
aanmelden bij de gemeenschapsdienst, doordat ze allemaal zijn terechtgesteld tot een werkstraf.
Elk hebben ze een misdaad begaan die erg genoeg was om hen tot dit punt te brengen van werkstraf.
Ze kennen elkaar niet en leren elkaar dus geleidelijk aan kennen en moeten hun tijd samen doorbrengen, ook al staat hen dat waarschijnlijk niet aan. Na een zware en vreemde storm die over de stad is getrokken, kunnen ze niet anders dan met elkaar omgaan omdat ze allemaal een kracht hebben gekregen door de storm. Sommige weten meteen wat hun kracht is, anderen moeten nog wachten tot ze kennis maken met hun gave.
Ze moeten een manier vinden om die gaven niet bloot te stellen en zichzelf er niet mee in de nesten te helpen, wat tevergeefse moeite is. Wat wil je? Jeugddelinquenten die plots een gave bezitten? Dat vraagt enkel om problemen en gekke, gestoorde, angstwekkende, chaotische en soms lachwekkende situaties. En dit terwijl ze goed in de gaten worden gehouden door hun begeleider gedurend hun uren tijdens de werkstraf.
Welkom in de RPG!

Raven laat zwijgend zijn blik de grauwe kamer rond gaan, waar allerlei kleine kastjes tegen elkaar staan gedrukt, zoals hij gewend was geweest zoals op school. Veel te veel meubels in één kleine ruimte. Zijn blik blijft even rusten op de lamp aan het plafond als die flikkert. Jep, maakt het beeld van de komende hel die hij zal meemaken meer dan goed.
Hij zucht en trekt dan een kastje open, waarvan er een deuk in de deur zit, als hij het juiste nummer heeft gevonden dat hij daarnet had aangewezen gekregen van de begeleider. Die trouwens de grootste dickhead ever is, als je het hem vraagt.
Raven trekt een gezicht als de oranje overall, die in het kastje hangt, hem meteen in het oog springt en dan kan hij toch zijn lach niet inhouden. Dit kunnen ze toch niet menen. Met een grijns neemt hij het vast en begint zich dan maar om te kleden. Benieuwd of er nog mensen zullen komen opdagen. Beter nog...Waarom ze hier zitten.