[AF] Too Hot To Be Evil...

Camisado

Hey!
Welcome to my Fanfic!
Een nieuw begin, een nieuw verhaal Smile

Deze keer niet over een bestaan personage, maar over "een dochter van..."
Ik hoop echt dat jullie het verhaal leuk gaan vinden en dat jullie mij een reactie willen pb-en of een reactie achter willen laten in het reactie topic... Smile

Gelieve niet te posten in dit Topic! Owja, let vooral niet op mijn "L-verslaving..."
Oke, genoeg gezegt, begin maar met lezen!

Inhoud:
De 13-jarige Lynn Wemel zit in het 3e jaar van Zweinstein. Samen met een paar goede vrienden gaat ze een strijd aan en komt tussen een keuze staan van liefde of vriendschap...

Geposte Hoofdstukken:
Proloog --> 21 Maart 2006
Hoofdstuk 1 --> 22 Maart 2006
Hoofdstuk 2 --> 27 Maart 2006
Hoofdstuk 3 --> 5 April 2006
Hoofdstuk 4 --> 7 April 2006
Hoofdstuk 5 --> 14 April 2006
Hoofdstuk 6 --> 24 April 2006
Hoofdstuk 7 --> 4 Mei 2006
Hoofdstuk 8 --> 5 Mei 2006
Hoofdstuk 9 --> 6 Mei 2006
Hoofdstuk 10 --> 7 Mei 2006

Proloog
“Harry!” Huilend viel een jonge vrouw van rond de twintig op de grond. Haar tranen rolden zachtjes over haar nu bleke wangen en vielen op de persoon waar ze overheen gebogen zat. Verschillende mensen om hen heen kwamen aan lopen om te kijken wie de persoon was en twee roodharige jongens haalde de vrouw van de man weg. Daar lag hij; Harry James Potter, De Jongen Die Bleef Leven. Maar aan alles kwam een einde, zo ook aan zijn leven..

Die avond was hij de strijd aangegaan. Hij had het laatste gruzielement vernietigd en daarna had hij het pad gekruist van Voldemort, de meest machtige tovenaar aller tijden. Het was een harde strijd geweest, tussen leven of dood. Beiden hadden ze het niet overleeft. Ze waren beiden getroffen door dezelfde vloek; Avada Kedavra... De vloek des Doods.

De twee roodharige jongens, waarschijnlijk een tweeling, hadden de vrouw - die nog steeds huilde - op een afstandje meegenomen en spraken haar zachtjes toe.
“Kom Ginny, je wist dat dit ooit zou gebeuren…”
“Een keer ja, Fred! Maar nu nog niet! Hij was pas tweeëntwintig! We hadden nog een heel leven voor ons! We hadden nog zoveel plannen en… en…” Ze maakte haar zin niet af een staarde met doffe ogen naar de man die nog steeds op de grond lag.
“Er was nog iets, is het niet Ginny?” zei de andere en hij pakte haar bij haar handen vast.
“Ja, er is nog iets George… Je wordt oom...” Ze zuchtte diep en liet zich zachtjes snikkend in de armen van George vallen.

Volgende keer komt hoofdstuk 1!
Ik weet dat dit stukje kort is, maar de volgende wordt langer!

Camisado · Laatst aangepast door Camisado op Vr Apr 07, 2006 9:54; in totaal 3 keer bewerkt

Hey!
Zoals beloofd hier het eerste hoofdstuk! Ik wou graag Mrs. Charlie Wemel, Elienemien en Mrs. Diggory erg bedanken voor hun reacties...
Zo, nu genoeg gekletst, lezen maar Wink

Hoofdstuk 1.

Ergens in Engeland zat in een klein, vol kamertje een meisje van 13 jaar uit haar raam te staren. Overal door de kamer lagen stukjes perkament, lintjes en uilenveren. Op haar bureau stond een grote kooi, met daarin een kleine, bruine kerkuil. Onder de kooi lag een brief, die met gifgroene inkt was beschreven.

Geachte mevrouw Wemel,
Het doet me een genoegen u te kunnen mededelen dat op 1 september het nieuwe schooljaar op Zweinsteins Hoge school voor Hekserij en Hocus-pocus in gaat.
Gaarne zien we u terug. Bijgaand treft u een lijst aan van schoolboeken en andere benodigd heden.
Hoogachtend,
Dianna Dreller,
Assistent-schoolhoofd

Het meisje keek nog steeds met een dromerige blik naar buiten, toen ze ruw weer naar de werkelijkheid werd gebracht door een luide stem van beneden.
"Lynn! Kom je ook even beneden eten?"
Ze trok haar slippers aan en liep een paar trappen naar beneden. Ze woonde samen met haar moeder, oma, opa haar oom en tante in een oud, klein huisje: 'Het Nest'. Haar oom was getrouwd met een vriendin van haar moeder; Hermelien Griffel, een knap maar intelligent meisje.

Lynn kwam de keuken in lopen en ging aan de grote eettafel zitten. Ze pakte een stuk toast en luisterde mee met de gesprekken. Links naast haar waren Ron en Hermelien in discussie.
"Nee! Ik wil niet dat je 's avonds nog alleen over straat gaat! Je weet het maar nooit met al die dooddoeners die nog vrij rondlopen..."
"Hermelien, ik kan heus wel voor mezelf zorgen!"
"Dat weet ik ook wel, maar toch wil ik niet dat je gaat... Waarom ga je niet gewoon met ons mee? Is ook nog eens veel gezelliger." De laatste zin zei Hermelien op een toon alsof het daarmee was afgelopen.
Lynn draaide haar hoofd naar rechts en kon nog net een klein stukje van het gesprek van haar moeder en haar oma horen.
"... een nieuwe vriend. Een leventje alleen is ook niet goed voor je."
"Ma, ik heb Lynn toch... Zij is alles wat ik nodig heb, Lynn is mijn leven! Als Harry..."
Snel draaide Lynn haar hoofd weer. Ze had wel genoeg gehoord. Ze pakte de kan pompoensap en schonk nog wat in. Haar opa knipoogde en Lynn gaf hem een glimlach terug. Ze hield van haar opa, ze hield van haar familie, ze hield van dit huis, net zoveel als ze van Zweinstein hield. Ze keer er naar uit om er weer heen te mogen. Het lekkere eten, de warme haarden, de speciale lessen en boven al haar vriendinnen die daar waren. Maar voordat ze weer terug kon, moest ze eerst naar de Wegisweg.

"Mam, wanneer gaan we nieuwe schoolspullen halen?" Ze keek Ginny met een bijna smekende blik aan en stopte de laatste hap toast in haar mond.
"Misschien vandaag nog, moet je even aan je opa en oma vragen... Hun willen ook graag mee."
Lynn keek haar opa en oma aan en die knikte allebei.
"Laten we vandaag maar gaan. Als we morgen nog moeten gaan hebben we bijna geen tijd... Morgen moeten we nog zoveel doen! En nu kan Ron ook nog mee, aangezien die er toch heen moest."
Hermelien stond op en begon samen met Ron de tafel af te ruimen.
"Lynn, liefje, ga jij vast wat anders aantrekken? In je pyjama kun je niet mee hoor."
Lynn stond op van tafel, schoof haar stoel netjes aan en struikelde over één van de tafel poten. Ze viel languit op de grond en krabbelde snel weer overeind.
"Oeps, sorry!"

Haastig liep ze de keuken uit en stormde de trappen op. Voorzichtig deed ze de deur van haar kamer open en struikelde bijna weer over een paar schoenen. Ze liep naar haar kledingkast en trok een nieuw rokje aan. In een hoekje van de kamer lag een grote stapel kleren, wat er nogal rommelig uitzag. Ze pakte een T-shirt uit de berg en trok het aan. Het was nogal kreukelig, maar dat stond wel goed bij haar. Ze keek in de spiegel en daar zag ze een jong meisje met lang rood haar en een gezicht vol sproetjes: Precies het evenbeeld van haar moeder. Volgens velen leek ze op haar moeder, maar had ze het innerlijk van haar vader; Eigenwijs, vriendelijk en avontuurlijk... Ze deed haar laarzen aan en liep weer naar beneden.

Beneden in de keuken stond iedereen al op haar te wachten. Haar moeder stond op en liep naar haar toe.
"We gaan verschijnselen, dat gaat wat sneller. Hou mij maar gewoon goed vast en laat me om welke reden dan ook niet los."
Lynn pakte haar moeder vast en nadat die tot drie had geteld voelde het alsof ze door een dwangbuis werd geperst en ze geen adem meer kon krijgen.

Camisado · Laatst aangepast door Camisado op Vr Apr 07, 2006 9:56; in totaal 1 keer bewerkt

Heey!
Het heeft even (5 dagen Razz

) geduurd, maar hier is dan mijn nieuwe stukje! Ik hoop dat jullie het leuk vinden, en mij even een reactie via Pb of in het reactie topic zetten!

Hoofdstuk 2.

Met een plop kwamen ze in één van de zijsteegjes van de Weg-is-weg. Lynn hield haar moeder nog even goed vast, om er zeker van te zijn dat ze met beide voeten op de grond stond. Ze haatte bijverschijnselen, dan ging ze liever met de bezem of per brandstof.
"Nou lieverd, wat moet je allemaal hebben?" vroeg Ginny en ze keek haar dochter aan, "Wat staat er allemaal op je lijstje?"
Geschrokken keek Lynn haar moeder aan. Lijstje? Bedoelde ze dat lijstje dat bij haar brief van Zweinstein zat met alle dingen die ze nodig had?
Ze ging haar sakken van haar rokje na. Had ze het wel meegenomen, of had ze hem op haar bureau laten liggen?
"Uhm... Ik geloof, maar ik weet het niet zeker, al denk ik bijna van wel," begon ze en ze keek met een rood hoofd naar de zwart betegelde straat onder haar,"dat ik hem per ongeluk, niet expres, op mijn bureau of bed heb laten liggen."
Lynn durfde niemand aan te kijken en na een tijdje voelde ze een arm om haar schouders heen geslagen worden.
"Weet je hé... Heel vaak doe je me aan je vader denken, maar op sommige momenten ook aan Tops. Allebei twee grote klungels, maar allebei met een goed hart."
Natuurlijk wist Lynn wie Tops was. Tops was een al aardig oude vrouw die het liefst bij haar achternaam genoemd wou worden, omdat ze haar voornaam min of meer haatte. Ze was altijd vrolijk, maar ze was af en toe echt vreselijk druk en onhandig. Ja, Lynn leek wel op haar, maar of het een voordeel was? Haar onhandigheid had haar al vaak in de problemen gebracht en haar een paar 'gezellige' uitstapjes naar Vilder, de conciërge van Zweinstein, bezorgd. Gelukkig kon hij elk moment dood gaan...

Ze boog haar hoofd iets opzij om te kijken van wie de arm afkomstig was. Ze keek recht in het stralende gezicht van Ron, haar oom en ze kon nog net zien dat haar tante met een glimlach achter hem stond.
"Maar uhm... Wat doen we nou?" vroeg Lynn aarzelend en ze keek naar haar moeder, "Zonder lijstje weet ik niet wat ik moet halen..."
"Nou," zei Ginny simpel, "Dan kijk je toch of je iemand uit jouw jaar en afdeling kunt vinden? Ze zullen vast wel niet allemaal zo slim zijn geweest om hun lijstje te vergeten... Denk je wel?" Ze gaf een knipoog naar haar dochter, die al aan het einde van het steegje stond.
"Nou, waar wachten jullie nog op," riep ze over haar schouder heen en liep daar bij tegen een zelfopruimende prullenbak op, "Laten we de Weg-is-weg onveilig maken!"
Ze liep de lange straat van de Weg-is-weg op en keek verwonderd om haar heen. Overal hingen felgekleurde uithangborden met de meest vreemde teksten erop en de kleine zwarte keitjes glinsterde in het felle zonlicht. Heksen en tovenaars liepen luid pratend door elkaar heen en de meeste liepen in gewone dreuzelkleren. Het terras van Florian Farieltjes ijssalon zat overvol met kleine kinderen die luid slurpend hun zelf-aanvullende-ijs zaten te eten en oude tovenaars die een potje zaten te knalpokeren.
Lynn keek is goed om haar heen om te kijken of ze nog bekende zag. Ze zag twee meisjes uit Huffelpuf - Melinde en Josca- en nog een jongen - Brian - uit Ravenklauw, maar ze baalde er wel van dat ze Daniël en Bjorn, haar beste vrienden, nog niet had gezien. Ze waren vanaf haar eerste dag op Zweinstein al vrienden geweest en dat was deze zomer niet over gegaan. Ze hadden de hele vakantie brieven geschreven en waren van plan dit jaar weer van alles uit te halen.

Ondertussen waren ook de rest van de Wemels bij Lynn komen staan en keken ook om hen heen. Op de meeste winkels waren fleurige affiches geplakt en af en toe zaten er een paar zwart-wit foto's van nog gezochte dooddoeners tussen.

Ze gingen aan één van de tafeltjes op het terras zitten en bestelde een ijsje.
"En, ben je al iemand tegen gekomen?"
"Nee mam... Jullie?"
"Niet veel. Alleen die jongen van Ravens en die van Tsjesik."
"Daniël en Bjorn?"
"Ja, die bedoel ik." zei haar moeder met pretlichtjes in haar ogen.
"Zeg dat dan meteen! Waar waren ze?"
"Ze stonden net bij de winkel van Fred en George..."
Lynn stond op en gooide daarbij bijna de tafel om ver. Ze rende naar de andere kant van de weg en liep naar de Tovertweelings Top Fopshop. Voor de ruiten stonden ze wel. Twee jongens van een jaar of 14, beiden met bruin haar, bieden in hun eerste jaar blijven zitten. Daniël, degene met korte bruine stekeltjes, was de gevoeligste. Aan hem kon Lynn alles kwijt en met hem kon ze over van alles praten. De andere, Bjorn, had in tegenstelling tot Daniël, lang bruin haar dat hij in een stoere maar sexy staart droeg. Hij voelde als een broer voor Lynn... Zorgzaam, maar soms oh zo chagrijnig... Helemaal als hij zijn Zwerkbal wedstrijd had verloren. Daniël had bruine ogen, wat goed bij zijn haar stond en Bjorn had diepblauwe ogen... Erg macho.

Lynn liep naar de jongens toe en ging achter hen staan. Ze hadden niks in de gaten en waren druk aan het discuseren over of ze wel of niet naar binnen zouden gaan. Lynn kwam nog iets dichterbij de jongens staan. Ze sloeg haar armen om beide heen en kon het niet laten om keihard 'Boe!' in hun oren te roepen. Ze draaiden zich met een ruk om en keken haar geschrokken aan. Zodra ze zagen dat het Lynn was veranderde hun blik van geschokt naar blij. Daniël was degene die de eerste stap nam en viel haar lachend in haar armen.
"Hey Lynn! Jemig hé, ik schrok me dood!"
"Haha, doe maar niet... Dan kon ik dit niet meer doen." Ze gaf Daniël een kus op zijn voorhoofd en gaf er Bjorn ook een. Het was bij haar ongeveer een ritueel geworden om, als ze hen een lange tijd niet had gezien, een kus op hun voorhoofd te geven.
Bjorn keek haar lachend aan. "Nog steeds niet veranderd zie ik..." Hij trok speels aan haar lange rode haar en uit een reflex gaf Lynn hem een klap in zijn gezicht.
"Oeps... sorry! Gaat het?" Ze keek geschrokken naar Bjorn, wiens wang nu rood werd.
"Ja hoor, prima. Jemig hé! Jij kunt hard meppen..."
"Tja, je moet toch wat als je met twee jongens omgaat en ze ook dan nog allebei in toom moet houden.." Ze stak haar tong naar Bjorn uit en ging verder. "Hebben jullie, heel toevallig, jullie boeken lijsten mee?" Ze keek beide jongens poeslief aan en die barste in lachen uit.
"Lynn, ben jij heel toevallig je lijstje vergeten?"
"Ja, maar niet expres hoor!"
Daniël grabbelde in zijn gewaad en haalde er een verfrommeld papiertje uit. Hij hing het tegen het raam van de fopshop en begon het met zijn hand glad te strijken.
"Een beetje rommelig, maar je kunt het lezen." Hij gaf haar het papiertje en keek naar Bjorn. "Nou, zullen wij dan maar met haar meegaan?"
Bjorn knikte en Lynn keek hem aan. Toen draaide ze zich om een keek ze lachend aan.
"Kom dan! Anders is er niet genoeg tijd over om naar de Fopshop te gaan!"
De jongens haasten zich naar haar toe en ze liepen lachend de straat over.

Camisado · Geplaatst: Wo Apr 05, 2006 10:56

Hola!
Sorry dat het zo lang heeft geduurd, maar hier is dan het nieuwe stukje! Allemaal bedankt voor jullie lieve reacties! Very Happy

Het is niet zo lang, maar toch hoop ik dat jullie het leuk vinden! Reacties zijn welkom Smile

Hoofdstuk 3.

“Mam!” Ze waren met zijn drieën aangekomen bij Florians Fanieltjes, waar haar familie nog steeds hun ijsjes aan het eten waren.
“Mam, dit zijn nou Bjorn en Daniël, mijn beste vrienden.” Haar moeder keek ze schattend aan, maar knikte toen goedkeurend.
“Hoi! Ik ben Ginny Wemel, de moeder van Lynn.” Lynn keek haar moeder aan met een doe-even-normaal blik en keek toen naar Björn die haar moeders hand schudde, maar die van binnen helemaal dubbel lag om haar uitdrukking.
“Mam? Mag ik wat geld halen? Dan kan ik wat nieuwe spullen kopen.”
“Gaan Bjorn en Daniël met je mee?” Haar moeder keek de jongens aan en die knikten. “ Nou, vooruit dan maar…”
Haar moeder gaf haar de sleutel van haar kluis en ze vertrok samen met de jongens naar Goudgrijp.
Goudgrijp was de tovenaarsbank; een groot wit gebouw aan het einde van de Weg-is-weg. Er werkte wel honderden kobolden: kleine mannetjes met spitse neuzen en lange oren.
Lynn deed de deur open en liep naar het einde van de lange hal. Ze gaf de kluissleutel aan de kobold die achter een hoog plateau stond en die wenkte hen om hem te volgen. De drie stapte in een van de karretjes en die ging er als een speer vandoor. Lynn had van vele gehoord hoe misselijk je er van kon worden, dus ze kneep haar ogen stijf dicht. Toen het karretje na twee minuten stopte, zag ze lijkbleek en stapte ze wankelend uit.
Lynn, Bjorn en Daniël liepen achter de kobold aan naar de kluis van Lynn. Ze vroeg zich af hoeveel erin zat, want de vorige twee jaar had haar moeder haar geld gehaald. De kobold stak de sleutel in het slot en de deur ging open. Lynn schrok en ze keek haar kluis rond. Er zat meer geld in dan ze had verwacht… Snel pakte ze wat bij elkaar en stopte het in een leren buidel.
Ze liepen weer terug naar het karretje, stapte in en reden weg. Lynn stapte helemaal wit uit en ze liep wankelend, samen met de jongens, Goudgrijp uit. Eenmaal buiten kreeg ze weer wat kleur.
“Nou, waar wil je eerst heen?” vroeg Bjorn nonchalant en hij ging tegen een witte paal staan.
“Daar!” zei Lynn en ze trok de jongens bij hun handen mee naar Klieder & Vlek.
Voor de etalage stonden mensen te dringen om iets te kunnen zien. Lynn glipte door de mensen door en kwam naar een paar seconden al weer terug.
“En, wat is er?” vroeg Daniël.
“Een of andere Mallina Mello die beweert dat ze de vampier van weet-ik-waar heeft verslagen.”
“Maar dat kan toch best waar zijn?” vroeg Bjorn.
“Ja, zal allemaal best, maar ik geloof er niet in… M’n ma heeft me wat verteld en sindsdien vind ik het pure onzin.”
“Wat dan?”
“Nou, ik had je toch verteld van dat van de Geheime Kamer?”, zei ze en ze ging op de leuning van een bankje zitten, “Dat mijn moeder was bezeten door Je-weet-wel en dat zij de gene was die de Geheime kamer had geopend?”
“Ja, maar wat…”
“Stt! Laat me even verder vertellen! Dat jaar kreeg Zweinstein een nieuwe leraar Verweer tegen de Zwarte Kunsten; Gladianus Smalhart. Een bekende tovenaar die talloze boeken had uitgebracht over ‘zijn’ avonturen.”
“Ja, maar-”
“Nou,” ging Lynn verder alsof ze niet gestoord was, “Toen mijn moeder naar de Geheime kamer was ‘gebracht’ zou hij haar wel redden had hij tegen de andere docenten gezegd. Maar mooi niet dus! Hij was op zijn kamer zijn spullen aan het pakken… Hij biechtte alles op en zei dat het niet zijn daden waren geweest, maar die van andere, minder bekende, tovenaars. En dat,” sloot Lynn haar verhaal af, “is waarom ik het niet geloof.”

Ze wist het nog perfect dat haar moeder haar op het hart had gedrukt op nooit te vertrouwen op iets als je niet weet waar het zijn verstand bewaard. Eerst had ze het niet begrepen, maar toen had haar moeder haar verhaal verteld. Over Marten Vilijn, zijn dagboek, de aanvallen, de Geheime kamer en natuurlijk Harry Potter. De jongen die Ginny gered had en die Lynn haar vader was geweest…

Camisado · Geplaatst: Vr Apr 07, 2006 12:30

Hola! Hier weer een nieuw stukje! Smile

Ik heb een paar dingen uit de vorige posts gewijzigd, omdat het anders niet helemaal uit zou komen met dit stukje [De leeftijd e.d] Ik wens jullie weer veel plezier met lezen en Pb-tjes met reacties zijn welkom! Very Happy

Hoofdstuk 4.

“Nou, gaan jullie mee?” Lynn stond op van de leuning en streek haar rokje goed. Ze liep richting Madame Mallekins en de jongens volgde haar. Ze gingen alle winkels langs en ze haalden alles wat ze nodig hadden; boeken voor het 3e jaar, nieuwe gewaden, ingrediënten voor hun toverdrankenset en nog een heleboel andere ‘nuttige’ dingen.

“Hebben we alles?” vroeg Lynn toen ze Klieder & Vlek uit kwamen lopen met hun handen vol met boeken. “Boeken, gewaden, perkament, veren?”
“Ja, ik geloof het wel.” zei Bjorn en zijn stem klonk bedrukt. “Kunnen we alsjeblieft eerst onze spullen wegbrengen voordat we verder gaan kijken?”
“Waar wouden jullie je spullen dan heen brengen?”
“Oja, dat hadden we nog niet verteld hè,” zei Daniël en hij deed een poging om zijn boeken zo vast te houden dat ze niet allemaal op straat vielen, “Bjorn en ik slapen in de Lekke Ketel omdat onze ouders met elkaar op vakantie zijn. Aangezien we morgen al naar Zweinstein gaan, mochten we hier wel blijven slapen.”
“Stoer!” zei Lynn dol enthousiast en haar boeken glipte bijna uit haar handen. “Zal ik vragen of ik ook mag?”
“Ja, doe maar! Kan het nog gezellig worden…”

Ze liepen de straat door en kwamen weer bij Florian’s Fanieltjes, waar de familie Wemel nog steeds op het terras zat.
“Mam, mam! Mag ik in de Lekke Ketel blijven overnachten?” Lynn zette haar boeken op het tafeltje neer en keek haar moeder aan. “Toe… Mag het?”
“Waarom dat zo ineens?” vroeg Ginny en ze trok haar wenkbrauwen op.
“Bjorn en Daniël blijven ook… Dat is toch gezellig? Niet?” Ze ging op een van de stoeltjes zitten en ook de jongens pakte er een stoel bij.
“Nou, vooruit… Maar alleen omdat je morgen naar Zweinstein moet hoor! Anders niet.”
Lynn sprong van haar stoel af en vloog haar moeder in haar armen. “Bedankt mam! Ik ga nu meteen een kamer reserveren!”
“Wacht even jongedame… We moeten nog even wat afspreken over morgen!” Lynn liep weer terug naar haar moeder en ze spraken af dat Lynn morgen om kwart voor elf bij de Zweinstein express zou staan. Ze nam afscheid van haar familie en liep toen samen met Bjorn en Daniël de Weg-is-weg door. Ze aten wat in de Lekke Ketel, gingen naar Tovertweelings Top Fop Shop en gingen toen weer terug naar de Lekke Ketel.
Bjorn en Daniël gingen aan de tafel zitten om een potje te knalpokeren en om over Zwerkbal te praten. Lynn liep naar het raam toe en keek naar buiten. Wat zou ze haar familie missen…

Het eerste jaar had Lynn verschrikkelijk gevonden. Ze moest afscheid nemen van haar moeder, iets wat ze liever niet deed. Ze wou haar moeder niet alleen laten, ook al wist ze dat ze dat wel kon. Ze wou haar moeder niet alleen laten, om er voor te zorgen dat ze zo min mogelijk aan Harry dacht. Alleen Lynn kon dat verhelpen. Verder niemand.

Lynn voelde dat ze al aardig moe aan het worden was en ze liep naar de barman toe om te vragen wat haar kamer nummer was.
“Nou,” Lynn voelde de bui al hangen en ze keek de barman strak aan, “Zo net kwam de Minister binnen en vroeg naar een kamer omdat hij morgen op zakenreis moest. Aangezien u als laatste geboekt had en u de meest luxe kamer had, hebben we die kamer afgestaan aan de minister. Het spijt ons zeer, mejuffrouw Wemel.”
Lynn voelde haar bloed koken, maar ze bleef kalm. “En nu? Waar moet ik nu slapen? Ik kan nu al niet meer naar huis.”
“Ja mejuffrouw, het spijt ons echt. Misschien dat u bij iemand anders op de kamer kunt.”
Lynn keek naar de jongens die heftig in discussie waren en toen weer naar de barman. “Bedankt…Ik ga wel bij hun op de kamer.”
Ze liep naar de jongens toe en ging op de tafel zitten. “Slecht nieuws. Mijn kamer is aan de minister verhuurd en nu kan ik dus nergens slapen, dus kom ik maar gezellig bij jullie op de kamer!”
De jongens keken elkaar aan en begonnen toen te lachen. “Nou, dan kan het zeker nog gezellig worden, of niet Daniël?” zei Bjorn en hij keek haar lachend aan.
“Zeker.. Aangezien we maar een bed hebben.”
Lynn begon ook te lachen en sprong van de tafel af. Ze liep naar de trap toe en riep over haar schouders; “Wie als eerste boven is, mag in het midden liggen!” Ze rende de trap op, deed de kamerdeur open en plofte op bed neer. Na tien seconden kwamen ook de jongens boven en gingen op de bank zitten. Lynn pakte haar koffer, zocht naar haar pyjama en kwam tot de conclusie dat haar moeder die was vergeten in te pakken. Ze bedacht wat ze aan had. Een bh, hemdje en een boxer… Moet toch kunnen? Ze wende zich tot de jongens en keek ze aan. “Oké, nu allebei ogen dicht! De gene die kijkt vervloek ik persoonlijk!” Daniël en Bjorn knepen hun ogen dicht en Lynn kleedde zich behendig uit. Ze ging op haar buik in bed liggen en trok de dekens over haar heen. “Oké, jullie mogen.” Zei ze lachend en ze kneep voor de zekerheid haar ogen dicht. Toen ze even later voelde dat ook hun in bed waren liggen – Lynn lag helemaal fijn geperst tussen Daniël en Bjorn in – voelde Lynn zich vertrouwd. Ze wist dat ze niks zouden doen, dus kon ze rustig gaan slapen. De draaide op haar zei en sloot haar ogen. Net voordat ze in slaap viel hoorde ze nog een zachte ‘welterusten’ van Bjorn zijn kant.

Camisado · Geplaatst: Vr Apr 14, 2006 13:24

Hola!^^
Het heeft een week geduurd voordat ik weer wat postte, maar hier is weer een nieuw stuk! Deze keer niet zo lang, maar toch hoop ik dat jullie het leuk vinden Smile

Iedereen die mij een reactie heeft gestuurd, of een reactie heeft achtergelaten in het reactie-topic, heel erg bedankt! Very Happy

*Geeft die mensen een koekje...* Owja, in deze post zit een redelijk grote flashback! [Vind ik dan... nerd

]
Nou, veel leesplezier! Very Happy

Hoofdstuk 5.

De volgende ochtend probeerde Bjorn Lynn wakker te maken. “Lynn! Lynn! Wakker worden!” Verwoed keek Bjorn haar aan. “Dan! Kom is even helpen… Ze wil niet wakker worden.” Daniël liep naar het bed toe en boog zich naar haar toe.
“Wemel!” bulderde hij in haar oor, “In de houding!” Lynn sprong uit haar bed en ging kaasrecht staan. Toen werd ze pas echt wakker en ze keek de jongens boos aan. “Doe. Dat. Nooit. Weer.” Zei ze tegen Daniël en die kwam niet meer bij van het lachen.
“Oooh… Je had jezelf is moeten zien! Springt in één keer uit haar bed en gaat in haar ondergoed in de houding staat!”
“Ja, echt komisch!” zei nu ook Bjorn schaterend van het lachen. Snel keek Lynn naar haarzelf in de spiegel. gedoe… Ze stond in haar ondergoed. Nouja, het was niet de eerste keer. Vorig jaar hadden ze haar ook al in haar ondergoed gezien, alleen was het toen zeiknat geweest.
“Ja, leuk… Lach maar! Als jullie het niet erg vinden ga ik me even douchen.” Ze liep naar de badkamer en draaide de kranen open. Ze deed haar kleren uit en ging onder de stralen staan.
Ja, vorig jaar, dacht Lynn

“Lynn, kom er ook in!” gilde Lovely vanuit het water. “Het is echt heerlijk!”
Ze dacht na. Haar zwemkleren lagen in de meisjesslaapzaal, maar ze zou er ook zo in kunnen springen. Dan maar dat laatste. Ze deed haar gewaad en kleren uit en ze had alleen haar bh en boxer nog aan. Giechelend glee ze naast Lovely in het meer. Een eindje verderop waren Lilian en Laura een wedstrijdje aan het doen.
“Wat als iemand ons ziet?” vroeg ze aan Lovely.
“Niemand zal ons zien…” zei die nuchter en daar nam Lynn genoegen mee. Ze vertrouwde Lovely, net zoals Lilian en Laura. Ze waren niet voor niets de L-meiden… Zo werden ze door iedereen genoemd. Niet alleen omdat ze alle vier met een L begonnen, maar ook omdat ze altijd het laatste woord moesten hebben. En die eindigde meestal op een L…
Het werd later en het water steeds onaangenamer. Ze besloten uit het water te gaan en terug te gaan naar hun leerlingenkamers. Net toen Lynn haar broek wou aan trekken, hoorde ze een stem achter zich. “Lynn… Leuke bh heb je.” Ze draaide zich met een ruk om een daar stonden Daniël en Bjorn.
“Wat doen jullie hier?!” vroeg ze geschokt en ze trok snel haar broek over haar natte ondergoed aan.
“Nou, je was niet in de leerlingenkamer en volgens een paar andere meiden was je ook niet in de slaapzaal, dus dachten we wel dat je buiten zou zijn…”
Snel trok Lynn de rest van haar kleren aan en ze keek naar Lovely die nog snel in het water was gevlucht. “Ik ga met hun twee mee. Zie je morgen bij Kruidenkunde!” Ze liep snel naar de jongens en samen liepen ze naar het kasteel.

Lachend liep Lynn onder de douche vandaan. Ja, dat was leuk geweest. Helemaal omdat ze haar daar het hele jaar nog mee achtervolgd hadden.
Ze ging voor de spiegel staan, kamde haar haar uit en vlechtte het in. Ze trok haar jeans en shirtje aan en liep de badkamer uit. Op de bank waren de jongens in hun pyjama aan het knalpokeren.
“Zeg, moeten jullie je niet aankleden? We moeten over een half uur op het station zijn!”
De jongens sprongen van de bank, pakte hun spullen en sprintte naar de badkamer. Lachend pakte Lynn haar hutkoffer in. Daniël en Bjorn moesten altijd alles op het laatste moment doen en het liefst deden ze het helemaal niet.
Nadat ze haar koffer had ingepakt liep ze naar beneden om wat eten te halen en af te rekenen. Ze bestelde wat en ging aan het tafeltje zitten. Ze sloeg de ochtend profeet open en keek of er nog een paar dooddoeners waren opgepakt, wat helaas niet zo was.
Na een kwartiertje kwamen ook Bjorn en Daniël naar beneden lopen en ze hadden hun hutkoffers, inclusief die van Lynn, alvast mee naar benenden genomen.
“Hoelang hebben we nog?” vroeg Bjorn en hij ging op de stoel naast Lynn zitten.
“Ongeveer een kwartiertje” antwoordde Lynn en ze stak het laatste stukje toast in haar mond. “Moeten jullie nog wat eten, of gaan jullie nog even mee de Weg-is-weg op?”
Bjorn schudde zijn hoofd en pakte zijn gewaad uit zijn uitpuilende hutkoffer. “Nee, we gaan wel mee naar de Weg-is-weg.” Met veel moeite probeerde hij zijn hutkoffer dicht te krijgen, maar het lukte niet. “Daniël, kom is even helpen.” Zei hij en hij keek Daniël smekend aan. Lynn kreeg spontaan een lach aanval en liep naar Bjorn toe.
“Kijk, zo doe je dat,” zei ze en ze ging op de hutkoffer staan, zodat ze hem dicht kon doen, “Gewoon een kwestie van logisch nadenken!”
Daniël en Lynn trokken ook hun gewaad aan en liepen naar buiten naar de Weg-is-weg. Veel tijd om daar te blijven hadden ze niet, want toen ze voor Klieder & Vlek stonden kwam Daniël met de mededeling dat het kwart voor elf was. Snel haastte ze zich naar Perron 9 en 10 en ze liepen door de ‘muur’ heen. Voor hen stond een rood met zwarte trein; De Zweinstein Express. Lynn ging op zoek naar haar moeder. Ze zag haar staan praten met een jongen met nogal lange voortanden en nogal een slungelig postuur.
“Mam! Ik ga hoor!” zei ze en ze gaf haar moeder nog een kus.
“Veel plezier lieverd, schrijf je me wel?”
“Natuurlijk! Meteen als ik op school ben!”
Lynn pakte haar hutkoffer en andere spullen bij elkaar en stapte in de trein. Ze draaide zich nog één keer om en zwaaide lachend naar haar moeder. “Tot volgend jaar mam!”

Camisado · Geplaatst: Ma Apr 24, 2006 15:39

Hola! ^^
Oke, hier ben ik weer, maar dan wel met een heel kort stukje!
Ik had even geen inspi meer, maar ik weet al wel wat mijn laatste hoofdstuk gaat worden.. Ook is het verhaal al bijna af, denk ik Razz

Oke... Ga nu maar even lezen!
Liefs,
Suus

Hoofdstuk 6.

Zoekend liep Lynn de trein door. Bjorn en Daniël waren al eerder in de trein en ze was nu aan het kijken in welke coupé ze zaten. Af en toe keek ze is door de raampjes naar buiten en ze zag hoe druk het was. Op het perron stonden moeders huilend bij hun kinderen en uilen zaten krassend in hun kooien. Vaders stonden er maar wat bij en de kinderen deden alsof ze het jammer vonden dat ze terug moesten, maar in hun achterhoofd dachten ze al aan het feestmaal van vanavond.

Glimlachend liep Lynn verder. Elk jaar werd het steeds drukker. Bijna alle dooddoeners waren opgepakt en de ouders stuurde hun kinderen weer naar Zweinstein, omdat dat nu wel veiliger was. Lynn wist niet waarom de kinderen al niet eerder naar Zweinstein waren gekomen… Daar was het toch veel veiliger?
Ze liep nog een stukje verder de trein door en kwam een paar bekende tegen waar ze af en toe een praatje mee maakte. Achterin de trein zag ze Bjorn en Daniël zitten en ze liep er naartoe. Zuchtend deed ze de coupe deur open en ze plofte op de bank naast Bjorn neer.
“Konden jullie niet zeggen dat jullie achter in zaten?” vroeg ze geïrriteerd en ze legde haar koffer in het bagagerek. “Dan had ik namelijk achter in kunnen stappen en niet voorin…”
Daniël keek haar met een opgetrokken wenkbrauw aan en zei toen; “Tja, maar dit was wel een goede lichaamsbeweging voor je. Ik bedoel, sjouwend met je hutkoffer de trein door kost wel wat energie.”
Hij begon te lachen en wees naar de bank tegenover hem.
“Maak het jezelf comfortabel, dat heb je wel verdient.” Zei hij en hij gaf haar een knipoog. “Toe dan! We verwachten verder toch niemand.”
Lynn stond op van de bank en liep naar de andere bank. Ze deed haar gewaad uit en legde die verfrommeld neer op de bank en ging toen uitgebreid liggen. Haar T-shirt kroop wat omhoog en je kon haar blote buik zien. Lynn keek naar haar navel en zei toen; “Weetje.. Misschien neem ik wel een navel piercing. Je weetwel,” vervolgde ze snel toen ze de verbaasde blik van Bjorn zag, “Zo’n oorbel dat Dreuzels door hun navel doen…”
“Ja, doe maar,” antwoordde Daniël e hij keek haar lachend aan, “Dan kunnen we daar ook aan trekken…”
Lachend keek Lynn weer op en ze deed haar ogen dicht. Wat was het toch heerlijk om weer terug te zijn, dacht ze en ze schoof haar voeten iets opzij. Zouden er nog leuke jongens zijn blijven zitten?

Camisado

Hola!^^
Hier ben ik weer met een nieuw stukje! Smile

Het verhaal gaat toch iets langer worden dan ik denk, omdat ik het eind in mijn hoofd iets heb aangepast, waardoor er nog wat tussen moet Razz

Maar zie hier; Een nieuw Hoofdstuk!

Liefs,
Suus [CedricDigg0ry]

Hoofdstuk 7

Met een schok deed ze haar ogen open. gedoe, ze was in slaap gevallen… Met wazige ogen keek ze de coupe rond en zag dat Bjorn en Daniël haar geïnteresseerd aankeken. Lynn ging rechtop zitten en keek de jongens verbaasd aan.
“Wat?” vroeg ze en ze wreef de slaap uit haar ogen. Daniël keek Bjorn aan en gaf hem een knikje als teken dat hij het maar moest zeggen.
“Je bent zo schattig als je slaapt.” zei Bjorn snel en Lynn moest moeite doen om een grijns te onderdrukken.
“Ik ben wat?”
“Je verstond me wel!” Bjorns’ gezicht werd rood. Lynn vond het wel raar. Ze hadden wel vaker gezegd dat ze schattig was, maar alleen om haar te pesten, maar nu werd Bjorn rood. Alsof hij het echt meende…
“Nouja, laten we maar doen alsof er niks gezegd is…” zei ze en Daniël barste in lachen uit. Lynn keek hem met opgetrokken wenkbrauwen aan en haalde toen haar schouders op. Jongens…

De rest van de treinrit kwamen er nog wat vriendinnen van Lynn langs uit Huffelpuff (Lovely, Laura en Lilian) en ze kletste wat bij over de nieuwste mode en leuke jongens. Na een tijdje gingen de meiden weer weg met de mededeling dat ze bijna op Zweinstein waren. De drie trokken snel hun gewaad aan en haalde hun hutkoffer uit het bagagerek.
Toen de trein stilstond liepen ze snel naar buiten en voegde zich bij de grote groep leerlingen. Op de oprit stonden tientallen koetsen en Lynn liep samen met de jongens naar een koets die ergens in het midden stond. Bjorn stapte in de koets en Lynn stapte ook het trapje op. Ze bleef vast zitten met haar voet, struikelde en viel bij Bjorn op schoot. Hij trok een nogal pijnlijk gezicht en snel ging Lynn weer staan.
“Sorry!” zei ze en ze ging snel tegenover Bjorn zitten. Daniël stapte met een grimas in en wreef pijnlijk over zijn knie.
“Je schopte me…” zei hij plagerig en hij stak zijn tong uitdagend uit.
Er stapte nog twee jongens in; Joey (een Huffelpuffer) en nog een jongens die Lynn niet kende. Ze stak haar hand uit en schudde die van de jongen.
“Lynn, aangenaam.” Zei ze en ze keek de jongen vragend aan. “En jij bent?”
De jongen keek haar glimlachend aan en zei toen; “Simon… Ik heb eerst op de Klammfels gezeten, maar we zijn verhuist dus nu ga ik naar Zweinstein.”
Lynn knikte en schoof een stukje op. “Ga zitten,” zei ze, “Is het erg als ik wat vragen stel?”
“Nee hoor, ga je gang maar!” zei hij lachend en hij ging zitten.
“Oké… Volledige naam, leeftijd, welke afdeling en je favoriete vak…” Lynn legde haar voeten op de schoot van Bjorn en keek Simon met een afwachtende blik aan.
“Simon Jurgen Stoker, 14 jaar, ik hoop dat ik in Griffoendor of Ravenklauw kom en mijn favo vak is Verweer tegen de Zwarte Kunsten. Oké, nu jij!”
Lynn haalde even diep adem en zei toen; Nou, mijn naam is Lynn Ginevera Katie Wemel. Ik ben 13 jaar en zit in Griffoendor in m’n 3e jaar. Mijn lievelingsvak is Transfiguratie en mijn hobby’s zijn zingen, lol maken en Zwerkballen, maar dat doe ik alleen voor mijn plezier. Die twee daar dat zijn Bjorn en Daniël en dat zijn mijn beste vrienden…” Ze wees naar Bjorn en Daniël en die knikte allebei vriendelijk naar Simon.
Ze glimlachte en keek toen naar Joey, de ander jongen die binnen was gekomen. “Hoi!”. Ze zwaaide even naar hem en toen stond de koets stil.

Met z’n vijven stapte ze uit en liepen naar de deuren. Ze waren er nog maar net of de deur werd al met een zwaai opengedaan en Lynn liep naar binnen met Bjorn en Daniël achter haar aan. In de grote hal stond een jonge, lange vrouw met bruin haar dat ze in een losse staart droeg. Ze had een wit gewaad aan; Professor Dianna Dreller, vervangend schoolhoofd en afdelingshoofd van Griffoendor. Lynn vond haar de aardigste lerares, waarschijnlijk omdat ze respect voor haar leerlingen had en de jongste leerkracht van Zweinstein was.
Lynn ging naast Bjorn en Daniël staan en begon haar gewaad goed te trekken.
“Welkom,” begon Prof. Dreller, “op een nieuw schooljaar! De sorteerceremonie gaat zo beginnen, dus ga maar vast naar binnen. Simon Stoker? Zou jij hier even willen wachten op de rest? Dan kun je samen met hun gesorteerd worden…”
Lynn liep samen met de overige leerlingen de Grote Zaal in en ze plofte neer aan de tafel van Griffoendor. Het plafond was helder en de sterren straalden.
Een tijdje later werd er op de deur geklopt en professor Dreller kwam binnen met de eerstejaars en Simon. Simon zag er relaxt uit, in tegenstelling tot de eerstejaars die er gespannen en wit uitzagen. Dreller zette de sorteerhoed op het krukje en Lynn draaide zich zo snel om dat ze nog net op tijd werd opgevangen door Bjorn voordat ze van de bank lag.
“Bedankt,” mompelde ze, “Je bent een schat.” Lynn keek weer naar de hoed die net was begonnen. Toen de sorteerhoed klaar was met zijn lied, boog Daniël naar voeren en fluisterde; “Het is ook elk jaar hetzelfde hè…” Lynn knikte en keek weer aandachtig naar prof. Dreller die haar rol perkament met de namen uitrolde en begon met de eerste naam (Eline Alk), die meteen al uitkwam in Griffoendor. Na een tijdje waren alle eerstejaars geweest en was alleen Simon nog aan de beurt. Hij liep met zijn handen in zijn zakken naar voren. Lynn trok een wenkbrauw op. Je kon het ook overdrijven, dacht ze en ze keek weer naar Daniël die, aan zijn gezichtsuitdrukking te zien, precies hetzelfde als Lynn dacht.
Simon ging op de kruk zitten en zette de sorteerhoed op zijn hoofd. Het duurde een tijdje voordat de hoed een beslissing had genomen.
“GRIFFOENDOR!” galmde het door de zaal en Lynn schreeuwde enthousiast mee met de rest.

Reacties via PB of Reactietopic zijn niet verboden! [/hint]

Camisado

Hola! ^^
Jaaa!! Weer een nieuwe stukje [a] Ik kon het niet laten om dit te schrijven Razz

Dus.. Veel lees plezier en hierna waarschijnlijk nog 2 (!!) hoofdstukken...

Liefs,
Suus

Hoofdstuk 8.

Prof. Anderling vroeg om stilte en Lynn keek haar aandachtig aan.
“Normaal bewaar ik mijn speech voor na het eten, maar dat eten kan nu wel even wachten. Allereerst, welkom bij een nieuw schooljaar op Zweinstein! Onze conciërge, meneer Vilder, heeft besloten om dit jaar met pensioen te gaan.” De Grote Zaal baste in een luid gejuich uit en sommige begonnen zelfs te fluiten, “Dat betekend,-” probeerde Anderling er boven uit te komen, “-dat er dus een nieuwe conciërge zal zijn. Meneer Marsman, komt u maar naar voren.”
De Zaal keek aandachtig naar een redelijk jonge man die naar prof. Anderling liep. Anderling ging verder; “Meneer Marsman heeft een aantal dingen van het lijstje van verboden spullen geschrapt en voor de complete lijst kun je even langs gaan bij zijn kantoortje.” Er klonk een luid gejuich en de meeste leerlingen wisten nu al dat ze Marsman aardigere zouden vinden dan Vilder.
“Maar dan nu… Het spektakel van dit schooljaar; Het Schoolbal!” Een paar jongens barste in een luid gekreun uit, alleen al bij het woord ‘schoolbal’ en een paar meisjes begonnen enthousiast met elkaar te praten. Lynn keek naar Bjorn en Daniel en zag dat die bij de jongens hoorden die hadden lopen kreunen. Lynn hield wel van dansen… Snel luisterde ze verder naar Anderling.
“Het bal zal volgende week plaatsvinden en is alleen voor 3e en 4e klassen. Om binnen te komen heb je een partner nodig om me te dansen.” Lynn zag dat een paar jongens al blijer keken en sommige meisje juist chagrijnig. “Meer informatie volgt nog… Eet smakelijk!”
De lege borden werden gevuld en Lynn keek lachend naar Bjorn die al aan het opscheppen was. Zelf schepte ze wat worteltjes op en schonk wat pompoensap in haar glas.
Een paar eerstejaars keken verbaasd naar de schalen en schepte voorzichtig ook wat op.

Na het toetje stonden Lynn, Daniël en Bjorn op en liepen richting de leerlingenkamer van Griffoendor. Op de 3e verdieping hoorde Lynn iemand haar naam schreeuwen en ze draaide zich om. Lovely kwam er aan huppelen en gaf haar een knuffel.
“Hey Lynn!”
“Hoi! Fijne treinreis gehad?” vroeg Lynn toen Lovely haar los liet.
“Tuurlijk! Net zoals elk jaar… Jij?”
“Ook! Maar ik moet nu Bjorn en Daniël weer inhalen, aangezien ik het wachtwoord niet weet… Bye!”
“Doei!”

Snel liep Lynn naar de toren van Griffoendor, waar alleen Bjorn nog stond.
“Wat is er?” vroeg ze verbaast, “Wil ze je niet binnen laten?”
“O, jawel,” zei Bjorn vlug en hij kreeg een hoofd als een tomaat. “Ik wil je alleen iets vragen en daar hoeft niet iedereen bij te zijn…”
Lynn keek snel naar haar schoenen die in tien keer zo interessant waren geworden en ze voelde dat ze blosjes op haar wangen kreeg. “Wat dan?” vroeg ze en ze keek op.
“Ik wou vragen of jij met mij naar het bal wou, alleen als je-”
“Natuurlijk! Ik zou niet weten waarom niet!” zei ze enthousiast en ze vloog Bjorn om zijn hals. “Kun jij trouwens dansen?” voegde ze er verbaasd aan toe en ze keek Bjorn aan. Langzaam kwam zijn hoofd dichterbij.
“Maakt dat wat uit dan?”
Zijn gezicht kwam nog dichterbij en voordat Lynn het wist had Bjorn zijn lippen op die van haar. Er ging een gevoel door haar lichaam heen dat ze nog nooit eerder had gevoelt en ze vond het niet erg ook. Ze zoende Bjorn terug en wende toen haar hoofd af..
“Uhm…” zei ze schor en ze pakte Bjorns’ hand vast, “Ik geloof dat we maar naar binnen moeten…”
“Ja, dat denk ik ook…”
Lynn liet zijn hand los en gokte het wachtwoord. De Dikke Dame vloog tot haar verbazing open en ze liep naar binnen.
Ze had met Bjorn gezoend. Ze had met haar beste vriend gezoend…
Ze zette haar voet op de drempel toen ze Bjorn nog net achter haar hoorde. “Lynn.. Wil je alsjeblieft tegen niemand anders iets zeggen?”
Ze knikte en liep toen de leerlingen kamer in.

Camisado

Hola! ^^
En hier ben ik alweer [a] Met een nieuw stukje of course! Smile

Ik hoop dat jullie het leuk vinden en mag ik please een keer reacties krijgen! Die krijg ik nauwlijks Razz

Liefs,
Suus

Hoofdstuk 9

Een week later wist heel Griffoendor het; Lynn had met een van haar beste vrienden gezoend… Ze hadden allebei geen idee hoe iedereen het wist, maar nu iedereen het toch wist maakte ze het ook niet meer uit. Bjorn en Lynn waren bang geweest voor de reactie van Daniël, maar die vatte het totaal anders op als hun gedacht hadden. Hij was juist blij dat ze eindelijk zagen hoe goed ze bij elkaar paste, zolang ze maar niet gingen ‘kleffen’ in zijn aanwezigheid.
Lynn probeerde Daniël de hele week uit te horen met wie hij naar het bal zou gaan, maar Daniël hield stug vol dat ze dat wel zouden zien als het bal was.

Zenuwachtig stond Lynn voor de spiegel in de meiden slaapzaal. Ze frummelde wat met haar haren, deed nog wat make-up op en priegelde haar oorbellen in. Vanavond was het bal en ze moest er op en top uitzien. Op het laatste moment deed ze haar jurk aan. Snel draaide ze nog een rondje voor de spiegel en liep daarna de leerlingen kamer uit.
Bjorn stond al op haar te wachten en keek haar bewonderend aan.
“Je bent beeldschoon,” fluisterde hij en hij gaf haar een zachte kus op haar mond.
Lynn pakte zijn hand vast en sleurde hem mee naar buiten.
“We moesten toch op de 3e verdieping op Daniël wachten?” vroeg ze terwijl ze de trap afliep.
“Ja… Ben wel benieuwd met wie hij is!”, was het antwoord van Bjorn en hij glimlachte, “Maar knapper als jou kan ze niet zijn…”
Lynn stormde bijna de trap af en toen ze op de 3e verdieping kwamen slaakte ze een gilletje.
“Lovely!” ze viel haar vriendin lachend in haar armen en keek haar toen aan, “Hoe kom jij op het idee om met Daniël naar het bal te gaan?”
Lovely boog iets voor over en fluisterde toen; “Hij heeft mij gevraagd… Ik hem niet…”
Lynn keek een beetje verbaast naar Daniël maar toen glimlachte ze. “Fijn! Wordt gezellig vanavond… Zullen we gaan?”

Ze liepen met z’n vieren naar de Grote Zaal en stapte nerveus naar binnen. Lynn haar mond viel bijna open van verbazing en ze keek geschokt om haar heen. Alles was versierd en in plaats van de afdelingstafels, stonden er nu aan de zijkanten buffettafels met de meest lekkere dingen die je maar kon bedenken en helemaal achter in de zaal – waar normaal de oppertafel stond – waren nu allemaal kleine tafeltjes geplaatst waar je aan kon zitten.
Bjorn liep er naartoe en Lynn, Daniël en Lovely volgde. Ze gingen aan een tafeltje van vier personen zitten en Lynn zag dat Daniël zo onopvallend mogelijk Lovelys’ hand pakte. Lovely werd rood en keek Daniël – in Lynn haar ogen – nogal melig aan.
Ze hadden een gezellig uurtje en toen Anderling aan kondigde dat het tijd was om te dansen, stond Lovely meteen op.
“Kom op Lynn! Ga ook mee!”
Lynn keek schattend naar Bjorn en die knikte. Ze pakte zijn hand vast en trok hem uit zijn stoel.
“Is goed… Maar ik ben geen kei in dansen,” was het antwoord van Bjorn en hij liep samen met Lynn de dansvloer op. Hij pakte Lynn bij haar heupen vast en ze begonnen te dansen. Lynn was verbaast over hoe goed hij kon dansen. Dat had hij nooit gezegd…
Er kwam een schuifelnummer op en Bjorn keek Lynn verwachtingsvol aan. Lynn knikte en kwam wat dichterbij Bjorn. Ze liet haar hoofd op zijn borst leunen en Bjorn legde zijn hoofd op die van haar. Lynn keek een stukje opzij en zag dat Lovely ook met Daniël aan het dansen was en het wel gezellig had. Wel meer als gezellig…
Lynn keek op, op precies hetzelfde moment als Bjorn naar beneden keek. Hun lippen kwamen dichterbij en…
“BOEM!”

EDIT; Willen de mensen die de laatste optie in mijn Poll stemen, ook even een pb-tje sturen waarom?! Dan weet ik wat ik moet veranderen Wink

Camisado

Hola! ^^
Hier ben ik alweer! En dit keer met het laatste hoofdstuk Sad

Pak de Tissues er maar bij en bereid je voor! Razz

Owja.. Dit is echt een heel vaag hoofdstuk, sorry daarvoor!!

Liefs,
Suus

Hoofdstuk 10

Verschrikt keek Lynn om haar heen. Waar kwam die knal vandaan, dacht ze en toen ze naar Bjorn keek zag ze dat hij precies hetzelfde als haar keek. Opeens begonnen verschillende mensen te gillen en Lynn stopte haar vingers in haar oren. Ze keek snel naar de Grote Zaal deur en zag nog net dat Simon daar buiten glipte met een zelfvoldane grijns op zijn gezicht. Ze draaide zichzelf weer naar Bjorn en keek hem strak aan.
“We moeten hem achtervolgen… Hij weet hier meer van!” zei ze en sleepte hem al mee naar de deur, “Ohja, het kan handig zijn als Daniël ook weet waar we zijn… Haal jij hem even?” vroeg ze gehaast en ze ging op de trap zitten. “Ga nou!”
Bjorn haastte zich naar Daniël en trok hem verwarrend mee. Snel trok Lynn haar pumps uit en zette ze achter een standbeeld neer, waar niemand ze kon vinden.
“Wat ga je nou doen dan?” vroeg Daniël en hij keek haar verbaasd aan.
“Mond dicht en volg mij,” antwoordde Lynn fluisterend en ze trok Daniël en Bjorn mee naar buiten.

Ze zag nog net in het maanlicht dat Simon het Verboden bos invluchtte en Lynn keek even verbaasd. Wat moest hij in het verboden bos? Snel liep ze verder en voor het bos twijfelde ze even, maar toen liep ze door de poort. Bjorn en Daniël liepen nog steeds verbaasd achter haar aan en gaven elkaar som een blik van laten-we-haar-maar-volgen-anders-is-het-toch-niet-goed.
Lynn liep steeds verder het bos in en haar jurk bleef achter verschillende takjes haken, zodat het uiteindelijk een jurk was die tot net boven haar knieën kwam. Hoe verder ze het bos in kwam, hoe donkerder het werd. Na ongeveer vijf minuten lopen hoorde ze vaag wat stemmen.
‘…Gelukt. Iedereen in paniek!’ Hoorde ze iemand zeggen en ze wist meteen dat dat de stem van Simon was. Ze wou naar hem toe lopen, vragen waar hij dacht waar hij mee bezig was, maar ze werdt tegengehouden door Daniël.
“Wacht dan even! Wie weet wie daar allemaal zijn!” fluisterde hij en Lynn zakte neer in het zand, verder luisterend naar de personen.
‘Goed zo, je meester zal trots op je zijn geweest als je straks slaagt. Weet je zeker dat ze je gevolgd heeft?’
Lynn kon het antwoord van Simon niet horen, maar ze wist wel dat het nooit in haar voordeel zou werken. Nog geen minuut later draaiden de andere personen zich om. Ze vuurden alle drie en lamstraal af en Lynn, Daniël en Bjorn lagen verlamd op de grond.
“Zo, kijk is wie we daar hebben,” hoorde Lynn een mannenstem zeggen en ze probeerde zich met alle macht te bewegen. “Mevrouw Wemel…”
Lynn keek de man verafschuwd aan, in de hoop te kunnen zien wie het was. Toen ze naar het gezicht van de man keek schrok ze; Alles wat ze zag was een dooddoeners masker.
“Ja, je ziet het goed…” zei de man en hij boog iets naar Lynn toe, “Aangenaam kennis te maken; Draco Malfidus.” en terwijl hij dat zei ging hij met haar voet in Lynn haar maag staan. Lynn voelde dat ze woedend werd, maar ze hield het in.
“Lynn Wemel, dochter van Harry en Ginny,” zei Draco en hij keek Lynn lachend aan, “Ja meid, we weten wie je bent en daarom zijn we hier…”
Hij sprak een spreuk uit waardoor Lynn weer kon bewegen, maar nog voordat ze op kon staan bond hij haar vast.
“Dertien jaar geleden vermoorde jouw vader onze Meester… Dat nemen we hem niet in dank af. Gelukkig is hij zelf ook dood gegaan, dus van hem hadden we geen last meer. De laatste Potter was weg… Totdat de roddel rond ging dat Ginny Wemel zwanger was. Zwanger van Potter. Er kwam een nieuwe Wemel bij, maar met het bloed en het karakter van haar vader…”
Lynn keek geschokt naar de man en voelde toen haar bloed koken… Hij zat haar vanwege haar vader zwart te maken, terwijl ze hem helemaal niet heeft gekend!
“Mijn vader deed fantastisch werk!” schreeuwde ze en haar hoofd werd rood, “Mijn vader heeft levens gered en is dood gegaan doordat hij zichzelf heeft opgeofferd! Jullie dooddoeners hebben geen meester meer en dat allemaal dankzij mijn vader! Ik ben trots op hem!”
Ze keek hem woedend aan en ze wist dat ze wat verkeerds had gezegd.
“Dat was niet zo slim meisje,” zei Malfidus en Lynn’s vermoeden werd bevestigd. “Dood hun!” zei hij en hij wees naar Bjorn en Daniël.
Lynn trok wit weg en keek Draco verward aan. Ging hij haar vrienden nou vermoorden, omdat zij dat had gezegd?
Verschillende dooddoeners liepen naar Bjorn en Daniël toe en Lynn gilde het uit. “Lafaards! Hun vermoorden omdat ik wat heb gezegd?! Hier, vermoord mij, maar niet hun!”
De dooddoeners draaide zich verbaasd om en keken toen met een grijns naar Lynn.
“Ik had niet gedacht dat het zo makkelijk zou gaan,” zei een van de dooddoeners met lang blond haar en ze glimlachte, “De laatste Potter geeft zich over…”
Ze wees met haar toverstok op Lynn en riep; “Avada Kedavra!”
Lynn voelde een stekende pijn en zakte in elkaar. Het laatste wat ze zag was dat de dooddoeners verdwijselde en daarna werd alles zwart.

THE END!!

Camisado

Nou, dit was dan mijn fic; Too Hot To Be Evil! <-- Ik weet het, de hele titel klopt niet meer, maar dat komt omdat het verhaal in mijn hoofd nogal is veranderd als wat ik eerst had Wink

Nou, reacties zijn nog steeds van harte welkom!

Liefs,
Suus

*Gaat mod PB-en*