Auteur |
Bericht |
Daphne_Potter
2e jaars


Verdiend:
45 Sikkels
Woonplaats: Halliwell Manor
|
Geplaatst:
Za Dec 31, 2005 15:56 |
 |
Hej Hallo,
Hier is het vervolg van Did I Tell You?
Remember...
Het is weer een songfic, geschreven op het liedje Remember van Josh Groban.
Hopelijk vinden jullie hem leuk
Kus Daphne_Potter
-------------------------------------------------------------------------------------
Remember
~*~*~*~*~*~*~*~*~
Remember
I will still be here
As long as you hold me
In your memory
~*~*~*~*~*~*~*~*~
Ginny zat alleen in de woonkamer van haar huis. 3 van haar kinderen, James, Lily en Sirius, woonden al een paar jaar op zichzelf. De andere 5, Arthur, Molly, Ewan, Hayden en Phoenix, woonden nog wel thuis maar waren nu op Zweinstein. Haar man, Harry Potter, was pas geleden overleden. Ze voelde zich alleen, ze was al jaren samen met Harry, al sinds die ene avond bij het meer. Toen zij 16 was en hij 17, het leek allemaal al zo lang geleden, maar het stond in haar geheugen gegrift als de dag van gisteren.
~*~*~*~*~*~*~*~*~
Remember
When your dreams have ended
Time can be transcended
Just remember me
~*~*~*~*~*~*~*~*~
Begin December
Het was bijna Kerstmis en dan zouden alle kinderen van Harry en Ginny naar huis komen. Het zou wel leeg zijn, voor het eerst zou Harry er niet bij zijn. Harry was uiteindelijk bezweken aan alle schade en pijn die Voldemort hem door de jaren heen had aangedaan. Voldemort was dood, maar Harry had het niet aangekund. Ginny had haar man altijd bijgestaan in alles, maar ze had hem niet kunnen helpen. De pijn zat te diep in hem en kon er niet meer uitgehaald worden. Zo was Harry langzaam maar zeker weggekwijnd.
~*~*~*~*~*~*~*~*~
I am the one star
That keeps burning
So brightly
It is the last light to fade into the rising sun
And with you whenever you tell
My story
For I am all I’ve done
~*~*~*~*~*~*~*~*~
“Mam, ben je thuis?” Hoorde Ginny vanuit de gang komen. Haar 5 jongste kinderen waren opgehaald door de oudste 3 en vanaf King’s Cross zouden ze dan naar huis komen.
“Ik ben in de keuken!” Riep ze terug. Een minuut later kwamen alle 8 kinderen binnen lopen om hun moeder te omhelzen.
“Welkom thuis, meisje,” zei Ginny toen ze haar jongste dochter Phoenix omhelsde, “Hoe gaat het op school?”
Er werd in geuren en kleuren over school verteld en toen het eindelijk tijd was om te gaan eten had iedereen ook honger.
“We gaan dit jaar niet thuis eten,” vertelde Ginny voordat iedereen aan de eettafel ging zitten, “we gaan naar opa en oma, dus allemaal naar de haard!”
Iedereen stond klaar voor de haard en Ginny pakte het bloempotje met Brandstof. Ze hield het in het midden, zodat iedereen een handje kan pakken en in de haard kon stappen.
~*~*~*~*~*~*~*~*~
Remember
I will still be here
As long as you hold me
In your memory
Remember me
~*~*~*~*~*~*~*~*~
In het Nest
Het was een drukte van jewelste in het Nest. Alle kinderen van de familie Wemel was aanwezig en ook alle kleinkinderen van Arthur en Molly waren er.
Bill en Fleur waren er met hun 3 dochters, Gabrielle, Sky en Ivy,
Charlie en Zira met hun tweeling, Nuka en Ephram,
Percy en Patricia met hun dochters, Paige en Phoebe,
Fred en Angelique met hun 5 kinderen, Roma, Kovu, Piper, Melody en Mira,
George en Katja met hun zoon, Micah,
Ron en Hermelien met hun 7 kinderen, Kiara, Keira, Liz, Wyatt, Drew, Kristopher en Rose,
En tenslotte Ginny met haar 8 kinderen, James, Lily, Sirius, Arthur, Molly, Hayden, Ewan en Phoenix.
Ron en Hermeliens kinderen en de kinderen van Ginny en Harry waren bijna allemaal even oud. Ze gingen dan ook samen naar Zweinstein, wat als gevolg had dat heel Griffoendor bijna vol zat met alleen maar kinderen uit de Wemel familie. Niet dat ze allemaal rood haar hadden, wat de kinderen van Arthur en Molly wel hadden.
De kinderen van Ron hadden wel allemaal het haar van Ron geërfd, maar de kinderen van Harry en Ginny hadden niet allemaal rood haar, James, Sirius, Hayden en Ewan hadden het haar van hun vader geërfd, dat zwart als roet was.
~*~*~*~*~*~*~*~*~
I am that one voice in the cold wind
That whispers
And if you listen
You hear me call across the sky
As long as
I still can reach out
And touch you
Then I will never die
~*~*~*~*~*~*~*~*~
Ginny was erg stil onder het eten, dat was iedereen opgevallen. Maar omdat iedereen wist dat ze nog niet zo lang geleden de liefde van haar leven had verloren, wilde niemand haar storen. Ginny wilde echter met iemand praten.
Toen iedereen klaar was met eten, vroeg Ginny aan Hermelien of ze even met haar mee wilde gaan. Hermelien stond op en samen liepen ze naar Ginny’s oude kamer.
Daar aangekomen, gingen ze zitten op het bed en viel er een lange stilte.
Opeens begon Ginny te snikken en huilen. Hermelien sloeg een troostende arm om haar heen en trok Ginny naar zich toe.
“Ik mis hem zo, Hermelien,” snikte ze, “Ik dacht dat ik het wel aan kon zonder Harry, maar het is zo verschrikkelijk stil als de kinderen op Zweinstein zijn en James, Lily en Sirius in hun eigen huis of aan het werk zijn.”
~*~*~*~*~*~*~*~*~
Remember
I’ll never leave you
If you will only
Remember me
Remember
I will still be here
As long as you hold me
In your memory
~*~*~*~*~*~*~*~*~
“Maar meissie toch, het is toch logisch dat je hem mist. Jullie waren zo lang samen,” probeerde Hermelien te troosten, “Jullie hebben samen een gezin met 8 kinderen, dat is niet niks hoor. Nu Harry er niet meer is, is het zelfs bij ons in huis stil en jullie woonden niet eens bij ons in de buurt.”
“Dank je, Hermelien,” zei Ginny, “Bedankt dat je naar me wilde luisteren, ik moest het gewoon aan iemand kwijt.”
Samen liep het tweetal weer naar beneden, naar het feest.
Van uit hoog uit de lucht, keek een man het tweetal na. Het was Harry Potter.
Hij wist niet dat hij zijn vrouw met zoveel verdriet had achter gelaten. Natuurlijk wist hij wel dat Ginny verdriet om hem had, maar niet zoveel als dat ze net aan Hermelien had laten weten. Hij had haar achtergelaten met 8 kinderen met een leeftijd van 25 tot 12 jaar. Hij hield zo ontzettend veel van zijn kinderen, dat hij zichzelf beloofde dat hij voor eeuwig over ze zou waken. Hij wist dat ze erg hun best deden op school en dat ze stuk voor stuk goede cijfers haalden. James, Lily en Sirius waren al afgestudeerd en hadden hun werk gevonden. James en Lily waren professoren op Zweinstein, James in Verweer Tegen de Zwarte Kunsten en Lily in Transfiguratie. Sirius daarentegen was zijn vader achterna gegaan en was Schouwer geworden.
Harry keek trots zijn gezin na en toen hij zich omdraaide om weg te lopen van de scènes die hij zojuist had gekeken, begon hij te neuriën voor Ginny, waarvan hij zeker wist dat ze het zou horen.
~*~*~*~*~*~*~*~*~
Remember
When your dreams have ended
Time can be transcended
I live forever
Remember me
Remember me
Re-mem-ber… me
~*~*~*~*~*~*~*~*~ |
_________________ Ephram: ‘Is it my turn now? Good.. Cause I love you too. I knew it then, I know it now, I know it always… You’re it Amy, You’re my one.’
Amy: ‘I am?’
Ephram:‘You always have been…’
*Sigh* Ephram & Amy forever! |
|
  |
 |
Daphne_Potter
2e jaars


Verdiend:
45 Sikkels
Woonplaats: Halliwell Manor
|
Geplaatst:
Di Jan 03, 2006 20:38 |
 |
Hej hallo,
Het is misschien een beetje te veel van het goede, maar ik wil graag nog een vervolg schrijven na dit verhaal... Dit keer is het als Ginny ook is overleden en weer terug is bij Harry...
Ook dit keer is het een songfic, dit keer op het nummer You're still You van Josh Groban!!
Kus Daphne_Potter
P.S. Please stuur een pb of het een goed idee is, en of ik het inderdaad moet schrijven, of dat jullie het teveel vinden!
P.P.S. Misschien is het niet opgevallen, maar ik ben een enorme fan van Josh Groban en zal dus vaker nummers gebruiken in mijn fics!! |
_________________ Ephram: ‘Is it my turn now? Good.. Cause I love you too. I knew it then, I know it now, I know it always… You’re it Amy, You’re my one.’
Amy: ‘I am?’
Ephram:‘You always have been…’
*Sigh* Ephram & Amy forever! |
|
  |
 |
Daphne_Potter
2e jaars


Verdiend:
45 Sikkels
Woonplaats: Halliwell Manor
|
Geplaatst:
Do Jan 05, 2006 17:54 |
 |
Hej Hallo,
Voor degenen die het leuk vinden om te weten, het vervolg op Remember is on the way om het zo maar te zeggen...
Ik heb een aantal pb'tjes gehad dat het leuk was als ik een vervolg zou schrijven, zelfs een smeek bericht (Bedankt Wingardium Leviosa)
Kus Daphne_Potter |
_________________ Ephram: ‘Is it my turn now? Good.. Cause I love you too. I knew it then, I know it now, I know it always… You’re it Amy, You’re my one.’
Amy: ‘I am?’
Ephram:‘You always have been…’
*Sigh* Ephram & Amy forever! |
|
  |
 |
|
|