[AF] The Battle of the Tower

KJRiddle · Geplaatst: Za Aug 02, 2008 17:49

The Battle of the Tower
Verhaal:
Het verhaal gaat over de avond dat de Dooddoeners hun inval doen in Zweinstein, onder leiding van Draco Malfidus. Terwijl Albus Perkamentus wordt overmeesterd op het dak van de Astronomietoren, vechten de Strijders van de Perkamentus en een aantal leden van de Orde van de Feniks tot de dood met de Dooddoeners.

Opmerking:
Uit het oogpunt van Ron Wemel zal ik eventjes dit verhaal vertellen, ik zal namelijk niet de enige zijn die nieuwsgierig was na wat er nou gebeurde terwijl Perkamentus werd vermoord. Het was bedoeld als one-shot dus zal uiteindelijk maar iets van drie delen tellen. Een proloog en twee gewone hoofdstuk, en bovendien zal de proloog ook wat herhaling bevatten.
Nou ja, lees en reageer er op los zal ik maar zeggen Wink

Proloog; Harry's Verzoek
Hoofdstuk 1; De Inval
Hoofdstuk 2; De Vreselijke Gevolgen

KJRiddle · Geplaatst: Za Aug 02, 2008 17:53

Proloog; Harry's Verzoek

Op die warme zomeravond in Juni, zaten Ron en Hermelien in de leerlingenkamer. Het was nog geen halfuur geleden dat Harry naar professor Perkamentus was gegaan voor één van zijn privélessen maar Harry verscheen al snel weer in de opening van het openzwaaiende portret.
‘Wat wilde Perkamentus?’ vroeg Hermelien die opsprong uit het fauteuil naast de haard.
Maar nog voordat Harry kon antwoorden, zag Ron dat hij helemaal buiten adem was. Hij hijgde en had duidelijk haast want hij sprintte richting de slaapzaal.
‘Ja prima,’ zei Harry kortaf en hij rende de wenteltrap op.
‘Wat zou er zijn gebeurd?’ zei Ron zacht.
‘Ik weet het niet,’ antwoordde Hermelien benieuwd maar al snel stormde Harry de trap weer af. Hij droeg een paar oude sokken bij zich, de Sluipwegwijzer en een bundeltje wat leek op de Onzichtbaarheidsmantel.
‘Ik heb niet veel tijd,’ hijgde Harry. ‘Perkamentus denkt dat ik mijn Onzichtbaarheidsmantel aan het halen ben. Luister, toen ik net uit de leerlingenkamer vertrok om naar Perkamentus toe te gaan, kwam ik Zwamdrift tegen die door een onbekend iemand uit de Kamer van Hoge Nood getrapt. Ze zei dat ze hem hoorde juichen, en ik weet zeker dat het Malfidus is!’ Harry trilde van enthousiasme en tegelijkertijd van de zenuwen. ‘Hij is iets aan het vieren en ik denk dat hij hetgeen wat hij moest repareren, klaar heeft voor gebruik en het zo snel mogelijk wilt gaan gebruiken. Alleen ik ga vanavond op stap met Perkamentus, hij schijnt een Gruzielement op het spoor te zijn, dus snappen jullie wat dat betekent?’ Ron keek hem schaapachtig aan. ‘Perkamentus is er niet en Malfidus heeft nu alle tijd om zijn plannetje ten uitvoer te brengen.’
Ron wou net zijn mond open trekken om hem te waarschuwen, maar Harry was hem voor.
‘Nee, luister! Ik weet dat Malfidus het was die stond te juichen in de Kamer van Hoge Nood.’ Hij gaf de Sluipwegwijzer aan een verbijsterde Hermelien. ‘Hou hem hiermee in de gaten, en Sneep ook! Probeer zoveel mogelijk leden van de SVP op te trommelen. Die speciale Galjoenen werken vast nog wel, hè? Perkamentus zegt dat hij extra beveiligingsmaatregelen heeft genomen, maar als Sneep hierbij betrokken is, weet hij waarschijnlijk wat die maatregelen zijn en hoe hij ze moet omzeilen. Hij heeft er waarschijnlijk ook rekening mee gehouden dat jullie een oogje in het zeil houden.’
‘Harry,’ zei Hermelien snel.
‘Ik heb geen tijd voor discussies!’ sputterde Harry en tot Rons grote verbazing gaf Harry hem het paar oerlelijke sokken.
‘Bedankt, maar waar heb ik sokken voor nodig?’
‘Niet de sokken, maar wat erin zit. Felix Fortunatis. Neem allebei een slok en geef ook wat aan Ginny. Zeg tegen haar dat ik aan haar denk. Ik kan nu beter gaan, Perkamentus wacht op me.’
‘Nee!’ schreeuwde Hermelien. ‘Dat hebben we niet nodig! Neem jij het. Je weet niet wat voor gevaar je op te wachten staat!’
‘Mij overkomt heus niets, ik ben samen met Perkamentus,’ zei Harry gekalmeerd. ‘Nee, ik wil weten dat met jullie alles goed gaat … kijk niet zo, Hermelien. Ik zie jullie later wel.’ Harry nam de benen en sprintte de leerlingenkamer uit.
‘Harry!’ riep Hermelien hem na maar hij was echt weg. Hij had de veiligheid van Zweinstein zojuist overgelaten aan zijn beste vrienden en dat gaf Ron geen goed gevoel. ‘Ron, wat moeten we doen?’
‘Wat denk je zelf?’ vroeg Ron sarcastisch terwijl hij op de Sluipwegwijzer wees en het Felix Fortunatis uit de sokken haalde. Hij zag dat het flesje bijna leeg was, maar Slakhoorn had hun verteld dat een druppel al een grote uitwerking heeft. ‘Haal Ginny! Daarna trommelen we Marcel en Loena op, zij zijn de enige van de SVP waar we echt op kunnen rekenen!’
Verward rende Hermelien naar de meisjesslaapzalen toe, en kwam ze al snel terug met een woedende Ginny. ‘Ron, waarom heb je me hier heen gehaald? Ik moet verdomme nog leren voor vijf examens!’ tierde ze.
‘Ginny, luister!’ schreeuwde Ron. ‘Harry heeft Zweinstein verlaten met Perkamentus. Maar volgens hem zijn Malfidus en Sneep vanavond wat van plan omdat de school nu onbeveiligd is, hij heeft ons de opdracht gegeven om ze allebei de hele avond in de gaten te houden. Hier, drink hier iets van.’ Hij gaf zijn zusje de Felix Fortunatis en nadat ze hem even heel bezorgd aankeek, nam ze een slok.
‘Wat is het?’ vroeg ze.
‘Felix Fortunatis, het vloeibare geluk. Harry won het met een opdracht tijdens Toverdranken en wil dat wij het alle drie innemen zodat er geen ongelukken gebeuren,’ vertelde Hermelien die nu zelf ook een slok nam.
‘Wat denkt hij dat er kan gebeuren dan?’ vroeg Ginny verbaasd.
Terwijl Hermelien het verhaal vertelde over Malfidus, Odius en Oorlof en de Kamer van Hoge Nood, haalde Ron Marcel van de slaapzaal af. Hij was druk bezig met een opdracht Kruidenkunde maar vond het niet erg om te horen waarvoor hij werd gestoord. Hij stond gelijk paraat en stuurde één van de nep-Galjoenen naar Loena om ook haar te waarschuwen.

KJRiddle · Geplaatst: Za Aug 02, 2008 18:19

pinda_12, heel erg bedankt voor je reactie Very Happy

Sorry dat het maar van korte duur is Wink

Hoofdstuk 1; De Inval

Die avond laat stonden Ron, Ginny en Marcel op de wacht op de gang op de zevende verdieping. Ze hadden af en toe geluisterd aan de muur van de Kamer van Hoge Nood maar hoorden en zagen helemaal niets, Ron had de moed bijna opgegeven. Hij wist dat Hermelien en Loena in de kerkers ook niets zouden ontdekken bij Sneep, en terwijl hij nog een keer op Sluipwegwijzer keek, gaf Ginny een klein gilletje en ze wees met haar wijsvinger op de muur waar nu een houten deur leek te verschijnen uit het niets.
‘Verstop je!’ fluisterde Marcel in paniek en hij rende naar de dichtstbijzijnde muur waar hij achter ging staan.
Ron en Ginny namen plaats achter één van de grote plantenbakken langs de muren en wachtten rustig af. Al snel ging de deur open en kwam niemand minder dan een bleke Draco Malfidus naar buiten, hij leek erg op zijn hoeden en hield iets vast wat Ron niet goed kon zien. Pas toen Malfidus verder naar buiten kwam zag Ron dat het een Hand van de Gehangene was, een magisch voorwerp die de drager naar het licht begeleidde. Waarom zou het dat nodig hebben?
‘Hé, wat moet dat?’ riep Ron toen met een bijzonder lage stem om Draco te laten schrikken. Alleen haalde Malfidus nu iets anders tevoorschijn wat Ron herkende als Peruviaans Instant Duistergruis uit de winkel van Fred en George. Malfidus gooide het hoog de lucht in en na een felle lichtflits was de hele gang verduisterd.
Niemand kon meer wat zien en Ron hoorde alleen nog lage mannenstemmen die schreeuwden en duidelijk het trio van zich af probeerde te schudden.
‘Naar de Astronomietoren!’ schreeuwde de stem van Draco.
Ondertussen had Ron zijn zusje bij haar arm gegrepen en ze tastten nu in het duister in de hoop een uitweg te zoeken.
‘Lumos!’ schreeuwde Marcel maar er lichtte geen lichtpuntje op.
‘Incendio!’ riep Ginny op haar beurt, maar er spoten ook geen vlammen uit de punt van haar toverstok. ‘Niets werkt! Probeer Malfidus te verlammen!’
‘Nee,’ schreeuwde Ron die met zijn handen langs de stenen muren streek om zo het gangpad te volgen. ‘Straks raken we elkaar, probeer hieruit te komen via de muren!’
Na misschien wel vijf lange minuten van het letterlijk tasten in het duister, zag Ron langzaam alles weer iets lichter worden. ‘Het Duistergruis is op! Volg het licht!’
Ineens stonden ze met z’n drieën in de gang waar de ingang van de Griffoendor leerlingenkamer was, maar deze was helemaal uitgestorven. Ze hoorden alleen nog maar zware voetstappen in de verte en schreeuwende stemmen van onbekende mannen.
‘Ze gaan naar de Astronomietoren!’ verduidelijkte Ron. ‘We volgen ze, vlug!’
Hijgend renden ze de gangen uit en namen ze de kortste route naar de Astronomietoren, waarvan de ingang zich aan de andere kant van het kasteel bevond. Maar toen ze één verdieping lager waren, kwamen tot ieders grote verbazing Remus Lupos tegen het lijf.
‘Remus!’ riep Ginny opgelucht. ‘Help ons, het is Malfidus! Hij is iets van plan en is nu op weg naar de Astronomietoren!’
‘Ron, Ginny, Marcel,’ zei Lupos verward. ‘Jullie horen in de leerlingenkamer te zijn. Waar hebben jullie het over?’
‘Harry en Perkamentus hebben de school verlaten voor zaken, maar volgens Harry was Malfidus deze avond iets groots van plan. We hebben de wacht gehouden bij de Kamer van Hoge Nood, waar hij uit kwam lopen en alles verduisterde om ons zo af te schudden. Hij had mensen bij zich …’ hijgde Ron.
‘Ja … ja … Perkamentus vertelde al het één en ander over veiligheidsmaatregelen en heeft mij, Tops en Bill gestationeerd om zo alles te overzien. Maar dan moeten we nu onmiddellijk naar de Astronomietoren!’ zei Lupos met grote ogen.
Op hun weg naar de andere kant van het kasteel liepen ze professor Banning tegen het lijf, die onmiddellijk Anderling en Sneep ging waarschuwen. Alleen had Ron er geen erg meer in dat juist Sneep degene was die er ook iets mee te maken zou kunnen hebben.
Toen ze uiteindelijk aankwamen bij de Hal, zagen ze wat Malfidus voor vreselijks het kasteel had binnensmokkelt: een grote groep gemaskerde Dooddoeners en een opvallend, grote vent met vuile haren en puntige tanden. Het was de weerwolf, Fenrir Vaalhaar, de man waar hem zoveel over was verteld in zijn jeugd.
‘Houdt ze tegen!’ krijste een vrouwelijke stem onder één van de kappen vandaan.
Een groot gevecht ontstond in de Hal waar Ron nog maar net kon wegduiken voor een lamstraal van Draco.
‘Avada Kedavra!’ schreeuwde een gigantische, gemaskerde Dooddoener. Deze vloek kaatste nog maar net af op een harnas en vernietigde een schilderij.
‘Paralitis!’
‘Avada Kedavra!’
‘Crucio!’
Ondanks dat Ron niet veel tijd had om na de denken, wist hij wel dat de Felix Fortunatis hem en Ginny beschermde tegen de vele doodsvloeken die hun steeds op een haar mistten.
Lupos was in gevecht geraakt met Vaalhaar die luidkeels schreeuwde en brulde en af en toe probeerde om zich met zijn puntige tanden op Lupos te storten en hem met huid en haar op te vreten en aan stukken te scheuren. Maar Lupos was een té getalenteerde tovenaar.
‘Grafblom, ga naar de toren en roep het Teken op! Hij houden ze op afstand,’ riep een onbekende Doodddoener.
Één van de Dooddoeners maakte zich los uit de groep en ontsnapte aan het gevecht, terwijl Ron nietwist wat ze konden doen.
Toch wisten ze de Dooddoeners richting het trappenhuis van de toren te drijven, waar de houten deur wagenwijd open stond. Wie weet wat de Dooddoener er voor schade aan het aanrichten was, maar waarom moesten ze naar de Astronomietoren toe?
Nu was Ron in gevecht geraakt met een kleine Dooddoener die zijn masker aftrok, en een hatelijke en scheef gezicht keek hem woedend aan.
‘Expelliarmus!’ brulde Ron.
‘Protego!’ schreeuwde de Dooddoener net zo hard en de vloek ketste terug naar Ron, die hem maar net wist te ontwijken.
De deur vloog nu weer open en de Dooddoener die Graflom heette, stond nu ongemaskerd in de opening waar hij klaar was om aan te vallen. Maar de blonde Dooddoener die met Lupos vocht, had zojuist een Vloek des Doods afgevuurd, die Lupos maar net mistte maar vervolgens Grafblom vol in zijn borst raakte.
‘Ron, Ginny!’ schreeuwde een andere stem die Ron herkende. Diezelfde man viel de kleine Dooddoener aan en ontwapende hem, het was Bill samen met Tops die een strijdlustige, vuurrode haarkleur had.
‘AAAHHHH!’

KJRiddle · Geplaatst: Zo Aug 03, 2008 9:01

Hoofdstuk 2; De Vreselijke Gevolgen

Ron keek doodsbenauwd om toen hij iemand afgrijselijk hard hoorde schreeuwen en zag dat Bill naar de grond werd getrokken door een brullende Vaalhaar die zijn hele borst en gezicht open klauwde en hem moordlustig in zijn keel beet. Het bloed vloeide rijkelijk en spoot alle kanten op.
‘Bill!’ krijste Ginny, maar ze werd getroffen door een voltreffer van een Dooddoener met zwart haar en een bruut gezicht.
Uit het niets dook ook gelijk Tops op die haar toverstok op Vaalhaar richtte en een onbekende vloek uitsprak. Vaalhaar werd getroffen en vloog meters van het slagveld weg en werd tegen een muur aangeslagen, maar voor Bill leek het al te laat.
Ron raakte nu in gevecht met de Dooddoener die Ginny had ontwapend en wist hem te verstenen, maar toen gebeurde er iets wat beter niet had kunnen gebeuren. Één van de Dooddoeners riep een bezwering op die een transparante afscheiding vormde in de deuropening, en gevolgd door de andere Dooddoeners rende hij dwars door de barrière heen en rende hij de stenen trap op.
Marcel kwam ook aanrennen en probeerde erachter aan te gaan, maar toen hij de afscheiding aanraakte werd hij met zo’n ongelooflijke kracht achterover geslingerd dat Ron dacht dat hij te pletter zou slaan.
‘Ze hebben de trap geblokkeerd!’ riep Ron. ‘Reducto! Reducto!’ Maar het werkte niet en ze bleven daar hulpeloos achter, zonder te weten wat Draco en de Dooddoeners boven uitspookten.
Ondertussen had Ginny blijkbaar haar toverstok weer weten te vinden en ze knielde nu neer bij Bill die erger bloedde dan net. De hele vloer was er nat van.
‘Severus!’ riep Lupos toen en uit het niets kwam professor Sneep aanrennen met zijn zwarte mantel achter hem aan klapperen als de vleugels van een enorme vleermuis. Maar Sneep rende hun voorbij en liep zonder pardoes door de barrière heen, alsof hij er niet was.
Lupos dacht blijkbaar dat hij het ook kon en volgde hem, maar net als Marcel werd hij meters de lucht in geslingerd en kwam hij met een doffe knal neer.
Het stof trok nu op en iedereen leek verbijsterder dan ooit.
‘Wat is hier in godsnaam aan de hand?’ schreeuwde Anderling die opdoemde uit de stofwolken.
‘Minerva, er zijn Dooddoeners in het kasteel! Draco Malfidus heeft ze binnen gesmokkeld en Sneep is ze nu achterna gegaan, ze hebben de trappen naar boven geblokkeerd,’ zei Lupos die overeind krabbelde.
‘O mijn god! Albus, ik had hem nog gewaarschuwd!’ zei Anderling doodsbleek. ‘Zijn er gewonden, doden?’
‘Bill, hij is aangevallen door Vaalhaar,’ huilde Ginny die nog steeds naast de levenloze Bill zat.
Ron was ernaast geknield en probeerde hem te helen met een aantal spreuken, maar het had geen zin. Maar gelijk daarna vloog de deur uit zijn scharnieren en stormde Sneep de trap af, met Malfidus stevig vastgepakt bij zijn kraag.
‘Severus,’ stamelde Anderling die haar toverstok trok. ‘Wat is …’ Maar Sneep beukte haar bruut omver en rende de gang uit, zonder om te kijken.
Toen kwamen ook de Dooddoeners de trap af lopen en de vloeken scheerden weer met hoge snelheid over het slagveld.
‘Expelliarmus!’ riep Ron die wegdook van Bill en probeerde een vrouwelijke Dooddoener te ontwapenen.
‘Crucio! Crucio!’ krijste de kleine, kwabbige Dooddoener en hij probeerde Ginny verwoedt te raken.
‘Avada Kedavra!’ Een groene lichtflits raasde suizend langs Ron linkeroor en vernielde de ruiten, waardoor er een ijskoude wind door de ruimte gierde.
‘Crucio! Je kunt niet eeuwig blijven dansen, knappe kleine …’ schreeuwde de kleine Dooddoener die Ginny nog steeds niet raakte maar een striemvloek raakte hem in de borst.
Maar Ron werd opnieuw zelf aangevallen en zag alleen uit zijn ooghoeken dat het Harry was, die van de trap af was gerend en Ginny had beschermd.
Maar achter Sneep en Malfidus, rende nu ook twee andere Dooddoeners aan. Alleen Vaalhaar en de Dooddoener met het brute gezicht deden nog mee aan de strijd maar Anderling wist de laatste uit te schakelen.
Toen de gang helemaal leeggelopen was, zag Ron pas wat voor ellende er was aangericht. Het hele plafond was naar beneden gekomen en de stofwolken trokken heel langzaam naar buiten via de kapotte ruiten. Schilderijen waren niets meer dan snippers en vazen lagen in scherven verspreidt in de plassen bloed van Bills verwondingen.
‘Poppy, kom snel hier. We hebben twee gewonden!’ riep Anderling en om de hoek vandaan kwamen madame Plijster, Hermelien en Loena aanrennen.
‘O mijn hemel!’ piepte Hermelien die haar handen voor haar mond sloeg. ‘Het is mijn schuld.’
‘Wat is jouw schuld?’ vroeg Ron die haar in de armen vloog. ‘Goddank dat je nog leeft.’
‘Bill … is hij …?’ stamelde Hermelien.
‘Nee, Bill leeft nog. Hij is toegetakeld door Vaalhaar, de weerwolf,’ huilde Ginny. ‘Komt het goed met hem, madame Plijster?’
‘Wat is er dan gebeurd?’ vroeg Loena angstig.
‘Hij is aangevallen door de weerwolf Vaalhaar,’ zei Ron.
‘Als hij niet was getransformeerd hoeven we niet echt bang te zijn dat Bill hetzelfde lot zal ondergaan,’ zei Lupos die nu ook de wonden bekeek.
‘Ik hoop het,’ zei Hermelien trillend.
‘We gaan naar de ziekenzaal! Neem Lubbermans mee, hij zal even onderzocht moeten worden. We weten niet door wat voor Zwarte Kunsten hij is getroffen,’ zei madame Plijster terwijl ze samen met Lupos Bill optilde en hem naar de ziekenzaal bracht.
‘Wat is er gebeurd?’ huilde Hermelien terwijl Ron Marcel ondersteunde naar de ziekenzaal.
‘Malfidus kwam naar buiten, hij verduisterde de hele gang met Peruviaans Instant Duistergruis,’ vertelde Ron. ‘Maar hij wist te ontsnappen en had een hele groep Dooddoeners bij zich. We kwamen Lupos en Banning tegen en samen met Lupos achtervolgden we ze, toen brak de hel los. Één verliet de groep en moest iets oproepen op het dak en vervolgens stormde Sneep de Dooddoeners achterna. Maar al snel kwam hij weer terug met Malfidus, hij moet hem hebben gered want ze wisten niet hoe snel ze moesten wegkomen. De Dooddoeners zijn toen gevlucht.’
‘O,’ piepte Hermelien. ‘Wij kwamen Banning tegen in de kerkers, hij ging Sneep waarschuwen en zei inderdaad iets over Dooddoeners. Hij viel flauw en terwijl Sneep duidelijk Malfidus ging zoeken moesten bij voor Banning zorgen.’
‘Jongens, kijk,’ fluisterde Ginny toen en ze wees uit het raam waar jee vage, groene gloed het hele schoolterrein zag verlichten.
‘Het Duistere Teken,’ mompelde Ron met een knoop in zijn maag.
‘Ik ga Harry zoeken!’ riep Ginny en ze rende op volle snelheid de gang uit.
Maar terwijl Bill werd verzorgd op de ziekenzaal, had de rest nog geen idee van wat er boven op de Astronomietoren was gebeurd. Het was namelijk professor Perkamentus die was vermoord door Severus Sneep, die blijkbaar niet zo onschuldig was als dat iedereen dacht.

KJRiddle · Geplaatst: Zo Aug 03, 2008 9:02

Nou mensen, dit was het alweer en ik hoop dat ik jullie (degene die dit lezen dan Wink

) een beetje heb kunnen vermaken!

Maar nu ga ik mooi even sikkels innen Twisted Evil

Nog bedankt NicoleD Very Happy