|
|
 Geplaatst: vr maart 04, 2016 9:31
Met een wrange glimlach beseft Eric zich op het moment dat Caleigh van haar paard afstapt, wat het is dat er zich de afgelopen uren een enorme knoop in zijn maag is begonnen te vormen. De reis door Soroth, de dynamiek van de groep en de rust die het met zich mee heeft gebracht hebben hem een kant van het leven laten proeven, die hij al jaren niet meer heeft gekend. Zijn leven was hem altijd goed bevallen, met strijd, alertheid en presteren.
Eric glimlacht als zijn ogen Caleigh volgen, als ze in gedachten in haar tas rommelt en zacht iets naar haar paard lijkt te mompelen. Het was inderdaad de reis, de groep en de rust, maar boven alles was het haar verdienste dat hij de afgelopen tijd zich zo had gevoeld.
Maar de laatste uren was zijn hoofd niet meer zo rustig. Sarth kwam dichterbij en daarmee een enorme storm aan gedachtes. Wat was zijn doel, wat wilde hij en waar lag zijn loyaliteit. Hoe kon hij ervoor zorgen dat dat wat hij liefhad, ook waar kon maken?
Eric stapt van zijn paard af, neemt hem mee aan de teugels en loopt naar Caleigh toe. Ze had op haar manier duidelijk laten merken dat ze deze rustpauze niet geheel noodzakelijk vond, maar Eric was het hier niet met haar eens geweest.
"Dame, om het leed een klein beetje te verzachten, bedenk hoe romantisch het is om weer samen in een tentje te mogen slapen." Zegt hij met een speelse glimlach, vooral om zijn eigen gedachtes de kop in te drukken.
Hij kijkt even op als Jessa zegt even weg te lopen, maar kijkt dan weer naar Caleigh. Hij glimlacht nogmaals en laat zijn hand zacht over haar wang glijden.
"Hoewel, slapen.." Vult hij dan zacht speels aan.
Mel is vrolijk, en gelukkig. De reis, haar vrienden en alle avonturen maakten dat ze nu met een enorme grijns op haar paard richting de rustplek hobbelt. Ze hadden een fantastische en bovenal vruchtbare reis gehad door Soroth. En ja, misschien was het vervelend dat nu Sarth weer in de buurt kwam, en dit vast veel meer problemen met zich mee brengt, maar dat zou ze dan wel weer zien!
"Zo!" Zegt ze enthousiast en springt van haar paard af. "Ik ben blij dat we even stoppen!"
Terwijl ze in haar tas rommelt om een stuk brood hieruit te pakken, loopt Jessa net weg. Even twijfelt Mel, maar die duurt slechts een seconde. Vluchtig trekt ze een homp brood mee en rent dan achter Jess aan.
"Ik ga met je mee!" Roept ze, en als ze bij haar is, glimlacht Mel terwijl ze verder lopen. "Tenminste, als je dat goed vindt."
_________________
Cos I am taking back what’s mine
I am taking back the time
You may call it suicide
But I’m being born again
|
|
