[AF] Dangerous Games

elfje · Geplaatst: Di Nov 22, 2005 16:44

Hey!
Dit is mijn eerste fantopic, ik hoop dat jullie het leuk gaan vinden. Het is geschreven door de ogen van Katie Potter, de dochter (jaaa! Wink

) van de beroemde Harry Potter!
Oja wil je laten weten wat je er van vindt? Wel eerst het hele verhaal lezen!

Hoofdstuk 1
Het water plonste hard tegen het houten bootje toen Katie haar voet erin zetten.
'Mmm.....' dacht ze. 'Ik weet nou niet echt zeker of deze dingen die ze boten noemen nou echt zo veilig zijn, ze zijn nodig aan vervanging toe. Ze realiseerde zich niet dat ze dit laatste hardop had gezegd tot ze een lage stem antwoord hoorde geven:
'Nou mejuffrouw, deze booties zijn stevig genoeg voor Hagrid en dus ook stevig genoeg voor een juffie met wel erg veel koffers bij zich.....'
Katie en Hagrid wierpen allebei een blik op de niet al te kleine stapel met donkerblauwe koffers en de kooi met de kleine grijze uil erin. Katie hoorde een paar andere kinderen grinniken en met een rood hoofd en een gekwetste trots ging ze in het bootje zitten. Een koude wind blies hard en Katie trok de mouwen van haar dunne truitje over haar handen heen en schudde haar warrige haar uit haar gezicht. Haar dat even zwart was als dat van haar vader. Als ze in het gezeldschap van niet-dreuzels was sprak ze haar achternaam liever niet uit. Niet dat ze niet trots was op haar vader die de gevreesde heer voldemort had verslagen, maar dan werden er zoveel vragen over hem op haar afgevuurd en heksen die zichzelf wilden uitnodigen om op bezoek te komen, dat ze liever wilde dat ze op dat moment een gewone onbekende vader had gehad.

Dit zou haar eerste jaar op Zweinstein worden en ze was best wel zenuwachtig over de sortering. Ze hoopte natuurlijk dat ze bij Griffendor zou komen net als haar vader, maar haar buurmeisje en beste vriendin Melissa ging waarschijnlijk naar Zwadderich aangezien haar familie daar al jaren heen ging en dus zou ze het dus ook niet zo erg vinden als ze daar terecht zou komen.

De maan kwam achter de wolken vandaan en en liet het grote kasteel helemaal verlichten. De bootjes vaarden piepend naar de kade en een paar oudere leerlingen lieten ze vastleggen aan een groot dik touw. Katie stapte voorzichtig uit en liep samen met de andere eerstejaars naar de grote zaal. Het sorteren begon en 1 voor 1 werden de leerlingen ingedeeld. Melissa werd inderdaad bij Zwadderich ingedeeld. Katie was als een van laatste leerlingen aan de beurt, ging met trillende benen op de stoel zitten en zette de sorteerhoed op.
'Eens kijken' zei de sorteerhoed en maakte wat murmel geluiden 'Een moeilijke keuze, net als je vader maar Griffendor heeft goed voor hem uitgepakt dus laten we dat maar doen.'
De tafel van Griffendor klapte hard toen Katie aanschroof.

Na de sortering hield professor Perkamentus een toespraak en klapte in zijn handen waarna de lekkerste lekkernijen op tafel verschenen. Hongerig viel iedereen aan op het eten. Katie raakte al gauw in gesprek met een klein meisje met lang bruin haar. Ze vertelden dat ze Tessa heten, een volbloed was, dol was op groen en een bruine kat had die ze Donut noemden. Tijdens haar aan een stuk door babbelende verhaal stopte ze haar mond vol met chocoladekoekjes en aardbijmuffins. Ik vroeg hoe ze zo slank bleef na het verorberen van al die zoetigheid en ze wilde meteen alweer een langdurig verhaal beginnen toen er een zwadderaar op ons af kwam.
'Katie!!!' gilde Melissa terwijl ze haar armen spreidde en me overdreven omhelsde. Ik gilde ook en we sprongen op en neer alsof we elkaar jaren niet hadden gezien in plaats van maar 3 dagen.
'Ik vind het zo jammer dat je niet bij ons zit' zei Melissa 'Maar ja, ik had het kunnen weten met die paps van jouw!'
Ze schroof bij ons aan tafel en een paar griffendors wierpen vreemde blikken op Mel. Na een paar minuten waren tessa, Mel en ik druk aan het praten en was het al gauw weer tijd om naar de kamers te gaan.

elfje · Geplaatst: Di Nov 22, 2005 18:19

Hoofdstuk 2
De eerste les die we de volgende dag hadden was toverdranken door de gevreesde professor Sneep. We hadden het met de zwadderaars en ik en Mel zwaaide naar elkaar toen we plaats namen achter de tafels. Ik zat naast Tessa en Mel zat een paar tafels voor ons naast een bleek uitziend meisje met steil zwart haar. 'Eerstejaars!' riep Sneep en iedereen was meteen stil.
'Ik ga jullie uitleg geven over jullie eerste toverdrank. Hij is best wel simpel te bereiden met maar weinig ingredienten maar toch is het een hele sterke en vooral handige drank. Degene die deze drank op drinkt, en geloof me hij smaakt niet lekker' (Sneep grijnste gemeen), 'zal zijn uiterlijk kunnen veranderen en zelfs de uiterlijke eigenschappen van een ander over kunnen nemen. Hiervoor heb je wel iets van dat persoon nodig bv een haar maar we beginnen deze les met het een klein beetje veranderen van je uiterlijk. Deze drank moeten jullie nu gaan maken en uittesten.'(Sneeps grijns werd groter) 'Jullie werken in groepjes van vier.'

Ik riep Melissa en vroeg of ze met ons wilden. Ze knikte en Tessa en ik liepen naar haar toe. 'Hoi' zei ik tegen het bleke meisje naast haar.
'Ik heet Katie en dit is Tessa.' zei ik op Tessa wijzend.
'Ik ben Alya' zei het meisje. Ik glimlachte naar haar en ze lachte terug maar haar ogen stonden vrij koud. 'Dat verbeeld ik me maar' dacht ik. 'Ze vind me nu toch al niet niet aardig. Het komt vast door de kleur. Grijs! Jakkes! Dan heb ik toch liever mijn speciale groen van mijn vader.'
Samen zetten we de spullen klaar en maakten we de drank klaar. Melissa was de dappere en bood aan om het bruinige mengsels op te drinken nadat het door Sneep was goedgekeurd. Met haar vingers kneep ze haar neus dicht en dronk het op. Ze trok een vies gezicht en veegde haar mond af aan een servetje.
'Jakkes!!' riep ze uit en we moesten allemaal erg hard lachen.
'oke, nu de spreuk nog' zei Alya en schroof haar boek waar de spreuk in zat voor Mels neus. Mel sloot haar ogen en concentreerde zich.
'Three times three make them see,
three times three make them see!'
Ze opende haar ogen en zag ons naar haar staren.
'En?'
'Nou ik zie niks hoor' zei Tessa terwijl ze wat dichter naar Mel toe boog.
'Mijn ogen zijn bruin'
'O...' zei ik
'Ze waren eerst blauw....'
'O....' zei Alya Het staat je leuk hoor... maar kun je ook wat groters laten
zien?'
'Ja groters!' riep Tessa.
'Groters? Oke, Mel lachte en schude wild met haar haar de spreuk op zeggend en haar haren waren opeens rood.
'Wow!!!' riepen we allemaal.
Daarna schudde ze weer met haar haren en ze waren weer blond.
Toen Sneep dit zag gaf hij Zwadderich 15 punten en hij gaf Griffendor ook 5 punten 'voor de moeite'. De les was afgelopen en Zwadderich en Griffendor hadden weer alleen les. We spraken met z'n vieren af na de laatste les buiten bij de grote eik.

elfje · Geplaatst: Wo Nov 23, 2005 17:53

De lessen vlogen om en ik en Tessa snelden ons naar de eik waar we met Mel en Alya hadden afgesproken. Het weer was opgeknapt en ook al was het niet echt warm, er scheen toch een vrolijk zonnetje. We gingen op het sappige gras zitten wat nog een beetje vochtig van de dauw was. We zaten lang te praten, schreven in elkaars agenda's en wisselde make-up tips uit. Mijn mening over Alya was helemaal veranderd. Ik vond haar nu echt een aardig meisje, een beetje druk maar wel erg aardig. Ook zij zat de hele tijd naast mij met Mel aan de andere kant van mij. Tessa zat er een beetje verloren bij. Ze bladerde door een dreuzelboek met op de voorkant ervan een plaatje van een dreuzelheks met een lange neus. 'Wat ben je nou weer aan het lezen?' riep Mel 'Een dreuzelboek!'
'Ja het is heel interresant hoor. Het gaat over hoe dreuzels dachten over heksen in de middeleeuwen. Die hadden een soort heksenkringen en daar werd je lid door door een speciaal inwijdingsritueel te ondergaan en daarna werden de heksen zo met elkaar verbonden dat ze alles voor elkaar deden en op elkaar letten enzo'
'Dat lijkt me cool' en ik pakte het boek uit Tessa d'r handen.
'He!' riep Alya 'Ik heb een idee!'
'Geweldig hoor!' riep Mel en ze klapten in haar handen.
'Nee......' Alya rolde met haar ogen terwijl Mel glimlachte als een engel en haar quasie ontwetend aankeek.
'Ik bedoel dat wij ook een heksenkring kunnen gaan beginnen.'
'Ja! Met alleen ons vieren! Cool!' Mel stuiterde heen en weer en klapte in haar handen als een vierjarige. Ik kon het dus echt niet helpen toen ik begon te grinniken. Tessa pakte het boek weer terug uit mijn handen en ging weer door met bladeren todat Alya het weer uit haar handen rukten.
'He!' riep Tessa uit en probeerden het weer terug te pakken waardoor ze even vergat dat ze in kleermakerszit zat en omkukkelde. Ik begon harder te lachen.

'We hebben nodig' begon Alya ' vier zwarte kaarsen, 4 messen, kikkerbladkruid, toverpaddestoelen, gekke wijve water.......'
'Gekke wijfe water!' gilde Mel en ze begon nog harder dan ik te lachen.
'Uhum, ik zei' vervolgde Alya quasi serieus ' wijwater, korisandremeel, wat manderijnwierrook, een kelk en 4 fluwelen zakjes.'
'Hoe kom je in godsnnaam nou weer aan wijwater?' vroeg Tessa serieus.
Bij de woorden in godsnaam en wijwater schoten ik en Mel weer in de lach terwijl Tessa ons stomverbaasd aankeek.
'Bij het kruidenlokaal natuurlijk' antwoorde Alya geirriteerd.
'Goed laten we het doen' zei ik. We spraken af dat ieder van ons iets van de spullen zou gaan halen en dat we over drie dagen hier weer terug zouden komen aangezien het dan volle maan was en dat leek ons een perfect tijdstip voor iets zoals een inwijdingsritueel.

elfje · Geplaatst: Wo Nov 23, 2005 18:34

Hoofdstuk 3
De volgende dag begon Katie's speurtocht naar de dingen die op haar lijstje stonden voor het ritueel. Ze moest voor de volle maan in het bezit zijn van bladkruid en toverpaddestoelen. Alleen had ze van die dingen nog nooit gehoord, laat staan dat ze zou weten waar ze 'dat onkruid' kon vinden. Misschien dat professor Stronk er iets van wist.

In de pauze liep Katie naar de grote kassen toe. In de kassen hing een muffige en vochtige lucht. Professor stronk was net iets wat op dooie stengels leek in kleine zwarte potjes aan het planten. Ze stond met haar rug naar Katie toe en was een dreuzelliedje aan het neurien zodat ze haar niet hoorde aankomen. Katie liep naar professor Stronk toe, tikte op haar schouder en vroeg: 'Professor Stronk, mag ik wat vragen?' Professor Stronk schrok zich rot en liet daardoor een potje met z'n zielig stengeltje op de grond vallen. Het maakte een kletterend geluid en brak precies in drieeen.
'O.o' zei professor Stronk met een moeilijk gezicht. 'Drie stukken, dat brengt ongeluk zou professor Zwamdrift zeggen. Maar het geeft niet kind, dit laat ik zo wel door de elfen opruimen. Maar je wilde wat vragen he?'
'Ehm, ja' begon Katie 'Ik vroeg me af of u misschien wat bladkruid of toverpaddestoelen had.'
'Nou bladkruid heb ik genoeg hoor. In alle soorten en maten die je maar wilt. Maar wat moet je in hemelsnaam met toverpaddestoelen doen?'
'Ik moet een opstel over die twee kruiden maken' Katie wriemelde aan haar truitje en keek zenuwachtig om zich heen, het was duidelijk dat er niet elke dag gevraagd werd naar toverpaddestoelen.
'Mhm, een opstel he?' professor Stronk keek Katie onderzoekend aan. 'Nou ik heb wel een boek over paddestoelen, misschien kun je daar wat informatie uit halen. Eens kijken...' en professor Stronk waggelde naar een vol met vochtplekken, ingevallen boekenkast. Ze streek met haar vingers over de zijkanten van de boeken.
'Aha! hier heb ik het' en ze haalde een groot rood boek uit de kast.
Het paddestoelen alfabet, van A tot Z.' dicteerde professor Stronk.
'Hier' en ze drukte het boek in Katie's handen.
'Ik geef je ook een klein zakje met bladkruid mee, dan kun je daar wat van bij je werkstuk plakken, ik vind dat zelf namelijk altijd wel leuk als leerlingen dat doen.'

elfje · Geplaatst: Wo Nov 23, 2005 19:29

Met het boek onder haar armen en het zakje in haar hand geklemd liep Katie de kassen uit en ging richting de leerlingenkamer van Griffendor.
'He Katie!' hoorde ze achter zich en ze draaide zich om. Melissa stond in de gang en liep naar haar toe. Katie merkte op dat er zwarte strepen in haar haar zaten en dat ze zwarte lippenstift droeg.
'He Mel! Ga je Gothic ofzo?
'Nee joh' Mel grinnikte. 'Ik vind het er gewoon cool uitzien, die lippenstift is van Alya.
'O' Ik stond op het punt om me om te draaien toen Mel weer wat zei.
'He waar ga je nou zo snel weer naar toe?'
'Ik moet deze kruiden opbergen voordat ik Anderling ofzo tegen kom, dan moet ik weer gaan uitleggen waarom ik met deze vreemde kruiden rond loop. Ik kan ook niet aankomen met de smoes dat ik een opstel moet maken want Anderling controleerd al het huiswerk wat de leraren in het magisch klasseboek op schrijven. Ik heb vandaag al strafwerk van haar gekregen nadat ik me boeken was vergeten.'
'O ja, klote....' zei Mel maar het klonk niet echt alsof het haar wat kon schelen. Ik keek haar onverschillig aan en ik zag dat ze haar fout inzag.
'Eh Kat, je mag het ook wel bij mij verstoppen hoor. Als Sneep iets vindt zegt hij d'r toch niks over, je weet hoe dol hij op de afdeling is.'
Ik dacht er over na. Het was natuurlijk veel veiliger om het bij de zwadderaars te verstopen, want wat die uitspookte maakte Sneep toch niets uit. Daar integen was Anderling veel strenger als ze vreemde kruiden op de slaapkamer van een eerstejaars zou vinden.
'Ja is goed; zei ik en Mels gezicht klaarde meteen op.
'Kom maar mee' zei ze en ik volgde haar naar de leerlingenkamer van de zwadderaars.

We stopten voor een schilderij met een grote zwarte boom erop.
'Modderbloedje' zei Mel en we konden naar binnen. In de leerlingenkamer zat een groepje zwadderaars alcohol te drinken. Gestolen wist ik want alcohol was verboden voor eerstejaars en ik herkende er een paar van de sortering waaronder Alya. Ze zat noncelant op de bank met de arm van een zwartharige jongen om haar heen. Toen ik naar hem keek gaf hij me een valse glimlach.
'Een griffendors!' gilde een meisje met blonde krullen en een ondertoon van walging in haar stem.
'Rustig Sandra' zei mel ' ze hoort bij mij.' Sandra trok een gezicht naar Mel maar deed verder niets. Alya keek naar Mel en Mel maakte een gebaar. Blijkbaar snapte Alya dat want ze probeerde onder de arm van de jongen vandaan te komen.
'Lian' gichelde ze en ze gaf een klapje op de arm van de jongen. Die liet haar toen los en kuste Alya diep op haar mond. Mel schraapte haar keel.
'Ja,ja' zei Alya 'ik kom al!'

We liepen de meisjes slaapkamer binnen en volgden Mel naar wat schijnbaar haar bed was. Ze ging op haar knieen zitten en haalde er een kartonnen doos onder vandaan. In de doos zaten een aantal fluwelen zakjes, kaarsen, wierrook, een zakje met een inhoud wat er uit zag als een soort meel, een zilveren kelk en een paar scherpe messen.
'Komen die uit de keuken?' vroeg ik.
'Nee dit zijn geen keukenmessen' zei Alya. 'Ik heb een paar vrienden die ze heel goedkoop wilden doorverkopen, het zijn echte jachtmessen.'
Ik dacht aan de jongen met de valse grijns en huiverde.
'Ik hoop dat Tessa haar aandeel snel inlevert' zei Mel met een toon in haar stem die me eerder nog niet was opgevallen.
'Vast wel' zei ik. Ik wist eigenlijk helemaal niets want ik had haar vandaag nog niet gesproken of gezien. Ik nam aan dat ze ziek was. Mel pakte het zakje kruiden en vroeg waar de paddestoelen waren.
'O, die moet ik alleen nog maar plukken, dat gaat wel lukken hoor.' Ik wist eigenlijk niet waarom ik loog maar voelde dat het beter was om ze nu niet te vertellen dat ik nog niks van die dingen afwist. Ik liep de kamers van de zwadderaars uit en ging op zoek naar Tessa.

elfje · Geplaatst: Do Nov 24, 2005 18:31

Bedankt voor het stemmen! Smile

Kunnen jullie me misschien wat reacties sturen met tips of dingen die jullie leuk (of niet zo leuk) vinden? please?
--------------------------------------------------------------------------------------

Hoofdstuk 4
Katie zat in kleermakerszit op de grond en en bladerde in het boek over paddestoelen. Het enigste dat ze wist over magische paddestoelen was dat ze in het verboden bos groeide en gouden kopjes hadden.
'Fijn' dacht Katie 'daar lopen toch al die gigantische spinnen rond?'
Ze zuchtte, pakte haar tasje en sloop de leerlingenkamer uit. Een klein maantje stond aan de hemel en verlichtte het veldje achte het kasteel. Het gras voelde soppig aan onder haar voeten. Het verboden bos doemde angstigjagend voor haar op, de takken die in het donker zwart leken, strekte zich naar de hemel. Katie hoorde zachtjes een uil roepen. Het was erg donker en ze zag geen hand voor ogen. Ze haalde haar toverstok uit haar zak en riep 'Lumos!' Het puntje van haar stok lichtte op en ze zag het meteen een stuk beter. Ze was de hele middag op zoek geweest naar Tessa, maar kon haar maar niet vinden. Ze maakte zich nu wel een beetje zorgen maar Tessa had natuurlijk ook het recht om met andere om te gaan en misschien was ze nu gewoon wel plezier aan het maken.

Na een tijdje lopen zag ze eindelijk iets wat op een paddestoel leek. Helaas waren dit gewone paddestoelen en dus niet de soort die zij zocht. Teleurgesteld liep ze verder maar keek daarbij niet goed uit. Ze voelde haar voet wegglijden en ze belandde op haar achterwerk. Daarna gleed ze door naar beneden.

'Au!' riep Katie 'Waar is mijn toverstok nou? Dit heb ik weer hoor! Ze krabbelde op en begon te zoeken. 'Aha, daar is die!.' Ze pakte de toverstok op en leunde tegen een grote rotspartij aan. Opeens begon de steen waar ze tegen aan stond te bewegen. 'huh? wat is dit nou?' De stenen begonnen naar achter te vallen en langzaam ontvouwde zich een opening in de rots voor haar. Voorzichtig met haar toverstok voor zich uit liep katie naar binnen toe. Ze verlichtte de muren van de grot die vol zaten met mos, het plafon vol met spinrag en een groepje paddestoelen met goude kopjes....
'Wacht eens ff!!' dacht Katie en scheen met haar toverstokje op het groepje paddestoelen. 'Het waren niet zomaar paddestoelen maar toverpaddestoelen!' Ze liep er snel naar toe en begon driftig te plukken. De kopjes waren mooi goud en gaven een beetje licht.

Terwijl ze aan het plukken was viel er een druppel water op haar hand, ze schudde met haar hand maar het wilde maar niet weg gaan. Ze keek er nog eens naar en bedacht zich dat water niet dik, plakkerig en wit was. Er viel nog een druppel naar beneden. Ze hoorde een geluid achter zich en draaide zich om maar daar was niets te zien. Ze keek naar links en naar rechts en ook daar was niets te zien. Ze haalde haar schouders op.
'Ik heb het me vast verbeeld' dacht Katie. Ze pakte haar tasje met de paddestoelen op en richting de uitgang.

Opeens liep ze tegen iets aan. Het was plakkerig en ze begon te draaien in een poging om het weer van haar af te krijgen. Het lukte niet en kwam steeds vaster te zitten. Door het heen en weer beweeg viel haar toverstok ook nog eens uit haar zak. Ze draaide zich met veel moeite om en gaf de grootste gil die ze ooit had gegeven.

Voor haar stond het meest weerzinwekkende wezen dat ze ooit gezien had. Vroeger toen ze nog een klein meisje was droomde ze altijd dat ze werd aangevallen door gigantische spinnen. Die droom was nu een levende nachtmerrie geworden. Ze had wel eens verhalen gehoord over de 'huisspin' van Hagrid maar had nooit gedacht die nog eens tegen te komen. De spin maakte een sissend geluid en van zijn grote scherpe slagtanden vielen druppels wit spul uit. De spin liep naar voren, opende zijn grote bek en was net van plan mij levend te verslinden toen achter de spin een groot wit licht verscheen.

De spin schrok daar zo van dat hij heel snel weg rende met die 8 poten van hem. Ik zelf probeerde te kijken om te weten wat dat licht betekende, maar ik werd er door verblind.
'O sorry..' hoorde ik een zachte maar fijne stem zeggen. Het licht nam af en verdween toen. Toen ik weer een beetje goed zag stond daar voor mij het mooiste persoon wat ik ooit had gezien. De jongen had glanzend zilverkleurig haar en verrasend heldere donkerpaarse ogen. Zijn huid was heel licht en leek net van porselein. Hij droeg een gewaad van paars fluweel dat bij zijn ogen pasten. Ik zag ok dat de bovenkant van zijn oren iets puntiger dan normaal waren en dat ik hem al een tijdje stond aan te staren.
'Hallo, ik ben Gabriel.' zei de jongen. Ik kon niks anders doen dan staren en toen ik wat probeerde te zeggen kwam er alleen maar een piepend geluid uit.
''Ik ben een elf' zei hij alsof hij dat wilde verklaren.
'H-Het spijt me' stamelde ik.
'Dat geeft niet, dit effect heb ik meestal op degene die voor het eerst een elf zien.'
'Waar zijn je vleugels?' ('briljante vraag Katie!'dacht ik)
'Die kunnen alleen andere elfen zien, zo beschermen we ons volk tegen vijanden.'
Ik staarde hem nog steeds aan.' Je volk..?'
'Ja we wonen hier onder de grond' floepte hij eruit en ik zag hem op zijn lip bijten.
'Ik ben geen vijand hoor.'
'Ik weet niet waarom ik dat zei, dat mag ik helemaal niet vertellen.'
'Ik beloof je dat ik niets over je volk zal zeggen, ze zouden me toch niet geloven, ik heb je geloof ik ook nog niet bedankt voor het het redden van mijn leven.'
'Graag gedaan hoor' zei Gabriel glimlachend.
'Ik was hier alleen maar om paddestoelen te plukken' zei ik boos over het feit dat ik daarvoor bijna was opgevroten.
'Die kweken wij, dat zijn onze paddestoelen.'
'O, het spijt me' zei ik voor de tweede keer.
'Nou jij mag ze wel hebben hoor, we hebben er thuis toch veel en veel meer van. Wil je het zien?'
'Ehm, oke'
Hij pakte mijn hand en trok me verder de grot in. Na een tijdje kwamen we bij een deurtje dat zo klein was dat je er alleen kruipend doorheen zou kunnen.
'Eh... moeten we daar doorheen?'
'Ehuh' Gabriel ging op zijn knieen zitten, maakte het deurtje open met een klein goud sleuteltje en kroop er doorheen. Ik deed vervolgens hetzelfde.
'Het is een beetje onhandig maar het valt zo minder op, als er nog iemand is die het kan opvallen met z'n goede bewaking' zei hij terwijl hij naar mij grijnste naar mij. Ik krabbelde op en keek mijn ogen uit.

Reacties? Smile

elfje · Geplaatst: Za Nov 26, 2005 17:47

Hoofdstuk 5
De muren in de grot hadden een zilvere laag en waren bergroeid met paars/roze bloemen. Tussen de liefelijke witte huisjes en ondanks het laate tijdstip krioelde het van de elfen. De straten waren verlicht en er waren kleine elfenkinderen aan het speelen langs een ondergrondse rivier. Er zaten grote gaten in de hoge muren van de grot zodat er overdag zonlicht naar binnen zou schijnen. 'Wat prachtig! Ik dacht dat er alleen een geheime heksenwereld was maar er is nog zoveel meer.'
'Perkamentus weet van ons af, hij komt ons vaak opzoeken.' zei Gabriel.
'Kom je moet nu gaan. Het is het al te laat voot jouw.' We kropen terug en liepen naar naar de uitgang van de grot. Toen stond ik weer buiten en draaide ik me om.
'Zal ik je ooit nog eens zien?'
'Misschien' antwoorde hij 'Misschien zal ik over je waken als een goede fee.' en hij grinnikte. Een fel licht verscheen en hij was verdwenen. Mij alleen achterlatend, starend in het donker van de opening van de grot. Ik haaste me terug naar het kasteel. Gelukkig was iedereen nog aan het slapen. Een tijdje later deed ik dat ook, met een glimlach op mijn gezicht.

De volgende dag was de eerste les fabeldieren. Het was erg interresant maar toch had ik er gemengde gevoelens bij na wat er gisteren was gebeurt met de spin. Ook was er nog steeds geen spoor van Tessa. Halverwege de les meldde ik me ziek en ging op zoek naar haar. Ik zocht het hele kasteel door en het kruidenlokaal was het laatst aan de beurt. Zonder hoop duwde ik voorzichtig de deur open. Gelukkig was er geen klas aanwezig dat was me nu al drie keer gebeurd en het was niet echt leuk om al die starende ogen op zich te voelen. Ik keek het lokaal rond maar zag niemand. In de hoek van mijn oog zag ik een deur. Die deur was de opslagplaats voor verschillende kruiden. Ik nam aan dat ze daar geen dag en nacht zou willen doorbrengen maar toch liep ik erheen. Ik maakte de deur open en zag Tessa liggen. Ze leek net als versteend. Ze had een pijnlijke trek op haar gezicht en had een lepeltje in haar hand. Ik draaide me om maar mijn oog viel op een flesje met het etiket wijwater erop. Ik keek om me heen, graaide het flesje weg en begon hulp te zoeken.

'Tessa, Tessa! Katie zag Tessa d'r rechteoog openen gevolgd door de linker.
'Uhh!' kreunde Tessa ' Wat heb ik een hoofdpijn zeg!'
'Dat isw je eigen schuld' zei ik Tessa was gisterochtend voordat iemand al op was naar het kruidenlokaal geslopen voor het halen van wijwater. Vilder had al een lange tijd geklaagd over het ongedierte die op de kruiden in de opslagplaats afkwamen. Daarom had hij een versteenend middel in een pudding gegooit en het daar neergezet. Helaas was het Tessa geweest die zich weer eens niet kon beheersen. Madame plijster kwam de ziekenzaal ingelopen met een glas in haar hand.
'Hier, drink dit op' en ze gaf het aan Tessa.
'Iel!! dit is smerig' en ze spuugde het weer uit.
'Kom Kom, zo erg is het nou ook weer niet.' Als je dit opdrinkt ben je zo weer beter.'
Tessa nam een slokje en vroeg voorzichtig wat er in zat. Madame Plijster noemde een heleboel smerige ingredienten op waaronder kikkerdril. Tessa en ik keken elkaar aan en ze dronk het in een keer op. Ze moest zichzelf dwingen om het niet weer uit te spugen maar na een tijdje begon ze slaperig te worden en was het voor mij weer tijd om te vertrekken.

'Sst! stil nou' fluisterde ik.
'Maar als iemand het nou ontdekt!'
Sst!!! niemand ziet ons en schiet nou maar op want anders komen we te laat.' Ik pakte Tessa bij haar hand en trok haar mee. Aangekomen bij de grote eik zag ik dat Alya en Mel er al waren. Blijkbaar hadden die al alles voorbereid want ze hadden een keteltje met een drank daarin boven een klein vuurtje hangen en de wierrook en de kaarsen waren al aangestoken.
Die stonden in een cirkel en we moesten bij een wierrookstokje gaan staan. Alya pakte een stokje op en ging er mee cirkels voor mijn gezicht mee draaien waarbij ze beloofte dat ze mij nu als eeen zuster beschouwde en mij altijd zou beschermen. Daarna deed ik hetzelfde bij Mel, Mel deed het mij Tessa en Tessa weer bij Alya. Alya pakte daarna een mes en sneed een stukje van mijn haar af waarna ik dat bij Mel dee enzo. Dit stukje haar bewaarde we in een fluwelen zakje die we aan ons nek hangden zodat we altijd wat van de ander bij ons zou hebben. daarna schonk Mel wat van het drankje in de kelk. Met het puntje van een mes moesten we een gaatje in onze vinger prikken en dat in het drankje doen. We namen er alle vier een slokje van en we voelden wat speciaals om ons heen hangen.

Blijf stemmen! Smile

en willen degene die matig hebben gestemd mij een pb sturen met wat ze er matig aan vonden ok?

elfje · Geplaatst: Zo Nov 27, 2005 20:07

Hoofdstuk 6
Ik doopte het puntje van de veer in de inkt en schreef mijn naam op: 'Katie', met een sierlijke K en een T als een dolk. Ik vouwde de brief op en deed hem in een envelop die ik dichtplakte met een een zegel.
'Kruimel!' roepte ik en een klein grijs uiltje kwam aanvliegen. 'Breng deze naar mijn vader ok?' Kruimel maakte een geluidje, pakte de brief en vloog weg. Het was nu 8 weken na de inwijdingsceremonie. Ik had mijn mijn geschreven dat ik goede vrienden had gemaakt en dat mijn cijfers ook oke waren. Ik had hem niets verteld over de heksenkring en al aan helemaal niemand over Gabriel. De afgelopen weken had ik steeds verlangend uit mijn raam naar het verboden bos gestaard, in de hoop een glimp van Gabriel op te vangen. Maar ik had niets gezien en ook niets van hem gehoord. Wat dacht ik wel niet! Hij is een elf en ik een heks. Ik kan toch niet verliefd op een elf gaan worden die ik maar 1 keer heb gezien! Ik zette Gabriel uit mijn hoofd en concentreerde me op mijn huiswerk voor verweer tegen de zwarte kunsten. Ik voelde me een beetje zenuwachtig aangezien alle leerlingen en dus ook de eerste klassen, toestemming hadden gekregen om naar het dorpje naast Zweinstein te gaan. Ook al was het pas begin november, we mochten nu al kerstinkopen doen en daar hoorde natuurlijk ook een gewaad voor het kerstbal bij.
'Katie' zei iemand opeens in mijn oor.
Ah!! Tessa! Wil je alstjeblieft nooit meer zo sluipend naar me toe komen!
'Sorry Kat, maar ik wilde vragen of je al klaar was want we willen wel z'n beetje gaan vertrekken.' Ik klapte meteen mijn boeken dicht en stond op.

'Probeer deze eens' Ik haalde een licht blauwe jurk uit een rek.
'Nee, die staat me vast ook niet' zei Mel. 'Ze hebben hier gewoon geen leuke dingen.' De hooghartige vrouw achter de toonbank snuifte beledigd. Ikzelf rolde met m'n ogen en dacht:'Ze gaat weer moeilijk doen hoor!'
'Onzin! deze kleur staat gewldig bij je ogen Mel!' Maar Mel schudde haar hoofd en zweeg dramatisch.
'Nou ik ben het met haar eens' zei Alya.
'O nee he' dacht ik 'niet nog een.'
'Weet je waar je pas leuk kleding vind? Bij Witch and Fashion maar dat is alleen wel bij de Wegisweg.'
'En hoe denk je daar dan te komen' vroeg ik sarcastisch.
'Kom maar mee' en ze trok ons mee de winkel uit.

Voor het vervallen huisje stond een bordje met 'te koop' erop. 'Wie zou hier nou willen wonen' dacht ik bij mezelf.
'Dit was vroeger een winkel' zei Alya terwijl ze de deur open duwde. Het was erg donker in het huis en het rook er muffig. De muren waren bezaaid met spinnewebben en onbewuust rilde ik.
'Als er uren uitvallen zijn ik en Mel hier wel vaker geweest om te gaan winkelen in de wegisweg' zei Alya.
'Winkelen?' vroeg Tessa 'Maar jullie hebben helemaal geen geld!'
'Nee' antwoorde Mel 'Maar we hebben wel langevingerkorting' en ze grijnste veelbetekend. Ik trok een wenkbrauw omhoog en volgde hun naar een schoorsteen.
'Het is echt niet moeilijk hoor!' Alya pakte wat zandachtig spul uit een jutte zak, ging in de schoorsteen staan en riep 'Wegisweg' terwijl ze het spul naar beneden gooide. Een gigantische knal, veel rook en Alya was weg.
'Nu jij' zei Mel en ze duwde me richting de haard. Ik pakte wat van het spul en riep:'wegisweg!'

Reacties please!!

elfje · Geplaatst: Wo Nov 30, 2005 19:19

'Jeetje, wat zijn jullie moeilijk zeg!' Na 10 winkels te hebben doorgevochten hadden Alya en Mel nog steeds niets voor het kerstbal gevonden. Tessa had een rood cocktail jurkje gekocht met een transparante laag erover heen. Mijn jurk bestond uit een rok die boven smal was en onder wijd uit liep. Het lijfje was streppless en zat strak om mijn lichaam heen. De kleur was een apart donkergroen wat goed bij mijn ogen pasten. Mel had het idee opgevangen om nog verder van Zweinstein af te dwalen en op nog meer kans om strafwerk te krijgen.

Het was een zaterdag, dus extra druk in de Engelse dreuzelhoofdstad. De dreuzels hadden de straten verlicht met 'elektrische' lampjes en plastic versiersel. We moeste erg lachen om de simpelheid van de dreuzels. We konden ons echt niet voorstellen om zonder magie te leven! Met z'n vieren gearmd liepen we een chique uitziende boutique binnen. En grappig genoeg slaagde twee zwadderaars wel in een dreuzelwinkel! Mel had voor een hemelsblauwe zijde japon gekozen en Alya voor een elegante zwarte met lange handschoenen. Ze haalde een zakje uit haar tas en stopte de jurken in de zak.
'Wat is dat? vroeg ik.
'Dit is een magische tas die ervoor zorgt dat die kleine kaartjes' en ze wees op een label die aan de jurk hing, 'niet een piepend geluid maken als we straks de winkel uit gaan.'
Ik keek verbaasd en vroeg me af waarom de dreuzels wilde dat hun kleding ging piepen als ze de winkel uit liepen. Ik zag dat Alya, Mel en Tes al de winkel uit liepen en ik rende ze achter na. Bij de ingang botste ik tegen een meisje aan die net naar binnen wilde gaan.
'He! kijk je uit waar je loopt!' riep het meisje hooghartig uit.
'Sorry hoor!' mompelde ik en wilde weer verder lopen toen Alya voor me stond en boos naar het meisje staarden.
'Wat is er? vroeg ze
'Niks hoor' probeerde ik nog maar het andere meisje was me voor.
'Dat wijf liep tegen me aan! En trouwens waar bemoei jij je eigenlijk mee?'
'Das wel mijn zusje en niet een wijf! Bied jij je excuses maar aan, dreuzel!'
'Dreuzel?! Waar heb jij het nou weer over! Ben je niet goed snik ofzo?'
'Stomme trut!' kaatste Alya terug.
'Heks!' riep het meisje.
'Ja reken maar van wel!' en Alya wilde net haar toverstok pakken maar Tessa en ik sprongen er tussen en zorgde ervoor dat de jonge dreuzel vrouw de tijd had om zich op haar hakken om te draaien en met een opgeheven hoofd de winkel uit te lopen. Ik zuchtte opgelucht en dacht dat het voorbij was. Maar toen ik naar Alya keek zag ik dat ze haar lippen bewoog. Ik snapte eerst niet wat ze aan het doen was maar ik zag dat ze haar toverstok weer gepakt had.

Cyntia stampte de winkel uit.
'Wat een rotwijf!' dacht ze 'En nog lelijk ook!'
Ze keek naar links en naar rechts voordat ze ging oversteken maar ze zag alleen een knalrode cabriolet die knipperde omdat hij een weg eerder naar links ging afslaan en Cyntia stak over.

Jonas gleed met zijn vingers over het stuur van zijn nieuwe Mercedes cabrio. Hij was eigenlijk te duur voor hem maar toen hij vanochtend naar de autodealer ging om een tweedehandsje te kopen die hem naar de universiteit zou moeten rijden en hij deze zag staan wist hij dat die auto van hem was. Opeens voelde hij een enorme kracht op zijn handen duwen en hij verloor de grip op het stuur. De voorkant van de auto knalde tegen een lantaarnpaal en reed erover heen. Jonas probeerde te remmen maar die deden het ook niet meer. Hij probeerde nog iets met de versnellingspook maar dat hielp ook niet. Toen hij weer omhoog keek door de voorruit heen zag hij nog net een hoofd vol blonde haren op zijn voorruit terecht komen.

Omstanders zagen de auto tegen het meisje opknallen die vervolgens op de motorkap terecht kwam en daar daarna weer af rolden. De auto reed door en reed tegen een boom waarna deze nu wel stopten. Het meisje lag op de grond en de rode plas om haar heen wed steeds groter. Een grote groep mensen kwam in een kring om haar heen staan. Katie, Tessa en Mel holden er ook naar toe.
'Ze,ze is toch niet.......dood?' vroeg Katie verdoofd. Ergens in de verte hoorde ze een sirene en ze voelde iemand die haar arm beet pakte en haar wegtrok.

elfje · Geplaatst: Do Dec 01, 2005 16:37

hoofdstuk 7
Katie lag op haar bed. Ze wist niet hoe ze daar gekomen was maar ze was blij dat ze op bed lag. Ze voelde een klopend gevoel in haar hoofd. Tessa depte een nat washandje op haar hoofd.
'Je was flauwgevallen' zei ze en ze glimlacht troostend.
'Oo!' kreunde Katie en ze zag dat Mel bij haar voeten op bed zat.
'Gaat het weer Kat?' vroeg ze.
'Is het meisje .....' En Katie bleef stil. Mel haalde uit haar tas een krant en gaf die aan Katie. Het was een dreuzelkrant en op de voorkant stond een foto van een ambulance met een heleboel dreuzels er om heen. Katie las het stukje en werd weer bleek.

............De eigenaar van een rode Mercedes cabriolet gaf zelf toe een paar biertjes op te hebben om zijn nieuwe aankoop, de auto, te vieren. Daarbij had hij meer op dan toegestaan is en hij raakte de controle over het stuur kwijt. De auto reed eerst tegen een 16-jarig meisje aan die opslag dood was. De auto reed daarna tegen een boom waarna de eigenaar met zwaar letsel naar het ziekenhuis is gebracht...................

Katie kon niet meer verder lezen en wendde haar blik af. Een traan op haar wang gleed langzaam naar beneden en belandde op de deken.
'Katie' zei Mel zacht 'Niet huilen. Ik weet dat je geschrokken bent maar het was toch maar een dreuzel. Alya deed het voor jou. Ze wilde alleen maar haar zusje beschermen. Net als wij' en ze legde haar hand op die van Katie. Die verbleekte nog meer bij Mels woorden en dacht: 'Hoe kan ze dat nou zeggen! Je kan toch niet zomaar iemand gaan vermoorden!'
Ze verborg haar gezicht in haar handen en ze snikte het uit.
'Het is allemaal mijn schuld! Als ik niet tegen dat meisje was opgebotst was dit nooit gebeurt!'
'Sst...' susste Tessa 'Stil nou maar. Het komt allemaal wel goed.'
Op dat moment kwam Alya binnen. Ze had behalve haar dagelijkse zwarte gewaaden voor de gezelligheid ook nog eens een zwarte zonnebril op gezet. Ze ging op mijn bed zitten, boog naar voren en kuste me op mijn mond. Het ging zo snel dat ik het nauwelijks in de gaten had.
'Alya!' riep ik uit 'Wat doe je nou weer!'
'Wat? We zijn toch familie?' ze ze een beetje onsamenhangend. Ik rook een sterke alcohollucht gecombineerd met wiet.
'Eh, ja....' en ik duwde haar wat van me af.
'Je hebt toch niet gehuild he?' vroeg ze en ze streek met haar vingers over mijn nog natte wang heen. Ik bleef stil.
'Het is maar een dreuzel hoor! Ik bedoel, het was maar een dreuzel' en ze grijnste gemeen. 'Maar ik vergat ff dat Griffendors wat meelevender (ze trok een gezicht) waren.' en ze keek naar Mel alsof ik en Tessa niet bestonden. 'En dan nog iets' vervolgde ze terwijl ze zich naar Tessa en mij wenden 'Zusters verradden elkaar niet! Horen jullie me? NIET!' De toon van haar stem werd wat zachter en wat dreigender. 'We vertellen dit aan niemand. Ook niet aan een oude gek van een Perkamentus, begrepen?'
en bij dit laatste keek ze me strak aan. Ik slikte en knikte zachjes van ja.
'Goed' zei ze en ze stond op. 'Ik ga nu weer, eneh Lian heeft me trouwens voor het kerstbal gevraagd!' en ze gichelde als een klein meisje. Ze gaf me nog een knuffel die ik nogal stijfjes beantwoorde en liep weg. Mel liep haar achterna. Bij de deur draaide draaide Mel zich om en bracht haar wijsvingers naar haar lippen in een stil-zijn gebaar.

Stuur me een PB als je het leuk vind of als je tips of ideeen heb. Idea

elfje · Geplaatst: Vr Dec 02, 2005 16:55

Bedankt voor het stemmen! Very Happy

Misschien wil degene die op bagger Crying or Very sad

heeft gestemt een PB sturen waarom die het zo slecht vind? Eneh, zondag ga ik naar de vuurbeker!! Very Happy

ff een kort stukie, sorry! Morgen weer meer Razz

Twee weken later kreeg ik een brief van mijn vader. We waren net begonnen aan het ontbijt toen de uilen naar binnen vlogen. Een lichtblauwe envelop landde op mijn bord. Mijn vader schreef dat hij erg blij was met mijn goede cijfers en zijn excuses dat deze brief zo laat verstuurd was. Hij was op dit moment erg druk met zijn werk als schouwer. Ik schreef meteen een brief terug. Na het ontbijt liep ik naar de leerlingenkamer. Toen ik een hoek omsloeg botste ik tegen een jongen op. Mijn tas viel op de grond en de inhoud ervan lag op de grond verspreid. Ik hurkte op mijn knieen om het er weer in te stoppen en de jongen probeerde me te helpen ondertussen mompelend sorry te zeggen. Ik zei dat het niet uitmaakte en keek hem voor het eerst aan. Ik herkende de jongen die een paar maanden geleden met zijn arm om Alya heen zat in de leerlingenkamer van Zwadderich.
'Jij bent vast Lian' vroeg ik.
'Eh, ja dat klopt' antwoorde hij verbaasd. Ik merkte op dat ik zijn stem erg fijn vond klinken en die blauwe ogen waren ook best leuk. Nou ja, voor een zwadderaar dan.
'Jij bent toch Katie Potter? Een vriendin van Alya?'
'Ja, maarre...ik ga maar weer.' en ik pakte mijn tas weer op.
'Eh, ja is goed....' Ik maakte een beweging om vlak langs hem heen te lopen maar helaas dacht hij hetzelfde en we botsten dus weer tegen elkaar op. Lachend keken we elkaar aan. Hij was nu heel dichtbij me en weer was ik gehypnotiseerd door zijn blauwe ogen. Zijn lippen gingen vaneen en hij boog naar voren om me diep op mijn mond te kussen. Het leek wel minuten te duren en ik wenste dat dat het ook was maar uiteindelijk hiel het toch op.
'Ehhh'....' begon hij terwijl hij verlegen naar de grond staarden. 'Ik ga nu echt hoor' met wat sarcasme in zijn stem.
Ik knikte allen maar en wachtte tot hij wegliep. Toen liep ik ook verder met mijn tas stevig tegen me aan gedrukt en een vreemd gevoel in mijn maag.

Het is wel erg kort ja maar als ik geen PBs krijg heb ik minder zin om te posten.......(hint, hint Wink

)

elfje · Geplaatst: Vr Dec 02, 2005 22:14

De volgende dag kreeg ik weer een brief van mijn vader. Hij schreef dat hij het heel erg druk had met zijn werk maar gelukkig had hij er een collega bij gekregen. Heel enthousiast vertelde hij over Elene en de dingen die ze al hadden gedaan zoals uit eten gaan. Katie voelde een brok in haar keel komen. Hield hij dan niet meer van haar moeder? Haar moeder was gestorven toen Katie 4 jaar oud was en ze miste haar nog nog elke dag. Tranen kwamen in haar ogen maar ze knipperde ze weg. Tessa kwam de leerlingenkamer binnen en zag Katie bedroefd op bed zitten.
'Is er iets?' vroeg Tessa. Katie schudde haar hoofd van nee en dwong zichzelf om te glimlachen. Tessa klapte haar boeken open en ging huiswerk maken. Ik besloot dat ik dat ook maar eens moest gaan proberen. Maar mijn aandacht verslapte snel en ik begon te dromen over de ogen van Lian. In mijn gedachten vervormde zijn gezicht tot dat van Gabriel. Gabriel.....zuchte ik. Die heeft al een hele lange tijd niets meer van zich laten horen. Ik voelde me schuldig tegenover hem omdat ik nu zoveel aan Lian dacht. 'Ach,' dacht ik boos 'Hij is een elf en elfen gaan alleen met hun eigen soort, trouwens hij is minstens al 19, 20. En ik? Ik ben net 14 geworden! Ook al zeiden ze vaak dat ik wel door kon gaan voor iemand van 16 of 17, ik wist toch wel dat hij niets met z'n lastig pubermeisje als ik zou willen.'

'IK HAAT HEM!!!!!!' Alya kwam de kamer binnen stormen met Mel achter haar aan. Een klein meisje met een grote bril genaamd Patsie daar weer achter aan.
'Ik..ik moest..ze.......ze dwongen me om hun er in te laten.' zei het meisje bibberend.
'Het is al goed' zei ik en het meisje ging er als een speer vandoor. Alya lag als een hysterische op de grond te schreeuwen. Ik staarde er eerst een poosje naar en fluisterde toen tegen Mel:
'Is het iemand in haar familie?'
'Nee' antwoorde Mel 'Er is niemand dood ofzo, maar het gaat over......Lian.'
'Ja over die klootzak!' gilde Alya. We schrokken ons rot over het feit dat ze dit had gehoord.
'Ik hem hem betrapt' zei Mel met een opgewonde toon in haar stem.
'Ja, ze heeft hem betrapt........zoenend!' Dat laatste spuugde ze eruit.
Mel vervolgde: 'Het is al twee dagen geleden gebeurt maar ik wilden het eerst niet zeggen vanwege......' en ze knikte met haar hoofd richting Alya die nu ijsberend door de kamer heen liep. Alya stond stil en zei: 'Het was een meisje met halflang steil zwart haar.' Ik hield mijn adem in en voelde me een beetje licht in mijn hoofd horen.
'O..oja....?' vroeg ik met een trilling in mijn stem. Ze staarde me aan en zei: 'Ik weet wie het is'
'O' zei ik terwijl ik onbewust een stap naar achter deed.
'Carrie'
'Wat?' vroeg ik verward.
'Carrie Liveren, uit de 4de klas van Zwadderich.' zei Mel.
'Maar Carrie is Lians z'n............' Tessa gaf me een poor in mijn zij en ik keek haar verschrikt aan. Uit de blik in haar ogen begreep ik dat Tessa wist dat ik dat meisje was met wie Lian stond te zoenen en dat ze me voor een grote fout had behoed. Ik snapte zoziezo niet dat Alya en Mel niet wisten dat Carrie Lians achternicht was. Waarschijnlijk omdat ze een andere achternaam hadden. Het was dus wel handig dat ik en Carrie zo op elkaar leken.
'Ik ga d'r vermoorden.' zei Alya op een akelig rustig toontje.
'Maar......'begon ik, waanbeelden van Carrie bloedend op de grond liggend te krijgen, 'Je weet helemaal niet of het Carrie wel is!'
'Mm' zei Alya 'Daar zit wel wat in ja'

Toen Alya en Mel eindelijk overtuigd waren dat Carrie geen dodelijk ongeluk hoefde te krijgen gingen ze weg en haalde ik opgelucht adem.
Ik keek naar Tessa en vroeg hoe ze het wist.
'Nou' zei Tessa 'Je loopt al twee dagen met je hoofd in de wolken, je kijkt de hele tijd naar de tafel van de zwadderaars en niet naar Alya of Mel! En dan nu dat verhaal weer. Een optelsometje is snel gemaakt.'
'Bedankt' zei ik en ik gaf haar een knuffel.
'Graag gedaan hoor. Ik hoop alleen dat je weet wat je doet.'

Reacties? Crying or Very sad

Ik heb dit stuk 2 keer getypt aangezien ik het de vorige keer per ongeluk weg haalden. Evil or Very Mad

elfje · Geplaatst: Zo Dec 04, 2005 16:28

Ik ben vandaag naar de film van HP geweest! Very Happy

Supertof!!!
En stuur me een PB als je zelf wat ideeen heb voor het verhaal! Idea

Hoofdstuk 8
Het was een week voor het kerstbal en ik was nog steeds door niemand gevraagd. Er waren best wel veel jongens die mij leuk vonden maar dachten dat ik door mijn achternaam een te groot ego had. Ook waren veel bang dat hun ouders te min voor me zouden zijn. Ik had met Mel, Alya en Tessa afgesproken dat we in de kerstvakantie bij Alya zouden gaan logeren. Dat kwam mooi uit aangezien ik gister post had ontvangen met het nieuws dat Elena (die trut! ondertitelde ik haar ) in de vakantie een paar daagjes op bezoek zou komen. Helaas was ik er dan niet........
Mijn gedachten waren doordrenkt met sarcasme en ik kon de druppels ervan bijna op mijn schrift zien vallen. We hadden toverdranken en Sneep was net bezig om op monotoone toon en met een erg zuur gezicht, een lijst van honderde ingredienten op te noemen. Ik was net bezig om samen met Tessa de drank uit te pluizen toen er een briefje op mijn tafel werd gegooit. Ik keek op maar zag niemand die dicht genoeg stond. Toen ik het briefje openmaakte kwam er een lichtgeurende bloemenlucht uit.

'Kom vanavond rond 12 uur bij het schilderij met de grote boom.
Liefs, je geheime aanbidder.'

'Geheime aanbidder?' dacht ik verbaasd 'Het schilderij met de grote boom is de ingang van de zwadderaars?' Ik keek naar Lian maar die zat rustig te werken. Hij zat nu in de eerste rij, vorige week nog in de allerlaatste naast Alya. Dat durfde hij nu zeker niet meer. Iedere keer als Alya hem was tegengekomen had ze hem dodelijke blikken toegeworpen en was ze hem als een ijskoningin voorbij gelopen.
'Katie' zei Tessa en ik kwam uit mijn gedachtes.
'Ja?'
'Ga je me nog helpen of ga je alleen maar naar jeweetwel staren.'
'Voldemort?' antwoorde ik afwezig. Tessa staarde me alleen maar aan.
Toen pas begreep ik wat ik had gezegd en ik barste in lachen uit. Na een tijdje begon Tessa ook te lachen totdat Sneep dit merkte en met een wat vrolijker gezicht dan eerst 10 punten eraf trok.

Ik trok de gordijnen open, schoot in mijn sloffen en sloop de kamer uit. Ik was heel voorzichtig en stil zodat niemand mij zou ontdekken. Toen ik bij het schilderij met de boom aankwam was het bijna 12 uur. Ik leunde met m'n rechter schouder tegen de muur aan en wachten. Na een tijdje begon ik ongeduldig te worden en ik twijfelde of ik weer terug zou moeten gaan. Op dat moment sloten twee handen zich voormijn ogen.

Van schrik gaf ik een gil.
'Sst' fluisterde een stem in mijn oor. 'Ik ben het maar hoor' Ik draaide me om en keek recht in de (door mij veel gepreezde) ogen van Lian.
'Ben jij mijn geheime aanbidder?' vroeg ik met een ondeugende klank in mijn stem. Hij antwoorde niet maar gaf me in plaats daarvan een lange kus.
'Ga met me naar het kerstbal' fluisterde hij. Ik keek hem aan.
'Je weet dat ik dat ik dat niet kan doen! Alya zal woest zijn!'
'Ik ben niet bang voor Alya' antwoorde hij stoer 'Ik ben net zo sterk als haar. Ik kan d'r gemakkelijk aan. Even leek het net een sprookje, een prins die me ging redde van de boze toverheks. Hij pakte me bij mijn bovenarmen en zei:
'Ik hou van je!' Ik gichelde verlegen en vereerd en zei:
'Nu al? We kennen elkaar pas net.' Hij keek me serieus aan en antwoorde:
'Echt, ik meen het, als ik naar jou kijk word ik helemaal warm van binnen.'
Ik bloosde en wist even niet wat ik moest zeggen.
'Praat met Alya. Als ze een echte vriendin is zal ze het begrijpen.' Hij kuste me nog eens en liep daarna weg met statigheid en elegantie.

elfje · Geplaatst: Ma Dec 05, 2005 19:51

ff een kort stukje maar het is wel belangrijk.

Ik vond Alya in de bibliotheek. Ze zat in een boek te lezen over vervloekingen. Ik liep naar de tafel toe en ging naast d'r zitten. Ze keek op en ik zag dat ze een beetje geschrokken was. 'O Katie, ben jij het maar, ik had je helemaal niet gehoord. Ze klapte snel het boek dicht. 'Ik wou je wat vragen. Het.......Het gat over Lian.'
Ze trok verbaasd haar wenkbrauw op.
'Ja?' vroeg ze.
'Ehm' Ik nam een diepe zucht en trok mijn schouders naar achter. 'Lian heeft me gevraagd voor het kerstbal.' zei ik in een adem. Alya keek me een tijdje alleen maar aan. 'Vind je dat goed?' vroeg ik voorzichtig.
Alya haalde haar schouders op en zei:
'Wat maakt mij dat nou uit? Dat moet je zelf weten hoor!'
'O echt waar!' riep ik enthousiast maar Alya keek niet zo gelukkig.
'Ik was bang dat je boos zou zijn.'
'Nee hoor waarom zou ik?' Alya plakte een glimlach op haar gezicht.
'Dankjewel!' Ik gaf Alya een dikke knuffel. 'Nou dan ga ik maar weer.'
'Ja dag.......' zei ze.
'Doei!' en met een grote glimlach liep ik weg. Een raam stond open en liet mijn haar heen en weer dansen. Ik zag niet dat Alya nog een tijd achter
me naar me zat te staren................

elfje · Geplaatst: Wo Dec 07, 2005 16:21

Hoofdstuk 9
De grote zaal was prachtig versierd. lange ijspegels hingen aan het plafond en boven kleine ronde tafeltje zweefden lichtgevende bolletjes.
'Het is prachtig!' fluisterde ik in mezelf.
'Maar nog lang niet zo mooi als jij' Ik draaide me om en zag Lian staan. Hij droeg een zwart zijde gala-gewaad wat goed bij zijn haar pasten. Hij bood mij mijn arm aan die ik met een grote glimlach aannam. Tessa had een 'date' met Richard Clamton uit de tweede klas van Griffendor.
'Katie!' gilde ze toen ze mij zag. 'Wat zie jij er prachtig uit!'
'Ja jij ook!'
'Kom mee, Alya en Mel zitten daar' Ik keek achterom naar Lian.
'Ehm....., ik ga even een boterbiertje halen. Wil jij er ook een?'
'Ja hoor' Ik hield eigenlijk niet zo van boterbiertjes maar zo had ik meer tijd om door te brengen met Alya zonder Lian in een moeilijke situatie te brengen. Bij de tafel aangekomen keek ik verbaasd naar Alya.
'Hoe kom jij nou weer aan zoveel krullen?!' riep ik verbaasd uit toen ik haar kapsel zag wat anders als een steile waterval over haar rug heen hing. Ze glimlachte geheimelijk en trok me naar haar toe.
'Weet je nog dat we die ene drank moesten maken van Sneep. Die ene waarbij je je uiterlijk kon veranderen.'
'Ehm, ja?'
'Nou zie hier het resultaat!'
'Je hebt hem stiekem opnieuw gemaakt?!'
'Eh...' Alya werd weggetrokken door een zwadderaar die met haar wilde dansen. Ik keek hen na en op dat moment kwam Lian aanlopen met twee boterbiertjes in zijn hand. Hij keek zenuwachtig de tafel rond maar toen hij zag dat Alya er niet was haalde hij opgelucht adem en ging naast mij zitten terwijl hij een hand op mijn knieen legden. Mel deed net alsof ze hem niet had opgemerkt en ging druk in gesprek met Tessa. Nadat ons biertje (Jek! Ik hield er echt niet van) op was besloten we dat we ook maar eens moesten gaan dansen. Helaas hield dat al snel op omdat Lian steeds op mijn voeten stond.
'Het spijt me echt heel erg!' zei Lian terwijl hij me op een een stoel neer zetten. Met een van de pijn vertrokken gezicht masseerde ik over mijn voeten heen.
'Het geeft niet. Echt niet.'
'Ik haal anders wel een boterbiertje voor je.'
'Nee, nee' zei ik vlug. 'Dat is echt niet nodig.' Ik was nog misselijk van de vorige en alleen de gedachte al dat ik weer nog een moest opdrinken liet me al kotshalzen.
'Nou oke, dan haal ik er wel een voor mezelf'
'Ja goed hoor' En hij was weg. Na een tijdje werden Mel en Tessa ook meegenomen door hun partners en bleef ik dus alleen achter.

Wat vinden jullie ervan? Let me know!!! Mr. Green