Welkom op Harry Potter Forum! 


Antwoord op onderwerp

Black Bird of the Sky

Avatar gebruiker

Offline

Woonplaats: Winterfell
BerichtGeplaatst: vr okt 11, 2013 20:50 

Afbeelding


Welkom!

Aangezien ik wat vrije tijd over heb wil ik toch weer een One-Shot topic hebben om af en toe wat in te plaatsen. Daarnaast werkt het een stuk makkelijk dan een Fanfic, want ik ben te druk om zoiets bij te houden. Ik schrijf al ruim 10 jaar en ben een actieve NaNoWriMo'er. Verwacht geen one-shots van 500 woorden, maar one-shots van minimaal 1500 woorden, want 500 is te weinig voor een goede one-shot [A] En verwacht ook zeker verschillende soorten Fantasy one-shots en de meeste zijn niet gebaseerd op een bestaand fandom (: Dan nu wat regels! Want regels zijn fijn [A]

Regels
  • Reacties mogen geplaats worden in het reactietopic
  • Of via een PB naar mij.
  • Geen reacties en posts in dit topic AUB! (:


List of One-Shots
  • In the End of the Night

_________________
Life doesn't run a clear course
It flows through from within
It's supposed to take you places and leave markings on your skin


 Profiel  

Black Bird of the Sky

Avatar gebruiker

Offline

Woonplaats: Winterfell
BerichtGeplaatst: vr okt 11, 2013 20:51 

In the End of the Night

Een rij van ongeveer vijftien jonge vrouwen stond klaar. Ze hadden een zwart met wit uniform aan, zwarte rokjes tot tien centimeter boven hun knieën, een witte blouse met een zwart jasje erover. Om hun nek droegen ze een rood lint en zwarte lange sokken. Alle schoenen hadden een korte hak. Voor hun stond een lange vrouw in een lang zwart gewaad. “Als de zon weer op begint te komen zullen ze terugkeren, voor die tijd zullen jullie je klaar moeten maken voor de wensen van je meester of meesteres. We beginnen met de rolverdeling, als er niemand naar voren stapt dan wordt er iemand gekozen door mij. Je zult dan de brief ontvangen met je instructies.” In de rij werd er wat zenuwachtig rond gekeken. “Emmelyn Grey?” Er werd meteen gereageerd en ongeveer de hele rij deed een stap naar voren toe. De meiden wilden liever bij een vrouw terecht komen, dat was zeker. De vrouw zuchtte en koos uiteindelijk van de meiden, ze glimlachte breed. Er werden nog twee namen opgenoemd waarbij er werd gereageerd. “Rey Evans?” Er viel een grote stilte in de groep en ze keken elkaar allemaal zenuwachtig aan. Niemand stapte naar voren toe. “Als er niemand naar voren stapt zal ik gaan kiezen,” zei de vrouw. Plotseling stapte er een meisje naar voren, ze had donker haar en grijze ogen. Haar blik stond vastberaden en de rest van de meiden keek haar, vol verwondering, aan. “Ik zal de taak op me nemen mevrouw,” zei ze toen. De vrouw leek wat opgelucht en glimlachte naar haar. Ze pakte een brief uit haar zak en het meisje liep naar voren toe en pakte de brief aan. “Succes Lynn,” zei de vrouw. Lynn glimlachte even naar de vrouw en toen met de envelop in haar handen liep ze de kamer uit. Ze voelde ogen in haar rug priemen en wist dat vele haar dankbaar waren, maar het maakte haar niet echt uit. Terwijl ze door de gangen van het huis liep opende ze de envelop. Ze opende de brief, maar tot haar verbazing was er geen enorme lijst op geschreven. “Wacht op me bij de deur,” mompelde ze. Dat was het enige wat er in sierlijke letters was geschreven. ze draaide de brief om, maar ook op de achterkant was niets geschreven, zelfs geen tijd hoe laat hij ongeveer terug zou komen. Ze schudde haar hoofd even en haalde een hand door haar donkere haren heen en toen liep ze richting de ingang van het huis. Er waren mensen bezig met het schoonmaken van de hal, alles werd gepoetst totdat het blonk en ze nam plaats op een van de stoelen aan de zijkant. Zo kon ze precies zien wat er in de hal gebeurde en wat er buiten gebeurde. Alhoewel ze nu niet veel zag want het was helemaal donker. De uren die verstreken gingen langzaam voorbij en af en toe kwam een van de andere meiden langs en keek haar aan, maar zei niets. Uiteindelijk voegde een blond meisje zich bij haar op de stoel naast haar. “Ik wil alleen even zeggen, dat ik je heel dankbaar ben dat je naar voren bent gestapt,” fluisterde het meisje toen, “Ik was heel erg bang om te worden gekozen.”
“Het maakt niet uit Rena, ik kies liever zelf voor iets dan dat het me wordt opgelegd.”
Ze glimlachte even kort naar het meisje en toen vestigde ze haar blik weer op de deur. Ze hoorde geluid buiten en de deur ging open. In de deuropening stond een vrouw, ze was ongelofelijk mooi om te zien en Lynn slikte even. Rena naast haar stond op en liep naar de vrouw toe. “Rena liefje! Wat leuk je te zien, ga jij me vandaag helpen?” Rena knikte beleefd en de vrouw pakte haar hand vast en voordat ze alles goed kon bekijken waren de vrouw en Rena weg. Ja, dat was wel een verschil met wat Lynn zou krijgen. Er verstreek zeker een uur toen er meerdere meiden in de hal kwamen. Een tweede keer ging de deur open, nu kwam er een grotere groep binnen, maar hij zat er niet bij en geduldig bleef ze zitten. Toen ze iedereen al voorbij had zien komen en de zon langzaam op kwam ging de deur een laatste keer open. Meteen stond ze op. Daar stond hij in de deuropening, onder het bloed. Ze liep naar hem toe, zonder angst en keek hem aan. “Je naam?” vroeg hij meteen.
“Lynn Fox,” antwoordde ze.
“Begeleid me naar mijn kamer Lynn.”
Ze bood hem haar hand aan en die pakte hij zonder pardon aan, zonder aandacht te hebben voor het feit dat zijn greep strak was begeleidde ze hem naar zijn kamer. Ze opende de deur en hield die voor hem open. De gordijnen waren dicht, er brandde wat licht en ze sloot de deur achter zich. “Maak een bad voor me klaar, ik wil dat je me wast.”
“Natuurlijk meneer.”
Maar voordat ze een stap had kunnen zetten voelde ze hoe zijn hand zich om haar keel sloot en hard werd ze tegen de deur aangeduwd. Ze keek hem aan, hoewel het pijn deed, voelde ze geen echte angst. “En waag het niet me zo te noemen…” gromde hij. Ze knikte even en hij liet haar los. Even keek hij haar aan, maar ze reageerde verder niet en ze liep naar de badkamer toe. Ze zette de kraan aan en wachtte totdat die op een goede temperatuur was. Nu was het wachten totdat het bad vol was, maar die kans kreeg ze niet. Ze voelde hoe hij naast haar kwam staan en hij stak zijn hand in het water. “Warmer,” zei hij kort. Ze keek hem wat verbaasd aan, maar toen schudde ze haar hoofd. “Je verbrand als het water warmer wordt,” zei ze toen.
“Ik zei warmer en ik ben hier de baas,” zijn stem was gevaarlijk.
“En ik ben diegene die voor je moet zorgen en ik zeg dat als ik het water warmer maak dat je levend verbrand. En dat zal ik niet op mijn geweten hebben!”
Hij keek haar aan, lichtelijk verbaasd door haar felle toon. Daarna keek hij weg en mompelde iets vaags. Ze schudde haar hoofd even en draaide de kraan dicht. “Het bad is klaar,” zei ze toen en ze draaide zich naar hem toe. “Moet ik je helpen met je kleding?” vroeg ze toen, zonder enige toon van schaamte. Hij knikte slechts langzaam. Ze deed een stap naar hem toe en zonder zich wat aan te trekken van het feit dat ze hem ging uitkleden begon ze de knoopjes van zijn blouse los te maken. Haar bewegingen waren zacht, zonder al teveel moeite. Haar handen trilden niet en toen ze de blouse had uitgetrokken legde ze die over de leuning van de stoel heen. Ze keek hem even aan terwijl haar handen over de rand van zijn broek gleden. Er leek een triomfantelijke blik in zijn ogen te zien, maar zodra ze zonder blozen zijn broek losmaakte leek die blik te verdwijnen. Zijn broek en onderbroek belandde beide op de stoel en ze keek hem aan. Toen hij zonder aanleiding haar hand pakte bleef ze staan, ze wist dat hij haar als steun gebruikte. Het water kleurde gelijk wat rood toen hij ging liggen en hij slaakte een zucht van verlichting. “Je mag beginnen met me te wassen,” zei hij na een korte tien minuten. Ze knikte en ze begon met de shampoo. Terwijl ze het insmeerde masseerde ze lichtelijk zijn hoofd huid op een zachte doch goede manier. “Kun je je adem inhouden als je onder water bent? Dan kan ik even de shampoo eruit wassen,” zei ze toen ze klaar was.
“Hoe zie ik eruit? Als een idioot die het niet snapt?”
Ze gaf geen antwoord op die vraag, maar duwde hem zachtjes kopje onder. Sneller nu, waste ze de shampoo uit en ze pakte zijn bovenarm beet om hem naar boven te trekken. Daarna begon ze hem uitgebreid te wassen, het maakte haar niet uit dat ze haar armen onder water moest doen en toen ze klaar was legde ze de spullen weg. “Wil je dat ik wat kleding voor je pak en neerleg?” vroeg ze. Hij schudde zijn hoofd en langzaam stond hij op. Haar oog viel een seconde op de tatoeage in zijn nek en toen keek ze hem aan. Hij stapte uit het bad en deed een stap naar haar toe. Ergens was het wat intimiderend. “Ga je me nog afdrogen?” vroeg hij brutaal. Ze trok haar wenkbrauw even kort op en pakte toen de handdoek van het rek af. Toen ze klaar was keek ze hem even aan. “In mijn kast, een spijkerbroek en een onderbroek,” zei hij kort. Ze knikte even en ze draaide zich om en ze liep terug naar de slaapkamer. Ze opende de kledingkast en haalde er de onderbroek en spijkerbroek vandaan. Op het moment dat ze zich omdraaide voelde ze zijn lichaam tegen het hare. Ze keek omhoog in zijn blauwe ogen die een rode gloed over zich heen hadden. “Waarom is het… Dat was ik ook probeer, je totaal niet bang voor me lijkt te zijn. Ken je de verhalen niet of ben je dom genoeg om tegen me in te gaan?” Ze keek hem aan en trok haar wenkbrauw op. “Ik heb geen reden om bang voor je te zijn,” zei ze toen en ze keek hem aan, “Dus wil je jezelf nu aankleden? Straks vat je kou.” Hij leek verbouwereerd door haar antwoord en hij pakte de kleding aan. Toen gromde hij en hij draaide zich om. Ze draaide terug naar de kledingkast. “Wil je geen blouse aan?” vroeg ze en haar vingertoppen gleden over de stoffen die er lag. “Nee…” De stem was laag en grommend en ze voelde hoe zijn arm zich om haar middel sloot. Voordat ze het echt doorhad lag ze op het bed en hing hij boven haar. Zijn bewegingen hadden iets dierlijks en de rode gloed in zijn ogen was erger geworden. “Zelfs nu lijk je niet onder de indruk,” gromde hij.
“Je bent niet de eerste die me bedreigd,” antwoordde ze toen.
“En daarom ben je niet bang meer als iemand je bedreigd?”
“Nee, ik heb geleerd dat dingen gebeuren met een reden. Als er nu iets gebeurd dan zal er een reden voor zijn. Daarnaast wist ik dat dit kon gebeuren. Toen ik hier al kwam wist ik dat er iets mis kon gaan, wat voor mij inhoud dat ik geaccepteerd heb dat er iets mis kan gaan. En er is dus geen reden om bang te zijn dat er iets mis gaat.”
“Je praat veel…”
Hij boog zijn hoofd dichter naar haar toe, veegde haren uit haar nek en liet zijn tong over haar huid glijden. Er liep kippenvel over haar rug heen, meer van genot dan van angst. Ze voelde de punten van zijn hoektanden op haar huid, maar hij zette niet door. Hij duwde een zachte kus op de plek en liet zijn tong over de huid glijden. Iets in haar zei dat ze er een plek aan over zou houden. Ze reageerde er niet echt op en zag vanuit haar ooghoeken dat zijn hand zich tot een vuist vormde. Hij kwam omhoog en stond op van het bed. Daarna ging hij in een grote stoel zitten. “Ik wil een whisky. Kies maar een goede uit,” zei hij en hij wuifde even naar een kast. Langzaam ging ze overeind zitten en ze liep naar de kast toe. Toen ze de glazen deurtjes opende lag er een grote collectie flessen achter. “Je hebt een mooie collectie,” zei ze toen terwijl haar vingers of het glas gleden.
“Sinds wanneer heb je er verstand van?” vroeg hij met spot.
Ze keek om en glimlachte even lichtelijk. “Mijn vader handelt erin, hij heeft me het een en ander bijgeleerd,” antwoordde ze toen, “In wat voor stemming ben je?” Hij antwoordde niet en trok zijn wenkbrauw slechts op. Ze schudde haar hoofd even kort en haalde toen een fles tevoorschijn. Ze pakte een glas, opende de fles en schonk in. De fles zette ze neer en met het glas liep ze naar hem toe. Ze bleef hem aankijken toen hij het glas aan zijn lippen zette. “Je bent een pureblood is het niet?” vroeg ze toen, “Ik zag het teken in je nek.”
“Je kent het teken?” vroeg hij met opgetrokken wenkbrauw.
“Ja, zoals ik al zei. Je bent niet de eerste die me bedreigd en ook niet de eerste pureblood die ik heb ontmoet.”
“Maakt het idee dat ik een pureblood ben je bang?” zijn stem was wat gretig.
“Nee, helemaal niet.”
Hij leek niet blij met dat antwoord en hij sloeg de rest van de whisky in een keer achterover. Er sierde even een lichte glimlach om haar lippen. “Ga zitten,” zei hij plotseling. Ze knikte en ze ging op het bed zitten. Hij stond op en pakte de fles. Hij pakte een tweede glas en ging toen naast haar op het bed zitten. Beide glazen die hij nu had schonk hij vol. “Als je vader je wat bijgeleerd heeft, bewijs dan maar dat je het ook kan drinken,” zei hij toen. Ze trok haar wenkbrauw op, pakte het glas aan en zonder tegen te stribbelen sloeg ze het in een keer achterover. “Tevreden?” zei ze toen, “En dat was de laatste van vandaag, ik drink niet op commando.”
“Nee…? Wat doe je nog meer niet op commando?”
Hij sloeg het glas achterover, zette die weg en boog naar haar toe. Zijn ogen keken haar wat hongerig aan en de rode gloed begon langzaam weer wat terug te komen. Zijn vingertoppen gleden over haar kaaklijn en ze merkte hoe intens zijn blik was. “Ik verwonder me erover dat je dat nog niet hebt gemerkt,” antwoordde ze toen. Hij zweeg en bleef haar aankijken. Zijn hand gleed nu langzaam door haar haren heen en zijn andere hand liet hij over haar been glijden, voorzichtig steeds wat verder omhoog. Onder haar rok. Langzaam duwde hij haar dichter naar zich toe en Lynn keek hem doordringend aan. Met een snelle en behendige beweging was ze los uit zijn greep en ze keek hem aan. “Ik doe een hoop voor je, maar mij krijg je niet je bed in,” zei ze toen, uiterst kalm.
“Er is nog nooit een meisje geweest dat mij heeft durven af te wijzen.”
Zijn stem had iets dierlijks en hij stond op en stapte naar haar toe. Er was amper ruimte tussen hun in, maar ze deed geen stap achteruit. Ze was niet van plan om zich te laten intimideren. “Eens zal de eerste keer moeten zijn.” Ze keek hem aan en ze voelde hoe zijn handen zich op haar middel legde. Ze stribbelde niet tegen omdat ze wist dat hij sterker dan haar was. Het moment dat ze het bed raakte en hij bovenop haar klom had ze wel verwacht en ze keek hem aan. Er was geen angst te zien in haar ogen. “En dit is het moment waarop de andere meiden breken, als ze al niet gebroken zijn natuurlijk.” Hij grijnsde breed en ze voelde zijn vingers over haar been, naar boven glijden. “Waarom ben je zo geobsedeerd met me proberen te breken? Je hebt geen idee wie je voor je hebt, je doet maar alsof alle meiden hier hetzelfde zijn. Dat ze allemaal bang voor je zijn. Je leeft in je eigen wereld, wanhopig op zoek naar iets anders.”
“Waarom verzet jij je zo hevig? Waarom ben je zonder de angst die je hoort te hebben.”
“Zoals ik al zei, je kent me niet. Ik ben niet snel geïntimideerd door vampiers die hun tanden laten zien. En het enige wat ik zie als ik naar jou kijk… Is iemand die hunkert naar begrip, iemand die wilt worden gezien zoals hij is en iemand wilt hebben om echt lief te hebben. Ik zal eerder medelijden met je hebben dan dat ik bang voor je ben.”
Er viel een stilte en hij keek haar aan. De rode gloed was helemaal verdwenen en het was duidelijk dat hij niet meer wist wat hij moest zeggen. Zonder dat hij wat zei stond hij op en plofte in de stoel neer. “Je mag gaan,” zei hij toen, “Ik heb je vandaag niet meer nodig.” Ze stond langzaam op en keek naar hem. hij zag er plotseling slecht uit. Ze liep naar hem toe en legde haar hand op zijn arm. “Weet je het zeker?” vroeg ze. Hij keek even op en knikte toen. Ze knikte en ze liep naar de deur toe. Toen ze die opendeed keek ze nog even om. “Welterusten Rey.” Ze sloot de deur achter zich en langzaam liep ze terug naar de slaapzaal.

Er ging een week voorbij waarin ze hem niet zag. Ze hoorde vaag dat hij zijn kamer helemaal niet meer uitkwam. De nacht was al begonnen en snel zou ze klaar zijn en kon ze eindelijk naar bed toe. Toen ze klaar was liep ze langzaam naar de slaapzaal toe, het was stil in het huis. De meeste sliepen al en andere waren van de nacht aan het genieten. “Lynn…” Ze draaide zich om toen ze haar naam hoorde. Hij stond achter haar, hij zag er slechter uit dan toen ze hem achterliet. “Rey…” zei ze, “Wat kan ik voor je doen?” Hij stapte naar haar toe en ze moest bekennen dat er iets menselijks over hem heen hing. Hij pakte zachtjes haar hand vast en legde er een ketting in. “Accepteer deze alsjeblieft en ik wil je vragen… Wil je mijn favoriet worden?” Ze glimlachte naar hem. “Ik heb nog nooit iemand als jou ontmoet en ik realiseer me nu pas dat ik al die tijd op zoek ben geweest naar iemand als jij. Ik wil je vaker zien, ik wil met je praten, ik wil je leren kennen en…” Zachtjes legde ze haar vinger op zijn mond en hij hield op met praten. Ze glimlachte naar hem. “Ik accepteer je verzoek en je ketting,” zei ze toen met nog steeds een glimlach. Hij leek opgelucht bij die woorden. Hij liet haar hand los, pakte voorzichtig haar andere hand en duwde een kus erop. “Dank je.” Daarna draaide hij zich om en liep weg, de donkere gangen in. Ze glimlachte en schudde haar hoofd. Het eind van deze nacht bracht iets nieuws en het voelde heel goed aan. Het voelde zelfs geweldig aan en ze was blij dat het zo was gelopen.

_________________
Life doesn't run a clear course
It flows through from within
It's supposed to take you places and leave markings on your skin


 Profiel  
Geef de volgende berichten weer:  Sorteer op  
Antwoord op onderwerp  [ 2 berichten ] 


Keer terug naar Fan Fictions
Ga naar:  


Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers. en 4 gasten

cron

Powered by phpBB :: FI Theme