[AF] Perfect match? L&J

duffie · Geplaatst: Do Sep 20, 2007 19:17

Helloooo loves of my life!
Hoe gaat het? xD
Ik ben een beetje lui en hyper tegelijk. Hoe dat kan? Geen idee :')
Dus ik ben lui omdat ik zonet speciaal voor jullie een nieuw stukje heb geschreven! Dus ... euh xD
Iedereen die me wilt vermoorden omdat ik te lui ben om de namen te schrijven van alle schatjes en lieverdjes die hebben gereageerd... Gebruik een koekenpan! Dat klinkt hol! *vrolijk* Heel hol! :')
Oké...
Here he comes!
x

EDIT: IK ZIT AAN MIJN VIJFDE PAGINA! Let's all dance! Wooh *zet muziek op*
-____________________________________________________________-

**James**

Ik stond als versteend toen ik Lily’s stem hoorde. Ik draaide me langzaam om. “Absoluut niet,” zei ik, terwijl ik haar in mijn gedachten voor gek verklaarde. “Waarom zou je dat doen, Lily?” Ik wou haar niet kwijt. Echt niet. En wat als haar iets overkwam? Als die psychopaat haar vervloekte en ze in het Holisto’s terecht kwam? Alleen die gedachte gaf me al een schuldgevoel. Wat zou het dan zijn als het echt gebeurde? Bah. Niet aan denken.
“James Potter, ik ga mee, of het je nu aanstaat of niet,” zei Lily op barse toon, voordat ze naar me toe liep. Ze keek me even aan, voordat ze verder doorliep richting het spreukenboek. Ik keek haar ontzet aan.
“Het staat me inderdaad niet aan. Je blijft hier, Lily. Ik neem je niet mee,” zei ik vastberaden, terwijl ik mijn armen voor mijn borst kruiste. Lily keek me even koppig terug aan en kruiste haar armen ook.
“Wat ga je doen, dan zelf hier blijven?” vroeg ze uitdagend.
“Ja- euhm, nee. Maar dat doet er niet toe. Jij blijft hier,” zei ik, terwijl ik mijn ogen vernauwde.
“Tsss,” schudde Lily haar hoofd. “Ik ga mee Potter.” Alsof daardoor de discussie was afgelopen boog ze haar hoofd en keek weer naar het boek. Ik slikte. Zo zag ze er nog steeds even knap uit als anders. Zelfs als ik kwaad op haar ben, kan ik mijn hormonen niet eens beheersen! Geweldig ben ik toch. En yeah folks, dat was sarcastisch. Deze keer dan toch.
“Tsss,” deed ik haar na. “Jij blijft hier Evers.” Lily vernauwde haar ogen en dat deed ik ook. Ik sloeg mijn armen over elkaar en ze deed me na.
“Puh,” zeiden we in koor, voordat we elkaar de rug toedraaide. Sirius keek grijnzend van de één naar de ander.
“Gaffel?”
“Nee,” antwoordde ik bars.
“Lily?”
“Nee,” siste ze kwaad.
“Lily Potter?” vroeg Sirius met een schuin hoofd.
“Dacht het niet,” zei Lily opstandig. Ik trok een wenkbrauw op. Lily Potter. Hmm. Klonk zo slecht nog niet.
“Waarom niet?” vroeg Sirius uitdagend.
“Omdat. Omdat. Moet er een reden zijn?” vroeg Lily sarcastisch.
“Ooh. Ik snap hem al… Gaffel? Wat ben je stil…” grijnsde Sirius. Hij genoot er duidelijk van.
“Ik hoopte dat Lily je eigenlijk eens goed zou aanpakken…” zei ik schouderophalend. Ik hoorde Lily zich omdraaien en langzaam deed ik dat ook. Pff.
“Je gaat nog steeds niet mee,” zei ik kalm.
“Doe je ogen dicht dan zie je me niet,” antwoordde ze even kalm. Ik zuchtte even gefrustreerd.
“Goed. Zal mijn ogen dicht houden,” zei ik geërgerd, voordat ik naast Sirius ging staan. Als die Voldemort nog maar een haar op Lily’s hoofd zou krenken. Oeh! Dan had hij géén haren meer, dacht ik kwaad bij de gedachte alleen al. Zelfverzekerd omdat ze haar zaak had gewonnen (wat dus zooo niet zo was), ging ze aan de andere kant van Sirius staan. Sirius, die niet zo blij was dat hij midden in de vuurlijn stond, deed hij een stap naar achter. Tezamen trokken Lily en ik hem terug. Zuchtend gaf hij zich over.
“Pubers,” mompelde hij binnensmonds.
“Pardon?” vroeg Lily, met een opgetrokken wenkbrauw.
“Wat pardon?”
“Je zei iets!”
“Ik zei niets!”
“Wel!”
“Niet!”
“Wel!”
“Lily Evers, ik zei niets.”
“Sirius Zwarts, dat deed je wel…” Terwijl zij verder discussieerden, keek ik naar de regels van het boek, voordat ik mijn toverstok pakte en mijn rug naar hen toekeerden. Ze moesten helemaal niet mee. Als hen wat zou overkomen zou ik eerst mezelf wat aandoen, voor ik iemand anders wat zou gaan aandoen. Ik herlas de spreuk nog eens en besefte dat er geen toverstok bij nodig was. Raar. Ik haalde mijn schouders op en las traag maar duidelijk het tekstje luid op.
“Voor de fout van een ander, zal ik boeten.
Ik wil het niet, maar het zal wel moeten.
Om terug te keren, naar wat niet had mogen gebeuren,
Vraag ik je goed keuring, en hoop dat ik mag,
Dus stuur me terug, naar die foute dag.” Ik sloot mijn ogen en merkte dat ik rond draaide, voor ik verdween in een plopje. Even dacht ik dat het misgelopen was. Ik voelde me nog steeds alsof ik in de lucht hing. Heel raar eigenlijk. Ik keek naar beneden en zag dat ik wel degelijk in de lucht hing. Met een luide bonk viel ik neer. Ik zuchtte. Fijn. Ik wou net recht krabbelen, toen er twee zware gewichten op me vielen.
“Waar dacht jij heen te gaan, grapjas?” vroeg Lily me kwaad.
“Het toilet?” opperde ik kwaad. Waarom was ze me gevolgd?
“Ha. Ha. Haaa.” mopperde Lily. “En Zwarts ga van me af?”
“Zeker dat je dat wilt?” vroeg Sirius grijnzend. Ik wou hem de nek wel omwringen! Was hij nu aan het flirten met Lily? MIJN Lily? Ik keek kwaad naar het gazon.
“Dat weet ik héél zeker Zwarts,” bitste ze, voordat Sirius naast me belandde. Ik keek hem triomfantelijk aan. Wat was MIJN Lily toch geweldig. Ha!
“Ja, grijns maar, ja,” zuchtte Sirius vermoeid.
“Hij hoeft niet te grijnzen! Met hem ben ik ook nog niet klaar! James Potter!” zei ze kwaad, voordat ze me omdraaide zodat ik naar boven keek, recht in haar gezicht.
“Lily Evers?” vroeg ik poeslief.
“James?! JAMIE WAT DOE JIJ HIER!” gilde een stem kwaad. Ik keek rechts van me en zag het woedende gezicht van mijn moeder uit het keukenraampje.
“JAMES POTTER! SIRIUS ZWARTS! MAAK DAT JE BINNEN BENT!” riep ze woedend. Ik sloeg mijn ogen ten hemel, terwijl Lily van me afging. Ma kwam naar buiten gestormd en pakte Sirius en mij aan onze oren vast. Ik kreunde.
“Ma!”
“Mevrouw Potter!”
“Maaaa!”
“Mevrouw Poootter!” Pas in de woonkamer liet ze ons los.
“WAT DOEN JULLIE HIER?! Zijn jullie gek?” vernauwde ze haar ogen. “Jullie horen op school!”
“En Voldemort in de bak,” mompelde ik, waardoor Sirius knikte.
“Wat ja? Ja ik heb gelijk? Of ja, mevrouw Potter maakt me gek?!” vroeg ma met vernauwde ogen. Ik draaide met mijn ogen. “JAMES POTTER!”
“Ma! Stop het!” riep ik kwaad tegen.
“Sla niet zo een toon tegen me aan!” Ik negeerde het geklop op de achterdeur. Ik vernauwde mijn ogen.
“Ma…”
“Je gaat me nu toch niet vertellen dat je niet wist dat het één september was hé?” zei ze gevaarlijk.
“Laat me nou eens uitpraten!” Ma leek wel te ontploffen.
“Naar jullie kamer! Allebei! Nu!”
“Maar-”
“NU!” Ik slikte en vertrok dan maar naar boven. Boven aangekomen stampte ik eens goed hard tegen een basketbal die op onze kamer lag. Ik merkte dat ik als enige naar boven was gekomen en plofte kwaad neer op mijn bed. Na een vijftal minuten hoorde ik iemand de trap op komen. Ik bleef op mijn bed liggen en keek naar het bed boven me, terwijl mijn armen onder mijn hoofd lagen. Ik hoorde hoe iemand de kamer binnenkwam en aarzelde om iets te zeggen.
“James?” vroeg Lily zacht, terwijl ze naast me op bed kwam zitten. Ik keek haar even aan, voordat ik weer naar boven staarde. “Kom je weer naar-” Haar zin werd afgekapt door een luide BOEM.

duffie · Geplaatst: Wo Sep 26, 2007 19:48

Heeeyyyy Lieverds!

Heb ik al gezegd hoeveel ik van jullie houd?
Ja? Mooi zo!
Nee? Ik houd ontzettend veel van jullie allemaal! <3
bedankt voor de lieve reacties! *print zich in het geheugen dat ze nog een PB naar MuisS moet sturen*
Enjoy!
x
Kell.
-___________________________________________________________-

(vervolg: Eerste trotsering. Part two)

~~Lily~~

BOEM!
Ik keek verschrikt naar James, voordat ik mijn toverstok trok en naar beneden wou rennen. James pakte mijn hand vast en rende met me mee. Blijkbaar had hij de strijd om me ergens veilig te droppen al opgegeven… Wat ik geweldig vond. Want dat gaf aan dat ik gewonnen had! Vrolijk grijnzend liep ik de trap af. Toen ik me herinnerde waarom we hier waren, verdween die grijns opslag. In de woonkamer aangekomen, met getrokken toverstokken, zagen we mevrouw Potter bewusteloos op de grond liggen. We hoorden ergens Sirius gillen, en James’ ogen werden donker. Vastberaden liep hij naar de keuken, terwijl ik hem tegen probeerde te houden. Hij was gek. James gooide de deur open en liep vastberaden de keuken in. Ik wou hem achterna gaan, maar werd tegen gehouden door één of andere gek, die nog nooit van aftershave had gehoord.
“Waar ga jij heen juffie?” vroeg hij grijnzend.
“Niet met jou mee,” zei ik vastberaden, voordat ik mijn toverstok naar hem toe richtte en merkte dat hij hetzelfde deed. Even twijfelde ik aan mijn kansen. Euhm. Een laatste jaars op Zweinstein, tegen een volleerd tovenaar.
“Denk je dat je een kans gaat maken?” vroeg de man opgewekt.
“Bang dat ik hoofdpijn krijg, als ik je gezicht zie?” vroeg ik sarcastisch, doelend op het masker voor zijn gezicht. Als snel stonden we te duelleren. Ik ging me dus niet laten doen, door zo’n gek zonder aftershave en een masker voor zijn gezicht!
“Protego,” mompelde ik bijna uitgeput, voordat ik nog een spreuk op hem afvuurde waardoor hij nu vrolijk stond te tapdansen. Nu meneer vrolijk bezig was, ontwapende ik hem en brak zijn stok in tweeën. Die kon hij lekker niet meer gebruiken! Eén - nul voor het studentje!

“Lily!” bracht een stem vermoeid vanuit de keukendeurpost uit, zodat ik me omdraaide en in het doodsbenauwde gezicht van James keek.
“James,” bracht ik geschrokken uit, voordat ik hem de keuken uit wou sleuren, maar er zelf mee in geduwd werd, door een nog steeds tapdansende dooddoener. Ik slikte en nam snel de keuken in me op.
“Nog steeds blij dat je meegekomen bent?” vroeg James sarcastisch, terwijl we rug tegen rug gingen staan, zodat we al onze belagers konden zien.
“Waar is Sirius?” beantwoordde ik zijn vraag met een vraag.
“Zijn nichtje wat bijschaven,” bracht James traag uit. Voor ik me die woorden kon laten inzinken, schoot er een groene lichtflits langs me heen.
“Ik was in een gesprek, JA?” zei ik kwaad, voordat ik weer besefte waar ik was en tegen wie ik bezig was. “Woops,” mompelde ik, voordat ik een spreuk op hem af stuurde.
“LILY!” gilde opeens iemand bezorgd naar me. Ik draaide mijn hoofd, voor alles donker werd. Ik hoorde mezelf gillen van de pijn. Maar echt voelen deed ik het niet meer. Nogal raar eigenlijk. Hmm. Het leek net alsof ik alles van boven af bekeek. Nou ja, bekeek. Ik zag eigenlijk niets. Het was gewoon donker. Alsof iemand een emmer over mijn hoofd had gezet en al het licht uit had gedaan… Ik voelde een pijnlijke steek in mijn maag, voor de pijn in alle hevigheid toe nam. Ik werd net weer mijn lichaam ingezogen en gilde nog harder dan ervoor. Het leek net of mijn darmen uit mijn lichaam werden gescheurd. Tranen liepen over mijn wangen, voordat ik totaal niets meer voelde en het nog donkerder werd.

Kreunend kwam ik overeind, voordat ik weer plat gedrukt werd tegen een zachte matras, door een waas van lekkere aftershave. Ik glimlachte. James. James liet me los, en ik probeerde nog een poging, tot rechtop zitten. Langzaam opende ik mijn ogen, voor ik ze half dichtkneep om aan het felle licht te wennen.
“Ik was dood ongerust!” zei James kwaad, voordat ik traag een wenkbrauw optrok en naar hem keek. Voor ik glimlachte. Hij was ook zo’n schatje. Zou hij dat weten? Waarschijnlijk wel… Hoe kwam hij anders aan dat ego?
“LILY!” gilde een stem blij, zodat ik me doodschrok en weer diep wegzakte in mijn hoofdkussen.
“Hoi Jess,” glimlachte ik. Ann keek even naar de gealarmeerde James en dan naar mij, voor ze me vrolijk begroette.
“Hoe voel je je?” vroeg ze serieus.
“Gaat wel denk ik,” zei ik luchtig.
“Gaat wel, zegt ze dan,” mompelde James.
“Ja, dat zeg ik,” zuchtte ik bezorgd. Wat had hij toch?
“Je gilde de longen uit je lijf…”
“Nou, als je flauwvalt is het nogal donker…”
“Ik maakte me doodongerust…”
“Je bent gewoon lief.”
“Lily, dit is-” Ik onderbrak zijn zin door een kus op zijn lippen te drukken.
“Het is oké, James,” glimlachte ik zacht. James glimlachte terug en keek even over zijn schouder. Ik volgde zijn blik en zag Sirius op een ziekenbed liggen.
“Wat is er gebeurd?” vroeg ik op slag bezorgd.
“Twee crucio’s tegelijk,” zuchtte Jess. Ik keek even naar Ann, die lijkbleek zag, maar het probeerde te verbergen. Ik keek weer bezorgd naar Sirius, die zo te zien diep in slaap verkeerde.
“En…?” vroeg ik traag, op mijn onderlip bijtend, terwijl ik James aan keek.
“Dood. Allebei.” Hij probeerde luchtig te klinken, maar ik wist dat het hem moeilijk beviel. Zijn stem trilde helemaal. Ik zuchtte en trok hem naast me op bed, terwijl ik rechtop ging zitten.
“Het spijt me,” zei ik eerlijk. James glimlachte.
“Het is goed…”
“Heey! Wat moet dat daar?!” vroeg de strenge stem van Plijster, voordat James grijnzend van mijn bed schoof.
“Potter! Geen geflikflooi op mijn Ziekenzaal!” zei ze waarschuwend en met vernauwde oogjes.
“En op de mijne!” voegde een kwieke stem eraan toe, voordat ze vrolijk het kantoortje van Plijster uitkwam. Ze had het typisch verpleegster pakje aan en liep vrolijk naar hen toe.
“Meneer Kravens, stel je niet aan,” zuchtte ze, terwijl ze voorbij een bed liep. Toen ze bij ons aankwam stak ze haar hand als eerste naar mij uit. “Jilla Slippens,” zei ze opgewekt.
“Lily Evers,” grinnikte ik al even opgewekt.
“En nu je pillen nemen,” zei ze streng, terwijl ze me een stuk of drie pillen onder de neus duwde. Familie van Plijster? Ik kon het gewoon niet laten om dat te denken… Ach ja. Ik keek even naar James, wiens blik nogal lang op die Jilla’s kont bleef hangen. Ik mocht haar nu al niet.

duffie · Geplaatst: Za Sep 29, 2007 17:34

Heeyyy!

Ik wil iedereen een dikke knuffel geven om te reageren! *knuffs*
Hier is het nieuwe stukje...
Jammer genoeg heb ik niet genoeg inspiratie om commentaar te geven op mijn stukje xD :')
Love ya!
Kell.
-___________________________________________________________-

**James**

Verbaasd keek ik naar Lily. Ze had zonet zo raar voor zichzelf uitgestaard. “Lily?” vroeg ik bezorgd. Lily grimaste even, voordat ze haar aanvallende dooddoener weer te lijf ging. Ik voelde iemand tegen mijn rug staan en wou me ongerust omdraaien, maar zag (vanuit mijn ooghoeken) dat Sirius de schuldige was.
“Gaffel, we moeten hier weg. Snel.” vertrouwde hij me toe. Ik zuchtte. Alsof ik dat nog niet wist. Ik keek nogmaals bezorgd naar Lily, die zo te zien normaal was en verder vocht. Lily keek eens naar mij en glimlachte, voordat ze weer een spreuk ontweek. Ik zuchtte. Sirius had allerlei wonden in zijn gezicht, op zijn armen, hij had een blauw oog en ik durfde ervoor te zweren dat hij een gebroken rib had.
“Ik weet het, Sluipvoet,” mompelde ik teleurgesteld en zag nog net een groene flits op mijn pa afgaan. Mijn pa kwam net de woonkamer binnen! Hij had geen idee, dat er dooddoeners in zijn huis waren. Ik zuchtte en trok Sirius en Lily mee de woonkamer uit.
“We moeten hier weg…” mompelde ik binnensmonds. Lily knikte, voordat ze me vol overtuiging zoende. Oké. Slechte timing. Maar mij hoor je niet klagen hoor. Ik trok me verbaasd terug toen ze me een soort toverdrank door stuurde via haar mond. Ik slikte het zoete goedje door en keek haar verbaasd aan. “Lily?” begon ik traag, voordat ik haar zag vallen. In een snelle beweging ving ik haar op. Sirius gooide de onzichtbaarheidsmantel over ons heen, toen de voordeur open ging en er één dooddoener naar buiten kwam. Ik slikte en keek bezorgd naar Lily. Sirius stootte me aan en ik knikte. Hij mompelde iets onverstaanbaar en het volgende moment bevond ik me weer op school. In één soepele beweging, trok ik de onzichtbaarheidsmantel van me af en liep ik met Lily in mijn armen richting de Ziekenzaal. Sirius holde achter me aan en werd zelf ook meteen naar een bed gestuurd door een assistente van madame Plijster. Ik kon me niet herinneren dat ik haar al had gezien.

Het werd me allemaal wazig voor mijn ogen. Alles ging goed tot Jilla, Lily’s pillen kwam brengen. Ik leek wel net naar haar kont gezogen. Ik glimlachte toen Jilla me een verleidelijke knipoog gaf. Ik voelde me warm worden en grijnsde opgewekt naar haar. Lily bekeek me sceptisch, voordat ze hoofdschuddend haar hoofd afwendde. Raar genoeg, interesseerde het me totaal niet of Lily er nu blij mee was of niet. Of het wel goed ging met haar of niet. Het ging er alleen nog maar om die blauwe ogen van Jilla. Zo hemelsblauw. Dat soort van blauw waar je verliefd op werd. Ik zuchtte gelukzalig, toen die zelfde Jilla met haar blauwe ogen, heupwiegend richting het kantoortje van Plijster liep. Ik draaide mijn hoofd terug om en droomde een beetje verder. Had ik al gezegd dat Jilla prachtige blauwe ogen had? Nee? Dan wist je het nu. Jessica bekeek me raar.
“James? Voel je je wel goed?” vroeg ze met een opgetrokken wenkbrauw. Of ik me goed voelde? Man! Ik voelde me geweldig!
“Natuurlijk! Kan niet beter!” zei ik vrolijk, met een dromerige blik in mijn ogen.

Hyperactief wachtte ik op de bel. Ik had vandaag een date! Echt wehel! Met die Jilla… Die met haar blauwe ogen. Ik zuchtte grijnzend. Sirius keek me weer eens bevreemd aan.
“Waarom doe je zo tegen Lily?” had hij me eens gevraagd. Gisteren dacht ik.
“Doe ik iets verkeerd dan?” had ik nog steeds dromend terug gevraagd. Sirius had geknikt.
“Je negeert haar. Je doet alsof ze niet bestaat,” had hij zuchtend geknikt. Ik had toen simpel mijn schouders opgehaald. Wat kon Lily me trouwens schelen?! Toen de bel ging, raapte ik mijn boeken bij elkaar en spurtte het klaslokaal uit. Een verwarde Lily achter latend.

Glimlachend wachtte ik bij de ziekenzaal, totdat Jilla naar buiten kwam. Ze glimlachte vrolijk naar me en gaf me een kus op mijn wang. Ik zou die kus nog lang koesteren. Dat wist ik nu al. Hand in hand liepen we naar buiten toe.
“Hoe was jouw schooldag?” vroeg ze opgewekt. Ik glimlachte vrolijk.
“Beter nu,” grijnsde ik opgewekt, waardoor zij grinnikte. Alles ging aan me in een waas voorbij. Ik was me nauwelijks nog bewust van de dingen die ik deed. Ik liep net op roze wolkjes en dacht dat het enige meisje, dat hier nog op de wereldbol rondliep, Jilla was.

Toen ik op de één of andere manier in de leerlingenkamer was beland, ging ik zuchtend zitten. Remus, Sirius en Peter keken me verbaasd en ongerust aan, terwijl ze rustig verder fluisterden. Het interesseerde me niet zo waarover ze bezig waren, totdat ik de naam Jilla hoorde vallen.
“Hadden jullie het over Jilla?” vroeg ik belangstellend, terwijl ik mijn oren spitste.
“Eigenlijk-”
“Sirius!” sprak Remus hem streng en hoofdschuddend tegen.
“Eigenlijk wel,” zei Sirius bits, Remus negerend. “Wat heeft ze gedaan? Je een toverdrank gegeven of zo?”
“Waar heb je het over?” vroeg ik op gevaarlijke toon, met vernauwde ogen.
“Je doet nogal raar, Gaffel!” bracht Remus voorzichtig uit.
“Raar?” herhaalde ik traag, maar kwaad. Wat dachten ze wel niet? Dat zíj konden beslissen met wie ik al dan niet optrok?
“Ja! Gaffel! Raar! Je negeert Lily opeens, terwijl je al haast je hele leven achter haar aan loopt als een mak lammetje!” zei Sirius gefrustreerd. Ik keek hem kwaad aan.
“Dus omdat ik niet meer optrekt met díe Lily ben ik raar?” vroeg ik ziedend, terwijl ik recht sprong. Remus jammerde en Peter kroop weg in een hoekje. Sirius ging ook rechtstaan en keek me waarschuwend aan.
“Gaffel! Dat zei ik niet, bedaar,” zei hij streng.
“WAT BEN JE MIJN PA? OH NEE… DAT KAN NIET… DIE IS NAMELIJK ERGENS IN PIERENLAND!” brulde ik kwaad, voordat ik woedend de slaapzaal opstormde. Wat dachten ze allemaal wel niet?! Ze begrepen me niet! Jilla zou me wel begrijpen. Ja, Jilla wel… Ik stampte kwaad tegen mijn bed, voordat ik er op ging liggen. Etters!

duffie

Hello schatten! xD

Ik ga nog eens iedereen benoemen en bedanken xD

Nicole1991,
MuisS,
jilly-Ann,
Strongest_Wizard,
Anaaa,
en Slytherin 89.

Bedankt voor het lezen jongens/ meisjes! xD Nicole! Veel beterschap nog! Dit stukje speciaal voor jou!

Love you all!
-_________________________________________________________-

Hoofdstuk 32: Wraak is zoet.

~~Lily~~

Ik staarde met wazige ogen in het haardvuur. Ik was terug naar beneden geslopen rond een uur of twee ‘s nachts. Dus nu zat ik daar, met mijn knieën opgetrokken en mijn armen er rond heen, maar wat in het vuur te staren. Tranen liepen over mijn wangen. Ik haatte hem. Ik haatte hem zo hard. Ik veegde bruusk een paar tranen weg. Wat dacht hij wel niet? Och ja. James Potter kan niet denken, dacht ik ziedend. Dit was dus wel alles waarvoor ik hem altijd had afgewezen. Stel je voor zeg. Potter die me zou bedriegen. Urgh. Hij deed het nog ook! Ik was gewoon zo dom. Nee. Ik bén gewoon zo dom. Ik liet mijn hoofd op mijn knieën rustten en dacht diep na. Ik snoof. Waar kwam die Jilla-dingens opeens vandaan? Alsof ze uit het niets gekomen is. Ik haalde mijn schouders op. Dat wicht interesseerde me niets. Nog minder dan niets. Ze was gewoon niets… Ik haalde een rekkertje van mijn arm, dat er zat rondgebonden, en stak mijn haar in een hoge staart. Ik keek verbaasd op, toen het portretgat open zwaaide.
“Euhm. Hoi. Lily toch?” vroeg Jilla poeslief. Ik vernauwde mijn ogen en knikte. Wat doet zíj hier? En dan nog wel in haar pyjama? “Euhm… Welke deur is naar de jongensslaapzalen?” Mijn mond viel open, voor ik hem weer kwaad sloot.
“Gadver,” mompelde ik kwaad, voordat ik naar mijn eigen slaapzaal stormde.

“Lily…” zuchtte Jess nogmaals. “Je móet echt uit je bed komen, schat…”
“Ik voel me niet goed,” herhaalde ik mezelf nog eens, vanonder mijn dekens. Ik hoorde Ann erbij komen staan.
“Lils… En dat allemaal voor één jongen? Hij is het niet waard!” zei ze gepikeerd. Eén jongen. Puh. James kon je nauwelijks één jongen noemen om tegen op te botsen… Ik jammerde.
“Zeg maar dat ik last van een griepje of zo heb,” zei ik streng tegen hen.
“Lils…”
“Nee. Ik kom er niet uit.” zei ik, terwijl ik kwaad begon te worden.
“Wat is er gisterenavond precies gebeurd? Je kwam als een gek de slaapzaal binnenstormen…” De moed zonk me weer in de schoenen. Was Jess nog wakker geweest dan? Ik beet op mijn lip en antwoordde niet.
“Lily?” vroeg deze keer Ann zacht.
“Kunnen jullie me nu gewoon even met rust laten?” vroeg ik ten einde raad. Ik hoorde Ann weg draven, maar Jess bleef nog even op mijn bed zitten. Toen ik niets meer zei, stond zij uiteindelijk ook op en liep ze weg. Ik draaide me op mijn buik en maakte kleine gefrustreerde geluidjes in mijn kopkussen. Verdorie!

Tegen de middag aan, lag ik nog steeds in mijn bed. Ik durfde ervoor te wedden, dat er nu wel heel wat afgeroddeld zou worden. Ten slotte had ik nog maar een paar lessen gemist in héél mijn schoolleven… Gelukkig wist er bijna niemand iets af van mij en James. Anders zouden het er nog een paar roddels bij zijn. Ik slikte de brok weg, die opkwam in mijn keel bij de gedachte aan James. Ik ging recht op zitten en trok mijn gordijnen dicht. Ik schommelde een beetje over en weer. Ik haatte mijn depressief gedrag om hém. Hij was het waarschijnlijk nog niet eens waard… Vermoeid plofte ik weer neer. Hoelang waren we nu ‘samen’? Een week? Nog niet! En het was nu al gedaan… Ik zuchtte, toen Jess weer de kamer binnen kwam.
“Voel je, je al wat beter?” zuchtte ze. “Anderling was niet echt blij…” Ik haalde mijn schouders op. Ook al kon ze dat niet zien (mijn gordijnen waren nog steeds dicht). In één beweging trok ze de gordijnen open en plofte ze naast me neer.
“Ik sprak zonet Remus…” glimlachte ze, waardoor ik nieuwsgierig op keek.
“Helemaal zelf op gekomen om naar hem toe te gaan? Jess! Je gaat me nog eens trots maken!” zei ik sarcastisch.
“Lieve schat, sarcasme is niet sexy,” grinnikte ze. Ik snoof.
“Een depressie ook niet…”
“Oh ja. Dus ik sprak daarnet nog met Remus… En volgens hem vinden de Mautjes zelf dat James raar doet tegenwoordig. Dus nu willen ze gaan uitzoeken wat er aan de hand is…”
“De Mautjes?” vroeg ik met opgetrokken wenkbrauwen.
“Ja… Ann kwam opeens met die naam af,” grinnikte Jess opgewekt.
“Aha. En je komt me dit vertellen… Waarom?” Jess keek me geschokt aan.
“Sinds wanneer wil jij niet weten wat er gebeurd met James? Of gaat gebeuren?”
“Sinds hij gisteravond Jilla langs heeft laten komen,” zei ik bars. Jess’ ogen werden groot, voordat ze me een knuffel gaf.
“Auw. Meisje. Dat wist ik niet.” zei ze lief.
“Inderdaad… En dat had ik eigenlijk liever zo gehouden.” zuchtte ik, kwaad op mezelf omdat ik mijn mond voorbij had gepraat.
“Lily. Dat het je niet koud laat, maakt je menselijk… Het is net goed, als wij zien dat je om iemand geeft.” suste Jess me.
“Om iemand geven. Pff.” bracht ik kwaad uit. “WAAR ZIT ZIJN VERSTAND?” Jess grijnsde.
“Heeft hij dat dan?”
“JESS IK BEN SERIEUS!”
“Ik ook, Lils…”
“IK BEDOEL… WAT ZIET HIJ IN DIE JILLA?” Jess haalde haar schouders op.
“Geen idee… Een mogelijk slachtoffer?”
“MAAR HIJ HOORT GEEN MOGELIJKE SLACHTOFFERS TE ZOEKEN!”
“Waarom? Omdat jij dat al bent?” Ik vernauwde mijn ogen. “Oh. Lily. Het-”
“Laat maar zitten,” zei ik geërgerd, voordat ik de badkamer binnen stormde. Ik draaide de deur kwaad op slot. Ik was ook zo’n idioot…
“LILY EVERS! DOE DIE DEUR OPEN!” riep Jess. Ik negeerde haar gewoon. Toen het stiller werd en ik wat gefluister hoorde, opende ik de deur. En hoorde nog net een ‘laat ze niet naar beneden gaan’. Ik keek Ann met een opgetrokken wenkbrauw aan.
“Eerst moet ik naar beneden en nu mág ik niet naar beneden…”
“Wel…” begon Jess traag. “We zijn erachter gekomen hoe het kwam dat Jilla hier in kon.” Ik trok een wenkbrauw op. Alsof dat me interesseerde.
“Ze werkt voor Plijster… Dus weet ze de wachtwoorden van alle Afdelingen…” maakte Ann, Jess’ zin af.
“Heel interessant allemaal…” begon ik traag, terwijl ik mijn kleding in schoot.
“Maar je gaat niet naar beneden,” zei Ann gedecideerd. Oh jawel. Ik trok snel mijn bloesje over mijn pyjama heen en liep de slaapzaal uit. Mijn ogen werden groot. Die Jilla zat met haar véél te brede kont op James’ schoot. Ze zat James daar lekker een cursus mond op mond beademing te geven. Verdorie. Ik vernauwde mijn ogen, pakte mijn toverstok, ging ergens uit het zicht staan en vervloekte hen beide. Toen ik klaar was stond Jilla vol pukkels en had ze lippen net zo groot als de billen van een olifant (nou ja… Misschien niet zo groot… Maar je begrijpt wat ik bedoel…), had James groen haar met blauwe plukken erin én een Zwadderich gewaad aan. Gewoon omdat ik wist hoe hard hij dat haatte. Kwaad ging ik in een stoel zitten, terwijl ik hen ondersteboven in de leerlingenkamer liet hangen. Wraak was zoet.

duffie

Helloo xD

A thank you so much to:

Nicole1991,
MuisS,
jilly-Ann,
Anaaa,
Miss_Sweet
en Slytherin 89.

En hier is het volgend stukje xD
Love you!
-___________________________________________________________-

**James**

“Oké! WIE DEED DIT?!” riep ik kwaad door de hele leerlingenkamer. Iedereen bleef daar maar gewoon wat staan. Wat me dus nog kwader maakte. Wat dachten ze wel niet? Dat ik gewoon met me liet sollen? Ik keek naast me en zag Jilla heel relaxed de lucht in hangen. Het leek wel alsof ze ervan genoot. Ik trok een wenkbrauw op. Ik zou haar dat later nog wel eens vragen. Ik hield er gewoon van hoe relaxed ze onder iedere omstandigheden kon blijven! Ik zuchtte vermoeid en kruiste mijn armen gefrustreerd voor mijn borst. Als Sirius eindelijk me naar beneden liet zakken. Zijn ogen bleven even hangen op het embleem van mijn gewaad. Ik volgde traag zijn blik, voordat ik uitbarstte in woede. Ik hoorde maar één iemand bewegen en de meisjesslaapzalen ingaan. Met vernauwde ogen liep ik Lily Evers achterna. Natuurlijk had ik geen rekening gehouden met de trap en viel ik weer naar beneden.
“Ik haat het wanneer ze dat doen,” mompelde ik binnensmonds, voordat ik mijn toverstok in het gaatje in de muur stopte en naar boven ging.

“WAAR DENK JIJ MEE BEZIG TE ZIJN?!” riep ik kwaad tegen haar, toen ik in haar slaapzaal stond. Ik wist dat ze beneden meeluisterden. Het was gewoon té stil.
“NEE, POTTER! WAAR DENK JIJ MEE BEZIG TE ZIJN?!” riep ze woedend terug.
“ZIJN DAT JOUW ZAKEN?” brulde ik woedend terug. Evers vernauwde haar ogen en keek me kwaad aan.
“Nee,” mompelde ze zacht. Ik dacht dat ze me de huid vol zou schelden. In plaats daarvan gaat ze zacht mompelen… Wat mankeert haar?!
“Ooh. Bespaar je de moeite,” zei ik met mijn ogen draaiend. Ik had haar zo door.
“Welke moeite?” vroeg ze verbaasd.
“De moeite die je momenteel in je ik-ben-zo-onschuldig-act steekt.” zei ik hoofdschuddend.
“DAT JIJ DENKT DAT IK ZO LAAG ZOU VALLEN!” brulde ze woedend, voordat ze me vervloekte. “Weet je?” voegde ze er poeslief aan toe. “Ik weet niet wat er is gebeurd. MAAR JE DRAAGT IN IEDERGEVAL AL WEL HET JUISTE GEWAAD. WANT GELOOF HET OF NIET JAMES POTTER! IN ZWADDERICH HOOR JE THUIS!” Ik balde mijn vuisten samen, voor ik haar vervloekte. Wat dacht ze wel niet? Dat ze zo maar even mijn hele leven kon gaan bepalen? Met alle chinezen… Maar niet met den deze. Lily krabbelde langzaam overeind, ik had haar tegen de muur gegooid. Ik hield mijn toverstok gereed.
“Och grut, Potter. Stop dat ding weg. Ik vervloek geen mietjes.” zuchtte ze vermoeid, voordat ze beheerst de slaapzaal uitliep. Mietje? MIETJE? M.I.E.T.J.E? Mijn mond viel open. Ik had haar net tegen de muur laten aanvliegen! Er zat zelfs een bluts in de muur! En dan zei ze zoiets! Kwaad wou ik haar achterna lopen, maar ik kwam maar halverwege de leerlingenkamer. Sirius hield me hoofdschuddend tegen.
“Wat doe je?” siste hij me toe. Ik trok een wenkbrauw op. Waarom had iedereen opeens zo’n hoog petje op van Lily Evers? Mijn vrienden horen achter mij te staan! Ik zuchtte gefrustreerd.
“Wil je me alsjeblieft door laten, Sirius?” Ik was weer menens bezig. Sirius’ wenkbrauwen schoten omhoog, maar bleef steevast staan.
“De enige plek waar jij heen gaat is de slaapzaal,” fronste Sirius, voordat hij me verstijfde. Ik keek kwaad naar het plafond. Alsof ik een andere keuze had… Ik was verstijfd. Ik voelde hoe iemand me de lucht in liet zweven en me zo mee naar boven droeg. Ze waren dus zo nog niet klaar met me.

“Oké, puber. Barst maar los,” zei Sirius kalm, nadat hij de spreuk had opgegeven.
“Eén ik ben geen puber. Twee Evers is gestoord. Drie ik heb een gewaad van Zwadderich aan. Vier ik ben razend. Vijf mag dit dom gewaad uit? Zes is het je opgevallen hoe geweldig Jilla is? Zeven-”
“Ja. Hooo!” zei Remus, die me bruusk onderbrak. “Ja, dat ben je wel. Nee. Lily is niet gestoord. Ja, je hebt inderdaad een Zwadderich gewaad aan. Dat je razend bent konden we allemaal horen. Dat dom gewaad houd je nog maar even aan en heb je een drankje op?” Ik trok een wenkbrauw op. Voordat ik langzaam mijn hoofd schudde.
“Sluipvoet?” vroeg Remus rustig.
“Maanling?” vroeg Sirius vrolijk terug.
“Heb je dat drankje nog?”
“Welk drankje?”
“Dat drankje.”
“Ja. Maanling. Wát drankje?” zuchtte Sirius met een opgetrokken wenkbrauw, voor er een teken van begrip op zijn gezicht verscheen. Hij schoot de badkamer in en kwam terug met een brouwsel. Ik trok een wenkbrauw op.
“Jongens ik ben niet vervloekt,” zei ik vermoeid. Beiden trokken ze hun wenkbrauwen op voordat ze grijnsden.
“Ik giet het drankje erin. Jij houdt hem vast.”
“Maanling!” zeurde Sirius meteen.
“Ja?” vroeg Remus traag.
“Ik wil hem het drankje geven…” Remus zuchtte en knikte dan maar.
“Succes…” mompelde hij, voordat hij op mijn benen ging zitten en mijn armen vasthield. Sirius grijnsde.
“En een slokje voor Sluipvoetje,” zei hij op een babytoontje, terwijl hij me dat brouwsel in probeerde te laten nemen. Ik zuchtte vermoeid en kon aan niemand anders denken dan aan Jilla. Wat zou zij nu doen? Ik was me er totaal niet van bewust dat Remus Sirius iets toefluisterde.
“En een slokje zodat Jilla hierheen komt,” zei Sirius op hetzelfde babytoontje. Zou Jilla hierheen komen als ik het zou drinken? Geweldig! Ik opende mijn mond en slikte het goedje meteen door.
“Wanneer komt ze nu?” vroeg ik opgewekt en zenuwachtig. Zat mijn haar wel goed?
“Nadat je een boertje hebt gelaten…” glimlachte Sirius begrijpend.
“Hoezo een boertje laten?” zei ik geschokt.
“Nou je wilt toch niet dat je boert, terwijl je haar kust?” vroeg hij met een opgetrokken wenkbrauw. “Nou ieder zijn stijl natuurlijk.”
“Nee! Natuurlijk niet!”
“Gelukkig. Dus nu moet je wachten tot dat je boert,” grijnsde Sirius. Ik trok een wenkbrauw op.
“Maar -BURP- wat verwachten jullie van die boer?”
“Wat we nu weten,” grinnikte Sirius. Ik keek hem vragend aan en hij wees naar het plafond waar nu een rokend hartje in de lucht hing. Ik keek er verbaasd naar.
“En dat wilt wat zeggen?”
“Wel… Euh. James.” begon Remus serieus.

duffie

I so love you guys!
Deze is een ode to Anna! xD :')
En de volgende stukjes ook. Yaar. Niet beginnen crucioën *cries*
Jullie mogen hem allemaal om te beurten hebben. Deal? xD
Thanks to:

Nicole1991,
MuisS,
jilly-Ann,
Anaaa,
StrongestWizard,
Miss_Sweet,
Yara (whatever your nick is)
en Slytherin 89.

Oh ja en volgende keer wordt hij langer! Promise!

Love you all!
x
Kell
-__________________________________________________________-

Hoofdstuk 33: Een liefdesdrankje hier, een paar oogballen daar.
~~Lily~~

Kwaad en gefrustreerd liep ik door de gangen. Hoe kon hij dat nou doen?! Mij aanvallen! Hoe durfde hij? Ik voelde een paar tranen opkomen, maar zo koppig als ik was, dwong ik ze terug. Verblind door mijn woede op James botste ik tegen iets massiefs. Vloekend viel ik op de grond. “Kan je niet uitkijken waar je loopt?”
“Kan jij eens niet wat vriendelijker zijn? Of heb je, je tijd van de maand?” vroeg een persoon die vrolijk overeind krabbelde. Zuchtend volgde ik haar voorbeeld. Fijn. Net wat ik nodig had. Een hyperkip. Ik keek het meisje met blonde pijpenkrullen sceptisch aan. Wat moest zij nou weer? Kon niemand me even gewoon met rust laten? Lekker alleen met mijn gedachten. Hmm. Dat klonk goed.
“Nee. Ik heb mijn tijd van de maand niet,” zei ik geërgerd.
“Keep on smiling, joh.” Ik fakete een glimlach, voordat ik snel doorliep. Ik hoopte dat dat meisje me eindelijk met rust ging laten, maar daar dacht zij blijkbaar anders over. Vrolijk kwam ze naast me lopen.
“Zit je iets dwars?” vroeg ze opgewekt, me onderzoekend aan kijkend.
“Ik ga mijn problemen dus niet met een vreemde bespreken,” zuchtte ik vermoeid.
“Aha. Dus oftewel is die Volde-dingens je vader of is er een jongen. Vertel maar aan tante Anna hoor. Daar zijn tantes voor…” Ik glimlachte en voor ik het wist biechtte ik alles op. Ik had geen idee waarom. Maar ik voelde me bij die Anna gewoon op mijn gemak. Toen ik was uitgepraat keek Anna me met lege ogen aan.
“Dus jij bent vrienden met Sirius Zwarts?” vroeg ze kalm. Ik trok een wenkbrauw op.
“Zo ongeveer…” zei ik, terwijl ik mijn hoofd schuin hield. Had ze maar geluisterd tot mijn vierde zin? Jezus. Ik had er meer dan honderd gebruikt!
“Aha. Is hij echt zo -euh… Hoe ga ik dit onder woorden brengen?- goed?” Ik barstte in lachen uit.
“Daarvoor ben je aan het verkeerde adres, lieverd.” grijnsde ik. Ze keek me eerst even verbaasd aan, voordat ze ook begon te lachen en ze vrolijk met me verder wandelde door het kasteel.
“Vertel me eens verder over James. Hij heeft je dus vervloekt? Eikel!” mompelde ze geërgerd. Ik grijnsde en vertelde rustig verder, terwijl ik de kleine scheldwoordjes die uit Anna’s mond kwamen negeerde.
“Zal ik hem eens goed aanpakken?” vroeg Anna met een strenge stem. Ik schudde mijn hoofd half glimlachend.
“Nee. Houd jezelf er maar buiten.” Anna trok een wenkbrauw op.
“Dan ken je me niet zo goed, liefie. Ik ben zó gebuisd in me niet moeien.” Ik grinnikte. “Zie je wel dat ik geslaagd hoorde te zijn voor opvrolijkheden?” Ik schudde mijn hoofd.
“Maf kind.”
“Hela!”
“Wat?”
“Let op je woorden, jonge dame!”
“Ja, mams.”
“Tut tut! Blaffen tegen het baasje?”
“Zou niet durven…”
“Houden zo!”
“Lily?” We keken beiden opzij en zagen Jess er staan met een doodserieus gezicht.
“Ja?” vroeg ik verward. Jess gebaarde dat ze me even onder vier ogen moest spreken en ik glimlachte naar Anna voordat ik Jess even volgde.
“We weten wat er mis is met James…” zuchtte ze zacht.
“Buiten die vijzen die hij kwijt is?”
“Hij heeft een drankje op, Lils.”
“Dat is nog geen excuus!”
“Lily… Remus gaat hem morgen een tegen drankje geven.”
“Morgen pas?!”
“Ja.”
“Waarom niet nu? Dan kan ik hem de huid eens goed vol schelden!” riep ik kwaad.
“Wees een beetje redelijk. Lily. Hij weet niet wat hij doet…”
“Hij gooide me tegen een muur!”
“Nou hij… HIJ DEED WAT?” riep Jess opeens ook kwaad. “Dat had Zwarts niet vermeld!”
“KEN JIJ ZWARTS OOK?!” vroeg Anna hyperend. Jess en ik draaiden traag ons hoofd om, voordat we grijnsden en ons gesprek verder zetten.
“Ja.” zei ik kalm.
“SCHELD HEM DE HUID VOL!” zei Jess weer bij haar o zo vrolijke zelf wederkerend.
“Wil ik doen, maar ik moet redelijk zijn. Weet je nog?”
“Vergeet dat redelijk zijn, schat! Hij verdient het!” Ik snoof.
“Hij verdient míj niet,” zei ik, terwijl ik mijn armen kruiste. Jess knikte.
“Groot gelijk.” Ik liet mijn hersenen even opwarmen. James onder de invloed van een liefdesdrank? Hoe kwam hij daar nu weer aan? Ik zuchtte gefrustreerd. Ik draai dat kind met haar veel te grote kont nog eens de nek om. Hij was verdorie van mij! Ik vernauwde mijn ogen, voordat ik mijn toverstok pakte en een stap richting het kasteel zette. Waar was ik nu weer mee bezig? Wraakplannen hielpen niet… Ze zorgden er alleen maar voor dat je jezelf beter voelde en dat je een hoop strafwerk kreeg. Hmm. Was het dat wel waard?
“Lily?” vroeg Jess traag, terwijl ze Anna even wenkte. “En jij bent?”
“Anna.”
“Maar één naam?”
“Is er nog altijd één meer dan jij.” zei ze vrolijk.
“Jessica.”
“Aangenaam.”
“Hetzelfde.”
“Even tussen ons. Volgens mij heeft Lily zo een aspirientje nodig…” Jess knikte instemmend.
“Breek je hoofd er niet over, Lils…”
“Mijn hoofd er niet over breken?” herhaalde ik ontzet. “Mijn vriendje is onder de invloed van een liefdesdrank… Waardoor hij verliefd is op een kreng.” Ik hoorde Jess even zuchten.
“Laten we terug naar binnen gaan.”
“Ja. Zodat ik zijn ogen uit kan krabben,” mompelde ik binnensmonds. Jess besloot dat te negeren en wendde zich weer tot Anna.
“Ik denk niet dat je in Griffoendor zit?” vroeg ze nieuwsgierig.
“Nee,” grinnikte Anna vrolijk. “Ik ben een op en top Ravenklauwertje!”
“Geweldig! Jij wordt vast geweldige vriendinnen met Ann.”
“Nee… Ik heet Anna. A.N.N.A.” Jess trok een wenkbrauw op.
“Maar je zou geweldige vriendinnen kunnen worden met Ann. A.N.N.”
“Wie is A.N.N.?”
“Een vriendin,” antwoordde Jessica luchtig.
“Goed. STEL ME AAN HAAR VOOR!” zei ze hyperactief, terwijl ze vrolijk rondjes begon te draaien en zo richting het kasteel verder draaide. Ik knipperde met mijn ogen toen Jess haar al huppelend volgde. Ben ik de enige normale student hier?
“Vergeet je ADHD pilletjes niet!” riep ik hen na.
“Geen probleem!” riepen ze in koor vrolijk terug. Ik schudde mijn hoofd. Ja. Volgens mij was ik ook echt de enige normale student hier…

duffie

BEN IK WEER! Yay! xD
I love:
JOSSE! (Je reageerde nog eens! En hoe! Een heel boek *rofl*)
StrongestWizard,
Nicole1991,
Yara,
Anaaa,
MuisS
en Slytherin89.
En I love James too. Maar ik denk niet dat jullie dat moesten weten xD :')
En JOSSE! Anna is niet op mij geïnspireerd maar op Anna zelf. Snap je? *grins*
Love ya all!
x
Kell
-______________________________________________________-

**James**

Ik keek zuchtend naar Remus die een drankje brouwde. Waarom mocht ik hier nu niet weg? Ik gromde. Ik keek naar mijn pijnlijke polsen die vastgebonden zaten aan de stoel waarop ik zat. Pff. Sirius was een beetje kwaad op mij dus bond hij me maar vast. Lafaard. Had hij Jilla maar niet moeten beledigen! Hij had dat blauw oog zo verdiend. Daar was ik nu eens honderd procent zeker van.
“Mag ik weg?” vroeg ik hoopvol, toen Remus bedachtzaam in de ketel keek. Ze hadden me nu al de hele nacht zo vastgebonden gelaten. Ik voelde medelijden opkomen voor mezelf. ‘Auw. Ik ben zo zielig.’ dacht ik sarcastisch.
“Nee.” antwoordde Sirius, nog steeds nors.
“Waarom niet?”
“Luister, Gaffel. Als jij nu geen liefdesdrank ophad had ik jou zó vervloekt,” knarsetandde Sirius. Remus wierp hem een zoveelste Sirius-kalmeer-blik toe.
“Waarom dat dan?” vroeg ik verbaasd. Zo erg was ik ook weer niet! En. Ik verdedigde gewoon mijn meisje. Dat zou iedereen doen!
“Omdat je irritant aan het doen bent, Jamesje.” mompelde Sirius hoofdschuddend. “Hoe staat het met dat drankje, Maanling?” Hij keek hoopvol de ketel in. Blijkbaar kon hij niet wachten om mij te drogeren. Ha! Jilla mij een liefdesdrankje geven… Waar halen ze het in Godsnaam? Jilla zou dat nooit doen. Nooit. Never. Jamais.
“Bijna klaar,” mompelde Remus, terwijl hij nog wat roerde. “Trek eens wat haar uit zijn hoofd…” commandeerde hij Sirius. Braafjes en breed grijnzend kwam Sirius naar me toe en trok een paar haren uit mijn hoofd. Veel te hard. En veel te veel, naar mijn mening.

Ik zag hoe hij ze in dat drankje kapte en dan vrolijk naar mij glimlachte. Urgh. Ik staarde kwaad voor mij uit. Ik ging dat dus niet opdrinken. Het was maar wat gebrabbel van een stelletje jaloerse, rare, niet zo lievige, vrienden van me. Een hele flauwe grap. Meer niet. Remus kwam naar me toe met een glas met een blauwachtig drankje in.
“Mondje open.” zei hij zuchtend. Ik hield mijn lippen stijf op elkaar. Echt niet.
“Doe nou niet koppig Gaffel.” schudde Sirius zijn hoofd.
“Ik doe niet-” toen ik mijn mond open deed om me te verdedigen, goot Remus het drankje binnen.
“Doorslikken,” zei Remus streng, terwijl hij mijn mond dicht duwde. Ik slikte het goedje met veel tegenzin door. Ik voelde me eerst nogal licht in mijn hoofd, voordat ik met een walgend gezicht naar Remus keek.
“Maanling. Kon je het op z’n minst er niet laten uitzien alsof het lekker smaakte?” jammerde ik in horror. Zodra ze mijn touwen los hadden gemaakt, spurtte ik richting de badkamer om mijn mond met iets te spoelen.
“He’s back!” riep Sirius opgewonden en tevreden met zichzelf. Zuchtend kwam ik terug. Ik voelde me nogal … afwezig.
“En hoe voel je je?” vroeg Remus bezorgd. Ik knikte alleen maar. Ik dacht na wat ik allemaal had gedaan de afgelopen dagen. Mijn gezicht ging van bezorgdheid naar walging, van walging naar haat en van haat terug naar walging. Mijn gezicht bleef op het standje bezorgd staan. “O mijn God. Lily.” mompelde ik, voordat ik de slaapzaal uit wou rennen.
“Wacht even, Romeo,” hield Sirius me tegen. “Lily kan wel vuur spuwen na wat je allemaal gedaan hebt.” Ik keek naar mijn schoenen. Ik voelde me echt schuldig nu. Ik had haar helemaal niet tegen de muur moeten gooien. Of tegen haar brullen. Of nog maar naar die Jilla kijken. Ze verdiende vele beter dan mij. Ik had eindelijk haar vertrouwen gewonnen en dan doe ik zoiets. Wat ben ik voor iemand? Wat is die troela voor iemand? Ik keek opeens kwaad voor me uit. Als ik die Jilla te pakken krijg…
“Euhm. Haatblik op twaalf uur,” waarschuwde Remus. Sirius knikte.
“Ik zie hem. Ik zie hem,” zei Sirius traag.
“Ik ga niet bijten hoor.” zuchtte ik hoofdschuddend.
“Zeker van?” Ik knikte.
“Positief.”
“Mooi zo.”
“Mag ik nu naar Evers?”
“Tuurlijk. Neem wel je toverstok mee. Kan je de Protego spreuk gebruiken,” glimlachte Sirius. Ik schudde mijn hoofd en liep naar beneden toe. Gelukkig zat er bijna geen kat meer in de leerlingenkamer. En dus ook geen Lily. “Accio Sluipwegwijzer,” mompelde ik, terwijl ik met mijn stok een beweging maakte. De Sluipwegwijzer kwam al gauw naar me toe gevlogen. Ik staarde even bedenkelijk voor me uit. Hoe ging ik dit aan Lily uitleggen? Zij ging me vast zo haten. Gelijk heeft ze ook…. Zouden we nog wat van die groen kleurende shampoo hebben, voor our dearest Jilla? Misschien kunnen we wel een mix gebruiken. Groen met paars. Ik knikte. Ik zou straks onze voorraad nog wel eens doorsnuffelen. Niemand, en geloof me niemand, vervloekt James Potter, zonder de gevolgen ervan te dragen. “Ik zweer plechtig, dat ik snode plannen heb,” mompelde ik tegen de sluipwegwijzer, terwijl ik mijn toverstok er even op liet tikken. Al snel vormden er lijnen op het perkament en ik zocht het ding af naar Lily’s naam. Ik vond haar uiteindelijk. Niet zo ver van het portretgat vandaan met Jessica en een Ravenklauwer, Anna genaamd. Ik staarde er even bedenkelijk aan. Oké. Fase één heb ik nu al. Maar hoe gaat fase twee? Zou ik me hier niet beter nog een nachtje over slapen? Nee. Ik heb deze zooi gecreëerd, ik moet ze dan ook maar oplossen. Ik liep de leerlingenkamer uit. Ik had enorm veel zin om me om te draaien en weer de leerlingenkamer binnen te stappen, maar zette toch door. ‘Ze gaat me zo vermoorden. Tuurlijk niet. Tuurlijk wel. Ik ben zo dood,’ dacht ik geërgerd. Was ik wéér in discussie geslagen met mijn gedachten. Geweldig. Fantastisch. Ik zuchtte en keek op de map. Lily kon elk moment de hoek om komen. Met een diepe zucht, liep ik zelf nog een stukje verder, voor het lachen op hield.
“Geen nagels, lieve schat,” hoorde ik Jessica, Lily niet zo zachtjes toe fluisteren. Fijn. Als ze al geen magie tegen me wou gebruiken, zat ik diep in de puree. Jessica en dat Ravenklauw meisje liepen al snel door, waardoor ik helemaal alleen overschoot met Lily. Waarom was dit ook alweer zo’n goed idee?

duffie

HEEEEYYY! <3

First of all; I love:

StrongestWizard,
Nicole1991,
JustxMe *slaat die nickname op in haar geheugen*,
Anaa,
MuisS,
miss_sweet
en Slytherin89.

Second: Ik ga een beetje uitleg geven bij dit stukje xD In dit stukje gaan we bepaalde stukjes zowel vanuit Lily's standpunt bekijken als die van James. Lils is het gewoon gedrukte James het vette. Ik dank u allen voor uw aandacht en voor het reageren. En nu reageren met die handel!
@Yara,Anna,Sad; Uhum. James is van mij én Sad. Sier is van iedereen die hem en zijn ActionMen poppen onderdak wil bieden. Je kan hem altijd nog Klonen! :') Love you guys <3
x
Kell
-_________________________________________________________-

Hoofdstuk 34: Vergif(fenis)

-Lily en James-

Ik keek weg van James. Het was duidelijk dat hij van zijn liefdesdrank af was. Hij had een nogal bange uitdrukking op zijn gezicht. ‘Mooi zo. Laat hem maar eens goed zweten. Zal hem leren.’ Met een relaxed gezicht hing ik tegen de muur wat te ‘chillen’. James slikte een duidelijke grote brok weg en begon zijn uitleg.
“Nou euhm… Lily?”
“Is het Lily nu?” vroeg ik met opgetrokken wenkbrauwen.

'Dit was zo niet eerlijk. Ik was onder de invloed van een liefdesdrank,' dacht ik vermoeid. ‘Oké. Keep on smiling, James.’ dacht ik opnieuw. “Het is nooit anders geweest.” zuchtte ik simpel. ‘Heel flauw. Héél flauw. Je hebt dit meisje bedrogen. En je komt met ‘het is nooit anders geweest’ af? Wow. Geweldig ben jij.’

Ik trok een wenkbrauw op. ‘Wow. Hij was echt in topvorm,’ merkte ik sarcastisch op. “Nou ik heb wel wat anders gezien, meneertje Potter.”
“Dat was onder de invloed van een liefdesdrank!” verdedigde hij zichzelf meteen.
“Ah ja?”
“Ja.”
“En hoe kwam jij daar aan?!” vroeg ik, terwijl ik mijn armen kruiste. Hij kon maar beter een goede verklaring hebben.

Ik slaakte een vermoeide zucht. ‘Ja. Hoe kwam ik daar eigenlijk aan?’ Ik pijnigde mijn hersenen maar kon nergens op komen. ‘Wanneer heb ik een goedje binnengekregen? Toen we terug gingen om ma en pa te redden. Toen Lils me kuste. Maar.’ Ik keek haar verward aan.
“Kan je niets verzinnen?” vroeg Lily poeslief. Ik schudde mijn hoofd. ‘Wat wou ze dat ik deed? Op mijn knieën neer zou vallen en om vergiffenis smeken?’

Ik keek James ongelovig aan. ‘Wist hij zelfs niet meer wanneer hij die liefdesdrank binnen had gekregen? Hij heeft echt een kort termijngeheugen.’ Ik liet mijn armen langs mijn lichaam zakken. “Hoe heb je dat goedje binnen gekregen, James?” zuchtte ik vermoeid. Ik móest het gewoon weten. Waarom? Geen idee. Maar het voelde aan alsof het van groot belang was.

Ik beet op mijn onderlip. ‘Nou. Als ik het niet probeer te verwoorden, gaat ze nooit stoppen met denken dat ik dit alles met opzet heb gedaan. Ik ben ook zo geweldig.’ dacht ik kwaad op mezelf. Ik had echt een bloedhekel aan mezelf op dit moment. “Volgens mij heb ik het binnen gekregen. Een paar dagen geleden, toen we mijn ouders probeerden te redden?”

Ik trok een wenkbrauw op. ‘Hoe kan dat nu? Hij was toen verdorie verwikkeld in een gevecht.’ dacht ik gefrustreerd. “Je probeert er tussenuit te komen met een smoesje hé?” vroeg ik hoofdschuddend. Dit viel me echt van hem tegen. ‘Maar ik was toch flauwgevallen, niet? Misschien had hij het toen gekregen? Nee. Dat is flauwekul.’

Ik stond daar met mijn mond vol tanden. Natuurlijk geloofde ze me niet. Het klonk ook echt als pure onzin. Ik slaakte een klein kreetje. “Je hebt het me zelf gegeven!” ging ik opnieuw in de verdediging. “We stonden op het punt te vertrekken, je gaf me een kus en ik kreeg zo’n zoet spul in mijn mond.” Ik zag die dag nog klaar helder voor me nu.

Mijn mond viel open. ‘Het was nu mijn schuld? Wat denkt hij wel niet dat hij aan het doen is? Mooi vriendje heb ik. Ik moet ze echt met meer zorg uit gaan kiezen.’ Ik trok een wenkbrauw op. “Dus het is allemaal mijn schuld. Ik was verdorie knock-out!” riep ik kwaad.

‘O jee. Here she goes again,’ dacht ik met tegenzin.

“JAMES POTTER!” riep ik kwaad. “Jij bent zo dom om een liefdesdrank in te nemen. En dan steek je het op mij?! Geweldig ‘vriendje’ heb ik!” Ik voelde het bloed naar mijn gezicht stijgen van pure woede. “Een vriendje dat speciaal om mij mijn gelijk te bewijzen een liefdesdrank inneemt zodat-”

‘Oké. That’s it.’ dacht ik met vernauwde ogen. “LILY EVERS! JE HEBT ME DAT VERVLOEKTE DRANKJE ZELF GEGEVEN! Geweldig ‘vriendinnetje’ heb ik.”
“Auw. Kan je niet op iets origineler komen?” bitste ze kwaad. Ik vernauwde mijn ogen.
“Moet jij geen aap gaan vlooien?” bitste ik terug.

‘Die ging erover. Die ging er zo zwaar over.’ dacht ik woedend. “DOE ZO VERDER EN IK VERGIFTIG JE, STUK VERDRIET DAT JE BENT,” schold ik er kwaad op los.
“DOE JE BEST!” brulde ik kwaad terug, voordat ik mijn rug naar hem toe draaide en mijn armen kruiste. Anna kwam de hoek om gespurt. Ik keek even over mijn schouder en zag dat James mokkend voor zich uit keek.
“Lily?! Is die James hier nog?” vroeg ze opgewekt, voordat ze stilstond. “Woops. Bad timing?”
“Perfecte timing. Wij waren hier toch klaar. Toch James?” vroeg ik poeslief. James murmelde wat en schudde zijn hoofd.
“Eigenlijk waren we dat niet.” zei hij kalm, voordat hij me meetrok.
“Hé!” bracht ik geschokt uit. Waar gaat hij nu weer met me heen? Bij een bezemkast, stonden we stil. Ik keek van de bezemkast naar James en weer terug. No way. Ik wou me weer omdraaien, maar James trok me erin.
“En nu ga jij eens goed LUISTEREN,” barstte James los. “Als jij denkt dat ik zo graag een liefdesdrank opdrink om zo’n achterlijk verpleegstertje te versieren moet jij het maar weten. Dat is jouw ding. MAAR IN GODSNAAM LAAT ME HET DAN UITLEGGEN!” Ik stond even perplex. Ik had hem nog nooit zo gefrustreerd gezien, laat staan ze kwaad. Nee. Nu lieg ik. Toen ik zijn bezem had afgepakt in ons tweede jaar was hij ook best ‘kwaad’. Ik besefte opeens dat ik best wel onredelijk was. Ik wíst dat James een liefdesdrank ophad en nog bleef ik doen alsof hij me vrijwillig had bedrogen. Hij had me bedrogen, maar niet vrijwillig. En dat is een verschil. Toch?
“Goed. Succes. Vertel maar,” zuchtte ik kalm. Verbaasd, door dat antwoord, gaapte James me aan, voordat hij begon te vertellen. Ik trok een wenkbrauw op. Ik luisterde aandachtig naar zijn jij-hebt-me-gekust-en-daardoor-kreeg-ik-een-liefdesdrank-binnen-verhaal.
“Maar James,” begon ik vermoeid. “IK WAS KNOCK-OUT.” begon ik traag. “Hoe kan ik dan jou hebben gekust?” James’ wenkbrauwen schoten de lucht in. Daar had hij blijkbaar nog niet aan gedacht.
“Nou. Wie heeft me dan gekust?” vroeg hij met een opgetrokken wenkbrauw. ‘Hmm. Hele goede vraag. Hij gaat erop vooruit.’

duffie

Heeyy lieverds <3

My love goes to:

Nicole1991,
Honey,
Anaa,
MuisS.

Slappe kost vandaag hoor. PUH! Geloven jullie niet meer in mij ofzo? *drama*
Hmpf. Als jullie niet gaan reageren laat ik... Euhh... Euhh... Ann een hartaanval door teveel chocolade krijgen! [/dreigement] :')
Okeej xD Nu serieus.
Het nieuwe stukje xD
En deze keer geen dubbelpost xD Of hoe je dat ook wilt noemen *fluit*
Love you guys. (Degene die gereageerd hebben toch. PUH! *steekt neus in de lucht*)
x
Kell
-__________________________________________________________-

**James**

Ik staarde bevreemd in het haardvuur. Ja. Wie had me dan gekust? Mijn geweldige Lily had een geweldige vraag gesteld. Als ik een antwoord wou, zou ik dringend naar Jilla moeten gaan. Ik trok een zuur gezicht. Ik heb geen zin. Totaal niet. Waarom zou ik ook? Ze kan beter naar me toe komen? Dat betekent dat ze me zou missen. Ik grijnsde. Fijn als er eens iemand is die aan je denkt. Lovely. Wraak is zoet toch? Maar zou ze dan niet doorhebben, dat als ik niet meer vanzelf naar haar toe kwam, dat de liefdesdrank weg is? En zou ze dan niet zo’n beetje heel veel me gaan ontwijken? Hmm. Dat kon ik ook niet gebruiken natuurlijk. Maar dat Lily weer kwaad op me zou worden, nog minder. Ik zuchtte. Waarom zijn vrouwen zo vermoeiend? Ik kon Lily natuurlijk altijd nog meenemen. En zeggen dat ze me stalkt ofzo. Oeh. Wat gaat ze daar blij mee zijn. Ik grinnikte. Waardoor Sirius me raar aan keek.
“Een binnenpretje?” vroeg hij met puppyoogjes. Meestal wou dat dus zeggen dat hij dat zelfde pretje ook wou… Ik schudde mijn hoofd.
“Nee hoor,” zei ik luchtig. Sirius trok een wenkbrauw op, maar schudde zijn hoofd dan maar.
“Weet je… Volgens Jessica word ik gestalkt,” zei Sirius vaag. Nu was het mijn beurt om mijn wenkbrauw op te trekken.
“Gestalkt? Door wie?” vroeg ik gretig.
“Geen idee… Wilt ze niet zeggen,” fronste Sirius. Ik dacht na. Ann? Hmm nee. Dan zou Jessica al niet meer leven… Wie dan? Oh… Dat meisje. Hoe noemt ze? Die hyperkip. Euhmm. Ik fronste mijn wenkbrauwen ook. Sirius keek me vrolijk aan.
“Zeg me asjeblieft dat je hier meer van weet,” glimlachte hij. Ik grinnikte.
“Ik weet hier meer van,” zei ik simpel. Hier was Sirius dus niet tevreden mee.
“Nou?” vroeg hij gretig, terwijl hij op en neer sprong in zijn stoel. Ik grinnikte.
“Sluipvoet. Een kwart van de school loopt gek van jou en stalkt je nu al,” grijnsde ik.
“Hoezo maar een kwartje?” vroeg hij uit de hoogte. “Minstens de helft.” Ik schudde mijn hoofd.
“Nou ik deel gewoon de meiden door twee. Want mannen tellen niet. Die zullen er ook wel zijn… Dus als jij zo graag je ook bezig houdt met hen. Nou ieders zijn ding hé. Zolang je mij maar niet-”
“Ieuw Gaffel. Stop het,” grinnikte Sirius, terwijl hij een tijdschrift naar mijn hoofd gooide.
“Hé! Niet geweldig doen,” snoof ik grijnzend. “Schiet je nu al in de verdediging? Wat als ik over al die activiteiten begin die je al dan wel niet zou kunnen doen met jouw ander kwartje…” grijnsde ik.
“Oh. Ja. Daar heb je nogal ervaring mee niet?” Mijn mond viel ontzet open voor ik lachend het tijdschrift terug gooide.
“Waar heb je veel ervaring mee, James?” vroeg Remus vrolijk, terwijl hij bij ons kwam zitten.
“Met mannen,” zei Sirius meteen. Remus, die naast me zat, keek me raar aan, voordat hij naast Sirius ging zitten. Sirius en ik raakten in een lachbui en geraakten er niet meer uit. Toen het portret openzwaaide en Jill de leerlingenkamer binnenstapte was het meteen over met de pret. Fijn. Heks in aantocht. Sirius stootte me aan.
“Vergeet niet te doen alsof je smoor op haar bent.” fluisterde hij, voordat hij Remus mijn relatie met de mannen ging uitleggen. Ik hoorde Remus nog een ‘typisch’ roepen, voordat Jilla op mijn schoot neerplofte. Urgh. Sorry schat. Dat is Lily’s terrein… Sirius keek me waarschuwend aan. Ik zuchtte. Jilla keek me vrolijk aan.
“En hoe was jouw dag, schat?” vroeg ze vrolijk, voordat ze me een kus op mijn lippen drukte. Hmm. Die van Lily waren beter. Woops. Verkeerde gedachten. Blijf bij de les, James.
“Goed de jouwe?” vroeg ik liefjes terug, terwijl ik mijn ogen op standje dromerig zette.
“Ging wel.” glimlachte ze. “Gaat alles wel goed? Ik vind de sfeer nogal bedrukt…” mompelde ze bezorgd. Hoe zou het komen? Je betoverde me, mens. Ik keek haar even venijnig aan, voordat ik een neep van Sirius kreeg.
“Wou je iets zeggen, Sluipvoet?” vroeg ik liefjes. Sirius schudde zijn hoofd en begon een gesprek met Remus.
“Hmm. Scheelt er iets? Is er ruzie of zo?” vroeg Jilla, terwijl er van haar gezicht te lezen stond dat ze het antwoord niet echt hoefde te weten. Ik draaide met mijn ogen.
“Ja.” zuchtte ik. Sirius en Remus stopten met praten en luisterden mee. Oepsie. En nu? Jille keek me bezorgd aan.
“Voel je je niet goed?” vroeg ze, terwijl ze keek of ik koorts had.
“Nee. Het gaat goed,” glimlachte ik geruststellend. “Alleen… Sluipvoet heeft het niet zo goed met ‘ons’…” Ik sprak het woord ‘ons’ zo sarcastisch mogelijk uit als ik kon, maar het viel haar gewoon niet op. Echt waar… Hoe dom kan je zijn?
“Hoezo niet?” vroeg ze, terwijl ze zich naar Sirius wendde. Ik wiebelde met mijn wenkbrauwen. Hehe. Dat was voor die mannen-grap.
“Nou. Euhm. Het ligt echt aan Jessica hoor. Ze heeft me verontrustende dingen verteld…” Auw. Wat zijn we slecht. Zo niet Griffoendor achtig. Maar ach. Ik glimlachte. Zou ze misschien een dagboek bijhouden? Jilla dan? Daar zouden we nogal antwoorden in vinden niet? Ik draaide haar gezicht naar mij. Oké. Wees charmant.
“Heb jij vanavond een shift?” vroeg ik glimlachend. Ze knikte met tegenzin.
“Ja… Maar ik wil totaal niet… Ach. Als ik hier niet was zou Zweinstein al lang om zeep zijn, door de zieke leerlingen…” pruilde ze. Hoezo ego?
“Ocharme. Al goed dat we jou nog hebben hé,” grijnsde ik. Al goed dat ik zo’n goede acteur ben. Anders had ik het zo niet gehaald. “Zal ik vanavond langskomen na je shift?” grijnsde ik breed. Sirius ogen weerspiegelden nu shock.
“Ja!” riep Jilla enthousiast. Ik moest inwendig lachen. Niet zo enthousiast meisje.
“Oké,” glimlachte ik lief.
“Maar ik moet nu wel gaan…” pruilde ze.
“Ga maar snel, anders gaan we nog eens om zeep,” glimlachte ik. Voordat ik weer een kus toegestopt kreeg. Zodra ze weg was, keek Sirius me ongelovig aan.
“Wat doe je mafkees?” vroeg hij met een opgetrokken wenkbrauw.
“Iets uitzoeken.” verklaarde ik.
“Zoals? Hoe goed ze in bed is?” snoof hij.
“Zoals voor wie ze werkt,” zei ik simpel. Sirius keek me ontzet aan.
“Je bent een genie.” grijnsde hij.
“Weet ik,” zei ik heel bescheiden.

duffie

Heee iedereen!

Ik wil graag; MuisS, xMartine, Nicole1991, StrongestWizard knuffelen!
Ik heb het gevoel dat ik iemand vergeten ben *cries*
Maar ach. Mocht het zo zijn. Je weet de deegroller staan hé. Dan mep je me maar :')

Ik ben vandaag zo vrolijk met dank aan ons Yaartje en Raaytje dus mijn post is een beetje euhm melig xD
x
Kell
-___________________________________________________________-

Hoofdstuk 35: Ik weet wie je bent.

~~Lily~~

“You’re beautiful, that’s for sure,” zong ik vrolijk, terwijl ik door de slaapzaal danste. Het was weer goed tussen James en mij. Ik danste vrolijk verder. “You’re lovely but it’s not for sure.” Ik walste al zingend richting de badkamer waar ik nu mijn kunstje voor de spiegel deed. “And though my love is rare, and though my love is truuee…” Ik begon opgewekt mijn haren te kammen. Ik keek even verbaasd toen Jess de badkamer in kwam huppelen, net zo vrolijk als ik. Ik begon met Jess te walsen.
“I’m like a biiirrrddd,” zong ik uit volle borst. Jess grinnikte.
“I don’t know where my soul is.”
“I don’t know where my home is.” Al walsend dansten we de badkamer uit.
“And baby all I need you to know is,” zongen we vrolijk samen, terwijl we overgestapt waren op de tango. “I'm like a bird, I only fly away…”
“I don't know where my soul is…” begon ik weer.
“ I don't know where my home is,” eindigde Jess. Ik grinnikte en maakte nog een pirouette voordat ik gelukzalig op mijn bed neerplofte.
“En waarom ben jij zo vrolijk?” vroeg Jess vrolijk, terwijl ze bij mij op bed neerplofte.
“Het is weer oké tussen James en mij,” zei ik trots.
“Oh?” grijnsde Jess. Ik gooide een kussen naar haar hoofd. Ze grijnsde.
“En waarom is mijn Jessie zo vrolijk?”
“Ik heb iets gedaan.”
“Je hebt iets gedaan?”
“In een bezemkast.”
“MET WIE?”
“MET REMUS!”
“Met Remus?! Dat is geweldig!” grijnsde ik opgewekt. “En?”
“En wat?!” vroeg Jess geschokt. Ik grijnsde. Ik ging haar zo plagen.
“Ennnn?”
“En wat?”
“En hoe was het?” grinnikte ik.
“LILY!” riep Jess, terwijl ze rood werd, voordat ze mijn kussen terug gooide.
“Ja?” vroeg ik poeslief.
“Ik ga jou niet vertellen hoe het was. Ik zou niet willen dat je jaloers zou worden,” grijnsde Jess opgewekt. Auw. Die deed pijn.
“Nu doet mijn hartje zeer…” pruilde ik.
“Oei. Dat is niet best!” zei Jess geschokt met een gemaakte bezorgdheid. Ik schudde mijn hoofd.
“Nee, hé?” pruilde ik nog harder.
“Dus… als je knock-out gaat, onder je hartpijntjes… Moet ik jou dat mond-op-mond beademing geven? Of mag ik gewoon James halen?” Ik pruilde nog harder.
“Ga jij James dan halen?” vroeg ik zachtjes. Jess knikte.
“Natuurlijk, lieve schat. Jouw hartje is veilig bij mij.” zei ze plechtig. Ik grijnsde.
“Weet je,” begon ik opeens doodserieus.
“Weet ik wat? Hoe populair ik ben? Deuh.”
“Jessica, ik ben even serieus. Ik vind het echt erg voor Ann.” zuchtte ik.
“Wat vind je erg voor Ann?” vroeg ze met een opgetrokken wenkbrauw.
“Wel-” begon ik traag. Ik schudde mijn hoofd. Hoe kon ik dit nou weer onder woorden brengen?
“Wel?” herhaalde Jess. “Heeft het met meneer het Zwijn te maken?”
“Het Zwijn?” giechelde ik.
“Ja. Je weet wel… Zwartsje lief?”
“Waarom in Godsnaam Zwijn?”
“Heb je hem al eens tekeer zien gaan?” vroeg Jess met een walgend gezicht. Ik barstte in lachen uit.
“Gekkin.”
“Trut.”
“Slet.”
“Stout meisje.”
“Puh.”
“Pff.”
“Ann.”
“Oh ja.” zuchtte Jess. “Wel wat wil je daaraan doen? We kunnen Zwijntje moeilijk dwingen om Ann in zijn broek te steken!”
“Echt waar Jess. Ik dacht dat het de mannen waren die om de vijf seconden aan seks dachten! Jij bent geen haar beter, lieve schat,” grijnsde ik.
“Wat nou? Wil je zeggen dat ik een man ben dan?” Ik knikte bevestigend. “Nou. Ik ben gewoon een gezond meisje.”
“Gezond?” grijnsde ik.
“Jah. Dat vaak aan haar vriendje denkt!”
“Aha?”
“Urgh. Laat ook maar hoor.”
“Goed. Nou ach. Weet je… Laat het onderwerp Ann maar.” haalde ik mijn schouders op. Jess knikte.
“Laten we naar ons onderwerp toegaan,” glimlachte ze opgewekt, terwijl ze me uit mijn bed sleurde.
“I’M LIKE A BIIIRRDDD!” begon ze weer luid te zingen. Ik schudde lachend mijn hoofd en volgde haar.
“I DON’T KNOW WHERE MY SOUL IS…”
“I DON’T KNOW WHERE MY HOME IS!” Al gierend van het lachen sloften we richting Ann, die aan het haardvuur zat in de leerlingenkamer.
“Vanwaar die vrolijkheid?” glimlachte ze nieuwsgierig.
“Wees blij! Het zonnetje schijnt!”
“De bijtjes zoemen!”
“De vogeltjes vliegen in het rond!”
“De vlindertjes zijn terug!”
“Lieve schatten,” glimlachte Ann vertederd. “De jongens staan hier ergens onder hun mantel. Het is maar dat je het weet, vogeltjes.”
“Woops.” mompelde ik. Jess begon nog harder te lachen.
“Nou… Ga je me nog details geven?” plaagde ik haar. Ze was me iets te vrolijk. Jess stopte met lachen, begon te blozen en schudde traag haar hoofd. Nu was het mijn beurt om te beginnen lachen. Ann keek verbaasd van de één naar de ander.
“Heb ik iets gemist?” Ik schudde grinnikend mijn hoofd.
“Nee.” zei Jess snel. “Je hebt niets gemist.” Ik lachte nog steeds en leek er maar niet uit te geraken. Ik had Jess nog nooit zien blozen. Het was zo lief. Ik voelde iemand me een kus op mijn kruin geven en keek verbaasd op maar zag niemand. Ik grinnikte.
“Heel grappig, jongens,” grijnsde ik.
“Huh?” vroeg Ann verbaasd.
“Ik heb ze gevonden,” grijnsde ik speels.
“Leuk voor je.” zuchtte Ann.
“Ann? Hoort Lils geen prijs te krijgen?” Ik knikte.
“Ja. Vind ik nou ook,” pruilde ik opnieuw.
“Auw. Doet je hartje weer pijn?” vroeg Jess met een schittering in haar ogen. O jee. “Hmm. James. Kom eens helpen joh.” grijnsde ze.
“Nou euhm…” mompelde iemand uit het niets niet ver naast me. Ik schrok me een ongeluk.
“Tot zover jouw theorie dat je ze gevonden had, Lils,” grijnsde Jess, terwijl Ann haar tong uit stak naar me. Ook goed.
“Wij moeten zo weg,” verduidelijkte de stem van Sirius.
“Naar?” vroeg Jess verbaasd.
“Wel… Ik wil weten wie Jilla is,” zei James’ stem dit keer simpel.
“En dat gaan jullie hoe doen?” vroeg Ann, die nu haar opstel even liet voor wat het was.
“Door naar haar kamer te gaan en daar wat rond te snuffelen.” antwoordde Sirisu op monotoon. Ik keek bedenkelijk in het haardvuur.
“AUW! PETER!” brulde opeens één van de Marauders door de leerlingenkamer. “Kijk uit wat je met je stok doet,” siste Remus met een pijnlijk stemmetje. Ik glansde even naar Jess en zag haar bezorgd kijken.
“Sorry,” piepte Peter. Ik vertrouwde het zaakje niet. Waarom móest James persé naar die slaapkamer van Jill gaan? Kon hij haar nou niet gewoon laten voor wie ze was? Hij had haar vast nog niet eens verteld dat hij haar door had… Ik voelde een steek van jaloezie opkomen.

duffie

Hee! Ben ik weer xD

A hug to:
Slytherin89
Nicole1991
en Annaa.

En dan nu het volgende stukje. Twee op één dag. Héé. Ik word sneller met de jaren *grins*
x
Kell
-________________________________________________________-

**James**

Zuchtend liepen we de leerlingenkamer uit. Ik kon niet echt zeggen dat ik hier een geweldig gevoel over had. Maar dan nog… Wat gedaan moest worden, moest gedaan worden. En dit was nu één van de kleine dingen die in het leven gedaan moesten worden. Ik zuchtte vermoeid.
“Ze leek er niet bepaald van te spreken hé,” mompelde Sirius, die achter me liep onder de onzichtbaarheidsmantel. Ik knikte.
“Helemaal niet.”
“Het lukt ons wel,” stelde hij me gerust, voordat we verder slopen. Naast de Ziekenzaal heeft zich altijd al een heel klein kamertje bevonden. Wat beschikbaar was voor eventuele helers. Dus hier zou Jilla moeten slapen.
“Zeker dat het hier is?” mompelde Peter bang.
“Peter. Zie jij hier nog andere Helerkamertjes?” vroeg Sirius een beetje geërgerd.
“Nee, maar…”
“Maar wat?”
“Geen idee,” piepte hij. Ik draaide met mijn ogen en opende de deur. Langzaam liep ik naar binnen, terwijl ik de onzichtbaarheidsmantel van me afmieterde. Zeker dat er hier iemand in slaapt? Er was namelijk geen enkel stofpluisje te bespeuren. Gek. Dit is niet normaal. Welke zot deed dat nu? Hier kon je toch niet in leven. Ach ja. Ik haalde mijn schouders op en opende een laatje. Al snel volgden Remus en Sirius mijn voorbeeld. Peter hadden we buiten op de uitkijk gezet, onder de onzichtbaarheidsmantel. Als er iemand aan zou komen en hier binnen zou willen zou hij eenmaal kloppen. Met een luide juich, gooide Sirius me een roze boekje toe. Ik zuchtte en sloeg het open.

‘Hee dagboek,

Vandaag is oom echt geflipt. Nu wil hij dat ik op de één of andere manier ene Potter versier. Kom op. Waarom zou ik dat nou willen doen? Hij zegt om de Tovenaarswereld verradersvrij te maken. Hmm. Wat heeft die gek dan mispeutert misschien? Ach ja. Je moet al niet veel doen om bij oom in het slechte blaadje te staan. Weet je, wat pas pure gekheid is? Hij is niet eens mijn oom. Maar hij gaf me onderdak (bij de Malfidussen weliswaar) maar dat is dus de reden dat ik hem ‘oom’ moet noemen. Hij is totaal niets van mij! Wat denkt hij wel niet?! Stukje vuil achterbaks kakkerlakje dat hij is. Hij zegt steeds dat hij de Tovenaarswereld wilt zuiveren van alle Modderbloedjes, terwijl hij verdorie zelf een halbloed is. Ik vraag me echt af hoe hij het in zijn kopje haalt,
Liefs,
Jilla.’

Ik stopte met lezen en draaide met mijn ogen. Heel fijn allemaal hoor, maar- Ho eens even. Wilt dat zeggen dat zij een soort van familie is met die gek die Lily bedreigd? Mijn gezicht vertrok even.
“Wat staat er Gaffel?” vroeg Sirius met een nieuwsgierig stemmetje. Ik las het even snel voor. Ze keken me beiden verbaasd aan. Zowel Sirius als Remus.
“Nou lekker dan,” zei Sirius droog. Ik las luidop het volgende stukje voor.
“Hee. Ben ik weer.

Ik word echt gek hier. Nu heeft hij me gedwongen (ja, ja gedwongen) om mee te gaan naar één van zijn ‘transacties’ zoals hij het graag noemt. Dus ik ben meegegaan naar Huize Potter. Maarten had me gerustgesteld dat de jonge Potter die ik zou moeten ‘verleiden’ er niet zou zijn. Deut. Totaal fout. Hij was er dus wel. Met nog twee anderen. Ik weet niet veel van het meisje. Buiten dat ze Lily Evers heette en een Modderbloedje is. De ander die er ook bij was, Sirius Zwarts, is naar mijn ‘ooms’ zeggen een bloedverrader. Hij zou rond zijn zestiende weggelopen zijn van huis omdat hij het niet eens was met mijn ‘ooms’ mengingen. Nou. Gelijk heeft hij. Alleen hij kon tenminste weglopen. Als ik zou weglopen, pakt Lucius me bij mijn haren vast en trekt hij me terug naar zijn moeder. Zodat zij me nog wat kan volproppen met koekjes. Nou. Back to the point. Dus. Ten Huize Potter werd dus iedereen uitgemoord. Papa Potter, Mama Potter. Behalve de zoon. Om de één of andere reden had bijna niemand hem iets gedaan, wat mij nogal verbaasde. Als ze dan toch opgeruimd moesten worden waarom dan niet meteen? Ik zag vanuit een hoekje (want ik weigerde mensen pijn te doen) hoe ze dat meisje martelden met de Cruciatus vloek… Toen stopte Lucius me een flesje in mijn handen. Hij had me toegefluisterd dat ik Lily moest Imperioën en haar zo die jongen dat liefdesdrankje moest laten geven. Ik had eerst resoluut geweigerd. Ik bedoel. Kom op! Wie doet dat nou? Ja. Ik dus. Ik moest wel. Toen het meisje knock-out was, sprak ik een Imperio-spreuk over haar uit. Het zou een paar minuten tot hooguit een half uur duren voordat het zou werken. Ik had meteen al spijt. Maar gedane zaken nemen geen keer.

Jilla.” Dat krengetje, dacht ik kwaad. Ook al was het niet volledig uit haar vrije wil. Ze had toch kunnen weigeren! Ze stond gewoon toe te kijken hoe ze mijn ouders vermoordden! Ik hoefde niet verder te lezen, dus gooide ik het boekje op haar bed.
“Nou we weten waarvoor we kwamen,” glimlachte Remus. Ik knikte.
“Dus we kunnen weer gaan,” zei ik zo kalm mogelijk. We stapten naar buiten en botsten recht tegen Jilla op. Jilla keek ons verbaasd aan. Verdorie Peter.
“Hoi Jilla. Doei Jilla. Doe je oom de groeten,” zei Sirius heel vrolijk, voordat hij schoorvoetend om Peter riep. Niet veel later zag ik hem Peter aan zijn oor trekkend de ziekenzaal uitsleurend. Ik verstond nog net iets van een ‘Je zou ons waarschuwen, Wormstaart! Wat deed je daar trouwens? Zitten daar meiden of zo?’ Ik schudde mijn hoofd, typisch Sirius. Jilla was inmiddels lijkbleek geworden.
“Hoe weten jullie-”
“Weet je?” vroeg ik simpel, terwijl ik mijn stok trok. “Je bent echt laf, Jilla…” Ik begon haar op mijn gemak te vervloeken en liet haar uiteindelijk met een bloedneus, piekharen en tapdansende schoenen achter. Remus keek me hoofdschuddend aan. Hij had zich, zoals gewoonlijk, er gewoon buiten gehouden.
“Maar ik had geklopt,” piepte Peter nog steeds. Sirius had het opgegeven en schudde zijn hoofd.
“Dat hebben we anders niet gehoord,” zei Remus met een opgetrokken wenkbrauw.
“Nou ik HEB geklopt,” zei Peter verontwaardigd omdat we hem niet geloofden.
“ANNA!” riep een stem die ik herkende als die van Lily om de hoek.
“SLUIPVOET!” riep ik
“PAS OP!” riepen Lily en ik tezamen. Kreunend lag er een meisje naast Sirius op de grond.
“Auw,” mompelde ze, voordat Lily haar omhoog hielp.
“Nou dat is Sirius,” hoorde ik Lily grinnikend zeggen. Het meisje stopte met over haar hoofd te wrijven en keek verbaasd op.
“Huh?” mompelde ze dwaas. Sirius,die zichzelf overeind had geholpen, liep vrolijk op Anna af.
“Sirius Zwarts en jij bent?” vroeg hij vrolijk. Oeh! Ik snapte hem al. Dat was dat stalkertje waar Jess het over had.

duffie

Heee!

En hier is het nieuwe stukje. OKE. IEDEREEN! Don't shoot at me! Sirius is ook maar één jongen. Er zijn er nog genoeg op de wereld! *verstopt zich achter een kussen* Pluss... *bang stemmetje* Ik heb nog niet besloten bij wie hij het langst blijft xDD
Maar bon.
De lieverds die ik graag zie:
Loes,
xMartine,
Slytherin89,
Nicole1991,
Annaa,
MuisS,
En de persoon die ik wss weer vergeten ben xD
Enjoy!
x
Kell.
-___________________________________________________________-

Hoofdstuk 36: Op ieder potje past een dekseltje

~~Lily~~

Ik grinnikte. Nou van een blitse start gesproken.
“Volgens mij is ze letterlijk voor je gevallen,” hoorde ik James grappen. Ik glimlachte lief naar hem en hij knipoogde met oogjes vol plezier naar me terug.
“Nou wie doet dat nou niet?” vroeg Sirius uit de hoogte.
“Ik,” grijnsde ik opgewekt.
“En ik,” knikte Jess ook meteen, waardoor Remus blij glimlachte.
“Nou. Ik wel. Beat that,” snoof Anna. “En ik ben Anna. A.N.N.A. Dus geen A.N.N.. Deal?” vroeg ze vrolijk aan Sirius. Die er even vreemd bij keek. Jess en ik geraakten in een lachbui voordat Jess naar Ann toeliep om het uit te leggen. Ann leek er anders precies niet zo blij mee. Ik haalde mijn schouders op en volgde Anna met mijn ogen.
“En jij bent?” vroeg ze met een schuin hoofd aan Remus.
“BEZET!” riep Jess luid. Anna keek verbaasd achterom. “Nou. Het is maar dat je het weet,” knipoogde Jess opgewekt. Grinnikend schudde ik mijn hoofd en ging naast James staan. Hij pakte meteen mijn hand, waardoor ik even verbaasd op keek.
“Maar serieus. Wie ben jij? Ik ga jou dus zo eerst keuren voordat ik jou met Jessica op laat trekken,” snoof Anna. Ik trok een wenkbrauw op en keek naar Anna.
“Remus,” zei hij kalm.
“Achternaam?” vroeg Anna streng.
“Lupos.”
“Aantal vriendinnetjes?”
“Genoeg.”
“Oh?”
“Ja.”
“Woohoo.” grinnikte Anna. Remus schudde zijn hoofd en lachte een beetje schaapachtig.
“Anna?” vroeg Jess traag, die erbij was komen staan. “Wat doe je?” vroeg ze ontzet.
“Nou. Ik was een babbeltje slaan met je toekomstige,” zei ze pruilend.
“Mijn toekomstige?” herhaalde Jess traag. Anna knikte bevestigend.
“Ja, Jessy.”
“Wat moet jij met Remus?” vroeg ze gepikeerd. Ik grinnikte.
“Nou…” begon Anna plagend. Jess’ mond viel open. “Grapje,” zei Anna snel. Jess snoof. Voordat ze zo onopgemerkt als ze kon, naar Remus en mij knipoogde. Jess liep vrolijk richting Sirius, voordat ze haar arm in de zijne haakte.
“En hoe gaat het met Sirius?” vroeg ze vrolijk.
“Nou-wat moet jij-” begon hij al, voordat ik hem van linksachter een trap gaf. “Oh goed,” knipoogde hij, toen hij de pijnlijke hint door had. James grinnikte. Auw. Ik hield ervan als hij grinnikte. Anna vernauwde haar ogen al, voordat ze beheerst op Peter afliep en hem afvroeg.

“Hoezo je hebt geen vriendinnetjes?!” vroeg ze geshockeerd.
“Nou,” piepte Peter.
“Nou?” vroeg Anna bloedserieus.
“Ze staan niet bepaald in de rij,” zei Peter eerlijk, terwijl hij naar de grond keek en een beetje ongemakkelijk met zijn voet bewoog. Ik keek nu serieus naar Peter. Ik liep richting Anna en Peter toe. Ik glimlachte lief. En trok hen beide even mee weg van de groep.
“Hoe bedoel je?” vroeg ik nogal dom. Peters onderlip trilde een beetje. Oh jee.
“Heb je al eens naar me gekeken?!” vroeg hij ontzet.
“Ja, Peter (zo heet je toch, right?), ik heb al naar je gekeken,” zei Anna lief. Ik keek haar glimlachend aan. Oké. Dat had ik niet van haar verwacht om eerlijk te zijn. Ik knipoogde naar Peter.
“Ik ben er zeker van dat er op ieder potje een dekseltje past,” zei ik plechtig.
“Ik ben geen pot!” riep Peter verontwaardigd. Ik grinnikte.
“Ik bedoelde dat iedereen wel iemand heeft die van hem of haar houdt.” verduidelijkte ik geduldig.
“Oh,” begreep Peter me zacht. “Nou op deze niet…”
“Dat is zo de foute instelling, Pete,” grijnsde Anna.
“Pete?” vroeg Peter piepend.
“Hmm. Klinkt niet slecht,” glimlachte ik.
“Hé. Ik heb hem wel verzonnen hé. Logisch dat hij ’niet slecht klinkt’,” knipoogde Anna.
“O God,” mompelde ik hoofdschuddend. “Nu weet ik weer waarom je op Sirius valt,” grijnsde ik.
“Oh?” vroeg Anna naïef.
“Ja. Egokwekers.”
“Huh?” Ik zuchtte.
“Jullie zijn allebei egokwekers,” zei ik, terwijl ik met wilde gebaren mijn zin benadrukte.
“Oh nou. HEE! LET OP JE WOORDEN!” grinnikte Anna luid. Peter stond er maar wat angstvallig bij.
“Pete,” grijnsde ik. Peter keek nieuwsgierig op.
“Ik, auw,” Anna ging op mijn voet staan, “wij zijn er zeker van dat je iemand zult vinden,” knipoogde ik.
“Zeker?” vroeg hij onschuldig. Ik glimlachte.
“Zeker.”
“Nou euhm. Niet dat het niet boeiend is ofzo hoor,” zei Anna, die heen en weer wipte op haar voeten.
“Ooh. Maak dat je weg bent,” grinnikte ik, terwijl ik haar al richting Sirius duwde. Grinnikend liep ze naar hem toe en maakte een babbeltje met hem. Ik knipoogde nog een keer naar Peter, voordat ook ik terug richting de groep liep. Peter volgde braafjes. Voordat hem kennelijk iets te binnenschoot.
“Ik euh… Ben zo terug,” glimlachte hij, voordat hij de gang uitrende. Ik schudde mijn hoofd.
“Wat had hij?” vroeg James meer niet bezorgd dan wel.
“Niets,” zei ik luchtig. “Moet hij iets hebben dan?” James glimlachte schuchter en trok me dichter naar hem toe.
“Nee,” glimlachte hij vrolijk, voordat zijn lippen de mijne raakten. Man, dit was lang geleden.

Anna kwam hyperend naast mij lopen. “Ja, Anna?” vroeg ik grijnzend.
“Wist je al- WIST JE AL DAT-” verder geraakte ze niet.
“Wat wist ik al,” vroeg ik met een begrijpende glimlach. Ik wist al wat er ging komen hoor.
“Je-je… Je weet het niet?” vroeg Anna met een pruillipje.
“Lieve schat,” grijnsde ik. “Wat weet ik niet?”
“HOE GEWELDIG HIJ ZOENT!” riep Anna door de hele gang, terwijl ze op en neer sprong. Er kwam iemand aan de andere kant van mij lopen.
“Auw. Ik zie jou ook graag hoor,” knipoogde Sirius, naar Anna. Ik schudde mijn hoofd. Anna werd een beetje rood, voordat ook grijnsde.
“Nou. De waarheid mag gezegd worden,” zei ze vrolijk.
“Uhu,” grijnsde Sirius opgewekt. “Wil je weten wat er nog waar is?” vroeg hij met een ondeugende grijns.
“Euhm. Nee.” zei ik rustig. “James gezien?” vroeg ik opgewekt. Sirius knikte met zijn hoofd naar achteren en ik draaide me om en ging op zoek naar James. Ik moest dat geklef niet persé aanzien hoor. Ik botste op iets onzichtbaars en wou net een kreet slaken, voordat iemand me onder de onzichtbaarheidsmantel trok. James’ doodserieuze gezicht keek me kalm aan, terwijl zijn hand op mijn mond lag. Hij gebaarde dat ik stil moest zijn en ik knikte. Ik keek verbaasd naar de deur waar we voor stonden. Het kantoor van Anderling. “Wat doen we hier?” vroeg ik zacht.
“Luister,” antwoordde hij fluisterend, terwijl hij nog dichter tegen de deur aanschuifelde.
“Maar! OOM!” bracht iemand gefrustreerd uit aan de andere kant van de deur.
“Niets te ge-OOM!” brulde een ijselijke stem kwaad, waardoor de rillingen over mijn rug liepen. “Je faalde. En je gaat ervoor boeten.” zei de kille stem simpel.
“Maar! Hij snuffelde rond in mijn kamer!” bracht ze gefrustreerd uit.
“DAN HAD JE JE SPULLEN BETER MOETEN BESCHERMEN!” brulde de kwade stem weer. Ik hoorde iets in de stem van het meisje breken toen ze weer sprak.
“Ja, oom,” zei ze zacht.
“Morgenavond op de afgesproken plaats…” Ik keek niet begrijpend naar James. Wat was dit? Hij rende onder zijn onzichtbaarheidsmantel weg van de deur, terwijl hij me meetrok. Op wat sloeg dit?

duffie

Heee sweeties <3

Een beetje later dan anders *cries*
Maar dat is het schuld van school! xDD
Okee.
Aan iedereen die dit leest:
IK HOUD VAN JULLIE! xDD
Nu dat eruit is.
Wil ik iedereen nog bedanken voor hun sweetest reacties!
x
Kell
-___________________________________________________________-

**James**

Ik keek nadenkend voor me uit, terwijl ik met wazige ogen tegen de muur aanleunde. Hmm. Dus Voldemort heeft contact gezocht met Jilla. Interessant. Dus Jilla moet ook contact met hem hebben opgenomen. Anders was hij niet in het haardvuur verschenen… Ik vraag me af… Zouden ze het hebben gemerkt dat ik door het sleutelgat heb staan gluren? Waarschijnlijk niet. Anders zou ik hier wel niet meer staan…
“James?” vroeg Lily voor de zoveelste keer, mijn gedachten onderbrekend.
“Lily?” vroeg ik zuchtend terug.
“Wat was dat?” vroeg ze wantrouwend.
“Nou. Dat was Jilla…” zei ik rustig, terwijl ik mijn onzichtbaarheidsmantel wat degelijker in mijn broekzak wou proppen. Wat dus niet erg goed lukte.
“Aha…” zei Lily traag. “En wie is haar Oom?”
“Nou, dat lijkt me nogal duidelijk,” zei ik met een zoete glimlach. “We hebben daarstraks rondgesnuffeld in haar kamer. Daar heeft Sluipvoet een dagboek gevonden. Dat hebben we dus gelezen… En die ‘oom’ is Voldemort hemzelf,” zei ik trots op mezelf, omdat ik iets wist wat Lily nog niet wist. Lily’s ogen werden groot.
“Oké… Dus zij is familie van Voldemort?” vroeg ze lijkbleek.
“Nou niet echt…” zei ik, kalm.
“Hoezo niet echt? Je zei dat hij haar oom was!” riep Lily verward.
“Hee. Sst. Niet heel Zweinstein hoeft dat te weten,” zei ik grijnzend.
“James!” riep Lily me terug tot de orde.
“Nou… Hij heeft haar onderdag gegeven ofzo… Maar dat doet er niet toe. Het doet ertoe dat we tegen hogere doelen op te knokken hebben, dan we eerst dachten,” zuchtte ik vermoeid. Lily knikte begrijpend.
“Ik weet het. Maar… Ze gingen elkaar morgen treffen. Waar?”
“Zie ik eruit als Zwamdrift?”
“Nou…”
“Hee!” pruilde ik.
“Zou ik op Zwamdrift vallen?” knipoogde Lily, voordat ze mee een vluchtige kus schonk. Ik grijnsde.
“Nou…” Lily’s mond viel open.
“Geef jij dat kusje maar terug.” snoof ze. Ik grinnikte.
“Met plezier,” grijnsde ik, voor ik haar dichter trok.

“Hey! Klefferds!” riep iemand, duidelijk herkenbaar als Sluipvoet, in mijn oor. Ik liet Lily met tegenzin los. Een drietal kwartiertjes was zó te weinig om te ‘kleffen’.
“Jaloers?” wiebelde ik met mijn wenkbrauwen.
“Totally,” zei Sirius sarcastisch met zijn ogen draaiend, wat hem een stomp van Lily opleverde in zijn maag.
“Je weet echt hoe je een meisje moet flatteren hé?” zei ze sarcastisch. Sirius knikte.
“Mijn specialiteit,” zei hij met een pijnlijke grimas. De stomp was hem blijkbaar niet zo goed bekomen. Lily grijnsde triomfantelijk.
“Eén-nul Siertje,” zei ze opgewekt. Sirius trok een wenkbrauw op.
“Gaan we zo beginnen?” vroeg hij, terwijl hij een gezicht trok dat een achtjarige ook zou hebben getrokken, als die erachter kwam dat hij de lekstok van iemand anders mocht stelen. Lily knikte duivels, voordat ze zich wegrennend van een rennende Sirius bevond. Ik zuchtte vermoeid. Anna kwam naast me staan en keek hen na, terwijl ze rondjes rond ons liepen.
“Uhum. Volgens mij zijn we de enige met verstand,” vertrouwde ze me toe. Ik grinnikte en knikte.
“Volgens mij wel,” zei ik opgewekt.
“Hmm. En wat gaan wij als normale mensen doen?” vroeg ze, terwijl ze nadenkend voor zich uitkeek. Ik keek haar grijnzend aan.
“Wat dacht je van normaal?” stelde ik haar voor. Anna knikte hyperactief, voordat ze Sirius bij zijn kraag naar haar terug trok.
“Yes ma’am?” vroeg Sirius poeslief aan Anna. Badsloef, dacht ik grijnzend.
“James!” riep Lily vrolijk naar me. Ik draaide me om en knipoogde naar Lily voor ik naar haar toe liep. Nou… Ik was zo te zien niet veel beter… Badsloefjes. Hmm. Daar zou Remus zich nog mee kapot lachen…
“Ja?” vroeg ik glimlachend, toen ik naast haar stond. Lily knipoogde naar me, voordat ze iets in mijn oor fluisterde. “Weet je het zeker?” vroeg ik bezorgd. Lily knikte.
“Absoluut,” glimlachte ze, voordat ze me een kusje op mijn neus gaf. Ik keek haar glimlachend aan. Ik hield echt van dit meisje.
“Maar laten we wel wachten tot na morgen,” zei ik vastberaden. Dit verbaasde haar zo te zien wel.
“Weet jij het zeker?” vroeg ze geschokt. Ik glimlachte.
“Alleen als jij het zeker weet,” knipoogde ik. “Nee, echt Lily. Je moet je niet in onmogelijke bochten voor me wringen.” fluisterde ik in haar oor. Lily bloosde en keek me lief aan, voordat ze knikte.
“Weet ik,” fluisterde ze terug.

Ik keek Remus verbaasd aan. “Hoe zie jij eruit?” vroeg ik geschokt, het antwoord al wetend.
“Hoe zie ik er meestal uit, de dag voordat ik mijn jeweetwel heb?” zuchtte Remus. Een meisje dat voorbij kwam, in de leerlingenkamer, barstte in giechelen uit.
“Toch niet morgen?” vroeg ik pruilend. Remus trok een wenkbrauw op.
“Is dat een probleem misschien?” vroeg hij verbaasd.
“Nou…”
“Ja, James?”
“Nou… Ik zou met Lily naar Jilla gaan… Haar ‘oom’ komt op bezoek.” zuchtte ik met tegenzin. Ik voelde me best schuldig, om Remus zo te laten zitten. Remus zuchtte.
“Waarom juist morgen?” vroeg ik kwaad aan de tafel, waar we aan zaten.
“Nou. Ik zal het in het vervolg proberen uit te stellen hoor,” snoof Remus.
“Je kan de pil ook proberen,” grijnsde ik.
“GAFFEL!” grinnikte Remus. “Je weet dat dat niet helpt. Dat hebben we in het tweede jaar al geprobeerd!” Ik grinnikte. Ja. Sirius, Peter en ik maar wachten tot Remus die volgende ochtend doodziek terug kwam.

“Nou. De pil werkt niet,” had hij verkondigd.
“Misschien moeten we een sterkere gebruiken?” had Sirius voorgesteld.
“Zitten daar dan ‘levels’ op?” had ik dom gevraagd.
“Zoals in videogames?” had Peter enthousiast gevraagd.

Ik barstte in lachen uit, toen ik daar aan terug dacht. Remus kon blijkbaar mijn gedachten lezen, want hij grijnsde ook opgewekt.
“Nou, als jij met Lily naar dat Jilla-gedoe wilt -je doet toch wel voorzichtig hé?- mag dat voor mijn part,” zuchtte Remus.
“Bedankt voor je toestemming, edelachtbare,” grijnsde ik opgewekt.
“Edelachtbare?” trok Remus een wenkbrauw op.
“Ja,” knikte ik heftig.
“Dat is een Dreuzel-rechter niet?” vroeg Remus traag. Ik fronste mijn voorhoofd.
“Euhh…”
“Je gebruikt een woord zonder de betekenis ervan te kennen?” vroeg Remus grijnzend.
“Nou. Ik wist dat het een agent was,” snoof ik.
“Een rechter, James,” grijnsde Remus.
“Nou een agentrechter dan,” zei ik vrolijk.

duffie

O my God!
I love you all!
Al heb ik minder reacties dan anders xO
Nicole1991,
Annaa,
StrongestWizard,
MuisS
en de persoon die ik steeds vergeet xD
Bedankt voor jullie lieve reacties!
Wooh actie! Wink

Enjoy!
Love,
Kelly
-_________________________________________________________-

Hoofdstuk 37: Gotcha.

~~Lily~~

Ik wachtte geduldig op James in de leerlingenkamer. Nou geduldig… Ik keek nu en dan eens op mijn horloge en tikte nerveus met mijn voet op de grond op de maat van het tikken van mijn horloge. Waar bleef die toch? Toen hij uiteindelijk de trap kwam afsprinten, glimlachte hij vrolijk naar me.
“Hé, schat,” knipoogde hij, voordat hij me een zoen gaf.
“Hee,” glimlachte ik, terwijl ik hem weer wat dichter trok. James mompelde wat tegen mijn lippen aan, maar dat negeerde ik volkomen. Er vlogen teveel vlinders rond in mijn buik. Dat is nogal moeilijk om je te concentreren op zoiets onbelangrijks als woorden. Ik liet James uiteindelijk los.
“Hmm. Waar had ik die aan verdient?” vroeg hij grijnzend.
“Voor je Fashionably late aankomst,” grijnsde ik. James knipoogde, voordat we het portretgat uitliepen.
“Euhh… James?” vroeg ik poeslief.
“Euhhh.. Ja, Lils?” vroeg James terug.
“Hoe weten we waar Jilla is?”
“Nou, heel simpel,” zei hij opgewekt, terwijl hij een stuk perkament uit zijn zak haalde. Ik keek er wantrouwend naar.
“Dat ding beledigde me!” snoof ik. James glimlachte schuldig.
“Dat kwam omdat je de juiste spreuk niet uitsprak,” zei hij traag.
“Een spreuk?” herhaalde ik met opgetrokken wenkbrauwen. James knikte.
“Ik kon de onzichtbaarheidsmantel wel niet meenemen…” zuchtte hij.
“Hoezo niet?” Dit werd me allemaal teveel. “Welke spreuk? Waarom beledigde dat ding me? En waarom heb je de mantel niet bij?” trok ik mijn wenkbrauwen op. James zuchtte.
“Nou de spreuk… ‘Ik zweer plechtig dat ik Snode Plannen heb’,” mompelde hij, voordat hij met zijn toverstok op het perkament tikte. Er verschenen allerlei lijnen op en ik nam het stuk perkament over. Ik zag mijn naam op de kaart staan. Naast die van James. En ik zag Anna en Sirius in de dichtstbijzijnde bezemkast. Ik fronste.
“En dit is net zoals een plattegrond?” vroeg ik traag. James knikte. “Dat is geniaal!” James knipoogde.
“Weet ik,” floot hij. Ik gaf hem een stomp.
“Je ego vliegt weer de lucht in, schat,” glimlachte ik.
“Nou. Je hebt hem zelf omhoog geholpen,” antwoordde hij ondeugend, voordat ik mijn hoofd schudde van het lachen. Ik vroeg me toch af hoe het zat met die mantel, dus ik bleef door zeuren. Dacht hij soms dat dit niet belangrijk genoeg was om dat mee te nemen?
“Wel?”
“Wel wat?” vroeg James met een opgetrokken wenkbrauw.
“Je onzichtbaarheidsmantel?”
“Oh. Nou. Sier had hem nodig,” glimlachte hij. Ik keek naar de bezemkast waar ‘Sier’ druk bezig was.
“Aha. Nou. Hier lijkt hij het niet nodig te hebben,” floot ik.
“Nou daar nog niet nee,” grijnsde James. Ik trok een wenkbrauw op. James keek me half glimlachend aan.
“Je vertrouwt me toch wel?” fluisterde hij zacht. Ik keek hem onderzoekend aan.
“Tuurlijk wel.”
“Vertrouw me dan.” Ik zuchtte, voor ik het onderwerp liet varen.
“Laten we maar op zoek gaan naar Jilla,” zei ik kalm, voordat ik de omgeving op de kaart uitscande naar Vilder of zijn ‘Mevrouw Norks’.

Bij het Verboden Bos stonden we stil. We waren al een goed half uur op pad. James bleef maar onophoudelijk, hoofdschuddend, naar de Beukwilg staren. Hij bleef ongelooflijk vreemd stil staan, terwijl hij zijn oren spitste. Hij deed een paar stappen naar voren. Hij tastte naar iets, voordat hij zich resoluut omdraaide en aan iets trok.
“Auw,” pruilde iemand, voordat Sirius naast me stond. Ik keek verbaasd naar hem en dan naar James die onschuldig glimlachte.
“Wat?” vroeg Sirius ontzet. “Wat heb ik gedaan?”
“Waar is Peter?” vroeg James enkel fronsend.
“Die kon er niet bij zijn om de één of andere reden,” haalde Sirius zijn schouders op. “Maar wat doen jullie hier?” vroeg hij verbaasd, terwijl zijn ogen naar mij afdwaalden.
“Wij zijn op zoek naar Jilla,” antwoordde ik. “En jij? Moet jij niet in het kasteel zijn?”
“Nee, mama, dat moet ik niet,” zei Sirius nonchalant. Ik zuchtte.
“Dat duurt nog een paar jaar hoor.”
“Wat?” vroeg James verbaasd.
“Mama spelen,” antwoordde ik grijnzend.
“Oh… Is dat een uitnodiging?” wiebelde hij met zijn wenkbrauwen. Ik knipoogde, maar ging er niet op in.
“Wel ze zitten in het Krijsende Kot,” zuchtte James tenslotte tegen Sirius.
“WAHAT?” brulde die. “Dat- En Remus dan?” flapte hij eruit, voordat hij schuchter in mijn richting keek.
“Wat is er met Remus?” vroeg ik bezorgd. James keek me aan.
“Niets, Lils. Echt niet,” suste hij me. Ik keek hen bevreemd aan.
“Wil je iets voor ons doen?” vroeg Sirius kalm. Ik keek hen onderzoekend aan, voor ik knikte.
“Zou je alsjeblieft naar het kasteel willen gaan?” vroeg James haast smekend. Ik dacht na. Waarom? In godsnaam? Waarom? Mocht ik iets niet weten misschien? Dat trok mijn nieuwsgierigheid.
“Waarom?” zuchtte ik vermoeid.
“Omdat,” zei James traag. “ik er zeker van ben dat we ons hebben vergist en ik nog iets met Sirius moet bespreken.” Ik trok een wenkbrauw op. Right. Ik vouwde mijn armen defensief voor mijn borstkas.
“Lily,” zuchtte James zacht.
“Ik ga al,” zei ik bruusk, voordat ik me omdraaide. Als ze dachten dat ik me zo snel zou opgeven, hadden ze het zo mis.

Zodra James en Sirius uit het zicht verdwenen waren kwam ik terug het kasteel uit. Ik zag ze nog net de takken van de Beukwilg ontwijken en een gat in kruipen. De boom stond verbazingwekkend stil, vond ik. Ik rende erop af, toen ik de boom weer wat zag bewegen. Ik gleed uit en gleed zo recht het gat in, onder de Beukwilg wat dus een tunnel bleek te zijn. Verbaasd krabbelde ik overeind. Terwijl ik zuchtte. Zo kon het ook. Geweldig. Ik zag er echt niet meer uit! Ik keek even naar mijn T-shirt en glimlachte. Ach ja. Risico van het vak. Ik hoorde stemmen en sloop erop af. Ik hoorde geblaf en versnelde mijn pas. Ik stond echter doodstil toen ik de scène nog eens goed bekeek, waar ik in was beland. Dit kon niet waar zijn. Mijn gezicht had een schok van horror, voordat ik iemand mijn handen voelde vastnemen en me op de grond dwong. Mijn knieën deden pijn door de kracht die mijn overvaller op mijn schouders zette. Ik staarde verbaasd naar James die vastgebonden in een hoekje van de kamer zat en me doodongerust aan keek.

duffie

Heey xDD

Oke drie reacties xDD
Uhum ...
Ik ga nu maar posten voor Nicole me de nek omwringt xDD
I love:
Addiie (Ben je niet vergeten! na!),
Nicole1991,
MuisS!

En hier is het! Een beetje vaag enzo xDD Maar dat heldert wel weer op bij het stukje hierna!
ly!
x
-_________________________________________________________-

**James**

Verdomme. Ik had haar toch gezegd om terug te gaan? Ik draaide met mijn ogen. Vrouwen en hun koppig karakter, dacht ik sarcastisch. Love them. Ik stompte even met mijn hoofd tegen de muur, toen ik zag dat Lily tegen de grond aangedrukt werd.
“Wat hebben we hier?” vroeg een hoge, kille stem. Ik vernauwde mijn ogen. “Een vriendinnetje van je Potter?” vroeg de stem geamuseerd. Ik negeerde hem en bleef recht naar Lily kijken. Ik probeerde haar duidelijk te maken, dat ze haar toverstok moest gebruiken. Niet dat ik daar zo goed in slaagde hoor… Ze had niets door en haar ogen spuwde vuur. Ze keek Voldemort vol woede aan. Hmm. Hij gaat het nog zwaar hebben, dacht ik opeens iets vrolijker. Voldemort snoof, toen ik niet antwoordde. De man die Lily vast had giechelde wat, waardoor ik mijn aandacht wat beter op hem focuste. Onder zijn mantel uit zag je blonde plukken haar. Malfidus. Grr. Geweldig. Ik hoopte maar dat Sirius aan hen ontsnapt was… We waren nog maar net binnen of we werden al overmeestert. Ik bedoel. Ik werd overmeestert. Ik zuchtte. Ik hoorde iemand huilen. Remus! Volledig vergeten. Sirius zal daar wel zijn, stelde hij me gerust. Niets aan te doen. Als er gedempte voetstappen uit de hal komen, draai ik mijn hoofd naar Lily, die nog steeds op haar knieën geforceerd werd om daar te blijven zitten.
“Meester!” riep een overenthousiaste stem. “Ik heb haar!” Ik zag Voldemort, vanuit mijn ooghoeken, ook enthousiast reageren. Alsof het hem opwond ofzo. Volgens mij is hij echt knetter. Een psychopaat, zei ik je.
“Goed gedaan Zwarts,” prees Voldemort de vrouw die net binnen kwam, voordat ze Jilla op de grond zwierde. Met een kreun bleef deze liggen. Ze keek echter wel verbaasd op, toen ze Lily en mij zag. Ik keek haar moordend aan. Het was allemaal haar schuld. Mijn ogen dwaalden af naar de Dooddoener die Jilla hier naar binnen had gesleurd. Bellatrix Zwarts. Oeh. Sirius gaat blij zijn, dacht ik sarcastisch. Bellatrix boog, voordat ze voor mijn voeten op de grond spuugde. Ik draaide met mijn ogen. Hoe cliché. Ik hoorde nog wat gehuil en boven wat stommelen. Ik slikte. Remus. Ik keek bezorgd naar boven. Hoe zou hij het maken?
“Wat is dat? Hé? Ga kijken. Zwarts! Malfidus!” commandeerde Voldemort. Nu bleven we, Lily en ik, alleen met hem over. Oh. Geweldige date gaat dat worden.
“Potter,” siste Voldemort, terwijl ik traag opzij keek. Ik moest me nog inhouden om geen ‘Had je wat?’ te brullen.
“De enige… nog levende Potter,” grijnsde Voldemort.
“Je bent wel tevreden met jezelf hé?” snoof ik. Man. Toch. Die moest zijn ego eens na laten kijken. Oké. Ik ben erg. Maar hij? Hij breekt echt alle records. De grijns op Voldemorts gezicht verdween. Hij vernauwde zijn ogen, die even een flash van rood licht hadden.
“Denk je dat je het zou kunnen halen tegen mij? Tegen Heer Voldemort, Potter?” vroeg hij ontzet. Ik draaide nog een keer met mijn ogen. Sjeezes. Hij is ook maar een tovenaar hoor. Maar volgens mij heeft hij die nieuwsflits gemist.
“Tuurlijk dat,” zei ik nonchalant.
“Dus je wilt met me duelleren?” vroeg Voldemort grijnzend. Ik snoof. Niet dat ik heel verontwaardigd was hoor. Ik had gewoon wat meer tijd nodig om die hersencellen van me te laten werken. Ik grijnsde toen ik op een plan kwam en knipoogde even vluchtig naar Lily.
“Ben je doof?”
“Hoe durf je?” vernauwde Voldemort met zijn ogen. “Ik ga genieten van je dood, Potter.” grijnsde hij, voordat hij me met een zwiep van zijn toverstok los liet. Ik krabbelde overeind en zag mijn toverstok op de grond liggen. Aan de andere kant van de kamer. Dan maar het voordeel van verassing creëren. Ik sloot mijn ogen even en niet veel later galoppeerde ik de kamer uit.

Ik keek om me heen. Ik zag hoe Bellatrix en Malfidus, Remus probeerden te kalmeren. Sirius deed echter helemaal niets. Die was gezellig zijn vacht aan het schoon lekken. Hij kwispelstaartte toen hij mij in zijn vizier kreeg. Ik hoorde Voldemort om zijn Dooddoeners brullen en grijnsde. Die waren nog wel even zoet met Remus. Remus had nu inmiddels al een grote schram veroorzaakt bij Bellatrix Zwarts, die nu hevig bloedde. Maanling was zo te zien buiten zichzelf van woede. Toen ze uiteindelijk wegrenden, rende hij achter hen aan. Mijn hertenogen werden groot. Lily! Ik spurtte naar beneden, viel de trap af, krabbelde overeind en racete achter Remus aan, die net een kamer binnen ging. Ik hoorde Sirius achter me aan rennen. Snel ging ik de kamer binnen en zag dat Remus in zijn woede, Lily gewoon voorbij was gelopen die in een hoekje ineen gedoken zat. Ik zag Voldemort nergens en keek verbaasd om me heen. Bellatrix verdwijnselde al snel, gevolgd door Malfidus. Ik keek Remus kalm aan, terwijl Sirius en ik voor Lily gingen staan. Ik keek even achterom. Had ik het dan toch goed gezien? Lily had haar toverstok vast en had een paar bloed vlekken. Ik hoorde Sirius blaffen, wat me weer tot de orde bracht. Remus huilde. Ik stapte op hem af en gaf hem een stoot met mijn hoofd. Hij keek me kwaad aan. Ik probeerde onschuldig te glimlachen, voordat ik de kamer uit rende. Bij Lily vandaan, jij, dacht ik venijnig. Ik leidde hem het Verboden Kot uit, recht het Verboden Bos in. Ik bleef wat met hem stoeien. Ik was er honderd procent zeker van dat Sirius goed voor haar zou zorgen. Lily. Mijn concentratie verzwakte even, waardoor Remus me overmeestert had. Ik maakte een soort-van-lachend-geluidje en probeerde hem terug te pakken. Maanling had hier echter al snel genoeg van en rende weg, richting het meer. Ik liet hem maar doen en spurtte snel terug richting de Beukwilg, waar ik Lily en Sirius al snel weer aantrof. Sirius in zijn mensengedaante en Lily lijkbleek. Bij hen aangekomen, veranderde ik ook weer in mezelf. Lily draaide zich naar me om en duwde haar wijsvinger in mijn borstkast.
“Wat deed jij twee zomers terug bij Jess’ thuis?” vroeg ze woedend. Ik trok mijn wenkbrauwen op. Twee zomers terug? Oh.
“Nou. Lily.”
“Niets te ge-Lily.” zei ze kwaad. Ik begon maar wat te zingen in mijn hoofd, terwijl ze verder raasde tegen mij.
“Oke. EVERS!” brulde ik nu ook. Lily keek me verbaasd aan en een beetje gekwetst. Mijn hart bloedde, maar als dat haar terug op Aarde bracht, dan moest het maar.
“Kunnen we naar binnen gaan?” vroeg ik rustig. Lily zuchtte en knikte, voordat ze het kasteel in rende. Ik vernauwde mijn ogen en Sirius klopte me op mijn rug.
“Ik blijf even hier. Bij Remus,” glimlachte hij, voordat hij weer in een hond veranderde en weg rende. Ik was oververmoeid. Waar ging Voldemort toch heen? Slenterend volgde ik Lily’s voorbeeld en ging het kasteel in.