Justintime
Beginnend Tovenaar
Verdiend:
356 Sikkels
Woonplaats: Reach in your heart, i know i'm still there.
|
Geplaatst:
Wo Jul 19, 2006 12:45 |
|
De bomen razen voorbij, de zon schijnt aan de hemel en de lucht is helderblauw. De warmste periode is al voorbij, maar toch is het allesbehalve koud buiten. Met gesloten ogen leunt Harry met zijn hoofd tegen het koude raam met op de achtergrond Hermione die verteld over haar geweldige vakantie in Spanje. Ze is heel wat gebruind, hij grijnst bij de gedachte aan Ron die met grote ogen naar Hermione staart maar niet wil toegeven dat ze er geweldig uitziet.
"En Harry, hoe was jouw vakantie?"
Harry schrikt op als hij zijn naam hoort en kijkt Hermione verdwaasd aan. "Sorry, wat zei je?"
Hermione kijkt hem bezorgd aan. "Is er iets, Harry? Je bent er al de hele tijd niet met je gedachten bij."
"Nee hoor, wat zou er moeten zijn?"
Dan richt hij zich weer op het landschap buiten, alhoewel hij heeft gezegd dat er niks is heeft hij al de hele tijd het gevoel dat er iets gaat veranderen dit jaar. Er hangt onheil in de lucht, of is het geluk met een bittere smaak? Harry weet niet wat hij ervan moet denken en dat boezemt hem angst in.
Zelfs in de eetzaal waar gewoonlijk warmte en gezelligheid hangt lijkt het nu anders, de andere leerlingen merken er blijkbaar niets van we ze blijven onverstoorbaar verder roddelen en praten over de vakantie. Nerveus gaat Harry aan de afdelingstafel van Gryffindor zitten samen met Hermione en Ron, hij kijkt langzaam door de grote zaal en zijn blik blijft hangen aan de Slytherin tafel. Draco Malfoy, hij lacht zelfs, waarom kan hij het dan niet opbrengen een glimlach op zijn gezicht te vormen? Zuchtend eet hij wat van de patatjes en de kip die op zijn bord liggen.
Die avond in bed geraakt hij niet in slaap, teveel vragen spoken door zijn hoofd en het lijkt alsof er steeds maar meer en meer komen. Woelend en zwetend draait hij zich voor de duizendste keer om in zijn bed, dan schrikt Harry als er wel een erg rare vraag ineens opdoemt. Hoe zou het nu zijn als hij in het eerste jaar Draco's hand had aangepakt? Als Draco en hij nu vrienden zouden zijn? Hij schudt zijn hoofd en probeert de vraag uit zijn gedachten te bannen, wat niet zo makkelijk blijkt te zijn. Na een tijd doezelt hij toch in een onrustige slaap.
De volgende dag is het les transfiguratie samen met de Slytherins, Harry krabbelt vaag wat cirkeltjes en vierkantjes op het papier dat voor hem ligt. Door de weinige slaap deze nacht is hij er met zijn gedachten niet bij, de aantekeningen neemt hij na de les wel over van Hermione.
"Potter!"
Voor de tweede keer in twee dagen schrikt hij op, Harry knippert even met zijn ogen en zegt dan zo nonchalant mogelijk:"Ja, professor?"
Met gespleten ogen kijkt de professor hem aan. "Wat heb ik net gevraagd?"
Stotterend en haperend probeerd hij iets te verzinnen, maar voor de professor is het duidelijk dat hij gewoon niet oplet. "Blijf na de les maar wat langer, Potter." Als er dan gegrijns en gefluister naast de professor ontstaat draait ze zich om en kijkt de jongen die daar zit streng aan. "En u mag ook wat langer blijven, Malfoy."
Draco zijn gezicht wordt bleek en voor hij kan protesteren gaat de professor weer verder met de les. Er speelt een flauwe glimlach om Harry's lippen.
De bel kondigt het einde van het lesuur aan, de leerlingen staan op en verlaten het klaslokaal, buiten Harry en Draco. Professor McGonnagal stapt op hen af en kijkt hen streng aan. "Ik kan jullie gedrag tijdens de les niet tolereren. Ik verwacht dat jullie volgende lessen dus extra aandachtig en stil zullen opletten, om jullie eraan te herinneren wat er gebeurd als jullie toch niet moesten luisteren naar wat ik zeg kunnen jullie straks na de lessen samen het lokaal hier poetsen. En ik duld geen tegenstand of anders krijg je er nog schrijfwerk bij ook." Het laatste zegt ze gauw als Draco zijn mond al opendoet om te protesteren, grommend houdt hij dan zijn mond. "Jullie kunnen nu gaan, voor jullie te laat komen in de volgende les." Ze draait zich om en stapt met tikkende hielen het klaslokaal uit.
Nog vijf minuten voor het einde van de les, Harry tikt nerveus op zijn bank. Hij weet niet echt waarom hij nerveus is, aangezien het niet de eerste keer is dat hij straf krijgt, maar hij wijt het aan het feit dat hij zijn straf moet uitzitten met Draco. Ron zit honderduit te vertellen hoe smerig hij het vind van McGonnagal dat zij straf geeft samen met Draco en hoe rot het is voor Harry dat hij de hele tijd op die kikkersmoel moet zitten kijken zo meteen. "... Dan kon ze je beter in een kerker hangen en laten martelen door Filch ofzo, maar met Draco samen poetsen is de ergste straf OOIT."
Harry grijnst lichtjes, overdrijven is natuurlijk ook een kunst. Dan breekt eindelijk het einde van de les aan, hij staat op en neemt zijn boeken. Ron mompeld nog gauw iets. "Innige deelneming."
Hermione moet natuurlijk ook haar zegje hebben gedaan, voor Harry naar het lokaal vertrekt kijkt ze hem serieus aan. "Doe niets doms, Harry. Draco is je aartsvijand, maar hou je in bedwang indien hij iets zegt voor je nog meer problemen krijgt."
Gauw knikt hij naar Hermione en gaat dan met zijn boeken in zijn arm het lokaal uit, met grote stappen beent hij naar het Transfiguratie lokaal. Met een zwaai doet hij de deur open, daar zit Draco al te wachten. Met een nors gezicht zit hij op een bank en kijkt hij kwaad naar Harry. "Dat je maar weet dat ik je dit betaald zet, Potter."
De opmerking negerend legt hij zijn boeken neer op één van de banken en begint zwijgend te poetsen. Draco fronst even maar volgt dan -met lichte tegenzin- Harry's voorbeeld.
Een uur is verstreken, achter de deur bevinden zich twee geheimzinnige schimmen. Ze bewegen zich naar de deur toe en er klinkt gemompel, de schimmen prutsen wat aan het slot. Aan de andere kant van de deur merkt Harry het op, gauw rent hij naar de deur en probeert die te openen, maar tot zijn verbazing is hij gesloten. Met zijn vuisten slaat hij op de deur. "Doe open! Hier zit iemand in!"
Er klinkt gelach aan de andere kant van de deur, twee roodharige jongens joelen. "De groeten van Fred en George!"
Harry vloekt en begint nog harder te roepen. "Als jullie de deur niet openen vermoord ik jullie! Begrepen!? Doe verdomme die deur open hufters!"
De bezem van Draco beland met een klap op de grond en Draco klopt mee met zijn vuisten op de deur, alleen zijn zijn scheldwoorden wel wat zwaarder dan die van Harry en daarom worden ze maar niet vernoemd.
Als hun stemmen al schor klinken van het geroep laten ze zich op de grond zakken tegen de deur. Voor morgen geraken ze hier niet uit of er moest een wonder gebeuren. Harry pulkt wat aan zijn gewaad, na een lange stilte schraapt hij zijn keel en richt zich tot Draco. "Ehm... Kloppen de geruchten van jou en Pansy? Jullie schijnen iets te hebben ofzo heb ik gehoord."
Draco kijkt hem vernietigend aan en sputtert natuurlijk tegen. "Tuurlijk kloppen ze niet, en dan nog heb jij er helemaal geen zaken mee Potter."
Hij haalt zijn schouders op en grijnst. "Het kon toch best, aangezien je er de hele tijd bij rondhangt."
"Het is NIET waar. Begrepen, Potter!?"
Het amuseert Harry wel dat hij zich daardoor zo op stang laat jagen, maar het lijkt hem slim om er nu maar niet over door te gaan. Maar Draco wilt het hier niet bij laten. "Als ik de geruchten moet geloven dan hebben jij, Hermione en Ron een driehoeksverhouding."
Verbaasd kijkt hij Draco aan, zou dat gerucht echt rondgaan? Hij probeert zo neutraal mogelijk te kijken. "Is dat zo? Dan lijkt het nog geloofwaardiger dat Dumbledore het met Trelawney doet."
Naast hem barst er een lachbui uit, verbaasd kijkt hij naar Draco maar moet dan zelf ook lachen.
Nog een hele tijd gaan ze door over wie verkering heeft met wie en ze hebben best wel lol. Dan kijken ze elkaar lachend aan en er vormt zich een stilte, geen gespannen stilte maar eerder een stilte waarbij magie in de lucht hangt. Draco buigt zich naar voren, sluit zijn ogen en voor ze het beseffen raken ze elkaar lippen en is er niemand op de hele wereld buiten hen. De kus wordt dan afgebroken, met hun voorhoofden tegen elkaar en gesloten ogen glimlachen ze naar elkaar. Eindelijk is die onzekerheid bij Harry verdwenen, hij heeft ontdekt wat voor hem dit jaar zou veranderen. Hij legt zijn armen om Draco en laat zich voor de tweede maal helemaal meevoeren in de kus. |
_________________
in a whisper you'd arrive
& dance into my life
like a music melody
like a lovers song |
|