Darren
7e jaars
Verdiend:
360 Sikkels
Woonplaats: Journeying around with an unbreakable strength.
|
Geplaatst:
Wo Jun 28, 2006 8:07 |
|
Yo!
Welkom bij mijn One Shot. Voor degene die niet weten wat een One Shot is; Kort gezegd gewoon een verhaaltje zonder enig vervolg.
Mijn verhaal is eigenlijk gebaseerd op Kinomiya Takao en zijn moeder, maar omdat dit een Harry Potter Forum is, kan je het ook linken aan Harry en zijn moeder.
De schuin gedrukte teksten zijn stukjes Lyric uit het liedje Slipped Away van Avril Lavigne. Het is een prachtig lied waardoor ik geïnspireerd werd.
Reacties zijn welkom ^^
Enjoy.
†
Slipped Away
Langzaam glijd er een traan over mijn wang. Ik had het weer gedaan. Het was me weer gelukt. Al dertien hele jaren lukt het me. Keer op keer. Sinds jij weg bent.
Ik hou me sterk. Zij geloven in mij. De persoon die altijd lacht. Die ze moed inspreekt. Altijd zelfverzekerd is en een eigen mening heeft. De persoon die voor sommige een grote vijand is, maar voor vele een beste vriend. De persoon die ze met een twinkeling in zijn ogen verteld dat alles goed komt. De persoon waarvan zijn geloof en vertrouwen aanstekelijk zijn en die je nooit zal verraden. Nooit niet. De persoon die altijd lacht en nooit verdrietig lijkt. Die persoon ben ik.
Voor me ligt een meertje waarvan de uitgang een lange rivier is. Het lijkt oneindig, maar ik weet dat er eens een einde aan komt. Net als het leven. Het leven dat jij zo vroeg al verliet.
Ik weet best hoe ik ben, hoe mijn karakter is. Niets is gelogen. Maar nooit kijken ze daarachter. Nooit zien ze meer dan een grijns, een lach of een zelfverzekerde zin. Niemand weet dat ik jou mis. Wat ik ook doe, hoe blij ik ook ben –Ik kan je niet vergeten. De gedachte aan jou maakt me gek. Waarom ben je weg? Ik weet niet of ik het begrijp. Ik weet niet of überhaupt iemand het begrijpt.
Ik praat tegen je, maar je hoort me niet. Je bent weg. Voor altijd, besef ik. Maar waar je ook bent, ik hoop dat je mijn woorden hoort. Mijn verdriet om jou. Het teken dat ik om je geef.
I miss you, miss you so bad
I don't forget you, oh it's so sad
I hope you can hear me
I remember it clearly
Alsof ik van steen ben staar ik naar het water. Het water is glad. Spiegel glad. Toen jij hier met mij kwam, vroeger, leek alles veel mooier. Vol met leven. Alsof alles glimlachte naar ons. Het was de tijd van mijn leven hier met jou te zijn. Ik was jong. Misschien een jaar of drie. Ik heb je nooit echt gekend. Misschien dat het daarom zo’n pijn doet. Ik zie mijn vrienden keer op keer vertrekken met het nieuws dat ze naar huis moeten. Ik grijns altijd vrolijk en zwaai ze uit om vervolgens mijn pad naar huis te volgen. Maar jij. Jij staat daar niet meer. Jij bent er niet meer om me in je armen te sluiten zoals je deed. Zoals iedereen doet. Ik weet dat het normaal is, maar jij hebt dat nooit kunnen doen. Want jij smolt weg voor mijn gezicht als sneeuw voor de zon. Jij liet me gaan. Ik herinner me de dag nog goed. Ik was te jong het te begrijpen, maar ik besefte wel dat niets meer hetzelfde zou zijn zonder jou.
The day you slipped away
Was the day I found it won't be the same
Ik was niet zo vaak bij jou. Meestal had ik het te druk met mijn vrienden. Ik was te jong om te beseffen dat je eens zou verdwijnen. Ik was te jong om je gedag te zeggen. Om je een kus op je hand te geven. Een kus op je wang of mond. Misschien voor het slapen gaan, maar nooit om deze reden. De reden die ik eerst niet begreep.
Ik werd groter. Zonder jou. Zonder jouw liefde. Mensen om mij heen hadden altijd iemand zoals jij, maar ik niet. Ik zou er alles voor over hebben om jou weer te zien. Ik kende je niet zo goed, maar dat zou onze kans zijn. Onze kans om alles in te halen. Om mijn handen om je heen te slaan voor altijd blijven staan. Met jou. Ik weet dat het onmogelijk is. Mijn droom is iets wat nooit uit zal komen. Steeds als ik jou zie is het slechts een illusie. Het is niet echt, al zou ik daar alles voor overhebben. Ik hou nog steeds van jou. Maar ik weet dat ik je nooit meer kan zien. Je bent weg voor altijd. De gedachte moord me, maar het is waar. Ik weet dat het niet kan.
I didn't get around to kiss you
Goodbye on the hand
I wish that I could see you again
I know that I can't
Met alles waarvan ik ben gemaakt. Vlees, bot, jouw liefde. Ik hoop met heel mijn hart dat je mijn woorden hoort. Ik kan niet zonder je. Ik kan je niet vergeten. Ik hou van je. Ik mis je.
Nog steeds herinner ik me het. De dagen, jij en ik. Samen. We waren een groot, gezellig plaatje. Na een korte tijd scheurde het plaatje in stukjes. Jij was weg.
I hope you can hear me cause I remember it clearly
Mijn vrienden. Ze steunden me al die tijd zonder het zelf door te hebben. Ze waren altijd bij mij om me te steunen. Misschien wisten ze niet eens van jou, maar ze waren de grootste hulp die iemand zich kan wensen. Ik blijf tegen ze lachen, net zoals hun tegen mij lachen waardoor ik me beter voel. Waardoor ik je misschien zelfs tijdelijk vergeet. Echt vergeten zal ik nooit kunnen, maar hun zorgen ervoor dat ik me niet rot voel. Ik denk aan jou als ik alleen ben. Als ik kan huilen. Als ik aan jou kan denken zonder tegen hun die mij liefhebben te moeten grijnzen. Mijn vrienden maken de last lichter, zelfs als ze niks zeggen. Hun aanwezigheid doet me goed, maar dat brengt jou niet terug. Niets brengt jou terug. Ik herinner alles nog zo goed. Ik besefte dat niets meer hetzelfde zou zijn.
The day you slipped away
Was the day I found it won't be the same
Elke dag wordt ik wakker. De zon schijnt in mijn gezicht. De dag lacht me toe. Elke dag weer. Waarom wordt jij niet meer wakker? Ik vraag het mezelf af, keer op keer. Mijn vrienden worden wakker, mijn vijanden worden wakker, de wereld wordt wakker, maar jij? Waarom wordt jij dat niet meer wakker? Ik wordt er gek van die vraag te stellen. Ik wordt er gek van je niet goed te hebben gekend, maar toch zo veel van je te houden. Ik kan het niet aan. Het is echt gebeurt. Je zal niet meer lachend aan mijn zijde staan of mij steunen zoals ik doe bij mijn vrienden. Het is gebeurt. Al jaren geleden. Jij ging weg. Weg van ons. Weg van mij. Waarom?
I had my wake up
Won't you wake up
I keep asking why
And I can't take it
It wasn't fake
It happened, you passed by
Ik besef het al jaren. Het voelt alsof iemand mijn hart in stukjes heeft gereten en vervolgens het stuk met jou heeft weggenomen. Je bent weg. Voor altijd. Weg! Waarom kan je niet terug komen? Waarom kan ik je niet terughalen? Je bent weg. Weg voor altijd. Ik kan er niet tegen. Waarom kom je niet terug? Wil je me zo laten lijden, of kan je niet anders? Waarom kom je niet terug?
Now you are gone, now you are gone
There you go, there you go
Somewhere I can't bring you back
Now you are gone, now you are gone
There you go, there you go,
Somewhere your not coming back
Ik weet het. Je komt niet meer terug. Niemand weet waarom. Jij bent weg. Al jaren. Nog steeds achtervolg je mij. Die ene dag. Ineens was je weg. Ik kwam erachter. Iedereen, mijn vrienden, hadden het altijd over dat ‘iets’. Dat iets dat bij mij ontbreekt. Dat iets dat jij was. Niets was meer hetzelfde zonder jou. Niets is meer hetzelfde zonder jou.
The day you slipped away
Was the day I found it won't be the same no..
The day you slipped away
Was the day that I found it won't be the same
Misschien kan je me horen. Ik hoop het zo erg! Ik heb maar weinig woorden. Mijn bericht is niet lang. Toch moet je het weten. Ik voel het al jaren zo, al kende ik je niet echt. Het zijn simpele woorden. Je kan ze zo raden. Zo voel ik het. De leegte die nooit gevuld kan worden. Drie simpele woorden die je moet weten. Drie dingen die zo veel voor mij naar jou betekenen. Je moet ze weten. Ik hoop dat je me kan horen. Waar je ook bent..
I miss you |
_________________
|
|