[RPG] At the other side of the world (10)

Melody · Hotemetoot

Rose Pocock

Rose kijkt op uit het boek en haar gedachten wanneer ze Ryans stem hoort. Ze kijkt even langs de boekenkasten heen om te kijken waar hij ergens staat. Al snel ziet ze dan ook zijn hoofd tussen twee boekenkasten tevoorschijn komen.
"Sure, ik kom eraan!" zegt ze met een glimlachje. Ze staat op van haar stoel en loopt vervolgens naar Ryan toe.

Eenmaal bij Ryan kijkt ze hem even vragend aan. Ze kijkt even van hem naar de boeken en weer terug. "Ja, tuurlijk." knikt ze even. Ze laat haar blik even over de boeken gaan. "Tristan en Isolde toch?"
Ze kijkt weer richting Ryan. "Ga je vanavond al weg?" vraagt ze hem. Ze gaat ondertussen met haar vinger over de ruggen van de boeken heen. Wanneer ze het boek heeft gevonden haalt ze hem tussen de andere boeken uit. "Hier, hij stond gewoon al recht voor je neus." Ze reikt hem het boek aan. "Je hebt hem gewoon over het hoofd gezien."
"Kan ik je nog ergens anders mee helpen? Wat heb je nog nodig?"

Angel · Hotemetoot

Ryan zucht opgelucht als Rose hem komt helpen. “Ja, ik wil zo snel mogelijk vertrekken. Zodra ik alle ingrediënten van hier heb meegenomen ligt de rest in Between.” Hij glimlacht even “Anders had ik natuurlijk graag nog even blijven eten. Alhoewel ik betwijfel of mijn basis cursus etiquette hier genoeg is.” grapt hij.

Het boek dat hij zocht staat recht voor hem en doet hem schaamrood naar zijn kaken stijgen. “Wat stom, ik heb veels te gehaast gezocht.” Met een zenuwachtige grinnikt pakt hij het boek aan en loopt hij naar de tafel waar de anderen boeken liggen. Snel stapelt hij de boeken op “Ik heb het haar van Maleficent nodig. Een borstel zou voldoende moeten zijn.”

Met de boeken opgestapeld in zijn handen draait hij zich om. “weet je zeker dat je niet mee wil? Ik vertrek rond 8 uur in het geval je je bedenkt.” Met een speelse blik kijkt hij haar aan “En anders moet je me sowieso even laten weten wat we met Noah doen. Mag hij mee terug, of laten we hem daar.” Hij lijkt vrij zeker van zijn zaak dat hij de vloek binnen een kort tijdsbestek kan opheffen.

Melody · Hotemetoot

Rose Pocock

Rose brengt een "oh" uit wanneer Ryan zegt dat hij zo snel mogelijk wil vertrekken, en wanneer hij zegt dat hij anders graag nog had willen blijven eten, blijkt dat hij waarschijnlijk binnen een aantal uur al zal oversteken naar Between. Rose had niet verwacht dat hij zo snel al weer zou gaan. "Dan moeten we nog eventjes langs haar kamer." reageert ze.

Ze loopt met hem mee richting de andere boeken en terwijl ze naar hem luistert kijkt ze toe hoe hij de boeken begint te stapelen. Bij zijn vraag of ze zeker niet mee wil aarzelt ze weer even. Bij zijn volgende woorden trekt ze automatisch haar wenkbrauwen op. Noah daar laten? Het feit dat ze hem de afgelopen weken had gehaat lijkt ze nu totaal te vergeten.
"Nee natuurlijk moet je hem daar niet achterlaten." verlaat het meteen haar mond. Ze schrikt zelf van haar snelle reactie. "Je weet hoe het daar is, dat wens je niemand toe." voegt ze er uiteindelijk aan toe.

Rose zucht even. "Ik zal er nog wel even over nadenken, al denk ik niet dat ik van gedachten zal veranderen." antwoordt ze uiteindelijk maar met een korte schouderophaal. "Zullen we dan maar richting Maleficents kamer gaan? Ze zal rond dit tijdstip waarschijnlijk aan het wandelen zijn - anders kan het nog lastig worden om iets uit haar kamer te pakken."

Celeste Willow

Celeste trekt haar wenkbrauwen even op wanneer Sam vraagt of ze het aandurft om tegen hun twee te spelen. Om het nog eens te benadrukken omhelst ze Noah vervolgens ook nog eens. Bij Celeste roept het alleen maar een ongelovig glimlachje op en ze schudt even kort haar hoofd. Dat was een redelijk hopeloos geval.

Net wanneer Celeste "sure, kom maar op" wil zeggen, besluit Noah dat het een redelijk oneerlijke verdeling is. Celeste moet grijnzen om z'n oplossing: Sam & Celeste als team tegen Noah. Dat ging vast heel goed uitpakken.

Ze haalt dan ook even haar schouders op. "Sure, waarom ook niet." antwoordt ze dan. "Alhoewel ik denk dat je daar spijt van gaat krijgen, Noah." probeert ze de teamspirit van Sam ook wat op te krikken. "So.. Laten we beginnen dan."

Angel · Hotemetoot

Ryan glimlacht tevreden om Rose haar oprechte reactie. De verstandhouding tussen haar en Noah mocht misschien anders zijn dan voorheen, maar ze wenst hem nog steeds geen verblijf in Between toe. “Ja, laten we maar gaan. Ik zou niet willen dat mijn reis vertraging op liep.”

Met de stapel boeken nog in zijn handen loopt hij achter haar aan. “We kunnen het altijd nog aan een schoonmaakster vragen” stelt hij terloops voor, een kam bemachtigen was niet zo lastig. De boeken heeft hij al, dat is al een hele prestatie. “Heb je de boeken toevallig al eens gelezen?" afgeleid kijkt hij een schoonmaakster na.

Melody · Hotemetoot

Rose Pocock

Rose knikt even, ja een schoonmaakster om hulp vragen was niet eens zo'n slecht idee. Het is wel weer duidelijk dat Rose minder ervaring heeft met dit soort 'denken' dan Ryan, om iets te kunnen krijgen. Samen met hem loopt ze door de gangen van het kasteel richting Maleficents kamer.

"Ik heb Roodkapje en het meisje met de zwavelstokjes vaak genoeg gehoord en ook gelezen. Dat krijg je als je opgroeit met ouders die een hele poos in een soort van sprookjeswereld hebben geleefd." glimlacht ze. "Tristan en Isolde heb ik alleen van gehoord, verder niet gelezen."

Ze kijkt hem even zijdelings aan wanneer ze de trappen op beginnen te lopen. "Jij kent ze toch vast ook wel?" vraagt ze hem. "Die verhalen komen praktisch haast overheen met de dingen hier uit Alusia." Ze slaan de volgende gang rechtsaf naar de gang met slaapkamers. "Wat heb je eigenlijk nodig uit die verhalen?" Wat zou hij met de sprookjes moeten?

Angel · Hotemetoot

Ryan grinnikt even “Niet allemaal, ik klom op die leeftijd liever in bomen. Ik ken de verhalen via mijn zusjes. In deze boeken en die uit Between zijn bepaalde bladzijdes waarvan de laatste letters samen een zin of woord vormen. Het is een deel van de oplossing.” Hij glimlacht even beleefd “Ik vertel het je allemaal als ik terug ben. Het zou zonde zijn nu al alles te vertellen, met het risico dat iemand roet in het eten gooit.”

Bij de kamerdeur van Maleficent aangekomen houdt hij halt en knikt hij richting de deur “Dames gaan voor.”

Melody · Hotemetoot

Rose Pocock

Rose blijft samen met Ryan voor de deur staan kijkt dan nog even snel links en rechts van haar de gang door. Er scheen niemand te zijn en aan de andere kant van de deur was er ook niks te horen. Om het ons natuurlijk zo gemakkelijk mogelijk te maken blijkt de deur vervolgens ook gewoon open te zijn wanneer Rose de klink omlaag duwt.

Rose kijkt even de kamer door en stapt vervolgens naar binnen wanneer blijkt dat die inderdaad leeg is. "Kom maar binnen." knikt ze, waarna ze zelf al richting een van de andere deuren loopt. De indelingen van de kamers waren over het algemeen hetzelfde. Deze deur leidde naar de badkamer.

"Als ik je zo hoor lijkt het erop dat je alles al behoorlijk hebt uitgestippelt.. Hoelang denk je dat je erover zal doen om de vloek op te heffen?" vraagt ze hem, terwijl ze de badkamer in verdwijnt. Ze zoekt wat door de badkamer heen en heeft al snel een borstel gevonden. Hij is prima schoongemaakt, maar net zoals bij elke andere borstel zitten er nog wat haren in vast. Dit zou moeten lukken.

"Heb je nog iets anders van Maleficent nodig?" vraagt ze, terwijl ze nog even door wat spulletjes zoekt. Dan pakt ze de borstel en stapt ze de badkamer weer uit. "Niet een of ander spreukenboek van haar?" vraagt ze met een frons. "Ik dacht eigenlijk dat het behoorlijk lastig zou zijn om een oplossing te vinden."

Angel · Hotemetoot

“Uhu, klopt. Het kan natuurlijk altijd tegen zitten.” Humt hij afwezig. De kamer heeft een intrigerende uitwerking op hem. Haar slaapkamer is bijna net zo groot als hun hele huis, hij weet eigenlijk wel zeker dat het groter is. De spullen die er staan zijn perfect op elkaar afgestemd, het was bijna of hier niemand woonde. Hij laat zijn vingers over marmeren beeld glijden en kijkt op als Rose, met de borstel, de badkamer uit loopt. Hij grijnst onwillekeurig even en laat zijn blik nogmaals door de kamer gaan “Ik denk dat ik nog wel een paar nuttige zaken kan vinden.” Bedenkt hij zich hardop. Zich bewust van Rose haar aanwezigheid klemt hij zijn handen nog wat steviger om de boeken heen en knikt hij schuldig “Alles is zo lastig als je het zelf maakt.” Met een grijnsje ‘ vlucht’ hij de slaapkamer weer uit. “Ik denk dat ik maar weer vertrek. Ik heb alles en ik wil niet alsnog met een zilverenbestek lade vertrekken.” Met een glimlacht grist hij behendig de borstel uit haar handen en legt hij de boeken op een gangkastje.

“Mejuffrouw Rose, het was me een waar genoegen. Hopelijk tot snel.” Hij buigt even diep en pakt haar hand om haar alsnog in een vriendschappelijke knuffel te trekken. “Niet vergeten, ik vertrek vanavond om 8 uur.” Fluistert hij.

Melody · Hotemetoot

Rose Pocock

Rose kijkt Ryan met nog meer vragen in haar hoofd na wanneer hij de kamer weer uitvlucht. Snel loopt ze achter hem aan en sluit ze de deur achter zich.

"Ga je nu al meteen?" Hij had het al gezegd maar toch verlaat het haar mond wat teleurgesteld. Ze weet echter snel weer een glimlachje op te brengen en knuffelt hem dan terug.
Ze moet eventjes kort glimlachen om z'n laatste woorden en knikt dan. Ze zou waarschijnlijk aan niks anders kunnen denken de rest van de dag. "Pas goed op jezelf daar, Ryan." zegt ze. "En.. nouja, doe ze maar de groetjes daar." besluit ze uiteindelijk te zeggen.

Na Ryan nog een laatste knuffel te hebben gegeven, wijst ze hem nog eventjes snel de weg, waarna ze zelf al een andere gang in loopt, op zoek naar Chase. Uiteindelijk vindt ze hem weer in de tuin. Met een zucht gaat ze in een van de stoelen zitten. Ze zakt meteen onderuit en sluit haar ogen. Langzaam ademt ze even in en weer uit.
"Chase?" zegt ze vragend wanneer ze haar ogen weer heeft geopend. Ze lijkt duidelijk met iets te zitten waar ze met hem over wil praten.

Angel · Hotemetoot

Chase kijkt op wanneer Rose naast hemplaats neemt in de tuin. Hij legt zijn voeten op het voetenbankje voor hem en bestudeerd in stilte haar gelaatsuitdrukking. “Vermoeiende jongen?” glimlacht hij schamper. Hij kent die blik, er is iets. Iets ernstigs. Een mistroostige glimlach verspreid zich over zijn gezicht, nu het zonlicht op haar gezicht valt en ze haar ogen gesloten heeft is het alsof Leah weer naast hem zit. Een aantal jaar jonger, vol in de bloei van haar leven.

Met een warme blik in zijn ogen draait hij zich iets naar haar toe “Wat zit je dwars meisje?”

Melody · Hotemetoot

Rose Pocock

Er verschijnt even een lachje op Rose haar gezicht. Ryan zou inderdaad wel als een vermoeiende jongen gezien kunnen worden. Al snel heeft Chase echter door dat haar iets dwars zit. Ze zucht nog even een keertje. Normaal zou ze dit soort dingen met haar moeder hebben besproken. Maar sinds dat ze er niet meer is, is ze eigenlijk heel dicht naar Chase toe gegroeid. Misschien dat er ook een verschil in zit dat ze Chase in eerste instantie niet als een vaderfiguur heeft gezien. Ze kan in ieder geval altijd haar hart bij hem luchten.

Ze gaat even wat rechter zitten en kijkt Chase vervolgens even vertwijfeld aan. "Ryan gaat terug naar Between.." begint ze. "Hij schijnt een manier te hebben gevonden om de vloek op te heffen." Ze ademt even diep in. "En hij heeft me gevraagd om mee te gaan." Ze bijt eventjes op haar lip. Ze weet dat Chase nooit heeft gewild dat ze naar Between zou gaan. Hij had er alles voor gedaan om het te voorkomen.
"En ik weet dat je niet wil dat ik ga.. Maar ik heb hem ook gezegd dat ik niet zal gaan - ik weet het gewoon niet. Ik wil niet terug na al hetgeen wat er de vorige keer is gebeurt, dat wil ik niet riskeren." verlaat het dan opeens in een stroom haar mond. "Maar ik kan er ook niet niet aan denken. Als er echt een manier is- Als er een oplossing is- Als Noah weer-" Ze blaast even goed uit. Ja, Noah zat haar nog steeds dwars. De persoon die hij was geworden, hetgeen wat er allemaal was gebeurt.. "Ik weet het gewoon niet.."

Angel · Hotemetoot

Chase heeft er moeite mee zijn gezicht in plooi te houden. Hij wil niet geschokt reageren op het nieuws van Between, maar kan niet volledig ongeroerd naar haar blijven kijken. Hij slikt even terwijl zij hem verteld wat haar dwars zit. Een hoop, dat is duidelijk. Mar alles kwam terug op twee onderwerpen, Between en Noah. Misschien kon hij dat zelfs wel als hetzelfde onderwerp beschouwen.

“Denk je dat je hem kunt vergeten? Dat je hem en Between achter je kunt laten, ongeacht of het Ryan lukt de vloek op te heffen?” schattend kijkt hij haar aan, waarna hij toch even oprecht glimlacht “Mijn bestaan bestond jarenlang uit een manier vinden om over de muur te geraken, om bij jullie te zijn. Ik kon het niet loslaten, zelfs niet al wist ik diep van binnen dat ik jullie leven nu alleen nog maar kon verstoren. Als jij met heel je hart en ziel naar Between wilt in een poging hem te redden, dan ben ik de laatste die je gaat tegen houden. Ik weet hoe het is om een onbereikbare dierbare te hebben, ik ga je niets verbieden.” Hij glimlacht even “Zolang je me het dit keer wel in alle eerlijkheid verteld.”

Met een zucht pakt hij haar handen vast en geeft hij er een zacht kneepje in “Volg je hart, niet je verstand. “ Hij wil niet dat ze gaat en toch voelt het al alsof hij afscheid neemt. Zij krijgt de kans die hij tot voor kort nooit gehad heeft, er zijn nu nog geen jaren verstreken. De schade kan nog hersteld worden, Rose kan nog haar sprookje krijgen.

Melody · Hotemetoot

Rose Pocock

Rose haalt even diep adem wanneer Chase begint te praten. Elk woord dat zijn mond verlaat, laat ze goed tot zich doordringen. Zijn woorden zetten haar aan het denken en zo nu en dan verschijnt er een voorzichtig toch ietwat medelevend glimlachje. Ze knikt eventjes.

"Ik zou willen dat ik vol overgave kon zeggen dat ik wil gaan.. Maar dat kan ik niet. Noah is zó verandert.. Hij is niet meer de oude." Ze bijt eventjes op haar lip. "Maar ergens blijf ik denken dat hij misschien wel verandert is.. of dat dat nog steeds kan. Het is zo labiel allemaal." Ze zucht even. "Ik zou hem wel graag terug willen hebben, als de oude Noah." geeft ze dan eerlijk toe, met een korte schouderophaal.

"En ik zal je nooit meer in onwetendheid laten." zegt ze uiteindelijk met een oprecht glimlachje, waarbij ze dit keer op haar beurt een kneepje in zijn handen geeft. "Ik denk er nog even over na.. Ryan gaat vanavond om 8 uur."

Nienna · Lid Wikenweegschaar

Samantha sluit haar ogen even vermoeid als Noah besluit dat ze maar met Celeste in een team moet. Ze heeft vandaag haar dag echt niet.
Maar aangezien hier in Between niet veel opties zijn om te doen, besluit ze er maar het beste van te maken. Als Noah zo graag alleen maar heen en weer wilt rennen, dan kan ie dat krijgen ook. Zelf zal ze alleen haar best moeten doen om het racket van Celeste te ontwijken.

Een aantal rondes verder zal Noah er toch echt aan moeten geloven dat ie verloren heeft van de twee dames. ‘Ach Noah, trek het je niet aan. Ik weet zeker dat áls Kit er was geweest, je ons zo verslagen had,’ plaagt ze hem met zijn verlies. Tussen haar en Celese in een team was het tamelijk goed verlopen, al waren beide misschien een tikkeltje te fanatiek.
Hoewel ze tijdens het tennissen even helemaal had kunnen vergeten hoe vermoeid ze is, nu moet ze moeite doen om een gaap te onderdrukken. Gelukkig was het zometeen al tijd voor het avondeten en dan was de dag alweer bijna voorbij.

Hanne · Lid Wikenweegschaar **Woonplaats:** Godric's Hollow

"pie-èh", hoort Halwende plots door de stilte heen. Hij kijkt op en ziet Maldwyn terugkeren, zonder buit. Blijkbaar is er niet erg veel in dit land. Halwende loopt hier nu al zeker een dag rond, zonder iets van eten te vinden. Het enige dier dat hij tot nu toe heeft gezien is zijn buizerd. Voor de rest is dit land leeg. Maldwyn vliegt naar hem toe en hij steekt zijn arm uit. Maldwyn land zacht op Halwende's arm en zegt nog eens "pie-èh."
"Ik weet het", zegt Halwende. Hij zucht en kijkt om zich heen. Doodse stilte, amper geritsel van wind en geen enkel teken van leven. Hoe lang zou hij hier nog kunnen rondlopen zonder zot te worden?

Uiteindelijk keert Halwende op zijn stappen terug. Hij draait zich om en begint te wandelen. "We gaan terug naar de brug", zegt hij tegen Maldwyn.
"pie-èh, pie-eh", zegt Maldwyn en hij vliegt op. Maldwyn verliest nooit de weg. Halwende vertrouwt hem daar blindelings op. Hij volgt de vogel richting brug. Hij verwacht deze terug over te kunnen steken, maar ergens binnen in hem knaagt er iets. Er is iets met deze landen. Iets onnatuurlijks. Of iets bovennatuurlijks. Hij weet niets over deze plek. Was het wel verstandig om hierheen te komen in de eerste plaats? Maar die beslissing ligt nu in het verleden. Daar kan hij nu niets meer aan veranderen. Hij kijkt nog eens op naar Maldwyn en versneld zijn pas.

[RPG] At the other side of the world (10)

Wie is er online