[AF] Chocolate Trouble

jilly-ann · Geplaatst: Ma Dec 17, 2007 19:15

Kelly (duffie) en ik hebben een tijdje geleden een verhaal geschreven. Hij is al af ^^, we zijn zelfs al bezig met deel 2.
Verder houden we erg van reactie's. Nu niet raar opkijken omdat je weet dat Kelly ook een andere Fanfic open heeft staan. Het zit namelijk zo dat ik als enigste post. Gelieve daarom ook reactie's hier te posten (op mijn account) ik zal ze ook doorgeven aan Kelly.

Hoofdstuk 1

Sofie liep mokkend over het terrein. Ze had Dyrhona al een paar uur niet meer gezien. De felle zon raakte haar huid en Sofie voelde de drang om te gaan zwemmen in het meertje. Ze zag alleen de meermensen niet zo goed zitten, maar hé… Als Potter het kan, kan ik het zeker! Dit zinnetje herhaalde ze in haar hoofd totdat ze ervan overtuigd was dat het geen kwaad kon. Ze sommeerde haar badkledij en een handdoek en dook (na haar badpak te hebben aangetrokken) in het meer.
Dyrhona zat in het lokaal van Tranfiguratie en hoorde grijnzend de preek van professor Anderling aan. Ze had de preek nou al zo vaak gehoord. Na een tijdje ging ze weg na gehoord te hebben dat ze strafwerk had gekregen. Lachend was ze weggegaan. Ze was het wel gewend. Toen ze de trap afging zag ze in het raampje dat Sofie aan het zwemmen was in het meer en proestend liep ze ernaar toe. "Soof, ik weet dat het warm is maar je overdrijft volgens mij echt," zei ze lachend.
Sofie keek verbaasd op als er iemand op haar afstapt. "Danoon, overdrijven is mijn specialiteit!" zei ze, terwijl ze naar Danoon toe spetterde. "Het water is fantastisch! En ik heb wel wat beters te doen, dan telkens Anderlings gepreek aan te horen... "Je hoort je huiswerk te maken hoe goed je ook bent"," zei ze met een Anderlingachtig stemmetje.
Dyrhona schudde haar hoofd. "Deze keer was het "Het is niet grappig om alle pappegaaien in het lokaal in ratten te veranderen"," zei ze verveeld. Ze grijnsde even. "Je had dat gezicht moeten zien, ze was totaal verbluft."
"Wij zijn de knapste, charmantste, slimste meiden voor iets, meid... Zet je eroverheen," plaagde Sofie haar beste vriendin.
Dyrhona snoof luid. "Je vergeet dat we ver boven de andere verheven zijn," zei ze glimlachend. Ze liet zich onderuit zakken. "Ik verveel me, zullen we iemand gaan vervloeken?" vroeg ze vermakelijk.
"Tut, tut, tut... Zie ik daar enige vorm van aggresieviteit?" grinnikte Sofie. "Potter is nog niet hersteld van de vorige keer en Malfidus is gewoon weer het achterlijke zwijn aan het uithangen in één of andere bezemkast," grijnsde ze. "Dus een prima gelegenheid om Potter te gaan zoeken..." Ze klom uit het water en ging op haar handdoek liggen. "Nadat ik droog ben," voegde ze er nog aan toe, terwijl ze lag te zonnen.
Dyrhona zuchtte en ging languit liggen en staarde naar de lucht toe. "Nog steeds niet hersteld, maar we hebben hem al zo'n uur niet vervloekt," zei ze verbaasd. De grijns op haar gezicht verried haar echter. Een eertsjaar kwam voorbij en ze richte haar toverstok, nu was zijn haar roze en ze gniffelde even.
"Je moet op de perfectie letten," fluisterde Sofie wijs. "Kijk en leer." Ze wees haar toverstok op de voormalige eerstejaar en toverde groene stippen in zijn roze haar. Het kleintje liep huilend het kasteel in. "Zo moet dat," lachte Sofie.
"Moest dat nou?" hoorde ze een bazige stem achter hen zeggen.
"Griffel, donder op! Je boeit niet..." grinnikte Sofie.
"Ach hebben we iemand boos gemaakt?" vroeg Dyrhona gemaakt bezorgd. "Dat is dan maar pech."
Ze richtte nog een keer haar toverstok en de wenkbrauwen van Griffel begonnen te groeien. "Zo nu kan je ook niet meer op ons letten, toedels."
Sofie keek lachend hoe Griffel zich omdraaide en kwaad wegbeende. "Wedden dat Potter hier zo staat?" grijnsde Sofie. "Dat bespaart ons al heel wat werk, met hem te zoeken... Zouden ze iets hebben? Het zou het perfecte koppel zijn; de-jongen-die-maar-niet-dood-wilde en het-meisje-dat-een-schoonheidskuur-kan-gebruiken..." Sofie ging weer rustig liggen op haar handdoekje.
Dyrhona gniffelde. "Lelijk past bij lelijk is het niet?" vroeg ze grijnzend. Ze ging weer rechtop zitten. "Hagrid heeft weer nieuwe pompoens, zou hij het erg vinden als ze weer zouden ontploffen?"
"Waarschijnlijk niet... Maar wij gaan eerst Potter zoeken!" riep Sofie opgewekt uit, terwijl ze rechtstond en zag dat ze weer een beetje gebruind en helemaal droog was. "Kom op, babe!" zei ze grijnzend, voordat ze Dyrhona's hand nam en haar mee sleurde. Ondertussen trok ze een beetje klungelig haar rokje en haar t-shirtje aan.
Dyrhona zuchtte. "Het was makkelijker als dat Griffel wicht gewoon aan hem vertelde wat we hadden gedaan," zei ze. Ze wachtte tot Sofie haar kleren aangetrokken had. "Misschien heeft ze dan toch nog trots."
Sofie keek Dooran raar aan. "We gaan... Voordat jij nog meer onzin gaat uitkramen," grinnikte ze. Ze liep over het terrein en ze vond Potter, die op het gras zat, samen met 'dat Griffel wicht'. "Hé! Lekker ding!" spotte ze, terwijl ze naar Potter keek.
Dyrhona zuchtte. "Ik kraam geen onzin uit," zei ze verontwaardigd. Ze liep echter wel achter haar aan en zag Potter en Griffel. Snel stootte ze Sofie aan. "Soof, pas om je woorden zometeen word Griffel nog jaloers omdat ze het idee krijgt dat je Potter leuk vind," zei ze grinnikend.
"Beware for the dog," grinnikte Sofie terug. Ze ging joviaal naast Potter zitten en keek hem glimlachend aan. "En hoe staat het leven, brillenmans?" Ze keek hem aan met puppy-oogjes. "Nog gevochten met Jeweetwel?" Ze keek glimlachend naar Dyrhona, Griffel totaal negerend.
Dyrhona ging er grinnikend bij zitten en glimlachte zoet. "Dan heb je nog een litteken erbij waarover je zielig kan doen. Alhoewel, de volgende keer mag Griffel wicht er wel aan," zei ze grijnzend.
Harry voelde zijn bloed koken maar besloot ze te negeren. "Kom Hermelien we gaan," zei hij bot.
"Hé! Krijg ik geen afscheidskus?" vroeg Sofie die een zielig gezicht trok. "Nou, Potter! Dat is niet aardig..." Ze deed alsof ze snikte en ging naast Dyrhona zitten.
En legde haar hoofd op haar vriendins schouders.
Harry keek Sofie even boos aan en liep toen het weg.
"Nou Potter je moet nodig is manieren leren!" riep Dyrhona hem na. Wetend dat hij dat ook zou negeren. "Soof stop maar, hij ziet je niet meer," zei ze daarna tegen haar vriendin.
"Dat geloof je toch niet... Eikel," grinnikte Sofie. Ze stond op en wenkte Dyrhona. "Zo snel laten we hem niet gaan... Ik moet en ik zal mijn afscheidskusje krijgen," zei ze koppig. Ze grinnikte. "Ook al moet ik me dan zeker 2 uur douchen..."
Dyrhona zuchtte. "Jij mag het doen, maar ik zoen hem dus zeker niet," zei ze beslist. Ze stond op en hielp Sofie ook omhoog. Daarna liep ze de richting van Potter uit maar kon hem niet meer vinden. "Wat een eikel, de vogel is alweer gevlogen."
Sofie draaide met haar ogen. "Ach ja... Misschien heeft Malfidus wel zin in een afscheidskusje," grinnikte ze weer. "Alhoewel... Pak jij Malfidus maar, die jongen springt een gat in de lucht als zijn grote liefde eiheindelijk op hem valt." Sofie grijnsde breed, maar toen ze een takje achter zich hoorde kraken draaide ze zich razendsnel om, maar zag niemand. Ze haalde haar schouders op en keek weer naar Dyrhona.
Dyrhona deed alsof ze moest kotsen. "Ik kus nog liever een boom," zei ze walgend. Ineens kwam ze op een plannetje. "Ik kan hem natuurlijk ook zoenen en dan heel groots dumpen, met allemaal leugens zodat hij voor gek staat," zei ze bedenkend.
Sofie grijnsde breed. "Ja, dat kan je doen... Je kan hem ook gewoon om toveren in een boom," zei ze sarcastisch. "Kom op! Jij en dat blondje?" Sofie gierde het uit. "Beeheest schattig eigenlijk," zei ze door het lachen door.
Dyrhona keek Sofie verbaasd aan. "Schattig? Dan zijn jij en Potter nog schattiger," zei ze vastbesloten. "Geen slecht idee trouwens in een boom veranderen maar dan verander ik wel mijn mening. Dan zoen ik nog liever een deur," zei ze glimlachend.
Sofie werd op slag serieus. "Ik schattig? Oke... Maar Potter? Meid waar zit jij met je verstand? Volgens mij moet jij even met dat Griffel wicht gaan praten hoor! Zodat ze kan zien of je blijvende letsels van je deurenfobie hebt," grijnsde ze.
Dyrhona rolde met haar ogen. "Sinds wanner praat ik normaal met Griffel wicht? Dan moeten er dus wel grote steken bij mij los zitten eer dat gebeurd," zei ze verbaasd. Ineens hoorde ze achter zich gekuch en ze draaide zich om.
"Dames, mag ik weten waarover jullie het hebben?" vroeg Omber zeer beleefd.
Sofie draaide met haar ogen. Ze háát, als één van de weinige Zwadderaars, dat mens. "Ja, dat mag u zeker... maar of we het u vertellen is iets anders..." zei ze gemeen. "En als u ons excuseert, wij waren bezig over Doorans fobie voor blondjes..." Ze gunde Omber geen blik meer en trok Dyrhona mee naar het kasteel.
"Gelukkig dat je me weg hebt getrokken als dat mens weer ging lachen, had ik zometeen nog meer strafwerk," zei ze grijnzend. "Wat gaan we nu doen?" vroeg ze aan Sofie. Verveeld ging ze op het randje van de trapleuning zitten, wat natuurlijk helemaal niet mocht.
"Geen idee..." zei Sofie die tegen de muur leden, terwijl ze haar voet er tegen zette, zodat ze een jongensachtige positie kreeg. Ze stak haar handen in haar broekzakken en keek naar de voorbijdravende massa. "Wat dacht je van jongens spotten? Of Potter weer zoeken, de leerlingenkamer van Griffoendor binnen dringen... Vildertje pesten..."
Dyrhona haalde haar schouders op. "De leerlingen kamer komen we toch niet in. Ik stem ervoor om Vildertje te gaan pesten," zei ze grijnzend. "We draaien gewoon alle kranen open, Jammerende Jenny krijgt toch wel de schuld ervan."
"Uhu... Maar dat is al oudbakken niet? Dat hebben we al véél te vaak gedaan. Wat dacht je van vuurwerk afschieten?" vroeg Sofie grijnzend. "Als hij dan afgeleid is gaan we zijn kantoortje binnen en snuffelen wat rond..." Sofie keek vragend naar Dyrhona.
Dyrhona knikte. "Ach ja, die stomme snul weet toch niks te doen met het vuurwerk," zei ze grijnzend. Ze stond op en sommeerde vuurwerk. "Ik geef jou de eer het af te steken."
Sofie grinnikte. "Bedankt," zei ze eervol. Ze nam haar toverstok en niet veel later zoefde er door heel Zweinstein verschillend vuurwerk. Ze liepen meteen naar Vilders kantoor, die zoals verwacht, leeg was en stormde binnen. "Enige voorkeur, qua dossiers?" vroeg Sofie breed grijnzend.
Dyrhona schudde haar hoofd. "We kunnen ook in het laatje kijken met spullen die in beslag zijn genomen," suggereerde ze schouder ophalend. Meestal waren daar de leuke spullen te vinden wist ze uit ervaring.
"Hou jij je daar dan mee bezig?" stelde Sofie voor. "Ik bekeek deze mappen eens..." Sofie opende het laatje en kwam een dikke bundel tegen onder de naam Zwarts, Sirius en de naam Potter, James. "Tss, moet je dit zien... Hun strafblad is zelfs langer als dan van ons! Het schilt ongeveer vijftig pagina's en ik die dacht dat wíj erg waren," grijnsde ze.
"Staat daar nou Potter?" vroeg ze verbaasd terwijl ze naar de bundel keek. "Neem ze mee," zei ze daarna gretig.
Sofie keek Dooran eerst even verbaasd aan, voordat ze beiden bundels kopieërde. "Misschien, hebben we zonet onze inspiratie bron gevonden..." grijnsde ze breed. Ze hoorde Vilder in de verte mopperend aan komen en sprintte het kantoortje uit.
Dyrhona grinnikte. Ze sprintte ook snel het kantoortje uit en hoorde Vilder rennent achter hun aan. Snel liet ze achter zich een straal van water lopen en hoorde even later een bons. "Oud maar effectief," zei ze triomfantelijk.
Sofie liep hoofdschuddend door, voordat ze tegen iemand opbotst en languit op de grond belandt en de bundels naast haar. "Verdomme! Heeft er nog nooit iemand van een BRIL gehoord?" riep ze geërgerd.
Dyrhona grijnsde toen ze zag dat het Potter was. "Soof deze heeft duidelijk van een bril gehoord. Hij heeft vast ook van littekens gehoord. Zeg Potter Soof wil nog steeds haar afscheidskusje," zei ze vals.
Harry rolde met zijn ogen. "Laat me met rust," zei hij bot. Snel stond hij op.
"Aauw, Potter... Dat doet pijn," zei Sofie terwijl ze zielig keek. Ze stond op en raapte de gevallen bundels op.
Harry zag zijn vaders naam. "Wat is dat?" vroeg hij achterdochtig.
Dyrhona keek hem even woedend aan. "Weet je, dat zijn jou zaken niet," zei ze liefjes. Ze duwde hem weer op de grond. "Kom we gaan Soof."
Sofie grijnsde. Hier zag ze de lol wel van in. "Een ultra super mega sonisch geheim dagboek," fluisterde ze gemeen in zijn oor, voor haar lippen op de zijne te drukken. Ze trok een vies gezicht. "Oke, hup naar de douche," grijnsde ze. "Ik had toch gezegd dat ik niet wegging voordat ik mijn afscheidskusje gehad had," fluisterde ze tegen Dyrhona. "Heb jij nog tandpasta? Mijn tube is bijna op..."
Dyrhona rolde met haar ogen en trok Sofie mee. "Potter haal je nu maar niks in je hoofd!" riep ze hem nog na. "Pak die van mij maar," zei ze zuchtend. Ze liep naar de kerkers toe en in de Leerlingenkamer zeg ze blondie. "Kijk is wie er uit de bezemkast is ontsnapt."
"Malfiiiieee!!!" zei Sofie hyperactief.
Draco keek even gefronsd naar Sofie voordat hij Dyrhona ook afkeurend aan keek. "Wat moeten jullie?" vroeg hij kwaad.
Dyrhona ging naast Malfidus zitten. "Waar was je nou? We hebben je overal gezocht," zei ze gemaakt verbaasd.
"Overal en nergens," bromde Draco als antwoord.
"Ik ga mijn tanden poetsen hé!" zei Sofie, die wild met haar handen door Maldidus' haar ging, waardoor alles nu één grote warboel was.
Dyrhona zette een pruillip op. "Doordat jij weg was heeft Soof Potter gezoend," zei ze zielig. Ze stak haar duim op naar Sofie. "Waarom ben je nou zo boos? Toch niet op ons hé?"
Draco trok een walgend gezicht. "Potter?" vroeg hij walgend. Hij schudde zijn hoofd. "Rot op, mens," zei hij opeens. "Ik heb geen zin in halvegare grieten..."
Dyrhona ging op zijn schoot zitten. "Ik snap ook niet dat ze dat gedaan heeft, maar dan hoef je nog niet boos te zijn op mij. Je weet toch wel dat je mijn allerliefste Zwadderaar bent," zei ze liefjes. In haar gedachte maakte ze kotsgeluidjes
Draco keek haar raar aan, voordat hij haar van zijn schoot afduwde. "Juist ja..." mopperde hij.
"DOOORAAANNNN! HEB JIJ MIJN SHAMPOO GEZIEN?" gilde Sofie, vanuit de meisjesslaapzaal.
"Jemig zeg, probeer ik een keertje aardig te zijn," zei Dyrhona mopperend. Daarna liep ze naar boven toe om Sofie haar Shampoo aan te wijzen.

jilly-ann · Geplaatst: Za Dec 22, 2007 14:30

Hey,
Ik wil graag Kelly bedanken, want ze is een hele geweldige meid. Daarbij heeft ze me ook geholpen met dit verhaal. We maakten elkaar melig. En ja, er is niet gereageerd en ik wil tenminste één iemand bedanken. Dus bedankt ik Kely, maar niet alleen om die reden. Ik vind dat ze het écht verdiend.
xx
Jill

Hoofdstuk 2

Sofie kreunde als haar betoverde wekker af ging. Ze had gisteren samen met Dyrhona de dossiers van ene James Potter en ene Sirius Zwarts doorgelezen. Die twee hadden nogal wat uitgespookt niet normaal, eens dat ze daar doorheen waren was het al laat in de nacht, iets tegen vier uur. Sofie gromde nog eens en gooide haar wekker tegen de grond. "Nog even," fluisterde ze tegen haar kussen.
Dyrhona sprong uit bed en rende snel de douche in vlak voor de neus van Park. "Volgende keer heb je misschien meer geluk, over 10 jaar," zei ze gemeen grijnzend en ze deed de deur op slot. Elke ochtend weer was ze Park te snel af. Zo'n tien minuten laten kwam ze eruit. Ze duwde Park weer bij de deur weg. "Leren we het nou nooit, eerst moet je de geweldige Dyrhona en Sofie laten gaan."
Patty gromde wat voordat ze weer richting de badkamer liep.
Sofie, die nog steeds lag te pitten, viel pardoes uit haar bed, met deken en al. "Ah, gadver," mopperde ze, voordat ze gewoon verder sliep op de vloer..
Dyrhona liep van de deur vandaan en zag dat Patty weer naar de deur wilde gaan lopen. "Dat zou ik maar niet doen of je wilt dat we blondie een paar 'leuke' foto's van je laten zien. Wist je trouwens al dat je praat in je slaap?" vroeg ze onschuldig. Parl liep gelijk weg van de deur en kleedde zich aan. "Heb je nooi gehoord van hygiëne?"
Sofie die, langzaam héél langzaam, wakker werd liep naar de badkamer, de twee kibbelende meiden negeren. Zo ging het iedere morgen, niets nieuws dus. Ze ging onder de douche staan en als ze eruit kwam ronselde ze haar kleding bij elkaar en deed haar sokken aan haar handen, haar broek over haar hoofd en haar t-shirt wou ze aan haar benen verkopen. ZE zuchtte, deed alles weer uit, om het vervolgens opnieuw aan te doen. Na wat gevecht met haar kledij, liep ze weer de slaapzaal in. "Park, je kan," mompelde ze slaperig. "En volgende keer braafjes wachten..."
Dyrhona keek grijnzend toe hoe Park aangekleed en al de douche in kwam. Ze zuchtte even omdat ze de andere nog zag slapen. Ze had ze wakker kunnen maken maar dan zou ze een goede daad doen en dat wilde ze niet. "Hopelijk verslapen ze zich," fluisterde ze naar Sofie en ze gaf een klein knikje naar de nog twee slapende kamergenoten. Daarna liep ze de trap af en ging ze in een stoel zitten.
Sofie grijnsde en kon het niet laten om rond de bedden van de weerloze slapende medestudenten zeepsop te gieten, zodat áls ze wakker werden, ze ook nog eens onder het sop zouden zitten. Ze grinnikte zachtjes voordat ze Dyrhona naar beneden volgde. "Welk vak hebben we eerst?" vroeg ze aan Dyrhona, terwijl ze in een stoel over die van Dyrhona ging zitten.
Dyrhona haalde haar schouders op en Park liep net op dat moment de trap af. Grijnzend keek ze haar aan. "Park zeg is wat we nu hebben," zei ze grijnzend. Even leek het erop dat Patty Park het vertikte te vertellen maar toen Dyrhona net alsof deed dat ze een foto maakte zei ze snel dat ze Toverdranken hadden.
"Oeh!" zei Sofie opgewonden. "Met Pottertje... Wedden dat hij vannacht over mij heeft gedroomd?" grijnsde ze breed. "Da's wat beter als dat Griffel wicht denk je niet? Misschien dat hij dan eens niet litteken aanvallen krijg... De psychopaat!" Sofie zakte wat onderuit.
Dyrhona lachte. "Ja of dat hij weer droomt dat hij Voldemort ziet herrijzen," zei Dyrhona lachend. Ze was helemaal niet bang zijn naam uit te spreken.
"Tja, Voldemort moet zijn nodige aandacht van iemand krijgen, niet?" spotte ze grijnzend. Toen haar maag een raar geluidje maakte stond ze op en zei dat ze maar beter door konden gaan, omdat ze het ontbijt niet wou missen. Iedereen weet dat Sofie níet zonder haar eten kan en dan speciaal niet zonde haar chocolade of eieren...
Dyrhona knikte en ze liep achter Sofie aan de grote zaal tegemoet. Daar aangekomen was het eerste wat ze deed iemand hoofd in zijn eten duwen. Alsof er niks gebeurd was ging ze zitten. "Hoe gaat het blondie?" vroeg ze liefjes.
"Formitastisch," mopperde hij, terwijl hij het spek uit zijn haar haalde. "Hebben jullie niets beters te doen?" Hij keek beiden ontzet aan. "Want ík wel..."
Sofie keek hem arrogant aan. "Wij hebben natúúrlijk iets beters te doen, maar ja... Wij moeten ook ergens ons vermaak vandaan halen niet?" zei ze, terwijl ze onopvallend Draco's pompoensap over zijn haar liet druipen.
Dyrhona grijnsde en zag dat de pompoensap al een beetje aan het druipen was. Malfidus zou het toch wel merken. "Oranje is nou niet bepaald jou kleur is het niet?" vroeg ze grijnzend.
Draco die niet echt iets door had, voelde iets druipen. "GADVER!" riep hij door de hele zaal.
Sofie zette het glas snel op tafel en keek grijnzend naar Dyrhona. "Nee, oranje is absoluut zijn kleur niet..." Sofie knipoogde naar één of andere jongen die naar haar aan het staren was.
Dyrhona draaide zich om en zag de jongen waarnaar Sofie aan het knipogen was. Daarna rolde ze met zijn ogen. "Als dat weer zo'n braverik is, moet je hem niet in mijn buurt laten komen," waarschuwde ze haar vriendin alvast. Ze keek daarna even liefjes naar Draco. "Nu pas je nog beter bij Park allebei vies."
Sofie grijnsde. "Trouwens hij is mijn stijl niet, ik val eerder op blondjes," zei ze terwijl ze naar Draco knipoogde.
Draco draaide met zijn ogen. "Moeten jullie geen bananen gaan pellen? Vervelende wichten..." mopperde hij, terwijl hij recht stond.
"Wat zei je?" vroeg Dyrhona op een dwingende toon. Ze pikte veel maar als iemand wicht tegen haar zei -die benaming was al voor Griffel wicht- dan was ze niet meer zo lief.
"Dat jullie een stelletje wichten zijn..." zei Draco trots, omdat hij eindelijk iets heeft gevonden waar hij hen mee kan raken.
Sofie werd kwaad. "JIJ! Meekomen!" riep ze kwaad. Aan de lerarentafel keken ze allemaal een beetje raar, maar dat negeerde ze. Ze trok Draco de grote zaal uit en duwde hem, in een leeg lokaal tegen een muur en zette haar toverstok tegen zijn keel. "Wat zei je?" siste ze. Draco trok lijkbleek weg.
Dyrhona grijnsde even zodra Sofie weg was. Ze heeft nooit iets gehoord over dat zij mee moest. Ze zag dat Potter ook had opgekeken van Sofie. Ze zwaaide even naar hem toe en zag hem zuur terug kijken. Daarna richtte hij zich weer op zijn eten.
Sofie duwde haar stok nog dieper tegen zijn vel aan. "Nu ben je niet meer zo stoer hé?" grinnikte ze. "Jij bent een laffaardje, Malfidus. Niets meer," fluisterde ze kwaad in zijn oor. Draco keek haar bang aan. Hij had haar al kwaad gezien maar nog nooit zo kwaad. "Wel, wat gaan we nu doen?" vroeg ze gemaakt liefjes. Draco haalde zijn schouders op. "Die staf van mijn keel halen?" suggereerde hij.
"Deut, fout antwoord..." Grijnsde Sofie. Ze sprak alle spreuken uit, die in haar opkwam en toen ze met hem klaar was, zag Malfidus eruit als een meisje met té veel make-up. "En nu gaan we verder ontbijten..." Ze trok een jammerende Draco terug de eetzaal in. Iedereen barstte in lachen uit en Sofie liep triomfantelijk terug naar Dyrhona. "Wat vind je van mijn creatie?" vroeg ze grijnzend.
Dyrhona grijnsde breed. "Mag ik nog een laatste aanpassing doen om het echt af te maken?" vroeg ze breed grijnzend en zonder op antwoord te wachten zwaaide ze even met haar toverstok. Een grote joekel van een wrat vormde zich op zijn neus. "Veel beter," zei ze tevreden.
Sofie gierde het uit. Een woedende Sneep kwam op hen aflopen. "O jee," mompelde ze. Ze pikte nog een appeltje mee en liep vrolijk op professor Sneep af. "Goedemorgen Prof, goed geslapen? Bij mij ging het nog wel, totdat ik uit mijn bed viel en mijn droom naar de vaantjes was," begon ze te kletsen. Terwijl ze teken deed naar Dyrhona dat ze moest maken dat ze weg kwam.
Dyrhona snapte de hint en ging snel weg. Ze trok Malfidus met zich mee zodat Sneep zometeen niks kon zeggen over het feit dat hij er zo raar uitzag. In de gang liet ze hem los. "Ik zou maar niks doen als je de rest van je leven niet als een rat door wilt brengen," zei ze sissend.
Draco negeerde haar dreigende ondertoon en keek haar ongeïnteresseerd aan. "Hoe graag ik ook zou willen blijven kletsen ik moet ervandoor... Pottertje pesten," grijnsde hij gemeen.
"Juffrouw Herents, mag ik u vragen waarom meneer Malfidus er zo belachelijk uit ziet?" vroeg Sneep ijzig. Sofie draaide met haar ogen. 'Ziet hij een verschil met anders dan?' dacht ze geërgerd. "Ik zie hem niet meneer.
U wel misschien? U bent dan ook mijn favoriete leraar, hé. Ik bewonder uw lessen echt..." slijmde Sofie. Sneep keek haar eerst verbluft aan. "Maak dat je onder mijn ogen vandaan bent," zei hij dan maar. "Tuurlijk!" zei Sofie opgewekt, terwijl ze naar Dyrhona toe huppelde. "Waar is blondie?" vroeg ze verbaasd.
Dyrhona rolde met haar ogen en wees met haar toverstok op hem, meteen veranderde hij in een rat. Snel deed ze hem in haar zak. Ze liep weer terug de zaal in.
Dyrhona haalde grijnzend de rat uit haar zak. "Heb ik je al aan mijn nieuwe rat voorgesteld, zijn naam is blondie," zei ze. Ze deed de rat weer in haar zak en ging naar de leerlingenkamer om haar tas te halen. Ondertussen vroeg ze aan Sofie; "Hoe lang zal ik hem zo houden?"
Sofie grijnsde breed. "Tot vanavond is denk ik wel genoeg om zijn fret-aanvaarding van vorig jaar te laten vergeten..." Sofie grinnikte, toen ze er weer aan dacht.
Sofie pakte haar tas, vanuit één van de fauteuils en wachtte totdat Dyrhona klaar was, om naar Toverdranken te gaan.
Dyrhona pakte ook haar tas en ging naar de les toe. "Hoe reageerde Sneep? Zijn lievelingsleerling. Ik had hem ook in een pekinees kunnen verandere past goed bij Park," zei ze grijnzend.
"Sneep was gewoon geshokeerd. Hij liet me hem gewoon inpalmen, niet dat we anders van hem gewoon zijn maar ja... Maar een rat staat dan weer beter bij zíjn persoonlijkheid," grijnsde Sofie.
Sofie zag Potter en zijn vriendjes eraan komen en aan de andere kant van de gang zag ze Park. "Oeh verleidelijk, wie pakken we?" grijnsde ze, terwijl ze Dyrhano bedenkelijk bekeek.
"Potter is een leukere uitdaging maar aan de andere kant is Park denk ik wel bang voor ratten. Dat bewaren we wel voor vanavond als we hem weer Malfidus maken," zei Dyrhona bedenkelijk. Ze draaide zich om naar Potter. "Zeg is Potter heb je nog over Sofie gedroomd na die zoen?"
Sofie grijnsde toen ze dacht aan een gillende Park en een bange Malfidus in een rattenvorm. Sofie draaide zich ook om, toen ze Dyrhona's vraag hoorde. "Jammer genoeg heb ik Dyrhona's hele tube tandpasta moeten plunderen, voordat ik er zeker van was dat ik niet besmet was met het-weet-ik-wat-virus... Dus je kan je al inbeelden dat Dooran een beetje pist is..." grijnsde Sofie
Dyrhona grijnsde. "Stel je voor dat je het virus zou krijgen van zijn litteken, wie weet hoeveel bacterieën hij daarvan heeft meegekregen. Deed het trouwens zeer om dat litteken met een mes in je voorhoofd te zetten?" vroeg ze gemeen. Ze wist heust wel hoe het echt zat maar toekennen dat hij een held was zat nou eenmaal niet in haar aard.
"LAAT ME MET RUST!" hoorde ze hem hard roepen. Ze grijnsde weer, hier werd ze niet door ontmoedigd, integendeel het maakte alles alleen maar leuker.
"Tut tut, dat is niet lief om te doen," zei ze liefjes.
Sofie keek Dyrhona even raar aan, maar grijnsde toen ook maar. "Helemaal niet lief... Weet je, Potter, we deden nu toch helemaal niets verkeerd? We, en daarmee bedoel ik Dyrhona hier, stelden gewoon een vraag. Daar is toch niets verkeerd mee?" Sofie trok puppy-oogjes, terwijl ze het zei. Ze keek glimlachend naar het bewegend ding in Dyrhona's zak, waarvan ze wist dat het Malfidus was.
Dyrhona zag al dat Potter ze alweer stug aan het negeren was. Ze keek even naar Griffel wicht toe. "Heb je nog veel last van je wenkbrauwen gehad anders had ik ze nog langer moeten maken," zei ze. Ze hoorde blondie in haar zak piepen en ze streelde even over zijn rug. Niet zacht maar met enige druk en meteen was die stil.
Sofie sloeg lachend een hand voor haar ogen en keek het tafereel zwaar grijnzend aan. Ze wendde zich dan maar tot Wemel. "Hoi Ron!" zei ze opgewekt. Ron keek haar raar aan. "Hoi?" zei hij onzeker terug. "Hoe gaat het?" vroeg Sofie véél te beleefd. "Goed zeker?" zei hij. Sofie grijnsde nog breder. "Laten ze zich allemaal zo inpalmen?" fluisterde ze naar Dyrhona. "Mag ik ons ratje even?" vroeg ze grijnzend.
Dyrhona zuchtte en haalde het ratje uit haar zak, daarna gaf ze hem aan Sofie. Ze knipoogde even naar Wemel die gelijk begon te blozen, ze moest zich inhouden om niet met haar ogen te gaan rollen.
Sofie grijnsde. "Mensjes! Ben zo terug!" grijnsde ze. Ze liep de gang uit en sloop hem niet veel later terug in. Malfidus begon te piepen maar Sofie sloeg hem even hard op zijn snuit en hij zweeg. Ze sloop ongezien naar Hermelien toe en stopte Draco in Hermeliens gewaad. Hermelien gilde het uit.
Dyrhona grijnsde even. Daarna keek ze verontwaardigd. "Jemig zeg Griffel wicht wat doe je met mijn rat, je wilt hem gewoon ontvoeren hé. Je zal nooit mijn graad van perfectie halen," zei ze kwaad en ze grisde blondie terug. Daarna deed ze hem weer in haar zak en seinde ze Sofie dat ze weer kon komen.
Sofie kwam er met een gemaakt onschuldig gezichtje op af. "Wat is er gebeurt?" vroeg ze als ze Dyrhona's gezicht zag. En dat van Griffel was hilarisch. Tja, zwadderaar, dacht ze simpel.
"Nog steeds alles goed?" vroeg Sofie, die een charmante glimlach te voorschijn toverde.
"Kan iemand mij uitleggen wat er is gebeurt?" vroeg hij streng, bijna zonder zijn lippen te bewegen.
"Wel, van wat ik ervan heb gehoord heeft Griffel," ze knikte met haar hoofd neer het trio toe. "Dyrhona's rat willen stelen..."
Dyrhona knikte terwijl ze met een zielig gezicht de rat tevoorschijn haalde. "Ik denk dat ze hem had vermoord als ze de kans had gehad in U les, een schandaal is het niet?" vroeg ze terwijl ze de rat weer in haar zak propte.
"Dat is niet waar," zei Potter kwaad.
"Potter, kop toe," siste Sofie hem toe. Sofie keek weer onschuldig naar professor Sneep.
"10 punten aftrek voor Griffoendor. Potter, Griffel, Wemel, naar binnen nu..." zei hij op monotoon. Sofie knipoogde naar Dyrhona.

jilly-ann · Geplaatst: Ma Dec 24, 2007 20:43

Ik wil graag dracoliekje, HeaphoneTragedy en Princess*// bedanken

Hoofdstuk 3

Sofie zat onderuitgezakt tegen een boom met haar ogen dicht een muziekje te neuriën. Het was al twee dagen geleden dat ze Potter nog hadden gepest, in welke manier dan ook.
Dyrhona kwam net terug van haar strafwerk die ze had moeten maken bij professor Anderling. Ze vond het nog steeds onredelijk net als de regels die ze schrijven moest; Het is verboden om onrust te stoken in de klas. Zuchtend ging ze naast Sofie zitten.
Sofie keek verbaasd op. "Nu al terug? Anderling was goed gezind vandaag zeker?" vroeg ze grijnzend. "Oh, balen, ik moet morgen ook nog strafwerk maken bij haar..." mopperde Sofie.
"Ik had geluk Foppe had een beeld laten vallen op de tweede verdieping," zei Dyrhona lachend. Ze vond het gezicht van een nerveuse Vilder nog steeds het leukste om te zien.
Sofie grinnikte zacht. Als ze opeens in de lucht word gehezen keek ze kwaad om zich heen. "Oh! Echt geweldig!" zei ze sarcastisch.
Dyrhona keek achterom en zag daar Malfidus staan. Hij had zich niks meer kunnen herrineren van zijn rat zijn doordat Sofie een vergeetspreuk had uitgevoerd. "Blondie, kan je nou niet orgineler zijn? Die spreuk kan elke eerstejaar."
Sofie keek geamuseerd naar Malfidus en kruiste haar benen zodat ze in kleermakerzit in de lucht ondersteboven hing. "Kom op blondie! Wees creatief!" grijnsde ze. "Rond deze tijd van de dag is het water in het meer zalig!"
Draco keek hen bits aan. "Origineler hé?" vroeg hij traag.
Dyrhona knikte. "Als rat was je leuker," mompelde ze zachtjes. Daarna rolde ze met haar ogen. "Je hebt het wel gehoord, ben je toch niet zo dom als je eruit ziet."
Sofie, die het wel gehoord had, keek haar geschokt aan. "Nou niet emotioneel doen hé, schatje!" zei ze grijnzend tegen Dyrhona.
"Emotioneel?" vroeg Draco terwijl hij Sofie rond liet draaien in de lucht.
"Nee nee, ik zal me inhouden," zei Dyrhona grijnzend en ze begon te proesten van de rondjes die Sofie aan het maken was. "Sofie, hier weet nog iemand van je lievelings hobby af," zei ze lachend.
"Lievelings hobby? Amahoela!" zei Sofie, die stilletjes aan ziek werd. "Blondie zet me neer! Vuile rat dat je bent!" Ze begon steeds groener en groener te zien.
Draco, die dit alles veel te amusant vond, deed gewoon verder.
Dyrhona die het wel welletjes vond richtte haar toverstok weer op blondie en maakte hem een rat. Daarna pakte ze hem op en deed hem weer in haar zak. "Is zien wat Park hier van vind," zei ze grijnzend.
"Dyrhona! Laat me zakken!" riep Sofie geërgerd, toen Danoon haar gewoon liet hangen. Dit was zó niet grappig. "Danoontje?" vroeg ze op een zagerige stem. "JE VERGEET IETS!" grinnikte Sofie.
Dyrhona richtte haar toverstok en liet Sofie zachtjes landen. Bij andere zou ze het hard hebben gedaan. "Dan moet je nu wel zeggen; bedankt geweldige Dyrhona," zei ze grijnzend. Ze wist dat Sofie toch wel wist dat ze het niet meende.
"Bedankt almachtige op één na knapste godin van Zwadderich," grijnsde Sofie. Die naar Dyrhona toe liep en naar de rat keek. "Je bent een schat!" grinnikte ze sarcastisch. "Mijn reddende engel... Zeg je me wel even hoe lang ik door moet gaan met slijmen?" Sofie keek Dyrhona met een strak gezicht aan.
"Je mag nu wel stoppen hoor," zei ze grinnikend. Ze hield de rat bij zijn staart beet en keek er met walging naar. "Dit keer mag hij zijn geheugen wel houden."

"Dacht ik ook al. Vreselijk mormel. Ik was echt ziek weet je dat?" mopperde Sofie. Ze zag Park lopen. "Paark!" gilde ze. Park draaide zich razendsnel om.
"We hebben een cadeautje voor je," zei Dyrhona grijnzend en ze hield de rat voor haar neus. "Omdat je onze beste vriendin ben."
Park keek haar verafschuwd naar. "Hij bijt heus niet hoor," grinnikte Sofie. "Kom op Park, is hij niet schattig? En wíj zijn nog wel zo lief om hem aan jou te geven," grijnsde Sofie weer.
Dyrhona deed moeite haar lach in te houden en daarna zei ze met een strak gezicht; "Je zou onze gevoelens toch niet willen kwetsen?"
"Nee... nee! Natuurlijk niet!" zei Park ontzet. "Wel! Neem hem dan aan! Hij houdt ervan om geknuffeld te worden," zei Sofie knipogend. "We veranderen hem terug, zodra Park hem knuffelt," fluisterde ze in Dyrhona's oor.
Dyrhona knikte bijna onzichtbaar en legde de rat in de hand van Park. "Nou knuffel hem dan," zei ze ongeduldig want de rat was nog geen eens één seconde in haar handen.
Sofie stootte Dyrhona even aan. "Toe maar, het kan geen kwaad... Hij doet niets," zei ze gemaakt lief. Aarzelend knuffelde Park hem. Sofie was er snel bij en toverde Malfidus weer in zijn oorspronkelijke staat, waardoor ze beiden achterover vielen. "Zoek toch een hotelkamer," zei ze geërgerd.
Dyrhona schudde haar hoofd. "Kunnen jullie weer niet van elkaar afblijven," zei ze afkeurend. "Sofie wat denk je dat meneer Malfidus ervan zou vinden als zijn zoon nu al vast zit aan een hond?"
"Ik denk dat hij diep geschokt zou zijn," antwoordde Sofie serieus. "Nu al onder de plak zitten, dat had hij zeker niet verwacht van zijn klein Dracotje." Sofie grijnsde breed.
Draco keek hen geschokt aan. "Dat durven jullie niet!" zei hij ontzet.
"Oh nee? Let maar eens op," dreigde Sofie.
"Beste meneer Malfidus,

Ik denk dat U nodig Uw zoon moet heropvoeden, hij zit nu al onder de plak van een meisje. Ik vrees dat zijn schoolresultaten eronder zullen gaan leiden. Heeft hij een beetje goede resultaten gehaald de laatste tijd. We zijn namelijk erg aan hem gehecht," zei Dyrhona en ze deed alsof ze in de lucht een brief aan het schrijven was. Ze maakte snel gebruik van het moment en nam snel een foto met haar camera die ze achter haar rug verborgen had. "Ik heb hier voor U zelf het bewijs."
Sofie grijnsde breed. "Zoals u weet, hebben wij het beste met uw zoon voor," ging Sofie verder, terwijl ze ook in de brief schreef. "We raden u meedelevend aan om hem eens goed duidelijk te maken, dat hij voor zoiets nog te jong is en dat hij een goed voorbeeld moet nemen aan de getalenteerde en lieftallige dames (Dyrhona en Sofie) met vriendelijke groeten, mensen die veel om uw zoon geven."
Draco keek hen met een mond vol tanden aan. "Jullie zouden niet! Jullie kunnen niet!" jammerde hij.
"We kunnen veel meer dan jij denk blondie," zei Dyrhona grijnzend en lag op het grond van het lachen. Ze keek Sofie met een vragende blik aan, het zou de ultieme grap zijn om het echt te doen ook.
Sofie twijfelde. "Gaat dit er niet wat over?" fluisterde ze Danoon toe. "Ik bedoel zijn vader is niet goed bij zijn koppie." Ze maakte rare bewegingen terwijl ze het zei. "Trouwens," zei ze nu wat luider. "Ik denk dat we de tortelduifjes maar moeten laten doen, straks zijn alle hotelkamers volgeboekt..." Het zou wel het perfecte dreigement zijn, dacht ze glimlachend.
Dyrhona knikte. "Maak niet te veel geluid hé. Zometeen hoort het hele hotel jullie," zei ze grijnzend en ze liep samen met Sofie weg. "Zullen we Potter gaan pesten?"
"Ja! Dat is lang geleden! Leeft hij eigenlijk nog?" zei ze met een grimas. "Waar beginnen we met zoeken?" vroeg ze zichzelf luidop af. Ze keek om zich heen maar zag geen verward zwart haar. Ze keek vragend naar Dyrhona.
"Griffoendor heeft training," zei ze grijnzend. Ze liep naar het zwerkbalveld en ging daar op de tribune zitten.
Sofie volgde nadenkend Dyrhona. "Ik heb eigenlijk zin om het meer te verkennen, Danoon..." zei ze met een frons op haar gezicht. Ze voelde iemand naar haar kijken, ze keek om zich heen maar zag alleen maar zwerkbalspelende Griffoendors en Dyrhona. Ze haalde gefrustreerd haar schouders op. "Ach, dat kan later ook nog..." Ze keek naar Dyrhona.
Dyrhona grijnsde, het meer was vast leuker. "Kom we gaan, waarom zouden we naar zo'n SLECHT team kijken. Dat is ook zonde van de tijd," zei ze.
Sofie grinnikte. "Misschien wel ja." Ze voelde weer een paar ogen naar haar staren, ze keek Dyrhona geërgerd aan. "Begluur me niet zo! Ik word er gek van," zei ze geïrriteerd.
Dyrhona wende haar blik van het veld af. Ze besefte nu pas dat ze aangestaard werden. "Kijk maar lekker, dan kan je zien wat voor lekkers je nooit zal krijgen," zei ze geïrriteerd en ze stond op. "Als ze ergens naar willen kijken gaan ze maar naar het museum."
"Lieve schat," begon Sofie haar speech. "Daar zijn helemaal geen lekkere dingen ten toongesteld als wij. Leuk geprobeerd, maar ik dacht dat jij wel wist dat wij niet snel te overtreffen waren," grijnsde ze. Terwijl ze opstond en af de tribune liep.
"Dat wist ik ook wel," mompelde ze en ze liep ook de tribune af. Ze ging zuchtend aan het meer zitten.
Sofie grijnsde en ging naast haar zitten. "Wat dacht je van een zwemreisje?" vroeg Sofie, die haar truitje al aan het uitdoen was.
Dyrhona grijnsde even. "Dat lijkt me een slim idee," zei ze. In tegestelling tot Sofie toverde ze zichzelf in een bikini. Waarom moeilijk doen als het makkelijk kan.
Sofie negeerde Dyrhona, die zichzelf gewoon omtoverde en liep het water in, toen ze haar rokje en topje met spaghettibandjes nog aan had. "Kom je?" vroeg ze voordat ze een luchtbel voor haar mond toverde.
Dyrhona stak haar duim op want de luchtbel had ze ook al getoverd. Ze maakte een duik het water in zodat ze al meteen gewend was aan het water.
Toen het onder water landschap feller gekleurd begon te worden, keek Sofie haar ogen uit. Toen er plots een half mens half vis kwaad op haar kwam afzwemmen keek ze verbaasd naar haar. Dit was dus een meermens, dacht ze verwonderd.
Dyrhona keek met grote ogen naar de meermens. "Dit heeft Potter dus allemaal vorig jaar gezien," zei ze bewonderend.
Sofie zag Dyrhona's mond bewegen, maar hoorde haar niet. "Wat doen jullie hier?" vroeg de schelle stem van het meermens. Sofie gebaarde naar haar mond en haar keel. Het meermens knikte en hield haar handen voor Sofie's en Dyrhona's gezicht. Sofie zag dat de bel voor haar mond weg was, maar dat ze toch niet in ademsnood zat. Ze keek het rare wezen vreemd aan.
Dyrhona keek ook vreemd naar het wezen en toen keek ze naar Sofie. Ze had kiewen gekregen. Gelijk greep ze naar haar keel en voelde daar ook allemaal schubben. "We komen in vrede," zei ze meteen. Dit keer was haar stem ook zo schel als die van de meermens.
Sofie knikte instemmend. "We vinden het meer prachtig en wilden eens zien hoe het onder het wateroppervlak eruit zag, werkelijk adembenemend," grijnsde Sofie, terwijl ze naar haar voeten keek die zwemvliezen hadden gekregen. "Ik ben trouwens Kim," zei het meermensje. "Jullie worden zo, iedere keer als jullie in het meer stappen en onder water duiken." Sofie keek haar bewonderend aan. "Dank u," zei ze menend.
Dyrhona grijnsde, zo erg vond ze de verandering nog niet. "Vorig jaar waren er ook twee leerlingen van Zweinstein in het meer geweest is het niet?" vroeg ze even. Ze bedacht dat de vraag nog al dom was en vervolgde daarom snel; "Waren ze nog een beetje beleefd, deze schoonheid verdiend gewoon respect."
"Nou..." begon Kim haar verhaal. "Potter kwam als eerste bij de finish aan en Kannewasser had papier verspilt in het midden van het meer!" Kim draaide met haar ogen. Sofie grijnsde. Zo mocht dat lijpe kind wel. "Waar wonen jullie?" vroeg ze geïnteresseerd. "Kom dan mee, ik laat het jullie zien!" zei deze opgewekt. Sofie zwom meteen nieuwschierig achter Kim aan. Ze bedacht net dat Kim ongeveer even oud als zij zou moeten zijn.
Dyrhona grijnsde ook. Kannewasser had dus gespild met papier. Kannewasser de oorzaak dat ze vaak de w.c. niet meer in ging omdat ze anders een huilende Chang tegen zou komen. Deed ze het toch perongeluk had ze altijd nog wel een zinnetje klaar.
"Ik zou dolgraag willen zien waar jullie wonen," zei Dyrhona ook en ze ging snel Kim achterna.
Al snel doemden er verschillende huisjes uit het niets op. Met voortuintjes en moestuintjes. Sofie keek bewonderend haar ogen uit. Dat we dit nog niet eerder gedaan hebben, dacht ze afkeurend.
Dyrhona keek verbaasd naar de huisjes toe. "Het lijkt net onze wereld alleen is dit onder water. Dit hadden we al veel eerder moeten doen," zei ze enthousiast. Ze zag dat Kim glimlachte.
"We zijn zo wreed nog niet tegen vreemde," hoorde Dyrhona een andere stem zeggen. Snel keek ze om en zag een jongens meermens.
Sofie keek verbaasd achterom. Ze glimlachte zwak. "Het is hier echt prachtig," floept ze eruit. "Dat jullie de wreedste niet zijn, hebben we al door hoor," knipoogd Sofie naar de jongen. Ze kijkt naar Kim die grijnsde. "Kom mee, jullie moeten het bos zien," zei ze.
"Een bos?" Sofie keek Kim raar aan.
"Hoe kan er hier nou een bos zijn?" vroeg Dyrhona verbaasd. Kim grinnikte alleen maar.
"Volg me maar en dan zul je het zien," zei ze. De jongens ging snel achter Kim aan. Dyrhona wende zich snel tot Sofie.
"Ik wil zijn naam wel weten," zei ze grijnzend.
Sofie grijnsde ook. "Daar gaat blondie niet blij mee zijn, weet je... Ach ja. Misschien heeft hij een broer!" zei ze opgewekt grijnzend. Toen ze na een tijdje zwemmen stil stonden keek Sofie op. Het was echt een bos. "Wow!" bracht ze moeizaam uit.
Dyrhona rolde met haar ogen. "Blondie valt niet op me," zei ze verveeld. Daarna botste ze op Sofie die naar het bos keek. "Wat mooi," zei ze vol bewondering. Onder water leek alles wel mooier te zijn.
"Ja, als je niet met je mond in het zand zit," mopperde Sofie, die op de grond lag. Ze zwom weer omhoog en keek grijnzend naar het bos. "Ik denk dat jullie beter weer naar het kasteel gaan," zei Kim. "Het wordt al laat..." Sofie keek haar teleurgesteld aan, maar knikte toch. "Vraag het hem gewoon," fluisterde ze tegen Dyrhona.
Dyrhona knikte. Daarna wende ze zich tot de jongen. "Zeg we hebben elkaar ons nog niet voorgesteld aan jou. Mijn is Dyrhona en dat is Sofie," zei ze.
"Mijn naam is Demian," zei hij. "Zal ik jullie naar de oever begeleiden?"
"Jij altijd," zei Dyrhona grijnzend en ze haakte haar arm in die van hem. Demian pakte haar hand beet. Toch wel vreemd, bedacht ze. Een meermens als vriendje.
Sofie grijnsde breed en zwom, haast grinnikend, achter het tweetal aan. Aan de oever zei ze onderwater gedag, voordat ze boven kwam en naar haar trui toe liep. Tot haar verbazing zag ze bij haar trui iemand zitten. "Wat moet je Potter?" vroeg ze moe. Ze merkte dat Dyrhona nog steeds bij die Demain rond hing. "O wacht even!" riep ze geschrokken uit, voor ze weer in het meer dook. "We komen snel terug hoor!" zei ze voordat ze weer boven water kwam en op het gras ging zitten.
Dyrhona liet de hand los van Demian en volgde Sofie. "Tot snel," zei ze even zachtjes tegen hem en kwam toen boven. Ze zag dat Sofie bij haar trui wilde maar Potter belette haar dat. "Potter, dat is onbeleefd, laat Sofie is met rust. Die kus betekende niks," zei ze breed grijnzend.
Harry keek Dyrhona kwaad aan en liep weg. Hij was gewoon gaan zitten, zonder bedoeling.
"Ah, moest dat nou? Ik wou me amuseren," zaagde Sofie terwijl ze zisch met behulp van een spreuk zisczelf droogde. "En kan het wat worden tussen jou en Demain?" Sofie grijnsde breed.
Dyrhona haalde haar schouders op. "Je weet maar nooit," zei ze grijnzend al wist ze nu al dat ze nooit lang een relatie wist te behouden. Ze wilde ook geen ruzie met de meermensen.
"Laat het maar zo," zuchtte Sofie. "Ik wil er no wel kunnen komen en erb nog levend vandaan gaan ook!" Sofie grijnsde, terwijl ze richting het kasteel liep. Ze barstte van de honger.
Dyhona liep ook snel Sofie achterna. Ze ging aan een tafel zitten en kwam erachter dat het tegenover blondie was. Ze zuchtte en besloot dit keer níet met hem te praten. Ze werd een beetje gek van Sofie die keer op keer zei dat blondie haar leuk vond.
Sofie grijnsde als ze Dyrhona hoorde zuchtten. Ze keek de grote zaal rond en zag dat Potter naar haar aan het staren was. Sofie draaide met haar ogen en staarde gemeen grijnzend terug. "Heb ik iets op mijn gezicht ofzo?" fluisterde ze, zonder haar blik van Potter af te wendden.
Draco keek Dyrhona en Sofie kwaad aan, hij had het hen nog niet vergeven.
"Blondie kijk is vrolijker anders komt Sofie zometeen weer zeuren dat ík wat vernederend is omdat jij zogenaamd smoor op me moet zijn," zei Dyrhona geïriteerd.
Sofie wendde haar ogen van Potter af en keek Dyrhona glimlachend aan. "Ach, laat hem... We maken van hem weer een Parkwannabe, als hij ons niet aanstaat," grijnsde ze gemeen.
Draco die het beu was, stond op en liep de grote zaal uit.
"Nou mijn uitzicht is nog steeds niet beter geworden," zei Dyrhona verveeld toen ze een jongen met allemaal pukkels zag zitten. Snel keek ze een andere kant op. een groepje griffoendors was enthousiast met elkaar aan het praten en het leek alsof Potter de leiding had. Ze moest is wat vaker bij hen rondhangen want ze wilde weten wat er aan de hand was.
Sofie volgde Dyrhona's blik. "Wat zouden ze van plan zijn?" vroeg ze fluisterend. Ze keek belangstellend naar hen. Toen Lubbermans de grote zaal uit liep, liep Sofie achter hem aan. Lubbermans had dan ook bij het groepje gestaan. "Hé! Lubbermans!" riep ze, toen ze hem had ingehaald. Bang keek hij om. "Je hoeft niet bang te zijn, ik bijt niet," grijnsde ze. Lubbermans zuchtte opgelucht.
Dyrhona liep Sofie snel achterna. Ze glimlachte even naar Lubbermans toe. "Hoe gaat het eigenlijk met je rat? Ik had eerst ook een rat," zei ze grijnzend. Ze moest eerst een normaal gesprek aanknopen en het dan uit hem lospeuteren.
Marcel keek onzeker om zich heen. "Ik heb helemaal geen rat... Ik heb een pad," verbeterde hij Dyrhona.
"Ach, Lubbermans, het spijt haar, ze is niet zo intelligent als ik," zei Sofie grijnzend. "Heb je al een liefje aan de haak geslagen? Volgens mij heb ik Ginny Wemel eens naar je zien gluren..." Ze stootte hem moedgevend in de zij.
Dyrhona rolde onopvallend met haar ogen. Sinds wanneer moet zij weten dat hij een pad heeft! "Ja Ginny keek net naar je toe toen jullie in een groepje rond Potter stonden," zei ze overtuigend.
Lubbermans keek hen bewonderend en verbaasd aan. "Echt? Keek ze?" vroeg hij onzeker. Sofie knikte. "Absoluut! Je moet gewoon je move maken. Kom op! Wie wil er nou niet zo'n toffe gast als jij?!" zei ze, terwijl ze 'ik dus' dacht.
Dyrhona keek even verschrikt maar herstelde zich snel voordat iemand er wat van merkte. "Ja dat moet je zeker doen. Sofie en ik zouden jullie best willen koppelen," zei Dyrhona vriendelijk. Ondertussen speelde zich in haar hoofd een filpmje rond waarin ze hem de belachelijkste dingen zouden laten doen maar hij moest wel zeggen waar ze het over hadden natuurlijk.
"Daar staat alleen één ietse-petietse-klein dingentje tegenover," zei Sofie, terwijl ze spijtig probeerde te klinken. "En dat is?" vroeg Lubbermans meteen.
"Nou je weet toch wel dat Sofie en ik meestal geld vragen als we een goede daad verrichten maar voor jou zullen we een uitzondering maken," zei Dyrhona. Daarna begon ze diep na te denken warneer dat ooit gebeurd was, maar dat was nooit.
Lubbermans keek dankbaar. "Wat jullie maar willen!" zei hij zelfverzekerd. Daar had Sofie opgewacht. "Wat is Potter toch aan het rondbazuinen?" vroeg Sofie fluisterend. "Voldemort is toch niet gezien?" zei ze, terwijl ze deed alsof ze schrok.
Dyrhona keek ook geschokt. "Dat kan niet, dat mag niet. Ze zijn allemaal leugens over Potter aan het vertellen. Ik zei gelijk tegen mijn moeder dat Potter gelijk had," zei ze serieus.
Sofie knikte instemmend. "Nee, daar gaat het niet over!" zei Marcel ook geschokt. "Mijn oma vindt ook..." Sofie keek hem ongeduldig aan. "To the Point, Lubbermans," zei ze ongeduldig. "Wel, Harry leert ons Verweer Tegen de Zwarte Kunsten..." Hij sloeg meteen zijn hand voor zijn mond. "Lubbermans! Je bent geweldig... dom! Maar toch bedankt! Zie je later!" grijnsde Sofie.
Dyrhona grijnsde breed. "Tip; Ginny schijnt helemaal weg te zijn van die leeuwenhoed van dat ene gekke kind. Probeer die morgen is op," zei ze breed grijnzend en daarna liep ze Sofie achterna. "Wat een sukkel is het toch."
"Dat hij niet door had dat we hem volop aan het manipuleren waren, eikel..." glimlachte Sofie. "Maar we weten nu wel wat we moesten weten hé... Dus Potter speelt voor leraartje..." Sofie liep terug, met een bedenkelijk gezicht, de grote zaal in.
Dyrhona grijnsde breed en zag daar Potter zitten. "Wie zijn wij om daar geen gebruik van te maken? Ik zou best wel is praktijk willen doen," zei ze met haar ogen rollend.

jilly-ann · Geplaatst: Wo Dec 26, 2007 21:13

Ik wil graag Nikky-woo en Lieke bedanken voor het reageren ^^

Hoofdstuk 4
Sofie zuchtte. Ze waren nu al dagen aan het discuteren of ze nu wel of niet mee gingen doen met die 'lessen' van Potter. "Alsof hij ons láát meedoen," zei Sofie voor de zoveelst keer die week. "En hij wil er vast iets tegenover..." Sofie zuchtte. Dit was hopeloos.
Dyrhona zuchtte. Ze wilde gewoon kijken. "We kunnen het altijd proberen. Hij is misschien wel bang dat we het Omber gaan vertellen na dat verbod op clubjes," zei ze zuchtend.
"Ja, proberen kunnen we..." gaf Sofie uiteindelijk toe. "Maar kom op, Dooran... Dan wil hij vast dat we stoppen met ons getreiterij..." Sofie keek haar serieus aan.
Dyrhona haalde haar schouders op. "We kunnen de hele school nog vervloeken," zei ze nonchalant.
"Maar Potter reageert het tofst..." grijnsde Sofie, die zijn verbaasde en kwaade gezichten weer eens inbeelde.
Dyrhona haalde haar schouders op. "Dan kies ik voor chantage," zei ze grijnzend.
Sofie schudde lachend haar hoofd. "Jij bent veels te gemeen voor dat arm schaapje, en ik veel te goed," grijnsde ze. "Oké we doen het... Hij laat ons mee doen of we vertellen het Omber. Ach ik haat dat mens," zei Sofie met een verbitterd gezicht.
Dyrhona keek Sofie grijnzend aan. "Potter zorgt er toch wel voor dat we dat mens niet hoeven te helpen," zei ze
"Het is zijn geraden," grinnikte Sofie. "Als je over de duivel spreekt," zei ze terwijl ze naar Potter keek. "Hé knapperd!" grijnsde ze. Ze trok Dyrhona mee.
Dyrhona zuchtte toen Sofie gelijk begon te flirten. "Soof ga gewoon meteen ter zake, we hebben nog meer te doen vandaag," zei ze.
Sofie draaide met haar ogen, maar grijnsde toch.
"Wat moeten jullie deze keer?" vroeg Harry verveeld. Hij moest nog met Hermelien praten over de volgende trip naar Zweinstein. Ze moest hem nog vertellen waar ze gingen afspreken.
"Nou... We hebben uit een betrouwbare, hele domme bron vernomen dat er hier ergens een leraartje rondloopt en wij vervelen ons te pletter bij die kikker," zuchtte Sofie terwijl ze met haar ogen rolde. "Dus, ik denk niet dat dat eerder vernoemde leraartje graag zou hebben dat Omber het wist van zijn 'clubje'," Sofie glimlachte liefjes.
Harry keek verbaasd van Sofie naar Dyrhona. Zo'n haast had hij ineens niet meer. "Loop is even mee, dit moet ik bespreken met Hermelien," zei hij eerst.
Dyrhona schudde met haar hoofd. "Jij bent toch de leraar, dus je hebt helemaal geen Griffel wicht nodig," zei ze eisend. Potter zuchtte.
"Je mag mee, ik zal jullie morgen wel verder informeren," zei hij mat.
Sofie grijnsde breed. "Bedankt knapperdje," knipoogde ze. Voordat ze Dyrhona weer wegtrok. "Nou dat ging goed," grijnsde ze breed.
Dyrhona grijnsde triomfantelijk. "Soof doe me een plezier en stop ermee hem een knapperd te noemen of ik ga nog is echt kotsen," zei ze geïrriteerd.
Sofie rolde met haar ogen. "Zolang ik niet moet kotsen is het goed," zei ze met een knipoog. "Nou waar is blondie? Ik moet me ergens op afreageren..."
Dyrhona grijnsde. "Hij is denk ik in de leerlingenkamer," zei ze glimlachend.
"Nou, ik denk dat ik dan opeens een behoefte heb om andere kleren aan te doen," grijnsde ze voordat ze richting de leerlingenkamer liep.
Dyrhona zuchtte. "Dan laat je me weer alleen met blondie," zei ze. Toch liep ze Sofie achterna. "Ik ben in ieder geval niet zo gek hem een afscheidskusje te geven."
Sofie barstte in lachen uit. "Nou, had je zijn gezicht gezien? God, ik zou er 100 galjoenen voor geven om het weer te zien," grijnsde ze.
Dyrhona grijnsde. "Dan mag je wel genoeg tandpasta inslaan van te voren," zei ze grinnikend.
"Of gewoon genoeg galjoenen verdienen," grijnsde ze. "BLONDIE! Visite voor je!" gilde ze, toen ze in de leerlingenkamer stonden. "Wij gaan vanavond toch nog terug naar het meer hé? Dus ik ga mijn bikini aan trekken... Zie je zo," fluisterde ze, voordat ze huppelend de trap op liep.
Malfidus, die in een zetel zat, keek Sofie verbaasd na. "Wat mankeert die?" vroeg hij luidop.
Dyrhona keek Sofie zuur na. Daarna richtte ze zich op blondie. "Ja, dat is een geheim," zei ze geheimzinnig.
"Nou ik kan als één van de beste geheimen bewaren," zei hij op een arrogant toontje.
"Dat is toevallig, ik ook," zei Dyrhona grijnzend.
Draco draaide geërgerd met zijn ogen. "Wat jij wil." zuchtte hij.
Dyrhona grijnsde. "Ach is blondie weer is boos," zei ze. Ze plofte naast hem neer. "Wat hebben we deze keer nou weer gedaan?"
Draco draait zijn ogen. "Het gewoonlijke," zucht hij. Als hij een "IK BEN KLAAR!" hoort keek hij verbaasd op, om een hyperactieve Sofie te zien staan. "Waarvoor ben je klaar?" vroeg hij nieuwschierig. Sofie keek hem even betrapt aan.
"Klaar om jou een mep te verkopen als je niet stop met je onzin..." zei ze, terwijl ze met haar ogen draaide.
Dyrhona grijnsde. "Kun je nu eindelijk tegen Sofie zeggen dat je alleen maar haat gevoelens voor me hebt? Dan ben ik gelijk van haar gezeur af," zei ze liefjes.
"Ik heb alleen maar haatgevoelens voor haar," gehoorzaamde Draco.
"Auw! Jij ligt onder de plak," zei Sofie, die hem meedelevend aan keek. "Nou, hoe graag ik ook zou willen blijven kletsen... Denk je niet dat Demain naar ons uitkijkt?" vroeg Sofie ongeduldig.
Dyrhona grijnsde. "Ik zou Demian graag weer willen zien," zei ze enthousiast en ze liep snel naar de deur toe. "Hup Soof schiet op, we kunnen Demian niet laten wachten."
Sofie draaide met haar ogen. "Nou, die is ongeduldig," grijnsde ze. "Doei, Blondie!" Ze liep samen met Dyrhona richting het meer maar werden tegengehouden.
Dyrhona stond ongeduldig in de opening maar zag dat Sofie tegengehouden werd. Zuchtend bleef ze staan.
Sofie draaide met haar ogen. "Wat is er Potter? Ik heb niet echt veel tijd..." zei ze mopperend. Ze keek naar Dyrhona, die ongeduldig stond te wachten en gebaarde dat als ze wilde zij al door kon gaan.
Dyrhona knikte met haar hoofd en liep naar het meer toe. Snel toverde ze weer haar bikini en sprong het water in. Demian kon natuurlijk niet al te lang wachten.
Harry hield Sofie even halt. Tot zijn opluchting ging Dyrhona weg, al was Sofie natuurlijk nog de ergste van de twee. "Bij het volgende zweinsveld uitje spreken we af in Zweinskop af," zei hij snel en daarna liep hij weg.
Sofie keek Harry geërgerd na. "Hé! Wacht eens!" riep ze, terwijl ze hem achterna rende.
Harry draaide zich om. "Wat is er?" vroeg hij verbaasd. Hij dacht nu toch wel van haar af te zijn.
"Om hoe laat moeten we in de Zwijnskop zijn?" vroeg Sofie die haar wenkbrauwen optrok. "Ik moet eraan denken m'n eigen glazen mee te nemen," mompelde ze tegen zichzelf uit ervaring.
"Na lunchtijd," zei Harry die de mompeling totaal negeerde.
"Oké! Zie je daar!" zei Sofie opgewekt, die flauw glimlachte voordat ze zich realiseerde dat ze naar het meer moest. "Oh verdorie! Het meer!" zei ze, terwijl ze haar handen voor haar ogen sloeg. "Nou, tot morgen," zei ze, een beetje in de war. Ze rende snel richting het meer. En deed haar kleding uit en sprong het water in.
Dyrhona grijnsde breed naar Sofie. "Het ziet er naar uit dat er niemand op ons wacht," zei ze grijnzend al was dat totaal overbodig om te zeggen aangezien ze ook niet wisten dat het tweetal kwam.
"Nou, dan gaan we toch gewoon naar hen toe," grijnsde Sofie terug. "O ja, morgen na lunchtijd moeten we naar de Zwijnskop... Dus eigen glazen zijn een recht," lachte ze. Ze zwom vooruit, richting het dorpje.
Dyrhona grijnsde. "Met dat stof, helemaal mee eens," zei ze en ze ging Sofie achterna.
Al snel kwamen ze bij het dorpje aan. Sofie zag Kim staan en zwom meteen op haar af. "Al terug?" vroeg Kim verwondert. "Ja, je kan je moeilijk niet aan deze plaats hechten," zei Sofie oprecht. Kim grinnikte.
Dyrhona grijnsde ook. "Waar is Demian?" vroeg ze liefjes. Hij was toch de grootste reden dat ze het hier geweldig vond. De omgeving maakte het natuurlijk ook ruimschoots goed.
Sofie draaide met haar ogen. Typisch.
"Oh, ik denk dat hij bij Sarah is..." zei Kim een beetje voorzichtig.
Sofie keek haar vragend aan. "Sarah?" Kim keek nog ongemakkelijker. "Je moet weten, hier worden de meerjongens uitgehuwelijkt aan de meermeisjes en Demian is uitgehuwelijkt aan Sarah..." Ze keek een beetje schuldig en Sofie keek haar vriendin meedelevend aan.
Dyrhona glimlachte luchtig. "Dat lijkt me nou zo rot," zei ze gemeend. Laatst vroeg haar moeder nog wat ze van blondie vond, ze vreesde het ergste.
Kim knikte. "Jullie mogen de omgeving wat gaan verkennen, als jullie willen hoor," grijnsde ze. Sofie knikte en zwom weg van Kim. Ze keek om zich heen en zwom richting het 'bos'.
Dyrhona grinnikte. "Ik heb nou nog nooit zo'n huisje van binnenin gezien," zei ze nieuwsgierig.
Sofie grinnikte ook. "Je kan toch niet zo maar even ergens in breken," zei ze streng. "Ach, wat maakt het ook..." Ze zwom naar een, zo te zien, leegstaand huisje en zwom naar binnen. Het verschilde eigenlijk niet zo veel als een gewoon huis, behalve dan; het stond onderwater.
"Dit is vreemd," zei Dyrhona lachend. Ze was wel op haar hoede, ze deden niks alleen maar kijken.
"Ja," mompelde Sofie. Ze zwom een trap op en zag een lange gang met drie 'lakens' van zeewier voor. Ze zwom ernaar toe en zag dat ze dienden als een deur. De kamers waren echt mooi, vond zij dan. Er stond een hemelbed in een wastafeltje een hoektafeltje en nog zo veel meer. Het leek wel of deze kamer nog bewoond was ofzo.
Dyrhona zuchtte vol bewondering. "Dit is echt prachtig," zei ze bewonderend.
Sofie knikte instemmend. Ze zwom langzaam terug naar beneden, het huis in zich opnemend. "Ik denk dat het tijd is dat we gaan... Ik wil dat bos daar nog gaan verkennen," grijnsde ze.
Dyrhona grijnsde ook. "Dat lijkt me een uitstekend idee," zei ze.
Bij het bos aangekomen, zwom Sofie er opgewekt door heen. Toen ze na een tijdje, wat wel uren leek, aan de andere kant van het bos uitkwamen, zagen ze verschillende kleuren koraal en verschillende, kleurrijke vissen. "Wauw," zei Sofie, terwijl ze ernaartoe zwom.
Dyrhona keek haar ogen uit. "Dit hebben we al die tijd gemist," zei ze. Ze vond het zonde.
"Hoe konden we ooit leven zonder?" vroeg Sofie dramatisch. Ze liet zich neerzakken in één van de koraalbosjes.
Dyrhona grinnikte. "Ik heb echt geen idee," zei ze op ook een dramatische toon.
Zo te zien gaf het koraal een kleurtje mee, alleen aan je haar. Sofie gilde het uit, toen ze zag dat haar haar groen was in plaats van bruin. Ze zwom geschrokken naar Dyrhona toe. "Mijn haar!" gilde ze hysterisch. "Mijn haar," zei ze nu op een treurige toon. "Het is groen!" Sofie keek er geërgerd naar.
Dyrhona grinnikte. Ze wees op een oranje koraalbosje. "Probeer die is, het is beter dan groen," zei ze serieus.
Sofie keek haar ongelovig aan. "Probeer het zelf dan!" zei ze koppig. Ze kreeg een ideetje en zwom er toch naar toe en nadien naar een paarse, een zwarte, een blauwe, een gele, een rode. Totdat haar haar alle kleuren had van de regenboog. "Zo, dat is beter," grijnsde ze kinderachtig.
Dyrhona grinnikte. "Dat zal je grote vriend Potter erg exotisch vinden," zei ze.
Sofie grijnsde en besloot het spelletje mee te spelen. "Denk je? Of moet er nog meer blauw bij?" vroeg ze, terwijl ze deed alsof ze het meende.
Dyrhona grinnikte en al snel gierde ze het uit. "Wat dacht je van meer groen," zei ze lachend. Daar waren ze immers mee begonnen. Zelf ging ze in een oranje liggen en al snel was haar haar oranje. "Trendy is het niet?" vroeg ze terwijl ze een model houding aannaam.
Sofie grinnikte ook. "Nee, ik ga meer voor exotisch," grijnsde ze. "Maar ik moet zeggen dat het je wel staat," zei ze eerlijk.
"Laten we maar terug naar onze mikte wereld hierboven gaan... Ik wil morgen wakker genoeg zijn om te kunnen luisteren naar onze nieuwe leraar..." zuchtte Sofie met tegenzin. Ze schatte dat het nu al ongeveer één uur 's nachts was.
Dyrhona keek even verbaasd naar Sofie. "Nieuwe leraar? O wacht je bedoeld brillenmans," zei ze grijnzend. Ze zei nog even gedag tegen Kim en ging daarna naar boven toe.
Sofie schoot in de lach bij het woordje brillemans. Boven droogde ze zich meteen af en deed haar kleding aan. Tot haar groot genoegen bleven de kleuren zitten. "Hoe lang zou mijn haar zo blijven denk je?" grinnikte ze.
Dyrhona haalde haar schouders op. "We kunnen ze morgen misschien nog wel showen," zei ze grijnzend.
Sofie grinnikte, terwijl ze richting het kasteel liep. "Stel je voor om me de rest van de maand als regenboog te moeten zien rondlopen... Wedden dat 'brillemans' zijn brilglazen gaan springen?" Sofie keek glimlachend voor zich uit, terwijl ze stilletjes naar hun leerlingenkamer slopen.
Dyrhona grijnsde even. "Ja oranje is nog niet zo heel erg," zei ze grijnzend. Ze was blij dat ze niet zoveel kleuren erin had. Eén vond ze genoeg.

jilly-ann · Geplaatst: Vr Dec 28, 2007 11:23

Hoofdstuk 5

Sofie opende langzaam haar ogen en staarde naar haar wekker. Twaalf uur! "Verdorie!" mompelde ze geërgerd. Ze stond op en zag dat de gordijnen van Doorans bed nog dicht waren. Ze trok ze open en schudde Dyrhona wakker. "Meid, het is tijd, zo dadelijk komen we te laat," mompelde ze, terwijl ze haar kleding aan deed; een gewone jeansbroek met een blauw topje op.
Snel schoot Dyrhona wakker en besloot dat ze vanavond wel zou douchen. Snel schoot ze in haar kleren. "We nemen gewoon eten mee naar Zweinsveld," besloot ze om tijd te sparen.
Sofie knikte. Na snel wat eten te hebben meegeritst en wat starende blikken met knipogen te hebben beantwoord liepen ze de Zweinskop binnen."We zijn onze glazen vergeten!" zei Sofie mopperend.
Dyrhona zuchtte. "Vergeet je het nou weer," zei ze zuchtend. Ze pakte haar toverstok en toverde twee schone glazen. "We zijn heksen."
Sofie draaide met haar ogen. Ze zuchtte nog eens. Voordat ze haar keel open zette. "Misschien heb je het nog niet gemerkt, maar ik kom net mijn bed uit en ben nog niet goed wakker!" riep ze met een schorre stem. "Trouwens waar is het gouden trio?" zei ze nu wat zachter.
Dyrhona grijnsde. "Vast al in dat duffe café. Dus gaan we ze nu al irriteren of zullen we een late entree maken?" vroeg ze grijnzend.
Sofie dacht na. "Er bestaat zoiets als fashionable late," grijnsde ze.
Dyrhona grinnikte. "Alleen wij komen daar natuurlijk op," zei ze liefjes. Ze ging naar Zonko's toe. Ze was nodig toe aan een nieuwe spullen aan fopdingen.
Sofie volgde haar maar. Nadat er een kwartiertje was verstreken stonden ze weer voor de Zwijnskop. "Naar binnen of niet?" vroeg Sofie grijnzend.
Dyrhona knikte. Er was binnen al een hele grote groep. "Sorry maar de laatste trend is te laat komen, ik dacht dat iedereen dat wel wist," zei ze verontwaardigd. Ze zag Potter met zijn ogen rollen, die dacht vast dat ze zich bedacht hadden.
Sofie grinnikte en ging vanachter naast de Wemel tweeling zitten. "En hoe gaat het met de grootste kunstenaars van Zweinstein?" vroeg ze gemeend. Ze was echt dol op die twee, zij deden alles wat Sofie en Dyrhona ook deden. Grappen uithalen dus. Fred keek glimlachend naar haar haar. "Wat heb jij nu gedaan?" vroeg hij lachend. "Ik dacht dat het tijd werd om mijn look te veranderen,"
Dyrhona grijnsde. "Sofie houd nou eenmaal van overdrijven," zei ze en ze pakte ook een stoel. "Maar nu tot zaken," zei ze terwijl ze hoopte dat niemand haar oranje haar als een opmerking zou gaan gebruiken.
Sofie grinnikte en keek afwachtend naar Potter, Griffel en Wemel, om verder te gaan. "Wel, ga verder," spoorde ze hen aan.
Harry keek even geïriteerd naar Hermelien. Hij had niet zoveel mensen verwacht!
"Nou... eh.. nou, jullie weten waarom we hier zijn. Eh... Nou.. Harry had het idee -ik bedoel ik had het idee- dat het misschien verstandig zou zijn als mensen die Verweer tegen de Zwarte Kunsten willen leren - en dan bedoel ik echt iets leren, niet de onzin die Omber ons voorschotelt- want dat kun je onmogelijk Verweer tegen de Zwarte Kunsten noemen. Nou, het lijkt me dus verstandig om de boel in eigen handen te namen," zei Griffel wicht. Dyrhona begon haar een beetje te mogen. Ze had toch pit. "En daarmee bedoel ik dat we echt leren verdedigen omdat... omdat Voldemort is teruggekeert."
Sofie keek glimlachend naar Griffel. Ze knikte even en keek naar Dyrhona. Ze zond een blik van dat-meisje-heeft-pit-misschien-is-ze-toch-niet-zo'n-betwetertje-als-we-dachten. Sofie keek weer naar Griffel en wachtte op de rest van haar verhaal.
Daarna werd er moeite genomen de mensen die het niet geloofde te overtuigen. Gelukkig was dat na een tijdje voorbij en haalde Griffel wicht een perkament erbij, of ze het wilde ondertekenen! Ze kon ook te ver gaan bedacht Dyrhona.
Sofie keek onzeker naar dat perkament. "En dat dient waarvoor?" vroeg ze, toen er geen uitleg volgde. Ze gaat haar handtekening echt niet op iets zetten, waarvan ze niet weet waar het voor gaat dienen...
Dyrhona zette zuchtend haar handtekening neer toen Griffel wicht zei dat ze ook weg konden gaan. Ze waren best kwaad. Ze moesten echt wat meer lol maken.
Sofie volgde met haar ogen draaiend Dyrhona's voorbeeld. "Ik ga boterbier halen," fluisterde ze tegen Dooran. Na een tijdje kwam ze terug met twee (propere) glazen boterbier.
Sofie voelde iemand naar zich kijken, maar toen ze omkeek zag ze niemand buiten het gouden trio, ze haalde haar schouders op en ging weer zitten, terwijl ze met een blauwe lok verveelt speelde.
Dyrhona pakte gretig de glas aan. "Is er soms wat?" vroeg ze ongeïntereseerd
Ron draaide met zijn ogen. "Je haar! Wat heb je er in godsnaam mee gedaan? Jullie lijken wel een stel blowns." zei hij lachend.
Hermelien stootte hem in zijn zij. "Het is clowns Ron. En lach ze niet uit, ik vind het best leuk."
Sofie keek Hermelien schattend aan. "Euhm, bedankt," zei ze dan maar.
Dyrhona keek even verbaasd op. "Oranje is altijd nog beter dan rood," zei ze kwaad.
Harry vond het wel welletjes. "Waarom zijn jullie eigenlijk geïntereseerd in ons clubje?" vroeg hij verbaasd. "Ik dacht dat iedereen uit Zwadderich zo verknocht was aan Omber."
Ron keek haar beledigd aan.
Sofie moest een grinnik inhouden, maar keek naar Harry die hen iets vroeg. "Door dat mens, mogen we bijna niets meer. Ik bedoel komop! Een heel lesuur in de boeken, ze wilt van ons een stel wormen die nog niet eens iemand kunnen ontwapenen maken. En trouwens ik mag haar gewoon niet," zei Sofie simpel, terwijl ze van haar boterbier dronk.
Dyrhona knikte beamend. "Blondie is natuurlijk helemaal gek van haar die slijmbal," zei ze met haar ogen rollend. "Ik heb trouwens nog steeds de foto."
"Foto?" vroeg Sofie, die niet helemaal kon volgen.
"Zijn foto met Park," zei Dyrhona die moeite moest doen om haar lach in te houden.
Sofie, die niet zo subtiel was, barstte in lachen uit. "We moeten daar echt iets mee doen..." grinnikte ze. "Misschien moeten we ons aan ons oorspronkelijke plan houden... Meneer Malfidus gaat daar niet blij mee zijn," Sofie grijnsde bij de gedachte eraan.
"Dat wilde ik doen, maar jij werd ineens een zacht ei," zei Dyrhona zuchtend. Ze zag dat Potter verbaasd naar ze aan het kijken was.
"Zacht eitje? Pardon hé! Ik val hier niet op Blondie," zei Sofie verontwaardigt. "En néé! Ik wil niet weten wat je erop te zeggen hebt," zei ze snel, voordat Dooran kon antwoorden. "Zullen we hen uit hun lijden helpen?" zei ze, toen ze ook Potter verbaasd zag kijken.
Dyrhona haalde haar schouders op. "Het is jou liefie," zei ze. Potter leek die opmerking niet zo leuk te vinden.
Sofie keek haar beledigd aan. "Juist ja," zei ze zuchtend. "Dus... Potter kijk niet zo! ... We hadden even genoeg van Malfidus, dus we veranderden hem in een rat. Namelijk de rat die Dooran een paar dagen geleden vast had. Die hebben we los gelaten op Park..." vatte ze het kort samen.
Harry keek ongelovig naar het verhaal.
Sofie draaide geërgerd met haar ogen. "Nou, dan geloof je ons niet..." mompelde ze, toen ze Harry's gezicht zag.
Dyrhona gooide haar haren in de lucht. "Volgens mij hebben we hier wel genoeg rondgehangen," zei ze uit de hoogte. Haar glas was al leeg.
"Ik geloof je wel," zei Harry snel.
Sofie grinnikte. "Jij hebt gewoon dorst," grijnsde ze, tegen Dyrhona. "En jij kan héél slecht liegen," zei ze bestraffend tegen Potter.
Dyrhona rolde met haar ogen. "Ik heb geen dorst alleen ik ben in slecht gezelschap, nou ja drie van de vier," zei ze uit de nuchter.
Harry keek even verbaasd. Hij loog niet eens. "Maar.. ik.. ik heb helemaal niet gelogen," zei hij verward.
"Oh, dat is goed om te weten," zei Sofie met een knipoog. Toen draaide ze met haar ogen en keek Dyrhona aan. "Fijn, dat ik geen slecht gezelgschap ben... Trouwens onder welke categorie zou Damian nu vallen?" vroeg ze poeslief. Ze grijnsde breed. "Ga je er wat aan doen? Je kan nog altijd die Sarah vervloeken ofzo," zei ze listig.
Dyrhona maakte klikkende geluidjes. "Niet hier," siste ze en ze seinde met haar ogen naar het trio.
Harry keek van Dyrhona en Sofie over en weer maar werd er nog steeds niet wijzer van. Vragend keek hij naar Hermelien die meestal wel wist wat er aan de hand was.
Ook Hermelien haalde haar schouders op. "Waarover hebben ze het?" vroeg ze fluisterend aan Ron.
Sofie grinnikte. "Je bent schattig als je kwaad bent," siste ze lachend terug. "Oké... Niet dat het niet gezellig ofzo was, maar wij hebben nog een aantal zaakjes te regelen," zei ze nu tegen het trio, voordat ze zich tot Dyrhona wendde. "Weet jij waar blondie is?"
Dyrhona haalde haar schouders op. "Ik geloof dat ik Patty nog heb horen huilen dat hij strafwerk had en dat ze nu haar 'verrassing' niet door kan laten gaan," zei ze verveelt.
"Oh, dat is jammer..." grijnsde Sofie gemeen, totaal niet menende wat ze zei. "Nou, had je iemand in gedachten voor vervanging dan?" vroeg ze geïnteresseerd terwijl ze rechtstond en haar laatste teugje boterbier op dronk.
Dyrhona haalde haar schouders op, niet goed wetend wie. "We kunnen Park ook als vervanging gebruiken, ware liefde is toch als zielsverwanten. Zielsverwanten willen het liefste alles delen," zei ze eenvoudig.
Sofie keek Dyrhona raar aan. "Ja, Griffel," grijnsde ze. Als Griffel een "Hey!" laat ontsnappen keek Sofie haar even uitdagend aan met een blik van wat-nu-weer? "Park volstaat... Tenzij ze weer gaat gillen als een gek..." Ze keek het trio grijnzend aan. "Nog één ding... Waar gaan we die 'lessen' volgen dan, meester?" grijnsde ze gemeen. Misschien ging die meester er ook wel weer over, dacht ze vertwijfeld.
Harry haalde zijn schouders op. "Zodra ik het weet zal ik het jullie wel vertellen," zei hij plechtig. Dyrhona zuchtte. "Goed dan kunnen we nu gaan," zei ze bevelend tegen Sofie. Ze wilde absoluut niet langer onnodig bij die irritante mensen zijn. Ze kon altijd nog naar Demian toe gaan en de raad van Sofie opvolgen. Zou Demian erg boos op haar worden of juist blij?
Sofie draaide met haar ogen. "Je doet maar..." mopperde ze. Ze kuiste hun eigen glazen af en liet ze verdwijnen. Als alles goed ging, zouden ze nu op haar nachtkastje staan. Ze zag de deur opengaan en daar stond Park, de persoon die ze net nodig hadden. "Zie je nog, Potter, Griffel en Wemel? Toch?" vroeg ze, ze vergat steeds Wemels naam. Ach ja... "Hé! Park!" riep ze gemaakt vrolijk.
Dyrhona grijnsde. Ze liep Sofie achterna. "Ik dacht dat deze kroeg te hoog voor je gegrepen was," zei Dyrhona grijnzend. Ze zette haar handen op haar heupen. "Deze glazen zijn nog te schoon voor jou."
Patty keek hen hooghartig aan. "Ja, dat ís ook zo. Maar ik wou even kijken of er hier wel écht zwijnen hun boterbier kwamen drinken en nu ik jullie zie ben ik daar volledig van overtuigd," sneerde ze. Sofie keek haar even verbaasd aan. "Oeh, bitchy hoor..." lachte ze haar uit. "Wie denk je dat je bent, the queen of England?" sneerde ze terug, als ze uitgelachen was.
Dyrhona schudde haar hoofd. "Nee, ze is namelijk al de big van Engeland," zei ze liefjes. Onopvallend liet Dyrhona een varkensstaart groeien bij Park. "De staart heeft ze al." Ze glimlachte triomfantelijk.
Sofie grinnikte. "Inderdaad... Maar ze zijn het arme meisje haar oren en snuit vergeten... arm kind," zei ze medelevend, voordat ze er twee varkens oren en een snuit bij toverde. "Zo... moet er nog iets bij?" grijnsde ze naar Dyrhona. Ze hield haar hoofd scheef, terwijl ze Park schattend bekeek.
Patty kon niets doen in plaats van angstig toe kijken. Toen ze er ook nog eens oren bij kreeg rende ze de kroeg uit.
Dyrhona schudde haar hoofd. "We zitten niet bij transfiguratie, je had haar gewoon in een varken kunnen veranderen," zei ze verontwaardigd. Oké het was misschien wek gemeen, maar dat waren ze altijd.
Sofie draaide met haar ogen. "Dat kan véél te snel ongedaan gemaakt worden, ik heb de oren zo betoverd dat ze pas morgen weggaan," grijnsde ze gemeen. "Dus als ze alsnog naar Anderling gaat, kan Anderling er niets aandoen," zei ze simpel, terwijl ze de Zweinskop uit liep.
Dyrhona wapperde haar haren achter haar schouders. "Good move," zei ze grijnzend.
"Weet ik toch," zei Sofie grijnzend terug.
"We beginnen toch geen ego te krijgen?" vroeg Dyrhona grijnzend en ze was blij het stoffige cafe uit te zijn.
"Oh, alleen een beetje maar," zei Sofie plagend. "Waar zullen we nu eens heen gaan?" vroeg ze zuchtend. "Ik moet eigenlijk nieuwe kleding hebben en make-up en tandpasta!" grinnikte ze.
Dyrhona glimlachte eventjes. "Tsja... dan had je Potter maar niet met alle geweld willen zoenen," zegt ze grijnzend maar wijst dan toch naar een kledingwinkel.
"Nou, ja seg..." deed Sofie alsof ze op haar tenen getrapt was, voordat ze de kledingszaak in liep (met haar neus in de lucht). Geen van beide besefte dat ze achtervolgt werden...
Dyrhona grinnikte en toen ze de deur van de winkel open wilde doen kwam die midden in haar gezicht. "Au, dat deed zeer," zei ze waarna ze een kwade blik op de vrouw wierp. "Je mag in het vervolg wel beter uitkijken."
Sofie grijnsde breed. "Tja, slecht karma hé, Doorantje," grinnikte ze, voordat ze de deur open deed en naar binnen stapte. Ze zag door haar lachen heen, echter niet de grote doos die er stond en viel prompt op haar gezicht.
Dyrhona zag dat de vrouw snel wegliep en daarna dat Sofie over de dozen viel. "Wat zei je nou?" vroeg ze liefjes maar hielp daarna wel haar beste vriendin omhoog.
"Haha," zei Sofie sarcastisch, terwijl ze zichzelf met behulp van Dyrhona overeind trok. "Zo geestig... Lach me door hier!" Ze liep naar de toonbank en meteen kwam er een medewerkster van de winkel om haar maten op te meten.
Dyrhona ging zuchtend aan de afdelingstafel zitten. Even begon ze serieus te geloven van dat karma gedoe maar ze wierp die gedachte snel overboord. "Lekker pasta," zei ze vrolijk.
Sofie zuchtte. "Ik snap het niet! Verdomde kruidenier! Moesten ze juist vandaag gesloten zijn! Kan ik vanavond nog een uil naar ma sturen om tandpasta! Tandpasta! Nu vraag ik je?!" zei Sofie, die iets over haar toeren was om haar tube tandpasta.
Dyrhona zuchtte. "Dan leen je het toch weer van mij," zei ze zuchtend. Doelend op haar koffer waar nog zeker genoeg tandpasta in zat.
Sofie draaide met haar ogen. "Weet je wat dat wil zeggen?" vroeg ze verveelt.
Dyrhona haalde haar schouders op. "Wat wil dat zeggen?" vroeg ze verbaasd en ze deed pasta op haar bord. Ze wilde net een hap nemen toen alles over haar heen viel.
Sofie keek even raar naar Dyrhona voordat ze de pasta wegtoverde. "Géén afscheidskusjes meer," zei ze, terwijl ze deed alsof ze het super erg vond. Zoiets als iemand al de chocolade uit de hele wereld verbannen had, maar dan nog iets ergers.
Dyrhona kreeg ineens een idee. "Zullen we allebei een uitdaging voor elkaar opstellen?" vroeg ze geheimzinnig.
Sofie keek haar even achterdochtig aan, voordat ze traag knikte. "Wat?" fluisterde ze.
Dyrhona grijnsde even. "Ik daag jou uit om een hele maand geen Chocolade meer te eten," zei ze liefjes. Ze wist dat dit een onmogelijke opgave was voor Sofie maar chocolade was hartstikke ongezond.
"Waat?!" Sofie keek haar vriendin geschokt aan. "GEEN CHOCOLADE?! WEET JE WAT JE ME AAN DOET?!" gilde ze door de hele zaal, zodat de hele zaal naar haar staarde.
Dyrhona grijnsde en knikte toen. "Dat betekent dus dat ik makkelijk winnen zal," zei ze.
Draco keek verbaasd van Sofie naar Dyrhona en weer terug. Hij keek naar de oppertafel en zag Perkamentus met pretlichtjes toe kijken.
Sofie keek haar vriendin drastisch aan. "Niet mijn chocolade. ALLES! Maar niet mijn chocolade," snikte ze onverbiddelijk.
Dyrhona grijnsde. "Geef je het nu al op? Ik wist dat het makkelijk zou zijn, maar zo makkelijk..." zei ze triomfantelijk. Daarna wierp ze blondie een wat-kijk-jij-nou-weer-blik.
Sofie zuchtte, stond op en liep naar de andere kant van de afdelingstafel naar Dyrhona toe en ging op haar knieën zitten. "Kan jij geen andere weddenschap bedenken? Please?" smeekte ze, terwijl ze een engelengezichtje trok.
Dyrhona deed of ze nadacht. "Weet je ik vind deze wel makkelijk. Nee dus," zei ze. Ze deed haar armen over elkaar heen en pakte dit keer alleen een stukje droog brood.
Sofie stond mokkend op. "En wat is jouw uitdaging?" mopperde ze, terwijl ze naast haar ging zitten. Ze zag nog steeds iedereen naar haar kijken. "NOU ZE HEEFT MIJN CHOCOLADE GEJAT! WAAR KIJKEN JULLIE NOG NAAR? DE SHOW IS OVER HOOR! TENZIJ JULLIE NOG EEN AFSCHEIDSKUSJE WILLEN?!" brulde ze, terwijl ze bij het gedeelte afscheidskusje naar Potter knipoogde.
Dyrhona dacht na. Maar besloot dan wel dat het eerlijk zou zijn. "Ja wat mijn uitdaging is ligt aan jou," zei ze.
"JIJ MOET BLONDIE ZOENEN!" gilde ze opeens uit blijdschap. Ze wist dat, dat het laatste was wat Dyrhona ooit wou.
Draco die opeens Blondie hoorde trok lijkbleek weg.
Blondie keek even kwaad naar Sofie. "Zolang je maar weet, dat je gestoord bent en dat ik hoop dat jou lippen nooit meer die van mij raken. Ik wilde het niet eens," zei hij kwaad en daarna mopperde hij nog meer scheldwoorden.
Dyrhona keek Sofie geschrokken aan. "NO WAY DAT IK BLONDIE OP ZIJN BEK PAK. ZELFS IN ZIJN DROMEN KAN HIJ DAT VERGETEN!" riep ze verschrokken uit.
Sofie keek even verbaasd naar Potter, maar grijnsde toen. "Potter, je komt met oud nieuws," antwoordde ze. "En het is te nemen of te laten Dyrhona! Denk je nu echt dat mijn chocolade minder waard is dan jouw opdracht kom op! Chocolade is mijn leven!" Sofie glimlachte flauw naar Dyrhona..
Dyrhona rolde even met haar ogen. "Oké maar dan moet jij wel twée maanden van je chocolade afblijven," zei ze walgend.
"TWEE?!" riep Sofie ontzet uit. "Mooi niet! Eén maand! Dat was de deal!" Ze keek verlangend naar de chocolade dessertjes, die inmiddels verschenen waren.
Dyrhona zuchtte. "Oké dan," zei ze walgend. Ze liep naar blondie toe. "Dit doe ik niet uit eigen plezier," mompelde ze en ze zette haar lippen op de van hem. Meteen daarna trok ze haar gezicht weer weg. "Nu moet ik mijn tandpasta box plunderen."
Sofie schaterde het uit toen ze Blondie's gezicht zag. "Dat gezicht is nog beter als dat van Potter!" gierde ze. Ze viel van de bank en rolde over de grond van het lachen. Tranen stroomden over haar wangen.
Dyrhona grijnsde gemeen. "Het kost je dan natuurlijk wel een maand chocolade," zei ze sluw.
Draco viel van de bank van verbazing. Hij trok een vies gezicht. "Ieuw! Moest dat nou?" riep hij kwaad en ontzet.
"Oh, dat heb ik er voor over," grinnikte Sofie, die inmiddels al wat bedaard was.
Dyrhona knikte. "Dat moest, Sofie is de schuldige," zei ze met een flauwe glimlach.
Draco keek naar een lachende Sofie. "Ja, ja.." mompelde hij kwaad.
Dyrhona keek hem even kwaad aan. "Denk je soms dat ik vrijwillig al die bacillen van jou wil?" vroeg ze kwaad.
Draco antwoordde niet meer.
Sofie lachte weer hondertuit, terwijl ze chocolade onder haar t-shirt smokelde. Ze zag Potter kijken en grijnsde schaap achtig. Ze sloop naar de deur van de grote zaal met al het chocolade dat ze maar kon dragen.
Dyrhona echter zag het chocolade. Snel mompelde ze een spreuk die ze laatst nog had moeten leren. Deze spreuk zorgde ervoor dat Sofie iets naar eigen willekeurige zoeken, wat dus chocolade werd, niet kon eten. "Sofie, denk erom geen chocolade!"
Sofie mopperde iets van oneerlijk. "Je bent zo gemeen!" riep ze naar Dyrhona. "Je moet aan je karma denken, meisje," grinnikte ze. "Straks krijg je weer een deur tegen je neus," zei ze, terwijl ze terug naar Dyrhona liep.
Dyrhona snoof. "Beter dan in dozen vallen," zei ze en ze liep achter Sofie aan. "Ik heb trouwens een nieuwtje," zei ze glimlachend.
Sofie keek haar beste vriendin vragend aan. "Oh, ja?" vroeg ze.
"Potter schijnt Chang leuk te vinden," zei ze schouderophalend. Daarna liep ze weer door en riep over haar schouder. "Denk erom geen chocolade als ik mijn huiswerk maak."
Sofie liet de woorden eerst even bezinken en glimlachte toen nep. "Nou, dan moeten we eens iemand gaan koppelen hé," grijnsde ze gemaakt. "Ja, ja..." voegde ze er nog aan toe.
Dyrhona draaide zich met een ruk om. "Soof wat zeg je nou?" vroeg ze verbaasd. "Sinds wanneer wil jij een goede daad doen?"
"Ik moet toch aan mijn karma denken," grijnsde Sofie. "Alhoewel... de binnenkant van een kartonnen doos is best interessant..." Ze trok een bedenkelijk gezicht.
Dyrhona haalde haar schouders op. "Ach je hebt me blondie ook al laten zoenen," zei ze bedenkelijk.
Sofie keek haar grijnzend aan. "Ik wist het, ik wist het..." zong ze, terwijl ze de gangen door danste, totdat ze (voor de zoveelste keer die dag) op iemand op botste. "Ik wist het!" zei ze zelfs, toen ze op de grond lag.
Dyrhona rolde met haar ogen. "Wat wist je?" vroeg ze verveeld. Sofie moest toch echt gedachte leren lezen eer ze wist dat ze het niet erg vond want nergens had ze het uit laten blijken
Sofie, die nog steeds op de grond lag, grijnsde naar Dyrhona. "Wel... Als ik mijn goed daden ga uitvoeren en jij zag Blondie en ook als een goede daad van mij... Wat denk je dat mijn conclusies zijn?" grijnsde ze. Ze keek tegen wie ze opgebotsd was. "Sorry, Potter. Ik was even té vrolijk..." Sofie draaide met haar ogen. Haar stemming was naar de maan.
"Zo bedoelde ik het helemaal niet," sputterde Dyrhona tegen. "Ik bedoelde alleen maar dat je er juist níet mee bezig was geweest door mij blondie te laten zoenen."
Harry boende even over zijn achterhoofd die zeer deed van de klap op de grond. "Jullie zijn weer opmerkelijk aanwezig," zei hij bot.
"Ja, ja, verzin maar iets..." grijnsde Sofie. Toen ze Harry hoorde keek ze hem grijnzend aan. "Ja! Goed hé?" Toen ze weer dacht aan wat Dyrhona had vertelt verdween die grijns weer, maar ze zette er al snel een neppe in de plaats.
Dyrhona keek Potter even aan, ze zag heust wel dat het iets met Sofie deed. Ze kende haar immers al lang genoeg. Zo wist dat kind dus natuurlijk ook van haar. Ze zuchtte even. "Potter ik heb een gerucht gehoord dat jij Chang leuk vind. Ze zei nog in de w.c. dat ze jou het lelijkste wezen ooit op aarde vind en dat ze naar die bijeenkomst vandaag was omdat ze medelijden met je heeftt."
Sofie keek Dyrhona raar aan. "Lap!" riep ze dramatisch. "Daar gaat mijn eerste goede daad! Dooran! Jij hebt mijn karma naar de knoppen geholpen!" zei ze nep vrolijk. Ze zag dat Dyrhona iets wist dus grijnsde ze maar.
Dyrhona knipoogde even naar Sofie. Ze zag tot haar genoegen Potter rood aanlopen. "Mijn zaken gaat jou helemaal niks aan!" riep hij kwaad en daarna beende hij weg. Altijd leuk, zo'n einde.
"Wat doe je nu?" vroeg Sofie ontzet, als Potter buiten gehoorafstand was. "Dat heeft ze helemaal niet gezegd, of wel?" Sofie keek haar beste vriendin bestraffend aan.
Dyrhona schudde haar hoofd. "Dat geeft een zekere vriendin van mij de kans hem te troosten," zei ze glimlachend.
Sofie keek haar schattend aan. "Over wie heb je het nu weer?" deed ze gemaakt onschuldig.
Dyrhona rolde met haar ogen. "Ga nou maar," zei ze knipogend.
Sofie schudde haar hoofd snel. "Echt niet!" riep ze uit. "Ik moet nog huiswerk maken en een brief schrijven naar mijn tante om nieuwe tandpasta én ik moet me concentreren om mezelf niet op chocolade te concentreren... Werk aan de winkel, dus," brabbelde Sofie aan één stuk door.
"Huiswerk mag je van mij overschrijven, die brief schrijf ik wel voor je en als je naar hem toe gaat hoef je ook niet meer aan chocolade te denken," zei Dyrhona die ondertussen haar armen over elkaar heen vouwde.
Sofie's mond vormde een 'o'. "Nou, dan kan ik even goed al gaan slapen?" suggereerde ze.
Dyrhona schudde demonstratief haar hoofd. "Je gaat nu naar hem toe," zei ze streng. "Potter, Sofie wil je nog even spreken!" riep ze en ze zag dat hij zich omdraaide.
"Maar... maar ik wil hem helemaal niet spreken!" zei Sofie, die allerlei wilde, tegenstribbelende gebaren maakte.
"Hij wacht," siste Dyrhona en ze duwde Sofie vooruit.
Sofie draaide geërgerd met haar ogen. Ach whatever... "Potter... ik ben kwaad op Dyrhona omdat ze mijn chocolade heeft afgepakt," begon ze haar uitleg, terwijl ze om meer redenen dan één kwaad naar Dooran keek. "Dus... Geloof niets van wat ze zeg oké?" Sofie grijnsde flauwtjes. "Mag ik nu terug?" vroeg ze over haar schouder naar Dyrhona. Ze voelde zich opeens helemaal niet zo zelfzeker meer...
Harry knikte even met zijn hoofd. Wat kon hem dit nou weer schelen? Dyrhona schudde demonstratief haar hoofd. "Ik laat jullie alleen, want ik ga mijn huiswerk maken," zei ze simpel en ze liep naar de bibliotheek waar ze meteen aan haar huiswerk begon.
"Waar ging dat nou weer over?" vroeg Harry verbaasd.
"Wat ging waarover?" vroeg Sofie verward.
Harry rolde met zijn ogen. "Jij vroeg of je terug mocht gaan en Dyrhona zei dat ze ons alleen zou laten," zei Harry zuchtend.
Sofie glimlachte flauwtjes. "Oh dat..." Ze vervloekte Dyrhona in haar hoofd, voor alles wat niet mooi meer was. "Nou euh... Wanneer is de volgende bijeenkomst?" vroeg ze om van onderwerp te veranderen.
"Morgen, op de zevende verdieping. Ik weet niet of je het kent maar het heet de kamer van hoge nood," zei Harry trots. Hij was Dobby erg dankbaar.
Sofie keek hem aan alsof hij wartaal uitsprak. Ze kende véél geheime gangen, maar van de kamer van Hoge Nood had ze nog nooit gehoord. "Waar?" vroeg ze onzeker.
"Morgen om 8 uur, het is tegenover het tapijt van Barnabas de Onbenullige," zei Harry, na even nadenken hoe het ook alweer heette.
"Euhm... oké, dan," grijnsde Sofie, terwijl ze de naam van het tapijt in haar hoofd printte.
Harry knikte. "Ik was eigenlijk van plan om eventjes te gaan vliegen," zei hij terwijl hij op de bezem wees. "Je mag wel mee als je wilt."

Dyrhona verstopte zich snel achter haar boek toen ze zag dat blondie de bibliotheek binnen kwam.
"Euhm... Als het niet stoort?" vroeg ze, ze kan zelf wel behoorlijk vliegen, maar nog niet goed genoeg om in het zwerkbalteam te mogen. "Dan moet ik ook nog eerst mijn bezem gaan halen..." zei ze, terwijl ze erover nadacht. Ze had echt nog veel werk, wat moest ze nu doen? Meegaan? Of blijven?
Draco zag iemand achter een boek wegduiken, maar gaf er geen aandacht aan. Hij liep naar de planken met speciale bezweringen en ging met zijn vinger over de ruggen van de boeken.
Harry schudde zijn hoofd. "Je stoort me niet, ik kan je misschien nog wel tips geven," zei hij vriendelijk. Zonder Dyrhona vond hij Sofie veel aardiger.
Dyrhona zag dat blondie naar de speciale bezweringen boeken liep en ging weer gewoon verder met haar huiswerk. Na die zoen zou ze hem voorlopig even niet meer aanspreken althans niet uit zichzelf.
Draco had na een tijdje de nodige boeken gevonden en zocht naar een tafeltje, waar nog plek vrij was. Tot zijn grote ergernis was er alleen een plekje vrij aan het tafeltje van Dyrhona, hij liep er zuchtend op af en plofte neer.
Sofie glimlachte. "Oké. Dan ga ik eerst mijn bezem halen... Ik zie je dan aan het zwerkbalveld?" Zonder op antwoord te wachten, wandelde ze naar haar leerlingenkamer.
Harry knikte en liep naar het zwerbalveld toe.
Dyrhona onderdrukte een kreun van ergenis en begon verwoed verder te schrijven.
Draco bladerde door zijn boeken.
Sofie rende naar boven, ging haar bezem halen en schreef een briefje dat ze was gaan vliegen. Ze rende weer naar beneden. Begroette een paar jongens, die naar haar riepen en kwam slippend tot stilstand bij het zwerkbalveld. Ze had voor de verandering ook eens een broek aangedaan.
Harry was al in de lucht. "Opstijgen kan je toch wel?" vroeg hij lachend.
Dyrhona zuchtte diep. Ze snapte er helemaal niks van maar ze zou ook geen hulp vragen van blondie hoe schattig hij er ook uitzag.
Sofie grinnikte. "Ach ja, zo'n beetje..." zei ze eerlijk. Ze steeg met veel aarzelen op en ging naast Potter vliegen. "Wat ga je me leren?" vroeg ze grijnzend.
Draco keek verstoord op toen Dyrhona diep zuchtte. Hij keek op haar perkament en draaide met zijn ogen. Wat is hier nu moeilijk aan? "Je moet er gewoon wat arduinswortel aan toe voegen en dan vier keer tegen de klok in draaien," zei hij dan maar.
Harry grijnsde. "Wat wil je graag leren?" vroeg hij aarzelend.
Dyrhona keek even op maar schreef het toen toch, twee keer. Ook voor Sofie. "Dank je," mompelde ze.
"Hoe ik niet val!" antwoordde Sofie meteen.
"Graag gedaan en dan nu niet meer zuchten... Ik ben ook bezig..." jammerde Draco.
Harry grinnikte even. "Probeer je balans te vinden," zei hij. Hij vond het wel grappig.
Dyrhona onderdrukte de neiging met haar ogen te rollen. "Oké," zei ze. Daarna ging ze weer verder en kwam ze een heel stuk verder. Al snel was ze klaar met haar Toverdranken en schreef ze al het overige op een tweede perkament voor Sofie. Daarna stond ze op. "Dank je voor het zeggen," zei ze nog en ze liep de bibliotheek uit.
Draco haalde zijn schouders op en ging verder op zoek naar een vervloeking.
"Lach me niet uit, gemeen kind," zei Sofie, die ook een glimlach niet kon onderdrukken. Ze vorderde al snel. En kon nu perfect in de lucht stil blijven hangen. "En nu?" vroeg ze onzeker.
Harry vond het nog steeds amusant. "Als je wilt vliegen moet je naar voren buigen," zei hij.
Dyrhona draaide zich om, hoe kon ze nou zo stom zijn haar boek te vergeten. Snel ging ze weer terug en pakte haar boek. Er lag echter een briefje op.
Draco keek vanachter een boekenkast hoe Dyrhona het briefje las.
Sofie draaide met haar ogen. Ze deed wat hij deed en vloog ineens in volle vaart vooruit. Ze gilde de longen uit haar lijf. "HOE MOET IK REMMEN!!!" gilde ze.
Harry vloog met volle vaart naar Sofie toe. "Leun achterover," zei hij simpel.
Dyrhona keek nieuwsgierig naar het briefje. 'Kom vanavond om 7 uur naar het grote meer'. Ze haalde haar schouders op. Geen afzender. "Tot vanavond dan maar," mompelde ze.
Draco grijnsde en kwam achter de boekenkast vandaan, zogezegd verdiept in een boek.
Toen Sofie eindelijk stil stond keek ze Harry moordend aan. "Ik ga je zó hard vermoorden!" grijnsde ze.
Harry grijnsde. "Dan moet je me eerst vangen," zei hij en vloog er in volle vaart vandoor.
Dyrhona zag blondie achter een boekenkast komen met een boek in zijn hand. Zelf ging ze naar de leerlingenkamer om zich om te kleden. Ze had nog maar een kleine twintig minuten.
Sofie die eerst stomverbaasd bleef zweven. Vloog hem toen achterna. Weliswaar vele trager, maar hée! Ze deed het toch maar hé!
Draco leende het boek uit en liep regelrecht naar het meer.
Harry stopte ineens. "De beste manier om het te leren," zei hij lachend.
Na een tijdje kwam Dyrhona aan het meer. Ze had een broek aangedaan omdat het toch wel kouder zou zijn en ook een t-shirtje. Zelf vond ze het niet slecht staan.
Sofie keek hem verbluft aan. "Ja, ja... Maar dat verandert niets aan het ik ga je vermoorden gedeelte," lachte ze. Ze duwde hem en vloog verder. Ze zag vanaf daar het meer en dat Dyrhona ernaartoe liep. Ze bekeek het schouwspel aandachtig.
Draco verschool zich in de bosjes en trok zijn toverstok.
Harry zag dat Sofie ook gestopt was. Snel vloog hij naar haar toe. "Is dat niet die vriendin van jou?" vroeg hij verbaasd.
Dyrhona keek rond maar zag niemand. Zuchtend ging ze zitten.
"Dooran, ja..." zei ze, zonder weg te kijken van het meer.
Draco kwam uit te bosjes te voorschijn en begon Dyrhona te vervloeken langs alle kanten. Als hij klaar is hangt ze ongewapend met zweren ondersteboven in de lucht.
"O jee..." zuchtte Sofie. Ze vloog richting het meer en landde in één van de bosjes. Gemaakt vrolijk kwam ze eruit. "Ah! Blondie!" grijnsde ze. "Expelliarmus!" Meteen is Draco ontwapend.
Harry hielp Dyrhona overeind en hielp de zweren weg te helpen. Dyrhona knikte dankbaar naar Harry toe en liep boos op blondie af. "Je zal wel heel veel lef moeten hebben gehad dit te flikken," zei ze kwaad en ze raapte haar toverstokje van de grond. "Ik zou natuurlijk ook gewoon. Crucio," zei ze kil en wees haar toverstok op Blondie. Ze was nog nooit zo boos geweest in heel haar leven en nog nooit had ze deze spreuk uitgesproken.
Draco kermde over de grond van de pijn.
Sofie keek Dyrhona geschokt aan. "Dooran!" bracht ze geschrokken uit. "Ben je gek? Maak die vloek ongedaan! Wil je in Azkaban?!" Sofie keek haar ongelovig aan. Ze begreep best dat Dyrhona kwaad was. Maar wou ze daarvoor naar Azkaban?
Dyrhona verbrak geschrokken de spreuk. Snel wiste ze het geheugen van Blondie. No way dat ze hem dit door liet vertellen. "Als rat was je leuker," zei ze snuivend. Ze gooide haar haren naar achter en liep waardig weg.
Sofie schudde haar hoofd. Ze keek Dyrhona na. Toen ze weer naar Draco keek, keek die angstig terug. "Wat dacht je van "visa versa", Blondie?" grijnsde ze gemeen. In een mum van tijd hing Draco ondersteboven, met zweren, in de lucht. "Je bent echt gestoord..." zuchtte Sofie.
"O ja?" vroeg Draco uitdagend.
"Ja..." beaamde Sofie, die terug dacht aan wat er vanavond allemaal gebeurd was.
Dyrhona knikte grijnzend. "Kijk als je dan toch bezig bent met het perfectioneren van iemand, moet je het niet slechter maken. Wacht dat is jou manier van mooi natuurlijk, dat kunnen we voor je regelen hoor," zei ze vals en ze maakte een paar aanpassingen. Zijn haar knalrose. Zijn kleren gekrompen, een rode neus en zo nog maar door.
Sofie rolde lachend over de grond. Ze moest opeens hard denken aan dat dreuzel ding... Een tijger? Ach wat het ook was het noemde de Pinky Flanter... Nee! Pinky Panter! Dat was het... Sofie kwam echt niet meer bij.
"Je moet hem anders eens een dankspakje geven," grijnsde Sofie, als ze weer bijgekomen was. Ze toverde Malfidus in een ballerina pakje. "Oh, Blondie! Kijk nou eens hoe mooi je bent!" glimlachte ze.
Draco liet het maar gebeuren. Hij wist als dat hij er tegenin ging, het toch maar erger werd.

jilly-ann · Geplaatst: Za Dec 29, 2007 22:28

Ik wil graag dracoliekje bedanken voor haar reactie ^^

Hoofdstuk 6

Dyrhona rekte zich uit in haar bed. Ze draaide zich om maar viel daarbij ook gelijk uit haar bed. Vloekend stond ze op en liep naar de douche. Vandaag had ze geen zin om Park tegen te houden en na alles gedaan te hebben kwam ze er geeuwend uit. Ze dacht na over dat Karma gebeuren en liever wilde ze geen ongeluk meer.
Sofie lag nog steeds in haar bed. Ze draaide, woelde en keerde. Ze had een gelukzalige glimlach op haar lippen. Toen ze eindelijk stopte met woelen, hing haar been uit het bed en haar hoofd, aan de andere kant, ook uit het bed.
Dyrhona glimlacht en gooit een tube met tandpasta haar richting op. "Geen dank," zegt ze grijnzend als ze merkt dat die op het hoofd van Sofie beland is.
Sofie maakt een raar geluidje. Ze opent haar rechter oog en merkt dat ze onderstebovenhangt, maar merkt niet dat ze nog steeds in haar bed ligt. Ze rolt en uiteindelijk komt ze met een harde plof op de grond terecht. "Moest dat nou?" gromde ze, slechtgehumeurd. Ze loopt naar de badkamer toe terwijl ze iets mompelt van; "Pakt eerst mijn chocolade af... Wekt me met tandpasta..." Ze slaat de deur hard dicht en gaat onder de douche staan.
Dyrhona grinnikt even maar staat dan uiteindelijk met haar tas op van haar bed. Ze heeft geen zin om te eten en wilt eventjes alleen zijn. Ze moet immers nog het ideale wraakplan van blondie verzinnen maar dat moet ze in alle stilte doen.
Met slaperige oogjes stond Sofie onder de hete stralen van de douche. Ze merkte niet dat ze haar pyama nog aan had. Ook merkte ze niet dat ze bijna in slaap valt. Haar ogen zakten uiteindelijk zachtjes dicht. Ze voelt, nog geen moment later, het harde marmer van de badkuip. Ze gilde van frustratie. Alles ging fout vandaag.

Dyrhona liep een leeg lokaal in en ging in een kleermakerszit op de tafel zitten. Daar dacht ze na, heel diep. Een plan was echter ver te zoeken, de herinnering was nog te vers.
Als Sofie eindelijk onder de douche vandaan kwam, weliswaar met enorme hoofdpijn, liep ze zuchtend de slaapzaal in. Ze zag dat Dyrhona al weer weg was en liep dan maar stil zwijgend naar de Grote Zaal om te ontbijten. Als Park enorm luid giechelde, behekste Sofie haar zodat haar tong aan haar gehemelte plakte en ze niets meer kon zeggen, laat staan giechelen.
Dyrhona hoorde de bel en liet zich behendig van de tafel afglijden. Daarna ging ze achteraan zitten, aangezien ze in dat lokaal les hadden.
Als Sofie Dyrhona eindelijk aantrof, ging ze er chagrijnig naast zitten. "Het lijkt wel alsof ik een kater heb..." gromt ze zacht. Ze leunde behendig achterover en zakte onderuit, zoals ze zich altijd gedroeg tijdens de lessen.
Dyrhona liet zich voorover vallen over haar boeken en keek ongeïnteresseerd. Ze wierp een kille blik op blondie. Nee hij zou zeker nog van haar horen. Heel zeker.
Als de leerkracht begon met zijn gebruikelijk gebrabbel, keek Sofie naar Dyrhona. "Heb je al iets verzonnen om Blondie terug te pakken?" fluisterde ze, als ze Dyrhona's blik volgde.
Dyrhona schudde mistroostig haar hoofd. Waarna ze zich richtte op Sofie. "Ik wil het wel zelf verzinnen, maar meehelpen mag je altijd," zei ze eerlijk.
Sofie knikte begrijpend. "Als je iets bedacht hebt, hoor ik het wel," glimlachte ze.
Dyrhona knikte dankbaar, ze wist wel dat Sofie het zou begrijpen. Ze schreef op een briefje. 'Ik zou maar oppassen, gisteravond zal gewreken worden'. Daarna liet ze het papiertje met een glimlach naar blondie vliegen.
Toen Draco iets op zijn notitie boek zag vallen, opende hij het briefje. Hij las het en glimlachte. 'Kom maar op,' schreef hij terug. Hij wist dat Dyrhona inspiratieloos was. En haar enorm ego kennende zou ze Sofie niet om hulp vragen. Oh, hij zat voor een tijdje veilig. Hij liet het terug naar Dyrhona zweven en deed alsof er niets gebeurd was.
Dyrhona grijnsde toen ze het briefje las. Ja dit was precies de inspiratie die ze nodig had. Grijnzend keek ze Sofie aan. "Blondie gaat er aan," zei ze liefjes.
Sofie grinnikte. 'Mijn Dyrhona is terug,' dacht ze gelukkig. Ze keek naar Blondie die gewoon verder schreef. Ze draaide met haar ogen en keek glimlachend naar Dyrhona. "Heb je al een plannentje?" fluisterde ze.
Dyrhona begon grijnzend het plan uit te leggen aan Sofie zodat niemand het kon horen. Ze vond het nog een best goed plan.
Sofie luisterde grijnzend naar het plan. "Dooran je bent geniaal!" grinnikte ze. "Thats my girl!" Als professor Anderling geërgerd hun kant op kijkt, zwaaide Sofie vrolijk naar haar. "Zal ik wat thee en koekjes brengen, dames?" vroeg Anderling geërgerd. "Oh, dat zou handig zijn! Misschien een klontje suiker ook?" Ze grijnsde onschuldig als Anderling rood werd van woede.
Dyrhona grinnikte. "Sorry mevrouw. De opdracht is alleen te makkelijk," zei ze en ze liet haar vogel stil zwijgen met de zwijgspreuk.
"Tien punten aftrek voor Zwadderich," zei ze alleen maar. Sofie grijnsde. "Ze moet echt eens wat nieuws verzinnen," fluisterde ze naar Dyrhona.
Dyrhona grinnikte. "Ze moet is leren lachen," zei ze lachend, al kwam het harder eruit dan de bedoeling was.
"Juffrouw Stavey! Mijn klaslokaal uit! En ik zie je vanavond, morgenavond en de rest van de week om acht uur 's avonds in mijn kantoor. Ben ik duidelijk?!" flipte Anderling. Sofie keek even geschokt maar begon toen ook te lachen. "U ook Juffrouw Herents! Buiten! Nu!" Sofie stond lachend op en liep het klaslokaal uit.
Dyrhona liep lachend achter Sofie aan. Op de gang was ze al helemaal niet meer te stoppen van het lachen. Ze begon helemaal op de grond te liggen van het lachen. "Ze moet echt is.. leren lachen," zei ze terwijl het er met moeite uitkwam.
Sofie schudde grinnikend haar hoofd. "Enig idee, wat we met onze vrije tijd gaan doen?" lachte Sofie, terwijl ze Dyrhona met moeite weer overeind trok.
Dyrhona liet zich omhoog helpen. "We kunnen Potter zoeken en vragen of hij meehelpt met ons plan," zei ze grijnzend. Zonder Potter kon ze het namelijk niet compleet uit voeren.
Sofie knikte. "Dat kunnen we doen... En ik zal het gaan vragen als ik een beetje chocolade krijg?" Sofie keek met puppy-oogjes. De laatste 24 uur waren voor haar een hel... 24 uur zonder chocolade, dat ze nog leefde was een wonder!
Dyrhona schudde haar hoofd. "Nee, een maand géén chocolade," zei ze grijnzend.
Sofie sloeg haar handen dramaticaal in de lucht. "Maar Doorantje..." smeekte ze huilerig. "Ik hou dat echt niet vol..." Ze zuchtte ongelukkig.
Dyrhona schudde weer haar hoofd. "Je moet wel, je kan namelijk geen chocolade eten door mijn spreuk," zei ze liefjes.
"Slecht mens," murmelde Sofie, terwijl ze naar buiten toe liep. "Al enig idee wat we gaan doen, op dit eigenste moment? Of gaan we Potter van Banning stelen?!" Sofie grinnikte.
Dyrhona grinnikte. "We stelen hem wel, weten we zeker dat niemand meeluistert," zei ze.
Sofie grijnsde en liep richting het lokaal van Banning. "Laat mij maar even..." mompelde ze, voordat ze luid op de deur klopte en hem opende. "Professor Banning, sorry voor de onderbreking..." zei ze zich verontschuldigend. "Maar ik moet Potter komen halen van Omber... Naar het schijnt heeft hij weer iets uitgevreten wat niet mocht," zuchtte ze fake.
Dyrhona grinnikte zachtjes. Harry keek verbaasd op en liep naar de twee meiden toe. "Wat heb ik nou weer gedaan," mompelde hij en liep het lokaal uit.
Sofie glimlachte. "Oh niets, we kwamen je alleen maar stelen," antwoordde ze eerlijk.
Harry zuchtte opgelucht. Hij geen zin om nog meer strafregels te gaan schrijven. "Waarvoor eigenlijk?" vroeg hij verbaasd.
Sofie grinnikte. "Dyrhona, lekker ding, de eer is aan jou," grijnsde ze. Lekker ding was één van de bijnamen die Sofie Dyrhona in de afgelopen jaren had gegeven.
Dyrhona grinnikte. Ze legde het plan uit en hem en ook waar het probleem zat. "Natuurlijk wil ik helpen," zei hij vriendelijk. Zijn haat voor Malfidus was groot.
Sofie keek hem dankbaar aan. Misschien moesten ze eens overwegen om te stoppen met hem te pesten... "Bedank Potter..." zei ze opgewekt. Toen keek ze of Dyrhona naar hen keek en toen begon ze te fluisteren. "Misschien als we het met Blondie nog iets erger maken dan het al is, krijg ik misschien mijn chocolade terug," fluisterde ze gelukkig in zijn rechteroor. Ja, dat zou wel kunnen lukken...
Harry grinnikte. "Ja dat was waar ook, die had ze je ontboden," zei hij zachtjes terug.
Sofie knikte zielig. "Ken jij anders misschien een tegenspreuk?" lachte ze zachtjes. Ze wist dat ze dan zou vals spelen, maar wie kan er nu zonder chocolade?
Harry schudde zijn hoofd. "Ik kan het Hermelien wel vragen maar ik denk niet dat ze hem wilt geven als ze weet waarom," zei hij.
Sofie zuchtte ongelukkig. "Ach ja, een maandje duurt niet zo lang hé. Maar zo'n eenendertig dagen..." zei ze schouder ophalend. Toen ze de dagen van september had geteld leek het nog vele langer dan het eigenlijk was...
Harry grinnikte. "Je hebt één dag al overleefd," zei hij.
Sofie grinnikte ook. "Ik overdrijf zeker?" glimlachte ze flauw.
Harry knikte haar toe. "Ik ga maar is terug naar Banning," zei hij erachteraan.
"Oké, succes," grinnikte Sofie. "Dyrhona! Wat dacht je er van om andere kleuren in mijn haar te stoppen," zei Sofie serieus, terwijl ze naar haar haren wees. Ze waren al bijna helemaal ontkleurt. "Ik denk dat ik deze keer voor rood ga!"
Harry liep terug naar Banning. Dyrhona grinnikte. "Ja is goed," zei ze lachend.
Sofie knipoogde en samen liepen ze richting het meer.

Sofie kwam kleddernat uit het water. Ze schudde haar haren wild heen en weer en keek vooruit. Ze zag iemand staan met haar en Dyrhona's kleding in de armen. Toen ze beter keek zag ze dat het Omber was. "Fijn! Wat moet die kikkerdril nu weer?" mompelde ze geërgerd.
Dyrhona kwam ook het water uit met haar haren nu bruin van kleur. Ze keek even verveeld naar Omber. "Dank je dat je op onze kleren hebt gelet," zei ze en ze griste het uit haar hand. Daarna kleedde ze zich aan alsof er niks gebeurd was.
Professor Omber liet zich echter, tot Sofie's grote ongenoegen, niet zo snel afschepen. "Wat deden jullie bij die schepsels?" vroeg ze sissend. Sofie keek haar kwaad aan. "Het zijn geen schepsels!" schoot ze uit haar slof. Terwijl ze haar rode haren in een staart deed.
Dyrhona knikte instemmend. "Ze zijn net als ons alleen leven ze onder water," zei ze kwaad. Ze was zich echt aan de meermensen gaan hechten.
"Juist ja," mompelde Omber. "Maar jullie hebben nog steeds niet gezegd wat jullie daar deden?" Ze zette een schijnheilig gezicht op, Sofie moest echt haar best doen om dat schijnheilig smoeltje niet van die romp af te slaan. "Wel, nu je het toch vraagt, we waren een complet aan het smeden tegen ene Omber... Maar niet doorvertellen hoor," antwoordde ze sarcastisch.
Dyrhona keek grinnikend naar Sofie en richtte zich toen weer serieus naar Omber. "Stel je voor dat we strafwerk zouden riskeren. Wacht, die kunnen we niet meer krijgen want deze hele week zijn we al bezet. Is Anderling toch nog ergens goed voor," zei ze op een serieuze toon.
Sofie lachte zachtjes. Omber daarentegen begon te flippen. "Je kan beter met me zijn! Dan tegen me zijn!" riep ze bijna. Sofie keek haar raar aan. "Met jou zijn? Sorry, maar heb je het laatste nieuws gemist? Ik val meer op jongens..." zei Sofie serieus.
Dyrhona deed snel haar handen voor haar mond zodat er alleen maar geproest eruit kwam. "Ja ik ben het met Sofie eens, jongens zijn nou eenmaal leuker," zei ze grijnzend.
"Ja, maar het enige verschil tussen mij en Dyrhona is... Zíj valt op de blondjes en ik op de zwartharigen..." grinnikte Sofie. Omber keek hen kwaad aan. "Dit ga ik Minarva melden!" zei ze kwaad. "Doe haar de groeten," zei Sofie met haar charmantste glimlach. "En zeg dat ze moet leren lachen..." Sofie keek Dyrhona aan.
Dyrhona grinnikte. "Ze steelt gewoon mijn tekst," zei ze verontwaardigd. "En ik wil niet op blondjes, geef mij maar de bruine."
Sofie keek Dyrhona gemaakt verbaasd aan. "Echt? Ik dacht nu toch dat Malfidus blond was... Maar bon... Ik heb trouwens een ideetje!" zei ze juichend. "Professor Omber wat vindt u van professor Sneep?" Omber keek Sofie verbaasd aan. "Hij is een respectvol man, waarom?" vroeg Omber verbaasd. Sofie's mond viel open. Respectvol man? Amehoela.
Dyrhona keek Sofie vragend aan. Al moest ze wel moeite doen haar lach in te houden om de mening van Omber. "Wat heb je nu bedacht?" vroeg ze grijnzend.
"Nou..." begon Sofie, terwijl ze naar Dyrhona keek, "men zegt toch; soort zoekt soort? Wel ik dacht dat we misschien een goede daad konden doen en professor Omber hier," ze knikte met haar hoofd naar Omber, "met Sneep konden koppelen." Sofie grijnsde bij het idee.
Dyrhona grijnsde, vooral omdat Omber alles nog kon horen. "Willen we dan nog meer van dat soort?" vroeg ze vol walging.
"Nah," zei Sofie die een walgend gezicht trok. "Maar dan kunnen we het er van pup-af-aan er al in stampen dat ze zich puberaal moeten gedragen en niet 'respectvol'..." Omber keek hen kwaad aan. "Jullie horen nog van mij," zei ze, voordat ze wegbeende.
Dyrhona grinnikte. "Volgens mij is ze nu beledigd," zei ze grijnzend.
Sofie grijnsde. "Dát, mijn liefste Daroon, is waar we het voor doen," grinnikte ze.
Dyrhona grinnikte. "Ik dacht voor de kick," zei ze alsof ze diep nadacht.
"Dat ook," gaf Sofie grijnzend toe. Ze liepen het kasteel binnen en zagen Omber nog net de hoek om, met Sneep, verdwijnen. "Blijkbaar nam ze het serieus..." grinnikte ze.
Dyrhona schudde haar hoofd. "Ze moet het Sneep wel rapporteren aangezien hij onze afdelingshoofd is," zei ze met verontwaardiging.
"Nou, dan laat ze er zeker geen gras over groeien," lachte Sofie.
Dyrhona knikte. "Zou kennen we Omber toch ook het beste?" vroeg ze grijnzend.
"Ken ik dat kikkerwezen dan?" vroeg Sofie verbaasd.
Dyrhona haalde haar schouders op. "We kennen haar oppervlakkig," zei ze schouder ophalend.
Sofie grinnikte. "Wanneer gaat het zet-Blondie-voor-gek-plan van start?" vroeg Sofie opeens serieus.
Net toen Dyrhona haar mond open wilde doen ging de bel. Grijnzend keek ze Sofie aan. "Nu," zei ze. Snel rende ze naar het lokaal van transfiguratie en wachtte totdat blondie naar buiten zou gaan.
Sofie volgde Dyrhona en toen Draco nietsvermoedend het lokaal uit kwam draven pakte ze hem stevig beet. "Hoi Blondie!" zei ze opgewekt. Draco murmelde een "hallo" terug.
Dyrhona grijnsde. "Wat dacht je van een rondje buiten?" vroeg ze. Ze pakte hem bij zijn arm en kneep er stevig in als teken dat hij geen keuze had. Ze liep met hem naar buiten toe. Waar ze hem op de grond gooide. Ze zag dat er al een heleboel leerlingen buiten zaten. "Ik zei toch dat je nog niet van me af was."
Sofie grijnsde gemeen naar het tafereel.
"Eigenlijk schreef je dat," grinnikte Draco. Hij kon er zich maar beter mee amuseren aangezien hij wist dat hij hier nog niet vanaf was..
Dyrhona wierp hem een kille blik toe. Ze hield er niet van gecorrigeerd te worden. Snel zorgde ze ervoor dat zijn ondergoed veranderde en bracht hem ondersteboven. "Het komt op hetzelfde neer."
"Techinsch gezien wel..." murmelde Draco. Sofie draaide met haar ogen. "Wat ben je toch een arrogante zak, Malfidus..." zuchtte ze. "Weet ik," was zijn antwoord.
Dyrhona rolde met haar ogen. Ze liep naar hem toe en pakte zijn toverstok. Ze zag dat mensen keken en lachend wezen naar zijn onderbroek. "Beertjes zijn niet echt jou ding, is het niet?" vroeg ze geamuseerd.
"Nee, ik heb het meer op effen onderbroeken," zei Draco die er helemaal niets amusants meer aan vond.
Dyrhona grijnsde. "Wat dacht je van langer haar?" vroeg ze en met een zwiepje van haar toverstok begon zijn haar een stuk te groeien. "Make-up." Weer een zwiepje.
"Dat, dat iets voor meiden is," gaf Draco eerlijk toe, het lachend publiek negerend.
"Oh, ik denk dat zijn lippenstift wat feller moet, Dooran..." grinnikte Sofie, terwijl ze hem felrode lippenstift gaf.
Dyrhona glimlachte. "Je hebt helemaal gelijk blondie," zei ze grijnzend. Een paar zwiepjes en hij had borsten gekregen en ook zijn gezicht vol met steenpuisten.
"Oh, die is schraal," gaf Sofie lachend toe.
Draco trok een martelend gezicht. "Kunnen we dit niet anders oplossen?" smeekte hij haast.
Dyrhona trok een bedenkelijk gezicht. "Ja je hebt gelijk, tijd voor deel 2," zei ze grijnzend toen ze zag dat Harry eraan kwam.
"Deel 2?" vroeg Draco angstig.
"Deel twee," beaamde Sofie breed grijnzend. "Je gaat zo'n spijt hebben dat je met Dyrhona hebt gesold..." Sofie keek grijnzend naar Draco's lichaam.
Dyrhona stootte Sofie aan. "Je viel toch niet op vrouwen?" vroeg ze grijnzend. Daarna liep naar Harry toe. "Hij is nu even helemaal van jou."
Harry moest moeite doen serieus te blijven toen hij Malfidus zag. Toch bracht hij hem naar de wc. Buiten de wc bleven Dyrhona en Sofie wachten. Hij dompelde het hoofd van Malfidus in het toilet en bracht hem weer terug naar de meiden. De make-up van Malfidus was helemaal uitgelopen.
"Nee," zei Sofie verontwaardigt. "Ik was gewoon jouw meesterwerk aan het bestuderen..." grinnikte ze. Als Potter weer met Malfidus naar buiten komt, moet ze echt haar best doen om niet over de grond te rollen van het lachen. "Oh, dit is beter als chocolade," grinnikte ze luid.
Draco zuchtte ongelukkig. Hij was kwaad, nee woedend. Nog een beter woord; hij was furieus! Dit gingen ze nog terug krijgen! Al is het misschien niet deze maand... Maar eens dit schooljaar zal hij ze terug pakken! Dat ze daar maar zeker van zijn!, dacht hij bitter.
"Dank je Potter," zei Dyrhona liefjes. Ze negeerde Sofie eventjes. "Ga je mee Blondie moet nog ingepakt worden," zei ze grijnzend. Ze liet een klevende vloeistof over hem heen gaan en daarna allemaal perkament snippers. "De kast wacht."
"Kan hij niet nog wat langer wachten?" vroeg Draco ontzet. Sofie, die er helemaal niet van hield om genegeerd te worden, leunde bitter tegen een muur. Nú had ze chocolade nodig...
Dyrhona schudde haar hoofd. "De bel gaat zometeen en we willen onze lieve Omber toch niet laten wachten?" vroeg ze serieus.
Draco keek haar woedend aan. "Waag het niet! Ik zet het je nog wel betaald!" zei hij kwaad. Hij was nu echt slecht gehumeurd...
"Volgens mij ben jij nu niet in staat om dingen te eisen," ze Dyrhona kil.

jilly-ann · Geplaatst: Zo Dec 30, 2007 20:38

Hoofdstuk 7

Sofie zat depressief in de sofa voor het haardvuur. Ze staarde naar het knetterende vuur. Zou er ooit iets beters zijn dan chocolade? vroeg ze zichzelf af. Ze zat voor de zoveelste keer die dag weer eens met chocolade in haar hoofd. Misschien Potter pesten? Nee... da's te zielig voor hem... Sofie zuchtte ongelukkig.
Dyrhona kwam vrolijk de leerlingenkamer binnen. Ze vond het toch wel zielig voor Sofie maar gaf er niet aan toe. "We kunnen bijna eten, zullen we het ratje vrij laten?" vroeg ze grijnzend.
Sofie knikte en stond op. Nog steeds bij de vraag die ze zich al eens gesteld had. Ze moest toegeven, dat toen ze Potter had gekust, niet zo veel tandpasta had gebruikt als dat ze steeds beweerde... Misschien was het zelfs beter dan chocolade? Die kus dan?! Sofie sloeg haar hand hard tegen haar gezicht aan. Waar zat ze nu weer met haar gedachten?
Dyrhona keek haar vriendin verbaasd aan. "Wat doe jij nou weer?" vroeg ze met haar wenkbrauw opgetrokken doelend op het slaan op haar hoofd.
"Ik moet stoppen met aan chocolade denken... Het maakt me gek... Waarmee ik het vergelijk!" Sofie huiverde even. Nee! Die kus kon absoluut niet tegen haar chocolade op!
Dyrhona grinnikte. "Laat verdere details maar weg," zei ze grijnzend. Ze liep naar de kast toe en maakte hem open. Ze verlamde blondie snel, maar wel zo dat hij alles nog bewust meemaakte en tilde hem op met een simpele spreuk. Ze keek Sofie grijnzend aan. "Wat zullen ze van hem denken in de grote zaal?"
"Dat hij homo is?" suggereerde Sofie, grinnikend. Ze liep samen met Dyrhona en een zwevende Blondie richting de grote zaal.
Geroezemoes kwam uit de grote zaal en ze liet Blondie voor naar binnen zweven grijnzend kwam ze erachteraan. "Zie hier de verbeterde versie!" gilde ze door de zaal zodat iedereen wel moest kijken.
De hele zaal barstte in lachen uit en vanuit de lerarentafel keken allemaal kwade blikken naar hen. "Euhm Dooran?" fluisterde Sofie. "Laat hem gewoon staan en maken dat we zo onschuldig mogelijk aan die tafel gaan zitten, want ik heb al genoeg strafwerk..." Sofie keek verlangend naar Griffel die een stuk chocolade at.
Dyrhona knikte en maakte hem snel weer normaal. Ze ging onschuldig aan de tafel zitten en pakte wat patat.
Sofie schudde haar hoofd en zat weer met haar gedachten bij haar chocolade terwijl ze wat servetten opschepte. En in plaats van zout peper erop strooide. Ze keek zuchtend naar haar met papier-gepeperde bord.
Dyrhona tikte Sofie op haar schouder aan. "Je wilt dat niet echt opeten," zei ze met walging.
"Nee... Ik weet het," gaf Sofie toe, terwijl ze haar bord ondersteboven hield en wat aardappelen opschepte.
Dyrhona zuchtte opgelucht. Ze zwaaide even vrolijk naar Omber die haar nauwlettend in de gaten hield.
Sofie staarde lusteloos naar haar bord en schoof het uiteindelijk weg. Ze gooide haar hoofd zo hard in haar nek dat ze af de bank viel. Haar hoofd maakte een luide smak. "Auw... Ik denk dat ik een hersenschudding heb..." zuchtte ze pijnlijk, terwijl ze bleef liggen. "Ik wéét nu tenminste zeker dat ik iets héb om mee te schudden in dat hoofd van mij..." Heel de zaal begon te lachen.
Dyrhona hielp Sofie snel overeind. "Wil je langs de ziekenzaal?" vroeg ze bezorgd.
Sofie knikte dankbaar, iets wat ze beter niet had kunnen doen. Ze merkte niet dat Malfidus zijn toverstok op haar had gericht en iets zachts mompelde. Overal zaten opeens sneeën in haar vel. Bloed spoot alle kanten op. Sofie viel op de harde vloer neer, bewusteloos. Draco stopte zijn toverstok ongezien weg, niemand zou weten dat hij het was.
Dyrhona keek streng naar de lerarentafel. "Help, Soof!" riep ze uit.
Perkamentus stond razendsnel weg en heelde de wonden. "U moet haar snel naar de ziekenzaal brengen juffrouw Stavey, madame Plijster is hier veel beter in...." Perkamentus keek bloedserieus rond. "Severus! Zou u zo vriendelijk willen zijn om te helpen?" Sneep kwam meteen aangerend en hielp Sofie mee naar de ziekenzaal.
Dyrhona hobbelde bezorgd achter Sneep aan. "Het komt toch wel weer goed?" vroeg ze half huilend aan hem. Hoewel ze hem niet mocht moest ze van iemand te horen krijgen dat alles wel goed zou komen.
"Ja, ja, het was alleen héél duistere magie... Ik wist niet dat studenten hier op Zweinstein hem kende..." mompelde Sneep. Bij de ziekenzaal aangekomen kwam madame Plijster meteen aangelopen. Ze snakte naar adem, toen ze zag wat er was. "Hoe is dit gebeurd?" vroeg ze bezorgd.
Dyrhona kwam van het snikken bijna niet uit haar woorden. "Ik weet niet. Op het ene van het andere moment had ze ineens overal sneden," zei ze.
"Ja, stil nou maar," suste madame haar. "Het komt wel goed met haar..." Madame Pleister gaf Sofie, met behulp van een simpele spreuk, weer wat meer bloed in haar aderen.
Dyrhona zuchtte opgelucht. Ze wilde dat er iemand was waarbij ze troost kon zoeken maar behalve Sofie had ze die niet. Best wel zielig, bedacht ze zich.
Sofie opende zachtjes haar ogen. Het felle licht zorgde ervoor dat ze die meteen weer sloot. Ze had prachtig gedroomt... In haar droom was kennelijk Harry belangerijker dan haar chocolade... Hoe raar is dat niet? Ze probeerde nog een keer om haar ogen te openen en deze keer lukte het succesvol.
Dyrhona had die nacht bij Sofie mogen zitten nadat ze mevrouw Plijster zover had gekregen. Ze lag met haar hoofd op het voeteneinde.
Sofie keek verdwaasd en moe om zich heen. Ze zag Dyrhona aan haar voeteinde slapen en grinnikte ze zachtjes. Dat had ze beter niet kunnen doen... Ze kon nog net een kreun, van de hoofdpijn,onderdrukken.
Dyrhona opende langzaam haar ogen wanneer ze een gegiechel hoorde. Ze glimlachte even toen ze Sofie zag maar die verdween al snel toen ze zag dat ze pijn had. "Gaat het wel?" vroeg ze bezorgd.
Sofie keek even verbaasd op naar Dyrhona. "Ik heb je toch niet wakker gemaakt?" vroeg ze beschaamd terug.
Dyrhona schudde haar hoofd, al was het niet de waarheid. Ze vond Sofie belangrijker dan de manier waarop ze wakker werd.
Sofie glimlachte flauwtjes. "Het gaat wel... Maar hoe kom ik hier? Wat is er gebeurd?" vroeg ze verdwaasd. Ze keek om zich heen, maar zag dat alleen zij en Dyrhona in de ziekenzaal zaten.
Dyrhona haalde haar schouders op. "Je maakte grapjes en ineens lag heel je gezicht open," zei ze.
Sofie keek nog verbaasder. "Heel mijn gezicht lag opeens open?" vroeg ze onzeker. "Oh nee... Mijn gezicht!" Ze sprong paniekerig uit haar bed en rende naar een spiegel. Ze zag dat er zo goed als geen sporen meer waren van het voorval. Ze zuchtte opgelucht en liep weer richting haar bed.
Dyrhona grinnikte. "Ik heb gister lopen nadenken," zei ze daarna serieus.
Sofie keek haar verbaasd aan. "En? Je bent erachter gekomen dat ik mijn chocolade terug krijg?" vroeg Sofie hoopvol.
Dyrhona schudde haar hoofd. "Nee ik vind nog steeds dat het te ongezond voor je is," zei ze grinnikend.
Sofie draaide met haar ogen. "Ja... Het zal wel. Waar heb je dan over nagedacht?" vroeg ze nieuwschierig. Terwijl ze in kleermakerszit op haar bed ging zitten..
Dyrhona glimlachte even. "Dat we nou niet bepaald geliefd zijn op Zweinstein," zei ze.
Sofie grinnikte. "Nou jouw galjoen valt ook laat..." lachte ze. Sofie wist dat ze niet zo geliefd waren, door de meisjes althans. "De jongens vinden ons -hoe zal ik het zeggen?- nogal knap, Dooran... Het zijn meestal de meiden die ons niet moeten," gaf Sofie bedenkelijk toe. "Maar waarom dacht je daarover na?"
Dyrhona keek even naar de grond toe. "Niemand kwam je helpen toen je was gevallen. Helemaal niemand," zei ze bedroefd.
Sofie staarde ook naar de vloer. Ze voelde tranen opkomen maar dreef ze terug. Het deed haar best pijn, dat niemand haar wou helpen. "Helemaal niemand?" vroeg ze zacht.
Dyrhona schudde haar hoofd. "Misschien moeten we toch maar eens iets aan onze karma doen," zei ze.
Sofie haalde haar schouders op. "Misschien... Maar het is niet alsof we het gaan volhouden! Ik bedoel, Dyrhona, we zijn wie we zijn! Dat kunnen we toch niet veranderen? Het zou dan zijn alsof we ons schamen voor onszelf, voor wie we zijn..." Sofie keek bedachtzaam naar het plafond, terwijl ze weer ging liggen.
Dyrhona knikte. Ze stond op. "Je moet rusten, dus ik breng je zometeen nog wel de dossier van die James en Sirius langs. Dan heb je nog iets te doen," zei Dyrhona. Ze knipoogde even.
Sofie grijnsde. "Onze twee voorbeelden," grinnikte ze. Ze staarde naar het witte plafond en hoorde madame Plijster eraan komen. Ze kreunde, ze had nu echt geen overbezorgde moeder nodig...
Dyrhona glimlacht naar madame Plijster. "Ik ga al weg," zei ze grijnzend. Daarna gaf ze Sofie nog een bemoedigende glimlach waarna ze weg ging.
Sofie keek Dyrhona na. "Zo juffrouw Herents, eens kijken wat we voor jou kunnen doen..." begon madame Plijster. Sofie glimlachte flauw, maar luisterde al lang niet meer. Telkens als Plijster haar vragend aan keek knikte ze maar.
Dyrhona ging buiten zitten bij een boom en zuchtte diep.
Sofie draaide met haar ogen als madame Plijster maar blijft door ratelen. Ze knikte maar braafjes ja en nee. Toen madame Plijster eindelijk naar haar kantoortje vertrok was het al tegen achten 's avonds.
Dyrhona haastte zich uit de leerlingenkamer en ging rennend door de gang naar Sofie toe. Daar zag ze dat madame Plijster net haar kantoor in ging. Ze haalde de dossiers tevoorschijn. "Alsjeblieft," zei ze grijnzend.
Sofie was iets minder opgewekt als Dyrhona merkte ze. "Die pipo die hier voor heeft gezorgd vermoord ik... Een hele dag met die zaag van een Plijster... Ik word hier zowat gek!" Sofie zuchtte opgelucht. "Blij dat, dat eruit is... Hoever sta je al in die dossiers?" Ze hield Sirius Zwarts zijn dossier vast en bladerde erdoor.
Dyrhona grijnsde even. "Bij die James Potter staat een spreuk in de kantlijn geschreven," zei ze glimlachend.
Sofie keek in het dossier van James Potter. "Oh, die moeten we eens testen..." grinnikte ze. Ze bladerde verder in het dossier waarin ze bezig was. Verboden spullen bezit, kwajongerij,.. Het gewone liedje. Op het einde kwam ze een foto van hem tegen, zoals wel in ieder dossier een foto van de eigenaar plakte. Sofie's ogen werden groot. "Oké... Die was knap," zuchtte ze. Er was dus wel iets beters dan chocolade.
Dyrhona grijnsde even. Ze wees naar de foto van James Potter. "Deze is ook niet slecht," zei ze. "Alleen jammer dat hij de vader van brillenmans is."
Sofie lachte. "Nou, daar kan die arme stakker ook niet aandoen ofwel?" grinnikte ze. "Jammer dat Sirius hier, een voormalige crimineel is..." Sofie keek nog eens naar de foto, van een knappe lachende jongen met zwart haar en bruine ogen, en sloeg toen de pagina om. "Ik denk dat het nog wel even duurt, voor we door die dossiers heen-" Sofie werd onderbroken door de ziekenzaaldeur die opensloeg.
Dyrhona draaide zich om en zag daar Potter staan. Snel stopte ze de dossiers onder de lakens.
Sofie legde snel haar kopkussen goed en verstopte de foto die ze uit het dossier had gejat eronder. "Ha! Potter..." zei ze gemaakt vriendelijk, maar niet te luid. Zodat madame Zaag niet naar buiten zou komen om een preek te geven tot morgen vroeg.
Dyrhona grijnsde naar hem toe. "Wat brengt jou hier?" vroeg ze gemaakt vriendelijk.
Harry keek even de twee meiden met een wenkbrauw opgetrokken aan. "Ik vroeg me af hoe het met Sofie ging," zei hij alsof het logisch was.
Sofie keek hem grijnzend aan. "Oh, het zou beter gaan met mijn CHOCOLADE," zei ze, schouderophalend. "Maar voor de rest alles oké..." Sofie zag nog een stukje van die foto onder haar kopkussen vandaan komen dus dat foefelde ze snel weg.
Harry grinnikte even omdat verwijt waarmee hij gelijk een klap kreeg van Dyrhona. Hij legde wat snoepjes op haar schoot. "Dan ga ik maar weer," zei hij. Hij zag een stukje papier onder lakens vandaan en nieuwsgierig pakte hij het eronder uit.
"Nu hebben we een klein probleempje," zei Dyrhona zuchtend toen Harry het grote dossier pakte met groot 'James Potter' erop.
Sofie zuchtte. "Harry, wees eens een schatje en geef dat terug?" vroeg Sofie dringend. "Alsjeblieft?" Ze keek naar Dyrhona. Terwijl ze een blik zond van; een-beetje-hulp-zou-welkom-zijn!
Dyrhona griste het dossier uit zijn hand. Ze deed het snel weer onder de lakens maar daardoor vielen ze allebei op de grond. Ze zuchtte diep maar griste ze toch weer van de grond. Al wist ze dat het te laat was. "Die zijn van mijn vader en Sirius," zei hij verbaasd.
Sofie keek zogezegd verbaasd op. "Dooran, ik had gezegd de dossiers van Malfidus en Park..." zuchtte Sofie gespeeld. "En dan breng je die mee? Waar zat jij nu weer met je gedachten?" Sofie hoopte maar dat Dyrhona de hint begreep.
Dyrhona zuchtte ook diep en deed alsof ze geschokt was. "Dan heb ik de verkeerde gepakt. Vilder was ook zo snel terug," zei ze op een bittere toon. Ze zag Harry verbaasd kijken.
Sofie had, onder haar deken, haar toverstok gepakt en was de dossiers aan het kopiëren. Ze haalde de kopie's eronder uit. "Hier Potter," zei ze terwijl ze hem de dossiers gaf. "Ik denk dat jij er meer mee bent dan wij, toch? Het was tenslotte jouw ouwe..." Sofie zakte weer achterover en knipoogde naar Dyrhona.
Dyrhona keek even verbaasd maar zag toen de knipoog van Sofie. "Ja dat is helemaal gelijk, ik pak morgen wel de goede dossiers," zei ze. Ze duwde Harry naar buiten toe en zuchtte. Harry had geen enkele kans een woord ertussen te proppen.
Sofie zuchtte. "Nou, dat ging maar net goed," zei ze, terwijl ze de originele dossiers eronder uit haalde als Harry de deur uit was.
Dyrhona knikte uitbundig. "Wat is hij toch ook goedgelovig," zei ze grijnzend.
Sofie grijnsde ook. "Ach ja, dat komt gewoon door die geniale invallen van mij," grinnikte Sofie. Ze pakte het dossiers van Harry's "ouwe" en begon hem te doorbladeren.
Dyrhona grijnsde even. "Zullen we de spreuk anders uitproberen?" vroeg ze op een smekende toon.
Sofie keek even bedenkelijk. "Wie had je in gedachten?" vroeg ze uiteindelijk, na een korte stilte. Ze hoopte op madame Zaag, zodat ze misschien even rust had... Of Blondie, ja dat zou ook nog gaan...
Dyrhona dacht even na. "Ik vind Blondie wel een goed idee," zei ze grijnzend. Ze had hem telkens al verdacht op de aanval van Sofie maar kon het niet bewijzen.
Sofie knikte. Ze keek even of Zaag nog in haar kantoor was en trok snel haar kleding aan. Ze nam de dossiers in de hand en huppelde vrolijk en soepel naar de deur. "Waar wacht je nog op?" vroeg ze, als ze merkte dat Dyrhona niet volgde.
"Soof weet je zeker dat je klaar bent om weg te gaan?" vroeg Dyrhona bezorgd. Ze schudde haar hoofd en liep naar haar vriendin toe. "Laat ook maar, als het slecht gaat zou je er toch om liegen dus laten we gaan."
Sofie grijnsde. "Dooran, je kent me té goed," glimlachte ze. Ze deed de deur open en sloop er geluidloos door. "Nou, waar is-ie?" Ze keek even bedenkelijk richting de leerlingenkamer, de Grote zaal, de bieb, naar buiten en weer terug. Die gast kon ook echt overal zitten...
Dyrhona haalde haar schouders op. "Misschien is hij wel buiten," zei ze schouderophalend.
Sofie haalde ook haar schouders op. Ze zouden het kunnen proberen. Eenmaal buiten aangekomen zagen ze dat Blondie al druk aan het dueleren was, namelijk met Pottertje. Sofie grijnsde en stootte Dyrhona aan. "Hij is al bezet," grinnikte ze. "Op beiden dan maar?" Ze keek zuchtend naar het tweetal dat nogal druk bezig was met druk bezig zijn.
Dyrhona grijnsde. "Sinds wanneer wil jij je liefje raken?" vroeg ze waarna ze haar tong uitstak.
Sofie grijnsde. "Wie zei dat ik 'mijn liefje' ging nemen om op te testen?" Sofie keek hier even duivelachtig bij. "HE! PROEFJES!" riep ze naar de twee jongens.
Draco stopte abrupt met vuren van spreuken. "Proefjes?" herhaalde hij.
Dyrhona grijnsde. "Heb je dan wat beters te doen behalve met Potter duelleren?" vroeg ze nep verbaasd.
Sofie grinnikte. "Trouwens, de enige die dat mag doen ben ik, Blondie..." zei Sofie. "Oh en Dyrhona natuurlijk..." voegde ze eraan toe. Ze liep op het tweetal af.
Draco draaide met zijn ogen. "Ja, in je hoofd..." mompelde hij. Sofie keek hem kwaad aan en vervloekte hem, zodat hij maar bleef dansen. "Dat hoorde ik," siste ze in zijn oor.
Dyrhona grijnsde gemeen. "Oké staan we klaar?" vroeg ze liefjes.
Sofie vroeg zich echt nieuwsgierig af, wat die spreuk zou doen. Sofie grijnsde en zonder op antwoord te wachten riepen zij en Dyrhona allebei tegelijk; "Grezium!" Het werd zwart voor Sofie's ogen. Ze begreep niet wat er gebeurde. Toen ze de harde vloer raakte, viel ze bewusteloos.
Dyrhona zag dat alles zwart werd maar in tegenstelling tot Sofie viel ze niet flauw. Met een plof belande ze op het gras en ze zag dat alleen het weer veranderd was. De lucht zat vol met wolken. Snel maakte ze Sofie wakker. "Snel het gaat regenen," siste ze. Ze zag dat blondie en Potter ook bij bewustzijn waren.
Toen die Sofie niet wakker werd, raakte Draco in paniek.
Hij begon paniekerig om zich heen te kijken.
Dyrhona stond geïrriteerd op. "Nu niet in paniek raken en help me liever," snauwde ze. Tot haar opluchting zag ze dat Potter al over Sofie was hen gebogen en aan haar schudde.
Sofie opende langzaam één oog. Toen ze Harry boven haar zag deed ze haar andere oog ook meteen open. "Wat is er gebeurd?" vroeg ze langzaam. Ze keek naar de lucht. Die kan toch niet zo snel veranderen? Was ik zo lang off line? Sofie snapte er niets van.
Dyrhona liep naar Sofie toe. Ze trok blondie mee. "Laten we maar naar binnen gaan," zei ze en ze trok blondie mee naar binnen. Als iemand in paniek was konden ze rare dingen doen.
Sofie knikte en trok Blondie mee. Ze liepen het kasteel binnen. Vlakbij de Grote Zaal zag Sofie een jongen boven een meisje hangen. Hij leek verdacht veel op... "Dooran!" fluisterde ze paniekerig. "Dat is... Zwarts?" Sofie nam hem nog eens in haar op. Yup dat was hem.
Dyrhona keek verbaasd naar de jongen toe. Het was hem echt. Ze zag dat Potter het ook opgemerkt had en nu zoeken rond keek. Dyrhona grijnsde. Ja hij was knap.
"Ow jee..." mompelde Sofie. "Dit is niet goed, dit is zo niet goed..." Ze keek om zich heen. Ze zag professor Perkamentus aankomen. "Hé! Perkie!" riep ze. "Euhm, ik bedoel professor Perkamentus?!" Sirius en het meisje keken hen nieuwsgierig aan. Zijn ogen rustten vooral op Harry.
Dyrhona ging snel voor Potter staan. "Dit was zo'n slecht idee," zei ze paniekerig. "We kunnen de toekomst veranderen."
Sofie zuchtte. "Oké, rustig." Perkamentus liep traag op hen af. "En met wie heb ik de eer?" vroeg hij met twinkellichtjes in zijn ogen, toen hij voor hen stond. Sofie keek even paniekerig en keek dwingend naar Potter en Blondie. Die twee mogen ook eens uit hun krammen schieten...
Dyrhona schudde haar hoofd. "Meneer dat is een geheim code," zei ze snel.
Perkamentus keek hen met twinkelende oogjes aan. Sofie besefte al snel dat hij er niet zo veel van geloofde. Maar zo lang hij er niets van zegt, doe ik dat ook niet, dacht Sofie.
Draco, die inmiddels al wat gekalmeerd was, staarde van Dyrhona naar Sofie. "Jullie zijn ook zo'n stelletje geniën," zei hij sarcastisch.
Dyrhona rolde even met haar ogen. "Wij zijn uitwisselingsstudentes, hebben ze U niet ingelicht? Ik zei nog zo; 'licht ze wel in' maar luisteren ho maar."
"Je zou denken, dat de leerkrachten aan alles denken..." zuchtte Sofie dramatisch. "Maar, ach, het zijn ook maar mensen toch?" Soms dan, dacht ze er achteraan. Perkamentus knikte begrijpend, met nog steeds een glimlach op zijn gezicht. "Goed dan, ik zie dat jullie al ingedeeld zijn?" zei hij, terwijl hij naar het logo op Sofie's gewaad staarde.
Dyrhona schudde haar hoofd. Ze vond het wel grappig nog een keer ingedeeld te worden. "Deze uniformen hadden we geleend," zei ze glimlachend.
Perkamentus knikte. "Oké, als u mij dan wilt volgen..." zei hij, voordat hij zich omdraaide en wegliep, in beheerste passen. Sofie grijnsde en liep er gehoorzaam achteraan, net zoals de rest.
Dyrhona zag grijnzend de oude hoed. Harry liep achter haar aan, al snapte hij niet het nut van opnieuw ingedeeld te worden.
Sofie was de eerste die op het krukje mocht gaan poseren. "Wat is uw naam?" vroeg Perkie, terwijl hij een perkament pakte. Sofie vond dit nogal geinig. "Sofie Herents..." antwoordde ze braaf. "Goed, juffrouw Herents... Gaat u maar zitten, de hoed deelt u in," zei hij formeel. Sofie ging op het krukje zitten. "Wel, wel, wat hebben we nu?" fluisterde de hoed in haar oor. Sofie grijnsde.
"Een héél braaf meisje," grinnikte Sofie. De hoed snoof. "Ja, dat zie ik..." Sofie lachte. "Goed, maar waar ga ik je indelen? Je bent sluww... Heel sluw dat staat vast... Maar ook dapper?" Sofie keek nu verbaasd op. Dapper? Dat had hij de vorige keer niet gezegd... "Ja, dapper, wees niet zo verbaasd... Moedig ook. Slim, talentvol," de hoed aarzelde even, "GRIFFOENDOR!" riep hij opeens.
Sofie viel letterlijk van haar krukje af. "Gr- griffoendor?" haperde ze.
Dyrhona proeste het uit toen de hoed vertelde dat Sofie in Griffoendor moest. Daarna ging ze ook op het krukje zitten. "Je hebt talent, heel veel talent. Je hebt ook een goed stel hersens," begon de hoed. Dyrhona moest bijna weer gaan lachen. "Moed heb je ook, net als je beste vriendin. Waar pas jij het beste?" "In Zwadderich," zei Dyrhona grinnikend. "Griffoendor!" hoorde ze de hoed ineens roepen. Verbaasd kwam ze eronder uit.
Sofie keek verbaasd naar die hoed en naar Dyrhona. "Die hoed is zó gestoord," fluisterde ze in haar vriendins oor.
Toen Draco moest, ging hij zelfverzekerd op het krukje zitten. "ZWADDERICH!" riep de hoed, nog voordat hij zijn hoofd raakte. "Waarom hij wel?" vroeg Sofie ontzet.
Dyrhona haalde haar schouders op. Ze gaf Draco even een boze blik toe en toen Harry ging kwam er Griffoendor uit. Dyrhona tikte Sofie even aan. "We're in big trouble," zei ze en daarmee bedoelde ze niet het probleem van Sofie met haar chocolade,
Sofie knikte. Ze dacht na. "Bij Pottertje in de afdeling, eigenlijk is het geweldig..." grinnikte ze zacht. "Maar... hoe geraakten we hier? Als het aan die spreuk lag, vermoord ik degene die hem heeft verzonnen..." Perkamentus knikte. "Goed, nu jullie gesorteerd zijn, kunnen jullie naar de Grote Zaal vertrekken. Het is bijna lunchtijd en ik rammel," voegde hij eraan toe. Sofie knikte verward en liep het kantoortje uit.
Dyrhona liep naar Draco toe toen ze uit het kantoortje waren. "Hoe komt het dat jij wel in Zwadderich bent gesorteerd en Sofie en ik niet?" vroeg ze kwaad.
Draco haalde zijn schouders op. "Hoe moet ik dat weten?" vroeg hij ontzet.
Sofie knikte, Draco gelijkgevend. "Hij kán het niet weten, want hij is en blijft blond..." zuchtte ze. "Potter! Heb jij enig idee?! Want ik ben hier niet blij mee!" Ach ja, misschien een beetje dan... Misschien veel...
Dyrhona keek Harry aan. "Hoe ga je het trouwens met je ouders oplossen?" vroeg ze verbaasd.
Harry haalde zijn schouders op. Het was zijn schuld niet dat ze hier waren. Waarom zaten Dyrhona en Sofie eigenlijk in Griffoendor? "Sorry ik ben door mijn ideeën heen."
Sofie keek hem sarcastisch aan. "Dat is ook de eerste keer," zuchtte ze. "Oké, jij lijkt véél te veel op je vader," zei ze, als ze wat bedaard is. "Net zoals Blondie daar... Dus laten we zeggen... We hebben enorme problemen..." Sofie staarde naar Dyrhona, op zoek naar ideeën.
"Hé!" zei Draco verontwaardigt. "Stop nou eens met me zo te noemen, ik word er gek van..." Hij keek Sofie arrogant aan.
Dyrhona grinnikte. "Nou moed heeft die dus zeker niet. Hij durfde pas na vijf jaar te zeggen dat hij geen blondie genoemd wil worden," zei ze. "En hij kan ook niet arrogant kijken."
Harry keek even verschrikt op. "Vergelijk me alsjeblieft niet met dat gedrocht," zei hij mat.
Sofie draaide met haar ogen. "Ik vergelijk helemaal niets... Malfidus trekt op zijn vader en jij ook... Dus wat vergelijk ik?" zuchtte ze geërgerd. "Zeker dat je niet blond bent, Potter?"
Draco draaide met zijn ogen. "En jij kan wel arrogant kijken? Moet ik je soms ook vervloeken?" zei Draco, die zijn mond weer eens voorbij praatte.
Harry rolde met zijn ogen. "Ben er zeker van," zei hij en hij kwam de grote zaal binnen. Snel deed hij zijn pony voor zijn voorhoofd en zag iedereen naar hem staren.
Dyrhona keek op. "Hoe bedoel je óok?" vroeg ze verbaasd al had ze wel een flauw vermoeden.
Sofie die Draco kwaad aanstaarde, gaf hem een harde dreun. "Vervelende rat!" gilde ze door de hele zaal. "Arrogante paljas!" Ze gaf hem een mep in zijn gezicht en ging Harry achterna. Toen heel de zaal naar hem keek, draaide Sofie haar ogen. "Bevalt de tentoonstelling?" vroeg ze verveeld. Terwijl ze naar de tafel van Griffoendor liep. Konden mensen nu nooit normaal doen? Zuchtend ging ze zitten.
Voordat Draco kon antwoorden werd hij twee keer hard gemept. Draco kreunde. Dat deed zeer.
Dyrhona snoof. "Je verdiende loon, probeer maar in je eentje terug te komen," snauwde ze hem toe en liep snel Sofie achterna. Ze ging tegenover Harry en Sofie zitten. Een paar tafels verderop zag ze dat Sirius, James en nog twee jongens naar Harry waren aan het staren. "Kun je het een beetje zien?" vroeg ze naar hen toe. "Anders moet je maar de bril lenen van Potter."
Sofie grinnikte. Twee brillen voor de prijs van één... Ze zag een roodharig meisje een chocolade cake eten. Sofie's ogen werden groot. Ze keek met smekende ogen naar Dyrhona.
Draco sjokte ook de Grote Zaal binnen. Hij liep murmelend in zichzelf, naar de Zwadderich tafel, recht tegenover Sneep en zijn vader, die hem aanstaarde.
Dyrhona wilde haar hoofd schudden maar zuchtte toen. "Voor deze ene keer," gaf ze toch toe. Ze zag dat de jongens nog steeds waren aan het kijken. Zuchtend stond ze op en ging naast ze zitten. Met haar vinger ging ze langs de wang van James. "Kijk hier maar naar," zei ze liefjes en daarna duwde ze een taart in zijn gezicht. Daarna ging ze weer terug. "Alle aapjes kijken nu niet meer."
Sofie grinnikte hoofdschuddend, terwijl ze alles wat ook maar chocolade bevatte aanviel. "Lekker, je moet die met rozijnen eens proberen..." zei ze, tussen haar happen door.
Dyrhona keek even naar de chocolade maar schudde toen haar hoofd. "Dat misselijk worden laat ik wel aan jou over," zei ze zuchtend.
Sofie haalde haar schouders op en ging gewoon door. Toen ze eindelijk genoeg had, zat ze gelukkig voor haar uit te staren. "Dyrhona! Je bent de beste," zuchtte ze, terwijl ze naar de lege schalen voor haar keek. Dat had ze even nodig gehad. Ze zag die jongens weer kijken. Zuchtend staarde ze terug.
Dyrhona glimlachte even. "Weet ik toch," zei ze grijnzend. Daarna volgde haar blik die van haar vriendin en ze zuchtte even. "Alle aapjes kijken weer."
Harry pakte ook wat eten en even later viel hem op dat veel mensen naar hem aan het staren was. Hij zocht zijn bord en keek er grondig naar.
Sofie keek grinnikend naar Harry. Voordat ze zich naar Dyrhona boog. "Schijnbaar zijn er kapers op de kust," grinnikte ze, terwijl ze naar de meisjes aan de huffelpuf tafel knikte. Die druk fluisterde en giechelde, terwijl ze naar Harry keken.
Dyrhona grijnsde even naar Sofie. "Dan zou ik maar snel opschieten voordat hij bezet is," zei ze grijnzend.
"Nou, ik heb mijn chocolade terug, dus dat hoeft ook niet meer," zei ze nu wat luider. "Alsof die trutjes het nog maar zouden durven om dát te wagen. Dan is het oorlog," grinnikte Sofie.
Dyrhona grijnsde even. Ze glimlachte even naar het groepje jongens dat nog steeds aan het staren waren. Ze zou zo snel haar trucjes nog niet verliezen. Ze keek even naar Draco die tegenover de jongere versie van Sneep zat. Totdat ineens Sneep in de lucht vloog. Ze zag dat James ervan de oorzaak was. Ze grijnsde breed. "Dat had die nou net nodig," zei ze en ze toverde nog snel een emmer water boven die op zijn hoofd werd geleegd.
"Vergeet niet, als we de toekomst veranderen... Meer bepaald daten met een zekere Potter zal een andere bepaalde Potter niet geboren worden, Dyrhona..." grinnikte Sofie geamuseerd. Terwijl ze Sneeps haar roze kleurde. En de twee Malfidussen onder de wratten toverde.
Dyrhona knikte. "Ik zweer plechtig niet te gaan daten met Potter," zei ze en ze maakte een zweer gebaar.
Harry zuchtte opgelucht.
"Mooi zo, anders hadden we een probleem..." zei Sofie simpel. Ze keek naar de jongens en haar mond viel open toen ze Sirius Zwarts eens beter bekeek. "I need chocolate," mopperde ze. Terwijl ze nog een stukje chocolade afbrak.
Dyrhona grinnikte. Ze keek even opzij naar een meisje met rood haar. "Zeg weet jij wat het wachtwoord is, we zijn nieuw," zei ze glimlachend.
Lily knikte. "Chocoladekikkers," zei ze glimlachend.
Sofie gilde een luide "Ha!". "Zie je wel Dyrhona. Chocolade is overal bekend," zei ze triomfantelijk. "Maar ik moet die vloek weer op zeker?" Sofie grijnsde schaapachtig.
Dyrhona knikte. "De volgende keer word het moeilijker om te zondigen," zei ze en ze pakte haar toverstok even en met een zwaaitje was de spreuk er weer. Daarna zag ze dat professor Perkamentus opstond. "Ik wil jullie graag vier tijdelijke studentes voorstellen," zei hij plechtig. "Sofie Herents, Dyrhona Stavey, Harry Pofni en Draco Huno." Dyrhona grinnikte even, Harry had zich namelijk bijna versproken met zijn achternaam. Gelukkig zaten de ouders van Dyrhona en Sofie in Rusland op school.
Sofie grinnikte. Pofni? Ze pakte haar buik lachend vast, ze vreesde immers dat ze al een stuk of 2 ribben gebroken had van het lachen. "Nou Pofni, aangenaam kennismaken," grinnikte ze, terwijl ze Harry een hand gaf. Dit was zo grappig, dat het verboden zou moeten zijn...
Harry glimlachte flauwtjes. "Het was beter dan de waarheid vertellen," zei hij mat. Hij stond op waardoor Dyrhona ook meteen opstond.
"Vergeet ons niet, we weten niet eens waar de leerlingenkamer is," zei ze verontwaardigd.
Sofie keek verbaasd op. "Griffie's genoeg, Dyrhona... Rustig," grinnikte ze.
Dyrhona schudde lachend haar hoofd. "Ja maar zo meteen word je weer boos omdat je geen chocolade kan eten," zei ze liefjes. Ze pakte de arm van een jongen waarvan ze wist dat die aan de Griffoendor tafel had gezeten. "Kun je mij naar jullie leerlingenkamer brengen? ik ben namelijk nieuw." De jongen knikte en aan zijn arm liep ze naar de leerlingenkamer toe.
"Dat kind is gestoord," zuchtte Sofie. Ze keek hen na. Sofie was verslaafd aan Chocolade en Dyrhona aan jongens. Sofie ook wel, maar niet zo erg als Dyrhona. "Nou Pofni," Sofie grinnikte even, "jij hebt de eer om je naar jouw leerlingenkamer te begeleiden," lachte ze.
Harry knikte en nam Sofie mee naar de leerlingenkamer. Daar plofte hij in een stoel bij de haard.
Sofie keek de leerlingenkamer rond. Deze was, dat moest ze toegeven, vele gezelliger. Ze keek de kamer rond en merkte dat Dyrhona nog steeds niet terug was. Waarschijnlijk is zij in de eerste de beste bezemkast bezig met god-weet-wat... Sofie plofte in een andere stoel, naast die van Harry neer. Ze nam een tijdschrift dat op het tafeltje lag en begon het te lezen.
Dyrhona was met de jongen. Ze wist niet eens wat zijn naam was, een leeg lokaal in geslopen en met hem zoenen. Hij zoende goed, moest ze toegeven. Ze grijnsde even. "Vertel is wat is je naam," zei ze glimlachend toen ze de zoen was gestopt.
Kevin grinnikte. "Kevin Scott," stelde hij zich voor. "En jij bent Dyrhona Stavey of Sofie Herents?" Hij keek haar onderzoekend aan.
Sofie kwam tot de conclusie dat het tijdschrift over Zwerkbal ging. Ze gooide het weer op de tafel. Zwerkbal interesseerde haar niet zo.
"Dyrhona," zei Dyrhona grijnzend. Ze zoende hem nog een keer en keek daarna om zich heen. "Misschien moeten we maar terug gaan," zei ze vertwijfelend.
Kevin haalde zijn schouders op. Hij liep het lokaal uit, richting het portret van de Dikke Dame. "Hier is de ingang van de leerlingenkamer," zei hij trots.
Dyrhona glimlachte. Ze zei het wachtwoord die ze van dat ene meisje gekregen had en ging samen met Kevin door het portret heen.
Sofie gaapte en merkte niet dat Dyrhona terug was. Ze keek naar Harry, terwijl ze haar voeten aan de ene kant van de zetel over het armsteuntje legde.
Kevin glimlachte nog eens naar Dyrhona, voordat hij naar zijn vrienden toe ging.
Dyrhona liep meteen grijnzend naar de slaapkamer om daar te beseffen dat ze helemaal geen spullen had. Ze zuchtte diep. Ze moest hier weg komen en snel ook. Kevin was toch maar een speeltje.
Langzaam maar zeker viel Sofie in een diepe slaap. Het beviel haar wel in deze tijd.

jilly-ann · Geplaatst: Ma Dec 31, 2007 15:36

Hoofdstuk 8

Dyrhona werd wakker geschud door het meisje dat haar gister het wachtwoord had gegeven. "Ik wil slapen," zei ze geeuwend maar liep toch slaapdronken naar de badkamer toe.
Sofie lag er heel charmant bij in haar zetel, voor het inmiddels gedoofde haardvuur. Haar hoofd net boven de grond en haar benen over de rugleuning van de zetel. Haar haren lagen op de grond. Haar mond half open. Ze hoorde veel te veel lawaai dus probeerde ze zich om te draaien, toen ze besefte dat dat niet lukte bleef ze zo maar liggen.
Harry kwam zijn bed uit en waste zich snel. Daarna liep hij naar beneden toe en zag Sofie. Snel schudde hij haar wakker.
Sofie die wakker geschud werd, viel op haar hoofd de zetel uit. "Auw Potter, idioot," mompelde ze slaapdronken.
Harry voelde dat hij rood werd. "Sorry dat was niet de bedoeling," zei hij. Helemaal vergeten dat hij geen Potter heette.
Dyrhona kwam onder de douche vandaan en toverde andere kleren, wat tot haar genoegen lukte. Snel liep ze naar beneden toe, naar de Grote zaal.
Sofie haalde haar schouders op. "Geeft niet... Ik ga douchen..." mompelde ze. Ze rende de trap op en douchte snel, nog geen vijf minuten later stond ze in dezelfde kleren (aangezien ze geen andere had) terug beneden. Ze liep door naar de Grote Zaal en plofte daar naast Dyrhona neer. "Ik haat het om geen andere kleren te hebben," zuchtte ze depressief.
Dyrhona wees grijnzend naar haar kleren toe. "Ze willen wel uit de toekomst komen," zei ze knipogend.
Harry kwam ook naar de Grote zaal toe en ging naast Dyrhona en Sofie zitten omdat hij niemand anders kende.
Sofie keek verbaasd op. "Hoe heb je hem dat nu weer geflikt?" vroeg ze, Harry eventjes negerend.
Dyrhona grijnsde. "Ik heb een spreuk gekregen van dat ene meisje gister. Ze praat in haar slaap," zei ze glimlachend.
"Dat meisje?" vroeg Sofie die met haar hoofd knikte naar het roodharig meisje. Ze hield haar hoofd schuin, ze herkende haar ergens van...
Dyrhona knikte. "Dat is mijn moeder," hoorde ze Harry mompelen.
Daar ken ik haar dus van, dacht Sofie. Waarschijnlijk in een krant ofzo gezien... "Nou, dan moet ze die spreuk maar eens vertellen," zei Sofie die naar Dyrhona en Harry knipoogde. Ze liep naar het meisje toe en plofte voor haar neer. "Hoi!" zei ze opgewekt. "Ik ben Sofie..." Ze glimlachte, met haar meest engelengezichtje naar haar.
Lily glimlachte. "Ja één van die nieuwe," zei ze
Sofie grijnsde. "Jup, en de minst puberende," grinnikte ze. "Ik hoorde van Dyrhona dat jij een manier hebt om mijn kleding naar hier te toveren? Oh jij zou zó mijn heldin zijn moest je me kunnen helpen?" Sofie glimlachte en keek vragend.
Lily keek haar vragend aan. "Wacht, ik weet al welke je bedoeld," zei ze glimlachend. Ze zei de spreuk tegen Sofie.
Sofie keek haar dankbaar aan. "Lily, je bent een schat!" grinnikte ze. Maar toen ze besefte dat, Lily zichzelf nog niet had voorgesteld deed ze of ze twijfelde. "Je bent toch Lily hé?" Ze keek even gemaakt onzeker.
Lily knikte. "Ja ik ben klassenoudste dus als je vragen hebt kun je bij mij terecht," zei ze trots.
Sofie keek haar glimlachend aan. "Daar hou ik je aan," knipoogde ze. Terwijl ze de spreuk op een tevoorschijn getoverd papiertje schreef.
Lily glimlachte. "Is goed," zei ze lachend. Ze pakte drie briefjes uit haar tas. "Voor ik het vergeet die heb ik gekregen voor jullie, het zijn de lesroosters."
Sofie glimlachte. "Ik mag jou wel," grinnikte ze. Wonder boven wonder, ze loog niet. Lily stond haar wel aan... Niet zoals die Park of die andere trutjes uit Zwadderich. "Bedankt, Lily," zei ze, ze wou weglopen maar draaide zich nog om. "Oh ja, wat je ook mompelt in je slaap doe het niet te luid," knipoogde ze. "Anders voel ik me genoodzaakt om je te wekken met een ijskoude waterstraal..." Sofie
glimlachte en liep terug naar Dyrhona en Harry.
Dyrhona glimlachte. Ze pakte het briefje van Sofie aan. "Leuk we hebben Toverdranken, met Zwadderich," zei ze zuur. Ze was goed in toverdranken, maar minder goed in opschieten met blondie.
Sofie haalde haar schouders op. Iets anders had haar aandacht al getrokken en je mag twee keer raden wat. James en Sirius kwamen de grote zaal in paraderen. Ze zag Lily, die nog steeds alleen zat, ook naar hen glanzen. Alleen Lily naar James en Sofie naar Sirius. Vanuit haar ooghoeken zag Sofie Blondie de zaal binnenkomen. "Yo! Blondie!" riep ze, terwijl ze naar hem toe liep.
Draco, die net zijn haar had gewassen, liep de zaal resoluut weer uit. Als hij ergens geen zin in had was het wel in pesterijen...
Sofie tikte Draco op de schouder. "Tut, dat is niet lief Draakie," huilde Sofie nep. Draco keek haar alleen schamper aan. "Ik ben dan ook niet lief..." antwoordde hij arrogant. Sofie greep naar haar hart. "Auw, dat ging recht door mijn hart, Draakie..." Draco keek haar geïrriteerd aan. "Stop met me Draakie te noemen..." Sofie maakte een spottend geluid. 'Wie denkt die gozer wel niet dat hij is?' dacht ze kwaad. "Oh, wat ga je dan doen? Me nog eens vervloeken en hopen dat ik dood bloed?" vroeg ze sissend, terwijl ze haar toverstok tegen zijn keel aanzette en hem tegen een muur duwde. "Ik wist niet dat je me zo graag wou," grinnikte Draco. Sofie drukte de toverstok nog harder tegen zijn keel aan. "Als ik je al wil, iets wat mij gek zou verklaren, dan is het om jou een lesje te leren," antwoordde ze nog kwader. Draco keek haar alleen maar schamper aan. Sofie begon allerlei vloeken te mompelen, met als resultaat dat Draco kaal was, hij onder de wratten en zweren zat, een roze huidskleur had met groene stippen en Angelina Jolie lippen had. "Oh, nou zijn we nou niet prachtig?" vroeg Sofie, op een vervaarlijke toon. Ze liet hem de Grote zaal in zweven en behekste de vloer, zodat hij voortdurend uitschoof. Ze behekste ook zijn benen, zodat hij steeds zou opstaan, maar niet zou kunnen wegrennen. Zelfvoldaan liep ze terug naar de Griffoendor tafel. "Blondie zet weer eens zijn beste beentje voor niet?" vroeg ze breed grijnzend aan Dyrhona.
Dyrhona rolde met haar ogen. "Soof, dat heb je gewoon gestolen van die twee daar die hebben dat in deze tijd het een week geleden bij Sneep gedaan," siste ze haar vriendin toe.
Sofie glimlachte onschuldig. "Oh echt? Dat had ik niet door..." grinnikte ze. "Nou, dan veranderen we een paar dingentjes..." Sofie stond op, pakte Draco bij zijn kraag en sleurde hem mee naar buiten. Ze dook het meer in, ze had nog steeds Draco vast. Ze mompelde onder water een spreuk, zodat Draco zou kunnen ademen (weliswaar in een luchtbel). Ze leverde hem af, bij de moeder van Kim en zwom weer naar boven.
Ze ging op het gras liggen en ging er wat liggen zonnen.
Dyrhona schudde haar hoofd toen ze zag dat Sofie weer met blondie weg ging. Ze zuchtte diep en at de boterham op ook al protesteerde haar maag hevig. Daarna pakte ze haar tas en liep naar de het toverdrank lokaal toe waar een dikke man zat. "Welkom ik ben professor Slakdoorn," zei hij beleefd. Dyrhona mompelde een beleefd welkom terug en ging zitten aan een tafel.
Toen de les halverwege was, denderde Sofie het lokaal binnen. "Sorry professor!" zei ze zichzelf verontschuldigend terwijl ze slippend tot stil stand kwam. Professor Slakhoorn keek haar bestraffend aan. "Ik duld dit gedrag niet in mijn klas," zei hij streng. Sofie keek verdrietig naar haar schoenen. "Professor! Het spijt me echt! Ik kom niet graag te laat bij mijn favoriete les en al zeker niet als het door zo'n rechtvaardige professor gegeven wordt!" probeerde ze haar hachje te redden.
Dyrhona glimlachte om haar gelach te verbergen. Ze luisterde nooit naar het boek en meestal was dat nog beter ook. Deze keer was niet anders en haar drankje was even goed als die van Lily waar ze best trots op was.
Professor Slakhoorn moest zijn best doen om niet te laten zien, dat hij bloosde. Sofie merkte dit en glimlachte schaapachtig. "Het is al goed, voor één keer zie ik het door de vingers," zuchtte professor Slakhoorn uiteindelijk. Sofie ging vrolijk naast Dyrhona zitten. Ze sloeg haar boek op dezelfde pagina open en begon snel wat ingrediënten in haar ketel te kappen.
Dyrhona schoof Sofie de spullen toe, ze had extra veel elke keer gemaakt. "Misschien wel handig," grijnsde ze.
Sofie grijnsde dankbaar naar Dyrhona. Ze bakte echt niets van dit vak. Ze wou laten schouwer worden, dus moest ze wel haar best doen... Al snel was ze bij met de anderen en merkte dat de ketel nogal snel zou kunnen exploderen als je er een druppel te veel drakenbloed in zou gieten. Sofie liep onopvallend naar Sneep en kapte zijn hele flesje in zijn ketel leeg, toen hij naar de voorraadskast liep.
"Moet je opletten," fluisterde Sofie, toen ze terug was tegen Dyrhona.
Dyrhona glimlachte een beetje flauwtjes toen Sofie zei dat ze moest opletten. Al snel zaten er stukken van zijn drank in haar haren. "En bedankt," mompelde ze.
Sofie grinnikte. Haar kleding zag in plaats van zwart, helemaal groen. "Het spijt me," fluisterde ze glimlachend naar Dyrhona. De hele klas barstte in lachen uit en Sofie werd de klas uitgestuurd. Opgewekt stond ze buiten het lokaal op Dyrhona te wachten.
Dyrhona zuchtte diep en ging verder. Na afloop riep Slakhoorn haar en braaf ging ze naar hem toe. Hij drukte een enveloppe in haar handen en zei daarna dat ze weg mocht gaan. Een beetje verbaasd liep ze naar Sofie toe. De enveloppe ongeopend in haar tas.
Sofie zuchtte. "Wachten op Potter? Of doorlopen?" vroeg ze. Ze was eigenlijk al verbaasd dat ze dat ooit zou vragen, tenzij het was om hem te pesten. Ze haalde haar schouders op.
Dyrhona zuchtte. "Wacht jij maar," zei ze glimlachend en daarna liep ze naar buiten toe. Ze hadden les in de kassen en daarom liep ze ook daar naar toe
Toen Potter eindelijk buiten kwam, zag Sofie dat ze helemaal voor niets had staan wachten. Potter liep samen met James, Sirius en die twee andere jongens. Lily liep achter hen, dus besloot Sofie maar om met haar mee te lopen. Zwijgend kwamen de twee meiden bij de kassen aan.
Dyrhona ging met haar gezicht op haar armen liggen en keek dromend naar buiten toe.
Sofie keek grijnzend naar Dyrhona. Lily zat aan de andere kant van haar. "Mooie jongens gespot daar straks?" vroeg Sofie grijnzend. "Ik anders wel," zei ze, terwijl ze weer eens vluchtig naar Sirius keek.
Dyrhona rolde met haar ogen. "Dan heb je dus wel pech want we mogen niks veranderen," zei ze zachtjes. Zelfs al zou Lily het horen kon ze nog niks eruit opmaken.
Sofie keek haar sarcastisch aan. "Wauw! Je meent het," zuchtte ze. "Maar aangezien Sirius Zwarts niet getrouwd was, is er helemaal niets om te veranderen," grinnikte Sofie triomfantelijk.
Dyrhona rolde met haar ogen. "Zwarts speelt een belangrijke rol en door jou zou het misschien kunnen veranderen," siste ze.
Sofie zuchtte. "Hoe kan dat nou weer?" zuchtte ze. "Ik doe dan toch niets verkeerds?" Sofie keek haar raar aan. "En trouwens, de kans is misschien groot dat we hier niet meer weg raken en dan ga ik niet zitten wachten totdat meneertje in Azkaban zit om er iets aan te doen," zuchtte ze.
"Of om een move te maken," voegde ze er nog snel aan toe.
Dyrhona zuchtte. "We komen wel terug," zei ze. "Hoe wil je anders gaan uitleggen aan het minister van Toverkunst dat we niet bestaan."
Sofie grijnsde. "Niets uit leggen, we zeggen gewoon dat we uit een ander land komen. Dát kan hij niet controleren, plus het is geloofwaardig," verzon Sofie.
Dyrhona schudde haar hoofd. "Dat kan hij wél controleren," zei ze zuchtend. Ze besloot zich er niet meer mee bezig te houden en te luisteren naar de les.
Sofie haalde een wenkbrauw op. "En hoe willen ze dat dan doen? Als we Perkamentus overtuigen om ons te helpen, hoeft die gek van een minister ons niet te wantrouwen!" fluisterde Sofie gepikeerd. "Iedereen vertrouwd Perkie.." Sofie zag dat Lily hen argwanend aan keek en hield snel haar mond.
Dyrhona hield de hele les vol om zich op de les te letten. Daarna was ze wel hartstikke moe geworden. Gelukkig hadden ze nu lunchpauze.
Na de les liepen Sofie en Dyrhona, gevolgd door een argwanende Lily, naar de Grote Zaal toe. "Zou Lily iets door hebben?" vroeg Sofie bezorgd. "Ik voel me net een klein kindje, dat iets verkeerd heeft gedaan. Als ze zo naar me kijkt." Sofie keek achterom en glimlachte naar Lily die terug glimlachte.
Dyrhona grinnikte. "We doen altijd iets verkeerd," zei ze lachend. Daarna keek ze achterom en zag Lily snel wegkijken. "We moeten met Harry en blondie afspreken vanavond een oplossing te verzinnen terug te komen. Voordat we gesnapt worden."
Sofie keek even protesterend. "Maar ik vind het hier best wel leuk... Hier hebben we nog geen slechte reputatie," zei Sofie, terwijl ze met haar hoofd schuin naar Zwarts keek.
Dyrhona schudde haar hoofd. "Sirius is verboden terrein. Sirius heeft zé vermoord weet je nog. Je veranderd misschien nog is de toekomst," siste ze kwaad.
Sofie hield haar hoofd abrupt recht. Ze voelde dat ze op ontploffen stond. "EERST IS MIJN CHOCOLADE VERBODEN TERREIN EN DAN HIJ OOK NOG EENS?!" barstte ze uit. Sofie gooide gefrustreerd haar hoofd in haar nek. "Sorry, Danoon, maar ik ben mezelf niet echt de afgelopen dagen... Maar geef nu toe hij is niet mis..." Sofie zag dat zowat iedereen naar hen keek, dus ze zwaaide gemaakt vrolijk naar hen.
Dyrhona schrok van de uitbarsting maar als Sofie dan door blijft flirten kan ze er niet meer tegen. "Sorry hoor Sofie maar je moet is leren volwassen te worden," siste ze en ze liep totaal de andere kant op. Sofie zou wel begrijpen dat ze even alleen moest zijn om haar woede af te laten koelen en dat ze daarna pas in staat was het uit te praten.
Sofie zuchtte gefrustreerd. Ze stormde de Grote Zaal weer uit en liep naar buiten toe. In één rechte lijn liep ze naar het verboden bos en klom daar in een boom. Ze was niet kwaad ofzo, alleen gefrustreerd. Als Blondie of Potter nu in de buurt zouden zijn, zou ze hen vervloeken dat het niet meer mooi om aan te zien zou zijn...
James slofte Zweinstein rond. In de Grote Zaal zag hij één van die nieuwe meisjes zitten, traag liep hij op haar af. "Hoi, en jij was?" vroeg hij charmant, terwijl hij over haar ging zitten.
Dyrhona zuchtte. "Ik ben niet geïnteresseerd," zei ze mat en ze ging met haar rug naar hem toe zitten.
James keek verbaasd naar haar rug. "Oké, dan," mompelde hij, hij wou gewoon weten waar ze vandaan kwam...
Dyrhona draaide zich zuchtend om. "Mijn naam is Dyrhona," zei ze. Hadden mensen dan helemaal niet door dat ze boos was?
James grijnsde. "Ik ben James," grinnikte hij. "Waar kom je vandaan? Volgens Perkamentus ben je een uitwisselingstudent?" James keek haar even schattend aan, alsof hij er niet veel van geloofde.
Dyrhona grinnikte even. "Zelfs al zou ik het je vertellen zou je me nog niet geloven," zei ze met haar ogen rollend.
James keek haar raar aan. "Nou probeer het maar..." zei James koppig.
Dyrhona schudde met haar hoofd. "Nee, dat zou heel veel dingen in gevaar brengen," zei ze.
James keek haar argwanend aan. "Wil dat zeggen, dat jij een gevaar bent?" vroeg hij traag en onbegrijpend, maar vooral verward.
Dyrhona haalde haar schouders op. "Als dat is wat je denkt, hou ik je niet tegen," zei ze grijnzend. Ze vond het wel leuk klinken.
James grijnsde nu ook. "Dus dat is een ja?" grinnikte hij.
Dyrhona rolde met haar ogen. "Wat jij wilt," zei ze.
James keek Dyrhona onderzoekend aan. "Weet jij waar Sirius is?" vroeg hij uiteindelijk. "Ik ben hem al tijden kwijt..." Hij draaide geïrriteerd met zijn ogen, in de hoop om charmant over te komen.
Dyrhona haalde haar schouders op. "Ik heb hem niet gezien, ik wil wel mee helpen zoeken want ik heb zo'n flauw vermoeden dat hij bij Sofie is," zei ze zuchtend.
James keek haar even bevreemd aan. "En dat is iets slechts?" vroeg hij, terwijl hij haar, met zijn ogen, voor gek verklaarde.
Dyrhona knikte. "Heel ingewikkeld," zei ze vlug. Daarna stond ze op. Ze liep naar buiten toe en bij het meer zag ze ze zitten.
James rende haar achterna.

Sirius liep op dat moment het verboden bos uit en zag dat Sofie zitten. Hij liep naar haar toe en klom de boom in. "Gaat alles wel goed?" vroeg hij.
Sofie keek hem raar aan, maar zei niets. Hij was tenslotte "verboden terrein". Ze zuchtte.
Sirius keek haar schaapachtig aan. "Het is niet verboden tegen me te praten hoor," zei hij grijnzend.
Sofie grijnsde. "Dan moet jij eens met Dyrhona gaan praten... Ze schiet je af," antwoordde Sofie, terwijl ze voor zich uit staarde.
Sirius keek Sofie vragend aan. "Hoezo dat nou weer?" vroeg hij verward.
Sofie keek hem voor de eerste keer aan. "Dat is een lang verhaal," zuchtte ze uiteindelijk. "Een verhaal dat ik dus niet ga vertellen," knipoogde ze.
Sirius trok even zijn wenkbrauw omhoog. "Juist ja, dan ga ik maar naar Hil toe die staat op me te wachten," zei hij.
Sofie keek hem raar aan. "Ja, doei..." mompelde ze geïrriteerd, voordat ze nog een tak hoger klom. Wat een afgang...
Sirius grinnikte. "Eigenlijk wacht er niemand, ik wilde alleen zien hoe jij reageerde," zei hij lachend.
Sofie's mond viel open. "Eikel," mompelde ze. Het voelde alsof ze iets vergeten was. Ze had bijna gevonden wat... "OH MIJN GOD! BLONDIE!" gilde ze, voordat ze de boom uitsprong en richting het meer rende.
Sirius keek Sofie even verbaasd aan maar liep haar dan toch rustig achter na.
Sofie dook het meer in, met kleren en al. En niet veel later kwam ze weer boven met een proestende Draco. "Oh, Draco, het spijt me..." zei ze menend. "Ik was je helemaal vergeten..." Draco's huid zag helemaal groen.
Sirius proestte even van het lachen en al snel lag hij ervan op de grond. "Wat een grap!" riep hij lachend.
"Zwarts! Dat is niet grappig! Ik was hem vergeten!" zei Sofie, met een brede grijns op haar gezicht. Draco spuugde water uit. "Dat vergeef ik je nooit," siste hij kwaad. Sofie trok een pijnlijk gezicht.
Sirius lachte nog steeds. "Dat moeten we ook een keer bij secretus doen," riep hij gierend uit.
"Als je dat maar laat!" riep Sofie tegen hem. "Blondie... Het spijt me echt..." Ze keek naar Draco's huid die langzaam aan zijn gewone kleur weer terug kreeg. Draco keek haar woest aan. "Daar ga je voor boeten!" siste hij. Sofie keek hem kwaad aan, de schuldige blik in haar ogen was volledig verdwenen. "Probeer het maar," siste ze terug, ze was die vloek nog niet vergeten.
Dyrhona rende naar Sofie toe en keek Draco kil aan. "Je komt met geen vinger of een spreuk aan haar," siste ze.
Sirius stond ook weer op. "Je zult anders eerst langs mij moeten," zei hij.
James vond het toneelstukje best amusant en dus sloeg hij zijn armen over elkaar heen. Hij keek Sirius grijnzend aan.
Sofie keek hen beiden nogal ongemakkelijk aan. "Euhm jongens?" vroeg ze. "Ik kan best voor mezelf zorgen hoor..."
Draco keek hen met een moordende blik aan, voordat hij rechtstond en weg wou gaan.
Dyrhona haalde haar schouders op. "Best," zei ze en ze trok Sirius aan de kant. "Alsof die getrainde aap tegen jou opkan."
Sofie grinnikte bij het woord getrainde aap. Ze trok haar toverstok. "Blondie je hebt twee keuzes... Of je probeert tegen me op te botsen en je eindigt weer op de boden van het meer," ze knikt met haar hoofd naar het meer. "Of je staat recht, loopt naar het kasteel en ik laat het bij een paar vervloekingen..."
Draco keek haar schamper aan. "Of ik zeg, waarin je verandert, zodra je het water raakt..." Sofie keek hem geshockeerd en in horror aan. "Dat durf je niet," stamelde ze, terwijl ze haar toverstok tegen zijn keel plaatste.
"Test me," zei hij, terwijl zijn ogen gevaarlijk opflikkerden. Sofie werd rood van woede. "Jij vuile rat!" siste ze, voordat ze hem weer in een rat veranderde en hem mee nam naar het kasteel. Waar is Park als je haar nodig hebt?, dacht ze gefrustreerd.
James keek haar verstomd na. "Dat kind is geniaal," grinnikte hij.
Dyrhona rolde met haar ogen. "Dat heb ik nou al zo vaak gedaan," zei ze geïrriteerd en ze liet haar vinger zien waar nog een litteken van zat omdat hij haar gebeten had.
James grinnikte. "Jullie meiden zijn geniën," verbeterde hij zijn zin.
"Alhoewel, Peter gaat er niet zo blij mee zijn, toch Sluipvoet?" vroeg hij schijnheilig aan Sirius.
"Nee," zei Sirius instemmend en hij grijnsde.
Dyrhona rolde met haar ogen. "En jullie gaan me zeker niet vertellen waarom?" vroeg ze en ze glimlachte even charmant naar ze toe.
James glimlachte ongemakkelijk. "Nee, ik denk het niet," antwoordde hij even charmant.

jilly-ann · Geplaatst: Do Jan 03, 2008 22:04

Hoofdstuk 9

Dyrhona kwam vrolijk de douche uit en toverde snel kleren. Ze deed ze aan en pakte haar tas met boeken.
Sofie had de dag ervoor Draco in Sneeps tas gestoken. Toen ze had gemompeld dat dat was voor al die keren strafwerk had Sneep verbaasd opgekeken. Sofie schudde die gedachte weg en wachtte nog steeds geduldig op Dyrhona. Deze keer was zij eens eerder klaar. Ze wou Sneeps reactie zien. Draco kennende zal hij maar al te graag in Sneeps vingers bijten.
Dyrhona liep naar de Grote Zaal en zag daar Sofie staan. Vragend keek ze naar haar grijns. "Wat heb je nu weer gedaan?" vroeg ze verward.
"Blondie verstopt," zei ze schouderophalend. "Meer bepaald in Sneeps tas..." Sofie liep de Grote Zaal vrolijk in. "Is Sirius nog steeds verboden terrein?" vroeg ze aan tafel, terwijl ze een boterham smeerde.
Dyrhona knikte. "Je mag wel vrienden met hem worden maar meer niet," zei ze waarschuwend al wist ze zelf wel dat er meer in stak dan alleen de toekomst veranderen.
Sofie draaide met haar ogen. "Maar hij is niet eens getrouwd!" riep ze bijna verwoed uit. "Waar is Potter trouwens?" Ze keek rond, maar vond hem niet.
Dyrhona rolde met haar ogen. "Misschien breng jij daar wel verandering in," zei ze zuchtend al wist ze dat het niet waar kon zijn. Ze zag Harry net de grote zaal binnen komen toen Sofie het gevraagd had.
Sofie keek Dyrhona raar aan en besloot het spelletje mee te spelen. "Misschien," antwoordde ze, en nu ze erover nadacht... Zo erg zou dat nu ook weeral niet zijn... Ze zag Harry ook de Grote Zaal in komen. "Daar is hij dus," mompelde Sofie.
Harry liet zich naast Dyrhona en Sofie ploffen. Ineens hoorde hij iemand vloeken en toen hij achterom keek zag hij dat het Sneep was.
Sofie barstte in lachen uit. Aan Sneeps vinger bungelde een witte rat. Sofie pakte haar buik vast, terwijl tranen van het lachen in haar ogen stonden.
Dyrhona deed snel haar hand voor haar mond om haar lach in te houden. "Blondie is weer terecht," zei ze lachend.
Sofie glimlachte breed. "Blijkbaar," beaamde ze. Ze zag Sneep kwaad hun kant uit kijken. "Graag gedaan hoor!" riep ze naar hem. Ze knipoogde naar Harry, die er blijkbaar niet veel van begreep.
Ineens herinnerde Dyrhona de brief van Slakdoorn. Ze pakte die uit haar tas en bij elke regel keek ze er zuurder naar. "Wat denkt hij wel niet," siste ze Sofie toe.
Sofie keek verbaasd op. "Ik heb even een paar vragen; 1. wat denkt wie wel niet? 2. Van wie is die brief en 3. hoe lang steekt die al in jouw tas?" vroeg Sofie nieuwsgierig en geïnteresseerd.
"Hij denkt dat ik naar een feestje kom, Slakdoorn en sinds de eerste schooldag," zei ze zuchtend. Ze gaf de brief aan Sofie.
Sofie grinnikte. "Ga dan," zei ze, nadat ze die brief had doorgelezen. "Het word vast saai en stijf, helemaal jouw stijl," grapte ze.
Dyrhona rolde met haar ogen en stond op. "Lekkere vriendin ben jij," zei ze zuchtend en ze liep weg. Ze was helemaal niet in de stemming voor zulke grapjes.
Sofie keek haar verbaasd aan. "Wat heeft zij nu?" vroeg ze zichzelf luidop af. "Hé! Daroon! Wacht is even!" riep ze, terwijl ze haar achterna rende.
Dyrhona zuchtte. "Laat me gewoon even," zei ze mat. Ze liep stug door.
Sofie stond daar maar. Ze begreep het niet, waarom deed Dyrhona zo... zo... afstandelijk? Sofie sloot haar ogen en telde tot drie, in de hoop wanneer ze zou opendoen alles maar een droom was. Toen ze haar ogen weer open deed staarde twee bruine ogen in de hare. Ze schrok zo hard dat ze gilde en bijna achterover viel.
Sirius grinnikte. "Zo eng ben ik toch niet?" vroeg hij lachend.
"Je moest eens weten," lachte Sofie. "Moest dat nou? Ik schrok me haast dood." Sofie keek hem met een brede glimlach aan. Ze keek over zijn schouder en zag Dyrhona de Grote Zaal uitlopen.
"Ja dat moest," zei hij lachend. Hij keek even waar Sofie naar keek. "Dat komt wel goed," zei hij gerustellend.
Sofie trok een wenkbrauw op. "Hoe weet jij dat?" vroeg ze argwanend. Dyrhona kan soms héél koppig zijn, net zoals zijzelf.
"James en ik hebben ook wel is ruzie," zei hij schouderophalend. Nog maar te zwijgen over de nachtelijke uitjes, bedacht hij zich.
Sofie grinnikte. "Juist ja..." Toen ze Sneep weer eens hoorde gillen, zag ze dat Draco opeens in menselijke vorm voor hem op de tafel zat. Sofie grijnsde breed.
Sirius keek even met een wenkbrauw opgetrokken in de richting van Sneep. "Waarover moet hij nú weer een drama van maken?" vroeg hij, hij had namelijk helemaal niks van de grap meegekregen.
Sofie grijnsde. "Ik heb een bepaald persoon omgetoverd tot een bepaalde rat en die bepaalde rat is zonet in een bepaalde persoon terug omgetoverd... Dus ik vertaal het even; ik had Draco omgetoverd tot een rat en die in Sneeps tas gestoken. Sneep haalde hem eruit en Draco beet voortdurend in zijn vingers en nu is hij weer gewoon Draco..." vatte ze even samen.
"Niet slecht," zei Sirius nonchalant. Hij vond dat James wel een keer mocht opdagen zodat ze nog een plan voor vanavond konden verzinnen. Het zou spectaculair worden.
James kwam met een meisje aan zijn arm, de Grote Zaal binnen gewandeld. Toen hij Sirius zag, liep hij op hem af. "Hoi, Sluipvoet..." zei hij opgewekt.
Sirius grijnsde toen James eraan kwam. "We moeten nog plannen verzinnen voor vanavond," zei hij fluisterend. Daarna richtte hij zich tot Sofie. "Sorry maar wij moeten gaan."
Sofie trok een wenkbrauw op. "Euhm, oké..." zei ze glimlachend. "Yo! Potter kom je nog?!" vroeg ze aan Harry. Ze verbeterde zich snel. "Pofni, bedoel ik... Waarom lijken jullie tweeën ook zoveel op elkaar?" vroeg ze bestraffend aan James.
James haalde onwetend zijn schouders op. "Hoe moet ik dat nou weten?" zuchtte hij.
Harry stond zuchtend op, toen hij eindelijk wilde gaan beginnen aan zijn brood eten. Hij ontweek de blik van James en keek Sofie vragend aan. Wat moest hij nu weer doen?
James staarde hen achterdochtig aan. "Er is iets niet pluis met hen," fluisterde hij Sirius toe.
Sofie haalde haar schouders op. Hoe moest zij dat nou weten? Sofie zuchtte. "Is het normaal dat jij zoveel op je pa lijkt?" fluisterde ze, zodat niemand anders het kon horen. "Het is niet normaal, eigenlijk..." Ze begon Harry en James te vergelijken.
Harry rolde met zijn ogen. "Dat is wel normaal," zei hij. Snel verborg hij zijn litteken weer achter zijn pony.
Sofie kruiste haar armen voor haar borst. "Uhu... Je kan dat niet blijven verbergen weet je," zuchtte ze, doelend op zijn litteken. "Wat ga je doen als ze erachter komen?" Sofie vond deze tijd echt gezellig... Maar het was moeilijk om niet te kunnen vertellen wie je was en waar je vandaan kwam...

Harry haalde zijn schouders op en zag Sirius naar zijn vader lopen. "Niet als we hier op tijd weg komen, kunnen we Malfidus niet gewoon hier laten?" vroeg hij.
Sofie glimlachte. "Een héél aanlokkelijk idee, Pofni..." ze deed haar best om niet in lachen uit te barstten, "maar jij zou het ook niet bepaald leuk vinden, moesten we je hier laten, toch? We kunnen jullie natuurlijk beiden hier laten," overwoog Sofie. Sofie zag James en Sirius druk pratend de zaal uitlopen.
Harry keek naar de deur toe en daarna op zijn horloge. "Misschien is het beter als we naar de les gaan," zei hij en hij liep naar het lokaal toe. Daar zag hij Malfidus en een beetje verder Dyrhona al zitten.
Sofie haalde haar schouders op. Maar volgde hem niet. Zuchtend liep ze naar buiten toe. Ze ging naast het meer liggen, op haar buik, en staarde naar haar spiegelbeeld.
Dyrhona keek dromerig naar buiten toe, tot ze ineens voelde dat iemand op haar rug aan het tikken was. Ze keek om en zag daar Kevin zitten. Ze glimlachte even naar hem toe.
Kevin glimlachte terug. Hij stond op en ging naast haar zitten. "Alles goed?" fluisterde hij zacht.
Dyrhona grinnikte even. "Nu wel," zei ze liefjes. Ze pakte zijn hand vast en streelde erover heen met haar duim.
Kevin glimlachte. "Hoezo nu wel?" vroeg hij een beetje verbaasd. "Was er iets mis dan?" vroeg hij bezorgd.
Dyrhona glimlachte even flauwtjes. "Ik had weer eens ruzie met Sofie," zei ze schouderophalend, "maar daarover hoef jij je geen zorgen te maken."
Kevin knikte. "Als je daar zeker van bent?" vroeg hij, voor de zekerheid. Toen professor Banning hen even bestraffend aan keek, haalde hij zijn schouders op en stortte zich op zijn boeken.
"Heel zeker," zei Dyrhona die zich ook in de boeken concentreerde toen Banning hen aankeek.
Kevin staarde onbegrijpelijk naar zijn boeken. "What the appeltaart?" Hij had Sofie's boeken en vond er een blad in van het dossier van Sirius Zwarts.
Dyrhona keek verbaasd naar het stukje dossier. Hoe kwam die daar? Dat was de eerste vraag die in haar op kwam. "Ik denk dat die van Sofie is," zei ze echter mat en ze verfrommelde het stukje perkament en deed die in haar tas.
Kevin was echter niet tevreden met dat antwoord. "Hoe komt Sofie aan een blad van Sirius Zwarts?" vroeg hij achterdochtig.

Sofie werd opeens het meer ingetoverd. Verbaasd kwam ze boven. Toen ze Sneep zag staan werd ze woedend.
Sneep keek even arrogant naar Sofie toe. Hij kon Sirius en James dan wel niet terugpakken maar zij was evengoed.
Sofie zocht naar haar toverstok, maar merkte dat ze die niet bij had. "Geweldig," mompelde ze ergerend. Kwaad kwam ze het meer uit. "Is er iets?" vroeg ze half sissend.
Severus rolde met zijn ogen. "Denk je soms dat je zomaar ongestraft allemaal geintjes kan uithalen? Heb je nou nooit gedacht dat ik iets terug zou doen?" vroeg hij sissend.
Sofie grijnsde. "Oh jawel, maar ik had er gewoon niet aangedacht dat je er het lef voor zou hebben... Ach ja, ik heb me schijnbaar vreselijk vergist..." zei ze, terwijl ze deed of ze spijt had.
Severus rolde weer met zijn ogen. "Dat heb je dan verkeerd gedacht," siste hij. Hij liet Sofie in de lucht zweven. "Is zien hoe jij het vind om gepest te worden."
Sofie rolde met haar ogen. "Laat eens wat zien dan?! Ik daag je uit!" zei Sofie op een kwaadaardige toon. "Laat eens zien wat een achterlijk persoon als jij kan aanrichten..."
Severus lachte luid en liet haar hard tegen de boom aanknallen. Daar lag ze dan, hij haalde nog een keertje uit met zijn toverstok zodat ze verlamd was. "Lastig hé," zei hij snerend. Daarna liep hij weg, Sofie helemaal alleen achter. Verstijfd, zodat ze niet weg kon komen.
Sofie was kwaad. Nee, ziedend van woede! 'Als die Sneep morgen nog leeft, dan heeft hij geluk,' dacht ze woedend. 'Als ik hem te pakken krijg...' Sofie kon niets anders doen dan denken.

Dyrhona haalde haar schouders op. "Hoe moet ik nou weer weten hoe Sofie eraan komt?" vroeg ze schouderophalend en ze hoopte ten zeerste dat Kevin haar geloofde.
Severus mompelde een excuus dat hij opgehouden was en werd door Anderling in de les genomen. Daarna ging hij triomfantelijk zitten.
Kevin zuchtte. "Je hoeft niet te liegen hoor," zei hij, hij geloofde er echt geen snars van. Toen hij Sneep zag binnen komen trok hij een wenkbrauw op. "Waar is hij zo vrolijk om?" vroeg hij verbaasd aan Dyrhona.
Dyrhona zuchtte. "Ik lieg niet," zei ze vol overtuiging. Waarom wilde hij haar niet gewoon geloven? Als hij dan ook nog is over Sneep begint haalt ze haar schouders op. "Ik ga niet met hem om."
Kevin haalde zijn schouders op. "Waar is die vriendin van je eigenlijk?" vroeg hij een beetje verward. "Meestal zijn jullie altijd bij mekaar... Oh ja, jullie hebben ruzie," zei hij, terwijl hij luidop nadacht.
Dyrhona knikte. "We hebben ruzie, alleen niet in de les komen is zelfs voor Sofie niks," zei ze even bezorgd.
Kevin knikte ook. "Moet ik een smoes voor je verzinnen zodat je haar kan gaan zoeken?" stelde hij lief voor.
Dyrhona schudde haar hoofd. "Ik kan jou onmogelijk laten liegen, stel je voor dat je de schuld krijgt," zei ze geschokt. Terug in de tijd had haar toch een beetje veranderd.
Kevin haalde zijn schouders op. "Oké, zeg dan dat je ziek ofzo bent?!" stelde hij opnieuw voor.
Dyrhona schudde haar hoofd. "Te doorzichtig," zei ze.
Kevin haalde zijn schouders op. "Je kan ook zeggen dat je, je boek vergeten bent..." zuchtte hij, schouderophalend.
Dyrhona rolde even met haar ogen. Ze wees naar het boek dat ze samen met het blaadje had gepakt voor haar neus. "Wat ligt er dan nu voor mijn neus? Ik wacht wel tot de pauze," zei ze.
Kevin haalde zijn schouders op. "Oké," grijnsde hij.

Dyrhona keek even de Grote zaal rond maar daar zag ze Sofie niet. Ineens kwam de triomfantelijke grijns van Sneep weer voor haar neus. Ze kon zichzelf wel voor haar hoofd slaan dat niet te zien. Boos liep ze naar hem toe. "Vertel waar ze is," zei ze dwingend.
Sneep haalde enkel zijn schouders op, toen hij een stap verder zette hoorde hij iets kraken. Hij keek naar beneden en zag daar een gebroken toverstok liggen. "Oeps," zei hij grijnzend, voordat hij naar zijn afdelingstafel liep, zonder Dyrhona dan ook nog maar een blik waardig te gunnen.
Dyrhona keek naar de toverstok en zag een eerstejaars verwoed proberen haar tranen in te houden. "Rustig maar," zei ze. Ze wees op de toverstok en repareerde deze. Daarna liep ze met grote passen naar Sneep toe. "Jij gaat me nu vertellen waar is ze!" zei ze kwaad.
Sneep draaide met zijn ogen. "Kan het je wat schelen dan?" vroeg hij gemeen grijnzend.
Dyrhona rolde met haar ogen. "Nee, ik haat haar," zei ze sarcastisch. "Probeer is die weinige hersencellen die je nog hebt te gebruiken, natuurlijk kan het me wat schelen!"
Sneep haalde zijn schouders op en begon te eten.
"Heb je in het Verboden Bos al gekeken?" vroeg Remus, die hun gesprek gehoord had.
Sneep grijnsde.
Dyrhona keek Remus dankbaar aan en daarna wierp ze Sneep een kille blik toe. "Als ze daar is, dan weet ik je te vinden," siste ze en zo snel ze kon liep ze naar het verboden bos toe. Ergens in het begin zag ze Sofie liggen en snel liep ze ernaar toe. Toen ze door had dat ze verstijfd was zei ze snel de tegenspreuk. "Gelukkig is alles goed met je," zei ze opgelucht.
Sofie keek eerst even wanhopig en verdrietig. Ze glimlachte even naar Dyrhona voor haar blik ijskoud werd. "Ik maak hem verdomme af," siste ze, terwijl ze opstond. Ze merkte dat ze duizelig werd, dus bleef ze maar even zitten. "Auw," mompelde ze. Ze keek Dyrhona toch min of meer dankbaar aan. Als Dyrhona haar niet had gevonden, wie weet hoe lang ze er dan nog gelegen zou kunnen hebben.
Dyrhona grijnsde even. "Ik heb zo'n gevoel dat we maar beter een heel leuk plannetje gaan bedenken. Ik heb hem namelijk ook al bedreigt en je weet dat ik mijn beloftes áltijd nakom," zei ze liefjes.
Sofie knikte. Ze sloot even haar ogen, om de duizeligheid buiten te sluiten, voordat ze Dyrhona knuffelde. "Bedankt Dyrhona," fluisterde ze. Toen ze Dyrhona weer losliet twinkelde er vrolijke lichtjes in haar ogen. "Wat dacht je van een beetje vrouwelijke charmes?" vroeg ze grijnzend.
Dyrhona grijnsde even. "Wie word van ons het slachtoffer?" vroeg ze dramatisch.
Sofie trok even een beteuterd gezicht. "Daar had ik nog niet aangedacht... Laten we erom loten..." grinnikte ze. Ze griste twee takjes van de grond. De ene was net iets groter dan de andere. Ze hield hen zorgvuldig vast. "Jij eerst," grijnsde ze.

jilly-ann · Geplaatst: Za Jan 05, 2008 20:26

Hoofdstuk 10

Dyrhona pakte één van de twee stokjes en zag dat die van haar de korte was. Ze vloekte binnensmonds. "Hij mag alleen wel eerst zijn haar is grondig wassen hoor," zei ze walgend.
Sofie grijnsde. "Arme Dyrhona toch... Jij gaat afzien, meisje. Moet ik onze voorraad tandpasta aanvullen?" vroeg ze liefjes, terwijl ze met haar ogen knipperde.
Dyrhona knikte. "Doe dat maar," zei ze. Ze was allang blij dat ze geen ruzie meer had.
Sofie grijnsde en stond recht. "Oh ja, by the way... Heb jij mijn toverstok gevonden?" vroeg Sofie, die nog steeds verbaasd was dat ze die niet meer had.
Dyrhona haalde haar schouders op. "Misschien nog op je bed?" vroeg ze. Ze grinnikte even.
Sofie dacht even na. "Oh ik weet het al!" riep ze plotseling uit. "Hij ligt nog op mijn nachtkastje..." Ze draaide met haar ogen.
Dyrhona grijnsde even. "Kan je niet wisselen?" vroeg ze smekend doelend op Sneep.
Sofie trok een wenkbrauw op. "Ik heb Pofni," ze grinnikte even, "al gehad hoor! Jij mag ook eens al het werk doen..." knipoogde ze.
Dyrhona zuchtte. Zelfs de naam Pofni kon haar niet opvrolijken. "Nou heb ík chocolade nodig," zei ze, ze deed het expres voor Sofie.
Sofie beet op haar onderlip. "Dyrhona! Nu dacht ik er eens niet aan," zuchtte ze gefrustreerd. "En als jij voor mijn ogen chocolade gaat zitten eten..." Sofie begon weer te denken aan hoe chocolade ook alweer proefde. "Oh, God," zuchtte ze, terwijl ze een hand in haar gezicht sloeg. "Auw," mompelde ze. 'Waarom moet ik ook alweer zo hard slaan?' dacht ze gefrustreerd.
Dyrhona grijnsde. "Ik moet toch even iemand pesten," zei ze grijnzend. "Nee hoor, ik hoef geen chocolade."
Sofie draaide met haar ogen. "Ga Sneep maar pesten, of vermaken, kies zelf maar," grijnsde Sofie terwijl ze recht stond en Dyrhona ook overeind trok.
Dyrhona zette puppy ogen op. "Mag ik morgen beginnen met hem versieren?" vroeg ze liefjes.
Sofie deed of ze erover dacht. "Maar, ohw, wacht eens even! We mogen de toekomst toch niet veranderen?" vroeg Sofie, breed grijnzend. Ze doelde op hun ruzie.
Dyrhona haalde haar schouders op. "Alsof ik ook echt daadwerkelijk iets wil met hém," zei ze verontwaardigd. "Maar oké als je erop staat, dan doe ik het wel niet." Ze vond het helemaal niet erg.
Sofie draaide met haar ogen. "Oh, zo typisch..." zuchtte ze gefrustreerd. "Nou, dan gaat onze grap niet door," zei ze simpel. Ze vond het eigenlijk wel spijtig. Maar wat moet, dat moet.
"De goden zijn goedgezind vandaag," zei Dyrhona lachend.
Sofie zuchtte. 'Ze meent het echt,' dacht ze gepikeerd. Ze ging op haar knieën zitten en vouwde haar handen. "Ah toe, Dyrhona. Zijn gezicht zal prijsloos zijn!" smeekte ze.
Dyrhona kreunde, maar wist dat Sofie niet op zou geven. "Oké dan," gaf ze schoorvoetend toe. "Alleen maar voor jou."
Sofie sprong blij overeind, net zoals een klein kind dat een snoepje van haar moeder gekregen had. "Dank je, dank je, dank je!" zei Sofie snel achter elkaar, terwijl ze Dyrhona knuffelde.
"Ja," zei Dyrhona mat, "ik kan helaas niet zeggen dat ik het graag doe."
Sofie grinnikte. "Oh, maar ik zal je dankbaar zijn," antwoordde Sofie menend. "Trouwens... Wanneer beginnen we ermee?" Sofie haakte haar arm in die van Dyrhona en wandelde richting het kasteel.
"Wat dacht je van nooit?" vroeg Dyrhona smekend. Ze zuchtte diep. "Zeg maar."
Sofie zuchtte en schudde haar hoofd. "Meid, het zal toch moeten gebeuren hoor," zei Sofie. "Wat dacht je van na het weekend? Dan laten we hem nu drie dagen met rust, zodat hij denkt dat hij veilig is..." Sofie grijnsde gemeen.
Dyrhona zuchtte. "Ik heb geen keus," zei ze en ze besloot van haar drie dagen te genieten. Kevin kwam geen enkele keer in haar op.

Toen maandag ochtend aan brak, donderde een meisje in de Griffoendor toren uit haar bed. "Ah, verdomme," mompelde Sofie, voordat ze voort sliep op de grond. Ze had het fut niet (en ook niet de zin) om op te staan en weer in haar bed te gaan liggen.
Dyrhona werd kreunend wakker. Hier had ze nog geen gelegenheid gehad de baas te spelen en telkens als ze het probeerde werd het afgekaapt door Lily. "Vandaag begint mijn dood, ik wil niet begraven worden maar gecremeerd," zei ze dramatisch.
Sofie die net terug in slaap was gesukkeld, stond zuchtend op van de grond. "Dramaqueen, alsjeblieft! Ik zal zoveel mogelijk helpen, overal waar ik kan oké?" stelde Sofie voor de zoveelste keer voor. Gapend wreef ze in haar ogen.
"Ja, iemand moet de dramaqueen zijn," zei Dyrhona. Ze ging uit haar bed en waste zich snel. Daarna pakte ze haar boekentas en wachtte ze even op Sofie.
Sofie liep traag naar de badkamer, met in haar armen haar schooluniform. Toen ze dacht dat ze klaar was, keek ze in de spiegel. Klaar om met haar, haar de strijd aan te gaan. Maar al snel kwam ze tot de conclusie dat haar sokken aan haar oren hingen en dat ze haar uniform binnenstebuiten aan had. Zuchtend deed ze haar kleding goed en liep ze weer de slaapzalen in. Ze pakte haar tas en niet veel later stond ze naast Dyrhona, klaar om te vertrekken, terwijl ze haar haar kamde.
Dyrhona keek zuchtend toe hoe Sofie haar haren aan het borstelen was. "We kunnen het ook niet doen," deed ze hoopvol een suggestie.
Sofie stopte met haar haren en keek Dyrhona flauw glimlachend aan. "Als jij het écht niet wilt, dan stoppen we er oftewel mee of ik doe het in jou plaats," zei ze, terwijl ze haar schouders op haalde. Om eerlijk te zijn had ze helemaal geen zin om 'the happy family' met Sneep spelen...
Dyrhona haalde haar schouders op. "Aan de ene kant zal zijn gezicht onbetaalbaar zijn, maar hij is zo afschuwelijk," zei ze zuchtend.
Sofie grijnsde nu. "Beeld je in dat het Blondie is," plaagde ze.
Dyrhona deed alsof ze moest kokhalzen. "Dat zal al helemaal niet helpen," zei ze walgend.
Sofie grinnikte. "Ga je het doen?" vroeg ze uiteindelijk serieus.
Dyrhona haalde haar schouders op. "Ik doe het wel, alleen moet je me er daarna nooit meer aan herinneren."
Sofie knikte. Ze vond het nogal begrijpelijk. "Lichten we Pofni in?" vroeg ze, terwijl ze op haar onderlip beet. "Ik bedenk me net... Hem hebben we ook al een tijdje niet meer 'verwent' hé..."
Dyrhona grinnikte. "Je vindt hem gewoon leuk," zei ze grijnzend.
Sofie deed net of ze een donderslag bij heldere hemel zag. "Ik en Pofni? Ja, droom maar lekker, schat," zei ze, terwijl ze Dyrhona zachtjes duwde. "Nee, even serieus, misschien moeten we eens voorraad gaan in slaan bij Zweinsveld?" Ze had echt zin in een uitstapje.
Dyrhona knikte. "Zaterdag mogen we er naar toe," zei ze instemmend. Ze had er ook zin in. Ze liepen de grote zaal in en ze wierp Sneep een glimlach toe. Waarom had ze ook het korte stokje gepakt. Waarom?
Sofie grijnsde toen ze Dyrhona al bezig zag. Breed glimlachend plofte ze aan tafel neer en schonk een beker pompoensap in. Toen ze naar de Zwadderich tafel keek, zag ze dat Sneep compleet in de war was en hoe Blondie een wenkbrauw op trok en naar haar terug keek. Vrolijk zwaaide Sofie naar hem.
Dyrhona ging tegenover Dyrhona zitten. Ze snoof even. "Het valt me op dat je niet doorzeurt over het feit dat Blondie nu vast en zeker jaloers is," zei ze nukkig.
"Nee, nu is hij gewoon nieuwsgierig..." Sofie glimlachte en smeerde een boterham. "Een beetje té," voegde ze eraan toe. Ach als Blondie Sneep waarschuwt zouden ze later wel met hem afrekenen.
Dyrhona grinnikte. "Wat word de volgende stap? Ik heb al naar hem geglimlacht," zei ze lachend, al bleef haar stem wel fluisterend.
Sofie haalde haar schouders op. "In ieder geval naar hem blijven glimlachen. En als je denkt dat hij kijkt, doen alsof je naar hem aan het staren was... Je weet wel, de gebruikelijke rotzooi," grijnsde Sofie.
Dyrhona grinnikte. "Oké dan," zei ze. Ze deed alsof ze dromerig keek. "Ziet dat er geloofwaardig uit?" vroeg ze.
Sofie lachte en knikte. "Sneepje gaat niet weten wat hem overkomt," zei ze half lachend.
Dyrhona glimlachte even flauw en pakte wat eten. Ze voelde zich niet al te goed, maar ze gaf de grap van haar en Sofie de schuld ervan.
Sofie wou net beginnen aan haar tweede koffiekoek, die de nakomer was van drie boterhammen en drie sandwiches, toen Harry binnen kwam. Ze grijnsde gemeen. Na een paar zwiepjes met haar stok, die ze snel uit haar jaszak had gehaald. Was Harry's Griffoendor uniform verandert in eentje van Zwadderich. Snel stopte ze haar stok weg, als Harry langs hen kwam.
Dyrhona keek grinnikend toe hoe Harry nietsvermoedend bij zijn vader en de rest ging zitten.
Als Sofie zag dat Harry naar zijn uniform keek en daarna woedend recht sprong, hield ze het bijna niet meer. Toen Harry een luide "HERENTS!" liet ontsnappen, barstte ze in lachen uit.
Dyrhona viel bijna van haar stoel af toen ze de reactie van Harry zag. Toen ze Sneep zag kijken knipoogde ze even en wende daarna snel haar gezicht af zodat hij haar niet zou zien lachen.
"Ja?" vroeg Sofie nonchalant, alsof er helemaal niets aan de hand was.
Harry keek haar woedend aan. "Vind je het grappig om mij in een Zwadderich gewaad te zetten?" vroeg hij kwaad schreeuwend. "Hou voortaan doe grapjes voor je! Ik dacht dat je eindelijk veranderd was, maar dat was dus ijdele hoop." Boos draaide hij zich om en liep weg.
Sofie bleef even versuft achter, voordat ze in lachen uitbarstte. "Potter is en blijft hilarisch," grinnikte ze. "Dus, ik was verander hé?" Sofie was diep verzonken in haar gedachten.
Dyrhona knikte. "Nou ja, je deed anders tegen Pot- Pofni. Je was bijna vriendelijk," zei ze.
Sofie keek Dyrhona vreemd aan. "Echt?" vroeg ze verbaasd. Ze haalde haar schouders op. "Daar gaat dan, dus verandering in komen," glimlachte ze. "Ben je bijna klaar? Straks zijn we te laat bij die ouwe Slak." Sofie stond op en wachtte op Dyrhona.
Dyrhona zuchtte. "Dan zeker weer aanhoren, dat ik echt een keer naar zijn feestje moet komen zeker?" vroeg ze verveeld.
Sofie zuchtte ook. "We kunnen ook spijbelen... Ik vraag me af hoe het nu in het meer is," zei ze, terwijl ze door een raam naar buiten keek.
Dyrhona grinnikte. "Je wilt gewoon je haar weer verven," zei ze, "trouwens, dan moeten we weer opnieuw kennis maken en de leraren houden ons nu extra in de gaten omdat we nieuw zijn."
Sofie zuchtte en zette haar armen over elkaar. "Maar ik wil écht gaan! Ik mis het meer," zei ze op een zeurderige toon.
Dyrhona haalde haar schouders op. "Je kan zoveel willen, maar niet alles gebeurd daadwerkelijk," zei ze en ze pakte haar boekentas klaar om naar toverdranken te gaan.
Sofie draaide met haar ogen. "Oké, kom je dan?" zuchtte ze, terwijl ze ongeduldig stond te wachten.
Dyrhona liep verveeld de klas in en ging achterin zitten. Aan het tafeltje naast haar was Sneep gaan zitten. Ze glimlachte weer naar hem toe.
Sofie grijnsde toen ze Dyrhona in de buurt van Sneep zag gaan zitten. Ze had geen zin om haar vrienden te zien flirten, dus ging ze ergens in het midden van het klaslokaal zitten. Terwijl ze af en toe eens naar achteren keek om te kijken waar Dyrhona mee bezig was. Het werd Sofie al snel duidelijk dat ze nu tijd genoeg had om het hele dossier van Sirius Zwarts door te lezen.
Dyrhona knipoogde even naar Sneep toe en deed alsof ze moeite had met de stukjes recht te snijden. Als het plannetje goed verliep zou Sneep nog is aanbieden haar te helpen.
Sofie was meer bezig in het dossier dan in haar boek waar de werkwijze stond. "Een halve Sirius erbij, drie keer met de klok meeroeren. Een druppel vuurwerk erbij, een keer tegen de klok in roeren." mompelde Sofie, die zich op beide dingen concentreerde. Toen haar ketel ontplofte en ze helemaal zwart zag, slaakte ze een zachte; "help?!".
Severus maakte een sprongetje toen er in het klaslokaal een ketel ontplofte. Hij schudde zijn hoofd afkeurend, toen hij zag dat het de nieuwe Griffoendor was. Ze kreeg ferm onder haar voeten van Slakhoorn, toen hij naast zich keek, merkte hij dat die ketel ook bijna op ontploffen stond. "Nee! Niet zo!" siste hij geschrokken, terwijl hij naar Dyrhona toe liep. "Je moet twee keer tegen de klok in, niet mee en je ingrediënten zijn niet goed gesneden," zuchtte hij. Terwijl hij mopperde dat hij ook niet graag onder het roet zou zitten, begon hij het voor te doen.
Dyrhona glimlachte even naar Sneep toe. "Dank je wel," zei ze flirterig, "jij bent vast heel erg goed in toverdranken. Misschien dat je mij een keer bijles kan geven?"
Sneep trok een wenkbrauw op. "Voor bijlessen moet je bij Slakhoorn zijn," zei hij droogjes.
Dyrhona zuchtte. "Tuurlijk, alsof ik bijles ga vragen bij een leraar, hoe diep kan je dan zinken," zei ze nukkig.
Sneep draaide met zijn ogen. 'Dieper als die Kerents of hoe ze ook heette in ieder geval niet,' dacht Sneep verveeld. "Wel misschien moet je het eens aan die vriend van jullie vragen..." Hij knikte met zijn hoofd naar Pofni en ging weer naar zijn eigen tafel. Maar toen ook Pofni's ketel ontplofte haalde Sneep een hand door zijn vettige slierten, die men zijn haar noemde. "Of niet..." zuchtte hij.
Dyrhona keek Harry even aan. Ze keek Sneep even flirterig aan, ze zou hem krijgen, zelfs blondie was niet zo irritant. Wacht, blondie. Hij zou vast met blondie hebben gepraat. "Even wachten," zei ze. Ze liep naar Blondie toe en ging voor hem staan. "Wat heb je nou weer verteld over mij en Sofie?" vroeg ze boos.
Draco haalde zijn armen omhoog als teken van zijn onschuld. "Helemaal niets," zei hij op een hoog piepstemmetje.
Dyrhona keek hem woedend aan. "Dat heb je wel. Vertel op," zei ze kwaad.
Draco keek haar verontwaardigt aan. "Ik heb juist niets gedaan! Behalve blijven ademen misschien! En als ik dan toch iets heb gezegd, zou ik het zeker niet zeggen tegen zo'n bloedverradertje van een Griffoendor," sneerde hij.
Dyrhona keek hem verbaasd aan en ze voelde haar handen kloppen. "NOU MOET JE IS GOED LUISTEREN! IK WIL NIET IN GRIFFOENDOR ZITTEN, IK BEN ZWADDERICH IN HART EN ZIEL. DIE SORTEERHOED IS DEMENT. DURF MIJ NOG IS EEN BLOEDVERRADER TE NOEMEN EN JE GAAT ERAAN!" Het was geen goed idee Dyrhona een bloedverrader te noemen, in de verste verte niet.
"DE SORTEERHOED DEELT JE IN VOLGENS JE KWALITEITEN! BLIJKBAAR IS ZWADDERICH ER GEEN MEER VAN, ZOWEL NIET VAN JOU ALS VAN DIE KATTEKOP DAAR!" riep hij op een razende toon, terwijl hij met zijn hoofd naar Sofie knikte. De hele klas luisterde naar de ruzie.
Sofie kwam woedend en met getrokken toverstok op hem af. "JIJ. MEEKOMEN. NU. DOOD." was het enigste wat ze zei. Draco keek haar alleen maar schamper aan.
Dyrhona keek ook kwaad toe. Toen blondie niet meteen meekwam pakte ze zijn gewaad beet en trok hem ruw mee. Ze keek de klas even kil aan en die gingen snel weer verder. Op de grond liet ze blondie vallen. "Hoe bedoel je, we zijn geen Zwadderich kwaliteiten meer?" vroeg ze woest, "niemand is sluwer dan Sofie en mij."
Sofie zag rood van woede. "Hoe durf jij jezelf een echte zwadderaar noemen MALFIDUS?! JE BENT ZELFS BANG VAN TWEE MEISJES!" riep Sofie woest. Ze drukte haar toverstok onder zijn neus.
Draco keek gewoon schamper terug. Hij had wel gemerkt dat hij een fout had gemaakt, maar weigerde die terug goed te maken. "Blijkbaar vindt de sorteerhoed jullie geen Zwadderich meer waardig. Jullie ZIJN bloedverraders en of je Sneep nu kan versieren of niet, het zal niets veranderen zowel niet hier als in de toekomst!" sneerde hij. Hij stond recht en duwde de toverstok van zijn keel af.
Dyrhona zette kwaad haar voet op zijn borst. "Bloedverraders?! Blondie, heb je wel is naar jezelf gekeken? Jou familie geeft ons soort een slechte naam! Je vader is de grootste nul die ik ooit ontmoet heb en ik vraag me serieus af of je moeder al is haar hersens gevonden heeft. Noem mij dus geen bloedverrader want mijn ouders vechten tenminste niet mét jeweetwel. Als die dan ook daadwerkelijk terug gekeerd is. Vertel is, jij kan het weten. Is het waar?"
Sofie begint te lachen.
"Ik vertel jullie SOORT helemaal niets... Jullie gaan om met Potter! Jij hebt hem zelfs een gewaad van Zwadderich gegeven. Zo'n achterlijke aap, de jongen-die-maar-niet-wou-sterven," zei Draco sarcastisch.
Sofie werd woedend, zo woedend dat ze hem zelfs een klap in zijn gezicht gaf. Waarvoor ze dat deed, wist ze zelf niet. Maar over hoe hij over Pofni praatte maakte haar woedend.
Dyrhona gaf hem nog een klap toe. "Ik zou maar oppassen," siste ze, "degene die mij ooit ongestraft een bloedverrader heeft genoemd moet nog geboren worden." Ze pakte haar toverstok en grijnsde gemeen. "Nog een dagje rat?"
Draco greep pijnlijk naar zijn wang. "En er dan zo lelijk uit zien als jullie? Nee, ik pas," siste hij, voordat hij het klaslokaal weer binnen stapt. "Weet je, Herents. Dat je zelfs voor een Griffoendor op komt, maakt je ook een Griffoendor. Je bent geen Zwadderaar meer." brult hij door het hele klaslokaal. Iedereen keek nu naar Sofie.
Sofie stapte een stap achteruit. Ze schudde haar hoofd. Ze wist dat Draco gelijk had, maar in plaats er daarom verdrietig over te zijn pakte ze zijn kraag vast. "Ik heb tenminste iemand om voor op te komen!" brulde ze in zijn oor.
Dyrhona keek Sofie verbaasd aan. "Sofie, wat zeg je nou?" vroeg ze verbaasd. Sofie had altijd volgehouden Pofni te haten en nu, nu ineens is het veranderd.
Sofie haalde haar schouders op en liep nietszeggend naar haar bank, pakte haar tas in, pakte het dossier van Sirius, ze toverde haar ketel leeg en liep nog steeds nietszeggend het lokaal uit. Ze was in de war.
Draco grijnsde zelfvoldaan.
Dyrhona haalde haar schouders op. Besloot niet boos te zijn op Sofie maar op blondie. Door zijn schuld was ze achter die achterlijke informatie gekomen. 'Zolang ik maar weet dat Zwadderich mijn thuis is,' dacht ze woedend toen ze ging zitten.

's Avonds kwam Sofie pas weer terug. Nietszeggend zat ze aan de tafel van Griffoendor. Nadenkend over de woorden van Blondie. Misschien was het wel waar... Misschien was ze wel meer een Griffoendor als een Zwadderaar... Ze schudde wild haar hoofd. Hoe kon ze er zelfs nog maar over nadenken?
Dyrhona was blij dat Sofie er weer was. "Waar was je nou?" vroeg ze bezorgd. Ze zag Blondie triomfantelijk glimlachen en Dyrhona onderdrukte de dreiging hem uit te gaan schelden. Ze zou zich niet verlagen tot zijn niveau.
Sofie keek verstoord op. "Het meer," antwoordde ze zacht. Ze was volledig in de war. Misschien had ze helemaal niet voor Potter moeten opkomen... Misschien hoorde ze hier helemaal niet te zitten... "Wat denk jij?" vroeg ze nog zachter, doelend op wat Malfidus had geroepen. "Moeten we normaal niet in Zwadderich zijn terecht gekomen?" Het zat Sofie echt niet lekker.
Dyrhona haalde haar schouders op. Ze wist het niet. Als ze nou op de een of andere manier bij de sorteerhoed kon komen dan zou ze misschien wel antwoord krijgen. "We moeten naar de sorteerhoed," zei ze beslist.
Sofie schudde haar hoofd. "Je weet wat dat stuk vod zegt..." ze maakte met haar hand een soort mond, "ik maak nooit fouten en kom nooit op mijn beslissingen terug... Blablabla..."
Dyrhona schudde haar hoofd. "Behalve dan als hij ons in een hele andere afdeling zet," zei ze koppig, "we moeten het vertellen aan de hoed en dan moet hij zijn oordeel maar geven."
Sofie zuchtte. "Misschien... Maar geven we dan niet toe aan Malfidus dat we twijfelen?"
James plofte samen met Sirius, naast het tweetal neer. "Wat bedoelde dat blond geval daar," hij knikte met zijn hoofd naar Malfidus, "met dat Herents niet meer in Zwadderich thuis hoort? Jij zit toch in Griffoendor?!" Aan zijn stem kon je duidelijk horen dat hij verward was.
Sofie forceerde een grijns. "Blondie denkt dat ik en Dyrhona ooit in Zwadderich hebben gezeten... Een compleet maf idee dus," loog ze zonder moeite. Ze knikte heftig.
Dyrhona grinnikte even. "We wilden blondie in de waan laten in de hoop dat hij zichzelf nog is voor schut zou zetten," voegde Dyrhona er zonder moeite aan toe. Ze draaide zich ineens geïnteresseerd naar de twee jongens toe. "Zeg hebben jullie niet enig idee hoe Sofie en ik bij professor Perkamentus' kantoor kunnen binnendringen?"
James begon breed te grijnzen. "Wat zou je in Perkamentus' kantoor moeten doen dan?" vroeg hij nieuwsgierig.
"Oh jeweetwel... Een beetje de koppelaarsters spelen... Perkamentus en Stronk zouden een geweldig koppel zijn, denk je niet?" vroeg Sofie, haar hoofd schuin houdend.
Dyrhona grinnikte. "Heb je een idee of niet?" vroeg ze meteen ter zake.
"Natuurlijk... De vraag is alleen op welke manier je er binnen wilt geraken... Wegens straf of gewoon sluipen?" Hij keek naar Sirius, die de hele tijd er maar stilletjes bij zat.
Sirius knikte, daar had zijn beste vriend een punt. "Voor straf is het makkelijker," stemde hij toe.
Dyrhona zuchtte. "Binnensluipen natuurlijk, dat jullie nou graag straf hebben," zei ze een klein beetje geïrriteerd.
Sofie grinnikte. Aan hun strafblad te zien, was dat wel te verwachtten... "Doe toch maar binnensluipen... We kennen geen andere briljante geesten zoals jullie," slijmde ze, in de hoop dat ze zouden helpen.
James keek haar raar aan. "Briljant, oké... Maar geesten? Jezus..." zei hij zuchtend.
Dyrhona zuchtte. "Ik dacht nog wel jullie slimmer waren dan jullie eruit zien, ze wilt slijmen," zei Dyrhona bevestigend.
"Pardon! Zien wij er dan dom uit?" vroeg Sirius beledigend. Hij zag aan het gezicht van Dyrhona dat ze 'ja' wilde gaan zeggen. "Laat maar zitten, ik wil het antwoord niet eens weten."
Sofie lachte. "Zeker dat jullie geen Huffelpuffers zijn?" vroeg ze grinnikend. "Maar gaan jullie ons nu nog helpen of niet? Ik wil het liefst vandaag nog naar het kantoor van Perkamentus zodat ik aan de hoed kan vragen..." Sofie stopte met praten.
James keek haar nieuwsgierig aan. "Ja?" vroeg hij glimlachend.
"Wanneer ik mijn chocolade weer terug krijg... Ik kan echt niet zonder... Deze dagen zijn als een hel voor me," veranderde Sofie het onderwerp.
Dyrhona knikte. "De hoed heeft haar het als advies gegeven," verzon ze snel. Al voelde ze dat het zweet op haar rug verscheen.
Sirius wisselde een blik met James dat hij er niks van geloofde. "Natuurlijk helpen we jullie," zei hij vrolijk.
James knikte instemmend. "Wij zijn niet voor niets wandelende kaarten van Zweinstein..." zei hij, schouderophalend.
Sofie stond op. "Wel, bij deze dank ik de kaarten van Zweinstein," zei ze, voordat ze een overdreven diepe buiging maakte.
"Je dankt wie?" vroeg een verwarde stem achter hen.
Dyrhona draaide zich om en zag daar blondie staan. "Wát gaat jou dat wat aan?" vroeg ze minachtend, "ga in het vervolg lekker de kont kussen van hij die ik in dit gezelschap niet zal noemen."
Draco keek haar kwaad aan. "Tja, alleen een Zwadderaar kan dat hé," zei hij, hen op hun gevoelige plek rakend.
Sofie stond kwaad op. "WAAROM GA JE NIET EEN EIND FIETSEN, MALFIDUS?!" riep ze door de hele zaal, vergetend dat ze hem zo niet mocht noemen. "GA LEKKER JE EIGEN MOEDER OPVRIJEN OFZO!" Ze was totaal buiten haar zinnen.
Dyrhona stond ook op. "Loop toch naar hel, dat is je ware thuis," siste ze. Ze voelde haar bloed koken van woede.
Draco grijnsde. "Dát is iedere Zwadderaar zijn thuis. Behalve die van jullie. Vooral die van haar!" Hij knikte met zijn hoofd naar Sofie.
Sofie was rood van woede. Ze sloeg hem hard in het gezicht. "IS ER IETS JE NIET DUIDELIJK GENOEG, BLONDIE?! OF WIL JE NOG EEN DAGJE OP DE BODEM VAN HET MEER DOORBRENGEN?" riep ze gefrustreerd.
Dyrhona deed ook dreigende stappen richting blondie. "Een dagje rat kan ook geregeld worden. Weet je het kan me niks schelen eigenlijk dat ik niet in Zwadderich zit, ver bij jóu uit de buurt. Heb je nooit gehoord van een douche?" vroeg Dyrhona. Ze deed alsof ze een vieze lucht wilde buitensluiten door haar neus dicht te knijpen. Het tegendeel was echter waar, het kon haar wél wat schelen waarom ze niet in Zwadderich zat maar niet voor blondie.
Draco keek haar venijnig aan. "Ik heb wel al van een douche gehoord. Jij blijkbaar niet, want ik ruik hier de stank van modderbloedjes en Potters," zei hij venijnig.
Sofie voelde haar bloed koken op meer als duizend graden. "Als je zo verder doet Malfidus ga ik je echt vermoorden!" riep ze kalmer dan ze zich in werkelijkheid voelde.
Dyrhona trapte blondie in zijn je-weet-wel-wat en daarna keek ze hem kwaad aan. "Als jij me ooit nog durft te beschuldigen van modderbloedstank, dan zal je dat berouwen," zei ze ziedend. Nee, met Dyrhona was deze keer niet de spot mee te bedrijven. Ze wist al precies wát ze dan zou doen.
Sofie keek ziedend naar Malfidus. Ze deed haar mond open om iets te brullen, maar sloot hem weer.
"Wat ga jij dan doen, een mislukte imitatie van een bakvis net zoals Herents. Of ga je me door dezelfde marteling laten gaan als Pofni heeft door moeten staan of wat? Want dan sta ik echt te trillen op mijn benen." spotte hij.
Sofie sleurde hem woedend de grote zaal uit. Terwijl ze hem luidkeels vervloekte. Heel de zaal kon meeluisteren. De leraren waren te verbaasd om iets anders te doen dan te luisteren. Na een tijdje kwam Sofie weer statig de Grote Zaal binnenlopen. Haar gezicht was verbeten van de woede. Een eerstejaars keek haar raar aan. "Had jij ook wat, misschien?" vroeg ze kwaad aan het kleintje, voordat ze weer op haar plaats ging zitten.
Dyrhona grijnsde. "Volgens mij hoef ik me hier niet meer af te vragen wat er gebeurd is. Ik wil liever niet medeplichtig zijn," zei ze. Daarna keerde ze zich weer tot James en Sirius. "Dus we hebben een deal?"
Sofie keek kwaad voor zich uit. "Gelijk heb je," bromde ze.
James negeerde de brombeer en keek van Dyrhona naar Sofie en weer terug. "Alleen als we erbij mogen blijven," zei hij serieus. Hij wilde maar al te graag weten wat die twee van plan waren.
Dyrhona schudde met haar hoofd. "Nee," zei ze beslist, "dit is iets tussen Sofie en mij zonder onbevoegde erbij." Duidelijk zat.
James keek vragend naar Sirius.
Sofie was het lange wachten beu. Ze stond op en liep naar Sirius toe en fluisterde iets in zijn oor. Ze knipoogde naar Dyrhona.
Dyrhona grinnikte en zag Sirius gretig met zijn hoofd knikken. Oké ze kon al wel raden wat! Niet dat Sofie het erg zou vinden als Dyrhona's gedachte waarheid waren. "We hebben een deal," hoorde ze Sirius zeggen.
Breed grijnzend keek Sofie Dyrhona aan. "Twijfels over mijn onderhandelingskwaliteiten?" vroeg ze fluisterend aan Dyrhona.
James keek even verontwaardigt. "Sluipvoet!" zei hij hoofdschuddend.
Dyrhona schudde haar hoofd. "Twijfels aan jou?" vroeg ze verontwaardigd, "altijd."
"Gaffel," zei Sirius terug.
"Nou bedankt," zei Sofie, die haar neus in de lucht stak.
"Je bent niet normaal," grinnikte James.
"Maar willen jullie ons nu uitleggen hoe we er komen?" vroeg Sofie zacht.
Dyrhona knikte. "Tell us all," zei ze lachend. Ze zag Sirius twijfelen of hij het zou zeggen of James.
"Gaffel aan jou de eer," zei hij, duidelijk makend dat hij de knoop had door gehakt.
James knikte. "Jullie weten Perkamentus' kantoor zijn hé," fluisterde hij, zonder op antwoord te wachten ging hij verder. "Wij zijn erachter gekomen dat naast de linkse waterspuwer een geheime gang ligt. Je moet gewoon drie keer over het beeld aaien. Zo kom je in het kantoor van Perkie. Volgens mij hebben ze die gang er gezet, voor het geval dat het schoolhoofd het wachtwoord vergeten was... Het
enige probleem is dat je er alleen binnen kan als het schoolhoofd er zelf niet is," besloot hij zijn uitleg.
Sofie grijnsde.
"Sofie en ik zorgen wel voor de afleiding," zei Dyrhona vrolijk. Het was altijd leuk om blondie voor paal te zetten. Het groots uitpakken was nog leuker. Hoe kon ze hem nou het beste voor paal zetten voor de hele school?
Sofie dacht ook na. "Al zijn kleren roze verven hebben we al eens gedaan... Hem bont en blauw geslagen heb ik zonet gedaan... Euhm... Het meer heeft ook al een bezoekje van hem gekregen... Ik dacht aan een adamskostuum? En natuurlijk zonnebrillen zodat we niets zien... Ik wil dus géén nachtmerries, Dyrhona..." zuchtte Sophie fluisterend.
Dyrhona grijnsde. "We zullen dan niet eens in de buurt zijn," zei ze grijnzend. "Pakken we hem zometeen of pakken we hem vanmiddag? Vanmiddag hebben we meer tijd."
Sofie knikte. "Vanmiddag heeft hij dan ook al een paar uurtjes vrijaf gehad... Eigenlijk worden we mild, Dyrhona," zuchtte ze.
Dyrhona deed alsof ze geschokt was. "Dat mag echt niet gebeuren! Ik hou wel van een uitdaging, straks dus," zei ze beslist.
Sofie zuchtte. "Straks dus..." zuchtte ze gemaakt. Ze zag Zwarts vragend naar haar kijken. "Ohw, dat komt straks," zei ze grijnzend. Ze doelde op wat ze in zijn oor gefluisterd had. "Nadat ik chocolade heb gekregen..." zei ze dwingend tegen Dyrhona.
Dyrhona schudde haar hoofd. "Je bent nou al zo ver gekomen dat gaan we toch niet verpesten?" vroeg ze.
Sofie keek haar verontwaardigt aan. "Alsof ik een keuze had... Domme weddenschap ook! Ik wist dat ik die nooit had moeten afsluiten," zuchtte ze, terwijl ze kwaad naar haar bord keek. "Ja, het is jouw schuld, ja," sprak ze er kwaad tegen.
"Ja bord het is allemaal jou schuld," zei Dyrhona lachend. Daarna viel ze van haar stoel af. "Dat was het minder prettige deel dus."
Sofie glimlachte schaapachtig. Ze zag hoe Dyrhona af haar stoel viel. "Ja, stoel hoe durf je Dyrhona te laten vallen? Straks schenk ik je aan Blondie... En geloof me dat is niet zo'n pretje hoor," preekte ze, tegen de poten van de stoel.
"Bedenk is wat een horror," zei Dyrhona gruwelend. Ze zag dat Sirius en James een blik wisselde. "Ja ik ben er trots op dat ik gek ben."
"Jullie zijn nog erger dan ons, Gaffel daar moeten we is wat aan gaan doen," zei Sirius.
Sofie keek hen raar aan en hielp Dyrhona overeind, die nog steeds op de grond lag. "We kunnen Blondie ook de Grote Zaal laten kuisen met zijn tandenborstel..." grijnsde ze gemeen.
James knikte. "Ja, daar moeten we inderdaad iets aan doen," grijnsde hij.
"En hoe willen jullie dat doen? Ruzie maken met het pompoensap omdat hij oranje ziet?" vroeg Sofie grijnzend.
Dyrhona keek Sofie verontwaardigd aan. "Dat wilde ik net gaan doen," zei ze zeurend. Ze keek de pompoensap aan en deed haar mond open en daarna weer dicht. "Nou is het niet meer leuk." Ze keek daarna naar het brood toe maar Sirius was haar al voor.
"Broodje daar, het is verboden om granen op je te hebben hoor. Haal ze eraf, onmiddellijk!" schreeuwde hij. Dyrhona begon weer te proesten en al snel lag ze te rollen op de grond van het lachen. "Nou overtroef je me weer!"
Sofie grinnikte en legde haar hand voor haar mond. "O mijn God! Sirius!" grinnikte ze.
James keek zijn beste vriend grijnzend aan. Met zijn stok onder tafel tovert hij de granen van het broodje weg.
Sofie keek verbaasd naar het broodje. De granen waren weg! Sofie knipperde met haar ogen. Ze pakte het bord op en keek eronder, maar daar waren dus ook geen granen of iets anders dat verdacht was.

jilly-ann · Geplaatst: Zo Jan 06, 2008 14:18

Hoofdstuk 11

Dyrhona stond klaar. Zometeen zou blondie uit de grote zaal komen en dan zou ze hem opwachten. Ze keek naast zichzelf waar ze zichzelf gereflecteerd had in licht. Kwam Natuurkunde die ze voor Zweinstein had nog is ergens van pas. Normaal zou het maanden duren eer het gemaakt was maar met een simpele toverspreuk al niet meer. Ze stak haar duim op naar Sofie die aan de overkant stond. Blondie kwam naar buiten toe.
Sofie grijnsde en knikte met haar hoofd naar de deur (waar Blondie net buiten kwam), terwijl ze deed alsof ze met die hologram van Dyrhona praatte. "Hoi, Blondie," zei ze gemaakt vrolijk.
Draco negeerde haar en liep statig verder. Echt niet dat hij met een bloedverrader zou gaan praten. Het verbaasde hem dat Dyrhona niets zei. Maar toen hij weer voor zich keek, stond Dyrhona pal voor zijn neus.
Dyrhona grijnsde. "Ik heb geleerd te verdwijnselen," zei ze nonchalant. Daarna keek ze hem uitdagend aan. "Volgens mij hebben we ook nog een appeltje met je te schillen niet waar Sofie?"
Draco schudde zijn hoofd. "Je kan niet verdwijnselen op Zweinstein, kip! En trouwens laat mij erdoor, ik heb afgesproken." siste hij kil.
Sofie lachte. "Yeah right, met je eigen moedertje zeker?" sneerde ze. "Zo heeft je vader haar waarschijnlijk ook gekregen. Tien galjoenen en ze was verkocht. Trouwens jij blijft mooi hier." Ze trok haar toverstok en hield die pal onder zijn neus.
Dyrhona lachte hol. "Heb je dan nu eindelijk na vijf jaar door dat je niet kan verdwijnselen in Zweinstein? Bravo blondie," zei ze terwijl ze lam met haar handen klapte. "Afspreken doe je maar een andere keer, want Sofie en ik houden er niet van als je over ons roddelt. Niemand houd ervan, nietwaar?"
Draco keek haar kil aan. Terwijl hij de stok van Sofie negeerde en weg duwde. "Als er iemand over jullie roddelt, zal het hoogstwaarschijnlijk wel waar zijn," zei hij kil. "Trouwens wie heeft er nu zin om te roddelen over bloedverraders? Niemand houd ervan, nietwaar?" aapte hij haar na.
Sofie draaide met haar ogen en draaide hem om, zodat hij nu haar aan keek. "We weten het ondertussen wel hoor."
Ze hield een hand naast haar oor en liet haar vingers op en neer bewegen terwijl ze op een hoog stemmetje Draco na aapte: 'Jullie zijn bloedverraders, geen Zwadderaar waardig meer... Oh help niet doen, straks doe ik het in mijn broek'." Ze keek hem venijnig aan.
Dyrhona schudde haar hoofd. "Dit is het meer: 'O Help Korzel, Kwast waar zijn jullie. Jullie moeten me beschermen want ik kan niet tegen twee meiden op en dan is heel mijn reputatie naar de knoppen'. Raad eens blondie het was een grote fout om ook maar één stap in Zweinstein te zetten. Nu zetten we je dat betaald," zei ze woedend. Ze wist niet wat er gebeurde maar een warm gevoel verspreidde zich in haar lichaam en toen ze naar de trapleuning keek ontplofte die. Daarna keek ze angstig naar Sofie. Wat moesten ze nóu doen?
Sofie schudde haar hoofd. "De mijne was beter," grijnsde ze. Als Dyrhona een trapleuning laat ontploffen, springt Sofie een gat in de lucht, voordat ze hem weer maakte. "Dyrhona denk aan... Euhm... alles behalve Blondie," zei ze uiteindelijk zacht.
Draco grijnsde triomfantelijk. Ze hadden de situatie niet meer in de hand...
Draco bleef buiten verschrikt hangen, terwijl hij kwaad achter hen riep.
"Geen tandenborstel dus," zuchtte Sofie spijtig. Ze liep grinnikend richting het kantoor van Perkamentus. "Welk beeld was het ook al weer?" vroeg ze, terwijl ze haar hoofd schuin hield.
"De linkse waterspuwer," zei Dyrhona. Ze liep er stilletjes naar toe en net toen ze erop wilde aaien zag ze professor Perkamentus zijn kantoor uitkomen. "Euhm... ik wilde net gaan vertellen dat blondie, ik bedoel -hoe hadden we hem ook alweer genoemd -o ja ik bedoel Huno staat buiten in zijn nakie de hoela te dansen," zei Dyrhona onschuldig glimlachen. Ze maakte snel een onopvallende beweging met haar toverstaf.
"Dat is niet al te best dan toch dames?" vroeg professor Perkamentus. Dyrhona schudde haar hoofd, alsof ze het niet kon geloven. "Lopen jullie mee om het aan te wijzen?"
"Met alle respect hoor meneer maar sommige dingen van Huno hoef ik niet te zien," zei ze verontschuldigend.
Sofie glimlachte met een engelen gezichtje. "Professor, ik voelde me al niet zo goed en ik wou naar de ziekenzaal gaan. Dus het spijt me echt, dat ik niet mee kan gaan," zei ze zich duizendmaal verontschuldigend.
Professor Perkamentus schudde zijn hoofd. "Geeft niet, geeft niet. Zorg maar dat u snel bij madame Plijster terecht kan, jongedame," zei hij met twinkelende oogjes.
Sofie knikte en deed alsof ze terug liep naar de tweede verdieping, maar zodra Perkamentus de hoek om was liep ze terug naar Dyrhona. Ze glimlachte breed.
Dyrhona liep weer naar het beeld toe en aaide drie keer over zijn hoofd. Even leek het erop alsof Sirius en James gelogen hadden maar ineens zakte het beeld en kwam er een ruimte vrij die naar boven liep. Het was erg donker en Dyrhona voelde aan de muur welke kant ze opmoest. Daarna kwam ze in een vreemde kamer met allerlei spullen erin, maar het belangrijkste. De hoed, hij stond gewoon op zijn krukje. Dyrhona liep naar de hoed toe en keek hem twijfelend aan. Daarna tikte ze erop. "Sorry dat ik stoor maar we hebben een vraagje," zei ze verontschuldigd.
De hoed keek hen schamper aan. "Het kan toch nog geen tijd zijn?" zei hij op een zangerige toon.
Sofie schudde haar hoofd. "Sorry, maar nee... Het is inderdaad nog geen tijd. We vroegen ons af, of u zich niet had vergist," begon Sofie voorzichtig. Ze keek naar Dyrhona of ze het verhaal moest vertellen of niet. 'Ach wat boeit het ook?' dacht ze venijnig. "Want ziet u, wij komen uit een andere tijd en daar heeft u ons ingedeeld in Zwadderich," zei Sofie. Ze keek geschrokken achterom als er een schaal op de grond viel. Ze keek naar Dyrhona die er ver vandaan stond. "Was jij dat?" vroeg ze verbaasd.
Dyrhona schudde haar hoofd. "Wie is daar?" vroeg ze en ze keek snel naar achteren.
Sofie schonk er geen aandacht meer aan en keek weer naar de hoed. "Meiden, het spijt me zeer, maar ik kom nooit op mijn beslissingen terug. Ik deel jullie in volgens jullie karakter en vaardigheden, blijkbaar zijn jullie nu meer Griffoendor dan Zwadderich." Sofie keek de hoed aan alsof hij net had verteld dat Elvis nog leefde.
"Echt geweldig!" riep ze dramatisch uit, terwijl ze haar armen in de lucht gooide.
Dyrhona dacht even na. "Het komt er dus op neer dat toen Sofie en ik in het eerste jaar op school kwamen minder gevoelig waren dan nu. Griffoendoren zijn namelijk naast moedig ook nog trouw. Zwadderich daarin tegen is sluw en denkt alleen aan zichzelf. Dat is toch wat je duidelijk probeert te maken?"
De hoed opende zijn scheur weer, maar Sofie wou het al niet meer horen. Ze wist al precies wat dat oude vod ging antwoorden. "Daarom nog niet bepaald gevoelig... Misschien één van jullie beiden..." De hoed stopte even en Sofie zuchtte. "Jullie zijn vooral trouw aan elkaar geworden en dat hadden jullie in je eerste jaar niet. Jullie zouden nu voor elkaar opkomen."
Dyrhona keek verontwaardigd naar de hoed. "Sofie heeft duidelijk gevoelens maar ik heb ze ook," zei ze beledigd.
De hoed opende zijn scheur weer. "Had ik gezegd dat jij er geen had?" vroeg hij al even verontwaardigt. Sofie toverde een pakje Dreuzelpopcorn en zette zich erbij neer, terwijl ze van de één naar de ander keek. "Chocolade had beter gesmaakt," zei ze luidop nadenkend.
"Wat wil je er dan mee zeggen?" vroeg ze verbaasd. "Wat wil dat 'misschien één van jullie beiden' dan zeggen?"
"Dát," begon de hoed traag, "wil zeggen dat de één voorliefde voor iemand heeft gekregen, die dat helemaal niet verwachtte, maar daarom is de ander nog niet minder gevoelig..."
Sofie stopte haar hoofd in de popcorn. "Ik heb geen VOORLIEFDE voor iemand anders gekregen!" gilde ze, vanuit haar doos..
Dyrhona draaide zich grinnikend om. "Ach kom op Sofie je mag best verliefd zijn op Pofni. Ik bedoel hij is best wel oké," zei ze, "soms."
Toen ging ineens de deur open en professor Perkamentus kwam naar binnen toe. Snel stond Dyrhona op. "We wilden net gaan," zei ze haastig. Perkamentus gebaarde haar te zitten.
"Wat een onverwacht bezoek," zei hij. Dyrhona kleurde een beetje rood. Daar zag ze Harry en blondie ook al binnen komen.
Sofie stak verschrikt haar hoofd weer in de doos met popcorn. Professor Perkamentus schudde zijn hoofd en haalde haar hoofd eruit. "Volgens meneer Malfidus hier," bij het woord Malfidus keek hij hen nadrukkelijk aan, "hebben jullie hem opgehangen..." Sofie wou hem net een antwoord geven, als ze achteruit gezogen werd. Met een plof kwam ze neer, met de doos popcorn op haar. Ze proestte en kauwde op één van de korreltjes die in haar mond terecht was gekomen. Ze keek rond en zag een veel oudere Perkamentus zitten. "We zijn terug!" riep ze, voor dat ze begon te dansen.
Dyrhona keek beschamend naar professor Perkamentus. "We kunnen het uitleggen meneer het is allemaal mijn schuld," zei ze. Sofie hoefde geen straf te krijgen, alleen kon ze het prima af.
Draco liep zuchtend naar het schoolhoofd en gaf een papiertje af.
Sofie stopte abrupt met dansen, als Dyrhona het begon op te nemen voor haar. Ze grijnsde en keek naar het embleem op Dyrhona's uniform. Griffoendor.
"Aha... Hm... Ahzo," mompelde Perkamentus, terwijl hij naar het blad staarde.
Dyrhona keek ook verbaasd naar haar uniform. "Hoe kan dit," zei ze hardop. Niet dat ze het erg vond. "Wat gaat er nu gebeuren?"
Perkamentus glimlachte. "Het schooljaar is al een week voorbij. Techinsch gezien zijn jullie nu dus over gegaan naar de 6e..."
Sofie haalde nog wat popcorn uit haar haar. “Over," haperde ze.
Dyrhona keek hem aan. "Mag ik ook zo vrij zijn om te vragen wat er in dat briefje staat?" vroeg ze vriendelijk.
"Wat jullie hebben uitgespookt en welke beloftes er zijn gedaan," hij keek glimlachend naar Sofie, die weg keek, "welke grappen jullie hebben uitgehaald en met wie jullie hebben opgetrokken... Plus hoe het kwam dat jullie meer dan een maand vermist waren," glimlachte hij.
Sofie keek hem raar aan. "Een maand? We zaten er maar maximum twee weken!"
Dyrhona keek er ook verbaasd van op. "We hebben de toekomst toch niet veranderd?" vroeg ze liefjes. Daarna kreunde ze. "Ik hoop dat professor Sneep zich er niks van herinnert. In welke afdeling moeten we nou terug komen?"
Perkamentus grijnsde. "Professor Sneep herinnert zich niets... En jullie meiden zijn over gegaan bij Griffoendor, net zoals Harry trouwens. Malfidus is en blijft een Zwadderaar."
Dyrhona knikte. "Het is zo wel duidelijk, hoe gaan we terug komen naar huis ik neem aan dat de trein al weg is," zei ze.
Perkamentus keek haar aan met twinkelende oogjes. "Jullie kunnen kiezen... Met de trein, met brandstof of met een via via," zei hij glimlachend.
Sofie keek vastberaden. "Géén via via," zei ze beslist. De laatste keer dat ze een via via gebruikt had, kwam ze recht in een meer terecht.
Dyrhona grijnsde. "Mogen we met de trein? Ik heb altijd al is de trein helemaal voor mezelf willen hebben," zei ze glimlachend.
Perkamentus knikte. "Mij goed," glimlachte hij. "Ik denk dat iedereen met de trein naar huis wilt?" Hij kijkt iedereen vragend aan.
Sofie knikt ademloos en ziet vanuit haar ooghoeken Malfidus 'nee' schudden.
"Sorry professor, maar ik ga liever met brandstof," zei hij vastbesloten.
Dyrhona maakte een vreugdedansje. "Eindelijk van blondie af," zei ze vrolijk terwijl ze door danste. Ze zag Harry lachen.
Niet veel later zaten ze al op de trein naar huis. Sofie staarde uit het raam. Ze keek naar het landschap dat voorbij flitste en keek uiteindelijk glimlachend naar Dyrhona. "Dit schooljaar was echt geweldig," zei ze in één adem.
"Helemaal mee eens," zei Dyrhona zuchtend. Ze keek Sofie en Harry vragend aan. "Ga jij je nog aan je belofte houden?"
Sofie keek verward aan. "Belofte?" vroeg ze op een rare toon.
Dyrhona knikte. "Dat je zou toegeven aan je voorliefde."
Sofie keek haar vriendin raar aan. "Ik heb geen voorliefde! Behalve voor chocolade," grijnsde ze ontkennend. Ze wist maar al te goed wat ze bedoelde.
"Wat jij wilt," zei Dyrhona. Ze zag het station al in zicht komen en pakte haar hutkoffer uit het rek. "Nu ga ik nog verzinnen wat ik mijn moeder ga vertellen waarom ik in Griffoendor zit." Dyrhona wist zeker dat ze net als Sofie onterfd zou worden, maar gek genoeg maakte het haar niet zoveel uit.
Sofie verbleekte. "Euhm... Ik denk dat ik gewoon niet naar huis ga," zei ze, terwijl ze slikte. "Ze maken me koud..." Vanuit haar ooghoeken hield ze Harry in de gaten.
Dyrhona knikte. "Dat is ook een goed idee," zei ze. Ze zag haar moeder en die van Sofie op het station staan. "Soof, alarm rood." Haar gezicht was helemaal bleek geworden, want daar in haar moeders hand zag ze een toverstok die ze in de aanslag hield.
Sofie wendde zich tot Harry. "Jouw vader had een onzichtbaarheidsmantel. Dus jij waarschijnlijk ook!" zei ze zacht. "Asjeblieft?" Ze keek hem smekend aan. Ze had het over die mantel ergens gelezen in één van die dossiers.
Dyrhona zag tot haar opluchting dat Harry in zijn hutkoffer graaide. "Harry het is beter als we met zijn drieën eronder gaan. Mijn moeder is nou niet bepaald aardig als ze jou ziet," zei ze verontschuldigend. Ze zag Harry knikken.
Sofie glimlacht dankbaar en kon hem wel knuffelen van blijdschap. "Bedankt, Harry," fluisterde ze onder de mantel, als ze de trein uit liepen. Ze glipten zo tussen Dyrhona's moeder en die van Sofie door. Achter een hoekje toverde Sofie hun koffers tevoorschijn.
Dyrhona zuchtte opgelucht toen ze van het station waren. Ze knuffelde Harry even vriendschappelijk. "Dank je, je hebt onze levens gered," zei ze dramatisch.
Sofie glimlachte ook en knuffelde Harry als Dyrhona klaar met hem was. "Echt bedankt," grijnsde ze. "Maar wat gaan we nu doen?" vroeg ze over Harry's schouder heen naar Dyrhona.
Dyrhona grijnsde. "Wat dacht je van Harry loslaten," zei ze en ze wees Sofie erop dat ze nog steeds om zijn nek hing.
"Is niet erg hoor," zei Harry die daarna rood werd.
Sofie stapte geschrokken achteruit. "Sorry," zei ze, terwijl ze vuurrood werd. "En nu?" vroeg ze, terwijl ze naar Dyrhona keek. Terwijl ze dacht aan iets anders om die rode kleur te laten verdwijnen.
Dyrhona grijnsde. "We zien wel waar de wereld ons heen brengt," zei ze vrolijk. Daarna keek ze Sofie en Harry aan. "Zolang ik jullie niet vergeet komt alles wel goed."