Addiie's One-shots

Addiie · Geplaatst: Wo Aug 08, 2007 9:12

Het spijt me heel erg voor de mensen die Morning Glory lazen, maar ik vond er geen bal aan Razz

Ik begin nu aan one-shots, hoop dat jullie dat ook wat vinden!^^ Ik hoop dat jullie mijn one-shots leuk vinden, want dat heb ik nog niet eerder gedaan!^^

Addiie · Geplaatst: Wo Aug 08, 2007 9:25

Welcome voor degenen die dit topic hebben betreedt! Razz

Mijn eerste one-shot gaat over Luna, van mijn versie hoe haar moeder is gestorven en hoe meneer Lovegood en Luna dat ontdekten. Ik hoop dat jullie het wat vinden. Reacties en tips zijn natuurlijk altijd welkom!^^

Mommy
by Addiie

Het is een koude dag in december en ik ben samen met papa kerstspullen aan het kopen. Mama is thuis gebleven, ze heeft het te druk met haar expirementen. Ze is een heel befaamde heks, weet je, ze kan heel goed toveren, en ik ben er trots op dat zij mijn mama is.
'Wat vind je van die kerstboom?' vraagt papa en hij wijst een grote boom aan. Ik bekijk hem kritisch en knik enthousiast. Papa en ik hijsen de boom naar de kassa om hem af te rekenen en leggen hem dan voorzichtig op de kar die we achter onze auto hebben vastgebonden.
'Mama vindt hem vast heel mooi!' zeg ik stralend en papa knikt glimlachend. We stappen samen in de auto en rijden naar huis, waar ons een verrassing staat te wachten. Er staan politie-auto's voor de deur en een ziekenwagen.
Ik krijg een hol gevoel in mijn maag en spring uit de auto. Ik storm naar ons huis toe, duik onder de armen van een politieagent door en zie dat mama net naar de ziekenwagen wordt gedragen.
'Mama!' gil ik en ik ren naar de ziekenbroeders die mijn moeder dragen toe. Ik duw ze opzij en buig me over mama's lichaam heen. Ze ziet lijkbleek en bloed vreselijk. Ik pak haar hand en merk dat ze ijskoud is. 'Wat is er met haar gebeurt?' vraag ik trillend aan een ziekenbroeder en die kijkt me doordringend aan.
'Je moeder was bezig met een experiment,' zegt hij zacht, 'maar het ging mis. Het spijt me voor je, meisje, maar je moeder is een paar minuten geleden overleden aan haar verwondingen ...'
Vol ontzag kijk ik naar de ziekenbroeder, die me eventjes tegen zich aandrukt en daarna mijn moeder de ziekenwagen binnenbrengt. Ik voel een hand op zijn schouder en zie dat papa achter me staat.
Mama kan niet dood zijn, dat kan gewoon niet ... laat het een nachtmerrie zijn, laat me alsjeblieft wakker worden uit deze afschuwelijke droom ...
Maar ik word niet wakker en ik kijk met tranen die over mijn wangen rollen toe hoe mama in de ziekenwagen word gelegd, beseffend dat ik haar nooit meer zou zien ...

Addiie · Geplaatst: Wo Aug 08, 2007 10:49

Niemand heeft nog gereageerd op Mommy en dat vind ik best jammer, maar ik hoop dat er wel wat reacties komen!^^ Ik had zin om eens een one-shot over Ginny te schrijven. Het is in haar allereerste jaar wanneer ze bezeten word door Voldemort/Tom Riddle. I hope you like it!^^
Liefs, Charlotte

He said I'm perfect
by Addiie

Loop, ik wil dat je loopt ... heel goed, nu naar rechts, even stoppen ... kijk of er iemand aankomt! Heel goed ... loop door ... goed zo, meisje, je word steeds beter ... STOPPEN! Er komt iemand aan ... glimlach!
De elfjarige ik glimlacht breed naar een meisje van Ravenclaw, die terugglimlacht.
Zeg 'hallo', Ginny, zeg 'hallo' tegen haar ...
'Hallo,' groet ik het meisje en daarna commandeert de stem dat ik weer door moet lopen.
Je doet het geweldig, meisje, je doet het echt geweldig ... okay, ga nu het toilet van Moaning Myrtle binnen en loop naar de wasbak ... ik - wil - dat - je - naar - de - wasbak - loopt!
'Wat doe jij hier?' vraagt Moaning Myrtle, maar ik negeer haar en sis iets in Parseltongue. Moaning Myrtle kijkt me bevreemd aan als ik me door de pijp naar beneden laat zakken en ik door een hoop buizen heen en weer glijd.
Nu loop je door naar het einde van de Chamber of Secrets ... goed zo, Ginny, je bent heel gehoorzaam ... nu haal je het dagboek uit de zak van je gewaad ... mooi zo ... leg het op de grond en doe een paar stappen achteruit zodat ik alle ruimte heb ...
Gehoorzaam stap ik achteruit en voel me opeens vreselijk duizelig. Ik staar naar het dagboek, waar opeens een gedaante uit opreist en ik wil gillen, maar er komt geen geluid uit mijn keel.
'Hallo, Ginny Weasley,' zegt de knappe jongen die net letterlijk uit het dagboek is gestapt. 'Je hebt me vrijgelaten. Bedankt.'
Ik kan alleen maar staren naar de knappe jongen, die ongeveer zestien is, vijf jaar ouder dan ik ben. De jongen loopt naar me toe en loopt rondjes om me heen.
'Ik ben Tom Riddle, Ginny,' zegt ze jongen zacht. Mijn ogen verwijden zich en Tom knikt glimlachend. 'Precies. De jongen naar wie je al die maanden geschreven hebt in mijn dagboek. Ik moet je bedanken, Ginny.'
Ik staar de jongen naar wie ik zo lang heb geschreven met een kurkdroge mond aan. Tom lijkt steeds dichter bij te komen en streelt door mijn haren.
'Je bent heel mooi, weet je dat? Mooier dan alle andere meisjes van jou leeftijd?' zegt hij zacht en ik voel dat ik bloos. Niemand had ooit zoiets liefs tegen me gezegd.
'Je bent speciaal, Ginny. Je bent veel beter dan de anderen,' vervolgt Tom en hij loopt weer rondjes om me heen, met zijn hand op mijn schouder.
'Je bent gehoorzaam, Ginny, té gehoorzaam. Je bent zo makkelijk te manipuleren ... ik ga je vermoorden, Ginny Weasley, en er is niemand die je gaat missen ...' Een traan rolt over mijn wang en Tom slaat die letterlijk weg.
'Het is zo, Ginny,' fluistert hij me toe en hij streelt mijn rode wang nu. 'Maar ik ben hier en je zult bij mij zijn.' Hij kust mijn lippen en ik zie alles opeens heel vaag. Mijn wangen hebben nog steeds een verdacht rode kleur en ik kijk omhoog naar Tom.
'Niemand houdt van je!' bitst hij en hij pakt me bij mijn haar. Hij rukt mijn hoofd achterover en mijn kreten van mijn galmen door de Chamber of Secrets. 'Hoor je dat, Ginny Weasley? Er is niemand die van je houdt ... niemand!'

Addiie · Geplaatst: Do Aug 09, 2007 9:58

Ik pleur er even een banner boven!^^ Ik heb nu al 5 vragen gehad voor mijn one-shots, ook of ze wat langer mogen, ik weet het, ze zijn een beetje kort, maar ze worden langer (I think ...) Ik begin met de one-shot voor mijn allerliefste _hp-gek_ , want die is verreweg de makkelijkste. Gaat over Ron, dan weet je dat alvast!^^

Just Friends
For _hp-gek_

Waarom zij? Waarom niet iemand anders? We zijn nu al jaren vrienden, en nu opeens heb ik heel andere gevoelens voor haar ... waarom nou zij?

Ik gluur over mijn boek voor Bezweringen heen en kijk naar het meisje dat tegenwoordig mijn hart steeds harder laat kloppen. Ik zucht, haal een hand door mijn rode haar en krijg een vreemde blik van mijn beste vriend, Harry.
'Tisser, Ron?' vraagt hij.
Oh, ik ben verliefd op onze beste vriendin, Harry, niets aan de hand.
'Niets.'
Harry heeft het makkelijk, hij heeft een vriendinnetje. Mijn zusje Ginny nog wel! Hij kan haar kussen wanneer hij maar wilt, haar aanraken wanneer hij maar wilt en wáár hij maar wilt. Ik wou dat ik dat bij Hermione kon ...
Ik schud mijn hoofd en kijk weer naar Hermione Granger, die zo druk is met aan haar werkstuk voor Tovedranken te schrijven dat ze niet eens merkt dat ik al ongeveer een uur naar haar zit te loeren.
Een luid zoengeluid kondigt aan dat Ginny Harry heeft gevonden en ik kijk hen walgend aan als Harry haar op schoot trekt.
'Kijk niet zo, Ron! Dat jíj en Lavender zo niet zijn is niet ónze schuld!' zegt Ginny ongeduldig, met haar armen rond Harry's nek en haar handen die zachtjes door zijn haar strelen. Ik word vuurrood en kijk mijn zusje vernietigend aan. Hoe durfde ze Lavender erbij te halen?
'Dus daar ben je, Won-Won!' zegt opeens een opgewonden stem en ik hoor Harry en Ginny grinniken.
Vanuit mijn ooghoeken zie ik Lavender Brown naar me toerennen en Hermione me een ijzige blik toewerpen. Ik zucht als Lavender me vol op de mond kust en haal een geforceerde glimlach tevoorschijn. 'Hi, Lav.'
Lavender straalt en kust me opnieuw.
Mokkend duw ik haar weg en ga weer verder aan mijn werkstuk. Ik zie niet dat Hermione Lavender met een triomfantelijke grijns aankijkt en ook niet dat Lavender een gekwetste blik op haar gezicht heeft. Het kan me niet schelen hoe bot ik ook doe tegen Lavender, ik wil samen met Hermione zijn, maar ik weet dat dat nooit zal gebeuren. We zijn alleen maar goede vrienden.

Addiie · Geplaatst: Do Aug 09, 2007 10:38

Ik wil onethreehill-fan bedanken dat ik deze banner mag gebruiken voor de vraag van miss louise voor een one-shot over onze allersluwste Draco!^^

There's no way to go back at savety
For miss louise

'Sta op, jonge Malfidus,' zei een kille stem en ik stond, vol doodsangst op, om bijna te struikelen en het gelach van de andere mensen in de kamer aan te horen. De man die met de kille stem sprak lachte vergenoegend bij het zien van de angst die ik uitstraalde.
'Waarom zo bang, Draco?' zei hij zacht. 'Je bent toch niet bang voor je meester? Tut tut, dat is niet goed, helemaal niet goed ...'
Ik sloeg mijn ogen neer en toen twee rode ogen mijn blik probeerden te vangen. Ik wilde hem niet in zijn ogen kijken, niet laten zien hoe bang ik was.
'Draco,' zei een lijzige stem. 'Kijk je meester aan ... NU!'
Ik opende met grote tegenzin mijn ogen en keek Lord Voldemort recht aan. Ik schrok van wat ik zag in die rode ogen: alleen maar haat ...
Ik sloeg mijn ogen direct weer neer, terwijl ik luisterde naar mijn moeder, Narcissa, die me woorden toefluisterde.
'Draco, lieverd van me, je hoeft dit niet te doen als je dit niet wilt -'
'Oh, maar Draco wil het wel, is het niet, jonge Malfidus?' fluisterde Lord Voldemort. Ik zei niets en hoorde een geërgerde zucht.
'Crucio!'
Ik schreeuwde het uit en kronkelde van de pijn. Het was alsof er honderden messen in mijn lichaam werden gestoken en dat mijn botten in brand stonden. Snikkend viel ik op de grond, trachtend het gelach van de andere mensen uit mijn hoofd te bannen en het hysterische gesnik van mijn moeder te negeren.
'Draco, Draco,' zei Lord Voldemort glimlachend en hoofdschuddend. 'Als je me wilt dienen, moet je wel gehoorzaam zijn, hoor, anders staan je nog meer verrassingtjes te wachten, en dat wil je niet, of wel?' De dreigende ondertoon in de stem van mijn meester was onmisbaar.
'Nee, Lord,' murmelde ik en ik zag hem tevreden knikken.
'Brave jongen,' zei Voldemort langzaam, 'net zoals je vader. Spijtig dat hij moest sterven ...'
Vanonder mijn gesloten oogleden kwam een traan tevoorschijn en die rolde over mijn wang. Ik deed geen poging de traan weg te vegen. Ik wist niet hoe ik deze man moest dienen; de man die mijn eigen vader heeft vermoord en op het punt stond mij of mijn moeder te doden, maar vluchtten kon ik niet. Als ik vluchtte, zou hij me komen zoeken, en als ik vluchtte, zou hij mijn moeder doden.
Ik snikte stilletjes. Er was geen weg terug meer naar veiligheid.

Addiie · Geplaatst: Vr Aug 10, 2007 11:11

Hey iedereen!^^

Ik vind het erg vervelend om te zeggen, maar one-shots schrijven is ook niet mijn passie. Het werkt gewoon niet bij me, ze zijn te kort, en het zijn net niet uitgeschreven verhalen, waar ik soms nogal last van heb Razz

Ik denk dat ik ermee ga stoppen, ik denk er nog over.

Groetjes,
Charlotte