Welkom op Harry Potter Forum! 


Antwoord op onderwerp

2e jaars

Avatar gebruiker

Offline

Woonplaats: St. Vladimir's Academy
BerichtGeplaatst: zo feb 06, 2011 13:53 

Eeeeeeeeeeeeeeep.

Wees gegroet, HPF. :cool:
Kelly has returned!

Oké, nu we de madness even zijn "gepasseerd"... Ik ben dus Kelly aka duffie aka xDuffie. Sommigen zullen me nog wel herinneren van de Grote Mislukking aka Perfect Match of My Own Fairytale. Indien niet, maak je niet druk. Des te beter :')

Deze fic gaat vooral dienen om te ontstressen. Ik heb namelijk een klein probleempje met het schrijven en hoop dat door me weer te focussen op een Fic, het weer terug zal komen.

Ik heb absoluut nog geen idee waarover hij zal gaan, buiten dan dat de Marauders erin voor zullen komen. Er zal een echte kick-ass heroine inzitten, die verscheidene keren haar "kick-ass abilities" zal aanspreken en... naja. Verder ben ik nog niet geraakt :') Vraag me ook niet waarom ik het "Salvation" heb genoemd. Dat was het eerste dat in me opkwam, daarna dacht ik ook nog aan "Impossible Match", maar dat deed me aan PM denken en daarna nog You Give Love A Bad Name, naar het liedje van Bon Jovi. Maar die titel vond ik wat te lang. Daarom blijven we dus maar bij "Salvation" en ik zal wel zien waar het me brengt, niet?

Ieder hoofdstuk gaat in ieder geval beginnen met de titel van een liedje waar ik naar heb geluisterd tijdens het schrijven van dat hoofdstuk. Tijdens MOF diende dit echt als inspiratie en ik hoop dat mijn Muze hieruit opnieuw inspiratie zal putten.

Goed. Eerhm, als je hier nu nog bent, na mijn té lange speech, moet je echt wel vastberaden zijn om mijn proloog te lezen :')

Bedankt voor het lezen van mijn gebazel en have fun, dearies!

Kell.





Proloog: I dare you to move

Het begon allemaal op de dag dat ik de weddenschap verloor. Pim en ik hadden aan het meer gezeten, terwijl onze vriendins vriendje aan de overkant naast een ander meisje zat. Ik bezwoer, naí¯ef als ik was, dat hij haar nooit zou bedriegen. Natuurlijk was Pim het daarmee oneens. Hij vertelde me dat niemand die tovenaar ooit zou kunnen temmen. Ik weet nog dat we er een hele zak Tetterballen voor hadden ingezet. De verliezer zou die op het eerstvolgende tripje naar Zweinsveld voor de winnaar kopen. Ik weet nog dat ik stiekem bad dat ik gelijk had, zodat ik dan mijn laatste geld aan die Tetterballen niet zou moeten uitgeven.
Daar hadden we dan gezeten, Pim en ik, starend naar hem. Ik snapte heus wel wat Arií«lla in hem zag. Hij was knap, charmant en wist iedereens hart te veroveren met een simpele glimlach, gevormd door zijn perfecte lippen. Zelfs Anderling had de hots voor hem, als we de rest van onze afdeling moesten geloven.
Ik weet nog dat Pim me had gepord en met een droevige blik in zijn ogen zijn hoop op zijn ongelijk uitdrukte. Maar het waren de ogen die je naar iemands ziel leidden. En zijn ogen, nu al meelevend met een vriendin, vertelden me alles wat ik wilde weten.
Ik keek in een lichte paniek weer naar de overkant van het Meer en zag nog net het meisje hem naar zich toe trekken. Hij verzette zich niet, integendeel zelfs. Hij duwde haar tegen de grond en ging helemaal op in die verradende kus.
Dat was de dag dat ik Sirius Zwarts zo zwaar behekste dat hij naar de Ziekenzaal moest en de andere Marauders me een hele week vuil bekeken.
Dat was de dag waarop onze Kleine Oorlog begon.

_________________
.
Men are natural warriors, but a woman in battle is truly bloodthirsty.


 Profiel  

4e jaars

Avatar gebruiker

Offline
BerichtGeplaatst: za feb 26, 2011 17:41 

Pfft. Sorry voor het lange wachten, lieve mensen. Maar school is werkelijk een hel. Ik heb nauwelijks tijd om de fanfics die hier online staan deftig te lezen, laat staan te schrijven. *fronst*

Maar het is me toch gelukt, dus post ik het even snel. Dank je trouwens allemaal voor de reviews van het kleine stukje dat ik hiervoor al gepost had!
Het liedje dat ik hiervoor heb gebruikt is "Introducing Me" van Nick Jonas. Uit Camp Rock 2. Fout. Ik weet het. *zucht*

Geniet ervan, though!

Liefs,

Kell


1. Introducing me

De volgende ochtend sprong er een halvegare op het ongoddelijke uur van zeven op mijn bed. Ik reageerde op de gepaste manier en gromde dat die persoon moest maken dat hij of zij van mijn bed af was. Natuurlijk was het niet al te duidelijk geformuleerd, maar over het algemeen was ik vrij tevreden over het resultaat. Natuurlijk, totdat ik een kussen tegen mijn achterhoofd aangezwierd kreeg.
"Laat me," mompelde ik, alhoewel het er eerder uitkwam als "la me". Ja, ik sta soms ook echt versteld van mijn grammaticale genialiteit zo vroeg in de ochtend. Op een ongoddelijk uur. Met een kussen dat hardnekkig tegen mijn achterhoofd bleef vliegen.
Ik greep het vast en hield het tegen mijn hoofd gedrukt, zodat ik nog enkele seconden van de gelukzalige stilte kon genieten. Ik probeerde opnieuw de slaap te vatten, maar het mocht niet baten.
"WAT?" schreeuwde ik dan ook op een gegeven moment, nadat ik het kussen van me af had gegooid, tegen het meest irritante dat ik die ochtend al had gezien. "Jezus, Arií«lla. Mensen proberen te slapen hier."
Ze rolde met haar ogen en speelde ondeugend met een lok van haar haar. "Slapen moet je doen als het donker is."
Ik trok een wenkbrauw op en staarde haar enkel aan.
Ze wees naar het raam en keek me met een d'oh blik aan.
Ik gromde wat en schudde met mijn hoofd, terwijl ik mezelf uit mijn bed hees.

Het is niet makkelijk om gillend doorheen heel Zweinstein te rennen. Laat staan krijsend dat je iemands wenkbrauwen af zijn gezicht zou rukken en diens geslachtsorganen onklaar zou maken... Maar dat was precies wat ik deed.
Ik rende vloekend en tierend voorbij starende heksen en tovenaars, totdat ik de Dikke Dame had bereikt. "Ga open!" schreeuwde ik haar toe.
"Tsk, tsk. Ik wist niet dat de Huffelpuffers tegenwoordig zo weinig fatsoen hadden." Ze bekeek mijn haar met een afkeurende blik, waardoor ik tandenknarste. "Je weet dat ik je niet kan binnenlaten," ging ze nadien verder. "Alleen Griffoendors."
Ik schudde mijn hoofd en veegde het groene haar uit mijn ogen. "Lieve Dame," probeerde ik opnieuw, mijn woede nauwelijks onder controle houdend. Als ze niet zou opengaan, zou ik zo'n herrie maken dat heel Zweinstein aan zou komen hollen. "Wil u me alsjeblieft de tijdelijke toegang verschaffen tot uw goddelijke afdeling?"
Het antwoord was kort en nogal bruusk. "Nee."
"Maar-"
"En zelfs al zou ik de toestemming mogen geven, zou ik hem nog niet aan jou geven, lieve kind. Hoe zie je er ook uit." Ze bekeek mijn uniform met duidelijke afkeuring op haar gezicht.
"Maar," probeerde ik nog eens en werd opnieuw onderbroken.
"Iedereen weet dat roze veters in groene schoenen niet gaan. Noch zijn oranje kousen met paarse bollen op school toegestaan. En dat haar. Als je al iets zoekt om je kleding op aan te passen, dan toch zeker niet je haar? Paars haar, nog nooit heb ik in mijn leven zoiets gezien."
"Dame," siste ik met gebalde vuisten, maar ze ging onverbiddelijk verder.
"En wat is er in godsnaam mis met je neus, lieverd? Misschien moet je toch maar eens een pincet aanschaffen? Dan kan je tevens ook je wenkbrauwen doen?"
Ik was ontzettend trots dat ik mijn neiging tot grommen had onderdrukt. "Dikke Dame, laat me binnen."
"Dat kan ik simpelweg niet maken. Waarom ga je niet naar je eigen Afdeling, vraag je een pincet aan één van je vriendinnen, als die al niet gillend wegrennen tenminste, en verkleed je je snel even?"
"Dat gaat niet," gilde ik, toen het laatste beetje van mijn geduld opgebruikt was. "Al mijn kleren zien er zo uit! En ik krijg de spreuk niet ongedaan!"
"Zou jij ook niet beter aan de pillen gaan?" wilde een stem van me weten, terwijl het portretgat openzwaaide. "We konden je zoetgevooisde stem tot in onze Slaapzalen horen."
"Rot op," gromde ik, terwijl ik met grote passen op Sirius Zwarts afstapte.
"Klinkt ze niet als een banshee, Gaffel?"
Ik balde mijn vuisten opnieuw, klaar om hem in zijn gezicht te slaan als dat moest.
James Potter, de knappere van de twee als je het mij vroeg, gaf me een knipoog die me enkel kwader maakte. "Inderdaad, Sluipvoet. Zo klinkt ze."
Kon hij nog een groter schoothondje zijn? Mijn vuist schoot uit, maar die verrekte Zwarts wist nog net op tijd weg te springen.
"Oh en misschien moeten we je ook ineens op zelfbeheersinglessen sturen." Zwarts' stem klonk arrogant en zo tevreden met zichzelf dat ik plotseling meer wilde doen dan zijn geslachtsdelen onklaar maken.
"Laat haar toch met rust, Sirius," verzuchtte een vermoeide stem, waarop een jongensachtige giechel volgde.
"Ik vind het anders wel grappig, Remus."
"Daar twijfel ik niet aan, Peter. Maar je helpt de zaak hier nou niet bepaald vooruit, of wel?"
Peter, een gezet jongentje met lichtbruin haar, een grote neus en een vettige huid, haalde zijn schouders op. "Ik denk dat ze het wel onder controle hebben." Hij leek zo onder de indruk dat ik me een kwispelend staartje aan zijn kont inbeeldde.
Remus rolde met zijn ogen en gaf Peter een vermoeide blik, voordat hij zowel Potter als Zwarts aan hun T-shirts naar hem toetrok. Zwarts leek iets te willen zeggen, maar de blik die Remus hem gaf, legde hem meteen het zwijgen op.
Ik voelde hoe een grijns op mijn gezicht kroop en wilde doodgraag iets treiterend zeggen, maar deed dat niet. Ik staarde daarentegen gebiologeerd naar Remus Lupos met zijn bruine haren, die ongetwijfeld als satijn zouden voelen, en zachte bruine ogen. Hij was breed gebouwd, maar niet gespierd zoals Potter en Zwarts. Ik was er honderd procent zeker van dat als hij je in zijn armen sloot je je warm en beschermd zou voelen. Terwijl ik bij Zwarts of Potter enkel op hun tenen zou willen gaan staan.
Remus liet zijn achterlijke vrienden weer los en keek me met een glimlach aan en ik merkte hoe mijn hart een slag miste. "Sorry, Angéline." De haartjes op mijn armen stonden overeind toen mijn naam over zijn tong rolde. "Ze vielen meermaals op hun hoofd als baby." Hij hief zijn toverstok en voordat ik het wist, jeukte mijn neus. Mijn handen schoten lichtjes in paniek naar mijn gezicht, maar toen ik merkte dat mijn neus weer normaal was en mijn kleren weer hun juiste kleur kregen, kon ik een glimlach niet onderdrukken.
"Dank je, Remus," knikte ik hem toe en wendde snel mijn blik af voordat ik opnieuw zou gaan stotteren. De laatste keer dat ik aan het stotteren sloeg, was een ervaring die niet voor herhaling vatbaar was. Daarom richtte ik me tot veiligere doelwitten. Zoals Zwarts. Die me met alwetende ogen opnam. Ik kreeg het plotseling benauwd. "Wat?"
Zijn rechtermondhoek bewoog opwaarts. "Niets," deelde hij mee en wachtte totdat zijn vrienden al gepasseerd waren, voordat hij hen volgde en langs me streek. "Die spreuk diende om je innerlijke schoonheid te tonen, trouwens. Vandaar die grote, harige neus van je. Paste perfect."
Ik balde mijn vuisten en draaide me om, zodat ik hem met een rood, woedend hoofd kon nastaren. "Dit is oorlog, Zwarts!"
Hij wierp me een knipoog over zijn schouder toe. "Je komt maar af, wanneer je klaar bent, schat."
Ik staarde hem, dankzij die knipoog, in horror na. Had hij nou echt naar me geknipoogd? Het lef van sommige mensen, dacht ik pissig.
"Lieverd, als je klaar bent met je drama," begon de Dikke Dame op de liefste toon die haar irritante stem haar toestond, "gelieve dan elders te staan fronsen. Ik zou niet willen dat mijn vrienden me niet meer komen bezoeken omdat je hen angst aanjaagt. En nog een kleine tip, liefje, als je niet wil dat een man doorheeft dat je wil dat hij je het hof maakt, moet je hem misschien niet zo aanstaren."
Ik gaf haar een vuile blik en draaide me om, richting de Grote Zaal. De reden waarom mensen de Dikke Dame niet bezochten, had geheel niets met mij te maken, dacht ik geí¯rriteerd. Maar met haar ongevraagd advies.
Ik aarzelde even voordat ik de Grote Zaal betrad. Zodra ik naar binnen ging, zou ik mijn zorgen en verliefdheid tijdelijk buiten laten, zodat ik op zijn minst onbezorgd kon eten en ze later weer kon oppikken als ik daar zin in had. Met een knik naar mezelf besloot ik dat te doen en liep ik door de deuren heen.
Als het allemaal maar zo simpel was geweest.

_________________
"Oh, look at that, he's heard of me. My fame grows." -Puck


Ex hox momento pended aeternitas.
Aan dit ogenblik hangt de eeuwigheid.


 Profiel  

4e jaars

Avatar gebruiker

Offline
BerichtGeplaatst: zo apr 03, 2011 18:22 

Het liedje van vandaag komt van the Goo Goo Dolls - Iris.




2. I just want you to know who I am

Ik staarde met nauwelijks onderdrukte woede naar de Griffoendortafel.
"Je stinkt," merkte Arií«lla droog op, voordat ze gilde. "Auw! Waarvoor was dat in godsnaam nodig?!"
Ik deed alsof ik de zwijg-nou-toch-blik van Pim niet zag.
"Nee," zei Arií«lla geí¯rriteerd. "Ik ga je niet terug schoppen, jij sadist. Als je iemand wilt om je ongelooflijk gruwelijke fantasieí«n mee te beleven, pak je maar een Zwadderaar. Ik neem aan dat zij pijn wel fijn vinden," snoof ze.
Pim keek haar geí«rgerd aan. "Zwijg nou toch, doos. Zie je niet dat ze op ontploffen staat?"
Ze keken me allebei aan alsof ik een tijdbom was. Ik keek naar mijn gebalde vuist om mijn vork. Ik hoorde eigenlijk mijn spiegeleieren op te eten, voordat ze letterlijk van mijn bord zouden verdwijnen, maar het kon me niet smaken.
"Desalniettemin stinkt ze," fluisterde Arií«lla luidruchtig, alsof ze het toch nog even kwijt moest.
Ik verplaatste mijn vuile blik van de Griffoendortafel naar haar en haar ogen werden groot.
"Angie," begon Pim sussend, "het gaat heus wel weer weg. Je weet hoe ze zijn... Als je het negeert, beleven ze er minder plezier aan en stoppen ze vanzelf wel weer."
Arií«lla knikte. "Het is niet zo dat ze meteen de vloek zullen opheffen, maar tegen vanavond is hij wel weg."
Pim gaf haar nog een schop onder tafel, waardoor Arií«lla hem terug probeerde te schoppen, maar er uiteindelijk enkel voor zorgde dat de tafel daverde.
"Ik heb geen tijd tot vanavond." Mijn blik verplaatste zich weer en mijn ogen vonden Remus Lupos. Ik had al een hele week op mijn speech geoefend. Ik zou naar hem toe gaan in de bibliotheek en naast hem gaan zitten. Dus, Remus... Zit je hier nou alweer te studeren? Hij zal dan op zijn gewoonlijke manier zijn schouders ophalen en iets onverstaanbaars mompelen. Ik zou dan ongetwijfeld zenuwachtig ademhalen en mijn bezwete handen aan mijn rok afvegen. Nou... Nu we hier allebei zitten, kunnen we beter iets nuttig doen, nietwaar? Wat zeg je van een tripje naar Zweinsveld met mij?
...
Geen commentaar.
Ik ben nooit goed geweest in het versieren, oké?
Ik zuchtte gefrustreerd. Ik kon toch onmogelijk naar hem toegaan als ik stonk als een varken? Ik rook aan mijn hand en trok een walgend gezicht, terwijl ik probeerde niet te kokhalzen. Ik wist niet goed wat mijn odeur net moest voorstellen. Het achtereind van een varken?
"Het valt echt wel mee," probeerde Pim opnieuw. Hij pakte zijn toverstok en sprak een spreuk uit die me naar lavendel moest laten ruiken. Niet per se mijn favoriete geur, maar het was beter dan het achtereind van een varken, niet?
Ik hield mijn adem in, voordat ik voorzichtig rook en luid kreunde. "Pim!" riep ik luidruchtig.
"Sorry," zei hij verschrikt.
Ik rook nu niet meer naar het achtereind van een varken, maar naar een hele verrekte mesthoop.
"Ik hef mijn spreuk wel even-"
Arií«lla pakte hem zijn toverstok af voordat hij zijn zin zelfs nog maar kon afmaken en ik schonk haar een dankbare blik. Ze gaf me een alwetend glimlachje. "Er komt heus nog wel een andere dag waarop je het hem kan vragen, lieverd."
Oké. Dus misschien was het geen al te groot geheim voor mijn vrienden op wie ik een kleine (lees: enorme) crush had... Maar daar is toch niets mis mee? Een meisje had zo nu en dan wel eens echte steun van haar vrienden nodig op het liefdesvlak.
"Ging je het hem vandaag vragen?" Pim keek me met twinkelende ogen en een brede grijns aan. "Geweldig. Laat eens horen."
Ik opende mijn mond, maar schudde toen mijn hoofd toen ik me bedacht. "Nee, het heeft toch geen zin meer nu."
"Perfectie bestaat niet, lieve schat. Je aparte... geur maakt je des te..." Hij schonk Arií«lla een hulpzoekende blik.
Ze knipoogde naar me. "Unieker. Als hij nu ja zegt, dan weet je zeker dat hij je mag."
"Ja," siste ik, "maar welke malloot stemt nu in op een date met een meisje van wiens geur je tranende ogen krijgt?"
Pim wreef schuldbewust langs zijn ogen om zijn traanvocht weg te halen. Hij glimlachte schaapachtig naar ons. "Sorry?"
Arií«lla was nu degene die hem een schop onder tafel gaf en blijkbaar, aan zijn gepijnigde gezicht te zien, slaagde ze er nog in ook. "Zwijg, jij mannelijk ding."
Pim snoof. "Zonder de mannelijke dingen bestond je niet, jij vrouwelijk schepsel."
"Baby."
"Kip."
"Tok, tok."
"Jongens," kwam ik ertussen, voordat ze nog met eten naar elkaar gingen gooien. (Serieus, niet iets waar je bij wilt zijn.) "Kunnen we ons even op mí­jn probleem focussen?" Ik wees naar mezelf om hen erop te wijzen dat ik hun volledige aandacht nodig had. Net op dat moment viel een emmer koud water op mijn hoofd. Ik gilde en duikelde af de bank. Ik hoorde gelach vanuit de hele Zaal en bleef even met een rood hoofd liggen. Ik sloot mijn ogen en vertelde mezelf dat ik niet mocht huilen. Wat ik ook deed. Ik gunde het hen niet. Ik stond met een verbeten blik op mijn gezicht op en zag Pim en Arií«lla nog net bezorgde blikken uitwisselen, voordat ik naar met opgeheven hoofd uit de Grote Zaal liep. Bovenuit al het gelach hoorde ik Zwarts' blaffende lach nog het hardst. Zonder om te kijken en acht te slaan op de walgende blikken van mijn voorbijgangers, liep ik naar de bibliotheek. Hij zou boeten. Al was het het laatste wat ik deed.

Een luide knal maakte me wakker. Met een verdwaasde gil zette ik me recht en keek wild om me heen.
Remus Lupos keek me geamuseerd aan. "Goedemiddag, schone slaapster. Besef je wel dat je door je meeste ochtendlessen heen hebt geslapen?" Ik zag hem even slikken om mijn geur, maar zijn gezicht bleef in dezelfde glimlachende plooien.
Ik aarzelde even en vroeg me af of hij nu lachte om wat er was gebeurd deze morgen of om het feit dat ik net lag te slapen. "Niet dat iemand me zou hebben gemist."
Hij grijnsde enkel en antwoordde er niet op.
Wat hij eigenlijk had moeten zeggen, was dat hij me had gemist. Ik beet op mijn lip om niet al te beteuterd te kijken. Kom op, meid. Hier zit hij dan, ga ervoor bij Merlijns baard!
Zonder op te kijken, pakte Remus zijn toverstok. "Wat zou je ervan zeggen als ik die vervelende vloek van je ophief, hm?"
Ik gaf hem een dankbare glimlach en liet hem de spreuk opheffen. "Dat lijkt wel alles wat je doet tegenwoordig," vertelde ik hem. "Uitgesproken vloeken bij me opheffen."
Hij glimlachte flauw. "Iemand moet de boel een beetje in de hand houden."
Opnieuw het verkeerde antwoord, dacht ik. "Inderdaad."
Hij wierp een blik op de boeken die ik aan het bestuderen was, voordat ik in slaap viel en trok een wenkbrauw op. "Plannen we een wraakactie?"
Ik sloot de boeken. "Ik ben geen hulpeloos meisje," beet ik hem opeens toe. Waarom kon niets me even mee zitten? De jongen die ik leuk vond, sprak me steeds enkel aan uit schuldgevoel en niet omdat hij mij ook leuk vond.
"Ik wilde ook niet beweren dat dat wel zo was," zei hij mild.
Ik schudde enkel met mijn hoofd. "Bedankt om mij wakker te maken en voor de spreuk."
Remus fronste verward om mijn boze toon, maar zei er niets op. Ik liep naar de balie en zorgde ervoor dat ik de boeken met me mee kon nemen. Zonder nog om te kijken, wandelde ik snel naar de Slaapzalen. Ik had de perfecte spreuk gevonden. Jammer genoeg zou hij dan wel iedere jongen die dezelfde kamer met Potter en Zwarts deelde de zoete smaak van mijn wraak ondervinden, maar ach. In iedere oorlog vallen er wel eens onschuldige slachtoffers. Of niet?

_________________
"Oh, look at that, he's heard of me. My fame grows." -Puck


Ex hox momento pended aeternitas.
Aan dit ogenblik hangt de eeuwigheid.


 Profiel  
Geef de volgende berichten weer:  Sorteer op  
Antwoord op onderwerp  [ 3 berichten ] 


Keer terug naar Fan Fictions
Ga naar:  


Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers. en 3 gasten

cron

Powered by phpBB :: FI Theme