Fantasy (3) - RPG [NIET VERWIJDEREN - wordt overgeplaatst]

TheKimKommer

Diego kijkt op bij de vraag van Caleigh en richt zich op dat wat er buiten afspeelt. Hij ziet niks, maar dat wil niet betekenen dat er ook niks is. Uit ervaring was Caleigh haar alertheid vaak gegrond. Voorzichtig gaat Diego op zijn hurken zitten en pakt zijn wand in zijn hand. Met een zachte spreuk laat hij het zwakke vuur doven. Met uiterste concentratie blijft Diego in het niets staren en hij probeert geluiden naast de regen op te vangen. Zijn vingers spannen zich wat aan rond zijn wand.
Een heldere flits verlicht even de lucht en Diego ziet de schim waar Caleigh over sprak. Resoluut richt hij zijn wand.

"Paralitis." zegt hij kort.

De flits uit zijn wand raakt doel en Diego blijft even stil zitten. Dan kijkt hij even naar Caleigh.

Catie · 01-2004/31-12-2009

Caleigh volgt de bewegingen van Diego en kijkt dan weer naar buiten. De heldere flits en de rode flits die volgen zorgen ervoor dat ze even haar ogen sluit. Als ze haar ogen opent kijkt ze naar Diego, die zijn hoofd net naar haar toedraait.

"Zullen we kijken wie het is..?"

Haar woorden komen er zacht en voorzichtig uit. Het weer is nog steeds erg slecht en als Caleigh eerlijk is ziet ze het niet zitten om te kijken wie het is en gewoon af te wachten. Maar ergens kan het net zo goed iemand van de groep zijn die hun is komen zoeken.

OOC:: Inspiratielozepost XD Uhm, Kelly, PG of Kim, jullie mogen beslissen wie 't is. Eventueel Yonas of Noelle. Zo niet, dan een wildvreemde XD Maar ik beslis niet XD

Pottergirl

OOC: Ik offer mezelf wel op [A]

NoÃ¨lle heeft het gevoel dat ze de goeie richting in gaan, en hoewel ze tegen de wind moeten vechten, tikt ze Yonas even op zijn schouders.

'Volgens mij moeten we daar heen!'

Met een paar voorzichtige stappen haalt ze hem in zodat zij voorop loopt. Ze loopt de richting op die ze bedoelt en ze kijkt om de zoveel tijd even om om te zien of Yonas er nog is.
Wanneer ze het idee heeft dat ze iemand hoort praten, blijft ze even stilstaan om beter te kunnen luisteren.

Dan, opeens, zomaar uit het niets, komt er een rode lichtflits op haar af, en raakt haar vol op haar borst. Ze valt verstijfd op de grond en kan zich niet meer bewegen. What the - ? Ze probeert te schreeuwen, maar al haar spieren zijn als het ware bevroren. In haar hoofd vloekt ze gefrustreerd. Wie zat daar en waarom was ze verlamd?

TheKimKommer

Diego knikt even bij de woorden van Caleigh, maar zijn blik is al weer strak naar buiten gericht. In de omgeving van waar ze nu zaten, wist je maar nooit wie je wel en niet tegen kon komen.. En of deze persoon die nu verlamd was, alleen of met een groep was.
Diego besluit om niet verder af te wachten en hij staat op, loopt de regen in. Iets wat verder ziet hij zijn resultaat van zijn spreuk op de grond liggen. Maar voor hij daar echt aandacht aan besteed, kijkt hij nog even snel rond. Door de regen is zijn zicht echter nog steeds beperkt en hij besluit om naar de verlamde persoon toe te lopen.
Al snel meent Diego een bekent persoon in degene die op de grond ligt te herkennen. Wanneer hij nog wat dichterbij is, ziet hij NoÃ¨lle/ Iets wat verschrikt, hurkt hij snel langs haar neer, legt zijn wand op haar arm en spreekt de tegenspreuk uit.

"NoÃ¨lle, wat doe jij hier in deze weersomstandigheden?"

Diego kijkt even rond en wacht totdat ze rechtop zit.

"Ben je alleen?"

Maar net op het moment dat hij dat zegt, ziet hij van rechts nog wat bewegen. Weer richt hij zijn wand, maar nog voordat hij ookmaar iets uit kan spreken, herkent hij in het tweede gestalte Yonas.

Pottergirl

NoÃ¨lle doet verwoede pogingen om overeind te komen of geluid te maken, maar niets wil. Gefrustreerd wacht ze af. Wanneer dan een gestalte dichterbij komt, begint ze even angstig te worden. Wie weet wat er allemaal in deze bergen rondloopt? Ze wil er niet aan denken.
Een grote golf van opluchting gaat door haar heen wanneer ze ziet dat het Diego is. Maar meteen daarna is ze verontwaardigd. Waarom had hij haar verlamd? Dan realiseert ze zich dat ze zichzelf net antwoord heeft gegeven door zich angstig af te vragen wat er door deze bergen rondloopt. Hij dacht vast dat ik Ã©Ã©n of andere vreemde persoon was ofzo.

Wanneer Diego de tegenspreuk uitspreekt, komt ze stijfjes overeind. Haar spieren doen zeer en haar hoofd ook - ze was met haar hoofd op de grond gekomen toen ze stokstijf op de grond viel. Terwijl ze over haar achterhoofd wrijft, luistert ze naar wat hij zegt.

'Jullie zoeken natuurlijk! Is Caleigh hier ook in de buurt?'

Als Diego vraagt of ze alleen is, schud ze haar hoofd, maar dan ziet ze dat Diego al gezien heeft dat Yonas er ook is.

jilly-ann

Elisa loopt heen en weer de grot door. Ze merkt wel dat de paarden onrustig worden en soms doet ze wanhopige pogingen om ze rustig te maken, als dit dan gelukt is worden ze weer onrustig dus staakt ze haar pogingen op een gegeven moment.
'Waar blijven ze nou,' zegt ze bezorgd. Elisa die zich nooit zorgen heeft gemaakt, maar zich nu ineens zorgen om totale vreemden. Niet totaal vreemd maar ze kent ze niet lang genoeg om ze vrienden te noemen. Ze weet wel dat ze moet blijven maar ze maakt zich zorgen. Gelukkig is Gerard er nog. 'Pas jij op de paarden dan ga ik ze wel zoeken, stel je voor dat er wat gebeurd is.'
Elisa wacht echter niet op antwoord en begint het pad te lopen waarvan ze vandaan kwamen. Ze weet eigenlijk niet waarom ze eigenlijk gaat maar ze voelt zich in die grot ook niet op haar gemak. Telkens de vraag die door haar heen gaat of er niet wat gebeurd is? Nee Elisa wil dan liever zelf gaan zoeken.

Catie · 01-2004/31-12-2009

Caleigh kijkt naar Diego als hij opstaat. Ze weet niet precies hoe ze moet reageren en blijft zitten. Caleigh die kan niet echt goed volgen wat er buiten gebeurd, maar het feit dat ze nu alleen is benauwd haar nogal.

Langzaam en met moeite lukt het haar om op te staan en zoekt steun bij de muur. De pijn in haar benen is minder dan voorheen, maar nog steeds zou ze het liefst meteen gaan zitten. Toch doet ze het niet en ze bijt op haar lip om even door de pijn heen te bijten. Dan loopt ze langzaam in de richting waar Diego is gelopen. Het kost haar meer moeite dan ze had verwacht en als ze Diego herkent is ze blij dat ze niet al te ver meer hoeft. De regen slaat in haar gezicht en als ze naast Diego staat probeert ze de pijn te verbergen.

Maar als ze Noelle ziet kijkt ze haar verbaasd aan. En als ze opzij kijkt ziet ze Yonas. Wat doen hun hier?

"Wat doen jullie hier?"

Verbazing is in haar stem te horen en even is ze vergeten dat bijna alles in haar lichaam pijn doet. Misschien maar goed ook. Ze kijkt Noelle aan, wachtend op antwoord.

Kelly Griffel

Yonas schrikt als hij Noelle op de grond ziet vallen en vraagt zich af wat er hier in hemelsnaam aan het gebeuren is, het is net alsof ze geen geluk mogen kennen met deze groep. Hij zucht en raakt gefrustreerd door de aanhoudende storm. Als hij Diego opeens ziet aankomen, slaakt hij een zucht van verluchting, waarschijnlijk had hij Noelle aangezien voor het een of ander dier of wat dan ook.

"WAAR IS CALEIGH?" probeert hij over de storm te schreeuwen.

Als hij haar dan opeens ziet aankomen, word hij een beetje rustiger. Als hij hoort dat ze vraagt waarom ze hier zijn, schreeuwt hij terug:

"JULLIE ZOEKEN, NATUURLIJK!"

Hij word even kwaad, het is niet omdat ze hem (nog) niet vertrouwen, dat hij dat vertrouwen niet waard is. Hij wijs gepikeerd naar de richting waar de grot is en gebaard om samen terug te lopen.

Pottergirl

NoÃ¨lle wil net Caleigh antwoorden wanneer Yonas dat al doet en ze knikt even. Ze wrijft nog eens over haar achterhoofd - de rotsen waren hard. Ze gaat voorzichtig staan en hoewel ze een beetje licht in haar hoofd is, knikt ze nogmaals als Yonas gebaart om terug te lopen.

Ze heeft het helemaal gehad met de storm. Ze is doorweekt tot op het bot, heeft last van haar spieren en haar hoofd en ze heeft honger. Verder is ze ongerust over de rest want ze weet niet hoe het met hen verder is gegaan. Wanneer ze het pad over struikelen ziet ze opeens in de verte een schim en ze tikt Yonas, die voorop loopt, even op zijn schouder. Zonder iets te zeggen wijst ze naar de schim ergens voor hen op het pad. Het lijkt alsof de schim hun kant op beweegt.

TheKimKommer

Diego kijkt op wanneer hij de stem van Caleigh hoort. Dat ze zelf heeft gelopen doet hem even glimlachen, maar toch bekijkt hij haar dan met bezorgde blik.
Wanneer dan Yonas aangeeft waar de anderen zijn, loopt Diego naar Caleigh toe.

"Wil je zelf lopen, of heb je liever dat ik je het stuk naar de grot toe draag?"

Vanuit zijn ooghoek ziet hij Yonas en NoÃ©lle alvast een stukje verder lopen.

Catie · 01-2004/31-12-2009

Caleigh heeft het gevoel dat Yonas niet echt vrolijk is als hij zegt dat ze hun zoeken. Als hij terug wijst naar een plek kijkt ze naar Diego. Zijn vraag doet haar twijfelen. Het liefst wilt ze zelf lopen. Doen alsof er niets aan de hand is, maar ze heeft geen idee of ze dat vol kan houden.

"Ik weet het niet... Maar onze spullen staan nog daar."

Ze gebaart even naar de inham waar ze zaten. Ze kijkt even naar Yonas en Noelle die langzaam al verdwijnen. Dan kijkt ze naar Diego.

"Ik weet niet of ik het volhoud om zoveel te lopen... Maar ik wil niet dat ze het merken..."

Ze bijt even zachtjes op haar lip. Zelfs normaal staan doet al gewoon pijn, meer dan ze wilt toegeven en laat zien.

jilly-ann

Elisa probeert zichzelf eerst zoveel mogelijk te beschermen tegen de regen door haar handen voor zich te houden. Al snel is ze kletsnat en staakt ze haar pogingen. Een paar keer merkt ze bijna van het pad af te raken omdat ze niks kan zien. Ze pakt haar toverstok. "Lumos." Nog een tijdje loopt ze door en ze merkt dat ze al wat beter ziet dankzij haar toverstaf. Tot ze ineens twee schimmen in de verte ziet. Caleigh had gelijk. Er waren vreemde firguren in dit gebergte. "Nox," mompelt ze snel. Daarna staat ze stil en tuurt in het donker, met haar toverstik gereed. De koude wind snijd in haar gezicht, maar nu ze weet dat er belangrijkere dingen zijn deert het haar niet zo zeer.

TheKimKommer

Diego knikt even. Snel loopt hij terug naar de inham, pakt de spullen en gooit de tassen over zijn schouder. Dan loopt hij terug naar Caleigh. Even laat hij zijn hand over haar wang glijden.

"Leun op me, zoveel als je kan en wilt.. En als het niet gaat, zeg het dan.. Dan verzinnen we wat anders.."

Zo goed en kwaad als het gaat, loopt Diego samen met Caleigh langzaam achter de schimmen van Yonas en NoÃ¨lle aan. Ondanks dat Diego merkt dat het Caleigh meer zeer doet dan dat ze wilt laten merken, doe thij net of hij het niet in de gaten heeft. Dit was iets wat Caleigh zelf moest bepalen.

Catie · 01-2004/31-12-2009

Caleigh knikt bij wat Diego zegt. In het begin probeert ze nog weinig op Diego te lopen, maar eigenlijk na een paar stappen begint ze al meer op Diego te leunen. 'Het lukt je niet. Zo erg is het ook weer niet!' Spreken haar gedachtes. Eigenlijk wilt Caleigh niet luisteren, maar dit kan ze gewoon niet langer volhouden en ze stopt. Ze kijkt Diego aan en schud even met haar hoofd.

"Dit kan ik niet. Het is te zwaar voor me."

Caleigh vind het niet leuk dat ze nu gewoon opgeeft. En ze is maar even blij dat het regent, want dan zou het misschien wat minder opvallen dat ze er niet blij mee is.

*Merenwen* · Beginnend Tovenaar Verdiend: 108 Sikkels

Voor een hele lange tijd blijft Gerard stil. Hij heeft geen zin om zich met de rest te bemoeien en irriteerd zich ook nog een mateloos aan het weer. Regen gaat nog maar dit hele stormgedoe had hij liever niet.

Terwijl ze het rotsachtige gebied inlopen kijkt hij om zich heen. Hij herkent het wel maar kan zich er maar weinig van herinneren. Langzaam naderen ze de grot en terwijl iedereen 'druk' bezig is bekijkt Gerard de grot. Grotten waren niet echt zijn favorieten schuilplekken maar aan het weer buiten te zien had hij geen keus.

Wanneer NoÃ¨lle tegen hem begint te praten kijkt hij verbaasd op. Hij dacht nog steeds dat ze helemaal giddy ponyraces organiseerde en de omgeving ontdekte. Dan merkt hij pas dat inderdaad Diego en Caleigh er niet zijn. Voordat hij ook maar iets kan antwoorden op NoÃ¨lle's vraag is ze weg. Misschien ook maar goed want Gerard wilde haar zeggen dat het geen goed idee was wat waarschijnlijk toch verkeerd zou worden opgevat. Alsof je hun twee kunt vinden in dit weer, daarnaast is het eerst een zelfmoordmissie dan reddingsmissie en heeft Diego vast de situatie onder controle. Wie weet, misschien wilde ze gewoon alleen zijn.

Hoe je het ook wend of keert. Iedereen is op zoek naar hen en Gerard vind het meer dan okÃ©. Voor het eerst in een lange tijd is hij echt alleen en gaat hij languit tegen de rotswand zitten.

Hahah, ik heb al een paar keer tegen Cattela sorry gezegd maar nu ook bij deze. Ik was namelijk op vakantie en was het vergeten te zeggen. Ik ben er nu wel weer maar ik heb het wel enorm druk ;__;