[AF] The life and love of Lili and Draco

The lady of the lake · Geplaatst: Ma Nov 27, 2006 15:04

Veel leesplezier! Very Happy

Hoofdstuk 1
Dit was haar laatste optie, het laatste huis wat ze kon bezoeken. Al zoveel afwijzingen had ze gehad. Ze was te jong, te onervaren of er was al genoeg personeel. Als dit niet lukte wist ze het ook niet meer. Dan zou ze maar een baantje als keukenmeid moeten aannemen. Het kon niet anders. Lili zette haar twee koffers neer en keek op naar het huis. Ze zuchtte.
‘Kom op, even doorzetten nu’ zei ze tegen zichzelf. Het huis was groot, enorm zelfs maar de grootte maakte haar niet bang, het straalde een bepaalde kalmte uit die haar gerust stelden. Met ferme passen liep ze het gietijzeren hek in en het gehaakte tuinpad op. Ze passeerde een oudere tuinman die haar vriendelijk groetten. Bij de grote houten deur stond ze stil. Ze rinkelde aan een geroeste bel en er werd opengedaan door een huiself.

‘Kan ik u ergens mee helpen jufvrouw?’ vroeg de huiself vriendelijk.
‘Ja, ik ben gouvernante en ik vroeg me af of ik hier een baan kon krijgen.’
‘Tja,’ zei de huiself ‘ik zal mijn meester vragen of u een gesprek met hem kan krijgen maar ik vrees dat hier geen jonge kinderen wonen.’

Haar hoop vervloog als een sneeuwtje voor de zon. Geen jonge kinderen? Wat moest ze nu doen?Ze was aan het twijfelen of ze moest vragen of ze niet als schoonmaakster naast de huiselfen aan de slag kon, toen de huiself terugkeerde.

‘Jufvrouw, u kunt meekomen.’

Ze was verbaasd maar natuurlijk ook erg blij. Ze liepen een grote statige gang door en beklommen de trap die geheel van marmer was. Alle kunstobjecten getuigden van grote rijkdom. Ze passeerden een aantal schilderijen. Lili ving vluchtig het portret op van een jonge blonde man. De huiself klopte zacht aan op een donker eiken deur.

‘Kom binnen’ zei een mannelijke stem. De huiself liep weg en liet haar achter. Aarzelend liep Lili het zo te zien kantoor van de heer des huizes binnen. De muren in de kamer waren een mintgroen geverfd en alle meubelen waren van een net zo donker eikenhout als de deur. De kamer straalde mannelijkheid uit. Net als de persoon achter het bureau. De man had lang lichtblond haar en zat voorover gebogen over een stel papieren. Toen ze binnenkwam liet hij vluchtig zijn blik over haar heen gaan.

‘Ga zitten.’ Gebaarde hij ferm.

Gedwee deed Lili wat hij zei. Hij ging daarna zijn papiertjes opstapelen en liet haar nog zenuwachtiger worden. Aan de muur rechts van zijn bureau hing een spiegel. Lili bekeek haar gezicht. Haar huid zag wat bleekjes door de spanningen en door het effect van haar zwarte dat haar gezicht in golfjes omlijsten leek het nog bleker. Ze had zacht grijze ogen met lange zwarte wimpers en een rechte neus. Niet onaardig, dacht Lili.

‘Ahum’ De man schraapte zijn keel en eiste daarmee Lili's aandacht op. ‘Mijn naam is Lucius Malfidus.’ Hij stond op en gaf haar een hand.
‘Aangenaam, ik ben Liliana Gentry.’ Trillerig schudde Lili zijn hand. Hij ging weer zitten en keek haar een ogenblik diep in haar ogen.
‘U bent gouvernante toch?’
‘Ja dat klopt.’ Ze aarzelde en voegde eraan toe; ‘Ik ben een beetje jong ja, maar wel erg gedreven.’
‘Juist ja. U naam komt me bekend voor.’
‘Mijn vader was een bekende professor aan de hogeschool Zweinstein. Ik ken hem helaas niet, hij is gestorven vlak na mijn geboorte.’
‘Het spijt me voor u. Dus u woonde bij uw moeder?’
‘Tot mijn tiende. Toen is zij verongelukt. Ik had geen verdere familie. Dus ben ik ondergebracht bij kinderloze dreuzels. Ik heb nooit zusjes of broertjes gehad maar ik ben dol op kinderen’

Ze keek bedroefd. De man had geen kleine kinderen. Ze was waarschijnlijk haar tijd aan het verdoen. De man begon weer te praten.

‘Ik heb niet echt kleine kinderen.’
Lili kon wel door de grond zakken, zo gefrustreerd was ze.
‘Maar...’ vervolgde hij, ‘ik heb wel een oudere zoon. Hij is nu 22 en woont nog steeds thuis. Zijn moeder en ik hebben het vaak over de kwestie dat hij te veel van ons… nou ja, profiteert. Hij luistert niet naar ons, komt veel te laat thuis en met allerlei soort vrouwen van geen goede klasse gaat hij om. In feite is het nog een klein vervelend kind. Het zou misschien wel grappig zijn als we u als… hoe zeg je dat, oppasser op hem laten letten.’
‘Op u zoon van 22 letten?’ Vroeg Lili verbaast. ‘Maar-maar ik ben zelf jonger dan hem, ik heb toch totaal geen overwicht op hem.?’
‘Dan niet, u moet het zelf beslissen.’

Lili dacht na. Dit was haar kans. Als ze deze taak niet op zich nam kon ze het wel schudde. Hoe moest ze anders de huur van haar kleine hotelkamertje gaan betalen. Niet dat het er trouwens erg prettig was. Het zat er vol met ratten en kakkerlakken. Ze moest het tenminste proberen. Ze had tenslotte toch zo gehoopt dat ze hier een baantje kon vinden.

‘Ik doe het.’ Zei ze vol zelfvertrouwen.
‘Mooi’ antwoordde de man. ‘Heel mooi. Ik zal je meteen uw kamer aanwijzen.’
‘Pardon? Mijn kamer?’ Vroeg Lili erg verbaast.
‘Ja, ik wil dat u hier 24 uur per dag bent om op mijn zoon te letten. Wees maar niet ongerust. Je zult je kamer erg aangenaam vinden.’

Lili merkte dat haar positie was veranderd van bezoeker naar personeel maar lette verder niet op u of je. Ze was te zeer verbaasd dat ze hier mocht blijven wonen. Wat een geweldige kans. Het huis was enorm en had, zo had Lili opgemerkt een binnen én buitenzwembad. Ze volgde meneer, zoals ze hem nu moest noemen, naar de trap die naar de tweede verdieping leidde. Een huiself nam haarkoffers mee. De kamer was smaakvol ingericht. De muren waren een lichte kleur beige en hadden een kleine print. De ivoor kleurige zware gordijnen waren met een lus bij elkaar gebonden. De zon scheen haar kamer binnen en verlichtte het geheel. Een groot eiken hemelbed stond in het midden van de kamer. Er lag een heerlijk warm uitziende sprei op. Het was een perfecte kamer; ze had zelfs een klein balkonnetje!

‘Ik hoop dat het aan je smaak voldoet. Aan het einde van de gang is een kleine gastenbadkamer waar je gebruik van kan maken. Als je in bad wilt kun je de grote badkamer op de vorige etage gebruiken. Aarzel niet om wat te vragen. Het is een groot huis maar je zult er snel genoeg de weg in vinden. Ik laat je nu even alleen om je spullen uit te pakken, een huiself kan je daar mee helpen als het nodig zal zijn.’
‘Nee bedankt.’

Hij knikte en liep de deur uit. Toen hij weg was liet ze zich achter over vallen op het bed. Wat een kans en wat een geluk. Om in zo’n mooi huis terecht te komen. En wat betreft hun zoon, zo moeilijk zou dat toch niet worden, toch?’

Reacties zijn altijd welkom. Very Happy

The lady of the lake · Geplaatst: Di Nov 28, 2006 21:42

Bedankt Witchy_luna_Girl, melanietjah, shabnam en Lacey voor al jullie PB’s!! Very Happy

Hoofdstuk 2
Ondertussen zag Draco dat wel anders.

‘Een oppasser! Voor mij! Ik ben 22, ik heb geen babysitter nodig!!’

Totaal gefrustreerd ijsbeerde hij door de huiskamer. Woedend was hij op het besluit dat hij een gouvernante nodig zou moeten hebben. Zijn vader snapte echt helemaal niks van hem. Toen hij nog op school zat mocht hij tot heel laat uitgaan en doen wat hij wilde. Hij vloekte binnensmonds en streek onbewust een pluk lichtblond haar voor zijn ogen weg. Zijn moeder zat rustig in haar thee te roeren. Ze was het volkomen eens met zijn vaders besluit geweest. Maar ja, ze zou eens voor zichzelf moeten nadenken…

‘Draco, lieverd’ suste zijn moeder hem toe. ‘Je hebt vroeger ook een kindermeisje gehad. Zo erg was dat toch niet. En al dat uitgaan is vast nergens goed voor. Het verslechtert alleen maar je goede reputatie.’ Ze zette haar gebloemde porseleinen kopje neer en keek hem aan.
Draco gaf haar een zo kwaad mogelijke blik en stoof van de bank op.

‘Draco!’ Riep zijn moeder hem nog na, ‘we zullen dit tijdens het diner wel met je vader bespreken en-’

Niks en! Als ze dachten dat hij wel naar dat stomme mens wat hier zou gaan wonen ging luisteren, nou dan hadden ze het mis. Hoe ervaren ze ook was, hij zou haar hier zo snel mogelijk weg pesten.

Lili was net klaar met het uitpakken van haar koffers toen ze een heleboel kabaal hoorden. Ze opende haar deur en keek de gang in. Een lichtblonde jongen kwam de trap op gestormd. Hij was duidelijk erg van streek. Ze gokte dat dit de zoon des huizes moest zijn. Vastbesloten een behulpzame en goede indruk te maken, liep ze in zijn richting.

‘Is er misschien iets aan de hand?’ Vroeg ze voorzichtig.

De jongen hield zijn hoofd schuin en keek haar een beetje vreemd aan. Langzaam liep ze wat dichter naar hem toe. Hij had een knap gezicht met mooie ovale ogen. Ze bespeurde er opeens een flikkering van woede in.

‘Jij bent Liliana hé?’ Vroeg hij met een vreemde klank in zijn stem.
‘En jij bent Draco zeker, zeg maar Lili hoor.’
‘Lili…’ Hij zette een stap naar voren waardoor zij er onbewust één achteruit ging. Ze voelde een angstig gevoel opkomen. Hij keek zo kwaad naar haar! ‘Dus jij wordt mijn nieuwe… gouvernante.’ Hij aarzelde een seconde voordat hij het laatste woord uitsprak.
‘Eh, ja dat klopt.’
‘Zo, dus jij denkt even de baas over mijn leven te gaan spelen.’ Draco ging pal voor haar staan waardoor zij haar hoofd helemaal naar achter moest strekken om hem aan te kunnen kijken. Hij was minstens een kop groter dan zij!
‘Ik-ik, het spijt me als je dat zo ziet maar je ouders-’
‘Luister maar eens goed naar mij. Als je ooit, maar ook ooit eens zal denken dat je kunt bepalen wat ík wil, waar ík heen ga en wat ik vooral ga doen, dan heb je het heel erg mis. Je kunt het beste meteen je spullen pakken en weer vertrekken. Je bent niet eens een echte gouvernante, je bent nog een kind.’

Hij bekeek haar van top tot teen en Lili voelde haar wangen rood kleuren door woede. Hoe durfde hij zo onrespectloos tegen haar te spreken! Als ze dit over zich heen zou laten gaan zou ze nooit zijn respect krijgen.

‘Zeg, nu moet jij eens naar mij luisteren. Je ouders hebben mij ingehuurd om jou in toom te houden, en dat zal ik doen ook!’
‘O ja!?’
‘Ja!’

Lili keek hem fel in de ogen en hij keek net zo fel terug. Hij hief zijn handen op en even dacht ze dat hij haar zou slaan. In plaats daarvan greep hij haar schouders beet en drukte hij zijn mond op de hare. Het was een harde en bestraffende kus. Lili probeerde zich los te maken uit zijn ijzeren greep maar hij hield haar stevig vast. Langzaam werd de kus zachter en Lili zonk weg in een vloedstroom van nieuwe gevoellens. Ze was wel eens gekust maar nog nooit op zo'n manier. Op den duur sloeg ze haar armen om hem heen en kuste hem hartstochtelijk terug. Toen hij zijn mond na wat een eeuwigheid leek te duren weer van haar lippen af haalden, opende ze langzaam haar ogen en keek hem diep in de ogen.

‘Zie je’ Fluisterde Draco in haar oor, ‘Je zult eerder naar mij luisteren dan ik naar jou’.

Lili rukte zich los uit zijn beklemmede greep en vluchtte haar kamer in. Keihard sloeg ze de deur achter zich dicht. Ze liep naar het bed toe en ging verward zitten. Ze legde haar handen op haar wangen die nu rood waren van een mengeling van opwinding en schaamte. Het was nu zes uur geweest, om half acht moest ze naar beneden komen voor het diner. Ook al knorde haar maag nu al, toch was ze blij dat ze nog even uitstel kreeg; hoe moest ze Draco nou ooit onder ogen komen! Ze besloot een snelle douche te nemen om haar even op te frissen. Ze voelde zich daarna weer helemaal ontspannen. Ze zetten krullers in haar haar terwijl ze haar avondmake-up opbracht. Ze wist uit ervaring dat rijkere families als de Malfidussen altijd netjes gekleed gingen tijdens het diner. Ze hoopte dat ze genoeg nette kleding had, op sportschoenen kon je echt niet verschijnen! Ze zou veel moeten gaan winkelen! Maar met haar nieuwe salaris kon ze dat vast wel betalen. Ze legde een aantal kledingstukken op haar bed en keek er langdurig naar. Als ze elke avond zo zou twijfelen, zou ze het diner waarschijnlijk niet eens halen! Ze had de keuze uit een net lichtblauw broekpak, een mauvé blouse met een satijnen rok of een simpele zwarte jurk. Het broekpak viel af en de blouse was een beetje gekreukt dus koos ze voor de jurk. Ze haalde de rollers uit haar haar en trok de jurk aan met bijpassende muiltjes. Ze bekeek zichzelf in de spiegel en was meer dan tevreden dan ze er zo verzorgt uit zag. Natuurlijk deed ze dat helemaal niet voor Draco, ze wilde er gewoon altijd netjes uitzien. Nou ja, een paar complimentje van zijn kant zou haar ook geen kwaad doen. Ook al was ze zijn ruwe woorden van daarnet nog niet vergeven, evenals zijn kus. Ze moest nu alleen wel opschieten want anders kwam ze te laat beneden, het was al half acht.

Toen ze beneden kwam zaten de familieleden al aan tafel. De tafel was gedekt met een wit tafelkleed, het servies was van echt zilver en de wijn werd gedronken uit kristallen glazen. Een heel leger huiselfen waren de lekkerste hapjes op tafel aan het zetten. Een aantal staken de kaarsen op tafel aan en een enkeling zweefde op een hoge afstand om de kroonluchter aan te steken. Lili keek geamuseerd naar het schouwspel. Ze ging vlug aan tafel zitten en legde haar servet op schoot. Meester Lucius had dan wel geen hoge dunk van dreuzels, ze zou laten zien dat ze niet bij de holbewoners was opgegroeid en heus wel verstand van tafelmanieren had.

‘Wat zie je er mooi uit’ zei Draco.
‘Dankje’

Lili glimlachte naar Narcissa en Lucius Malfdus. Lucius had een flauwe glimlach op zijn gezicht en Narcissa keek verbaast. Lili had het idee dat ze zich verbaasde over het feit dat Draco zo aardig tegen haar deed, nadat hij eerst zo boos was. Maar ze wist natuurlijk niets van de gebeurtenissen die daarnet hadden plaatsgevonden. Onder het eten bleef Draco complimentjes maken en haar speciale blikken toezenden. Hij trok zich niks aan van zijn ouders die zich zichtbaar ergerde aan zijn flinterige gedrag. Na het diner werd Lili bij Narcissa geroepen voor een persoonlijk gesprek. Lili dacht dat ze waarschijnlijk wat meer over haar wilde weten maar het ging duidelijk over iets anders.

‘Ik wil even duidelijk maken dat het personeel onder geen enkele omstandigheden contact op een andere manier dan zakelijk met mijn zoon kunnen krijgen. We hebben je ingehuurd om op te letten op mijn zoon. Je moet er juist voor zorgen dat hij minder flirt en dat zijn reputatie niet geschaad wordt.’
‘Ja, maar hij-’
‘Als hij overduidelijk veel aandacht aan een meisje schenkt dan wil hij… nou ja, hij is in ieder geval nog niet van plan om zich te binden. En als het zover zou zijn dan zoeken wij een, vat het niet persoonlijk op, een wat meer geschikter persoon uit goede kringen. Begrijp je dat?’
‘Ja, ik begrijp het…’

Narcissa liep weg en liet een verwarde Lili achter. Verdrietig liep ze naar boven. Ze had gedacht dat zij speciaal was, maar dat was duidelijk niet zo uit zijn reputatie opmakend. Ze nam zich voor niet te gaan huilen, ze kende hem pas één dag en één zoen. Alleen toen ze in bed lag, durfde ze een enkele traan te laten, maar ook niet meer dan dat.

Reacties zijn altijd leuk! Smile

The lady of the lake · Geplaatst: Vr Dec 01, 2006 19:08

Dankjewel voor alle verjaardag PB’s! Dank je wel daandje voor je verhaal PB! Very Happy

Hoofdstuk 3

De volgende morgen liep ze met een zwaar gevoel naar beneden. De gebeurtenissen van de vorige dag waren nog niet uit haar gedachtes verdwenen. Lili wist niet precies hoe laat de familie ontbijten maar was tot de ontdekking gekomen dat zij zich in ieder geval verslapen had. De grote tafel van al opgeruimd en Lili zag geen andere keus dan in de keuken eten. De grote keuken was achter in het huis en was betegeld met vanille tegeltjes. Een grote ketel hing boven het vuur en verspreide een aangename geur. Een aantal huiselfen waren nog druk bezig met afwassen. Met lood in de schoenen liep ze naar Mildrid toe, een wat oudere huiself die de andere huiselfen controleerden en opdrachten gaf in naam van haar meesters.

‘Sorry, ik heb nog niks gegeten en-‘

De huiself sprong op en begon meteen orders uit te delen.

‘Ik hoop niet dat ik stoor…’
‘Nee, nee, absoluut niet!’

Met een volle maag en nieuw verkregen moed, ging ze op zoek naar iemand die kon vertellen waar Draco uit hing. Ze vond Narcissa in de woonkamer.

‘O lieverd, die is al lang naar zijn werk, net als mijn man.’Ze was bezig haar lang nagels te lakken in een robijn rode kleur.
‘Weet u wanneer hij weer terug komt?’

Lili moest een tijdje op antwoord wachten aangezien Narcissa haar nagels nauwkeurig bekeek, waarna ze wild met haar hand begon te schudden. Tenslotte haalde ze haar schouders op en zei:

‘Bij etenstijd waarschijnlijk, maar vaak gaat hij ook nog bij vrienden op bezoek ofzo… Ik ben trouwens ook de hele dag weg. Ik ga met een vriendin kerstinkopen doen. Jij vermaakt jezelf wel hé?’

Nou, dacht Lili, ik verveel me waarschijnlijk de hele dag rot. Ach, ze moest niet klagen, tot nu toe was het een luizenbaantje. Toen Narcissa was vertrokken voelde Lili zich weer als toen ze kind was. Ze had het hele huis voor zich alleen! Een groot heerlijk warm bad nemen klonk Lili ook wel hemels in de oren. De badkamer van de Malfidussen leek die wel van een kasteel. Heel groot en luxe, met een superbubbelbad. Ze liet zich er helemaal in verdwijnen. Ze stopte de oordopjes van haar mp3 speler (een handige dreuzel uitvinding), in haar oren en sloot haar ogen. Langzaam dreven haar gedachten weer af naar Draco. Ze moest weer denken aan de manier waarop hij haar gekust had. Lili glimlachte en bracht haar vingers naar haar lippen.

‘O Draco…’ mompelde ze zacht. ‘Wat ruik je toch lekker.’

Opeens kraag ze een eigenaardig gevoel in haar buik. Net zo’n gevoel dat je krijgt als iemand je zonder dat je het weet zit aan te kijken. Ze opende haar ogen en sloeg een krijs. Volkomen op zijn gemak stond Draco tegen de deurpost aan te leunen. Duizenden gedachtes gingen door haar heen, onder ander de vraag hoe lang hij daar al stond en wat hij gehoord of gezien had. In plaats van dat zei ze:

‘Jij hoort op je werk te zijn!’
‘Ja,’zei hij zacht, ‘Maar ik heb vervroegd vrij gekregen omdat ik morgen namelijk jarig ben.’

Lili zei niks en zakte met een rood gezicht nog dieper onder het schuim. Waarom bleef hij daar zo staan?Alsof hij haar gedachtes kon lezen begon Draco naar het grote bad toe te lopen.

‘Moet je me niet feliciteren?’
‘Gefeliciteerd.’ Piepte Lili.

Er verscheen een vage glimlach om zijn gezicht. Lili voelde zich steeds ongemakkelijker worden. Haar ogen vlogen naar de handdoek. Draco volgde haar blik en deed wat wat ze nooit verwacht had. Hij greep de handdoek beet en gooide hem over zijn schouder heen zodat hij in de deuropening viel. Te laat waagde ze een poging om hem terug te pakken, waardoor ze half uit het bad moest komen. Door de glinstering in zijn ogen herinnerde ze zich dat ze naakt was en liet zich onmiddellijk weer met een grote plons in het bad vallen. Wat water spetterde tegen Draco’s broek op. Haar stem terug krijgend zei Lili:

‘Dat was gemeen! Geef mijn handdoek terug!’

Draco grinnikte.

‘Dan moet je hem toch echt zelf gaan pakken. Ik ben namelijk niet gewend dingen van de grond af te rapen.’

Ze keek hem kwaad aan.

‘Wat doe je hier trouwens? Moet je niet ergens anders het verwende nest uit hangen?’
‘Ik heb je morgen nodig. Dan geef ik namelijk een groot feest ter ere van mijzelf. Jij moet morgen op mijn letten.’ Antwoordde hij sarcastisch. ‘Is het water trouwens nog warm?’

Hij liet een vinger in het water zakken. Er zat niet meer dan een paar centimeter tussen hem en haar dij. Woedend sloeg ze zijn hand weg.

‘Hoe durf je me zo te behandelen! Ik vind het echt niet prettig als je zo tegen me doet!’
‘O, nee?’ Vroeg hij quasi verbaast, ‘Daarnet toch nog wel.’ Hij herinnerde Lili pijnlijk aan de vijf minuten geleden waarbij ze over hem had gefantaseerd. ‘Hoe komt deze abrupte verandering toch?’ Vroeg hij spottend aan haar.

Lili werd nog roder.

‘O, ik weet het al. Komt het door het gesprekje met m’n moeder? Geen relaties met huisleden of anders je baan verliezen…’

Toen hij dat zij glimlachte hij gemeen naar haar. Lili schrok. Door hem zou ze wel eens haar baan kunnen verliezen!

‘Laat me met rust.’ Zei ze onzeker. Ze was zich maar goed bewust van de benarde positie waarin zij zich bevond. Hij aangekleed en zij niet. En wat als zijn ouders ook vroeger thuiskwamen? Dan was ze zeker haar baan kwijt. O, God, wat als hij hier nou de hele middag bleef staan?! Hij zou op die manier mooi van haar af zijn. Lili werd krijtwit en had moeite niet in huilen uit te barsten.

‘Wees maar niet bang kleintje,’ suste Draco spottend, ‘Op deze manier vind ik er niks aan. Ik denk dat ik je nog even laat blijven. Heel even…’

Na nog een duivels lachje uit te stootte, liep hij de badkamer uit en liet een trillende en onzekere Lili achter.

The lady of the lake · Geplaatst: Ma Dec 04, 2006 15:35

Dankjewel She-Devil en Potterfreaky voor jullie PB’s!!!!!!! Ik heb ook al een aantal opmerkingen gehad over mijn spelling en grammatica. Sorry, ik ben daar helaas niet zo sterk in en ik hoop dat jullie daar een beetje over heen zullen kijken. Ik zal proberen zo min mogelijk fouten te maken.

Hoofdstuk 4

De huiselfen waren al de hele dag bezig met het organiseren van Draco’s 23ste verjaardag. Hij had besloten dat hij zijn verjaardag in het tuinhuis wilde vieren. Nou ja, een tuinhuis kon je het ook niet echt noemen, dacht Lili. Het gebouw was groter dan het huis waar zij met haar dreuzel voogden had gewoond. Maar ook weer niet zo groot als het woonhuis, zodat er automatisch een gezellige sfeer zou ontstaan. De belangrijkste kleur bij de aankleding was een donker paars. Er waren gezellige zitbankjes neergezet in de kleuren lila, donker blauw, goud en hard roze. Aan de kroonluchter waren lappen met zwarte fluwelen stof verbonden, ze werden aan verschillende punten bij de kruising tussen plafond en wand vast gemaakt zodat bijna het gehele plafond bedekt was met zwarte stof. Overal zweefden er kaarsen rond die het vertrek verlichtten. Toen Draco het vertrek kwam inspecteren glimlachte hij tevreden.

‘Mooi, heel mooi. Mijn vrienden zullen onder de indruk zijn.’ Zei hij tegen niemand speciaal.
‘Ben je bezig met je ego te vergroten?’

Het was Lili’s mond uit voordat ze het besefte. Draco gaf haar een kille blik maar gaf er verder geen aandacht meer aan. Mildrid bracht de mededeling dat zijn gasten gearriveerd waren. Lili ging op een bankje zo ver mogelijk van de binnenkomende gasten vandaan zitten. Ze speelde wat met een loshangende lok terwijl ze de vrienden en kennissen van Draco bestudeerde. Een lange jongen met zwart haar en bruine ogen sloeg Draco vriendschappelijk op zijn schouder.

‘Gefeliciteerd!’
‘Blaise! Leuk dat je kon komen, ik dacht eerst dat je het niet zou ha-’

Draco kon zijn zin niet afmaken doordat hij vol op de mond werd gezoend door een meisje met vuurrode haren en pretlichtjes in haar ogen.

‘Hé, gefeliciteerd. Nu ben je eindelijk een grote jongen’ Zei ze plagend.
‘Nou, eindelijk…’

Ze giechelde dom en drukte een pakje in Draco’s handen. Draco keek al niet meer naar haar. Een meisje met prachtige blonde haren eiste Blaise en Draco’s aandacht op.

‘Hé Melissa…’ Zeiden beide jongens tegelijk. Het meisje gooide haar haar in een galant
gebaar naar achter en lachte zacht. Lili keek geërgerd toe en moest de neiging onderdrukken om een kokhalzend gebaar te maken. Nog meer mensen stroomden binnen. Lili vond dat ze er allemaal verwaand en dom uitzagen. Verveeld liet ze haar hoofd op haar vuist rusten. Ze zuchtte; het zou een lange avond worden.

‘Lili!’

Verbaast keek ze op. Draco had haar geroepen en gebaarde nu dat ze naar hem toe moest komen. Met tegenzin stond ze op en liet zich tussen de haaien gooien. Draco’s vrienden vormden een kring om hem heen en keken haar met een vijandige nieuwsgierigheid aan.

‘Ja?’ Vroeg ze geduldig.
‘Jongens, dit is Lili; de gouvernante…’

Lili voelde dat elk detail van haar lichaam bestudeerd werd. Blaise blik bleef erg lang op haar decolleté hangen. Ze had dan ook wel een erg laag uitgesneden jurk aan. Het had een donkerblauw lijfje en viel in verschillende kleuren blauwe soepele stof tot aan haar knieën. Haar benen kwamen er extra mooi in uit en door de zilveren hakken leek ze langer. Haar haar was in een nonchalante knot opgestoken waarbij enkele loshangende plukken rondom haar gezicht dansten.

‘Ze ziet er niet uit áls een gouvernante…’

Lili negeerde de hatelijke opmerking van de roodharige en richtte haar blik op Draco.

‘Lili,’ begon hij, ‘Deze jongen hier is Blaise, die schoonheid daar heet Melissa.’
Melissa knikte haar toe en Blaise grijnste breed naar haar.
‘Dit is Merry.’ De roodharige staarde haar vijandig aan.
‘Patty en Tinka.’ Twee bruinharige, één met kort de ander met lang haar, werden aangewezen. De ene glimlachte vaag en de ander zei hoi.

Draco stelde Lili aan nog een aantal andere jongens en meisjes voor maar hun namen was ze zo weer vergeten. Na het openmaken van de te dure cadeautjes naar Lili’s smaak, ging iedereen dansen en vooral erg veel drinken. Lili nam zich voor dat niet te doen maar telkens als ze een paar slokjes van haar drankje nam werd die snel weer bijgevuld door bedienenden huiselfen. Na een tijdje vond Lili het ook wel gezellig worden en begon ze te kletsen met Draco’s vrienden. Hoe later het werd hoe aardiger ze bleken te zijn. Lili begon de tel kwijt te raken van het aantal drankjes dat ze had opgedronken en excuseerde zich tegenover een jongen waarmee ze aan het praten was, ze moest even de buitenlucht in. Lili voelde zich een beetje duizelig worden; ze was niet gewend om zoveel te drinken. Ze verliet het lawaaierige huis en ademde diep de frisse lucht in. Opeens voelde ze een hand op haar schouder.

‘Hé.’

Lili draaide zich met een ruk om en keek in de bruine ogen van Blaise. Ze opende haar mond om wat te zeggen maar er kwam geen geluid uit. Blaise nam deze kans om zijn lippen zacht tegen de hare aan te drukken. Een zacht protest geluidje ontsnapte uit haar keel maar ze voelde zich te dronken om zich te verzetten. Pas toen hij een hand in haar jurk liet glijden schrok ze op en trok zich los uit zijn omhelzing. Ze staarde hem een ogenblik aan en rende toen weer het huis in.

Wat was ze nou weer aan het doen? Zoenen met Draco’s vriend? Ze moest juist op hem letten. Haar ogen speurde de ruimte af naar Draco. Ze vond hem zoenend in een hoekje met Melissa. Lili wist niet wat ze moest doen. Moest ze haar van hem aftrekken? Lili snapte dit deel van het oppassen niet. Ze moest zijn reputatie onbeschaad laten. Maar hoe moest ze dat dan doen en was Melissa misschien wél goed voor zijn reputatie? Lili was verward maar ze besloot naar hun toe te lopen. Onzeker ging ze naast het zoenende stel op de bank zitten. Niet wetend waar ze heen moest kijken wendde ze haar hoofd van hun af. Draco kreeg haar in de gaten en pakte haar hand vast. Verbaast keek Lili naar haar hand. Wat deed hij nu weer? Draco duwde Melissa van hem af en trok Lili naar zich toe. Voor dat ze wist wat hij ging doen had hij zijn mond al op die van haar gedrukt. De blondine uitte een beledigend kreetje en stoof van de bank af. Lili realiseerde zich dat ze een minuut geleden nog met zijn beste vriend aan het zoenen was maar door Draco’s aanhoudende kussen was ze dat snel genoeg weer vergeten. Ze nestelde zich in zijn armen en kuste hem terug. Langzaam begon hij haar nek te zoenen. Lili sloot haar ogen en liet het over haar heen komen. Ze voelde zijn mond weer op haar maar vreemd genoeg voelde het anders aan dan de vorige keer. Ze opende haar ogen en het duurde een tijdje voordat ze in de gaten kreeg dat ze in andere ogen dan die van Draco aan het kijken was. Het verschil tussen Draco’s bleekheid en het donkere van Blaise was bijzonder om te zien, maar Lili dacht daar niet aan en gaf de grootste kreet die ze ooit gegeven had. Ze sprong zowat van de bank af en rende knalrood naar het grote huis. Ze liet een galm van lachende gasten achter. De rotzakken!!! Ze voelde zich boos en beschaamd tegelijk. De kamer was vol geweest met mensen. Mooie reputatie zal zíj nu krijgen!!!

The lady of the lake · Geplaatst: Do Dec 07, 2006 19:18

Dankjewel Shabnam en Potterfreaky!!! Very Happy

Hoofdstuk 5

De volgende dag meldde Lili zich ziek en liet haar ontbijt door een huiself naar boven brengen. Eigenlijk was ze helemaal niet ziek maar ze schaamde zich zo erg voor de vorige avond dat ze zich voorlopig niet meer wilde vertonen. Ze was bang dat als ze Draco zou tegenkomen, ze helemaal rood zou worden. Lili hoopte maar dat geen van Draco’s vrienden op het idee zou komen om dit voorval aan Narcissa en Lucius te vertellen. Een zachte klop op haar deur deed haar uit haar gedachtes schudden.

‘Ja?’Vroeg ze voorzichtig.
‘Ik ben het….’ Zei de deur.
‘Wie is ik?’

De deur ging open en een hoofd verscheen.

‘Ik…’ Draco grijnsde.
Lili slikte; ze had zo geen zin om hem te zien. Ze vroeg moeizaam wat er was.

‘Ik hoorde dat je ziek was.’ Hij bestudeerde haar nauwkeurig en zei tenslotte:
‘Je ziet er niet erg ziek uit.’
‘Hoe weet jij dat nou?!’ Snauwde Lili naar hem. ‘Je kent me niet eens.’

Draco, in zijn geheel niet geschrokken door haar uitbarsting, liep naar haar toe en ging op de rand van haar bed zitten. Lili protesteerde maar daar trok Draco zich niks van aan.

‘Nee, dat klopt. Maar ik zie hier geen ziek meisje zitten. Alleen een meisje met een gekwetste trots.’ Lili keek kwaad naar hem maar zei niks.
Luister-, wat gisteravond is gebeurt… Dat was een grap, doen we zo vaak met nieuwelingen. Je moet het maar zien als een acceptatie dat je in de groep bent opgenomen.’
‘De groep? Als één van jóuw vrienden dus?’ Vroeg Lili verbaast.
Draco glimlachte geheimzinnig naar haar.
‘Weet je wat? Als jij je vanavond nou wat… beter voelt, misschien kunnen we dan een wandeling ofzo gaan maken. Dan kan ik je onze tuinen laten zien en een beetje praten over van alles en nog wat.’
‘Je bedoelt, opnieuw beginnen?’
‘Ja, precies.’
‘Ehm,’ Lili dacht erover na. Dit was misschien wel handig aangezien dit haar baan was en ze beter een kleine vriendschap met hem kon hebben dan een soort van haatliefde verhouding. ‘Ja, is goed. Ik bedoel, áls ik me beter voel natuurlijk…’
‘Tot vanavond dan.’ Zei Draco resoluut. Hij stond op, glimlachte naar haar en liep met stevige passen de kamer uit. Lili keek hem na. Hij was, als hij zo glimlachte, best wel knap te noemen. Misschien zelfs wel mooi. Lili schudde verward haar hoofd. Waar dacht ze nou weer aan? Ze begon écht ziek te worden.

Toen het begon te schemeren klom Lili uit bed. Ze nam snel een douche en kleedde zich warm aan. Een wollen trui in felblauw en een strakke spijkerbroek vond ze goed genoeg, Ze ging tenslotte niet naar het bal ofzo… Niet dat het haar slecht stond. Haar rondingen kwamen er goed in uit en dat viel Draco ook op. Hij grijnsde breed toen ze de trap af kwam.

‘Gelukkig, je bent weer beter. Ik begon me even ongerust te maken over ons uitje.’
De woorden waren meelevend maar Lili bespeurde iets van een ondertoon in zijn stem waardoor ze alert bleef. ‘
‘Ach, meisjes zijn altijd aan de late kant en ik geloof dat we geen afspraak of zo hadden…’
‘Ik ben al lang blij dat je uit je bed ben gekropen om in mijn gezelschap te vertoeven .’
‘Ja, vind ik ook goed van mezelf.’ Licht sarcastisch kwam het er uit. ‘Even mijn jas halen.’

Een tijdje later wandelden ze door de grote tuinen van huize Malfidus. Lili had zich over de grote verbaasd. Het totale oppervlak was meer dan 500 vierkante meter en bevatte onder ander een olympisch zwembad en een Engels doolhof! Er was ook een prachtige tuin vol met sneeuwklokjes. In het midden stond een grote verlichte fontein. Lili ging op de rand ervan zitten. Het geluid van het water had een rustgevend effect op haar. Ze bekeek haar spiegelbeeld in het water. Een gezonde blos kleurde haar wangen.
Opeens verscheen er een tweede gezicht in het water. Draco ging naast haar zitten.

‘En? Hoe vond je mijn rondleiding, is het hier niet mooi?
‘Prachtig!’ Lili knikte enthousiast. ‘Deze plek is gewoon betoverend, ik heb nog nooit zo iets moois gezien.’
‘Ik ook niet…’ Draco keek haar diep in haar ogen. Hij streek een pluk zwart haar uit Lili’s gezicht. Ze sprak niet en keek hem alleen maar aan.
‘Je bloost.’ Zei hij.
‘Het is ook een warme avond.’ was haar vluchtige antwoord.
Draco lachte zacht en langzaam boog hij zijn hoofd naar haar toe.

‘Draco? Waar ben je?’ Een hoge vrouwenstem klonk door de nachtelijke hemel.
Hij vloekte hardop. ‘Wat doet moeder nou hier?!’
‘Draco! We hebben aangenaam gezelschap, waar ben je nou?’

Als een verstijfde bleef Lili zitten. Narcissa stapte uit de schaduwen van een paar hoge eiken tevoorschijn.

‘Draco? Lieverd?’ Narcissa’s blik ging van haar zoon naar Lili. Met haar blik op Lili gevestigd vroeg ze:

‘Wat doen jullie hier?’

Het bleef onaangenaam stil. Draco staarde betrapt naar de grond en Lili kon Narcissa alleen maar aanstaren. Deze staarde op haar beurt terug. Haar ogen stonden kil, ze was duidelijk niet blij.

‘Draco!’Zei ze op strenge toon. ‘Ga gaat onmiddellijk naar binnen om onze gast bezig te houden. En jij jongedame…’ Narcissa richtte zich tot Lili, ‘Jij komt over een uur naar mijn man’s kantoor. Begrepen?’

Lili kon niets meer zeggen. Dit was het, dit was het eind van haar baan. Ze zou naar het kantoor toe komen en te horen krijgen dat ze was ontslagen. Onbewust liepen er tranen over haar wangen. Ze keek naar Draco. Hij weigerde naar haar te kijken. Deed hij dan niets? Zou hij haar dan niet helpen? Ze uitte een snik. Helemaal van streek rende Lili weg. Ze kon aan niets anders meer denken dan hier ver vandaan gaan. Ze hoorde zelfs Draco’s stem niet. Ze wist niet waar ze heen rende, takken zwiepte in haar gezicht. Er sneed er zelfs één in haar wang, ze merkte het niet eens totdat ze het bloed in haar mond proefde. Toen pas stopte ze om op adem te komen. Ze hoorde voetstappen achter zich maar draaide zich niet om.

‘Je kunt zeggen wat je wilt maar je kan niet verwachten dat ik zal luisteren. Je had dan eerder moeten spreken. Zoals daarnet bijvoorbeeld.’

Het bleef stil achter zich behalve op een licht gehijg na. Hij had vast ook gerent. Een lichte huivering ging over haar rug heen. Ze was in het dolhof belandt, gelukkig was hij haar achter na gekomen anders had ze er misschien niet meer uit gekomen.

‘Draco?’ Langzaam draaide ze zich om. Er stond wat in een de duisternis. Ze kneep met haar ogen en tuurde de schaduw in. Ze hoorde een mannelijke stem vanaf de andere kant. Oké, dat daar was hem dus niet. Maar wat was het dan wel? De maan kwam tussen de wolken vandaan en scheen over de donkere plek heen. Er verscheen en duister gedaante die dreigend op haar af kwam. Het duurde even tot het tot Lili doordrong wat het was. Heel zacht hoorde ze iemand wanhopig haar naam roepen. Het was Draco. Toen Lili de klap op haar hoofd voelde, zakte ze langzaam in elkaar. Toen het zwart voor haar ogen werd was haar laatste gedachte dat hij in ieder geval om haar gaf.

Het is een beetje een raadselachtig einde maar het wordt vanzelf duidelijk. Reacties, tips en ideeën zijn altijd welkom.

The lady of the lake · Geplaatst: Ma Dec 11, 2006 19:22

Dankjewel Potterfreaky voor je PB! Very Happy

Hoofdstuk 6

Een fel licht was het eerste wat ze zag. Met moeite opende Lili haar ogen. Ze knipperde en probeerde een beeld vast te stellen. Ze lag in een kamer. Een zachte sprei hield haar warm. Het was dus een bed. Haar hoofd bonkte ontzettend. Concentreer je Lili. Waar ben je? Haar ogen speurde de kamer af. Ze herkende de beige muren met het kleine bloemenpatroon. Het was haar kamer. Nou ja, de kamer was van de Malfidussen. Eigenlijk was niks hier van haar.
Ze krabbelde wat omhoog en steunde op haar ellebogen. Ze voelde zich nog steeds een beetje suf, alsof ze heel lang had geslapen. Het laatste wat ze herinnerde was de klap op haar hoofd. Hoe was dat gebeurt? Lili concentreerde zich, een vaag figuur verscheen in haar hoofd. Net toen het beeld zich begon te vormen werd de deur open gedaan en verscheen er een huiself. Hij schrok toen hij Lili zag zitten.

‘Juffrouw! U bent wakker! Wat goed nieuws! Ik zal meteen naar mevrouw en meneer gaan en-‘
‘Wacht eens, waarom is het zo bijzonder dat ik wakker ben?’

Het enthousiasme van de huiself verdween meteen. Hij liep naar het bed toe en begon zacht te praten.

‘Weet u het niet? Natuurlijk weet u het niet.’ Verbeterde hij zichzelf. ‘U bent twee weken buiten bewust zijn geweest.’

Lili staarde hem aan, toen ze niks zei ging de huiself verder.

‘We hadden een beetje de moed opgegeven dat u ooit weer, nou ja…’
‘Wat?’ Vroeg Lili bang. ‘Dat ik ooit weer… wakker zou worden?’

De huiself knikte. Lili zakte als een zak aardappelen weer terug op het bed. Ze was twee weken buiten bewustzijn geweest. Twee weken! Dat is ontzettend gevaarlijk geweest. Geen wonder dat ze dachten dat ze… Opeens begonnen de tranen over haar wangen te lopen. Ze raakte helemaal in schok. De huiself wist niet wat hij moest doen. Toen Lili wild in haar deken begon te snikken, stamelde hij dat hij iemand ging halen.
Een trol! Het was een trol geweest die haar had geslagen. Een kleintje, maar het bleef een trol.
Het was een wonder dat ze nog leefde. Lili hield op met snikken. Het had nu geen zin. En stem klonk in haar hoofd. Draco! Hij was in haar buurt. Hij moet haar gevonden hebben en de trol uitgeschakeld hebben. Waarom zat er eigenlijk een trol in de tuin?
Ze hoorde een deur dicht slaan. Lili schoot uit bed en rende de gang op.

‘Dra-’ Ze botste tegen iemand aan en viel hard op de grond.
‘Au!’ Een vrouw die iets ouder was dan haar wreef pijnlijk over haar schouder. Lili staarde verbaast naar haar. Wie was zij nou weer? Het leek wel alsof de vrouw haar gedachtes kon lezen.
‘O, hallo. Ik ben Gretchen. Jij bent een lid van het personeel toch? Je was buiten bewust zijn. Dat heeft Draco me verteld.’ Gretchen sprak op een nieuwsgierige, ietwat hooghartige toon.
‘Ja, dat klopt.’

Onhandig kroop Lili omhoog. Beschaamd sloeg ze haar armen over elkaar. De dunne peignoir liet niks aan de verbeelding over. Ze voelde zich erg slonzig naast het toonbeeld van perfectie wat Gretchen was. Die droeg een zachtgeel mantelpakje met bruine hakjes eronder. Haar bruine haren waren golfend gekapt en in haar oren droeg ze gouden knopjes. Eenvoudig maar elegant. Ze had een lichte huid met sproetjes en haar blauwe ogen glinsterden. Ze was geen schoonheid maar kon beschouwd worden als aantrekkelijk.

‘Jij bent… familie?’Gokte Lili.
‘Bijna goed!’Zei Gretchen op een manier waarop Lili zich nu al aan haar ging irriteren. ‘Ik ben Draco’s verloofde’
‘Je bent… zijn verloofde?’ Lili richtte een zwakke vinger op. Haar maag kromp zich samen.
‘Mhm’ Knikte Gretchen enthousiast.
Op dat moment werd alles weer zwart voor haar ogen en zakte ze opnieuw in elkaar.
‘O jee!’ Hoorde ze Gretchen nog roepen voordat alles weg was.

Lili hoorde zachte stemmen. Ze hield haar ogen gesloten en luisterde geconcentreerd.
‘Ik snap echt niet wat er aan de hand zou kunnen zijn. Misschien een nawerking van haar bewusteloosheid?’
Weer dat irritante wijf. Lili balde onbewust haar vuisten van woede.
‘Ik weet het niet. Het is beter als dokter Kruit weer langs komt.’
Draco! Lili’s ogen vlogen open. Ze lag op de grond in de gang. Gretchen en Draco stonden over haar heen gebogen.
‘O gelukkig, je bent er weer!’ Overbezorgd hurkte Gretchen bij haar neer. Met haar hand aaide ze Lili over haar hoofd alsof ze een hond was. Nog even en ze zou om Lili’s poot vragen, dacht ze sarcastisch.
‘Ja.’ Zei Draco zacht. Hij liet zijn blik over Lili heen gaan. Die bloosde bij de gedachte aan de onthullende nachtjapon die ze aan had. Draco stak zijn hand uit en hielp Lili opstaan. Ze keken elkaar in de ogen. Gretchen schraapte haar keel en drukte zich bezitterig tegen Draco aan.
‘O ja.’ Lili richtte zich tot Draco. ‘Kan ik je misschien even spreken?’
‘Ehm, ja tuurlijk.’
‘Alleen?’ Vroeg Lili nadrukkelijk. Gretchen’s rechter wenkbrauw ging omhoog.
‘Ik dacht dat het personeel hier was om bevelen uit te oefenen, en niet andersom…’

Lili negeerde de spottende klank in de stem van Gretchen en liep resoluut haar kamer in. Draco volgde en sloot de deur terwijl Gretchen beledigend snoof. Lili ging op een stoel in de hoek van haar kamer zitten. Draco bleef afwachtend staan.

‘Dat was maar net goed gegaan hé?’
‘Wat?’
‘De trol…’antwoordde Lili koel.
‘O ja, de trol.’ Hij schuifelde ongemakkelijk met zijn voeten. ‘Die zijn er voor de bescherming… Inbrekers enzo…’ Voegde hij er ongemakkelijk aan toe. Lili lachte maar het klonk niet vrolijk. ‘Bescherming? Laat me niet lachen.’ Draco voelde zich duidelijk opgelaten maar dat uitte zich door boosheid.
‘Nou, sorry hoor. Maar als jij niet was weg gerent in het donker, dan was dit ook niet gebeurd!’
‘Oooww!!’ Lili stoof op. ‘Hoe durf je mij de schuld te geven! Jij hebt ook echt geen gevoel hé? Wist je dat ik bijna dood was!’ Haar ogen spuwden vuur.
Draco vond dat ze er in haar woede nog mooier uit zag en gefrustreerd sloeg hij zijn handen op een mahoniehouten bijzettafel. Een vaas met bloemen viel op de grond en duizenden glasscherfjes lagen verspreid op het vloerkleed.
‘Kijk nou wat je doet!’ Riep Lili hysterisch. ‘Bruut!’
‘Sorry, oké? Ik heb wel wat anders aan mijn hoofd dan één of andere huismeid die me de les wil lezen!’
‘Ja, je liefje zeker! Gefeliciteerd met je verloving! Wanneer komt de bruiloft? Ik zal maar al vast met het poetsen van je schoenen beginnen!’ Snauwde ze naar hem.
‘Gil niet zo! Mijn verloving heeft hier niks mee te maken. Je moet je ook niet zo opwinden, dat is slecht voor je.’
‘Hoe weet jij nou wat goed voor mij is! Allemaal leuk en aardig voor jou maar ik heb straks geen baan meer en een hersenbeschadiging!’
‘Dus het gaat je alleen maar om je baan?’
‘Wat?’Vroeg Lili nu zachtjes.
‘Mijn verloving. Je vind het alleen maar vervelend omdat je dan waarschijnlijk niet meer nodig bent?’
‘Ja.’ Antwoordde Lili zwakjes. Haar ogen branden maar ze weigerde een traan te laten waar hij ze zou kunnen zien.
‘Ik dacht dat dat misschien voor een andere reden zou kunnen zijn.’
Lili weigerde hem aan te kijken.
‘Misschien, maar je hebt wel duidelijk laten maken dat ik niet goed genoeg voor je ben.’
‘Luister, ik doe het voor mijn ouders. Gretchen is de perfecte schoondochter.’
‘Maar hou je ook wel van haar?’ Lili keek hem diep in zijn ogen.
‘Daar gaat het niet om. Gretchen is alles wat ik zou kunnen wensen.’
‘En wat is dat dan?’
Draco zuchtte. ‘Ze is lief, redelijk knap en ze heeft een goede reputatie. Dat is alles wat belangrijk is.’
‘En verliefdheid, gevoelens?! Betekent dat dan niets voor je?’
‘Nee, zonder die eigenschappen zou ik ook niet met haar trouwen.’Zei hij koud. ‘Zij houd van mij, ik hoef niet persé van haar te houden.’
Met die woorden liep hij de kamer uit. Lili durfde toen eindelijk haar tranen te laten gaan. Het voelde alsof ze een gebroken hart had. Maar ze was niet verliefd, echt niet. Hoe kon ze iets voelen voor een man die zelf geen gevoel had. Dit huwelijk zou niemand gelukkiger maken, hem niet, Gretchen niet en Lili, die haar baan niet wilde verliezen, niet. Ze moest hun tegen houden. Bij Gretchen zou dit niet lukken. Die wilde vast erg graag met hem trouwen. Ze moest bij Draco zijn. Lili pakte een blocnote en een viltstift. Ze schreef er drie woorden op:

LIEF
KNAP
GOEDE REPUTATIE

Als ze ervoor zorgden dat die dingen er niet meer waren, dan betekende dat, dat er dus ook geen huwelijk kwam. Een plan smeedt zich in haar hoofd. Het was niet aardig wat ze zou gaan doen. Maar het was voor ieders bestwil. Daar geloofde ze heilig in.

Reacties vind ik altijd leuk! Smile

The lady of the lake · Geplaatst: Do Dec 14, 2006 20:40

Dankjewel Lacey en Shabnam! Ik stel Pb’s altijd heel erg op prijs! Natuurlijk ook bedankt voor de reacties in de reageertopic.

Hoofdstuk 7

Lili wist dat Gretchen’s karakter niet alleen maar zonneschijn was. Ze was hartstikke nep, maar niemand behalve Lili leek dit te zien. Vooral de meest belangrijke persoon niet. Er was een week voorbij sinds het voorval en Draco en Gretchen waren op alle glamour party’s die de tovenaarswereld hield verschenen. De kranten stonden vol met romantische zwijmelverhalen over het toekomstige droomkoppel, de heldhaftige Draco Malfidus en de lieftallige Gretchen Tatteron. Lili’s maag kwam in opstand door al die suikerzoete artikelen. Ze moest ervoor zorgen dat iedereen door had dat Gretchen helemaal niet zo lief was als ze zich voordeed. Lili had haar de afgelopen week bestudeerd. In gezelschap speelde ze de perfecte schoondochter, maar als er niemand in de buurt was vertoonde ze haar waren ik. Lili had al een aantal keren de blauwe plekken op Mildred’s kleine armpjes gezien. De huiself bleef beweren dat mevrouw Tatteron hier niks mee te maken had. Arm ding, deed alles voor haar meesters en niemand leek zich ook maar iets van haar aan te trekken. Lili zuchtte, aantonen dat Gretchen de huiselfen bont en blauw sloeg zal waarschijnlijk niks helpen. De familie Malfidus vond hun onbelangrijk en zag ze meer als slaven dan levende wezens. Ze moest met iets komen dat de Malfidussen wel erg zouden vinden. Iets waar Narcissa geschrokken van zou zijn, Lucius voor een tweede keer liet nadenken en Draco zelfs zal raken. Narcissa laten choqueren was waarschijnlijk niet heel moeilijk, die vond lieveheersbeestjes al eng. Maar om wat gaf Draco eigenlijk? Behalve zichzelf natuurlijk. Lili dacht diep na, ergens in de verte hoorde ze geblaf. Afwezig ging Lili in de vensterbank zitten en staarde door het raam. Twee grote zwarte wolven rende over het grasveld heen. Draco moest dan in de buurt zijn want ze waren van hem. Lili had zich vaak af gevraagd hoe zijn ouders het in hun hoofd haalden om twee wolven als verjaardagsgeschenk te geven. Door de grootte leek het alsof ze volwassen waren maar Lili wist dat dit bedrog was, ze waren nog lang niet volgroeid. Menig mens zou rillen bij de gedachte dat die twee nog groter zouden worden. Ze glimlachte, Astro en Galilee waren zo mak als lammetjes. Hun favoriete bezigheid was dan ook niet kleine hulpeloze konijntjes verscheuren maar hun baasje dood likken. Ze waren dan ook onafscheidelijk. Lili kreeg opeens een idee. Gretchen hield niet van dieren omdat ze er allergisch voor was, wat Narcissa’s Kitty al had gemerkt. Toen Lili een praatje aan het maken was met meneer Rimply, de tuinman, had ze het raam van het gastenverblijf geopend zien worden en een witte haarbal naar beneden zien vallen gevolgd door het gegil van Gretchen die iedereen duidelijk liet weten dat ze geen stinkende beesten in haar kamer wilden. Het enige dat Lili moest doen was ervoor zorgen dat Gretchen de wolven in haar kamer betrapte, ze een trap of zo zou geven en dat allemaal in het bijzijn van Draco. Lili zuchtte een tweede keer. Nou ja, je kon het altijd proberen.

Dus die avond tijdens het diner excuseerde Lili zich omdat ze opeens hoofdpijn had gekregen. Na wat bezorgde blikken, sloop Lili richting de gastenverblijven. Gretchen’s kamer was in dezelfde vleugel van het huis als die van Lili aangezien zij gasten waren. Gretchen hoopte natuurlijk dat ze binnenkort naar de oostelijke vleugel, en daarmee ook Draco’s slaapkamer, kon verhuizen. Maar daar ging Lili een stokje voor steken. Ze leegde een blik hondenvoer op het matras van Gretchen. Ze bedekte het weer met het satijnen dekbed zodat de wolven het eten wel zouden ruiken maar er even naar zouden moeten zoeken. Daarna liep ze stilletjes de trap weer af. De familie zat in de woonkamer. Lili kon de sterke lucht van de kruidenthee tot in de gangen ruiken. Ze glipte de achterdeur uit en liep naar de buitenverblijven van de wolven. Doormiddel van lief kijken en een smoesje had ze vanochtend de sleutel van de kennels weten te bemachtigen van Rimply die ook voor de dieren in huize Malfidus verantwoordelijk was. Ze opende de hokken en lijnde Astro en Galilee aan. De wolven liepen braaf en geruisloos met haar mee naar boven. In de kamer van Gretchen liet ze de wolven vrij rondlopen. Ze gingen meteen op zoek naar het geroken eten. Lili echter liep vliegensvlug naar beneden.

‘Gretchen, Gretchen!’ Riep ze zogenaamd angstig.
‘Wat?’ Antwoordde die geïrriteerd. Ze zat op Draco’s schoot en speelde wat met zijn drakenketting.
‘Een- een’ Lili aarzelde met opzet.
‘Wat?! Zeg het dan?’
Lili vroeg zich af of ze niet gewoon hier dom kon blijven staan om op die manier de woede van Gretchen op de hals te halen maar ze besloot dat doorgaan toch leuker was.
‘En wolf. Een wolf in je kamer. Twee zelfs. Kom snel.’ Zei Lili.
‘Wat!!!!!’Gretchen vloog van Draco’s schoot af en rende naar haar kamer. Draco volgde haar. Lili onderdrukte een giechel en liep achter hem aan.

Bij Gretchen’s kamer aangekomen was de situatie echter anders dan Lili had gehoopt. Gretchen was niet hysterisch de wolven aan het schoppen maar stond in tranen naast het bed terwijl Draco de wolven van haar bed af trok en boos tegen ze praatten.
‘Bah!’Snikte Gretchen. ‘Ze hebben op mijn bed gepoept!’ Krokodillentranen gleden van haar wangen af. De wolven piepte verdrietig omdat ze niet snapten wat ze hadden gedaan.
‘Dat is geen poep.’Zei Lili in een poging de wolven wat minder straf te laten krijgen.
‘Nee.’ Zei Draco. Hij staarde naar de bruine massa op Gretchen’s bed. ‘Het lijkt wel… hondenvoer?’ De verbazing was van zijn gezicht af te lezen.
‘Jij!’ Een knalroze gelakte vinger werd Lili’s kant op gewezen. ‘Jij hebt dit gedaan! Je weet dat ik dieren haat. Je deed het met opzet om mij boos te krijgen!’
Lili kreeg een betrapt gevoel.
‘Hoezo ik?! Je kunt helemaal niet bewijzen dat ik dat heb gedaan! En waarom zou ik hondenvoer op je bed neerleggen?’
Gretchen lachte akelig.
‘Omdat…je jaloers bent, kreng!’
Ze stormde op Lili af en duwde haar op de grond. Roze nagels kraste over haar tere huid. Gretchen’s hand raakte haar rechterwang hard. Lili voelde de wang tintelen. Ze had nog nooit een klap gehad en het was beslist geen prettige ervaring. Draco riep waar Gretchen mee bezig was en trok haar van Lili af. Met haar armen en benen hevig schoppend in de lucht, hield hij haar stevig vast.

‘Kalmeer,’Eiste hij op een rustige maar dominante toon.
‘Laat me los!’ Gretchen beet in zijn arm. En hard ook! Er siepelde een straaltje bloed naar beneden. Draco gaf geen krimp maar liet haar wel hard op de grond vallen. Lili voelde aan haar wang. Hij voelde opgezet aan en klopte hevig. Draco hurkte bij haar neer.
‘Daar moet ijs op, loop maar even naar de badkamer.’ Hij keek achterom naar Gretchen die nog steeds op de grond lag. Hij bood haar zijn hand aan maar Gretchen spuugde erop. Woedend keek ze de andere kant op.
Draco schudde kwaad zijn hoofd.
‘Gretchen, wat ben jij soms een-’ Hij maakte zijn zin niet af van woede. Lili bij de arm begeleidend liepen ze naar de badkamer.

Draco liet Lili op de rand van de badkuip zitten. Hij pakte een zak met ijs en liet haar deze tegen de gevoelige wang aanhouden. Zelf bond hij een verband om zijn arm heen. Lili keek zwijgend toe. Dit herinnerde haar aan de laatste keer dat ze samen in de badkamer hadden gezeten. Draco keek op en lachte flauw.
‘Hé, gaat het wel?’
Lili knikte alleen maar. Zijn doordringende blik kleurde nu ook haar andere wang totdat die net zo rood was. Voordat ze wist wat er gebeurde drukte hij zijn lippen al op de hare. Heel zachtjes, alsof hij bang was dat hij haar anders pijn zou doen. Lili beantwoordde zijn kus en sloeg haar armen om zijn hals. Zo vlug het begonnen was zo vlug eindigde het. Draco trok zich uit haar omhelzing. Hij durfde haar niet in de ogen te kijken.

‘Ik-ik moet terug naarreh, mijn verloofde.’ Het laatste woord kwam er nog moeilijker uit dan de rest van de zin. Hij stond op en liep snel de badkamer uit. Lili keek hem na. Een glimlach verscheen op haar gezicht, het eerste gedeelte van haar plan was gelukt!

Reacties zijn natuurlijk leuk.

The lady of the lake · Geplaatst: Ma Dec 18, 2006 22:26

Dankjewel *Lilly*Evers* en Eefke voor jullie PB’s!

Hoofdstuk 8

Lili wist dat ze vaart moest maken met haar plannen. Vooral toen Lucius op een regenachtige middag bij haar aanklopte.

‘Ja?’Lili was erg verbaast hem te zien. Het kwam niet zo vaak voor dat Lucius bij haar langs kwam. Eigenlijk nooit zelfs.
‘Hallo, ik kwam even kijken wat je aan het doen was.’ Zijn blik gleed naar het boek dat op haar schoot lag. Snel klapte ze ‘De toverprins’ dicht. Genoeg gezwijmel. Ze moest aan het werk. Nou ja, net doen alsof ze aan het werk was. Met die bruiloft opkomst hoefde ze Draco ook niet in toom te houden.
‘Ik wilde net Draco gaan zoeken.’ Vliegensvlug stond ze op en liep ze langs Lucius de kamer uit. Ze voelde zijn ogen in haar rug brandde. Ze wist wat hij dacht. Hij vond haar vast een geldverspillende klomp aan zijn been. Nu Draco op het punt stond zijn leven te vergooien door met die heks te trouwen, Lili kneep van woede haar nagels in het zachte vlees van haar handen, hoefde Lucius zich geen zorgen meer te maken over Draco’s reputatie. Ze kneep zo hard dat ze haar handpalmen warm voelde worden van het vrijkomende bloed.
‘O ja,’ Lucius riep haar na. Beduusd staarde Lili naar haar handen. Had ze dat nou net gedaan? ‘Liliana?’ Vroeg hij toen ze wezenloos bleef staan.
‘O sorry, ja?’ Snel verborg ze haar handen achter haar rug.
‘Draco en Gretchen geven morgen ieder hun vrijgezellenfeest. We kunnen alle hulp gebruiken. Ik weet dat we je daar niet voor hebben aangenomen maar nu je het toch niet zo druk hebt…’
Lili voelde een klomp in haar maag verschijnen. O nee, gezellig met Gretchen en Draco hun huwelijk vieren. Dat moest ze er echt bij hebben.
‘Ja, natuurlijk zal ik helpen.’ Lucius weigeren, dan zou je pas echt gek zijn.
Hij knikte. ‘Mooi.’

In plaats van Draco opzoeken, ging Lili meteen naar de badkamer. Ze verbond haar handen met verband. Als ze de handen bij elkaar kneep schoot er een fikse pijn doorheen. Fijn.
Ze opende een aantal kastjes om een zalfje te vinden. Die vond ze niet maar wel de gezichtscrème van Gretchen. Een boosaardig gegrinnik kwam uit Lili’s keel. Ze gooide de helft eruit. Ze zocht en vond de verzorgende voetencrème van Narcissa. Samen met de scheergel van waarschijnlijk Lucius of Draco, gooide ze het goedje in het potje gezichtscrème.
Ze kon het niet laten om wat kattenharen van haar minirokje af te halen en ze erbij te doen. Een tweede boosaardige lach kwam in haar op. Snel zette ze het op de zelfde plaats terug. Ook liet ze zich de kans niet ontnemen om ook wat antibiotica in de dure Zwitserse shampoo van Gretchen te gooien. Ze was benieuwd welk chemisch effect er zou ontstaan. Het liefst een groenig effect ofzo…
De deur van de badkamer werd geopend. Waarom vergat ze ook altijd het slot erop te doen? Je zou denken dat ze wel beter zou weten na een vorig incidentje…
Draco keek verbaast toen hij Lili zag staan.
‘O sorry, de deur was niet op slot.’
‘Geef niet,’ Lili ging onverstoord verder met het verbinden van haar handen. Draco kwam achter haar staan en tuurde over haar schouder.
‘Wat heb je nou weer gedaan? Je raakt altijd gewond als ik je zie.’ Hij sprak op een zogenaamde beschuldigende toon.
‘Misschien breng je wel ongeluk.’ Mompelde Lili.
‘Wat zei je?’
‘Niks, laat maar.’
Draco legde zijn handen op haar schouder en begon masserende bewegingen te maken.
‘Ik kwam net vader tegen. Wat leuk dat je gaat helpen op mijn feestje.’ Lili schudde zijn handen van haar af.
‘Ja, heel leuk. Bedienen op jou én Gretchen’s feestjes.’ Ze legde expres nadruk op het feit dat ze misschien op het feest van Gretchen zou helpen. En dan zou hij haar helemaal niet zien. Gelukkig.
‘Nou, niet zo kattig zeg.’ Pretlichtjes glommen in zijn ogen.
‘Ik doe niet kattig!’
‘Ik hoorde dat ondertoontje wel hoor!’
‘Ik doe niet kattig.’ Herhaalde ze. ‘Ik leg alleen uit dat je aanstaande ook een feest geeft en dat ik, als vrouw zijnde, daar waarschijnlijker terecht kom.’
‘Juist, ik begrijp het. Je probeert me te beschermen tegen een teleurstelling.’
‘Nee, ik…’ Lili zuchtte, ze wist even niet wat ze moest zeggen.
‘Ja?’ Vroeg Draco op plagerige toon. Lili besloot het spelletje mee te spelen.
‘Wil je me zo graag op je feestje dan?’
‘Nou, misschien.’ Nu was het zijn beurt om te bedenken wat hij moest zeggen.
‘Zo, je moet oppassen. Straks denk ik nog dat je me aardig begint te vinden.’ Plagerig streek ze met een vinger over zijn borst. Plotseling greep hij haar pols beet.
‘Dat vond ik toch al.’ Zijn gezicht kwam gevaarlijk dichtbij. Waarom gebeurde er toch altijd van die intieme dingen als ze met Draco in de badkamer stond. Was de ruimte betoverd ofzo? Ze probeerde haar pols los te frunniken maar zijn hand leek wel van staal.
‘Draco.’ Zei ze op een kalme en beheerste toon. ‘Laat me los.’ Elk woord sprak ze nadrukkelijk uit. Ze was blij dat het zo vastberaden klonk aangezien ze van binnen begon te rillen als een rietje. Met Draco in de badkamer draaide het meestal op één ding uit. Ze wist nog niet goed wat haar gevoelens waren en het laatste wat ze wilde was iets overhaasten. Vooral niet met iemand die ging trouwen. Oké, ze probeerde dat koste wat kost te voorkomen maar dat was om haar baan te beschermen, echt niks anders. Ze wilde dus het liefst hier weg maar daar dacht Draco dus anders over. Hij drukte zijn lippen op de hare en begon haar wild te zoenen.
‘Dra-’ Ze probeerde tegen hem te praten maar hij leek doof voor alles wat zij tegen hem zei.
‘Niet praten.’ Mompelde hij. Hij drukte haar polsen met kracht tegen de muur waardoor ze klem kwam te staan.

Een luidde klop op de deur deed zijn concentratie even afnemen. Lili liet deze kans niet aan haar voorbij gaan, trok haar polsen los en glipte onder zijn armen door.

‘Hallo? Ik kom binnen hoor.’
Lucius stapte de badkamer binnen.
‘O, ik zie dat ik stoor.’ Zijn stem klonk vlak maar zijn ogen spuwde vuur. En niet naar Draco maar naar Lili!
‘Nee, nee. Er is niks aan de hand.’ Zei ze vlug. Toen ze zich omdraaide was de leugen op Draco’s gezicht te zien, namelijk in de vorm van een rode lippenstift afdruk.
‘Kan ik je zo spreken, Liliana?’ Het was niet echt een vraag meer een bevel.
’Ja.’ Het kwam er bibberig uit. Straks werd zij gestraft voor iets wat Draco had veroorzaakt!
Met hangende schouders volgde ze Lucius naar zijn kantoor. Ze keek nog eens achterom. Draco keek haar uitdrukkingsloos aan. Voelde hij zich schuldig of maakte het niks voor hem uit. Ze wist het niet ook al kon ze zweren dat ze een zweem van spijt op zijn gezicht zag.

Ik hoop dat het een leuk stukje was, binnenkort meer. Reacties zijn zoals altijd welkom.

The lady of the lake · Geplaatst: Vr Dec 22, 2006 15:11

Dankjewel Duffie, Lacey en Potterfreaky! Ik ben altijd zo blij met reacties! En natuurlijk ook bedankt voor de reacties in de reageertopic!! Maarre… Hier is het nieuwe stukje.

Hoofdstuk 9

Lili keek naar de zwijgende man voor zich. Een diepe rimpel lag op Lucius’ anders zo volmaakte gezicht. Haar handen waren vochtig van het zweet en haar hart bonkte zo hard dat ze even dacht dat het uit haar borstkas zou springen.

‘Ik heb eens nagedacht.’ Begon Lucius. ‘Luister, ik ben op de hoogte van het gesprek dat je een tijdje geleden met Narcissa hebt gehad. Je weet dat je onder geen enkele maar dan ook geen enkele omstandigheid een meer dan zakelijke relatie met een bewoner van dit huis mag aangaan.’ Lili keek naar haar voeten en zweeg. ‘En dan zeker geen met míjn zoon die bovendien óók nog eens verloofd is!’ Lucius was woedend. Lili beefde van binnen maar zei dapper:
‘Ik heb geen relatie met uw zoon. Hij ziet mij niet als een gelijke en zal dat ook absoluut niet willen.’
‘Die kus?’ Vroeg Lucius.
‘Dat was… éénmalig en dat was niet mijn initiatief. Hij… hij dwong me!’
‘Juist, dus daar had jij niks mee te maken hé?’ Lucius lachte sarcastisch.
‘Nee, dat bedoel ik niet!’ Antwoordde Lili gefrustreerd. Stomme mannen altijd! Die snapte nooit wat. ‘Nee.’ Herhaalde ze langzaam. ‘U weet trouwens zelf ook wel hoe uw zoon is.’ Hij moet het van iemand hebben. ‘Weet u nog waarom u mij in heeft gehuurd?’ Voegde ze er zoetsappig aan toe. De frons op Lucius’voorhoofd werd nog groter.
‘Ja, daar heb je wel gelijk in. Mmh…’ Het bleef een tijdje stil. Zenuwachtig keek Lili naar hem. ‘Oké, ik weet het.’ Zei hij tenslotte. ‘Je mag blijven…’ Lili’s hart maakte een vreugdesprongetje. ‘Maar, als de bruiloft voorbij is, dan vertrek je.’

Lili klemde haar armen om haar heen. Ze had een misselijk gevoel in haar maag. Die chocolademuffin was toch niet zo’n goed idee geweest. Het heen en weer gewiebel van de partyboot maakte het ook niet veel beter. Naast haar zat Blaise die even groen zag als haar. Draco had besloten dat hij zijn vrijgezellenfeestje op het familieschip wilde houden. Ach, als geld toch niks uitmaakt… Lili was verrast toen ze gehoord had dat ze met Draco’s groep mee mocht. Ze had verwacht dat ze met Gretchen en haar vreselijke vriendinnen mee ging. Niet dat ze daar zin in had maar bij Gretchen was ze tenminste veilig voor Draco’s fliterige gedrag. Lili had de hele middag meegeholpen om de boot te versieren. Aangezien het bijna kerst was, waren de muren van de grootste zaal champagnekleurig geverfd. Er waren goudkleurige slingers opgehangen en de tafels en stoelen waren met wit fluweel bekleed. Grote bloemstukken in de kleuren wit, geel en lichtroze stonden in de zaal verspreid. Aan het plafond hingen kristallen kroonluchters versierd met echte zoetwater parels en kleine robijnen. De gastheer zelf had een op maat gemaakt donkerblauw pak aan met een satijnen stropdas in ivoorkleur. Verder droeg hij nog een duur uitziend goudkleurig horloge en aan zijn pink zat een ring met een grote Lapis Lazuli. De blauw gouden steen maakte het geheel helemaal af.
Toen Draco haar in de gaten kreeg liep hij op haar af. Zijn ogen gleden over haar heen. Dat vond ze niet heel erg aangezien ze haar best op haar kleding had gedaan. Ze droeg een witte zijde jurk die heen en weer zweefde als ze liep. Het lijfje had smalle bandjes en een niet zo laag uitgesneden decolleté. Ze droeg een gouden kettinkje met een medaillon, aan haar rechterarm zat een gouden slavenarmband en in haar oren droeg ze peervormige kleine diamantjes. Haar haren waren met een gouden strik in een hoge paardenstaart vastgebonden. Een paar losse plukjes hingen losjes rondom haar gezicht.

‘Hé.’ Draco glimlachte. ‘De boot is echt prachtig geworden. Dat heb je goed gedaan.’
‘Ik heb het niet alleen gedaan. Mildred en de rest heeft ook hard meegewerkt.’
‘Nou ja, jij hebt vast het meeste gedaan.’
Dat had ze niet, het zware werk was door de huiselven gedaan. Nog steeds weigerde hij enige vorm van respect voor ze te tonen. Lili schonk hem een klein glimlachje.
‘Is Blaise nog gezellig gezelschap?’ Hij wierp een blik op zijn zeezieke vriend. Die mompelde wat onverstaanbaars. ‘Want anders vind ik dat je met mij moet gaan dansen.’ Draco grijnsde. Lili’s glimlachje verdween.
‘Nou…’
‘Kom op! Niet zo ongezellig doen. En het is mijn feestje, ik ben de baas.’ Lili liet zich meetrekken naar de dansvloer. Draco sloeg zijn armen om haar heen en ging erg dicht bij haar staan.
‘Luister Draco,’ Ze ging een stapje naar achteren. Hij deed een stap naar voren. ‘Ik ben bijna ontslagen door dat incidentje van gisteren.’ Draco bleef grijnzen.
‘Bijna, maar niet helemaal.’
‘Nou, na de bruiloft moet ik vertrekken.’
‘Wat! Dat meen je niet hé?’ Zijn gezicht stond gealarmeerd.
‘Ehm ja, dat meen ik wel.’ Lili schrok van zijn reactie. Hij leek het zich echt aan te trekken.
‘Heeft mijn vader dat besloten? Ik ga wel met hem praten. Maak je maar geen zorgen.’
‘Draco, waarom zou je dat doen? Je wilde toch geen gouvernante. Straks ben je van me af.’
Hij keek haar diep in de ogen.
‘Weet je dat dan niet?’ Lili keek terug.
‘Nee.’ Draco pakte haar hand en trok haar de zaal uit.
‘Hé?! Waar gaan we heen?’
‘Naar de enige plek op deze boot waar we tenminste een beetje privacy hebben! We moeten nodig praten.’

Hij trok haar naar één van de kamers.
‘Is deze van jou?’ Vroeg Lili. Draco knikte. Hij begon voor zijn bed te ijsberen. Zij ging er voorzichtig op zitten. Misschien kon ze beter een stoel nemen.
‘Luister, we moeten praten.’ Begon hij.
‘Ja? Waarover?’
‘Over onze gevoelens…’
‘Gevoelens?’
‘Ja.’ Draco keek geïrriteerd. ‘Ga nou niet zeggen dat je niks voor me voelt.’
‘Nou, alleen als je me zoent.’ Zei Lili zacht. Dat had ze beter niet kunnen zeggen. Draco nam haar gezicht in zijn handen en begon haar heel zachtjes te zoenen. Alsof hij bang was dat ze anders uit elkaar zou vallen.
‘En Gretchen dan?’ Vroeg Lili voorzichtig.
‘Nou, je weet waarom ik met haar trouw. Kijk, als jij van een goede familie zou komen dan zou ik misschien wel met jou trouwen.’
Lili keek hem geschrokt aan. Betekende ze dan zoveel voor hem? Maar daarna bedacht ze dat als hij echt van haar zou houden, hij met haar zou trouwen en niet op haar familie zou letten.
Ze wendde haar hoofd af. Draco probeerde het nog eens.
‘Ik- ik hou van jou.’ Lili zei nog steeds niets. ‘Ik heb er speciaal voor gezorgd dat je op mijn feestje zou komen omdat ik je om me heen wilde hebben.’
‘Als je echt, maar dan ook echt van mij houd,’ Begon Lili. ‘Dan zou je nu naar Gretchen toe gaan en zeggen dat je alleen maar met haar trouwt voor haar reputatie.’ Het bleef stil. Pijnlijk stil. Tranen brandden achter haar ogen. Ze had niet verwacht dat hij zoiets ooit zou doen, maar toch had ze het diep van binnen een beetje gehoopt. Toen ze de stilte niet langer aankon, holde ze de kamer uit.
‘Wacht!’ Riep Draco. ‘Wacht even!’ Hij holde achter haar aan, greep haar arm vast en draaide haar ruw om. Hijgend keken ze elkaar aan.
‘Ik doe het.’Zei hij tenslotte.
‘Wat?’ Vroeg Lili. Dikke tranen liepen vielen op haar wangen. Onbewust streek Draco er eentje weg.
‘Ik doe het.’ Herhaalde hij. ‘Ik ga nu naar Gretchen en vertel haar…’ Hij sloeg zijn armen om haar heen en mompelde zachtjes; ‘Dat ik van je hou.’

Vergeet niet te stemmen in de pol!

The lady of the lake · Geplaatst: Di Dec 26, 2006 14:39

Dankjewel Lacey, Duffie, St0kkieY, *$Gritasa$*, Edana en Schaduwmeisje voor al jullie PB’s! En ook degene die gestemd hebben in de pol. Ik heb een Bètareader in de armen genomen, dus hopelijk binnenkort minder spellingsfouten!

Hoofdstuk 10
Lili staarde naar haar kerstdiner. Ze had nog maar een paar hapjes ervan genomen. Het was ook niet om te vreten. Het wegrestaurant stond waarschijnlijk niet echt bekend om zijn heerlijke voedsel. Een traan gleed van haar wang af en belandde in de massa aardappels. Ze dacht terug aan de gebeurtenissen van een paar dagen geleden. Draco had bekend dat hij van haar hield en dat hij dat aan Gretchen en iedereen zou laten weten. Dat had hij ook gedaan, alleen was het niet zo gegaan als Lili had gehoopt.

Draco was met haar terug naar het grote huis gegaan. Daar had Gretchen haar feestje gehouden. Nou ja, feestje… De meeste gasten zaten een beetje verveeld aan de bowl en champagne. Gretchen zat in het midden van een kring. Om haar heen zaten haar beste vriendinnen. Christina Van Voreen, Lorainne Applegate en Lucy nogwat. Allemaal societytrutten. Met hun gepermanente haren en Givency mantelpakjes waren ze een soort duplicaten van elkaar. Toen ze Lili en Draco in de gaten kregen vielen ze stil. Lili schrok toen ze Gretchen zag. Op haar gezicht zat een dikke laag make-up die de rode bobbels op haar gezicht moest verbergen. De crème. Destijds leek het haar een goed plan maar nu zag het er best ernstig uit. Dat spijtgevoel verdween snel toen Lili de mannelijke danser zag die op haar schoot ging zitten. Arme Draco. Ze keek naar hem maar zijn gezicht stond uitdrukkingloos.
‘Kom mee.’ Zei hij alleen maar tegen Gretchen.
‘Hoezo?’ Kirde ze. ‘Ik heb het net zo gezellig.’ Draco pakte haar arm beet en sleurde haar bijna van de stoel af.
‘We moeten praten, kom mee.’ Beval hij. Haar vriendinnen keken de twee met open mond na. Lili besloot hen achter na te gaan maar werd door een opeens verschenen Narcissa aan haar arm beetgepakt.
‘Wat is hier aan de hand?’ Haar ogen gleden van Lili naar Draco en Gretchen. Zonder verder nog iets te zeggen liep ze hen achter na. Lili volgde. Draco trok Gretchen de trap op en liep naar zijn kamer. Narcissa en Lili volgden snel.

‘Ik ga niet trouwen.’ Zei Draco kortaf.
‘Wat!’ Riepen Narcissa en Gretchen tegelijk.
‘Ik ga niet trouwen.’ Herhaalde hij.
‘Hoezo niet!’ Riepen beide vrouwen weer.
‘Omdat ik niet van je hou.’ Hij keek Gretchen aan maar Narcissa antwoordde.
‘Maar dat is toch ook helemaal niet nodig! Jullie zijn een goed paar met goede families. Liefde komt pas later.’
‘Ik hou al van iemand.’ Hij keek Lili aan.
‘Oo!’ Gretchen uitte een soort van oorlogskreet en sprong krijsend en krabbend op Lili.
‘Niet alweer!’ Lili vocht terug en probeerde Gretchen’s nagels te vermijden. Narcissa barstte in gehuil uit.
‘Wat heb ik mis gedaan! De gouvernante nogwel! Iemand van het personeel! Ahh!!’
‘Hou op!’ Draco probeerde voor een tweede keer Lili en Gretchen uit elkaar te trekken. ‘Hou op met vechten Gretchen! Ik ga toch niet met jou trouwen. Mijn hart hoort aan iemand anders toe.’
‘Stop!!!’ Krijste Narcissa. ‘het is bijna kerst! Vrede op aarde!’
Lili staarde naar haar alsof ze haar verstand was verloren. Dat de vrouw daar nu aan moest denken. Maar Gretchen hield nu wel op. Net zo gestoord als Narcissa.
‘Mijn zoon en Gretchen gaan gewoon trouwen! Niemand maar dan ook niemand gaat daar tussen komen. Zeker geen personeelsleden, Begrepen!’ Lili zei niks. Draco keek verslagen naar de grond. Waarom zei hij weer niets? Hij durfde nooit tegen zijn moeder in te gaan. Mannen! ‘En o ja, nu we het toch hebben over personeel… Je bent ontslagen!’ Gilde Narcissa.
‘Wat!’riep Lili.’En vrede op aarde dan? Je gaat me toch niet ontslaan tijdens de kerst!’
‘O jawel!’
‘Maar meester Lucius heeft gezegd dat-‘
‘Dat kan me niet schelen! Je bent een onruststoker en je vertrekt uit mijn huis! Nu!’
Maar…’ Ze keek smekend naar Draco. ‘Draco?’ Vroeg ze. Hij keek haar aan.
‘Misschien- misschien is het wel beter zo…’
‘Wat?’ Lili kon haar oren niet geloven.
‘Nou, je snapt zelf ook wel dat het waarschijnlijk toch niet zal gaan lukken. We zijn inderdaad erg verschillend enzo…’
‘Wat…’ Ze kon het niet geloven. Wat een slappe smoes! Ze wist in haar hart dat hij van haar hield. Waarom durfde hij dat gewoon niet te zeggen? Ze werd woedend. Hoe durfde hij dat zomaar over zich heen te laten gaan! Zijn moeder was God niet! Zou hij dan zijn hele leven door haar laten bepalen?
‘Inderdaad.’ Zei Lili. ‘Als jij zo zwak bent dat je niet naar je eigen gevoel luistert maar naar je zogenaamde familieplichten dan verschillen wij heel erg van elkaar. Want ik zal altijd voor datgene vechten van wie ik houd!’ Ze probeerde niet te huilen. Ze liep naar haar kamer en begon haar koffers in te pakken. Ze voelde dat iemand achter haar stond. Ze keek om.
‘Het spijt me.’ Zei Draco. Ze keek hem onverschillig aan.
‘Is dat alles?’ Hij zei niks en keek diep en diep ongelukkig. ‘Spijt is niet goed genoeg.’ Zei ze hard en liep de kamer uit.

Het is niet zo lang maar ik heb het nogal druk met de kerst enzo... Volgende keer langer!

The lady of the lake · Geplaatst: Vr Dec 29, 2006 16:59

Dankjewel Lacey!! En de reactie in de reageertopic. Het vorige stukje was niet zo lang daarom beloof ik dat jullie nu extra veel leesvoer krijgen.

Hoofdstuk 11
Lili drukte hard en lang op de bel. Ze hoorde wat geluiden achter de deur en hij ging open.
‘Lili!’ Riep de jonge vrouw in de deuropening. ‘Daar ben je eindelijk! Ik wist niet of je het nog zou redden door die sneeuwstorm.’ Dolores gaf haar een dikke knuffel. Een zweem van parfum bereikte Lili’s neus. Sandelhout met een vleugje vanille.
‘Ik had net het geluk om de laatste trein te pakken.’ Ze pakte haar koffertje en liep het kleine appartementje in. Lili rook een tweede lucht. Vers gemalen bonen.
‘Koffie?’ Vroeg haar vriendin alsof ze Lili’s gedachtes kon lezen.
‘Ja graag.’ Ze kreeg hete koffie in haar handen gedrukt. Op de mok stonden afbeeldingen van pinguïns. Dolores spaarde alles wat met pinguïns te maken had, van knuffels tot placemats.
‘Zo, ga maar lekker zitten dan haal ik wat koekjes.’ Ze liep naar de keuken. Haar lange rode vlecht zwiepte heen en weer. Lili bekeek het appartement alsof ze hier voor de eerste keer was. Het zag er nog steeds hetzelfde uit. De muren waren lichtroze. De bank was mauve, paars en roze. De gemakkelijke stoel in de hoek was roze en de klassieke boekenkast was wit. Aan weerzijden van het grote raam hingen witte gordijnen die met lussen bijeen gebonden waren. Boven de valse haard hing een schilderij met kleine gele en groene vlindertjes. Er stond geen kerstboom. Gelukkig. Dolores kreeg vaak te horen dat ze in een duur versierd paasei woonde. Lili deelde die mening ook.
‘Vertel me,’ Zei ze toen ze terug kwam. Ze zette een mandje met bitterkoekjes op de witte salontafel. ‘Ik snapte niks van dat warrige verhaal wat je aan de telefoon vertelde. Ik begrijp dat je hier een tijdje wilt logeren?’
Lili haalde één keer diep adem en stortte het hele verhaal uit haar. Ze vertelde alles; van de intieme momenten met Draco en haar bijna doodervaring tot aan haar wraakacties op Gretchen en haar ontslag. Toen ze klaar was kon alleen nog maar snikken. Toch voelde het goed om het hele verhaal aan iemand te vertellen. De blik in Dolores’s blauwe ogen was begrijpend en ze sloeg een mollige arm om Lili heen.
‘Ach, meisje toch.’ Zei ze troostend. ‘Wat heb jij veel meegemaakt het afgelopen half jaar. Natuurlijk mag je een tijdje bij mij logeren. Daarna zien we wel verder.’

Dus zo ging het dat Lili een uur later diep onder de wollen dekens lag. Ze kon niet zo goed slapen. Natuurlijk was het altijd even wennen in een nieuwe omgeving en de knuffel pinguïns staarden haar ook zo aan! Lili ging verliggen en begon na te denken over de gebeurtenissen tijden haar korte verblijf op Malfoy Mansion. Want wat voelde ze nou eigenlijk voor Draco? Als ze aan hem dacht kwamen die ogen van hem weer bovendrijven. Het waren spiegels van zijn karakter. Ze konden blij oplichtten, maar ook opeens vurig haatten. Ze wist niet of ze met iemand kon samenleven die zo veranderlijk was. Ook wist ze niet of híj dat zou willen. Hij had gezegd dat hij van haar hield maar toen hij moest kiezen, had hij voor een ander gekozen. Nou ja, niet echt voor Gretchen maar meer voor zijn familie. Lili snapte niet dat het in de moderne tijd nog zo nodig was in voorname families om met iemand met veel geld en een goede reputatie te trouwen. Geld had ze niet maar en goede reputatie wel. Lili dacht aan het blocnote in haar koffer. Daarop hadden haar streefpunten gestaan. Ze had het in eerste instantie gedaan om haar baan te behouden. Tenminste dat had ze zichzelf voorgehouden. Maar nu wist ze dat als ze diep in haar hart keek, ze het eigenlijk daar niet voor gedaan had. Niet eens om te bewijzen dat Gretchen fout was maar dat zij eigenlijk bij Draco hoorden. Lili zuchtte verdrietig en een traan bleef in haar ooghoek steken. Ze mocht niet huilen over het verleden maar moest juist aan de toekomst denken. Maar wat voor toekomst zou zij dan hebben? Ze kon misschien een paar weken bij Dolores logeren maar daarna… Haar vriendin zou te beleefd zijn om haar er uit te gooien maar daar voelde Lili zich ook niet goed bij. Deze situatie herinnerde haar aan de situatie die aan de gang was toen zijn bij huize Maffidus aan belden. Lili was het zat. Ze zou een goede blijvende baan moeten vinden en op haar eigen benen moeten gaan staan. Niet langer nadenken over Draco. Draco en Gretchen gelukkig. Draco en Gretchen getrouwd. Niet aan denken Lili! Morgen ga je de krant doorspitsen voor sollicitaties. En reageren op dingen die blijvend zijn en goed genoeg betalen om zelf ook een appartementje te huren. Ja, dat zou ze gaan doen. Met een vastberaden glimlach op haar lippen viel ze in slaap.

De volgende morgen sliep Lili lekker lang uit. Toen ze haar slaapkamer deur uit ging, begon haar maag te knorren. Ze had al sinds vijf uur gisteren niet echt veel meer gegeten. Dolores keek van haar krant op.
‘Heb je honger slaapkop?’
‘Ja, een ontbijtje zou er wel in gaan.’
‘Ontbijt? Lunch zal je bedoelen! Het is één uur lieve schat…’
‘O! Oeps…’ Lili giechelde. ‘Ik geloof dat ik me een beetje verslapen heb.’
‘Nogal ja. Maar het geeft niet. Je had het waarschijnlijk nodig.’ Ze zette een bord met twee volkerenpuntjes met gebakken eieren voor haar neus. Lili begon meteen te eten. ‘Ik ga zo naar de supermarkt, wil je mee?’ Vroeg Dolores.
‘Nou,’ smakte Lili. ‘Ik was eigenlijk van plan om de krant door te nemen voor advertenties voor banen.’
‘O ja, dat is ook wel slim.’

Nadat Dolores weg was nam Lili uitgebreid de tijd om lekker lang te douchen. Met vochtige haren ging ze aan de keukentafel zitten en de krant door te nemen. Bij het gedeelte voor vacatures stonden veel hoge functies. Dat kon ze allemaal niet. Opeens viel haar oog op iets. Onderaan de bladzijde stond een kleine advertentie. Het was voor het ministerie. Ze vroegen een administratieve medewerker. Niet te grote taken mar kleine dossiers nakijken en s’middags koffie brengen aan de mensen van die afdeling. Dat leek Lili wel wat. Ze stuurde snel een brief met C.V. en kon alleen maar hopen op een uitnodiging.

Een paar dagen later kwam telefonisch het verlossende antwoord. Een nette vrouwenstem deelde haar mee dat ze met nog twee anderen was geselecteerd om op sollicitatiegesprek te komen. Toen Lili de telefoon neer legde, maakten zij en Dolores een vreugdedansje.
‘Maar wacht.’ Zei Lili paniekerig. ‘Ik heb hem nog niet. Wat moet ik aan? Ojee, ik heb niks om aan te trekken!!’
‘Rustig nou maar.’ Zei Dolores kalm. ‘We gaan vanmiddag winkelen en dan gaan we kleding kopen zodat je er morgen prachtig en zakelijk tegelijk uitziet.’
‘Maar ik heb geen geld...’ Piepte Lili.
‘Het is een cadeautje.’ Zei Dolores zachtjes.
‘O,’ Lili keek haar dankbaar aan en gaf haar een knuffel. ‘Je zult nooit weten hoe dankbaar ik je hiervoor ben!’
‘Dat weet ik al. En je bent me helemaal niks verschuldigt. Nou ja, behalve dan dat je belooft om die baan te krijgen!’ Alle twee begonnen ze te lachen.

Lili keek op haar horloge. Ze kon niet stil blijven zitten en zenuwachtig begon ze te ijsberen. De receptioniste keek op maar Lili trok zich er niks van aan. Alle sollicitanten waren toch zenuwachtig? Ze bekeek zichzelf in de spiegel. Ze droeg een grijs pakje van grove tweedstof. Het kokerrokje eindigden net boven haar knieën. Haar panty was glanzend en huidkleurig. De schoenen waren zwart en hadden een klein hakje. Het jasje was hetzelfde als de rok en zat vrij strak waardoor Lili’s taille er goed in uit kwam. Onder het jasje droeg ze een zwart zijde blouse, maar daarvan waren alleen het uiteinde bij de mouwen te zien en bij haar decolleté. Ze had twee knopjes ervan open gelaten omdat ze het geheel anders te deftig vond. Haar haren waren in een nonchalante knot opgestoken. Zilveren knopjes schitterden in haar oren. Ze vond dat ze er stijlvol, elegant en een tikkeltje sexy uitzag. Het sexy had natuurlijk niet gehoeven want aan de stem te horen was de persoon aan die ze aan de telefoon sprak een vrouw. Maar anders voelde ze zich alsof ze vijftig was. Eindelijk ging de deur open. Lili bevochtigde haar lippen en stak zelfverzekerd haar hand uit. Deze bleef alleen geschokt in de lucht hangen, toen ze oog in oog stond met degene die ze nooit verwacht had en hoopte nooit meer in haar leven te zien: Draco.

Tadum! Twisted Evil

Ik weet niet of het echt langer is dan meestal maar het is in ieder geval langer dan het vorige stukje! Wink

The lady of the lake · Geplaatst: Ma Jan 01, 2007 14:38

Dankjewel *Lilly*Evers*, Lacey en Schaduwmeisje voor jullie PB’s! Natuurlijk ook bedankt als je in de reageertopic wat hebt geschreven!

Hoofdstuk 12
Lili schoof nerveus heen en weer op haar stoel. Ze keek naar Draco. Hij was wat aan het rommelen met een aantal papieren op het bureau. Op de één of andere manier deed dit Lili denken aan de eerste keer dat ze Lucius ontmoette. Draco zag dat ze keek en schonk haar een glimlachje.
‘Even wachten, het moet hier ergens zijn.’ Hij bleef nog een tijdje rommelen en trok vervolgens een velletje papier uit de stapel. ‘Ah, hier is het al.’ Hij schraapte zijn keel en begon met een plechtige stem voor te lezen. ‘Liliana Gentry, 19 jaar oud, geboren in Glassex, bla bla bla.’ Zijn ogen glinsterden geamuseerd. ‘En, klopt het?’ Lili lachte ongemakkelijk. ‘Nou,’ Ging Draco verder. ‘Ik denk niet dat dit allemaal nodig is, hé?’ Toen Lili geen antwoord gaf werd hij serieus. ‘Nee echt, ik weet dat dit heel ongemakkelijk is voor je-’
‘Dat kun je wel zeggen ja!’ Het schoot uit haar voordat ze het wist.
‘Dat is het voor mij ook.’ Draco probeerde haar recht in de ogen te kijken maar zij ontweek zijn blik. ‘Het is een moeilijke situatie, maar als jij hier ooit wilt werken moeten we dit afsluiten. Ik kan jouw baas worden en jij mijn werknemer. Dan moeten we uitsluitend een zakelijke relatie kunnen aangaan.’

Lili dacht aan Narcissa’s woorden. Het waren dezelfde geweest. Ja, dacht ze wrang, ík kan me daar wel aan houden. Maar ze zei niets. Deze baan was te belangrijk. Als ze met Draco moest samenwerken om hem te krijgen, dan moest dat maar. Opeens schoot haar wat te binnen.

‘Draco?’
‘Ja?’ Er verscheen weer een glimlach op zijn gezicht.
‘Ik bedoel, meneer Malfidus.De vrouw aan de telefoon, ik dacht dat zij mijn… baas zou worden.’ Lili kon maar niet aan het idee wennen dat hij de baas over haar zou moeten spelen. Draco’s glimlach werd groter bij het horen van de lichte twijfeling.
‘Aletha? Nee, zij is mijn secretaresse.’ Lili dacht aan de forse vrouw waarvan ze dacht dat het de receptioniste was.
‘Die vrouw achter de balie?’ Ze wees alsof hij door de muur heen zou kunnen kijken.
‘Nee, dat is Marrietta. Receptioniste.’ Voegde hij eraan toe.
‘O.’ Antwoordde Lili zogenaamd geïnteresseerd.

Het bleef een tijdje stil. Ze wisten allebei niet wat ze nu moesten doen.

‘Dus, de baan…’ Begon Lili.
‘O ja, natuurlijk, de baan. Nou, vertel maar. Waarom zou ik jou moeten nemen?’ Hij keek haar ontdeugend aan.
‘Nou,’ Zei Lili ‘Ik ben stressbestendig, flexibel, ik kan goed ordenen, met papierwerk omgaan en ik ben een hele enthousiaste en gezellige collega.’ Ze zette haar grootste verkoopglimlach op en dreunde het rijtje eisen op die in de advertentie stonden genoemd. Draco grijnsde.
‘Zó! Dat is inderdaad alles wat een werkgever zich maar kan wensen. Maar kan je ook goed bevelen opvolgen? Alles doen wat ík je zeg?’
Lili bekeek hem. Wat was hij toch aantrekkelijk als hij zo naar haar lachte! Ach, ze mocht toch wel een beetje haar vrouwelijkheid in de strijd gooien om die baan te krijgen?
‘Ik zal alles doen wat je van me verlangt.’ Antwoordde ze plagend. Ze wreef haar benen tegen elkaar en sloeg de één over de ander. Draco’s blik gleed over haar benen heen. In het licht glansde ze verleidelijk. Ze keek hem nu recht in zijn ogen. Zag ze daar een vleugje begeerte? Die baan was bijna binnen!
‘Weet je,’ Begon Draco ‘Straks zullen de rollen andersom zijn. Ik ben dan de baas, en jíj degene die moet luisteren.’
‘Ja, áls ik die baan krijg natuurlijk.’ Lili keek heel onschuldig.
‘Natuurlijk krijg je die! Dit gesprek was eigenlijk helemaal niet nodig geweest.’
‘En de andere kandidaten dan?’ Lili verborg haar lichte verbazing.
‘Nou, één is helemaal niet komen opdagen en de ander was totaal niet geschikt. Dan blijft alleen jij over.’
‘En, ben ik geschikt?’ Vroeg ze zachtjes.
‘Zodra ik die deur open deed wist ik het al…’ Lili gooide haar haren naar achteren en lachte verleidelijk.
‘Nou, dat is dan mooi… baas.’ Nu twijfelde ze met opzet. Draco leek het te waarderen en liet ongegeneerd zijn blik over haar heen gaan.
‘Zal ik je dan maar een rondleiding geven?’
‘Oké, doe dat maar.’ Ze stond op en liep heupwiegend voor hem uit.

‘Nou dit is de vergaderzaal…’ Lili wierp een ongeïnteresseerde blik in een kleine kamer met een lange glazen tafel en donkerblauwe stoffen stoelen. ‘En dit is het kopieerhok. Ik zal even uitleggen hoe dit werkt omdat ik je hier vaak naar toe zal sturen.’ Ze liepen naar binnen en Draco deed een aantal keer voor hoe het ding werkten. Lili wist eigenlijk al lang hoe het werkte maar liet Draco zijn kans niet ontlopen om eens een demonstratie te geven aan zo’n domme vrouw die er waarschijnlijk toch niks van snapte. In stilte bestudeerde ze zijn profiel en zijn lichaam, waar natuurlijk niets op aan te merken was. Draco keek haar aan.
‘Je moet op het kopieerapparaat letten. Niet op mij.’ Hij lachte arrogant.
‘Sorry.’ Zei Lili met een glimlach. Draco stond op en liep naar de deur. ‘Ben je al klaar?’ Vroeg Lili verbaasd.
‘Bijna, nog niet helemaal.’ Hij deed de deur dicht en met een geheimzinnige glimlach kwam hij op haar af lopen. Lili zette een stapje opzij om hem naar het kopieerapparaat te laten lopen. Daarvoor bleef hij staan, draaide zich half om, pakte Lili bij haar taille en zette haar, alsof ze niets woog, gemakkelijk op het apparaat.
‘Draco?’ Vroeg ze verbaasd. Verder kon ze niet vragen want hij plantte zijn lippen op die van de hare en begon haar wild te zoenen. Lili reageerde eerst niet van de schrik maar zodra hij zijn handen over haar lichaam liet glijden, begon ze hem wild terug te kussen.
‘Draco…’ Mompelde ze tegen zijn lippen aan. Hij keek haar aan en een diep verlangen was zichtbaar in zijn ogen.
‘Je bent van mij!’ Zei hij bezitterig.
‘Ja…’ Fluisterde Lili zwakjes. ‘Ja, ik ben van jou.’

Reacties zijn altijd welkom! Very Happy

The lady of the lake · Geplaatst: Za Jan 06, 2007 15:06

Dankjewel Lotia Scarlet, edana, *Lilly*Evers*, Potterfreaky, lily Emma, jose, Schaduwmeisje, zsandra19, just_me en Lacey, !
Pff, wauw! Veel reacties zeg! Ik hoop niet dat ik iemand vergeten ben…
Er moet achter het vorige stukje nog wel wat, maar dat ga ik niet posten want dat vinden de modjes vast niet goed! Ik zal zeggen: Laat je eigen fantasie z’n gang gaan! Wink

En er zijn inderdaad geen kopieerapparaten op het ministerie but WHO CARES?

Hoofdstuk 13
Lili sloeg de deur van Dolores' appartement dicht en riep:
‘Ik ben er weer!’
‘Ik ben in de keuken!’ Riep Dolores terug. Lili wandelde met een stralende glimlach de keuken binnen. ‘Zó… jij kijkt vrolijk. Ging het goed?’
‘Wat denk jezelf?’
‘Nou, aan jouw glimlach te zien wel goed hé?’ Lili keek haar geheimzinnig aan. ‘Nou?’
‘Ik heb hem! Ik heb de baan!’ Ze omhelsde Dolores uitbundig.
‘O, echt?! Wat geweldig! Dit moeten we vieren. Maar, vertel me allereerst alles. Hoe heb je hem zo snel gekregen? Je baas is zeker een man hé?’
‘Ja.’ Antwoordde Lili zacht. ‘En een bekende.’
‘Een bekende?’ Vroeg Dolores ‘Iemand die ik ken?’
‘Niet echt.’
‘Wie dan?’ Lili zuchtte diep.
‘Draco.’
‘Wat?! Die stomme ***!’ Lili knikte. ‘Hoe kun je ooit bij hem willen werken? Na alles wat ik over hem gehoord heb.’
‘Hij valt wel mee.’ Dolores keek sceptisch. ‘Echt! Hij valt reuze mee. Als baas is hij heel vriendelijk en-’
‘Ja, ja. Hij wil gewoon van twee walletjes eten.’
‘Niet waar! Het is gewoon heel zakelijk enzo…’ Lili keek schuldig naar de grond.
‘Heel zakelijk?’
‘Ja.’
‘Dus er was helemaal niets van oude spanningen tussen jullie?’
‘Nee.’ Loog Lili.
‘Huh!’ Snoof Dolores. ‘Denk je echt dat ik dat geloof?’
‘Je moet niet altijd zo verdomd achterdochtig zijn!’ Viel Lili tegen haar uit. Dolores keek haar verschikt aan.
‘Nou, je hoeft niet zo’n toon tegen me aan te slaan hoor! Ik waarschuw je maar! Ik dacht alleen dat het misschien niet zo verstandig is om te gaan werken voor degene die wat voor je voelt en tegelijkertijd ook gaat trouwen!’ Dolores stem was vol spot.
‘Bemoei je je er dan ook niet mee!’ Snauwde Lili. ‘Dat is ook de reden waarom ik je enige vriendin ben! Je moet je neus altijd in andermans zaken stoppen! Het is heus niet zo gezellig om bij jou te zijn hoor!’ Er verscheen een gekwetste trek op het gezicht van Dolores. Lili had meteen spijt van haar woorden.
‘Dolores, het spijt me…’ Dolores keek de andere kant op.
‘Nou, als dat de enige reden is dat je hier bent, dan kan je ook wel vertrekken!’
‘Maar…’ Het woord kwam er zwak uit. ‘Maar ik weet niet waar ik dan heen moet…’
‘Daar heb ik niets mee te maken. Misschien kun je dan wel bij één van je andere vriendinnen terecht hé? Of misschien wil je verloofde baas wel voor je zorgen.’ Lili keek haar nog een tijdje aan. Het gezicht van Dolores was hard en emotieloos. Dus liep ze naar haar kamer en begon haar spullen in te pakken.

De volgende dag zat Lili geradbraakt op haar werk. Het bed in het goedkope hotel was hard geweest en nu had ze last van haar nek. Lili wreef erover met haar hand en kreunde. Koffie… Ze moest koffie. Het aroma was haar kantoor in gekomen. Samen met zijn eigenaar. Draco zette een kopje op haar bureau. Het was versierd met puppy’s.
‘Dank je.’ Ze nam een grote slok en sloot genietend haar ogen. Ze voelde Draco naar haar kijken. Ze deed snel haar ogen weer open. Hij glimlachte naar haar waardoor ze moest blozen.
‘Je hebt nog geen eigen beker, ik dacht dat je deze wel aardig zou vinden.’
‘Ja, schattig.’ Zei Lili. Ze voelde zich niet helemaal op haar gemak bij hem. Hij wel. Onbeschaamd legde hij een hand op haar knie. Lili trok die snel onder hem vandaan en begon nerveus stapeltjes papier te ordenen. Hij had nog steeds die raadselachtige glimlach op zijn gezicht.
‘Dus…’ Begon ze. ‘Is er verder nog iets wat ik kan doen?’
‘Nee, ik keek even of alles goed ging. Hebben je collega’s je goed ingewerkt?’
‘Ja hoor, iedereen is erg aardig.’
‘Mooi. Nou, als er wat is dan hoor ik het wel.’
‘Ja, en als ik wat moet kopiëren zegt u het maar.’ Het was eruit voordat ze het in de gaten had en ze werd knalrood. Draco grinnikte. ‘Ik bedoel, ehm…’
‘Ja?’ Geamuseerd zag hij hoe opgelaten ze zich voelde.
‘Niets.’ Piepte ze.
‘Oké. Ik laat het je wel weten.’ Lachend verliet hij de kamer.

De hele dag was Lili druk met Draco ontlopen en te verzinnen bij wie ze kon logeren. Ze had al een aantal oude vriendinnen opgebeld maar de meeste hadden zogenaamd geen plek of tijd. Terwijl ze kasten van huizen hadden en Lili kon heel aardig voor zichzelf zorgen. Niemand had zin in een logée. De enige manier die Lili zag was vragen om vervroegd salaris zodat ze zelf iets kon huren. Nog een maand in dat hotel zag ze ook niet zitten. Dus moest ze Draco wel opzoeken.

Zachtjes klopte ze op de deur van zijn kamer.
‘Binnen!’ Voorzichtig opende ze de deur en stak haar hoofd naar binnen. Draco glimlachte. ‘Kom maar hoor. Ik bijt niet. Misschien.’ Zo waardig mogelijk liep lili naar binnen.
‘Ik moet je wat vragen.’ Ze nam plaats in een grote stoel zodat ze tegenover hem zat.
‘Ga je gang.’
‘Ehm, Ik zou graag willen vragen of ik misschien…’
‘Ja?’ Vroeg hij geduldig.
‘Vervroegd mijn salaris mocht krijgen.’ Zei ze tenslotte dapper.
‘Vervroegd?’ Vroeg Draco ‘Je bent hier pas één dag aan het werk.’
‘Ja, het lijkt misschien vreemd maar ik verblijf op dit moment in een hotel. Ik zou graag wat willen huren maar ik heb geen geld.’ Lili probeerde zo lief mogelijk te kijken.
‘Tja, ik zou het graag voor je doen. Maar eigenlijk ga ik daar niet direct over. Ik kan het die afdeling laten weten maar waarschijnlijk vinden ze je argument niet goed genoeg.’ Lili keek verdrietig. Terug naar het hotel dan maar. ‘Kun je niet bij een vriendin logeren?’
‘Nee.’ Lili dacht aan Dolores.
‘Mmh, misschien…’ Draco dracht na. ‘Ik weet wel wat. Je moet het alleen ook zelf willen. Niemand gebruikt in de winter ons familiehuisje. Daar mag je wel een maandje verblijven. Het is altijd beter dan een hotel.’ Lili dacht erover na. ‘In jouw vakantiehuisje?’
‘In óns fámiliehuisje, ja.’
Lili keek erg sceptisch. ‘En kom jij daar ook langs?’
Draco glimlachte spottend. ‘Nee.’
Lili bleef even stil. ‘Oké.’ Zei ze uiteindelijk ‘Ik doe het.’

The lady of the lake · Geplaatst: Do Jan 11, 2007 15:37

Bedankt josse en Potterfreaky!

Hoofdstuk 14
De trein stopte bij het plaatsje Maladré. Lili had er nog nooit van gehoord en had moeite met het vinden ervan op de kaart. Zelfs met gebruik van een magische, duurde het een eeuwigheid. Het lag tussen twee bergpassen in en kon slechts per trein bereikt worden. Lili was bang dat ze elke dag super vroeg zou moeten opstaan om naar haar werk te kunnen. Lekker afgelegen, dacht ze somber. Maar de prachtige omgeving maakte veel goed. Omringd door koele heldere meren, spuitende geisers, hoge bergtoppen met sneeuw en een groot woud met hele oude dikke bomen leek het op een duister sprookje. Lili dacht dat er elk moment een elfje achter vandaan kon springen. Het dorpje was klein en de tijd had daar stil gestaan. Ambachtelijke bedrijven en kleine middeleeuwse huisjes met afgebladderde groene luiken zorgden voor een knusse maar ook rustige sfeer. Ze vroeg aan de plaatselijke smid waar het vakantiehuis van de Malfidussen was. De man keek onbegrijpelijk en mompelde wat in het Frans. Ditmaal vroeg Lili hetzelfde maar dan ook in het Frans. De man knikte nu begrijpelijk en begon te wijzen in de richting van een bergweg. De tocht was lang en vermoeiend vooral omdat de wegen oud waren en slecht aangegeven. Onderweg kwam ze een schapenherder tegen. Hij droeg een oude grijze mantel die een schaduw over zijn gezicht wierp. Met een knoestige tak jaagde hij een troep zwarte schapen voort.
‘Eh pardon.’ Begon Lili. ‘Où est la maison de Malfidus?’
‘La château de malfidus ?’ Hij hief zijn gezicht op en lili zag dat hij minder oud was dan hij dacht. Ze knikte. Met gebaren wees hij de richting aan en liep meteen weer verder.
‘Merci.’ Zei Lili nog. Na een tijdje bereikte ze de top van één van de heuvels. De zon brak door en verlichtte de omgeving. Het was voor een kasteel klein en had donkerrode stenen in plaats van de gebruikelijke grijze. Vijf torens met kleine glas in lood raampjes maar geen gracht.

Na het klopje op de deur werd deze geopend door een statige lange man. Hij pakte zonder een woord haar koffers en liep verder. Lili moest hem wel volgen. Haar schoenen maakte geen geluid op het rode tapijt. Ze liepen langs verschillende kamers voordat ze de grote trap bereikten. Lili had vluchtig gezien dat ze vol barokachtige en zware, vast antieke meubelen stonden. Boven aan de trap stonden twee personen te wachten. Een tengere jonge vrouw met dun blond haar en een oudere stevige dame met beginnende grijze strepen in haar haren. Ze lachtten vriendelijk.
‘Welkom, ik ben Marin, de kokkin.’ Zei de oudere vrouw met een Frans accent. ‘Dit is Dida en dat is Joseph. Hij is stom.’
Lili trok een wenkbrauw omhoog. Ja, dat wist ze zelf ook wel…
‘Nee, hij kan niet praten.’
‘O!’ Lili bloosde. ‘Ehm, ik ben Lili.’
‘Ja, dat weet ik. Meester Draco heeft me al orders gegeven. Geen van de leden van de familie zijn hier nu, maar misschien komt meester Draco van de week langs. U kunt dus vrij uit alle kamers kiezen.’
De rotzak! ‘Dus welke kamer krijg ik?’
‘Kies maar.’

Lili liep alle kamers af. De eerste was ingericht in een Victoriaanse stijl. Hemelbed, antieke kasten en een grote spiegel. Aan de muur hing een uitvergrote foto van Gretchen en Draco. Lili kreeg een misselijk gevoel in haar maag.
‘Is dit de kamer van de vrouw des huizes?’ Vroeg ze hoopvol.
‘Nee.’ Antwoordde Marina. ‘Van de verloofde van meester Draco.’
Oké, hier ging ze dus nooit van haar leven slapen. De volgende was eenvoudig maar stijlvol ingericht met bijpassende kleuren.
‘Deze is van Meester Lucius en zijn vrouw.’ Zei marina. Toen ze Lili’s blik zag zei ze snel:
‘We hebben er nog één.’ De kamer aan het eind van de gang was het grootst. Er stonden donkere mannelijke meubels van eikenhout en een groot hemelbed met een rood fluwelen sprei. Er lag dik zwart tapijt en er stonden niet al te veel meubels in. Het grote bureau domineerde de kamer. Ze wist al van wie deze was voordat Marina het zei.
‘Van meester Draco.’
‘Hebben jullie in dit grote kasteel geen andere slaapkamers?’
‘Jawel, maar die zijn onverwarmd. ‘s Nachts wordt het daar ijskoud.’
‘Oké, ik neem deze wel.’ Lili zuchtte en liep naar binnen.

Nadat ze haar koffers had uitgepakt en een stevige maaltijd op had, begon ze zich opgesloten te voelen in het kasteel. Ze besloot een beetje te gaan joggen. Ze schoot in haar sportschoenen en nam een fles water mee voor als ze dorst zou krijgen. Na een tijdje begon ze moe te worden en ze ging even op een grote rots zitten om uit te rusten. Ze sloot haar ogen en voelde haar hart rustiger worden. Opeens voelde ze iets aan haar sportbroek. Ze keek verschikt omlaag en staarde in de donkere ogen van een lammetje.
‘Ah, daar ben je.’ Het was gewoon Engels. De schaapsherder stond op een paar meter afstand en lokte het diertje naar hem toe.
‘Ik wist niet dat je Engels sprak.’ Merkte Lili verbaast op. De man deed zijn kap omlaag en liet een rij witte tanden zien.
‘Ik dacht dat de meeste toeristen het juist leuk vinden om te laten zien dat ze ook Frans kunnen, ook al bakken ze er niets van.’ Hij lachtte hard. Het viel Lili op dat hij veel jonger was dan ze eerst gedacht had. Iets ouder dan haar misschien. ‘Zó, dus je logeert bij de Malfidussen hé? Ik wist niet dat ze er waren.’
‘Ze zijn er ook niet. Ik ben alleen. Ik heb even geen onderkomen en Draco Malfidus bood me dit aan. Hij is mijn baas.’
‘Wat aardig van hem…’ De jongen bekeek haar koeltjes. ‘Juist ja…’ Hij wendde zich af.
‘Het is niet wat je denkt.’ Riep Lili.
‘O? Wat denk ik dan?’
‘Nou, gewoon… Hij gaat trouwen hoor!’
‘Dus? Dat zou heus niets bijzonders zijn voor hem.’
‘Je kent hem niet.’ Reageerde Lili ook al wist ze dat er een kern van waarheid in zat.
‘O nee? Ik denk dat je hem niet kent. Je denkt dat hij zo lief is omdat hij je dit aanbied maar dat doet hij ook alleen maar omdat je knap bent. Weet je wel dat de Malfidussen een kerker daar hebben?’
‘Dat hebben alle kastelen. Dat is nog van vroeger.’
‘Waarom denk je dat het rode stenen heeft? Het is nog geen honderd jaar oud. De Malfidussen hebben het speciaal laten bouwen.’
‘Nou, als er echt een kerker is heeft dat vast een goede reden.’ Lili kon zelf zo snel geen reden verzinnen. ‘En Draco heeft het toch ook niet gebouwd.’
‘Nou ja, je moet het zelf weten. Maar iedere dreuzel die dit dorp passeert verdwijnt… Het kan natuurlijk aan de gevaarlijk hoge bergen liggen, maar ja, je weet het niet zeker.’
Hij liep weer verder en liet Lili vertwijfeld achter.

Bedankt Josse!:
When you think you want to know why, most of the times you really don't want to know why...

Sorry, geen Draco in dit stukje. Maar hij komt eraan! wizard

The lady of the lake · Geplaatst: Ma Jan 15, 2007 15:31

Dankjewel Shabnam, Josse, Edana en iedereen die heeft gereageerd in de reageertopic! Het volgende stukje en deze worden allemaal wat later gepost dan normaal aangezien ik nu testweek heb. Voor degene die niet weten wat dat is: Een week lang leren, proefwerk, leren, proefwerk enz… Heel erg vermoeiend allemaal. toxic

Hoofdstuk 15
Lili lag met één oog open in het grote hemelbed. De wind gierde langs de hoge ramen, en door de tochtige gleuven waaide de gordijnen steeds op. Ze kon niet slapen, dat kon ze in sowiezo niet in vreemde kamers, maar ze was de laatste tijd zo vaak verhuist dat dat haar niet eens meer zoveel uitmaakte. Ze bleef maar denken aan de woorden van de schaapsherder. Een kerker? Dat hadden alle kastelen, ook degene die nog niet zo oud waren. Tenslotte waren de meeste mensen honderd jaar geleden nog een stuk onbeschaafder. En vreemden, vooral toeristen konden gemakkelijk verdwalen in de grote donkere bergen. Jammer voor hen, maar dan hadden ze een gids mee moeten nemen. Daar kon Draco ook niets aan doen. Gerustgesteld draaide ze zich op haar andere zij. Ze rilde van de kou in haar dunne zijden nachtjapon en trok de dekens wat meer omhoog. Opeens hoorde ze geluiden op de gang. Hout kraakte en het leek wel alsof ze voetstappen aan hoorde komen. Lili werd bang en ging verschrikt overeind zitten. De voetstappen kwamen steeds dichterbij en stopten voor Lili’s deur. De deurkop werd omgedraaid en Lili begon te gillen.

De figuur in de deuropening viel haar niet aan, zoals ze had verwacht, maar bleef net zo verschrikt als zijzelf staan. Lili staarde alsof ze een hert was die in de koplampen van een auto keek. Het gordijn bolde weer op en maanlicht verlichtte de duistere persoon. Het gezicht zag net zo bleek als de hare maar de ogen stonden nog normaal.
‘Wat doe je in míjn slaapkamer?’ Draco’s stem vulde de ruimte. Lili voelde haar hard nog steeds hard bonzen. Zó hard dat ze dacht dat hij het ook moest horen.
‘Slapen.’ Zei ze snel.
Draco lachte om haar onnozele antwoord. Lili’s wangen kregen daardoor weer een gezonde kleur.
‘Nee, echt waar?’ Vroeg hij spottend en lachte weer. ‘Ik bedoel, wáárom slaap je in míjn bed?’
‘Omdat het zacht is.’ Lili keek hem kwaad aan en stond op. Ze was nu weer van de schrik bekomen. ‘Ik had geen zin om in het bed van je verloofde te gaan liggen. En eigenlijk ook niet in dat van je ouders. Aangezien het hier nog zo middeleeuws is dat er geen verwarming ofzo is, móest ik wel hier slapen. Maar gezien je het zó’n probleem vindt, ga ik wel op de gang liggen!’ Tot haar ergernis was hij nog steeds aan het lachen.
‘Nee, nee. Blijf lekker liggen. Ik heb absoluut geen problemen met mooie vrouwen die in mijn bed willen slapen.’ Zijn blik gleed over de dunne, haast doorzichtige stof.
‘Wát doe jij hier?’ Lili probeerde het te negeren.
‘Ehm, nou dit is mijn huis, mijn slaapkamer… Verder nog redenen nodig?’ Draco keek geamuseerd.
‘Nee! Je had gezegd dat je niet langs zou komen!’
‘Ja, dat klopt. Maar toen ik erover na ging denken leek dat me niet zo’n goed idee. Een vrouw als jij helemaal alleen in een vreemde plaats.’ Lili hield haar hoofd schuin. Toonde hij nou oprechtte bezorgdheid voor haar veiligheid? Eén van zijn mondhoeken trilde van ingehouden plezier. De rotzak! Kwaad pakte ze het kussen en gooide die naar zijn hoofd. Draco keek verrast. Even leek het er op alsof hij niet wist wat hij moest doen. Lili lachte zonder dat ze het wilde. Maar toen pakte hij het kussen van de grond en gooide het keihard terug. Lili gaf een klein gilletje en belandde op het bed door de klap. Het had niet echt pijn gedaan maar het was meer de schik. Snel pakte ze het kussen weer op met de bedoeling om die hard tegen hem aan te gooien maar Draco had het andere hoofdkussen al gepakt en zo belandde ze in een kussengevecht. Lili’s boosheid verdween en al snel waren ze beiden hardop aan het lachen en slaan met de kussens. Draco was aan de winnende hand aangezien zij steeds bezig was met de glijdende bandjes van haar nachtjapon omhoog te trekken.
‘Kom op!’ Riep Draco. ‘Je bent niet echt een geweldige tegenstander!’
‘Ja, maar mijn bandjes…’ Lachend gaf ze hem een mep richting zijn hoofd. Hij ontweek snel.
‘Je kunt ook wel naakt een kussengevecht houden hoor!’
‘Ooh!’
Opeens had Draco haar kussen in zijn handen en trok hem uit die van haar. Lili trok nog wanhopig, maar omdat zij lag en hij zat was hij te sterk voor haar. Lili hield lachend haar handen omhoog en zei:
‘Ik geef me over, jij bent de winnaar!’
Draco gooide beide kussens opzij en pinde haar handen op het bed. Zíjn bed, realiseerde Lili zich opeens. Alle twee waren ze nog hard aan het hijgen door de strijd. Draco lachte zelfverzekerd naar haar.
‘En? Wat nu overwinnaar?’ Door haar vermoeidheid klonken de woorden zacht en hees.
‘Je haar zit helemaal in de war…’ Zei hij zacht. Lili probeerde het uit haar gezicht te strijken maar Draco hield haar nog steeds onder zich gevangen.
‘Dan moet je me wel los laten hé?’ Lili lachte hulpeloos. Draco keek haar diep in de ogen.
‘Nee.’ Zei hij alleen maar. Hij kuste haar ruw. Lili merkte dat ze dat helemaal niet erg vond. Zijn blik was vol vuur, net als de hare.
‘Dus, wat nu…’

Door een kier scheen de zon naar binnen en scheen precies op Lili’s gezicht. Ze kreunde en draaide zich nog een keer om. Ze kroop tegen de warme gestalte aan die naast haar lag. Draco was nog diep aan het slapen. In zijn slaap zag hij er onschuldig uit. Vooral als hij je niet aan keek met die ijzige ogen van hem. Maar vannacht, zuchtte Lili, vannacht waren ze vol passie geweest. Lili dacht aan Gretchen en ze voelde zich een beetje schuldig. Dat gevoel verdween snel. Zij was er toch als eerste geweest? Hij had gezegd tegen haar, ook al was het een tijdje terug, dat hij van haar hield. Lili rekte zich uit en keek weer naar Draco. De dekens waren tot net boven zijn middel gegleden en aan zijn lichaam was zoals gewoonlijk niets op te merken. Ze gleed met haar handen over zijn gespierde armen en glimlachte onbewust. Opeens viel haar wat op. Ze bekeek de bovenkant van zijn arm en zag daar een soort van tatoeage zitten. Dat had ze ergens eerder gezien, maar waar… Opeens voelde haar maag aan als een ijskoude klomp. Ze staarde naar het teken en alle beelden van kranten en affiches kwamen haar weer te boven. Dat ding op Draco’s arm was helemaal geen tatoeage.
Dat was het duistere teken. Draco was een dooddoener!!!

Hihi, LOL. Laughing

Dat hadden jullie nou nooit verwacht hé? Wink

Sorry dat het niet zo lang is, maar je weet de reden hé? Sad