[RPG] Fantasy (3)

Catie · Black Bird of the Sky **Woonplaats:** Winterfell

Caleigh heeft het gevoel alsof haar hele lichaam trilt. Ze heeft geen idee wat ze moet doen en als hij uiteindelijk haar aankijkt dringen zijn woorden maar langzaam tot haar door. Haar gedachtegang sluit zich volledig af van de buitenwereld, totdat ze Mel iets hoort vragen. Ze antwoord niet, ze voelt slechts de leegte en een opkomende misselijkheid. Ze wilt weg uit deze situatie, ze wilt alleen zijn, echt alleen. Zonder wat te zeggen rent ze naar de trap toe, zonder Eric aan te kijken gaat ze hem voorbij en slechts enkele secondes later staat ze buiten. De lucht is koud, maar ze merkt het amper. Ze voelt de tranen prikken en zonder om te kijken begint ze te lopen. Weg van de herberg, weg van hem, weg van alles wat hij met haar deed.

Ze weet niet precies hoe, maar ze beland uiteindelijk in een café waarvan ze wist dat het open was tot in de vroege ochtend. Ze heeft zeker twee uur buiten rondgezworven en nu had ze een glas dubbele whisky voor haar neus staan. Haar ogen zijn rood en ze voelt zich een wrak. Ze ging niet terug naar de herberg, absoluut niet. Misschien moest ze maar gewoon de reis opgeven, dat zou het makkelijkste zijn..

[[ ... Ruim 5 dagen later ... ]]

Ze was in de vroege ochtend teruggegaan naar de herberg, ze had gedoucht, ontbeten en haar merrie verzorgd en zonder een woord tegen iemand te spreken was ze meegegaan toen ze vertrokken. Tijdens de reis had ze zoveel mogelijk afstand gehouden van iedereen, ze antwoordde zo kort en zakelijk mogelijk als iemand tegen haar praatte, meer niet. Ze had zich niet vrijwillig opgegeven voor een wacht en in plaats daarvan had ze slechte nachten gehad met nachtmerries en wakker worden, maar ze deed alsof ze nergens last van had en klaagde nergens over.

En nu waren ze eindelijk bij het dorp aangekomen. Het dorp bij het Fort. Het was aan het eind van de middag en het enige wat Caleigh nu wilde was een bad, eten en een bed. Ze heeft al besloten dat ze met niemand een kamer zou delen, of Mel&Emma nou zouden aandringen op een meiden-avond of niet, het gebeurd sowieso niet. Terwijl ze het dorp inrijd begint het zachtjes te regenen. Voor de herberg stopt ze, ze stapt af en loopt naar binnen toe. Na een kort gesprek heeft ze haar eigen kamer geregeld en is te weten gekomen dat genoeg ruimte is. Ze loopt weer naar buiten toe.

"Genoeg kamers, regel zelf maar met wie je op een kamer wilt," deelt ze zakelijk mee.

Dan pakt ze de teugels vast en loopt naar de stallen toe.

OOC:: Dus, we zijn aangekomen op de plek waar de meeste elkaar ontmoet hebben! Ze blijven hier minimaal 2 nachten, want Jessa/Isra/Ben zijn onderweg naar hun. Je regelt je eigen kamer maar, Caleigh is absoluut niet gezellig geweest XD

Harry, Ron & Hermione

Levi volgde zijn voorbeeld en omdat hij aan de beurt was, schoof hij een rode vloeistof voor Julius zijn neus en eentje werd aan Emma aangeboden. Julius zijn gehoor was nog prima, maar zijn hersenen waren verdoofd door de alcohol. Dus hij kreeg vaag iets met rum mee. En zijn grijze massa wist het drankje niet meteen thuis te brengen. Maar ach: rum = rum en in de zomer kon een Pina colada Julius wel bekoren. "Op vanavond!" en hij hief zijn glas. Na enkele tellen zette Julius zijn glas neer op de bar. Even had Julius het idee alles prima binnen te kunnen houden en hij glimlachte flauw. Maar het was al laat geworden, van een commotie op de overloop bij de slaapvertrekken wist dit drietal niets. Dus leek het Julius verstandig om het voor gezien te houden. "Dan is de avond toch nog gezellig geeindigd. Moeten we vaker doen!" zei hij harder dan normaal naar Emma en Luc.

Hij stond op en zwalkte naar de trap. Julius greep zich vast aan de leuning om zo moeizaam de trap op te lopen. Zijn lichaam had geen zin om nu nog mee te werken, dus zijn ogen vielen half dicht. Toen Julius op de overloop stapte en de leuning los liet, verloor hij dan ook zijn evenwicht. En zo langzaam hij omhoog ging, zo snel lag hij beneden. Julius kon zijn lach om zijn eigen stommiteit niet meer inhouden en schaterde het uit. Hij herpakte zich en liep nu op handen en voeten de trap op. Vastbesloten om zijn evenwicht een tweede maal niet meer te verliezen. Julius passeerde Luc en Mel terwijl hij hen niet opmerkte, ontweek het spuugsel met bloed en trok zich aan de deurknop van zijn kamer met Levi omhoog. De benodigde vier stappen naar het bed was er een te veel, want nog voor hij zijn bed bereikte plofte Julius neer op de vloer voor het bed.

[....een zware slaap later]

Julius werd wakker en herinnerde zich flarden uit zijn droom. Wat ie gedronken had wist ie zodoende nog helder voor de geest te halen. Een geest die duidelijk te kennen gaf dat hij te veel alcoholische versnaperingen had verschalkt. Een zeurende kater diende zich aan en loom liep Julius naar de douche. Met een fris en fruitige kater liep hij naar beneden. Hij vroeg de waard om een asprientje en een flinke pul water. Na een broodje weggewerkt te hebben, liep hij de stallen in. Daar bleek al snel dat het reisdag was vandaag. Dus zwijgzaam pakte hij zijn boedel, maakte Rocka klaar en sloot aan bij de groep.

[een hele tijd later]

Door zijn kater ontging het Julius nog steeds wat was voorgevallen tussen de overige groepsleden die bewuste avond waarop hij, Levi en Emma het op het drinken hadden gezet. Gelukkig bleef het bij die ene dag, waardoor hij kon bijslapen terwijl anderen de wacht hielden. Zijn lichaam had zich herpakt zodat hij in redelijke doen het dorp bij het Fort binnen kwam rijden. Zodra het Julius ten ore kwam dat er genoeg kamers waren, sprong ie van zijn paard om in de herberg te verdwijnen. Hij aarzelde niet om Caleigh haar voorbeeld te volgen, zodat Julius spoedig daarna in het bezit was van een andere sleutel. Hij zadelde Rocka af, voerde haar wat hooi en vers water en slenterde de herberg in. Julius ging aan een tafel zitten en wenkte de waard hardop om een maaltijd + voor de verandering even geen alcoholische versnapering maar pompoensoep.

Pottergirl · The Fangirl Mod **Woonplaats:** Bag End

Benicio laat zich weer op bed duwen door Jessa terwijl hij probeert te begrijpen wat ze hem vertelt. Langzaam komt alles weer terug - inclusief het voorval dat ervoor had gezorgd dat hij blijkbaar een week het bewustzijn had verloren. Hij schudt zijn hoofd lichtjes in de hoop de gebeurtenissen uit zijn gedachten te laten verdwijnen maar daardoor krijgt hij alleen maar hoofdpijn. Dan begint zijn maag luidruchtig te rommelen en Benicio denkt aan de vorige keer dat dat gebeurde in Jessa's gezelschap - de omstandigheden waren toen een stuk onschuldiger. Hij kijkt op naar Jessa, de duizeligheid voor het moment verdwenen, en krijgt het voor elkaar een waterig glimlachje om zijn lippen te toveren.

'Hebben we eten in huis?'

Afbeelding

Isra observeert terwijl Jessa zich over Benicio ontfermt. Hij leek helder genoeg, hoewel wat zwak - maar iedereen die een week niet fatsoenlijk gegeten had zou zwak zijn. Maar goed dat Isra net boodschappen heeft gedaan. Ze haalt een brood en een stuk kaas uit de tas en brengt het naar Jessa en Benicio. Na het hen overhandigd te hebben, slaat ze haar armen over elkaar en kijkt naar hen.

'Ik denk dat we ons zo snel mogelijk weer bij de groep moeten voegen. We zijn een stuk sterker als we met z'n allen zijn.'

Hoe waar die uitspraak was weet Isra niet - ze had nogal eens haar twijfels over hun vreemde groep - maar ze wil hier weg.

[...]

Isra rijdt voorop op Vaskur, de neiging om haar paard eens flink de sporen te geven onderdrukkend. Ze kijkt achterom en ziet Jessa en Benicio op Benicio's boerenknol. Ze gaan niet snel, maar ze komen wel vooruit en dat was het belangrijkst.

Jalf · The Immortal Mod **Woonplaats:** Hopes Peak Academy

Jessa glimlacht even als Benicio's maag begint te rommel. Ja, ze had er wel voor gezorgd dat hij nog iets van voedsel binnenkreeg, maar dingen als boullion en yoghurt zijn natuurlijk niet de meest voedzame producten die er zijn. Jessa neemt de kaas en het brood aan van Isra en begint de kaas in kleine stukje te snijden* en belegt het brood ermee.

"Eet smakelijk." zegt ze zacht.

Dan zegt Isra dat ze snel moeten vertrekken. Even overweegt Jessa wat belangrijker is, Benicio's gezondheid of de veiligheid van de groep, maar ze moet toegeven dat Isra gelijk heeft. "Als Benicio vindt dat hij ook maar een beetje kan reizen, dan moeten we gaan." zegt ze.

[...]

Jessa zit achter op bij Benicio. De reis gaat langzamer dan normaal, want logisch is, aangezien Benicio nog niet helemaal honderd procent beter is. De afstanden die ze reizen zijn kort, en er moet veel gerust worden, maar dat is alleen maar beter.

Toch blijft alleen die ene onzekerheid door haar hoofd spoken. Ze wil er heel graag over praten, maar ze twijfelt of het haar zaken wel zijn. Wat als hij niet over wil praten... maar aan deze onzekerheid heeft ze ook niets. Ze besluit de vraag zo neutraal mogelijk het houden.

"Benicio..." zegt ze zachtjes, "Mag ik iets vragen?"

*Waarbij haar vingers WEL ongeschonden blijven in tegenstelling tot die van Jalf, de laatste keer dat ze een broodje kaas ging maken.

TheKimKommer · Opperste Hotemetoot

Mel merkt dat ze door de verschillende emoties die er door er heen gaan, moe is. De afgelopen dagen waren ongemakkelijk geweest. Caleigh was duidelijk ontdaan door dat wat er zich allemaal in de herberg had afgespeeld. En hoewel Mel nog steeds niet helder had waarom de ruzie zo hoog was opgelopen, was het haar wel duidelijk dat dit niet goed was. Ze had zich er bij neergelegd dat ondanks haar eigen wantrouwen, Caleigh echt wilde dat het zou werken met Eric. Maar de laatste dagen was er geen woord tussen hen gesproken, hielden ze zo veel mogelijk afstand tussen elkaar. Hoewel, Caleigh had sowieso zo veel mogelijk afstand van iedereen bewaard. Mel had het gerespecteerd, maar het deed haar pijn te zien hoe moeilijk Caleigh het ermee had.

Met een zucht stapt ze van Judas af. Misschien als Jessa, Bennie en Isra hier aan zouden komen, dat de groep goed zou doen. Het goede bericht dat Bennie bij was gekomen had haar goed gedaan. Ze kon gewoon voelen hoe opgelucht Jessa wel niet moest zijn. Opgelucht en zeker ook heel gelukkig. Liefde, dat was wel een beetje wat er nu in deze samenstelling van de groep miste. En Mel wist zeker dat met de komst van Jessa, dat wel weer terug zou komen. Nou ja, ze hoopte het.

Als ze Caleigh weer de herberg uit ziet komen lopen, glimlacht ze naar haar. Caleigh zag er moe uit en Mel hoopte maar dat ze wist dat ze er voor haar was, wanneer ze dat wel wilde. Even twijfelt ze, maar trekt dan toch aan de teugels van Judas om achter Caleigh aan de stal in te lopen. In de stal laat ze de teugels van Judas los om naast Caleigh te gaan lopen.

"Gaat het?" Vraagt ze zacht, zodat alleen Caleigh het hoort.

Afbeelding

De reis naar het dorp heeft Eric vrij weinig gesproken. Het feit dat hij ondanks alles zijn jaloezie zo de overhand heeft laten nemen maakt hem woedend op zichzelf. Niet alleen had hij in die raas Luc zonder enig nadenken geslagen, hij had er na alles nog steeds niks van geleerd. Hij had Luc zijn excuus gemaakt, maar het veranderde niets aan het feit dat hij die ziekelijke jaloezie van hem nog steeds niet de baas kon zijn in momenten waar het er echt toe deed. De brief van Jessa welke hem die ochtend erna had bereikt, was op dat moment de enige reden waarom hij niet weg was gegaan.

Hij rijdt, als oudsher, achteraan en komt als laatste aan bij de herberg. Net als hij afstapt hoort hij de Feeks melden dat er voldoende kamers zijn. Eric wilt automatisch in de richting van de stallen lopen, maar als hij haar die kant op ziet lopen, wacht hij bewust. Hoe groter de afstand tussen hen bleef, hoe makkelijker hij dat gevoel in zijn onderbuik kon onderdrukken. Ze was dat wat hem zwak maakte. Niet alleen door zijn jaloezie. Het moment dat alle stoppen bij hem door waren geslagen, had het hem erna meteen duidelijk gemaakt. Dit was een zwakke plek die hij zeker in deze reis niet kon gebruiken. Welke niet door de buitenwereld gezien mocht worden. Zeker niet aan zijn wereld..

Eric zucht, schudt zijn hoofd en kijkt nog een keer in de richting van de stallen.

Catie · Black Bird of the Sky **Woonplaats:** Winterfell

Caleigh loopt de stal in met Marie en kijkt rond voor een plek. Ze heeft net een lege box gevonden waar ze heen wilt lopen als Mel naast haar komt lopen. De woorden van Mel zijn zacht, maar duidelijk te horen voor Caleigh. Haar blik blijft op de box gericht terwijl ze stil blijft. Ze wilt niet op deze vraag antwoorden, want ze weet het antwoord gewoon niet. als ze bij de box is en Marie erin heeft geleid kijkt ze Mel aan en glimlacht flauw.

"Het gaat prima Mel," zegt ze dan en ze vind haar woorden er nog redelijk overtuigend uitkomen, "Ik ben moe en ik heb honger. Dat is alles."

Rustig begint ze Marie af te zadelen en controleert het water en het voer. Ze zou haar straks nog wel verzorgen, of morgenochtend. Als ze wat rust had gehad. Ze stapt de box uit, sluit die en kijkt Mel aan.

"Lief van je dat je het vraagt," zegt ze dan met een kleine glimlach, "Zullen we straks samen wat eten? Ik wil eerst even een bad nemen om bij te komen van het rijden. Dan kun jij je ook opfrissen en maken we erna, eventueel met Emma, een gezellige, rustige avond van."

Misschien was het een goed idee om wat meer contact met Mel en Emma te hebben. Het zou haar afleiden van hem. En afleiding was goed, ze heeft het nodig. Ze wilt de emoties die ze voelt niet meer voelen. Ze moet terug naar hoe het was, dat zou haar verdriet sparen. Ze glimlacht licht en haalt een hand door haar haren heen terwijl ze op antwoord wacht van Mel.

San Riddle · Lid Orde van de Feniks

Emma drinkt het drankje dat ze zelf heeft uitgekozen en grijnst naar Levi als hij opmerkt dat zelfs hij hier niet goed tegen kan. ”Als ik dat nou eerder had geweten…” zegt ze flirterig en ze knipoogt naar hem. Voordat ze meer kan zeggen, volgt het volgende drankje. Rode rum. Het klinkt lekker, al heeft Emma geen idee hoe het drankje echt smaakt. Ze proost mee met Julius. Een gezellige avond was het zeker geworden!

Kort nadat Julius zijn rum achterover heeft geslagen, verdwijnt hij naar zijn kamer. Emma en Levi blijven samen achter en plots valt er een stilte. Ze horen nog wel hoe Julius de trap op stommelt en even later weer naar beneden stort. Emma houdt even geschrokken haar adem in, maar als Julius begint te lachen doet Emma vrolijk met hem mee. ”Misschien kunnen we beter met z’n tweeën beneden blijven slapen,” zegt Emma tegen Levi als ze is uitgelachen. Pas als de opmerking uit haar mond is, beseft ze wat ze gezegd heeft. ”Wacht! Zo bedoelde ik het niet, hoor…” Ze probeert nog uit te leggen wat ze bedoeld heeft, maar het wordt er niet echt duidelijker op. Uiteindelijk geeft ze het maar op en ze springt van haar kruk. Direct begint haar omgeving te draaien en Emma grijpt naar Levi om staande te blijven. ”Oops, sorry!” giechelt ze. Even blijft ze hem aankijken en dan slaat ze haar armen stevig om hem heen.
”Bedankt voor de gezellige avond!”

Snel laat ze hem weer los en Emma zwalkt richting haar kamer. Vraag niet hoe, maar ze komt heelhuids boven aan de trap aan en ze heeft geen idee of Mel en Caleigh wel of niet in hun eigen bed liggen. Het interesseert haar eigenlijk ook niet. Ze valt gelijk in een diepe slaap.

[…]

Emma is niet eens blij als ze eindelijk bij het Dorp aankomen. Ze voelt helemaal niks meer, behalve misselijkheid en vermoeidheid. Natuurlijk had ze kunnen weten dat ze niet zoveel had moeten drinken met Levi en Julius, maar ze had niet verwacht dat er dágen later nog last van zou hebben. Of misschien had ze gewoon een ernstige buikgriep opgelopen, zonder dat de rest van de groep getroffen is. En dan moet ze ook nog eens op dit stomme paard zitten.

Ze springt van haar paard zonder de moeite te nemen haar af te zadelen of te voeren en ploft in de herberg op een bankje neer. Ze omklemt haar buik en blijft heel stil zitten in de hoop dat haar buikpijn over gaat. Caleigh loopt heen en weer en ook Julius verschijnt binnen. Emma moet lachen als ze ziet dat hij pompoensap besteld. Ze loopt naar hem toe en gaat naast hem zitten.
”Nooit meer alcohol voor mij. En zo te zien voor jou ook niet.”

Tengaar · Schoolhoofd

Het gevecht wordt snel gesust als Eric besluit weg te lopen. Luc kijkt hem na terwijl hij van de trap afloopt. Kort wrijft hij over zijn kaak en draait zich vervolgens om naar Mel. Hij steek zijn hand uit om haar van de grond af te tillen. Wanneer Mel weer op haar voeten staat draait hij zich terug naar Caleigh, maar zegt niets. Zijn blik is kort maar vast veel zeggend. Hij besluit terug te lopen naar zijn jammer. Luc had er ook gewoon geen woorden voor. Zachtjes laat hij de deur achter zich dicht gaan en ploft neer op zijn bed, staart naar het raam en schud vervolgens zijn hoofd, onbegrijpelijk....

[[ ... Ruim 5 dagen later ... ]]

Eric was die nacht laat terug gekomen, maar hij was terug gekomen. Ondanks dat Luc hem had horen binnenkomen heeft hij het volledig genegeerd. Net als in de ochtend. Het was in zijn voordeel dat Eric zelf ook tijdens de rest van de reis niet erg spraakzaam was. Toen Eric zijn excuses had aangeboden en zonder al te veel woorden er aan vuil te maken heeft Luc deze geaccepteerd, maar behoefte om te praten had Luc zelf ook niet. Opnieuw bleken hij en Eric beter bij elkaar aan te sluiten dan verwacht.

De reis van de groep was in hier bij het Fort begonnen, maar toch voelt het vreemd om hier te komen. Het blijft ten slotte thuis, met een hoop herinneringen. Ieder van de groep ging bij de herberg snel zijn eigen weg. Luc had snel een sleutel voor een kamer gehaald en stapt net zo snel weer naar buiten. Hij loopt naar Eric die naar de stallen staat te staren.

"Ik geloof dat hier blijven staan je niet gaat helpen." zegt hij tegen hem. "Hier is de sleutel van de kamer." en duwt de sleutel in zijn hand. "Ik ga op pad, het dorp in en omstreken." zonder te echt te wachten op reactie loopt hij op zijn gemak weg van de herberg.

TheKimKommer · Opperste Hotemetoot

Mel voelt dat Caleigh zich groot houdt, maar ze glimlacht als ze zegt dat ze slechts moe is en honger heeft. Het was niet de tijd of de plek. En Mel had nu toch nog geen idee hoe ze Caleigh het beste kon helpen. Als Caleigh haar paard afzadelt kijkt Mel kort over haar schouder naar buiten. Misschien moest ze Eric vertellen dat hij zich niet zo aan moest stellen? Hij kon Luc wel vergeven maar waarom bleef hij Caleigh negeren? Dat was gewoon gemeen..

Caleigh komt de box uit en Mel haar glimlach wordt iets groter als ze haar voorstel hoort.

"Lijkt me heerlijk." Antwoordt ze.

Mel kijkt om naar Judas. Dat stomme paard moest natuurlijk ook nog een plek krijgen.

"Dan zie ik je zo?" Zegt ze en wijst naar het paard. "Als hij ook vast staat en we de vreselijke reis van ons afgespoeld hebben."

Mel kijkt om als ze achter haar geluid hoort. Als ze ziet dat het Eric is die binnen komt, kijkt ze snel meer naar Caleigh.

Afbeelding

Eric kijkt om als Luc hem toespreekt en hij glimlacht wrang. Nee het ging hem niet helpen hier te blijven staan. Maar wat het wel was wat hem moest helpen, had Eric ook nog geen idee van. Hij neemt de sleutel van Luc aan en knikt slechts. Als Luc weg loopt, stopt Eric de sleutel in zijn zak en pakt de teugels van Aeolus vast. Hij moest dat wat hem wel ging helpen maar snel weten te vinden..

In de stal ziet hij Mel en haar samen in gesprek en Eric begeleidt Aeolus naar een vrije box zo ver mogelijk van hen vandaan. Hij had niet de intentie om hun onderonsje te verstoren. Zo snel hij kan ontdoet hij het paard van zijn zadel, zorgt voor vers water en eten en pakt dan zijn spullen om de herberg in te lopen.

Eric knikt even naar Julius, glimlacht licht naar Emma welke bij hem zit en loopt daarna door naar boven. Hij had nog steeds weinig behoefte om de gezelligheid op te zoeken. De laatste avond dat dit de bedoeling was geweest lag hem duidelijk veel te zwaar op de maag. Misschien kon hij nu eindelijk eens echt tijd vrij gaan maken waarvoor hij hier was.

Catie · Black Bird of the Sky **Woonplaats:** Winterfell

Caleigh glimlacht flauw als Mel zegt dat het haar heerlijk lijkt. Caleigh heeft er eigenlijk geen zin in, maar als ze zou toegeven aan haar gevoelens zou ze de pijn weg gaan drinken en slapen... Of erger.. Als Mel dan naar haar paard wijst knikt Caleigh. En enkele secondes later komt Eric de stallen in en Caleigh slikt even. Ze richt haar blik op Mel en produceert een kleine glimlach.

"Ik zie je straks dan wel, gewoon beneden lijkt me," zegt ze dan.

Ze wacht eigenlijk niet echt op een antwoord. Alles in haar wilt weg uit de stallen, weg bij hem. Ze pakt haar tas en loopt naar de uitgang toe. Zo snel als ze kan loopt ze langs hem heen en probeert niet zijn richting op te kijken. Als ze de herberg instapt loopt ze, zonder iemand aan te kijken, loopt ze naar boven toe. Als ze haar kamer heeft gevonden steekt ze de sleutel in het slot. Ze draait de sleutel om, maar haar gedachtegang werkt niet helemaal mee en het duurt enkele secondes voordat ze de deur open heeft. Ze zucht even, duwt de deur open en net als ze naar binnen wilt lopen hoort ze voetstappen. Bijna automatisch kijkt ze om en stilletjes vervloekt ze zichzelf voor deze actie. Hij kwam net boven...

Een seconde beweegt ze niet, dan draait ze snel haar hoofd weg en stapt haar kamer in. Zo snel als ze kan duwt ze de deur dicht en draait die op slot. Ze laat haar tas op het bed vallen en loopt gelijk door naar de badkamer waar ze de kraan aanzet van het bad. Het duurt even voordat het bad vol is, maar als ze eenmaal erin ligt sluit ze haar ogen en probeert te genieten van het bad. En het lukt absoluut niet. Waarom was ze zo snel zo verstrikt geraakt in iets als dit? Ze moest eruit komen en zo snel mogelijk...

Harry, Ron & Hermione

Julius krijgt een bord voor zijn neus geschoven wat door moet gaan voor maaltijd. Maar tegelijkertijd ook een kom met stevige pompoensop en een homp brood. "Nu even niet nee" geeft Julius aan Emma mee met een betekenisvolle glimlach. Nee, alcohol kon altijd nog, maar nu had hij er geen trek in. "Soms is het wel zo wijs om je lichaam wat rust te gunnen, dus meteen doorgaan alsof er niks is gebeurd is ook weer zo..", hij hield de zin aan want Julius zocht naar een geschikt woord, "onverstandig". Bij gebrek aan een beter woord.

"En wat mag het voor madame zijn?" vroeg Julius op zijn beurt.

In zijn kielzog ziet hij hoe Eric in de opening naar de herberg kort naar hem knikt. Julius gebaart kort terug voor hij alweer uit het zicht verdwenen is, de trap op. Hij draait zich richting Emma en vraagt: "En, al een keuze kunnen maken?"

Pottergirl · The Fangirl Mod **Woonplaats:** Bag End

Benicio zit op het paard. Daarmee is het ook wel zo'n beetje gezegd. De bewegingen van de knol wakkeren zijn beginnende hoofdpijn aan, en daar komt bij dat het vooruitzicht van meer groepsdrama momenteel niet echt aanlokkelijk klinkt. Oftewel: Benicio heeft zich wel eens beter gevoeld.

Jessa zit bij hem achterop, Isra rijdt vooruit op Vaskur. Ze reizen een tijdje in stilte, maar dan vraagt Jessa of ze hem iets mag vragen. Benicio weet bijna zeker waar ze over wil praten, en als er één onderwerp is waar hij nu vooral niet over wil praten, en zeker niet met haar, dan is het dat wel. Maar hij kan nergens heen.

'Natuurlijk.' Zijn stem klinkt schor en vlak.

Jalf · The Immortal Mod **Woonplaats:** Hopes Peak Academy

Julius vertrekt na de rum en zo zit Levi alleen nog met Emma. Aangezien ze zo dronken is, zou het zo makkelijk zijn zijn gebruikelijke procedure af te gaan. Emma haalt hem echter uit die gedachte doordat ze suggereert dat ze best wel samen beneden kunnen slapen. Hij lacht hard als Emma haar excuus begint te maken. Als ze daarna ook nog eens van haar kruk springt en recht zijn armen in valt begint hij nog harder te lachen.

"Van hetzelfde," zegt hij terwijl hij haar na kijkt als ze de trap op loopt. Hij slaat zijn drankje achterover en al snel is hij ook boven in zijn bed te vinden.

[...]

Een paar dagen en een lange reis later zijn ze dan eindelijk in het Dorpje bij het Fort. Levi is er nog nooit geweest maar hij merkt gelijk wel dat dit een typisch one-kent-ons dorpje is. De bevolking lijkt nieuwsgierig naar de nieuwelingen, maar het dorpje is vooral heel erg klein. Levi, die opgegroeit is in de grote stad, kent het dorpsleven totaal niet, maar het lijkt hem vooral extreem saai. Het dorp lijkt weinig te bieden zover hij kan zien. Een grote tempel en een marktje zijn eigenlijk de enige twee dingen die hij zijn opgevallen.

Hij heeft eigenlijk geen zin om zich met de groep te bemoeien, dus al snel heeft hij de sleutel van zijn kamer en laat hij zichzelf op zijn bed neerploffen.

Afbeelding

Terwijl ze wat nerveus aan haar mouw plukt, wacht Jessa Benicio's antwoord af. Ze hoopt dat hij ja zegt, zoals hij dan in ieder geval zal weten wat haar probleem is, zelfs al zou hij zich later misschien bedenken. Ze bijt even op haar lip.

Wanneer hij zegt dat zij iets mag vragen klinkt zijn stem schor en vlak. Even vraagt Jessa zich af of het door het aankomende onderwerp van gesprek komt of doordat hij zich nog niet helemaal goed voelt.

Jessa zucht, haalt dan diep adem en probeert haar vraag zo goed en voorzichtig mogelijk te formuleren. "Die man in Cinn..." zegt ze zacht, "Mag... Mag ik vragen wat er is gebeurt dat hij zo verschrikkelijk kwaad op je was?"

TheKimKommer · Opperste Hotemetoot

Het moment dat Eric de gang oploopt vangt hij met zijn ogen de blik van Furie. Ze lijkt te bevriezen, maar loopt dan zo snel mogelijk haar kamer in, sluit haar deur en draait deze op slot. Eric blijft een paar seconden naar de gesloten deur kijken, slaakt een zucht en haalt vervolgens de sleutel van zijn kamer uit zijn zak. Als hij het nummer ziet, ontstaat er een wrange glimlach rond zijn lippen en loopt hij verder de gang in.

Voor de deur waarachter ze net in alle haast was verdwenen blijft hij staan, alleen draait hij de andere kant op. Natuurlijk had hij net de vrije kamer tegenover die van haar.

Eric opent de deur, loopt naar binnen en gooit zijn spullen op één van de twee bedden neer. Dan draait hij zich weer om, verlaat de kamer en loopt weer naar beneden. De behoefte aan gezelligheid opzoeken had ineens een enorme vlucht genomen.

Afbeelding

Mel had uiteindelijk een kamer geregeld, haar spullen weggezet, een bad genomen en zat ze op de rand van het bed naar buiten te kijken. Nog maar een paar dagen en dan zouden Jessa, Isra en Bennie hier zijn. En dan zou Jessa misschien wel met Eric kunnen praten.
De pijn in de ogen van Caleigh toen Eric de stallen in was gelopen en de vreemde sfeer toen ze weg liep, hadden Mel pas echt doen beseffen hoe veel meer de hele situatie deed met Caleigh.

Mel staat op, verlaat de kamer en loopt naar beneden. Ze ploft uiteindelijk naats Emma neer en glimlacht.

"Mocht je willen, de douche is vrij."

Catie · Black Bird of the Sky **Woonplaats:** Winterfell

Caleigh heeft geen besef van tijd terwijl ze in bad ligt. Haar lichaam ontspant wel en komt gedeeltelijk bij van de reis, maar haar geest is er niet bij. Ze voelt zich leeg en ze verwijt het zichzelf. Waarom was ze zo stom geweest om zo snel, zo diep in iets verwikkeld te raken. Ze zucht. Natuurlijk weet ze waarom. Vanwege hem. En dat verwijt ze nog meer aan zichzelf. Ze had zichzelf beloofd nooit meer zulk contact met iemand aan te gaan. Ze zou liever alleen zijn dan ooit nog zoveel pijn te voelen, maar nu komt ze erg dichtbij dat die pijn..

Als ze uit bad komt is het water bijna koud en snel droogt ze zich af. In de slaapkamer trekt ze schone kleding aan en begint ze haar haren te doen. Waarom had ze met Mel afgesproken? Ze had gewoon niet moeten afspreken, eten naar haar kamer laten brengen en alleen moeten zijn, maar dat is nu geen optie meer. Ze heeft absoluut geen behoefte aan de anderen. Wat als hij beneden zou zijn...? 'Stop ermee!' spreekt ze zichzelf streng toe, 'Het is over en dat moet ook. Je bent veel beter af zonder hem. Hij gaat je toch alleen maar meer pijn doen.' Maar hoewel de woorden sterk in haar hoofd klinken, voelt ze het absoluut niet zo. Ze zucht. nog een laatste keer controleert ze de spiegel en dan draait ze de deur van het slot en niet veel later komt ze beneden aan. Ze ziet Mel aan een tafel zitten waar Julius zit en ze loopt naar de bar toe. Ze gaat absoluut niet aan een tafel met hem zitten. Ze had tegen Mel gezegd dat het hun tweeën zou zijn en eventueel Mel erbij. Niemand anders.

Bij de herbergier besteld ze een whiskey en dan loopt ze naar een leeg tafeltje toe, weg bij de rest. Ze kijkt even in de richting van Mel in die hoop dat die begrijpt dat Caleigh niet bij andere wilt zitten.

[RPG] Fantasy (3)

Wie is er online