil zo snel mogelijk Draco zien !" beveelde Lucius Malfidus .
Harry negeerde hem en bleef in de ogen van het meisje kijken .
Ze was zo erg mooi ... hij wist zeker dat ze voor elkaar gemaakt waren ... alsof ze elkaar al eens eerder hebben ontmoet ...
"Harry," zei het meisje verdrietig . "Het heeft geen zin als jij je zo gedraagd . Het is beter als ik weg ga-"
"Nee, ga niet weg !" riep Harry plotseling .
"Ik- Ik dacht echt dat je nog van me hield ..." fluisterde het meisje en ze draaide zich om .
"Nee..." fluisterde Harry .
Beelden van hem en Parvati op het cruiseschip kwamen terug .
"Parvati, blijf alsjeblieft ! " zei hij .
Harry trok zijn mantel van de dooddoeners uit en gooide zijn masker op de grond .
"Ik hou echt wel van je ." fluisterde hij .
Parvati was met stomheid geslagen en staarde hem aan .
Toen stormde ze op hem af en omhelsde hem .
Voordat ze het wisten begonnen ze elkaar te zoenen .
Het voelde vertrouwd ... meende Harry . En plotseling herinnerde hij zich alles weer, zo helder als wat .
Ze bleven elkaar glimlachend aankijken toen ze klaar waren en negeerden alles wat er om hen heen gebeurden .
Hermelien en Lucius Malfidus die tegen elkaar bekvechten om Draco ... Ron die ongemakkelijk maar dapper tegenover andere dooddoeners stond ...
"Ik heb je zo erg gemist..." fluisterde Parvati .
"Ik jouw ook..." fluisterde Harry .
Hij hield zijn gezicht dicht tegen die van Parvati .
Hij voelde haar ademhaling en voelde haar hart bonken ...
Parvati streek met haar handen door zijn haar en glimlachte tegen hem .
BOEM !
Harry en Parvati lieten elkaar abrupt los en staarden naar Ron die bewusteloos op de grond lag .
Harry's gedachten werkten op top snelheid .
Verbeelde hij het zich of zag hij Ron zonet zijn allerlaatste adem uitblazen ...?

Mensen het spijt me dat dit zo'n kort stukje is ... Crying or Very sad

(als lezer zou ik dit zelf niet erg fijn vinden )
Maar ik kan er echt niks aan doen dat ik zo weinig tijd heb ...
Ik beloof jullie dat het volgende stukje zeker langer word !
-x-
Cham.

~Cham~ · 5e jaars Verdiend: 49 Sikkels Woonplaats: Rotterdam

Stuk 57
"Ron ! Nee !" gilde Hermelien .
Ze rukte Lucius Malfidus van haar los en rende op Ron af .
"Gaat alles goed met je, Ron ?" snikte ze wanhopig . "Ron, zeg iets !"
Lucius Malfidus grijnsde venijnig en wendde zich tot Hermelien .
"Hij kan voorlopig niets zeggen, modderbloed ." zei hij .
"Waarom niet ?" vroeg Parvati geshockt .
"Omdat hij bewusteloos is geraakt door Noot ." zei Malfidus half lachend . "Goed werk, Noot ."
Een breed uitziende dooddoener deed een stap naar voren en maakte een vreemd gebaar .
"Hij is niet alleen maar bewusteloos geraakt ." zei Harry . "Dit is ernstig . We moeten Ron weg brengen-"
"Niets daarvan, Potter !" brulde Malfidus .
"Maar - Zie je dan niet dat hij bijna dood gaat ?" protesteerde Harry fel .
"Dat zie ik en het liefst zou ik willen dat er een Wemel dood gaat ! " sistte Malfidus .
"Dat zou ik niet willen ." zei een andere kille stem . "Harry, breng Ron Wemel naar binnen ... dit handel IK presoonlijk wel af ."
Iedereen draaiden zich om en zagen Draco Malfidus tegenover zijn stiefvader staan .
"Draco !" zei Harry opgelucht .
Hermelien toverde onopvallend een brancard tevoorschijn en bracht Ron naar de ziekenzaal .
"Ik ben nog niet met je klaar, St. Potter !" zei Lucius Malfidus met een blik op Ron en Hermelien .
"Wat bedoel je nu weer ?" zei Harry geirriteerd .
Hij wilde het liefst zo snel mogelijk weg om met zijn vrienden te gaan praten .
"Dat Wemel niet snel genezen kan worden bedoel ik ." zei Malfidus schamper .
"Madame Plijster heeft nooit iemand niet kunnen redden, Malfidus !" zei Draco .
"Je bent mijn zoon, jongen ." zei Lucius Malfidus zacht . "En dus behoor je ook tot de naam "Malfidus" ."
"Nee," zei Draco . "Mijn vader had een andere naam . Ik ben een van de Griffels ... Dat ben ik van oorsprong en ik ben dus meer verwant aan mijn moeder dan aan JOUW !"
Lucius Malfidu werd kwaad en zelfs onder zijn masker zag Harry zijn gezicht vertrekken .
"Jij gaat eraan, jongeman ..." sistte Malfidus en hij sprong op Draco af .
Plotseling werd iedereen verblind door een fel rood, wit licht en waren de dooddoeners verdwenen .

"Wat was dat ?" vroeg Parvati aan Harry .
"Geen idee ." zei Harry .
Hij keek naar Draco die hijgend op de zat .
Harry's blik viel op een veer op de grond .
Hij bukte zich en viel toen op zijn knieen op de grond .
"We zijn gered..." fluisterde hij vol ongeloof .
Parvati veegde een traan weg .
"Dit-" zei Harry en hij hield de veer omhoog . "Dit is een Feniks veer ... een veer van Felix de Feniks van... professor Perkamentus ."
Een lange stilte volgde .
Harry bleef geknield zitten met Draco en Parvati naast zich .
"Ik ben echt vreselijk opgelucht dat je terug bent, Harry ." fluisterde Parvati plotseling .
Harry keek haar aan en glimlachte .
Het kon hem niks meer schelen of Draco erbij was of niet ...
Hij trok Parvati naar zich toe en kustte haar zachtjes, zijn kus werd beantwoord door een langere kus van Parvati .
"Ik- Ik laat jullie even alleen ..." zei Draco en hij liep het kasteel in .
Parvati duwde Harry achterover en even later lagen ze rollend, zoenend in het sneeuw ...
"Zelfs als het zo koud is kan ik warm worden van jouw..." fluisterde Parvati .
Harry voelde zijn hart wangen branden en glimlachte .
"Zelfs het weer past zich aan bij ons ." zei hij .
Parvati giechelde en bleef in de sneeuw liggen .
Harry ging naast haar liggen en sloeg een arm om haar heen .
Ze gaven elkaar weer een lange zoen en zwegen .
Ze staarden allebei naar de heldere wit blauwe hemel ...
Ze luisterden naar vogels die zongen, naar bomen met kale takken die ritselden ...
"Harry en Parvati !" zei Hermelien helemaal buiten adem . "Het spijt me vreselijk dat ik jullie stoor- maar Ron is heel erg gewond geraakt ! Madame Plijster weet ook niet precies welke vloek het is en ... en nu is hij naar het St. Holisto gebracht !"

Ik zou graag wat meer reacties willen krijgen van andere lezers van mijn verhaal . Want ik krijg namelijk steeds reacties van dezelfde mensen (niet dat dat erg is ... want voor die mensen : HARTSTIKKEN BEDANKT !)
Ik wil nieuwe reacties horen ... het mag positief zijn maar ook negatief Laughing

Ik wil weten wat ik goed doe en wat beter kan . Snappie ?
C Yah,
Cham.

~Cham~ · 5e jaars Verdiend: 49 Sikkels Woonplaats: Rotterdam

Stuk 58
Harry en Hermelien zaten ongeduldig en bezorgd aan professor Anderling's bureau en wachtten tot ze klaar was met een brief schrijven naar de Orde .
"Zal Ron het nog wel volhouden ?" fluisterde Hermelien .
"Natuurlijk wel ." zei Harry niet echt overtuigend . "Hij zal wel moeten-"
"Ik weet het niet, Harry ." zei Hermelien piepend . "Het zag er slecht uit ..."
"Wat was er precies gebeurd ?" zei Harry . "Ik bedoel- we hoorden een knal en verder niks ."
"Noot had een krachtige spreuk gebruikt tegen Ron die recht tegenover hem stond ." zei Hermelien .
"Maar het- het kan toch niet dodelijk zijn ?" vroeg Harry .
Hij kreeg meteen spijt van zijn uitspraak ... eigenlijk wilde hij het antwoord niet eens weten .
"Dat weten we niet, Harry ." fluisterde Hermelien . "Dat weet niemand ."
Plotseling begon ze geluidloos te huilen .
"Ik wil niet dat Ron dood gaat -" snikte ze .
"Rustig maar," zei Harry opgelaten . "Ron gaat niet dood ."
Hermelien liet haar hoofd op Harry's schouder rustten en zo bleven ze een tijdje zitten .
"Ahum," professor Anderling kwam binnen .
Harry en Hermelien gingen onmiddelijk rechtop zitten en keken elkaar expres niet aan .
"De Orde is op de hoogte ." zei Anderling .
"Oke ." fluisterde Harry .
Hermelien knikte alleen maar en keek met een rood hoofd uit het raam .
"Eh-" zei Anderling . "Is er niets wat jullie me willen vertellen ?"
Harry en Hermelien staarden elkaar aan .
Ze wisten allebei dat ze professor Anderling konden vertrouwen .
"Professor, " begon Hermelien . "Weet U veel over de liefde ?"
Professor Anderling sperden haar ogen wijd open .
Even vermoedde Harry dat ze wilde gaan schreeuwen ... maar toen zag hij dat ze zwakjes glimlachte .
"Ja, juffrouw Griffel . " antwoordde ze . "En of ik dat weet ."
Harry glimlachte flauwtjes en keek naar Hermelien .
Eigenlijk was zij ook best wel mooi ... dacht hij stiekem . Mooi op haar eigen manier .
"Nou, professor . " zei Hermelien aarzelend . "Ik weet niet zo goed wat ik nu moet doen . Ron is verliefd op mij en soms- soms lijk dat ook alsof ik ook verliefd op hem ben . Maar op sommige momenten als ik Ron en Harry samen zie - kies ik toch stiekem meer en meer voor Harry . Ik weet ook niet waarom ... Maar Harry is op een een of andere manier belangrijker voor mij . Ik voel meer voor hem dan, Ron . Maar Ron wil ik weer niet kwetsen en Harry heeft al verkering met Parvati-"
"Dat klopt ." viel professor Anderling haar in rede . "Maar wat wil je hiermee zeggen ? "
"Ik wil helemaal niets !" zei Hermelien . "Ik weet het helemaal niet ! Ik weet nog niet precies wat ik wil ... Ik wil gewoon vrienden blijven . Meer niet . Maar soms is dat heel erg moeilijk -"
"Dat begrijp ik." zei professor Anderling kalm .
"En mijn vraag is dus..." begon Hermelien zacht . "Of U weleens ooit zoiets had meegemaakt toen U nog net zo oud was als ons ?"
Professor Anderling zweeg en keek hen ernstig aan .
"Ik heb nooit zoiets meegemaakt, juffrouw Griffel en meneer Potter," zei ze . "Maar- Ik weet maar al te goed dat jouw vader, Harry . Dat jouw vader wel ooit zoiets had meegemaakt ... hij nam me op een avond in vertrouwen en had me zoiets verteld ."
Harry ging een stukje rechtop zitten en staarde haar aan .
Meende ze dit ...?
"Potter, jouw vader had in dezelfde positie als jouw gestaan . Alleen was hij populair op school en niet in de buiten wereld ..." vertelde professor Anderling . "Hij had veel aanbidders ... vooral, vrouwelijke aanbidders... hij was goed in Zwerkbal, had een knap uiterlijk, was intelligent en had een geweldige vriendenclub . Je vader liet zich een beetje meesleuren door zijn roem en genoot ervan met volle tuigen . Maar- diep in zijn hart was hij onzeker en verliefd op Lily... je moeder ..."

Op een avond was ik proefwerken van Transfiguratie, van de zesde jaars, aan het nakijken .
Peter Pippeling had, zoals gewoonlijk, een dikke onvoldoende gehaald en ik was bereid hem strafwerk te geven .
Ik wilde net beginnen aan het proefwerk van Lily Evers toen er plotseling iemand bij mij op de deur klopte .
"Binnen ." zei ik .
De deur ging open en tot mijn verbazing stond James in de deur opening .
"Goedenavond, meneer Potter ." zei ik .
"Goedenavond, professor ." zei James een beetje bezorgd . "Heeft U even tijd voor me ? Ik- ik wilde gewoon even met U praten ."
"Over je proefwerk zeker ?" vroeg ik . "Daar hoef je je geen zorgen om te maken, je hebt een B ."
"Goh," zei James . "Maar daar wilde ik er niet met U over praten- Ik wilde - Ik wilde met U praten over mezelf . Over wat ik allemaal aan mijn hoofd heb ."
Ik knikte maar was ook verrast .
"Ga zitten, meneer Potter ." zei ik .
James nam ongemakkelijk plaats in de stoel tegenover mij, terwijl ik een fles boterbier tevoorscijn toverde .
"Wat wilde je me vertellen ?" zei ik .
"Professor, ik vraag me af ... weet U veel over de liefde ?" vroeg James .
"Ja, dat weet ik . " antwoordde ik .
"Ik- ik heb een klein probleem ." zei James . "Nee, het is een best groot probleem voor mij-"
"Vertel maar ."
"Er zijn meerdere meiden op school die me eh-" James werd rood en keek me niet aan .
Ik wist heus wel wat hij bedoelde .
"Die je aanbidden ." zei ik glimlachend . "Ga door ."
"Maar het punt is dat ik ze helemaal niet wil ... maar dat ik ze ook niet wil gaan kwetsen . Ik- eigenlijk ben ik al heel erg lang verliefd op een ander ." zei James .
Ik knikte .
Ik besloot maar niet verder te vragen wie diegene was .
James was al met zoveel verschillende meisjes uit geweest ! Hij was nooit heel erg lang verliefd op iemand geweest ...
"Professor, ik weet wel wat U denkt ." zei James plotseling . "De meisjes met wie ik meestal naar Zweinsveld ga, zijn gewoon- zijn gewoon meisjes die ik aantrekkelijk vind . Maar Ik ben nooit verliefd op ze geweest ... Ik ben namelijk al vanaf mijn vijfde jaar verliefd op ..."
James zei weer niets en staarde naar buiten .
Ik knikte en stond op .
"Kan ik vragen op wie je verliefd bent ?" vroeg ik .
Ik dacht dat hij geen antwoord zal geven ...
"Lily Evers ." zei James .
Ik stond perplex !
Die twee konden elkaar toch niet uitstaan ...?
"Wat wil je hiermee eigenlijk zeggen, meneer Potter ?" vroeg ik .
"Ik wilde het gewoon aan iemand vertellen . " zei James schouderophalend . "Ik kan het niet aan Sirius of Remus vertellen omdat ze me dan zullen pesten . Ik vertrouwde U en wilde het gewoon niet laten opkroppen ."
"Dankjewel, dat je me in vertrouwen nam, meneer Potter ." zei ik met een glimlach .
James was meer dan een leerling voor mij . Vanaf dat momen kregen James en ik een speciale band ...

"De relatie tussen James en Lily veranderde in dat jaar ... en in hun zevende, laatste jaar, kregen ze zelfs nog verkering . Ik was blij dat het zo gelopen was . Dankzij hen ben jij nu mijn leerling ." besloot professor Anderling .
Harry en Hermelien knikten .
Plotseling stormde Vilder de kamer in .
"Professor Anderling, " hijgde hij . "Er is een een of andere brief voor U aangekomen van ene Molly Wemel ?"

~Cham~ · 5e jaars Verdiend: 49 Sikkels Woonplaats: Rotterdam

Stuk 59
"Geef hier die brief !" zei professor Anderling gestrest .
Ze greep de enveloppe uit Vilders' hand en scheurde hem open .
"En ? en ?" drong Hermelien aan .
Harry hield zijn adem in .
Wilde hij het antwoord eigenlijk wel weten ...?
Professor Anderling sprong uit haar bureau stoel en joeg hen weg .
"Ga alsjeblieft weg, meneer Potter en juffrouw Griffel !" snauwde ze .
"Maar Ron dan-" probeerde Hermelien .
"Nee nee, ga nu maar !"
"Maar professor- Ron-"
"GA NU ONMIDDELIJK TERUG NAAR JULLIE LEERLINGENKAMER !" brulde Anderling .
Harry en Hermelien deinsden geschrokken achteruit en botsten tegen Vilder op .
"S-sorry ..." mompelde Hermelien .
Harry keek haar bezorgd aan en zag dat ze huilde .
"Het komt vast wel goed met Ron ." zei hij sussend en sloeg een arm om haar heen .
Toen professor Anderling de deur dicht deed fluisterde ze nog tegen Harry :" Je bent precies als James, Harry ..."
Harry haalde zijn schouders op en liep gearmd met Hermelien naar de drukke leerlingen kamer .
Maar tot zijn afschuw werd hij bestookt met vragen .
"Wat was er nou precies gebeurd, Potter ?"
"Wat speelde zich net buiten af ?"
"Wij konden het niet goed volgen-"
Harry duwde iedereen weg die hem vast greep en nam Hermelien mee naar de jongens slaapzaal waar ze konden gaan praten .

"Denk je dat Ron heel erg gewond is ?" fluisterde Hermelien .
Ze plofte naast Harry op zijn bed en staarde naar haar handen .
"Ik- ik denk dat het niet heel erg ernstig is ." zei Harry . "Anders had Anderling dat al gezegd ..."
"Nee," zei Hermelien . "Maar waarom werd ze dan zo gestrest ?"
"Omdat Vilder in haar kamer was ?" opperde Harry .
Hermelien keek hem aan met een vreemde blik die hij nog nooit had gezien .
"Denk je ?" fluisterde ze afwezig .
Ze bleef dromerig naar hem staren, pas een paar minuten later wendde ze haar blik af en sloeg haar ogen neer .
"Eh-" zei Harry opgelaten . "Is er iets ?"
"Ja en nee ." zei Hermelien verdrietig . "Ik weet ook wel dat je verkering met Parvati hebt enzo ..."
Harry knikte .
"Maar ?" vroeg hij .
"Maar wij hebben al zoveel eh- hechte momenten samen gehad ..." zei Hermelien zacht . "Op het schip, op school een aantal keren ... Ik zie je rond dwalen in mijn fantasies en zelfs Ron - zelfs Ron doet dat niet ."
Harry staarde haar aan .
"Ik ben heel erg aan je gehecht, Hermelien ." zei hij aarzelend . "Ik zal ook altijd je leven redden als dat moet- Maar - maar ik voel al heel erg veel voor Parvati en- als jij ... nou, ja ..."
"Ik begrijp wel dat je niets voor me voelt, hoor Harry ." zei Hermelien vlug . "Maar ik voel me gewoon heel erg anders bij jouw dan- dan toen ."
Plotseling hoorden ze luidruchtige stemmen van Marcel, Daan en Simon .
"En had je dan die wedstrijd dan daar gezien, he ? Over die andere speler bedoel ik-"
"Ik ben geknipt voor dat baantje, hoor-"
Harry keek naar Hermelien en duwde haar onder zijn bed .
"Maak dat de kat wijs ! Ik heb vandaag al zo'n gesprek gehad met de manager en ze nemen mij gewoon -"
"Nee, MIJ !"
Marcel, Daan en Simon kwamen de slaapzaal binnen .
"He, Harry ." zei Marcel en hij maakte zijn hutkoffer open .
"Wat gebeurde er nou ?" vroeg Simon aan Harry terwijl hij een inktpot zocht .
"Eh- niets ." mompelde Harry .
"Waar is Hermelien eigenlijk ?" vroeg Daan druk schrijvend . "Ik had haar net nog gezien-"
"Geen idee ." zei Harry geirriteerd .
Hij wenstte vurig dat iedereen weg zou gaan ... hij wilde met Hermelien gaan praten .
"Wat zeiden jullie nou precies over een gesprek ?" vroeg Harry, om alle aandacht op Hermelien weg te wuiven .
"Ja !" riep Marcel gretig . "De drie bezemstelen, je weet wel dat Cafeetje in Zweinsveld, zoeken leerlingen uit het zesde en zevende jaar van Zweinstein om daar te gaan werken ... gewoon elk weekeinde ofzo ..."
"Cool !" zei Harry .
"En nu ben ik dus een sollicitatie brief aan het schrijven-" zei Daan .
"En ik had vandaag al een gesprek gehad ." zei Simon trots . "Bijna alle leerlingen willen daar gaan werken, gewoon als bijbaantje, maar ik denk dat ik een goeie kans maak ."
"Zo zo ." zei Harry plagend . "En jij Marcel, ga jij daar ook solliciteren ?"
"Nee," zei Marcel . "Ik heb het te druk met mijn bijlessen ."
"Heb je bijles ?" vroeg Harry nieuwschierig . "Waarin ?"
"Ik GEEF bijles, Harry ." vertelde Marcel lachend . "In Kruidenkunde ."
"Toe maar !" zei Daan nog steeds druk schrijvend .
"Concentreer jij nou maar op je brief, jongen ." zei Simon .
Plotseling hoorden ze iemand niezen van onder Harry's bed .
"Wat is dat ?" vroeg Simon geschrokken .
Harry's mond viel open .
Hij was Hermelien totaal vergeten !
Simon bukte zich en keek onder Harry's bed .
"Hermelien wat doe jij hier ?!"

~Cham~ · 5e jaars Verdiend: 49 Sikkels Woonplaats: Rotterdam

Stuk 60
"Ik eh-" met een rood hoofd stond Hermelien op .
"Ze eh- we wilden even praten ..." mompelde Harry .
Maar niemand scheen hem te horen .
"Wat deed jij onder Harry's bed ?" vroeg Marcel nieuwschierig . "Luisterde je ons af ?"
"Nee, natuurlijk niet ." zei Hermelien .
"Wilde je zijn presoonlijke geur opsnuiven ?" grapte Daan .
"Of wilde je Harry verrassen als hij in bed lag ?" zei Simon hoopvol .
"Waarmee zou ik hem dan moeten verrassen, he ?" zei Hermelien geirriteerd .
"Een hete verrassing ?" zei Daan grijnzend .
"Wat bedoel je daar nou weer mee ?" zei Hermelien wiens wangen vuurrood werden .
"Wat dacht je van eh-" zei Simon en hij gaf Harry een knipoog . "Jammer genog voor jouw Hermelientje, is onze Harry al bezet ."
"Alsof ik dat niet eens wist !" zei Hermelien nijdig .
Ze stond op en liep met opgeheven kin naar de deur .
"Als je maar niet denkt dat je hier nog welkom bent, Hermelientje !" riep Daan haar nog na .
Hermelien haalde haar schouders op, wierp een laatste nijdige blik op Harry .
"Vreemd dat ze daar zat ." mompelde Simon .
"Inderdaad vreemd, jah ..." zei Harry en plofte, met een schuldig gevoel, op zijn bed .
"Ga je nog solliciteren, Harry ?" vroeg Marcel .
"Nee," zei Harry . "Ik- weet niet precies ."
"Als je het wil moet je dat maar gauw doen ." zei Daan, weer druk schrijvend .
"Vergeefse moeite ." zei Simon met een gemeen lachje . "Ze nemen mij gewoon aan -"
"Mij ." verbeterde Marcel hem .
Harry had geen zin in dit gesprek en besloot naar beneden te gaan .
In de leerlingen kamer zag hij Hermelien eenzaam in een hoekje zitten, opgerold met een groot boek voor haar neus .
"He," zei Harry zacht .
Hermeliens hoofd schoot omhoog, maar toen ze zag wie het was las ze weer verder .
"Eh-" zei Harry .
"Wat kom je doen ?" vroeg Hermelien kil .
"Het spijt me dat ik je niet verdedigde, Hermelien ." zei Harry ongemakkelijk .
"Dat is te laat ." zei Hermelien vinnig . "Alle jongens denken nu dat ik verliefd op je ben ."
"Dat ben je toch ook ?" fluisterde Harry plagend .
Hermelien werd rood en zei niets .
"Sorry ." herhaalde Harry en hij liep weg .

De volgende morgen werd Harry luidruchtig gewekt door Simon en Daan .
"Harry ! Harry !" riep Simon .
"Tisser ?" zei Harry slaperig .
"Ik had net gehoord wie de nieuwe, mannelijke, medewerker word van de Drie bezemstelen !"riep Daan opgewonden .
"Hebben jullie me hiervoor wakker gemaakt ?" vroeg Harry geirriteerd .
"Je hebt al twee lessen gemist, jongen ." zei Marcel die erbij kwam staan .
"Wat ?" zei Harry .
"Je heb je verslapen ..." zei Simon . "Het is al half elf ."
"Waaaaaat ?" riep Harry en hij rolde uit paniek op de grond tegen een kruk aan . "Auw !"
Simon grinnikte .
De jongens keken geamuseerd toe, terwijl Harry haastig heen en weer rendde om zijn boeken en gewaad te vinden .
"Wie word de nieuwe medewerker dan ?" vroeg Harry ongeduldig terwijl hij zijn haar probeerde te kammen .
"Geen idee ." zei Daan grijnzend . "Ene Maarten Mikulinas ? "
"Wie is dat ?" vroeg Harry .
"Geen idee ." zei Daan . "Het schijnt dat hij een Zwadderaar is en in het laatste jaar zit -"
" O ja ?" zei Marcel .
"Ja," zei Simon . "Hij is echt een sukkel ."
"Hoezo ?" vroeg Harry nieuwschierig .
"Geen idee . Ik ken hem niet !" grijnsde Simon .
Harry lachte .
Interessant nieuws, maar niet heus, dacht hij .
De jongens liepen met z'n vieren naar Verweer tegen de Zwarte kunsten .
Maar Harry kon zich absoluut niet concentreren .
Hermelien zei de hele les niets en keek hem zelfs niet aan ...
"Professor Hamilton, mag ik twee leerlingen meenemen ?" vroeg professor Anderling .
Ze stond in de deur opening en haar gezicht was krijt wit .
"Ja natuurlijk ." zei professor Hamilton .
"Meneer Potter en juffrouw Griffel wil ik even hebben ."

Vinden jullie het nog steeds Oke ?
Wel zeggen, hoor Embarassed

~Cham~ · 5e jaars Verdiend: 49 Sikkels Woonplaats: Rotterdam

Stuk 61
Harry zat aan het rand van Ron's bed in het Londense hospitaal en staarde naar een persoon dat ooit zijn beste vriend was geweest .
Hij luisterde naar het zachte gesnik van Hermelien en zuchtte .
"Eens was je altijd zo leuk om mee om te gaan, Ron ." fluisterde Hermelien . "Dat ben je ook . Maar- ik wil het gewoon niet geloven ."
Harry klopte zachtjes op haar rug en was vreselijk opgelaten omdat ze zo zwaar tegen hem aan leunde .
Hij voelde zich vreselijk ...
Hermelien snikte boog zich over Ron heen en kustte hem .
Plotseling zag Harry beweging onder het deken .
Ron ademde ! Hij zag zijn ogen voorzichtig een klein stukje open gaan ...
"Ron ." fluisterde Harry .
Professor Anderling knipperde met haar ogen en staarde hem verbijsterd aan .
Ron ging een klein stukje rechtop zitten en keek verdwaasd om zich heen .
"Je bent in Londen ." fluisterde Hermelien tegen hem . "Wees niet bang-"
"Meneer Wemel," zei Anderling droog . "We dachten dat je- Je was al zo lang bewusteloos dat de Helers me een brief hadden geschreven en dat ze dachten dat je-"
Harry schudde zijn hoofd en grijnsde naar Ron die verward terug grijnsde .
"Waar is Malfidus ?" vroeg hij .
"Je loopt achter ." zei Harry lachend .
"Hoezo ?"
"Dat was allemaal al een dag geleden ." antwoordde professor Anderling .
Ron's mond viel open .
"Echt ?" bracht hij uit .
"Echt ." zei Harry .
Helers en andere verplegers kwamen binnen stormen .
Een vrolijk uitziende Heler onderzocht Ron en glimlachte breed toen ze de anderen aan keek .
"Het levensgevaar is geweken !" vertelde ze . "Er is geen blijvend letsel gevonden ofzo ... Maar we willen hem wel een paar dagen hier houden ."
Harry grijnsde en zag dat Anderling opgelucht naar Hermelien keek die ook lachte .
"Ron !" mevrouw Wemel kwam binnen en snakte naar adem . "Je bent er !"
Ze rendde naar haar zoon en gaf hem een stevige knuffel .
"Ik ben te oud, mam-" protesteerde Ron .
Iedereen begon te lachen .
De oren van Ron werden rood .

Elk weekend kwamen Harry en Hermelien toen vergezeld door professor Anderling naar Londen om Ron te bezoeken .
Er heersde een gezellige sfeer .
Tot Harry op een middag weer terug op school was ...

In de leerlingen kamer werd hij tegen gehouden door Parvati . .
Ze nam hem mee naar buiten .
Ze wandelden zwijgend langs het meer .
Het werd intiem .
Harry en Parvati vertelden elkaar even een paar dingen wat ze beleefden .
Ze lachten en rolden in het sneeuw ...
En de intensiteit werd nog sterker .
Uiteindelijk zei Parvati met schorre stem :" Je kunt me nu maar beter kussen ."
Ze kustten en wanneer ze naar beneden gleden in de sneeuw bleven ze kussen en vergaten alles om hun heen .
Parvati voelde verrukkelijk aan . dacht Harry .
Met zijn lippen beroerde hij zachtjes haar oog leden, haar wang, overweldigd door de vurige wens haar te beschermen .
Ze was ongelovelijk mooi ... Door haar donkere haar en verbluffende ogen zag ze er extreem exotisch uit in de sneeuw ...
"Harry, we moeten praten ." zei Parvati abrupt .
"Kan het even wachten ?" vroeg Harry .
Parvati schudde haar hoofd .
"Is het zo erg dringend ?"
"Nou," mompelde Parvati . "Voor ons wel ."
Harry schrok .
Wat bedoelde ze nou met ons ...?
"Zoals je weet ben ik nieuwe medewerkster in De drie bezemstelen ." begon Parvati .
Harry knikte . Dit gesprek beviel hem niet .
"En- Ik denk dat ik verliefd ben geworden op een ander ." besloot Parvati .
Harry kreeg een brok in zijn keel .
Hij voelde zijn ogen vochtig worden en draaide zijn hoofd weg .
"Ik dacht dat we voor elkaar gemaakt waren ." mompelde hij .
"Dat was ook zo ." zei Parvati zacht . "Maar ik ben nog zo jong en - en ik moet vrijheid kunnen hebben ."
Stilte .
"Ik werk heel erg veel samen met- met een collega en het was me nooit eerder opgevallen dat hij zo mooi en leuk kon zijn ." zei Parvati . "Ik ben verliefd op Maarten Mikulinas . Begrijp je dat ?"
"Dat begrijp ik ." fluisterde Harry . Hij begreep het helemaal niet !
"Het is beter dat het over is tussen ons -" zei Parvati geluidloos .
Maar Harry hoorde haar maar al te goed .
"Oke," zei hij gekwetst . "Ik vertrek al ."
"Nee, Harry !" zei Parvati bijna smekend . "Ik bedoelde het niet zo . We kunnen nog vrienden blijven en -"
"Nee, dankje ." zei Harry koeltjes . Waarom ging Parvati net nog met hem zoenen als ze op een ander was ? flitste het door zijn hoofd .
Harry draaide zich om en liep richting het kasteel .

Crying or Very sad

~Cham~ · 5e jaars Verdiend: 49 Sikkels Woonplaats: Rotterdam

Stuk 62
Een week later was Ron weer terug op school en werd alles weer normaal .
Harry, Ron en Hermelien volgden de saaie lessen in strenge P.U.I.S.T klassen en bespraken af en toe de SVP lessen .
Het was moeilijk voor Harry tijdens de lessen van de SVP .
Dan moest hij in een kamer zitten met Hermelien, Cho en Parvati .
En kreeg hij weer een schuldig gevoel dat hij Parvati had bedrogen met Hermelien ... Maar waarschijnlijk had zij hem al die tijd ook al bedrogen met Mikulinas .
Harry had Parvati al dagen lang genegeerd en wist dat zij verdrietig was .
Wie moet er hier verdrietig zijn ... dacht Harry keer op keer . Jij of Ik ?
Het was echt over tussen hen en hij besloot maar meer op te trekken met zijn beste vrienden .
"Harry, " zei Hermelien . "Heb je dat boek al gevonden voor Marcel ?"
"Eh- nee ." antwoordde Harry afwezig .
Ze zaten in de kamer van hoge nood en wachtten op alle leden die naar binnen sjokten .
Hun hechte groepje was inmiddels kleiner geworden, doordat Fred, George, Leo, Alicia en Angelique niet meer op school zaten .
"Oke ." zei Harry vastbesloten iedereen tot stilte te manen . "Ik weet dat dit moeilijk is voor iedereen een mooie Patronus oner de knie te krijgen, maar het is beter als we veel blijven oefenen ."
Een paar mensen, o.a Simon en Daan, klapten .
Cho lachte naar hem en Harry glimlachte zelfverzekerd terug .
Parvati moest eens weten ...
"Oke, zoek je partner op en beginnen maar !"
Omdat Marina Elsdonk niet meer in de groep mocht blijven van Hermelien stond Cho alleen en keek onzeker naar Harry .
"Is er iets ?" vroeg Harry .
"Nee hoor ." zei Cho glimlachend . "Alleen heb ik geen partner om mee te oefenen-"
"Ik doe het wel ." bood Harry aan .
Cho's gezicht klaarde meteen op en begon met Harry te oefenen .
Maar ze wist dat hij er niet met zijn gedachten bij was .
"Harry ? Je bent er helemaal niet bij !" zei Cho . "Is er soms iets ?"
Toen Harry geen antwoord gaf begreep ze het meteen .
"Jij bent heus niet de enige die verdrietig is, hoor . " zei ze zacht .
"Nee natuurlijk niet ." snaude Harry geirriteerd .
Hij voelde zich kwaad worden als het om Parvati ging ...
"Parvati is nog steeds verliefd op je ." fluisterde Cho .
"Denk je dat nou echt, Cho ?" zei Harry . "Ze is verliefd op die Mikulinas ."
"Dat is niet waar ." fluisterde Cho .
"Wel waar ."
"Heb je dan nog nooit liefdesverdriet gehad ?" zei Cho .
"Nee ." zei Harry .
"Ook niet op het schip toen het definitief over was tussen ons ?"
"Nee ." zei Harry .
Cho zuchtte .
"Ik wel ." zei ze toen . "Ik was er helemaal kapot van dat je voor Parvati koos .... ze was immers mijn vriendin ."
"O ja ?"
"Ja," zei Cho . "Ik voelde me rot als ik jullie samen zag en hield mijn ogen open voor andere jongens ."
Harry knikte grimmig .
"Het is moeilijk als je word afgewezen . Maar je moet het leren accepteren ." zei Cho .
"Dat weet ik ." zei Harry .
"Onze eerste keer was hier, he ?" fluisterde Cho . "Rond Kerst ."
Harry glimlachte .
"Dat herinner ik me nog wel ."
"Ik ook . Als de dag van gister-"
"HARRY ! KOM JE ONS NOG CORRIGEREN OF HEB JE HET VEEL TE GEZELLIG SAMEN MET CHO ?" brulde Hermelien door de kamer .
Harry vond het een goeie opmerking .
Hij wierp stiekem snel een blik op Parvati en zag dat ze een traan weg veegde .
"JA !" brulde Harry zo hard mogelijk terug . " WE WAREN EVEN AAN HET KLETSEN !"
Hermelien trok haar wenkbrouwen omhoog en liep naar hen toe .
"Je moet bezig zijn met de les, Harry ." sistte ze . En tegen Cho zei ze :" Je kunt een tijdje met mij oefenen . Ron is toch al kapot ."
Cho giechelde en knikte .
Met tegenzin liep Harry de klas rond .
"Het is wel moeilijk ." zei Marcel tegen hem . "Die Patronus bedoel ik ."
"Ja," zei Harry . "Maar dat veranderd als je veel oefend en je doet het vreselijk goed, Marcel ."
"Dankje ."
Harry liep verder en keek trots hoe iedereen snel vooruit ging . Iedereen behalve ... Parvati .
Toen Harry haar negeerde, zakte ze op haar knieen op de grond met haar hoofd in haar handen .
Ik wil je graag helpen, Parvati , dacht Harry verdrietig . Maar dat kan ik niet . Waarom moest je zo hard tegen me zijn toen je me dumpte ...?
Het was net alsof Ron zijn gedachten kon lezen ... want hij liep naar Harry toe en klopte op zijn rug .
"Het komt wel goed ." zei hij . "Het komt wel goed-"
"Nee !" zei Harry zo hard dat iedereen stopte en geschrokken naar hem keek . "Eh-"
"Eh-" zei Ron onzeker . "Harry eh-"
"Ga maar rustig verder, jongens !" zei Harry alsof er niets gebeurd was .
Iedereen begon weer te praten en oefenden verder met zijn/haar partner .
"Wat bedoel je ' nee ' ?" vroeg Ron zacht .
"Het-" Harry kon het bijna niet over zijn lippen verkrijgen om dit te zeggen . Maar het moest ... "Het komt nooit meer goed tussen ons ."
Ron's mond hing open van verbazing en kon geen enkel zinnig woord uitbrengen .
"Ga maar verder aan je werk ." zei Harry .
Een uur later waren ze allemaal uitgeput en toverde Hermelien voor iedereen een flesje Botebier .
Ze gingen allemaal dicht tegen elkaar aan zitten in een kring en praatten even over hun bevorderingen .
"Mijn Patronus heeft een vaste vorm !" vertelde Ron trots .
Hermelien keek hem geirriteerd aan en haalde haar schouders op .
"Dat is prima ." zei Harry . "Ik weet dat jullie het kunnen en daarom raad ik jullie aan om meer en meer te gaan oefenen . "
Hij keek even naar Parvati die hem strak aan keek .
Hun ogen ontmoetten die van elkaar .
Harry wendde zijn blik van haar af .
Zijn ogen werden kil . Hij sloeg zijn arm om Cho heen en drukte haar tegen zich aan . Uit zijn ooghoeken zag hij hoe geshockt Parvati reageerde ...
Net goed, dacht hij zelfvoldaan . Wie had gezegd dat jij mij ook zo moest behandelen ? Nu weet je tenminste hoe ik me voelde ...."Harry, dit is niet fijn voor haar wat je nu doet !" sistte Hermelien tegen hem .
Harry haalde zijn schouders op .
"Ik doe dit inderdaad bewust, Hermelien ." zei hij koeltjes . "Maar Parvati heeft me hard laten vallen ... we hadden elkaar beloofd dat we voor altijd van elkaar hielden ... dat we echt voor elkaar gemaakt waren ... Maar nee, Ik heb me in haar vergist, Hermelien . Parvati had me bedrogen ."
...

~Cham~ · 5e jaars Verdiend: 49 Sikkels Woonplaats: Rotterdam

Stuk 63
Harry zat grimmig op een omgevallen boomstam bedekt met sneeuw en keek geirriteerd naar Hermelien en Ron die echt overbezorgd waren .
"Waarom wilden jullie me zo graag spreken ?" snauwde hij .
Ron haalde zijn schouders op en keek naar Hermelien .
"We wilden met je praten over- over Parvati ." zei Hermelien voorzichtig .
"O ." zei Harry kortaf .
"Je bent bijna niet meer aanspreekbaar sindst ..." voordat Hermelien haar zin af kon maken draaide Harry zich woest om .
"Het spijt me-" piepte Hermelien .
Harry negeerde haar en liep met grote passen weg .
Zoials hij al verwachtte renden Ron en Hermelien achter hem aan .
"Harry," hijgde Hermelien . "Ik vind dat je Parvati echt niet zo kan behandelen . Het is niet eerlijk !"
Harry bleef abrupt staan .
"Het is niet eerlijk dat ze me op zo'n manier had gedumpt, Hermelien !" schreeuwde hij .
Een groep meisjes staarden hem geschrokken aan in het voorbijgaan, waaronder Parvati .
"Luister, Harry ." zei Ron behoedzaam . "Ze bedoelde het vast goed ."
"Ikke ook !"
"Nee, Harry ." zei Hermelien langzaam . "Wat jij doet doe je bewust . Jij wilt haar pijn doen - wraak nemen ."
"Dat kan me niks schelen ." zei Harry .
Hij draaide zich resoluut om en liep terug naar het kasteel .
Wat denken die twee wel ... dat ze me kunnen overhalen om aardig te doen tegen ... tegen haar ...? dacht hij nijdig .

Dagen later zaten Harry, Ron en Hermelien op een bankje in Zweinsveld .
Hun ruzie was allang bijgelegd, en Harry begon al te wennen aan het idee dat Parvati voor een ander koos .
Het was een week voor kerstmis .
"Laten we ons gaan verspreiden ." stelde Hermelien voor . "Ik wil nu namelijk cadeautjes halen voor jullie en-"
"Ja, dat is een goed idee ." zei Ron .
"We spreken af om twee uur in de Drie bezemstelen . Oke ?"
"Oke ."
Harry zag dat Hermelien een steeg in liep en dat Ron ongetwijfeld richting het Zoetwarenhuis ging .
Hij besloot zelf maar gewoon even rond te snuffelen .
Het was prachtig weer ... ideaal Kerst weer .
Dikke pakken smetteloos sneeuw lagen in de kleine smalle straatjes van Zweinsveld .
Harry verstopte zich diep in zijn dikke sjaal en vluchtte het Zoetwarenhuis in omdat het buiten zo koud was .
Ron was nergens meer te bekennen .
Harry haalde zijn schouders op en keek naar een grote doos . 'Candy-Mix' stond er .
Harry maakte stiekem een pakje open en zag dat het allemaal verschillende soorten snoep bijelkaar was ! (Smekkies, Chocokikkers, knal Bonbon's, mini Pompoentaartjes ...)
Hij besloot vier dozen mee te nemen (voor Ron, Hermelien, Cho en Draco ) .
Hij betaalde snel en haastte zich naar de Drie bezemstelen, waar het lekker warm was .

"Harry ! Hier !" riep Hermelien .
Harry liep grijnzend naar hen toe en liet zijn volle tassen zien met kerst inkopen ...
"Gaaf !" zei Ron . "Ikke ook ." hij liet zijn tas zien .
Hermelien lachte .
"Kijk eens ." zei ze en ze liet ook haar volle tassen zien .
"Ik heb alle cadeautjes al gekocht ." vertelde Harry . "Dit word een geweldige Kerst !"
Net toen hij dat zij ontmoetten zijn ogen die van Parvati .
"gedoe !" fluisterde hij toen hij zijn blik afwendde .
"Maak je je niet zo druk, Harry ." zei Ron . "Je verdiend wel beter ."
"Dankje ."
"Dat is echt zo . " zei Hermelien . "Ron heeft gelijk ."
"Willen jullie nog wat drinken bestellen ?" zei een bekende stem .
Ze draaiden zich alledrie om en zagen Draco Malfidus .
"Draco !" zei Harry lachend . "Lang niet gezien, zeg ..."
"Zeg dat wel ." zei Draco ook glimlachend .
"Heb je hier een baan dan ?" vroeg Ron overbodig .
"Eh-" zei Draco . Hij kreeg een donkere blos op zijn wang . "Ja, dat klopt ."
"Is er iets ?" vroeg Hermelien .
"Nee, " zei Draco . "Maar wilden jullie nog wat bestellen ?"
"Doe maar drie Boterbier ." zei Ron . "Ik betaal wel ."
Harry was verrast .
"O ja ?" zei hij . "Waarom zo vrolijk vandaag ?"
"Daarom ." zei Ron schouderophalend .
Draco lachte en liep met de bestelling achter de bar .
"Eigenlijk heb ik wel trek in een stuk ' Magisch Kerst taart ' ..." zei Hermelien aarzelend .
Harry stond op .
"Ik ook ." zei hij . "Ik zeg dat wel even ."
Hij liep achter de bar en keek om zich heen . Hij zag een witte deur waar de keukens moest zijn ...?
Plotseling hoorde Harry twee bekende stemmen .
"Ja, daarom leek het me beter dat jij hun bestellingen opschreef -"
"Maar wil jij het dan brengen ?"
"Nee, " zei een wanhopige stem . "Ik durf Harry niet eens meer recht in de ogen aan te kijken-"
"Waarom niet ?"
"Omdat ik al voordat het over was tussen ons al met jouw-"
Harry verkoos dit te horen en deed razend een stap achteruit .
Ron en Hermelien keken hem verbijsterd aan toen hij nijdig aan tafel kwam schuiven .
"Ja ?" zei Hermelien behoedzaam .
"Weet je wat ik hoorde ?" zei Harry geirriteerd . Voordat hij het wist gooide hij al zijn emoties eruit van de laatste paar dagen .
"Ga naar ze toe en praat met ze ." zei Hermelien zodra hij klaar was met vertellen .
Harry stond op .
"Dat zal ik zeker doen ." zei hij nijdig .
Hij liep weer terug naar waar hij het gehoord had en gooide de deur open .
"Niet te geloven, jongens !" zei hij geirriteerd .
Draco en Parvati hielde elkaar vast en kustten hartstochtelijk .
Ze lieten elkaar abrupt los en staarden hem geschrokken aan .
"Wat doe jij hier, Potter ?" vroeg Draco op dezelfde toon als alle voorgaande jaren .
"Dat kan ik beter aan jouw vragen, Malfidus ." beet Harry hem toe .
"Ik kan het uitleggen, Harry ." fluisterde Parvati gespannen .
"O nee ." zei Harry sarcastisch . "Jij hebt al meer dan genoeg uitgelegd !"
Hij wist dat deze woorden haar pijn deed en wilde haar dolgraag in zijn armen nemen toen hij zag dat ze in elkaar zakte .
"Het spijt me, Harry ." zei Parvati ademloos . "Het spijt me vreselijk-"
"Te laat, Parvati ." zei Harry en hij liep terug naar Ron en Hermelien .
"En ?" vroeg Hermelien meteen .
Harry gaf geen antwoord . Hij deed zijn mantel, sjaal om en greep toen zijn tassen .
"Laten we gaan-" mompelde hij . "Ik ga ."
Hij liep naar de uitgang en deed de deur met een klap dicht .
"Laten wij maar ook gaan-" stelde Ron voor .
"Nee," zei Hermelien gedecideerd . "Ga jij maar . Ik heb nog wat af te handelen ..."

~Cham~ · 5e jaars Verdiend: 49 Sikkels Woonplaats: Rotterdam

Stuk 64
Harry bleef roerloos op een bankje zitten in een van de drukke winkelstraten van Zweinsveld, hij luisterde braaf naar een toespraak van Ron ... maar hij hoorde geen enkel woord ...
Hij dacht aan Parvati en Malfidus .
Niet te geloven dat die twee ... hij zag het verschrikkelijke beeld weer voor zich . Malfidus met zijn armen om haar heen, terwijl hij dat nu zo graag bij haar wilde doen.
"Ron," zei Harry . "Het was een nog betere kerstmis geweest als Parvati en ik nog bij elkaar waren, weet je dat ?"
"Ja ." zei Ron droog . "Dat weet ik ."
"Harry ! Ron !" een opgewonden Hermelien plofte naast hen neer . "Ik weet wie Maarten Mikulinas is ."
"Dat kan me niks schelen, Hermelien ." zei Harry uitgeput .
"Dat kan je wel wat schelen ." zei Hermelien . "Maarten Mikulinas is een vals opgegeven naam van Draco Malfidus ! Hij had voor een valse naam gekozen omdat hij bang was dat hij niet werd aangenomen als ze wisten dat hij een 'Malfidus' was ."
"Echt ?"
"Echt ." zei ze .
"Hoe weet je dat ?" vroeg Ron wantrouwend .
"Omdat ik net met die twee gepraat had ." vertelde Hermelien . "Harry, Parvati was echt heel erg van streek . Ik wil wedden dat ze nog steeds verliefd is op jouw ."
"Dat kan me niks schelen ." reageerde Harry fel . "Zij gaat maar lekker je broer aflebberen ."
"Zo mag je niet over Draco praten, Harry !" zei Hermelien woest .
"Ik mag over Malfidus praten zoals ik wil ." beet Harry haar verveeld toe . "Wij zijn nooit vrienden geweest . En nu is alles weer zoals het was . Hij en ik zijn aartsvijanden, op Voldemort na... ik heb geen vriendin meer, zoals alle voorgaande jaren ..."
"Natuurlijk wel ." zei Hermelien geschrokken . "Je hebt mij toch als je vriendin ?"
Rons' ogen werden als schoteltjes .
"Bedoel je dat jullie-" stamelde hij .
"Natuurlijk niet ." zei Harry . "Ik wil nooit meer iets beginnen met een meisje ."
"Nooit ?" zei Hermelien .
"Nooit ." zei Harry vastbesloten .

Die week op school gingen Harry, Ron en Hermelien leven als dood normale leerlingen op school . Net als iedereen .
Maar iedereen wist dat het tussen Harry Potter en Draco Malfidus weer raak was . (zelfs de leerlingen die naar huis waren gegaan wegens de kerstvakantie ! waarschijnlijk hoorden ze via via van vrienden toch wat er op Zweinstein gebeurde ...)
Als ze elkaar op de gangen tegen kwamen probeerden ze elkaar OF te vervloeken OF te negeren .
"Een prachtige kerst word het ." zei Ron keer op keer grimmig .
Harry negeerde hem en kon zijn gedachten niet meer bij de lessen houden .
Parvati was naar huis gegaan ...
Hij dacht de hele tijd maar aan Parvati ... elke dag, elk uur, elk minuut, elke seconde ...
Volgens Hermelien wilde Parvati alles ervoor doen om hem weer terug te krijgen ( "Dan wil ik dat ze van de Astronemie toren springt ." had Harry gemeen gezegd )

"Laten we even snel wat eten ." zei Ron .
Harry smeet zijn boeken in zijn tas en holde achter hem aan .
"Ik haat Sneep zo verschrikkelijk -" zei hij . "Ik bedoel- Na die lessen van hem-"
"Laten we buiten gaan eten, jongens ." stelde Hermelien voor .
"Ja ."
"Wat ?" zei Ron . "Maar het had net gesneeuwd !"
"Dus ?" zei Hermelien .
Ze draaide zich om en liep richting de grote houten deur .
"Ik denk dat ik ook wel frisse lucht kan halen ." zei Harry .
"Ik neem aan dat ik geen keus heb ?" mompelde Ron nijdig .
"Je kunt best binnen blijv-"
"Ik ga al !" zei Ron en hij sjokte achter een tevreden Hermelien aan .
Buiten gingen ze op het muurtje zitten .
Harry staarde naar Hagrids' huisje dat bedekt was met dikke laag sneeuw .
"Ik ga wel met Kerst bij Hagrid op bezoek, jongens ." zei Harry zacht .
"Wij gaan met je mee ." zei Ron .
"Dat is goed . " zei Hermelien . "Hebben jullie een cadeautje voor Hagrid ?"
Harry werd rood .
Hij was Hagrid totaal vergeten ...
"Eh-" stamelde hij ongemakkelijk . "Ik- denk dat ik dat ben vergeten-"
"Dat denk ik ook ." mompelde Ron .
"He, Jongens !" zeurde Hermelien . "En nu ?"
"Ik denk dat ik maar na schooltijd even naar Zweinsveld ga ." zei Harry . "In de vakantie mag dat ."
"Ik ga ook dan ." zei Ron met tegenzin .
"Goed ." zuchtte Hermelien . "Vooruit, ik ga wel mee om jullie tips te geven ..."
"Dat hebben wij niet nodig, Hermelien Griffel ." zei Ron knorrig .
Hermelien haalde haar schouders op .
"Toch ga ik mee ." zei ze bazig .
Harry en Ron wisselden een geergerde blik met elkaar .
Hermelien haalde een pakje uit haar tas en gaf hen twee boterhammen .
"Zijn jullie al een beetje begonnen met het voorbereiden van onze P.U.I.S.T en ? " vroeg ze nonchalant .
"Hermelien !" brulde Ron vol ongeloof . "Het is nauwelijks Kerst ! Hoe kun je aan iets denken dat zo ver weg is ?"
"Dat is niet ver weg, Ron ." zei Hermelien kalm . "Het wacht op ons, Ron . En niet veel later krijgen we te maken met de P.U.I.S.T en ! Waarom denk je anders dat we lessen moeten volgen ?"
"Om ervoor te zorgen dat we ons niet hoeven te vervelen ?" mompelde Ron .
Maar Hermelien hoorde hem . Ze snoof en praatte de rest van de dag niet meer tegen hem .
Het kon Harry niks meer schelen wat er gebeurde tussen hen .
Toch zat er iets niet lekker bij hem .
Het was de gedachte aan Parvati die hem zo ongerust maakte ...

Binnenkort meer ! Laughing

En reageer please per PB'tje of in de reactie topic .
C Yah SoOn,
Cham.

~Cham~ · 5e jaars Verdiend: 49 Sikkels Woonplaats: Rotterdam

Omdat ik gister geen tijd had om een stuk te plaatsen (terwijl ik mezelf had voorgenomen dat elke dag te moeten doen ) krijgen jullie in 1 keer stuk 65 en 66 tegelijk ! Laughing

Stuk 65
Op 25 December werd Harry wakker .
Hij hoorde Ron opgewonden zijn cadeautjes open maken .
"Vrolijk kerstfeest, Harry !" riep hij toen hij in de gaten kreeg dat hij wakker was .
"Vrolijk kerstfeest, Ron ." zei Harry .
Hij schoot in een donkerblauw spijkerbroek en een rood T-shirt .
"Laat ik ook maar eens beginnen -"
Harry maakte zijn eerste pakje open en zag dat het, de gebruikelijke, Wemel- trui was .
Zijn overige cadeautjes waren ook super ...

'Leer jezelf verdedigen tegen de Zwarte Kunsten' boek van Hermelien,
iets wat erg veel weg had van een (dreuzel) Gameboy dat een 'GameWizzard' heette van Ron,
een zelf gemaakte Chocolade Cake van Hagrid,
een splinter nieuwe schooltas van Cho,
een zelfgemaakte betoverende kerstkaart van professor Lupos,
een sportief donker blauw vest met witte rits, dat Harry meteen aantrok, van Tops ! (met een briefje waarin ze vertelde dat ze die in een dreuzel winkel in Londen had gekocht ) .

"Geweldig, he ?" zei Ron blij . "Heb je ook een doos Smekkies van Cho gehad ?"
"Nee," zei Harry . "Een schooltas ."
"Wauw !" zei Hermelien toen ze binnen kwam . "Vrolijk kerstfeest, Harry en Ron !"
"Vrolijk kerstfeest, Hermelien !" zeiden Harry en Ron in koor .
Hermelien giechelde .
"Maar van wie had je die tas ook al weer gekregen ?" vroeg ze geinteresseert .
"Van Cho ." zei Harry .
"Cho Chang ?"
"Kennen we meerdere Cho's ?" zei Harry geirriteerd .
"Eh- nee ." zei Hermelien die rood aanliep .
"Bedankt voor je boek, Hermelien ." zei Harry glimlachend . "En je GameWizzard is vet, Ron !"
"Jullie ook bedankt ." zei Ron lachend .
"Fantastisch !" zei Hermelien .
Ze stormde op de twee jongens af en omhelsden hen stevig .
Harry voelde zich blij .
Hij had een gevoel van intense opluchting dat hij zulke goeie vrienden had ... mensen die meer voor hem waren dan vrienden .
"Gaan jullie mee naar beneden ?" vroeg Hermelien . "Ik was net al in de grote zaal geweest . Ernst Marsman, Hannah Albedil, Joost Flets- Frimel, Luna Leeflang en Cho zijn ook op school gebleven . "
"Waarom ?" vroeg Ron .
"Omdat ze dit jaar speciaal voor Harry op school zijn gebleven !" zei Hermelien glunderend . "Ze wilden Kerstmis met jouw vieren, Harry . Dit is allemaal voor jouw."
Harry stond op en toen viel zijn oog op Rons' glanzende schoenen en Hermeliens' opvallende rok .
"Nieuw ?" vroeg hij .
Ron en Hermelien knikten .
"Jij ook ?" vroegen ze tegelijk .
Harry lachte .
"Ja, ik ook ." zei hij .

Toen Harry, Ron en Hermelien in de grote zaal kwamen zaten Ernst, Hannah, Joost , Luna, Draco en Cho samen met professor Perkamentus, Anderling, Stronk, Sneep, Banning, Sinistra, Zwamdrift, en Hamilton aan een ronde tafel overladen met kleine pakjes en heerlijk eten .
"Vrolijk kerstfeest allemaal !" zeiden ze in koor .
"Dankjewel, jullie ook Vrolijk kerstfeest allemaal !" zeiden Harry, Ron en Hermelien tegelijk .
Iedereen begon te lachen .
"Ik vind het hartstikke aardig wat al deze leerlingen hebben voor je gedaan, Harry ." zei Perkamentus stralend .
"O ja ?" zei Harry quasi- verbaasd . "Wat dan ?"
"We zijn allemaal op school gebleven om kerst met jouw door te brengen, Harry ." zei Cho .
"Wauw ! Ik bedoel- Dankjewel, dat jullie dit voor me doen ." mompelde Harry .
Opnieuw begonnen ze te lachen .
Tijdens het ontbijt werd er gezellig gekletst en gelachen, maar wat niemand opviel was dat Draco nogal zwijgzaam was .
Na het ontbijt besloten ze met z'n allen bij Hagrid op bezoek te gaan, Draco zei zachtjes dat hij liever binnen bleef .

"Kom binne allemaal ! Kom binne !" zei Hagird verrast toen hij ze allemaal aantrof voor zijn deur . "Wil ie allemaal een koppie thee ?"
Iedereen knikte en terwijl Hermelien thee zette, deelde Hagird koekjes uit en bedankte Harry hem hartelijk voor zijn heerlijke Cake .
Na hun bezoek gingen ze samen met Hagrid naar de grote zaal om te gaan lunchen .

"Wat gaan we doen na het eten ?" vroeg Joost .
"Laten we naar Zweinsveld gaan !" stelde Hannah voor .
Plotseling werd Harry mee getrokken naar de hal .

"Parvati, wat doe jij hier ?" vroeg Harry .
Hij was vreselijk blij dat Parvati terug was en vergat om afstandelijk te doen .
"Ik ben speciaal voor jouw gekomen, Harry ." zei Parvati zacht . "Het spijt me echt dat ik zo hard tegen je was en dat ik tegen je had gelogen en dat ik met Draco-"
Harry knikte .
"Ik had er veel moeite mee ." fluisterde hij .
"Ik ook ." zei Parvati . "Ik besefte me plotseling dat ik veel meer voelde voor jouw dan voor Draco . Dat besefte ik toen ik thuis was en besloot onmiddelijk terug te komen . Ik heb geen moment aan een ander gedacht ."
Harry glimlachte breed .
"Ik heb me nog zelden zo gelukkig gevoeld ." fluisterde hij .
"Ik ook ." zei Parvati . "Ik hou van je ."
"Ik ook van jouw ."
Ze bogen zich naar elkaar toe en kustten elkaar .
Het was een lange zachte warme kus waarin Harry verdronk ...
Hij vergat alles om zich heen .
Toen ze klaar waren hoorden ze een paar mensen klappen .
Harry en Parvati keken opgelaten naar de leraren en de rest die stralend in de hal stonden .
"Wij houden ook van je, Harry !" riep Hermelien uitgelaten .
"En wij ook !" riepen Hannah en Cho . "Anders waren we niet speciaal voor jouw gebleven !"
"Dit kan wel een interessante kerst worden ." zei Perkamentus .
Harry en Parvati lachten .
Ze keken elkaar diep in de ogen aan beseften plotseling dat ze echt voor elkaar gemaakt waren .

En dus bleven ze de rest van de dag in Zweinsveld hangen ...
Ze zaten in de Drie bezemstelen, liepen wat winkels in .
Maar wat iedereen blij en gelukkig maakte was dat er liefde in de lucht in ... rond Kerstmis .
Harry en Parvati waren niet van elkaar af te slaan, maar ook Ron en Hermelien deden heel erg geheimzinnig, Ernst en Hannah waren stiekem verliefd op elkaar en zelfs Joost en Cho waren een tikkeltje klef ...
Luna was de enige die singel bleef .
Maar ook zij was blij .

Na een lange dag in Zweinsveld keerden ze terug op school en wachtten een heerlijke feestmaal op hen .
Hun dag eindige met een spectaculaire sneeuwballen gevecht tussen Harry, Ron, Ernst en Joost terwijl de meiden hen aanmoedigden .
Wat niemand opviel was dat Draco de hele dag spoorloos was .
Zelfs Hermelien had geen seconde aan hem gedacht ...

Stuk 66
Op 26 December werd Harry gewekt door een gloed van warmte .
Hij wilde rechtop zitten maar zag toen dat Parvati op zijn borst lag met gesloten ogen .
Toen herinnerde hij waarom zij hier lag ...
Het was een lang verhaal .
Harry ging weer liggen maar voelde dat Parvati met haar vingers langs zijn gesloten oogleden gingen .
Harry deed zijn ogen open en glimlachte .
"Lekker geslapen ?" fluisterde hij .
"Mijn beste nacht ." antwoordde Parvati .
Harry lachte .
Hij stond op en trok zijn nieuwe kleren aan, die hij had gekregen van de anderen toen ze gingen shoppen op de eerste kerstdag, en hij trok ook zijn nieuwe vest aan van Tops .
"Wauw !" zuchtte Parvati . "Je ziet er geweldig uit . "
Harry bloosde .
"Zoals altijd ." voegde ze het eraan toe .
"Eh jij ook, hoor ." zei Harry . "Ik meen het ."
"Ik meen het ook ." zei Parvati dood serieus .
Harry trok haar naar zich toe en boog zich naar haar gezicht .
"Ik heb je gemist ." fluisterde hij en kustte haar .

"Zo zo ." zei Ron .
Hij gooide het gordijn open en keek hen geamuseerd aan .
"Ron !" sistte Parvati geschrokken . "Ga weg !"
"Dat zal ik wel willen ." zei Ron pesterig . "Maar Harry heeft toevallig mijn shirt nog ."
"Pak 'm maar snel ." zei Harry opgelaten . "Hij ligt in mijn koffer -"
Harry en Parvati stonden op en liepen samen naar de lege leerlingenkamer .
"Bonbon ?" vroeg Parvati aan Harry die in een sofa lag .
"Eh- ja, lekker ." zei Harry .
Parvati gaf hem een bonbon en keek naar hem hoe hij het op at .
"Wat ?" zei Harry .
"Niks ." zei Parvati glimlachend . "Maar ik vind het een prachtig gezicht om te kijken hoe je eh- hoe je je normaal gedraagd . Ik bedoel-"
Ze werd vuurrood en staarde naar de grond .
Harry grijnsde .
"Kom eens hier ." zei hij en trok haar op zijn schoot . "Geniet je er ook van als ik eh- anders doe dan wat ik normaal doe tegenover andere mensen ?"
"Zoals ?" zei Parvati giechelend .
"Zoals dit-"
Harry raakte met zijn rechterhand haar zachte wang aan, haar gezicht ...
Plotseling viel zijn blik op Parvati's hals .
Zijn handen gleden langzaam van haar gezicht naar beneden ...
Parvati glimlachte en bloosde .
Ze gaf hem een zoen en streelde met haar vingers zijn hals .
Harry glimlachte .
Toen Cho dit bij hem deed op het schip, voelde hij zich doodsbenauwd ... maar nu ...? Hij genoot ervan met volle teugen .

"Oh ! " zei een hoge stem . "Sorry !"
Harry en Parvati keken geschrokken naar het silhouet van Hermelien die onderaan de trap stond .
"Het eh- het geeft niet, hoor ." zei Parvati die rood aanliep .
Hermelien liep naar het portretgat .
"Ik ga naar de grote zaal ." zei ze . "Komen jullie mee ?"
"Ja ." zei Harry met een blik op Parvati, die snel haar blouse dicht knoopte .
"Waar is Ron ?" vroeg Hermelien .
"Ik ben hier ." zei Ron .
Ze liepen naar de zaal en werden begroet door dezelfde mensen van gisteren .
"Ik ga vandaag een feestje geven !" riep Ernst . "En jullie zijn allemaal uitgenodigd om acht uur in de leerlingenkamer van Huffelpuff !"
"Behalve alle leraren !" riep Hannah .
Harry lachte .
"Ik kom wel ." zei hij .
"Iedereen komt toch ?" vroeg Ernst ongerust .
"Jawel, hoor ." zei Hermelien . "Maak je je daar maar niet druk om ."
Tijdens het eten werd er net zoveel gekletst als op de eerste kerstdag .
"Waar is Draco ?" merkte Hermelien bezorgd op .
Niemand zei wat .
Toen stond Perkamentus op .
"Ik denk dat we Harry hiervoor nodig hebben -" zei hij bijna fluisterend .
Maar iedereen hoorde hem duidelijk .
"Kom met me mee, Harry . Ik zal je instructies geven ..."

Ik hoop dat jullie ervan genoten hadden !
Ik weet dat het nog lang geen Kerstmis is voor ons, maar ik verlang nu zoooo graag naar kerst ...
Maar goed : BINNENKORT MEER !!!
Laughing

Chammiej

P.S
By the way,
Ik heb stuk 1 t/m stuk 16 verbeterd .
Het was nogal onoverzichtelijk en ik denk dat het nu veel duidelijker is ...

De volgende keer verander ik de naam van mijn verhaal .
(Ik zal erbij zetten dat dat het vervolgverhaal zal zijn )

~Cham~ · 5e jaars Verdiend: 49 Sikkels Woonplaats: Rotterdam

Stuk 67
"Draco Malfidus is ongetwijfeld opnieuw ontvoerd door zijn vader, Harry ." vertelde Perkamentus . "De Orde had hem en zijn maatjes opgesloten . Maar die zijn er inmiddels al uit ontsnapt . "
"Maar professor-"
"Wat we niet weten is de reden waarom Lucius Malfidus zijn zoon altijd meeneemt . Zoals iedereen al weet is Draco oorspronkelijk van juffrouw Griffel's bloed . Maar waarom willen de dooddoeners Draco altijd zo graag hebben ? Dat is de vraag die jij moet gaan beantwoorden, Harry . Ik breng je naar het verleden, het verleden op school toen jouw ouders en Lucius Malfidus hier nog op school zaten-"
Sneep wiebelde onrustig heen en weer op zijn stoel .
"Wil je dat alsjeblieft voor me doen, Harry ? Jij bent de enige, van ons allemaal, die ervaring heeft opgedaan met dit soort dingen ... Ben je bereid dit te doen ?" vroeg Perkamentus .
Harry keek even naar Ron en Hermelien .
"Ik doe het ." zei hij .
"Goed ." zei Perkamentus . "Wat ik zal gebruiken om je daarheen te brengen is een andere soort vorm van een 'tijdverdrijver' . "
"Oke ." zei Harry met een brok in zijn keel .
"Wacht ." zei Parvati . "Ik ga met Harry mee !"
"Nee, Parvati," zei Harry ongerust . "Alsjeblieft dit kan ik heus wel-"
"Ik ga toch met je mee ." zei Parvati gedecideerd .
"Ik dat geval kun je niet weigeren, Harry ." zei Perkamentus glimlachend . "Je vriendin is alleen maar ongerust en ik stem toe dat ze mee mag ."
"Maar professor-" protesteerde Harry .
"Deze amuletten mogen jullie niet kwijt raken ." zei Perkamentus .
Hij deed een ketting om Harry's en Parvati's hals .
"Dit is belangrijk met de verbinding van thuis . Als jullie het antwoord hebben moeten jullie de amuletten samen brengen en vurig denken aan iets gelukkigs uit deze tijd ." vertelde Perkamentus . "Hebben jullie het begrepen ?"
"Ja, professor ." zeiden Harry en Parvati .
"Dan is het nu tijd om te gaan ." zei Perkamentus en hij draaide de zandloper een paar keer om .
Harry pakte Parvati's hand .
Hij kneep zijn ogen dicht en voelde dat hij zweefde ...

Harry landde met een harde plof op de grond .
Hij keek om zich heen en zag dat hij onderaan de trap lag .
Een paar voorbijgangers staarden hem aan en lachten .
Harry stond op en klopt al het stof van zijn gewaad af .
"Harry ?" zei een stem .
"Ik ben hier, Parvati !" riep Harry . "Waar ben jij ?"
"Hier ." zei Parvati en ze lachte .
Ze keken elkaar verliefd aan en gingen dicht tegen elkaar aan staan .
Uit de ramen zag Harry dat het lente was .
Drukke leerlingen liepen in groepjes door gangen en kletsen volop over de de kerstvakantie .
Op dat moment ging de schoolbel .
Leerlingen haastten zich naar de lokalen .
Harry en Parvati volgden twee jongens een klas in .
"Nee, als Maanling dit hoord zal hij dat vast niet goed vinden ." zei de jongen, dat Sirius was .
"Maar Griffoendor gaat winnen ! We moeten een feestje geven -" zei de andere jongen, dat James was .
"Waarom ben je er zo zeker van dat Griffoendor gaat winnen ?" vroeg Parvati .
"Omdat Griffoendor ongetwijfeld altijd wint !" zeiden Harry en James tegelijk .
Ze keken elkaar verbaasd aan en lachten toen .
"Dat is mijn vader ." fluisterde Harry tegen Parvati . "En dat is Sirius ."
"Ja," zei Parvati . "Dat wist ik ."
"He, jongen ." zei James tegen Harry . "Kom je naast mij zitten ?"
Harry's hart sprong op .
Zijn vader wilde dat hij naast hem kwam zitten ...
"Oke ." zei hij quasi- nonchalant .
James lachte en sloeg hem op zijn schouder .
"Dan kom jij naast mij zitten, meisje ." zei Sirius tegen Parvati .
"Eh-" zei Parvati blozend .
Harry knikte onopvallend .
"Ja, dat is oke ." zei Parvati toen .
"Oke ." zei Sirius en hij gaf een knipoog naar James .
James en Harry gingen helemaal voorin zitten, achter twee meisjes waarvan eentje Lily was .
Sirius en Parvati gingen helemaal achterin zitten, waar ze onopvallend met elkaar konden praten .
Tijdens de les Transfiguratie probeerden Harry en Parvati contact te houden door teksten te schrijven en dat te laten verschijnen in hun schriften .
"Ik werd aangenomen toen ik in mijn tweede jaar zat ." zei James . "Ze kozen mij als Zoeker omdat ik erg opviel met mijn trucjes enzo ..."
"Cool !" zei Harry . "Ik werd Zoeker in mijn eerste jaar . Ik was de jongste speler in honderd jaar -"
"Vet !" zei James bewonderend . "Hoe heet je trouwens ?"
Harry kreeg een brok in zijn keel en schreef : Parvati, hoe heet ik ?
En die tekst liet hij verschijnen in Parvati's schrift .
Jij heet gewoon Harry . Harry Potter .
Stond er plotseling in zijn eigen schrift .
Harry draaide zich om en staarde haar aan .
Ze knikte en richtte zich toen op haar werk .
Harry schraapte zijn keel .
"Sorry ? Wat zei je ?" vroeg hij aan z'n jonge vader .
"Ik vroeg wat je naam is ." herhaalde James .
"Ik ben Harry ." zei Harry nerveus .
"Cool . " zei James . "Ik ben James . James Potter ."
"Dat wist ik al ." zei Harry .
"O, oke dan ." zei James . "Zie je dat meisje daar ?"
"Ja ." zei Harry met een blik op zijn moeders achterkant .
"Dat is Lily Evers ." zei James .
Hij kreeg een blos op zijn wang en glimlachte flauwtjes .
"Maar ze wilt me niet hebben-"
"Natuurlijk wel ." zei Harry .
Hij wilde zo snel mogelijk zijn ouders bij elkaar brengen .
"Je moet het gewoon nog eens proberen ." zei hij . "Je moet romantisch zijn ."
"En wat weet jij nou wat romantisch is ?" vroeg James geirriteerd .
"Omdat ik al een vriendin heb ." zei Harry met een diepe zucht .
"Echt ?" zei James . "Wie is het ?"
"Parvati Patil ." zei Harry .
"En wie is dat ?"
"Dat is dat meisje naast Sirius ." zei Harry .
James draaide zich om en keek naar haar .
"Ze is best mooi ." zei hij . "Maar waarom heb je haar naast Sirius laten zitten ? Ben je gek ?! De hele school weet dat hij echt een meisjes- killer is -"
Harry haalde zijn schouders op .
"Ik weet dat ze van me houd ." zei hij .
James zei niets .
"Lily ziet me niet eens staan ." zei hij plotseling .
Harry zuchtte .
"Ik kan je helpen ." zei hij . "Ik kan je helpen haar te krijgen . "
"Ja ?" zei James .
"Ja ." zei Harry . "Maar op een voorwaarde ... als jij me helpt om bij Lucius Malfidus te komen ."