[RPG] The Blood of Sado

Lana · Queen of Babylon **Woonplaats:** Shiz

”Inderdaad,” weet Helena iets te snel uit te brengen na het nippen aan haar drankje. “Maar ik denk dat het niet meer te lang gaat duren, nu. Het volk zal wel snel genoeg toestromen…” Ze neemt nog een zuinig slokje en staat eigenlijk helemaal niet stil bij de gebeurtenissen van eerder op de dag. Voor het eerst in tijden een prettige avond hebben en flawless zijn, zijn nu haar prioriteiten.

“Hmm,” zegt ze, “Niet aan denken. Tijden zijn nu anders. The Dark Lord is verslagen, sindsdien is alles terug rustig, niet alleen hier, maar overal in het land…” Toch ontstaat er een frons op haar voorhoofd bij het idee dat als de trouwerij een maand later had plaatsgevonden, er geen onnodig bloedvergieten had plaatsgevonden. Althans niet nu. Ze bant die bedenking terug uit haar hoofd.
“Ik beschouw deze avond als het einde van een langdurig en verderfelijk hoofdstuk in ons leven, maar tegelijk ook als de start van een nieuw, en véél beter.” besluit Helena met een glimlach. Ze bedenkt het nu pas, maar dit is eigenlijk een soort van nieuwe start in het leven. Misschien wel het geschikte moment om uit te zoeken wat er met de rest van haar familie gebeurd is, zonder gevaar te lopen.
“Ik veronderstel wel dat de nieuwe burgemeester daarover zal speechen,” zegt Helena schouderophalend. “Hopelijk houdt hij het kort en bondig…” Ze kijkt om zich heen en ziet dat er steeds meer en meer mensen arriveren. Het feest begint wat vorm te krijgen.

Afbeelding

Eleanora kijkt gefrustreerd naar haar eigen spiegelbeeld, en dan vooral naar haar momenteel goudblonde kapsel. Waar ze eerder met finesse haar staf hanteerde, zwiept ze nu ongeduldig heen en weer in een wanhopige poging om haar haren, die vandaag een eigen leven leiden, onder controle te krijgen. Wanneer haar vader er nog een schepje bovenop doet en blafferig haar naam roept, zucht Eleanora enorm hard en werpt haar staf op haar bed. Dan maar met de hand. Ze zucht nog eens en begint met haar vingers door haar schuine pony te kammen, waarna niet veel later iemand zacht op haar slaapkamerdeur klopt. Haar moeder met een vriendelijk, toch dwingend verzoek om haar reet te reppen.

Met een zucht laat Eleanora haar handen vallen, die op haar dijen klappen. Ze rolt met haar ogen. “En het enige,” mompelt ze wrang als reactie tegen haar eigen spiegelbeeld. Het feit dat ze verhuisd zijn naar dit dorp staat haar niet aan. Het feit dat haar vader hier de nieuwe burgemeester is terwijl de vorige in koelen bloede vermoord werd omwille van zijn bloedsoort, staat haar niet aan. Het feit dat ze niet op school zit, zoals elk normaal kind, staat haar niet aan. Het feit dat haar haar niet wil zitten zoals zij het wil (ook al ziet het er eerlijk gezegd niet verkeerd uit), staat haar niet aan. Niets staat haar aan. De hele wereld is tegen haar.

“Ik kom zo,” roept ze dan. Eleanora staat dan maar recht, steekt haar staf veilig weg en besluit dat ze vandaag geen zin heeft in woorden met haar ouders. Ook al zal haar moeder hoogstwaarschijnlijk de hoeveelheid make-up op haar gezicht afkeuren. Ze had geen zin in het feest: er zou waarschijnlijk niemand zijn om mee te babbelen. Dat Eleanora vanavond tijd genoeg heeft om na te denken over haar toekomst, staat vast. Misschien kan ze eens nadenken over hoe ze het best kan aanbrengen dat ze terug naar Hogwarts wilt, nu de rust weergekeerd is.

Ze houdt wat afstand wanneer ze bij haar ouders komt om zich niet te veel te mengen in de meligheid tussen hen die zo nu en dan eens durft op te treden en kucht eens lichtjes, om te laten weten dat ze er is.

Reflex · Schoolhoofd **Woonplaats:** Wonderland

Na wat een eeuw lijkt te duren komt dan toch Cecilia de trap af. Ze drukt een kus op zijn wang en Rodrick glimlacht even naar zijn vrouw. "Je ziet er beeldschoon uit, dropje." Wanneer ze zegt dat hij het geweldig gaat doen haalt Rodrick even zijn schouders op, alsof het hem vanzelfsprekend is. Van binnen gieren de zenuwen door zijn lichaam. Rodrick weet van zichzelf dat hij niet de beste spreker is. Om met zijn zenuwen om te gaan had hij daarstraks al zijn boeken recht gezet. Hij hoopte ook maar dat de kandidaten voor die nieuwe functie hem niet al te veel lastig zouden vallen vanavond, hij is zelf dan wel altijd goed in slijmen geweest, bij anderen vind hij het toch maar irritant.

Zijn dochter laat nog even op zich wachten en Rodrick kijkt om de paar seconde geïrriteerd naar de trap. Alsof die er wat aan kan doen. Wanneer ze uiteindelijk de trap af komt bestudeert hij haar. Ze ziet er mooi uit en dat staat hem eigenlijk niet helemaal aan. Het liefst had hij haar in een paar alles bedekkende gewaden gestoken, maar blijkbaar is dat niet echt een optie. Om niet opnieuw een ruzie uit te lokken glimlacht Rodrick maar naar zijn dochter. "Je ziet er knap uit, liefje." zegt hij tegen haar, om zijn glimlach nog wat te versterken.

"We gaan verdwijnselen." zegt hij kort. "Zijn jullie er klaar voor?" Vraagt hij vervolgens, meer aan Cecilia dan aan Eleanora. Hoewel hij Eleanora van jongs af aan al mee heeft genomen, bij Cecilia durft hij het niet te vaak te doen. Niet dat hij dat tegen haar zou zeggen. Normaal gezien zouden ze naar het plein lopen, maar nu ze laat waren... Rodrick wacht totdat ze zijn arm gepakt hebben.

Hij haalt nog eenmaal diep adem, alsof hij zo moed inademt voor straks en dan verdwijnt hun huis en verschijnt het dorpsplein. Wat stilletjes blijft hij staan kijken naar de mensen die er al zijn. Dan tovert hij een brede glimlach tevoorschijn en wenkt hij een ober om eerst maar eens een drankje te regelen.

Afbeelding

Terwijl Helena zuinige slokjes van haar drankje neemt gooit Mairi het tweede naar binnen. Haar blik is op het plein gericht, waar steeds meer mensen aan komen. Wanneer Helena begint over een nieuw hoofdstuk in hun leven verstart Mairi een beetje. Het zou haar zoveelste hoofdstuk zijn, doorgaans verlopen ze net zo goed als de carrieres van de docenten DADA. Maar misschien heeft Helena gelijk en is dit eindelijk een goed hoofdstuk.

Als er een ober voorbij komt grist Mairi haar derde drankje van het dienblad. Ze begint een beetje losser te worden. De nieuwe burgemeester verschijnt met zijn gezin op het plein en Helena zegt wat over een speech. Mairi glimlacht. Ze haalt haar schouders op. Een korte of lange speech, woorden zijn maar woorden. Ze is eerder benieuwd wat voor veranderingen hij zal brengen, als hij ze al zou brengen. Op de een of andere manier lijkt hij haar niet echt iemand voor veranderingen.

“Het is wel raar, eigenlijk... We hebben een gemaskerd feest ter ere van de val van een duistere tovenaar en zijn gemaskerde volgelingen.” Ze bestudeert de mensen om haar heen. Voor hetzelfde geld is een van hen wel... Mairi fronst even, dan glimlacht ze flauw. “Sowieso... Wie weet is hij daar wel een familielid dat je in geen jaren hebt gezien” Zegt ze, terwijl ze met haar hand naar Callen gebaart. Er gulpt wat van haar firewhiskey over de rand van het glas. “En zij daar...” ze gebaart nu naar Adam en Erza, “Zij zijn misschien wel een ex en zijn nieuwe vriendin.”

De gedachte dat er onder die maskers misschien mensen zitten die ze al lang niet meer heeft gezien en die ze ook niet wil zien doet haar rillen. Vluchtig neemt ze nog een grote slok om het te verbergen. Als ze zo door gaat is ze in ieder geval ook binnen een half uur dronken.

Lacrimosa · Schoolhoofd **Woonplaats:** Abbey Road

Wanneer dochterlief de trap afdaalt kijkt Cecilia lichtelijk afkeurend. Heel die make-up is toch helemaal niet nodig voor een jong meisje? Heeft ze haar haarkleur nu wéér veranderd?
Voor de vrede te bewaren besluit ze er geen opmerking over te maken. De avond moest perfect verlopen en met een mopperende dochter aan je zijde kon je nooit kans maken om in een melige rubriek als 'Gezinsvreugde' in the Witch Weekly te verschijnen.

De pub zag er leuk uit. Stiekem was Cecilia helemaal geen fan van pubs. Al helemaal niet van het idee dat haar minderjarige dochter zich nu in een pub bevindt. Haar ogen flitsen naar alle alcoholische drankjes die langsvliegen en ze weet dat ze haar dochter nog goed in de gaten moet houden.

“Wat fijn dat er zoveel mensen zijn gekomen, snoepje! Ze willen natuurlijk niet je speech missen.” We vergeten even 't feit dat er gratis bitterballen zijn. Ze geeft een lief klopje op Rodricks schouder en neemt de menigte in zich op. Vervolgens richt ze zich even op haar dochter met een nerveuze lach.

“Ik hoop dat je je een beetje kan vermaken, lieverd. Ehm, die jongen daar – ze wuift vaag naar Adam – ziet er nog niet zo oud uit. Misschien kan je daar ook een praatje meemaken? En vergeet niet wat ik gezegd heb. Ik ga deze avond ook rondkijken of ik een geschikte persoon tegenkom die je privélessen kan geven.”

Cecilia had het hier al met haar dochter over gehad: haar studies mochten niet verloochend worden. Haar vader had het te druk met zijn burgemeestersdingetjes en haar moeder. Tja. Cecilia hoopte dat ze op het feest misschien een geschikte persoon tegen zou komen die haar kan helpen met haar studies.

Afbeelding

Donovan kijkt even naar de hand van Danny wanneer hij de zijne schudt en glimlacht. Donovans eerste indruk over deze man is positief, maar hij blijft nog even op zijn hoede. Hij zou niet de eerste man zijn die onbetrouwbaar is. Een beetje zoals Donovan zelf.
Donovan laat de firewhiskey in zijn glas walsen wanneer Callen plaats neemt aan de bar. Hij knikt kort naar hem, maar gaat nog geen gesprek aan. Hij vindt het al vervelend genoeg dat Liz' gastvrouwelijkheid zich beperkt tot de bar en zo dus kan meeluisteren, laat staan dat Callen ook nog allerlei dingen zou horen.

“Wel, geen enkel dorp is veilig voor discriminatie, maar... Enkele maanden geleden vond hier een huwelijk plaats tussen twee fullbloods. De vrouw bleek uiteindelijk een mudblood te zijn. Met alle gevolgen vandien. Haar huis is zelfs afgebrand en zij is niet de enige die...”

Dan beseft Donovan zich dat Liz nog altijd achter de bar bevindt en ze de beste vriendin was van Dorothy. Het was niet zijn bedoeling om dit verhaal terug op te halen of om haar ermee te kwellen. Snel stopt hij zijn verhaal over Dorothy en vervolgt zachtjes:

“Dit feest, die nieuwe burgemeester,... Het is maar schijn. Niemand voelt zich volledig veilig, maar niemand zal het snel toegeven. Over de nieuwe burgemeester gesproken; daar heb je hem.”

Lana · Queen of Babylon **Woonplaats:** Shiz

Eleanora kijkt haar ouders een voor een aan wanneer de aandacht die ze voor elkaar hebben naar haar schuift. Ze bespeurt een afkeurende blik op haar moeders gezicht en wendt haar blik af, in de hoop dat ze haar met rust laat – wat ze gelukkig ook doet. Een kleine glimlach verschijnt op haar gezicht als haar vader wél een compliment geeft. Ook al doet hij dat waarschijnlijk alleen maar om vriendelijk te zijn.

Wanneer haar vader zegt dat ze gaan Verdwijnselen, knikt Eleanora lichtjes. Ze bedenkt zich dat dit vast een van de laatste keren in haar leven gaat zijn dat ze met iemand zal Bijverschijnselen. Over niet meer zo lange tijd moet ze haar magische examens afleggen, en Verschijnselen is daar een onderdeel van. Maar er is nog werk aan de winkel. Veel werk. Het is nu eenmaal geen evidentie om praktijklessen te krijgen van iemand die er zelf letterlijk niets van kan.

Niet veel later komen ze aan op het feest en na een snelle blik over het plein komt Eleanora al tot een besluit: boring. Op een paar zaaljongens die met aperitiefjes rondlopen na, is er niemand van haar eigen leeftijd te bespeuren. Een tikje hoopvol vraagt Eleanora zich af of ze ook in Sado wonen. Ze kijkt haar moeder aan wanneer ze zegt te hopen dat ze zich zal vermaken. Voorlopig heeft Eleanora er sterk haar twijfels bij. Ze kijkt Adam een tijdje aan wanneer haar moeder hem aanwijst en voelt zich opeens verplicht om met de jongeman te gaan spreken. Wanneer ze begint over privélessen, kijkt ze haar moeder terug aan.

“Maar, mam, wacht even, misschien is een privéleraar niet meer nodig nu…” Eleanora weet het niet aangezien ze het onderwerp nog niet ter sprake gebracht heeft, maar misschien zijn haar ouders er niet langer op tegen dat ze terug naar school gaat. Alles is nu anders. Misschien hebben ze er gewoon nog niet aan gedacht omdat ze thuisschool al jarenlang gewend zijn.

Afbeelding

OK, Mairi heeft een punt. Ergens is het inderdaad een beetje vreemd te noemen dat dit feest gemaskerd is. Helena heeft eigenlijk niet stilgestaan bij wat Mairi te vertellen heeft en denkt er liever ook niet over na dat er mensen met kwade bedoelingen onder hen zouden zitten. Ergens lijkt het haar een beetje onwaarschijnlijk en dom om nu iets kwaads te ondernemen. Voor haar is dit in de eerste plaats gewoon een soort van themafeest om er wat sfeer in te brengen en niet meer dan dat.

Helena zet vluchtig een stap opzij wanneer Mairi morst met de firewhiskey om vlekken op haar dieprode jurk te vermijden. Ze kijkt Mairi met een glimlachje aan, maar besluit een veilige afstand tussen hen te bewaren. Waar ze het over heeft, is haar een raadsel, maar het lijkt Helena niet vreemd dat Mairi refereert naar personen uit haar eigen leven.

“Of misschien zijn het ook gewoon dorpsgenoten die net zoals wij behoefte hebben aan een ontspannende avond,” gooit Helena er achterna. Ze denkt liever niet aan het weerzien van bepaalde mensen vanavond. Met een achterdochtige blik kijkt ze naar het glas in Mairi’s hand. Toch maar wat in de gaten houden, misschien, want het lijkt niet zo effectloos te zijn. Wanneer Helena terug opkijkt, ziet ze dat de nieuwe burgemeester en zijn gezin ook zijn gearriveerd.

“Daar heb je ze,” zegt Helena, in een poging om het gesprek over een andere boei te gooien. Ze recht haar rug nog dat beetje meer, maar blijft wel staan waar ze staat. Ze vindt het gezin er in ieder geval vrij vooraanstaand uitzien, zo op het eerste zicht. Om de tijd te doden wisselt ze haar leeg glas in voor een vol. Het zal nu wel niet meer te lang duren voor het feest echt begint. In haar gedachten maakt Helena alvast een lijstje van do's & dont's: mannen waar ze eventueel wel mee zou dansen.

Indian Violet · Klassenoudste Ravenklauw

Danny luistert naar Donovan als hij vertelt over het huwelijk van een paar maanden geleden. Danny weet de grote lijnen al lang, maar doet net alsof hij compleet verbaasd is. Iets waar hij erg goed in is. "Jeetje, wat een drama. Er zijn inderdaad altijd wel kwesties van discriminatie, maar dat het zo erg is hier..."

Donovan wijst hem erop als de burgemeester binnenkomt. Zijn vrouw en dochter zijn bij hem. Het lijken niet echt op mensen die vaak in de pub komen en zien er naar Danny's mening wat ongemakkelijk uit. Nu zij er zijn zal het niet lang meer duren voor de speech zal beginnen. "Ik ben benieuwd," zegt Danny tegen zijn buurman, terwijl hij wacht tot de speech zal beginnen.

Yuuki · Lioness of Casterly Rock **Woonplaats:** King's Landing

Erza staat nerveus wat van haar glas te nippen terwijl ze probeert om subtiel in het rond te kijken. Hoewel het plein in eerste instantie nogal leeg en verlaten is, beginnen er langzaam meer mensen te verschijnen; met name de pub wordt wat drukker. Erza blijft expres buiten staan. Het idee om zich nu al te gaan mengen onder de mensen is wat intimiderend.

Echter niet zo intimiderend als de jongeman die doelgericht en in een directe lijn naar haar toeloopt. Erza kijkt vluchtig in het rond om te kijken of hij nou echt naar haar toe komt in plaats van iemand anders, maar kan dan niet anders constateren dat hij toch echt haar moet hebben. Ze neemt snel een slok van haar drinken en zet dan een beleefde glimlach op haar gezicht.

"Hallo," zegt Erza, een beetje terughoudend. Kom op Erza, verzin een onderwerp om over te praten dat niet het weer is. Dat is echter lastig wanneer ze zich veel liever thuis zou buigen over haar priemgetallen dan... nou ja, hier zijn. Waarom dacht ze ook oh weer dat dit een goed idee was? "Niet voorbereid op een feestje?" zegt Erza dan maar, met een knikje naar zijn kleding. Haar toon is iets botter dan eigenlijk de bedoeling was.

Reflex · Schoolhoofd **Woonplaats:** Wonderland

Vertwijfeld kijkt Amy om zich heen. Je zou denken dat er in een dorp als Sado genoeg verstopplaatsen zijn, maar dat blijkt nogal tegen te vallen. Ze heeft in de afgelopen twee weken dat ze opgesloten had moeten zitten in het huis van die rigide verpleegster genoeg rond gekeken, maar buiten dit stinkende verblijf was er eigenlijk niets te vinden. Niets dat veilig is tegen nieuwschierige mensen, in ieder geval. Het is ook voor het eerst in haar leven dat Amy wenst dat ze wat huishoudelijke dingen kan doen met een toverstok. Dat zou deze oude kaasfabriek vast een stuk opknappen. Helaas moet ze het echter doen met een oude muffe kaaslucht.

Haar jurk en haar masker heeft ze gestolen. Een spiegel is ze vergeten en haar kapsel ziet er waarschijnlijk niet heel charmant uit. Vroeger droeg ze het kort, maar na haar verblijf in St Mungo's is het eigenlijk veels te lang. De jurk - kort, blauw fonkelend en vooral opzichtig - laat gelukkig wat meer zien van haar oude zelf. Het maskertje is simpel en niet helemaal passend, maar in deze situatie moet het volstaan.

Na tien minuten lopen komt Amy eindelijk aan op het plein (een nadeel van vroegtijdig schoolverlaten en jarenlang opgesloten zitten, je kunt niet verdwijnselen). Haar blik glijdt over de menigte en Amy besluit eerst maar eens voor een drankje te gaan. Ze begeeft zich naar de pub, waar ze drie mannen en een vrouw al rond de bar ziet hangen. Een kort moment blijft Amy staan, dan loopt ze naar de bar en bestelt bij een barman een firewhiskey. Haar blik blijft even kort hangen op de twee mannen aan de bar die in gesprek zijn, dan begeeft ze zich weer naar buiten, waar ze tegen een muur aan gaat staan.

ooc:~~pas later aan voor Rodrick.~~

Lacrimosa · Schoolhoofd **Woonplaats:** Abbey Road

Benieuwd naar de speech van de burgemeester, zet Donovan zijn glas op de bar. Het zal vast nog wel even duren eer de burgemeester in actie schiet en Donovan is nog niet zeker of hij de burgemeester eerst moet laten acclimatiseren of al gelijk bij hem moet slijmen over die nieuwe functie. Donovan wil net een nieuw drankje bestellen bij Liz (voelt toch wat verser dan de dingen die al een tijdje op zo'n plateau door de pub zwerven), wanneer er een blonde jonge vrouw in de buurt van Danny en hem verschijnt. Aarzelend probeert hij de blik te vangen van de vrouw, maar ze gaat al snel de andere kant uit. Donovan volgt haar bewegingen en een blijk van herkenning blijft groeien.

"Sorry, u moet me even verontschuldigen...", zegt hij tegen Danny. "Ik kom zo meteen terug en anders hoop ik dat je snel genoeg kennis zal maken met andere inwoners."

Hij kijkt de man nog even inschattend aan. "Als je nog vragen hebt over het dorp, of wat er hier gebeurd is... Dan ben ik wel bereid om er met je over te praten." Donovan weet hoe belangrijk het is om goede contacten te hebben met purebloods, zeker als zij ook denken dat je er zelf een bent. Hij knikt nog even naar Liz en wurmt zich dan via de menigte naar buiten met korte, maar gehaaste stappen. Jij moet het zijn, asjeblieft, asjeblieft,... Hij duwt tegen de deur van de pub die rinkelend open gaat en trekt zijn schouders een beetje op als de koude lucht in zijn gezicht waait.

Donovan draait zich om, ziet de jonge vrouw tegen de muur staan en verliest voor een moment zijn eeuwige zelfcontrole door ietwat wankel een stap in haar richting te zetten. "Ben jij het..?"

Reflex · Schoolhoofd **Woonplaats:** Wonderland

Wat verveeld kijkt Amy om zich heen. Dit is nou weer niet het feest dat ze verwacht had. Ze had... Meer feest verwacht. Een van de mannen die binnen aan de bar stond komt haar kant op en een kleine glimlach verschijnt op haar gezicht wanneer ze zijn stem hoort. De glimlach verdwijnt echter snel wanneer ze beseft wie het is. Hoe kan hij haar herkennen, zo goed kenden ze elkaar toch ook weer niet? Alleen maar via... Maar zij herkent hem zelf ook. Hier heeft ze geen rekening mee gehouden... Amy probeert zich wat af te wenden van Donovan. "Geen idee waar je het over hebt." zegt ze scherp, terwijl ze haar stem wat probeert te vervormen, wat duidelijk mislukt.

Amy strijkt even kort met haar hand door haar haren en zet dan haar hand in haar zij, terwijl ze probeert te doen alsof Donovan helemaal niet naast haar staat. Als ze hem negeert verdwijnt hij misschien wel weer, dat werkte vroeger ook altijd zo bij dat kleine hondje wat bij haar kwam bedelen als ze op de stoep zat.

Na een kort moment kijkt Amy toch weer even naar Donovan, geïrriteerd dat hij nog niet weg is. "Ik ken je niet hoor. Hoepel op." zegt ze, deze keer doet ze weinig moeite om haar eigen stem te verbergen. Hopelijk begrijpt hij de boodschap. Ze was hier niet naar toe gekomen om gelijk herkent te worden. Zeker niet door Donovan Hastings. Ze ziet hem er wel voor aan haar gelijk aan te geven als hij weet dat ze ontsnapt is.

professorrav · Dreuzel **Woonplaats:** Boven-Botelberg

Leuk!!

[RPG] The Blood of Sado

Wie is er online