[RPG] Fantasy (3)

Catie · Black Bird of the Sky **Woonplaats:** Winterfell

Caleigh merkt hoe fijn ze zijn aanraking vind als hij zacht haar wang streelt. Ergens weet ze dat zijn aanwezigheid en aanraking haar hielpen om te realiseren waar ze is. In het heden en niet op het moment dat ze haar ouders vond. Als hij dan een zachte kus op haar lippen duwt en erna zachtjes vraagt of hij iets voor haar kan doen zwijgt ze even.

"Eigenlijk wel..." antwoord ze zacht na een korte stilte, "Het klinkt misschien raar, maar er liggen nog wat kleine spullen in het huis die ik graag zou hebben... Ik kan niet naar binnen toe en ik denk niet dat ik dat ooit nog kan. Als je het niet wilt moet je het zeggen, maar je bent de enige die ik genoeg vertrouw waarvan ik weet dat het waarschijnlijke aanzien van oud bloed je niet af zal schrikken..."

Caleigh kan zich niet alles meer herinneren van wat ze had gezien toenz e haar ouders vond omdat haar herinneringen vooral vol zaten met het bloed wat nooit op leek te houden. De vloer, de muren, het plafond en zelfs het handvat van de tussendeur was bloed geweest. En misschien was het alleen maar de schok die de herinnering zo had gemaakt en dat het binnen eigenlijk veel minder was dan ze dacht.

"Het is niet een hoop wat je hoeft te vinden en ik kan je vertellen waar alles hoort te liggen," voegt ze dan toe.

Ze weet niet zo goed hoe Eric op dit verzoek zal reageren en ergens voelt het ook vreemd om dit te vragen. Ze heeft deze plek voor zoveel mensen verborgen gehouden en ze had niet verwacht hier ooit terug te komen. En toch was ze nu hier, met hem en vroeg ze hem ook nog om het huis binnen te gaan. Het gevoel om zoiets belangrijks uit haar leven vrij te geven aan hem was aan de ene kant zenuwslopend en aan de andere kant bevrijdend...

San Riddle · Lid Orde van de Feniks

Als Emma een traan over Mel’s wang ziet lopen, bedaart ze weer een beetje. Zo te zien was Mel erg geschrokken. Jessa ontfermt zich verder over haar en Levi gaat achter Mel’s paard aan, dus Emma houdt zich een beetje afzijdig.

Als ze eenmaal bij de herberg aangekomen zijn, hoopt Emma van harte dat ze er terecht kunnen. Gelukkig duurt het niet lang voordat Levi naar buiten komt met een aantal sleutels. Zijn opmerking over eventuele wilde opmerkingen had ze, onder andere omstandigheden, zelf kunnen maken, maar nu is ze er door geïrriteerd. Daarnaast betekent dit dat Emma een kamer deelt met Mel en met Isra. Even kijkt ze om zich heen en als ze Isra ziet staan bij haar paard besluit ze het heft in eigen hand te nemen.

Ze loopt naar haar toe.
”Isra,” begint ze, maar daarna weet ze niet hoe ze verder moet. Achteraf weet Emma dondersgoed dat ze zich niet echt vriendelijk heeft gedragen tegenover Isra. ”Het spijt me. Ik had het recht niet om zo tegen je te doen die nacht… En aangezien we weer een kamer met elkaar moeten delen, hoop ik dat je me vergeeft. Alsjeblieft.”
Er is nog veel meer wat Emma wilt zeggen, maar dit is vast een begin. Vol spanning wacht ze de reactie van Isra af.

TheKimKommer · Opperste Hotemetoot

Eric glimlacht licht als ze zegt dat hij iets voor haar kan doen. Zijn blik glijdt automatisch naar het huis als ze verder praat en zijn glimlach wordt iets wrang als ze zegt dat hem het aanzicht van oud bloed niet zou afschrikken. Daar kende ze hem inderdaad ondertussen te goed voor. Hij richt zijn blik weer op haar en knikt.

"Vertel me wat ik zoek en waar ik het moet vinden." Zegt hij zacht en strijkt liefdevol een pluk haar achter haar oren.

[..]

Met gemengde gevoelens pakt Eric de deurklink vast. Hij stond op het punt om het verleden van Caleigh bijna oog in oog aan te kijken. Iets wat hij zich aan het begin van deze reis, sterker nog een week geleden, niet voor mogelijk had gehouden. Hij opent de deur, glimlacht nog een keer naar Caleigh, en stapt vervolgens de woning binnen. De achterdeur brengt hem in de keuken en het is duidelijk dat er hier al jaren niemand meer is geweest. De ruimte ruikt muf en het stof dwarrelt duidelijk in het licht voor de ramen naar beneden. In zijn hoofd herhaalt hij de beschrijving van Caleigh en hij loopt vrij snel door de keuken heen, in de richting van de woonkamer. De spullen die ze nodig had, waren boven te vinden.

Het moment dat hij de woonkamer binnenstapt stopt hij echter vrij abrupt. Zijn ogen flitsen over de vloer, de muur, het plafond. Het bloed van de ouders van Caleigh zat inderdaad overal nog, maar dat was niet wat hem deed stoppen. Een onheilspellend gevoel bekruipt hem en Eric heeft een paar seconden nodig om zichzelf terug te roepen. Was dit een slechte grap?
Eric schudt zijn hoofd en kijkt over zijn schouder. Wat verwachte hij te zien? Zijn oom? Om hem te wijzen op wat?

Hij haalt een hand door zijn haren en loopt snel verder, in de richting van de trap. De beschrijving van Caleigh was kort maar helder en hij kon zijn weg naar boven en de juiste kamer zonder enige moeite vinden. Pas als hij in de oude slaapkamer van Caleigh staat, en zij weer dichter bij hem lijkt te zijn, lijkt de rust zich weer wat terug te keren. Eric loopt niet direct door, maar blijft staan en kijkt om zich heen. Terwijl zijn ogen over het verleden van Caleigh heen glijden, over oude foto's en spullen, kan hij het gevoel wat hem beneden had overvallen wegschuiven. Wat zich dan ook beneden had afgespeeld; hij wist er niks van. En Caleigh zo mogelijk nog minder.. Gelukkig..

Eric loopt naar een oud ladekastje en ziet vrijwel direct het zwarte doosje hierop staan waar ze over had gesproken. Voorzichtig tilt hij het op en blaast de laag stof er vanaf. Even twijfelt hij om het ongeopend in zijn zak te stoppen, maar de nieuwsgierigheid neemt de overhand en hij opent het doosje. Er ligt een oud sieraad in met een opaal en een bijzonder sierlijke en kostbare zilveren werk er rondom heen. Hij had misschien één keer ooit iets vergelijkbaars gezien, lang geleden, maar zijn kennis van juwelen was niet groots.
Zachtjes sluit hij het doosje weer, stopt het alsnog in zijn zak en opent vervolgens de bovenste lade om verder te zoeken naar de overige spullen waar ze om had gevraagd.

[..]

Voorzichtig sluit Eric de deur als hij terug naar buiten gaat en loopt door naar Caleigh. Bij het zien van haar, beseft hij maar al te goed wat hij moest doen. Alles wat er ook maar in zijn vermogen lag, was haar veilig houden. Voor ieder die haar ook maar kwaad aan wilde doen. Zijn neef, maar wie dan ook verder.
Hij glimlacht en knikt ten teken dat hij alles heeft als hij naar haar toe stapt, maar zonder een woord te zeggen slaat hij zijn armen om haar heen, trekt haar dicht tegen zich aan en duwt een kus op haar lippen en vervolgens op haar kruin.

"Niemand zal je ooit kwaad doen lieve Caleigh, niet als het aan mij ligt.." Zegt hij zacht maar gemeend in haar haren.

Afbeelding

Mel laat zich gelaten door Luc omhoog trekken en beantwoordt zijn glimlach met een bijna niet op te merken knikje. Zelfs een grap van Luc of het vooruitzicht van goed eten leek haar nu even niet te kunnen troosten.

Bij de herberg blijkt al snel dat ze met Emma en Isra op een kamer zit, iets wat ze prima vindt. Sterker nog, fijn zelfs. Want ze voelde zich dan wel ellendig, als ze alleen op een kamer zou zitten zou dit nog veel erger zijn. Ze neemt met een knikje de sleutel van Levi aan en sjokt vervolgens met haar spullen over haar schouder heen door naar de kamer.
Ze laat de deur open staan zodat Emma en Isra ook zo naar binnen kunnen, gooit haar spullen voor het achterste bed neer en laat zichzelf hier vervolgens met een plof op vallen. Hoe kon het dat ze zich zo uit het veld had laten slaan? Was het echt alleen Judas? En dat ze Caleigh miste? Of wat was er nu eigenlijk echt met haar aan de hand? Mel kan een snik niet onderdrukken, draait zich om en begraaft haar gezicht in het kussen. Ze miste een beste maatje.. Jessa was met Bennie.. Caleigh was nu met Eric.. En zelfs Luc liet haar tegenwoordig meer links liggen sinds Levi er was.. Dat, en haar hoofd deed ook nog eens enorm veel zeer.. Rot paard..

Uiteindelijk besluit ze om vandaag maar voor verloren te accepteren. ze schopt haar schoenen uit, kruipt onder de dekens en begraaft zichzelf onder de kussens zodat ze zich verder nergens meer druk over hoeft te maken. Morgen zou alels vast wel weer beter zijn..

[..Mel gaat lekker slapen en is klaar voor de volgende ochtend als iedereen dat ook is;)..]

Jalf · The Immortal Mod **Woonplaats:** Hopes Peak Academy

Met een lichte kreun wordt Jessa wakker. Ze had geen idee hoe laat het was, maar ze voelde dat het nog vroeg was. Niet dat ze niet gewend was vroeg op te staan, sterker nog, ze was meestal als eerste van de groep wakker. Het was eerder dat ze nogal weinig had geslapen...

Ze had nog geen zin om echt wakker te worden dus met haar hand gaat ze op zoek naar Benicio, die vast naast haar moest liggen. Zo kan ze nog even tegen hem aan kruipen. Ze voelt niemand naast zich liggen. Zou hij al wakker zijn? Dan raakt haar hand echter een muur. Oh... maar dat kan toch helemaal niet? Hm, ze voelt met haar andere hand, maar vrijwel direct glijdt deze over de rand van het bed.

Okay, ze lag dus in een éénpersoonsbed. Even opent ze haar ogen en staart naar het plafond... Dit was niet de kamer waar ze gister in slaap was gevallen... Waar was ze? Ze draait zich op haar zij en ziet dan iemand die niet in haar kamer thuis hoort. Levi!

Met een geschrokken geluidje gaat ze rechtop zitten en trekt ze de deken tot aan haar kin. Terwijl ze deze tegen zich aan drukt, voelt ze dat er iets mist. Ze tikt de deken een klein stukje op en kijkt naar beneden.

Waar haar boezem had moeten zitten zit een mannelijke borstkas... Ze gooit de deken van zich af... Nee, dit kan niet waar zijn. Hoe was dit gebeurt? Ze had een mannelijk lichaam. Even grijpt ze naar haar hoofd, maar trekt deze onmiddellijk terug als ze voelt dat haar lange lokken vervangen zijn door een kort kapsel.

Onmiddellijk pakt ze de deken, slaat deze weer om zich heen en loopt naar de spiegel. In plaats van haar eigen grote groene ogen staren er twee blauwen ogen terug... Ik ben Luc...

"Nee...." fluistert ze.

Afbeelding

Levi had de rest van zijn avond aan de bar gesleten en had wat met verschillende mensen van binnen en buiten de groep zitten kletsen. Even had hij nog wat geflirt met het kortharige barmeisje, maar veel was er niet uitgekomen, aangezien het nogal een drukke avond was geweest. Het meisje was helaas gedwongen om zich meer op haar werk dan op hem te focussen.

Uiteindelijk was hij gaan slapen, maar in de ochtend wordt hij al snel wakker van gestommel in de kamer naast hem. Geen idee wie daar lagen, maar stil waren ze niet.

Nog halfslapend gaat hij rechtop zitten. Hij haalt een hand door zijn haar en loopt naar de badkamer. Daar trekt hij het shirt uit waarin hij sliep. Vreemd... hij kon zich niet herinneren dat hij een shirt had aangetrokken gisteravond. Lui draait hij de kraan open en trekt de rest van zijn kleding uit. Hij gaat onder de douche staan en terwijl het warme water over zijn lichaam stroomt, begint hij zijn borstkas in te zepen. Oh, wacht eens even...

Hij kijkt naar beneden en ziet zijn hand rusten op een borst. Ook de rest van zijn lichaam is alles behalve het zijne. Zonder enige twijfel stapt hij onder de douche vandaan en kijkt in de spiegel. Het verbaasde gezicht van Isra kijkt hem aan en even ontsnapt er een vierletterig vloekwoord uit zijn mond.

Dan pakt hij een handdoek om Isra's lichaam te bedenken en loopt de badkamer uit. Daar begint hij door de tas van Isra te rommelen, op zoek naar kleding. Hoewel hij en Isra totaal niet klikte had hij nog wel het fatsoen haar netjes aan te kleden.

San Riddle · Lid Orde van de Feniks

Emma wordt wakker door geluiden in de kamer. Eigenlijk wilt ze nog even blijven liggen, maar dan schieten haar gedachten naar Mel en alles wat er de vorige dag gebeurt is. Misschien was het Mel en voelt ze zich niet lekker. Snel opent ze haar ogen en gaat ze rechtop zitten.

”Mel, gaat al-“
De rest van de woorden blijven in haar keel steken als ze Luc midden in de kamer ziet staan. Emma denkt diep na, maar kan zich überhaupt niet herinneren gisteravond met Luc gesproken te hebben. En zoveel had ze toch niet gedronken? Ze kan zich alleen herinneren dat Levi, de viespeuk, met het meisje achter de bar aan het flirten was en dat ze vrij snel naar haar kamer vertrokken was omdat ze geen zin had gehad om toe te kijken. Op de kamer had ze Mel aangetroffen die al diep in slaap was. Emma kijkt de kamer rond en ziet dat dit niet de kamer is waarin ze gisteravond in slaap is gevallen. Ze begrijpt er helemaal niks van.

Dan hoort ze Luc zacht in zichzelf fluisteren terwijl hij voor de spiegel staat.
”Alles goed, Lucje? Heb je een pukkeltje ontdekt?” vraagt ze plagend aan hem. Dan slaat ze geschrokken een hand voor haar mond. Wat was er met haar stem gebeurd? Ze klonk als een man! Plotseling dringt het tot haar door dat haar handen veel groter zijn dan gebruikelijk. En had ze gisteravond geen pyjama aangetrokken?

Behoedzaam slaat ze de dekens van zich af. Onder de dekens ligt een lichaam dat duídelijk niet van haar is. Ze slaakt een gil, al komt het er meer uit als een soort gebrul. Ze springt uit bed en rent ook naar de spiegel. Het geschokte gezicht van Levi staart haar aan.

TheKimKommer · Opperste Hotemetoot

Mel kan een gaap niet onderdrukken, draait zich om en opent verschrikt haar ogen als ze plotseling tegen iemand aan komt te liggen. Als ze de rode haren van Jessa ziet, glimlacht ze, sluit ze haar ogen weer en wilt verder in snooze. Ze kon zich niet herinneren dat ze samen met Jessa een kamer deelde, maar dat was gezellig..

Hoe meer Mel erover nadenkt, hoe minder ze het begrijpt. Ze was toch op een éénpersoons bed in slaap gevallen? En deelde de kamer toch met Isra en Emma? Was ze dronken geworden en kon ze zich dit alles niet meer herinneren?
Voorzichtig opent ze nogmaals haar ogen en wrijft over haar ogen om er echt zeker van te zijn dat haar zicht niet vertroebelt is. Maar haar ogen worden groter van verbazing als ze naar haar hand kijkt. Wat was er met haar hand aan de hand? Waarom was deze zo opgezet en grof? Haar blik glijdt net zo verbaasd over haar plotseling veel meer gespierde arm en naar haar schouder en borstkast. Voorzichtig tilt ze de deken op en als ze dan ziet dat ze niet alleen naakt is, maar ook nog eens behaard en...

Mel zet het op een schreeuwen, maar als ze haar stem ook nog eens niet herkent schreeuwt ze nog harder en springt op. Wat was er aan de hand?

Tengaar · Schoolhoofd

Met lichte ongeduld staat Luc naast zijn paard voor de herberg te wachten tot Levi terug komt. Hij wilde Mel niet achter laten nu, maar het liefste zou hij naar binnen gaan om het proces te versnellen. Het is duidelijk op haar gezicht te zien dat ze het incident van zojuist erg aantrekt. Uiteindelijk zijn ze er nog met zijn allen goed vanaf gekomen. Als Levi terug komt met de kamer verdeling verschijnt er een grijns op zijn gezicht. Snel zet hij zijn paard in de stal, besteld wat te eten en begint zich voor te bereiden op morgen. Hij kon niet wachten tot morgen om de stad in te gaan en haar te zoeken.

Afbeelding

Luc had nog uren wakker gelegen in zijn bed. Regelmatig om gedraaid in de hoop in slaap te vallen, maar vele onzekerheden schoten voortdurend door zijn hoofd. Wat als Melina hem niet meer zou herkennen.

Met lichte schrik wordt Luc de volgende ochtend wakker. Ondanks alle zorgen was hij blijkbaar toch in slaap gevallen. Gelukkig maar, dan heeft hij tenminste wat energie om de dag door te komen. Slaperig rekt hij zich uit en kijkt de kamer rond. Hij vernauwt zijn ogen als hij zich realiseert dat dit niet de kamer is waar hij in slaap gevallen was. Zijn ogen worden groot als hij ziet dat hij op de kamer ligt met Emma en een leeg bed. Waarom weet hij daar niets meer van. Was hij 's avonds Mel gaan opzoeken in een dwaze bui? En waar was Mel dan zelf nu....

Versuft legt hij een hand op zijn hoofd, maar trekt deze weer snel weg als hij merkt dat dit niet als zijn hoofd voelt. Langzaam begint tot hem door te dringen dat niets klopt. Hevig begint hij sneller te ademen.

"Okay niet freaken nu, rustig blijven Luc" spreekt hij zichzelf toe. Hij ademt nog een keer diep in en daarna zachtjes uit. Hij bekijkt zichzelf en is blij dat Mel zo netjes is om met nachtkleding aan te slapen. Voorzichtig gaat hij op het randje van het bed zitten en probeert rustig na te denken, maar dit lijkt op het moment onmogelijk. Opnieuw kijkt hij de kamer rond, zouden Isra en Emma nog wel zichzelf zijn? Als hij niet meer in zijn eigen lichaam is, maar in die van Mel, waar is Mel dan? En wat is er met zijn lichaam gebeurd?

Hij realiseert zich dat hij de kraan van de douche hoort. Half hyperventilerend met te veel vragen in zijn hoofd staat hij op van het bed en snel naar de tas van Mel. Heftig en overhaast begint hij te zoeken naar kledingstukken. Hij moest hier weg en snel. Tot zijn schrik hoort hij hoe de kraan wordt dicht gedraaid en iemand vloekt in de badkamer. Het klinkt als Isra. Als zij ineens uit de badkamer komt, verstijft Luc van de schrik en kijkt haar met grote ogen aan. Tot zijn verbazing begint ook zij heftig te rommelen in haar kleding tas. De vraagtekens in zijn hoofd worden groter en groter.

Pottergirl · The Fangirl Mod **Woonplaats:** Bag End

Isra volgt de rest richting herberg. Het komt er op neer dat ze een kamer deelt met Emma en Mel, en als er iets is waar ze momenteel geen zin in heeft dan is het dat. Als Emma haar dan benadert en haar excuses maakt, gromt ze. Het klinkt alsof ze het meent, maar Isra kan moeilijk omgaan met dit soort situaties.

'Het zal wel,' mompelt ze dan. In Isra-termen is dit bijna alsof ze Emma een knuffel geeft. Isra loopt richting stal om Vaskur een plekje te geven.

[...]

Afbeelding

Isra wordt wakker na een onrustige nacht slaap. Zodra ze zich uitrekt weet ze dat er iets fout is - ze gaat rechtop zitten en haar hoofd is een stuk zwaarder. Langzaam brengt ze haar hand naar haar hoofdhuid waarna ze voelt hoe lange lokken in een vlecht op haar rug zijn vastgemaakt. Ze haalt de vlecht langzaam naar voren en kijkt naar de felrode kleur van haar haar.

'Wat...'

Ze kijkt opzij naar de andere twee bedden en ziet dat er maar één bed in de kamer staat - het tweepersoonsbed waarin ze net is wakkergeworden, en naast haar in dat bed... ligt Benicio.

'WAT...'

Ze schrikt zo erg dat ze bijna uit bed valt en ze kan zichzelf nog net stabliseren tegen het nachtkastje. Ze stapt zo snel als ze kan het bed uit en struikelt bijna over de lengte van de nachtjapon die ze aan heeft. Met ogen zo groot als schoteltjes loopt Isra de badkamer in, waar ze het net aandurft in de spiegel te kijken - waar ze niet haar eigen gezicht ziet, maar dat van Jessa.

Isra schreeuwt.

Afbeelding

Benicio grijnst naar Levi als deze hem een sleutel voor een van de tweepersoonskamers in de handen drukt.

'Bedankt, man.'

[...]

Afbeelding

Benicio wordt wakker van een hoop gerommel en het geluid van mensen die in tassen graaien. Hij vraagt zich af of Jessa iets kwijt is, of dat hij het zich maar verbeeldt - maar als hij zijn ogen open doet ziet hij tot zijn grote verbazing Mel en Isra. Mel. En Isra. Oké. Wat in de naam van alles dat heilig is heb ik gisteravond gedaan? OH MAN JESSA GAAT ME VERMOORDEN. Hij gaat langzaam rechtop zitten in het bed.

'Goede...morgen?' probeert hij voorzichtig.

Maar dan hoort hij zijn stem. Dat was niet mijn stem. Zijn ogen verwijdden zich.

'Waarom klink ik zo. Wacht. Wat is dit. Mel? Isra? HELP?'

Hij springt het bed uit en terwijl hij naar de badkamer rent voelt hij hoe er iets aan zijn borstkas hangt - hij kijkt bij zijn pyjamashirt naar binnen (hee, wanneer had hij een shirt aan getrokken?) en ziet daar iets dat absoluut niet bij hem hoort. In de badkamer veegt hij furieus over de beslagen spiegel om vervolgens het geschokte gezicht van Emma te onthullen.

'WAT IS DIT?'

Jalf · The Immortal Mod **Woonplaats:** Hopes Peak Academy

Zodra ze Levi hoort praten kijkt Jessa hem geschrokken aan. Ze slaat de deken nog steviger om haar lichaam (of eigen Luc's lichaam) heen terwijl ze toekijkt hoe Levi net als zij in paniek naar de spiegel staart. Even twijfelt ze, zou Levi hetzelfde zijn overkomt? Of, nou ja, zou er iemand anders in Levi's lichaam zitten? Maar wat nou als zij (en Luc) de enige waren die dit was overkomen? Ze kende Levi niet goed, dus het kost haar veel moeite om hem in vertrouwen te nemen.

"Levi..." zegt ze zacht, terwijl ze haar lichaam nog eens extra goed bedekt met de deken, "Wat... Wat is er gebeurt?"

Zo was de vraag neutraal genoeg om achteraf nog te kunnen doen of er niets aan de hand is. Dan kon ze op zoek gaan naar iemand die ze beter vertrouwde. Isra of Mel... Benicio mocht haar in ieder geval zo niet zien...

Afbeelding

Blijkbaar is Levi niet de enige die een probleem heeft, want tijdens het rommelen in Isra's tas had hij gemerkt hoe Mel hem aan had gestaard. Daar kon hij nog wel op terug komen. Eerst moest Isra kleding aan. In de tas vindt hij een onderbroekje en terwijl hij de handdoek nog steeds stevig om zich heen heeft doet hij een poging de onderbroek aan te trekken.

Hoe deden vrouwen dit? Je zou bijna verwachten dat ze voor dit soort dingen spontaan een extra arm konden laten aangroeien. Met veel geklungel heeft hij eindelijk dat ding aan, maar dan komt ineens Emma in paniek voorbij schieten. Als hij haar dan ook nog hoort schreeuwen weet hij genoeg. Hij is niet de enige met dit probleem.

"Emma..." zegt hij, terwijl hij achter 'Emma' aanloopt, "Volgens mij hebben wij hetzelfde probleem. Ik weet dat het heel vreemd klinkt, maar ik ben Levi..."

Catie · Black Bird of the Sky **Woonplaats:** Winterfell

Caleigh kijkt toe hoe Eric richting de deur loopt en haar adem stokt even als hij naar binnen gaat. Het voelt vreemd om hem naar binnen zien te gaan, want ze weet dat hij haar verleden te zien krijgt. Hetgeen wat ze zelf de afgelopen jaren heeft geprobeerd te ontwijken. Als de deur weer dicht is draait ze zich om en kijkt naar de grafstenen.

[...]

Het voelt alsof er een eeuwigheid verstrekt voordat Eric weer naar buiten komt en naar haar toeloopt. Ze produceert een kleine glimlach als hij naar haar glimlacht en knikt. Als hij dan zijn armen om haar heen slaat, een kus op haar lippen duwt en vervolgens op haar kruin weet ze niet wat ze moet zeggen of doen. Zijn woorden zijn gemeend en ze voelt een brok in haar keel. Zijn woorden betekenen enorm veel voor haar, het was voor het eerst dat iemand zoiets tegen haar zei en het ook meende. Na een tijdje kijkt ze hem aan en zwijgt even.

"Dank je, voor alles..." zegt ze dan zacht, "Voor het meegaan, voor het naar binnen gaan, voor je woorden, maar vooral voor het bij me zijn."

Ze glimlacht licht en duwt dan een zachte kus op zijn lippen.

"Ik hou van je," fluistert ze dan zacht.

TheKimKommer · Opperste Hotemetoot

Mel wordt uit haar eigen panische wereld getrokken als naast haar Jessa geschrokken uit bed springt. Met grote ogen volgt ze Jessa die de badkamer in vlucht en vervolgens daar ook begint te schreeuwen. Er was heel veel wat er niet klopte. Mel verplicht zichzelf om een keer diep in te ademen, kijkt nog een keer naar 'haar' lijf en probeert een logische verklaring in haar hoofd te vormen.

Ze moest in ieder geval iets aan doen. Want dit leidde sowieso te veel af om na te denken. Snel stapt ze naar de stoel in de kamer waar kleren, van Benicio, overheen liggen en stapt snel in een broek en trekt een shirt over haar hoofd heen.

"Oké Mel, denk na.." Zegt ze tegen zichzelf, schrikt van de stem van Benicio die tegen haar spreekt en tikt tegen haar hoofd aan.

Het was haar ondertussen meer dan duidelijk dat ze in het lichaam van Benicio zat. Haar volgende gedachte doet haar ogen vergroten als spiegels. Wat was er met haarzelf gebeurd?
Zonder nadenken rent ze op blote voeten de deur uit naar haar eigen kamer en bonkt hard op de deur.

"Ben ik daar?!!" Schreeuwt ze dwars door het kloppen heen tegen de deur.

Afbeelding

Eric glimlacht licht als ze hem bedankt. Dat was nergens voor nodig, dat zou hij altijd voor haar doen. Als ze een kus op zijn lippen duwt, geniet hij van de lichte druk, maar de woorden die erop volgen maken het dat hij licht verstijft. Het waren woorden welke hem heel kort, heel even terug brengen naar dat waar hij net was. Naar dat wat hij is. Snel herpakt hij zich door de kus te beantwoorden en vervolgens als hij hem voorzichtig afbreekt aan te kijken en te glimlachen.

"Ik ook van jou. En ik meen het. Niemand zal je ooit kwaad doen."

Hij duwt nog een korte kus op haar lippen.

"Wat denk je, zullen we de groep achterna gaan?"

San Riddle · Lid Orde van de Feniks

Luc – die waarschijnlijk ook geen Luc meer is – vraagt haar wat er gebeurt is. Emma heeft geen idee hoe ze moet reageren. Ze zit in het lichaam van Levi! Ze staart nog een ogenblik in de spiegel, zich ongemakkelijk voelend in het lichaam van Levi dat haar niet helemaal onbekend is. Emma wendt zich dan voorzichtig tot Luc.

”Dit klinkt misschien een beetje raar, maar ik ben Levi niet… Ik ben Emma. Jij bent ook Luc niet, hè?” probeert ze. Als Luc wel Luc is, stuurt hij haar linea recta naar het gekkenhuis, maar Emma besluit het risico maar te nemen. Misschien kunnen ze samen op zoek gaan naar een oplossing. Ze wilt zo snel mogelijk van dit lichaam af zijn.

Terwijl Emma op antwoord van wel-of-niet-Luc wacht, hoort ze op de gang ook rumoer ontstaan. Zouden zij niet de enige zijn waarbij dit aan de hand was?

Pottergirl · The Fangirl Mod **Woonplaats:** Bag End

Isra staat nog na te hijgen van haar geschreeuw als ze achter zich de stem van Benicio hoort. Hij mompelt iets tegen zichzelf, maar Isra zou zweren dat hij zichzelf 'Mel' noemt - ze staart naar Jessa's gezicht en langzaam vallen de puzzelstukjes op hun plek. Een bodyswitch. Ze wil de spiegel van de muur trekken en erop stampen - hoe heeft dit nou weer kunnen gebeuren? Ze haalt paniekerig haar handen door Jessa's idioot lange haar. Benicio - die hoogstwaarschijnlijk Mel is - rent de kamer uit en even vraagt Isra zich af waar hij - zij - naartoe gaat, maar als ze Benicio dan in de gang op een deur hoort bonken en naar zichzelf hoort vragen sprint Isra onmiddellijk achter hem aan - ze moet haar eigen lichaam vinden. STEL JE VOOR DAT EEN VAN DE KERELS NU OVER MIJN LICHAAM BESCHIKT.

Ze gaat naast Benicio - Mel - staan en bonkt mee tegen de deur.

'Heeeee!' schreeuwt ze, en ze stoort zich immens aan het veel hogere stemgeluid dat Jessa's stembanden produceren. 'Doe de deur open! IK WIL MIJN LICHAAM TERUG!'

Afbeelding

Benicio draait zich verschrikt om als Isra tegen hem begint te praten - sowieso een zeldzame gebeurtenis - en zijn ogen verwijdden zich nog verder als hij hoort wat ze zegt.

'Wat,' brengt hij stomverbaasd uit. 'WAT?'

Hij gaat op zijn bed zitten en staart naar zijn handen - kleine, zachte handen met lange nagels. Dan kijkt hij weer op naar Isra. Levi.

'Levi,' zegt hij langzaam. 'Levi. Jij bent Levi. In Isra's lichaam. Oké. Huh.'

Hij is een paar seconden stil en bedenkt zich dan dat het misschien handig is als hij aan Isra!Levi vertelt wie hij eigenlijk is.

'Benicio hier,' zegt hij dan, en hij zwaait wat zwaarmoedig met Emma's hand.

Als er dan iemand op de deur van hun kamer begint te bonken en te schreeuwen kijkt hij op - en verstijft dan als hij zijn eigen stem hoort. Oh man. Deze dag wordt met de seconde vreemder. Hij gaat langzaam staan en terwijl hij naar de deur loopt begint er een tweede persoon tegen de deur te bonzen - en hij herkent Jessa's stem. Maar het is Jessa niet. Hoogstwaarschijnlijk. Oh man oh man oh man oh man oh man.

Hij doet langzaam de deur open en kijkt zichzelf aan.

'Oh. Man.'

Jalf · The Immortal Mod **Woonplaats:** Hopes Peak Academy

Jessa blijft Levi even aankijken als hij haar vertelt eigenlijk Emma te zijn en dan vraagt of ze niet echt Luc is. Ze bijt op haar lip en slaat de deken nogmaals om Luc lichaam heen.

Ze schudt haar hoofd. "Ik ben Jessa..." zegt ze zacht, en ze kijkt naar beneden. Met haar hand plukt aan de rand van de deken. "Ik weet... ik weet niet wat er gebeurt is, maar ik heb nog nooit zoiets als dit gezien."

Ze kijkt Levi, nee, Emma aan. Niets aan dit alles is logisch, en hoe meer ze erover nadenkt hoe minder ze ervan begrijpt. Ze haalt diep adem. Ze moest haar boeken hebben, misschien stond daar een oplossing in. En dat bracht een probleem met zich mee. Ze zou zich moeten omkleden, wat in zou houden dat er ook een bepaald kledingstuk uit zou moeten... En dat hoefde ze niet zo nodig te zien. Even bijt ze op haar lip.

"Ik heb mijn boeken nodig," zegt ze zacht en ze draait zich even richting de tas van Luc. Ze kon toch niet zomaar in zijn spullen gaan rommelen. "Is het asociaal als ik zomaar kleding uit Luc's tas haal?"

Dan klinkt er een hoop rumoer op de gang en even denkt Jessa de stem van Benicio te horen, gevolgd door die van haar. Haar eigen stem klinkt behoorlijk boos en langzaam begint Jessa een vermoeden te krijgen wie dat moet zijn.

Afbeelding

Met zijn armen gekruist wacht Levi het antwoord van "Emma" af. Juist, Benicio.

Hij buigt zich weer over Isra's tas om haar verder aan te kleden, als er twee mensen hard op de deur kloppen. Hij herkent de stem van Benicio en z'n meisje, en uit het feit dat ze op deze deur staan te kloppen concludeert hij dat dit Isra, Emma of Mel moesten zijn. De agressieve manier waarop Ben's meisje praat, zorgt ervoor dat Levi zich verschrikkelijk in moet houden om niet te vragen of ze altijd zo'n ochtendhumeur heeft.

Benicio opent de deur en onmiddellijk pakt Levi de tas van Isra en loopt richting de badkamer.

"Gast, even wachten tot ik iets aan heb," mompelt hij terwijl hij de badkamerdeur achter zich dichttrekt.

Als Ben's meisje werkelijk was wie hij dacht dat ze was kon hij maar beter zorgen dan hij Isra netjes aan gekleed had.

Catie · Black Bird of the Sky **Woonplaats:** Winterfell

Caleigh glimlacht licht als ze zijn woorden hoort. Als hij erna nog een korte kus op haar lippen duwt en voorstelt om de groep achterna te reizen knikt ze. Kort kijkt ze naar het huis en dan naar de spullen die Eric voor haar had gehaald. Dan kijkt ze Eric weer aan.

"Dat is een goed idee, we hebben nog een flinke reis te gaan voordat we in Chelan aankomen," antwoord ze dan, "En ik hoef hier verder niets meer te doen."

Ze pakt haar tas, opent die en stopt de spullen erin. Ze kijkt naar het doosje en voordat ze die wegstopt opent ze het doosje en bekijkt de ketting. Het was waarschijnlijk het enige wat verbonden was met het verleden van haar ouders, of eigenlijk het verleden van haar moeder.

"Ik kreeg deze ketting op mijn 16e verjaardag, mijn moeder vertelde me dat zij de ketting kreeg toen zij 16 was en ze hem door wilde geven aan mij," ze glimlacht even flauw en dan doet ze het doosje weer dicht en stopt die ook in haar tas.

Ze haalt even diep adem en kijkt dan Eric weer aan.

"Laten we gaan."

[RPG] Fantasy (3)

Wie is er online