Fantasy 2 (2) - RPG [niet verwijderen!]

TheKimKommer

Met elke stap die Diego verzet, voelt hij hoe het onbegrip voor het gedrag van Caleigh veranderd in woede. Hij beseft dat het een opstapeling was van kleine dingen, maar dat ze samen voor hem genoeg waren. Het gevecht dagen geleden in de herberg was het begin geweest. En hoewel ze er over gesproken hadden, was het niet opgelost.
Kwaad schopt hij tegen een tak aan en links van hem ziet hij twee konijnen wegschieten. Snel richt hij zijn wand en in zijn woede sist hij;

"Avada Kedavra."

Een groene flits en een van de twee konijnen valt dood neer. Diego loopt ernaartoe en neemt het dode beestje mee. Dan loopt hij verder en de regen begint langzaam wat te minderen.
De afgelopen dagen hadden Caleigh en hij elkaar om beurten genegeerd en ondanks dat het de situatie geen goed had gedaan, had het hem ook niet verslechterd. De woorden van wat eerder gingen weer door zijn hoofd en de manier waarop ze naar hem had gekeken. Zijn vingers om zijn wand verstrakken bij de herinnering en zijn lippen persen zich op elkaar. Hoe durfde ze hem zo belachelijk te maken in het bijzijn van de rest.
Diego schudt met zijn hoofd om de gedachte even los te laten. Hij mocht en kon geen beslissingen maken in deze woedde.

Pottergirl · Geplaatst: Di Apr 01, 2008 20:26

Moyra luistert geïnteresseerd naar Caleighs verhaal - niet zozeer omdat ze zich het lot van Caleigh zoveel aantrekt, maar meer omdat ze als het erop aankomt een echte roddeltante is en echt smult van verse nieuwtjes. Niet dat ze die dan ook meteen doorvertelt, maar ze vind het gewoon leuk om te weten wat er allemaal gebeurd.

Als Caleigh haar verhaal af heeft gemaakt voelt Moyra zich bijna verplicht om Caleigh, zoals het een echte vriendin betaamt (of ze dat zijn is een tweede, never mind), een knuffel te geven. Dit doet ze dan ook. Hoewel haar lichaam zeer doet buigt ze zich voorover en slaat ze haar armen om Caleigh heen. Ze aait haar even over haar rug en dan trekt ze zich weer terug.

'Meid, het spijt me echt voor je. Maar zoals ik al vaker heb gezegd; mannen zijn waardeloos. Het is gewoon beter voor je om niks met ze te maken te hebben, dan kunnen ze je ook niet pijn doen.'

Ze glimlacht lichtjes bij deze naar haar insziens wijze woorden en ze wacht op Caleighs reactie.

Catie · 01-2004/31-12-2009

Caleigh is even verbaasd als Moyra vanuit het niets haar een knuffel geeft. Nog wat verbaasd zwijgt ze en luistert ze naar de woorden van Moyra. Ze zucht even.

"Makkelijker gezegd dan gedaan... Om een of andere reden lijk ik constant met ze in aanraking te komen." zegt ze uiteindelijk.

Ze zwijgt even. Ze weet niet precies wat ze moet doen, ja ze moest met Diego praten, maar nu was dat niet echt wat ze wilde. 'Maar als je blijft zwijgen krijgen jullie alleen maar een grotere ruzie... bedenkt ze zichzelf. Ze zucht nog een keer en staat uiteindelijk op.

"Bedankt dat je luisterde, maar ik ga even wat lopen. Misschien lukt het me dan om te besluiten wat ik ga doen."

Ze glimlacht nog even naar Moyra en loopt dan het bos in. Terwijl ze nadenkt over de situatie van net, met de slang, probeert ze te bedenken of ze iets fout had gedaan. Wat er was gezegd blijft door haar hoofd spoken en uiteindelijk herinnert ze zich ahar eigenopmerking weer. De opmerking die richting de hele groep had moeten zijn... Ze vloekt even zachtjes. Wat was ze stom!
Ze let totaal niet op en als ze haar rechtervoet wilt neerzetten voelt ze hoe de grond onder haar voet verdwijnt en ze valt. Beduusd blijft ze even liggen en gaat dan moeizaam recht overeind zitten. Ze vloekt even grondig en kijkt om. Haar voet zat vast in een konijnenhol. Zachtjes probeert ze haar voet eruit te trekken en merkt meteen een stekende pijn in haar voet. Als ze plotseling luid gekraak hoort kijkt ze op. Langzaam pakt ze haar wand die naast haar ligt en zwijgt. Misschien was het Diego...?

"Diego? Ben jij dat?" vraagt ze, ietwat gespannen.

TheKimKommer · Geplaatst: Di Apr 01, 2008 21:24

Ondanks dat hij ondertussen meerdere konijnen van hun leven heeft beroofd, weet Diego zichzelf nog steeds niet tot orde te roepen. Het enige waar hij telkens op terug lijkt te komen is de gedachte; 'hoe haalt ze het in haar hoofd.'
Met in zijn ene hand een bosje konijnen en in zijn andere een wand, besluit hij dat ondanks zijn woede, het rondlopen geen zin heeft en hij beter terug kan lopen naar de groep. Hij maakt een rechtsomkeers en stapt daarbij op een enorme houtten tak. Vrijwel daarop hoort hij een bekende stem zijn naam vragend roepen. Even twijfelt hij of hij antwoord moet geven, maar haalt dan diep adem.

"Ja.." Antwoordt hij dan.

Hij loopt in de richting van waar het geluid komt en als hij Caleigh heeft gevonden, blijft hij een paar meter van haar vandaan staan.

Catie · 01-2004/31-12-2009

Caleigh is opgelucht als ze de stem van Diego hoort. Liever een bekende dan een onbekende. als hij tevoorschijn komt en een paar meter bij haar vandaan blijft staan kijkt ze hem even zwijgend aan en zucht dan. Het lutk ahar eindelijk om haar voet los te trekken en nog net op tijd kan ze haar handen achter zich neerzetten zodat ze niet ligt, maar half zit. Met haar handen masseert ze licht over haar voet.

"Luister Diego..." zegt ze dan, ietwat zacht, "Ik weet niet precies wat er aan gaande is nu, maar we weten allebei dat het niet goed is... En ik denk niet dat we het daar nu over moeten hebben, maar op een rustigere moment.."

Ze kijkt langzaam op zodat ze hem aan kan kijken. Ze merkt dat ze het moeilijk vind.

"En wat er net gebeurde en wat ik zei.. Ik wil alleen dat je weet dat ik je niet wilde beledigen of wat dan ook..." zegt ze dan en ze slaat haar ogen neer, "Ik wilde het tegen de hele groep zeggen, maar het kwam verkeerd eruit. En dat spijt me.."

Ze kijkt hem weer aan en massert nog steeds zachtjes haar voet omdat die nog steeds pijn doet. Ze heeft geen idee hoe Diego zal reageren, maar dit was er tenminste uit en ze weet dat er nog veel meer uit moet.

TheKimKommer · Geplaatst: Di Apr 01, 2008 21:39

Diego haalt kort zijn schouders op bij haar woorden. Hij had toch al voor zichzelf besloten dat hij het nu nergens over zou gaan hebben. Ondanks dat ze haar excuus maakt, blijft er een gevoel vaan woede in hem hangen. Zij had mooi praten.. Het was de tweede keer geweest in korte tijd, iets wat hij nog nooit van iemand had geaccepteerd en hij wist niet goed of hij dat ook wel kon.

"Wat jij wilt.." Zegt hij dan uiteindelijk.

Hij stopt zijn wand in zijn zak en knikt in de richting van haar voet.

"Gaat het of heb je hulp nodig?"

Catie · 01-2004/31-12-2009

Caleigh zucht even zacht als ze Diego hoort. Ze haat het als hij van doe onverschillige antwoorden geeft, alsof het hem gewoon niets kon schelen. Eigenlijk wilt ze vragen waarom hij altijd zo onverschillig antwoordde, maar houdt haar mond als hij vraagt of het gaat of ze hulp nodig heeft.

"Hulp zou erg prettig zijn." zegt ze dan, "Ik denk dat ik mijn enkel verzwikt heb."

Ze wacht totdat Diego bij haar staat en pakt zijn hand aan zodat ze zichzelf omhoog kan helpen. Ze merkt meteen dat haar voet meer pijn doet als ze erop leunt en ze probeert op haar andere voet te steunen. Dan kijkt ze Diego aan.

"Zou je me voor nu alsjeblieft willen ondersteunen? Dan denk ik dat lopen beter zal gaan."

Ze kijkt hem aan en probeert haar stem zeker te laten klinken. Voor zichzelf is het aardig gelukt.

**Jalf** · The Musical Mod Verdiend: 0 Sikkels Woonplaats: HPF

Jessa kijkt verschrikt op. Arya staat in de tent en vraagt of ze iets kan doen. "Nee, nee... het gaat wel goed zo. Het beste is dat we wachten tot hij bijkomt. Dan kan ik vragen of hem nog iets mankeert. Zolang hij bewusteloos is gaat dat niet."
Ze vouwt de doek op en stopt die terug in haar tas. Ze wil Arya graag het één en ander over Vincent vragen, maar ze durft niet goed. Ze zucht en besluit zich er toch maar overheen te zetten.

"Je bent een voormalige geliefde van Vincent, nietwaar?" vraagt ze zachtjes.

TheKimKommer · Geplaatst: Di Apr 01, 2008 21:57

Diego knikt kort en stapt naar Caleigh toe om haar overeind te helpen. Als ze staat, leunt ze meer op één voet dan normaal. Hij knikt nogmaals en helpt haar door het bos heen, terug naar het kamp toe. Zijn gezicht blijft strak en verraad geen enkele emotie en als ze terug zijn bij het kamp heeft hij geen woord gesproken. Hij brengt haar naar de plek waar ze eerder ook had gezeten, wacht totdat ze zit en loopt dan naar het midden van het kamp. Daar gooit hij de konijnen neer en besluit dat zijn taak er voor nu wel opzit.

"Voor de liefhebber.." Zegt hij in het algemeen.

Dan loopt hij naar zijn tent, haalt zijn notitieboek uit zijn tas en loopt hiermee naar de boom vlak langs zijn tent. Diego gaat op de grond zitten, leunt tegen de boom aan en bladerd wat gedachteloos door het boekje heen.

Catie · 01-2004/31-12-2009

Caleigh zwijgt als Diego haar terughelpt naar het kamp. Hoewel ze wel wat wilt vragen doet ze het niet. Het feit dat hij niet sprak en dat zijn gezicht helemaal strak stond gaven haar geen goed idee. Als ze weer zit kijkt ze hem even aan.

"Dank je." zegt ze tegen hem.

Ze volgt hem met haar ogen als hij de konijnen neergooit in het midden van het kamp en als hij gaat zitten blijft ze nog even naar hem kijken. Dan zucht ze en trekt ze voorzichtig haar laars uit.

"Volgens mij kan ik beter mezelf voortaan stil houden, ik zet mezelf toch alleen maar voor schut." zegt ze dan tegen Moyra, "Ik kan niet eens meer normaal lopen zonder mezelf pijn te doen."

Ze kijkt even op naar Moyra en glimlacht flauw. Dan richt ze zich op haar voet en voelt er zachtjes aan. Haar voet voelt duidelijk dikker en pijnlijker aan dan voorheen en ze zucht even. 'Die is zeker weten verzwikt...' Gelijk erna bedenkt ze zich dat het maar goed is dat dit een van de weinige situaties is waarop ze echt is voorbereid en ze begint in haar tas te rommelen. Niet veel later heeft ze haar laars weer aan en heeft ze haar enkel verstevigd voor als ze moet lopen. Ze zucht even en leunt naar achteren tegen de boom aan. Dit soort momenten haat ze.

-harry potter- · 6e jaars Verdiend: 0 Sikkels Woonplaats: Wonderland

Arya knikt als Jessa zegt dat ze eigenlijk niets kan doen. Arya ging wat comfortabeler zitten en keek naar Vincent. Hij zag er zo vredig uit. Alsof hij gewoon rustig sliep in plaats van bewusteloos was. Toen Jessa haar vroeg of ze een voormalige geliefde van Vincent is, flitste haar blik even naar Jessa en staarde toen naar haar handen.

"Ja... " antwoordde ze zachtjes. Arya keek weer even naar Jessa. Ze begreep dat Vincent nu van Jessa hield en andersom ook. Arya zou er niets meer aan kunnen veranderen. Ze glimlachte even naar haar.

"Maar je moet weten dat dat helemaal voorbij is", voegde ze er nog aan toe terwijl ze weer naar Vincent keek.

Sirius_Black · Geplaatst: Wo Apr 02, 2008 19:45

Vincent kreunt even zachtjes en hij merkt meteen dat hij weer ligt. Hij knippert even met zijn ogen en als hij het eerste licht ziet komt de pijn terug in zijn rug. Met een verbeten blik kijkt hij om zich heen en hij ziet Arya en Jessa vlakbij.

Wa-waar ben ik? vraagt hij zich dan hardop af, zijn keel voelt droog en hij hoest even, ..water..

Hij houdt zijn hand op naar Jessa, en blijft haar zuchtend aankijken.

Pottergirl · Geplaatst: Wo Apr 02, 2008 19:48

Moyra kijkt op als Caleigh en Diego terugkomen - het ziet er niet naar uit alsof ze het goed hebben gemaakt. Moyra kijkt naar Caleigh die zich weer naast haar neerplantte, haar enkel verzorgend. Op Caleighs opmerkingen glimlacht Moyra licht sarcastisch.

'Het ligt niet aan jou, maar aan Diego. Geloof me, mannen zorgen voor niets anders dan ellende. Jij probeert het toch goed te maken? Hij reageert alleen maar bot op jouw goeie pogingen de boel weer voor elkaar te krijgen. Echt, het ligt niet aan jou Caleigh.'

Even laat Moyra haar hand op Caleighs schouder rusten en dan trekt ze die weer terug. Ze zucht en staart even voor zich uit.

'Ik ben echt blij dat ik niks meer te maken heb met mannen tegenwoordig. Ik heb echt een hekel aan ze.'

Haar stem komt van ver en ze blijft voor zich uitstaren, denkend aan vroeger tijden.

Catie · 01-2004/31-12-2009

Caleigh laat de woorden van moyra even tot zich doordringen en kijkt naar de grond. Hoewel de woorden erg aannemelijk klinken, tenslotte is ze nog steeds kwaad, weet ze dat het niet helemaal waar is.

"Waar iets gebeurd hebben twee schuld..." mompelt ze tegen zichzelf.

Ze zucht even en leunt met haar hoofd op haar knie. Ze heeft zelf ook schuld aan de spanningen tussen Diego en haar. Beide waren ze koppig en hoewel Caleigh haar koppigheid net wat opzij had proberen te schuiven leek het niet alsof het veel goeds had gedaan. Uiteindelijk leunt ze naar achteren, tegend e boom aan.

"Was het maar zo gemakkelijk, maar ik vrees dat het veel ingewikkelder is." zegt ze dan uiteindelijk, "Daarnaast kan ik een leven zonder hem mezelf nog amper voorstellen... Na alles wat we hebben meegemaakt.."

Ze realiseert zich dat ze een leven zonder hem zich ook niet wilt voorstellen. De maanden dat ze weg bij hem was geweest waren een hel geweest voor haar. Dan komt de plotselinge vraag naar boven en ze draait haar hoofd naar Moyra toe.

"Waarom heb je een hekel aan mannen? Er zijn altijd uitzonderingen toch..?" rvaagt ze dan.

**Jalf** · The Musical Mod Verdiend: 0 Sikkels Woonplaats: HPF

"Ja..." fluistert Jessa, "Dat weet ik. Vincent heeft me dat vertelt, de dag dat we je tegenkwamen." Arya is aardig, vindt ze en waarschijnlijk heeft ze echt van Vincent gehouden voordat hij haar verliet.

Dan hoort ze Vincent hoesten. Ze knielt bij hem neer. "Rustig maar," zegt ze zacht, "Je bent in de tent, we zijn nog steeds op dezelfde plek. Je bent flauwgevallen en Diego heeft je naar de tent gebracht."
Ze veegt het plakkerige, zweterige haar van Vincent uit zijn gezicht. "Alles komt goed..." fluistert ze, terwijl ze een fles water uit haar tas haalt en Vincent rechtop helpt.