Geplaatst: ma jul 04, 2011 21:36
11.
Het was nu een week geleden dat we onze eerste afspraak hadden gehad, en sinds maandag hadden we nog twee keer vaker afgesproken. Het was gezellig geweest en we hadden niet alleen maar gezoend. We hadden gepraat over vroeger, want misschien geloof niemand het, maar James en ik waren tot aan het vierde jaar goede vrienden geweest. Alleen in het vierde jaar was hij erachter gekomen dat ik best wel knap was en dat ik niet zomaar een vriendin voor hem was. Dat hij eigenlijk wel meer wilde. Maar zo dacht ik niet over hem, ik zag en wilde hem blijven zien als een vriend. En dat kon hij blijkbaar – toen – niet accepteren. Hij begon steeds irritanter te doen en begon me uit te vragen, en toen kwam de dag dat ik boos ben weggelopen.
Vandaag was het Donderdag en we hadden afgesproken om elke week zeker drie keer af te spreken. Zodat we ons op het feest – als we voor de ogen van alle mensen zouden moeten zoenen – ons op ons gemak zouden voelen bij elkaar. De dagen dat we een paar uur bij elkaar zijn, zijn, Dinsdag, Donderdag en Zaterdag, en soms ook op Maandag als we allebei tijd hebben. Vandaag zouden we dus weer een dag samen doorbrengen. Ik merk wel sinds dat ik weer met hem optrek dat ik de oude James steeds meer terug zie, de James waarmee ik bijna vier jaar bevriend mee ben geweest. De laatste jaren vond ik hem echt een eikel, maar nu zie ik hem weer zoals ik wil dat hij is. Lief, aardig en gewoon de ideale jongen om mee op te trekken.
‘Lily!?’ riep Sasha vanuit de slaapzaal. ‘Wat?’ Ze zuchte. ‘Vertel me nog is waarom dat je er goed wil uitzien als je naar James gaat?’ Ik rolde mijn ogen. ‘Ik wil er niet goed voor hem uitzien, maar voor mezelf.’ ‘Waarom geloof ik je niet, Lily?’ ‘Ik weet het niet, Sasha.’ Een paar momenten was het stil en toen zei ze; ‘Vind je hem leuk?’ ‘Wie?’ Ik hoorde een geïrriteerde zucht. ‘James, Lily. James Potter.’ ‘Nee! Natuurlijk niet! Waarom vraag je dat?’ vroeg ik verwonderd. ‘Gewoon, Lily. Je begint weer anders over hem te praten, en…-’ ‘Ik vind hem ook gewoon weer aardig, meer niet.’ ‘Zweer je het?’ vroeg ze me lachend. Ik stak mijn hoofd uit de badkamer en herhaalde lachend haar woorden; ‘Ik zweer het.’
James en ik hadden om 4 uur afgesproken op de vierde verdieping. Ik had geen idee waar hij me heen zou brengen, op de vierde verdieping was niks. Hooguit een paar ongebruikte bezemkasten. Hij stond al op me te wachten toen ik eraan kwam. Ik glimlachte naar hem en liep snel naar hem toe, ‘Waarom zijn we hier?’ vroeg ik hem. Hij haalde zijn schouders op. ‘Heel lang geleden, ontdekte ik hier een geheime kamer. En ik dacht dat het wel een goede plaats voor onze afspraken zou zijn. We worden hier zeker nooit betrapt.’ Ik lachte. ‘Waar is de geheime gang.’ Hij haalde speels zijn wenkbrauwen omhoog en liep toen naar een muur, waar na mijn zeggen niks was. Mijn verbazing groeide toen hij op en neer begon te lopen. ‘Wat doe je?’ vroeg ik. ‘Even wachten.’ Mompelde hij. En ineens uit het nergens was er ineens een deur. ‘Kom je?’ vroeg hij lachend om mijn verbaasde gezicht. ‘Die.. Die was er net nog niet.’ zei ik ongelovig. ‘Duh, Einstein, kom nu maar.’ zei hij lachend en stak zijn hand naar me uit. Ik grijnsde en pakte zijn hand aan. De kamer was op zijn minst gezegd heel mooi! Er stond een groot tweepersoons bed, er was een zithoek met een grote open haard en er was zelf een badkamer. ‘Dit is bijna een heel huis!’ zei ik onder de indruk. ‘Hoe heb je dit gevonden?’ ‘Het is niet altijd zo, de kamer veranderd in wat je wil.’ Ik knikte en liet me op de bank vallen. ‘Waarom weet niemand hiervan?’ vroeg ik hem. ‘Wij kwamen er bij toeval achter en besloten dat we deze ontdekking voor onszelf wouden houden.’ Hij grijnsde. Ik schudde mijn hoofd. ‘Wie heeft hem gevonden?’ ‘Remus.’ Ik keek de kamer nog een keer rond en liep toen naar het bed toe en liet mezelf daarop ploffen. ‘Hoe vond hij het?’ ‘Hij was op de vlucht voor, Stoffer.’ James grijnsde. ‘Hij is denk ik drie keer langs de muur gekomen met de gedachte, ik heb een schuilplaats nodig, en ineens was er een deur. Alleen was het toen alleen maar een verlaten lokaal.’ ‘Het is hier gezellig! Wat dacht je toen je langs de muur liep?’ vroeg ik hem. ‘Ik heb een kamer nodig waar ik mijn geheime vriendin kan…-’ ‘Hou maar op!’ onderbrak ik hem lachend. ‘Nee, even sireus, ik moet deze kamer wel terug kunnen vinden.’ Hij grinnikte en antwoorden toen eerlijk. ‘Ik heb een gezellige schuilplaats nodig.’
‘Waarom is het misgegaan tussen ons, Lily?’ vroeg James me toen we samen op het bed lagen, ik met mijn benen aan de linkerkant van het bed en James met zijn benen aan de rechterkant. Ik haalde mijn schouders op, ‘Jij begon raar te doen.’ ‘Ik?’ vroeg hij verbaasd. ‘Ik heb niks verkeerd gedaan, ik vond je alleen maar leuk.’ ‘Werkelijk, James? Vond je me echt leuk, of viel het je gewoon ineens op dat ik een stel tieten had gekregen en dat ik best een mooi gezicht had?’ Hij haalde zijn schouders op. ‘Niet alleen daarom.’ Verdedigde hij zichzelf. ‘Laten we erover op houden.’ Zei ik snel. ‘Dadelijk krijgen we nog ruzie.’ Hij zei niks en begroef zijn gezicht in mijn nek. ‘Het spijt me, Lily. Voor alles wat ik heb gedaan.’ Ik veerde op en keek hem verbaasd aan. Voorzichtig ging hij ook zitten en leunde met zijn arm op het bed, ‘Ik wist dat je gelijk had, elke keer dat je tegen me schreeuwde, tegen me schelde…’ hij keek naar het plafond, en ik zag dat hij het er moeilijk mee had om zijn excuses aan te bieden. Ik stond op en liep naar hem, voor hem hurkte ik neer. Het betekende zoveel voor me dat hij dat nu zij. ‘Het spijt me voor alles.’ ‘Ook voor de mestbommen die je in de meisjes zaal gooide?’ vroeg ik grijnzend. Hij grinnikte, ‘Daar ook voor.’ ‘Voor mijn beha’s en ondergoed die je ophing in de leerlingen kamer?’ Ik zag dat zijn ogen begonnen te glinsteren van pret toen hij daaraan terug dacht. ‘Ook daar voor, maar je moet toegeven, het was grappig?’ ‘Een beetje maar.’ Hij glimlachte weer naar me en ging iets meer recht op zitten. ‘Het spijt me, voor alles.’ ‘Het maakt niet uit, ik heb ook dingen gedaan die niet konden.’ Hij grijnsde. ‘Jij? Dingen die niet kunnen? Wat dan?’ ‘Laten we daar niet over beginnen.’ ‘O, jawel.’ Zei hij en trok me langs hem op het bed. ‘Vertel is?’ ‘Uhm, ’s avonds laat uit Zweinstein glippen en dan naar clubs gaan in Zweinveld.’ ‘Niet waar! Dat doen wij ook altijd en ik heb jouw nooit gezien!’ zei hij verbaasd. Ik grijnsde; ‘Wil je nog meer horen?’ Hij knikte grijnzend. ‘De gewaden van de mauraders roze toveren, zodat jullie een week in roze gewaden liepen.’ ‘Dat was jij!’ riep hij verontwaardigt. ‘Met een beetje hulp van CJ en Sasha.’ Zei ik en moest lachen om het gezicht dat hij trok. ‘We zijn er maanden mee voor de gek gehouden door Secretus en zijn groepje van losers.’ Ik keek hem streng aan. ‘De meisjes vonden het schattig.’ Zei hij en glimlachte ondeugend. ‘Ja, dat was jammer. Die hadden we niet zien aankomen.’ Hij lachte en streek door zijn haren. ‘Wat kan ik zeggen, ze vinden ons hoe dan ook leuk.’ ‘Ha ha,’ zei ik sarcastisch. Hij glimlachte en keek me in mijn ogen. Ik schrok van de aantrekkingskracht die ik voor hem voelde en ik betrapte mezelf erop dat mijn ogen naar zijn lippen schoten en toen weer terug naar zijn ogen. Ik zag een verbaasde blik in zijn ogen en toen boog ik mezelf voorzichtig naar hem toe. Zijn ogen vlogen naar mijn lippen en hij likte met het puntje van zijn tong zijn eigen lippen vochtig. Op het moment dat onze lippen elkaar nog net niet raakte keek hij nog eens naar mijn ogen. Volgens mijn zocht hij naar bevestiging, hoopte hij iets in mijn ogen te vinden, toen sloot hij de zijne en drukte zijn lippen op de mijne. Een warm tintelend gevoel trok door me heen, verwarmde me van binnen. Het was lang geleden dat ik dat voelde. De laatste keer was met Logan. Een paar weken geleden, voordat ik erachter kwam dat hij vreemd ging. Ik kon er alleen niet opkomen wat het was, ik kon nergens meer aan denken, alleen James zijn lippen die de mijne kusten. Zijn handen gleden naar mijn kont en trokken me bovenop hem, ik kreunde en duwde hem naar achteren, een seconde keken we elkaar aan toen boog ik me weer naar hem toe en duwde mijn lippen weer op de zijne. We dachten nergens meer aan, zijn handen waren overal. Op mijn heupen, streelde langs mijn middel of onderrug en trokken me dichter naar hem toe. Hij vocht om ze op respectabele plaatsten te houden. Zijn tong gleed langs mijn lippen, voorzichtig opende ik mijn mond en zijn tong gleed naar binnen. Wat voorzichtig en teder begon was nu gepassioneerd en heet, en alles om hun heen vervaagde, ze zagen alleen nog maar elkaar. In de seconde daarna rolde hij bovenop me en verdiepte we de kus, zijn handen gleden onder mijn blouse en hij streelde de vrijgekomen huid. Zijn lippen gleden naar mijn nek en hij zetten er snelle zachte kusjes op, ik schoof mijn handen naar zijn haar en verstrengelde mijn vingers in zijn haar lokken. Met zijn tanden maakte hij het eerste knoopje van mijn blouse los. Ik was zwak, had dit nog nooit gevoelt, kon hem niet stoppen en ik wilde dat hij verder ging. Ik kreunde en sloeg mijn benen om zijn middel, drukte hem dichter tegen me aan. Ik kuste zijn nek en zoog er toen aan totdat er een klein rood vlekje zat. Zijn haren waren verwarden dan dat ik ze ooit had gezien, en dat kwam waarschijnlijk door mijn vingers. Hij wou een knoopje van mijn blouse losmaken en toen ringde er bij mijn een belletje. We moeten stoppen! Ik pakte zijn hand en schoof mezelf onder hem uit. ‘We kunnen dit niet doen,’ zei ik buiten adem. ‘Waarom niet,’ fluisterde hij in mijn oor en gaf me een kus in mijn nek. ‘Omdat… omdat ik me niet wil verlagen tot Logans niveau. Ik zou even erg zijn als hem, als we nou doorgaan.’ ‘Nou en?’ fluisterde hij. ‘Niemand hoeft het te weten.’ ‘Nee ik wil het niet.’ Zei ik met een krachtigere stem. Hij sloot zijn ogen en haalde een keer diep adem, toen keek hij me weer aan en glimlachte warm. ‘Ik begrijp het, je hebt gelijk.’ ‘Ik denk dat het beter is als we het hierbij laten.’ Zei ik met een zucht. ‘Lily,’ zei hij en pakte mijn hand. ‘Maak je niet druk, we waren alleen maar aan het oefenen, toch?’ Ik glimlachte naar hem en sloot mijn ogen. ‘Ja, we waren alleen maar aan het oefenen.’ Toen liep ik weg en keek nog een keer achterom en zei; ‘Tot zaterdag.’ Zijn woorden bleven in mijn hoofdgalmen; Alleen maar aan het oefenen. Alleen maar aan het oefenen.
Maar we wisten allebei goed dat we dat onszelf alleen maar wijs probeerde te maken.
_________________ Blessed is the heart that bends; it can never be broken.
|