“Goedemorgen.” Begroet hij haar met eenzelfde glimlach. Schouderophalend loopt hij haar kamer binnen
“Ik heb wel een paar uur geslapen. In elk geval voldoende.” Hij neemt naast haar plaats op de rand van het bed.
“Ja, zoals kerstavond. Of de dag van je verjaardag. Ik ben blij en opgetogen maar ook nerveus en onzeker.” Het is fijn om hier naast haar op het bed te zitten, om te weten dat ze samen hetzelfde gevoel delen. Celeste is zijn beste vriendin geworden, het zusje dat hij nooit gehad heeft. Elk gevoel van spanning dat er ooit was geweest is weg, een misplaatst gevoel waar ze beide geen behoefte meer aan hadden. Al elkaars zonde vergeven en nu eindelijk konden ze proeven van het geluk.
“Ik hoor in elk geval nog niet veel kabaal.”
Ryan springt op zijn voeten en maakt een diepe overdreven buiging wanneer de dames hun komen wekken. “Ik heb heerlijk geslapen, ik heb zelfs Kit zijn gesnurk niet gehoord. "
Zoekend kijkt hij om zich heen, waar was Halewende eigenlijk. “Halwende was hier gisteravond nog.” Hij pruilt even getergd door Sam haar geplaag waarna hij steun zoekt bij Rose. Met een beteuterd gezicht haakt hij zijn arm in de hare “Misschien kon hij niet slapen en verkent hij het kasteel.” Hij begeleid Rose mee richting de deur en kijkt even achterom “Kit, schiet op.” Met een plagerige grijns kijkt hij naar Sam “Samantha, help jij Kit even.”