Fantasy (3) - RPG [NIET VERWIJDEREN - wordt overgeplaatst]

Pottergirl

NoÃ¨lle heeft niet door dat Caleigh en Diego achterop raken, maar concentreert zich op de schim in de verte. Even flikkert er een lichtje, maar dat is ook al snel weer uit. NoÃ¨lle besluit het zekere voor het onzekere te nemen en ze houdt haar wand verdedigend voor zich uit terwijl ze telkens een beetje verder schuifelt over het glibberige bergpaadje. Wanneer ze dichterbij komt, schraapt ze even haar keel (ze begint schor te worden van het geschreeuw).

'Wie is daar?' roept ze.

Ze loopt gestaag verder en dan realiseert ze zich dat ze vlakbij de grot is waar als het goed is de rest zat. Ze knijpt haar ogen een beetje dicht om ze te beschermen tegen de regen en probeert in beeld te krijgen wie daar voor haar loopt. Dan heeft ze pas door dat het Elisa is. Opgelucht laat NoÃ¨lle haar wand zakken. Met iets zelfverzekerde stapjes loopt ze naar Elisa toe.

'Elisa!' roept ze. 'Ik ben het, NoÃ¨lle!'

Dan pas kijkt ze achterom om te zien waar de rest is. Yonas kan ze zien, een eindje achter zich, maar Caleigh en Diego kan ze zo niet zien. Dat kan natuurlijk door de regen komen... Toch is NoÃ¨lle niet helemaal zeker van haar zaak. Straks zijn ze weer achtergebleven. Dan zucht ze even. Nou ja, ze weten in ieder geval welke kant ze op moeten. Hopelijk kunnen we ze dan straks zien lopen.

Ze glimlacht zo goed en zo kwaad als het gaat even naar Elisa.

'We hebben Caleigh en Diego gevonden, maar ik leg de boel wel uit als we terug in de grot zijn!' schreeuwt ze naar Elisa.

Ze wenkt in de richting van de grot en kijkt dan even hopeloos omhoog. Wanneer houd die storm nou eens op?

TheKimKommer

Diego knikt slechts en tilt Caleigh dan voorzichtig op. Met haar armen om zijn hals en zijn handen stevig rond haar heen besluit hij dat dit voor Caleigh de meest comfortabele positie is. Voordat hij begint met lopen, glimlacht hij even kort.

"Dit had ik me er toch niet bij voorgesteld, de keer dat ik je dan zo mag dragen."

De regen blijft met bakken naar beneden komen, maar Diego merkt dat de storm langzaam afneemt. De wind is minder en de bliksem is veel verder weg.
Zo goed en kwaad als het gaat probeert hij wat bij te komen met de andere twee.

Catie · 01-2004/31-12-2009

Caleigh laat zich door Diego optillen en zorgt ervoor dat ze hem stevig vasthoud. Zijn opmerking zorgt ervoor dat ze niet weet hoe ze moet reageren. Dus ze reageert niet en blijft stil.

Als ze even later allemaal bij de grot aankomen merkt Caleigh dat de storm ook al afneemt. Als ze in de grot staan weet ze niet zo goed wat ze moet zeggen of doen, aangezien Diego haar nog steeds vastheeft.

Nog steeds zwijgt ze.

OOC:: Lol, ze is stil XD Iedereen is weer in de grot, wel zo gemakkelijk ^^
En Merreper. Het maakt niet uit hoor ^^ Kan gebeuren!

Kelly Griffel

Yonas komt eindelijk aan in de grot en droogt meteen zijn kleren met zijn Wand. Hij glimlacht even opgelucht en loopt meteen naar NeverMore, die blij briest als hij aankomt. Zo te zien is hij redelijk rustig gebleven en dat maakt hem wel blij.

Hij voelt zich wel erg moe en nadat hij even een appel opeet, rolt hij zich op en valt vrijwel onmiddellijk in slaap.

Catie · 01-2004/31-12-2009

[....]

Caleigh heeft die nacht weinig geslapen. Nadat de storm weer even was gaan liggen was hij later weer hard verder gegaan. Een kans om verder te reizen hebben ze dus niet gehad.

Caleigh kijkt even naar iedereen die nog slaapt en langzaam schuift ze wat van Diego weg. Voorzichtig gaat ze staan en zoekt eerst even steun bij de wand van de grot. Ze voelt dat de pijn in haar benen weer een stuk minder is en zucht even opgelucht. Als ze geluk heeft kan ze straks gewoon lopen. Nog wat voorzichtig loopt ze naar de uitgang van de grot en kijkt naar de lucht. De lucht is helder blauw, vandaag kunnen ze verder reizen naar Cinn.

Caleigh kijkt even naar haar benen. De schaafwonden zitten er nog steeds, maar ze zouden wel helen. Zachtjes zucht ze. 'Waarom ben ik het altijd?' vraagt ze zichzelf af.

OOC:: De volgende dag. Wake Up Sunshines! XD
Onthouden jullie wel dat Caleigh broek is gescheurd :')

Pottergirl

Zodra NoÃ¨lle terug was gekomen in de grot was ze bijna onmiddellijk in slaap gevallen tegen Asfaloths flank. Ze was schor, doodop en zeiknat. Ze zou de volgende ochtend wel verder kijken.

[...]

NoÃ¨lle wordt wakker omdat ze het ijskoud heeft. Ze rilt en staat langzaam op om vervolgens te merken dat ze bijna overal spierpijn heeft en ze vreselijk last van haar keel heeft. Ze loopt zachtjes een paar rondjes door de grot om zichzelf op te warmen maar wanneer dat niets helpt, kijkt ze even naar buiten om te zien of de zon schijnt. De storm is weggetrokken en de lucht is helder. De zon staat nog laag bij de horizon dus daar heeft ze ook niet zoveel aan. Als ze dan Caleigh ziet staan, loopt ze even naar haar toe, al kuchend.

'Hey,' zegt ze. Tenminste, dat was de bedoeling. In plaats van dat er een bescheiden 'hey' uitkomt, hoort ze alleen wat gefluister en gepiep.

Ze schraapt even geÃ¯rriteerd haar keel, maar dan begint ze te hoesten. Na een korte maar hevige hoestbui wrijft ze de tranen uit haar ogen en probeert ze het nog eens.

'Sorry, ik denk dat dat geschreeuw van gisteren m'n stem niet veel goed heeft gedaan,' fluistert ze dan.

Let's face it, denkt ze. Ik ben m'n stem kwijt. Eigenlijk was het best lachwekkend. Beetje jammer dat ze ook zo'n spierpijn had. Maar ze grijnst even naar Caleigh.

'Hoe is het met jou?'

Catie · 01-2004/31-12-2009

Caleigh kijkt wat verbaasd op als ze plotselign Noelle hoort. Ze weet niet zo goed wat te doen of te zeggen als Noelle hoeft en als ze zegt dat het schreeuwen van gisteren haar stem weinig goeds heeft gedaan glimlacht ze flauw. De vraag van Noelle maakt haar even stil.

"Het kan beter," momeptl ze na een kleine stilte.

Ze kijkt even naar Noelle en dan weg.

"En met jou? Erop na dat je stem zo is."

Pottergirl

NoÃ¨lle luistert naar Caleighs antwoord en knikt eventjes. Ze had ook niet verwacht dat Caleigh zich super voelde. Wanneer Caleigh de vraag terugkaatst grinnikt ze eventjes - een schor gepiep is het resultaat.

'Ik heb het koud en ik heb spierpijn, maar voor de rest gaat het prima hoor,' fluistert ze.

Ze kijkt even om om te zien of de rest al wakker is, maar dat ziet er niet zo naar uit. Dan draait ze zich weer naar Caleigh.

'Ik ga even wat warmers aantrekken,' fluistert ze dan, en met een kleine glimlach loopt ze zachtjes terug naar Asfaloth en haar tas.

Ze haalt een warme cloak uit haar tas, maar realiseert zich dat die natuurlijk ook helemaal doorweekt is. Ze gromt even, pakt haar wand en zorgt er met een spell voor dat de cloak kurkdroog is. Dan slaat ze de cloak om en gaat tegen Asfaloth aanzitten met haar knieÃ«n opgetrokken in de hoop dat ze het wat warmer krijgt.

Catie · 01-2004/31-12-2009

Caleigh knikt als ze Noelle hoort. Zelf blijft ze nog een tijdlang naar buiten kijken. Heel langzaam wordt de pijn weer wat erger maar ze negeert het. 'Stel je niet zo aan!' Ze zucht even zachtjes en draait zich dan om. Nog steeds slaapt iedereen. Langzaam loopt ze terug naar waar Diego ligt.

Als ze bij hem is gaat ze langzaam zitten en trekt haar benen zachtjes op. Ze pakt zijn hand vast en kijkt een beetje naar de grond. Ze wete niet zo goed wat ze moet doen. Ze hoopt gewoon dat ze zo snel mogelijk weg kunnen.

OOC:: Oke, nu mag de rest ook wakker worden :')

*Merenwen* · Beginnend Tovenaar Verdiend: 108 Sikkels

Zo langzaam wordt iedereen wakker en daardoor opent Gerard ook rusitg zijn ogen. Zo lang heeft hij nog nooit geslapen en op zich beviel het hem wel. Alhoewel hij het niet zo enorm leuk vind als hij ziet dat niet iedereen zo fris als hem uitziet.

Hij hoort en ziet dat zowat iedereen sinds gisteravond wel iets heeft. Hij heft zich langzaam overeind en stommelt overeind. Na een uitgebreide gaap hoort hij voor het eerst weer zijn maag echt rommelen. Normaal heeft hij er niet enorm last van maar nu heeft hij toch wel erge trek. Hij geeft zijn lange slaap de schuld ervan en wil naar buiten lopen om te zien waar ze nu eigenlijk beland waren.

Inplaats daarvan botst hij bijna tegen NoÃ¨lle en Caleigh op als hij niet uitkijkt waar hij loopt terwijl hij in zijn ogen wrijft. Hij stopt en glimlacht zwak en slaapdronken naar hun twee.

"Goeiemorgen."

blehhhh inspiratieloos ;__;

TheKimKommer

Diego opent zijn ogen en wanneer hij er met zijn handen door wilt wrijven, ontdekt hij dat iemand een hand vast heeft. Hij kijkt op en glimlacht wanneer hij Caleigh ziet. Het gelaat van Caleigh maakt een wat sombere indruk, maar Diego kan zich dat enigzins voorstellen na de situatie van de avond ervoor. Hij gaat rechtop zitten en duwt een kus op haar hand.

"Goede morgen, mijn schone Dame."

Zijn blik glijdt even naar buiten en hij ziet dat de storm is gaan liggen. Ook Gerard en NoÃ¨lle zijn al wakker, alleen Yonas en Elisa zijn nog niet op.
Dan richt hij zich weer tot Caleigh.

"Hoe gaat het nu met je?"

Catie · 01-2004/31-12-2009

Caleigh kijkt op als Diego haar een kus op haar hand geeft en glimlacht wat licht. Als hij vraagt hoe het met haar gaat is ze even stil. Dan haalt ze haar schouders lichtelijk op. Wat kan ze er eigenlijk op antwoorden?

"Wel wat beter," zegt ze dan na de kleine stilte.

Ze kijkt even naar buiten en dan weer naar Diego.

"Lopen gaat al beter. Dus waarschijnlijk zal het wel lukken om straks zonder verder oponthoud verder naar Cinn te reizen."

Ze glimlacht en schuift wat naar Diego toe. Moeheid is in haar ogen te lezen, maar ze wilt er zelf niet aan toegeven.

"Heb je lekker geslapen?"

Pottergirl

NoÃ¨lle loopt net terug naar Caleigh omdat ze doorheeft dat in beweging blijven toch een betere manier is om het warm te krijgen, maar dan staat Gerard ineens voor haar neus. Als hij slaapdronken glimlacht, moet ze even lachen.

'Jij ook een goede morgen,' fluistert ze.

Ze grijnst even. Wat klinkt haar stem toch ongelooflijk idioot zo.

[...]

De lucht is zo totaal anders dan de dag ervoor dat NoÃ¨lle bijna niet kan geloven dat er gisteren zo'n gruwelijke storm heeft gewoed. Het enige bewijs is de hoeveelheid water die zich op hun pad heeft verzamelt.
NoÃ¨lle leid Asfaloth aan de teugels over het smalle bergpad, dat nu geleidelijk weer begon te dalen. Ze waren nog steeds op weg naar Cinn en NoÃ¨lle hoopte dat ze er snel kwamen. Het was niet zo dat ze zat was van het reizen - absoluut niet. NoÃ¨lle hield wel van dat nomadenbestaan. Maar ze had nu behoefte aan nieuwe kleren. Als ze in Cinn aankwamen ging ze meteen een warme cloak kopen, want deze was af en dun en ze had het nu ontzettend koud.

OOC: Ik heb Caterds toestemming om door te spoelen :')

TheKimKommer

Wanneer de reis naar Cinn wordt voortgezet, blijft Diego in de buurt van Caleigh lopen. De dalende weg geeft langzaam zicht op het doel. Diego herinnert zich de laatste keer dat hij in Cinn was niet zo heel goed meer, maar de stad kende hij goed. Er was hier altijd veel ruimte om zaken te doen en de stad had verschillende mogelijkheden voor vermaak en vertier. De laatste optie doet hem even onbewust glimlachen.

Langzaam maar gestaag komt de groep aan het einde van het kleine pad en eindigen ze op het handelspad dat hen richting Cinn zal doen leiden.
Diego kijkt even naar Caleigh, en hij beseft dat ze zich enorm goed heeft gehouden op de weg naar beneden. Een gevoel van trots en het besef dat ze bij hem hoort vult hem en hij glimlacht.

"Vanaf hier, mijn Dame, is het allemaal zo voorbij."

Catie · 01-2004/31-12-2009

Caleigh zorgt er constant voor dat ze voorzichtig het pad naar beneden loopt. Als ze uiteindelijk dan weer op het normale pad komen voelt ze een opluchting. Als Diego dan wat zegt glimlacht ze flauw. Ze weet niet precies wat ze moet zeggen en kijkt hem nog even met een glimlach aan. Daarna concentreert ze zich weer op de weg.

Als ze uiteindelijk na een paar uur in Cinn aankomen is Caleigh opgelucht dat ze de hele tijd heeft kunnen lopen. Het enige wat ze nu nog moesten doen was een goede herberg vinden.

"Ik stel in ieder geval voor dat we niet dezelfde herberg nemen als de vorige keer. Maar ik heb geen idee waar alles hier zit, dus diegene die een herberg uit wilt kiezen, ga je gang."

Ze glimlacht wat flauw. Na de afgelopen twee nachten is ze blij dat ze eindelijk weer in een goed bed zal slapen. Ze kijkt even naar Diego en glimlacht.